Zaburzenia behawioralne u psów są dziś o wiele częściej diagnozowane niż dawniej. Wszystko dzięki świadomości opiekunów. Niemniej jednak warto wiedzieć, czym faktycznie jest problem behawioralny i jak go odróżnić od niepożądanego zachowania czy kłopotu wynikającego z niezaspokojonych potrzeb czworonoga. Dowiedz się więcej, aby skutecznie pomóc swojemu psu.

Czym jest problem behawioralny?

Definicja w tym przypadku jest bardzo istotna. Zaburzenia behawioralne u psów i kotów to grupa zachowań, które nie wynikają z braku realizacji potrzeby czy choroby, a są problematyczne dla psa oraz jego otoczenia. Oznacza to, że pies, który niszczy rzeczy pod nieobecność opiekuna, niekoniecznie cierpi od razu na zaburzenia behawioralne. U psów w ten sposób mogą przejawiać się objawy chorobowe, a nawet brak zaspokojenia podstawowych potrzeb gatunkowych. W tym przypadku można mówić co najwyżej o niepożądanym zachowaniu, ale nie problemie.

Zazwyczaj zaburzenia behawioralne u psów wynikają przede wszystkim z zaniedbań i nieprawidłowości w procesie ich rozwoju. Szczególnie często dotykają psów, które były przez jakiś czas bezdomne, błąkały się po ulicach albo długo przebywały w schronisku. Ich ofiarami padają również:

• zwierzęta, które przeszły nieprawidłową socjalizację lub nie przeszły jej wcale;
• psy, nad którymi znęcał się opiekun;
• zwierzęta nieprawidłowo prowadzone przez właścicieli albo szkoleniowców.

Zrozumienie charakteru zachowania psa jest podstawą do tego, aby można było mu pomóc, a w efekcie – pomóc również otoczeniu, w tym rodzinie czworonoga.

Zaburzenia behawioralne u psów a socjalizacja

Większość właścicieli psów nie do końca zdaje sobie sprawę z tego, czym właściwie jest proces socjalizacji. Czas ten sprzyja nauczeniu psa prawidłowych wzorców zachowania. W dużej mierze u wrażliwszych ras może decydować o tym, czy pies będzie lękliwy, czy odważny i otwarty na nowe okoliczności. Nieprawidłowa socjalizacja może sprzyjać powstawaniu zaburzeń zachowania u psów, ale niekoniecznie musi. Zależy to również m.in. od pochodzenia zwierzęcia i jego wcześniejszych losów.

Problemy behawioralne psów czy brak realizacji potrzeb?

Wielu właścicieli psów uważa, że ich czworonogi przejawiają takie zachowania, które stanowią problem. Często jednak zamiast ocenić, skąd bierze się dane zachowanie, a w rezultacie pracować nad wyeliminowaniem czynnika sprawczego, opiekunowie wolą wyeliminować po prostu coś, co nazywają zaburzeniem behawioralnym u psów. Oznacza to, że opiekun, zamiast nauczyć psiego języka i np. sygnałów uspokajających, cały czas dąży do konfrontacji, nasilając w efekcie złe zachowanie. To również pokłosie popularnej swego czasu teorii dominacji.

Dziś wiemy już, że pies to stworzenie, które ma własne potrzeby. Ich realizacja sprawia, że twój pupil nie będzie sfrustrowany, a poziom kortyzolu w jego organizmie znacznie spadnie do bezpiecznego poziomu. W przypadku niektórych psów to wystarczy, aby wyeliminować zachowanie oceniane przez ciebie jako niepożądane czy problematyczne.

Stan zdrowia a zachowanie psa

W tym przypadku pies działa dokładnie tak samo, jak człowiek. Jeśli uszkodzi sobie pazur, to ból prawdopodobnie wpłynie na zmianę jego zachowania. Ten przykład jednak jest o tyle oczywisty, że uszkodzenie pazura łatwo zauważysz. Z kolei zaburzenia behawioralne u psów, powodowane przez przewlekłe schorzenia, mogą być trudniejsze do rozpoznania. W tym przypadku weterynaria ma łatwe rozwiązanie – regularne badania kontrolne i profilaktyczne czworonoga. Również przed udaniem się do behawiorysty powinieneś sprawdzić, czy zachowanie twojego psa wynika rzeczywiście z problemów behawioralnych, czy raczej zdrowotnych. W tym drugim przypadku leczenie farmakologiczne to podstawa.

Najczęstsze zaburzenia behawioralne u psów

Oto niektóre zaburzenia behawioralne u psów często są przyczyną wizyty u behawiorysty. Przeczytaj, na czym polegają.

Lęk separacyjny

Ten rodzaj zaburzeń behawioralnych u psów jest częsty w przypadku zwierząt porzuconych, ale i tych wychowanych w rodzinie od szczenięcia. Przy dłuższej nieobecności opiekuna pies szczeka i wyje. Niekiedy pies gryzie przedmioty w mieszkaniu, powodując spore szkody. Zdarza się również, że dokonuje samookaleczenia – pojawia się gryzienie ogona, natrętne lizanie łap.

Agresja lękowa

Są to zaburzenia behawioralne psów i kotów. Zwierzę, które czuje się zaniepokojone i nie jest w stanie się oddalić, przyjmuje postawę pozornie agresywną. Zazwyczaj jest to wynik braku zrozumienia swojego pupila. Pozornie jest on członkiem rodziny, ale wymusza się na nim np. interakcje, nie rozumiejąc, że niektóre psy potrzebują więcej przestrzeni i nie lubią rzeczy, które ludzie uznają za pieszczotliwe.

Obrona zasobów

Pies może bronić gryzaka, zabawki lub dowolnego innego przedmiotu. Opiekun nie jest w stanie odebrać go pupilowi. Takie zachowanie zazwyczaj występuje względem człowieka. Inaczej przedstawia się kwestia, gdy pies zachowuje się tak w stosunku do innego psa.

Zachowanie psa a nauka komend i szkolenie

Najważniejsza w eliminowaniu zaburzeń behawioralnych u psów jest konsekwencja. Musisz zachęcić domowników do współpracy nad wyeliminowaniem zachowania, które wydaje się niepożądane. W prostszych przypadkach wystarczy unikać bodźców negatywnych i nagradzać smakołykiem zachowanie, na którym tobie zależy. Aby oduczyć psa jakiegoś schematu zachowania albo zadbać o eliminację dużych zaburzeń, warto zwrócić się o pomoc do specjalisty. Pamiętaj – problemy te mogą wracać, jeśli terapia nie była odpowiednia albo zaniedbasz potrzeby psa.

Kiedy zdasz sobie sprawę z tego, że zaburzenia behawioralne u psów nie są spowodowane ich złośliwością, tylko zaniedbaniami ze strony człowieka, będzie ci łatwiej nad nimi pracować. Zachowanie czworonożnego przyjaciela możesz zmienić odpowiednim treningiem. Upewnij się jednak, że zadbałeś o wszystkie potrzeby swojego psa.

Według wielu osób nie jest łatwo oduczyć dorosłego psa sikania w domu. W rzeczywistości proces ten nie różni się bardzo od procesu uczenia czystości szczeniaka. Warto jednak zadać sobie pytanie o to, dlaczego pies ze schroniska sika w domu. W ten sposób o wiele łatwiej będzie ci zrozumieć jego zachowanie, a także wprowadzić odpowiedni trening czystości.

Dorosły pies ze schroniska sika w domu – przyczyny zachowania

Można wyróżnić kilka podstawowych przyczyn, z powodu których pies ze schroniska sika w domu. Na wstępie musisz uświadomić sobie, że powinieneś nauczyć psa czystości, bo on sam z siebie nie wie, gdzie powinien się załatwić. Mając nowego psa w domu, zaplanuj sobie czas na taki trening, podczas którego będziesz uczyć psa prawidłowego zachowania. Możesz ten okres spożytkować też na inne ćwiczenia, aby czworonóg umiał zostawać w domu czy wychodzić na spacery na smyczy.

Lęk i niepewność

Jeśli pies ze schroniska załatwia się w domu tak, aby nikt z domowników tego nie widział – na przykład w kątach czy w trudno dostępnych miejscach – przyczynami mogą być lęk i stres. Dorosły pies w nowym domu nie czuje się od razu komfortowo. Średnio potrzebuje ok. 3 miesięcy, aby zaaklimatyzować się w środowisku na dobre. Jeśli widzisz, że pies ze schroniska sika w domu poza twoim zasięgiem albo gdy sie do niego nagle zbliżysz lub podniesiesz głos, taka przyczyna zachowania jest bardzo prawdopodobna.

Z tego samego powodu bardzo ważne jest twoje zachowanie, gdy pies załatwi się w domu. Nigdy nie krzycz i nie stosuj metod awersyjnych. Przyniosą one skutek odwrotny od zamierzonego.

Złe doświadczenia

Nawet dorosły pies może mieć złe doświadczenia związane z wyprowadzaniem na spacery. Zdarza się, że napawa on psiaka takim lękiem, że nie jest on w stanie sikać na dworze. Wstrzymuje potrzeby, a potem załatwia się w domu, bo tam czuje się bezpieczniej. W takiej sytuacji musisz pamiętać, że to, jak pies czuje się na spacerze, wynika z jego doświadczeń. Staraj się nie zabierać go w miejsca, w których są liczne bodźce, hałasy i natarczywi ludzie czy psy. Aby nauczyć psa załatwiania się na dworze, musisz go najpierw nagradzać za samo spacerowanie. W ten sposób pozytywnie skojarzy wyjścia.

Brak treningu czystości

Choć wydaje się to nieprawdopodobne, istnieje spora szansa, że dorosły pies ze schroniska sika w domu, bo nie został nauczony innego zachowania. Jeśli pies do tej pory załatwiał się w kojcu, a wcześniej nie mieszkał w domu, może po prostu nie wiedzieć, jakie masz oczekiwania. W takiej sytuacji wyprowadzaj psa i przeprowadź taki trening czystości w domu, jak w przypadku szczeniaka.

Lęk separacyjny

Jeśli twój pies ze schroniska sika w domu tylko w trakcie twojej nieobecności, prawdopodobnie w grę wchodzi lęk separacyjny. Jest to zaburzenie behawioralne, które powoduje, że pies bardzo stresuje się, gdy opiekun wychodzi – czasem nawet na kilka minut. W efekcie zwierzę może niszczyć przedmioty, wyć, a także załatwiać potrzeby fizjologiczne w domu. Rozwiązaniem jest niekoniecznie nauczenie czystości psa, a rozwiązanie problemu lęku.

Choroba lub podeszły wiek

Twój psi towarzysz może cierpieć na rozmaite choroby, np. problemy z pęcherzem. Jeśli pies ze schroniska sika w domu, w pierwszej kolejności odwiedź lekarza weterynarii, aby sprawdził jego stan zdrowia. Z kolei starsze psy, zwłaszcza po kastracji, mogą mieć po prostu kłopoty ze zwieraczami i nie kontrolować oddawania moczu. Na tę sytuację trudno cokolwiek poradzić, choć istnieją farmakologiczne metody, które mogą zmniejszyć uciążliwość problemu.

Szczenię załatwia się w domu – nauka czystości szczeniaka

Żaden pies nie rodzi się z wiedzą o tym, że nie może załatwić się w domu. Zachowanie swojego szczeniaka możesz porównać do zachowania niemowlęcia. Musisz najpierw nauczyć psa, gdzie powinien załatwiać swoje potrzeby, a gdzie nie jest to mile widziane. Wiele osób decyduje się nauczyć psa sikać na matę, co jest rozwiązaniem niezbędnym, jeśli szczenię chorowało albo nie ma szczepień, a ty nie masz swojego ogródka. Pamiętaj jednak, że może się zdarzyć tak, że pies załatwia się w domu właśnie z powodu przyzwyczajenia do maty. Zastanów sie, czy nie lepiej adoptować szczenię przynajmniej po pierwszych szczepieniach.

Jak oduczyć psa sikania w domu?

Przede wszystkim musisz uzbroić się w cierpliwość. Nie krzycz na psa i nie zachowuj się wobec niego agresywnie, bo nasili to niepożądane zachowania. Uniemożliwi też trening czystości na dworze, bo pies będzie bał się załatwiać w twojej obecności. Gdy zdarzy się wpadka, posprzątaj odchody bez słowa. Nie wciskaj w nie nosa psa i nie krzycz. Następnie wyjdź na spacer i pochwal psa za załatwienie się poza domem. W ten sposób zdrowe zwierzę szybko pojmie, jakie są twoje oczekiwania.

Jeśli pies ze schroniska sika w domu, a ty chcesz go tego oduczyć, musisz wygospodarować odpowiednio dużo czasu. Wychodź z psem przynajmniej kilka razy dziennie. Stopniowo eliminuj liczbę spacerów, zostawiając tylko te trzy, na które i tak będziesz wychodzić. W przypadku szczeniąt, psów przewlekle chorych czy starszych częstotliwość spacerów powinna być większa. Pamiętaj, żeby zawsze mieć ze sobą smakołyki i nie szczędzić pochwał, gdy pies załatwi się na dworze.

Jeśli pies ze schroniska sika w domu, możesz go tego oduczyć. Potrzebujesz jednak wiele cierpliwości i konsekwencji. Pamiętaj – zwierzę nigdy nie robi ci nie złość! Takie emocje są mu całkowicie obce.

Dla większości opiekunów lękliwy pies ze schroniska to twardy orzech do zgryzienia. Z jednej strony emocje ludzkie działają tak, że wielu opiekunów współczuje psu i chce dla niego jak najlepiej. Z drugiej pojawia się brak zrozumienia dla zachowania psa i tego, że zwierzak nie jest na swój sposób wdzięczny za ratunek, który zaoferował mu człowiek. Aby pomóc pupilowi, który się boi, musisz najpierw wiedzieć, z czego wynika jego nastawienie. O tym przeczytasz w artykule.

Lękliwy pies ze schroniska – jak go rozpoznać?

Dużym problemem w rozpoznaniu takiego psiaka przed adopcją jest to, że w warunkach schroniskowych większość psów wykazuje objawy stresu i strachu. Oczywiście u niektórych są one bardziej widoczne albo poważniejsze. Jednak trudno jest stwierdzić, jak bardzo jest lękliwy pies ze schroniska, póki nie przyzwyczai się on nieco do nowych warunków. Co może świadczyć o tym, że trafiłeś na takiego psa, który bardzo się boi? Przede wszystkim:

• niechęć do wchodzenia w interakcje z człowiekiem;
• oddawanie moczu i kału na widok człowieka albo w sytuacji, gdy ten nagle podejdzie do psa;
• chowanie się w bezpiecznym miejscu;
• zamieranie w trakcie głaskania;
• drżenie ciała w każdej nowej dla psa sytuacji;
• piszczenie, wokalizowanie;
• niszczenie przedmiotów;
• niechęć do jedzenia i picia pomimo dobrej kondycji zdrowotnej, zwłaszcza gdy obok jest człowiek;
• niechęć do zabawy z człowiekiem;
• agresja lękowa.

Wielu osobom wydaje się, że lęk u psa wyklucza jakiekolwiek agresywne zachowanie. Warto wiedzieć, że agresja lękowa może rozwinąć się u niektórych psów, zwłaszcza tych po doznanej traumie.

Pies po przejściach – z czego wynika jego zachowanie?

Lękliwy pies ze schroniska zazwyczaj ma za sobą gwałtowne, negatywne doświadczenia. Często nie doświadczył w większym stopniu socjalizacji. Dotyczy to zwłaszcza zwierząt trzymanych np. w zamkniętych pomieszczeniach, kojcach, na łańcuchach. W efekcie pies może reagować nieadekwatnie do sytuacji, bo nie jest nauczony żadnej innej reakcji. Lęk, co warto przypomnieć, nie jest indukowany czynnikami zewnętrznymi, a raczej doświadczeniami. To znacznie utrudnia jego leczenie, ale również sprawia, że zwierzęciu trudno jest nad nim zapanować. W efekcie, aby odbudować zaufanie do człowieka, trzeba poświęcić zwierzakowi wiele tygodni przemyślanego szkolenia.

Adopcja psa ze schroniska – jak się przygotować na zwierzę po przejściach?

Musisz brać pod uwagę, że pies wzięty ze schroniska przez pierwsze tygodnie będzie żył w stresie. Warunki domowe, choćby wiele razy lepsze od schroniskowych, będą powodować u niego strach. Lękliwy pies ze schroniska może nie chcieć podejmować smakołyków z ręki, wpadać w konflikty z innym psem, a także w ogóle nie nawiązywać kontaktu z nowym opiekunem. Najlepszym rozwiązaniem będzie, jeśli dasz mu święty spokój. Niech twój psi towarzysz spokojnie obejrzy nowy dom i pozna swoje legowisko czy miejsce, w którym stoją miski. To w połączeniu z twoim spokojem i rutyną codziennego dnia zbuduje w nim poczucie bezpieczeństwa. A co dalej?

Większość psów przebywających w schroniskach ma złe doświadczenia z ludźmi. Musisz więc dać psu pozytywny przykład i skojarzyć mu się z czymś dobrym. Krótko mówiąc – złe skojarzenia zastąpić tymi przyjemnymi dla zwierzęcia. Jeśli pies będzie miał jasne zasady od początku, kiedy z tobą zamieszka, będzie czuł się bezpiecznie. Staraj się nie zmieniać reguł, bo jakakolwiek zmiana wprowadza zamęt w psim życiu.

Jak przekonać lękliwego psa ze schroniska do człowieka?

Zanim zaczniesz uczyć psa podstaw posłuszeństwa, musisz zasłużyć na jego zaufanie.

1. Praca powinna opierać się początkowo na nienachalnym zachęcaniu psa do kontaktu z człowiekiem. Możesz np. przygotować smaczki i podrzucać je psu, siedząc do niego bokiem. W ten sposób czworonóg nie czuje się postawiony w konfrontacji do ciebie, a jednocześnie kojarzy cię z czymś pozytywnym.
2. Nie krzycz na przygarniętego psa. Praca ze zwierzęciem musi być dla niego przyjazna.
3. Wspólne spędzanie czasu na początku nie oznacza wcale, że musicie się aktywnie bawić. Do budowania więzi często wystarczy twoja spokojna obecność.

Pamiętaj przy tym, że pewnym wyzwaniem w trakcie pierwszych dni mogą okazać się spacery. Lękliwy pies ze schroniska, szczególnie bity w przeszłości, może bać się smyczy i nowej sytuacji, zwłaszcza gdy nagle mieszka w centrum miasta. Daj mu czas, aby poczuł się pewniej i bezpieczniej. Nie naciskaj na długie spacery, tylko na początku pozwól psu na dłuższej smyczy eksplorować otoczenie.

Lękliwy pies ze schroniska często ma za sobą traumatyczne doświadczenia. W przypadku zwierząt adoptowanych ze schroniska nierzadko potrzebna jest pomoc specjalistów, m.in. behawiorysty czy lekarza weterynarii. Ten ostatni dobierze odpowiednie leki, jeśli poziom lęku u psa nie pozwala mu normalnie funkcjonować.

Nie wszystkie psy to urodzeni pływacy 🙂

Wiele osób błędnie myśli, że wszystkie psy potrafią pływać z natury. To nieprawda. Chociaż większość psów aktywnie próbuje pływać, jak już się znajdzie w wodzie, to nie wszystkie psy są dobrymi pływakami lub są w stanie utrzymać się na powierzchni. Psy zwykle dzielą się na trzy kategorie:

1. Psy, które kochają wodę. Te psy mają zwykle grubą, wodoodporną sierść i płetwiaste łapy. 

1. Psy, które niechętnie pływają, ale można je nauczyć.

1. Psy, które mają problemy z utrzymaniem się na powierzchni z powodów fizjologicznych, są to głównie rasy brachycefaliczne, rasy ciężkie lub rasy krótkonogie. Dodatkowo, psy bezwłose lub o delikatnej sierści często nie lubią wody, ponieważ łatwo się schładzają. Choć oczywiście są wyjątki od każdej reguły.

Jakie rasy psów lubią pływać?

Niektóre psy były hodowane do ratownictwa wodnego i pływania. Rasy te zazwyczaj są nie tylko doskonałymi pływakami, ale również bardzo lubią wodę. Do ras kochających wodę należą Retrievery i Spaniele, takie jak:

• Labrador Retriever, 
• Golden Retriever, 
• Amerykański Spaniel Dowodny, 
• Irlandzki Spaniel Dowodny,
• Portugalski Pies Dowodny,
• Chesapeake Bay Retriever,
• Spaniel Bretoński,
• Seter Angielski,
• Nowofundland,
• Pudel,
• Retriever z Nowej Szkocji.

Rasy te mają zwykle mocne i długie, tylne nogi, które doskonale nadają się do pływania. 

Pamiętaj, że nawet silni pływacy mogą się zgubić w wodzie, zostać wciągnięci przez prądy, doznać kontuzji lub spaść z łodzi i nie będą w stanie utrzymać się nad powierzchnią. Wszystkie psy powinny korzystać z kamizelki ratunkowej, gdy znajdują się w pobliżu wody.

Które rasy nie potrafią pływać z natury?

Z reguły rasy psów, które nie potrafią pływać, mają pewne wspólne cechy. Na przykład rasy brachycefaliczne – te o płaskich lub wyjątkowo krótkich pyskach – na ogół nie nadają się do pływania, ponieważ zbyt łatwo jest im nabrać wody do nosa, co grozi utonięciem. Psy o dużych, beczkowatych ciałach mają trudności z utrzymaniem się na powierzchni, podobnie jak psy o długich ciałach i krótkich nogach. Psy o długiej sierści lub grubej podwójnej sierści również mogą zmagać się z pływaniem. – mówią eksperci z Pethomer.com. 

Niektóre rasy wydają się umieć pływać od momentu zobaczenia zbiornika wodnego, podczas gdy inne po prostu nie widzą sensu pływania. 😉 Istnieją również rasy, które mają taki rozkład masy (na przykład buldogi), który nie pozwala im dobrze pływać bez kamizelki ratunkowej. Oto przykłady ras, które nie potrafią z natury pływać:

• Buldog,
• Mops,
• Bulterier,
• Basset Hound,
• Bokser,
• Corgi,
• Jamnik,
• Shih Tzu,
• Bichon Frise,
• Pomeranian,
• Greyhound,
• Maltańczyk,
• Chihuahua.

Chociaż mitem jest, że wszystkie psy są naturalnymi pływakami, to z kamizelką ratunkową i kilkoma lekcjami pływania dla psów, każda rasa powinna być w stanie sprawnie poruszać się w wodzie.

Jak oswoić psa z wodą?

Kiedy zaczynasz naukę pływania z psem, kluczem do sukcesu jest kamizelka ratunkowa zarówno dla psa, jak i dla Ciebie. Ale ważne jest także sprytne przywołanie psa do wody, tak aby sam chciał do niej wejść. Niezależnie od tego, czy będzie to zabawa z Tobą, czy z zabawką, stwórz sytuację, która zachęci psa do samodzielnego wejścia do wody. Warto wziąć ze sobą ulubioną zabawkę lub piłkę psa. Gdy zwierzak już przyjdzie do Ciebie, możesz delikatnie unosić go w wodzie, trzymając za uchwyt kamizelki ratunkowej, aby umożliwić psu wiosłowanie. Nie wciągaj psa do wody na siłę i pamiętaj o założeniu własnej kamizelki ratunkowej. Jeśli Twój pies wpadnie w panikę, może wspiąć się na ciebie, aby uciec, a zwłaszcza z dużym psem, może to zagrozić Waszemu bezpieczeństwu.

Inną metodą zalecaną przez behawiorystów jest znalezienie przyjaciela z psem, który już jest pewnym pływakiem. Zaaranżuj czas swojemu pupilowi, aby obserwował, jak inny pies pływa. Jeśli zwierzaki się zaprzyjaźnią, pozwól swojemu czworonogi (oczywiście w kamizelce ratunkowej) podążać swobodnie za tym drugim psem. Dzięki tej technice psiak może obserwować i uczyć się od najlepszych. 😉 Ale co ważniejsze, zobaczy, jak fajna i zabawna może być woda.

W czasie cieczki suczka wydziela zapach, który wabi samców. Feromony zapachowe mogą przenosić się na odległość nawet kilku kilometrów. To sprawia, że wielu właścicieli szuka sposobów, by zamaskować zapach cieczki. Czy istnieją sprawdzone metody? Jak odstraszyć psy od suki z cieczką na spacerze? Poznaj sposoby polecane przez weterynarzy i hodowców psów.

Cieczka u suki – jak przebiega?

Pierwsza cieczka u psa zazwyczaj pojawia się pomiędzy 6. a 12. miesiącem życia. Jest to w dużym stopniu zależne od wielkości i rasy psa. Mniejsze rasy przechodzą ruję wcześniej, psy dużych ras później, czasem nawet około 2. roku życia. Pierwsza cieczka może przejść niezauważona, suczka nie będzie krwawić lub pojawi się jedynie nieznaczne plamienie. Suka przechodzi cieczkę dwa razy do roku, u mniejszych ras może się zdarzyć nawet trzykrotnie. Zazwyczaj ruja trwa ok. 21 dni. W tym czasie wydziela bardzo intensywny zapach, którym wabi do siebie samców.

Na psy feromony działają jak narkotyk, nie są w stanie zapanować nad swoim popędem. Mogą stać się agresywne i nieposłuszne, dlatego tym bardziej warto wiedzieć, jak odstraszyć psy do suki z cieczką. W okresie rui suczki również stają się nerwowe. Czasem szczekają i wyją, nawołując w ten sposób adoratorów. Narządy rodne stają się rozpulchnione, a wydzielina z pochwy, w zależności od fazy, może być krwistoczerwona lub lekko różowa. Suczka może mieć mniejszy apetyt i gubić sierść w większych ilościach. W tym czasie należy jej poświęcić więcej uwagi, gdyż również dla niej jest to trudny i wymagający okres.

Jak odstraszyć psy od suki z cieczką – niwelowanie zapachu

Wielu właścicieli psów zastanawia się, jak odstraszyć psy od suki z cieczką i w ten sposób uniknąć niechcianej ciąży. Jednym z często polecanych sposobów jest stosowanie sprayu maskującego zapach cieczki. Nie eliminuje on zapachu całkowicie, jednak działa odstraszająco na psy, co znacząco ułatwia spacery i codzienne funkcjonowanie w czasie rui u suczki. Najlepsze efekty przynosi stosowanie preparatu już od pierwszego dnia cieczki. Kupisz go w sklepach zoologicznych i u lekarzy weterynarii.

Jak odstraszyć psy od suki z cieczką – tabletki chlorofilowe

Innym sposobem, który jest również zalecany w celu neutralizacji zapachu cieczki, jest chlorofil. Tabletki z dodatkiem chlorofilu bardzo skutecznie maskują psi zapach, przez co sunia staje się niewyczuwalna dla psów płci męskiej. Dużym plusem tej metody jest to, że produkt jest całkowicie naturalny i nie obciąża psiego układu pokarmowego. Skuteczność gwarantuje podawanie tabletek wraz z pokarmem już od pierwszego dnia cieczki. Pominięcie chociaż jednej dawki może znacząco osłabić efekt. Dzięki podawaniu tabletek spacery w czasie rui odbywają się zdecydowanie spokojniej.

Jak odstraszyć psy od suki z cieczką – tabletki hormonalne

Jeśli właśnie planujesz wyjazd, a twoja suczka może w tym czasie dostać cieczkę, z pewnością zadajesz sobie pytanie, jak odstraszyć psy od suki z cieczką. Rozwiązaniem na ten czas może być podanie psu tabletek hormonalnych, które zatrzymają krwawienie. Nie jest to jednak opcja dostępna przy każdej rui u suczki. To raczej ostateczność i alternatywa dla pozostałych metod. Lekarze weterynarii sugerują korzystanie z tego sposobu maksymalnie dwukrotnie w czasie życia psa. Tabletki przepisywane są przez weterynarza i dostępne jedynie na receptę.

Majtki ochronne dla suczki

Majtki ochronne dla suczki same w sobie nie są odpowiedzią na pytanie, jak odstraszyć psy od suki z cieczką, jednak stanowią dodatkowe ułatwienie dla zwierzaka i jego właściciela. Przede wszystkim majtki chronią przed zabrudzeniami. Suczka może zostawiać krwawe ślady na dywanie czy łóżku. Majteczki ochronne skutecznie eliminują ten problem. Zabezpieczają suczkę przed niechcianym pokryciem i mogą w pewien sposób niwelować zapach, a przynajmniej zapobiegać rozprzestrzenianiu się feromonów. Należy pilnować, by suczka nie nosiła ich na sobie cały czas ze względów higienicznych.

Pilnowanie i wyprowadzanie na smyczy

Najskuteczniejszym sposobem na to, by uniknąć niechcianych adoratorów, jest pilnowanie suczki i wyprowadzanie jej na spacery wyłącznie na smyczy. Warto też unikać miejsc, w których może pojawić się zbyt wielu zalotników. Niektóre psy mogą próbować wszelkich sposobów, by dostać się do suki, a my będziemy musieli odganiać ich przy pomocy kija. Na czas rui lepiej jest wybierać miejsca spokojniejsze i bardziej ustronne. Zapach zwabiający samców jest naprawdę silny, dlatego nigdy nie wiadomo, z której strony może przybiec niechciany adorator. W ostateczności warto mieć ze sobą gaz pieprzowy, gdy wszystkie sposoby na to, jak odstraszyć psa od suki z cieczką, zawiodą, a obce zwierzę będzie agresywne.

Sterylizacja czy kastracja?

Jeśli nie jesteś właścicielem psa z rodowodem i nie planujesz zakładania hodowli psów, możesz rozważyć przeprowadzenie zabiegu sterylizacji lub kastracji swojego zwierzaka. Na czym polega różnica? Sterylizacja jest zabiegiem mniej inwazyjnym i w przypadku samic polega na przecięciu i podwiązaniu jajowodów. W ten sposób nie ma możliwości przemieszczania się komórki jajowej. Po takim zabiegu zwierzęta dochodzą do siebie znacznie szybciej, nie wpływa on też znacząco na zachowanie psa. Jest jednak po części odwracalny i nie gwarantuje stuprocentowej skuteczności.

Kastracja jako zabieg ubezpłodnienia psa

Kastracja z kolei jest zabiegiem bardziej skomplikowanym i inwazyjnym. W czasie operacji usuwane są w całości gruczoły płciowe zwierzęcia. W przypadku suczek wycinane są jajniki i macica, u psów w całości wycina się jądra. Organizm psa przestaje tym samym produkować hormony płciowe. Po zabiegu kastracji zwierzęta dłużej dochodzą do siebie, niektóre stają się spokojniejsze.

Pomimo tego, że zabieg ten jest bardziej inwazyjny, to może nieść dla zwierzaka pozytywne skutki. W wielu przypadkach to sposób na zapobieganie wielu chorobom, w tym nowotworowym u zwierząt. Wiele z nich ujawnia się szczególnie u zwierząt w wieku dojrzałym i jest spowodowanych zaburzeniami w pracy układu hormonalnego. Kastracja niweluje problem chorób na tle hormonalnym, dlatego wielu właścicieli czworonogów decyduje się na przeprowadzenie tego zabiegu u młodych osobników.

Zabezpieczenie suczki przed niechcianymi zalotnikami stanowi nie lada wyzwanie. Właściciele suczek wciąż szukają nowych sposobów na to, jak odstraszyć psy od suki z cieczką. Wiele osób z powodzeniem stosuje u swoich czworonogów preparaty, dzięki którym udaje się neutralizować zapach rui. Inni z kolei decydują się na podanie tabletek. Wśród metod nieinwazyjnych nie istnieje sposób, który w 100% zapewnia skuteczność. Jedynie przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego, który prowadzi do zaprzestania produkcji hormonów płciowych, zapewnia całkowite zakończenie problemu.

Spacer z psem to ważny element budowania więzi między zwierzęciem a właścicielem. Poza tym ogromną przyjemność sprawia psiakowi swobodna eksploracja terenu. Czy według przepisów prawa pies może biegać bez smyczy? Co spacer daje psu? Odpowiadamy na te pytania i przedstawiamy pomysły na najciekawsze zabawy podczas wspólnego spaceru.

Idealny spacer z psem – wszystko, co musisz o nim wiedzieć

Przede wszystkim trzeba zacząć od tego, że spacer z czworonogiem nie musi być ekstremalnie długi. Dla małych psów, które nie są przyzwyczajone do takiej aktywności, taki spacer może być wręcz męczący. Nie ograniczaj codziennych spacerów jedynie do załatwienia potrzeb fizjologicznych psa. Twój pupil potrzebuje odpowiedniej dawki ruchu i nowych bodźców. Spacery pozwolą psiakowi spożytkować energię i dają możliwość trenowania nowych sztuczek.

Ważne jest, aby zapewnić psu dostęp do wody podczas takiego wyjścia. Bawiąc się z psem, pamiętaj o tym, żeby schować telefon i inne przedmioty, które cię rozpraszają. To czas dla ciebie i twojego ulubieńca!

Pierwszy spacer z psem. Spacery ze szczeniakiem

Kiedy w domu pojawia się nowy pies, a zwłaszcza szczeniak, naturalne jest, że chcemy od razu wyjść z nim na spacer i pokazać mu okolicę. Spacer zapewni mu właściwą socjalizację i zaspokoi jedną z podstawowych potrzeb psa, jaką jest potrzeba ruchu. Z drugiej strony warto pamiętać, że lekarze weterynarii sugerują, aby pierwszy spacer z psem odbył się po tym, jak pupil otrzyma już wszystkie niezbędne szczepienia. Jeśli masz ogródek przy domu, to możesz wychodzić do niego ze swoim pupilem, dzięki czemu nauczysz swojego psa czystości w domu i oswoisz go ze światem zewnętrznym.

Szkolenie młodego psa warto rozpocząć od nauki chodzenia przy nodze. Podczas spaceru ze szczeniakiem trzeba być szczególnie ostrożnym, bo interesuje go wszystko, co go otacza i łatwo może wpakować się w tarapaty.

Jak urozmaicić czas spaceru ze zwierzakiem?

Ciekawy spacer dla psa, to taki, który dostarcza mu interesujących bodźców. Z tego powodu warto zorganizować wycieczkę do innego miasta, innej dzielnicy lub do parku, aby pies mógł poznać nowe trasy spacerowe. Obserwuj psa podczas spaceru. Dzięki temu będziesz w stanie określić, ile ruchu potrzebuje i jakie zabawy na spacerze najbardziej lubi. Na ogrodzonym terenie warto pozwolić psu biegać bez smyczy. Żeby spacer był ciekawszy, możesz urozmaicić go zabawami. Przeczytaj, jakie zabawy najbardziej lubią psy.

Bezpieczne zabawy z psem – eksploracja, węszenie i tropienie

Psy uwielbiają węszyć, więc na pewno chętnie będą brać udział we wszelkich zabawach węchowych, a także ucieszą się, gdy będą mogły poznawać nowe tereny. Podczas wędrówek nie przestają obwąchiwać terenu, co daje im możliwość zebrania informacji z otoczenia. W spokojnym i ustronnym miejscu można się pobawić z psem w tropienie. Trening możesz zacząć z jedną z lokalnych grup mantrailingu.

Frisbee dla psa

Psy bardzo lubią aportować, bo podczas tej zabawy mogą wykorzystywać swoje naturalne instynkty do pogoni i chwytania łupu. Można wykorzystać do tego frisbee dla psów. Jak nauczyć psiaka tej zabawy? Najpierw pokaż mu dysk. Pozwól pupilowi go obwąchać, a potem niech chwilę go poszarpie. Kiedy już się oswoi z tą nową zabawką, rzuć ją tak, aby toczyła się po ziemi w linii prostej. Pies powinien wtedy pogonić za toczącym się frisbee. Gdy ci je przyniesie, nie wyrywaj mu od razu zabawki, ale chwilę się z nim poszarp i pochwal go słowami „dobry pies”. Utrwal taką zabawę psu.

Potem można już przejść do rzutów. Najpierw właściciel powinien nauczyć się kontrolować lot frisbee. Na początek niech to będą krótkie rzuty, aby pies nauczył się łapać dysk. Taka zabawa to doskonały sposób, żeby utrzymać zwierzę w dobrej kondycji fizycznej.

Dogtrekking i jogging z psem – przyjemne z pożytecznym

Jeśli masz czworonoga i chcesz zadbać o swoje zdrowie i kondycję, to idealnym rozwiązaniem jest dla ciebie bieganie z psem. Psy z natury uwielbiają biegać i przychodzi im to bez większych trudności, ale dystanse należy zwiększać stopniowo. Bieganie z psem pomaga pozbyć się stresu, zrzucić zbędne kilogramy i poprawia działanie układu oddechowego.

W ostatnim czasie popularną formą rozrywki stał się dogtrekking, czyli spacer z psem przypiętym do właściciela za pomocą specjalnej linki amortyzującej. Organizowane są nawet zawody w dogtrekkingu na trasach od 10 do 50 kilometrów. Oczywiście nie każdy pies nadaje się do takiej aktywności, jednak większość uwielbia takie długie wędrówki.

Psie parki – zadbaj o kontakt psa z innymi przedstawicielami swojego gatunku

Psie parki są doskonałym miejscem do tego, aby pies mógł się swobodnie bawić bez smyczy, o ile jest dobrze zsocjalizowany. Poza tym zapewniają czworonogom nawiązywanie nowych, psich znajomości. Wybiegi są ogrodzone, więc właściciel nie musi się martwić o bezpieczeństwo psa, gdy ten biega. Jako właściciel psa musisz jednak cały czas go mieć na oku i pilnować, żeby nie przejawiał agresywnego zachowania w stosunku do innych zwierzaków, zwłaszcza tych, które są od niego mniejsze. Pamiętaj, że wybieg nie zastąpi innych form spaceru z psem.

Szarpak pozwoli rozładować nadmiar energii

Zabawką, którą można zabrać na spacer z psem, jest szarpak. Może być wykonany z różnych materiałów, oczywiście bezpiecznych dla psa. Jest przeznaczony do wspólnej zabawy i wykorzystuje naturalne instynkty psa. Zabawa z szarpakiem uczy psa skupienia się na jednej rzeczy. Ważne jest, aby określić wcześniej reguły gry. Jeśli pozwolisz psu czasem wyrwać ci zabawkę, to możesz przez to podnieść jego samoocenę. I na odwrót – jeśli to ty często wygrywasz w zabawie z psem, to utemperujesz tym jego charakter. Pamiętaj, żeby szarpak dobrać do rozmiarów pyszczka psa i koniecznie nauczyć psa komendy na puszczanie szarpaka.

Ulubione zabawki psów, czyli piłki

Chyba najbardziej wszechstronnymi zabawkami są piłki. Mogą się toczyć, odbijać, można nimi rzucać i je łapać. Lepiej, aby nie była to zwykła piłka tenisowa czy plastikowa, ale taka, która jest wykonana z przyjaznych dla psa materiałów. Niektóre piłki wspierają nawet czyszczenie zębów i masują dziąsła. Bardzo ważne jest, aby piłka była odpowiednich rozmiarów. Psy z dużym pyskiem mogą połknąć małą piłkę, a małe psy mogą mieć problem z tym, żeby schwytać zbyt dużą piłkę. Bierz też pod uwagę, że nie zawsze zabawa piłką jest dobrym rozwiązaniem. Może wzbudzać w psu frustrację i powodować problemy z zachowaniem.

Przeciąganie liny

Przeciąganie liny z psem to gra bardzo podobna do zabawy z szarpakiem. Świetnie nadają się do tego sznury powiązane w węzły. Może to być świetny przerywnik spaceru z psem. Im bardziej ty się zaangażujesz w tę zabawę, tym większą frajdę sprawisz psiakowi. Pamiętaj jednak, że twój pies powinien umieć oddawać zabawkę na komendę.

Wybierz doskonały moment na spacerowanie z psem

Częstotliwość i długość spacerów z psem trzeba dostosować do jego wieku, kondycji i temperamentu. Szczeniaki mają mniejsze pęcherze i częściej potrzebują się wypróżniać, za to szybciej się męczą podczas spaceru, podobnie jak starsze psy. Dorosłe psy potrzebują 2–3 spacerów dziennie. Dobrze jest wyprowadzać psa o stałych porach. Latem staraj się spacerować z psem wczesnym rankiem lub wieczorem, aby uniknąć upałów. Niektórzy lubią wyprowadzać psa na dłuższy spacer rano, bo wtedy pupil jest spokojniejszy w ciągu dnia. Oczywiście to właściciel decyduje, kiedy wyjść z domu, ale warto też uwzględnić prośby psiaka, gdy ma on szczególną ochotę na spacer.

Czy można spuszczać psa ze smyczy?

Trzeba mieć świadomość, że niezachowanie zwykłych lub nakazanych środków ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia podlega karze. O tym, czy spacer z psem może odbywać się bez smyczy i kagańca, decydują przepisy miejscowe. Co więcej, spacerowanie z psem w ten sposób jest dopuszczalne w tylko wtedy, gdy właściciel ma nad nim pełną kontrolę. Można więc dać mu większą swobodę, jeśli psiak reaguje na komendy.

Według prawa puszczanie luzem psa w lesie podlega karze grzywny lub nagany. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy wykonuje czynności związane z polowaniem.

Co jeszcze mówią przepisy prawa dotyczące psów?

W Polsce przepisy prawa regulują nie tylko kwestie spacerów z psami. Każdy pies musi być oznakowany tak, aby była możliwa jego identyfikacja.

Na obszarach konkretnych miast, gmin czy powiatów tworzone są przepisy prawa lokalnego, które każdy właściciel czworonoga powinien znać.

Podsumowując, spacer z psem to idealna okazja, żeby nauczyć go nowych sztuczek, nawiązać więź i zapewnić potrzebną dawkę ruchu. Pies z pewnością ci się odwdzięczy za poświęcony mu czas swoją lojalną przyjaźnią!