Pekińczyk

Podstawowe informacje

Pekińczyk – opis rasy

Pekińczyk to pies, którego trudno pomylić z jakąkolwiek inną rasą. Jego ciało jest zwarte i mocne o masywnym kośćcu oraz krótkiej szyi. Grzbiet jest prosty z szeroką klatką piersiową, a ogon osadzony jest wysoko i lekko zwinięty.

Sierść pekińczyków i ich umaszczenie

Pekińczyki mają bardzo długą i gęstą dwuwarstwową szatę. Włos okrywowy jest prosty i nieco szorstki w dotyku a podszerstek – bardzo obfity. Najkrótsze włosy znajdują się na pyszczku, dokoła którego rosną długie włosy. Tworzą one kryzę wokół szyi, która przypomina grzywę i upodabnia tego małego psa do lwa. 

Wzorzec rasy dopuszcza praktycznie wszystkie kolory i umaszczenia poza wątrobianym. Bardzo ceniony jest pies czarny i płowy, jednak w hodowlach przychodzą na świat bardzo zróżnicowane pieski. Ważne jest to, aby łaty były rozłożone równomiernie. Na wystawach pożądane cechy to czarna maska i czarne okulary wokół oczu. 

Pekińczyk miniaturka – waga a choroby

Wysokość w kłębie nie została określona we wzorcu, jednak zwierzaki te mierzą zazwyczaj od 15 do 25 centymetrów. W pseudohodowlach często sprzedawane są tak zwane pekińczyki miniaturowe. Warto jednak wiedzieć, że nie jest to rasa uznawana przez FCI. Tworzy się ją w wyniku rozmnażania psów małych i słabych, często obarczonych genem karłowatości. Jeśli chodzi o miniaturkę, waga jest bardzo niska a piesek narażony na wiele chorób. 

Pekińczyk – wygląd charakterystycznej głowy

Najbardziej charakterystycznym elementem wyglądu pekińczyka jest jednak jego głowa. Dosyć duża w stosunku do ciała, płaska i szeroka o kufie skróconej do tego stopnia, że znajduje się ona pomiędzy oczami. Same oczy są okrągłe, ciemne i lekko wypukłe. Bardzo mocny wytrzeszcz gałki ocznej u psa uznawany jest za poważną wadę. Pomimo że kufa jest skrócona, musi być ona dobrze widoczna. Nos ma otwarte nozdrza, a pyszczek wyróżnia się lekkim przodozgryzem. Zęby jednak nie mogą być widoczne przy zamkniętym pysku. Rasa ta ma uszy w kształcie serca.

Pies pekińczyk – charakter

Pekińczyk ze względu na swoje rozmiary może być na pierwszy rzut oka potraktowany jako sympatyczny i bezproblemowy kanapowy psiak. Czy słusznie? Pomimo niewielkiego ciała jest to prawdziwie królewski, dumny i odważny pies, którego charakter jest silny i bardzo niezależny.

Przez całe wieki spędzały życie najpierw na chińskich, a później na europejskich salonach. Dzisiaj zamieniły pałace na mieszkania i domy, jednak ich królewska natura wcale żadnej zmianie nie uległa. Psy te uwielbiają luksus i cenią sobie: 

• miękkie posłania;
• dobre jedzenie;
• spokojną atmosferę;
• uwagę ze strony ukochanego człowieka.

Pekińczyk, czyli pies, który nie lubi być sam

Wrażliwość i duma psa tej rasy sprawiają, że czworonogi pochodzące z Chin bardzo źle znoszą odrzucenie. Nawet szybkie zbieranie się do wyjścia mogą zinterpretować jako poważną zniewagę. Samotność nie jest ich żywiołem. Wprawdzie nie są fanami zabawy ani regularnych pieszczot, jednak muszą mieć pewność, że opiekun jest w pobliżu. Wiedzą wtedy, że może spełnić ich potrzeby i dawać im to, czego sobie zażyczą. 

Pekińczyk – zachowanie i charakter podczas szkolenia

Szkolenie pekińczyka nie jest łatwe. Bynajmniej nie wynika to z braku inteligencji tego czworonoga. Wręcz przeciwnie, psy tej rasy są bardzo bystre i mają doskonałą pamięć. W grę wchodzi raczej kwestia ich uporu i trudnego charakteru. Nie dają sobie niczego narzucić i nie znoszą wykonywania poleceń. Nauka sztuczek może być źródłem radości i satysfakcji. Jest to jednak zdecydowanie bardziej wyjątek, niż reguła. Szkolenie tego psa musisz przeprowadzać umiejętnie i odpowiednio motywować zwierzaka. Najlepiej w tym celu sprawdzają się wszelkiego rodzaju smaki, ponieważ są to niepoprawne żarłoki. 

Pekińczyk – pielęgnacja

Pekińczyk to rasa wyjątkowo wymagająca w zakresie pielęgnacji. Właśnie dlatego do wszystkich zabiegów piesek powinien być przyzwyczajany już jako szczeniak. 

Mają obfitą i bujną sierść, która ma tendencję do kołtunienia się i brudzenia. Szczególnej uwagi wymaga także ich pyszczek, który przez skróconą budowę ma tendencję do zatrzymywania śliny i wydzielin z nosa. Pyszczek można przecierać zwykłą chusteczką higieniczną, lub wybrać nawilżane chusteczki dla niemowląt. 

Jak dbać o oczy pekińczyka?

Oczy pekińczyka również warto codziennie czyścić ze zbierającej się w kącikach ropy. Unikaj jednak naparów z rumianku czy herbaty. Ich łagodzące działanie na oczy jest mitem. Wypukłe nieco oczy zwierzaka są narażone na urazy mechaniczne (np. wypadanie gałki ocznej), dlatego trzeba zadbać o to, aby pies był otoczony raczej miękkimi rzeczami. Posłanie w wiklinowego koszyka lepiej zamienić na miękkie i materiałowe. 

Higiena narządów płciowych pekińczyka

Bardzo ważne w pielęgnacji pekińczyka jest dbanie o czystość jego narządów płciowych. Mowa tu zarówno o psach, jak i suczkach. Niestety, specyficzna budowa ciała sprawia, że pies nie może robić tego sam za pomocą lizania. Po każdym spacerze okolice narządów płciowych trzeba przetrzeć wilgotną chusteczką. Szczególnej pielęgnacji wymagają oczywiście suczki w czasie cieczki. 

Jak dbać o sierść psów pekińczyków?

Gęsta i długa sierść psa wymaga częstego szczotkowania. Koniecznie zaopatrz się w:

• szczotkę z gęstym naturalnym włosiem;
• metalowy grzebień z szeroko rozstawionymi zębami, który pozwoli pozbyć się kołtunów. 

Dobrym pomysłem będzie też zastosowanie odżywek bez spłukiwania, które znacznie ułatwiają rozczesywanie. 

Długość życia i choroby

Pomimo dosyć wymagającej codziennej pielęgnacji, pekińczyki cieszą się dość dobrym zdrowiem i uchodzą za psy długowieczne. Przeciętna długość ich życia wynosi od trzynastu do nawet piętnastu lat. 

Krótka kufa sprawia, że psy te często cierpią na tak zwany zespół brachycefaliczny. Mogą mieć problemy z oddychaniem, szybciej męczą się po wysiłku. Warto dobrze wybrać hodowlę, aby zminimalizować problemy psa z układem oddechowym. Jako opiekun musisz także dbać o to, aby spacery i wszelkie aktywności nie były dla psa zbyt forsowne. 

Pekińczyk – hodowla

Pekińczyki to psy, których rozród jest wyjątkowo trudny. Samce mają trudności z kryciem, a duże głowy szczeniąt sprawiają, że większość porodów kończy się cesarskim cięciem. Rozmnażanie psów tej rasy wymaga więc bardzo dużej wiedzy i doświadczenia. Jeżeli zdecydujesz się na psa tej rasy, koniecznie wybieraj tylko doświadczone i sprawdzone hodowle. 

Bierz pod uwagę wyłącznie te zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce. Wybierając szczeniaka z rodowodem FCI, masz pewność, że zarówno on, jak i jego rodzice przeszli przegląd hodowlany. 

Pekińczyk – cena

Pekińczyki to psy trudne w rozmnażaniu, a przez to niełatwe także w hodowli. Ich ceny nie są jednak aż tak wysokie, jak bywa to w przypadku bardziej popularnych małych ras. Szczeniak pekińczyka z rodowodem FCI to średni koszt 4,5 tysiąca złotych. 

Historia rasy pekińczyk

Pekińczyk to jedna z najstarszych ras, która pochodzi z Chin. Właśnie dlatego historia tej rasy jest niezwykle długa i rozpoczyna się 2 tysiące lat przed naszą erą. Kynolodzy są zdania, że to właśnie wtedy pieski w tym typie trafiły z Mandżurii do Chin. 

Miały ścisłe związki z filozofią buddyjską. Łączono je z mitycznymi psami-lwami, które zjawiały się i stawały w obronie Buddy, kiedy groziło mu niebezpieczeństwo. W czasach, kiedy psy te pojawiły się na chińskich dworach, to właśnie buddyzm był tam obowiązującą religią. 

Warto zaznaczyć, że w tamtych czasach psy-lwy były zdecydowanie większe od dzisiejszych pekińczyków. Miniaturyzacji uległy dopiero w czasach dynastii Manchu, która władała Chinami między XVII a XX wiekiem. 

Przez wieki były psami zarezerwowanymi wyłącznie dla rodziny cesarskiej i jej najbliższych przyjaciół. Żyły w luksusie i były otaczane bardzo troskliwą opieką. Był kategoryczny zakaz wywożenia ich za granicę, dlatego pierwsze pieski trafiły do Europy dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Stało się to za sprawą wygranej przez Brytyjczyków wojny opiumowej. 

Pekińczyki w Europie i USA

To właśnie pięć przywiezionych wówczas z Chin osobników dało początek pierwszym brytyjskim hodowlom. Od czasu do czasu psy udawało się wykraść i przemycić do Anglii w celu wzmocnienia puli genowej, która z wiadomych względów była na początku bardzo wąska. 

Na początku XX wieku pierwsze pekińczyki wyjechały do Stanów Zjednoczonych. Na początku rasa była uznawana wyłącznie przez American Kennel Club oraz British Kennel Club. FCI uznała ją oficjalnie dopiero w 1967 roku. 

Pekińczyk i jego dzieje w Polsce

Do Polski pekińczyki trafiły jednak o wiele wcześniej, bo już w latach dwudziestych. Jako jedna z niewielu ras szczęśliwie przetrwały II wojnę światową i już w latach czterdziestych aktywnie uczestniczyły w wystawach. Ich popularność w naszym kraju rosła i spadała w zależności od momentu w historii. Ostatni duży wzrost popularności tych psów miał miejsce na początku XXI wieku. Obecnie nie spotyka się ich na ulicy szczególnie często, jednak mają swoich zagorzałych zwolenników, a polskie hodowle cieszą się dużą renomą. 

Pekińczyk – dla kogo ten pies?

Pekińczyk nie jest psem dla każdego. Pomimo swoich kompaktowych rozmiarów raczej nie uchodzi za szczególnie serdecznego czy skłonnego do zabawy. Nie przepada za dziećmi i z reguły ich unika. Potrzebuje przewidywalnego i spokojnego otoczenia, w którym będzie miał szansę obserwować toczące się życie z miękkiego legowiska. 

Pekińczyk jako spokojny pies dla seniora

Pekińczyk nie wymaga zbyt wiele ruchu. Oczywiście, nie jest to pretekst do zamknięcia psa w czterech ścianach. Spacery są mu potrzebne, powinny jednak odbywać się w równym i spokojnym tempie i nie być za długie. Skrócona kufa i płaska czaszka sprawiają, że pies ten ma tendencję do zadyszek. Nie powinien się forsować. Nie jest stworzony do biegania ani aportowania. Wszystkie te cechy sprawiają, że będzie to wręcz idealny towarzysz dla osoby starszej. 

W jakich warunkach pekińczyk czuje się najlepiej?

Pekińczyki przez wieki żyły w luksusie i do dzisiaj bardzo cenią sobie wygodne i czyste miejsca. To psy domowe, które pod żadnym pozorem nie powinny być trzymane w budzie ani kojcu. Ich opiekun powinien także wiedzieć, że wymagają dosyć intensywnej pielęgnacji i źle znoszą samotność. Raczej nie będą dobrym wyborem dla zapracowanej osoby. 

Pekińczyki nie są łatwe w szkoleniu, dlatego wiele osób po prostu je im odpuszcza. Nie jest to do końca dobra strategia. Pies powinien poznać przynajmniej podstawowe zasady posłuszeństwa i opanować przywołanie. Sztuczki i wymyślne triki nie muszą być elementem nauki, jednak pekińczyk całkowicie pozostawiony sam sobie szybko zacznie robić to, co mu się żywnie podoba.

Pekińczyk – zdjęcia

Pekińczyk – ciekawostki

• W przeciwieństwie do większości ras i gatunków zwierząt u pekińczyków to samice są większe i masywniejsze od samców;
• Wielką miłośniczką pekińczyków była ostatnia chińska cesarzowa Tsu-Hi, która w napisanym przez siebie poemacie pozostawiła instrukcje, jak opiekować się tymi psami w chorobie, czym je karmić i jak o nie dbać.
• Ze względu na popularność wśród światowych elit pekińczyki są jednymi z najczęściej malowanych i rzeźbionych ras psów na świecie. Ich podobizny można znaleźć w dziełach kultury Chin i Europy.
• Suczkę rasy pekińczyk o imieniu Looty miała na swoim dworze królowa Wiktoria. Piesek został uwieczniony na jednym z obrazów Landseera. Piesek został zrabowany przez Brytyjczyków podczas szturmu na Pałac Letni. Ze wszystkich psów w pałacu ocalało tylko pięć, ponieważ cesarzowa kazała otruć je, aby nie dostały się w ręce wroga. 

Pekińczyk to bez wątpienia wyjątkowa rasa – nie tylko pod względem wyglądu. Te zwierzaki są niezwykle inteligentne, ale jednocześnie uparte i lubią postawić na swoim. Będą dobrym wyborem dla osoby starszej, która ma czas i cierpliwość do pielęgnowania tego niezwykłego psiaka.

Popularne imiona dla psa rasy pekińczyk

Popularne imiona dla psa rasy pekińczyk to:

• Luna;
• Lexi;
• Bella;
• Max;
• Leo.

Najczęściej zadawane pytania

Czy pekińczyki są agresywne?

Nie jest to pies agresywny, o ile nie zaniedbasz jego socjalizacji. Czworonogi tej rasy dobrze dogadują się zwykle zarówno z ludźmi, jak i innymi zwierzętami.

Czy pekińczyk lubi dzieci?

Nie jest to najlepsza rasa dla dzieci. Pekińczyk bywa bardzo delikatny, a w kontakcie z maluchami może ucierpieć.

Czy można obcinać pekińczyka?

Nie zaleca się strzyżenia pekińczyka.

Czy pekińczyk szczeka?

Choć jest to rasa towarzysząca, może mieć tendencję do szczekliwości. Wiele zależy od wychowania i temperamentu danego psa.

Czy pekińczyk może być na dworze?

Pekińczyk nie nadaje się do mieszkania na dworze. Będzie cierpiał z uwagi na warunki, a także niekorzystnie wpłynie to na jego sierść i zachowanie.

Bibliografia

Wzorzec FCI nr 207/05.06.2009, https://www.zkwp.pl/wzorce/207.pdf, wersja polska: lipiec 2011, data publikacji obowiązującego wzorca: 26.03.2009.