Zaginione zwierzęta z Ukrainy – coraz więcej uchodźców szuka swoich pupili

zaginione psy i koty z ukrainy

Pomoc zwierzętom z Ukrainy płynie szerokim strumieniem, jednak często wywołuje zamęt i niejasne sytuacje. Warto wiedzieć, skąd biorą się ogłoszenia opiekunów z Ukrainy o ich zaginionych zwierzętach. Sprawdź, jak pomóc w takiej sytuacji.

Ogłoszenia o poszukiwanych zwierzętach z Ukrainy

Kilka dni temu zaczęły pojawiać się informacje o zwierzętach, które mają swoich opiekunów, jednak zostały zabrane od nich w bliżej nieznane miejsce. W mediach społecznościowych Krakowskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami pojawiło się ogłoszenie o poszukiwaniu grupy zachipowanych psów, które przekroczyły granicę nieokreślonym transportem i słuch o nich zaginął. Można sobie tylko wyobrazić, co czują ich opiekunowie.

Takie sytuacje często wynikają z powodu złej organizacji czy pośpiechu, które towarzyszą transportom zwierząt z Ukrainy. Niestety, niekiedy są działaniami celowymi – nawet w sytuacji tak ciężkiej jak obecna nie brakuje osób o złych zamiarach. Warto im przeciwdziałać i wiedzieć, jak nie dopuszczać do nadużyć.

Istotne informacje o zwierzętach z Ukrainy, które warto powielać

Oto garść ważnych porad, które bazują na aktualnych przepisach dotyczących wwozu zwierząt z Ukrainy. Warto je powielać, aby zapobiegać tworzeniu fake newsów i chronić uchodźców z Ukrainy przed utratą towarzyszy:

  • opiekun może zabrać ze sobą maksymalnie 5 zwierząt do przekroczenia granicy;
  • każdego psa, kota i fretkę obowiązują uproszczone procedury wwozu;
  • pozostałe zwierzęta towarzyszące i domowe mogą przekraczać granicę bez dokumentów;
  • jeśli opiekun jest w stanie wskazać miejsce tymczasowego pobytu, zwierzę może odbywać kwarantannę przy nim;
  • zwierzęta bez szczepienia przeciwko wściekliźnie, chipu i bez możliwości wskazania adresu pobytu w Polsce są kierowane na kwarantannę wyłącznie do oficjalnych ośrodków, a opiekun otrzymuje je z powrotem po jej zakończeniu, czyli 14 dniach.

Zaginęło zwierzę z Ukrainy – co zrobić?

Jeśli znasz sytuację, w której zwierzę z Ukrainy ma opiekuna i zostało z nim rozdzielone ze względów innych niż formalna kwarantanna, działaj. Możesz:

  • rozpowszechnić ogłoszenie w mediach społecznościowych;
  • skontaktować się z powiatowym lekarzem weterynarii i lecznicami, które świadczą pomoc zwierzętom z Ukrainy;
  • skontaktować się z Granicznym Lekarzem Weterynarii, który prowadzi dokumentację zwierząt przekraczających granicę w Korczowej i Dorohusku;
  • zgłosić się do organizacji prozwierzęcych, które organizowały transporty zwierząt – być może pies, kot czy fretka zostały w nich umieszczone przypadkowo.

Grupa Kynolodzy – Kynologom na Ukrainie, która niedawno zorganizowała transport humanitarny do Ukrainy, przygotowała specjalny formularz, który mogą wypełniać osoby z Ukrainy przekraczające granicę ze zwierzętami.

Jak możesz pomóc zwierzętom z Ukrainy i ich opiekunom?

Istnieje kilka sposobów na to, aby pomóc opiekunom, którzy wraz ze zwierzętami przyjeżdżają z terytorium Ukrainy do Polski. Przede wszystkim:

  • zaoferuj lokum dla rodziny ze zwierzętami – takich miejsc brakuje, a są niezbędne na 14 dni w przypadku psów, kotów i fretek, które odbywają kwarantannę;
  • pomóż w znalezieniu kliniki weterynaryjnej, która dopełni formalności, czyli została wyznaczona przez powiatowego lekarza weterynarii do chipowania i szczepienia psów, kotów oraz fretek z Ukrainy;
  • informuj obywateli Ukrainy o tym, że mogą przekraczać granicę ze zwierzętami i nie muszą ich porzucać czy oddawać do przypadkowych transportów;
  • pomóż rzeczowo, np. karmą, lekami i innymi produktami, których potrzebują zwierzęta.

Pamiętaj – ktoś, kto przebył granicę polsko-ukraińską ze swoim pupilem, nie chce go oddawać ani do domu tymczasowego, ani stałego. W Polsce jest bezpieczny, dlatego pomóż uchodźcy! Możesz sprawić, że ten pozostanie ze swoim zwierzęciem i nie będzie musiał się z nim rozstawać. To może skutkować dodatkową traumą dla człowieka i jego pupila. W Polsce przywłaszczenie zwierzęcia, które ma opiekuna, jest przestępstwem!

Każdy, kto ucieka przed wojną w towarzystwie swojego zwierzęcia, chce pozostać przy nim, gdy znajdzie się w bezpiecznym miejscu. Zadbaj o to, aby była taka możliwość. Zgłaszaj próby przywłaszczenia zwierząt odpowiednim organom.

Zwierzęta z Ukrainy bez dokumentów – dalsze postępowanie na terenie Polski

zwierzęta z ukrainy bez dokumentów

W związku z przekraczaniem przez uchodźców granicy polsko-ukraińskiej pojawił się problem towarzyszących ich zwierząt, jak i bezdomnych psów, kotów i fretek. Dotychczas do wjazdu do Polski konieczne były nie tylko oznakowanie i paszport, ale również szczepienie przeciwko wściekliźnie i wynik badania miareczkowania. Dla ułatwienia uchodźcom ucieczki z Ukrainy, która stała się celem militarnego ataku Rosji, procedury te zostały uproszczone.

Uproszczone procedury wwozu zwierząt z Ukrainy

Obecnie jedna osoba może przewieźć przez granicę niekomercyjnie do pięciu psów, kotów lub fretek. Odstąpiono od konieczności wykazania wyników badania miareczkowania. Do przejazdu bez dalszych konsekwencji zwierzęta muszą:

  • być oznakowane mikrochipem;
  • mieć ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie – sprzed mniej niż 12 miesięcy;
  • mieć dokument, np. paszport.

Jeśli opiekun zwierzęcia nie jest w stanie spełnić jednego z tych wymogów, wypełnia specjalne oświadczenie, w którym wpisuje adres tymczasowego pobytu. Jeżeli jest to niemożliwe, zwierzę jest zatrzymane na czas dwutygodniowej kwarantanny w wyznaczonym do tego miejscu, a następnie zwracane opiekunowi. Wszystko po to, aby zapobiec epidemii wścieklizny.

Co dalej ze zwierzętami z Ukrainy, które nie spełniają wymogów?

Polska, w ramach pomocy uchodźcom uciekającym ze zwierzętami, wzięła na siebie koszty chipowania oraz szczepienia psów przeciwko wściekliźnie. Również kwarantanna odbywa się na koszt budżetu państwa. Jak wygląda dalsze postępowanie w przypadku psów, kotów i fretek z Ukrainy, które nie mają chipów i szczepienia przeciwko wściekliźnie?

Punkty weterynaryjne na przejściach granicznych

Na dwóch przejściach granicznych – w Dorohusku i Korczowej – zostały utworzone specjalne jednostki weterynaryjne, prowadzone przez Granicznych Lekarzy Weterynarii. Odpowiadają za szczepienie i chipowanie zwierząt w momencie, gdy przekraczają one granicę ze swoimi opiekunami. Opiekun otrzymuje wówczas pozwolenie na wjazd na teren Unii Europejskiej. Co w przypadku pozostałych przejść?

Chipowanie i szczepienie zwierząt z Ukrainy

Zwierzęta z Ukrainy, wwiezione do Polski przez inne punkty graniczne i niespełniające wymogów związanych z chipem i szczepieniem przeciwko wściekliźnie, można zaprowadzić do jednej z wyznaczonych lecznic. Tam zwierzę zostanie zaszczepione i zachipowane, a właściciel musi podać wszystkie dane osobowe i kontaktowe. Dopiero po tym opiekun może uzyskać pozwolenie od powiatowego lekarza weterynarii na poruszanie się zwierzęcia po terenie Unii Europejskiej.

Co z pozostałymi kosztami weterynaryjnymi?

Budżet państwa nie pokrywa kosztów badania miareczkowania i przygotowania paszportu – a te często są potrzebne, aby zwierzę mogło przekroczyć dalsze granice państw Unii Europejskiej. W takim przypadku opiekun sam musi pokryć koszty. Jeśli zwierzę potrzebuje opieki weterynaryjnej, a właściciela na nią nie stać, wiele klinik na terenie całej Polski oferuje tańsze lub bezpłatne leczenie zwierząt z Ukrainy. Ogłoszenia można znaleźć w mediach społecznościowych, a informacje uzyskać bezpośrednio w klinikach.
W związku z sytuacją panującą na terenie Ukrainy wwóz zwierząt z opiekunami do Polski został ułatwiony. Nie oznacza to jednak, że można zignorować formalności – chronią one przed rozprzestrzenianiem się śmiertelnego dla zwierząt i ludzi wirusa wścieklizny. Warto pamiętać, że zwierzę na kwarantannie powinno być odizolowane od innych. Dodatkowo nielegalny wwóz kota, psa, czy fretki na terytorium Polski może skutkować odebraniem go i rozpoczęciem postępowania w sprawie przemytu.

Ciepłe uszy u kota nie są objawem gorączki. Jak rozpoznać, że kot jest chory?

ciepłe uszy u kota

Jeśli w trakcie głaskania kociego futra stwierdzisz, że pupil ma ciepłą główkę i małżowiny uszne, to nie wpadaj w panikę. Kociak zapewne wylegiwał się na słońcu albo grzał przy kaloryferze. Chcesz dowiedzieć się, jak rozpoznać, że kocur jest chory? Po czym poznać, że ma gorączkę?

Gorące uszy kota nie są objawem choroby

Jeśli lubisz koty i znasz ich zachowanie, to zapewne wiesz, że lubią wylegiwać się na słońcu albo spać w ciepłych miejscach przy kaloryferze. Niekiedy zwijają się w kłębek, a główkę chowają między łapkami. Nic zatem dziwnego, że głowa i uszy u kota są ciepłe. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy kocur wraca z jesiennego czy zimowego spaceru. Wtedy cały jest zziębnięty. Warto też wiedzieć, że temperatura ciała u zdrowego kota wynosi od 38 do 39 stopni, a więc o wiele więcej niż u człowieka. Dopiero przekroczenie tych wielkości świadczy o tym, że zwierzę gorączkuje. Gorączkę mierzy się w odbycie, przy pomocy specjalnego termometru.

Jak rozpoznać gorączkę u kota?

Kociak jest wówczas osowiały, wręcz apatyczny. Nie ma apetytu ani chęci do zabawy. Może postękiwać z bólu. Jest gorący w pachwinach, na brzuszku i na głowie. Zaobserwuj, czy nie ma innych niepokojących objawów, takich jak uporczywe drapanie uszu, wydzielina z oczu, nosa, odbytu lub dróg rodnych. Obejrzyj starannie jego sierść i sprawdź, czy nie ma kleszczy, pcheł lub ran po ugryzieniach innych zwierząt. Koty wychodzące niekiedy biorą udział w walkach z innymi kotami lub psami. Powodem mogą być też pasożyty w układzie pokarmowym oraz infekcje uszu.

Najczęstsze choroby uszu u kocurów

Infekcje uszne u kotów to zazwyczaj:

  • zapalenie ucha zewnętrznego i ucha wewnętrznego;
  • zapalenie ucha środkowego;
  • grzybica uszu;
  • świerzb skóry.

Jak je rozpoznać? Kotek często potrząsa głową i drapie uszy. Z przewodów słuchowych wypływa ropna wydzielina. Widoczne białe kropki to zwykle świerzbowce, powodujące uporczywy świąd. Z kolei zrogowacenia małżowiny i brzydki zapach z uszu świadczą o grzybicy skóry.

Kot ma chore uszy. Jak go wyleczyć?

Zabierz swojego pupila do lekarza weterynarii. Choroby uszu wymagają leczenia antybiotykami i wcierania przeciwgrzybiczych maści. Warto też kociaka odrobaczyć, a być może też poprawić jakość żywienia. Odpowiednia dieta poprawi odporność zwierzęcia na infekcje i pomoże mu odzyskać zdrowie.

Właściciel kota, który zna swojego futrzaka, z łatwością zauważy, że kot jest chory. Na szczęście większość schorzeń łatwo wyleczyć, a zwierzak znów zacznie dokazywać i domagać się zabawy.

Zwichnięta łapa u psa i inne urazy ortopedyczne. Jak pomóc zwierzęciu?

zwichnięta łapa u psa

Szalona zabawa w parku czy pogoń za kotem po nierównym terenie mogą skończyć się urazem kończyny. Narażone są także pieski uprawiające różne dyscypliny sportu.

Co robić, gdy pies kuleje? Czy łapa jest złamana, czy tylko zwichnięty staw? Jak pomóc pupilowi? Na czym polega leczenie takich kontuzji? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w tym artykule.

Dlaczego pies utyka?

Jeśli pies kuleje na przednią lub tylną łapkę, to znaczy, że nie może się na niej oprzeć, bo czuje silny ból. Dlatego podciąga do góry chorą kończynę i opiera się na trzech nogach. Powodem jest zwykle jakiś uraz, np. zwichnięcie stawu biodrowego czy naderwanie lub naciągnięcie ścięgna albo więzadła, ale też złamanie kości.

Zastanów się, co twój pupil robił przed chwilą

Czy biegł szybko, skakał przez przeszkody, a może niechcący dziecko podczas zabawy przytrzymało nieszczęśliwie jego łapkę? Jeśli kulawizna pojawiła się jakiś czas temu bez związku z takim zdarzeniem i stopniowo się pogłębia, to przyczyną może być jedna z chorób układu kostnego.

Najczęstsze urazy ortopedyczne u psów

Mogą mieć podłoże mechaniczne albo wiązać się z podeszłym wiekiem psiny. Najczęstsze schorzenia układu ruchu to:

  • zwichnięcie stawu kolanowego;
  • wypadnięcie rzepki;
  • złamanie kości udowej;
  • złamanie kości piszczelowej;
  • dysplazja głowy kości udowej;
  • skręcenie stawu skokowego;
  • złamania miednicy;
  • zerwanie więzadła krzyżowego przedniego.

Jakie psy narażone są na kontuzje kończyn?

Na uszkodzenia kości i stawów narażone są psy aktywne, trenujące różne dyscypliny sportu. Przyczyną może być przetrenowanie i przeciążenie układu kostnego, zwłaszcza u osobników dużych i ciężkich, takich jak dog, labrador czy owczarek.

Psy myśliwskie

Druga grupa ryzyka to psy ras myśliwskich, które dużo czasu spędzają na szalonej pogoni za dziką zwierzyną po zaroślach i polnych wertepach.

Psy z nadwagą i w podeszłym wieku

Obrażenia kończyn zdarzają się też u piesków, które na co dzień mają za mało ruchu albo cierpią na nadwagę czy zwyrodnienia spowodowane podeszłym wiekiem. Wówczas wystarczy niefortunny zeskok z kanapy, aby pies wymagał interwencji weterynaryjnej. Psiaki z potłuczeniami i poważnymi uszkodzeniami kości to często ofiary wypadków komunikacyjnych.

Zwichnięta łapa u psa. Jak odróżnić od złamania kości?

Osobie bez wiedzy fachowej wiedzy trudno jest odróżnić takie urazy. Zarówno złamana, jak i zwichnięta kończyna może być zniekształcona, podkulona lub wyprostowana na sztywno. Pies cierpi, a na dotyk może nawet reagować agresją w obronie własnej.

Wizyta u weterynarza

Częsty jest też obrzęk tkanek miękkich. Psiak, siadając, prostuje chorą łapkę i ma problem z chodzeniem po schodach. Najlepiej zabrać pupila do lekarza weterynarii, aby obejrzał go i sprawdził, co mu dolega. Diagnostyka polega zwykle na wykonaniu badania RTG.

W zależności od wyniku prześwietlenia weterynarz nastawia staw lub złamanie z przemieszczeniem kości, a potem robi usztywniający opatrunek.

Jak udzielić psu pierwszej pomocy?

Twój psiak doznał kontuzji, a ty nie możesz skontaktować się z lekarzem? Nałóż psu kaganiec, aby cię nie ugryzł z bólu. Potem usztywnij mu chorą nogę dwoma cienkimi listewkami i owiń bandażem elastycznym. Otwartą ranę zdezynfekuj i przyłóż kawałek jałowej gazy, a potem zawiń bawełnianym bandażem.

Jeśli psinę potrąciło auto lub rower i nie może chodzić, to przenieś go ostrożnie na prowizoryczne nosze i zawieź do weterynarza. Takie nosze możesz zrobić z kurtki, koca albo dywanika samochodowego.

Na czym polega leczenie chorej łapy?

Pęknięte kości zrastają się w ciągu 4–6 tygodni. Złamaną łapę lekarz usztywnia, aby ją unieruchomić. W przypadku złamań otwartych konieczny jest zabieg chirurgiczny. Potem trzeba zazwyczaj co 10 dni pójść z psiną na kontrolę i zmianę opatrunku.

Lekarz zleca środki przeciwbólowe. Przy okazji zapytaj też o radę odnośnie do diety i suplementów wapnia wzmacniającego kości czworonoga.

Jak rozpoznać wypadanie rzepki?

Rzepka to płaska kostka w stawie kolanowym łącząca kość udową i piszczelową. Amortyzuje nacisk nogi na podłoże, podpiera mięsień czworogłowy uda oraz umożliwia zginanie i prostowanie kończyny. O zwichnięciu rzepki u psa mówimy, gdy przemieści się ona w stawie i przestanie pełnić swoją funkcję.

Objawem jest wykrzywienie nogi w stawie. Przyczyną może być nagły zeskok połączony z niefortunnym lądowaniem na krzywo postawionej nodze. Ten rodzaj obrażenia dotyczy głównie małych zwierząt, które próbują pokonać skokiem duże wysokości.

Rehabilitacja po urazie. Pomóż psu wrócić do zdrowia

Kończyna po zdjęciu opatrunku jest przykurczona i boli przy próbie wyprostowania. Powrót do sprawności przyspieszą masaże obrzękniętych tkanek oraz zabiegi rehabilitacyjne. Specjaliści od zoofizjoterapii prowadzą z psami specjalne ćwiczenia, poprawiające ruchomość kończyny.

Specjalistyczne zabiegi

Popularne są też zabiegi polem magnetycznym, laseroterapii i jonoforezy. Pamiętaj, że pies po chorobie czy kontuzji jeszcze długo może być osłabiony, a zbyt długie spacery czy intensywne treningi nie pomogą mu odzyskać zdrowia i kondycję.

Podsumowanie

Trenując z psem dowolny rodzaj sportu, uważaj, aby go nie przemęczyć. Nie możesz od razu poddać psiaka intensywnym ćwiczeniom. Stopniowo zwiększaj obciążenia i czas treningów. Jeśli psina dotąd wolała odpoczynek na kanapie, to zaszkodzić może mu nawet długi trekking.

Równie istotne jest zapewnienie zbilansowanych posiłków, bogatych w wapń i dobre białko. Zwichnięta łapa u psa nie będzie dla niego niczym przyjemnym, a tobie przysporzy niepotrzebnego zmartwienia.

Grzybica uszu u kota. Jak rozpoznać i pokonać tę chorobę?

grzybica uszu u kota

Kot z piękną, zdrową sierścią to ozdoba gospodarstwa domowego i chluba domowników. Każdy właściciel kota wie, ile przyjemności sprawa głaskanie miękkiego, kociego futra. Jak miło jest, gdy kotek ociera się o nogi swoich opiekunów i głośnym mruczeniem oznajmia przywiązanie i ochotę na zabawę. Niekiedy zdarza się jednak, że zwierzę ma problemy dermatologiczne, a wtedy jego sierść i pyszczek nie wyglądają zachęcająco. Przyczyną mogą być grzyby, które wywołują grzybicę uszu u kota i inne odmiany tej choroby. Jak je rozpoznać i leczyć? Czy opiekun może zarazić się od pupila?

Poznaj przyczyny kociej grzybicy

Chorobę wywołują dermatofity, a konkretnie zarodniki grzybów z rodzaju Microsporum Canis i Trichophyton, które przenoszą się z sierści innych zwierząt. Pokonują one barierę ochronną w postaci układu immunologicznego i mikroflory skóry, a potem kolonizują naskórek, a także keratynę włosów i pazurów. Stopniowo zajmują kolejne części ciała. Niekiedy chory kot w trakcie wylizywania sierści przenosi grzyby do wewnątrz organizmu, a wtedy mogą one zaatakować organy układu oddechowego czy pokarmowego. Co więcej, część zarodników zostaje w miejscach, gdzie kot często przebywa, a więc na legowisku, kanapie czy w transporterze. Dlatego choroba jest trudna do zwalczenia i może nawracać.

Które zwierzęta narażone są na zakażenie?

Najbardziej narażone są osobniki niedożywione i zaniedbane. Często są to zwierzęta bezdomne czy zapomniane przez właścicieli. Ich układ immunologiczny nie działa tak sprawnie, jak u kotów zdrowych, karmionych odpowiednio dobraną karmą. Osobniki te zmagają się często z inwazją pcheł i kleszczy, których ugryzienia ranią naskórek i osłabiają organizm. Druga grupa ryzyka to pupile, które często przebywają wśród innych kotów, a więc kociaki podwórkowe i te oddawane pod opiekę do hoteli dla zwierząt. Grzybicą zarażają się czasem kotki podczas rui i karmienia kociąt, a także koty długowłose, takie jak persy. Czynnikiem zmniejszającym odporność na tego rodzaju infekcje jest też z stres.

Jak rozpoznać grzybicę skóry u kota?

Niektóre koty przechodzą infekcję bezobjawowo. Objawy grzybicy widać zwłaszcza w jej zaawansowanym stadium w postaci fragmentów zrogowaciałej sierści i naskórka, strupów i czerwonych plam na skórze szyi, grzbietu, podbrzusza i na opuszkach łap. W przypadku grzybicy uszu u kota, na jego głowie i uszach widać łuszczącą się skórę bez sierści. Uszy wyglądają wewnątrz, jakby były bardzo brudne. Kociak z zaawansowaną grzybicą drapie się i gryzie, bo dokucza mu świąd. Tak powstają ranki w skórze, w których łatwo rozwija się infekcja bakteryjna. Zwierzę traci apetyt i ochotę na zabawę.

Jakie miejsca na ciele zwierzaka mogą być zaatakowane przez grzyby?

Dermatofitoza może zaatakować różne miejsca na skórze i w organizmie kota. Ze względu na umiejscowienie wyróżniamy odmiany grzybicy:

  • grzybica ucha zewnętrznego i kanału słuchowego;
  • grzybica pazurów;
  • zapalenie skóry na tle grzybiczym;
  • grzybica organów wewnętrznych.

Na czym polega leczenie grzybicy u kota?

Zwierzaka ze zmianami skórnymi zabierz do gabinetu weterynaryjnego. Przed zdiagnozowaniem weterynarz zwykle pobiera próbkę zmienionego naskórka do badania laboratoryjnego. Walka z chorobą obejmuje leczenie miejscowe poprzez wcieranie w zmienione chorobowe miejsca maści, szamponów i płukanek. Świetnie działają też uzupełnione tabletki, które podaje się razem z karmą. W przypadku powikłań skórnych konieczny jest też antybiotyk. Twój kot ma pasożyty? Poproś lekarza weterynarii o skuteczny środek, zwalczający pchły i kleszcze. W trakcie rekonwalescencji kociak powinien nosić specjalny kołnierz, który uniemożliwi mu wylizywanie lekarstw ze skóry.

Walka z infekcją grzybiczą. O czym warto pamiętać?

W trakcie leczenia trzeba dezynfekować dom, a zwłaszcza legowisko kotka i miejsca, gdzie lubi leżeć. W sklepie zoologicznym kupisz skuteczne środki do dezynfekcji w formie aerozolu. Spryskaj nim transporter zwierzaka, jego drapak i zabawki. Zdezynfekuj szczotki do czesania sierści. Kocury z długim futrem przed leczeniem trzeba ostrzyc. Ułatwi to smarowanie skóry maścią i obserwację objawów. Zadbaj też, aby mruczek dostawał w pełni zbilansowane pożywienie. W razie potrzeby uzupełnij je suplementami, które wzmocnią jego układ odpornościowy.

Grzybica uszu u kota. Jak się nie zarazić od zwierzęcia?

Jest to choroba zakaźna, na szczęście dla człowieka mało zaraźliwa. Zdarzają się jednak przypadki, że opiekunowie zarażają się od swoich pupili. Dlatego pamiętaj, aby przed zabiegami pielęgnacyjnymi i leczniczymi włożyć rękawiczki. Narażone na zakażenie są zwłaszcza osoby z chorobami autoimmunologicznymi, w trakcie chemioterapii oraz seniorzy i małe dzieci.

Na czym polega profilaktyka grzybicy?

Przede wszystkim kot powinien dostawać karmę dobrej jakości, przystosowaną do jego wieku i potrzeb żywieniowych. Poza tym pilnuj, aby twój pupil nie miał pasożytów skórnych. W zapobieganiu grzybicy pomaga też kocia toaleta, czyli wylizywanie sierści. Jeśli twój kociak ma długie futro, to jego języczek może nie wystarczyć. Wyczesuj mu regularnie martwą sierść i wyrzucaj ją do kosza.

Każdy miłośnik kotków uwielbia głaskanie kociego futra. Warto jednak pamiętać, że kot w domu to nie tylko przyjemność i zabawa. To również obowiązek dbania o jego zdrowie.

Rasa psa z długimi uszami – lista ras psów myśliwskich. Nie tylko basset hound

rasa psa z długimi uszami

Uszy u psa mogą przybierać różne kształty. Jedne są malutkie, prawie niewidoczne, inne zawsze stoją na baczność, niczym u oficerów. Ale rasa psa z długimi uszami to dopiero wyjątkowy i niezwykle urokliwy pupil! Poznajcie przedstawicieli psów, których uszy są długie, ale i piękne!

Rasa psa z długimi uszami. Dlaczego psy myśliwskie mają długie uszy?

Rasa psa z długimi uszami. Dlaczego psy mają długie uszy?

Psy z długimi uszami to przede wszystkim psy myśliwskie. Wygląd w przypadku tych ras to kwestia drugorzędna, bowiem najważniejsze są ich cechy charakteru, a przede wszystkim instynkt, dzięki któremu świetnie sprawdzają się na polowaniu.

Długie uszy u psów myśliwskich są wynikiem wieloletniego doboru. Łączenie ze sobą psów posiadających konkretne cechy charakteru miało za zadanie wzmocnienie poszczególnych zachowań oraz umiejętności u tej grupy psów. I faktycznie, tak też się stało, ale w parze z charakterem szedł także wygląd, w tym długie uszy w przypadku wybranych ras.

Rasy psa z długimi uszami – nie tylko basset hound

Myśliwska rasa psa z długimi uszami

Najbardziej znanym przedstawicielem długouchych jest nie kto inny, jak basset hound. Pies tej rasy ma prześliczne długie uszy, które są jego znakiem rozpoznawczym. Basset jest zarówno świetnym towarzyszem rodzinnym, szybko przywiązującym się do swoich właścicieli, jak i znakomitym psem myśliwskim, którego charakteryzuje wyśmienity węch oraz upór.

Jakie jeszcze rasy psów mają długie uszy? Rasa psa o dużych uszach to między innymi:

Czy rasa psa z długimi uszami wymaga specjalnej pielęgnacji?

Czy rasa psa z długimi uszami wymaga specjalnej pielęgnacji

Większość ras psów z oklapniętymi, długimi uszami to psy myśliwskie, a co za tym idzie – bardzo energiczne, posiadające pewne instynkty, które wymagają kontroli. Czworonogi te wymagają szkolenia, nie są też dobrymi psami tylko do towarzystwa, gdyż od swoich właścicieli wymagają odpowiedniej pielęgnacji, do której zalicza się między innymi ruch.

Dla kogo są psy myśliwskie?

Chociaż na co dzień mogą być łagodne, psy myśliwskie bywają uparte, szczególnie gdy wyczują trop. Instynkt łowiecki nie jest łatwy do opanowania, jeśli mały pies, czyli szczeniak, nie będzie odpowiednio prowadzony.

Rasy psów myśliwskich nie są dobre dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z tymi zwierzakami, nie oznacza to, że nie można adoptować ich jako psów do towarzystwa.

Jaki dom dla psów gończych?

Psy z wiszącymi uszami – zarówno wyżeł, jak i pies gończy czy przedstawiciel rasy basset hound, doskonale odnajdą się w domu pełnym miłości oraz ruchu, u rodziny z dziećmi, a nawet w miejskim blokowisku!

Problemy, z jakie mogą towarzyszyć rasom psów z długimi uszami

Problemy, z jakie mogą towarzyszyć rasom psów z długimi uszami

Każda psia rasa ma swoje indywidualne wymagania! Psy długowłose wymagają częstego szczotkowania, krótkowłose w zależności od konkretnej rasy mogą mieć też swoje genetyczne przywary.

Nie inaczej jest w przypadku piesków ze zwisającymi uszami. Choć mają one różne kształty i rozmiary, przeważnie przylegają do policzków, co utrudnia wentylację kanałów słuchowych.

Pielęgnacja i profilaktyka

Rasa psa z długimi uszami jest zatem narażona na problemy ze słuchem. Pielęgnacja na szczęście jest bardzo prosta i wymaga sprawdzania po każdym spacerze, gdyż zwierzę ma tendencję do zbierania ciał obcych podczas przechadzki szczególnie w warunkach leśnych.

Gałązka czy suchy kwiatek nie są dla psa zagrożeniem, ale gdy dostaną się w głąb ucha mogą powodować dyskomfort. Opiekun powinien również od czasu do czasu sprawdzać ilość woskowiny, a w przypadku nieprzyjemnego zapachu ważna jest konsultacja weterynaryjna.

Długie uszy u psa – podsumowanie

Psia sierść może mieć różnorodne umaszczenie i tak też jest w przypadku psich uszu. Przybierają one przeróżne kształty, a na ich tle zdecydowanie wyróżniają się rasy psów z długimi uszami. Psiaki te wymagają nie tylko odpowiedniej pielęgnacji, ale także opieki – właściciel samodzielnie musi sprawdzić, czy przylegające do policzków uszy są na pewno zdrowe.

Dodatkowym utrudnieniem mogą być też włosy, które, jak w przypadku afgańczyków, mają tendencję do kołtunienia, szczególnie w okolicach uszu oraz ogona!

Mocznica u psa. Jak sobie radzić z niewydolnością nerek u pupila?

mocznica u psa

Mocznica u psa nie daje o sobie znać, aż do momentu, w którym 75% nerek ulegnie uszkodzeniu. Objawy, które świadczą o niewydolności nerek, są bardzo niepokojące i różnią się w zależności od psa. Mogą to być wymioty, drgawki, ogólne osłabienie organizmu, jak i brak wydolności oddechowej. Przewlekła niewydolność nerek to bardzo niebezpieczna choroba, której można zapobiec dzięki regularnym wizytom w gabinecie weterynaryjnym.

Jak dbać o psie nerki, czyli mocznica u psa

Choroby u zwierząt są bardzo zdradliwe. Po pierwsze, wiele z nich nie daje żadnych objawów w pierwszym stadium. Po drugie psy, jak i koty nie mają możliwości podzielenia się z właścicielem tym, że źle się czują lub coś je po prostu boli. O tym, że ze zwierzakiem coś jest nie tak, opiekun dowiaduje się na ogół już na dość zaawansowanym etapie choroby. Nie inaczej jest w przypadku niewydolności nerek, którą potocznie nazywa się mocznicą u psa.

Mocznica u psa dotyka psy po 8. roku życia, ale badania kierunkowe należy przeprowadzać już u psiaków, które skończyły 5 lat. Nerki u psa są dość wrażliwym organem, który może zostać uszkodzony w wyniku innych chorób, do których zalicza się także odkleszczowa babeszjoza. Również choroby bakteryjne, urazy mechaniczne, jak i zła dieta mogą doprowadzić do przewlekłej niewydolności nerek.

Kogo mocznica u psa dotyka najczęściej?

Im starszy pies, tym szansa na to, że pupil zmagać się będzie z chorobą nerek, jest wyższa. Jednak również i rasa ma znaczenie. Mocznica u psa jest stosunkowo popularną chorobą wśród wielu ras. Badanie krwi w kierunku jej wykrycia powinno się przeprowadzać minimum raz w roku u psów ras, takich jak:

Choć są to rasy szczególnie narażone, nie można zapominać, że mocznica u psa może wystąpić bez względu na rasę, dlatego również i popularne kundle powinny być poddawane profilaktycznym badaniom przez lekarza weterynarii.

Jakie objawy daje mocznica u psa?

Uszkodzenie nerek u psa przez bardzo długi czas nie daje żadnych objawów. Dopiero niemal całkowite ich wyniszczenie prowadzi do ostrej niewydolności nerek, której objawy są nagłe. To przede wszystkim gwałtowny i zauważalny spadek ilości moczu, a często nawet całkowite zatrzymanie. Mogą dochodzić do tego wymioty i biegunka, a pies staje się apatyczny.

Bardzo charakterystyczny jest również zapach z pyska, który przypomina mocz, co oznacza, że mocznik znajduje się w krwiobiegu psa. Mocznica u psa przy ostrej niewydolności nerek jest stanem zagrożenia i wymaga natychmiastowej ingerencji weterynarza. Zatrucie moczem można wyleczyć tylko poprzez podanie kroplówki z antybiotykami, a dodatkowo pies powinien mieć wykonane USG nerek.

Mocznica u psa. Czy da się ją leczyć?

Nefronom w nerce nie można przywrócić funkcji, dlatego też mocznica u psa jest chorobą, z którą czworonóg będzie musiał funkcjonować do końca życia. Dzięki odpowiedniej pielęgnacji można schorzenie zatrzymać, co znacznie wydłuży życie pupila.

W momencie wystąpienia ostrej niewydolności nerek stosuje się przede wszystkim kroplówki z dodatkiem leków przeciwwymiotnych, które wspomagają oczyszczanie organizmu z mocznika. Dodatkowo następuje suplementacja potasu, którego niedobór jest powszechny podczas zatrucia mocznikiem. Lekarz weterynarii z pewnością poda pupilowi także leki wychwytujące fosfor, aby obniżyć jego poziom w organizmie.

Przy przewlekłym problemie nerkowym oprócz kroplówek bardzo ważne są leki obniżające ciśnienie oraz zwiększające poziom czerwonych krwinek.

Mocznica u psa a badania profilaktyczne

Gdy mowa o zdrowiu zwierząt, należy pamiętać, że jednym z najważniejszych elementów, które pomagają czworonożnym pupilom zachować formę, jest odpowiednia dieta. Powinna ona być dopasowana do rasy, do potrzeb i przede wszystkim do ruchu, dlatego warto skorzystać z porad zwierzęcych dietetyków. W przypadku niewydolności nerek u psa jego dieta również powinna ulec zmianie, ale nie wolno robić tego na własną rękę, a jedynie po wykonaniu badań i konsultacji z lekarzem.

Mocznica u psa jest chorobą, którą można wykryć jedynie poprzez regularne badanie moczu oraz krwi. To właśnie podczas analizy pod mikroskopem można wychwycić na przykład zbyt wysoki poziom kreatyniny, który świadczy o problemie z narządem, jakim są nerki.

Mocznica u psa nie jest chorobą śmiertelną, choć nieleczona faktycznie może prowadzić do śmierci pupila. Rokowania psów, u których choroba została wykryta we wczesnym stadium, są naprawdę wysokie! Nawet jeśli wymagana jest okresowa dializa, nie oznacza to, że pies nie może cieszyć się wspaniałym życiem. Najważniejsze to regularnie badać zwierzaka – tylko w ten sposób można zapobiec gwałtownemu atakowi choroby!

Tyłozgryz u psa, czyli problem ortodontyczny u czworonoga. Jak sobie z nim radzić?

tyłozgryz u psa

Wada zgryzu dotyczy wszystkich ssaków. W większości przypadków jest to jedynie problem estetyczny, który nie wpływa na komfort codziennego życia. Czasem jednak tyłozgryz u psa może prowadzić do kaleczenia żuchwy podczas posiłków. To właśnie wtedy wymagana jest konsultacja z lekarzem weterynarii i zastosowanie odpowiedniego leczenia.

Ortodontyczny problem, czyli tyłozgryz u psa

Ocena zgryzu u psa nie jest taka prosta! Najpierw trzeba wiedzieć, że istnieje kilka typów zgryzów, które mogą wpływać na jakość życia czworonoga. Najpowszechniejszym rodzajem zgryzu jest zgryz nożycowy i to właśnie on jest najbardziej pożądanym i prawidłowym wśród większości psich ras. Zgryz kleszczowy występuje natomiast u psów pasterskich – w tym przypadku siekacze szczęki i żuchwy po prostu na siebie zachodzą. Do wadliwych zgryzów zalicza się zgryz naprzemienny, w którym siekacze dolne są wysunięte na przód i położone za siekaczami górnymi.

U psów wyróżnia się także przodozgryz oraz tyłozgryz. W pierwszym przypadku siekacze dolne są wysunięte do przodu dużo bardziej niż górne, co można zauważyć w przypadku niektórych psów rasowych, takich jak boksery. Tyłozgryz u psa to natomiast odwrotność, czyli siekacze żuchwy są znacznie cofnięte w stosunku do siekaczy górnych.

Czy tyłozgryz u psa jest poważną wadą zgryzu?

W większości przypadków tyłozgryz u psa jest jedynie problemem estetycznym i nie wymaga interwencji weterynaryjnej. Uzębienie psa, choć początkowo może prowadzić do kaleczenia dziąseł, po pewnym czasie przestaje sprawiać dyskomfort.

Diagnozy wady zgryzu może dokonać tylko lekarz weterynarii, ale jedynie po wyrżnięciu się zębów stałych. Aby zatem w pełni ocenić wadliwość zgryzu u pupila, musisz poczekać aż wypadną mu zęby mleczne. W większości przypadków tyłozgryz u psa nie powoduje problemów z gryzieniem, dlatego też nie uznaje się go za dużą wadę, jeśli pies nie będzie brał udziału w wystawach psów rasowych.

Jak leczyć tyłozgryz u psa?

Leczenie wad zgryzu u psów uważa się za temat kontrowersyjny i stosuje się je tylko w przypadku wad zębowych, które utrudniają codzienne funkcjonowanie. Aparat ortodontyczny dla psa musi być stale kontrolowany przez lekarza weterynarii, który może ocenić, czy nie doszło do jego uszkodzenia, na przykład podczas zabawy.

Leczenie ortodontyczne trwa od dwóch do czterech miesięcy, co zależne jest od wielkości wady. Nie oznacza to, że po tym czasie pies będzie miał prawidłowy zgryz – im poważniejsza wada, tym większa szansa na pełną eliminację tyłozgryzu u psa jest niższa. Opiekun powinien mieć też na uwadze, że noszenie aparatu ortodontycznego przez psa powoduje ogromny dyskomfort, co może wpłynąć na zachowanie czworonoga.

Leczenie ortodontyczne u psów jest dość kontrowersyjną kwestią. Tyłozgryz u psa jest jednak wadą, która może powodować znaczny dyskomfort, dlatego diagnozę powinien przeprowadzić doświadczony lekarz weterynarii. Nie zawsze noszenie aparatu będzie dobrym rozwiązaniem, czasem wystarczy usunięcie zęba, co ma miejsce w momencie, gdy kieł stale kaleczy podniebienie czy policzki. Są to jednak sytuacje sporadyczne i całkowicie uzasadnione. Przed decyzją upiększania psa warto postawić sobie pytanie, czy na pewno taka wada zgryzu przeszkadza pupilowi, czy jest może wyłącznie problemem estetycznym?

Czy na granicy z Ukrainą błąkają się porzucone zwierzęta? Poznaj fakty!

porzucenia zwierząt na granicy z ukrainą

Wielu wielbicieli zwierząt w Polsce zaangażowało się w pomoc zwierzętom z Ukrainy. One również, podobnie jak ludzie, cierpią w wyniku militarnej agresji Rosji. Niestety, w związku z dużym szumem informacyjnym pojawiło się wiele niepewnych informacji, które są w emocjach rozprzestrzeniane przez użytkowników mediów społecznościowych. Jedna z nich dotyczy zwierząt masowo porzucanych na granicy z Ukrainą. Czy jest w niej choć ziarno prawdy?

Na granicy nie ma błąkających się psów i kotów

Niedawno z transportem humanitarnym przez granicę przejechali wolontariusze z inicjatywy Kynolodzy – Kynologom na Ukrainie. Aktywiści wprowadzili na teren Ukrainy dwa tiry wypełnione uprzednio zebranymi darami, wśród których znalazły się żywność dla ludzi, karmy dla psów i leki dla okolicznych szpitali. Planowana jest druga taka sama akcja.

Jednocześnie jedna z organizatorek, Joanna Szpiega-Bzdoń, zdementowała pogłoski na temat stad bezdomnych psów i kotów błąkających się na granicy i w głębi kraju. „W tym miejscu nie ma porzuconych psów czy kotów” – napisała w podsumowaniu akcji humanitarnej na grupie Kynolodzy – Kynologom na Ukrainie, założonej na portalu Facebook.

Fake newsy – jak je rozpoznać?

Fake newsy są jedną z prób wprowadzeniu konfliktu i zamętu w kręgach osób zaangażowanych w pomoc Ukrainie. Mogą też kształtować negatywne podejście do uchodźców. Z tego względu nie wierz we wszystko, co przeczytasz. Zawsze sprawdź, czy informacja może być zweryfikowana w godnym zaufania źródle. Oceń, czy jest napisana rzeczowo, przedstawia fakty, opinie osób znanych. Dowiedz się, czy cytat nie został zmanipulowany, zwłaszcza gdy przedstawia kogoś w złym świetle.

Jednym z elementów, które znacznie utrudniają pomoc zwierzętom, są fake newsy takie jak ten o masowo porzucanych zwierzętach na granicy z Ukrainą. Zanim rozpowszechnisz podobne informacje albo w nie uwierzysz, sprawdź, czy mogą być prawdziwe.

Transport zwierząt z Ukrainy w trakcie wojny. Jak inne państwa zmieniały swoje przepisy?

transport zwierząt z ukrainy do innych krajów

Choć od początku ataku militarnego Rosji na Ukrainę nie minęły jeszcze dwa tygodnie, to już kilka krajów zdecydowało się złagodzić przepisy dotyczące wwozu zwierząt z Ukrainy na ich terytorium. Dotyczą one jedynie przewozów niekomercyjnych, co w praktyce oznacza zwykle opiekunów wraz z ich własnymi zwierzętami. Poznaj sytuację na innych granicach.

Przewóz zwierząt z Ukrainy na Słowację

Podobnie jak w Polsce, również na Słowacji zdecydowano się na zmianę przepisów. Tutaj także zwierzę musi spełniać podstawowe wymogi, którymi są:

  • wszczepiony microchip;
  • aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie – z ostatnich 12 miesięcy;
  • paszport.

Jeśli któreś z tych wymagań nie zostanie zrealizowane, konieczne będzie wypełnienie formularza podczas przekraczania granicy. Zwierzęta podlegają wówczas czternastodniowej kwarantannie.

Przewóz zwierząt z Ukrainy na Węgry

Dotychczas, w obawie przed wścieklizną, na Węgry wjechać mogły psy, koty i fretki, których właściciele otrzymali odpowiednie zezwolenie. Obecnie należy wypełnić na granicy formularz rejestracyjny, dzięki któremu zwierzę może być identyfikowane. Władze regionalne są odpowiedzialne za dalsze działania związane m.in. z kwarantanną przewiezionych psów, kotów i fretek.

Przewóz zwierząt z Ukrainy do Rumunii

Zwierzęta mogą wjeżdżać na teren Rumunii w celach niekomercyjnych, co jest równoważne z przekroczeniem granicy z opiekunem. Aby było to możliwe od razu, zwierzę musi:

  • mieć mikrochip lub tatuaż;
  • być zaszczepione przeciwko wściekliźnie.

Zwierzęta mogą, ale (nie muszą) mieć wynik miareczkowania, czyli określenie przeciwciał przeciwko tej chorobie.

Co dzieje się w przypadku niedopełnienia formalności od razu?

Jeśli pies, kot lub fretka nie spełniają choć jednego z wymogów, opiekun podczas przekraczania granicy jest odpowiedzialny za wypełnienie odpowiedniego formularza. Trzeba w nim podać m.in. miejsce pobytu zwierzęcia. Po dostaniu się na terytorium Rumunii opiekun może dopełnić reszty formalności, co zapewni legalny pobyt ze zwierzęciem.

Przewóz zwierząt z Ukrainy do Norwegii

W standardowej sytuacji przepisy związane z przewozem zwierząt do Norwegii są jednymi z najbardziej surowych na świecie. Obecnie zostały one złagodzone, aby ułatwić zwierzętom z Ukrainy podróż razem z opiekunami. Co jest wymagane? Oto droga postępowania:

  • każde zwierzę będzie skontrolowane na granicy. Jeśli to możliwe, warto zgłosić jego przewóz wcześniej;
  • po przekroczeniu granicy każde zwierzę bez wyniku testu miareczkowania będzie poddawane temu badaniu. Do czasu uzyskania wyniku będzie przebywać w oficjalnym ośrodku. Po udowodnieniu odpowiedniego miana przeciwciał zwierzę będzie mogło przebywać z opiekunem pod ustalonym adresem, na kwarantannie domowej.

Co ze zwierzętami nieszczepionymi przeciwko wściekliźnie?

O wiele gorzej wygląda sytuacja zwierząt, które nie były szczepione przeciwko wściekliźnie. W związku z przepisami i koniecznością wykonywania serii badań zostaną one skierowane na kwarantannę trwającą nawet do 4 miesięcy. To jednak nie wszystko. Każde zwierzę przejdzie terapię przeciwko tasiemcom i zostanie zachipowane

Jakie zwierzęta z Ukrainy nie wjadą do Norwegii?

Zgodnie z powyższymi przepisami granicę z Norwegią może przekroczyć jedynie obywatel Ukrainy ze swoim pupilem przewożonym niekomercyjnie. Nie zostanie on obciążony kosztami powyższych postępowań. Warto też przypomnieć, że nie zmieniły się rasy, z którymi nie można wjechać na terytorium Norwegii. Są to:

Coraz więcej krajów łagodzi przepisy związane z uchodźcami z Ukrainy, którym towarzyszą zwierzęta. To sprawia, że ludzie nie muszą porzucać swoich pupili i mogą wraz z nimi ratować się przed wojną. W naszym kraju również zmianie uległy przepisy jeśli chodzi o zasady wwozu zwierząt na terytorium Polski. Warto ich przestrzegać, aby nie mieć problemów z przekroczeniem granicy.

Źródło: Kynolodzy – Kynologom na Ukrainie

Problemy z przewozem zwierząt z Ukrainy – na co uważać?

problem z transportem zwierząt z ukrainy

Procedury wwozu zwierząt z Ukrainy zostały uproszczone ze względu na atak militarny Rosji na ten kraj. Wojna stanowi zagrożenie nie tylko dla ludzi, ponieważ dotyka także zwierząt. Wielu Ukraińców decyduje się na wyjazd z kraju ze swoim zwierzęciem. Psy, koty i inne gatunki, które towarzyszą człowiekowi, przewożone są również przez osoby dobrej woli i organizacje prozwierzęce. Skala tego zjawiska oraz próby łamania i tak łagodnych przepisów sprawiły, że na granicy polsko-ukraińskiej pojawiły się problemy z przewozem zwierząt. Sprawdź, kogo dotyczą i na co zwracać uwagę.

Straż graniczna nadal przepuszcza ludzi ze zwierzętami

Nie jest prawdą, że straż graniczna nagle przestała wpuszczać do Polski ludzi ze zwierzętami. Pojawiły się pogłoski, jakoby zwierzęta były rekwirowane, a ich opiekunowie bez porzucenia pupili nie mogli opuścić Ukrainy. Żadna z tych rzeczy nie jest prawdą – nie warto wierzyć w fake newsy i szerzyć dezinformacji.

Granicę z psem, kotem lub fretką z Ukrainy można przekroczyć w trzech sytuacjach:

  • gdy zwierzę ma mikrochip, paszport i szczepienie przeciwko wściekliźnie – bez dodatkowych formalności;
  • gdy zwierzę nie ma jednej z wymienionych rzeczy – konieczne jest wypełnienie oświadczenia z podaniem adresu docelowego, gdzie zwierzę przejdzie zdalną kwarantannę przy opiekunie;
  • gdy brakuje powyższych dokumentów i nie jest możliwe wskazanie adresu – opiekun wypełnia oświadczenie, po czym zwierzę trafia na 14 dni do izolacji w jednym z oficjalnych ośrodków, a potem wraca do opiekuna.

Warto przypomnieć, że przepisy mają na celu zapobieganie epidemii wścieklizny, która od kilku miesięcy jest obecna w Polsce. W czasie pokoju do przekroczenia granicy polsko-ukraińskiej potrzebne są:

  • mikrochip;
  • paszport;
  • aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie – wykonane maksymalnie 12 miesięcy od daty przekraczania granicy;
  • wynik badania miareczkowania.

Ile psów, kotów i fretek można przewieźć naraz z Ukrainy?

Warto dodać, że przepisy zostały złagodzone wyłącznie dla przewozu niekomercyjnego. Mowa więc o takiej liczbie zwierząt, która nie przekracza 5 osobników powyższych gatunków na jedną osobę. Ze zwierzętami mogą przebywać obywatele Ukrainy, państw Unii Europejskiej lub państw trzecich. Transport większej liczby uznawany jest automatycznie za komercyjny. Jak więc przewieźć więcej potrzebujących zwierząt przez granicę? Należy:

  • udowodnić, że zwierzęta należą do konkretnej osoby – dotyczy opiekunów i hodowców;
  • zabrać dodatkowe osoby, aby liczba zwierząt wynosiła maksymalnie 5 na każdego pasażera;
  • uzyskać zezwolenie na przewóz – dotyczy głównie organizacji prozwierzęcych.

Warto dodać, że w razie złapania na próbie nielegalnego transportu zwierzęcia przez granicę może zostać ono skonfiskowane, a wobec osoby, która zdecydowała się na taki czyn, zostanie wszczęte postępowanie.
Jak widać, obywatele Ukrainy nie muszą się obawiać przekraczania granicy ze swoimi podopiecznymi. Przy realizacji minimum formalności każdy może przewieźć jednorazowo przez granicę do pięciu zwierząt. W innym przypadku konieczne jest oficjalne zezwolenie lub potwierdzenie, że transport nie jest przemytem i nie stanowi komercyjnego przewozu zwierząt.

piesikotzukrainyakcja

Tabletki, krople, a może obroża? Wybierz najlepszą ochronę przed pchłami i kleszczami dla Twojego psa

obroża foresto na pchły i kleszcze.

Musisz wiedzieć, że kleszcze żerują już w temperaturze powyżej +5 stopni, zaś pchły właściwie przez cały rok. Dlatego tak ważne jest, by chronić czworonoga, stosując skuteczne preparaty na pchły i kleszcze. Które z nich wybrać? Jakie będą najlepsze dla szczeniaka, a jakie dla dorosłego psa? Sprawdź!

Tabletki na kleszcze – zalety i wady preparatu

Od kilku lat na polskim rynku dostępne są tabletki na kleszcze dla psów. Podaje się je zwierzęciu średnio raz na kilka lub kilkanaście tygodni (tabletki Braveco co 12 tygodni). Po ich zażyciu substancja aktywna przedostaje się do układu pokarmowego psa, skąd stopniowo uwalniana jest do krwi. Kiedy pasożyt przyczepi się do Twojego czworonoga i zacznie żer na skórze, substancja czynna w ciągu kilku godzin doprowadzi do śmierci pajęczaka.

To bardzo wygodna forma ochrony psa przed kleszczami, która ma jednak swoje wady. Co prawda tabletka będzie paraliżować i zabijać pasożyty dość szybko, ale nie uchroni zwierzęcia przed ukąszeniami kleszczy. Istniej więc ryzyko, że pajęczak może zdążyć wyrzucić wraz ze śliną pierwotniaki powodujące zakażenie babeszjozą. Tabletki polecane są wyłącznie dla psów dorosłych.

obroza foresto na pchly i kleszcze 2

Obroża na kleszcze – skuteczna ochrona na długo

Na rynku dostępne są również obroże na kleszcze i pchły dla psów. Kiedy jedną z nich założysz swojemu psu, możesz być pewien, że obroża będzie chronić go przed pasożytami w sposób kontaktowy. Co to oznacza? Przez cały czas, kiedy obroża pozostaje zapięta na szyi zwierzęcia i ma kontakt z jego skóra oraz sierścią, uwalnia substancję aktywną, która zabija pasożyty w bezpośrednim kontakcie z psem. Słowem, pasożyty nie muszą ukąsić Twojego pupila, by zginąć. Pamiętaj jednak, że obrożę może nosić dorosły pies, który nie będzie próbował jej ściągnąć ani przypadkowo zjeść.

Jedną z najskuteczniejszych obecnie jest obroża przeciw kleszczom Foresto do 8 kg – Fera.pl. Jest ona bezwonna, wodoodporna i zapewnia ochronę psu nawet do 8 miesięcy. Możesz kupić także obrożę Foresto dla dużych psów – powyżej 8 kg. Z łatwością dostosujesz ją do obwodu szyi swojego czworonoga, zaciskając ją tak, by przylegała ciasno do szyi zwierzęcia, lecz byś mógł włożyć pomiędzy nią a szyję dwa palce. Pozostałą cześć obroży po prostu odetnij. 

Krople na kleszcze – czy faktycznie działają?

Krople podobnie jak tabletka nie chronią zwierzęcia przed przyczepianiem się do niego pasożytów, ale powodują szybką śmierć kleszczy i pcheł, które rozpoczną żer na skórze psa. Są to tzw. preparaty spot-on. Ich działanie polega na uwalnianiu przez gruczoły łojowe i mieszki włosowe substancji aktywnej. Ta z kolei szybko paraliżuje i zabija pasożyty.

obroza foresto na pchly i kleszcze 1

Choć krople to dość skuteczne rozwiązanie, to niektórzy właściciele ich nie lubią. Preparaty typu spot-on zwykle działają przez około 4 tygodnie na kleszcze i 8-12 na pchły. Aplikację trzeba więc powtarzać dość często – w okresie letnim nawet co miesiąc. Mimo to krople są równie chętnie wybierane, jak obroże czy tabletki. Szczególnie dlatego, że to wciąż najlepszy środek przeciwko kleszczkom i pchłom dla szczeniąt. Są bezpieczne dla ich zdrowia i mogą być stosowane już po ukończeniu przesz psiaka 7 tygodnia życia. 

Teraz już wiesz, jak działają produkty przeciwko pchłom i kleszczom dla psów. Przygotuj się na nadchodzącą wiosnę i już teraz zabezpiecz swojego czworonoga przed pasożytami.

Kynolodzy – kynologom na Ukrainie. Pierwsza część dostawy darów zakończona sukcesem. 7 marca rozpoczęła się kolejna zbiórka

ukraina kynolodzy dostarczyli transport humanitarny

Działania mają pomóc naszym wschodnim sąsiadom, będących celem agresji rosyjskiej. Dary trafiły już do Lwowa. Pomoc została wysłana stamtąd do Charkowa i Kijowa.  

Kynolodzy prężnie pomagają naszym wschodnim sąsiadom

Polscy kynolodzy w nocy 5 marca zakończyli pierwszą część akcji pomocy humanitarnej dla Ukrainy. Pierwsza dostawa najpotrzebniejszych rzeczy dotarła do Lwowa. Niedługo później do Charkowa wysłano kolejne towary, w tym medykamenty do szpitala oraz żywność dla ludzi i karmę dla zwierząt. Rzeczy te będą dystrybuowane przez lokalnych działaczy związku kynologicznego. Dary trafią również do Kijowa, gdzie specjalny kurier dostarczy niezbędne leki do szpitala.

Kynolodzy pomagają Ukrainie. Deklarowane są kolejne działania

Na tym jednak nie koniec. Od poniedziałku 7 marca przeprowadzana jest kolejna zbiórka dla zwierząt. W rozmowie z Oko.press prof. Marcin Urbaniak z Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie zaznaczył, że potrzebne są zarówno żywność, jak i akcesoria typu transportery, legowiska, koce termiczne, kuwety, żwirek, przekąski dla kotów, psów, królików, gryzoni oraz wszelkich innych domowych pupili: „Wszystkie produkty będziemy przekazywać do wybranych organizacji pozarządowych, które aktualnie będą w największej potrzebie i które będą w trakcie prowadzenia akcji ratunkowej dla zwierząt towarzyszących” – dodaje Urbaniak. Dary przyjmowane są w pokojach 270 i 371 w budynku krakowskiego Uniwersytetu przy ul. Podchorążych 2.

Włącz się w pomoc zwierzętom z Ukrainy

To już kolejna z akcji, których celem jest ratowanie nie tylko ludzi, ale i zwierząt z Ukrainy. Jeśli chcesz zaangażować się w podobne inicjatywy, sprawdź, jak pomóc zwierzętom ukraińskim. Sytuacja jest dynamiczna – śledź wiarygodne źródła wiedzy, aby poznać aktualne potrzeby.

Spuchnięte oko u psa – czy to zapalenie spojówek? Choroby oczu psa

spuchnięte oko u psa

Psie oczy, podobnie jak ludzkie, są bardzo wrażliwe. Wystarczy drobinka kurzu, by zaczęło łzawić. Niektóre z problemów są tymczasowe i nie wymagają konsultacji weterynaryjnej. Inne są oznaką poważnych chorób, które nieleczone mogą wpływać na samopoczucie pupila.

Spuchnięte oko u psa świadczy o mocno zaawansowanej dolegliwości, dlatego by do niej nie dopuścić, bardzo ważna jest obserwacja czworonoga i szybka reakcja.

Spuchnięte oko u psa. Przyczyny

spuchnięte oko u psa

Łzawienie oczu u psów jest dość powszechną dolegliwością. Na spacerach czworonogi mają kontakt z różnego rodzaju pyłkami traw czy kwiatów, które mogą podrażniać rogówkę. W takim wypadku pies może mrużyć oczy, ale szybko wraca do normy.

Zdarza się, że w oku znajdzie się także ciało obce i pojawi się stan zapalny. Pies często przeciera łapą oczy, a samo oko jest zaczerwienione. Jeśli nie jesteś w stanie samodzielnie pomóc zwierzęciu, wskazana jest wizyta u lekarza weterynarii.

Zanim u psa pojawi się spuchnięte oko, widoczny jest szereg innych niepokojących objawów. To przede wszystkim wydzieliny. Kolor zielony, podobnie jak w przypadku kataru, może być oznaką zakażenia bakteryjnego, które uda się wyleczyć tylko i wyłącznie z pomocą specjalistycznych preparatów.

Choroby oczu u psa. Co oznacza spuchnięte oko u psa?

Spuchnięte oko u psa to najczęściej bardzo zaawansowana faza schorzenia oczu. Zanim do niej dojdzie, pojawia się delikatne zapalenie spojówek, które nieleczone z każdym dniem przybiera na sile. Oko u psa, który mierzy się z chorobą spojówki, należy przemywać specjalnymi preparatami zaleconymi przez lekarza weterynarii.

Warto też zwrócić uwagę na to, że przed przepisaniem konkretnego leku, jeśli lekarz weterynarii nie jest pewien przyczyny choroby, zleca tak zwany test łzowy, na bazie którego może ocenić, czy jest to problem bakteryjny czy wirusowy. Dzieje się tak najczęściej w przypadku nawracającego problemu ze spojówkami.

spuchnięte oko u psa

Trzecia powieka i spuchnięte oko u psa. Jak leczyć?

Trzecia powieka u psa to fałd błony śluzowej w kącie oka, od jego wewnętrznej strony. Zadaniem powieki jest ochrona i nawilżanie oka, przez rozprowadzanie łez. To właśnie w niej mieści się dodatkowy gruczoł łzowy. Grudkowe zapalenie trzeciej powieki również może objawiać się spuchniętym okiem u psa. Nie jest to jednak oddzielna choroba, a po prostu przewlekłe zapalenie spojówek.

Leczenie trzeciej powieki u psa wymaga konsultacji weterynaryjnej. W codziennej pielęgnacji stosuje się krople do oczu, które mają działanie antybakteryjne i prowadzą do poprawy jakości życia psa.

Warto mieć na uwadze, że w przypadku kotów i psów nie należy przemywać oczu naparem rumiankowym, jak robi się to w przypadku ludzi. Może to doprowadzić do alergicznego zapalenia spojówek, a w konsekwencji do zaognienia choroby.

Spuchnięte oko u psa a choroby przewlekłe

Psy, podobnie jak ludzie, narażone są na typowe choroby oczu, do jakich zalicza się zaćma czy jaskra. Na ogół nie powodują one opuchlizny, aczkolwiek połączone z innymi urazami jak najbardziej mogą prowadzić do zaczerwienienia czy pojawienia się zapalenia spojówek.

Obie choroby prowadzą do utraty wzroku. Narząd wzroku ułatwia psu poruszanie się, a zatem w momencie, gdy jest on uszkodzony, dużo łatwiej o urazy mechaniczne, które również mogą objawiać się spuchniętym okiem u psa.

spuchnięte oko u psa

Niektóre rasy psów są znacznie bardziej narażone na choroby oczu, które mogą przerodzić się w poważne uszkodzenia. Niezwykle ważna jest obserwacja zachowania psa – jeśli będzie pocierać łapą okolice oczu, być może doszło do osadzenia ciała obcego.

Ważny jest także kolor wydzieliny – zapalenie spojówek u psa może przebiegać gwałtownie lub łagodnie w zależności od źródła choroby. Nieleczone prowadzi do dyskomfortu i utrudnia funkcjonowanie czworonoga, ale zabiegów najlepiej nie przeprowadzać na własną rękę!

Jaka rasa psa do mnie pasuje? Prosty quiz, który pozwoli ci to sprawdzić!

jaka rasa psa do mnie pasuje

Nie wiesz, jaka rasa psa będzie dla ciebie najlepsza? Wybór psa oprzyj o kilka bardzo istotnych kwestii dotyczących twojego trybu życia. Jak to zrobić? Najłatwiej odpowiedzieć na kilka podstawowych i w ten sposób uzyskać odpowiedź na pytanie „jaka rasa psa do mnie pasuje?”!

Jaka rasa psa do mnie pasuje? Oto najważniejsze pytania!

Jaka rasa psa do mnie pasuje? Oto najważniejsze pytania!

Pytanie nr 1: Mieszkasz w…:

  • domu z ogrodem;
  • małym mieszkaniu w bloku;
  • szeregowcu z niewielkim ogródkiem.

Pytanie nr 2: Twoja rodzina to:

  • ty wraz z partnerem/ką;
  • jesteś singlem;
  • mąż/żona, dzieciaki i ty.

Pytanie nr 3: Wolny czas spędzasz:

  • na kanapie: czytając lub oglądając tv;
  • w ruchu: im go więcej, tym lepiej;
  • lubisz spacery, ale wybierasz krótsze, dobrze znane ci trasy.

Rozwiązałeś quiz? Poznaj swojego czworonożnego przyjaciela!

Rozwiązałeś quiz? Poznaj swojego czworonożnego przyjaciela!

Odpowiedziałeś na wszystkie pytania naszego quizu „jaka rasa psa do mnie pasuje”? W takim razie dowiedz się, jakiego psa wybrać:

  • Jeśli mieszkasz w domu z dużym ogrodem, niezależnie od liczebności twojej rodziny, możesz postawić na owczarka niemieckiego! Lubisz ruch? Twoim kompanem może zostać także husky!
  • Mieszkańcy blokowisk (również rodziny dziećmi), którzy nie są fanami sportu, to idealni właściciele takich ras jak yorkshire terrier lub cavalier king charles spaniel.
  • Masz małe mieszkanie, ale chętnie uprawiasz sport? Border collie i beagle to psy dla ciebie!
  • Poszukujesz rodzinnego pupila, mieszkasz w dużym domu, a twoja aktywność jest średnia? Postaw na spokojnego, cierpliwego labradora.
  • Idealny pies dla rodziny, która lubi spędzać czas na świeżym powietrzu to z kolei golden retriever.
  • A jeśli masz dużo miejsca w ogrodzie, dzieciaki, ale nie lubicie długich spacerów? Wybierzcie doga niemieckiego!
  • Pies dla aktywnego singla i pary, która ma dom z ogrodem to whippet.

O czym jeszcze warto wiedzieć?

Jaka rasa psa do mnie pasuje - O czym jeszcze warto wiedzieć?

Dlaczego przy wyborze psa nie powinieneś kierować się tylko swoimi preferencjami, ale brać pod uwagę również wskazane cechy? Każdy pies przywiązuje się do swoich właścicieli. Towarzyszy im też przez minimum kilkanaście lat. Wspólne życie przez tak długi czas powinno być przyjemne dla obu stron. Stąd też ważny jest zarówno psi temperament, jak i twój styl życia.

Pod uwagę warto brać także członków rodziny. Psy nie traktują małych dzieci tak jak dorosłych – nie są to dla nich opiekunowie, których warto słuchać. Co więcej, małe dzieci, chcąc pobawić się z psem, bywają napastliwe i głośne. Ich ruchy są czasem nieskoordynowane, a małemu człowiekowi trudno zrozumieć, że zwierzak może nie mieć ochoty na tarmoszenie za ucho lub mało delikatne głaskanie. Dlatego też, jeśli masz w domu 2-3-latka wybierz psa odpowiedniej rasy. Lepiej by był to spokojny buldog czy collie, a nie np. chow chow albo dalmatyńczyk. Chow chow jest zamkniętym w sobie indywidualistą, który potrzebuje sporej przestrzeni, a dalmatyńczyk – wymaga dużej dawki ruchu. Jeśli uwagę swojego opiekuna musi dzielić z maluchem, najpewniej nie będzie mógł spacerować na takie dystanse, jak lubi.

Pies to fantastyczny towarzysz! Kiedy pojawi się w twoim domu, na pewno odmieni go całkowicie. Wierny przyjaciel podbije serca całej rodziny i na dobre stanie się jej pełnoprawnym członkiem. Ułatw to zarówno jemu, jak i sobie! Przed przygarnięciem czworonoga mądrze wybierz rasę, odpowiadając na pytanie: „jaka rasa psa do mnie pasuje?”.

Rasy psów do domu z ogrodem i do mieszkania w bloku

rasy psów do domu

Duży pies w bloku? Wielu osobom wydaje się to nieporozumieniem. Czy tak jest faktycznie? I dlaczego warto decydować się tylko na takie rasy psów do domu, które na danej przestrzeni będą czuły się dobrze? Podpowiadamy!

Wybór psa do bloku – które rasy się sprawdzą?

Wybór psa do bloku - które rasy się sprawdzą?

Czy jeśli mieszkasz w bloku, twoim przyjacielem może zostać jedynie przedstawiciel jednej z miniaturowych lub małych ras? To nie do końca prawda. Na pewno mały pies to większa wygoda – nie zajmie zbyt wiele i tak już ograniczonego miejsca. Pamiętaj jednak, że niewielkie psy bywają bardzo głośne. Szczekanie o każdej porze dnia i nocy może okazać się bardzo uciążliwe – tak dla ciebie, jak i dla twoich sąsiadów. Dlatego też pies do bloku niekoniecznie musi być minimalnych rozmiarów.

O wiele ważniejsze jest, aby był to pies, który:

  • jest cichy – zwłaszcza gdy zostaje sam w domu;
  • nie wymaga długich spacerów i intensywnego wysiłku fizycznego;
  • jest towarzyski i spokojny;
  • jest przyjaźnie nastawiony do ludzi (a zwłaszcza rodzin z dziećmi).

Małe rasy psów (i nie tylko!) do mieszkania w bloku

Małe rasy psów (i nie tylko!) do mieszkania w bloku

Które psy nadają się do mieszkania? Jeśli wielkość psa ma dla ciebie znaczenie i szukasz jednak mniejszego towarzysza, zwróć uwagę na takie rasy, jak maltańczyk, shih tzu lub yorkshire terrier. Pieski są spokojne, rzadko szczekają i nie zrzucają zbyt wiele sierści (maltańczyki mają włosy, więc problem linienia w ogóle ich nie dotyczy). Pamiętaj tylko, że maluch to wciąż pies i nie traktuj ulubieńca jak maskotki!

Nieco większym mieszkańcem bloku może zostać np. buldog francuski albo cavalier king charles spaniel. Psiaki obydwu ras są przyjazne i niezwykle urocze. Mocno przywiązują się do opiekuna, ale nie wymagają zbyt wiele ruchu – sprawdzą się więc jako towarzysze osób starszych.

Marzysz o większym czworonogu? Wybierz basset hounda albo… greyhounda! O ile ten pierwszy, uznawany za kanapowca, wydaje się wyborem oczywistym, to umieszczenie na liście psa o szczupłej, sportowej budowie ciała może zaskakiwać. Jednak greyhoundy należą do psich sprinterów – wymagają spacerów krótkich, lecz intensywnych. Takie wyjścia możesz zapewnić im nawet codziennie po pracy!

Ogromnym kanapowcem jest także dog niemiecki! Jednak z uwagi na jego rozmiary jest to pies do mieszkania o naprawdę dużej powierzchni.

Psy myśliwskie, domowe czy psy pasterskie – które z nich wybrać do domu z ogrodem?

Psy myśliwskie, domowe czy psy pasterskie - które z nich wybrać do domu z ogrodem?

Jakiego psa wybrać do domu wolnostojącego? Rasy psów do domu z ogrodem to wbrew pozorom również wyzwanie. Niektóre energiczne psiaki uwielbiają np. kopać. Jeśli więc twoje kwiatowe rabaty są dla ciebie wyjątkowo cenne, nie decyduj się na jamnika, wyżła włoskiego czy husky`ego. Idealny pies do domu to taki, który szybko się uczy, lubi spędzać czas z opiekunami, a kiedy trzeba – sprawdzi się jako pies stróżujący.

Rasy psów do domu

Rasy psów do domu - dobry wybór

Które rasy psów do domu będą dobrym wyborem?

Jako twoi kompani w domu z ogródkiem idealni będą:

  • Przedstawiciele rasy labrador retriver – spokojne, wesołe i towarzyskie psiaki. Są łagodne wobec dzieci, zaakceptują także towarzystwo innych zwierząt hodowlanych. Labradory są inteligentne oraz posłuszne – szybko nauczysz więc pupila wielu komend, a on z radością będzie je wykonywał.
  • Owczarki niemieckie – ufne i lojalne psy, które wymagają sporej dawki ruchu. Owczarki, zwłaszcza młode, są dość głośne – można jednak przeciwdziałać ich nadmiernej szczekliwości odpowiednim treningiem.
  • Berneński pies pasterski – łagodny i cierpliwy pies, idealny towarzysz rodziny pokoleniowej. Kontakt z człowiekiem jest dla niego bardzo ważny, więc lepiej nie zostawiać go na dłużej samego. Berneńczyki sprawdzają się jako psy stróżujące.
  • Border collie – pies rodzinny, który wymaga codziennie wiele ruchu i aktywności. Może to być najlepszy pies dla rodzin ze starszymi dziećmi. Z uwagi na silny instynkt i predyspozycje do zaganiania, maluchy może potraktować dokładnie tak samo, jak… owce!

Wybór konkretnej rasy psa do domu może początkowo wydawać się dość trudny. Pod uwagę powinieneś wziąć przecież nie tylko własne preferencje, ale i potrzeby przyszłego czworonożnego przyjaciela. Niektóre rasy wymagają przecież ruchu, inne źle znoszą dłuższą rozłąkę z opiekunem. Dlatego też, zanim podejmiesz decyzję i zakupisz szczeniaka, sprawdź, jakie są potrzeby danej rasy. Ułatwi to późniejszą współpracę z psem. A to bardzo ważne, ponieważ czworonóg stanie się twoim przyjacielem na kilkanaście najbliższych lat!

Lwy z Odessy i Kijowa dotarły do Ogrodu Zoologicznego w Poznaniu. Transport zwierząt stał 20 godzin na granicy

lwy z odessy i kijowa w poznańskim zoo

Stan zdrowia drapieżników jest dobry, aczkolwiek były one mocno zestresowane. Wcześniej do Poznania trafiły m.in. tygrysy i karakale.

ZOO w Poznaniu – lwy są na miejscu, choć nie obyło się bez trudności

Transport lwów nie obył się bez komplikacji. Rzeczniczka poznańskiego Ogrodu Zoologicznego Małgorzata Chodyła powiedziała, że pomimo spełnionych kryteriów, Graniczny Lekarz Weterynarii nie chciał przepuścić zwierząt w dalszą drogę. Ostatecznie trudności zostały zażegnane, a lwy dotarły na miejsce.

Lwy z Kijowa i Odessy przetransportowano „cudem”

Sama podróż również nie należała do najłatwiejszych. W sobotę 5 marca dyrektorka poznańskiego Ogrodu Zoologicznego Ewa Zgrabczyńska powiedziała, że wspomniane zwierzęta z azylu pod Kijowem „udało się wydostać dosłownie cudem”. Jak wskazała „ostrzał, bomby, rosyjskie czołgi – to było to wszystko, co tym zwierzętom po drodze się przytrafiło”.

Poznań. Lwy mają „swoich ludzi”

„Jestem niesamowicie szczęśliwa, że zwierzęta są zdrowe, żyją wszystkie, nawet 17-letnia tygrysica Kaja, maluchy, które do nas przyjechały, tygrys Miszka, lwica Flora (…) Mamy nadzieję, że te zwierzęta, które są symbolem tego, że można przeżyć wojnę, że humanitaryzm sięga również naszych braci mniejszych, że udało się ocalić życie – są też nadzieją na to, że ta zbrodnia wojenna się wreszcie zakończy” – oświadczyła dyrektorka zoo, która stwierdziła, że lwy mają „swoich ludzi”. „Ludzi, którzy byli gotowi oddać dla nich swoje życie. Była to niesamowita sytuacja walki na polu militarnym z czasem, z tym, co dzieje się od strony rosyjskiej, bombardowaniami, ostrzałem – nam się udało” – podkreśliła.

W ukraińskich ZOO pozostaje nadal wiele zwierząt

W ogrodach zoologicznych w Ukrainie nadal pozostają liczne zwierzęta. Nie wszystkie placówki przetrwały działania wojenne bez strat. ZOO w Charkowie ucierpiało podczas bombardowania – uszkodzono budynki, zginęły zwierzęta. Sprawdź, jak można pomóc zwierzętom z ukraińskich ogrodów zoologicznych.

Źródło: PAP, TVN24

Chcę pomóc zwierzętom z Ukrainy – gdzie się zgłosić?

pomoc zwierzętom z ukrainy gdzie się zgłosić

Wojna to koszmarne przeżycie nie tylko dla ludzi, lecz także dla zwierząt. Z Ukrainy stale przywożone są zarówno zwierzęta z opiekunami, jak i te bezdomne. Psy, koty, ale i gryzonie, fretki, a nawet gady i płazy potrzebują opieki w Polsce, z dala od wojny. Sprawdź, gdzie się zgłosić, aby im pomóc!

Chcę pomóc materialnie zwierzętom z Ukrainy

Jeżeli twoja pomoc ma wymiar materialny, możesz zrobić kilka rzeczy. Przede wszystkim organizowane są zbiórki na cel pomocy zwierzętom z Ukrainy. Zanim jakąś wesprzesz, sprawdź, czy organizacja, która ją utworzyła, jest wiarygodna. W ten sposób zyskujesz pewność, że pieniądze trafią w odpowiednie miejsce.

Alternatywą jest pomoc w formie darów. Gdzie ją przekazać? Możesz zgłosić się do:

  • miejsc, które przyjmują psy z Ukrainy – listę schronisk przygotowaliśmy we wcześniejszym artykule i będziemy ją aktualizować;
  • fundacji, które lokalnie organizują zbiórki darów;
  • punktów recepcyjnych i tymczasowych miejsc noclegowych dla uchodźców – tam mogą trafiać opiekunowie wraz ze zwierzętami;
  • władz miasta czy gminy – nadzorują one powstawanie miejsc zbiórek i odeślą cię do odpowiedniego miejsca.

Chcę zaoferować usługi dla zwierząt z Ukrainy

Możesz zgłosić chęć specjalistycznej pomocy, jeśli jesteś:

  • lekarzem weterynarii;
  • technikiem weterynarii;
  • groomerem;
  • behawiorystą;
  • zoofizjoterapeutą.

Usług takich specjalistów szukają zwłaszcza fundacje, które pomagają zwierzętom z Ukrainy. To tam przydadzą się darmowe i tańsze usługi.

Możesz też zaoferować miejsce tymczasowe dla zwierząt. W takim przypadku najlepiej zdecyduj się na przygarnięcie polskiego psa, który pozostaje pod opieką organizacji. Zrobisz w ten sposób miejsce dla zwierzęcia z Ukrainy, które może wymagać intensywnej opieki behawiorysty albo lekarza weterynarii.

Jeśli masz miejsce, możesz przygarnąć rodzinę z Ukrainy wraz ze zwierzęciem. W takim celu skontaktuj się z urzędem miasta, gminy lub punktem recepcyjnym. Możesz tam zarejestrować się jako miejsce dla potrzebujących osób ze zwierzętami.

Poszukaj informacji w sieci

W mediach społecznościowych powstaje wiele grup, które skupiają osoby chcące wesprzeć zwierzęta z Ukrainy. Tam znajdziesz informacje na temat tego, z kim można się skontaktować lub gdzie zwrócić z ofertą pomocy. Pamiętaj jednak, aby uważać na fake newsy i wybierać zweryfikowane, rzetelne osoby i organizacje, które świadczą pomoc. Z uwagi na wiele ofert w grupach często panuje chaos. Poświęć nieco czasu, aby znaleźć miejsca, które chcesz wesprzeć.

Zwierzęta z Ukrainy potrzebują pomocy nie tylko ze strony państwa. Ważne jest też wsparcie zwierzaków ze strony obywateli. Jeśli chcesz pomóc, zrób to jednak z głową. W ten sposób skorzysta z tego większa liczba zwierząt.

Pomoc dla koni z Ukrainy – jak możesz wesprzeć ukraińskie zwierzęta i stajnie?

pomoc dla koni z ukrainy

Pomoc koniom z Ukrainy jest znacznie utrudniona, ale nie oznacza to, że można z niej rezygnować. Szczególnie miłośnicy tych majestatycznych stworzeń są zainteresowani wsparciem, ale warto, by nie tylko oni poznali sposoby pomocy koniom z terenów objętych wojną. Sprawdź, jak możesz wesprzeć te zwierzęta.

Co muszą mieć konie z Ukrainy, aby przekroczyć granice?

Według oficjalnych informacji wciąż trwają działania, które miałyby uprościć procedury wwozu zwierząt do Polski. Obecnie wiadomo, że jednym z przejść, przez które mogą przejechać w transporcie (samochodowym lub w przyczepach) konie i inne zwierzęta gospodarskie, jest to w Korczowej-Krakowcu.

Każdy koń z Ukrainy, który ma przejechać przez granicę, potrzebuje:

  • paszportu;
  • chipa lub innego znakowania z hodowli – można je wykonać na miejscu;
  • świadectwa zdrowia z odpowiednimi badaniami – w niektórych punktach w Ukrainie nadal można je wykonać.

Jeśli koń ma przynajmniej paszport, a osoba podróżująca z nim dysponuje potwierdzeniem własności, istnieje możliwość wwozu na szczególnych warunkach. Aby poznać wszystkie szczegóły, trzeba szukać informacji w Inspekcji Weterynaryjnej.

Punkt logistyczny pomocy koniom z Ukrainy

W Leśnej Woli został przygotowany punkt logistyczny pomocy koniom z Ukrainy. Wszystko za sprawą działania Ukraińskiej Federacji Jeździeckiej. Jeśli chcesz wspomóc konie ratowane z obszarów objętych wojną, możesz:

  • wpłacić środki na oficjalną zbiórkę;
  • podarować sianokiszonki, pasze, trociny i ściółki.

Pojawiła się informacja o tym, że przyjmowane są pasze w workach o masie do 20 kg. Przed przywiezieniem darów skontaktuj się telefonicznie z punktem, aby dowiedzieć się, co i w jakiej ilości jest potrzebne.

Jak jeszcze można pomóc koniom z Ukrainy?

Jeśli chcesz pomóc koniom z Ukrainy, możesz wykonać kilka działań oprócz tych wymienionych powyżej. Co do nich należy? Między innymi:

  • zaoferowanie miejsca, do którego mogą przyjechać zwierzęta, a czasem również ich właściciele;
  • zaoferowanie transportu na terenie Ukrainy i Polski – z przyczepką lub koniowozem;
  • świadczenie bezpłatnych usług na rzecz zwierząt – dotyczy to behawiorystów, podkuwaczy, lekarzy weterynarii.

Sytuacja zwierząt gospodarskich – a do takich według przepisów w Polsce zalicza się koń – jest gorsza niż zwierząt towarzyszących. Przepisy dotyczące ich wwozu z obszaru Ukrainy nadal nie zostały zmodyfikowane. Warto pomagać koniom mądrze, we współpracy z organizacjami i upoważnionymi przedstawicielami struktur rządowych.

Ogrody zoologiczne w Ukrainie – jak radzą sobie w trakcie wojny? Jak pomóc ukraińskim ZOO?

Ogrody zoologiczne w Ukrainie pomoc niedźwiedź przy drzewie

Skoordynowana pomoc ogrodom zoologicznym w Ukrainie obejmuje przede wszystkim działania we współpracy ze specjalistami. W Polsce ogrody zoologiczne zorganizowały się, na ile mogły, aby zabezpieczyć byt tych zwierząt. Sprawdź, jak można im pomóc.

Sytuacja w ogrodach zoologicznych w Ukrainie

Ogrody zoologiczne w Kijowie i okolicach od początku działań wojennych były zamknięte dla zwiedzających. Na jego terenie zgromadziły się nie tylko zwierzęta, lecz także rodziny pracowników. Z uwagi na kończące się zapasy karmy i leków podjęto próbę transportu części zwierząt do Polski. Akcja zakończyła się powodzeniem – obecnie przetransportowani podopieczni z azylu pod Kijowem przebywają w placówce w Poznaniu.

Nieciekawa jest sytuacja w ogrodzie zoologicznym w Charkowie. Część zabudowań została zbombardowana. W efekcie zginęły zwierzęta, a część zapasów przepadła na skutek zniszczeń. Trwają akcje pomocowe dla tej placówki i innych.

Zorganizowana pomoc dla ogrodów zoologicznych w Ukrainie

Zbiórkę pieniędzy i darów przygotowała Fundacja Rozwoju Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego PANDA. Została wsparta także przez Radę Dyrektorów Polskich Ogrodów Zoologicznych. W placówce w Łodzi zorganizowano punkt logistyczny, z którego ruszają transporty z pożywieniem, lekami i innymi produktami potrzebnymi w ukraińskich ogrodach zoologicznych. Obecnie w ten sposób wspierane są:

  • rezerwat Askania Nowa w obwodzie chersońskim;
  • Ogród Zoologiczny Lutsk ZOO;
  • Ośrodek Rehabilitacji Niedźwiedzi Brunatnych White Rock Bear Shelter pod Kijowem;
  • ZOO w Kijowie i inne placówki.

Jak możesz wspomóc ogrody zoologiczne w Ukrainie?

W tym przypadku działanie osób postronnych powinno skupiać się przede wszystkim na wsparciu finansowym rzetelnych zbiórek, np. Fundacji PANDA. Alternatywnym rozwiązaniem jest przekazanie darów do centrum logistycznego w łódzkim ZOO. Aby uzyskać informacje, co jest potrzebne, najlepiej skontaktować się telefonicznie z placówką.

Wiesz już, jak wspomóc ogrody zoologiczne w Ukrainie. Ewakuacja i przewóz zwierząt są bardzo trudne, jednak skoordynowane działania to szansa na uratowanie jak największej liczby podopiecznych ZOO.

Transport zwierząt z Ukrainy – czy każdy może pojechać? Jakie są warunki?

transport zwierząt z ukrainy

Ukraina w dużej mierze objęta jest działaniami wojennymi. To stwarza zagrożenie, a niekiedy nawet sprawia, że jazda samochodem na jej obszarze nie jest możliwa. Sprawdź, czy każdy może wjechać do Ukrainy, aby zabrać ze sobą zwierzęta. Dowiedz się, jakie wymagania trzeba spełniać, aby pomóc.

Transport zwierząt na terenie Ukrainy

Kolejki do przejść granicznych sprawiają, że w pasie od granicy polsko-ukraińskiej trudno jest poruszać się samochodem po Ukrainie. Wiele pojazdów zostało porzuconych, nie ma też benzyny na stacjach. To sprawia, że jakikolwiek wyjazd wiąże się nie tylko z bezpośrednim zagrożeniem zdrowia i życia, lecz również ryzykiem utraty pojazdu czy konieczności jego porzucenia w większej odległości od granicy.

Niektóre obszary są nieprzejezdne albo jazda nimi wiąże się z dużym ryzykiem. Mowa o okolicach Kijowa czy Charkowa, gdzie stale prowadzone są działania wojenne. Ukraina jednak wpuszcza Polaków na swoje terytorium. Co trzeba mieć, aby przejechać przez granicę? Konieczne są:

  • paszport;
  • aktualne prawo jazdy;
  • potwierdzenie bycia właścicielem pojazdu albo pozwolenie notarialne od właściciela samochodu na wjazd do Ukrainy;
  • zapas benzyny.

Jeśli jedziesz po zwierzęta, zabierz transportery. Pamiętaj, że oficjalnie jedna osoba może wwieźć tylko 5 zwierząt.

Konwoje humanitarne po zwierzęta z Ukrainy

Niektóre fundacje i stowarzyszenia uzyskały zgodę na organizację konwojów humanitarnych w głąb Ukrainy. Uprawnione organizacje zabierają ze sobą klatki transportowe dla dużej liczby zwierząt, a także karmę i podstawowe produkty, które mogą przydać się na miejscu (na przykład środki opatrunkowe).

Jak pomóc takim organizacjom? Możesz:

  • zaangażować się w zbiórkę darów przed wyjazdem – szczególnie potrzebne są transportery różnych rozmiarów oraz sucha i mokra karma;
  • wpłacić fundusze na oficjalną, uwierzytelnioną zbiórkę;
  • zaoferować tymczasową opiekę dla psa z organizacji, tym samym robiąc miejsce dla ukraińskiego zwierzęcia.

Zasady wwozu zwierząt z Ukrainy w czasie wojny

Warto na koniec przypomnieć, że obywatele Ukrainy również mogą wjeżdżać na terytorium Polski ze swoimi zwierzętami. Psy, koty i fretki powinny mieć wszczepiony chip i być zaszczepione przeciwko wściekliźnie. Jeśli jednak nie spełniają tych wymagań, również mogą wjechać na terytorium Polski – właściciel jest zobowiązany wypełnić na granicy stosowne oświadczenie o miejscu pobytu zwierzęcia w kraju. Królików, gryzoni i pozostałych zwierząt towarzyszących te przepisy nie obowiązują. Nie potrzebują one żadnych dokumentów, by można było z nimi wjechać do Polski.

Transport na terenie Ukrainy w celu znalezienia potrzebujących zwierząt jest utrudniony. Nadal jednak da się pomóc! Możesz wesprzeć organizacje i osoby, które sprowadzają zwierzaki profesjonalnie i legalnie.

Krzywica u psa prowadzi do deformacji kości. Jak rozpoznać tę chorobę i wyleczyć pupila?

krzywica u psa

Zanim zabawne, radosne szczeniaki wyrosną na dorosłe psy, ich organizmy narażone są na sporo chorób, w tym te związane z układem kostnym. Jedną z nich jest krzywica u psa. To schorzenie wprawdzie rzadziej dotyczy zadbanych, odpowiednio karmionych piesków. Częściej zdarza się w schroniskach oraz wśród zaniedbanych psów. Mimo to krzywicy nie można lekceważyć, zwłaszcza u psów dużych ras, które intensywnie rosną i niekiedy ich delikatne kości wykrzywiają się pod wpływem coraz większego ciężaru ciała. Chcesz mieć zdrowego i silnego psa? Nie wiesz, jak zapobiec krzywicy u szczeniąt? Czytaj dalej.

Czym jest krzywica u młodych psów?

Jest to choroba tkanki kostnej zwierzęcia, polegająca na nieprawidłowej budowie kości kończyn i kręgosłupa. Odchylenia te związane są z zaburzeniami gospodarki wapniowo-fosforowej oraz niedoborami witaminy D3. Rosnący szczeniak potrzebuje dużej ilości witamin i minerałów, ponieważ jest coraz większy i cięższy. Jego kości rosną, kształtują się stawy. Za mała podaż minerałów i witaminy D powoduje, że są one zbyt miękkie. Zaniedbanie zdrowia i diety młodego psa prowadzi do krzywicy, która w dorosłym wieku powodować będzie bolesne i trudne do wyleczenia deformacje kości.

Kiedy szczeniak narażony jest na zachorowanie?

Największe ryzyko dotyczy szczeniąt ras dużych, takich jak dobermany, dogi, owczarki, wyżły czy bernardyny. Na szczęście rasowe szczenięta dorastają zwykle w dobrych warunkach, a ich opiekunowie dbają, aby miały odpowiednio zbilansowaną dietę. Krzywica dotyka też mieszańce, wychowywane w gorszych warunkach, gdy właściciel nie dba o to, aby szczeniak miał odpowiednią ilość wapnia i fosforu w pożywieniu. Masz w domu małego pieska? Zadbaj o stan jego kości. Pies bez krzywicy ma ładną sylwetkę i lepszą odporność na inne choroby. Za twoją troskę odwdzięczy ci się oddaniem i przyjaźnią.

Jak rozpoznać krzywicę kości u psów?

Widocznym dla laika objawem krzywicy są wykrzywione do zewnątrz przednie łapy i wklęsły grzbiet, a także niechęć do ruchu. Jest to już jednak zaawansowane stadium. Choroba rozwija się bardzo powoli, a zanim stanie się widoczna, to rozpoznać ją może tylko doświadczony lekarz weterynarii. Dlatego warto, aby badał on profilaktycznie szczenięta. Niepokojącym objawem może być opóźnione wyrzynanie się stałych zębów. Weterynarz zbada kości psa przez dotyk, a w razie potrzeby zrobi też prześwietlenie. Zdiagnozuje krzywicę, jeśli pies ma zgrubienia na końcach żeber, wykrzywione nadgarstki, powiększone nasady kości długich albo inne deformacje.

Czy da się wyleczyć krzywicę kości u psów?

Leczenie krzywicy u psów polega na zmianie sposobu żywienia oraz suplementacji diety wapniem, fosforem i witaminą D. Ważne, aby leczenie rozpocząć już w okresie szczenięcym. Równie istotny jest ruch na świeżym powietrzu. Światło słoneczne umożliwia organizmom zwierząt i ludzi produkcję i wchłanianie tej witaminy. U dorosłych psów niemożliwy jest całkowity powrót do zdrowia. W skrajnych przypadkach pomagają zabiegi chirurgiczne. Ból chrząstek, kości i stawów można złagodzić, podając zwierzęciu środki przeciwbólowe.

Jak zapobiegać krzywicy?

Przede wszystkim nie wolno odstawiać szczeniąt zbyt wcześnie od matki, a ciężarne i karmiące suki należy karmić pełnowartościowym, zbilansowanym pożywieniem. Po przejściu na pokarm stały trzeba podawać szczeniakom karmę dostosowaną do ich wieku i wagi. Pamiętaj, że psy ras dużych potrzebują więcej pożywienia i składników mineralnych, niż pieski ras niskich. Istotny jest też ogólny stan zdrowotny zwierzęcia. Pies powinien być odrobaczony, ponieważ obecność pasożytów osłabia wchłanianie składników mineralnych. Kolejna ważna sprawa to zapewnienie zwierzęciu codziennej dawki ruchu na świeżym powietrzu.

Krzywica u psa to niebezpieczne schorzenie, które należy leczyć. Na szczęście w ostatnich latach znacznie poprawiło się podejście ludzi w kwestii trzymania zwierząt, w tym też do amatorskiego chowu psów. Dzięki temu znacznie zmniejszyła się ilość przeróżnych psich dolegliwości, m.in. chorób kości. Niestety zdarzają się one w nielegalnych hodowlach rasowych psów i w schroniskach, gdzie zwierzętom tym brakuje przestrzeni i odpowiedniej karmy. Jeśli więc kupisz, dostaniesz lub znajdziesz szczenię z niewiadomego źródła i chcesz je wychować, to zadbaj o stan jego kości.

Czkawka u kota – co robić, gdy kot ma czkawkę?

czkawka u kota

Czkawka kojarzona jest przede wszystkim z problemem ludzkim. Zalecane jest wtedy napicie się wody, które powoduje zatrzymanie skurczów w przełyku. Przypadłość ta dotyka niestety wszystkich i choć jest niegroźna, może być dokuczliwa. Czkawka u kota – co zrobić, gdy się pojawi? I czy należy wtedy udać się do lekarza weterynarii?

Czkawka u kota – co jest przyczyną czkawki?

Czkawka pojawia się w momencie krótkich, rytmicznych skurczów przepony oraz mięśni międzyżebrowych. Cierpią na nią wszystkie ssaki, zarówno młode, jak i te nieco starsze. U kota czkawka może być krótkotrwała lub długotrwała. Kocia czkawka, która trwa kilka minut i zdarza się sporadycznie, nie jest powodem do niepokoju, ale kiedy kot ma przewlekłą czkawkę, warto udać się z nim na weterynaryjną wizytę.

Przyczyny czkawki u kota

Przyczyną czkawki u kota najczęściej jest zbyt łapczywe jedzenie. Aby kot nie czkał, należy zapewnić mu specjalne miski, które spowalniają jedzenie. Napady czkawki związane są także ze stresem – jeśli zatem pojawiła się ona nagle po głośnym uderzeniu czy niespodziewanej sytuacji, powinna wkrótce przejść.

Przewlekła czkawka. Jakie są przyczyny czkawki u kota?

O ile w przypadku czkawki krótkotrwałej nie ma powodów do obaw, o tyle czkawka przewlekła może być związana z różnymi chorobami, które wymagają konsultacji z lekarzem. Czkawka u kota może wskazywać na problemy neurologiczne, w tym na nowotwory zlokalizowane w okolicach czaszki, czy uszkodzenie nerwu błędnego. Występowanie u kota czkawki przewlekłej to również objaw zatrucia toksynami.

Czkawka u kota może być spowodowana wieloma czynnikami. Jeśli twój kot dostaje czkawki w trakcie posiłku, podawaj mu posiłki w miskach spowalniających. Jeśli natomiast czkawka kota trwa kilka godzin, powinieneś skonsultować się z weterynarzem, który pomoże twojemu kotu.

Uzębienie kota. Jak dbać o kocie zęby?

uzębienie kota

Dbanie o uzębienie kota jest bardzo istotnym elementem pielęgnacji twojego pupila. Choć drobne ząbki wyglądają dość niepozornie, są naprawdę bardzo groźnym narzędziem to dzięki nim kot jest w stanie walczyć o swoje życie, jak i spokojnie się posilić. W domowych warunkach tym wyjątkowym czworonożnym towarzyszom trudno jest zadbać o odpowiednią higienę uzębienia, dlatego ważne jest, aby opiekun stale kontrolował pojawiający się kamień nazębny.

Uzębienie kota. Tajemnice kocich kłów

Koty rodzą się bez zębów, ale podobnie jak w przypadku człowieka, wraz z rozwojem pojawiają się im zęby mleczne. Kot ma łącznie 20 zębów mlecznych, które zaczynają się wyrzynać około 2. tygodnia życia. W 8. tygodniu kot ma już wszystkie zęby mleczne, które powoli zaczynają wypadać!

Kiedy pojawiają się zęby stałe u kota?

W 11. tygodniu życia kota pojawiają się pierwsze stałe zęby – siekacze. Tydzień później charakterystyczne kocie kły, około 16. tygodnia wyrzynają się przedtrzonowce, a ostatnie, zęby trzonowe około 20. tygodnia. Łącznie kot ma 30 zębów stałych! Podobnie jak w przypadku ludzi są to terminy orientacyjne, bowiem dokładny czas wyrzynania się zębów zależny jest od indywidualnego rozwoju kociaka.

Próchnica u kota? Jak pielęgnować uzębienie kota?

Zęby stałe u kotów nie są narażone na próchnicę, jak ma to w przypadku ludzkich zębów. Po pierwsze koty nie jedzą cukru, a to właśnie podstawowy winowajca próchnicy! Po drugie kształt kociego zęba znacznie różni się od tego, które posiada człowiek. Brak w nim powierzchni płaskich, które ewolucyjnie przystosowane są do jedzenia pokarmów pochodzenia roślinnego.

Kiedy udać się z kotem do weterynarza?

Uzębienie kota jest dla niego niezwykle ważne! Dzięki nim pupil jest w stanie polować, zabijać swoją ofiarę, a także gryźć nieco twardsze tkanki, takie jak choćby skóra. To właśnie dlatego zapalenie dziąseł czy kamień nazębny są dla kotów bardzo dotkliwe i wymagają interwencji weterynaryjnej.

Profilaktyka w przypadku uzębienia kota

Czym byłby koci pyszczek bez kłów? Na szczęście, kocie zęby na ogół starczają pupilom do końca życia – zdrowy i zadbany kot nie wymaga ich leczenia, dlatego tak ważna jest odpowiednia karma. Dbanie o higienę jamy ustnej kota to przede wszystkim odpowiednie żywienie, dlatego karma, jaka jest dla niego wybierana, powinna być bogata w mięso, a uboga w składniki pochodzenia roślinnego.

Czy kocie zęby należy szczotkować?

Zęby kota nie potrzebują dodatkowych czyścideł, takich jak sucha karma, gryzaki czy szczotka, aczkolwiek w przypadku dużego osadu, czyli kamienia lekarz weterynarii zaleca odpowiednie szczotkowanie. Nie jest to jednak zabieg profilaktyczny, a doraźny, który uśmierza ból wywołany chorobą przyzębia.

Uzębienie kota – do czego prowadzi kamień nazębny?

Szczoteczka do zębów jest podstawowym narzędziem do walki z kamieniem nazębnym u ludzi. Dorosły kot czyści zęby jedząc, dlatego to jego dieta ma kluczowe znaczenia dla zdrowia i higieny jamy ustnej. Jeśli jednak u pupila pojawi się osad czy kamień nazębny, warto udać się z wizytą do lekarza weterynarii, który specjalnym narzędziem oczyści płytkę nazębną.

Nie można robić tego samodzielnie w domu, zwłaszcza używać pasty do zębów dla ludzi – w ten sposób kotu może stać się krzywda, szczególnie że składniki kosmetyczne nierzadko są niezwykle niebezpieczne dla życia zwierząt.

Pamiętaj, by dbać o uzębienie kota! Zdrowie jamy ustnej kota jest niezwykle ważne, ponieważ pojawiające się z czasem zapalenie dziąseł może doprowadzić nawet do śmierci głodowej! Jeśli przy okazji osadu pojawia się brzydki zapach, nie zwlekaj opieka weterynaryjna jest w tym wypadku bardzo wskazana.

Najtańsza rasa psa. Który rasowy pies kosztuje najmniej?

najtańsza rasa psa

Ceny psów rasowych uzależnione są przede wszystkim od popularności im trend na dany gatunek jest wyższy, tym cena za szczeniaka będzie proporcjonalnie wyższa. Oprócz samego kosztu zakupu psa należy wziąć pod uwagę jego utrzymanie, a to nie zawsze będzie mieściło się w 100–200 złotych miesięcznie.

Najtańsza rasa psa – ile kosztuje pies?

Jak wspomniane zostało na początku, najtańsza rasa psa to po prostu kundel. Wbrew pozorom, to jedne z najzdrowszych i najlepszych ras psów, od których wywodzą się pożądani przedstawiciele czworonogów w związkach kynologicznych.

Mieszańce, bo tak są popularnie nazywane, nie są jednak uznane przez światowe związki, czyli nie posiadają rodowodów, nie mogą zatem brać udziału w wystawach, ani reprodukcjach.

Rodowód – co to takiego?

Pies rasowy pochodzi z hodowli, która musi wydać rodowód – jest to rodzaj certyfikatu, który potwierdza przynależność rasową i w większości przypadków pozwala na udział w różnego rodzaju pokazach i zawodach.

Każda psia rasa ma swoje przeznaczenie – jedne psy są po prostu kanapowymi pupilami, inne mają predyspozycje myśliwskie albo pasterskie lub są niezwykle pomocne w akcjach ratunkowych. Te szczególne cechy, popularność, jak i koszt hodowli ostatecznie wpływają na cenę szczeniaka.

Psy rasowe. Ile kosztuje najtańsza rasa psa?

Wybierając czworonoga, musisz zapoznać się z jego charakterem. Małe psy, takie jak maltańczyki, mopsy czy shih tzu cieszą się dość sporą popularnością, szczególnie wśród osób, które cenią sobie ich kanapowy styl życia.

Małe psy rasowe

Szczenię małej rasy psa może kosztować od 1000 złotych w górę. Ostateczna kwota zależna jest od samego hodowcy, jak i przeznaczenia danej rasy. Psy, które będą pojawiały się na wystawach lub będą reproduktorami, na ogół są nieco droższe.

Ceny dużych psów rasowych

Do najpopularniejszych ras psów z pewnością zalicza się golden retriever. Podobnie, jak w przypadku owczarka niemieckiego, również i ten przedstawiciel ras dużych może kosztować od 2000 złotych do nawet 8000 złotych!

Czy tanie szczenię na pewno oznacza, że to najtańsza rasa psa?

Do stosunkowo tanich ras psów zalicza się border collie, który jest przedstawicielem psów pasterskich, jak i terriery, które świetnymi psami myśliwskimi jak i towarzyskimi. Kupno psa to jednak nie jest jego całkowity koszt. Przed ostateczną decyzją konieczne jest zapoznanie się z potrzebami psów rasy, która cię interesuje.

Z jakimi kosztami musisz się liczyć w przypadku kupna psa?

Musisz sprawdzić, z jakimi chorobami genetycznymi się zmagają i co znacząco wpłynie na koszt ich opieki weterynaryjnej. Przedstawiciele różnych ras mają inne potrzeby – psy pasterskie, jak border collie wymagają niemal ciągłego szkolenia i ruchu, zaś szpice odpowiedniej i codziennej pielęgnacji.

Istotna jest również karma dla psa, która powinna być dobierana do jego potrzeb, a każda rasa ma inne wymagania. Jeśli planujesz kupić psa, pamiętaj, że przedstawiciele dużych ras mają zdecydowanie większe zapotrzebowanie kaloryczne, a zatem utrzymanie psów dorosłych może być droższe niż młodych psów!

Surowe mięso jako podstawa jadłospisu, czyli dieta BARF dla kota

dieta barf dla kota

Biologically appropriate raw food, czyli w skrócie BARF to dieta oparta o świeże mięso i podroby. Czy naprawdę to najlepszy sposób żywienia mruczków? A może istnieją jakieś ograniczenia? Sprawdź, czym jest dieta BARF dla kota, poznaj jej zalety i wady i dowiedz się, jak wpływa na organizm zwierzaków!

Dieta BARF dla kota – co to właściwie oznacza?

Dieta BARF dla kota polega na podawaniu zwierzęciu produktów surowych – tak, by, jak najlepiej odwzorować naturalny sposób odżywiania się pupila. BARF to jednak nie tylko mięso. Wiadomo, że koty w naturalnym środowisku zjadają całe ofiary – poza mięśniami spożywają także ich kości i krew. Dodatkowo nie jedzą jedynie jednego gatunku, np. myszy. Polują również na płazy, ptaki czy niewielkie gryzonie. W diecie każdego dzikiego kota nie brakuje również warzyw i owoców (choć zwierzaki spożywają je w niewielkich ilościach). Dobrze zbilansowane biologicznie odpowiednie surowe pożywienie powinno więc uwzględniać wszystkie wskazane elementy.

BARF to nie tylko zdrowa dieta, ale też spora oszczędność!

Zwolennicy BARF podkreślają, że taka dieta jest nie tylko zdrowa, ale też pozwala sporo zaoszczędzić. Koci organizm dobrze trawi surowe mięso oraz podroby. A te składniki są dużo bardziej przystępne cenowo niż dobrej jakości gotowe karmy. Temat diety BARF przyciąga więc właścicieli kotów również tą dodatkową korzyścią.

Dietę po raz pierwszy opracował i nagłośnił australijski weterynarz Ian Billinghurst. Wg niego psy i koty spożywające wyłącznie surowe produkty pochodzenia zwierzęcego rzadziej chorują i dłużej cieszą się dobrą kondycją.

Podstawowe zasady karmienia kota wg BARF

Początkowo dieta BARF dla kota może wydać ci się nieco trudna. Inaczej niż w przypadku BARF dla psa, codzienne posiłki ulubieńca powinieneś komponować tak, aby zbilansować zapotrzebowanie zwierzaka na wszystkie składniki odżywcze. Najpierw więc koniecznie skorzystaj z pomocy odpowiedniego kalkulatora! Podaj wagę ulubieńca, a kalkulator podpowie ci, jakie jest jego zapotrzebowanie kaloryczne oraz ile w posiłkach powinno znaleźć się witamin, minerałów czy makroskładników.

Mrożenie posiłków dla kota

Wielu entuzjastów propagujących koci BARF zaleca, aby jednego dnia przygotować większą liczbę posiłków, a następnie je zamrozić. Potem wystarczy wyjąć porcję i rozmrozić ją przed podaniem (pamiętaj, aby nie dawać kotu zbyt zimnego mięsa!). To, zwłaszcza na początku, duże ułatwienie!

Jaki powinien być udział poszczególnych składników diety BARF dla kota?

Ponieważ kot to bezwzględny mięsożerca, dieta dla kota przedstawia się następująco:

  • 80% posiłku powinno stanowić surowe mięso dla kota;
  • 15–20% to podroby;
  • 0–5% – warzywa i owoce.

Jeśli chcesz sprawdzić, czy dieta BARF dla kota będzie odpowiednia dla twojego ulubieńca, ale zasady wydają ci się skomplikowane, na początek sięgnij po gotowe mieszanki BARF.

Kiedy zacząć, czyli jak przestawić kota na BARF

Jak zrezygnować z żywienia kota suchą karmą i przejść na dietę BARF? Najlepiej: stopniowo. W ten sposób najłatwiej będzie ci przygotować układ pokarmowy ulubieńca do zmian i wprowadzić do jego jadłospisu surowe jedzenie. Zacznij więc od zmiany karmy z suchej na mokrą rób to stopniowo, po jednym posiłku dziennie. Nie zaleca się przy tym łączenia karmy suchej i mokrej i nakładania do kociej miski takiej mieszanki.

Karma sucha, karma mokra, mięso gotowane i w końcu mięso surowe

Kiedy kociak przyzwyczai się już do mokrej karmy, powoli zamieniaj ją na mięso gotowane. Z czasem skracaj czas gotowania, aż pozostanie całkowicie surowa dieta. Przez cały czas obserwuj zachowanie pupila, a jeśli któreś jego zachowania zaczną cię niepokoić, koniecznie skonsultuj się z lekarzem weterynarii!

Zagrożenia związane z dietą opartą o surowe mięso

Kot na diecie BARF, a więc spożywający jedynie produkty niepoddane obróbce termicznej, może być zdrowy i szczęśliwy. Uważaj jednak jeśli twój pupil jest alergikiem – wówczas konieczne może okazać się wyeliminowanie z jego diety niektórych produktów, a stosowanie BARF będzie utrudnione.

Ważna jest jakość mięsa, jakie podajesz kotu

Co więcej, dokładnie sprawdzaj, skąd pochodzi mięso, które dodasz do diety kota. W produktach niepoddanych obróbce cieplnej niewiadomego pochodzenia mogą znajdować się groźne drobnoustroje (takie jak wirusy, bakterie i pasożyty). Niektóre z nich mogą również wywoływać niebezpieczne dla człowieka choroby – jak np. toksoplazmoza.

Pamiętaj o suplementacji uzupełniającej

W diecie BARF konieczne jest także podawanie zwierzakom suplementów, które pomogą uzupełnić takie substancje jak tauryna, jod czy wapń. Niektórzy hodowcy suplementacje specjalnie przygotowanymi dodatkami do posiłków zastępują podawaniem skorupek jaj. Popularne jest także uzupełnianie diety spiruliną, tranem czy algami.

Dieta BARF, czyli żywienie oparte na surowym mięsie i podrobach, to coraz częściej spotykany sposób odżywiania psa lub kota. Ma on zarówno wielu zwolenników, jak i przeciwników. Czy będzie dobry dla każdego kota i jego opiekuna? Pewnie nie. Jeśli jednak masz ochotę spróbować żywienia BARF, a twój pupil nie choruje na choroby przewlekłe czy stwierdzone alergie, śmiało! BARF to nie tylko zdrowa dieta, ale też spora oszczędność!

Poznaj etapy psiego rozwoju i dowiedz się, do jakiego wieku rośnie pies

do jakiego wieku rośnie pies

Największy wpływ na to, do jakiego wieku rośnie pies, ma jego docelowa wielkość. To od niej zależy tempo wzrostu twojego pupila oraz to, na kiedy przypadnie najbardziej intensywny wzrost czworonoga i kiedy osiągnie on dojrzałość płciową. Warto zebrać jak najwięcej informacji na ten temat. Dzięki temu na każdym etapie wzrostu zapewnisz ulubieńcowi odpowiednią dietę i zadbasz o prawidłowy rozwój układu ruchu pupila!

Owczarek niemiecki i dog, czyli psy dużych ras

U przedstawicieli większych ras okres szczenięcy trwa dość długo. Większość z nich przestaje dojrzewać fizycznie po ukończeniu 18 miesięcy. Jeśli jednak twój pupil należy do olbrzymów (takich jak np. dog niemiecki), przestaje rosnąć dopiero po skończeniu 24. miesiąca życia.

Jak dbać o szczenięta dużych ras?

W początkowym okresie bardzo ważna będzie więc zarówno prawidłowa socjalizacja, jak i zapewnienie psiakowi dostępu do dobrej jakościowo karmy. Odpowiednie jedzenie bogate w witaminy i składniki mineralne takiej jak wapń i fosfor pozwoli ci zadbać o właściwy rozwój kośćca i układu ruchu twojego pupila. W przypadku przedstawicieli dużych ras psów dbałość o wzrost psa jest tym, czego szczeniak potrzebuje – zwłaszcza że większość takich „maluchów” nie rośnie równomiernie. Na pewnym etapie mają one wyjątkowo długie łapy i chude ciało, co czasem wygląda zabawnie. Wtedy też w ich organizmie zachodzą duże zmiany hormonalne.

Socjalizacja szczeniąt dużych ras

Okres szczenięctwa, a więc czas przed osiągnięciem dorosłości, to także najlepszy moment na naukę. Warto wówczas oswajać swojego pupila z podstawowymi komendami oraz zadbać, aby jak najczęściej miał kontakt z innymi zwierzętami. Dzięki temu, kiedy szczeniaczek osiągnie odpowiedni wiek, łatwiej będzie ci wpływać na jego zachowanie. W przypadku dużych ulubieńców, których masa ciała jest czasem większa niż ich właścicieli, jest to niezwykle ważne. Minimalizuje ryzyko, że rozbawiony pupil pociągnie cię podczas spaceru (albo zacznie gryźć znalezione po drodze śmieci), a ty stracisz nad nim kontrolę.

Do jakiego wieku rośnie pies małej rasy?

Kiedy mały pies przestaje być szczeniakiem? Psy ras małych i miniaturowych stają się dorosłe po ukończeniu 12 miesięcy. Wtedy to twój piesek staje się dorosły zyskuje zarówno dojrzałość psychiczną, jak i fizyczną. Jeśli więc zdecydujesz się na zakup niewielkiego pupila, pamiętaj, że jego rozwój zakończy się ok. 1,5 razy szybciej niż w przypadku ras dużych i olbrzymich. A to oznacza mniej czasu na naukę w wieku szczenięcym. Dlatego też zapoznaj się z etapami rozwoju szczenięcia, aby nic ci nie umknęło, a twój czworonożny przyjaciel rozwijał się jak najlepiej.

Co każdy hodowca wiedzieć powinien? Karmy dla szczeniąt i dorosłych psów

Niezależnie od docelowego wzrostu i rozmiaru, każde szczenię potrzebuje dobrej jakościowo, zbilansowanej karmy. Dlaczego? Wszystkie maluchy szybko rosną, muszą więc żywić się produktami bogatymi w składniki odżywcze. Zapobiegnie to pojawieniu się w przyszłości dolegliwości wynikających z zaniedbania właściwej diety. Starsi ulubieńcy, by zdrowiem cieszyć się jak najdłużej, również powinni dobrze się odżywiać.

Do jakiego wieku rośnie pies? Wbrew pozorom, wszystkie szczenięta rosną bardzo szybko. Zadbaj więc o to, by w tym kluczowym okresie życia zapewnić swojemu psu jak najlepsze warunki – jego rozwój zależy od wielu czynników! Na pewno, niezależnie od wielkości pieska, zaprocentuje to w przyszłości!

Dlaczego warto adoptować dorosłego psa ze schroniska? Poznaj 7 powodów!

adoptowany pies ze schroniska

Osoby myślące o adopcji psa zwykle stoją przed dylematem czy przygarnąć szczeniaka czy wybrać dorosłego psa. Potencjalnie może wydawać się, że szczeniak jest lepszym wyborem, bo będziemy mogli od początku go wychowywać i uczyć wszystkiego. Szczeniak, na pewno, wprowadzi do domu ogromną ilość radości i żywiołowości. Jest jednak wiele powodów, dla których warto wybrać psa dorosłego, a czasem wręcz starego. Poznaj 6 powodów przemawiąjącym za tym by wybrać dorosłego psa ze schroniska!

1. Dorosły pies ząbkowanie ma już za sobą

Młodziutki pies jest niezwykle radosny i szybki. Mimo największej uwagi, szczeniak w domu, prawie na pewno i tak pogryzie kilka rzeczy. Oczywiście zapewniając mu odpowiednia zabawki, gryzaki i dużo uwagi minimalizujemy okazje do podgryzania kapci, butów czy luźno rzuconych rzeczy. Kiedy pies zmienia zęby na stałe, dziąsła swędzą i pies musi sobie jakoś radzić! Jak nie ma nic lepszego do „podrapania” dziąseł, to zadawala się tym, co znajdzie na swej drodze.

Decydując się, na choćby rocznego psa, w cudowny sposób pomijamy najbardziej „niszczycielski” okres z życia szczeniaka. Pies wymienia uzębienie, na stałe, pomiędzy 3 a 6 miesiącem życia. Roczny pies to dalej bardzo żywiołowy i pełny sił towarzysz. Nawet dwu-trzyletnie psy w dalszym ciągu bardzo chętnie się bawią i bardzo szybko uczą się wszystkiego.  Zobacz ogłoszenia z psami: https://sprzedawacz.pl/zwierzeta/psy/psy_zwierzeta/

2. Większość dojrzałych psów nie załatwia się w domu

Praktycznie każdy dorosły pies, który trafił do schroniska, po wcześniejszym mieszkaniu w domu, doskonale wie, że swe potrzeby należy załatwiać na zewnątrz. Wybierając dorosłego psa, prawie na pewno,  nie będziemy musieli przechodzić całego procesu nauki załatwiania potrzeb na dworze. Oczywiście jeśli wybierzemy psa, który nie żył wcześniej w domowych warunkach to będziemy musieli poświęcić czas by wszystkiego go nauczyć. Wiek jednak nie jest do tego żadną przeszkodą.

Należy też wiedzieć, że biorąc psa ze schroniska przez kilka dni pies może załatwiać się w domu. Nawet jak pies był nauczony by załatwiać się na dworze to poprzez pobyt w kojcu i bardzo rzadkie spacery musiał nauczyć się załatwiać swoje potrzeby na swoim terenie. Dlatego dobrze jest szczególnie w początkowym okresie – zaraz po wzięciu psa ze schroniska – wychodzić bardzo często na spacery. Tak, by pies zanim wejdzie do domu czy mieszkania miał załatwione wszystkie potrzeby na zewnątrz.

3. Starszy pies ma mniejsza potrzebę ruchu

Jeśli nie jesteś typem aktywnej osoby i nie lubisz spędzać dziennie więcej niż godzinę na świeżym powietrzu, zdecyduj się wtedy na starszego psa. Kilkuletni pies nie ma potrzeby, aż tak dużo się ruszać jak roczny czy dwuletni młodziak (o szczeniakach nawet nie wspominam). Zwierzaki mające 7 i więcej lat są znacznie spokojniejsze niż ich młodsi koledzy i koleżanki ze schroniska.

Oczywiście poza wiekiem istotna jest również rasa psa. Dla osób preferujących bardziej siedzący tryb życia takie rasy jak bokser, owczarek niemiecki, wyżeł, husky czy border collie nie będą dobrym wyborem. Osoby starsze i osoby mniej aktywne powinny raczej wybrać psa rasy pekińczyk, maltańczyk, cocker spaniel lub innych ras o bardziej leniwym charakterze. Sporo też zależy od charakteru psa. Dobrze, w miarę możliwości, poznać przyszłego pupila jeszcze w schronisku na tzw. wizytach adaptacyjnych.

4. Dorosły pies zna już zwyczaje ludzi

Pies, który wcześniej funkcjonował z ludźmi znacznie łatwiej wraca do trybu życia z „człowiekiem pracującym”. Znacznie łatwiej wchodzi w tryb trzech spacerów dziennie. Spokojnie przesypia noc. Swoja aktywność przesuwa na czas obecności człowieka. W dzień, kiedy nie ma właściciela, pies też zwykle śpi. Oczywiście o ile czas samotnego przebywania nie trwa w nieskończoność.

Ponadto większość dorosłych psów jest w stanie od razu reagować na ileś prostych komend. Czasem zdarza się także, że w schronisku z różnych powodów pojawiają się psy, które przechodziły bardziej zaawansowane szkolenie i poza siadaniem i kładzeniem się doskonale wiedzą co znaczy zostaw, nie rusz, czy przynieś.

5. Dorosły pies jest wdzięczny jeśli może wrócić do domu

Pies z własnego wyboru nie wybiera schroniska. Z jakiegoś powodu, świat wali się psu na głowę i nagle ląduje w małym boksie. Prawdopodobnie inaczej odbierają warunki schroniska psy, które są w nich od małego, a inaczej te, które kilka lat żyły w dobrych warunkach, blisko człowieka i nagle coś pękło.

Widząc radość psa po opuszczeniu schroniska nie będziesz miał wątpliwości, jak bardzo się cieszy. Psy są bardzo wdzięczne i pamiętają o tym, co zrobi się dla nich złego lub dobrego. Trudno o coś lepszego dla psa niż możliwość powrotu do świata jaki zna i jaki kochał! Nawet jeśli pies ma 10 lat i od 5 jest już w schronisku, to na pewno będzie Ci wdzięczny za nowy dom!

6. Wiesz jak duży będzie, bo już nie rośnie!

Jako bonus dodam tylko, że wybierając psa który ma dwa lata lub więcej możesz być pewien, że nie będzie już większy niż się spodziewasz. Nie zmieni się też jakoś znacząco jego wygląd. Z wiekiem pewnie będzie tylko bardziej dostojny poprzez siwienie sierści na pysku.

W przypadku młodego psa ze schroniska nigdy nie masz pewności kim dokładnie byli rodzice i w jaki sposób tam „mała przylepa” będzie się zmieniać. Pewne cechy można ocenić np. po wielkości łap, ale wszystkiego przewidzieć się nie da, jeśli rodzice są zagadką.

7. W schronisku wiedzą, który dorosły pies lubi koty!

Poza psami w schroniskach w całej Polsce znajduje się też cała masa kotów do oddania za darmo. Dzięki temu obsługa schroniska bardzo często jest w stanie powiedzieć, które psy będą dobrze funkcjonowały z kotem. Jeśli masz już kota lub myślisz o jego adopcji koniecznie skonsultuj dobór psa z obsługa schroniska. Szczególnie w przypadku dużych psów ma to ogromne znaczenie.

Gdy masz kota i myślisz o szczeniaku bardzo ważne jest by szczeniak nie zaznał krzywdy od kota. Znam wiele przypadków, w których uraz z okresu szczenięcego powoduje trwałą agresję w stosunku do kotów. Lepiej zatem, ale wybrać pewniaka, który na pewno lubi koty albo bardzo ostrożnie zapoznawać zwierzaki za sobą. Możliwe, że gdzieś w Twojej okolicy, nie tylko schroniska, oddają psy za darmo. Czasem, z różnych powodów osoby muszą oddać swoje ukochane zwierzęta bezpośrednio innemu człowiekowi. Jeśli więc szukasz psa lub kota warto przeglądać ogłoszenia (https://sprzedawacz.pl/zwierzeta/) – może uda Ci się sprawić, że jakiś zwierzak nie trafi do schroniska, tylko płynnie zmieni dom!

Łysienie kota – przyczyny i sposoby leczenia

łysienie kota

Gęste, lśniące futro jest oznaką zdrowia kotka i chlubą dla jego właściciela. Dobrze odżywiony kot ma zazwyczaj ładną sierść, która aż prosi się o pogłaskanie. Gorzej jest, gdy przyjmujesz pod swój dach zbłąkanego, bezdomnego kotka. Takie zwierzę często ma problemy z sierścią. Być może jest chore, a może potrzebuje tylko dobrej karmy i ludzkiej miłości?

Poza tym domowe, wypieszczone koty też gubią sierść, nawet jeśli są zdrowe. Jak rozpoznać przyczynę łysienia kota? Kiedy trzeba pójść ze zwierzakiem do weterynarza? Dowiesz się, czytając ten artykuł.

Okresowa wymiana sierści jest normalnym zjawiskiem

Koty codziennie gubią część martwej sierści, a dzieje się to w trakcie wylizywania, czyli kociej higieny. Są to martwe włosy i część ich spada wokół zwierzęcia, dlatego „kociarze” znajdują kłaczki na dywanie, kanapach i swojej odzieży.

Wiosenne linienie

Na wiosnę koty, podobnie jak wiele innych zwierząt, zmieniają futro z gęstego, zimowego, na lżejsze i rzadsze. Wtedy gubią najwięcej sierści i również jest to zjawisko fizjologiczne. Czasami jednak właściciel spostrzega, że jego kot nadmiernie traci sierść. I co wtedy?

Kiedy łysienie kota może świadczyć o jakiejś chorobie?

Jeśli wypadanie sierści u kota jest tak nierównomierne, że zwierzę ma na ciele miejsca, gdzie widać gołą skórę, wówczas przyczyna łysienia kota tkwi głębiej. Takie łyse placki mogą pojawić się na grzbiecie, ale jeszcze częściej na łapkach, podbrzuszu i w okolicy narządów płciowych.

Wizyta u weterynarza

Jeśli twój zwierzak został przygarnięty z ulicy, zacznij od wizyty u weterynarza. Poproś o zbadanie, odrobaczenie i środki na zwalczenie pcheł. Gdy masz pupila od dawna, obejrzyj go i zastanów się, czy w jego zachowaniu coś się ostatnio zmieniło.

Sprawdź, czy zwierzak nie ma innych niepokojących objawów

Tym, co powinno wzbudzić twoją czujność, jest:

  • nadmierne drapanie się zwierzęcia;
  • gryzienie łysych części ciała;
  • zaczerwieniona skóra w miejscach bez włosów.

Czy kot wykazuje taki apetyt, jak dawniej? Czy ma ochotę na zabawę? Może jest apatyczny, a większość czasu spędza na wylizywaniu futerka? Czy nie wdał się w jakąś bójkę z innymi kotami na podwórku? Jeśli tak, to może stracił futro w wyniku urazu i ma na skórze ranki, które muszą się wygoić, a wtedy włosy odrosną.

Poznaj najczęstsze przyczyny wypadania sierści i łysienia kota

Jeśli zwierzę nie ma śladów walki na ciele, to powody łysienia kota mogą być inne:

  • świąd, spowodowany obecnością pasożytów pod skórą;
  • alergiczne zapalenie skóry, spowodowane ugryzieniami pcheł;
  • atopowe zapalenie skóry, wywołane alergią pokarmową;
  • grzybica skóry;
  • guzy na organach wewnętrznych;
  • problemy hormonalne u kotek po zabiegu usunięcia macicy;
  • nadczynność tarczycy lub kory nadnerczy;
  • utrata włosów na tle psychogennym.

Jak pomóc choremu zwierzęciu?

Większość chorób skóry kota można łatwo wyleczyć. Weterynarz w zależności od rodzaju problemów skórnych dobierze odpowiednie tabletki i kremy. Mruczkom z alergią pomoże zmiana karmy lub usunięcie innych alergenów.

Zestresowanym pupilom trzeba poświęcić więcej uwagi i dać czas na pogodzenie się z nową sytuacją, bo łysienie kota nie jest dla niego niczym przyjemnym. Podstawą zachowania zdrowej sierści jest odpowiednie żywienie, odrobaczanie i pozbywanie się pcheł u kotów wychodzących.

Wypadanie włosów u kota bywa kłopotliwe dla całej rodziny. O ile jeszcze okresowe linienie można zrozumieć i przeczekać, o tyle łyse placki w sierści są już przesłanką do wizyty w gabinecie weterynarii.

Kotu śmierdzi z pyska? Co jest przyczyną nieświeżego oddechu u kota?

kotu śmierdzi z pyska

Nieprzyjemny zapach z jamy ustnej u kota jest związany przede wszystkim z układem pokarmowym. Ten zwierzak jest typowym drapieżnikiem i mięsożercą, zatem to, że kotu śmierdzi z pyska, jest normalne. Jeśli jednak cuchnący oddech staje się naprawdę bardzo intensywny, mogło dojść do zakażenia bakteryjnego dziąseł lub pojawił się problem trawienny. Oba przypadki wymagają konsultacji weterynaryjnej. Sprawdź, kiedy udać się z pupilem do specjalisty!

Kotu śmierdzi z pyska – skąd bierze się brzydki zapach z kociego pyszczka?

Głównym powodem, dla którego kotu śmierdzi z pyska jest problem z uzębieniem. Zaniedbanie kocich zębów prowadzi do zapalenia dziąseł. Powodują je zalegające resztki pokarmu, które są siedliskiem bakterii. O ile ludzie codziennie myją swoje zęby, o tyle w przypadku futrzastych pupili może to być nieco utrudnione, dlatego bardzo ważne jest dobieranie odpowiedniego pokarmu. Kamień nazębny można regularnie usuwać –najlepiej podczas profilaktycznej wizyty u lekarza weterynarii.

Zapach z pyszczka kota a dieta

Nieprzyjemna woń z pyska kota to także oznaka nieodpowiedniej diety. Jako typowy mięsożerca kot nie powinien zjadać produktów roślinnych, a te stanowią powszechny składnik w popularnych puszkach. Koci układ trawienny nie jest przystosowany do dużej ilości węglowodanów, które ulegają fermentacji i w konsekwencji są przyczyną brzydkiego zapachu z pyszczka.

Kotu śmierdzi z pyska – kiedy wykonać specjalistyczne badania?

Brzydki zapach z pyska to także pierwsza oznaka poważnych chorób. Opiekun, który dba o swoje zwierzaki szybko wyczuje różnicę w oddechu i może uratować zwierzę. Kotu śmierdzi z pyska także przy niewydolności nerek. Warto jednak mieć na uwadze, że towarzyszą temu także inne objawy, jak ogólne osłabienie czy wypadanie sierści.

Brak higieny jamy ustnej u kota i jego skutki

W przypadku zwierząt niezwykle ważna jest obserwacja – tylko na jej podstawie można zlokalizować źródło bólu i rozpocząć leczenie. Zapalenie jamy ustnej to nie tylko przykry zapach, lecz również problem z przyjmowaniem pokarmów, a ostatecznie z utrzymaniem higieny. Brak odpowiedniej reakcji może przyczynić się do kosztownego leczenia.

Jak pozbyć się nieprzyjemnego zapachu z kociego pyszczka?

Zdrowie kota zależy w dużym stopniu od jego diety i to właśnie na niej należy się skupić. Jeśli kotu śmierdzi z pyska, oznacza to, że w jego posiłkach znajduje się zbyt wiele produktów roślinnych. Aby temu przeciwdziałać, warto kupować produkty po przeczytaniu składu lub rozpocząć karmienie metodą BARF.

Wiele osób zaleca podawanie kotom suchej karmy. Tu jednak warto mieć na uwadze, że większość produktów suchych dla kotów zawiera bardzo duże ilości roślin, natomiast udział mięsa w składzie jest niewielki. Najbardziej optymalnym rozwiązaniem jest kontakt z kocim dietetykiem, który po zapoznaniu się z wynikami badań czworonożnego pacjenta pozwoli dobrać odpowiednią karmę.

Gdy kotu śmierdzi z pyska, nie lekceważ problemu. Może się okazać, że nagła zmiana woni oznacza niepokojące objawy.