Rozwój szczeniaka – poznaj etapy rozwoju psa tydzień po tygodniu

rozwój szczeniaka

Wczesny okres w życiu czworonoga jest bardzo ważny. Zależy od niego, czy szczeniak wyrośnie na zdrowego psa. Jest to również czas budowania relacji z pupilem. Od ciebie w dużej mierze zależy, jaki będzie miał charakter i jak będzie zachowywał się wobec innych psów i ludzi. Jakie są etapy rozwoju szczeniaka? Dowiedz się, jak prawidłowo opiekować się małym psiakiem, aby wyrósł na zdrowego i szczęśliwego zwierzaka.

Rozwój szczeniaka od urodzenia aż do dorosłości – etapy

Spójrz, jak kształtują się poszczególne etapy rozwoju psa:

  • okres neonatalny – do 2 tygodnia;
  • czas przejściowy – od 2 do 4 tygodni, gdy szczenię zaczyna interesować się otoczeniem, a także stałym pokarmem;
rozwój szczeniaka
  • okres socjalizacji – od 3 tygodnia życia, czyli nauka prawidłowego kontaktu z innymi zwierzętami i ludźmi;
  • etap dorastania, który trwa u psów małych ras do około 1 roku, a u ras dużych nawet rok dłużej.

Pierwsze tygodnie życia szczeniąt

Okres ciąży u suki trwa około 60 dni. Szczenięta rodzą się jeszcze bez zmysłu wzroku ani słuchu. Nie potrafią chodzić, za to pełzają i piszczą, zwłaszcza gdy nie mogą dosięgnąć do sutków. Stała obecność matki zapewnia im bowiem ciepło i dostęp do mleka. W 2. tygodniu pieski zaczynają otwierać oczy. Nieco później otwierają się ich kanały słuchowe, więc maluchy słyszą odgłosy otoczenia. W 3. tygodniu chętnie bawią się ze sobą i są ciekawskie, Swędzą je dziąsła z powodu rosnących mleczaków, dlatego gryzą wszystko dookoła. Lepiej więc schowaj buty i kapcie, a rzuć im do zabawy psie gryzaki.

Od kiedy stała karma dla juniorów?

Do 3. tygodnia życia pies je tylko mleko matki, ale rozwój szczeniaka postępuje i mały zwierzak zaczyna z czasem potrzebować stałych pokarmów. Szczeniakom osieroconym podaje się preparaty mlekozastępcze, które można nabyć w klinikach weterynaryjnych.

  1. Pierwsze posiłki stałe to rozwodniona karma dla juniorów, podawana 2-3 razy dziennie między karmieniami suki.
  2. W okresie od 6. do 8. tygodnia życia można już odstawić pieska od mleka i karmić go 4-5 razy dziennie odpowiednią do wieku karmą z zawartością wapnia i fosforu.

Nieodpowiednie posiłki to prosta droga do krzywicy kości u psa.

Na czym polega socjalizacja małych piesków?

Ten okres rozwoju dzieli się się na socjalizację pierwotną, która odbywa się jeszcze u hodowcy, a także socjalizację wtórną, czyli już w nowej rodzinie. Przez 12 tygodni życia pieski uczą się relacji z matką i rodzeństwem. To czas potrzebny do ich prawidłowego rozwoju, dlatego nie powinno się oddzielać małych od swojej psiej rodziny. Potem socjalizacja polega na stopniowym przyzwyczajaniu psiaków do bodźców z toczenia oraz do obecności innych ludzi i zwierząt. Już w 3. miesiącu życia trzeba uczyć je czystości i posłuszeństwa. Rób to konsekwentnie ale też z wyrozumiałością. Nagradzaj za każde dobre zachowanie przysmakami i głaskaniem.

rozwój szczeniaka

Zdrowy rozwój psa, czyli wizyty u weterynarza i ruch

Aby szczeniak wyrósł na zdrowego i odpornego psa, powinien dostać 4 dawki podstawowych szczepionek przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha i wściekliźnie. Zgodnie z zaleceniami lekarzy weterynarii pierwszą dawkę można podawać psom w 6-8 tygodniu, a potem powtarzać szczepienie co 2-4 tygodnie. Szczepienie przeciwko wściekliźnie robi się w 4. miesiącu, a potem powtarza co roku. Dodatkowo możesz zaszczepić pupila przeciwko kaszlowi kenelowemu i boreliozie. Warto także poprosić lekarza o odrobaczenie pieska. Poza tym zadbaj, aby miał dużo ruchu na świeżym powietrzu. Dopóki rośnie, podawaj mu karmę dla juniorów. Potem zmień ją na tę przeznaczoną dla dorosłych psów.

Kiedy hodowca może przekazać pieski do nowego domu?

Dla rozwoju szczeniaka najlepiej będzie nie rozdzielać psiej rodziny przed 9. tygodniem. Warto pozwolić psiej rodzinie, aby nacieszyła się swoim towarzystwem do 12. tygodnia życia szczeniąt. Dzięki temu łatwiej będzie wychować je potem na mądre i ułożone psy, które nie zaskoczą agresją czy innym nieprzewidywalnym zachowaniem. Jeśli kupujesz lub dostajesz pieska, zapytaj o to, jaką karmę dotąd dostawał i czy jego rodzice mają jakieś przewlekłe choroby. Nową karmę wprowadzaj stopniowo, mieszając ją z tą, którą zjadał wcześniej. Unikniesz dzięki temu kłopotów z układem pokarmowym psa.

Baw się z psem i wychowuj go odpowiedzialnie

Zastanawiasz się, jakiego pieska kupić? Wybierz rasę, która wielkością i charakterem będzie pasowała do twojego charakteru i stylu życia. Pamiętaj o zasadach szkolenia, które jest niezwykle ważne dla prawidłowego rozwoju szczeniaka.

  1. Poprzez zabawę ucz psa słuchania komend. Dopinguj go pochwałami i smakołykami.
  2. Ucz odpowiedzialności, karć za zaczepianie innych psów i przechodniów.
  3. Jeśli wybrałeś psa sportowego lub gończego, zaproponuj mu jakiś rodzaj ćwiczeń, aby mógł się wybiegać. Psy ras pasterskich, myśliwskich i pociągowych dobrze czują się na podwórkach. Muszą mieć oczywiście obszerny kojec i wygodną budę, odizolowaną od zimna i upału.
rozwój szczeniaka

Kiedy pies przestaje być szczeniakiem?

Nie ma tu jednakowego terminu dla wszystkich czworonogów. To, kiedy zaczyna się i kończy okres dorastania, zależy od rasy i osobowości psa. Pieski małe, spokojne kanapowce już po roku są dorosłymi psami, a dojrzałość płciową osiągają kilka miesięcy wcześniej. W tym czasie psy ras wyższych jeszcze rosną i nabierają masy mięśniowej. Ich zachowanie także pasuje raczej do beztroskich szczeniaków. Pełną dojrzałość osiągną, gdy będą miały 18 miesięcy, a niektóre nie będą szczeniakami dopiero po ukończeniu 2 lat.

Obserwacja rozwoju szczenięcia dostarcza wielu powodów do zadowolenia i śmiechu dla całej rodziny. Pamiętaj, że w rozwoju szczeniaka ważna jest dyscyplina i konsekwencja opiekuna oraz oczywiście troska o zdrowie pupila.

Espumisan dla psa – jak go dawkować, jak podawać i kiedy?

espumisan dla psa

Wzdęcia nie są przyjemne, szczególnie gdy towarzyszy im ból brzucha. Domowym zwierzakom można podawać leki, które masz w swojej apteczce. Jednym z nich jest espumisan. Dla psa dawka będzie nieco się różnić od tej ludzkiej. Zobacz, kiedy go stosować i jakie powinno być dawkowanie.

Wzdęcia u czworonoga – espumisan dla psa

Problemy ze wzdęciami są najczęściej wynikiem diety – powodują je produkty sojowe i zbożowe. Mogą być one również spowodowane nietolerancją pokarmową. Jeśli przypadłość nawraca, będzie konieczna konsultacja z lekarzem weterynarii, który pomoże w zmianie codziennego jadłospisu czworonoga.

Espumisan na gazy dla psa jest jednym z domowych sposobów na doraźną pomoc. To lek stosunkowo bezpieczny, który nie zagraża życiu psa.

Espumisan dla psa – dawkowanie

Waga zwierzęcia, a także sama skala problemu może wymuszać inne dawkowanie. W przypadku czworonogów nie można kierować się dawkami podanymi w ulotce, ponieważ są to stężenia przewidziane dla ludzi. Przed podaniem psu espumisanu powinieneś więc skonsultować dawkę z lekarzem weterynarii.

Opokan dla psa – na jakie schorzenia oraz jaką dawkę podać psu?

opokan dla psa

W leczeniu zwierząt niekiedy stosuje się te same leki, jak w przypadku ludzi. Podobnie jest z lekami przeciwbólowymi. Opokan dla psa może być pomocny przede wszystkim przy bólach stawów, jednak dawkowanie powinno być każdorazowo konsultowane z lekarzem weterynarii. Jak i kiedy podawać ten lek zwierzakowi?

Opokan dla psa – jak go podawać i kiedy stosować?

Opokan jest lekiem przeciwbólowym zawierającym niesteroidowy lek przeciwzapalny – meloksykam. Choć jego działanie łagodzi ból, lek ten bo u zwierzęcia przede wszystkim zbija gorączkę i działa przeciwzapalnie.

Opokan dla psa, jak i dla kota jest lekiem bezpiecznym, który można stosować nawet przez kilka dni. Ważne, aby robić to według wskazań lekarza weterynarii.

Opokan dla psa – dawka, którą można podać

Opokan dla psa stosuje się także w przypadku infekcji oddechowych, ale tylko w połączeniu z innymi lekami. Farmakoterapii nie można ani wydłużać, ani przerywać.

Dawkowanie opokanu dla psa jest zależne od wagi, a także rodzaju choroby. Zalecana dawka początkowa meloksykamu to 0,2 mg/kg masy ciała. Pamiętaj jednak, by zawsze zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania i zasięgnąć porady specjalisty.

Skonsultuj się z weterynarzem

Nie można samodzielnie decydować podaniu leku. Opokan można podać psu wyłącznie po konsultacji lekarskiej i tylko na wskazanie i zalecenie lekarza weterynarii.

Układ pokarmowy psa. Jakie dolegliwości ma pies z wrażliwym układem trawiennym?

układ pokarmowy psa

Twój pies wymiotuje, a ty nie wiesz dlaczego? Zastanawiasz się, jak go prawidłowo żywić i jaka karma będzie odpowiednia? Widzisz, że ma problemy z wydalaniem i nie wiesz, jak mu pomóc? Przeczytaj, jak zbudowany jest układ pokarmowy psa i jakie na dolegliwości trawienne cierpią szczekające czworonogi.

Jak zbudowany jest układ pokarmowy psa?

Układ trawienny psa podzielić można na trzy partie:

  • jama ustna, gardło i przełyk;
  • żołądek, dwunastnica, trzustka i wątroba;
  • jelito cienkie, jelito grube i odbyt.

Ważną rolę odgrywają też enzymy trawienne zawarte w ślinie, a także wydzielane przez trzustkę i ściany żołądka. Z kolei unieszkodliwianie toksyn oraz przekazywanie do krwi minerałów i witamin odpowiada wątroba. Prawidłową pracę i funkcję jelit ułatwia ich flora bakteryjna.

Jak przebiega trawienie u psów?

Proces trawienia zaczyna się w pysku, gdzie na pokarm działają enzymy zawarte w ślinie. Szczęki i zęby rozdrabniają pokarm, ale nie przeżuwają go i nie miażdżą. Kęsy posiłku przesuwają się do żołądka i tam są poddane działaniu soków żołądkowych. Wchłanianie składników odżywczych odbywa się przez kosmki w jelicie, a konkretnie w jego części, zwanej jelitem czczym. Resztki pokarmu przesuwają się do jelita grubego. Stąd organizm wchłania wodę i sole mineralne, To tu formuje się kał usuwany na zewnątrz przez odbyt.

Poznaj zaburzenia trawienia u psów

Psy cierpią na wiele dolegliwości przewodu pokarmowego, takich jak:

  • wymioty;
  • biegunka;
  • bóle żołądka;
  • zaparcia;
  • wzdęcia;
  • kolki jelitowe.

Przyczyn może być wiele, począwszy od niedostatecznego wytwarzania enzymów trzustkowych, przez zatrucie pokarmowe nieodpowiednim posiłkiem, zaburzenia flory jelitowej a skończywszy na ogólnej nadwrażliwości przewodu pokarmowego. Prawidłową diagnozę postawi tylko doświadczony weterynarz po zbadaniu zwierzęcia i przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego. On również określi, czy dieta psa jest prawidłowa i zleci niezbędne lekarstwa.

Jak pomóc cierpiącemu pupilowi?

Psu z zaburzeniami trawienia podaje się enzymy w proszku, prebiotyki poprawiające florę bakteryjną i suplementy diety wspomagające perystaltykę jelit. Większość z nich kupisz w sklepie zoologicznym. Zwierzakowi cierpiącemu na biegunkę pomaga sucha karma i podawanie gotowanego kleiku ryżowego. Rodzaj karmy dla psów i odpowiednią dietę dla pupila trzeba koniecznie ustalić w porozumieniu z lekarzem weterynarii. Niektóre psy mają wrażliwy układ pokarmowy, a wtedy takie dolegliwości nawracają.

Czym karmić psa z nadwrażliwością żołądka?

Najlepiej podawać mu gotowane mięso, oczywiście bez przypraw. Może dodać niewielką ilość węglowodanów, na przykład gotowanej marchewki lub ryżu. Nie wolno karmić psa resztkami swoich posiłków. Szkodliwe są zwłaszcza kotlety smażone w panierce, doprawione mięsa, a także ziemniaki. Karma powinna być dostosowana do jego wieku, wagi, rasy i aktywności fizycznej. Wprawdzie pojemny żołądek psa może strawić takie resztki, ale pikantne przyprawy i tłuszcz są dla niego szkodliwe. Poza tym pies ma krótki przewód pokarmowy, a zalegające, niestrawione posiłki mogą doprowadzić do zapalenia jelit.

A może twój pies jest zestresowany?

Przyczyną nadwrażliwości psiego żołądka może być stres. Nerwowy piesek może mieć problemy z trawieniem i wypróżnianiem. Czym stresuje się twój pupil? Denerwować go może obecność gości w domu, dołączenie nowych zwierząt, krzyki, przeprowadzka i zmiana codziennej rutyny. Zastanów się, co ostatnio zmieniło się w waszym życiu. A może ktoś z domowników się wyprowadził albo pies nagle zostaje sam w mieszkaniu na długie godziny? Dajcie mu czas na przyzwyczajenie się do nowej sytuacji.

Dolegliwości układu pokarmowego u psa mogą być uporczywe. Na szczęście zazwyczaj można ustalić ich przyczynę i szybko pomóc zwierzakowi.

Czy kotom wypadają zęby? Sprawdź, jak dbać o uzębienie kotów

czy kotom wypadają zęby

Twoja kotka urodziła kocięta, a ty zastanawiasz się, kiedy urosną im zęby? Koty, tak samo jak ludzie, mają zęby mleczne, a potem dopiero wyrastają im zęby stałe. Co więcej, koty też cierpią na próchnicę i inne choroby uzębienia. Na szczęście są sposoby, aby im zapobiec. Przeczytaj i dowiedz się więcej na temat kociego uzębienia.

Co warto wiedzieć o uzębieniu młodych kotów?

Kocięta rodzą się bez zębów. Pierwsze zęby mleczne wyrastają im zwykle po ukończeniu 3. tygodnia życia. Wtedy też kociak próbuje jeść stałe pokarmy, więc zęby są mu już potrzebne. Dwumiesięczne kociątko ma w górnej i dolnej szczęce po 6 siekaczy, 2 kły i 5 przedtrzonowców. Jest to więc w sumie 26 zębów. Służą one kotu nie tylko do jedzenia, ale też do codziennej toalety sierści i ostrzenia pazurków w tylnych łapach.

Kiedy kotom wypadają mleczaki?

Wymiana zębów z mlecznych na stałe zaczyna się około 16. tygodnia życia. Młody kotek ślini się wtedy, gryzie wszystko wokół i jest niecierpliwy. Dokucza mu ząbkowanie, tak jak ludziom. Można podawać mu do zabawy gryzaki. Swędzenie i obrzęk dziąseł złagodzi też jedzenie suchej karmy. Półroczny zwierzak ma już zwykle kompletne stałe uzębienie, czyli 12 siekaczy, 4 kły, 10 przedtrzonowców i 4 zęby trzonowe. To w sumie 30 zębów. Niestety, podobnie jak ludzi, trapią go niekiedy choroby zębów, dlatego trzeba o nie właściwie dbać.

Poznaj najczęstsze choroby kocich zębów

Najczęstsze dolegliwości jamy ustnej u kota to osad, który zamienia się w kamień nazębny. Ten z kolei prowadzi do chorób przyzębia i zapalenia dziąseł. Zwierzak ma trudności z gryzieniem pokarmu, a przez to chudnie i traci siły. Bakterie z zębów przenoszą się do wewnątrz organizm i atakują poszczególne organy. Dlatego obowiązkiem właściciela jest podawanie kotu karmy złożonej z dużych kawałków mięsa, które pupil musi pogryźć. To pomaga mu pozbyć się płytki nazębnej i uchronić stałe zęby przed chorobami.

Jak dbać o zęby kota?

Kup w sklepie zoologicznym szczoteczkę do higieny jamy ustnej kota, a także specjalną pastę o smaku wątróbki. Nie używaj szczoteczek ani past przeznaczonej dla mycia zębów ludzkich. Już od młodego wieku przyzwyczajaj kota do czyszczenia zębów. Otwieraj mu pyszczek i palcem, a potem szczoteczką masuj zęby. Z czasem kociak przyzwyczai się do tej czynności. Codzienne czyszczenie uchroni go przed chorobami dziąseł i stanem zapalnym w pyszczku.

Utrata zębów u dorosłego kota spowodowane jest stanem zapalnym dziąseł i chorobami ogólnoustrojowymi. Jeśli widzisz ciemny nalot na zębach swojego kota, zabierz go do gabinetu weterynarii i poproś o pomoc.

Pers szynszylowy

pers szynszylowy

Persy należą do najstarszych ras kotów. Zachwycają nie tylko długą, miękką sierścią, ale też dumnym spojrzeniem i dostojnym chodem. Jaka jest historia rasy? Czy pers dobrze poczuje się w każdym domu? Na czym polega pielęgnacja jego futerka? Chcesz poznać bliżej koty perskie? Przeczytaj ten artykuł.

Historia rasy kotów perskich

Persy to jedna z najstarszych kocich ras. Pochodzą prawdopodobnie ze starożytnej Persji, czyli obecnego Iranu. Sprowadzono je do Europy, a obecnie to Wielką Brytanię uznaje się za ojczyznę tej rasy. Przez stulecia wskutek różnych eksperymentów hodowlanych koty te zmieniły swój wygląd. Badania wykazały, że krzyżowano je z rasami kotów rosyjskich. Jest to bardzo zróżnicowana rasa ze względu na rozmaite wybarwienie sierści.

Jak wygląda kot perski? Poznaj odmiany tej rasy

Rasa wyróżnia się gęstą sierścią dwuwarstwową, złożoną z podszerstka i włosów okrywowych. Porastają one także ogon, nogi, a nawet wyrastają pomiędzy palcami na łapach. Pyszczek persów jest nieco spłaszczony, a nos krótki. Oczy z kolei płytko osadzone. Uszy są krótkie, włochate i szeroko rozstawione.

Koty perskie, ze względu na umaszczenie, dzielimy na:

  • persy jednobarwne, np. białe, szare, rude, niebieskie;
  • szylkretowe, czyli wielobarwne;
  • szynszylowe persy;
  • persy srebrzyste cieniowane.

Pers szynszylowy. Czym różni się od innych kotów perskich?

Koty tej rasy mają jasną sierść w kolorze białym lub szarym ze srebrnym połyskiem, a końcówki włosów okrywowych mają ciemne wybarwienie – czarne, brązowe, rzadziej liliowe. Jest to tzw. tipping. Co ciekawe, kolor oczu znakomicie współgra z ich umaszczeniem. Szmaragdowe tęczówki mają jasną obwódkę. Krzyżowanie różnych odmian persów jest często niespodzianką, bo zmienia wybarwienie futra i kolor oczu u kociąt. Podobny do szynszyla jest pers srebrzysty cieniowany. Jednak u tej odmiany kotów ciemne wybarwienie pokrywa 1/3 długości włosów, a jasna sierść jest mniej widoczna.

Kot perski. Puszysty elegant o wyniosłym spojrzeniu

Pers chodzi dostojnie niczym koci książę. Rzuca powłóczyste spojrzenia i jest nieufny wobec gości w domu. Może polubić inne koty i psy, ale także te spokojne i nie robiące hałasu. Lubi głaskanie i krótką zabawę, ale bez szaleństw. Zmęczony chowa się w ustronne miejsce. Lubi wysokie półki, mało dostępne na przykład dla domowych psów. Poza tym to leniwy łakomczuch ze skłonnościami do nadwagi. Dlatego mając persa, musisz kontrolować jego dietę i zachęcać do zabawy i krótkich spacerów po ogrodzie.

Kot perski szynszylowy lubi ciszę i spokój

Te długowłose koty większość dnia spędzają na wylegiwaniu się. Z racji swej bujnej okrywy zostawiają wszędzie fragmenty sierści. Mało miauczą, a z opiekunami porozumiewają się spojrzeniem. Mogą polubić dzieci, ale tylko te spokojne, które wiedzą, że zwierzęta też czują ból i mają swoje emocje. Jeśli w domu jest hałas i bałagan, pers męczy się i chowa w ustronnych miejscach. Najlepiej, aby właściciel kota także był osobą spokojną i rozumiejącą, że jego pupil ma naturę dumnego samotnika. Zamiast długich pieszczot wystarczy mu obecność opiekuna, głaskanie i zabiegi pielęgnujące futro.

Na czym polega pielęgnacja persa?

Pielęgnacja kota perskiego polega na codziennym wyczesywaniu martwych włosów. Używa się do tego specjalnej szczotki, a raz w tygodniu także furminatora. Czesanie zapobiega splątywaniu się włosów, które prowadzi do powstania kołtunów. Persy należy kąpać średnio raz w miesiącu, myjąc sierść i skórę specjalnym szamponem. Po kąpieli wysusz je suszarką do włosów, starannie je rozczesując. Możesz też zawinąć zwierzaka w chłonny ręcznik i ułożyć w fotelu do wyschnięcia. Persa należy żywić wysokowartościową karmą i zapewnić mu dostęp do trawy. Zielone źdźbła ułatwią trawienie i pozbycie się zalegających w jelitach kul włosowych.

Na co chorują rasowe koty?

Koty perskie z racji skróconej głowy z nieco spłaszczoną kufą, mogą mieć problemy z oddychaniem i łzawieniem oczu. Warto przemywać oczy i nosek wacikiem nasączonym wodą utlenioną. Niektóre osobniki mają choroby na podłożu genetycznym. Dlatego biorąc kociaka z hodowli, warto sprawdzić obciążenia jego rodziców. Do takich schorzeń należą nieuleczalne wielotorbielowatość nerek oraz kardimiopatia rozstrzeniowa serca.

Ze względu na swoje usposobienie koty perskie można polecić osobom spokojnym, w tym też seniorom mieszkającym samotnie. Oczywiście pod warunkiem, że wystarczy im czasu i siły do codziennej pielęgnacji pupila.

Ropomacicze u kotki. Jakie są objawy? Jak leczyć to schorzenie i jak zaopiekować się kotem?

ropomacicze u kotki

Ropomacicze u kotki jest powiązane z poziomem hormonów, dlatego jest to choroba, która dotyka kotki niepoddane zabiegowi sterylizacji. Chcąc uniknąć interwencji w układ rozrodczy, opiekunowie często decydują się na podanie antykoncepcji. O ile jest to rozwiązanie sprawdzające się tymczasowo, o tyle długotrwałe może prowadzić właśnie do poważnych chorób macicy. Czym dokładnie jest ropomacicze?

Ropomacicze u kotki. Jak do niego dochodzi?

Ruja u kotki jest oznaką owulacji. W tym czasie znacząco rośnie poziom progesteronu, który jest odpowiedzialny za zmiany w macicy, czyli między innymi za otwarcie szyjki macicy. Ten wysoki poziom hormonów utrzymuje się jeszcze przez kilka tygodni, a jeśli nie dochodzi do zapłodnienia, w ściankach macicy zaczynają tworzyć się torbiele. Wysoki poziom progesteronu sprzyja przenikaniu bakterii z pochwy do macicy, a także zmniejsza ilość białych krwinek, co znacznie prowadzi do osłabienia bariery ochronnej kotki. W ten sposób dochodzi do zakażenia bakteryjnego w obrębie macicy.

Ropomacicze u kotki. Czy da się je zauważyć?

Ropomacicze u kotki ma podłoże hormonalne i w zależności od okresu, w jakim dochodzi do zakażenia, może być wykryte od razu, albo też odznaczać się mniej charakterystycznymi objawami. W momencie, gdy szyjka jest rozszerzona, może dochodzić do plamienia, wydzieliny ropy, a nawet upławów z domieszką krwi.

Problem w rozpoznaniu ropomacicza następuje, gdy szyjka jest zamknięta. U kotki pojawiają się wtedy mniej charakterystyczne objawy ropomacicza:

  • brak apetytu;
  • częste oddawanie moczu;
  • gorączka;
  • ogólne osłabienie.

Wynika to z mocniejszego podtruwania organizmu.

Jak leczyć ropomacicze u kotki?

W przypadku zauważenia niepokojących objawów niezwłocznie należy udać się do lekarza weterynarii. Jedynym sposobem na wyleczenie ropomacicza u kotki jest wykonanie zabiegu chirurgicznego, czyli kastracja. Zabieg ten wynikający ze stanu zdrowia kota jest znacznie trudniejszy i bardziej ryzykowny, niż standardowa sterylizacja. W tym wypadku usunięciu podlegać może nie tylko jajnik, ale także macica.

Po kastracji kotki wymagane jest także leczenie farmakologiczne, w tym antybiotykoterapia. Przez pierwsze kilka tygodni istotne są również wizyty kontrolne oraz badania, dzięki którym uzyskasz pewność, że kotka jest już zdrowa.

Zapobieganie ropomaciczu u kotki

Podczas sterylizacji kotki usuwane są tylko jajniki, natomiast macica zostaje w stanie nienaruszonym. Ten prosty zabieg wykonany jeszcze przed pierwszą rują znacznie podnosi komfort życia pupila. Kotka nie tylko nie ma problemów hormonalnych, ale przede wszystkim kastracja kota niemal całkowicie zapobiega ropomaciczu i nowotworowi sutków. Zabieg kastracji, jeśli został przeprowadzony prawidłowo, jest zabiegiem całkowicie bezpiecznym i rutynowym, przeprowadzanym pod narkozą. Cena w zależności od miejscowości to około 100 złotych, ale warto poszukać także gminnego dofinansowania, szczególnie jeśli kot został adoptowany z fundacji lub zabrany z ulicy.

Czy ropomacicze u kotki może pojawić się także po sterylizacji?

Już pierwsza ruja, która nie została zakończona ciążą, może prowadzić do zakażenia bakteryjnego. Również zastrzyk antykoncepcyjny do zahamowania rui może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia kota. Zabieg kastracji wykonany przed pojawieniem się pierwszej rui powinien zapobiec ropomaciczu, jednakże nie daje on 100-procentowej gwarancji.

Jak często kontrolować stan zdrowia kota?

Każdy wyciek ropny, a także wzmożone upławy powinny być sygnałem do przeprowadzenia bardziej specjalistycznego badania w kierunku schorzeń macicy. Jak w przypadku każdego zwierzaka, tak samo w przypadku kota niezwykle ważna jest rutynowa kontrola oraz obserwacja. Badania wykonywane przynajmniej raz do roku pomogą uniknąć kosztownego leczenia, ale co najważniejsze, dzięki nim kot będzie cieszył się dobrym zdrowiem.

Ropomacicze u kotki to bardzo poważna choroba zagrażająca życiu twojego pupila. Nie dotyka ona kocurów, a tylko kotki, które w wyniku rui mają podniesiony poziom progesteronu, oraz rozszerzoną szyjkę macicy, która narażona jest na bakterie zewnętrzne. Sterylizacja kotki jest jedynym skutecznym sposobem leczenia i zapobiegania ropomacicza. To bezpieczny zabieg chirurgiczny, który można przeprowadzić w każdym gabinecie weterynaryjnym.

Brudne uszy u kota – jak czyścić uszy pupila? Higiena uszu to podstawa. Poznaj podstawowy zabieg pielęgnacyjny!

brudne uszy u kota

Brudne uszy u kota to częsty problem. Profilaktyka i wykonywanie podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych powinny być priorytetem dla każdego właściciela kota. To bardzo ważne, ponieważ infekcje uszu mają tendencję do nawracania, szczególnie jeśli zaniedbywana jest codzienna pielęgnacja zwierzaka. Jakie objawy powinny skłonić cię do wizyty u weterynarza? Jak pielęgnować uszy kota? Sprawdź!

Brudne uszy u kota – co muszą wiedzieć właściciele kotów?

Jeśli jesteś miłośnikiem kotów i masz w domu uroczego czworonoga, zdecydowanie nie możesz zapominać o codziennej pielęgnacji. Nie tylko sierść kota wymaga twojej uwagi, uszy również trzeba regularnie pielęgnować i kontrolować ich stan. Szybkie wykrycie infekcji zwiększa szanse na całkowite wyleczenie i brak nawrotów uciążliwych dolegliwości. Niestety wciąż wielu właścicieli nie zdaje sobie sprawy z tego, że słuch jest bardzo ważnym zmysłem dla każdego kota i bagatelizowanie problemu może mieć poważne konsekwencje. Gdy tylko zauważysz u swojego pupila niepokojące objawy, które mogą świadczyć o infekcji, koniecznie udaj się z nim do weterynarza na kontrolę.

Objawy chorób uszu

Zastanawiasz się, jakie zachowania kota powinny zwrócić twoją uwagę i skłonić cię do wizyty u weterynarza? Objawy, które mogą wskazywać na choroby uszu to między innymi:

  • ciemna wydzielina w uszach;
  • nieprzyjemny zapach wydobywający się z uszu;
  • świąd i zaczerwienienie w uszach;
  • częste drapanie uszu przez kota;
  • potrząsanie głową;
  • apatia, senność i brak chęci do zabawy;
  • zachowanie mogące świadczyć o odczuwanym bólu.

Zdecydowanie nie wolno lekceważyć żadnych niepokojących objawów, które mogą świadczyć o infekcjach uszu. Nieleczone choroby mogą doprowadzić nawet do uszkodzenia aparatu słuchowego. Pielęgnacja uszu kota powinna być priorytetem dla każdego właściciela.

Choroby uszu u kota

U twojego czworonożnego pupila mogą rozwijać się w uszach różne choroby takie jak: grzybica, infekcje bakteryjne, świerzbowiec uszny, zapalenie ucha. Niestety choroby uszu bardzo często nawracają, a podatność na infekcje jest zwiększona, gdy kot boryka się ze zmniejszoną odpornością. Właśnie dlatego niezwykle ważne jest regularne kontrolowanie zarówno stanu zdrowia zwierzaka, jak i wykonywanie podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych. Stan zapalny, świerzb uszny i inne choroby wymagają natychmiastowej konsultacji z lekarzem.

Jak czyścić uszy kota?

Co zrobić, gdy kot ma brudne uszy? Jak czyścić uszy w środku? Pierwszym krokiem powinna być wizyta u weterynarza, rozpoznanie problemu i wdrożenie leczenia, dzięki któremu pupil wróci do zdrowia. Usunięcie brudu z uszu za pomocą wacika lub patyczka do uszu jest dosyć ryzykowne, gdyż możesz przypadkowo uszkodzić słuch. Jeśli nie umiesz samodzielnie wyczyścić uszu u kota, warto poprosić o pomoc weterynarza, który dokładnie wytłumaczy ci, jak zrobić to w bezpieczny sposób.

Jak często czyścić uszy kota?

Najlepiej pielęgnować aparat słuchowy za pomocą specjalnych preparatów do czyszczenia uszu. Oczywiście zbyt częste czyszczenie również nie jest wskazane i może negatywnie wpłynąć na zdrowie zwierzaka. Kontroluj stan uszu przynajmniej raz w miesiącu, a jeśli zauważysz niestandardowe zachowanie u kota, od razu udaj się na konsultację do lekarza weterynarii.

Higiena uszu – preparaty do czyszczenia

Na rynku dostępne są specjalne krople do uszu dla kota, żele i inne preparaty, które pomagają wyczyścić kanał słuchowy w kocich uszach. W ten sposób usuniesz bakterie, różne zanieczyszczenia i woskowinę. Zabiegi profilaktyczne warto rozpocząć już od pierwszych miesięcy życia mruczka. W ten sposób stopniowo przyzwyczaisz go do wykonywania często nieprzyjemnych zabiegów. Gdy kot przywyknie do pielęgnacji uszu, unikniesz wyrywania się i drapania. Po wykonaniu zabiegu możesz nagrodzić zwierzaka ulubionym smakołykiem.

Kiedy udać się do lekarza weterynarii?

Już pierwsze niepokojące objawy powinny wzbudzić twój niepokój i skłonić cię do konsultacji z weterynarzem. Zdecydowanie nie warto zwlekać, gdyż szybka diagnoza i podjęcie leczenia pomoże pozbyć się infekcji. Czyszczenie kocich uszu to nie lada wyzwanie dla nowych właścicieli. Jednak nie należy obawiać się tego zabiegu. Pierwsze czyszczenie można wykonać u weterynarza, który zaproponuje odpowiedni preparat i przekaże wskazówki dotyczące pielęgnacji.

Brudne uszy u kota mogą być powodem niebezpiecznych infekcji. Przewód słuchowy kota jest bardzo delikatny, a nadmiar woskowiny w małżowinie usznej może zaburzać jego zmysły i prowadzić do rozwoju infekcji. Jeśli twój mruczek ma problemy z uszami, koniecznie udaj się na konsultację do lekarza weterynarii. Nie warto bagatelizować problemu, wizyta u lekarza pomoże szybko pozbyć się problemu i przyniesie ulgę kotu. Jeśli chcesz mieć zdrowego kota, odpowiednia pielęgnacja powinna być priorytetem.

Zaginione zwierzęta z Ukrainy – coraz więcej uchodźców szuka swoich pupili

zaginione psy i koty z ukrainy

Pomoc zwierzętom z Ukrainy płynie szerokim strumieniem, jednak często wywołuje zamęt i niejasne sytuacje. Warto wiedzieć, skąd biorą się ogłoszenia opiekunów z Ukrainy o ich zaginionych zwierzętach. Sprawdź, jak pomóc w takiej sytuacji.

Ogłoszenia o poszukiwanych zwierzętach z Ukrainy

Kilka dni temu zaczęły pojawiać się informacje o zwierzętach, które mają swoich opiekunów, jednak zostały zabrane od nich w bliżej nieznane miejsce. W mediach społecznościowych Krakowskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami pojawiło się ogłoszenie o poszukiwaniu grupy zachipowanych psów, które przekroczyły granicę nieokreślonym transportem i słuch o nich zaginął. Można sobie tylko wyobrazić, co czują ich opiekunowie.

Takie sytuacje często wynikają z powodu złej organizacji czy pośpiechu, które towarzyszą transportom zwierząt z Ukrainy. Niestety, niekiedy są działaniami celowymi – nawet w sytuacji tak ciężkiej jak obecna nie brakuje osób o złych zamiarach. Warto im przeciwdziałać i wiedzieć, jak nie dopuszczać do nadużyć.

Istotne informacje o zwierzętach z Ukrainy, które warto powielać

Oto garść ważnych porad, które bazują na aktualnych przepisach dotyczących wwozu zwierząt z Ukrainy. Warto je powielać, aby zapobiegać tworzeniu fake newsów i chronić uchodźców z Ukrainy przed utratą towarzyszy:

  • opiekun może zabrać ze sobą maksymalnie 5 zwierząt do przekroczenia granicy;
  • każdego psa, kota i fretkę obowiązują uproszczone procedury wwozu;
  • pozostałe zwierzęta towarzyszące i domowe mogą przekraczać granicę bez dokumentów;
  • jeśli opiekun jest w stanie wskazać miejsce tymczasowego pobytu, zwierzę może odbywać kwarantannę przy nim;
  • zwierzęta bez szczepienia przeciwko wściekliźnie, chipu i bez możliwości wskazania adresu pobytu w Polsce są kierowane na kwarantannę wyłącznie do oficjalnych ośrodków, a opiekun otrzymuje je z powrotem po jej zakończeniu, czyli 14 dniach.

Zaginęło zwierzę z Ukrainy – co zrobić?

Jeśli znasz sytuację, w której zwierzę z Ukrainy ma opiekuna i zostało z nim rozdzielone ze względów innych niż formalna kwarantanna, działaj. Możesz:

  • rozpowszechnić ogłoszenie w mediach społecznościowych;
  • skontaktować się z powiatowym lekarzem weterynarii i lecznicami, które świadczą pomoc zwierzętom z Ukrainy;
  • skontaktować się z Granicznym Lekarzem Weterynarii, który prowadzi dokumentację zwierząt przekraczających granicę w Korczowej i Dorohusku;
  • zgłosić się do organizacji prozwierzęcych, które organizowały transporty zwierząt – być może pies, kot czy fretka zostały w nich umieszczone przypadkowo.

Grupa Kynolodzy – Kynologom na Ukrainie, która niedawno zorganizowała transport humanitarny do Ukrainy, przygotowała specjalny formularz, który mogą wypełniać osoby z Ukrainy przekraczające granicę ze zwierzętami.

Jak możesz pomóc zwierzętom z Ukrainy i ich opiekunom?

Istnieje kilka sposobów na to, aby pomóc opiekunom, którzy wraz ze zwierzętami przyjeżdżają z terytorium Ukrainy do Polski. Przede wszystkim:

  • zaoferuj lokum dla rodziny ze zwierzętami – takich miejsc brakuje, a są niezbędne na 14 dni w przypadku psów, kotów i fretek, które odbywają kwarantannę;
  • pomóż w znalezieniu kliniki weterynaryjnej, która dopełni formalności, czyli została wyznaczona przez powiatowego lekarza weterynarii do chipowania i szczepienia psów, kotów oraz fretek z Ukrainy;
  • informuj obywateli Ukrainy o tym, że mogą przekraczać granicę ze zwierzętami i nie muszą ich porzucać czy oddawać do przypadkowych transportów;
  • pomóż rzeczowo, np. karmą, lekami i innymi produktami, których potrzebują zwierzęta.

Pamiętaj – ktoś, kto przebył granicę polsko-ukraińską ze swoim pupilem, nie chce go oddawać ani do domu tymczasowego, ani stałego. W Polsce jest bezpieczny, dlatego pomóż uchodźcy! Możesz sprawić, że ten pozostanie ze swoim zwierzęciem i nie będzie musiał się z nim rozstawać. To może skutkować dodatkową traumą dla człowieka i jego pupila. W Polsce przywłaszczenie zwierzęcia, które ma opiekuna, jest przestępstwem!

Każdy, kto ucieka przed wojną w towarzystwie swojego zwierzęcia, chce pozostać przy nim, gdy znajdzie się w bezpiecznym miejscu. Zadbaj o to, aby była taka możliwość. Zgłaszaj próby przywłaszczenia zwierząt odpowiednim organom.

Zwierzęta z Ukrainy bez dokumentów – dalsze postępowanie na terenie Polski

zwierzęta z ukrainy bez dokumentów

W związku z przekraczaniem przez uchodźców granicy polsko-ukraińskiej pojawił się problem towarzyszących ich zwierząt, jak i bezdomnych psów, kotów i fretek. Dotychczas do wjazdu do Polski konieczne były nie tylko oznakowanie i paszport, ale również szczepienie przeciwko wściekliźnie i wynik badania miareczkowania. Dla ułatwienia uchodźcom ucieczki z Ukrainy, która stała się celem militarnego ataku Rosji, procedury te zostały uproszczone.

Uproszczone procedury wwozu zwierząt z Ukrainy

Obecnie jedna osoba może przewieźć przez granicę niekomercyjnie do pięciu psów, kotów lub fretek. Odstąpiono od konieczności wykazania wyników badania miareczkowania. Do przejazdu bez dalszych konsekwencji zwierzęta muszą:

  • być oznakowane mikrochipem;
  • mieć ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie – sprzed mniej niż 12 miesięcy;
  • mieć dokument, np. paszport.

Jeśli opiekun zwierzęcia nie jest w stanie spełnić jednego z tych wymogów, wypełnia specjalne oświadczenie, w którym wpisuje adres tymczasowego pobytu. Jeżeli jest to niemożliwe, zwierzę jest zatrzymane na czas dwutygodniowej kwarantanny w wyznaczonym do tego miejscu, a następnie zwracane opiekunowi. Wszystko po to, aby zapobiec epidemii wścieklizny.

Co dalej ze zwierzętami z Ukrainy, które nie spełniają wymogów?

Polska, w ramach pomocy uchodźcom uciekającym ze zwierzętami, wzięła na siebie koszty chipowania oraz szczepienia psów przeciwko wściekliźnie. Również kwarantanna odbywa się na koszt budżetu państwa. Jak wygląda dalsze postępowanie w przypadku psów, kotów i fretek z Ukrainy, które nie mają chipów i szczepienia przeciwko wściekliźnie?

Punkty weterynaryjne na przejściach granicznych

Na dwóch przejściach granicznych – w Dorohusku i Korczowej – zostały utworzone specjalne jednostki weterynaryjne, prowadzone przez Granicznych Lekarzy Weterynarii. Odpowiadają za szczepienie i chipowanie zwierząt w momencie, gdy przekraczają one granicę ze swoimi opiekunami. Opiekun otrzymuje wówczas pozwolenie na wjazd na teren Unii Europejskiej. Co w przypadku pozostałych przejść?

Chipowanie i szczepienie zwierząt z Ukrainy

Zwierzęta z Ukrainy, wwiezione do Polski przez inne punkty graniczne i niespełniające wymogów związanych z chipem i szczepieniem przeciwko wściekliźnie, można zaprowadzić do jednej z wyznaczonych lecznic. Tam zwierzę zostanie zaszczepione i zachipowane, a właściciel musi podać wszystkie dane osobowe i kontaktowe. Dopiero po tym opiekun może uzyskać pozwolenie od powiatowego lekarza weterynarii na poruszanie się zwierzęcia po terenie Unii Europejskiej.

Co z pozostałymi kosztami weterynaryjnymi?

Budżet państwa nie pokrywa kosztów badania miareczkowania i przygotowania paszportu – a te często są potrzebne, aby zwierzę mogło przekroczyć dalsze granice państw Unii Europejskiej. W takim przypadku opiekun sam musi pokryć koszty. Jeśli zwierzę potrzebuje opieki weterynaryjnej, a właściciela na nią nie stać, wiele klinik na terenie całej Polski oferuje tańsze lub bezpłatne leczenie zwierząt z Ukrainy. Ogłoszenia można znaleźć w mediach społecznościowych, a informacje uzyskać bezpośrednio w klinikach.
W związku z sytuacją panującą na terenie Ukrainy wwóz zwierząt z opiekunami do Polski został ułatwiony. Nie oznacza to jednak, że można zignorować formalności – chronią one przed rozprzestrzenianiem się śmiertelnego dla zwierząt i ludzi wirusa wścieklizny. Warto pamiętać, że zwierzę na kwarantannie powinno być odizolowane od innych. Dodatkowo nielegalny wwóz kota, psa, czy fretki na terytorium Polski może skutkować odebraniem go i rozpoczęciem postępowania w sprawie przemytu.

Ciepłe uszy u kota nie są objawem gorączki. Jak rozpoznać, że kot jest chory?

ciepłe uszy u kota

Jeśli w trakcie głaskania kociego futra stwierdzisz, że pupil ma ciepłą główkę i małżowiny uszne, to nie wpadaj w panikę. Kociak zapewne wylegiwał się na słońcu albo grzał przy kaloryferze. Chcesz dowiedzieć się, jak rozpoznać, że kocur jest chory? Po czym poznać, że ma gorączkę?

Gorące uszy kota nie są objawem choroby

Jeśli lubisz koty i znasz ich zachowanie, to zapewne wiesz, że lubią wylegiwać się na słońcu albo spać w ciepłych miejscach przy kaloryferze. Niekiedy zwijają się w kłębek, a główkę chowają między łapkami. Nic zatem dziwnego, że głowa i uszy u kota są ciepłe. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy kocur wraca z jesiennego czy zimowego spaceru. Wtedy cały jest zziębnięty. Warto też wiedzieć, że temperatura ciała u zdrowego kota wynosi od 38 do 39 stopni, a więc o wiele więcej niż u człowieka. Dopiero przekroczenie tych wielkości świadczy o tym, że zwierzę gorączkuje. Gorączkę mierzy się w odbycie, przy pomocy specjalnego termometru.

Jak rozpoznać gorączkę u kota?

Kociak jest wówczas osowiały, wręcz apatyczny. Nie ma apetytu ani chęci do zabawy. Może postękiwać z bólu. Jest gorący w pachwinach, na brzuszku i na głowie. Zaobserwuj, czy nie ma innych niepokojących objawów, takich jak uporczywe drapanie uszu, wydzielina z oczu, nosa, odbytu lub dróg rodnych. Obejrzyj starannie jego sierść i sprawdź, czy nie ma kleszczy, pcheł lub ran po ugryzieniach innych zwierząt. Koty wychodzące niekiedy biorą udział w walkach z innymi kotami lub psami. Powodem mogą być też pasożyty w układzie pokarmowym oraz infekcje uszu.

Najczęstsze choroby uszu u kocurów

Infekcje uszne u kotów to zazwyczaj:

  • zapalenie ucha zewnętrznego i ucha wewnętrznego;
  • zapalenie ucha środkowego;
  • grzybica uszu;
  • świerzb skóry.

Jak je rozpoznać? Kotek często potrząsa głową i drapie uszy. Z przewodów słuchowych wypływa ropna wydzielina. Widoczne białe kropki to zwykle świerzbowce, powodujące uporczywy świąd. Z kolei zrogowacenia małżowiny i brzydki zapach z uszu świadczą o grzybicy skóry.

Kot ma chore uszy. Jak go wyleczyć?

Zabierz swojego pupila do lekarza weterynarii. Choroby uszu wymagają leczenia antybiotykami i wcierania przeciwgrzybiczych maści. Warto też kociaka odrobaczyć, a być może też poprawić jakość żywienia. Odpowiednia dieta poprawi odporność zwierzęcia na infekcje i pomoże mu odzyskać zdrowie.

Właściciel kota, który zna swojego futrzaka, z łatwością zauważy, że kot jest chory. Na szczęście większość schorzeń łatwo wyleczyć, a zwierzak znów zacznie dokazywać i domagać się zabawy.

Zwichnięta łapa u psa i inne urazy ortopedyczne. Jak pomóc zwierzęciu?

zwichnięta łapa u psa

Szalona zabawa w parku czy pogoń za kotem po nierównym terenie mogą skończyć się urazem kończyny. Narażone są także pieski uprawiające różne dyscypliny sportu.

Co robić, gdy pies kuleje? Czy łapa jest złamana, czy tylko zwichnięty staw? Jak pomóc pupilowi? Na czym polega leczenie takich kontuzji? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w tym artykule.

Dlaczego pies utyka?

Jeśli pies kuleje na przednią lub tylną łapkę, to znaczy, że nie może się na niej oprzeć, bo czuje silny ból. Dlatego podciąga do góry chorą kończynę i opiera się na trzech nogach. Powodem jest zwykle jakiś uraz, np. zwichnięcie stawu biodrowego czy naderwanie lub naciągnięcie ścięgna albo więzadła, ale też złamanie kości.

Zastanów się, co twój pupil robił przed chwilą

Czy biegł szybko, skakał przez przeszkody, a może niechcący dziecko podczas zabawy przytrzymało nieszczęśliwie jego łapkę? Jeśli kulawizna pojawiła się jakiś czas temu bez związku z takim zdarzeniem i stopniowo się pogłębia, to przyczyną może być jedna z chorób układu kostnego.

Najczęstsze urazy ortopedyczne u psów

Mogą mieć podłoże mechaniczne albo wiązać się z podeszłym wiekiem psiny. Najczęstsze schorzenia układu ruchu to:

  • zwichnięcie stawu kolanowego;
  • wypadnięcie rzepki;
  • złamanie kości udowej;
  • złamanie kości piszczelowej;
  • dysplazja głowy kości udowej;
  • skręcenie stawu skokowego;
  • złamania miednicy;
  • zerwanie więzadła krzyżowego przedniego.

Jakie psy narażone są na kontuzje kończyn?

Na uszkodzenia kości i stawów narażone są psy aktywne, trenujące różne dyscypliny sportu. Przyczyną może być przetrenowanie i przeciążenie układu kostnego, zwłaszcza u osobników dużych i ciężkich, takich jak dog, labrador czy owczarek.

Psy myśliwskie

Druga grupa ryzyka to psy ras myśliwskich, które dużo czasu spędzają na szalonej pogoni za dziką zwierzyną po zaroślach i polnych wertepach.

Psy z nadwagą i w podeszłym wieku

Obrażenia kończyn zdarzają się też u piesków, które na co dzień mają za mało ruchu albo cierpią na nadwagę czy zwyrodnienia spowodowane podeszłym wiekiem. Wówczas wystarczy niefortunny zeskok z kanapy, aby pies wymagał interwencji weterynaryjnej. Psiaki z potłuczeniami i poważnymi uszkodzeniami kości to często ofiary wypadków komunikacyjnych.

Zwichnięta łapa u psa. Jak odróżnić od złamania kości?

Osobie bez wiedzy fachowej wiedzy trudno jest odróżnić takie urazy. Zarówno złamana, jak i zwichnięta kończyna może być zniekształcona, podkulona lub wyprostowana na sztywno. Pies cierpi, a na dotyk może nawet reagować agresją w obronie własnej.

Wizyta u weterynarza

Częsty jest też obrzęk tkanek miękkich. Psiak, siadając, prostuje chorą łapkę i ma problem z chodzeniem po schodach. Najlepiej zabrać pupila do lekarza weterynarii, aby obejrzał go i sprawdził, co mu dolega. Diagnostyka polega zwykle na wykonaniu badania RTG.

W zależności od wyniku prześwietlenia weterynarz nastawia staw lub złamanie z przemieszczeniem kości, a potem robi usztywniający opatrunek.

Jak udzielić psu pierwszej pomocy?

Twój psiak doznał kontuzji, a ty nie możesz skontaktować się z lekarzem? Nałóż psu kaganiec, aby cię nie ugryzł z bólu. Potem usztywnij mu chorą nogę dwoma cienkimi listewkami i owiń bandażem elastycznym. Otwartą ranę zdezynfekuj i przyłóż kawałek jałowej gazy, a potem zawiń bawełnianym bandażem.

Jeśli psinę potrąciło auto lub rower i nie może chodzić, to przenieś go ostrożnie na prowizoryczne nosze i zawieź do weterynarza. Takie nosze możesz zrobić z kurtki, koca albo dywanika samochodowego.

Na czym polega leczenie chorej łapy?

Pęknięte kości zrastają się w ciągu 4–6 tygodni. Złamaną łapę lekarz usztywnia, aby ją unieruchomić. W przypadku złamań otwartych konieczny jest zabieg chirurgiczny. Potem trzeba zazwyczaj co 10 dni pójść z psiną na kontrolę i zmianę opatrunku.

Lekarz zleca środki przeciwbólowe. Przy okazji zapytaj też o radę odnośnie do diety i suplementów wapnia wzmacniającego kości czworonoga.

Jak rozpoznać wypadanie rzepki?

Rzepka to płaska kostka w stawie kolanowym łącząca kość udową i piszczelową. Amortyzuje nacisk nogi na podłoże, podpiera mięsień czworogłowy uda oraz umożliwia zginanie i prostowanie kończyny. O zwichnięciu rzepki u psa mówimy, gdy przemieści się ona w stawie i przestanie pełnić swoją funkcję.

Objawem jest wykrzywienie nogi w stawie. Przyczyną może być nagły zeskok połączony z niefortunnym lądowaniem na krzywo postawionej nodze. Ten rodzaj obrażenia dotyczy głównie małych zwierząt, które próbują pokonać skokiem duże wysokości.

Rehabilitacja po urazie. Pomóż psu wrócić do zdrowia

Kończyna po zdjęciu opatrunku jest przykurczona i boli przy próbie wyprostowania. Powrót do sprawności przyspieszą masaże obrzękniętych tkanek oraz zabiegi rehabilitacyjne. Specjaliści od zoofizjoterapii prowadzą z psami specjalne ćwiczenia, poprawiające ruchomość kończyny.

Specjalistyczne zabiegi

Popularne są też zabiegi polem magnetycznym, laseroterapii i jonoforezy. Pamiętaj, że pies po chorobie czy kontuzji jeszcze długo może być osłabiony, a zbyt długie spacery czy intensywne treningi nie pomogą mu odzyskać zdrowia i kondycję.

Podsumowanie

Trenując z psem dowolny rodzaj sportu, uważaj, aby go nie przemęczyć. Nie możesz od razu poddać psiaka intensywnym ćwiczeniom. Stopniowo zwiększaj obciążenia i czas treningów. Jeśli psina dotąd wolała odpoczynek na kanapie, to zaszkodzić może mu nawet długi trekking.

Równie istotne jest zapewnienie zbilansowanych posiłków, bogatych w wapń i dobre białko. Zwichnięta łapa u psa nie będzie dla niego niczym przyjemnym, a tobie przysporzy niepotrzebnego zmartwienia.

Grzybica uszu u kota. Jak rozpoznać i pokonać tę chorobę?

grzybica uszu u kota

Kot z piękną, zdrową sierścią to ozdoba gospodarstwa domowego i chluba domowników. Każdy właściciel kota wie, ile przyjemności sprawa głaskanie miękkiego, kociego futra. Jak miło jest, gdy kotek ociera się o nogi swoich opiekunów i głośnym mruczeniem oznajmia przywiązanie i ochotę na zabawę. Niekiedy zdarza się jednak, że zwierzę ma problemy dermatologiczne, a wtedy jego sierść i pyszczek nie wyglądają zachęcająco. Przyczyną mogą być grzyby, które wywołują grzybicę uszu u kota i inne odmiany tej choroby. Jak je rozpoznać i leczyć? Czy opiekun może zarazić się od pupila?

Poznaj przyczyny kociej grzybicy

Chorobę wywołują dermatofity, a konkretnie zarodniki grzybów z rodzaju Microsporum Canis i Trichophyton, które przenoszą się z sierści innych zwierząt. Pokonują one barierę ochronną w postaci układu immunologicznego i mikroflory skóry, a potem kolonizują naskórek, a także keratynę włosów i pazurów. Stopniowo zajmują kolejne części ciała. Niekiedy chory kot w trakcie wylizywania sierści przenosi grzyby do wewnątrz organizmu, a wtedy mogą one zaatakować organy układu oddechowego czy pokarmowego. Co więcej, część zarodników zostaje w miejscach, gdzie kot często przebywa, a więc na legowisku, kanapie czy w transporterze. Dlatego choroba jest trudna do zwalczenia i może nawracać.

Które zwierzęta narażone są na zakażenie?

Najbardziej narażone są osobniki niedożywione i zaniedbane. Często są to zwierzęta bezdomne czy zapomniane przez właścicieli. Ich układ immunologiczny nie działa tak sprawnie, jak u kotów zdrowych, karmionych odpowiednio dobraną karmą. Osobniki te zmagają się często z inwazją pcheł i kleszczy, których ugryzienia ranią naskórek i osłabiają organizm. Druga grupa ryzyka to pupile, które często przebywają wśród innych kotów, a więc kociaki podwórkowe i te oddawane pod opiekę do hoteli dla zwierząt. Grzybicą zarażają się czasem kotki podczas rui i karmienia kociąt, a także koty długowłose, takie jak persy. Czynnikiem zmniejszającym odporność na tego rodzaju infekcje jest też z stres.

Jak rozpoznać grzybicę skóry u kota?

Niektóre koty przechodzą infekcję bezobjawowo. Objawy grzybicy widać zwłaszcza w jej zaawansowanym stadium w postaci fragmentów zrogowaciałej sierści i naskórka, strupów i czerwonych plam na skórze szyi, grzbietu, podbrzusza i na opuszkach łap. W przypadku grzybicy uszu u kota, na jego głowie i uszach widać łuszczącą się skórę bez sierści. Uszy wyglądają wewnątrz, jakby były bardzo brudne. Kociak z zaawansowaną grzybicą drapie się i gryzie, bo dokucza mu świąd. Tak powstają ranki w skórze, w których łatwo rozwija się infekcja bakteryjna. Zwierzę traci apetyt i ochotę na zabawę.

Jakie miejsca na ciele zwierzaka mogą być zaatakowane przez grzyby?

Dermatofitoza może zaatakować różne miejsca na skórze i w organizmie kota. Ze względu na umiejscowienie wyróżniamy odmiany grzybicy:

  • grzybica ucha zewnętrznego i kanału słuchowego;
  • grzybica pazurów;
  • zapalenie skóry na tle grzybiczym;
  • grzybica organów wewnętrznych.

Na czym polega leczenie grzybicy u kota?

Zwierzaka ze zmianami skórnymi zabierz do gabinetu weterynaryjnego. Przed zdiagnozowaniem weterynarz zwykle pobiera próbkę zmienionego naskórka do badania laboratoryjnego. Walka z chorobą obejmuje leczenie miejscowe poprzez wcieranie w zmienione chorobowe miejsca maści, szamponów i płukanek. Świetnie działają też uzupełnione tabletki, które podaje się razem z karmą. W przypadku powikłań skórnych konieczny jest też antybiotyk. Twój kot ma pasożyty? Poproś lekarza weterynarii o skuteczny środek, zwalczający pchły i kleszcze. W trakcie rekonwalescencji kociak powinien nosić specjalny kołnierz, który uniemożliwi mu wylizywanie lekarstw ze skóry.

Walka z infekcją grzybiczą. O czym warto pamiętać?

W trakcie leczenia trzeba dezynfekować dom, a zwłaszcza legowisko kotka i miejsca, gdzie lubi leżeć. W sklepie zoologicznym kupisz skuteczne środki do dezynfekcji w formie aerozolu. Spryskaj nim transporter zwierzaka, jego drapak i zabawki. Zdezynfekuj szczotki do czesania sierści. Kocury z długim futrem przed leczeniem trzeba ostrzyc. Ułatwi to smarowanie skóry maścią i obserwację objawów. Zadbaj też, aby mruczek dostawał w pełni zbilansowane pożywienie. W razie potrzeby uzupełnij je suplementami, które wzmocnią jego układ odpornościowy.

Grzybica uszu u kota. Jak się nie zarazić od zwierzęcia?

Jest to choroba zakaźna, na szczęście dla człowieka mało zaraźliwa. Zdarzają się jednak przypadki, że opiekunowie zarażają się od swoich pupili. Dlatego pamiętaj, aby przed zabiegami pielęgnacyjnymi i leczniczymi włożyć rękawiczki. Narażone na zakażenie są zwłaszcza osoby z chorobami autoimmunologicznymi, w trakcie chemioterapii oraz seniorzy i małe dzieci.

Na czym polega profilaktyka grzybicy?

Przede wszystkim kot powinien dostawać karmę dobrej jakości, przystosowaną do jego wieku i potrzeb żywieniowych. Poza tym pilnuj, aby twój pupil nie miał pasożytów skórnych. W zapobieganiu grzybicy pomaga też kocia toaleta, czyli wylizywanie sierści. Jeśli twój kociak ma długie futro, to jego języczek może nie wystarczyć. Wyczesuj mu regularnie martwą sierść i wyrzucaj ją do kosza.

Każdy miłośnik kotków uwielbia głaskanie kociego futra. Warto jednak pamiętać, że kot w domu to nie tylko przyjemność i zabawa. To również obowiązek dbania o jego zdrowie.

Rasa psa z długimi uszami – lista ras psów myśliwskich. Nie tylko basset hound

rasa psa z długimi uszami

Uszy u psa mogą przybierać różne kształty. Jedne są malutkie, prawie niewidoczne, inne zawsze stoją na baczność, niczym u oficerów. Ale rasa psa z długimi uszami to dopiero wyjątkowy i niezwykle urokliwy pupil! Poznajcie przedstawicieli psów, których uszy są długie, ale i piękne!

Rasa psa z długimi uszami. Dlaczego psy myśliwskie mają długie uszy?

Rasa psa z długimi uszami. Dlaczego psy mają długie uszy?

Psy z długimi uszami to przede wszystkim psy myśliwskie. Wygląd w przypadku tych ras to kwestia drugorzędna, bowiem najważniejsze są ich cechy charakteru, a przede wszystkim instynkt, dzięki któremu świetnie sprawdzają się na polowaniu.

Długie uszy u psów myśliwskich są wynikiem wieloletniego doboru. Łączenie ze sobą psów posiadających konkretne cechy charakteru miało za zadanie wzmocnienie poszczególnych zachowań oraz umiejętności u tej grupy psów. I faktycznie, tak też się stało, ale w parze z charakterem szedł także wygląd, w tym długie uszy w przypadku wybranych ras.

Rasy psa z długimi uszami – nie tylko basset hound

Myśliwska rasa psa z długimi uszami

Najbardziej znanym przedstawicielem długouchych jest nie kto inny, jak basset hound. Pies tej rasy ma prześliczne długie uszy, które są jego znakiem rozpoznawczym. Basset jest zarówno świetnym towarzyszem rodzinnym, szybko przywiązującym się do swoich właścicieli, jak i znakomitym psem myśliwskim, którego charakteryzuje wyśmienity węch oraz upór.

Jakie jeszcze rasy psów mają długie uszy? Rasa psa o dużych uszach to między innymi:

Czy rasa psa z długimi uszami wymaga specjalnej pielęgnacji?

Czy rasa psa z długimi uszami wymaga specjalnej pielęgnacji

Większość ras psów z oklapniętymi, długimi uszami to psy myśliwskie, a co za tym idzie – bardzo energiczne, posiadające pewne instynkty, które wymagają kontroli. Czworonogi te wymagają szkolenia, nie są też dobrymi psami tylko do towarzystwa, gdyż od swoich właścicieli wymagają odpowiedniej pielęgnacji, do której zalicza się między innymi ruch.

Dla kogo są psy myśliwskie?

Chociaż na co dzień mogą być łagodne, psy myśliwskie bywają uparte, szczególnie gdy wyczują trop. Instynkt łowiecki nie jest łatwy do opanowania, jeśli mały pies, czyli szczeniak, nie będzie odpowiednio prowadzony.

Rasy psów myśliwskich nie są dobre dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z tymi zwierzakami, nie oznacza to, że nie można adoptować ich jako psów do towarzystwa.

Jaki dom dla psów gończych?

Psy z wiszącymi uszami – zarówno wyżeł, jak i pies gończy czy przedstawiciel rasy basset hound, doskonale odnajdą się w domu pełnym miłości oraz ruchu, u rodziny z dziećmi, a nawet w miejskim blokowisku!

Problemy, z jakie mogą towarzyszyć rasom psów z długimi uszami

Problemy, z jakie mogą towarzyszyć rasom psów z długimi uszami

Każda psia rasa ma swoje indywidualne wymagania! Psy długowłose wymagają częstego szczotkowania, krótkowłose w zależności od konkretnej rasy mogą mieć też swoje genetyczne przywary.

Nie inaczej jest w przypadku piesków ze zwisającymi uszami. Choć mają one różne kształty i rozmiary, przeważnie przylegają do policzków, co utrudnia wentylację kanałów słuchowych.

Pielęgnacja i profilaktyka

Rasa psa z długimi uszami jest zatem narażona na problemy ze słuchem. Pielęgnacja na szczęście jest bardzo prosta i wymaga sprawdzania po każdym spacerze, gdyż zwierzę ma tendencję do zbierania ciał obcych podczas przechadzki szczególnie w warunkach leśnych.

Gałązka czy suchy kwiatek nie są dla psa zagrożeniem, ale gdy dostaną się w głąb ucha mogą powodować dyskomfort. Opiekun powinien również od czasu do czasu sprawdzać ilość woskowiny, a w przypadku nieprzyjemnego zapachu ważna jest konsultacja weterynaryjna.

Długie uszy u psa – podsumowanie

Psia sierść może mieć różnorodne umaszczenie i tak też jest w przypadku psich uszu. Przybierają one przeróżne kształty, a na ich tle zdecydowanie wyróżniają się rasy psów z długimi uszami. Psiaki te wymagają nie tylko odpowiedniej pielęgnacji, ale także opieki – właściciel samodzielnie musi sprawdzić, czy przylegające do policzków uszy są na pewno zdrowe.

Dodatkowym utrudnieniem mogą być też włosy, które, jak w przypadku afgańczyków, mają tendencję do kołtunienia, szczególnie w okolicach uszu oraz ogona!

Mocznica u psa. Jak sobie radzić z niewydolnością nerek u pupila?

mocznica u psa

Mocznica u psa nie daje o sobie znać, aż do momentu, w którym 75% nerek ulegnie uszkodzeniu. Objawy, które świadczą o niewydolności nerek, są bardzo niepokojące i różnią się w zależności od psa. Mogą to być wymioty, drgawki, ogólne osłabienie organizmu, jak i brak wydolności oddechowej. Przewlekła niewydolność nerek to bardzo niebezpieczna choroba, której można zapobiec dzięki regularnym wizytom w gabinecie weterynaryjnym.

Jak dbać o psie nerki, czyli mocznica u psa

Choroby u zwierząt są bardzo zdradliwe. Po pierwsze, wiele z nich nie daje żadnych objawów w pierwszym stadium. Po drugie psy, jak i koty nie mają możliwości podzielenia się z właścicielem tym, że źle się czują lub coś je po prostu boli. O tym, że ze zwierzakiem coś jest nie tak, opiekun dowiaduje się na ogół już na dość zaawansowanym etapie choroby. Nie inaczej jest w przypadku niewydolności nerek, którą potocznie nazywa się mocznicą u psa.

Mocznica u psa dotyka psy po 8. roku życia, ale badania kierunkowe należy przeprowadzać już u psiaków, które skończyły 5 lat. Nerki u psa są dość wrażliwym organem, który może zostać uszkodzony w wyniku innych chorób, do których zalicza się także odkleszczowa babeszjoza. Również choroby bakteryjne, urazy mechaniczne, jak i zła dieta mogą doprowadzić do przewlekłej niewydolności nerek.

Kogo mocznica u psa dotyka najczęściej?

Im starszy pies, tym szansa na to, że pupil zmagać się będzie z chorobą nerek, jest wyższa. Jednak również i rasa ma znaczenie. Mocznica u psa jest stosunkowo popularną chorobą wśród wielu ras. Badanie krwi w kierunku jej wykrycia powinno się przeprowadzać minimum raz w roku u psów ras, takich jak:

Choć są to rasy szczególnie narażone, nie można zapominać, że mocznica u psa może wystąpić bez względu na rasę, dlatego również i popularne kundle powinny być poddawane profilaktycznym badaniom przez lekarza weterynarii.

Jakie objawy daje mocznica u psa?

Uszkodzenie nerek u psa przez bardzo długi czas nie daje żadnych objawów. Dopiero niemal całkowite ich wyniszczenie prowadzi do ostrej niewydolności nerek, której objawy są nagłe. To przede wszystkim gwałtowny i zauważalny spadek ilości moczu, a często nawet całkowite zatrzymanie. Mogą dochodzić do tego wymioty i biegunka, a pies staje się apatyczny.

Bardzo charakterystyczny jest również zapach z pyska, który przypomina mocz, co oznacza, że mocznik znajduje się w krwiobiegu psa. Mocznica u psa przy ostrej niewydolności nerek jest stanem zagrożenia i wymaga natychmiastowej ingerencji weterynarza. Zatrucie moczem można wyleczyć tylko poprzez podanie kroplówki z antybiotykami, a dodatkowo pies powinien mieć wykonane USG nerek.

Mocznica u psa. Czy da się ją leczyć?

Nefronom w nerce nie można przywrócić funkcji, dlatego też mocznica u psa jest chorobą, z którą czworonóg będzie musiał funkcjonować do końca życia. Dzięki odpowiedniej pielęgnacji można schorzenie zatrzymać, co znacznie wydłuży życie pupila.

W momencie wystąpienia ostrej niewydolności nerek stosuje się przede wszystkim kroplówki z dodatkiem leków przeciwwymiotnych, które wspomagają oczyszczanie organizmu z mocznika. Dodatkowo następuje suplementacja potasu, którego niedobór jest powszechny podczas zatrucia mocznikiem. Lekarz weterynarii z pewnością poda pupilowi także leki wychwytujące fosfor, aby obniżyć jego poziom w organizmie.

Przy przewlekłym problemie nerkowym oprócz kroplówek bardzo ważne są leki obniżające ciśnienie oraz zwiększające poziom czerwonych krwinek.

Mocznica u psa a badania profilaktyczne

Gdy mowa o zdrowiu zwierząt, należy pamiętać, że jednym z najważniejszych elementów, które pomagają czworonożnym pupilom zachować formę, jest odpowiednia dieta. Powinna ona być dopasowana do rasy, do potrzeb i przede wszystkim do ruchu, dlatego warto skorzystać z porad zwierzęcych dietetyków. W przypadku niewydolności nerek u psa jego dieta również powinna ulec zmianie, ale nie wolno robić tego na własną rękę, a jedynie po wykonaniu badań i konsultacji z lekarzem.

Mocznica u psa jest chorobą, którą można wykryć jedynie poprzez regularne badanie moczu oraz krwi. To właśnie podczas analizy pod mikroskopem można wychwycić na przykład zbyt wysoki poziom kreatyniny, który świadczy o problemie z narządem, jakim są nerki.

Mocznica u psa nie jest chorobą śmiertelną, choć nieleczona faktycznie może prowadzić do śmierci pupila. Rokowania psów, u których choroba została wykryta we wczesnym stadium, są naprawdę wysokie! Nawet jeśli wymagana jest okresowa dializa, nie oznacza to, że pies nie może cieszyć się wspaniałym życiem. Najważniejsze to regularnie badać zwierzaka – tylko w ten sposób można zapobiec gwałtownemu atakowi choroby!

Tyłozgryz u psa, czyli problem ortodontyczny u czworonoga. Jak sobie z nim radzić?

tyłozgryz u psa

Wada zgryzu dotyczy wszystkich ssaków. W większości przypadków jest to jedynie problem estetyczny, który nie wpływa na komfort codziennego życia. Czasem jednak tyłozgryz u psa może prowadzić do kaleczenia żuchwy podczas posiłków. To właśnie wtedy wymagana jest konsultacja z lekarzem weterynarii i zastosowanie odpowiedniego leczenia.

Ortodontyczny problem, czyli tyłozgryz u psa

Ocena zgryzu u psa nie jest taka prosta! Najpierw trzeba wiedzieć, że istnieje kilka typów zgryzów, które mogą wpływać na jakość życia czworonoga. Najpowszechniejszym rodzajem zgryzu jest zgryz nożycowy i to właśnie on jest najbardziej pożądanym i prawidłowym wśród większości psich ras. Zgryz kleszczowy występuje natomiast u psów pasterskich – w tym przypadku siekacze szczęki i żuchwy po prostu na siebie zachodzą. Do wadliwych zgryzów zalicza się zgryz naprzemienny, w którym siekacze dolne są wysunięte na przód i położone za siekaczami górnymi.

U psów wyróżnia się także przodozgryz oraz tyłozgryz. W pierwszym przypadku siekacze dolne są wysunięte do przodu dużo bardziej niż górne, co można zauważyć w przypadku niektórych psów rasowych, takich jak boksery. Tyłozgryz u psa to natomiast odwrotność, czyli siekacze żuchwy są znacznie cofnięte w stosunku do siekaczy górnych.

Czy tyłozgryz u psa jest poważną wadą zgryzu?

W większości przypadków tyłozgryz u psa jest jedynie problemem estetycznym i nie wymaga interwencji weterynaryjnej. Uzębienie psa, choć początkowo może prowadzić do kaleczenia dziąseł, po pewnym czasie przestaje sprawiać dyskomfort.

Diagnozy wady zgryzu może dokonać tylko lekarz weterynarii, ale jedynie po wyrżnięciu się zębów stałych. Aby zatem w pełni ocenić wadliwość zgryzu u pupila, musisz poczekać aż wypadną mu zęby mleczne. W większości przypadków tyłozgryz u psa nie powoduje problemów z gryzieniem, dlatego też nie uznaje się go za dużą wadę, jeśli pies nie będzie brał udziału w wystawach psów rasowych.

Jak leczyć tyłozgryz u psa?

Leczenie wad zgryzu u psów uważa się za temat kontrowersyjny i stosuje się je tylko w przypadku wad zębowych, które utrudniają codzienne funkcjonowanie. Aparat ortodontyczny dla psa musi być stale kontrolowany przez lekarza weterynarii, który może ocenić, czy nie doszło do jego uszkodzenia, na przykład podczas zabawy.

Leczenie ortodontyczne trwa od dwóch do czterech miesięcy, co zależne jest od wielkości wady. Nie oznacza to, że po tym czasie pies będzie miał prawidłowy zgryz – im poważniejsza wada, tym większa szansa na pełną eliminację tyłozgryzu u psa jest niższa. Opiekun powinien mieć też na uwadze, że noszenie aparatu ortodontycznego przez psa powoduje ogromny dyskomfort, co może wpłynąć na zachowanie czworonoga.

Leczenie ortodontyczne u psów jest dość kontrowersyjną kwestią. Tyłozgryz u psa jest jednak wadą, która może powodować znaczny dyskomfort, dlatego diagnozę powinien przeprowadzić doświadczony lekarz weterynarii. Nie zawsze noszenie aparatu będzie dobrym rozwiązaniem, czasem wystarczy usunięcie zęba, co ma miejsce w momencie, gdy kieł stale kaleczy podniebienie czy policzki. Są to jednak sytuacje sporadyczne i całkowicie uzasadnione. Przed decyzją upiększania psa warto postawić sobie pytanie, czy na pewno taka wada zgryzu przeszkadza pupilowi, czy jest może wyłącznie problemem estetycznym?

Czy na granicy z Ukrainą błąkają się porzucone zwierzęta? Poznaj fakty!

porzucenia zwierząt na granicy z ukrainą

Wielu wielbicieli zwierząt w Polsce zaangażowało się w pomoc zwierzętom z Ukrainy. One również, podobnie jak ludzie, cierpią w wyniku militarnej agresji Rosji. Niestety, w związku z dużym szumem informacyjnym pojawiło się wiele niepewnych informacji, które są w emocjach rozprzestrzeniane przez użytkowników mediów społecznościowych. Jedna z nich dotyczy zwierząt masowo porzucanych na granicy z Ukrainą. Czy jest w niej choć ziarno prawdy?

Na granicy nie ma błąkających się psów i kotów

Niedawno z transportem humanitarnym przez granicę przejechali wolontariusze z inicjatywy Kynolodzy – Kynologom na Ukrainie. Aktywiści wprowadzili na teren Ukrainy dwa tiry wypełnione uprzednio zebranymi darami, wśród których znalazły się żywność dla ludzi, karmy dla psów i leki dla okolicznych szpitali. Planowana jest druga taka sama akcja.

Jednocześnie jedna z organizatorek, Joanna Szpiega-Bzdoń, zdementowała pogłoski na temat stad bezdomnych psów i kotów błąkających się na granicy i w głębi kraju. „W tym miejscu nie ma porzuconych psów czy kotów” – napisała w podsumowaniu akcji humanitarnej na grupie Kynolodzy – Kynologom na Ukrainie, założonej na portalu Facebook.

Fake newsy – jak je rozpoznać?

Fake newsy są jedną z prób wprowadzeniu konfliktu i zamętu w kręgach osób zaangażowanych w pomoc Ukrainie. Mogą też kształtować negatywne podejście do uchodźców. Z tego względu nie wierz we wszystko, co przeczytasz. Zawsze sprawdź, czy informacja może być zweryfikowana w godnym zaufania źródle. Oceń, czy jest napisana rzeczowo, przedstawia fakty, opinie osób znanych. Dowiedz się, czy cytat nie został zmanipulowany, zwłaszcza gdy przedstawia kogoś w złym świetle.

Jednym z elementów, które znacznie utrudniają pomoc zwierzętom, są fake newsy takie jak ten o masowo porzucanych zwierzętach na granicy z Ukrainą. Zanim rozpowszechnisz podobne informacje albo w nie uwierzysz, sprawdź, czy mogą być prawdziwe.

Transport zwierząt z Ukrainy w trakcie wojny. Jak inne państwa zmieniały swoje przepisy?

transport zwierząt z ukrainy do innych krajów

Choć od początku ataku militarnego Rosji na Ukrainę nie minęły jeszcze dwa tygodnie, to już kilka krajów zdecydowało się złagodzić przepisy dotyczące wwozu zwierząt z Ukrainy na ich terytorium. Dotyczą one jedynie przewozów niekomercyjnych, co w praktyce oznacza zwykle opiekunów wraz z ich własnymi zwierzętami. Poznaj sytuację na innych granicach.

Przewóz zwierząt z Ukrainy na Słowację

Podobnie jak w Polsce, również na Słowacji zdecydowano się na zmianę przepisów. Tutaj także zwierzę musi spełniać podstawowe wymogi, którymi są:

  • wszczepiony microchip;
  • aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie – z ostatnich 12 miesięcy;
  • paszport.

Jeśli któreś z tych wymagań nie zostanie zrealizowane, konieczne będzie wypełnienie formularza podczas przekraczania granicy. Zwierzęta podlegają wówczas czternastodniowej kwarantannie.

Przewóz zwierząt z Ukrainy na Węgry

Dotychczas, w obawie przed wścieklizną, na Węgry wjechać mogły psy, koty i fretki, których właściciele otrzymali odpowiednie zezwolenie. Obecnie należy wypełnić na granicy formularz rejestracyjny, dzięki któremu zwierzę może być identyfikowane. Władze regionalne są odpowiedzialne za dalsze działania związane m.in. z kwarantanną przewiezionych psów, kotów i fretek.

Przewóz zwierząt z Ukrainy do Rumunii

Zwierzęta mogą wjeżdżać na teren Rumunii w celach niekomercyjnych, co jest równoważne z przekroczeniem granicy z opiekunem. Aby było to możliwe od razu, zwierzę musi:

  • mieć mikrochip lub tatuaż;
  • być zaszczepione przeciwko wściekliźnie.

Zwierzęta mogą, ale (nie muszą) mieć wynik miareczkowania, czyli określenie przeciwciał przeciwko tej chorobie.

Co dzieje się w przypadku niedopełnienia formalności od razu?

Jeśli pies, kot lub fretka nie spełniają choć jednego z wymogów, opiekun podczas przekraczania granicy jest odpowiedzialny za wypełnienie odpowiedniego formularza. Trzeba w nim podać m.in. miejsce pobytu zwierzęcia. Po dostaniu się na terytorium Rumunii opiekun może dopełnić reszty formalności, co zapewni legalny pobyt ze zwierzęciem.

Przewóz zwierząt z Ukrainy do Norwegii

W standardowej sytuacji przepisy związane z przewozem zwierząt do Norwegii są jednymi z najbardziej surowych na świecie. Obecnie zostały one złagodzone, aby ułatwić zwierzętom z Ukrainy podróż razem z opiekunami. Co jest wymagane? Oto droga postępowania:

  • każde zwierzę będzie skontrolowane na granicy. Jeśli to możliwe, warto zgłosić jego przewóz wcześniej;
  • po przekroczeniu granicy każde zwierzę bez wyniku testu miareczkowania będzie poddawane temu badaniu. Do czasu uzyskania wyniku będzie przebywać w oficjalnym ośrodku. Po udowodnieniu odpowiedniego miana przeciwciał zwierzę będzie mogło przebywać z opiekunem pod ustalonym adresem, na kwarantannie domowej.

Co ze zwierzętami nieszczepionymi przeciwko wściekliźnie?

O wiele gorzej wygląda sytuacja zwierząt, które nie były szczepione przeciwko wściekliźnie. W związku z przepisami i koniecznością wykonywania serii badań zostaną one skierowane na kwarantannę trwającą nawet do 4 miesięcy. To jednak nie wszystko. Każde zwierzę przejdzie terapię przeciwko tasiemcom i zostanie zachipowane

Jakie zwierzęta z Ukrainy nie wjadą do Norwegii?

Zgodnie z powyższymi przepisami granicę z Norwegią może przekroczyć jedynie obywatel Ukrainy ze swoim pupilem przewożonym niekomercyjnie. Nie zostanie on obciążony kosztami powyższych postępowań. Warto też przypomnieć, że nie zmieniły się rasy, z którymi nie można wjechać na terytorium Norwegii. Są to:

Coraz więcej krajów łagodzi przepisy związane z uchodźcami z Ukrainy, którym towarzyszą zwierzęta. To sprawia, że ludzie nie muszą porzucać swoich pupili i mogą wraz z nimi ratować się przed wojną. W naszym kraju również zmianie uległy przepisy jeśli chodzi o zasady wwozu zwierząt na terytorium Polski. Warto ich przestrzegać, aby nie mieć problemów z przekroczeniem granicy.

Źródło: Kynolodzy – Kynologom na Ukrainie

Problemy z przewozem zwierząt z Ukrainy – na co uważać?

problem z transportem zwierząt z ukrainy

Procedury wwozu zwierząt z Ukrainy zostały uproszczone ze względu na atak militarny Rosji na ten kraj. Wojna stanowi zagrożenie nie tylko dla ludzi, ponieważ dotyka także zwierząt. Wielu Ukraińców decyduje się na wyjazd z kraju ze swoim zwierzęciem. Psy, koty i inne gatunki, które towarzyszą człowiekowi, przewożone są również przez osoby dobrej woli i organizacje prozwierzęce. Skala tego zjawiska oraz próby łamania i tak łagodnych przepisów sprawiły, że na granicy polsko-ukraińskiej pojawiły się problemy z przewozem zwierząt. Sprawdź, kogo dotyczą i na co zwracać uwagę.

Straż graniczna nadal przepuszcza ludzi ze zwierzętami

Nie jest prawdą, że straż graniczna nagle przestała wpuszczać do Polski ludzi ze zwierzętami. Pojawiły się pogłoski, jakoby zwierzęta były rekwirowane, a ich opiekunowie bez porzucenia pupili nie mogli opuścić Ukrainy. Żadna z tych rzeczy nie jest prawdą – nie warto wierzyć w fake newsy i szerzyć dezinformacji.

Granicę z psem, kotem lub fretką z Ukrainy można przekroczyć w trzech sytuacjach:

  • gdy zwierzę ma mikrochip, paszport i szczepienie przeciwko wściekliźnie – bez dodatkowych formalności;
  • gdy zwierzę nie ma jednej z wymienionych rzeczy – konieczne jest wypełnienie oświadczenia z podaniem adresu docelowego, gdzie zwierzę przejdzie zdalną kwarantannę przy opiekunie;
  • gdy brakuje powyższych dokumentów i nie jest możliwe wskazanie adresu – opiekun wypełnia oświadczenie, po czym zwierzę trafia na 14 dni do izolacji w jednym z oficjalnych ośrodków, a potem wraca do opiekuna.

Warto przypomnieć, że przepisy mają na celu zapobieganie epidemii wścieklizny, która od kilku miesięcy jest obecna w Polsce. W czasie pokoju do przekroczenia granicy polsko-ukraińskiej potrzebne są:

  • mikrochip;
  • paszport;
  • aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie – wykonane maksymalnie 12 miesięcy od daty przekraczania granicy;
  • wynik badania miareczkowania.

Ile psów, kotów i fretek można przewieźć naraz z Ukrainy?

Warto dodać, że przepisy zostały złagodzone wyłącznie dla przewozu niekomercyjnego. Mowa więc o takiej liczbie zwierząt, która nie przekracza 5 osobników powyższych gatunków na jedną osobę. Ze zwierzętami mogą przebywać obywatele Ukrainy, państw Unii Europejskiej lub państw trzecich. Transport większej liczby uznawany jest automatycznie za komercyjny. Jak więc przewieźć więcej potrzebujących zwierząt przez granicę? Należy:

  • udowodnić, że zwierzęta należą do konkretnej osoby – dotyczy opiekunów i hodowców;
  • zabrać dodatkowe osoby, aby liczba zwierząt wynosiła maksymalnie 5 na każdego pasażera;
  • uzyskać zezwolenie na przewóz – dotyczy głównie organizacji prozwierzęcych.

Warto dodać, że w razie złapania na próbie nielegalnego transportu zwierzęcia przez granicę może zostać ono skonfiskowane, a wobec osoby, która zdecydowała się na taki czyn, zostanie wszczęte postępowanie.
Jak widać, obywatele Ukrainy nie muszą się obawiać przekraczania granicy ze swoimi podopiecznymi. Przy realizacji minimum formalności każdy może przewieźć jednorazowo przez granicę do pięciu zwierząt. W innym przypadku konieczne jest oficjalne zezwolenie lub potwierdzenie, że transport nie jest przemytem i nie stanowi komercyjnego przewozu zwierząt.

piesikotzukrainyakcja

Tabletki, krople, a może obroża? Wybierz najlepszą ochronę przed pchłami i kleszczami dla Twojego psa

obroża foresto na pchły i kleszcze.

Musisz wiedzieć, że kleszcze żerują już w temperaturze powyżej +5 stopni, zaś pchły właściwie przez cały rok. Dlatego tak ważne jest, by chronić czworonoga, stosując skuteczne preparaty na pchły i kleszcze. Które z nich wybrać? Jakie będą najlepsze dla szczeniaka, a jakie dla dorosłego psa? Sprawdź!

Tabletki na kleszcze – zalety i wady preparatu

Od kilku lat na polskim rynku dostępne są tabletki na kleszcze dla psów. Podaje się je zwierzęciu średnio raz na kilka lub kilkanaście tygodni (tabletki Braveco co 12 tygodni). Po ich zażyciu substancja aktywna przedostaje się do układu pokarmowego psa, skąd stopniowo uwalniana jest do krwi. Kiedy pasożyt przyczepi się do Twojego czworonoga i zacznie żer na skórze, substancja czynna w ciągu kilku godzin doprowadzi do śmierci pajęczaka.

To bardzo wygodna forma ochrony psa przed kleszczami, która ma jednak swoje wady. Co prawda tabletka będzie paraliżować i zabijać pasożyty dość szybko, ale nie uchroni zwierzęcia przed ukąszeniami kleszczy. Istniej więc ryzyko, że pajęczak może zdążyć wyrzucić wraz ze śliną pierwotniaki powodujące zakażenie babeszjozą. Tabletki polecane są wyłącznie dla psów dorosłych.

obroza foresto na pchly i kleszcze 2

Obroża na kleszcze – skuteczna ochrona na długo

Na rynku dostępne są również obroże na kleszcze i pchły dla psów. Kiedy jedną z nich założysz swojemu psu, możesz być pewien, że obroża będzie chronić go przed pasożytami w sposób kontaktowy. Co to oznacza? Przez cały czas, kiedy obroża pozostaje zapięta na szyi zwierzęcia i ma kontakt z jego skóra oraz sierścią, uwalnia substancję aktywną, która zabija pasożyty w bezpośrednim kontakcie z psem. Słowem, pasożyty nie muszą ukąsić Twojego pupila, by zginąć. Pamiętaj jednak, że obrożę może nosić dorosły pies, który nie będzie próbował jej ściągnąć ani przypadkowo zjeść.

Jedną z najskuteczniejszych obecnie jest obroża przeciw kleszczom Foresto do 8 kg – Fera.pl. Jest ona bezwonna, wodoodporna i zapewnia ochronę psu nawet do 8 miesięcy. Możesz kupić także obrożę Foresto dla dużych psów – powyżej 8 kg. Z łatwością dostosujesz ją do obwodu szyi swojego czworonoga, zaciskając ją tak, by przylegała ciasno do szyi zwierzęcia, lecz byś mógł włożyć pomiędzy nią a szyję dwa palce. Pozostałą cześć obroży po prostu odetnij. 

Krople na kleszcze – czy faktycznie działają?

Krople podobnie jak tabletka nie chronią zwierzęcia przed przyczepianiem się do niego pasożytów, ale powodują szybką śmierć kleszczy i pcheł, które rozpoczną żer na skórze psa. Są to tzw. preparaty spot-on. Ich działanie polega na uwalnianiu przez gruczoły łojowe i mieszki włosowe substancji aktywnej. Ta z kolei szybko paraliżuje i zabija pasożyty.

obroza foresto na pchly i kleszcze 1

Choć krople to dość skuteczne rozwiązanie, to niektórzy właściciele ich nie lubią. Preparaty typu spot-on zwykle działają przez około 4 tygodnie na kleszcze i 8-12 na pchły. Aplikację trzeba więc powtarzać dość często – w okresie letnim nawet co miesiąc. Mimo to krople są równie chętnie wybierane, jak obroże czy tabletki. Szczególnie dlatego, że to wciąż najlepszy środek przeciwko kleszczkom i pchłom dla szczeniąt. Są bezpieczne dla ich zdrowia i mogą być stosowane już po ukończeniu przesz psiaka 7 tygodnia życia. 

Teraz już wiesz, jak działają produkty przeciwko pchłom i kleszczom dla psów. Przygotuj się na nadchodzącą wiosnę i już teraz zabezpiecz swojego czworonoga przed pasożytami.

Kynolodzy – kynologom na Ukrainie. Pierwsza część dostawy darów zakończona sukcesem. 7 marca rozpoczęła się kolejna zbiórka

ukraina kynolodzy dostarczyli transport humanitarny

Działania mają pomóc naszym wschodnim sąsiadom, będących celem agresji rosyjskiej. Dary trafiły już do Lwowa. Pomoc została wysłana stamtąd do Charkowa i Kijowa.  

Kynolodzy prężnie pomagają naszym wschodnim sąsiadom

Polscy kynolodzy w nocy 5 marca zakończyli pierwszą część akcji pomocy humanitarnej dla Ukrainy. Pierwsza dostawa najpotrzebniejszych rzeczy dotarła do Lwowa. Niedługo później do Charkowa wysłano kolejne towary, w tym medykamenty do szpitala oraz żywność dla ludzi i karmę dla zwierząt. Rzeczy te będą dystrybuowane przez lokalnych działaczy związku kynologicznego. Dary trafią również do Kijowa, gdzie specjalny kurier dostarczy niezbędne leki do szpitala.

Kynolodzy pomagają Ukrainie. Deklarowane są kolejne działania

Na tym jednak nie koniec. Od poniedziałku 7 marca przeprowadzana jest kolejna zbiórka dla zwierząt. W rozmowie z Oko.press prof. Marcin Urbaniak z Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie zaznaczył, że potrzebne są zarówno żywność, jak i akcesoria typu transportery, legowiska, koce termiczne, kuwety, żwirek, przekąski dla kotów, psów, królików, gryzoni oraz wszelkich innych domowych pupili: „Wszystkie produkty będziemy przekazywać do wybranych organizacji pozarządowych, które aktualnie będą w największej potrzebie i które będą w trakcie prowadzenia akcji ratunkowej dla zwierząt towarzyszących” – dodaje Urbaniak. Dary przyjmowane są w pokojach 270 i 371 w budynku krakowskiego Uniwersytetu przy ul. Podchorążych 2.

Włącz się w pomoc zwierzętom z Ukrainy

To już kolejna z akcji, których celem jest ratowanie nie tylko ludzi, ale i zwierząt z Ukrainy. Jeśli chcesz zaangażować się w podobne inicjatywy, sprawdź, jak pomóc zwierzętom ukraińskim. Sytuacja jest dynamiczna – śledź wiarygodne źródła wiedzy, aby poznać aktualne potrzeby.

Spuchnięte oko u psa – czy to zapalenie spojówek? Choroby oczu psa

spuchnięte oko u psa

Psie oczy, podobnie jak ludzkie, są bardzo wrażliwe. Wystarczy drobinka kurzu, by zaczęło łzawić. Niektóre z problemów są tymczasowe i nie wymagają konsultacji weterynaryjnej. Inne są oznaką poważnych chorób, które nieleczone mogą wpływać na samopoczucie pupila.

Spuchnięte oko u psa świadczy o mocno zaawansowanej dolegliwości, dlatego by do niej nie dopuścić, bardzo ważna jest obserwacja czworonoga i szybka reakcja.

Spuchnięte oko u psa. Przyczyny

spuchnięte oko u psa

Łzawienie oczu u psów jest dość powszechną dolegliwością. Na spacerach czworonogi mają kontakt z różnego rodzaju pyłkami traw czy kwiatów, które mogą podrażniać rogówkę. W takim wypadku pies może mrużyć oczy, ale szybko wraca do normy.

Zdarza się, że w oku znajdzie się także ciało obce i pojawi się stan zapalny. Pies często przeciera łapą oczy, a samo oko jest zaczerwienione. Jeśli nie jesteś w stanie samodzielnie pomóc zwierzęciu, wskazana jest wizyta u lekarza weterynarii.

Zanim u psa pojawi się spuchnięte oko, widoczny jest szereg innych niepokojących objawów. To przede wszystkim wydzieliny. Kolor zielony, podobnie jak w przypadku kataru, może być oznaką zakażenia bakteryjnego, które uda się wyleczyć tylko i wyłącznie z pomocą specjalistycznych preparatów.

Choroby oczu u psa. Co oznacza spuchnięte oko u psa?

Spuchnięte oko u psa to najczęściej bardzo zaawansowana faza schorzenia oczu. Zanim do niej dojdzie, pojawia się delikatne zapalenie spojówek, które nieleczone z każdym dniem przybiera na sile. Oko u psa, który mierzy się z chorobą spojówki, należy przemywać specjalnymi preparatami zaleconymi przez lekarza weterynarii.

Warto też zwrócić uwagę na to, że przed przepisaniem konkretnego leku, jeśli lekarz weterynarii nie jest pewien przyczyny choroby, zleca tak zwany test łzowy, na bazie którego może ocenić, czy jest to problem bakteryjny czy wirusowy. Dzieje się tak najczęściej w przypadku nawracającego problemu ze spojówkami.

spuchnięte oko u psa

Trzecia powieka i spuchnięte oko u psa. Jak leczyć?

Trzecia powieka u psa to fałd błony śluzowej w kącie oka, od jego wewnętrznej strony. Zadaniem powieki jest ochrona i nawilżanie oka, przez rozprowadzanie łez. To właśnie w niej mieści się dodatkowy gruczoł łzowy. Grudkowe zapalenie trzeciej powieki również może objawiać się spuchniętym okiem u psa. Nie jest to jednak oddzielna choroba, a po prostu przewlekłe zapalenie spojówek.

Leczenie trzeciej powieki u psa wymaga konsultacji weterynaryjnej. W codziennej pielęgnacji stosuje się krople do oczu, które mają działanie antybakteryjne i prowadzą do poprawy jakości życia psa.

Warto mieć na uwadze, że w przypadku kotów i psów nie należy przemywać oczu naparem rumiankowym, jak robi się to w przypadku ludzi. Może to doprowadzić do alergicznego zapalenia spojówek, a w konsekwencji do zaognienia choroby.

Spuchnięte oko u psa a choroby przewlekłe

Psy, podobnie jak ludzie, narażone są na typowe choroby oczu, do jakich zalicza się zaćma czy jaskra. Na ogół nie powodują one opuchlizny, aczkolwiek połączone z innymi urazami jak najbardziej mogą prowadzić do zaczerwienienia czy pojawienia się zapalenia spojówek.

Obie choroby prowadzą do utraty wzroku. Narząd wzroku ułatwia psu poruszanie się, a zatem w momencie, gdy jest on uszkodzony, dużo łatwiej o urazy mechaniczne, które również mogą objawiać się spuchniętym okiem u psa.

spuchnięte oko u psa

Niektóre rasy psów są znacznie bardziej narażone na choroby oczu, które mogą przerodzić się w poważne uszkodzenia. Niezwykle ważna jest obserwacja zachowania psa – jeśli będzie pocierać łapą okolice oczu, być może doszło do osadzenia ciała obcego.

Ważny jest także kolor wydzieliny – zapalenie spojówek u psa może przebiegać gwałtownie lub łagodnie w zależności od źródła choroby. Nieleczone prowadzi do dyskomfortu i utrudnia funkcjonowanie czworonoga, ale zabiegów najlepiej nie przeprowadzać na własną rękę!

Jaka rasa psa do mnie pasuje? Prosty quiz, który pozwoli ci to sprawdzić!

jaka rasa psa do mnie pasuje

Nie wiesz, jaka rasa psa będzie dla ciebie najlepsza? Wybór psa oprzyj o kilka bardzo istotnych kwestii dotyczących twojego trybu życia. Jak to zrobić? Najłatwiej odpowiedzieć na kilka podstawowych i w ten sposób uzyskać odpowiedź na pytanie „jaka rasa psa do mnie pasuje?”!

Jaka rasa psa do mnie pasuje? Oto najważniejsze pytania!

Jaka rasa psa do mnie pasuje? Oto najważniejsze pytania!

Pytanie nr 1: Mieszkasz w…:

  • domu z ogrodem;
  • małym mieszkaniu w bloku;
  • szeregowcu z niewielkim ogródkiem.

Pytanie nr 2: Twoja rodzina to:

  • ty wraz z partnerem/ką;
  • jesteś singlem;
  • mąż/żona, dzieciaki i ty.

Pytanie nr 3: Wolny czas spędzasz:

  • na kanapie: czytając lub oglądając tv;
  • w ruchu: im go więcej, tym lepiej;
  • lubisz spacery, ale wybierasz krótsze, dobrze znane ci trasy.

Rozwiązałeś quiz? Poznaj swojego czworonożnego przyjaciela!

Rozwiązałeś quiz? Poznaj swojego czworonożnego przyjaciela!

Odpowiedziałeś na wszystkie pytania naszego quizu „jaka rasa psa do mnie pasuje”? W takim razie dowiedz się, jakiego psa wybrać:

  • Jeśli mieszkasz w domu z dużym ogrodem, niezależnie od liczebności twojej rodziny, możesz postawić na owczarka niemieckiego! Lubisz ruch? Twoim kompanem może zostać także husky!
  • Mieszkańcy blokowisk (również rodziny dziećmi), którzy nie są fanami sportu, to idealni właściciele takich ras jak yorkshire terrier lub cavalier king charles spaniel.
  • Masz małe mieszkanie, ale chętnie uprawiasz sport? Border collie i beagle to psy dla ciebie!
  • Poszukujesz rodzinnego pupila, mieszkasz w dużym domu, a twoja aktywność jest średnia? Postaw na spokojnego, cierpliwego labradora.
  • Idealny pies dla rodziny, która lubi spędzać czas na świeżym powietrzu to z kolei golden retriever.
  • A jeśli masz dużo miejsca w ogrodzie, dzieciaki, ale nie lubicie długich spacerów? Wybierzcie doga niemieckiego!
  • Pies dla aktywnego singla i pary, która ma dom z ogrodem to whippet.

O czym jeszcze warto wiedzieć?

Jaka rasa psa do mnie pasuje - O czym jeszcze warto wiedzieć?

Dlaczego przy wyborze psa nie powinieneś kierować się tylko swoimi preferencjami, ale brać pod uwagę również wskazane cechy? Każdy pies przywiązuje się do swoich właścicieli. Towarzyszy im też przez minimum kilkanaście lat. Wspólne życie przez tak długi czas powinno być przyjemne dla obu stron. Stąd też ważny jest zarówno psi temperament, jak i twój styl życia.

Pod uwagę warto brać także członków rodziny. Psy nie traktują małych dzieci tak jak dorosłych – nie są to dla nich opiekunowie, których warto słuchać. Co więcej, małe dzieci, chcąc pobawić się z psem, bywają napastliwe i głośne. Ich ruchy są czasem nieskoordynowane, a małemu człowiekowi trudno zrozumieć, że zwierzak może nie mieć ochoty na tarmoszenie za ucho lub mało delikatne głaskanie. Dlatego też, jeśli masz w domu 2-3-latka wybierz psa odpowiedniej rasy. Lepiej by był to spokojny buldog czy collie, a nie np. chow chow albo dalmatyńczyk. Chow chow jest zamkniętym w sobie indywidualistą, który potrzebuje sporej przestrzeni, a dalmatyńczyk – wymaga dużej dawki ruchu. Jeśli uwagę swojego opiekuna musi dzielić z maluchem, najpewniej nie będzie mógł spacerować na takie dystanse, jak lubi.

Pies to fantastyczny towarzysz! Kiedy pojawi się w twoim domu, na pewno odmieni go całkowicie. Wierny przyjaciel podbije serca całej rodziny i na dobre stanie się jej pełnoprawnym członkiem. Ułatw to zarówno jemu, jak i sobie! Przed przygarnięciem czworonoga mądrze wybierz rasę, odpowiadając na pytanie: „jaka rasa psa do mnie pasuje?”.

Rasy psów do domu z ogrodem i do mieszkania w bloku

rasy psów do domu

Duży pies w bloku? Wielu osobom wydaje się to nieporozumieniem. Czy tak jest faktycznie? I dlaczego warto decydować się tylko na takie rasy psów do domu, które na danej przestrzeni będą czuły się dobrze? Podpowiadamy!

Wybór psa do bloku – które rasy się sprawdzą?

Wybór psa do bloku - które rasy się sprawdzą?

Czy jeśli mieszkasz w bloku, twoim przyjacielem może zostać jedynie przedstawiciel jednej z miniaturowych lub małych ras? To nie do końca prawda. Na pewno mały pies to większa wygoda – nie zajmie zbyt wiele i tak już ograniczonego miejsca. Pamiętaj jednak, że niewielkie psy bywają bardzo głośne. Szczekanie o każdej porze dnia i nocy może okazać się bardzo uciążliwe – tak dla ciebie, jak i dla twoich sąsiadów. Dlatego też pies do bloku niekoniecznie musi być minimalnych rozmiarów.

O wiele ważniejsze jest, aby był to pies, który:

  • jest cichy – zwłaszcza gdy zostaje sam w domu;
  • nie wymaga długich spacerów i intensywnego wysiłku fizycznego;
  • jest towarzyski i spokojny;
  • jest przyjaźnie nastawiony do ludzi (a zwłaszcza rodzin z dziećmi).

Małe rasy psów (i nie tylko!) do mieszkania w bloku

Małe rasy psów (i nie tylko!) do mieszkania w bloku

Które psy nadają się do mieszkania? Jeśli wielkość psa ma dla ciebie znaczenie i szukasz jednak mniejszego towarzysza, zwróć uwagę na takie rasy, jak maltańczyk, shih tzu lub yorkshire terrier. Pieski są spokojne, rzadko szczekają i nie zrzucają zbyt wiele sierści (maltańczyki mają włosy, więc problem linienia w ogóle ich nie dotyczy). Pamiętaj tylko, że maluch to wciąż pies i nie traktuj ulubieńca jak maskotki!

Nieco większym mieszkańcem bloku może zostać np. buldog francuski albo cavalier king charles spaniel. Psiaki obydwu ras są przyjazne i niezwykle urocze. Mocno przywiązują się do opiekuna, ale nie wymagają zbyt wiele ruchu – sprawdzą się więc jako towarzysze osób starszych.

Marzysz o większym czworonogu? Wybierz basset hounda albo… greyhounda! O ile ten pierwszy, uznawany za kanapowca, wydaje się wyborem oczywistym, to umieszczenie na liście psa o szczupłej, sportowej budowie ciała może zaskakiwać. Jednak greyhoundy należą do psich sprinterów – wymagają spacerów krótkich, lecz intensywnych. Takie wyjścia możesz zapewnić im nawet codziennie po pracy!

Ogromnym kanapowcem jest także dog niemiecki! Jednak z uwagi na jego rozmiary jest to pies do mieszkania o naprawdę dużej powierzchni.

Psy myśliwskie, domowe czy psy pasterskie – które z nich wybrać do domu z ogrodem?

Psy myśliwskie, domowe czy psy pasterskie - które z nich wybrać do domu z ogrodem?

Jakiego psa wybrać do domu wolnostojącego? Rasy psów do domu z ogrodem to wbrew pozorom również wyzwanie. Niektóre energiczne psiaki uwielbiają np. kopać. Jeśli więc twoje kwiatowe rabaty są dla ciebie wyjątkowo cenne, nie decyduj się na jamnika, wyżła włoskiego czy husky`ego. Idealny pies do domu to taki, który szybko się uczy, lubi spędzać czas z opiekunami, a kiedy trzeba – sprawdzi się jako pies stróżujący.

Rasy psów do domu

Rasy psów do domu - dobry wybór

Które rasy psów do domu będą dobrym wyborem?

Jako twoi kompani w domu z ogródkiem idealni będą:

  • Przedstawiciele rasy labrador retriver – spokojne, wesołe i towarzyskie psiaki. Są łagodne wobec dzieci, zaakceptują także towarzystwo innych zwierząt hodowlanych. Labradory są inteligentne oraz posłuszne – szybko nauczysz więc pupila wielu komend, a on z radością będzie je wykonywał.
  • Owczarki niemieckie – ufne i lojalne psy, które wymagają sporej dawki ruchu. Owczarki, zwłaszcza młode, są dość głośne – można jednak przeciwdziałać ich nadmiernej szczekliwości odpowiednim treningiem.
  • Berneński pies pasterski – łagodny i cierpliwy pies, idealny towarzysz rodziny pokoleniowej. Kontakt z człowiekiem jest dla niego bardzo ważny, więc lepiej nie zostawiać go na dłużej samego. Berneńczyki sprawdzają się jako psy stróżujące.
  • Border collie – pies rodzinny, który wymaga codziennie wiele ruchu i aktywności. Może to być najlepszy pies dla rodzin ze starszymi dziećmi. Z uwagi na silny instynkt i predyspozycje do zaganiania, maluchy może potraktować dokładnie tak samo, jak… owce!

Wybór konkretnej rasy psa do domu może początkowo wydawać się dość trudny. Pod uwagę powinieneś wziąć przecież nie tylko własne preferencje, ale i potrzeby przyszłego czworonożnego przyjaciela. Niektóre rasy wymagają przecież ruchu, inne źle znoszą dłuższą rozłąkę z opiekunem. Dlatego też, zanim podejmiesz decyzję i zakupisz szczeniaka, sprawdź, jakie są potrzeby danej rasy. Ułatwi to późniejszą współpracę z psem. A to bardzo ważne, ponieważ czworonóg stanie się twoim przyjacielem na kilkanaście najbliższych lat!

Lwy z Odessy i Kijowa dotarły do Ogrodu Zoologicznego w Poznaniu. Transport zwierząt stał 20 godzin na granicy

lwy z odessy i kijowa w poznańskim zoo

Stan zdrowia drapieżników jest dobry, aczkolwiek były one mocno zestresowane. Wcześniej do Poznania trafiły m.in. tygrysy i karakale.

ZOO w Poznaniu – lwy są na miejscu, choć nie obyło się bez trudności

Transport lwów nie obył się bez komplikacji. Rzeczniczka poznańskiego Ogrodu Zoologicznego Małgorzata Chodyła powiedziała, że pomimo spełnionych kryteriów, Graniczny Lekarz Weterynarii nie chciał przepuścić zwierząt w dalszą drogę. Ostatecznie trudności zostały zażegnane, a lwy dotarły na miejsce.

Lwy z Kijowa i Odessy przetransportowano „cudem”

Sama podróż również nie należała do najłatwiejszych. W sobotę 5 marca dyrektorka poznańskiego Ogrodu Zoologicznego Ewa Zgrabczyńska powiedziała, że wspomniane zwierzęta z azylu pod Kijowem „udało się wydostać dosłownie cudem”. Jak wskazała „ostrzał, bomby, rosyjskie czołgi – to było to wszystko, co tym zwierzętom po drodze się przytrafiło”.

Poznań. Lwy mają „swoich ludzi”

„Jestem niesamowicie szczęśliwa, że zwierzęta są zdrowe, żyją wszystkie, nawet 17-letnia tygrysica Kaja, maluchy, które do nas przyjechały, tygrys Miszka, lwica Flora (…) Mamy nadzieję, że te zwierzęta, które są symbolem tego, że można przeżyć wojnę, że humanitaryzm sięga również naszych braci mniejszych, że udało się ocalić życie – są też nadzieją na to, że ta zbrodnia wojenna się wreszcie zakończy” – oświadczyła dyrektorka zoo, która stwierdziła, że lwy mają „swoich ludzi”. „Ludzi, którzy byli gotowi oddać dla nich swoje życie. Była to niesamowita sytuacja walki na polu militarnym z czasem, z tym, co dzieje się od strony rosyjskiej, bombardowaniami, ostrzałem – nam się udało” – podkreśliła.

W ukraińskich ZOO pozostaje nadal wiele zwierząt

W ogrodach zoologicznych w Ukrainie nadal pozostają liczne zwierzęta. Nie wszystkie placówki przetrwały działania wojenne bez strat. ZOO w Charkowie ucierpiało podczas bombardowania – uszkodzono budynki, zginęły zwierzęta. Sprawdź, jak można pomóc zwierzętom z ukraińskich ogrodów zoologicznych.

Źródło: PAP, TVN24

Chcę pomóc zwierzętom z Ukrainy – gdzie się zgłosić?

pomoc zwierzętom z ukrainy gdzie się zgłosić

Wojna to koszmarne przeżycie nie tylko dla ludzi, lecz także dla zwierząt. Z Ukrainy stale przywożone są zarówno zwierzęta z opiekunami, jak i te bezdomne. Psy, koty, ale i gryzonie, fretki, a nawet gady i płazy potrzebują opieki w Polsce, z dala od wojny. Sprawdź, gdzie się zgłosić, aby im pomóc!

Chcę pomóc materialnie zwierzętom z Ukrainy

Jeżeli twoja pomoc ma wymiar materialny, możesz zrobić kilka rzeczy. Przede wszystkim organizowane są zbiórki na cel pomocy zwierzętom z Ukrainy. Zanim jakąś wesprzesz, sprawdź, czy organizacja, która ją utworzyła, jest wiarygodna. W ten sposób zyskujesz pewność, że pieniądze trafią w odpowiednie miejsce.

Alternatywą jest pomoc w formie darów. Gdzie ją przekazać? Możesz zgłosić się do:

  • miejsc, które przyjmują psy z Ukrainy – listę schronisk przygotowaliśmy we wcześniejszym artykule i będziemy ją aktualizować;
  • fundacji, które lokalnie organizują zbiórki darów;
  • punktów recepcyjnych i tymczasowych miejsc noclegowych dla uchodźców – tam mogą trafiać opiekunowie wraz ze zwierzętami;
  • władz miasta czy gminy – nadzorują one powstawanie miejsc zbiórek i odeślą cię do odpowiedniego miejsca.

Chcę zaoferować usługi dla zwierząt z Ukrainy

Możesz zgłosić chęć specjalistycznej pomocy, jeśli jesteś:

  • lekarzem weterynarii;
  • technikiem weterynarii;
  • groomerem;
  • behawiorystą;
  • zoofizjoterapeutą.

Usług takich specjalistów szukają zwłaszcza fundacje, które pomagają zwierzętom z Ukrainy. To tam przydadzą się darmowe i tańsze usługi.

Możesz też zaoferować miejsce tymczasowe dla zwierząt. W takim przypadku najlepiej zdecyduj się na przygarnięcie polskiego psa, który pozostaje pod opieką organizacji. Zrobisz w ten sposób miejsce dla zwierzęcia z Ukrainy, które może wymagać intensywnej opieki behawiorysty albo lekarza weterynarii.

Jeśli masz miejsce, możesz przygarnąć rodzinę z Ukrainy wraz ze zwierzęciem. W takim celu skontaktuj się z urzędem miasta, gminy lub punktem recepcyjnym. Możesz tam zarejestrować się jako miejsce dla potrzebujących osób ze zwierzętami.

Poszukaj informacji w sieci

W mediach społecznościowych powstaje wiele grup, które skupiają osoby chcące wesprzeć zwierzęta z Ukrainy. Tam znajdziesz informacje na temat tego, z kim można się skontaktować lub gdzie zwrócić z ofertą pomocy. Pamiętaj jednak, aby uważać na fake newsy i wybierać zweryfikowane, rzetelne osoby i organizacje, które świadczą pomoc. Z uwagi na wiele ofert w grupach często panuje chaos. Poświęć nieco czasu, aby znaleźć miejsca, które chcesz wesprzeć.

Zwierzęta z Ukrainy potrzebują pomocy nie tylko ze strony państwa. Ważne jest też wsparcie zwierzaków ze strony obywateli. Jeśli chcesz pomóc, zrób to jednak z głową. W ten sposób skorzysta z tego większa liczba zwierząt.

Pomoc dla koni z Ukrainy – jak możesz wesprzeć ukraińskie zwierzęta i stajnie?

pomoc dla koni z ukrainy

Pomoc koniom z Ukrainy jest znacznie utrudniona, ale nie oznacza to, że można z niej rezygnować. Szczególnie miłośnicy tych majestatycznych stworzeń są zainteresowani wsparciem, ale warto, by nie tylko oni poznali sposoby pomocy koniom z terenów objętych wojną. Sprawdź, jak możesz wesprzeć te zwierzęta.

Co muszą mieć konie z Ukrainy, aby przekroczyć granice?

Według oficjalnych informacji wciąż trwają działania, które miałyby uprościć procedury wwozu zwierząt do Polski. Obecnie wiadomo, że jednym z przejść, przez które mogą przejechać w transporcie (samochodowym lub w przyczepach) konie i inne zwierzęta gospodarskie, jest to w Korczowej-Krakowcu.

Każdy koń z Ukrainy, który ma przejechać przez granicę, potrzebuje:

  • paszportu;
  • chipa lub innego znakowania z hodowli – można je wykonać na miejscu;
  • świadectwa zdrowia z odpowiednimi badaniami – w niektórych punktach w Ukrainie nadal można je wykonać.

Jeśli koń ma przynajmniej paszport, a osoba podróżująca z nim dysponuje potwierdzeniem własności, istnieje możliwość wwozu na szczególnych warunkach. Aby poznać wszystkie szczegóły, trzeba szukać informacji w Inspekcji Weterynaryjnej.

Punkt logistyczny pomocy koniom z Ukrainy

W Leśnej Woli został przygotowany punkt logistyczny pomocy koniom z Ukrainy. Wszystko za sprawą działania Ukraińskiej Federacji Jeździeckiej. Jeśli chcesz wspomóc konie ratowane z obszarów objętych wojną, możesz:

  • wpłacić środki na oficjalną zbiórkę;
  • podarować sianokiszonki, pasze, trociny i ściółki.

Pojawiła się informacja o tym, że przyjmowane są pasze w workach o masie do 20 kg. Przed przywiezieniem darów skontaktuj się telefonicznie z punktem, aby dowiedzieć się, co i w jakiej ilości jest potrzebne.

Jak jeszcze można pomóc koniom z Ukrainy?

Jeśli chcesz pomóc koniom z Ukrainy, możesz wykonać kilka działań oprócz tych wymienionych powyżej. Co do nich należy? Między innymi:

  • zaoferowanie miejsca, do którego mogą przyjechać zwierzęta, a czasem również ich właściciele;
  • zaoferowanie transportu na terenie Ukrainy i Polski – z przyczepką lub koniowozem;
  • świadczenie bezpłatnych usług na rzecz zwierząt – dotyczy to behawiorystów, podkuwaczy, lekarzy weterynarii.

Sytuacja zwierząt gospodarskich – a do takich według przepisów w Polsce zalicza się koń – jest gorsza niż zwierząt towarzyszących. Przepisy dotyczące ich wwozu z obszaru Ukrainy nadal nie zostały zmodyfikowane. Warto pomagać koniom mądrze, we współpracy z organizacjami i upoważnionymi przedstawicielami struktur rządowych.

Ogrody zoologiczne w Ukrainie – jak radzą sobie w trakcie wojny? Jak pomóc ukraińskim ZOO?

Ogrody zoologiczne w Ukrainie pomoc niedźwiedź przy drzewie

Skoordynowana pomoc ogrodom zoologicznym w Ukrainie obejmuje przede wszystkim działania we współpracy ze specjalistami. W Polsce ogrody zoologiczne zorganizowały się, na ile mogły, aby zabezpieczyć byt tych zwierząt. Sprawdź, jak można im pomóc.

Sytuacja w ogrodach zoologicznych w Ukrainie

Ogrody zoologiczne w Kijowie i okolicach od początku działań wojennych były zamknięte dla zwiedzających. Na jego terenie zgromadziły się nie tylko zwierzęta, lecz także rodziny pracowników. Z uwagi na kończące się zapasy karmy i leków podjęto próbę transportu części zwierząt do Polski. Akcja zakończyła się powodzeniem – obecnie przetransportowani podopieczni z azylu pod Kijowem przebywają w placówce w Poznaniu.

Nieciekawa jest sytuacja w ogrodzie zoologicznym w Charkowie. Część zabudowań została zbombardowana. W efekcie zginęły zwierzęta, a część zapasów przepadła na skutek zniszczeń. Trwają akcje pomocowe dla tej placówki i innych.

Zorganizowana pomoc dla ogrodów zoologicznych w Ukrainie

Zbiórkę pieniędzy i darów przygotowała Fundacja Rozwoju Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego PANDA. Została wsparta także przez Radę Dyrektorów Polskich Ogrodów Zoologicznych. W placówce w Łodzi zorganizowano punkt logistyczny, z którego ruszają transporty z pożywieniem, lekami i innymi produktami potrzebnymi w ukraińskich ogrodach zoologicznych. Obecnie w ten sposób wspierane są:

  • rezerwat Askania Nowa w obwodzie chersońskim;
  • Ogród Zoologiczny Lutsk ZOO;
  • Ośrodek Rehabilitacji Niedźwiedzi Brunatnych White Rock Bear Shelter pod Kijowem;
  • ZOO w Kijowie i inne placówki.

Jak możesz wspomóc ogrody zoologiczne w Ukrainie?

W tym przypadku działanie osób postronnych powinno skupiać się przede wszystkim na wsparciu finansowym rzetelnych zbiórek, np. Fundacji PANDA. Alternatywnym rozwiązaniem jest przekazanie darów do centrum logistycznego w łódzkim ZOO. Aby uzyskać informacje, co jest potrzebne, najlepiej skontaktować się telefonicznie z placówką.

Wiesz już, jak wspomóc ogrody zoologiczne w Ukrainie. Ewakuacja i przewóz zwierząt są bardzo trudne, jednak skoordynowane działania to szansa na uratowanie jak największej liczby podopiecznych ZOO.

Transport zwierząt z Ukrainy – czy każdy może pojechać? Jakie są warunki?

transport zwierząt z ukrainy

Ukraina w dużej mierze objęta jest działaniami wojennymi. To stwarza zagrożenie, a niekiedy nawet sprawia, że jazda samochodem na jej obszarze nie jest możliwa. Sprawdź, czy każdy może wjechać do Ukrainy, aby zabrać ze sobą zwierzęta. Dowiedz się, jakie wymagania trzeba spełniać, aby pomóc.

Transport zwierząt na terenie Ukrainy

Kolejki do przejść granicznych sprawiają, że w pasie od granicy polsko-ukraińskiej trudno jest poruszać się samochodem po Ukrainie. Wiele pojazdów zostało porzuconych, nie ma też benzyny na stacjach. To sprawia, że jakikolwiek wyjazd wiąże się nie tylko z bezpośrednim zagrożeniem zdrowia i życia, lecz również ryzykiem utraty pojazdu czy konieczności jego porzucenia w większej odległości od granicy.

Niektóre obszary są nieprzejezdne albo jazda nimi wiąże się z dużym ryzykiem. Mowa o okolicach Kijowa czy Charkowa, gdzie stale prowadzone są działania wojenne. Ukraina jednak wpuszcza Polaków na swoje terytorium. Co trzeba mieć, aby przejechać przez granicę? Konieczne są:

  • paszport;
  • aktualne prawo jazdy;
  • potwierdzenie bycia właścicielem pojazdu albo pozwolenie notarialne od właściciela samochodu na wjazd do Ukrainy;
  • zapas benzyny.

Jeśli jedziesz po zwierzęta, zabierz transportery. Pamiętaj, że oficjalnie jedna osoba może wwieźć tylko 5 zwierząt.

Konwoje humanitarne po zwierzęta z Ukrainy

Niektóre fundacje i stowarzyszenia uzyskały zgodę na organizację konwojów humanitarnych w głąb Ukrainy. Uprawnione organizacje zabierają ze sobą klatki transportowe dla dużej liczby zwierząt, a także karmę i podstawowe produkty, które mogą przydać się na miejscu (na przykład środki opatrunkowe).

Jak pomóc takim organizacjom? Możesz:

  • zaangażować się w zbiórkę darów przed wyjazdem – szczególnie potrzebne są transportery różnych rozmiarów oraz sucha i mokra karma;
  • wpłacić fundusze na oficjalną, uwierzytelnioną zbiórkę;
  • zaoferować tymczasową opiekę dla psa z organizacji, tym samym robiąc miejsce dla ukraińskiego zwierzęcia.

Zasady wwozu zwierząt z Ukrainy w czasie wojny

Warto na koniec przypomnieć, że obywatele Ukrainy również mogą wjeżdżać na terytorium Polski ze swoimi zwierzętami. Psy, koty i fretki powinny mieć wszczepiony chip i być zaszczepione przeciwko wściekliźnie. Jeśli jednak nie spełniają tych wymagań, również mogą wjechać na terytorium Polski – właściciel jest zobowiązany wypełnić na granicy stosowne oświadczenie o miejscu pobytu zwierzęcia w kraju. Królików, gryzoni i pozostałych zwierząt towarzyszących te przepisy nie obowiązują. Nie potrzebują one żadnych dokumentów, by można było z nimi wjechać do Polski.

Transport na terenie Ukrainy w celu znalezienia potrzebujących zwierząt jest utrudniony. Nadal jednak da się pomóc! Możesz wesprzeć organizacje i osoby, które sprowadzają zwierzaki profesjonalnie i legalnie.

Krzywica u psa prowadzi do deformacji kości. Jak rozpoznać tę chorobę i wyleczyć pupila?

krzywica u psa

Zanim zabawne, radosne szczeniaki wyrosną na dorosłe psy, ich organizmy narażone są na sporo chorób, w tym te związane z układem kostnym. Jedną z nich jest krzywica u psa. To schorzenie wprawdzie rzadziej dotyczy zadbanych, odpowiednio karmionych piesków. Częściej zdarza się w schroniskach oraz wśród zaniedbanych psów. Mimo to krzywicy nie można lekceważyć, zwłaszcza u psów dużych ras, które intensywnie rosną i niekiedy ich delikatne kości wykrzywiają się pod wpływem coraz większego ciężaru ciała. Chcesz mieć zdrowego i silnego psa? Nie wiesz, jak zapobiec krzywicy u szczeniąt? Czytaj dalej.

Czym jest krzywica u młodych psów?

Jest to choroba tkanki kostnej zwierzęcia, polegająca na nieprawidłowej budowie kości kończyn i kręgosłupa. Odchylenia te związane są z zaburzeniami gospodarki wapniowo-fosforowej oraz niedoborami witaminy D3. Rosnący szczeniak potrzebuje dużej ilości witamin i minerałów, ponieważ jest coraz większy i cięższy. Jego kości rosną, kształtują się stawy. Za mała podaż minerałów i witaminy D powoduje, że są one zbyt miękkie. Zaniedbanie zdrowia i diety młodego psa prowadzi do krzywicy, która w dorosłym wieku powodować będzie bolesne i trudne do wyleczenia deformacje kości.

Kiedy szczeniak narażony jest na zachorowanie?

Największe ryzyko dotyczy szczeniąt ras dużych, takich jak dobermany, dogi, owczarki, wyżły czy bernardyny. Na szczęście rasowe szczenięta dorastają zwykle w dobrych warunkach, a ich opiekunowie dbają, aby miały odpowiednio zbilansowaną dietę. Krzywica dotyka też mieszańce, wychowywane w gorszych warunkach, gdy właściciel nie dba o to, aby szczeniak miał odpowiednią ilość wapnia i fosforu w pożywieniu. Masz w domu małego pieska? Zadbaj o stan jego kości. Pies bez krzywicy ma ładną sylwetkę i lepszą odporność na inne choroby. Za twoją troskę odwdzięczy ci się oddaniem i przyjaźnią.

Jak rozpoznać krzywicę kości u psów?

Widocznym dla laika objawem krzywicy są wykrzywione do zewnątrz przednie łapy i wklęsły grzbiet, a także niechęć do ruchu. Jest to już jednak zaawansowane stadium. Choroba rozwija się bardzo powoli, a zanim stanie się widoczna, to rozpoznać ją może tylko doświadczony lekarz weterynarii. Dlatego warto, aby badał on profilaktycznie szczenięta. Niepokojącym objawem może być opóźnione wyrzynanie się stałych zębów. Weterynarz zbada kości psa przez dotyk, a w razie potrzeby zrobi też prześwietlenie. Zdiagnozuje krzywicę, jeśli pies ma zgrubienia na końcach żeber, wykrzywione nadgarstki, powiększone nasady kości długich albo inne deformacje.

Czy da się wyleczyć krzywicę kości u psów?

Leczenie krzywicy u psów polega na zmianie sposobu żywienia oraz suplementacji diety wapniem, fosforem i witaminą D. Ważne, aby leczenie rozpocząć już w okresie szczenięcym. Równie istotny jest ruch na świeżym powietrzu. Światło słoneczne umożliwia organizmom zwierząt i ludzi produkcję i wchłanianie tej witaminy. U dorosłych psów niemożliwy jest całkowity powrót do zdrowia. W skrajnych przypadkach pomagają zabiegi chirurgiczne. Ból chrząstek, kości i stawów można złagodzić, podając zwierzęciu środki przeciwbólowe.

Jak zapobiegać krzywicy?

Przede wszystkim nie wolno odstawiać szczeniąt zbyt wcześnie od matki, a ciężarne i karmiące suki należy karmić pełnowartościowym, zbilansowanym pożywieniem. Po przejściu na pokarm stały trzeba podawać szczeniakom karmę dostosowaną do ich wieku i wagi. Pamiętaj, że psy ras dużych potrzebują więcej pożywienia i składników mineralnych, niż pieski ras niskich. Istotny jest też ogólny stan zdrowotny zwierzęcia. Pies powinien być odrobaczony, ponieważ obecność pasożytów osłabia wchłanianie składników mineralnych. Kolejna ważna sprawa to zapewnienie zwierzęciu codziennej dawki ruchu na świeżym powietrzu.

Krzywica u psa to niebezpieczne schorzenie, które należy leczyć. Na szczęście w ostatnich latach znacznie poprawiło się podejście ludzi w kwestii trzymania zwierząt, w tym też do amatorskiego chowu psów. Dzięki temu znacznie zmniejszyła się ilość przeróżnych psich dolegliwości, m.in. chorób kości. Niestety zdarzają się one w nielegalnych hodowlach rasowych psów i w schroniskach, gdzie zwierzętom tym brakuje przestrzeni i odpowiedniej karmy. Jeśli więc kupisz, dostaniesz lub znajdziesz szczenię z niewiadomego źródła i chcesz je wychować, to zadbaj o stan jego kości.