Setery należą do specyficznej grupy wyżłów, czyli psów, których zadaniem jest wystawianie zwierzyny łownej. Cechą charakterystyczną ras wchodzących w skład tej grupy jest silny instynkt łowiecki, ale również duża łagodność w kontakcie z człowiekiem. Zaliczają się do nich takie popularne obecnie rasy jak setery angielskie czy gordony, które występują nie tylko w towarzystwie myśliwych, lecz także jako psy domowe. Jeśli poświęci się odpowiednio dużo czasu na ich ułożenie, mogą być świetnymi zwierzętami rodzinnymi.

Rasy seterów

Setery to psy wysokie, wyglądające dostojnie. Zwykle są niezwykle skupione na swoich zadaniach. Są uznawane za przedstawicieli średnich i dużych ras. Mają długą, połyskującą sierść. Jej kolor zależy od tego, o której konkretnie rasie mowa. Bo te są cztery, a ich nazwy stworzono właśnie na podstawie cech zewnętrznych.

Setery zaliczają się do VII grupy FCI, czyli wyżłów. W sekcji 2 zawierającej wyżły brytyjskie i irlandzkie, setery znajdują się:

• seter angielski;
• seter irlandzki;
• seter irlandzki czerwono-biały;
• seter szkocki (Gordon);
• pointer.

Skąd wzięła się ta nazwa?

Zanim przejdziemy do samych psów, warto chwilę poświęcić na rozszyfrowanie nazwy rasy. Teorie jej dotyczące są dwie – jedna sugeruje, że to przekształcenie określenia Sitting Dog, które miało oznaczać psy stosujące specyficzny sposób wskazywania potencjalnej zdobyczy, a sama nazwa z biegiem czasu skrócona została do łatwiejszej do zapamiętania – sitter, a jej kolejną wariacją był właśnie seter (ang. setter). Inne źródła podają, że nazwa grupy pochodzi od angielskiego słowa set, które oznacza po prostu „wystawiać” lub „ustawiać”.

Uznaje się, że pierwsze rasy seterów pojawiły się w Wielkiej Brytanii już w XV wieku. Przodkowie tych ras pochodzą prawdopodobnie z Hiszpanii, a psy te zostały wyhodowane z pogłowia spanieli. Miały później trafić do Francji oraz Anglii, gdzie rozwijano je do odmian znanych obecnie. 

Setery jako psy myśliwskie

Wiadomo już, że setery wykorzystywane są w myślistwie od przynajmniej kilkuset lat. Na czym dokładnie polega ich rola? Mają one bezszelestnie szukać zwierzyny – nastawione są przede wszystkim na ptactwo – a następnie wskazywać miejsce, w którym ją wytropiły. Robią to, wykonując swego rodzaju kucnięcie, dlatego nie są uznawane za klasyczne pointery. W żadnym wypadku nie mogą pobiec za wskazaną przez siebie zwierzyną. Muszą zastygnąć w bezruchu i czekać na rozwój wydarzeń. Najczęściej z pozycji wskazującej „uwalnia” je opiekun.

Od Redakcji

Choć setery, zwłaszcza te popularniejsze, są zwykle wszechstronne i łatwe w ułożeniu, musisz brać pod uwagę ich potrzebę ruchu. Zapewnienie im jej realizacji jest kluczowe, jeśli zależy Ci na tym, aby pies nie był sfrustrowany. Co więcej, psy te wymagają też alternatywy, jeśli chodzi o naturalny instynkt polowania.

Setery podczas wykonywania swoich obowiązków łownych zawsze noszą głowę wysoko. Wszystko dlatego, że skupiają się tylko i wyłącznie za zapachem pozostawionym przez ptaki w powietrzu. Psy nie skupiają się na tym, co znajduje się na gruncie. Większość seterów rodzi się z naturalnym instynktem łowieckim. Jednym ze sposobów określenia, czy szczenię będzie nadawało się do myślistwa, jest próba z wykorzystaniem przepiórki lub gołębia. Zwierzę zostaje puszczone w pomieszczeniu ze szczeniętami. Pies, który najbardziej żywiołowo reaguje na ptaka, ma najpewniej najsilniejszy instynkt łowiecki. 

Cechy charakteru

Setery to psy inteligentne i pełne energii. Przywiązują się do właścicieli i są im niezwykle oddane. Są jednocześnie bardzo przyjaźnie nastawione do otoczenia, dlatego bywają wykorzystywane jako psy stróżujące. Ogólnie przyjęło się, że są odpowiednie do domów z dziećmi, ale jest to oczywiście spore uproszczenie. Trzeba je bowiem odpowiednio ułożyć, żeby faktycznie dobrze dogadywały się ze wszystkimi domownikami. Jest to o tyle proste, że są psami pojętnymi i lubiącymi się uczyć.

Nie można jednocześnie zapominać, że setery to psy myśliwskie, dlatego mają silny instynkt. Może im się zdarzyć, że będą rozkojarzone w czasie spaceru, ponieważ będą szukać zwierzyny, dlatego ważne jest wyćwiczenie skutecznego przywołania. Zwalczenie instynktu łowieckiego może być problematyczne nawet z pomocą profesjonalnego szkoleniowca. Setery lubią zabawę na świeżym powietrzu, a także lubią się zmęczyć – psychicznie i fizycznie. Są szczęśliwe, gdy mogą to zrobić w towarzystwie człowieka.

Szkolenie seterów

Szkolenie warto rozpocząć już od pierwszych dni w nowym domu. Jako szczenięta setery są pojętne i chętne do współpracy. Warto brać je na długie spacery, ponieważ uwielbiają kontakt z naturą. Już na samym początku można od nich wymagać określonych zachowań, które z czasem będą się utrwalały. Nie mają trudnego charakteru, ale potrafią być uparte, o czym trzeba pamiętać podczas nauki. Warto je przyzwyczajać do tego, że muszą zostawać same w domu, a także oduczać niszczenia. Jeśli to się uda, seter będzie wspaniałym towarzyszem każdego człowieka.

Setery – galeria zdjęć

Jak każdy pies, również seter wymaga szczególnego traktowania i szkolenia. Warto również wybierać psy ze sprawdzonych hodowli, gdzie kupuje się faktycznie psa mającego cechy swojego gatunku, a także umiejącego wyuczyć się przydatnych umiejętności. Żaden pies, również popularny seter irlandzki, nie jest bezwzględnie posłuszny, a na etapie dorastania mogą pojawić się mniejsze lub większe problemy wychowawcze. Choć to rasy przywiązane do ludzi, nie można zakładać, że będą one idealnymi domownikami. Mogą być, ale dopiero po odpowiednim przygotowaniu ze strony właściciela.

Najczęściej zadawane pytania

Co to za rasa psa seter?

Seter to pies wystawiający zwierzynę. To sugeruje samo słowo, które ma pochodzić od angielskiego słowa set, czyli wystawiać.

Jak wyglądają setery?

Setery to zwykle średnie i duże psy o dłuższym włosie. Wyjątkiem jest zaliczany do tej samej grupy pointer.

Jakiej rasy jest seter?

Seter nie jest rasą sam w sobie, a dzieli się na cztery różne rasy. 

W poradniku opowiemy o historii powstania IX grupy FCI oraz przedstawimy cechy łączące wszystkich przedstawicieli tej grupy. Poznasz też charakterystykę każdej z sześciu ras należących do tej sekcji. Poznaj bliżej biszony!

Rasy należące do biszonów

Największą popularnością w Polsce cieszą się maltańczyki i bichon frise. Jednak czy to najlepszy wybór? Poznaj wszystkie rasy należące do biszonów:

• maltańczyki są doceniane przede wszystkim za oddanie i ogromne przywiązanie do opiekuna, jednak potrafią być o niego zazdrosne, a w dodatku nieufne wobec obcych;
• bolończyk często jest mylony z maltańczykiem, ponieważ jedyną różnicą w wyglądzie zewnętrznym stanowi kręcony włos. Najbardziej lubi spędzać czas ze swoim opiekunem, ale z łatwością dostosowuje się do nowych warunków. Uwielbia zabawy z innymi zwierzętami i staje się przy nich niezwykle energiczny;
• bichon frise po odpowiedniej pielęgnacji i stylizacji wygląda jak biały, pluszowy miś, jednak nawet krótkie zaniedbanie jego szaty prowadzi do filcowania się i kołtunienia sierści. Jego szkolenie wymaga pewnej wiedzy, ponieważ bywa uparty;
• hawańczyk nie cieszy się dużą popularnością poza Kubą, mimo że uwielbia zabawy, zwłaszcza z innymi zwierzętami i dziećmi. W dodatku jest wyjątkowo wytrzymały, w związku z czym świetnie odnajduje się w psich sportach;
• lwi piesek jest największy z sekcji biszonów. Szczenięta często bywają psotne i nieposłuszne, dlatego decydując się na ich zakup, warto zadbać o zapewnienie im odpowiedniego szkolenia;
• coton de tulear ma sierść przypominającą w dotyku bawełnę, stąd jego nazwa. Jest mocno przywiązany do właściciela, ale także przyjacielski wobec innych osób. Uwielbia zabawę, choć bywa nieco niesforny.

Psy ozdobne i do towarzystwa

Biszony wraz z kilkunastoma innymi sekcjami psów tworzą IX grupę według klasyfikacji Międzynarodowej Federacji Kynologicznej, czyli FCI, nazywaną także psami ozdobnymi i do towarzystwa. Wbrew pozorom hodowanie i trzymanie czworonogów dla towarzystwa nie należy do nowych trendów. Małe, ozdobne psy cieszyły się popularnością wśród szlachty już w starożytnych Chinach, skąd pochodzą przodkowie dzisiejszych mopsów oraz pekińczyków.

Celem hodowców psów z tej grupy jest stworzenie zwierzaków mających zapewniać rozrywkę człowiekowi, a jednocześnie nie dostarczać mu zbyt wielu obowiązków. Właśnie, dlatego większość z nich, włącznie z biszonami, osiąga niewielkie rozmiary w dorosłym życiu. Dzięki temu nie wymagają długich spacerów, doskonale odnajdują się w mieszkaniach i łatwiej z nimi podróżować.

Niestety mimo słusznych założeń wraz z rozwojem tych ras doszło do nadmiarowej miniaturyzacji, która skończyła się dla większości z nich tragicznie. Malutkie czworonogi często są bardzo chorowite, co sprawia, że ich utrzymanie staje się kosztowne.

Od Redakcji

Nigdy nie kupuj psów z pseudohodowli, zwłaszcza reklamowanych jako miniaturowe. Psy, które z założenia mają być małe, nie powinny być jeszcze dodatkowo miniaturyzowane. Mogą w efekcie nosić cechy karłowatości albo chorować na takie przypadłości, które znacznie wpływają na ich komfort i długość życia.

Biszony – wspólne cechy

Biszony obejmujące 6 ras psów stanowią 1. sekcję IX grupy FCI. Do ich wspólnych cech wyglądu zalicza się przede wszystkim niewielka wysokość w kłębie, drobna postura, obfity i długi włos. Jednak aparycja to nie jedyne, co łączy te rasy. Ceni się je przede wszystkim za otwartość, przyjacielskość oraz przywiązanie do swoich opiekunów. 

Ich historia i pochodzenie nie jest dobrze znane, jednak wiele źródeł historycznych wskazuje na to, że były towarzyszami arystokratów już w okresie średniowiecza. Prawdopodobnie wszystkie rasy należące do sekcji biszonów wywodzą się z basenu Morza Śródziemnego.

Biszony – galeria zdjęć

Biszony będą doskonałym wyborem zarówno dla rodzin z dziećmi, jak i samotnie mieszkających singli. Chociaż uwielbiają zabawę, nie wymagają długich spacerów czy treningów. W dodatku szybko przywiązują się do swoich opiekunów i na ogół nie przejawiają zachowań agresywnych.

Najczęściej zadawane pytania

Co to znaczy biszon?

Biszony to wspólne określenie, które obejmuje sześć ras FCI. Cechuje je otwartość i jednoczą zbliżone cechy wyglądu.

Jak wygląda pies bichon?

Bichon to określenie na grupę ras psów FCI. Zazwyczaj wyróżnia je obfity włos i jasne umaszczenie, w większości barwy białej, choć hawańczyki występują w różnych kolorach.

Co je bichon?

Bichon, jak każdy pies, powinien jeść zbilansowaną, gotową karmę albo suplementowane posiłki gotowane lub surowe. Pamiętaj, że białe psy z zasady są bardziej narażone na alergie, co może wpływać na wybór pożywienia.

Rasy psów obronnych najchętniej wybierane są przez osoby, które mają duży teren i chcą, aby ich majątek był dobrze chroniony. Warto zaznaczyć, że nie chodzi tu o zwierzęta agresywne (chociaż część ras obronnych znajduje się na liście psów uznawanych za niebezpieczne).

Cechy psów obronnych to duży rozmiar, rozbudowana masa mięśniowa, wrodzona odwaga oraz instynkt stróżowania. Powinny one pochodzić z dobrych hodowli i być odpowiednio szkolone. Będą wówczas w stanie odstraszyć intruza i zapanować nad sytuacją bez nadmiernej agresji. 

Pies obronny – anatolijski pies pasterski

Anatolian to bardzo duży pies obronny w typie molosa górskiego. Pochodzi z Turcji, gdzie został wyhodowany do ochrony dużych stad owiec. Rasę cechuje duża lojalność względem przewodnika oraz niezależność i samodzielność w podejmowaniu decyzji. 

Szkolenie

Wzorcowo są to psy zrównoważone i czujne, które jednak potrzebują szkolenia z posłuszeństwa. Braki w wychowaniu mogą doprowadzić do tego, że pies będzie reagował na sytuację bez oglądania się na właściciela.

Ze względu na duże rozmiary i siłę anatoliana może mieć to przykre konsekwencje i stanowić zagrożenie dla otoczenia. Dobrze wyszkolony anatolijski pies pasterski może natomiast samodzielnie zapanować nad trudną sytuacją. 

Airedale terrier

Airedale terriery to psy obronne, łagodne dla dzieci, na co dzień są doskonałymi towarzyszami. Początkowo była to rasa przede wszystkim myśliwska, przeznaczona do polowań na grubego zwierza. W późniejszym czasie w Niemczech psy te z doskonałym skutkiem pełniły funkcje obronne. Ze względu na silny instynkt myśliwski zwierzęta te potrzebują intensywnego i konsekwentnego szkolenia. 

Charakter airdale terriera

Są wesołe i uwielbiają zabawę, dlatego doskonale sprawdzą się w domach osób, które chcą mieć w psie dobrego towarzysza, który jednocześnie będzie pełnił funkcje obronne. W żadnym wypadku nie nadają się one do kojca, muszą mieszkać w domu wśród swoich bliskich. Mocno przywiązują się do człowieka, ale są też zacięte.

Doberman

Dobermany to duże, silne psy obronne, które są dosyć popularne w naszym kraju. Ze względu na silny instynkt stróżowania przez wiele lat pełniły przede wszystkim funkcje użytkowe. Obecnie psy tej rasy są bardzo cenione jako zwierzaki do towarzystwa. Wśród psów wyróżnia je przede wszystkim wygląd.

Jaki jest doberman?

Wbrew powszechnej opinii doberman nie nadaje się do życia w kojcu i to nie tylko ze względu na sierść. Bardzo przywiązuje się do swojej rodziny i najszczęśliwszy jest w momencie, kiedy ma ją blisko siebie. Szkolenie tych psów powinno zacząć się wcześnie, najlepiej jeszcze w hodowli.

Doberman słynie z wyjątkowej inteligencji i bardzo szybko się uczy, cechują go cierpliwość i odwaga. Jego relacje z opiekunem powinny jednak być oparte na szacunku do potrzeb psa.

Catahoula leopard dog

Catahoula to rasa psów obronnych, która w naszym kraju nie jest szczególnie popularna. Zwierzęta te zostały ukształtowane w Stanach Zjednoczonych, gdzie spełniają się jako psy bojowe i obronne. To bardzo odporna, zdrowa i długowieczna rasa, która swoimi cechami charakteru przekonuje do siebie kolejne osoby.

Cechy psa rasy catahoula

Catahoula leopard dog występuje w przepięknych umaszczeniach. Wymaga bardzo intensywnego szkolenia metodami pozytywnymi, ponieważ ma mocny charakter i skłonności do silnego uporu.

Jako pies obronny sprawdza się świetnie, chociaż pozostawiony sam sobie i niewychowany może wykazywać agresję. To rasa przeznaczona wyłącznie dla doświadczonych opiekunów, którzy odpowiednio wykorzystają jej umiejętność samodzielnej pracy.

Komondor

Komondor to pies o bardzo charakterystycznym wyglądzie. Jego sierść układa się w długie sznury, które sięgają niekiedy aż do samej ziemi. To spokojne i raczej zdystansowane zwierzęta, które nie okazują na co dzień nadmiernej czułości. Swoją rodzinę darzą jednak uczuciem i są gotowe zaciekle jej bronić. Ze względu na silny instynkt stróżujący służą jako duże psy obronne, zajmowały się m.in. pilnowaniem zwierząt hodowlanych. 

Komondor ma skłonność do chodzenia własnymi drogami i jest trudny w wyszkoleniu. Pracę z nim należy zaczynać wcześnie, a socjalizacja koniecznie musi odbyć się jeszcze w hodowli. Psy tej rasy dobrze radzą sobie z samotnością, nie można jednak wykluczać ich z życia rodzinnego. Potrzebują regularnego kontaktu z człowiekiem.

Od Redakcji

Komondor to tylko jedna z ras zaliczanych do węgierskich psów pasterskich. Bardzo często mylony jest z puli. Ten pies jest jednak nieco mniejszy i ma krótsze dredy.

Bulterier – czy to pies obronny?

Bulterier, szczególnie w kolorze białym, wciąż kojarzy się z szalenie niebezpiecznym zwierzęciem. Tymczasem ten mały pies obronny jest na co dzień wesołym i kochającym pieszczochem, który uwielbia zarówno dzieci, jak i inne zwierzęta.

Są to psy niezwykle inteligentne, które jednak słyną z uporu i w szkoleniu uczestniczą przede wszystkim wtedy, kiedy mają na to chęć. Należy zaczynać pracę wcześnie, aby nie doprowadzić do utrwalenia się złych nawyków. 

Bulteriery na ogół mogą akceptować obcych ludzi. Mimo wszystko nieproszonych gości potrafią świetnie odstraszyć. Nie są agresywne i z reguły nie robią nikomu krzywdy, jednak efekt psychologiczny, który wywołują, sprawia, że nikt niepożądany raczej nie zbliży się do twojej posesji.

Owczarek belgijski malinois

Malinois, w zależności od linii, służy obecnie do stróżowania, psich sportów lub, rzadziej, jest psem pasterskim. Psy tej rasy często bywają wykorzystywane w służbach mundurowych lub ratowniczych. Te wszechstronne psy pracujące świetnie sprawdzają się jako stróże.

Mogą zachwycić swoją inteligencją, jednak zanim się na nie zdecydujesz, zbierz wszystkie informacje na temat ich wychowania. Z natury są bardzo odważne i niezwykle szybko reagują na bodźce, przez co wykazują sporą samodzielność i źle znoszą brak zdecydowanego prowadzenia.

Szczególnie ta ostatnia cecha powinna być przyczynkiem do wczesnego rozpoczynania szkolenia. Nie wolno zaniedbywać wychowania psów tej rasy, ponieważ niewyszkolone mogą działać w sposób, który nie jest przez nas pożądany. Budzą respekt i mogą bronić swoich terytorium i rodziny.

Owczarek niemiecki

Owczarki niemieckie to jedna z najczęściej kupowanych w Polsce ras. Psy te są nie tylko dobrymi towarzyszami rodziny, ale także świetnymi stróżami. Wynika to z ich ogromnej odwagi oraz dużej inteligencji. W przeciwieństwie do innych obronnych ras psów wilczury nie przejawiają praktycznie żadnej niezależności. Przewodnik jest dla nich najważniejszym punktem odniesienia i uwielbiają z nim współpracować. 

Owczarek niemiecki powinien być poddany szkoleniu, które zaczyna się wcześnie. W przeciwnym razie może cechować się zbyt dużą brawurą, a nawet stawać się agresywny. Dodatkowo jest to rasa bardzo lubiana przez pseudohodowców, dlatego warto zwracać uwagę na dokumenty wybieranych przez ciebie szczeniaków. 

Psy obronne – owczarek środkowoazjatycki

Uważany jest za jedną z najstarszych ras psów. Potocznie owczarka środkowoazjatyckiego nazywa się azjatą lub ałabajem. Ten czworonóg charakteryzuje się silną i proporcjonalną budową ciała. Jego tułów jest umięśniony i szeroki.

Głowę ma masywną, a uszy krótkie o trójkątnym kształcie. Ałabaj jest psem dumnym, pewnym siebie i wytrzymałym fizycznie. Potrzebuje on codziennych, długich spacerów, świetnie czuje się na otwartej przestrzeni.

Owczarek środkowoazjatycki po odpowiednim wyszkolenie będzie psem zrównoważonym i bezpiecznym. Aby tak się stało, socjalizację azjaty należy rozpocząć już od wieku szczenięcego. Potrzebuje on często kontaktu z członkami rodziny, aby w pełni czuł swoją przynależność.

Nie wykazuje zachowań agresywnych wobec dzieci, aczkolwiek trzeba pamiętać, aby kontakt ałabaja z młodszymi członkami rodziny był pod nadzorem osób starszych. Owczarek środkowoazjatycki jest psem, który rzadko choruje, a jego średnia długość życia wynosi 11-15 lat. 

Pirenejski pies górski 

Pirenejskie psy górskie to bardzo duże zwierzęta, które wyróżniają się grubym białym futrem. Zostały ukształtowane w okolicach Pirenejów, gdzie służyły do obrony dużych stad przed drapieżnikami. Z tamtych czasów pozostał im bardzo silny instynkt stróżowania. 

Obecnie psy tej rasy chętnie wybierane są przez właścicieli dużych posesji. Na co dzień bardzo zrównoważone i spokojne, przywiązują się do opiekunów i lubią mieć z nimi kontakt. Dla nieproszonych gości są bezlitosne i potrafią szybko rozprawić się z intruzami.

Ze względu na bardzo duże rozmiary i siłę fizyczną szkolenie pirenejskich psów górskich powinno zacząć się wcześnie i być intensywne. Zyskamy w ten sposób stabilnego i skutecznego stróża. 

Rhodesian ridgeback

Spośród rasowych psów obronnych rhodesiany wyróżniają się nie tylko wyglądem, ale także historią. Rasa ma swoje korzenie w Afryce, gdzie jej potomkowie byli używani do polowania na lwy. Wykazuje wyjątkową odwagę tam, gdzie inne psy się wycofują.

W Polsce nie jest to obecnie rasa szczególnie popularna, ma jednak swoich ogromnych miłośników. 

Rhodesian świetnie sprawdza się jako stróż. Warto jednak pamiętać, że jest to pies bardzo wymagający, który wymaga intensywnego szkolenia kynologicznego.

Najlepiej, aby rozpoczęło się ono wcześnie i było połączone z socjalizacją. W przeciwnym razie ten majestatyczny i piękny pies może zachowywać się w sposób, który będzie nie tylko nieskuteczny, ale wręcz zagrażający bezpieczeństwu.

Psy obronne – podsumowanie

Lista psów obronnych jest długa i z łatwością można znaleźć na niej rasę, która najbardziej odpowiada twoim potrzebom. Warto jednak pamiętać o tym, że aby pies był skutecznym obrońcą, nieufnym wobec obcych, potrzebuje nie tylko konkretnych genów i linii, z której się wywodzi, ale także odpowiedniego wychowania.

Właśnie dlatego są to zwierzęta dla doświadczonych właścicieli, którzy są gotowi przejść razem z nimi odpowiednie szkolenie. Niezależnie od tego, czy wybierzesz owczarka niemieckiego, czy dobermana, kluczem do sukcesu będzie odpowiednie wychowanie.

Najczęściej zadawane pytania

Jakie są najgroźniejsze psy?

Istnieje urzędowa lista ras psów agresywnych, na których posiadanie trzeba mieć zezwolenie. Zaliczają się do nich:

• amerykański pit bull terrier;
• pies z Majorki (Perro de Presa Mallorquin);
• buldog amerykański;
• dog argentyński;
• pies kanaryjski (Perro de Presa Canario);
• tosa inu;
• rottweiler;
• akbash dog;
• anatolian karabash;
• moskiewski stróżujący;
• owczarek kaukaski.

Nie oznacza to jednak, że psy te są najgroźniejsze. Ogromną rolę w kształtowaniu zachowań agresywnych odgrywa bowiem wychowanie psa.

Jaki pies ma najsilniejszy uścisk szczęk?

Jest to owczarek anatolijski, który gryzie z siłą ok. 337 kg. Na następnym miejscu jest przedstawiciel rasy tosa inu z siłą szczęk na poziomie 252 kg.

Czy większe psy są mądrzejsze?

Nie udowodniono w żaden sposób, aby rozmiar szedł w parze z inteligencją. Za najbardziej inteligentne często uznane są rasy pracujące, ale to, że pies jest niezależny i niechętny do pracy nie świadczy o inteligencji, a raczej – chęci do współpracy. Mit ten jest powielany, bo wiele małych psów nie jest wychowywanych, przez co wydają się nieposłuszne.

Jak wytresować psa na psa obronnego?

Jeśli nie masz specjalistycznej wiedzy i wykształcenia, nie rób tego sam! Możesz sprawić, że pies będzie nieobliczalny. Udaj się raczej na kurs obrony.

Jaka rasa psa obronnego?

Oprócz wymienionych wyżej ras sprawdzą się też inne psy obronne, terytorialne, nieufne w stosunku do obcych, a przy tym opanowane, jak np. mastif tybetański, owczarek podhalański. Pamiętaj jednak, że każdy pies potrzebuje odpowiedniego szkolenia, już od okresu szczenięcego. Co więcej, nie każdego muskularnego psa cechują nieufność i czujność. Bokser czy dog niemiecki, choć duże, należą do specyficznych ras raczej przyjaznych człowiekowi.