Beagle jest dosyć popularną rasą psa i często towarzyszy myśliwym. Jest zdrowy, odporny i bardzo wytrzymały. Uwielbia ruch i długie spacery. Psy te mogą być wspaniałymi towarzyszami dla całej rodziny. Warunkiem jest jednak szkolenie i odpowiednia socjalizacja. Bez nich pupil szybko zacznie sprawiać problemy. W jaki sposób postępować z tą rasą psów, aby ich uniknąć? Czytaj dalej!
Jakie są podstawowe informacje o rasie?
| Ogólne wrażenie | mocny, zwarty i szlachetny pies gończy |
| Rozmiar | wysokość: 33–40 cm; waga: ok. 15 kg |
| Szata | sierść: krótka, ostra, z podszerstkiem maść: trójbarwna; biała w łaty; cytrynowa, czerwona, płowa, czarna – wszystkie z białym; czysto biała |
| Charakter | wesoły i żywy; niezależny, ma tendencje do włóczęgostwa; skłonny do zabaw; tolerancyjny wobec dzieci |
| Długość życia | 12–15 lat |
| Pochodzenie | Wielka Brytania |
| Użytkowość | pies gończy |
| Klasyfikacja FCI | grupa 6 (psy gończe, posokowce i rasy pokrewne), sekcja 1.3. (małe psy gończe); obowiązują próby pracy |
Jak wygląda beagle?
Jest to najmniejszy ogar, którego na polowaniach wykorzystuje się przede wszystkim do łapania niewielkiej zwierzyny. Już na pierwszy rzut oka widać, że jest to pies myśliwski, którego wyróżniają jednak niewielkie rozmiary. Wysokość w kłębie u suczek wynosi około 33 centymetrów, a u samców jest to około 41 centymetrów. Przedstawiciele tej rasy ważą od 12 do 18 kilogramów, w zależności od płci i cech osobniczych.
Jak wygląda beagle?
To pies średniej wielkości. Silny grzbiet z szeroką klatką piersiową kończy się wysoko osadzonym szablastym ogonem. Uwagę przyciąga duża, ale proporcjonalna głowa osadzona na muskularnej i szerokiej szyi. Wiszące uszy pies ma nisko i są one zaokrąglone na końcach. Wizerunku dopełniają duże brązowe oczy w ciemnej oprawie. Możesz przekonać się, czy ten opis jest adekwatny i sprawdzić, jak wygląda beagle. Zdjęcia dorosłego psa wyszukasz w mgnieniu oka.
Jakie umaszczenie ma beagle?
Psy te charakteryzują się bardzo krótką i przylegającą, ale gęstą sierścią. Najpopularniejsze umaszczenie to tricolor – biały z płowym i czarnym podpalaniem. Wzorzec dopuszcza jednak niemal każde ubarwienie, które zwyczajowo występuje u psów łowczych – z wyłączeniem wątrobianego. Zgodne ze wzorcem będą szczeniaki:
- biało-czarne;
- biało-rude;
- biało-złote;
- cętkowane (mottle);
- zajęcze (hare pied).
Dwie ostatnie kolorystyki występują najrzadziej. W każdym umaszczeniu konieczna jest biała końcówka ogona.
Od Redakcji
Niezależnie od tego, jak bardzo podoba ci się szczeniaczek beagle, przeanalizuj dokładnie, czy będziesz w stanie sprostać jego wychowaniu i potrzebie aktywności. Dotyczy to również każdej innej rasy!
Jaki jest charakter beagle?
Psy te są bardzo towarzyskie. Od zarania swoich dziejów te czworonogi polowały w sforze, dlatego uwielbiają towarzystwo swojej rodziny i nie najlepiej znoszą samotność. Bardzo chętnie spędzają czas w towarzystwie opiekuna, towarzysząc mu we wszelkich aktywnościach. Nie są może szalenie czułe, jednak nie odrzucają umiarkowanych pieszczot.
Czy beagle to dobry pies dla dzieci?
Pies ten dla dzieci nie będzie może idealny, ale jeśli odpowiednio się o niego zadba i upilnuje, także młodsi domownicy go polubią. To jak najbardziej pies rodzinny.
Od Redakcji
Kontakt dziecka i psa powinien zawsze odbywać się pod nadzorem osoby dorosłej, która będzie umiała zareagować nie tylko w sytuacji bezpośredniego zagrożenia, ale też zauważy pierwsze sygnały dyskomfortu u psa i odpowiednio pouczy dziecko w kwestii obchodzenia się ze zwierzakiem.
Tak jak wszystkie psy łowcze, beagle uwielbiają ruch i chętnie biorą udział w różnych zabawach i długich spacerach. Duży temperament sprawia, że potrzebują zajęcia i dosyć szybko się nudzą. Beagle jest psem, którego trzeba odpowiednio motywować i cały czas zapewniać mu nowe wyzwania.
Jakiego szkolenia potrzebuje beagle?
Psy te podlegają próbom pracy, dlatego beagle dobrze współpracuje z człowiekiem. Jako pies myśliwski ma jednak silny instynkt łowiecki i jest prawdziwym mistrzem ucieczek. W szkoleniu trzeba położyć duży nacisk na przywołanie. Beagle to rasa, w przypadku której nie masz stuprocentowej pewności. Tak jak w przypadku wszystkich psów ras do polowań, nigdy nie możemy mieć stuprocentowej pewności, że wróci na zawołanie. Dlatego na spacerach, szczególnie w lesie, powinien on chodzić na smyczy (najlepiej sprawdzi się długa linka).
Węch beagle’a warto wykorzystać w aktywnościach takich jak detekcja zapachów, nosework czy tropienie użytkowe. Pupil bardzo dobrze odnajdzie się w tych czynnościach i spożytkuje w nich swoją energię.
Jak wychować beagle?
Pies ten słynie z dosyć upartego charakteru. Do pracy musi być dobrze zmotywowany i powinien być wychowywany w sposób konsekwentny. Już ze szczeniakiem można zapisać się na profesjonalne szkolenia u dobrego specjalisty. Ważna jest także socjalizacja psiaka.
Czy beagle to zdrowa i długowieczna rasa?
Tak jak większość psów łowczych, które podlegają próbom pracy, także beagle jest zwierzęciem odpornym i stosunkowo zdrowym. Wiele osobników zazwyczaj w dobrym zdrowiu dożywa nawet 16. roku życia.
Sporadycznie w rasie zdarzają się schorzenia takie jak:
- dysplazja stawów biodrowych;
- problemy z oczami, takie jak dysplazja siatkówki czy wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki;
- zapalenie opon mózgowych i tętnic (SRMA);
- padaczka.
Miejsce, z którego weźmiemy psa, warto wybierać rozsądnie. Dobra hodowla krzyżuje tylko zwierzęta zdrowe, u których wyeliminowano predyspozycje do chorób genetycznych.
Jak pielęgnować psa rasy beagle?
Pielęgnacja psów krótkowłosych nie jest szczególnie trudnym zadaniem. Krótka dwuwarstwowa sierść ma dosyć gęsty podszerstek, który trzeba regularnie wyczesać. W teorii linieje dwa razy w roku – okresem wymiany szaty jest wiosna i jesień. Praktyka jednak pokazuje, że psy tej rasy gubią włosie dosyć intensywnie przez cały rok.
Psy mogą mieć skłonność do zapalenia ucha, ze względu na jego budowę. Należy regularnie sprawdzać stan uszu, czyścić je i osuszać w razie potrzeby (np. po kąpieli).
Jak dbać o sierść psa beagle i jego dietę?
Włosy tych psów są krótkie, ale ostre, dlatego wbijają się w dywany i tapicerowane meble. Regularne szczotkowanie zmniejsza ich ilość, jeśli jednak spodziewasz się, że z linieniem można sobie całkowicie poradzić, to w praktyce nie ma na to szans.
Beagle to pies o bardzo dużym apetycie, dlatego jego dieta powinna być dobrze zbilansowana. Spuszczony z oka szybko posili się wszystkim, co choćby odrobinę przypomina jedzenie. Skutkuje to niestety poważną tendencją do tycia, a w efekcie – nadwagą. Warto jest zainwestować w dobrej jakości karmę, która dostarczy temu psu wszystkich potrzebnych wartości odżywczych.
Co warto wiedzieć o hodowli beagle?
Jest to dość popularna rasa w naszym kraju, dlatego nie będziesz miał problemu ze znalezieniem szczeniaka dla siebie. Tak jak w przypadku wszystkich psów rasowych, warto kierować się przynależnością hodowli do ZKwP. Tylko w ten sposób otrzymasz dostęp do piesków z rodowodem FCI, czyli w pełni zgodnych ze wzorcem rasy.
Ile kosztuje beagle?
Cena beagle’a zakupionego od hodowcy FCI obecnie waha się między 2,5 a 5 tysięcy złotych. Wiele zależy od pochodzenia piesków i renomy hodowcy. Psy z linii polujących mogą być nieco droższe od tych przeznaczonych do towarzystwa.
Jeżeli cena podana w ogłoszeniu wydaje ci się podejrzanie niska, koniecznie sprawdź, czy psy mają rodowody FCI.
Dla kogo beagle będzie odpowiednim pupilem?
Nie jest to zdecydowanie pies dla pedanta. Przez cały rok gubi mnóstwo sierści, która jest stosunkowo trudna do usunięcia. Dodatkowo psy tej rasy mają dosyć specyficzny zapach, typowy dla psów łowczych.
Jak beagle zachowuje się na spacerach?
Rasa świetnie sprawdzi się jednak w aktywnych rodzinach. Jest to pełnej krwi pies łowczy, który ma mnóstwo energii i wprost uwielbia odkrywać nowe miejsca. Warto przy tym zaznaczyć, że jest to psiak, który umiejętność uciekania opanował do perfekcji. Nie warto ryzykować spuszczania go ze smyczy w lesie, gdzie może szybko się oddalić. Jeżeli złapie trop i ruszy w pogoń, nawet pozornie dobrze opanowane przywołanie nie będzie w stanie go zawrócić. Beagle powinien także chodzić na smyczy w mieście, gdzie również grozi mu wiele niebezpieczeństw. Niestety, silny instynkt łowczy może być poważnym problemem.
Gdzie może mieszkać beagle?
Wbrew pozorom może on mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w małym mieszkaniu. Uwaga poświęcona mu ze strony opiekuna i aktywność na spacerach na pewno go zadowolą. W domu powinien głównie odpoczywać. Pamiętaj jednak, że „wybieganie się” po wielkim ogrodzie nie spełni potrzeb psa. Musisz zapewnić mu naprawdę solidną dawkę ruchu.
A jakie spacery będą dla niego najciekawsze? Najlepiej pies czuje na terenach zalesionych, krzaczastych i… podmokłych. Zdecydowanie nie jest psem dla osób, które boją się nieoczywistych tras.
Czy beagle są krnąbrne?
Beagle słynie z niepokornego charakteru – to najkrótsza charakterystyka rasy. Nie oznacza to jednak, że nie da się nauczyć go posłuszeństwa. Dla profesjonalnych szkoleniowców to właśnie charakter beagle połączony z dużą inteligencją daje bardzo wiele możliwości skutecznej pracy. Nie bój się współpracować z profesjonalistami i zdecyduj się na szkolenie jak najszybciej. Oczywiście, jeżeli masz doświadczenie w pracy z psem, to z pewnością poradzisz sobie samodzielnie.
Dobrze dogaduje się z innymi psami. To pies stworzony do życia w sforze. Ma przyjazne usposobienie, dlatego nadaje się do domu z dziećmi, chociaż nie należy wówczas psa pozostawiać z maluchami bez kontroli. Jego entuzjazm w okazywaniu uczuć swojemu właścicielowi bywa niewspółmierny do rozmiaru.
Jaka jest historia rasy beagle?
Historia rasy beagle sięga średniowiecza. Nie ma jednak pewności co do tego, skąd przybyły te psy. Według jednej teorii ich korzenie sięgają starożytnej Grecji, a na Wyspy Brytyjskie trafiły razem z rzymskimi legionami. Inna z kolei głosi, że jego przodkowie dotarli do swojej ojczyzny razem z Normanami. Ówczesne psy gończe były dużo mniejsze od współczesnych, ponieważ musiały mieścić się w jukach mocowanych do siodeł.
Jak zmieniło się przeznaczenie rasy?
Na terenach dzisiejszej Wielkiej Brytanii rasa ta cieszyła się olbrzymią popularnością przez wieki. Na początku były to przede wszystkim psy użytkowe. Ze względu na to, że świetnie polowały, trzymano je w dużych sforach. Z czasem jednak trafiły także na kanapy w bogatych dworach. Ceniono je zarówno jako psy do towarzystwa, jak i skutecznych myśliwych.
Kiedy powstał wzorzec rasy?
Psy tej rasy wzbudziły zainteresowanie kynologów w XIX wieku. Angielski Beagle Club powstał w 1890 roku. Przez kolejnych 5 lat pracowano nad stworzeniem jednolitego wzorca, ponieważ psy prezentowane na wystawach różniły się od siebie praktycznie wszystkim, od wielkości po szatę. Ostateczny wzorzec udało się zatwierdzić w 1895 roku.
Co stało się z beagle po wojnie?
Popularność psa na Wyspach Brytyjskich spadła drastycznie po drugiej wojnie światowej. W latach 40. rasa była tam bliska wyginięcia. Na szczęście równolegle zyskała dużą popularność w Stanach Zjednoczonych. Dzięki temu rasa przetrwała i w latach pięćdziesiątych znów zaczęła być chętnie hodowana w Europie. Jednak dopiero lata 60. przyniosły okres kształtowania rasy nie tylko pod kątem cech użytkowych, lecz także eksterieru.
Kiedy beagle dotarł do Polski?
Pierwsze polskie hodowle tych psów pojawiły się w latach 90. Psy te były sprowadzane do naszego kraju już dwie dekady wcześniej, jednak wyłącznie w celach eksperymentalnych. Obecnie są dosyć popularną w Polsce rasą. Funkcjonuje u nas wielu hodowców beagle’a, także takich, które cenione są na całym świecie. Rasa niepoprawnie nazywana jest również „bigiel” albo „bigle”.
Jak wyglądają beagle na zdjęciach?
Jakie są ciekawostki o rasie beagle?
- Nazwa rasy pochodzi najpewniej od starofrancuskiego słowa „beeguele”, które w wolnym tłumaczeniu oznacza „rozdarte gardło”. Nietrudno w to uwierzyć, ponieważ szczekające beagle, szczególnie w grupie, robią naprawdę duże wrażenie. W Wielkiej Brytanii czasami nazywa się je śpiewającymi psami. Istnieje również teoria mówiąca o tym, że nazwa rasy pochodzi od celtyckiego „beag”, oznaczającego „mały”.
- Przez jakiś czas równolegle funkcjonowały dwie odmiany beagle’a – standardowy oraz pochodząca od niewielkich psów gończych miniaturka. Były ponoć tak drobne, że można je było nosić w kieszeniach kurtek myśliwskich. Obecnie ta druga rasa już nie istnieje. Co ciekawe, jej ogromną miłośniczką była królowa Elżbieta I, która miała na swoim dworze dużą grupę takich pupili. Beagle miniaturka nazywany był „Elisabeth beagle”, właśnie od imienia tej królowej. Ze względu na trudności hodowlane miniaturowa odmiana wyginęła jednak w latach 30. XX wieku.
Beagle to odporny i bardzo inteligentny pies dla aktywnej rodziny. Wymaga odrobiny pracy przy szkoleniu, jednak dobrze wychowany będzie świetnym towarzyszem na wiele lat. Ten mały myśliwy wykazuje się doskonałym węchem i ma naprawdę wielkie serce.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 161 /27.01.2011/GB, https://www.zkwp.pl/wzorce/161.pdf, wersja polska luty 2011, data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010.
