W artykule wyjaśnimy, w jaki sposób rozpoznać między innymi ból brzucha u psa. Domowe sposoby leczenia cieszą się dużą popularnością, jednak czy warto z nich korzystać? Czy istnieją środki przeciwbólowe, które bezpiecznie można podawać zwierzętom? Jak uśmierzyć ból u psa, by ulżyć mu w cierpieniu i nie wyrządzić krzywdy? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziesz w naszym poradniku.

Poznaj objawy bólu u psa

Uważna obserwacja zwierzęcia pozwala szybko dostrzec objawy bólu czworonoga, co ma ogromny wpływ na rokowania zwierzaka, a w dodatku pozwoli mu uniknąć zbędnego cierpienia. Niestety, chociaż psy zostały udomowione ponad 20 tysięcy lat temu, wciąż przejawiają zachowania świadczące o życiu w ich środowisku naturalnym. Jednym z nich jest ukrywanie bólu. Skąd takie mechanizmy? Kiedy czworonogi musiały same zadbać o pokarm dla siebie, musiały polować. Jednak, gdyby zaczęły przejawiać oznaki słabości, same szybko stałyby się ofiarami innych drapieżników.

Na szczęście opiekun dobrze znający swojego zwierzaka, dzięki starannej obserwacji jest w stanie ocenić, kiedy pies cierpi. W tej części artykułu opiszemy oznaki dolegliwości bólowych, w dalszej wyjaśnimy, jak uśmierzyć ból u psa.

Najczęstszymi objawami bólu są:

• apatia i rezygnacja lub redukcja aktywności fizycznej – cierpiący pies podobnie jak człowiek nie będzie miał ochoty na długie spacery i zabawy;
• radykalne zmiany w zachowaniu – często będzie to wycofanie, chowanie się w ustronne miejsca, ale zdarzają się także przypadki agresji, nawet u psów, które wcześniej nie przejawiały tego typu zachowań;
• uporczywe drapanie lub lizanie bolących miejsc – dość łatwo to zobaczyć, kiedy dojdzie do powstania ubytków sierści, a nawet ran i skaleczeń. Niekiedy może być to także następstwo reakcji alergicznej, jednak ocenienie tego bez konsultacji z weterynarzem jest niemożliwe. Zwierzak może też unikać dotykania tego obszaru przez człowieka, skomląc, wyjąc lub warcząc;
• brak apetytu, a niekiedy nawet niechęć do picia – wbrew pozorom wcale nie musi to wskazywać na ból brzucha;
• trudności z poruszaniem się – takie jak kulawizny, sztywność kończyn, wymuszony chód, niechęć do wchodzenia czy schodzenia ze schodów;
• objawy ze strony układu nerwowego – na przykład zwiększone ślinienie, rozszerzone źrenice, przyspieszenie pracy serca, zwiększenie liczby oddechów i podniesienie ciśnienia krwi.

Niektóre zachowania mogą być charakterystyczne dla dolegliwości bólowych w danej okolicy, na przykład u psa cierpiącego z powodu bólu ucha można zauważyć przekrzywienie głowy na jedną stronę. Wbrew pozorom cierpiące zwierzaki rzadko nadmiernie wokalizują, a raczej wycofują się i przyjmują postawy ulgowe, na przykład poprzez wygięcie grzbietu w łuk. By trafnie odpowiedzieć na pytanie, jak uśmierzyć ból u psa, należy najpierw poznać jego źródło.

Jak uśmierzyć ból u psa samodzielnie?

Zastanawiając się, jak uśmierzyć ból u psa, należy wziąć pod uwagę, że zwierzęta nie mają możliwości bezpośredniego komunikowania swoich potrzeb. Jeśli twój pupil odmawia jedzenia, nie chce się ruszać, prawdopodobnie jego dolegliwości bólowe trwają od dawna i mają stosunkowo wysokie natężenie. Zwykle człowiek cierpiący w takim stopniu, że nie może się ruszać, od razu udałby się po pomoc do specjalisty. Zwierzęta jako istoty zależne od ludzi zasługują na takie samo traktowanie.

Poza tym opiekun nieposiadający wykształcenia weterynaryjnego nie jest w stanie samodzielnie ocenić, gdzie znajduje się źródło bólu, ponieważ nierzadko ma on charakter wędrujący. Jest to niezbędne, aby stwierdzić, jak uśmierzyć ból u psa. Odpowiednio przeprowadzony wywiad pomaga lekarzowi weterynarii właściwie zdiagnozować pacjenta oraz wdrożyć odpowiednie leczenie.

Samodzielne podanie leku a problemy diagnostyczne

Leczenie przeciwbólowe stosowane samodzielnie nie tylko nie pomaga zwierzęciu, ale prowadzi do łagodzenia objawów rozwijającej się choroby, maskując ją. W przypadku małych zwierząt niezwykle istotne jest także dobranie skutecznej, ale bezpiecznej dawki leku, co w warunkach domowych przysparza niemałych trudności.

Zatrucie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi

Wiele opiekunów, zastanawiając się, jak uśmierzyć ból u psa, sięga po leki przeciwbólowe i przeciwzapalne przeznaczone dla ludzi z grupy NLPZ (niesteroidowych leków przeciwzapalnych). Są one silnie toksyczne dla czworonogów. Podając je swoim pupilom, mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Zatrucie tymi substancjami prowadzi do nieprzyjemnych dolegliwości jak:

• biegunka;
• wymioty;
• nudności;
• gorączka;
• drgawki.

Może wywołać także poważne problemy zdrowotne, w tym:

• krwawienie i owrzodzenia przewodu pokarmowego;
• uszkodzenia wątroby;
• niewydolności narządów wewnętrznych;
• śpiączkę;
• śmierć. 

Naturalne tabletki przeciwbólowe dla psa – bezpieczna alternatywa?

Czy posiadanie apteczki, w której znajduje się korzeń imbiru, kurkumy czy czarci pazur, ma sens? Roślinne napary cieszą się rosnącą popularnością i wiele osób zachwala ich właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe i rozkurczowe, jednak czy na ich działanie są jakiekolwiek dowody? Skuteczność tego typu produktów nie została odpowiednio przebadana, a co gorsza, w związku z tym, że nie mają statusu leku, nie sprawdzono również bezpieczeństwa ich stosowania. Wiele opiekunów ma błędne przekonanie o bezpieczeństwie stosowania naturalnych środków przeciwbólowych, co niestety ma niewiele wspólnego z prawdą. Jeśli zastanawiasz się, jak uśmierzyć ból u psa, to stosowanie takich preparatów nie jest mądre.

Jak uśmierzyć ból u psa? Tylko lekarz!

Nie sposób odpowiedzieć na pytanie, jak uśmierzyć ból u psa bez konsultacji ze specjalistą danego zwierzęcia. Podając leki samodzielnie, można skrzywdzić swojego pupila i doprowadzić do nieodwracalnego uszczerbku na jego zdrowiu. Nie ma żadnych środków przeciwbólowych, które będą uniwersalne i bezpieczne dla każdego zwierzęcia, dlatego, jeśli zależy ci na zdrowiu twojego psa, od razu udaj się do gabinetu weterynaryjnego.

Kaszel u psa, podobnie jak inne psie schorzenia, budzi niepokój i troskę u właściciela. Co prawda psi kaszel nie zawsze musi być tragiczny w skutkach, jednak lepiej bacznie obserwować zwierzę i każdy niepokojący objaw skonsultować z lekarzem weterynarii, który odpowiednio zdiagnozuje zwierzaka i wdroży wymagane leczenie. W artykule możesz przeczytać o najczęściej występujących odmianach kaszlu u psa.

Przyczyny i rozpoznanie kaszlu u psa

Przyczyn psiego kaszlu może być naprawdę wiele – wirusy i bakterie, zakrztuszenie, stan zapalny krtani, a czasem choroba serca lub guz. Pierwsze rozeznanie należy przeprowadzić, podobnie jak u ludzi, obserwując kaszel swojego pupila, a dokładniej – nasłuchując, jak brzmi i kiedy występuje. Dolegliwości można opisać na co najmniej kilka sposobów:

• kaszel i krztuszenie się;
• kaszel i kichanie;
• suchy kaszel;
• mokry kaszel;
• świszczący oddech;
• trudności z oddychaniem;
• kaszel u psa z odruchem wymiotnym.

Na co zwrócić uwagę?

Jeśli pies kaszle we śnie lub odkasłuje śluz i krew, są to również ważne szczegóły, które należy odnotować. Mogą oznaczać coś poważnego. Wszystkie informacje, które przekażesz weterynarzowi, z pewnością przyspieszą postawienie diagnozy. Przydatne będą przede wszystkim dane takie jak:

• czas trwania kaszlu;
• częstotliwość;
• występowanie w określonych sytuacjach – czy pies kaszle w dzień, w nocy, przy jedzeniu karmy czy niezależnie od tego;
• progresja – czy jest coraz gorzej.

Kaszel kenelowy

Kaszel hodowlany, zwany też kaszlem kenelowym, jest bardzo zakaźny. Rozprzestrzenia się drogą kropelkową w dużych skupiskach zwierząt, można go więc „złapać” np. na wystawie, gdzie pupil ma kontakt z innymi psami.

Może objawiać się jako suchy i chrapliwy kaszel lub tak zwany kaszel „produktywny”, czyli połączony z odkrztuszaniem śluzowej wydzieliny. Często brzmi, jakby pies miał ciało obce w gardle i chciał zwymiotować. U niektórych psów może to nawet brzmieć, jakby kichały lub nerwowo łapały oddech. Ponadto dolegliwość może skutkować wymiotami. Oprócz uporczywego kaszlu w większości przypadków psy wydają się zdrowe, energiczne i mają apetyt.

Dobrą informacją jest to, że zazwyczaj kaszel kennelowy u psa nie jest niebezpieczny i często ustępuje w ciągu kilku tygodni bez leczenia. Czasem jednak zaleca się antybiotyki i środki przeciwkaszlowe w celu zmniejszenia kaszlu oraz prawdopodobieństwa wystąpienia powikłań, takich jak zapalenie płuc. Kaszel kenelowy jest formą Bordetella bronchiseptica. Istnieje przeciw niej szczepionka, która może pomóc ochronić psa przed chorobą w przyszłości. Porozmawiaj ze swoim weterynarzem o zaszczepieniu psa, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia problemu w przyszłości.

Kaszel sercowy

Jedną z najczęstszych przyczyn kaszlu u psa jest choroba zastawek serca lub mięśnia sercowego. W efekcie schorzenia psie serce nie może skutecznie pompować krwi. Kaszel sercowy u psa pojawia się, kiedy poszczególne obszary serca powiększają się i uciskają główne drogi oddechowe w płucach lub gdy płyn cofa się do płuc. Zwykle można stwierdzić, czy kaszel psa jest spowodowany chorobą serca, jeśli jego kaszel jest miękki i ciągły.

Jeżeli twój pies kaszle z powodu choroby serca, dolegliwości prawdopodobnie będą gorsze w nocy lub gdy odpoczywa na boku. Ponadto może mu towarzyszyć spadek energii i wytrzymałości. Jeśli weterynarz twojego psa zdiagnozuje, że problem jest wynikiem choroby serca, może przepisać leki nasercowe.

Kaszel u psa z powodu pasożytów

Przewlekły kaszel u psa jest jednym z najczęstszych objawów nicieni płucnych. Wywoływany jest przez obecność robaków w płucach psa, które mogą doprowadzić zwierzęta nawet do kaszlu krwią. Ten rodzaj kaszlu nigdy nie powinien być ignorowany ani mylony z bardziej powszechnymi infekcjami dróg oddechowych. Pasożyty te przenoszone są przez zakażone ślimaki, które mogą poważnie zaszkodzić zdrowiu psa, a nawet mogą okazać się śmiertelne. Robaki płucne infekują serce i naczynia krwionośne płuc, co często powoduje kaszel.

Psy można leczyć na nicienie płucne, ale najlepszym sposobem na uniknięcie inwazji jest regularne stosowanie odpowiedniej profilaktyki. Skonsultuj z lekarzem weterynarii najlepszy sposób na uchronienie psa przed robakami płucnymi.

Kaszel u psa przy przeziębieniu

Psy, podobnie jak ludzie, są narażone na wirusa grypy, chorobę znaną u psów jako psia grypa. Kaszel powstaje w wyniku infekcji górnych dróg oddechowych, która może trwać od dziesięciu do trzydziestu dni. Twój pies prawdopodobnie otrzyma przepisane leki w ramach leczenia.

Jeśli masz w domu inne zwierzęta, najlepiej, by chory pies przebywał na kwarantannie w odizolowanej od reszty zwierząt części domu, ponieważ psia grypa jest zaraźliwa i łatwo przenosi się między zwierzętami – ale nie może być przenoszona na ludzi, tak samo jej ludzka odmiana nie zaraża innych.

Kaszel u psa przy zapadaniu tchawicy

Zapadnięcie się tchawicy jest stanem, który powoduje, że staje się ona miękka i wiotka. Problem ten dotyczy najczęściej ras małych i typu toy, w tym pomeranianów, chihuahua, mopsów i shih tzu. Oficjalna nazwa schorzenia to chondromalacja tchawicy.

Psy z zapadniętą tchawicą mają suchy, kłujący i intensywny kaszel. Wielokrotnie kaszlą i trudno im się uspokoić. Ich kaszel pogarsza się, kiedy obroża naciska na gardło przy ciągnięciu na spacerze. Zadbaj o to, wybierając zamiast obroży odpowiednie szelki bezuciskowe. Jeżeli tchawica twojego psa całkowicie się zapadła, jego kaszel może brzmieć jak astma.

Schorzenia towarzyszące zapadaniu tchawicy

W zdecydowanie gorszej formie zapadanie tchawicy występuje u psów otyłych, psów nerwowych lub podekscytowanych, ale również u psów narażonych na czynniki podrażniające śluzówkę lub alergeny w powietrzu.

Psy z zapadnięciem tchawicy często cierpią również na zapalenie oskrzeli i / lub schorzenia kardiologiczne, więc mogą mieć kilka różnych rodzajów kaszlu.

Leczenie zapadania tchawicy obejmuje lekką dietę w celu odchudzenia pacjenta, a także wdrożenie odpowiednich leków, w tym leków przeciwkaszlowych, rozszerzających oskrzela, sterydów, a także antybiotyków. W ciężkich przebiegach weterynarz może zalecić operację psa.

Kaszel wsteczny

Bywa mylony z zapadaniem tchawicy i nazywany też katarem wstecznym. Wywołuje u każdego opiekuna strach w oczach i przyspieszone bicie serca. Zwierzę bowiem na pierwszy rzut oka wygląda, jakby się dusiło. Dzieje się tak, ponieważ zwierzak bardzo specyficznie wciąga powietrze, jednocześnie nie wypuszczając go z powrotem na zewnątrz. Często towarzyszy temu parskanie lub odruchy wymiotne. Przyczynami kaszlu wstecznego są: 

• zbytnie rozemocjonowanie pieska, zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi odczuciami;
• podrażnienie dróg oddechowych;
• lekka infekcja górnych dróg oddechowych;
• nagła zmiana temperatury powietrza;
• kontakt z substancjami, które działają na zwierzaka w drażniąco bądź wyzwalają reakcję alergiczną.

Kaszlu wstecznego się nie leczy. Zazwyczaj jest to niegroźna dolegliwość, pojawiająca się okazjonalnie.

Sposób na kaszel wsteczny u psa

Domowym sposobem, który może przynieść ulgę pieskowi, jest zatkanie nosa pupila dłonią. Dlaczego? W ten sposób przestanie on nerwowo wciągać powietrze i wyreguluje oddech pyskiem, a w efekcie prawdopodobnie szybko wróci do normy. Oczywiście, aby mieć pewność, że pupilowi nie dolega nic poważnego, warto skonsultować objawy u lekarza weterynarii.

Leczenie kaszlu u psa

Kaszel u psów zazwyczaj jest uleczalny. Jednak zanim weterynarz będzie mógł rozpocząć leczenie kaszlu u psa, musi zdiagnozować przyczynę dolegliwości. Jeśli obserwujesz kaszel u psa, co podać mu dla złagodzenia objawów? Możesz wspomóc pupila jedynie świeżą wodą, która zwilży jego gardło, i pilnować, by się nie zakrztusił.

Nigdy nie decyduj sam o lekach! Powinien dobrać je indywidualnie lekarz weterynarii, który postawi diagnozę na podstawie testów i objawów klinicznych. Przeprowadza badanie fizykalne, słuchając serca i płuc psa, mierząc temperaturę psa, by sprawdzić, czy zwierzę nie ma gorączki, i jeśli to konieczne, wykonuje testy diagnostyczne, by wykluczyć np. nowotwór.

Kaszel u psa nie musi być groźny, niemniej jednak warto zawsze skonsultować swoje obawy ze specjalistą, ponieważ istnieją rozmaite rodzaje kaszlu, które mogą świadczyć o wyjątkowo niebezpiecznych schorzeniach, które na tym etapie nie muszą dawać dodatkowych objawów. Dlatego, jeżeli zauważysz u swojego pupila niepokojące symptomy, to nie narażaj go na pogorszenie stanu zdrowia i poddaj zwierzę opiece specjalisty, który zbada psa i zdecyduje wdrożeniu medykamentów, np. leków przeciwzapalnych.

W artykule wyjaśnimy, czym jest muszyca u psa oraz przedstawimy objawy, które powoduje. Opowiemy również o jej przyczynach, a także zapobieganiu inwazji pasożytów. Dowiesz się także, jak wygląda proces stawiania diagnozy, leczenia weterynaryjnego i domowej opieki nad pacjentem w trakcie kuracji.

Muszyca – choroba wywoływana przez larwy much zasiedlające rany

Muszyca to choroba dotykająca nie tylko zwierzęta, ale również ludzi, którą powodują inwazyjne larwy much różnych gatunków. Najczęściej są to przedstawiciele Calliphoridae lub Sarcophagidae. Schorzenie jest problemem państw znajdujących się w strefie tropikalnej lub subtropikalnej. To przyczyna wielkiego cierpienia domowych czworonogów oraz ogromnych strat w hodowli zwierząt gospodarskich.

Rozwój choroby zaczyna się, gdy muchy składają jaja w uszkodzonej skórze zwierzęcia. Szybko wylęgają się z nich larwy pasożytów, które rozpoczynają żywienie się martwą tkanką zwierzęcia. Co gorsza, owady produkują enzym powodujący uszkodzenia powierzchni skóry, a już sama ich obecność wpływa na wzrost wilgotności. W ten sposób dochodzi do pogorszenia stanu rany oraz utrudnienia procesu gojenia. W takim środowisku muchy mają doskonałe warunki do rozmnażania się i atakowania kolejnych obszarów skóry, a nawet narządów wewnętrznych.

Przyczyny muszycy u psa

By doszło do rozwoju muszycy u psa, owady muszą mieć dostęp do uszkodzonej skóry, na której mogą zacząć żerować. Zwykle zwierzęta same oczyszczają swoje rany, wykonując proste czynności pielęgnacyjne, takie jak lizanie. Chociaż nie jest to tak skuteczne, jak stosowanie profesjonalnych środków przeciwpasożytniczych, pozwala usunąć z powierzchni ciała larwy much.

Problem pojawia się w momencie, kiedy robaki znajdą ranę, której zwierzak nie może samodzielnie wyczyścić, a jego opiekun nie dba o higienę i zdrowie swojego podopiecznego. Wbrew pozorom uszkodzenie skóry wcale nie musi mieć dużych rozmiarów, niekiedy wystarczą mikrouszkodzenia po źdźble trawy czy nadmiernym drapaniu, przez które larwy mogą wniknąć do organizmu żywiciela i rozpocząć żerowanie.

Objawy, które powinny cię zaniepokoić

Do najczęstszych symptomów muszycy u psa zalicza się przede wszystkim gorączkę i ból. Nierzadko chorobie towarzyszą także objawy ze strony układu pokarmowego, takie jak:

• biegunka;
• wrzody;
• brak apetytu.

U niektórych pacjentów obserwuje się również nadmierne swędzenie i drapanie oraz czyraki.

Jednak najważniejszym symptomem świadczącym o muszycy jest obecność larw na skórze pacjenta. Ich skupisk należy szukać przede wszystkim w obszarach, do których pies nie może dosięgnąć językiem. Zwróć szczególną uwagę na okolice uszu oraz środek grzbietu. Jeśli szybko zlokalizujesz je u swojego pupila, możesz zapobiec rozprzestrzenieniu się ich na całej powierzchni skóry i narządach wewnętrznych.

Diagnoza i leczenie zwierząt cierpiących z powodu muszycy

Jeśli zauważyłeś larwy bytujące na skórze twojego pupila lub inne niepokojące objawy, powinieneś jak najszybciej zabrać go do lekarza weterynarii. Postawienie właściwiej diagnozy nie sprawi specjaliście trudności, a leczenie muszycy u psa nie wymaga dużych nakładów finansowych ani czasowych. Zwykle rozpoznanie jest znane już po pierwszych oględzinach pacjenta, jednak w przypadku zaawansowanej inwazji weterynarz może zlecić dodatkowe badania, by ocenić ogólny stan zwierzaka.

Jeszcze przed rozpoczęciem leczenia należy oczyścić rany ze wszystkich larw. Niezwykle ważne jest zachowanie sterylności podczas tych zabiegów. Zwłaszcza w przypadku pacjentów w zaawansowanym stopniu choroby zaleca się założenie psu kagańca, ponieważ czynność ta może wywoływać dyskomfort i ból. Gabinety weterynaryjne zwykle mają produkty w sprayu, które ułatwiają usuwanie larw z zaatakowanych przez nie tkanek. Po zakończeniu zabiegu niezbędne jest dokładne zdezynfekowanie rany oraz podanie psu antybiotyków zapisanych przez lekarza. 

Chociaż choroba zwykle nie prowadzi do poważnych powikłań, przy braku leczenia i higieny u psa może dojść do rozprzestrzenienia się larw wewnątrz ciała, zaatakowania mózgu, a w konsekwencji śmierci pacjenta. Dlatego, jeśli dbasz o swojego podopiecznego, nigdy nie lekceważ obecności nawet pojedynczych pasożytów na jego skórze.

Higiena i podawanie środków przeciwpasożytniczych

Po opuszczeniu kliniki weterynaryjnej będziesz musiał samodzielnie dbać o higienę rany zwierzaka oraz podawanie mu środków przeciwgrzybiczych. Muszyca u psa nie jest przypadłością trudną do wyleczenia, jednak trzeba pamiętać o kilku ważnych rzeczach. Przede wszystkim rana musi być utrzymywana w czystości, a jakiekolwiek jaja czy larwy natychmiast usuwane. Poza tym należy stosować wszystkie preparaty i leki zgodnie z zaleceniami prowadzącego lekarza weterynarii.

Na ogół podczas kuracji nie dochodzi do komplikacji, jednak gdy zauważysz, że stan zdrowia twojego podopiecznego zaczyna się pogarszać, powinieneś od razu udać się z nim na wizytę kontrolną. Czworonóg może próbować lizać, a nawet gryźć ranę, ale absolutnie nie powinno się mu na to pozwalać. Dla bezpieczeństwa najlepiej założyć mu kołnierz ochronny, dzięki któremu unikniesz takich sytuacji. Można także zabandażować zaatakowane przez larwy miejsca, jednak trzeba zrobić to na tyle delikatnie, by opatrunek nie uciskał zwierzaka zbyt mocno i nie utrudniał swobodnego przepływu krwi.

Muszyca u psa nie należy do często diagnozowanych chorób, ale staje się coraz większym zagrożeniem dla czworonogów żyjących we wciąż zmieniającym się klimacie. Jeśli chcesz uchronić przed nią swojego podopiecznego, regularnie sprawdzaj jego sierść, zwłaszcza w miejscach, których nie może oczyszczać samodzielnie.

W artykule opowiemy o przyczynach raka oraz objawach wywoływanych przez nowotwór oka u psa. Znajdziesz tu także informacje o diagnostyce i leczeniu tej choroby. Dowiedz się, jak szybko wykryć ten rodzaj choroby i w jaki sposób postępować, aby wydłużyć życie psa.

Przyczyny nowotworu oka 

Podobnie jak w przypadku każdego innego rodzaju raka dotychczas jednoznacznie nie zidentyfikowano przyczyn rozwijania się nowotworu oka u psa. Wiadomo o kilku czynnikach mogących zwiększać ryzyko choroby, jednak ich udział w jej powstawaniu również nie został dokładnie zbadany.

Jak dochodzi do rozwoju raka? Gdy w materiale genetycznym gromadzą się uszkodzenia niedające się naprawić, zdrowa komórka zamienia się w komórkę nowotworową. Następnie zaczyna się mnożyć i atakować zdrowe tkanki pacjenta, odbierając im dostęp do substancji energetycznych i budujących. Największy wpływ na rokowania pacjenta ma szybkość namnażania się oraz zdolność do rozprzestrzeniania tych komórek, która zależy przede wszystkim od rodzaju nowotworu.

Objawy nowotworu oka u psa

Objawy nowotworu oka u psa zależą od stopnia zaawansowania oraz charakteru komórek atakujących tkanki pacjenta. Niekiedy symptomy mogą być jedynie miejscowe, a w innych przypadkach ogólnoustrojowe. Zdarzają się zarówno pacjenci przechodzący raka bezobjawowo, jak i ci, u których dochodzi do poważnych komplikacji oraz niewydolności narządów wewnętrznych.

Jakie objawy najczęściej wywołuje nowotwór oka u psa? Oto one:

• rosnący guz może powodować wyraźny obrzęk zaatakowanej okolicy, ale także naciskając na naczynia krwionośne prowadzić do niedokrwienia czy zawału;
• u niektórych pacjentów obserwuje się objawy ogólnoustrojowe spowodowane pobieraniem przez komórki nowotworowe substancji odżywczych. Zalicza się do nich przede wszystkim apatię, utratę apetytu, a w konsekwencji utratę masy ciała, co dodatkowo pogarsza stan pacjenta;
• pojawia się podwyższona temperaturą ciała, która niekiedy jest jedynym niepokojącym parametrem zauważalnym podczas wstępnego badania czworonoga;
• nierzadko chorobie towarzyszą przerzuty do płuc, które wywołują problemy z oddychaniem oraz stany zapalne tych organów;
• często rozwija się niedokrwistość oraz pojawiają zaburzenia krzepnięcia krwi.

Postawienie właściwej diagnozy

Podstawą do zlecenia odpowiednich badań oraz postawienia właściwej diagnozy nowotworu oka u psa jest przeprowadzenie starannego wywiadu z opiekunem zwierzaka. Przed wizytą przypomnij sobie, od kiedy występują objawy i jak rozwijały się na przestrzeni czasu. Następnie lekarz weterynarii bada palpacyjnie pacjenta, po czym zleca odpowiednie badania obrazowe.

Najczęściej będzie to USG i RTG, ponieważ dostarczają stosunkowo dużej ilości informacji, a ich wykonanie nie wiąże się z poniesieniem dużych kosztów. Coraz częściej weterynarze zlecają także tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny, który pozwala na dokładną ocenę wielkości i lokalizacji zmian nowotworowych. 

Często zaleca się także wykonane morfologię oraz biochemię krwi, a także badanie moczu, by ocenić ogólny stan pacjenta w przebiegu nowotworu oka u psa. Poza tym lekarz prowadzący może zlecić inne badania diagnostyczne, w zależności od objawów występujących u danego pacjenta.

Nowotwór oka u psa – leczenie

Rodzaj wdrożonego leczenia zależy przede wszystkim od wielkości oraz charakteru nowotworu oka u psa. W przypadku niewielkich guzów zazwyczaj stosuje się radioterapię lub chemioterapię. Jednak, gdy dojdzie do rozrostu nowotworu, jedyną nadzieją może okazać się jego chirurgiczne usunięcie wraz z marginesem bezpieczeństwa zdrowych tkanek. 

Poza tym stosuje się także leczenie objawowe dobrane do indywidualnych potrzeb danego pacjenta. Najczęściej opiera się ono na podawaniu leków przeciwbólowych, przeciwzapalnych oraz przeciwwymiotnych. W przypadku znacznego wyniszczenia organizmu przez komórki nowotworowe zaleca się także wdrożenie płynoterapii uzupełniającej niedobory płynów, glukozy oraz składników mineralnych.

Nowotwór oka u psa to coraz częściej diagnozowane schorzenie. Jeśli zauważysz u swojego podopiecznego jakiekolwiek niepokojące objawy w obrębie gałki ocznej, powinieneś natychmiast udać się z nim do kliniki weterynaryjnej. Szybkie wdrożenie leczenia znacznie zwiększa szansę na uratowanie pacjenta.

W poradniku przedstawimy najczęstsze przyczyny niedokrwistości i opowiemy o rodzajach anemii u psa. Poznasz także objawy, które powinny cię zaniepokoić oraz dowiesz się, jakie badania są niezbędne do postawienia właściwiej diagnozy. Znajdziesz tu również przydatne informacje na temat leczenia schorzenia.

Anemia u psa – przyczyny choroby i jej rozwój

Krew to płyn niezbędny do prawidłowego funkcjonowania wszystkich ustrojów. Jej ważną częścią są czerwone krwinki, czyli erytrocyty, które swoją czerwoną barwę zawdzięczają obecności hemoglobiny – substancji odpowiedzialnej za wiązanie tlenu oraz jego transport do wszystkich komórek organizmu. Te niezwykle ważne składniki osocza powstają w szpiku kostnym w procesie hemopoezy.

Anemia u psa, inaczej niedokrwistość, to sytuacja, w której dochodzi do obniżenia stężenia hemoglobiny poniżej ustalonej normy dla danego gatunku. Kiedyś tym mianem określało się spadek wartości hematokrytu, czyli stosunku objętości erytrocytów do objętości krwi pełnej wyrażonej w procentach, jednak dziś, by stwierdzić chorobę, analizuje się wszystkie parametry. Ma to ogromne znaczenie, ponieważ rozrzedzenie krwi, a w związku z tym zwiększenie ilości osocza przy prawidłowej liczbie erytrocytów, może sugerować anemię u psa. Z kolei zagęszczenie krwi spowodowane odwodnieniem często maskuje objawy niedokrwistości.

Przyczyny anemii u psa

Schorzenie można podzielić, uwzględniając kilka czynników, jednak przede wszystkim wyróżnia się anemię spowodowaną zaburzeniem procesów wytwarzania erytrocytów lub ich zwiększonym zużyciem.

Zaburzenia produkcji czerwonych krwinek często wynikają z uszkodzenia lub zniszczenia komórek prekursorowych, które miały przekształcić się w erytrocyty. Jednak to nie jedyna przyczyna. Powstawanie nowych czerwonych krwinek jest niemożliwe bez udziału erytropoetyny – hormonu, na którego niedobór cierpią pacjenci cierpiący z powodu przewlekłego zapalenia nerek.

Anemia u psa może być również spowodowana zwiększonym zużyciem erytrocytów. Ma to miejsce na przykład w sytuacji utraty krwi (nie tylko w wyniku zewnętrznych urazów, ale również w przypadku krwotoków z przewodu pokarmowego czy pęknięć naczyń krwionośnych) lub hemolizy erytrocytarnej oraz pozaerytrocytarnej. Często jest to także efekt inwazji pasożytów wewnętrznych, a zwłaszcza mykoplazm, Erhlichia i Babesia.

Rodzaje niedokrwistości u psa

Niedokrwistość u psa można podzielić również, biorąc pod uwagę wielkość komórek. Wyróżnia się następujące rodzaje anemii u psa:

• niedokrwistość mikrocytarną – wynikającą z niedoborów żelaza oraz przewlekłych stanów zapalnych i zakażeń;
• niedokrwistość monocytarna – może być spowodowana wcześniej wymienionymi czynnikami, ale także utratą krwi, hemolizą, zwłóknieniami szpiku, niedoczynnością tarczycy, chorobą Addisona niewydolnością nerek i wątroby oraz nowotworem;
• niedokrwistość makrocytarna – może być efektem:
• niedoborów witaminy B12 i kwasu foliowego;
• zaburzeń syntezy DNA;
• działania niektórych leków, środków chemicznych, a nawet pożywienia na przykład cebuli, prowadzących do rozpadu lub uszkodzenia erytrocytów;
• chorób wrodzonych;
• niedoczynności tarczycy;
• usunięcia śledziony;
• chorób wątroby.

Istnieje również podział uwzględniający nasilenie anemii u psa. Zgodnie z nim wyróżnia się jej następujące rodzaje:

• lekką, kiedy hematokryt wynosi od 30 do 38%;
• średnią, gdy parametr ten oscyluje w przedziale od 25 do 30%;
• ciężką, o której mowa, kiedy hematokryt spadnie poniżej 25%.

Poza tym można sklasyfikować anemię regeneratywną lub nieregeneratywną. W przypadku pierwszej erytrocyty są stopniowo odbudowywanie, a wyniki badań krwi poprawiają się, co świadczy o prawidłowo przebiegających procesach zachodzących w szpiku kostnym.

Anemia u psa – objawy to nie tylko bladość błon śluzowych

Anemia u psa to stan patologiczny, który przeważnie stanowi efekt innego problemu zdrowotnego, ale sam w sobie nie jest jednostką chorobową, dlatego symptomy u pacjentów mogą być bardzo zróżnicowane. Nasilenie objawów zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania tego stanu, ale jeśli problem trwa od dawna i narasta stopniowo organizm, może dostosować się do stale spadającej ilości krwinek czerwonych.

Objawy anemii u psa są dosyć niespecyficzne, co może utrudniać prawidłowe zidentyfikowanie problemu zwierzaka. Najczęściej zalicza się do nich:

• bladość wszystkich błon śluzowych dostępnych do badania;
• szybsze męczenie się, a w związku z tym unikanie ruchu i zabawy;
• osłabienie i apatia, sprawiające, że zwierzak większość czasu śpi;
• omdlenia w przypadku wymuszonego wysiłku fizycznego;
• przyspieszona praca serca, która powoduje także zwiększenie częstotliwości oddechów;
• objawy ze strony układu pokarmowego w tym wymioty, biegunka i brak apetytu;
• chłodniejsze obwodowe odcinki ciała zwierzaka, a zwłaszcza kończyny.

Diagnoza niedokrwistości u psa

Sama anemia jest stosunkowo łatwa do rozpoznania, ponieważ do jej wykrycia wystarcza profilaktyczne badanie krwi, jakim jest morfologia. Jednak, by móc skutecznie wyleczyć zwierzaka niezbędne jest zidentyfikowanie pierwotnej przyczyny tego stanu. Tak samo, jak w przypadku każdej innej choroby niezwykle ważny jest dobrze przeprowadzony wywiad przez lekarza weterynarii. Przed wizytą zwróć uwagę przede wszystkim na wygląd stolca, obecność pasożytów zewnętrznych, a zwłaszcza pcheł i kleszczy, mogących być przyczyną babeszjozy. Poza tym warto zanotować wszystkie rodzaje oraz dawki leków przyjmowanych przez zwierzaka, a także czas występowania objawów.

W przypadku podejrzeń inwazji pasożytów wykonuje się rozmaz krwi, z kolei badanie moczu pozwala ocenić zawartość bilirubiny. Badanie USG lub RTG umożliwia potwierdzenie bądź wykluczenie obecności krwawiących guzów nowotworowych oraz powiększenia śledziony i wątroby. Istnieje wiele potencjalnych przyczyn anemii u psa, dlatego nie sposób określić jednego pakietu badań, który pozwolił, by postawić właściwą diagnozę.

Anemia u psa – leczenie

Przede wszystkim należy zająć się podstawą chorobą pacjenta, która sprawiła, że doszło do anemii. W większości przypadków to w pełni wystarczające, by czerwone krwinki zaczęły stopniowo się odbudowywać, a stan pacjenta uległ poprawie.

Opiekun chorego czworonoga powinien zadbać o odpowiednie żywienie swojego podopiecznego. Chociaż niedobory żelaza są stosunkowo rzadką przyczyną anemii u psa i raczej dotyczą osobnik z zaburzeniami wchłaniania tego pierwiastka, w czasie leczenia warto podawać karmę wysokiej jakości. W takim wypadku o wiele lepsze będzie żelazo pochodzenia zwierzęcego, na przykład z jajek czy czerwonego mięsa niż roślinnego, ponieważ jest łatwiej przyswajalne przez psy.

Anemia u psa zwykle jest następstwem pierwotnej choroby, która wymaga leczenia. Jeśli zauważysz, że twój podopieczny zachowuje się nietypowo lub ma blade bony śluzowe, powinieneś od razu udać się z nim do weterynarza. Szybkie rozpoczęcie leczenia poprawi rokowania pacjenta i pozwoli uniknąć zbędnych cierpień.

W poradniku opowiemy o najczęstszych objawach krzywicy oraz przedstawimy objawy, które powinny zostać skonsultowane z lekarzem weterynarii. Wyjaśnimy, czym jest niedźwiedzia łapa u psa i jak dochodzi do rozwinięcia się takiego zniekształcenia. Znajdziesz tu również informacje o diagnostyce chorób kości i stawów oraz rodzajach ich leczenia. Dowiesz się także, co możesz zrobić, by uchronić przed nimi swojego podopiecznego.

Jak wygląda niedźwiedzia łapa u psa?

Pies cierpiący z powodu niedźwiedziej łapy nie może utrzymać nadgarstka w odpowiedniej pozycji. W przypadku tej deformacji śródręcze i śródstopie, które powinny być ułożone w pozycji prostopadłej do podłoża, nie mogą się w niej utrzymać. Wskutek tego są ustawiane w poziomej pozycji i stykają się z podłożem. Można to zaobserwować podczas spacerów z chorym zwierzakiem, który zamiast stawać na opuszkach palców, opiera się na nadgarstku. Jeśli nieprawidłowość jest spowodowana uszkodzeniem nerwu promieniowego czworonóg, idąc, podpiera się na grzbietowej części nadgarstka, ponieważ dochodzi do podwinięcia się łapy.

Przyczyną tej deformacji może być przejście urazu mechanicznego, na przykład potrącenia przez samochód, podczas którego doszło do przecięcia nerwu promieniowego. Niekiedy to efekt przebytych zapaleń ścięgien, nerwów lub innych zaburzeń w działaniu układu nerwowego zwierzęcia. Często, zwłaszcza u szczeniąt jest to efekt krzywicy – choroby tkanki kostnej prowadzącej do deformacji kości kończyn i nie tylko. Szansą na zniwelowanie niedźwiedziej łapy u psa jest jedynie zabieg chirurgiczny, ale nie gwarantuje on pełnego wyleczenia.

Przyczyny krzywicy u psa

Najczęściej rozwój krzywicy u psa jest następstwem niedoborów witaminy D, które z kolei prowadzą do zaburzeń gospodarki dwóch niezwykle ważnych pierwiastków – wapnia i fosforu. Chociaż istnieje również rodzaj choroby witamino-D-odpornej, jest on znacznie rzadziej diagnozowany. Niedźwiedzia łapa u psa często jest także efektem zaniedbania warunków, w jakich żyją psy w okresie szczenięcym. Wśród czynników zwiększających ryzyko rozwoju krzywicy wlicza się przede wszystkim:

• niewłaściwe żywienie karmą pozbawioną składników mineralnych, a zwłaszcza nieposiadającą odpowiedniej ilości wapnia;
• brak światła słonecznego prowadzący do niedostatecznej produkcji witaminy D3;
• brak ruchu;
• wczesne odstawienie szczeniąt od matki.

Poza tym zmiany krzywicze, takie jak niedźwiedzia łapa u psa, mogą być spowodowane schorzeniami, w których występują zaburzenia wchłaniania witaminy D, a także przewlekłym zarobaczeniem czworonoga.

Krzywica u psa – objawy choroby kości i stawów

Objawy krzywicy u psa powinny być doskonale znane każdemu opiekunowi szczeniaka, zwłaszcza ras dużych, które są bardziej narażone na zachorowanie. Choroba najczęściej daje o sobie znać w wieku od 2 do 8 miesiąca. Jej rozwój zazwyczaj jest bardzo powolny, dlatego dość łatwo przeoczyć niepokojące symptomy, a w efekcie stracić szansę na stosunkowo łatwe skorygowanie schorzenia.

Najbardziej niepokojącymi, pierwszym symptomami na wczesnym etapie kształtowania się niedźwiedziej łapy u psa, a ogółem krzywicy, są powiększenia nasady kości długich w stawach nadgarstkowych i skokowych oraz różańcowych zgrubień na końcach żeber. W przypadku niektórych ras olbrzymich czy innych szybkorosnących psów są to typowe cechy, które mijają wraz z dojrzewaniem kości zwierzęcia i wracają do normy.

Poznaj wszystkie oznaki choroby, by w razie konieczności móc szybko udać się po pomoc do gabinetu weterynaryjnego ze swoim pupilem:

• wyraźna bolesność kości oraz upośledzenia motoryki dotyczące kończyn tylnych, w związku z którymi zwierzę jest niechętne do spacerów oraz zabaw;
• opieranie się na nadgarstkach, a nie opuszkach łap podczas chodzenia, będące efektem łukowatego wygięcia kończyn;
• wyraźnie wyczuwalne i widoczne pogrubienia połączeń chrzęstno-kostne żeber, określane także jako „różaniec krzywiczy”;
• poszerzone obrysy przynasadowych kości przedramiennych oraz podbudowy nazywane także „bransoletami krzywicznymi”;
• pojawienie się niedźwiedziej łapy u psa;
• odkształcenia linii kręgosłupa i ostatnich żeber;
• zniekształcenia kości miednicy;
• brzuch sprawiający wrażenie obwisłego, wskutek osłabienia jego mięśni;
• szpotawość lub koślawość kończyn;
• uszkodzenia szkliwa i zaburzenia w wymianie zębów mlecznych na stałe;
• osłabienie odporności mogące prowadzić do nawracających infekcji;
• brak apetytu, a w efekcie utrata masy ciała.

Jak diagnozuje się krzywicę? Czy da się wyleczyć tę chorobę psów?

Jeśli zauważyłeś u swojego podopiecznego jakiekolwiek niepokojące objawy mogące wskazywać na choroby kości czy stawów, powinieneś jak najprędzej udać się z nim do lekarza weterynarii. Im szybciej to zrobisz, tym mniej nieodwracalnych problemów zdrowotnych wywoła schorzenie. Postawienie właściwej diagnozy nie powinno zająć specjaliście zbyt dużo czasu, ponieważ zmiany krzywice są widoczne w obrazie RTG. Większość weterynarzy zleca także badania krwi, które pozwalają ocenić stan ogólny pacjenta.

Leczenie krzywicy pozwala zatrzymać rozwój choroby i zapobiec nieodwracalnym deformacjom, na przykład niedźwiedziej łapie u psa, której skorygowanie jest niemalże niemożliwe. By podawanie leków miało sens, musi być także wspomagane odpowiednim stylem życia pacjenta. Niezbędne jest stosowanie karmy wysokiej jakości, która zapewni odpowiednią ilość wszystkich składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Poza tym należy zapewnić zwierzakowi dużą ilość ruchu na świeżym powietrzu, jednak nie zmuszać psa do wysiłku, na który nie ma siły.

Niedźwiedzia łapa u psa – zapobieganie chorobie

Psy w wieku szczenięcym rozwijają się niezwykle szybko, zwłaszcza te dużych i szybkorosnących ras, dlatego należy zadbać o warunki, w jakich żyją. Poza tym, jeśli planujesz zakup czworonoga, zwróć uwagę na środowisko, w którym żyje mama maluchów. Karmienie niskiej jakości pożywieniem pozbawionym niezbędnych składników odżywczych, brak ruchu, dostępu do światła dziennego czy stres mogą doprowadzić do wad rozwojowych układu kostnego, które w przyszłości mogą przekształcić się np. w niedźwiedzią łapę u psa.

Każdy zwierzak zarówno rosnący szczeniak, jak i dorosły pies do prawidłowego funkcjonowania organizmu potrzebuje pełnowartościowego pożywienia.Możesz skorzystać z gotowych produktów, jednak pamiętaj, by wybierać karmy bazujące na pełnowartościowym mięsie z dodatkiem owoców i warzyw. Takie rozwiązanie gwarantuje odpowiedni bilans wapnia i fosforu niezbędnych do utrzymania zdrowia układu kostnego. Coraz częstszym sposobem żywienia są diety typu BARF opierające się na podawaniu psom surowego mięsa oraz nabiału, jednak wymagają one starannej suplementacji, w związku z czym nie zaleca się ich stosowania osobom nieposiadającym doświadczenia w samodzielnym komponowaniu posiłków.

Poza tym niezwykle ważne jest zadbanie o odpowiednią dawkę ruchu na świeżym powietrzu.Brak aktywności fizycznej to czynnik prowadzący do rozwoju wielu groźnych chorób, podobnie jak niedobór witaminy D3 syntezowanej pod wpływem światła słonecznego. Efektem może być niedźwiedzia łapa u psa.

Nie zapominaj także o regularnych wizytach w gabinecie weterynaryjnym. Szczepienia, odrobaczenia i badania kontrolne skutecznie chronią przed zachorowaniem na wiele schorzeń. Poza tym należy konsultować z weterynarzem wszystkie niepokojące objawy.

By zmniejszyć ryzyko powstania nieodwracalnych zniekształceń, jak na przykład niedźwiedzia łapa u psa, należy szybko rozpocząć leczenie krzywicy. Jeśli zauważyłeś u swojego pupila objawy mogące sugerować choroby tkanki kostnej, od razu powinieneś udać się z nim do weterynarza, by zahamować rozwój choroby.

W artykule wyjaśnimy, czym jest alergia u psa oraz opowiemy o czynnikach najczęściej ją wywołujących. Przedstawimy także objawy, które powinny cię zaniepokoić. Znajdziesz tu również informacje o diagnostyce i leczeniu tej dolegliwości.

Czym jest alergia u psa?

Alergia to nadmierna i nieprawidłowa reakcja układu odpornościowego na różnego rodzaju czynniki, w tym wypadku nazywane alergenami. Po kontakcie z taką substancją organizm uczulonego psa zaczyna wytwarzać przeciwciała klasy IgE i pobudzać limfocyty T, co z kolei prowadzi do rozwinięcia się stanu zapalnego. To efekt uwolnienia się wielu substancji chemicznych, odpowiedzialnych za wywołanie objawów alergii.

Alergia a nietolerancja pokarmowa

Nietolerancja pokarmowa również polega na nieprawidłowej reakcji na dany czynnik i powoduje wiele nieprzyjemnych dolegliwości, ale w przeciwieństwie do alergii u psa nie bierze w niej udziału układ immunologiczny, a jedynie pokarmowy. Przeważnie bezpośredni kontakt ze składnikiem odpowiedzialnym za nadwrażliwość nie wywołuje zmian skórnych, a objawy ze strony układu pokarmowego takie jak wymioty czy biegunka.

U których ras najczęściej występuje alergia?

Alergia jest bardzo powszechnym problemem zdrowotnym, a z jej powodu cierpią psy wszystkich rozmiarów i w każdym wieku. Jednak najczęściej diagnozuje się ją u przedstawicieli następujących ras:

• cocker spaniel;
• dalmatyńczyk;
• bokser;
• boston terrier;
• yorkshire terrier;
• west highland white terrier;
• buldog angielski;
• golden i labrador retriever.

Objawy alergii u psa

Pierwsze oznaki alergii u psa zwykle obserwuje się u czworonogów od 1. do 3. roku życia, jednak mogą się one pojawić również u dużo młodszych lub starszych zwierzaków. Symptomy uczulenia często są bardzo zróżnicowanie, co dodatkowo utrudnia postawienie właściwej diagnozy.

Jakie objawy powinny cię zaniepokoić? W większości przypadków czworonożny alergik będzie cierpiał z powodu uporczywego świądu, który sprawia, że pies intensywnie się drapie. Poza tym u pacjentów obserwuje się także inne zmiany na skórze, w tym zaczerwienienia, przebarwienia, łojotok, wyłysienia, pogrubienie czy złuszczenie naskórka.

Co zazwyczaj wywołuje reakcję alergiczną? Najczęstsze alergeny

Każda substancja występująca w środowisku może wywoływać niepokojące objawy alergii u psa, jednak niektóre z nich znacznie częściej uczulają czworonogi. Większość z nich znajduje się w pożywieniu, ponieważ to właśnie z nim wszystkie zwierzaki mają codzienny kontakt. Poznaj produkty spożywcze znajdujące się na liście najczęstszych alergenów u psa:

• mięso, białko oraz tłuszcz z kurczaka;
• zboża, a także inne białka roślinne, zwłaszcza pszenica, kukurydza i soja;
• nabiał (przede wszystkim krowie mleko);
• jagnięcina;
• konserwanty, barwniki oraz chemiczne wzmacniacze smaku.

Rodzaje alergii

W weterynarii, podobnie jak w medycynie, wyróżnia się kilka rodzajów alergii u psa. Klasyfikuje się je, biorąc pod uwagę czynniki odpowiedzialne za wywołanie niepożądanej reakcji układu odpornościowego oraz objawy, które pojawiły się wskutek tej reakcji. Symptomy tych dolegliwości powinni znać wszyscy właściciele psów, by w razie wystąpienia podobnych objawów móc szybko zareagować.

Alergia pokarmowa

Ten rodzaj dolegliwości u zwierzęcia jest uczuleniem na jeden bądź kilka składników pokarmowych w diecie psa. Zwykle objawy alergii pokarmowej pojawiają się po kilku godzinach od spożycia produktu uczulającego psa. Do jej zdiagnozowania niezbędne jest wykonanie testów alergicznych, ponieważ łatwo pomylić ją z nietolerancją pokarmową, która stanowi odrębną jednostkę chorobową i wymaga wdrożenia zupełnie innego leczenia.

Alergia kontaktowa

U psa z alergią kontaktową uporczywe objawy są efektem bezpośredniego kontaktu skóry z różnego rodzaju środkami chemicznymi lub materiałami, z których zostało wykonane legowisko bądź miseczka psiego alergika. Jej symptomy pojawiają się w miejscu zetknięcia skóry z alergenem.

Alergia środowiskowa

Tę dolegliwość nazywa się również alergią wziewną. W przypadku większości pacjentów ma ona jedynie charakter sezonowy, w związku z czym postawienie właściwej diagnozy jest niezwykle problematyczne. Do czynników wywołujących nieprzyjemne objawy zalicza się przede wszystkim unoszące się w powietrzu pyłki traw, roztocza, a także zarodniki grzybów czy pleśni.

Jak zdiagnozować uczulenie u psa?

Oczywiście, jak w przypadku każdej dolegliwości, podstawą do zdiagnozowania alergii u psa jest dobrze przeprowadzony wywiad przez lekarza weterynarii. Na początku powinno się wykluczyć możliwe choroby skórne, a następnie przejść do diagnostyki w stronę uczuleń. Jeśli objawy pojawiają się sezonowo, można podejrzewać alergię na czynniki środowiskowe. W przypadku gdy dokuczają przez cały rok, należy dokładnie przyjrzeć się diecie psa. Istnieje możliwość wykonania testów śródskórnych lub badań serologicznych, jednak uzyskane wyniki nie dają 100% pewności.

Dieta eliminacyjna wyjaśni, czy pies ma alergię

W przypadku podejrzenia alergii u psa większość weterynarzy zaleca zastosowanie diety eliminacyjnej. Polega ona na zamianie obecnej karmy na wersję hipoalergiczną, w której nie ma składników dotychczas spożywanych przez pacjenta. Najczęściej bazuje na białku pochodzącym z owadów, mięsa strusia, dziczyzny czy koniny.

Część opiekunów decyduje się na karmienia psa cierpiącego na alergię posiłkami przygotowywanymi w domu, jednak nie jest to rozwiązanie zalecane przez specjalistów. Samodzielne komponowanie jadłospisów wymaga starannej suplementacji oraz wiedzy z zakresu zoodietetyki. Jeśli nie masz doświadczenia w tej dziedzinie, lepiej zdecyduj się na karmienie swojego psa gotowymi karmami.

Po okresie od 8 do 10 tygodni należy przejść do etapu prowokacji, czyli stopniowego włączania do diety twojego psa produktów, które wcześniej zostały z niej usunięte oraz obserwowaniu jego reakcji. Jeśli po spożyciu danego składnika pojawiają się niepokojące objawy, można przyjąć, że twój pupil ma na niego alergię.

Leczenie alergii

Podstawą leczenia powinno być wyeliminowanie czynników, które mają zły wpływ na organizm psa. Niestety, w przypadku alergii wziewnej może okazać się to niemożliwe. W takiej sytuacji należy wybrać się ze swoim podopiecznym do lekarza weterynarii, który wprowadzi odpowiednio dobraną farmakoterapię.

Zwykle stosuje się leki sterydowe działające objawowo, które pozwalają uporać się z najbardziej uciążliwymi objawami alergii u psa takimi jak duszności czy silny świąd. Niekiedy wprowadza się również środki immunosupresyjne osłabiające reakcję alergiczną układu odpornościowego, jednak ich stosowanie wymaga szczególnej uwagi, ze względu na skutki uboczne, jakie wywołują.

Odczulanie – sposób na uleczenie psa alergika?

Odczulanie psa to terapia, podczas której podaje mu się zastrzyki zawierające alergeny. Wykonuje się je co 2 lub 3 dni, stopniowo zwiększając stężenie czynnika uczulającego. To droga kuracja, której skuteczność szacuje się na 50 do 100%, w związku z czym jej stosowanie zaleca się jedynie pacjentom cierpiącym z powodu alergii wziewnej.

Alergie u psa są przyczyną wielu uporczywych dolegliwości i powikłań takich jak zapalenia skóry. W razie pojawienia jakichkolwiek niepokojących objawów, od razu zabierz swojego czworonożnego przyjaciela do kliniki weterynaryjnej, by wdrożyć odpowiednie leczenie. Na co dzień pamiętaj, by dbać o jakość karmy dla psa i nie zapominaj o jego regularnym zabezpieczaniu przed pasożytami zewnętrznymi (zwłaszcza kleszczami i pchłami) oraz odrobaczaniu.