Zastanawiasz się zapewne, jak twój pies reguluje temperaturę swojego ciała. Człowiek poci się całym ciałem, dzięki czemu schładza je i broni przed żarem lejącym się z nieba. Zupełnie inaczej działa psi organizm. Jak psy radzą sobie z upałem?

Czy psy się pocą?

Gdy za oknem prawdziwe lato, możesz zaobserwować na podłodze mokre ślady psich łap. I wcale nie oznacza to, że psiak właśnie wyszedł z sadzawki. Gruczoły potowe u psów rozmieszczone są na łapach, pomiędzy opuszkami palców. To jednak zdecydowanie za mało, by dzięki ich pracy twój przyjaciel mógł chronić ciało przed przegrzaniem. Proces pocenia u psa ma inne znaczenie niż u ludzi. Pot wydzielany przez psie łapy pomaga regulować poziom soli w organizmie i usuwa szkodliwe efekty przemiany materii.

Jak psy obniżają temperaturę ciała podczas upału?

Na całym psim ciele rozmieszczone są gruczoły apokrynowe wydzielające substancje zapachowe i feromony, nie pot. Pamiętaj, że psy posiadają jedynie kilka gruczołów produkujących pot i, jak zaznaczono, znajdują się one na łapach. Zatem w jaki sposób pies oddaje nadmiar ciepła? Istotne znaczenie ma zjawisko dyszenia. Ziajanie umożliwia utratę ciepła poprzez parowanie wody z języka oraz jamy ustnej. Gdy jest gorąco, czworonogi otwierają pysk, wysuwają język i szybko, płytko oddychają. To dlatego nie zaleca się zakładania zbyt małych lub niedopasowanych kagańców (szczególnie tzw. weterynaryjnych), które uniemożliwiają dostatecznie szerokie otwarcie pyska. Odpowiednio dobrany rozmiar kagańca fizjologicznego pozwoli psu chłodzić ciało.

Czy psu z gęstą sierścią jest za gorąco?

Jak psy znoszą upały, skoro mają futro? Okrywa włosowa, która budzi wątpliwości wielu z nas, działa na korzyść zwierzęcia. Sierść zabezpiecza przed przegrzaniem, ograniczając docieranie ciepła do psiego ciała. Dodatkowo w momencie, gdy robi się za gorąco, naczynia krwionośne w uszach i na pysku powiększają się, dzięki czemu krew szybciej się schładza. Jak widzisz, psi organizm reaguje zupełnie inaczej na upały niż ludzki. Skoro wiesz już, czy psy się pocą i jak bronią się przed wysoką temperaturą, możesz pomóc swojemu towarzyszowi przetrwać najcieplejsze dni. W jaki sposób?

Jak chronić psa przed przegrzaniem?

Gdy na zewnątrz gorąco, ratujesz się, jak potrafisz. Pamiętaj jednak, że również twój pupil musi mieć zapewnione odpowiednie warunki do przetrwania wysokich temperatur. Idealna temperatura otoczenia dla czworonogów nie przekracza 25 stopni. Gdy zaczyna gwałtownie rosnąć, pies może czuć się wyczerpany, zmęczony, co jest objawem odwodnienia. Innym symptomem jest apatia i niechęć do aktywności. Twoim zadaniem jest zapewnienie psiakowi nieograniczonego dostępu do świeżej wody. Ważne jest również zmodyfikowanie aktywności psiaka. Długie spacery zaplanujcie wczesnym rankiem lub dopiero pod wieczór. Wychodząc, zabierz wodę i nie zmuszaj psa do biegania czy zabaw, jeśli nie ma na to chęci. Unikajcie również spacerów po betonowych i asfaltowych chodnikach, gdzie temperatura jest wyższa. I pamiętaj, aby nigdy, ani na chwilę, nie zostawiać psa w samochodzie!

Sposoby na wysokie temperatury

Latem psy są szczególnie narażone na przegrzanie, dlatego musimy pomóc im się ochładzać. Ponieważ nasi pupile lubią wylegiwanie się na zimnym podłożu, dobrym rozwiązaniem będzie zakup maty chłodzącej, która umożliwia oddawanie nadmiaru ciepła. Z powodzeniem możesz ją wykorzystać wewnątrz pomieszczenia, a także na zewnątrz. Nie zakładaj psu ciasnego kagańca, aby mógł swobodnie ziajać. Dodatkowo postaraj się, by zapewnić mu chłodne miejsce do odpoczynku, ale nie zmuszaj go do pozostawania w nim – również latem pies może się przeziębić. Na podwórku możesz zorganizować basen, ustaw go pod drzewem rzucającym cień lub zamontuj nad nim parasol, by woda się nie nagrzała. Gdy robi się bardzo ciepło, obserwuj swojego psiaka, by w porę zauważyć niepokojące objawy.

Hipertermia u psów

Nie wszystkie psy są w takim samym stopniu narażone na przegrzanie i jego negatywne skutki. Na największą troskę zasługują psy ras brachycefalicznych, czyli z krótkim, spłaszczonym pyskiem, a także psiaki w podeszłym wieku, szczenięta oraz pupile o ciemnym umaszczeniu. Oczywiście kłopoty mogą pojawić się również w przypadku psów schorowanych. Podczas gdy samo wyczerpanie i zmęczenie upałem jest raczej niegroźne, musisz natychmiast reagować w sytuacji, gdy podejrzewasz udar cieplny. Zwróć uwagę na:

• podwyższoną temperaturę;
• intensywne, nadmierne ziajanie;
• wydzielanie gęstej i lepkiej śliny;
• przekrwienie i przesuszenie błon śluzowych;
• przyspieszoną akcję serca;
• apatię;
• wymioty;
• biegunkę;
• drgawki.

Jeśli nie zadziałasz w porę, może dojść do utraty przytomności, śpiączki, a nawet zgonu. Jak reagować? Po pierwsze przenieść psa w zacienione miejsce i zastosować zimne okłady w okolicy pachwin, na łapach, szyi i głowie. Jeśli twoje działania nie pomagają, jak najszybciej udaj się do lekarza weterynarii.

Psie mechanizmy obronne

Prawidłowa temperatura ciała psa wynosi 37,5-39,2 stopnia. Gdy wzrasta temperatura otoczenia, jego organizm uruchamia specjalne mechanizmy, które mają chronić przed przegrzaniem. Co ważne, psy reagują z opóźnieniem, ponieważ ich organizm musi zarejestrować różnicę między temperaturą otoczenia i powierzchni skóry. Zadbaj o to, by wspomóc psiaka podczas trudnych upalnych dni.

Psy, podobnie jak ludzie, narażone są na przegrzanie i jego negatywne skutki. W przeciwieństwie do nas nie pocą się tak intensywnie, nie mając zbyt wielu gruczołów potowych. Radzą sobie jednak na wiele innych sposobów. Pamiętaj, aby podczas upałów nawadniać swego przyjaciela, zapewnić mu spokój i chłodne miejsce do odpoczynku. Nie dopuść do sytuacji, by pupil potrzebował pomocy weterynaryjnej.

W Polsce występują aż 3 gatunki kleszcza, które mogą zaatakować twojego czworonoga. Najbardziej znanym jest kleszcz pospolity, zwany również pastwiskowym. Występuje na terenie niemal całej Europy. Dwa pozostałe gatunki to kleszcz łąkowy oraz psi. W swym cyklu życia przechodzą trzy stadia rozwoju – larwa, nimfa, osobnik dorosły. W każdym stadium potrzebują żywiciela. Niestety pasożyty te przenoszą choroby, które stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia psów. Statystyki pokazują, że nawet co trzeci kleszcz jest nosicielem boreliozy. Jak zatem uchronić zwierzę przed złapaniem kleszcza? Co na kleszcze dla psa będzie najskuteczniejsze? Na rynku znajdziesz zarówno obroże, jak i krople oraz spraye dla psa przeciw pchłom i kleszczom. Sprawdź, co wybrać!

Dlaczego musisz chronić psa przed kleszczami?

Pierwsze kleszcze pojawiają się zazwyczaj w lutym lub marcu, ponieważ ich aktywność zależy od temperatury i wilgotności. Niestety brak silnych mrozów i łagodne zimy sprawiają, że pajęczaki te coraz częściej są także aktywne w chłodniejszych porach roku, nawet w grudniu lub styczniu. Najłatwiej złapać kleszcza przed południem oraz przed wieczorem, kiedy stają się najbardziej aktywne. Nic dziwnego, że twój psiak może wrócić ze spaceru z niechcianym towarzyszem na grzbiecie. Gdzie można je spotkać? Preferują ciepłe i wilgotne miejsca. Na swoje ofiary czekają w trawach, krzakach, na niskich gałęziach. Jeśli myślisz, że kleszcza złapiecie tylko na spacerze w lesie czy po wiejskich łakach, jesteś w błędzie. Kleszcze żerują w miejskich parkach, na skwerach, a nawet trawnikach przed blokami. To dziś problem zarówno psów żyjących na wsiach, jak i w miastach. Groźne choroby odkleszczowe, jak babeszjoza czy anaplazmoza, mogą rozwijać się już od pojedynczego ukąszenia.

Skuteczny preparat na kleszcze dla psa – obroża

Co na kleszcze dla psa jest najlepsze? Jedną z bardziej popularnych metod ochrony jest specjalna obroża na kleszcze i pchły dla psa. To proste rozwiązanie dodatkowo zabezpiecza przed atakiem komarów czy muchówek. Obrożę bez problemu założysz swojemu pupilowi, a wymienić będziesz musiał dopiero po kilku miesiącach. Nasącza się ją specjalnymi substancjami, które mają odstraszać różnego rodzaju pasożyty (to tzw. działanie repelentne). Nieprzyjemne dla pasożytów zapachy to np. miodla indyjska, czystek kreteński, olejek goździkowy, olejek z mięty pieprzowej, słodkich migdałów, a także trawy cytrynowej. Pamiętaj, że obrożę dobiera się odpowiednio do wagi psa. Czas działania obroży przeciwkleszczowej na bazie naturalnych olejków eterycznych wynosi od 2 do 4 miesięcy.

Spot-on oraz spray przeciw kleszczom

Kolejnymi preparatami przeznaczonymi do stosowania zewnętrznego są spraye, które należy aplikować średnio co 4 tygodnie. O skutecznym działaniu można mówić po około 24-48 godzinach od zaaplikowania (zwierzę należy spryskać równomiernie pod włos). Tego rodzaju zabezpieczenie można stosować nawet u szczeniąt powyżej 8 tygodnia życia. Innym rodzajem ochrony przed kleszczami są tzw. spot-on, czyli krople na kleszcze dozowane za pomocą pipety zazwyczaj między łopatkami zwierzęcia. Także i ten preparat działa kilka tygodni (od 2 do 5). Jako środek uzupełniający, wspomagający działanie sprayu lub preparatów spot-on można stosować specjalne pudry zabijające nie tylko kleszcze, ale także pchły i wszy. Przeciwwskazaniem do ich używania są rany na skórze. Warto pamiętać, że wymienione preparaty działają na różnych zasadach. Mogą odstraszać, działać biobójczo, ale także tworząc fizyczną barierę dla insektów – pasożyt nie jest w stanie utrzymać się na skórze lub zostaje unieruchomiony przez lepką powłokę.

Środek na kleszcze – tabletki przeciwkleszczowe

U lekarza weterynarii można nabyć tabletki przeciwko kleszczom, które podawane są np. starszym psom. Zachowują skuteczność przez 12 tygodni. Co warto o nich wiedzieć? Przede wszystkim to, że substancja czynna zadziała dopiero w sytuacji, gdy pasożyt zacznie żerować na zwierzęciu, czyli po upływie około 12-48 od ukąszenia. Tego typu preparaty można podać jedynie po konsultacji z weterynarzem, ponieważ istnieje sporo ograniczeń do ich stosowania. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, jak zapewnić swojemu psu najlepszą ochronę, przedyskutuj temat z lekarzem – podpowie, jaki preparat przeciw kleszczom będzie dla niego najskuteczniejszy.

Co na kleszcze u psa? Naturalne metody profilaktyczne

Wielu posiadaczy psów zastanawia się, jak powinna wyglądać profilaktyka antykleszczowa. Poszukują metod naturalnych, stosując czosnek czy popularny ostatnio czystek. Wybór produktów na kleszcze jest naprawdę spory, dostępne na rynku preparaty należy dobierać rozsądnie – ważny jest wiek psa, jego waga, a także prawidłowy i regularny sposób aplikowania substancji przeciwkleszczowych.

Jak usunąć kleszcza z psa?

Jeśli zauważysz, że pies złapał kleszcza, musisz go jak najprędzej usunąć. Jak wyjąć kleszcza? Przyda ci się pęseta lub specjalne szczypczyki. Jeśli nie udało ci się wyciągnąć całego kleszcza i w skórze tkwi jego fragment, koniecznie skorzystaj z pomocy lekarza. Po całkowitym usunięciu pasożyta z ciała psa miejsce ugryzienia należy zdezynfekować i obserwować. Jeśli zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy (świąd, zaczerwienienie), pilnie udaj się do weterynarza. Pamiętaj, że wiele chorób odkleszczowych rozwija się naprawdę szybko, dlatego tak bardzo liczy się twoja reakcja.

Niestety nie istnieje szczepienie przeciw kleszczom dla psów. Jedyne, co możesz zrobić, to regularnie stosować odpowiednie preparaty antykleszczowe oraz sprawdzać, czy pies po spacerze nie ma kleszcza na ciele. Tylko w ten sposób ochronisz twojego psa przed rozwojem choroby odkleszczowej i zadbasz o jego zdrowie.

Biała piana z pyska u psa na spacerze jest czymś, co niepokoi każdego opiekuna. Kiedy pupil zaczyna chorować, każdy opiekun przejmuje się jego stanem. Kapiąca piana z pyska psa nie jest miłym widokiem, za to powinna zmusić opiekuna do natychmiastowej wizyty u lekarza weterynarii. To może uratować życie pupilowi!

Piana z pyska u psa – przyczyny

Istnieje przynajmniej kilka powodów, dla których pojawia się piana na pysku psa. Niektóre z nich są na tyle poważne, że wymagają szybkiej interwencji. Inne mogą być też groźne dla człowieka.

Wścieklizna – choroba śmiertelna dla psów i ludzi

Chyba każdy kojarzy wściekliznę, czyli chorobę, która zawsze jest śmiertelna dla żywych stworzeń, jeśli wystąpią jej objawy. A jednym z nich jest właśnie piana z pyska u psa. Warto wiedzieć, że nadmiernie ślinienie się jest już kolejnym z objawów, jeśli wścieklizna nie występuje w formie utajonej.

W innym przypadku ślinotok pojawia się na etapie porażenia. Wynika bezpośrednio z tego, że mięśnie gardła zostają sparaliżowane, a zwierzę nie może połknąć nadmiaru gromadzącej się śliny. Jako że nadal oddycha, pojawia się w obrębie fafli charakterystyczna piana.

Zatrucie toksyczną substancją

Jeśli zauważysz nagle pojawiającą się pianę z pyska u psa i drgawki, które jej towarzyszą, natychmiast udaj się do lekarza weterynarii. To prawdopodobnie zatrucie toksyczną substancją. Jeśli pies wymiotuje, również wymioty mogą być pieniste.

W takiej sytuacji ślinotok jest oznaką, że toksyny już dotknęły organizm i czynią w nim spustoszenie. Może też świadczyć o uszkodzeniu organów wewnętrznych, zwłaszcza jeśli w wymiotach pojawia się krew.

Ciało obce w przełyku

Jeśli do przewodu pokarmowego, zwłaszcza przełyku, dostanie się ciało obce, pies może bardzo cierpieć. Piana z pyska u psa to jeden z objawów.

Jeśli dodatkowo słyszysz charczenie, to oznaka, że ciało obce mogło dostać się również do górnych dróg oddechowych. Niezbędna jest szybka interwencja lekarza weterynarii, który wykona diagnostykę, w tym RTG.

Ukąszenie lub ugryzienie wewnątrz jamy ustnej

Jeśli podczas spaceru na łonie natury nagle pojawiła się piana z pyska u psa, jest szansa, że doszło do ugryzienia lub ukąszenia wewnątrz jamy ustnej. Zwierzęta, podobnie jak ludzie, mogą być uczulone na jad niektórych owadów.

Również ukąszenie żmii jest dla nich często śmiertelnie niebezpieczne. Z tego powodu, jeśli widzisz spuchnięty pysk, któremu towarzyszy nadmiernie ślinienie się psa, udaj się do gabinetu weterynaryjnego. Taka nagła zmiana często prowadzi bowiem do wstrząsu anafilaktycznego.

Stan zapalny w obrębie wnętrza pyska

Wśród schorzeń, które często stają się przyczyną, dla której pojawia się piana z pyska u psa, wymienić można też stany zapalne w obrębie jamy ustnej. Mogą dotykać podniebienia, ale również dziąseł i zębów.

To najczęstszy problem u starszych psów. Zwierzę może zafundować sobie głodówkę, jeśli ból jest bardzo silny. Z tego powodu piana z pyska u psa zawsze powinna cię zaalarmować.

Skręt żołądka

Niektóre rasy psów, na przykład bernardyny, boksery i niektóre psy z głęboką klatką piersiową, narażone są na skręt jelit czy żołądka. Ta przypadłość, jeśli nie zostanie w porę wykryta i zatrzymana, jest dla psa śmiertelna.

Wywołują ją zazwyczaj zbyt szybko zjedzone posiłki podawane tuż po wysiłku fizycznym, a także nadmiar powietrza połykany w trakcie jedzenia.

Nowotwór lub stan zapalny trzustki

Zarówno zapalenie, jak i guz trzustki mogą objawiać się przez utratę apetytu oraz wymioty, a także gorączkę. W takim przypadku warto skonsultować się z lekarzem weterynarii, jako że nudności i wymioty zawierają często kwas żołądkowy, który wywołuje podrażnienia w obrębie przewodu pokarmowego.

Co więcej, odpowiednio szybko postawiona diagnoza może wpłynąć w dużym stopniu na jakość życia twojego psa.

Choroba lokomocyjna

Jeśli pies wymiotuje pianą w trakcie jazdy, prawdopodobnie mowa o chorobie lokomocyjnej. Zwierzę może zwracać zarówno na dłuższych dystansach, jak i tych krótszych, jeśli skojarzy jazdę z nieprzyjemnymi aspektami. W tym przypadku nie wystarczy go nie karmić – warto rozważyć podawanie odpowiednich leków i stosowanie terapii behawioralnej.

Ślinotok czy wymioty? Jak je rozróżnić?

Piana z pyska u psa to objaw niepokojący, ale nie zawsze jest to faktycznie piana. Czasami mowa o wymiotach w formie piany. Jak je rozróżnić? Przede wszystkim w przypadku wymiotów występuje charakterystyczny odruch towarzyszący wracaniu się treści z żołądka.

W przypadku wymiotów pies otwiera szeroko pysk i kuli się, co jest efektem działania skurczu mięśni. Z kolei piana z pyska u psa powoduje co najwyżej wzmożone oblizywanie, kaszel i krztuszenie. Nie towarzyszy jej obecności treści wymiotów i odruch.

Podsumowanie

Piana z pyska u psa jest zawsze powodem do niepokoju. Spieniona ślina kojarzy się ze wścieklizną, jednak nie zawsze ją oznacza. Jeśli dbasz o to, by pies był szczepiony, powinieneś podejrzewać na początek inne dolegliwości.

Psiak może cierpieć na stany zapalne związane z wiekiem albo choroby wynikające z zatrucia i reakcji alergicznych. Z tego powodu piana z pyska u psa zawsze powinna być potencjalną przyczyną wizyty w gabinecie weterynaryjnym.

Zespół Downa to różne wady, które związane są z trisomią 21, czyli dodatkową kopią chromosomu 21. Występuje przede wszystkim u człowieka, który w zasadzie mają łącznie 46 chromosomów, czyli 23 pary chromosomów. Osoby z zespołem Downa mają ich 47. Inaczej jest w przypadku psów. Czy w takim razie pies z zespołem Downa w ogóle istnieje? Jak leczy się tego rodzaju schorzenie? Sprawdź!

Zespół Downa u ludzi

Na początek warto wiedzieć, co dodatkowa para chromosomów jest w stanie zrobić w przypadku ludzi. Wywołuje ona zespół cech wrodzonych, do których należą między innymi:

• zmieniony w charakterystyczny sposób wygląd twarzy;
• zmniejszone napięcie mięśniowe;
• przerośnięty język, który w wyniku powyższego wystaje lekko z ust;
• wady związane z rozwojem umysłowym, w tym funkcjami poznawczymi;
• wady wzroku;
• padaczkę;
• wady serca.

Do tego dołączyć mogą również inne wady, bo wiele zależy od przypadku. Czy w takim razie zespół Downa występuje w ogóle u zwierzaków? Czy obecność dodatkowego chromosomu w tej parze jest w ogóle możliwa?

Pies z zespołem Downa – co na to nauka?

Na początek warto wiedzieć, czy pies może mieć zespół Downa. Choć podobne objawy są widoczne niekiedy u zwierząt, o czym za chwilę, to jednak pies z zespołem Downa nigdy nie został zdiagnozowany. Przede wszystkim zwierzęta mają inną określoną liczbę chromosomów, a para 21. w ich organizmie nie występuje wcale. Już to sprawia, że zaburzenie to nie może występować na takiej samej zasadzie, na jakiej identyfikowane jest u ludzi. Nie oznacza to jednak, że skoro pies z zespołem Downa nie istnieje, to zwierzęta nie mogą cierpieć na choroby genetyczne o rozmaitych objawach.

Objawy zespołu Downa u psów

Rozmaite mutacje genów sprawiają, że pies z zespołem Downa, choć formalnie nie istnieje, to może tak właśnie wyglądać. Objawami, które mogą współwystępować albo pojawiać się w takim przypadku pojedynczo, są:

• deformacja czaszki typowa dla ras brachycefalicznych, czyli spłaszczony pysk;
• nietypowy kształt oczu;
• nieproporcjonalny do ciała rozmiar głowy;
• problemy z nauką i funkcjami poznawczymi;
• osłabienie napięcia mięśniowego;
• choroby oczu, np. zaćma;
• wystający język, nadający zwierzęciu nietypowy wygląd;
• narkolepsja;
• skrócona, szeroka szyja;
• nawracające zapalenie spojówek;
• problemy behawioralne, którym trudno sprostać.

Jeśli komórki organizmu nie rozwijają się prawidłowo, co może się zdarzać u psów rasowych z chowem wsobnym, może dochodzić do rozwoju podobnych wad. Wtedy wydaje się, że istnieje pies z zespołem Downa, co jednak nie jest do końca zgodne z nauką.

Czy u psów występują trisomie genowe?

Choć pies z zespołem Downa formalnie nie istnieje, to jednak zwierzęta tego gatunku również mogą cierpieć na trisomie. Wystarczy, że zaburzy się określoną liczbę chromosomów z genami. Taka sytuacja dotyczy suczek, które mogą cierpieć na trisomię chromosomu 10, co powoduje jednak bezpłodność i zaburzenia w rujach. Z kolei samce cierpią na tak zwany zespół Klinefeltera, powodujący genotyp XXY i również bezpłodność.

Pies z zespołem Downa – dlaczego nie sposób stwierdzić tej choroby u psów?

Przede wszystkim dlatego, że wystąpienie duplikacji tej pary chromosomów u zwierząt nie jest możliwe. Jednocześnie zarówno w przypadku psów, kotów, jak i nawet myszy czy tygrysów odnotowano w przeszłości przypadłość, która objawiała się w sposób podobny do zespołu Downa. Oznacza to, że pies z zespołem Downa, choć nie może być zdiagnozowany w ten sposób, może mieć cechy, które są zbliżone do zespołu Downa u ludzi.

Jest jeszcze jeden powód, dla którego pies z zespołem Downa czy jakiekolwiek inne zwierzę z objawami podobnej choroby genetycznej zwykle nie są diagnozowane. Sprawa jest bardzo prosta – o ilu u ludzi takie wady są dobrze zbadane i odkrywane jeszcze w okresie prenatalnym, u zwierząt taka diagnostyka nie istnieje. Psy są zwykle na tyle chore, że wymagają uśpienia albo bardzo kosztownej terapii farmakologicznej, operacji, a także leczenia behawioralnego. Część zwierząt umiera w pierwszych dobach życia w sposób naturalny.

Jak widać, niektóre rasy zwierząt mogą mieć cechy podobne do zespołu Downa u ludzi, np. zwisający język, zeza czy zaburzenia intelektualne. Zwykle jednak jest to inna mutacja genetyczna. Pies z zespołem Downa jako taki nie istnieje.

Potrząsanie głową, drapanie się, ale przede wszystkim brązowa wydzielina z ucha psa – te objawy niepokoją opiekunów i często są przyczyną wizyty w gabinecie weterynaryjnym. Warto jednak wiedzieć, że czasem oznaki choroby nie są tak wyraźne. Sprawdź, z czego może wynikać zmieniona wydzielina w uchu psa, jak dbać o czystość psich uszu i kiedy udać się do lekarza weterynarii.

Woskowina w psich uszach – jaka jest prawidłowa?

Podobnie jak w przypadku ludzkich uszu, tak i w psich występuje wydzielina zwana woskowiną. W przypadku, gdy uszy są całkowicie zdrowe, jest to substancja bezzapachowa i zwykle bezbarwna albo o delikatnym, żółtym zabarwieniu.

Jej zadaniem jest ochrona małżowiny i wnętrza ucha przed czynnikami zewnętrznymi. Powleka ona kanał słuchowy, dzięki czemu go nawilża i chroni przed większością bakterii albo wirusów. Niestety czasem zmienia swoją formę, a wtedy dochodzi do rozwoju różnych chorób.

Brązowa wydzielina z ucha psa – co może oznaczać?

Istnieje przynajmniej kilka jednostek chorobowych i ogólnych dolegliwości, którym może towarzyszyć brązowa wydzielina z ucha psa. Warto je znać i wiedzieć, kiedy mogą się szczególnie często pojawiać.

Zapalenie ucha u psa

Podstawową chorobą, na którą zwykle wskazuje brązowa wydzielina z ucha psa, jest oczywiście stan zapalny. Może dotykać ucha zewnętrznego, środkowego albo wewnętrznego, zależnie od tego, jak długo się rozwijał.

Najczęstszą przyczyną zapalenia ucha, które ma podłoże bakteryjne albo wirusowe, jest oczywiście zarażenie od innego psa, który przejawia oznaki choroby. Istnieją też dodatkowe aspekty, które sprzyjają rozwojowi choroby, np. dostanie się wody do kanału słuchowego czy zaniedbanie higieny u psa.

Do objawów, które towarzyszą temu schorzeniu, należą:

• brązowa wydzielina z ucha psa – zwykle o bardzo nieprzyjemnym zapachu;
• potrząsanie głową;
• pocieranie łapą ucha;
• niestandardowa pozycja ucha względem drugiego, jeśli stan zapalny dotyczy tylko jednego z nich;
• gorsze samopoczucie, apatia;
• podwyższona temperatura.

Zapalenie ucha u psa leczy się farmakologicznie. Konieczna będzie więc wizyta w gabinecie weterynaryjnym.

Alergia pokarmowa lub kontaktowa

Niekiedy stan zapalny rozwija się nie wskutek działania czynników chorobotwórczych, a w wyniku nieleczonej czy nawet niezdiagnozowanej alergii. Brązowa wydzielina z ucha psa nie zawsze ma wówczas nieprzyjemny zapach, ale jest zdecydowanie widoczna. Dodatkowymi objawami, które towarzyszą schorzeniu, są:

• nadmierne drapanie i wygryzanie innych części ciała;
• miejscowe wyłysienia;
• strupki na uszach;
• zaczerwienienie nagiej skóry;
• niekiedy biegunki i wymioty.

W takim przypadku pomocne są nie tylko leki zatrzymujące reakcję alergiczną. Podstawą jest zdiagnozowanie alergii, a następnie wykluczenie alergenów z życia psa – na tyle, na ile jest to możliwe.

Ciało obce w uchu

Choć zdarza się to raczej rzadko, w niektórych przypadkach brązowa wydzielina z ucha psa jest efektem zalegania w nim ciała obcego. Może to na przykład być kłos trawy, co jest szczególnie popularne późnym latem i jesienią. Jednakże psy, które dużo biegają w krzakach i wysokiej trawie, często mają w uszach innych lokatorów.

Mogą to być kleszcze, ale również inne drobne owady, np. żuki czy pająki. W efekcie obecności obcego ciała ucho zaczyna wytwarzać zwiększoną ilość wydzieliny, co wpływa potem na zdrowie czworonoga.

Brązowa wydzielina z ucha psa – u jakich ras występuje częściej?

Istnieją rasy, u których infekcje ucha pojawiają się o wiele częściej. Mowa przede wszystkim o psach, które mają zasłonięty kanał uszny, co prowadzi do infekcji błony bębenkowej i może być bardzo bolesne do czworonoga. Są to rasy z obwisłymi uszami, na przykład:

• bassety;
• jamniki;
• spaniele;
• ogar polski;
• bloodhound.

Z kolei u ras, które mają owłosiony środek ucha, wentylacja jest utrudniona. Z tego powodu trudniej zauważyć u pupila pierwszej objawy infekcji czy zwiększonego wydzielania brązowej wydzieliny z ucha psa. Mowa tutaj o takich rasach, jak:

• yorkshire terrier;
• maltańczyk;
• szorstkowłose teriery.

Istnieje jeszcze trzecia grupa psów, u których ryzyko występowania przewlekłych stanów zapalnych ucha środkowego czy ucha wewnętrznego jest zwiększone. Są to rasy wodne, które preferują regularne kąpiele. Mowa na przykład o:

• nowofundlandach;
• labradorach;
• golden retrieverach;
• portugalskich psach dowodnych.

Jak dbać o uszy psa?

Podstawą jest szybkie reagowanie na wszelkie objawy, takie jak swędzenie uszu czy brązowa wydzielina z ucha psa. Dodatkowo możesz też czyścić uszy twojego psa w domu. Wykorzystaj do tego specjalne płyny i płatki kosmetyczne. Pamiętaj, aby samodzielnie nie czyścić uszu psa patyczkami, bo możesz je uszkodzić!

Jeśli podczas pielęgnacji zauważysz zaczerwienienie, pies wykazuje objawy bólu albo pojawi się dużo ciemnej, nieprzyjemnie pachnącej wydzieliny, udaj się do lekarza z pupilem. Nieleczone zapalenie ucha może doprowadzić nawet do utraty słuchu! Lekarz wykona badania, które pozwolą określić, co jest przyczyną stanu zapalnego.

To ważne, bo inne leki stosuje się na drożdżaki, a inne na bakterie czy objawy zapalenia ucha na tle wirusowym. Przepisze też specjalistyczny środek do czyszczenia uszu, który zapobiegnie rozwojowi stanu zapalnego. Może też zalecić dalsze badania, np. pod kątem alergii, albo wskazać na konieczność regularnego usuwania włosów z wnętrza psiego ucha.

Brązowa wydzielina z ucha psa to problem, który warto szybko rozwiązać. W wielu przypadkach nieleczone zapalenie ucha, bez względu na przyczynę, ma kiepskie skutki. Nie zaniedbuj też profilaktyki, która uchroni zwierzę przed bolesnymi dolegliwościami.

Wśród objawów niepokojących opiekunów na jednym z pierwszych miejsc jest biegunka z krwią u psa. Bez względu na to, czy jest to krew świeża, czy już przetrawiona, konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii. Dowiedz się, co powoduje biegunkę u psa i jak reagować w razie, gdy pojawi się w niej krew.

Biegunka z krwią u psa – jak ją rozpoznać?

Najczęściej można mówić o trzech typach krwi w kale, zwłaszcza w biegunce. Są to:

• jasnoczerwona, świeża krew w odchodach – bardzo dobrze widoczna, najczęściej diagnozowana właśnie jako krwawa biegunka u psa;
• smolisty stolec – oznaczający problem w górnym odcinku przewodu pokarmowego lub w żołądku, bo ciemna krew to krew przetrawiona;
• krew utajona – obecność krwi utajonej w kale jest w stanie stwierdzić wyłącznie lekarz weterynarii.

Przyczyny biegunki z krwią u psa mogą być bardzo zróżnicowane. Niestety, ich rezultaty również – może dojść do odwodnienia, ale również utraty krwi, anemii, a także innych, poważnych i często trudnych do odwrócenia powikłań.

Co oznacza biegunka z krwią u psa?

Istnieje przynajmniej kilka przyczyn, dla których pies cierpi na biegunkę z krwią. Dowiedz się, jakie mogą być przykładowe diagnozy.

Krwotoczne zapalenie jelit i żołądka

W tym przypadku stan zapalny rozwija się bardzo szybko. Może być to choroba wywołana bakteriami albo wirusami. Towarzyszą jej śluzowe wymioty, często również z nitkami krwi, a także utrata apetytu. Wymaga szybkiej interwencji lekarza weterynarii, który podejmie leczenie zgodnie z obrazem klinicznym stanu psa.

Ostre zapalenie trzustki

W tym przypadku przebieg jest podobny jak wyżej. Krew w biegunce u psa może pojawiać się w dużej ilości albo wręcz śladowo. W takim przypadku często wykonuje się badanie kału i krwi, aby stwierdzić, czy faktycznie mowa o anemii.

Połknięcie ciała obcego

Nagła utrata apetytu, bolesność w obrębie brzucha – to wszystko objawy połknięcia ciała obcego. Zazwyczaj w celu zdiagnozowania problemu wykonuje się RTG. Jeśli pojawiła się biegunka z krwią u psa, zazwyczaj konieczne jest udanie się do weterynarza oraz wykonanie szybkiej, ratującej życie operacji.

Obecność pasożytów wewnętrznych

Krew w kale u psa może być efektem działania pasożytów wewnętrznych. Mogą one uszkadzać błonę śluzową jelita cienkiego, co przekłada się w rezultacie na widoczną krew w kupie psa. Możesz też zauważyć inne objawy, np. pocieranie odbytem o podłoże. Taki problem nie przejdzie w sposób samoistny – niezbędne będzie wykonanie badań i wdrożenie leczenia przeciwpasożytniczego.

Nowotwory układu pokarmowego

Biegunka z krwią u twojego psa może być związana z nowotworami. Mogą być one osadzone w takich miejscach, jak:

• jelito grube i okrężnica;
• przełyk;
• przewód pokarmowy psa;
• rzadziej żołądek czy jelita.

Z tego powodu jak najszybciej udaj się do weterynarza, który wykona odpowiednie badania. Biegunka z krwią u psa powinna być sprawnie zdiagnozowana, zwłaszcza że może być objawem tak poważnej choroby.

Zatrucie substancją szkodliwą

Biegunka z krwią u psa może być efektem zatrucia substancją szkodliwą. Mowa tutaj zwłaszcza o środkach, które uszkadzają błony śluzowe, ale również tych, które uniemożliwiają krzepnięcie krwi. Do tej drugiej grupy zaliczają się zwykle rozmaite trutki, np. na szczury.

W przypadku krwawienia z układu pokarmowego, które pojawiło się nagle, a także szybko pogarszającego się stanu zdrowia psa, konieczna jest pilna interwencja w gabinecie weterynaryjnym.

Wrzody u psa

Podobnie jak ludzie, psy również mogą cierpieć na wrzody. W takim przypadku zauważysz ciemną krew w stolcu swojego psa. Aby mu pomóc, musisz zdiagnozować przyczynę problemów. Niezbędne jest wtedy wsparcie farmakologiczne.

Alergia pokarmowa

Zdarza się, że biegunka z krwią u psa jest efektem długo nieleczonej alergii pokarmowej. Stolec nie może być wówczas uformowany, bo dochodzi do reakcji w jelitach, a pokarm nie jest prawidłowo trawiony. W takim przypadku często pojawia się biegunka z krwią i śluzem u psa.

Biegunka z krwią u psa jako efekt długotrwałych zaparć

Jeśli pies cierpiał na długotrwałe zaparcia albo pojawiła się mechaniczna przeszkoda w oddawaniu kału, biegunka z krwią u psa może być tego efektem. Rozregulowana praca układu pokarmowego w połączeniu z nadwyrężeniem ścian jelita grubego może skutkować pękaniem naczyń krwionośnych. W takiej sytuacji w biegunce będą widoczne niewielkie, pojedyncze nitki krwi.

Biegunka u psa ze śladami krwi – jak reagować?

Jeśli zauważysz biegunkę z krwią u psa, powinieneś bezwzględnie udać się do specjalisty. Twój pies może cierpieć na poważną chorobę albo nawet stanąć w obliczu zagrożenia życia. Rzadko zdarza się, że biegunka u psa z krwią nie jest wywołana poważnymi aspektami.

Niekiedy, choć zdarza się to raczej rzadko, może być efektem np. urazu mechanicznego czy zadrapania w okolicach odbytu albo nawet pękniętego naczynka. Warto jednak trzymać rękę na pulsie, aby zadbać o zdrowie czworonoga.

Podsumowanie

Bardzo często biegunka z krwią u psa związana jest z poważnymi schorzeniami układu pokarmowego. Każda biegunka u psa powinna cię zaniepokoić, a taka, w której pojawia się krew, jest wskazaniem do tego, abyś udał się ze swoim pupilem do lekarza weterynarii. Tylko on jest w stanie stwierdzić, z czego wynika problem i jak zapobiec dalszej utracie krwi.