Z informacji podanych przez Newsweek wynika, że szczepionka została zatwierdzona przez Departament Rolnictwa USA.
USA: Zoo zaszczepi zwierzęta. Lek różni się od tego podawany ludziom
Na taki krok zdecydowało się Zoo Audubon w Nowym Orleanie, który należy do najpopularniejszych ogrodów zoologicznych w całych Stanach Zjednoczonych. Szczepionkę otrzymały już naczelne. Następne w kolejce znajdują się koty i łasicowate, a także inne zwierzęta mięsożerne jak borsuki, wydry, łasice, fretki, rosomaki i norki. Zoo uwzględniło wszelkie ssaki, które mogą złapać lub rozprzestrzenić koronawirusa. Warto podkreślić, że preparat podawany zwierzętom nie jest taki sam, jak w przypadku ludzi o czym mówi Bob MacLean, starszy weterynarz w Audubon Zoo:
„To nie jest ta sama szczepionka, która została zatwierdzona dla ludzi. To szczepionka z inną technologią opracowaną dla zwierząt”.
Dla zwierząt szczepienie nie jest czymś wyjątkowym. MacLean wspomina, że mieszkańcy zoo są szczepione m.in. przeciw wściekliźnie, wirusowi zachodniego Nilu czy nosówce. Jak zaznacza sam pracownik taka decyzja była konieczna, bowiem zdrowie i bezpieczeństwo zwierząt jest dla nich najważniejsze. Weterynarz powiedział również, że do tej pory nie wykryto żadnego przypadku zakażenia koronawirusem w zoo w Audobon.
USA: Zoo zaszczepi zwierzęta. Zoetis ma już opracowaną szczepionkę dla nich
W rozmowie z dziennikarzami zoo powiedziało, że szczepionka dla zwierząt przeciwko Covid-19 jest opracowywana od dłuższego czasu. Amerykańska firma farmaceutyczna Zoetis Inc. przygotowała już nawet własny preparat dla domowych pupili. Wszystko to z powodu pewnego psa z Hongkongu, który uzyskał pozytywny wynik testu na obecność koronawirusa.
„Chociaż nie ma żadnych długoterminowych badań, odkąd wirus pojawił się mniej niż dwa lata temu, badania rozwojowe przeprowadzone przez Zoetis wykazały, że szczepionka jest bezpieczna i jest skuteczna w zwiększaniu odpowiedzi immunologicznej u zwierząt” – powiedział MacLean.
Panujące warunki uniemożliwiają również zabranie zwierząt. Temperatura lawy przekracza 1 tys. st. C.
La Palma. Erupcja wulkanu na hiszpańskiej wyspie
Do wybuchu wulkanu Cumbre Vieja zlokalizowanej na południu wyspy doszło trzy tygodnie temu. Część zwierząt, ze szczególnym uwzględnieniem gospodarczych, zostały przewiezione w bezpieczne miejsce jeszcze przed wybuchem wulkanu, podczas prewencyjnej ewakuacji ludności. Niestety niektórzy mieszkańcy wyspy uciekli w ostatniej chwili pozostawiając na miejscu swoje zwierzęta. Tak jest chociażby w miejscowości Todoque, gdzie znajdują się psy, głównie charty.
La Palma. 650 hektarów wyspy zalanych przez lawę
La Palma została zalana przez lawę w ponad 650 hektarach i odizolowała wiele miejsc, gdzie przebywają zwierzęta. Wiele z nich zostało uratowanych i przygarniętych przez inne gospodarstwa domowe albo zajęły się nimi organizacje społeczne, umieszczając na terenach udostępnionych przez lokalne władze. Znajdujące się na La Palmie Stowarzyszenie Zwierząt Opuszczonych za pośrednictwie Twittera podało z kolei, że jest przepełnione i nie jest w stanie zaopiekować się kolejnymi zwierzętami. Na terenach targowych El Paso znajdują się setki koni, krów, świń, osłów, królików, kur, kóz i owiec, którzy oczekują na swoich właścicieli.
La Palma. Zwierzęta ratowane przez drony
Alexander Libran z jednostki ds. interwencji przeciwpożarowej (EIRIF) rządu Wysp Kanaryjskich twierdzi, że nigdy nie stosowano tylu dronów w sytuacjach alarmowych. Rosa Arroyo natomiast podkreśla, że uwięzione psy znajdują się pod zdalną opieką:
„Drony przekazują technikom, naukowcom i ludności potrzebne informacje w czasie rzeczywistym. Wcześniej to nie było możliwe. To skok technologiczny; widzimy, którędy płynie lawa, identyfikujemy obszary odcięte, odizolowane. Wprawdzie nic nie można zrobić przeciwko lawie, nie możemy uniknąć zniszczenia domów, ale jest możliwe ewakuowanie ludności i ratowanie zwierząt – podkreślił. Dzięki dronom odcięte przez lawę psy w Todoque mają zapewnioną wodę, żywność i zdalną opiekę weterynaryjną”.
Canicross, czyli bieganie z psem, to jeden ze sportów kynologicznych. Nie można jednak zacząć sportowej przygody bez przygotowania. Dlaczego? Wbrew pozorom taka aktywność może generować więcej kłopotów niż przyjemności, jeżeli nie zostanie dobrze przemyślana i zaplanowana. Nie wszystkie rasy mają fizyczne możliwości, aby dotrzymać człowiekowi kroku podczas biegania. Taka forma spędzania czasu może także pogłębić niektóre choroby. Dowiedz się, jakie rasy psów do biegania będą odpowiednimi kompanami. Sprawdź, jak zacząć, by zarówno czworonóg, jak i jego pan mógł czerpać z biegania przyjemność!
Korzyści z biegania z psem
Bieganie z psem ma bardzo wiele zalet. Zwierzę, które ma naprawdę sporą potrzebę aktywności fizycznej, będzie mogło spożytkować swoją energię. Dodatkowo, taka aktywność pomaga w budowaniu więzi między psem a przewodnikiem i zapobiega nadwadze. W niektórych przypadkach może też być dobra w profilaktyce dysplazji stawów biodrowych.
To, jak jogging wpłynie na konkretnego zwierzaka, jest kwestią bardzo indywidualną. Nie ma jednak wątpliwości, że konieczne jest dobre przygotowanie.
Jak zacząć bieganie z psem?
Aby bieganie z psem było przyjemnością, najpierw trzeba się upewnić, że czworonóg podoła wyzwaniu. Sprawdź, co musisz brać pod uwagę jeszcze przed pierwszym treningiem.
Bieganie z psem – mierz siły na zamiary
Zanim wybierzesz się z psem na pierwszy bieg, twoim najważniejszym zadaniem jest dostosowanie wysiłku do możliwości pupila. Aktywność, która młodemu zwierzakowi przyniesie mnóstwo radości i korzyści, dla staruszka może być niebezpieczna.
Warto także pamiętać, że nie wszystkie rasy (i nie wszystkie psy w typie rasy) są odpowiednimi kandydatami do tego typu aktywności. Niezwykle ważne jest także upewnienie się co do kondycji i zdrowia zwierzaka.
Canicrossing – sprawdź zdrowie i kondycję czworonoga
Ludzie regulują temperaturę ciała podczas wysiłku poprzez pocenie się. Psy nie mają takiej możliwości, dlatego zmęczenie objawia się u nich zupełnie inaczej – zazwyczaj w postaci dyszenia. Tak jak to bywa w przypadku naszego gatunku – psy również męczą się szybciej, jeżeli ich kondycja jest słabsza. Jesteś wytrawnym biegaczem, który pokonuje długie dystanse? Najpierw poćwicz z psem, zanim razem wybierzecie się w trasę.
Bieganie z psem i inne formy aktywności
Jak przygotować się do biegania z psem? Na początek wybierz truchty na krótkie dystanse i jednocześnie obserwuj, jak pies radzi sobie z wysiłkiem. Z powodzeniem sprawdzą się także inne aktywności:
długie i aktywne spacery;
aportowanie;
frisbee.
Jeżeli chcesz wprowadzić bieganie z psem do waszej codzienności rozsądne będzie także przebadanie zwierzaka. Upewnisz się dzięki temu, że tego typu aktywność nie wpłynie negatywnie na jego zdrowie.
Rasy psów do biegania
Psy to aktywne zwierzęta, które zazwyczaj bardzo cenią sobie ruch. Szczególnie nakłonienie młodych zwierzaków do biegania nie powinno być problemem. Warto jednak zdawać sobie sprawę z tego, że nie wszystkie czworonogi sprawdzą się w canicrossingu, zwłaszcza na dłuższą metę. Bieganie z psem w tej formie musisz wykluczyć, jeśli masz pupila rasy z syndromem brachycefalicznym, czyli z krótką kufą i spłaszczoną czaszką. Ich problemy z oddychaniem nasilają się bowiem podczas wysiłku fizycznego.
Jaki pies do biegania? Najlepsze rasy
Jaki pies do biegania będzie najlepszym wyborem? Poniżej znajdziesz kilka ras FCI, które bardzo lubią taką aktywność i dobrze radzą sobie w jej trakcie.
alaskan malamute – psy tej rasy słyną z ogromnej wytrzymałości, potrzeby ruchu i niezależności. Będą chętnie towarzyszyły biegaczom, a tego typu wspólna aktywność wpłynie pozytywnie na budowanie waszej więzi;
whippet – tak jak wszystkie charty, whippety spełniają się w biegu i gonitwie. Bieganie z psem tej rasy będzie doskonałą rozrywką;
jack russell terrier– chociaż malutki, jack russell terrier jest niemal nie do zdarcia. Pieski te zostały wyhodowane między innymi po to, aby na polowaniu nadążać za koniem. Do dzisiaj zachowały mnóstwo energii oraz odporność, która jest niewspółmierna do ich rozmiarów;
golden retriever – chociaż ulubioną aktywnością goldenów zazwyczaj jest aportowanie, psy te bardzo chętnie towarzyszą swoim opiekunom podczas joggingu. Bardzo chętnie współpracują i szybko się uczą, a dodatkowo bardzo cenią sobie porządne dawki ruchu;
border collie – psy tej rasy uchodzą na najmądrzejsze w swoim gatunku, jednak inteligencja idzie w parze z dużymi wymaganiami. Bordery potrzebują stymulacji fizycznej i umysłowej. Bieganie z psem tej rasy na pewno nie zaszkodzi. Border collie szybko się uczy a współpraca z człowiekiem jest dla niego niezwykle ważna;
springer spaniel angielski – angielskie springer spaniele być może na pierwszy rzut oka nie wyglądają na zapalonych sportowców. Jednak wbrew pozorom są to bardzo wszechstronne psy myśliwskie, dla których ruch (szczególnie w okolicach lasów i łąk) jest niezwykle ważny. To rasa, która chętnie towarzyszy biegaczom i czerpie z tego wiele przyjemności.
Smycz i akcesoria do biegania z psem
Bieganie z psem powinno być nie tylko satysfakcjonujące, lecz także bezpieczne. Pies nie powinien biegać luzem. Szczególnie rasy myśliwskie narażone są na rozproszenia i ucieczki, nawet jeżeli relatywnie dobrze reagują na przywołanie. Właśnie dlatego trzeba koniecznie wyposażyć się dobrej jakości smycz. Najlepiej sprawdzą się długie linki z amortyzatorem. Zadbaj o to, aby karabińczyk wykonany był starannie i nigdy samoistnie się nie odpinał.
Trening biegowy z psem – przydatne informacje
Mamy kilka porad, dzięki którym bieganie z psem powinno być bezpieczniejsze.
Smycz lepiej przypiąć do specjalnego pasa na biodra, ponieważ ciągłe trzymanie smyczy w ręku podczas biegania może być męczące. Zachodzi także ryzyko wyślizgnięcia się smyczy ze spoconej dłoni.
Zamiast obroży do biegania warto wybrać szelki. Na rynku masz do wyboru wiele rodzajów, dlatego warto dostosować je do budowy anatomicznej psa, aby czuł większy komfort.
Na cieplejsze dni lepiej wybierać lżejsze szelki z ochronną siateczką wykonane z materiałów, które przepuszczają powietrze.
Wspólne bieganie z psem może być doskonałą rozrywką dla człowieka i zaspokoić potrzebę ruchu czworonoga. Warto jednak zawsze dbać o to, aby obie strony były zadowolone z tej aktywności i bezpieczne. Przygotuj się do aktywności, bo tylko wtedy przyniesie satysfakcję tobie i pupilowi.
Choroba Cushinga najczęściej dotyka starsze zwierzaki. Diagnozuje się ją najczęściej u psów, które cierpią na problemy z układem moczowym. Przy zespole Cushinga u psa występuje jednak bardzo wiele różnych symptomów, które na pierwszy rzut oka w ogóle nie wydają się ze sobą łączyć. Sprawdź, co powinno cię zaniepokoić i jakie są szanse na wyleczenie tego schorzenia. Przeczytaj nasz artykuł!
Choroba Cushinga u psa – czym jest?
Zespół Cushinga (zwany także chorobą Cushinga lub chorobą nadnerczy) to układowe schorzenie endokrynologiczne, które charakteryzuje się bardzo szerokim spektrum objawów. To przewlekła choroba, w wyniku której wydziela się zbyt wiele kortyzolu. Powoduje to niemało problemów i dyskomfortu, ponieważ praca różnych układów w organizmie zostaje zaburzona.
Choroba nadnerczy u psa – przyczyny
Niestety, obecnie lekarze weterynarii nie znają odpowiedzi na pytanie, skąd bierze się zespół Cushinga u psów. W niektórych przypadkach za pojawianie się schorzenia odpowiedzialny jest łagodny nowotwór, który lokuje się w nadnerczach lub przysadce mózgowej. Z guza wydzielają się hormony ACTH, które z kolei wpływają na wydzielanie się kortyzolu.
Choroba Cushinga u psa – objawy
Hormony nadnerczy mają wpływ praktycznie na wszystkie układy i narządy w organizmie czworonoga. To właśnie dlatego objawy zespołu Cushinga u psa są tak bardzo zróżnicowane.
Co może świadczyć o pojawieniu się choroby? To przede wszystkim wzmożone pragnienie, czyli tak zwana polidypsja. Najczęściej to właśnie ten objaw sprawia, że opiekun pojawia się z psem u lekarza weterynarii. Równocześnie obserwuje się zwiększenie częstotliwości oddawania moczu. Niektóre psy mają problem z jego utrzymaniem.
Różne objawy zespołu Cushinga u psa
Zwiększone wydzielanie się kortyzolu powoduje także wzmożony apetyt. Można zaobserwować, że chore zwierzę nie najada się swoją standardową porcją. Pies często „sępi” o jedzenie, nawet jeżeli nigdy wcześniej tego nie robił.
Jak już wspomnieliśmy, objawy zespołu Cushinga u psa są bardzo zróżnicowane, ale spośród nich można wymienić:
zwiększenie pragnienie;
wzmożoną częstotliwość oddawania moczu;
problem z krzepnięciem ran;
spadek nastroju, apatię;
przerzedzenie się sierści lub wolniejsze odrastania włosów;
zaniki mięśniowe kończyn;
powiększenie wątroby, które skutkuje powiększeniem obrysu brzucha;
cukrzycę;
popuszczanie moczu;
podwyższone ciśnienie;
dyszenie;
hiperpigmentację.
Czasem zespół Cushinga u psa daje objawy neurologiczne. Można wtedy zaobserwować także:
napady drgawek;
otępienie;
problemy z koordynacją;
kręcenie się w kółko;
częściowy paraliż;
sztywność kończyn.
W przypadku psów hodowlanych chorujących na zespół Cushinga często można zauważyć problemy z płodnością. U suczek nie występują cieczki, a psy cierpią na zanik jąder.
Zespół Cushinga u psów – diagnoza
Na szczęście, objawy zespołu Cushinga u psa mogą zostać zdiagnozowane także w wynikach badań, takich jak podstawowa morfologia, a nawet badanie moczu. Podejrzenie choroby nadnerczy pojawia się, kiedy w wynikach badań krwi wystąpi:
wyraźne zwiększenie poziomu fosfatazy zasadowej;
podwyższony cholesterol;
wzrost triglicerydów;
obniżenie limfocytów;
podwyższenie leukocytów;
podwyższenie poziomu trombocytów;
podwyższenie aminotransferazy alaninowej.
W badaniu moczu mogą z kolei pojawić się cechy stanu zapalnego lub ślady białka. Obecność tych czynników w badaniach kontrolnych może świadczyć o chorobie nadnerczy, jednak musi ona być potwierdzona dodatkowymi testami.
Jak jeszcze można zdiagnozować zespół Cushinga u psa?
Jedna z najbardziej skutecznych metod polega na stymulacji nadnerczy iniekcją ACTH. Tuż przed nią i zaraz po niej wykonuje się u psa tekst wysokości kortyzolu. Aby go przeprowadzić, potrzebne jest pobranie krwi przed wstrzyknięciem ACTH i po nim.
Zespół Cushinga u psa można zdiagnozować także poprzez badanie porannego moczu z dwóch dni. Badanie sprawdza poziom kortyzolu nerkowego w stosunku do poziomu kreatyniny.
Zespół Cushinga u psów – leczenie
Leczenie zespołu Cushinga u psa jest procesem przewlekłym i rozłożonym w czasie. Warto wspomnieć, że istnieje możliwość chirurgicznego usunięcia nadnerczy lub usunięcia przysadki. Są to jednak dosyć ryzykowne zabiegi, dlatego zazwyczaj poprzestaje się na farmakoterapii.
Jak wygląda terapia przy chorobie nadnerczy u psa?
Pies powinien przyjmować leki, które zawierają trilostan. Terapia zazwyczaj bywa dosyć skuteczna. W pierwszych dwóch tygodniach ustępują objawy, takie jak nadmierne pragnienie, popuszczanie moczu czy wzrost apetytu. Po sześciu miesiącach normuje się wygląd futra i ustępuje zanikanie mięśni.
Postęp leczenia zespołu Cushinga u psa trzeba jednak stale kontrolować. Pies z takim schorzeniem częściej niż inne czworonogi musi stawiać się na badaniach krwi. Na początku leczenia robi się to raz w miesiącu, a z czasem powtarza je co trzy miesiące.
Zespół Cushinga u psa – rokowania
Nieleczony zespół Cushinga u psa prowadzi do śmierci. Zwierzęta, które uzyskały pomoc, mogą jednak mieć przed sobą wiele miesięcy lub nawet lat życia. A jakie dokładnie są rokowania?
młody pies, u którego wykryto zespół Cushinga, powinien przeżyć jeszcze około czterech lat;
w przypadku psów starszych życie niestety nieco krócej – zwykle około dwóch i pół roku. Warunkiem jest jednak ciągłe monitorowanie stanu zdrowia zwierzęcia i stosowanie się do zaleceń lekarza.
Sam zespół Cushinga u psa nie zawsze bywa przyczyną zgonu chorego czworonoga. Często zwierzę odchodzi np. z powodu chorób geriatrycznych, które towarzyszą mu w związku z procesem starzenia się organizmu. Zespół Cushinga u psa to poważna choroba, którą jednak można leczyć. Nie można jednak bagatelizować objawów i trzeba reagować na wszystkie niepokojące symptomy, nawet jeżeli wydają się tak z pozoru niegroźne (jak na przykład wzrost apetytu). Warto także pamiętać o tym, że każdy pies przynajmniej raz w roku powinien przechodzić badania kontrolne. Na ich podstawie można szybko stwierdzić, czy coś jest nie tak.
W ostatnich latach można zauważyć coraz wyższą świadomość w społeczeństwie na temat tego, że bezdomność kotów trzeba ograniczać. Z tego powodu więcej osób zastanawia się nad adopcją bezdomnych zwierzaków. Pomimo szczerych chęci niektórzy jednak rezygnują. Proces adopcji kota wydaje się skomplikowany, a wymagania zbyt – wysokie. Czy słusznie? Aby się o tym przekonać, przeczytaj nasz artykuł. Przedstawiamy w nim wszystkie etapy i formalności, przez które trzeba przejść. Z tą wiedzą na pewno będziesz lepiej przygotowany na ewentualne przygarnięcie zwierzaka pod swój dach!
Adopcja kota – co to w ogóle znaczy?
Adopcja kota to pojęcie, które potocznie wydaje się o wiele szersze, niż jest w rzeczywistości. Często można usłyszeć o adopcji w kontekście przygarnięcia zwierzaka z ulicy czy zabierania kota od osób prywatnych. Tymczasem z formalnego punktu widzenia do adopcji kota dochodzi w momencie, kiedy pupil trafi do twojego domu z określonej instytucji (schroniska lub fundacji), a jego przekazanie potwierdzone jest umową.
Adopcja kota – formalności, które trzeba wypełnić
Adopcja kota jest procesem sformalizowanym. Co to oznacza? Zwierzak trafi pod twoją opiekę domu wówczas, gdy wydająca go organizacja uzna, że jesteś w stanie zapewnić mu odpowiednie warunki. To pozwala uniknąć sytuacji, kiedy kot trafia do domu, w którym jego podstawowe potrzeby nie mogą zostać zaspokojone.
Proces adopcyjny zamyka się w trzech krokach:
Wypełnienie ankiety adopcyjnej.
Czas wizyty przedadopcyjnej.
Podpisanie umowy adopcyjnej.
Adopcja kota – ankieta adopcyjna
Ankieta adopcyjna zawiera od kilkunastu do kilkudziesięciu pytań. Musisz umieścić w niej informacje na temat tego:
czy okna i balkon w twoim domu są zabezpieczone;
jaką karmą zamierzasz karmić kota;
ile godzin dziennie zwierzak będzie pozostawał bez opieki;
jakie jest twoje doświadczenie w opiekowaniu się kotem;
czy w twoim domu mieszkają inne zwierzęta;
czy masz dzieci (jeśli tak, to w jakim są wieku);
jaka jest twoja sytuacja mieszkaniowa.
Jak widać, pytania w ankiecie przed adopcją kota odnoszą się przede wszystkim do warunków, jakie możesz zapewnić zwierzakowi. Organizacje i fundacje (a także coraz więcej schronisk) nie wydają kotów do niezabezpieczonych domów, w których zwierzaki będą narażone na wypadnięcie z okna czy ucieczkę.
Adopcja kota a jego dieta
Bardzo ważna jest także kwestia żywienia. Najchętniej zwierzęta wydawane są osobom, które chcą opierać ich dietę na potrzebach gatunkowych. Wbrew obiegowej opinii dobrej jakości mokre karmy wcale nie są drogie. Coraz częściej można kupić je nawet w popularnych sieciowych sklepach spożywczych. Dom tymczasowy kota z pewnością pomoże ci dobrać sposób żywienia do twoich możliwości.
Wizyta przedadopcyjna
Wizyta przedadopcyjna jest tym elementem procesu adopcji kota, którego zazwyczaj potencjalni opiekunowie boją się najbardziej. Warto jednak pamiętać, że służy ona wyłącznie temu, aby lepiej cię poznać i upewnić się, że informacje deklarowane w ankiecie są zgodne z prawdą.
Krótka rozmowa z przedstawicielem fundacji zazwyczaj przebiega w bardzo przyjemnej atmosferze. To także okazja do zadania wszystkich nurtujących cię pytań na temat adopcji, jak również o samego zwierzaka.
Umowa adopcyjna
Umowa adopcyjna to bardzo ważny dokument, który jest niezbędny przy adopcji kota. Podpisując go, deklarujesz, że bierzesz pełną odpowiedzialność za zwierzaka, który trafia pod twój dach i zgadzasz się na warunki adopcji. W umowie znajdują się zapisy o tym, że:
w razie potrzeby zapewnisz kotu opiekę weterynaryjną;
nie zostawisz go samego bez opieki i nie porzucisz;
będziesz karmić go zgodnie z potrzebami gatunku;
kiedy nie będziesz w stanie dłużej się nim zajmować, powiadomisz o tym fundację, aby kot z powrotem trafił pod jej opiekę.
wykastrujesz kota (i kotkę) w momencie, gdy będzie już w odpowiednim do tego stanie i wieku.
Koty ze schroniska – procedury adopcyjne
Osoby, które czują się przytłoczone procedurą adopcyjną w fundacjach, często kierują się do lokalnych schronisk dla zwierząt. Panuje bowiem mylne przekonanie, że instytucje te funkcjonują na zasadzie sklepu ze zwierzętami – wystarczy przyjść do nich z transporterem, wybrać kota i zabrać go do domu. Na szczęście, jest to scenariusz bardzo daleki od rzeczywistości.
Jak wygląda adopcja kota ze schroniska?
Adopcja kota ze schroniska również wiąże się z koniecznością podpisania umowy. Większość nowoczesnych placówek (na przykład warszawskie schronisko Na Paluchu) przywiązuje dużą wagę do tego, aby dopasować zwierzaka do trybu życia jego przyszłego opiekuna. Tam również dokłada się wszelkich starań, aby koty trafiały do bezpiecznych domów i świadomych opiekunów.
Adopcja kota od osoby prywatnej – na co uważać?
Niestety, wiele osób wychodzi z założenia, że procedury adopcyjne są zbyt czasochłonne, czy wymagające. W związku z tym woli przygarnąć kota od osoby prywatnej, której akurat w okolicach domu okociła się kotka. Taka postawa często jest traktowana jako przejaw dobrego serca – w końcu można poprawić byt bezdomnego kociaka. Niestety, to iluzja.
Świadomość tego, jak przytłaczająca jest kwestia kociej bezdomności, rośnie z czasem, ale ciągle jest relatywnie niska. Wiele osób nie widzi problemu w tym, że ich kotki są niewykastrowane i co sezon rodzą nowe kociaki. W końcu zawsze znajdą się osoby, które w porywie serca dadzą maluchom „dobry domek”.
KIedy adopcja kota od osoby prywatnej jest odpowiedzialna?
Taka postawa prowadzi do dalszego niekontrolowanego rozrodu kotów. Nie ma bowiem żadnej kontroli nad tym, co dzieje się z rozdanymi kociakami. Świadomy opiekun powinien decydować się na adopcję kota od osoby prywatnej tylko wtedy, gdy ma pewność, że matka zwierzaka zostanie wykastrowana. W przeciwnym razie, zamiast redukować bezdomność przyłożysz rękę do jej niekontrolowanego wzrostu.
Adopcja kota – a może hodowla?
Niektórzy mają skłonność do popadania w skrajności. Promują świadome adopcje, ale często demonizują kupowanie kotów w hodowlach, traktując je jako nieetyczne. Oczywiście, kompas moralny jest kwestią bardzo indywidualną. Warto natomiast zadać sobie pytanie, czy kontrolowany rozwój stabilnych linii hodowlanych rzeczywiście jest mniej etyczny niż przygarnięcie kota za darmo od osoby, która nie widzi niczego złego w braku kastracji.
Jeżeli nie wybierzesz adopcji kota, lecz zdecydujesz się na kupno w hodowli, pamiętaj, by wybierać taką, która jest członkiem TICA lub FIFe – światowych organizacji felinologicznych.
Adopcja kota – czy warto?
Często można spotkać się z opiniami, że fundacje i schroniska mają zbyt wysokie wymagania, a przez to zniechęcają do adopcji. Lepiej jednak podejść do tego z innej strony. Planujesz przecież przyjąć pod swój dach przyjaciela i członka rodziny, który zostanie w twoim życiu na wiele lat. Warto poświęcić trochę czasu na dobre przygotowanie się do jego obecności.
Czy warto zastanowić się nad adopcją kota?
Adopcja kota z pewnością daje wiele satysfakcji, a w samym procesie masz czas do namysłu. Adoptując go z domu tymczasowego, zwykle możesz poznać jego charakter, dowiedzieć się o potencjalnych problemach zdrowotnych i potrzebach zwierzaka.
Takie rozwiązanie ma jeszcze jedną zaletę. Gdyby w twoim życiu wydarzyło się coś, co sprawi, że nie będziesz już w stanie opiekować się kotem, będziesz mógł przekazać go z powrotem pod opiekę fundacji. To zdecydowanie lepsza opcja niż oddanie zwierzęcia do schroniska czy już tym bardziej – porzucenie go.
Adopcja kota – o czym trzeba pamiętać?
Na koniec warto wspomnieć o tym, że jako adoptujący masz pełne prawo do sprawdzenia wiarygodności fundacji, z którą chcesz podpisać umowę. Przykre niespodzianki nie zdarzają się często, jednak ciągle można spotkać organizacje, które nie są uczciwe, a o zwierzęta dbają jedynie na papierze. Pamiętaj także, że wolontariusze i tymczasowi opiekunowie robią wszystko, aby zabezpieczyć przyszłość swoich podopiecznych. Dbali o koty i ratowali je często z bardzo złych warunków, więc chcą zrobić wszystko, aby znaleźć odpowiedzialnego opiekuna. O procesie adopcji kota warto myśleć, jak o długoterminowej współpracy z osobami, które zawsze chętnie udzielą ci pomocy.
Kłaczki u kota to kwestia, która budzi raczej ogólne rozbawienie. Wszyscy przecież pamiętamy kultowego kota z filmu „Shrek”, który w przeuroczy sposób pozbywał się nadmiaru włosów z układu pokarmowego. W wielu przypadkach jednak zakłaczenie może dla zwierzaka skończyć się tragicznie, dlatego warto wiedzieć, kiedy reagować. Jakie sposoby na odkłaczanie kota możesz wypróbować, zanim udasz się z nim do weterynarza? Przedstawiamy kilka metod, które mogą pomóc zwierzakowi!
Zakłaczenie u kota – objawy
Koty spędzają dużą część dnia na dokładnej pielęgnacji sierści. Mycie futerka zawsze łączy się z połykaniem sporej ilości martwych włosów. W większości przypadków są one wydalane wraz z kałem lub w ostateczności zwracane w formie wymiotów.
Czasami jednak zakłaczenie jest tak duże, że doprowadza do pojawienia się tak zwanych pilobezoarów. Są to kule ze zbitej sierści, które pozostają w żołądku lub w dalszych częściach układu pokarmowego. Zaburzają jego pracę lub nawet powodują niedrożność jelit.
Najczęstsze objawy zakłaczenia
Objawy zakłaczenia to między innymi:
wymioty;
zaparcia;
odruch wymiotny;
pogorszenie apetytu;
obniżenie nastroju;
spadek masy ciała.
Nawet najbardziej niepozorne symptomy zakłaczenia powinny być potraktowane jako ostrzeżenie. Na szczęście, masz do dyspozycji kilka sposobów na odkłaczenie kota.
Domowe sposoby na odkłaczanie kota
W przypadku bardzo zaawansowanego zakłaczenia, kiedy to pilobezoary doprowadzają do niedrożności jelit, konieczna jest interwencja weterynarza. Jednak zazwyczaj możesz zadziałać szeroko dostępnymi domowymi sposobami. Przedstawiamy kilka z nich.
Odkłaczanie kota – smalec gęsi
Smalec gęsi jest popularnym i stosunkowo zdrowym tłuszczem, który zazwyczaj dobrze radzi sobie z niewielkim zakłaczeniem. Raz w tygodniu możesz podać kotu jedną łyżeczkę do karmy lub bezpośrednio do pyszczka.
Odkłaczanie kota – trawa
Bardzo skutecznym i naturalnym sposobem na odkłaczanie kota jest trawa. Koty dzikie i wychodzące podgryzają trawę, żeby wywołać wymioty. Pomaga to skutecznie pozbyć się niewielkich ilości włosów z układu pokarmowego.
W sklepach zoologicznych można dostać gotowe mieszanki ziaren do wysiania. Zazwyczaj jest to owies lub żyto. Delikatne młode źdźbła są chętnie jedzone przez koty w momencie, kiedy zwierzaki tego potrzebują.
Karma na odkłaczanie kota
Producenci karm często oferują karmy produkowane specjalnie w celu odkłaczania kotów. Zazwyczaj są one dostosowane do kotów długowłosych. Przed podaniem warto jednak dokładnie przeanalizować skład takich produktów.
Często zawierają przede wszystkim składniki roślinne z niewielką produktów pochodzenia zwierzęcego. Będą być może skuteczne na odkłaczanie kota, jednak na dłuższą metę mogą przyczynić się do powstawania innych poważnych problemów zdrowotnych.
Pasta na odkłaczanie kota
Pasty na odkłaczanie kota to jeden z najpopularniejszych produktów do walki z kłaczkami. Tworzą one warstwę umożliwiającą szybsze usuwanie włosów z żołądka i jelit.
Skład takich past najczęściej oparty jest na słodzie i olejach roślinnych. Właśnie z tego powodu nie są to produkty zalecane do częstej profilaktyki. Warto jednak je mieć, gdyby konieczne było szybkie działanie doraźne.
Proszek na odkłaczanie kota
Na rynku produktów weterynaryjnych coraz częściej można spotkać proszki na odkłaczanie kota. W przeciwieństwie do past nie zawierają w sobie szkodliwych dla zwierzaka olejów roślinnych. Znajdziesz w nich z kolei takie składniki, jak:
inulina, która jest naturalnym probiotykiem;
błonnik owsiany;
błonnik z babki płesznik;
pożyteczne dodatki – taurynę i kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6.
Proszki na odkłaczanie kota wspomagają pasaż jelitowy, zapobiegają powstawaniu kamieni kałowych i pomagają wydalać połknięte włosy.
Zakłaczenie kota – kiedy udać się do weterynarza?
Niestety, w przypadku poważnego zakłaczenia domowe sposoby mogą nie zadziałać. Jeżeli kot ma poważne problemy jelitowe, traci apetyt, chudnie i wyraźnie czuje się źle, koniecznie trzeba odwiedzić weterynarza. Na podstawie badań diagnostycznych (USG i RTG) zostanie ustalony plan odpowiedniego leczenia.
Odkłaczanie kota – podsumowanie
Istnieje wiele skutecznych sposobów na odkłaczanie kota domowymi metodami. Zamiast używać popularnych past lepiej zdecydować się na proszek z dobrym składem. W domu warto także mieć na podorędziu smalec gęsi. Pamiętaj jednak, że jest on bardzo kaloryczny i nie nadaje się dla kotów, które mają problemy z utrzymaniem prawidłowej wagi. Dobrym pomysłem będzie także wysianie trawy w miejscu, do którego twój pupil ma dostęp.
Zakłaczenie może być bardzo niebezpieczne, dlatego lepiej mu jak najwcześniej zapobiegać. Pamiętaj o regularnym wyczesywaniu zwierzaka. Koty krótkowłose także wymagają regularnego usuwania podszerstka, który jest odpowiedzialny za wiele przypadków poważnego zakłaczenia. Jeśli zadbasz o odpowiednią pielęgnację, odkłaczanie kota będzie ostatecznością.
To pierwszy takiego typu wyrok, jaki zapadł w Polsce.
Jastrzębie Zdrój: cyrk skazany. Niedźwiedź bez pazurów i karmiony popcornem
Sprawa zaczęła się w 2016 r., kiedy to Fundacja Viva! i śląska policja weszły do cyrku w miejscowości Pawłowice. W wyniku kontroli cyrkowcom odebrano niedźwiedzia brunatnego, dwa żółwie jaszczurowate, jednego żółwia pustynnego i krokodyla nilowego. Na miejscu okazało się, że doszło do szeregu nieprawidłowości w kontekście przechowywania i karmienia zwierząt. Najgłośniejszy był przypadek niedźwiedzia brunatnego Baloo, który mieszkał w ciasnej przyczepie i karmiony był popcornem. Weterynarze stwierdzili u zwierzęcia brak większości pazurów oraz zanik mięśni, próchnicę, niedobory witaminowe oraz stereotypię. Skazana para nigdy nie dbała o jego zdrowie.
Jastrzębie Zdrój: cyrk skazany. Trzy lata w zawieszeniu oraz grzywna
Kateryna S. i Sebastian S. zostali uznani za winnych wszystkich zarzucanych im czynów. Sąd Rejonowy w Jastrzębiu Zdroju skazał sprawców na trzy lata więzienia w zawieszeniu oraz grzywnę w wysokości po 8 tys. zł od każdego na rzecz oskarżyciela posiłkowego Fundacji Viva, po 5 tys.zł nawiązki na rzecz funduszu ochrony środowiska i pokrycie kosztów procesu. Ponadto na Sebastiana S. nałożono zakaz prowadzenia działalności cyrkowej i wykonywania zawodu tresera zwierząt. Odebrane zwierzęta nie wrócą już do właścicieli i decyzją sądu pozostaną w poznańskim zoo. Wyrok nie jest prawomocny.
Istnieje wiele nieporozumień na temat jednorożców, ale jasne jest, że są naprawdę dobrzy w tym, co robią. Nie wiadomo dokładnie, ile z nich istnieje, ale niektórzy szacują, że w branży może być nawet 50000 tych mitycznych stworzeń. Niektórzy ludzie lubią myśleć o jednorożcach jako o rzadkim gatunku, ale w rzeczywistości są bardziej jak tajne stowarzyszenie. Nie lubią ujawniać swojej obecności i w większości działają pod radarem. Stosują strategie SEO, które są niedostępne dla innych specjalistów SEO, co utrudnia ich przyłapanie. W tej sekcji przyjrzymy się niektórym mitom dotyczącym jednorożców i tym, co naprawdę robią, gdy są pozostawione same sobie w swoim naturalnym środowisku – na rynku SEO.
Czy jednorożec SEO istnieje?
Unicorn SEO to termin używany do opisania, kiedy witryna wypada dobrze w rankingach wyszukiwania. Termin odnosi się do rzadkiego zjawiska lądowania na pierwszej stronie Google dla wielu słów kluczowych. Jest to często widoczne w przypadku treści, które pierwotnie miały być udostępniane tylko w mediach społecznościowych, ale są następnie odbierane przez główne serwisy informacyjne, takie jak Time czy Huffington Post.
Jednorożec SEO a słowa kluczowe
Jak sama nazwa wskazuje, są to słowa kluczowe tak poszukiwane, że można je porównać do „jednorożców”. Trudno jest uszeregować te słowa kluczowe i wymaga dużo wysiłku, czasu i wiedzy. Najbardziej poszukiwanymi słowami kluczowymi w Internecie są te związane z:
tematy, które wzbudzają duże zainteresowanie osób online,
tematów, które generują duże przychody reklamowe, a także ogromne możliwości dla firm na sprzedaż swoich produktów,
tematy, które zostały już szeroko omówione w innych witrynach.
W inicjatywie uczestniczyli strażacy z OSP KSRG Konin-Chorzeń.
Jeże szykują się do zimy: „są one niezwykle ważne dla naszego ekosystemu”
Lasy Państwowe informują, że jeże zapadają w zimowy sen w październiku. Zwierzęta zasypiają naprawdę mocno, jednak słabsze osobniki, które wybudzą się z hibernacji mogą nie przetrwać zimy. Dlatego tym bardziej ważne jest, aby w tym okresie miały odpowiednie schronienie:
„Dokąd nocą tupta jeż? Tego nie wiemy, ale wiemy, że jeże trzeba wspierać! Są one niezwykle ważne dla naszego ekosystemu, a Chorzeń obfituje w tereny występowania tych zwierząt. Z inicjatywy naszego Skarbnika Marka Gościniaka zbudowaliśmy domki dla jeży, które rozstawiliśmy w miejscach gdzie najczęściej szukają schronienia na zimę” – taki komunikat widnieje na profilu OSP KSRG Konin-Chorzeń na Facebooku i apelują:
„Wyścielone suchymi liśćmi domki zadbają by jeże bezpiecznie dotrwały wiosny, nie martwiąc się o żadne zagrożenia. Dbajmy o zwierzęta!”.
Jeże szykują się do zimy: zwierzętom możemy pomóc
Jeże zwykle budzą się do życia w kwietniu, kiedy robi się cieplej. Na czas snu preferują tereny gdzie jest wyższa trawa. To tam czują się najbezpieczniej, bo wciąż są poddawane presji przez większe, silniejsze drapieżniki. Istnieje jednak szansa, że w okresie zimowym możemy spotkać jeża. W takiej sytuacji powinniśmy pomóc zwierzęciu zanosząc go do specjalistycznego ośrodka, gdzie w fachowy sposób zaopiekują się takim osobnikiem.
Nie ma chyba zwierząt, wokół których krążyłoby więcej stereotypów i uproszczeń. Koty są znane jako zwierzęta złośliwe, zdystansowane i chodzące własnymi drogami. Zachowanie kota może więc często wydawać się dziwne i nielogiczne, jednak w wielu sytuacjach jest komunikatem, jaki pupil chce przekazać. Poniżej znajdziesz kilka kocich zachowań, które mogą budzić zdziwienie i niezrozumienie. Ich przyczyny jednak wcale nie są skomplikowane ani magiczne. Sprawdź, co właściwie oznaczają kocie zachowania!
Tajemnicze zachowanie kota – ocieranie się o przedmioty
Każdy, kto chociaż raz zetknął się z kotem, dobrze wie, że charakterystycznym dla niego zachowaniem jest ocieranie się o przedmioty i ludzi. Czasami w ten sposób zwierzaki się z nami witają. Innym razem wędrują po domu, ocierając się pyszczkiem o niemal każdy mebel. Co to znaczy?
Ocieranie się o przedmioty – czy to dziwne zachowanie kota?
Aby dobrze zrozumieć takie zachowanie kota, trzeba przyjąć do wiadomości, że jest on zwierzęciem terytorialnym. Koty regularnie przemierzają swoje terytorium, pozostawiając na nim swoje ślady zapachowe. Feromony, znajdujące się między innymi w policzkach i w opuszkach dają znać innym osobnikom, że kociak mieszka właśnie na tym terenie i trzeba liczyć się z jego obecnością.
Koty i ich zachowania – mruczek ociera się o ludzi
A dlaczego kot ociera się o ciebie? Zazwyczaj takie zachowanie można interpretować jako gest przyjaźni. Witając się z obcym, kotem najlepiej wyciągnąć do niego pojedynczy palec i zaczekać, czy po powąchaniu zwierzak otrze się o niego pyszczkiem. Jeżeli tak się stanie, możesz mieć pewność, że zyskałeś pewien kredyt zaufania. Kiedy wracasz do domu po pracy i zwierzak wita cię w drzwiach, ocierając się, „przypomina” ci swój zapach. Takie zachowanie kota oznacza, że pupil włącza cię na nowo w krąg swojego terytorium.
Ocieranie się policzkiem o krawędzie przedmiotów
Na pewno zaobserwowałeś sytuacje, kiedy kot ociera się o krawędzie mebli lub innych przedmiotów, które znajdują się tuż przed nim. Czy chodzi o pozostawienie swojego zapachu? Nie tylko. W istocie koty są krótkowidzami. To, co znajduje się bezpośrednio przed nimi, widzą bardzo słabo i nieostro.
W tworzeniu mapy otoczenia pomagają im włosy czuciowe (czyli wibrysy) oraz narząd Jacobsona. Ten ostatni odpowiedzialny jest za dodatkowy zmysł chemiczny u kotów – coś na pograniczu smaku i węchu. Ocieranie się o przedmioty pozwala przesłać do mózgu informacje o ich kształcie, wielkości i położeniu w sytuacji, kiedy wzrok nie jest w stanie tego zrobić.
Kocie zachowania – drapanie
Koty drapią i nie jest to nic dziwnego. Szczególnie boleśnie odczuli to opiekunowie kotów, które zniszczyły trochę mebli, dywanów i innych akcesoriów. Od drapania nie da się uciec.
Co oznacza to typowe zachowanie kota? Podczas wykonywania tej czynności koty nie tylko ostrzą pazury (bo, wbrew pozorom, wcale ich nie ścierają). Drapanie relaksuje i pozwala zostawić po sobie bardzo wyraźny ślad zapachowy, pochodzący z gruczołów na poduszeczkach łap. Drapak powinien być więc nieodłącznym wyposażeniem kociego mieszkania.
Jak sprawić, by kot nie spustoszył domu drapaniem?
Musisz wiedzieć, że koty drapią trzy rodzaje powierzchni:
poziome;
pionowe;
skośne.
Drapaki pionowe
Aby uchronić swoje meble przed smutnym losem, powinieneś wyposażyć się w trzy rodzaje drapaków. Najważniejszy jest drapak pionowy. Na rynku można spotkać wielopoziomowe wieże złożone z półeczek, domków i hamaków. Takie akcesorium jak najbardziej jest przydatne, jednak nie zawsze spełnia swoją podstawową funkcję.
Najważniejsze są bowiem słupki z powierzchnią do drapania. W wielu przypadkach są one po prostu za niskie. Dobry drapak poziomy to taki, na którym kot może wyciągnąć się i całkowicie rozprostować kręgosłup. Zachowanie kota w dobrej formie to podstawa!
Drapaki poziome i skośne
Warto także wyposażyć się w drapaki poziome, wykonane z dobrej jakości tektury. Wybieraj takie, które są odpowiednio wyprofilowane – posłużą jednocześnie jako legowisko i miejsce do zabawy. Nie bez znaczenia jest także skośny drapak. Możesz go kupić oddzielnie lub jako element większej całości. Zachowanie kota, który drapie, nie będzie uciążliwe, gdy masz takie akcesoria.
Koty i ich zachowania – polowanie
W przeciwieństwie do psów i wielu innych zwierząt koty zachowały całkiem sporo z pierwotnej natury. Wielu badaczy jest zdania, że pomimo dziesięciu tysięcy lat koegzystencji ludzi i kotów proces udomowienia tych zwierząt nadal trwa. Każdy kot – od pospolitego dachowca po wypielęgnowanego brytyjczyka – jest drapieżnikiem i musi polować.
Z jednej strony polowanie to naturalne zachowanie kota. Z drugiej strony jednak świadomy opiekun wie, że pupil na wolności może szukać zdobyczy. Czy zamykając go w domu, jak twierdzą niektórzy, ograniczysz jego naturalne instynkty? W żadnym wypadku.
Zachowanie kota – polowanie w domu
U kotów domowych polowanie powinna zastąpić zabawa. To podstawa do pokojowego współistnienia z kotem. Wędki, pluszowe myszki czy uciekające piłeczki to dla mruczka ekwiwalent ofiary, na którą poluje. W ten sposób zwierzak rozładowuje nagromadzoną energię i zaspokaja swoje instynkty.
Jak zabawa może zastąpić kotu polowanie?
Nie tylko kot domowy, lecz także większość jego dzikich kuzynów żyje według cyklu łowieckiego. Podczas snu gromadzi się w nich energia, która następnie musi zostać spożytkowana na polowanie. Po złapaniu ofiary następuje jej konsumpcja, a potem dokładna toaleta, dzięki której kot zmywa z siebie zapach jedzenia.
Zachowanie cyklu łowieckiego jest kluczowe dla kociego szczęścia. Jedzenie warto podzielić na kilka małych porcji. Po zabawie zapraszaj kota na posiłek.
Koty i ich zachowania – wpatrywanie się w przestrzeń
W wielu kulturach koty uchodzą za zwierzęta niezwykle uduchowione. Mnóstwo osób jest nawet przekonanych, że koty widzą duchy. Czy takie zachowanie kota ma jakiekolwiek uzasadnienie? Wszystko dlatego, że te zwierzaki mają ogólnogatunkową tendencję do wpatrywania się w niewidoczne ludzi elementy przestrzeni. Często wodzą wzrokiem za czymś, czego nie ma i nasłuchują ciszy.
Racjonalne wytłumaczenie takiego zachowania kota
W istocie to całkowicie normalne zachowanie kota, którego zmysły są o wiele bardziej rozwinięte niż nasze. Koty zdecydowanie lepiej słyszą. Mają także zdolność widzenia promieni UV. Jako drapieżniki błyskawicznie reagują nawet na najmniejszy ruch.
Przelatujący w powietrzu pyłek kurzu, lecąca mucha czy spadający długopis u sąsiada z góry. To wszystko rzeczy, których ludzie tak łatwo nie zauważą. Koty natomiast widzą i słyszą je doskonale i często skupiają na nich swoją uwagę. Nie ma odpowiedzi na pytanie, czy koty widzą duchy. Jak najbardziej można jednak założyć, że widzą więcej niż my.
Dlaczego mruczki nie piją wody? Czy to niepokojące zachowanie kota?
To pytanie nurtuje wielu opiekunów. Oczywiście, to nieprawda, że koty w ogóle nie interesują się wodą. Piją jej jednak mało. Zdecydowanie za mało. Rozwiązanie tej zagadki i źródła zachowania kota tkwi w kwestiach ewolucyjnych.
Czy słyszałeś kiedyś o pseudaelurusie? Ten prehistoryczny kot wyginął osiem milionów lat temu. Jest jednak bardzo ważny, ponieważ według naukowców dał początek wszystkim współczesnym kotowatym. W tym także gatunkowi felis catus domesticus.
Dlaczego koty nie piją dużo wody?
Pseudaelurus wyewoluował na terenach dzisiejszej Afryki. Ze względu na bardzo ograniczony dostęp do wody niezbędne płyny pobierał przede wszystkim z pożywienia. Ściślej mówiąc – prosto ze zjadanych ofiar. Prawdopodobnie to właśnie dlatego do dzisiaj koty nie mają potrzeby spożywania dużych ilości wody. Czerpią ją bezpośrednio z pokarmu. Właśnie dlatego tak ważne jest to, aby podstawą ich diety była mokra karma.
Czy da się zmienić to zachowanie kota?
Oczywiście, warto zachęcać kota do picia. Chętniej niż po wodę stojącą sięgają one po tę bieżącą, dlatego warto zainteresować się kupnem dobrej jakości fontanny dla kotów. Może ona wpłynąć na zachowanie kota w dobrym zdrowiu. Jeżeli jednak dysponujesz jedynie miseczką, postaw ją możliwie jak najdalej od pożywienia. W mruczkach ciągle jeszcze tkwi atawistyczne przekonanie, że ofiara leżąca blisko wody szybciej się psuje.
Dziwne zachowanie kota – co powinno cię zaniepokoić?
Koty, jak tylko mogą, ukrywają swój ból i dyskomfort. Niestety, bardzo często są już bardzo chore, gdy człowiek widzi ich problemy. Właśnie dlatego warto mieć oczy dookoła głowy i zwracać uwagę na wszystkie nietypowe i dziwne zachowania kota. O czym mowa? Zdecydowanie powinny niepokoić cię:
utrata apetytu;
próby ukrycia się przed światem;
pogorszenie kondycji sierści;
wokalizacja podczas korzystania z kuwety;
apatia;
unikanie zabawy;
wymioty i biegunki.
Zachowanie kota a zaburzenia rutyny
Wymienione wyżej symptomy należą do grupy tych bardziej oczywistych. Kluczem do szybkiego wyłapania niepokojących zjawisk jest uświadomienie sobie, że koty to miłośnicy rutyny. Na zaburzenia stałego harmonogramu dnia reagują zwykle dosyć dużym stresem. Jeżeli zwierzak nagle zmienia swoje rytuały, to takie zachowanie kota jest wyraźnym znakiem, że może dziać się z nim coś złego.
Zachowanie kota przy kuwecie to jego komunikat
Doskonałym przykładem jest rutyna korzystania z kuwety. Zazwyczaj złościsz się i irytujesz, kiedy koty zaczynają załatwiać się poza nią. Niepokoić powinny także:
zmiana częstotliwości chodzenia do kuwety;
wokalizacja;
kręcenie się;
wchodzenie i wychodzenie;
rezygnacja z zakopywania odchodów (jeżeli wcześniej było to normą).
Postaraj się zrozumieć swojego zwierzaka. W ten sposób sygnalizuje ci, że nie czuje się komfortowo.
Zachowanie kota niepokoi? Reaguj!
Oddawanie moczu lub kału na łóżka, fotele czy ubrania zazwyczaj interpretowane jest jako złośliwość. Tymczasem koty robią to najczęściej po to, aby zwrócić twoją uwagę. Nie potrafią mówić, dlatego pokazują ci, tak jak mogą, że dzieje się z nimi coś niedobrego. Zachowanie kota jest wołaniem o pomoc, więc nie krzycz na zwierzaka, ale wybierz się z nim do weterynarza.
Świat kociej komunikacji i zwyczajów jest naprawdę fascynujący. Kiedy postarasz się lepiej poznać kota, szybko zrozumiesz, że twój zwierzak wykorzystuje przeróżne sposoby na pokazanie ci, że jesteś dla niego ważny. Dokładna obserwacja kota i świadomość tego, jaki jest rytm jego dnia, da ci wyraźny sygnał, w którym momencie trzeba zacząć się niepokoić. Warto pamiętać, że zachowanie kota, które z pozoru jest bardzo dziwne, może być symptomem choroby. Nie lekceważ więc odstępstw od normy i odpowiedzialnie zareaguj.
Najczęściej zadawane pytania
Po czym poznać, że kot mnie nie lubi?
Koty są samodzielnymi zwierzętami i cenią sobie swoją przestrzeń. Jeśli jednak kot całkowicie cię unika, być może denerwuje go coś w twoim zachowaniu, np. nieustanne próby głaskania go.
Czy kot czuje nasz smutek?
Koty potrafią wyczuć twój stan emocjonalny,
Jak pokazać kotu, że go kochasz?
Twój kot na pewno doceni poszanowanie jego przestrzeni osobistej i towarzyszenie mu w typowo koci sposób – w jednym pomieszczeniu, ale z dystansem.
Jak rozpoznać czy kot jest zły?
Zezłoszczonego kota rozpoznasz po charakterystycznie „położonych” uszach.
Niebieskie oczy u kota są wynikiem mutacji, która może zdarzyć się praktycznie w każdej rasie. Mimo wszystko kot o niebieskich oczach to rzadkość, która regularnie zdarza się tylko w niektórych rasach. Dlaczego tak się dzieje? Wszystkiemu winna jest melanina, a dokładniej je brak. Kot z niebieskimi oczami jest więc wyjątkowy. Jakie rasy przyciągają wzrok właśnie tą barwą tęczówki? Sprawdź to w naszym artykule!
Kot z niebieskimi oczami – dlaczego występuje tak rzadko?
Niebieski to u kotów najrzadziej spotykany ze wszystkich kolorów oczu. Dlaczego tak się dzieje? Sekret tkwi w melaninie, a raczej w jej braku. Za niebieski kolor tęczówki nie odpowiada bowiem sam barwnik, tylko jego nieobecność lub występowanie w bardzo ograniczonej ilości.
To właśnie dlatego wszystkie kocięta przychodzą na świat z niebieskimi oczami. Melanocyty zaczynają produkować melaninę w okolicach 5-6 tygodnia życia. Ostateczny kolor oczu u wielu kotów klaruje się jednak dopiero w okresie od pół roku do dwóch lat po urodzeniu.
Kot o niebieskich oczach – skąd taka barwa?
Kot z niebieskimi oczami jest więc zwierzęciem, u którego nigdy nie doszło do ostatecznego wybarwienia tęczówki. Zdarza się to sporadycznie, chociaż w niektórych rasach jest dosyć powszechne. Wszystko przez geny blokujące wydzielanie się melaniny. Co jeszcze warto odnotować? Wbrew pozorom niebieskie oczy u kota nie zawsze są związane z albinizmem.
Jaka rasa kotów ma niebieskie oczy?
Chcesz mieć kota z niebieskimi oczami? Możesz zdecydować się na przedstawiciela jednej z ras, w których taka barwa występuje bardzo często. Poniżej znajdziesz opis kilku z nich.
Kot z niebieskimi oczami – ragdoll
Ragdoll to rasa, która w naszym kraju cieszy się ostatnio dosyć dużą popularnością. Wynika to nie tylko z urody, lecz także z cudownego charakteru zwierzaków.
Ragdolle to duże i łagodne koty, które cenią sobie spokój i ciepło domowego ogniska. Nazwa rasy nawiązuje do szmacianych lalek, ponieważ na rękach koty te całkowicie się rozluźniają i wiotczeją.
Dla kogo kot z niebieskimi oczami ragdoll będzie odpowiedni?
Koty tej rasy potrzebują uwagi i czułości ze strony człowieka. Same są spokojne i zrównoważone. Dobrze dogadują się też z innymi zwierzętami. Będą łagodne w stosunku do dzieci, jednak źle znoszą hałas i chaos, dlatego poleca się je raczej do domu ze starszymi maluchami.
Kot z niebieskimi oczami – brytyjski
Brytyjczyki to obecnie najchętniej wybierana przez Polaków rasa. Występują one w odmianie długowłosej i krótkowłosej, a wzorzec dopuszcza niemal wszystkie warianty umaszczenia. Wiele kotów brytyjskich ma także piękne niebieskie oczy.
Rasa jest bardzo ceniona za łagodny i spokojny charakter. Taki kot z niebieskimi oczami jest bezkonfliktowy i ceni sobie towarzystwo człowieka. Brytyjczyki nie słyną z dużego zamiłowania do ruchu, dlatego warto zachęcać je do zabawy. Trzeba także dbać o ich dietę, aby nie popadły w nadwagę. Czasem jest to trudne, ponieważ brytyjczyki uwielbiają jeść.
Kot z niebieskimi oczami – syjamski
Koty syjamskie to chyba najpopularniejsze koty orientalne. Rasa pojawiła się w słynnym animowanym filmie „Zakochany kundel”, który pozwolił spopularyzować syjamy. Obecnie koty syjamskie nieco różnią się wzorcem od swoich odpowiedników sprzed kilkudziesięciu lat, jednak nadal w rasie występują piękne niebieskie oczy.
Syjamy to bardzo energiczne koty, które uwielbiają kontakt z człowiekiem i głośno domagają się uwagi. Źle znoszą samotność, dlatego nie powinny być jedynym kotami w domu.
Kot z niebieskimi oczami – ojos azules
Co ciekawe, występują też koty z niebieskimi oczami, które są niezależne od umaszczenia. „Ojos azules” to po hiszpańsku właśnie niebieskie oczy. Rasa pochodzi z terenów Nowego Meksyku i jest tak rzadka, że trudno powiedzieć wiele na temat charakteru tych kotów.
W Polsce obecnie nie ma możliwości zakupu kota rasy ojos azules. Nie jest ona uznawana przez FIFe, a większość tych kotów żyje na terenach Stanów Zjednoczonych. Z hodowli z reguły eliminowane są białe osobniki, ze względu na skłonności do głuchoty. W rasie często zdarza się heteronomia, czyli dwoje oczu w różnych kolorach – w tym jedno niebieskie.
Kot z niebieskimi oczami – snowshoe
Snowshoe to rasa pochodząca ze Stanów Zjednoczonych. Jej przedstawiciele przypominają nieco krótkowłose ragdolle, a nazwa nawiązuje bezpośrednio do białych łapek, które przypominają buciki. Jaki charakter ma kot z niebieskimi oczami snowshoe?
Koty tej rasy to oddani przyjaciele do rodzin z dziećmi. Nie lubią być same i chętnie wchodzą w interakcje ze wszystkimi domownikami. Raczej nie nadają się na jedyne koty w domu, ponieważ bardzo źle znoszą samotność. Świetnie jednak dogadują się z innymi zwierzętami – także z psami. Będą też świetnymi towarzyszami dla osób starszych.
Kot z niebieskimi oczami – birmański
Koty birmańskie często są określane jako „święte”. Ten piękny biały kot z niebieskimi oczami rzeczywiście zachwyca.
Wygląd to nie wszystko. Koty birmańskie mają bowiem także cudowne charaktery. To bardzo czułe i kochające zwierzaki, które lubią kontakt z człowiekiem. Są bardzo rozmowne i towarzyskie, także w stosunku do dzieci. Akceptują inne zwierzęta (oczywiście po odpowiednim zapoznaniu) i powinny być odpowiednie nawet dla osób starszych.
Kot z niebieskimi oczami – podsumowanie
Wszystkie koty rodzą się z niebieskimi oczami, jednak tylko nieliczne zachowują je na zawsze. Jest to zależne od obecności melaniny, czyli pigmentu, który odpowiada za wybarwienie się tęczówki. Brak melaniny oznacza niebieskie oczy u kota. Co istotne, nie każdy biały kot z niebieskimi oczami jest albinosem. Ojos azules determinowane są właśnie przez niebieskie oczy, a niektóre rasy mają tę barwę tęczówki we wzorcu. Jeżeli chcesz mieć kota z niebieskimi oczami, możesz zdecydować się na kupno ragdolla lub syjama. Czasami jednak da się znaleźć niebieskookie dachowce. Wprawdzie zdarza się to bardzo rzadko, ale kto wie – być może będziesz miał szczęście?
Behawioryzm kota to bardzo złożona kwestia, której dogłębne poznanie wymaga nie tylko praktyki, lecz także wiedzy teoretycznej. Nawet najbardziej doświadczeni opiekunowie mogą nie rozumieć przyczyny niektórych kocich zachowań. Wynikają one bowiem z bardzo złożonych procesów ewolucyjnych. Koci behawiorysta, czyli psycholog, to osoba, która jest w stanie przełożyć skomplikowany system zwierzęcej komunikacji na język ludzki. Czy warto skonsultować się z takim specjalistą? Kiedy warto to zrobić? Przeczytaj więcej o znawcy kocich zachowań!
Behawiorysta kotów – czym się zajmuje?
Behawiorysta jest osobą, która specjalizuje się w znajomości naturalnych zachowań jakiegoś zwierzęcia. W przypadku kociego behawiorysty są to oczywiście koty. Wokół nich funkcjonuje mnóstwo stereotypów i fałszywych przekonań, więc często jego pomoc się przydaje.
Taka osoba ma kompletną wiedzę na temat kociej etiologii i naturalnych zwyczajów. Koci behawiorysta dysponuje narzędziami do tego, aby zrozumieć, skąd biorą się określone niepożądane zachowania. W ten sposób może wyjaśnić opiekunom zwierzęcia, w jaki sposób skutecznie da się pomóc pupilowi.
W jaki sposób pracuje koci behawiorysta?
Aby wyjaśnić zachowanie zwierzęcia, behawiorysta musi spędzić trochę czasu w jego naturalnym środowisku. Właśnie dlatego zazwyczaj nie może obejść się bez wizyty domowej, która polega na dokładnej obserwacji codziennego życia i otoczenia kota. Oczywiście, istnieje możliwość konsultacji online lub rozmowy telefonicznej, jednak w przypadku bardziej złożonych problemów takie formy pomocy mogą nie wystarczyć.
Koci behawiorysta – czy musi być weterynarzem?
Wiele osób zastanawia się, czy koci behawiorysta musi być weterynarzem. Opiekunowie zwierząt zazwyczaj najbardziej ufają właśnie lekarzom weterynarii i to do nich zwracają się w przypadku problemów z zachowaniem kota. Tymczasem nie każdy weterynarz zna się na kocim behawioryzmie.
Jasne jest, że wielu weterynarzy pogłębia swoją wiedzę na kursach z zoopsychologii czy behawiorystyki. Nie jest to jednak reguła. Nie należy utożsamiać behawiorysty z lekarzem weterynarii i odwrotnie – nie każdy lekarz będzie behawiorystą.
Koci behawiorysta zakres jego wiedzy
Zoopsycholodzy muszą jednak dysponować przynajmniej podstawową wiedzą z zakresu medycyny zwierząt. Nie bez powodu najlepsi w swoim fachu koci behawioryści to również technicy weterynarii. Wiele problemów, które z pozoru wyglądają na behawioralne, ma w istocie podłoże medyczne. Kompetentny koci psycholog na początku zawsze zleca badania, które pozwolą wykluczyć taką ewentualność.
Behawiorysta kotów – jak nim zostać?
Koci behawiorysta to otwarty zawód, więc teoretycznie każdy może się nim ogłosić. Godne zaufania są jednak te osoby, które wiedzę mogą podeprzeć odpowiednim wykształceniem. Kompetencje można poszerzać na kursach zawodowych i studiach podyplomowych.
Z reguły największym zaufaniem cieszą się behawioryści COAPE. Centre of Applied Pet Ethology to międzynarodowa organizacja, która prowadzi wielopoziomowe kursy potwierdzone wydaniem dyplomu. Kurs COAPE kierowany jest do osób, które na co dzień mają kontakt ze zwierzętami i chcą pogłębić wiedzę o ich behawioryzmie.
Koci behawiorysta – kiedy się do niego zgłosić?
Do kociego behawiorysty możesz zgłosić się zawsze wtedy, kiedy zachowanie twojego zwierzaka wydaje się niepokojące. Najczęściej opiekunowie sygnalizują załatwianie się poza kuwetą, konflikty w obrębie domowego stada czy niszczenie mebli.
Behawioryzm kota – najpierw wyklucz problemy zdrowotne
Zanim zgłosisz się do kociego behawiorysty, warto udać się na wizytę do lekarza weterynarii. Będzie można wówczas wykluczyć medyczne podłoże niepożądanych zachowań. Opiekunowie kotów często kierują się przykrymi stereotypami, według których koty z natury są złośliwe. W związku z tym chcą, aby behawiorysta wytłumaczył zwierzakowi, żeby przestał się wygłupiać i (na przykład) zaczął korzystać z kuwety zamiast załatwiać się do łóżka.
Czy koci behawiorysta może pomóc w zdiagnozowaniu problemu?
Zwierzęta w istocie nie mają tak złożonych emocji i nie kierują się ludzkimi kategoriami, takimi jak zazdrość, czy złośliwość. Ich zachowania mogą mieć podłoże behawioralne. Wówczas kot demonstruje niezadowolenie, strach czy dyskomfort, w które wprawia go określona sytuacja. Bardzo często jednak źródłem problemu jest niezdiagnozowana choroba. Trzeba wykonać komplet badań, aby ją wykluczyć. Jeśli problem nie tkwi w zdrowiu, koci behawiorysta będzie odpowiednią osobą, do której powinieneś się wybrać.
Behawiorysta kotów – kiedy może pomóc?
Do behawiorysty można zgłosić się w sytuacji, kiedy kot:
nie dogaduje się z innym (ludzkim lub zwierzęcym) członkiem rodziny;
załatwia się poza kuwetą;
przejawia zachowania agresywne;
jest nadmiernie wycofany lub przestraszony;
przejawia zachowania kompulsywne (na przykład często i mocno się wylizuje);
nadmiernie wokalizuje.
Wymienione przykłady to oczywiście nie wszystko. Do kociego behawiorysty możesz zgłosić zawsze wtedy, kiedy zachowanie kota cię niepokoi, a masz pewność, że nie jest ono efektem problemów zdrowotnych. Czasami wystarczy rozmowa przez telefon lub krótka wizyta, aby znaleźć przyczynę problemu.
Chore oczy u kota to poważny problem, z którym mierzy się wielu opiekunów. Czasami ich objawy są nieswoiste i wynikają z bardzo różnych czynników – urazów mechanicznych, infekcji wirusowych, czy bakteryjnych. Dowiedz się, jakie są najczęściej występujące kocie choroby oczu i jak skutecznie sobie z nimi radzić. Choroby oczu u kota trzeba najpierw zauważyć, by móc z nimi walczyć, dlatego warto przeczytać nasz tekst. Widzisz zaropiałe lub suche kocie oczy? Co to znaczy? Odpowiadamy i przedstawiamy najczęstsze problemy, jakie mogą dotknąć twojego mruczka!
Choroby oczu u kota – koci katar
Koci katar nie chorobą oczu w ścisłym sensie. Wywoływany przez kaliciwirusy lub herpeswirusy często prowadzi jednak do powikłań okulistycznych. Szczególnie narażone na nie są kociaki, które nie mają jeszcze w pełni wykształconego układu odpornościowego.
Czym może skutkować koci katar?
Małe koty z zaropiałymi i posklejanymi oczami to bardzo powszechny widok, szczególnie latem. Konieczne jest kompleksowe leczenie antybiotykami i kroplami do oczu. Niestety, w wielu przypadkach nie udaje się zadziałać odpowiednio szybko. Tej choroby oczu u kota nie wolno bagatelizować. Nieleczony koci katar prowadzi do utraty wzroku, a w skrajnych przypadkach –nawet do śmierci. Czasami jedynym ratunkiem dla kota jest amputacja gałek ocznych.
Co robić, gdy koci katar powoduje kłopoty z oczami?
W przypadku problemów z oczami u kociąt trzeba działać szybko. Leczenie jest kompleksowe i wymaga zaangażowania także ze strony opiekuna. Zlepione powieki trzeba rozklejać, a oczy zakraplać kilka razy dziennie. Kot musi również przyjmować antybiotyki.
Choroby oczu u kotów – zaćma
Zamglone oko u kota to często pierwszy objaw zaćmy, czyli choroby, która powoduje zmętnienie soczewki. Przyczyny tego schorzenia mogą być bardzo różne. Czasami choroba rozwija się na tle idiomatycznym u kocich staruszków. Może być także wynikiem urazu lub powikłaniem po chorobie – na przykład po toksoplazmozie.
Przy zaćmie stosuje się farmakoterapię. Jednak leki jedynie spowalniają rozwój choroby. Najskuteczniejszym sposobem na wyleczenie kota jest operacja. U starszych kotów często tak poważny zabieg nie wchodzi w grę, dlatego choroba prowadzi do całkowitej ślepoty.
Choroby oczu u kota – jaskra
Jaskra to choroba oczu, która dotyka przede wszystkim starsze zwierzaki. Zmiany mogą pojawić się na jednym oku lub dwojgu z nich. Najczęściej prowadzą do wodoocza, czyli znacznego wizualnego powiększenia się gałki ocznej. Oko może także zmieniać kolor, a w wielu przypadkach dochodzi do powiększenia się źrenicy.
Czy jaskra to groźna choroba oczu u kota?
W przeciwieństwie do wielu innych chorób oczu u kota jaskra nie prowadzi do utraty wzroku. Zmiany nie powodują także dużych zmian i bólu. Konieczna jest jednak skuteczna diagnostyka i ustalenie przyczyny problemu.
Terapia jaskry polega przede wszystkim na podawaniu kropli do oczu o złożonym działaniu. Trzeba przygotować się na to, że leczenie będzie długotrwałe. Wiele zależy również od tego, jak bardzo zaawansowana jest choroba.
Choroby oczu u kota – zespół suchego oka
Zespół suchego oka to stosunkowo częsta choroba zapalna, która fachowo nazywana jest suchym zapaleniem rogówki i spojówki. Na czym polega? Gruczoły łzowe nie działają poprawnie. Nie wytwarzają łez, co prowadzi do przesuszenia się gałki ocznej.
U chorego kota można zaobserwować ropny wyciek z oczu, który czasami przybiera nieco lepką, ciągnącą się formę. Ciągła suchość powoduje ból i dyskomfort. Oko kota jest przekrwione i zaczerwienione. Aby potwierdzić zespół suchego oka, konieczne będzie przeprowadzenie badania klinicznego, a czasem także badań okulistycznych.
Choroby oczu u kota – leczenie zespołu suchego oka
Czy zespół suchego oka da się wyleczyć? Na szczęście, leczenie tej choroby oczu u kota nie jest zbyt skomplikowane. Większym problemem, jest to, że schorzenie samo w sobie stanowi powikłanie lub wręcz objaw poważnych schorzeń układowych. Przy okazji diagnozy warto więc dodatkowo wykonać badania krwi, ponieważ może okazać się, że kot cierpi na cukrzycę lub niedoczynność tarczycy.
Choroby oczu u kota – zapalenie spojówek
Zapalenie spojówek to bardzo częsta choroba oczu u kota. Aby skutecznie ją leczyć, trzeba najpierw dokładnie zdiagnozować źródło problemu. Może on bowiem wynikać z bardzo różnych czynników – od banalnych urazów mechanicznych po niebezpieczne dla życia choroby nowotworowe. Jest między innymi następstwem:
chorób wirusowych;
infekcji bakteryjnych;
jaskry;
alergii.
Jak widać, zapalenie spojówek jest bardziej objawem niż chorobą oczu u kota samą w sobie. Spuchnięte i przekrwione spojówki zawsze wymagają głębszej diagnostyki. Tylko w ten sposób da się przejść do skutecznego leczenia. Forma terapii zależy bowiem od tego, jaka dokładnie jest przyczyna zapalenia.
Choroby oczu u kota – proliferacyjne zapalenie rogówki i spojówki
Proliferacyjne (zwane także eozynofilowym) zapalenie rogówki także często atakuje kocie oczy. Co to takiego? Objawem tej choroby oczu u kota jest zmiana wyglądu gałki ocznej, która często puchnie. Czasami dodatkowo pojawia się jeszcze jasny wyciek. Rosnąca zmiana zabarwia się na różowo.
Czy trzeba się bać tej choroby oczu u kota?
Najczęściej dotyka tylko jednego oka. Zazwyczaj nie sprawia kotu szczególnego bólu ani dyskomfortu. W niektórych przypadkach zwierzak może nieznacznie mrużyć oczy. Jeżeli zauważysz u swojego pupila wymienione wyżej objawy, konieczne będzie badanie kliniczne i okulistyczne, które potwierdzi lub wykluczy diagnozę.
Leczenie polega najczęściej na miejscowym stosowaniu leków sterydowych. Niestety, eozynofilowe zapalenie rogówki i spojówki ma skłonność do nawrotów, dlatego trzeba trzymać rękę na pulsie i uważnie obserwować kocie oczy.
Choroby oczu u kota – uszkodzenia mechaniczne
Koty to bardzo żywe zwierzęta, dlatego mogą u nich występować mechaniczne uszkodzenia gałki ocznej. Na urazy narażone są nie tylko koty wychodzące. Wystarczy odrobina nieuwagi w zabawie albo ciało obce, które dostanie się do oka i podrażnienie gotowe.
Jak rozpoznać objawy tej choroby oczu u kota? Dokładnie je obejrzyj, jeśli zauważysz, że:
pupil mruży oczy;
jego gałka oczna lub powieka zmieniają się (puchną lub pojawia się z nich wyciek).
Niestety, czasami uszkodzeń i ciał obcych nie widać gołym okiem. Warto więc wybrać się do lekarza weterynarii, aby dokładniej zbadał zwierzaka. W niektórych przypadkach uszkodzenie oka prowadzi do zapalenia spojówek i innych chorób.
Które koty są narażone na ten problem?
Co ciekawe, niektóre koty mają predyspozycje rasowe do uszkodzeń mechanicznych gałki ocznej. Narażone są na nie na przykład koty perskie. Problemom na tym tle sprzyjają także wrodzone wady powieki, takie jak entropium i ektropium. Powinny one być usuwane już w młodym wieku, aby nie powodowały choroby oczu u kota.
Choroby oczu u kota – przewlekłe zapalenie rogówki
Przewlekłe zapalenie rogówki to choroba dotykająca najczęściej dorosłe koty. Narażone są te, które w młodości zaraziły się herpeswirusem i przeszły powikłania po kocim katarze. Oto symptomy:
oczy chorego zwierzaka łzawią, a ich wygląd znacznie się zmienia;
może pojawiać się zamglenie, przekrwienie i przykurcz powiek.
Co istotne, podobne objawy często są wynikiem urazów mechanicznych, dlatego konieczna jest dokładna diagnostyka, która je wykluczy. Schorzenie to najczęściej leczone jest miejscowo za pomocą kropel. Czasami konieczna będzie dodatkowa terapia farmakologiczna – antybiotykami oraz lekami przeciwwirusowymi. Jej forma zależy przede wszystkim od przyczyny zapalenia i w konsekwencji choroby oczu u kota.
Choroby oczu u kotów – podsumowanie
Koty cierpią na rozmaite choroby oczu. Najbardziej narażone są na nie starsze zwierzęta, które często zapadają na jaskrę lub zaćmę, w wyniku której tracą wzrok. Problemy z oczami mogą jednak być wynikiem poważniejszych schorzeń – cukrzycy, niedoczynności tarczycy, a nawet nowotworów. Właśnie dlatego nigdy nie można ich bagatelizować.
Szczególnie ważna jest szybka pomoc małym kotkom z chorymi oczami. Niemal na pewno jest to powikłanie po kocim katarze, które wymaga szybkiego leczenia. U zdrowych dorosłych kotów choroba nie powoduje dużego uszczerbku na zdrowiu, ale dla kociąt bywa śmiertelna. Co robić, jeśli podejrzewasz choroby oczu u kota? Kiedy zauważysz u niego problemy z oczami, w pierwszej kolejności trzeba wykluczyć uraz mechaniczny. Badanie kliniczne pozwoli określić problem i w razie konieczności da sygnał do głębszej diagnostyki. Zdecydowanie nie warto działać na własną rękę. Domowe metody rzadko mogą w czymkolwiek pomóc.
Niektóre koty ślinią się z powodów fizjologicznych. Jest to u nich objawem silnych pozytywnych emocji, na przykład wywołanych bliskim kontaktem z opiekunem. Zdarza się to jednak stosunkowo rzadko. Czym częściej może być spowodowany ślinotok u kota? Przyczyny są różne. Nagła ślina kota może świadczyć o zatruciu, problemach w obrębie jamy ustnej czy nawet o zakłaczeniu. Przekonaj się, kiedy i jak reagować na takie symptomy!
Śliniący się kot a choroby dziąseł
Jedną z najczęstszych przyczyn nadmiernego ślinienia się kotów są choroby dziąseł i stany zapalne w obrębie jamy ustnej.
Koty, tak samo jak ludzie, powinny być poddawane regularnym kontrolom dentystycznym. Na corocznej wizycie u lekarza weterynarii wskazane jest sprawdzenie pupila pod kątem odkładającego się kamienia nazębnego. Jego nadmiar prowadzi do niszczenia zębów i stanów zapalnych dziąseł. Powoduje to ból i dyskomfort, które połączone są ze wzmożoną produkcją śliny.
Ślinotok u kota może być przyczyną kłopotów
Nawet niewielkie ilości kamienia nazębnego powinny być usuwane, zanim dojdzie do stanów zapalnych. Zaniedbanie to nie tylko ból kota podczas jedzenia i dyskomfort. Bakterie z jamy ustnej wędrują do serca i nerek, powodując bardzo poważne choroby układowe.
Stany zapalne jamy ustnej najczęściej dotykają starszych kotów, jednak nie zawsze jest to reguła. Przedstawiamy przypadek kotki Fasolki, która tuż po pierwszych urodzinach przeszła szereg zabiegów po limfocytarno-plazmocytarnym zapaleniu jamy ustnej. W konsekwencji straciła wszystkie zęby. Ślinotok u kota zdecydowanie nie powinien być ignorowany.
Ślinienie się kota a zakłaczenie
Za ślinotok u kota nierzadko odpowiedzialne są kule włosowe. Zazwyczaj tego typu problemy dotyczą przede wszystkim długowłosych zwierzaków, jednak nie jest to reguła. Intensywne linienie i brak regularnego wyczesywania sprawiają, że kot połyka więcej włosów, niż jest w stanie zwrócić.
Czy kule włosowe mogą być niebezpieczne?
Kule włosowe tworzą pilobezoary, które utykają na różnych etapach układu pokarmowego. W skrajnych przypadkach mogą nawet zablokować drożność jelit. Jeżeli jednak utkną na wysokości przełyku lub gardła, dochodzi do problemów z połykaniem i odruchów wymiotnych. Te skutkują nadmierną produkcją śliny. Warto więc bardzo uważnie przyglądać się kotu i dbać o profilaktykę odkłaczania.
Ślinotok u kota a zatrucie
Niestety, ślinotok u kota to także jeden z wielu objawów poważnego zatrucia. W warunkach domowych jest ono najczęściej wywołane spożyciem trującej dla kota rośliny. Oczywiście, samo wzmożone ślinienie się nie świadczy o zatruciu. Jednak musisz koniecznie udać się do weterynarza, jeśli towarzyszą mu:
drgawki;
biegunka;
utrata przytomności;
wymioty;
apatia;
problemy z oddychaniem,
Stan kota jest wówczas bardzo poważny i skutki zatrucia zagrażają jego życiu.
Ślinotok u kota a stres
Przyczyny ślinotoku u kota bardzo często mogą tkwić w przeżywanym przez zwierzaka dużym stresie. U niektórych kotów da się zauważyć wzmożone wydzielanie się śliny w sytuacjach, które są dla nich emocjonalnie trudne. Może być to wizyta u weterynarza albo przerażenie wywołane nagłym hukiem. Wiele kotów ślini się w sylwestrową noc na dźwięk fajerwerków lub nawet podczas burzy.
Ślinotok u kota może oznaczać przewlekły stres
W schroniskach i kociarniach można łatwo zauważyć, że koty, które straciły dom i opiekuna, bardzo często reagują nadmiernym ślinieniem się. Jeżeli wykluczone zostaną przyczyny zdrowotne, bardzo możliwe, że chodzi o przewlekły stres i poczucie braku kontroli nad sytuacją.
Ślina kota podczas podawania leków
Osoby, które przynajmniej raz podawały kotu tabletkę na odrobaczanie, zazwyczaj wiedzą, że może ona doprowadzić do prawdziwego wodospadu śliny. Niektóre mruczki reagują ślinotokiem na samo zetknięcie się tabletki z ich pyszczkiem. Dlaczego tak się dzieje?
Dlaczego leki powodują ślinotok u kota?
Wszystko przez smak leków. Warto zaznaczyć, że smak jest najmniej intensywnym ze wszystkich kocich zmysłów. Naukowcy już dawno udowodnili, że koty nie czują słodkiego smaku, co najpewniej wynika z tego, że jako mięsożercy nie mają potrzeby spożywania dodatkowych cukrów. Są natomiast bardzo wyczulone na smak gorzki. Dlaczego? W tej kwestii nie ma pewności, ale być może dlatego, że występujące w przyrodzie trucizny mają właśnie gorzki smak.
Ślinotok a wrażliwy zmysł smaku u kota
Ślinotok u kota może pojawić się w następstwie spróbowania czegoś, co zdecydowanie mu nie smakuje. Może to być nieprzeznaczony dla nich pokarm, lek, a nawet… robak. Niektóre pluskwiaki są dla kotów niesmaczne do tego stopnia, że powodują u swoich oprawców kilkunastominutowy potok śliny.
Ślinotok u kota a choroba nerek
Wzmożone ślinienie się kota bywa nietypowym objawem ostrej lub przewlekłej choroby nerek. Czasami związane jest ze wzmożonym pragnieniem. Możesz wówczas zaobserwować, że kot nie tylko więcej pije, lecz także pochyla się nad miseczką z wodą i długo się w nią wpatruje. To nieswoiste objawy, które zdecydowanie powinny wzbudzić twoją czujność.
Ślinotok u kota – nie lekceważ go
Ślinotok u kota może świadczyć o bardzo różnych problemach – zarówno fizycznych, jak i emocjonalnych. Jedno jest pewne, nie wolno go ignorować. Niektóre koty ślinią się w wyniku silnych pozytywnych emocji. To rzadka przypadłość, ale nie powinna cię niepokoić.
Jeżeli nadmierne ślinienie pojawi się nagle, zdecydowanie warto zwrócić na nie uwagę. Połączone z nieprzyjemnym zapachem może świadczyć o toczącym się w pyszczku stanie zapalnym. Jeżeli zaś towarzyszą mu drgawki, apatia i wymioty bardzo możliwe, że są to objawy poważnego zatrucia.
Ślinienie się kota warto potraktować tak samo, jak każdą inną zmianę w jego fizjologii lub zachowaniu. Patrz na nie całościowo, zawsze w kontekście innych podejrzanych objawów i okoliczności, które temu towarzyszą. Możliwe, że twój kot mocno się zestresował, ale to szybko minie. Czasem jednak może on jednak cierpieć na poważną chorobę nerek. Każda nieprawidłowość w jego zachowaniu wymaga czujności z twojej strony.
Higiena jamy ustnej jak i regularne sprawdzanie stanu zębów niestety Cię nie ominie jeśli masz czworonoga w domu. Nie sprawdzanie zębów i ogólnej kondycji jamy ustnej u psów może przynieść sporo problemów i kosztów. A że lepiej zapobiegać niż leczyć, to zdecydowaliśmy się zebrać parę najważniejszych punktów, o jakich musicie pamiętać jeśli chodzi o higienę jamy ustnej Waszego pupila. Szczególnie też, że jeśli będziemy pamiętać regularnie o tych paru prostych czynnościach i zaleceniach, to wcale nie będzie to takie kłopotliwe ani trudne. A efekt będzie taki, że nasz pupil po pierwsze nie będzie cierpiał z powodu chorób spowodowanych infekcjami jamy ustnej, a dodatkowo zredukujemy przykry zapach, który czasem wydobywa się z pyska psa, szczególnie kiedy jest starszy. Jeśli też aktualnie chcecie kupić akcesoria dla swoich zwierząt, czy to do pielęgnacji, spacerów czy zabawy, to teraz mając do Zooplus kod rabatowymożecie znaleźć różne produkty dla swoich pupili w znacznie niższych cenach!
1. Mycie zębów
Jako że pies stanowi część rodziny, to nie ominie go również rutyna mycia zębów, chociaż na początku może być dosyć nieprzychylnie nastawiony do tej aktywności. W przypadku psów szczotkowanie jednak może odbywać się rzadziej, średnio co 2/3 dni, chociaż niektórzy też wykonują ten zabieg codziennie. Jeśli chodzi o higienę jamy ustnej czworonoga, jest to jej najważniejszy punkt, dlatego lepiej starać się tego nie zaniedbywać. Na początku jednak trzeba do niego podejść taktycznie. Pierwsze szczotkowanie mogą mieć miejsce kiedy pies jest bardziej zmęczony, więc łatwiejsze będzie zmotywowanie go do siedzenia w jednym miejscu. Pamiętaj też, aby do szczotkowania nie używać pasty przeznaczonej dla ludzi, tylko kup pastę specjalnie przeznaczoną dla psów. Znajdziesz ją bez problemu w sklepach zoologicznych tak jak i specjalne szczoteczki czy gaziki do czyszczenia zębów psom. Jeśli nasz pies za to naprawdę nie lubi szczotkowanie, to na rynku można znaleźć w zastępstwie specjalne spraye lub pasty w formie żelu, które nie wymagają użycia szczoteczki.
2. Płyny
Niepozornym, ale jakże efektywnym trikiem, jest dodanie odrobiny specjalnych płynów do wody spożywanej przez psa. Zmniejszają one ryzyko pojawienia się płytki nazębnej jak i sprawiają, że zapach z jamy ustnej psa staje się przyjemniejszy. Specjalne preparaty znajdziesz z łatwością w sklepach zoologicznych i w gabinetach weterynaryjnych.
3. Dieta
Bez połączenia szczotkowania i diety się niestety nie obejdzie, jeśli chcemy zachować w dobrej kondycji zęby i jamę ustną naszego pupila. Dlatego w tym punkcie trzeba pamiętać o paru zasadach. Po pierwsze zwróćmy uwagę na twardość karmy. Nie powinna ona mieć nazbyt twardej konsystencji, tylko bardziej chrupiąca, aby pies mógł ją bez problemu rozgryźć, bo wtedy też będzie ścierać kamień. Nie powinno się też nazbyt często podawać psu mokrej karmy, ponieważ sprzyja ona pojawieniu się kamienia na zębach. Ważne jest też aby pies dostawał odpowiednią ilość wskazanych minerałów, jak cynk czy wapń. Ich niedobór może skutkować szybszym pojawieniem się kamienia czy osłabieniem struktury uzębienia. Najlepiej sprawdzać czy karmy, które kupujemy zawierają w sobie te składniki.
4. Suplementy i witaminy
Pozostając nadal w temacie diety, ważnym jest aby pamiętać o dostępnych suplementach i witaminach. Dla organizmu psa ważnym jest aby otrzymywał on witaminy z grupy B tak jak i z grupy A, które zmniejszają, między innymi, ryzyko pojawienia się stanu zapalnego dziąseł. Trzeba też nie zapominać o witaminie D, która odpowiada w dużej mierze za stan układu kostnego. Upewnijmy się też, że w diecie psa znajduje się odpowiednia ilość witaminy C, jej zbyt małe ilości mogą wpłynąć na osłabienie tkanki przyzębia. Jeśli chodzi o suplementy, które pomogą utrzymać Wam dobry stan higieny jamy ustnej psa, to są to algi morskie. Znajdziecie je w sklepach zoologicznych Oprócz zbawiennego wpływu na zęby, zmniejszają też ryzyko wystąpienia cukrzycy lub otyłości u psa!
5. Akcesoria
Przekąski stomatologiczne, to to co psy lubią najbardziej! No może nie wszystkie, ale na pewno warto spróbować czy Twój pupil akurat się skusi. Zostały one stworzone z myślą o zębach psa. Aby wspomóc ich mechaniczne oczyszczenia. Oprócz takich przekąsek znajdziemy również specjalne zabawki i gryzaki, które również przysłużą się poprawie higieny jamy ustnej Twojego psa, a przy okazji dostarczą mu dobrej zabawy.
Pracownicy Lasów Państwowych opublikowali na Twitterze specjalny post, który ma na celu odnalezienie właścicieli zwierząt.
Kujawsko-pomorskie: koziołki na terenie Nadleśnictwa Jamy
Na łamach mediów społecznościowych możemy przeczytać niniejszy komunikat:
„Nie bardzo wiemy, jak zacząć. Otóż ktoś zgubił… dwie kozy. Konkretnie to kozły. Szaleją od kilku dni po lesie. Nic nie mamy przeciwko kozłom, ale… zobaczcie sami” – czytamy we wpisie, gdzie dodano również nagranie, na którym widać głodne koziołki spożywające leśne smakołyki.
Nie bardzo wiemy jak zacząć. Otóż ktoś zgubił… dwie kozy. Konkretnie to kozły. Szaleją od kilku dni po lesie. Nic nie mamy przeciwko kozłom, ale… zobaczcie sami.#NadleśnictwoJamypic.twitter.com/zKWzwJV8xE
Od kilku dni trwają poszukiwania właścicieli koziołków. Wcześniej informację o spacerujących po lesie kozach opublikowano na facebookowym profilu Nadleśnictwa Jamy:
„Takie spotkanie w środku lasu w Leśnictwie Dusocin. Czy ktoś z okolic leśnictwa przypadkiem nie zgubił dwóch kóz? Poruszają się w środku lasu, dlatego prosimy o kontakt osoby, które mogą znać miejsce zamieszkania dwóch uciekinierów” – możemy przeczytać w treści posta.
Dzień Orła obchodzony jest w różnych miejscach o różnych porach. Często ma wymiar militarny albo patriotyczny. Warto jednak w ten dzień pochylić się nad potrzebami i dobrostanem ptaków drapieżnych, potocznie nazywanych właśnie orłami.
Dzień Orła 2025 – kiedy jest?
Nie sposób wskazać jeden dzień, który byłby światowym świętem orła. Jakie święta mogą być zatem określane mianem Dnia Orła? To majestatyczne zwierzę (np. jako symbol lub godło) jest widoczne podczas uroczystości w różnych częściach świata. Przybliżamy kilka świąt, które mają związek właśnie z orłem.
Dzień Orła i Flagi Rzeczypospolitej Polskiej
W Polsce Dzień Orła jest świętem tożsamym z Dniem Flagi. Przypada więc na 2 maja i ma charakter patriotyczny. Orzeł biały jest bowiem narodowym godłem Polski.
Amerykańskie Święto Orła
Święto Orła w Ameryce również związane jest z patriotyzmem. Bielik amerykański jest tam narodowym symbolem równości, wolności i siły. Amerykański Dzień Orła obchodzi się 20 czerwca.
Dzień Orła, czyli operacja wojenna „Atak Orła”
Adlertag, czyli Dzień Orła, ma też znaczenie historyczne. Był to pierwszy dzień Unternehmen Adlerangriff – Ataku Orła. Była to nazistowska operacja podczas II wojny światowej, której celem było zniszczenie RAF, czyli brytyjskich sił powietrznych. Historyczny Dzień Orła to 13 sierpnia 1940 roku.
Światowy Dzień Orłów
W tym wirze historii i polityki nie wolno zapominać o samych zwierzętach – o ich dzikiej naturze i konieczności ochrony. Międzynarodowy Dzień Orłów przypada na 18 marca. Obchodzone jest także osobne Święto Ochrony Orłów (10 stycznia).
Pingwiny kojarzą się z pociesznymi zwierzętami, które poruszają się charakterystycznym, chwiejnym krokiem. Drzemie w nich jednak o wiele więcej fascynujących cech! Dowiedz się wszystkiego o tych zwierzętach i uczcij w ten sposób Dzień Wiedzy o Pingwinach!
Dzień Wiedzy o Pingwinach 2025 – kiedy jest?
Światowy Dzień Wiedzy o Pingwinach przypada na 20 stycznia. To znakomity czas na to, aby bliżej poznać to urocze, arktyczne zwierzę. Powiedz o tym dniu znajomym. Quiz sprawdzający wiedzę o pingwinach będzie świetną zabawą!
Jak dobrze znasz pingwiny?
Czy wiesz, że istnieje aż 17 gatunków pingwinów? Każdy z nich mieszka na południowej półkuli – lecz nie wszystkie na Antarktydzie! Wiele z tych zwierzaków preferuje cieplejsze zakątki Afryki, Ameryki Południowej, a nawet Australii. Te ptaki mogą dorastać od 30 do nawet 130 cm wzrostu. To mała garść informacji, ale masz już bazę, by Dzień Wiedzy o Pingwinach jakoś uczcić!
Dlaczego warto obchodzić Dzień Wiedzy o Pingwinach?
Ponad połowie gatunków pingwinów grozi wyginięcie. Co smutne, to wyłącznie skutek działania ludzi. Dlatego też obchodzenie Dnia Wiedzy o Pingwinach jest tak ważne. Szerzenie świadomości o tych ptakach pomaga zrozumieć ich potrzeby i zachęca do ochrony ich środowiska naturalnego.
Dzień Wiewiórki to doskonała okazja do zastanowienia się nad rolą tych zwierząt w ekosystemie. Wiewiórki kojarzą się przede wszystkim z parkami, w których często są karmione orzechami. Co warto o nich wiedzieć? Sprawdź w artykule!
Dzień Wiewiórki 2025 – kiedy jest?
Dzień Wiewiórki w Polsce i na świecie obchodzimy 21 stycznia. Święto ustanowiła miłośniczka przyrody Christy Hargrove. A dlaczego akurat styczniowa data? Wcale nie została wybrana przypadkowo. Zima to dla tych zwierzaków trudny okres. Ludzie powinni więc w tym czasie o nich pomyśleć i nauczyć się im pomagać.
Ciekawostki o wiewiórkach
Dlaczego te gryzonie mają swój dzień? Wiewiórki są bardzo pożyteczne, ponieważ pomagają rozsiewać rośliny. Zakopują w ziemi ziarna i orzechy, a gdy o nich zapomną – wyrasta nowa roślina. W zimie warto dokarmiać zwierzaki, aby pomóc im przetrwać trudne warunki. Zostaw dla nich w lesie lub w parku orzechy, nasiona lub ziarna. Czas na kilka ciekawostek w sam raz na Dzień Wiewiórki. Czy wiesz, że:
250 różnych gatunków wiewiórek żyje na całym świecie. Znajdziesz je nawet na Arktyce!
W Polsce najbardziej znana jest wiewiórka z charakterystycznym, rudym ogonem.
W innych częściach świata można spotkać tak zwane wiewiórki latające. Potrafią one przelecieć nawet do 80 metrów jednym skokiem!
Zebra jest jednym z najbardziej znanych zwierząt afrykańskich. Rozpoznają ją nawet małe dzieci. Co warto o niej wiedzieć w Dzień Zebry? Sprawdź!
Dzień Zebry 2025 – kiedy jest?
W kalendarzu Międzynarodowy Dzień Zebry znajdziesz pod datą 31 stycznia. Został ustanowiony, by szerzyć świadomość o tych majestatycznych zwierzętach. Lepsze zrozumienie gatunku przekłada się na większy szacunek do niego. Zebry zdecydowanie potrzebują ochrony. Człowiek musi dbać o ich otoczenie i o nie same.
Białe czy czarne? To musisz wiedzieć o zebrach!
Czas na ciekawostki w sam raz na Dzień Zebry! Jakie zwierzaki z biało-czarnymi paskami możesz spotkać? Występują 3 gatunki. Jeśli będziesz dokładnie je obserwować, zauważysz że mają białe brzuchy, na których malują się czarne paski. Jednak skóra zebr pod ich futrem jest czarna! Jasny kolor wytworzył się na ich ciele prawdopodobnie po to, by chronić je przed upałami.
Po co te paski?
Nietypowe umaszczenie zebr służy im przede wszystkim do kamuflażu. Paski chronią przed drapieżnikami, jak również uciążliwymi owadami. Jednocześnie pozwala to zebrom na łatwiejsze rozróżnianie od siebie osobników stada.
W Dzień Zebry załóż pasiaste ubrania i pochwal się znajomym swoją wiedzą o tych zwierzętach!
Dzień Świstaka znany jest przede wszystkim jako tytuł filmu. Tymczasem jest to prawdziwe święto, podczas którego promuje się wiedzę na temat świstaków. Populacja tych zwierząt występuje również w Polsce! Sprawdź, co warto wiedzieć o świstakach.
Dzień Świstaka 2025 – kiedy jest?
Dzień Świstaka to święto pochodzenia amerykańskiego. Określa się je także jako dzień świszcza, a po angielsku to Groundhog Day. Kiedy jest obchodzone? Jego data to 2 lutego w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie. W Polsce jest raczej mniej znane ze względu na mniejszą populację tych zwierząt. Warto więc poznać je bliżej!
Dzień Świstaka – co to znaczy?
Po co właściwie obchodzić to nietypowe święto dzikiego gryzonia? Chodzi tu o coś więcej niż o samo zwierzę. Według tradycji, jest ono pierwszym zwiastunem wiosny. W święto Dnia Świstaka wabi się go z norki – jeśli zwierzak ujrzy swój cień (gdy poranek jest słoneczny), zwiastuje to kolejne sześć tygodni zimy. Jeżeli go nie zobaczy (gdy pogoda jest mglista lub pochmurna) – wiosna zbliża się już wielkimi krokami. Te przepowiednie pogodowe są oczywiście tylko ludowym przesądem. W rzeczywistości rzadko się spełniają.
Dzień Świstaka – święto zbliżającej się wiosny a polskie tradycje 2 lutego
W Polsce 2 lutego obchodzi się święto Matki Boskiej Gromnicznej, znane też jako Ofiarowanie Pańskie lub Spotkanie Pańskie. Zwyczaje ludowe wiążą się z zapaleniem świecy. Gromnica ma chronić domostwo przed burzą. Tradycyjne polskie przysłowia o tym dniu wskazują na połowę lub nawet początek srogiej zimy.
Celtowie również obchodzili w tym czasie kalendarzowy pierwszy dzień wiosny. Z tym staroirlandzkim świętem też wiążą się zwyczaje przepowiadania pogody. Być może jednak warto w tym czasie pamiętać także o zachodnim Dniu Świstaka – by zgłębić wiedzę o innej kulturze i mało znanym zwierzęciu.
„Dzień świstaka” – film
Ta ludowa tradycja amerykańska jest tak zakorzeniona w kulturze, że stała się bardzo ważnym motywem filmu. „Dzień świstaka” to komedia romantyczna z 1993 roku, w której główną rolę gra Bill Murray. Wciela się on w postać prezentera prognozy pogody, który przyjeżdża do Punxsutawney, by zrelacjonować obchody Dnia Świstaka. Niefortunny dzień powtarza się w kółko, tworząc pętlę czasu.
Święto Dnia Świstaka w Punxsutawney
W tym małym miasteczku w stanie Pensylwania świstak wabi się Phil – tak samo jak główny bohater filmu. Tradycja Dnia Świstaka sięga tam aż 1887 roku. Od tego czasu świstak Phil zobaczył swój cień zwiastujący dalszą zimę 114 razy. Niepogoda uniemożliwiła mu to tylko 20 razy. Warto zaznaczyć, że ta przepowiednia pogodowa sprawdza się w około połowie przypadków.
Dzień Hipopotama jest świętem poświęconym jednemu z największych i najbardziej niebezpiecznych ssaków lądowych. Wiele gatunków hipopotamów już wymarło, dlatego dużo wysiłków poświęca się w utrzymanie populacji tych pozostałych. Dowiedz się więcej o tym święcie!
Dzień Hipopotama 2025 – kiedy jest?
Światowy Dzień Hipopotama przypada na 15 lutego. Obecnie występują tylko 2 gatunki tych pięknych i ogromnych zwierząt. Większość swojego życia – bo aż 16 godzin dziennie – hipopotamy spędzają w wodzie. To środowisko pomaga chronić ich grubą skórę przed wysychaniem i pękaniem. Czy wiesz, że właśnie skóra stanowi aż 25% masy ciała tych zwierząt? Zawiera ona substancję, która działa jak naturalny filtr przeciwsłoneczny.
Dzień Hipopotama to święto jednego z największych ssaków świata
Po lądzie stąpają tylko dwa gatunki zwierząt, które są większe niż hipopotam – są to nosorożec i słoń. Hipopotamy spotkasz tylko na terenie Afryki, w ZOO, a w popkulturze – w bajce „Madagaskar”. Mimo, że te wodne konie (jak nazywali je starożytni Grecy) wyglądają sympatycznie, w rzeczywistości wcale takie nie są. To bowiem jedne z najbardziej agresywnych zwierząt świata! Hipopotam może bez problemu zabić hienę, lwa, krokodyla lub człowieka, a nawet zniszczyć łódź. Możesz jednak mimo to obchodzić Dzień Hipopotama. Jak? Może tak, jak on, czyli spędzając miło czas w wodzie!
Dzień Łuskowca pozwala szerzyć wiedzę o jednym z mniej znanych zwierząt. Łuskowce cierpią z powodu nielegalnego handlu, co sprawiło, że są na granicy wyginięcia w środowisku naturalnym. Sprawdź, co warto o nich wiedzieć!
Dzień Łuskowca 2025 – kiedy wypada?
Światowy Dzień Łuskowca jest świętem ruchomym. Pomysłodawczynią była Rhishja Cota, czyli założycielka Annamiticus, edukacyjnej organizacji non-profit. Pierwszy Dzień Łuskowca był obchodzony w 2012 roku. Przypada w lutym, na trzecią sobotę tego miesiąca – w 2025 roku był to zatem 18 lutego.
Po co obchodzić Dzień Łuskowca?
Łuskowce to gatunek, o który trzeba troszczyć się bardziej niż o jakiekolwiek inne zwierzę. Dlaczego? Ten łuskowaty ssak jest jednym z najczęściej nielegalnie sprzedawanych zwierząt na świecie. Szacuje się, że rocznie zabija się nawet 100 tys. osobników! Dzień Łuskowca może zatem zwiększyć świadomość na temat tego skandalicznego procederu. Nadal jednak są to bardzo orientacyjne dane, bo nielegalny handel jest niezwykle trudny do monitorowania.
Łuskowce to zagrożony gatunek
Łuski pangolinów, czyli łuskowców, są tak samo rozchwytywane, jak rogi nosorożców. Wszystkie gatunki tego zwierzęcia są zagrożone, a niektórym grozi nawet całkowite wymarcie. W Dzień Łuskowca szerz zatem wiedzę o tych azjatyckich ssakach. To też świetny czas na wspomaganie organizacji zajmujących się ochroną tych zwierząt.
Światowy Dzień Kota to święto, które obchodzi się co roku 17 lutego. We włoskich kalendarzach funkcjonuje już od 1990 roku. W Polsce zaś Dzień Kota pojawił się dopiero w 2006 roku. Dlaczego właśnie lutowa data? Zima to wyjątkowo trudny czas dla dachowców – święto kota ma też na celu pomoc tym dziko żyjącym osobnikom.
Kiedy jest Dzień Kota 2025? Inne kocie święta
Mimo że Światowy Dzień Kota oficjalnie przypada na 17 lutego, niektóre kraje obchodzą to święto w innym czasie. Dlaczego? Mruczące zwierzęta są niezwykle ważne w wielu kulturach. W różnych częściach świata lokalne dni kota istniały już dawno.
Kiedy Dzień Kota obchodzą mieszkańcy innych krajów:
Dlaczego warto świętować Międzynarodowy Dzień Kota?
Kot to zwierzę uwielbiane i hodowane na całym świecie. To zaraz obok psów ulubiony towarzysz człowieka – zarówno w miastach, jak i na wsiach. Obchody akcji Dzień Kota podkreśla, jak ważni są pupile dla ich właścicieli. To także okres pomocy kotom bezdomnym i pokrzywdzonym przez los.
Co podarować mruczkowi na Dzień Kota?
Dzień Kota to doskonała okazja na podarowanie mruczkowi upominku. Możesz zdecydować się na zabawkę. W takim przypadku unikaj laserów, które są niezdrowe dla tych kotów. Zamiast nich wybierz myszkę z kocimiętką albo wędkę z piórkami. To nie tylko zapewni kotu rozrywkę, ale też poprawi wasze relacje i pozytywnie wpłynie na więź z podopiecznym.
Przekąski na wspólny trening
Jeśli twój kot jest łasuchem, dobrym wyborem będą zdrowe i smaczne przekąski. Firma Brit ma w swojej ofercie bezzbożowe smakołyki ze składem przygotowanym specjalnie z myślą o potrzebach żywieniowych kotów. Chrupiące przekąski Brit Care Cat Snack Superfruits Lamb oparte na jagnięcinie skutecznie zachęcą mruczka do jedzenia. Świetnie nadadzą się na nagrodę podczas szkolenia. Dodatek oleju z łososia i siemienia sprawia, że smakołyki dodatkowo pomagają dbać o sierść i skórę zwierzaka.
Zdrowa karma dla alergika
Jeśli twój mruczek dodatkowo cierpi na alergie, dobrym wyborem będzie produkt o wyjątkowym składzie. Brit Care Cat Insect & Herring to karma o specjalnej recepturze. Nie zawiera zbóż, za to jest oparta na białkach pochodzących od śledzi i owadów. W efekcie o wiele lepiej sprawdza się w przypadku zwierząt o specjalnych potrzebach żywieniowych. Brak tłuszczu z kurczaka chroni kota przed objawami nietolerancji. Dzięki temu będzie dobrze czuł się na co dzień, a to ważniejsze niż cokolwiek innego!
A może mokra karma dla kociaka?
Kocięta wymagają szczególnie dobrze dopasowanego żywienia. Małe kotki rosną, dlatego ich karma powinna być właściwie zbilansowana. Pełnoporcjowa formuła Brit Care Cat Pouches Kitten Fillets in Gravy with Tender Turkey Enriched with Sea Buckthorn and Nasturtium zawiera aż 85% mięsa w smacznym sosie, co zachęci do posiłku nawet niejadka. Wilgotna karma nie ma w sobie zbędnych dodatków w postaci GMO, soi, barwników lub konserwantów. Zestaw specjalnie wyselekcjonowanych ziół i jagód wspiera harmonijny wzrost zwierzęcia, zapewniając mu także odpowiednią dawkę siły na codzienne harce.
Koty nie pocą się na ciele tak, jak ludzie. Regulują ciepło poduszkami łapek.
Mówi się, że koty zawsze spadają na cztery łapy. Nie jest to do końca prawdą – duże wysokości są dla nich niebezpieczne. Jednak przeciętny kot potrafi skoczyć z wysokości równej 6 długościom ciała.
Koci język nie ogranicza się do miauczenia. Te czworonogi wydają z siebie aż około 100 różnych dźwięków, a rozróżniają ich znacznie więcej.
Dzień Niedźwiedzia Polarnego to święto wyjątkowe. Przypomina nie tylko o tych majestatycznych zwierzętach, ale również o tym, jak silny wpływ na ziemię ma m.in. globalne ocieplenie. Dowiedz się więcej na ten temat!
Dzień Niedźwiedzia Polarnego 2025 – kiedy jest to święto?
Miękki, puchaty, bialutki miś… a jednocześnie groźny drapieżnik – mowa oczywiście o niedźwiedziu polarnym. Żyje w temperaturach, w których wiele innych zwierząt by nie wytrzymało. Z kolei upały i przegrzanie organizmu są dla niego śmiertelne. Dlatego raczej nikogo nie zdziwi, że Dzień Niedźwiedzia Polarnego przypada właśnie na okres zimowy – a dokładnie na 27. dzień lutego.
Niedźwiedź polarny zwany jest też często królem Arktyki. Ten potężny miś od dawna wzbudza wśród ludzi ogromną sympatię. Może się to wydawać nieracjonalne, jeśli weźmiesz pod uwagę fakt, że jest to największy drapieżnik lądowy na świecie. Masa dorosłego osobnika najczęściej przekracza pół tony! Jest na samym szczycie łańcucha pokarmowego. A mimo to jest to gatunek zagrożony wymarciem. Dlaczego?
Niedźwiedź polarny jest zagrożony!
Otóż, zagrażają mu przede wszystkim zmiany klimatyczne i globalne ocieplenie. Drastyczne topnienie lodowców, które zostało niedawno zauważone, może całkowicie pozbawić niedźwiedzia domu. Jeżeli pokrywa lodowa Arktyki będzie nadal się zmniejszać, te białe misie całkowicie wyginą. W Dzień Niedźwiedzia Polarnego warto szerzyć tę wiedzę.
Dzień Niedźwiedzia Polarnego a globalne ocieplenie
Los tego pięknego, białego misia jest wyłącznie w rękach ludzi. Polarny zwierz nie ma bowiem żadnych naturalnych wrogów. Główne zagrożenia dla tego gatunku to
odwierty naftowe;
polowania;
zmiany klimatyczne.
Właśnie dlatego organizacja Polar Bears International ustanowiła 27 lutego jako Dzień Niedźwiedzia Polarnego. Świadomość dalekosiężnych zagrożeń, jakie płyną z zanieczyszczania środowiska i zmian klimatycznych, może być dzięki temu większa.
Możesz więc świętować Dzień Niedźwiedzia Polarnego, wspierając organizacje chroniące przyrodę. Warto też przyjrzeć się swojemu śladowi węglowemu. Być może to właśnie najlepszy czas na zmianę niektórych nawyków, aby nie szkodzić planecie?
Dzień Wielorybów jest obchodzony na całym świecie w drugą lub trzecią sobotę lutego. Święto tych ssaków zostało ustanowione przez Pacific Whale Foundation na Hawajach. Warto obchodzić ten dzień także w naszym kraju i edukować kolejne pokolenia o wielorybach. Dlaczego to istotne? Liczba waleni wciąż spada, a ich wyginięcie byłoby groźne dla ekosystemu.
Obchody Dnia Wielorybów
Na Maui (jednej z większych wysp Hawajów) obchody Dnia Wielorybów są wyjątkowo huczne. Co roku w zimie przepływają tamtędy całe stada tych zwierząt, które przechodzą okres godów. Od ponad 35 lat na hawajskiej wyspie w lutym odbywa się Maui Whale Festival, a jego częścią jest zapierająca dech w piersiach parada waleni.
Czy Dzień Wielorybów możemy obchodzić również w Polsce?
W Polsce nie odbywają się w tym czasie muzyczne festiwale ani kolorowe parady. Jest to jednak doskonały czas, by nauczyć się, jak nie wpływać negatywnie na stan oceanów. Edukacja o ograniczaniu śmieci, ekologicznym trybie życia i dbaniu o lokalne plaże to najlepszy sposób na uczczenie Dnia Wielorybów. W tę lutową sobotę możesz również wesprzeć pieniężnie organizacje zajmujące się ochroną waleni.
Motyl kojarzy się przede wszystkim z pięknem i delikatnością. I oczywiście z wiosną, czyli czasem, gdy wszystko wokół rozkwita i budzi się do życia. Nic dziwnego, że Dzień Motyli wypada na przedwiośnie – 14 marca. Nie jest to jeszcze czas, w którym motyle swobodnie latają po Polsce, ale nic straconego. Możesz w to święto udać się do jednej z wielu motylarni, by móc podziwiać ich piękno.
Obchody Dnia Motyli w Polsce
W ten dzień bardziej zainteresować się motylami i jakością ich środowiska naturalnego. Oczywiście, jest nim głównie powietrze. Zastanów się więc, co możesz zrobić, by poprawić jego stan wokół siebie. W Dzień Motyli nic nie pomoże im tak, jak twoje zaangażowanie. Możesz postawić na częstszą jazdę rowerem lub zasadzenie roślin. Z balkonowych kwiatków te lekkie i piękne owady skorzystają podwójnie!
Dzień Pająka może wydawać się dziwną okazją do świętowania. Nie ulega jednak wątpliwości, że pająki są niezwykle ważne dla ekosystemów i całego świata natury. Coraz więcej osób hoduje je również w warunkach domowych. Sprawdź, co warto o nich wiedzieć!
Dzień Pająka 2025 – kiedy jest?
Co ciekawe, Dzień Pająka wypada dokładnie wtedy, co dzień motyla, czyli jest obchodzony 14 marca. W krajach anglojęzycznych znany jest jako „Dzień ratowania pająka”. Jak go obchodzić? Po prostu bez zbędnego zabijania tych niewinnych zwierząt.
Po co obchodzić Dzień Pająka?
Pająki są dużo bardziej pożyteczne, niż mogłoby się wydawać:
znane są przede wszystkim z tego, że zjadają muchy, komary i inne natrętne, latające stworzenia. Pomagają oczyszczać z nich nie tylko dom, ale i ogród;
co niezwykle ciekawe, przyczyniają się też do rozwoju nauki! Ich sieć jest naprawdę niezwykłym tworem, którego próżno szukać u innych zwierząt. Badając jej właściwości, naukowcy zdołali wytworzyć materiały o niespotykanej nigdy wcześniej sile i wytrzymałości!
W Dzień Pająka doceń wszystko to, co im zawdzięczasz, a o czym wcześniej mogłeś nie wiedzieć. Skończ z nieuzasadnionym lękiem! Postaraj się nie zabijać kolejnych znalezionych w mieszkaniu ośmionogów. Zamiast tego ciesz się ich pomocą, której teraz masz już świadomość.
Dzień Pandy to dobry moment na przełamanie stereotypu słodkiego, czarno-białego misia. Zwierzę to jeszcze czterdzieści lat temu było poważnie zagrożone wyginięciem. Dziś przebywa w wielu rezerwatach, a jego populacja została częściowo odbudowana. Sprawdź, co warto wiedzieć o pandach!
Dzień Pandy 2025 – kiedy jest obchodzony?
Większość gatunków pandy ma swoje święto. Jednak skupimy się na tej najbardziej znanej i kochanej. Międzynarodowy Dzień Pandy Wielkiej przypada na 16 marca. Od połowy XX wieku to właśnie ona była symbolem zagrożonych wyginięciem gatunków. Z tego powodu zagościła w logo organizacji chroniącej środowisko – WWF. Dzięki wieloletnim trudom i staraniom ekologów w ciągu 40 lat jej populacja zwiększyła się o 80%! Pandy zagrożone wyginięciem już nie są, lecz wciąż są na to narażone. Warto więc dbać o ten gatunek.
Jak uczcić Dzień Pandy Wielkiej?
Ogromny wzrost liczebności żyjących osobników pandy wielkiej to zdecydowanie powód do radości. Jednak wciąż jest ich zbyt mało, aby stwierdzić, że ten gatunek misia jest w pełni bezpieczny. Dlatego warto uczcić Dzień Pandy np. wsparciem organizacji ochrony środowiska.
Jak spędzić Dzień Pandy?
Namów swoich znajomych lub lokalną społeczność do współpracy. Im większa świadomość i chęć pomocy ludzi, tym większa szansa na przywrócenie równowagi w świecie pand! Możesz też uczcić ten dzień, oglądając prawdziwy hit animacji – „Kung Fu Panda”. Warto też dowiedzieć się co nieco o tych przyjaznych misiach.
Światowy Dzień Pandy – ciekawostki
Skoro o wiedzy mowa, warto w Dzień Pandy zabłysnąć nią w towarzystwie. Oto ciekawostki o tym gatunku.
Panda, jako jeden z niewielu gatunków niedźwiedzi, nie zasypia w sen zimowy.
Dosłownie całe życie pandy kręci się wokół jedzenia. Spędza ona aż około 14 godzin dziennie na szukaniu bambusów i ich jedzeniu. Aby ten przysmak dostarczył jej odpowiednią dawkę dziennej energii, musi spożyć aż 14-40 kg pędów!
Ruja samicy pandy wielkiej trwa tylko 3 dni w roku. To jeden z powodów, dla których tak trudno przywrócić temu gatunkowi odpowiednią liczebność.
Urocze, czarno-białe ubarwienie to kamuflaż tych azjatyckich niedźwiedzi. W ich naturalnym środowisku zdarzają się bowiem spore opady śniegu. Z kolei czarne plamy okazują się lepszym przebraniem wśród cieni lasów bambusowych.
Dzień Żaby to wyjątkowe święto. W każdym kraju występują unikalne gatunki tych płazów. Część z nich, o czym mało kto wie, może nawet zatruć organizm po dotknięciu ich skóry! Co jeszcze warto wiedzieć o żabach w ich święto i na co dzień? Sprawdź w artykule!
Dzień Żaby 2025 – kiedy jest?
Światowy Dzień Żaby obchodzimy 20 marca. To idealny czas na to, aby poznać je bliżej. Co ciekawe, niektórzy obchodzą także ich nietypowe święta w lipcu. Właściwie nie powinno to dziwić. Są to w końcu zwierzęta bardzo powszechne w Polsce. W naszym kraju żyje bowiem 6 różnych gatunków. W innych częściach świata można spotkać niezwykle ciekawe i barwne odmiany. Ile o nich wiesz? Czytaj dalej i sprawdź swoją wiedzę.
Ciekawostki o zielonych zwierzakach w sam raz na Dzień Żaby
Nie u każdego żaby wzbudzają szczególną sympatię – a niesłusznie. Kilka informacji sprawi, że Dzień Żaby będziesz traktować jako coś więcej niż jedynie ciekawostkę:
Te zwierzęta są niezwykle skuteczne jako naturalny środek owadobójczy. Żabki w ogrodzie okazują się niezwykle przydatnymi lokatorami.
Czy wiesz, że niektóre gatunki żab potrafią dorastać nawet do 30 cm długości? Z kolei najmniejsze mają zaledwie 1,5 cm.
Te zwierzaki kojarzą się głównie ze skakaniem – ale w rzeczywistości nie wszystkie gatunki potrafią to robić. Niektóre z nich mają tak krótkie kończyny, że skok na żadną odległość nie jest dla nich możliwy. Inne osobniki potrafią zaś wyskoczyć nawet na 3 metry wzwyż!
Jak widzisz, żaby są niezwykle różnorodne. Kolejną rzeczą, jakiej możesz o nich nie wiedzieć jest fakt, że wcale nie muszą pić. Nie oznacza to jednak wcale, że nie potrzebują wody! Jest im niezbędna do życia, lecz pobierają ją w inny sposób niż ludzie. Mianowicie – wchłaniają ją przez skórę.
Jak obchodzić Dzień żaby w Polsce?
W Japonii i niektórych krajach azjatyckich żaby są symbolem szczęścia. A jak to wygląda w Polsce? Nie funkcjonują tu żadne podobne wierzenia ludowe. Jednak w szkołach i przedszkolach często organizowane są różne wydarzenia na Dzień Żaby. Organizacje ochrony środowiska także wychodzą w tym czasie do społeczeństwa z wieloma inicjatywami. Warto w tym czasie przypomnieć sobie, jak ważny wpływ na zrównoważony ekosystem mają te zwierzaki!
