Twoja kotka urodziła kocięta, a ty zastanawiasz się, kiedy urosną im zęby? Koty, tak samo jak ludzie, mają zęby mleczne, a potem dopiero wyrastają im zęby stałe. Co więcej, koty też cierpią na próchnicę i inne choroby uzębienia. Na szczęście są sposoby, aby im zapobiec. Przeczytaj i dowiedz się więcej na temat kociego uzębienia.
Co warto wiedzieć o uzębieniu młodych kotów?
Kocięta rodzą się bez zębów. Pierwsze zęby mleczne wyrastają im zwykle po ukończeniu 3. tygodnia życia. Wtedy też kociak próbuje jeść stałe pokarmy, więc zęby są mu już potrzebne. Dwumiesięczne kociątko ma w górnej i dolnej szczęce po 6 siekaczy, 2 kły i 5 przedtrzonowców. Jest to więc w sumie 26 zębów. Służą one kotu nie tylko do jedzenia, ale też do codziennej toalety sierści i ostrzenia pazurków w tylnych łapach.
Kiedy kotom wypadają mleczaki?
Wymiana zębów z mlecznych na stałe zaczyna się około 16. tygodnia życia. Młody kotek ślini się wtedy, gryzie wszystko wokół i jest niecierpliwy. Dokucza mu ząbkowanie, tak jak ludziom. Można podawać mu do zabawy gryzaki. Swędzenie i obrzęk dziąseł złagodzi też jedzenie suchej karmy. Półroczny zwierzak ma już zwykle kompletne stałe uzębienie, czyli 12 siekaczy, 4 kły, 10 przedtrzonowców i 4 zęby trzonowe. To w sumie 30 zębów. Niestety, podobnie jak ludzi, trapią go niekiedy choroby zębów, dlatego trzeba o nie właściwie dbać.
Poznaj najczęstsze choroby kocich zębów
Najczęstsze dolegliwości jamy ustnej u kota to osad, który zamienia się w kamień nazębny. Ten z kolei prowadzi do chorób przyzębia i zapalenia dziąseł. Zwierzak ma trudności z gryzieniem pokarmu, a przez to chudnie i traci siły. Bakterie z zębów przenoszą się do wewnątrz organizm i atakują poszczególne organy. Dlatego obowiązkiem właściciela jest podawanie kotu karmy złożonej z dużych kawałków mięsa, które pupil musi pogryźć. To pomaga mu pozbyć się płytki nazębnej i uchronić stałe zęby przed chorobami.
Jak dbać o zęby kota?
Kup w sklepie zoologicznym szczoteczkę do higieny jamy ustnej kota, a także specjalną pastę o smaku wątróbki. Nie używaj szczoteczek ani past przeznaczonej dla mycia zębów ludzkich. Już od młodego wieku przyzwyczajaj kota do czyszczenia zębów. Otwieraj mu pyszczek i palcem, a potem szczoteczką masuj zęby. Z czasem kociak przyzwyczai się do tej czynności. Codzienne czyszczenie uchroni go przed chorobami dziąseł i stanem zapalnym w pyszczku.
Utrata zębów u dorosłego kota spowodowane jest stanem zapalnym dziąseł i chorobami ogólnoustrojowymi. Jeśli widzisz ciemny nalot na zębach swojego kota, zabierz go do gabinetu weterynarii i poproś o pomoc.
Twój pies wymiotuje, a ty nie wiesz dlaczego? Zastanawiasz się, jak go prawidłowo żywić i jaka karma będzie odpowiednia? Widzisz, że ma problemy z wydalaniem i nie wiesz, jak mu pomóc? Przeczytaj, jak zbudowany jest układ pokarmowy psa i jakie na dolegliwości trawienne cierpią szczekające czworonogi.
Jak zbudowany jest układ pokarmowy psa?
Układ trawienny psa podzielić można na trzy partie:
jama ustna, gardło i przełyk;
żołądek, dwunastnica, trzustka i wątroba;
jelito cienkie, jelito grube i odbyt.
Ważną rolę odgrywają też enzymy trawienne zawarte w ślinie, a także wydzielane przez trzustkę i ściany żołądka. Z kolei unieszkodliwianie toksyn oraz przekazywanie do krwi minerałów i witamin odpowiada wątroba. Prawidłową pracę i funkcję jelit ułatwia ich flora bakteryjna.
Jak przebiega trawienie u psów?
Proces trawienia zaczyna się w pysku, gdzie na pokarm działają enzymy zawarte w ślinie. Szczęki i zęby rozdrabniają pokarm, ale nie przeżuwają go i nie miażdżą. Kęsy posiłku przesuwają się do żołądka i tam są poddane działaniu soków żołądkowych. Wchłanianie składników odżywczych odbywa się przez kosmki w jelicie, a konkretnie w jego części, zwanej jelitem czczym. Resztki pokarmu przesuwają się do jelita grubego. Stąd organizm wchłania wodę i sole mineralne, To tu formuje się kał usuwany na zewnątrz przez odbyt.
Poznaj zaburzenia trawienia u psów
Psy cierpią na wiele dolegliwości przewodu pokarmowego, takich jak:
wymioty;
biegunka;
bóle żołądka;
zaparcia;
wzdęcia;
kolki jelitowe.
Przyczyn może być wiele, począwszy od niedostatecznego wytwarzania enzymów trzustkowych, przez zatrucie pokarmowe nieodpowiednim posiłkiem, zaburzenia flory jelitowej a skończywszy na ogólnej nadwrażliwości przewodu pokarmowego. Prawidłową diagnozę postawi tylko doświadczony weterynarz po zbadaniu zwierzęcia i przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego. On również określi, czy dieta psa jest prawidłowa i zleci niezbędne lekarstwa.
Jak pomóc cierpiącemu pupilowi?
Psu z zaburzeniami trawienia podaje się enzymy w proszku, prebiotyki poprawiające florę bakteryjną i suplementy diety wspomagające perystaltykę jelit. Większość z nich kupisz w sklepie zoologicznym. Zwierzakowi cierpiącemu na biegunkę pomaga sucha karma i podawanie gotowanego kleiku ryżowego. Rodzaj karmy dla psów i odpowiednią dietę dla pupila trzeba koniecznie ustalić w porozumieniu z lekarzem weterynarii. Niektóre psy mają wrażliwy układ pokarmowy, a wtedy takie dolegliwości nawracają.
Czym karmić psa z nadwrażliwością żołądka?
Najlepiej podawać mu gotowane mięso, oczywiście bez przypraw. Może dodać niewielką ilość węglowodanów, na przykład gotowanej marchewki lub ryżu. Nie wolno karmić psa resztkami swoich posiłków. Szkodliwe są zwłaszcza kotlety smażone w panierce, doprawione mięsa, a także ziemniaki. Karma powinna być dostosowana do jego wieku, wagi, rasy i aktywności fizycznej. Wprawdzie pojemny żołądek psa może strawić takie resztki, ale pikantne przyprawy i tłuszcz są dla niego szkodliwe. Poza tym pies ma krótki przewód pokarmowy, a zalegające, niestrawione posiłki mogą doprowadzić do zapalenia jelit.
A może twój pies jest zestresowany?
Przyczyną nadwrażliwości psiego żołądka może być stres. Nerwowy piesek może mieć problemy z trawieniem i wypróżnianiem. Czym stresuje się twój pupil? Denerwować go może obecność gości w domu, dołączenie nowych zwierząt, krzyki, przeprowadzka i zmiana codziennej rutyny. Zastanów się, co ostatnio zmieniło się w waszym życiu. A może ktoś z domowników się wyprowadził albo pies nagle zostaje sam w mieszkaniu na długie godziny? Dajcie mu czas na przyzwyczajenie się do nowej sytuacji.
Dolegliwości układu pokarmowego u psa mogą być uporczywe. Na szczęście zazwyczaj można ustalić ich przyczynę i szybko pomóc zwierzakowi.
W leczeniu zwierząt niekiedy stosuje się te same leki, jak w przypadku ludzi. Podobnie jest z lekami przeciwbólowymi. Opokan dla psa może być pomocny przede wszystkim przy bólach stawów, jednak dawkowanie powinno być każdorazowo konsultowane z lekarzem weterynarii. Jak i kiedy podawać ten lek zwierzakowi?
Opokan dla psa – jak go podawać i kiedy stosować?
Opokan jest lekiem przeciwbólowym zawierającym niesteroidowy lek przeciwzapalny – meloksykam. Choć jego działanie łagodzi ból, lek ten bo u zwierzęcia przede wszystkim zbija gorączkę i działa przeciwzapalnie.
Opokan dla psa, jak i dla kota jest lekiem bezpiecznym, który można stosować nawet przez kilka dni. Ważne, aby robić to według wskazań lekarza weterynarii.
Opokan dla psa – dawka, którą można podać
Opokan dla psa stosuje się także w przypadku infekcji oddechowych, ale tylko w połączeniu z innymi lekami. Farmakoterapii nie można ani wydłużać, ani przerywać.
Dawkowanie opokanu dla psa jest zależne od wagi, a także rodzaju choroby. Zalecana dawka początkowa meloksykamu to 0,2 mg/kg masy ciała. Pamiętaj jednak, by zawsze zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania i zasięgnąć porady specjalisty.
Skonsultuj się z weterynarzem
Nie można samodzielnie decydować podaniu leku. Opokan można podać psu wyłącznie po konsultacji lekarskiej i tylko na wskazanie i zalecenie lekarza weterynarii.
Wzdęcia nie są przyjemne, szczególnie gdy towarzyszy im ból brzucha. Domowym zwierzakom można podawać leki, które masz w swojej apteczce. Jednym z nich jest espumisan. Dla psa dawka będzie nieco się różnić od tej ludzkiej. Zobacz, kiedy go stosować i jakie powinno być dawkowanie.
Wzdęcia u czworonoga – espumisan dla psa
Problemy ze wzdęciami są najczęściej wynikiem diety – powodują je produkty sojowe i zbożowe. Mogą być one również spowodowane nietolerancją pokarmową. Jeśli przypadłość nawraca, będzie konieczna konsultacja z lekarzem weterynarii, który pomoże w zmianie codziennego jadłospisu czworonoga.
Espumisan na gazy dla psa jest jednym z domowych sposobów na doraźną pomoc. To lek stosunkowo bezpieczny, który nie zagraża życiu psa.
Espumisan dla psa – dawkowanie
Waga zwierzęcia, a także sama skala problemu może wymuszać inne dawkowanie. W przypadku czworonogów nie można kierować się dawkami podanymi w ulotce, ponieważ są to stężenia przewidziane dla ludzi. Przed podaniem psu espumisanu powinieneś więc skonsultować dawkę z lekarzem weterynarii.
Wczesny okres w życiu czworonoga jest bardzo ważny. Zależy od niego, czy szczeniak wyrośnie na zdrowego psa. Jest to również czas budowania relacji z pupilem. Od ciebie w dużej mierze zależy, jaki będzie miał charakter i jak będzie zachowywał się wobec innych psów i ludzi. Jakie są etapy rozwoju szczeniaka? Dowiedz się, jak prawidłowo opiekować się małym psiakiem, aby wyrósł na zdrowego i szczęśliwego zwierzaka.
Rozwój szczeniaka od urodzenia aż do dorosłości – etapy
Spójrz, jak kształtują się poszczególne etapy rozwoju psa:
okres neonatalny – do 2 tygodnia;
czas przejściowy – od 2 do 4 tygodni, gdy szczenię zaczyna interesować się otoczeniem, a także stałym pokarmem;
okres socjalizacji – od 3 tygodnia życia, czyli nauka prawidłowego kontaktu z innymi zwierzętami i ludźmi;
etap dorastania, który trwa u psów małych ras do około 1 roku, a u ras dużych nawet rok dłużej.
Pierwsze tygodnie życia szczeniąt
Okres ciąży u suki trwa około 60 dni. Szczenięta rodzą się jeszcze bez zmysłu wzroku ani słuchu. Nie potrafią chodzić, za to pełzają i piszczą, zwłaszcza gdy nie mogą dosięgnąć do sutków. Stała obecność matki zapewnia im bowiem ciepło i dostęp do mleka. W 2. tygodniu pieski zaczynają otwierać oczy. Nieco później otwierają się ich kanały słuchowe, więc maluchy słyszą odgłosy otoczenia. W 3. tygodniu chętnie bawią się ze sobą i są ciekawskie, Swędzą je dziąsła z powodu rosnących mleczaków, dlatego gryzą wszystko dookoła. Lepiej więc schowaj buty i kapcie, a rzuć im do zabawy psie gryzaki.
Od kiedy stała karma dla juniorów?
Do 3. tygodnia życia pies je tylko mleko matki, ale rozwój szczeniaka postępuje i mały zwierzak zaczyna z czasem potrzebować stałych pokarmów. Szczeniakom osieroconym podaje się preparaty mlekozastępcze, które można nabyć w klinikach weterynaryjnych.
Pierwsze posiłki stałe to rozwodniona karma dla juniorów, podawana 2-3 razy dziennie między karmieniami suki.
W okresie od 6. do 8. tygodnia życia można już odstawić pieska od mleka i karmić go 4-5 razy dziennie odpowiednią do wieku karmą z zawartością wapnia i fosforu.
Nieodpowiednie posiłki to prosta droga do krzywicy kości u psa.
Na czym polega socjalizacja małych piesków?
Ten okres rozwoju dzieli się się na socjalizację pierwotną, która odbywa się jeszcze u hodowcy, a także socjalizację wtórną, czyli już w nowej rodzinie. Przez 12 tygodni życia pieski uczą się relacji z matką i rodzeństwem. To czas potrzebny do ich prawidłowego rozwoju, dlatego nie powinno się oddzielać małych od swojej psiej rodziny. Potem socjalizacja polega na stopniowym przyzwyczajaniu psiaków do bodźców z toczenia oraz do obecności innych ludzi i zwierząt. Już w 3. miesiącu życia trzeba uczyć je czystości i posłuszeństwa. Rób to konsekwentnie ale też z wyrozumiałością. Nagradzaj za każde dobre zachowanie przysmakami i głaskaniem.
Zdrowy rozwój psa, czyli wizyty u weterynarza i ruch
Aby szczeniak wyrósł na zdrowego i odpornego psa, powinien dostać 4 dawki podstawowych szczepionek przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha i wściekliźnie. Zgodnie z zaleceniami lekarzy weterynarii pierwszą dawkę można podawać psom w 6-8 tygodniu, a potem powtarzać szczepienie co 2-4 tygodnie. Szczepienie przeciwko wściekliźnie robi się w 4. miesiącu, a potem powtarza co roku. Dodatkowo możesz zaszczepić pupila przeciwko kaszlowi kenelowemu i boreliozie. Warto także poprosić lekarza o odrobaczenie pieska. Poza tym zadbaj, aby miał dużo ruchu na świeżym powietrzu. Dopóki rośnie, podawaj mu karmę dla juniorów. Potem zmień ją na tę przeznaczoną dla dorosłych psów.
Kiedy hodowca może przekazać pieski do nowego domu?
Dla rozwoju szczeniaka najlepiej będzie nie rozdzielać psiej rodziny przed 9. tygodniem. Warto pozwolić psiej rodzinie, aby nacieszyła się swoim towarzystwem do 12. tygodnia życia szczeniąt. Dzięki temu łatwiej będzie wychować je potem na mądre i ułożone psy, które nie zaskoczą agresją czy innym nieprzewidywalnym zachowaniem. Jeśli kupujesz lub dostajesz pieska, zapytaj o to, jaką karmę dotąd dostawał i czy jego rodzice mają jakieś przewlekłe choroby. Nową karmę wprowadzaj stopniowo, mieszając ją z tą, którą zjadał wcześniej. Unikniesz dzięki temu kłopotów z układem pokarmowym psa.
Baw się z psem i wychowuj go odpowiedzialnie
Zastanawiasz się, jakiego pieska kupić? Wybierz rasę, która wielkością i charakterem będzie pasowała do twojego charakteru i stylu życia. Pamiętaj o zasadach szkolenia, które jest niezwykle ważne dla prawidłowego rozwoju szczeniaka.
Poprzez zabawę ucz psa słuchania komend. Dopinguj go pochwałami i smakołykami.
Ucz odpowiedzialności, karć za zaczepianie innych psów i przechodniów.
Jeśli wybrałeś psa sportowego lub gończego, zaproponuj mu jakiś rodzaj ćwiczeń, aby mógł się wybiegać. Psy ras pasterskich, myśliwskich i pociągowych dobrze czują się na podwórkach. Muszą mieć oczywiście obszerny kojec i wygodną budę, odizolowaną od zimna i upału.
Kiedy pies przestaje być szczeniakiem?
Nie ma tu jednakowego terminu dla wszystkich czworonogów. To, kiedy zaczyna się i kończy okres dorastania, zależy od rasy i osobowości psa. Pieski małe, spokojne kanapowce już po roku są dorosłymi psami, a dojrzałość płciową osiągają kilka miesięcy wcześniej. W tym czasie psy ras wyższych jeszcze rosną i nabierają masy mięśniowej. Ich zachowanie także pasuje raczej do beztroskich szczeniaków. Pełną dojrzałość osiągną, gdy będą miały 18 miesięcy, a niektóre nie będą szczeniakami dopiero po ukończeniu 2 lat.
Obserwacja rozwoju szczenięcia dostarcza wielu powodów do zadowolenia i śmiechu dla całej rodziny. Pamiętaj, że w rozwoju szczeniaka ważna jest dyscyplina i konsekwencja opiekuna oraz oczywiście troska o zdrowie pupila.
Zazwyczaj obywatele Ukrainy próbują przekraczać granicę ze swoim ukochanym psem lub kotem, rzadziej z fretkami. Nieczęsto zdarza się, aby tych zwierząt było więcej niż 2 czy 3. Co jednak z osobami, które mają większą liczbę pupili pod swoją opieką? Sprawdź!
Kogo dotyczą procedury powyżej 5 zwierząt?
Z uwagi na agresję militarną Rosji w Ukrainie Główny Inspektorat Weterynaryjny podjął decyzję o uproszczeniu procedur dla uchodźców podróżujących z nie więcej niż pięcioma zwierzętami. Nie są potrzebne żadne dokumenty i badania, trzeba jednak wypełnić oświadczenie i zrealizować dalsze wytyczne. Niestety, przepisy te nie dotyczą osób, które mają ze sobą więcej niż 5 psów, kotów lub fretek. Taki transport nadal jest uważany za komercyjny. Kto najczęściej próbuje przewieźć więcej zwierząt? Są to:
osoby mające więcej psów, kotów i fretek towarzyszących i żyjących w mieszkaniu;
hodowcy zwierząt rasowych;
właściciele i pracownicy przytulisk;
wolontariusze z organizacji prozwierzęcych.
Co zrobić w takiej sytuacji?
Aby zwierzęta przekroczyły granicę w liczbie większej niż 5 sztuk, muszą:
być oznakowane;
mieć ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie;
mieć świadectwo zdrowia obowiązujące przy transporcie zwierząt na terytorium UE;
posiadać wynik miareczkowania.
Czy da się te przepisy ominąć? Obecnie nie, ale organizacje prozwierzęce i prawnicy z Polski pracują nad rozwiązaniem tego problemu, który jest krzywdzący zwłaszcza dla hodowców, czy osób zajmujących się zwierzętami bezdomnymi. Dobrym rozwiązaniem jest kontakt z polskimi organizacjami w celu załatwienia stosownych zezwoleń. Alternatywnie poleca się uchodźcom znalezienie dodatkowych osób, które przyjmą na czas przekraczania granicy psy „na siebie”.
Z pewnością jest to problem, na który należy znaleźć jak najszybsze rozwiązanie. Będziemy na bieżąco informować o zmianach przepisów w tym zakresie.
Tam, gdzie pojawia się chaos, a temat jest medialny, często dochodzi do różnych kontrowersyjnych praktyk. Coraz częściej opisują je małe organizacje i osoby prywatne, które pomagają zwierzętom z Ukrainy. Sprawdź, o co chodzi.
Właścicielka nie wie, gdzie są zwierzęta, fundacja nie chce ich oddać
Kilka dni temu post na Facebooku opublikowała Fundacja Hospicjum dla Kotów Bezdomnych. Według informacji do siedziby hospicjum dotarło kilka kotów właścicielskich, z identyfikatorami zawierającymi dane opiekunki, która została na Ukrainie. Po skontaktowaniu się z nią uzyskano informację, że kotów miało być ponad dwa razy więcej. Nikt nie wiedział, gdzie się znajdują.
Krótkie dochodzenie pomogło ujawnić, że pozostałe koty pojechały – wbrew prośbie właścicielki, aby zwierząt nie rozdzielać – do innej organizacji. Ani wolontariuszka hospicjum, ani prawna opiekunka kotów, pani Irina, nie są obecnie w stanie w żaden sposób wywrzeć presji na osobach, do których trafiły pozostałe zwierzęta. Organizacja nie chce ich oddać ani zastosować się do prośby prawnej właścicielki o przekazanie zwierząt do Hospicjum, aby były razem. Sprawa jest w toku.
Dezorganizacja czy zła wola? Fundacje kłócą się o zwierzęta
Nie da się ukryć, że na pomoc zwierzętom z Ukrainy jest chętnych o wiele więcej osób niż na pomoc bezdomnym psom i kotom z Polski. Z uwagi na działania wojenne prowadzone na terenie Ukrainy wiele osób podchodzi do tematu emocjonalnie. Chcą pomóc i zarazem stają się hojniejsi niż dotychczas. Może to być jedna z przyczyn faktu, że kolejne małe fundacje zgłaszają problemy z odbiorem zwierząt, które miały do nich przyjechać.
Stowarzyszenie Nikiszowy Dom Tymczasowy opisało podobną sytuację. Również Ekostraż po powrocie z Lwowa napisała, że nie mogła zabrać ze sobą więcej niż 8 psów i kotów, mimo że miała na nie miejsce. Wszystko dlatego, że zwierzęta były zamknięte na kłódkę, z informacją, że odbiera je inna organizacja. Ekostraż odmówiła komentarzy, informując, że ma dowody i może wskazać je w sądzie.
Handel – zwierzętami, darami…
Choć strumień pomocy dla zwierząt z Ukrainy na razie nie wysycha, pojawiają się już pierwsze doniesienia o podejrzanych zachowaniach. Szczególnie narażone na nie są zwierzęta rasowe albo po prostu ładne. To właśnie one zagrożone są problemem tak zwanych płatnych adopcji. Czy to problem? W końcu organizacjom trzeba środków na utrzymanie zwierząt. To prawda, jednak warto spojrzeć na kwestie etyki. Adopcja z zasady jest bezpłatna albo płatna „co łaska”. Żądanie określonej sumy za zwierzę jest po prostu sprzedażą. Tymczasem organizacje i osoby zajmujące się tym procederem nie wystawiają żadnych potwierdzeń i często nie mają prawnej możliwości prowadzenia sprzedaży.
Jak widzisz, wspieranie konkretnych organizacji ma duże znaczenie. Postaraj się przekazać wsparcie lokalnym, małym fundacjom, stowarzyszeniom i domom tymczasowym, których działania możesz szybko zweryfikować.
Kynolodzy Ukrainie. Przeprowadzono ogólnokrajową zbiórkę dla poszkodowanych zwierząt
Grupa Kynolodzy – Kynologom na Ukrainie zachęcała, by w dniach 12–13 marca wybrać się z najpotrzebniejszymi rzeczami na lokalny dworzec kolejowy lub do punktu, gdzie przebywają uchodźcy. Zachęcano, by zabrać ze sobą dary w postaci karmy, tacek, misek, ubrań, koców czy transporterów. W ten sposób każdy może pomóc osobiście, nie przekazując rzeczy do punktów zbiórek, a bezpośrednio dla najbardziej potrzebujących osób, często ze zwierzętami.
Kynolodzy Ukrainie. Apel do ludzi rozważających adopcję zwierząt
Działalność grupy wiąże się również z inicjatywą „Adoptuj psa z polskiego schroniska”. W związku z panującą wojną pojawił się kłopot w kwestii adopcji bezdomnych zwierząt. Wiele osób jest zainteresowanych przygarnięciem psa czy kota z Ukrainy. Tymczasem zwierzęta te często są zaniedbane, chore, wymagają przejścia kwarantanny, pomocy behawioralnej po przebytej traumie. To zbyt duże obciążenie dla niedoświadczonych osób. W związku z tym organizacja zachęca do tego, by przygarnąć czworonoga z polskiego schroniska. Takie rozwiązanie pozwala zwolnić miejsce dla potrzebującego kota czy psa z Ukrainy, który otrzyma kompleksową pomoc i opiekę specjalistów.
Kynolodzy Ukrainie – liczby potwierdzają skuteczność działań
Jak pokazują liczby, działalność polskich kynologów od początku wojny na Ukrainie przyniosła wiele dobrego. Na oficjalnym fan page’u na Facebooku [https://www.facebook.com/KynolodzyUkrainie/] opublikowano statystyki dotyczące pomocy dla zwierząt. W sumie do 14 marca br. liczebność grupy wzrosła do aż 34 tys. członków, znaleziono 17 tys. domów tymczasowych dla czworonogów, wykonano 800 transportów. Na jednego koordynatora przypada 250 wykonanych działań. Nie brakuje również magazynów do składowania towarów.
W imieniu zwierząt dziękujemy całej grupie i osobom, które przyczyniły się do tak imponujących liczb. Redakcja naszego serwisu również dołącza się do apelu, aby działać lokalnie i długofalowo – pomoc będzie potrzebna jeszcze przez dłuższy czas. Warto udzielać jej w sposób zorganizowany i zaplanowany.
Psy różnią się od siebie nie tylko umaszczeniem czy wielkością, ale także genami. To właśnie na podstawie ich DNA można określić, jak blisko spokrewnione są z wilkami. Te, których materiał genetyczny jest najbardziej zbliżony do pierwszych udomowionych psów, a więc i wilków, określa się jako rasy pierwotne. Zobacz, jakie inne czworonogi są pokrewne wilkom. Czy szpice i psy pasterskie mają coś wspólnego z najstarszymi genetycznie czworonogami? Sprawdź!
Rasy pierwotne – co to dokładnie oznacza?
Określenie rasy pierwotne psów kojarzy się z najstarszymi psami świata. Choć jest to oczywiście prawidłowe skojarzenie, nie dotyczy ras psów, które powstały jako pierwsze. To po prostu czworonogi, których DNA jest najbardziej zbliżone do DNA pierwszego udomowionego czworonoga.
Psy te niekoniecznie muszą wyglądem przypominać wilki, choć słusznie wymienia się wśród nich alaskana czy husky. Naukowcy w 2004 roku stworzyli wykaz 14 ras, które według klasyfikacji uznaje się za rasy pierwotne.
Jakie rasy psów nazywa się rasami pierwotnymi?
O ile w przypadku kilku wymienionych niżej ras skojarzenie z pierwotnymi jest jak najbardziej uzasadnione, o tyle wiele z nich może być dla miłośników psów miłą niespodzianką. Naukowa klasyfikacja obejmuje rasy:
Lista ta prawdopodobnie będzie dalej rozwijana, bo do tej pory zbadano jedynie 20% wszystkich uznawanych psich ras. Zabrakło wśród nich między innymi wilczaka czechosłowackiego czy norweskiego elkhunda, których również można podejrzewać o DNA zbliżone do pierwotnego przodka.Być może także szpice azjatyckie i rasy pokrewne powinny znaleźć się na specjalnej liście.
Skąd wywodzą się rasy pierwotne psów?
Jak widać po liście, którą prezentują naukowcy, najwięcej psów pochodzi z Azji. Do wyjątków można zaliczyć alaskana, którego miejsce pochodzenia to oczywiście Stany Zjednoczone. Pochodzące z Tybetu lhasa apso, shih tzu czy terier tybetański, a także chiński pekińczyk bardziej przypominają psa domowego aniżeli bliskiego krewnego wilka. To jednak nie wygląd wyznacza przynależność do ras pierwotnych, a geny. Choć lista przedstawiona przez naukowców uznawana jest za oficjalną, nie jest ona w pełni akceptowalna przez związek kynologiczny, który stworzył także własne zestawienie, bazujące na innych kryteriach.
Pierwotne rasy według FCI
Poszukując informacji na temat psów spokrewnionych z dzikimi czworonogami, można natknąć się także na nieoficjalną listę. Na niej znalazły się między innymi wszystkie szpice, które wywodzą się bezpośrednio od pierwszych, udomowionych psów lub zostały z nimi skrzyżowane. Pomimo że pokrewieństwo wilczaka czechosłowackiego z dzikiem kuzynem jest wynikiem bezpośredniej krzyżówki, FCI również i jego zalicza do psów pierwotnych. Na liście FCI nie może zabraknąć także buhunda norweskiego oraz psa faraona. Podobizna psa tej rasy zdobiła wnętrza piramid.
Rasy pierwotne – relacja z człowiekiem
Większość psów znanych jako rasy pierwotne to czworonogi pracujące. Były szkolone i krzyżowane po to, by być wsparciem dla człowieka podczas jego codziennych obowiązków. Część jak malamuty czy alaskany to psy zaprzęgowe. Inne, takie jak shiba inu – obronne, a jednocześnie myśliwskie. Te pochodzące z Japonii psy chroniły przede wszystkim przed niedźwiedziami. Psy pierwotne różnią się od siebie sierścią, wielkością, a także instynktami i umiejętnościami. Przed zakupem psa w tym typie, warto zapoznać się jego charakterem i wymaganiami, aby móc w pełni wykorzystać jego potencjał.
Hodowle i rasy pierwotne
Psy wymienionych ras nadal cieszą się ogromną popularnością. To bardzo towarzyskie czworonogi, które odznaczają się także ogromną inteligencją. Aby zatem w pełni wykorzystywać ich potencjał, trzeba je dobrze poznać. Pomimo że każda z nich określana jest mianem rasy pierwotnej, ma odmienne wymagania i potrzeby. Są w tej grupie także psy ozdobne i do towarzystwa, gończe i te startujące w zaprzęgach. Psy zaprzęgowe potrzebują bardzo dużo ruchu, dlatego też niespecjalnie nadają się na kanapowych towarzyszy. Psy myśliwskie potrzebują odpowiedniego szkolenia, które pozwoli utemperować nieco porywcze charaktery, a jednocześnie rozwinie poszczególne umiejętności.
Czy psy pierwotne są obciążone chorobami genetycznymi?
Hodowcy starają się tak dobierać poszczególne osobniki, aby uniknąć wzmocnienia niepożądanych cech, w tym chorób genetycznych. Nie zawsze jest to jednak możliwe, szczególnie gdy dana rasa zmaga się ze stosunkowo małą liczbą przedstawicieli, jak miało to miejsce w przypadku psów zamieszkujących Japonię. Podczas wojny stały się one cichymi ofiarami, a ich populacja znacząco się zmniejszyła. W takich wypadkach krzyżowanie blisko spokrewnionych psów może nieść ryzyko wad genetycznych. W przypadku ich ujawnienia, wyklucza się reproduktorów do następnego rozrodu.
Decydując się na stworzenie wykazu, naukowcy wzięli pod uwagę jedynie 85 ras psów z całego świata. I choć oficjalnie tylko 14 z nich posiada DNA bardzo zbliżone do swojego udomowionego przodka, przedstawiciele organizacji kynologicznych są przekonani, że lista ta powinna być znacznie dłuższa. Pierwotne rasy psów od tysiącleci towarzyszyły człowiekowi podczas polowań, w roli stróży czy po prostu towarzyszy życia. Pochodzące bezpośrednio od pierwszych psów domowych, dzisiejsze czworonogi mogą różnić się od siebie charakterem, ale każdy z nich zasługuje na odpowiednią opiekę. Przed zakupem czy adopcją warto zapoznać się z historią rasy, by wiedzieć, jak z nią postępować i jakie są jej potrzeby.
Zastanawiasz się, jakiego psa kupić? Nie wiesz, jaka rasa spełni twoje wymagania i będzie pasowała do twojego charakteru? Rozważ zakup szczenięcia jednej z francuskich ras psów. Do wyboru masz małe psy, średnie i większe, pieski salonowe i podwórkowe, z długą sierścią lub z krótkim futerkiem. O czym warto pamiętać przed kupnem szczeniaka? Oto przegląd i opis najpopularniejszych ras psów francuskich. Przeczytaj i wybierz swojego czworonożnego przyjaciela.
Francuskie rasy psów. Czym kierować się przy wyborze pieska?
Zanim zaczniesz przeglądać francuskie rasy psów, zastanów się, czy:
dana rasa pasuje do twojego styl życia (pies aktywny dla sportowców, a kanapowiec dla domatorów);
pies będzie nocował na podwórku, czy ma to być rasa, która może mieszkać w bloku;
odpowiada ci temperament danej rasy (sprawdź skłonność do agresji, nastawienie do obcych i do dzieci);
pies jest inteligentny i łatwy w ułożeniu;
wybrana rasa ma skłonności do chorób;
odpowiada ci jego umaszczenie, wygląd i wielkość po osiągnięciu dojrzałości;
odpowiada ci długość jego sierści i wymagania w zakresie jej pielęgnacji.
Buldog francuski – niewielki, niewymagający, ale łakomczuch
Buldog francuski, zwany też buldożkiem, to podobny do mopsów mały pies do towarzystwa. Osiąga wysokość do 30 cm. Rasę tę ceni wielu popularnych aktorów i piosenkarzy. Piesek ma krótką, błyszcząca sierść i sterczące uszy podobne do uszu nietoperza. Należy do grupy ras brachycefalicznych, więc ma skróconą kufę, obwisłe wargi, skłonność do entropium powiek i problemów z oddychaniem. Nie lubi długich spacerów i źle znosi upały. Ma wesołe usposobienie i mocno przywiązuje się do opiekunów. Wymaga konsekwentnego wychowania. Jest chętny do zabawy. Lubi dzieci i inne zwierzęta.
Pudel – dumny francuski piesek
To rasa występuje w kilku odmianach o różnym umaszczeniu i wielkości. Pudle wywodzą się z psów myśliwskich. Obecnie to bywalcy wystaw, hodowani przez wiele wpływowych osób. Te bardzo inteligentne psy urzekają długą sierścią, którą można strzyc i czesać na różne sposoby. Mają urocze podłużne pyszczki i zwisające uszy, czarne ślepia i nosy. Są radosne i energiczne. Ochoczo wykonują komendy swych opiekunów. To zwierzak, który na całym świecie dosłownie reprezentuje francuskie rasy psów.
Papillon, czyli spaniel kontynentalny. Piesek z uszami niczym skrzydła motyla
To uroczy mały piesek do towarzystwa. W poprzednich stuleciach umilał czas na wielu królewskich dworach. Wyróżnia się sterczącymi uszami, z których zwisają długie włosy. Ma długą sierść i zawadiackie spojrzenie. Jest wesoły i wymaga uwagi oraz pieszczot. Lubi szczekać. Źle znosi samotność i brak zainteresowania ze strony opiekunów.
Dog francuski (Dog z Bordeaux) – duży pies o posępnym spojrzeniu
Pomimo imponujących rozmiarów (wysokość do 68 cm), rasa ta zadziwia łagodnym charakterem i opiekuńczością w stosunku do dzieci. Sprawdzi się jako pies stróżujący. Dog ten ma krótką kufę, zwisające wargi oraz płowe i krótkie futerko. Ma też skłonności do wielu chorób. Wymaga sporo miejsca i potrzebuje częstych spacerów, ale nie nadaje się do uprawiania sportu ze względu na swoje rozmiary i masę.
Owczarek francuski Briard – stróż podwórka i obrońca rodziny
Aktualny wzorzec rasy ustalono w 1988 roku. Wywodzi się z psów pasterskich. Osiąga wysokość do 68 cm. Zachwyca pięknym, długim futrem, które nie linieje. Wymaga oczywiście czesania i pielęgnacji. Odwdzięcza się za to wiernością i czułością wobec dzieci. Jest inteligentny opanowany i czujny. Wymaga umiejętnego podejścia i konsekwencji. Po wyszkoleniu bierze udział w akcjach ratowniczych m.in. w poszukiwaniu ofiar katastrof budowlanych i klęsk żywiołowych.
Barbet francuski – do aportowania i głaskania
To myśliwskie psy dowodne, które aportują upolowane ptaki. Obecnie wykorzystywany jako pies domowy i rodzinny. Osiąga wysokość w kłębie do 65 cm. Wyróżnia się długimi włosami okrywowymi, skręconymi niczym sznurki. Włosy te nie nasiąkają wodą, a psy uwielbiają pływać. Barbet to świetny pomocnik myśliwego i oddany towarzysz rodziny, zwłaszcza takiej, która lubi aktywnie spędzać czas. Jest towarzyski i łatwy do ułożenia.
Wyżeł pirenejski – pies nie tylko na polowania
Psy tej rasy to jedna z kilku odmian wyżłów francuskich. Osiąga wysokość do 69 cm, ale sylwetkę ma smukłą. Jest szybki i sprytny. Ma krótkie futro, zwykle w różnych odcieniach brązu z płowymi lub białymi znaczeniami. Pysk podłużny, uszy długie i zwisające. Pieski te mają silny instynkt łowiecki i dużą potrzebę ruchu. Jeśli nie polują, powinny uprawiać jakiś sport. Ten wyżeł najlepiej funkcjonuje w towarzystwie aktywnego opiekuna z podejściem do psów sportowych i myśliwskich. Wskazane szkolenie u doświadczonego trenera.
Psy francuskie zachwycają wyglądem i inteligencją. Wymagają często odpowiedzialnego wychowania i opieki. Dość często mają problemy zdrowotne i spore wymagania odnośnie do żywienia. Są dość kosztowne w utrzymaniu. Niemniej ich usposobienie, zdolności i oddanie rodzinie wynagradzają wszystkie niedogodności.
Zadaniem psów myśliwskich jest, w zależności od potrzeb łowieckich i rasy psa, tropienie rannej zwierzyny, pogoń za zającem czy lisem, wypłaszanie zwierząt z kryjówek lub aport łupu. Pies polujący powinien być odporny na odgłosy wystrzałów, odważny, posłuszny, szybki i w dobrej kondycji. Potrzebny ci taki towarzysz do pomocy przy polowaniach? Przeczytaj artykuł i dowiedz się, czym jest szkolenie psów myśliwskich.
Poznaj grupy psów łowieckich
Rasy myśliwskich piesków dzielą się na grupy, z których każda ma nieco odmienny instynkt, przydatny podczas polowań. I tak wyróżniamy:
posokowce i tropowce – np. niektóre wyżły i spaniele, posokowiec bawarski. Tropią zdrową i ranną zwierzynę po jej śladach i lub węsząc farbę;
norowce i płochacze – np. jamniki, teriery. Potrafią wypłoszyć zwierzęta z nory i z zarośli;
aportery – golden retriever, labrador retriever. Aportują upolowane ptactwo z wody;
legawce – różne odmiany wyżłów. Służą do wystawiania zwierzyny myśliwemu;
psy do pogoni za zwierzyną – np. ogar polski, gończy alpejski.
Psiak też może mieć charakter
Ze względu na osobowość pieski dzielą się na:
optymistów (zrównoważone, sprytne, inteligentne);
flegmatyków (stabilne, mało ruchliwe);
melancholików (mało mobilne, niewytrzymałe);
choleryków (niespokojne, niecierpliwe).
Pamiętaj, że rasa niekoniecznie oznacza, że piesek sprawdzi się na polowaniu. Ważne są też jego osobowość i dobre szkolenie psów myśliwskich.
Jak dopasować rasę psa do swoich potrzeb?
Zastanów się, do jakich zadań potrzebujesz czworonoga? Niektóre rasy mają wszechstronny instynkt, a dobre szkolenie nauczy je zarówno tropić, jak i aportować czy polować. Jeśli chodzi o charakter, to w łowiectwie przydatni są zwłaszcza psi optymiści. Równie istotne jest twoje podejście do piesków, cierpliwość przy ćwiczeniach i konsekwencja.
Kiedy i od czego zacząć szkolenie psów myśliwskich?
Tresurę szczeniaka zacznij od nauki podstawowych komend i posłuszeństwa. Kolejny etap to habituacja, czyli stopniowe przyzwyczajenie do środowiska lasu i odgłosów zwierząt oraz wystrzałów broni. Ucz go tropienia po ścieżkach i przynoszenia łupu. Nagradzaj za wykonanie polecenia. Bądź stanowczy, konsekwentny, ale nie podnoś głosu.
A co w sytuacji, gdy piesek myśliwski nie poluje? Swoje naturalne instynkty może zaspokajać podczas spaceru w parku lub poprzez kopanie dołków. Świetnym pomysłem mogą być też różne psie sporty.
Kleszcze to niewielkie pajęczaki, które pasożytują na ssakach. Chętniej od ludzi wybierają zwierzęta. Na ich atak najbardziej narażeni są mieszkańcy lasów, a także psy i koty. Ugryzienie kleszcza bywa niezauważalne i samo w sobie nie jest groźne. Pasożyt może być jednak wektorem wielu bardzo niebezpiecznych chorób – przede wszystkim babeszjozy i boreliozy. W tym artykule szerzej omówimy tę ostatnią. Borelioza u kota – co należy o niej wiedzieć?
Choroby odkleszczowe u kotów
W przeciwieństwie do psów koty bardzo rzadko chorują na choroby odkleszczowe. Najczęściej pojawia się u nich babeszjoza, anaplazmoza czy zakaźna anemia kotów (FIA), chociaż trzeba zaznaczyć, że i tak są to przypadki sporadyczne. Nie ma zbyt wielu danych na temat tego, jaka jest skala zachorowań kotów na boreliozę. Jeżeli w ostatnich latach takie odnotowano, to było ich zaledwie kilka.
Mimo wszystko nie oznacza to, że domowe mruczki są całkowicie odporne na zakażenia tymi chorobami. Trzeba robić wszystko, żeby chronić kota przed ukąszeniami kleszcza. Istotna jest także wiedza właściciela na temat tego, jakie są objawy boreliozy.
Czym jest borelioza?
Borelioza (morbus Lyme) jest wieloukładową chorobą zakaźną, która powodowana jest przez bakterie, których rezerwuarem są niewielkie zwierzęta, przede wszystkim gryzonie. Bakterie (krętki Borrelia) przenoszone są przez kleszcze i umieszczane w organizmie żywiciela podczas jego żerowania w skórze.
Wśród ludzi jest to najczęstsza choroba odkleszczowa, tymczasem borelioza u kota występuje bardzo rzadko. Nie można jednak jej lekceważyć, ponieważ jest bardzo groźna dla zdrowia i życia zwierzęcia.
Borelioza u kota – objawy. Jak rozpoznać chorobę?
Objawy choroby przenoszonej przez kleszcze są raczej nieoczywiste, dlatego czasami bardzo łatwo je przeoczyć. Zazwyczaj są to postępujący brak apetytu i apatia. Charakterystyczna jest także wysoka gorączka – nawet przekraczająca 40°C (prawidłowa temperatura ciała u kotów wynosi od 38,1°C do 39,2°C).
Jeżeli na tym etapie ta groźna choroba nie zostanie zdiagnozowana, to wkrótce mogą pojawić się objawy takie jak:
kulawizna;
zapalenie stawów;
problemy z poruszaniem się.
Jeżeli zauważysz u swojego kota te objawy, koniecznie skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Pamiętaj też, że w większości przypadków borelioza u kota przebiega bezobjawowo.
Borelioza u kota – leczenie
Diagnozowanie boreliozy opiera się przede wszystkim na badaniu krwi w kierunku odpowiednich przeciwciał. Jak już zostało powiedziane, koty bardzo rzadko zarażają się chorobami odkleszczowymi. W Polsce od wielu lat nie odnotowano takich przypadków, dlatego leczenie boreliozy u kota nie zostało szeroko opisane.
Gdyby jednak doszło do zdiagnozowania tej choroby w stadium zagrażającym zdrowiu i życiu kota, to leczenie opierałoby się przede wszystkim na podawaniu antybiotyków, które pomagają w zwalczaniu patogenów.
Profilaktyka – jak chronić kota przed kleszczami?
W ostatnich latach coraz częściej mówi się o tym, że inwazja kleszczy przestała być sezonowym problemem. Obecnie sezon na kleszcza trwa cały rok, dlatego zwierzęta powinny być chronione cały czas.
Trzeba jednak zaznaczyć, że z kleszczami stykają się niemal wyłącznie koty wychodzące. Domowe mruczki mają kontakt z pasożytami niezwykle rzadko, dlatego można śmiało powiedzieć, że najlepszą formą profilaktyki chorób odkleszczowych u kota jest ograniczenie wypuszczania tych zwierząt samopas na dwór.
Jeżeli jednak twój kot jest wychodzący albo spacerujesz z nim w szelkach, pamiętaj, by zadbać o zabezpieczenie zwierzęcia przed pasożytami zewnętrznymi. W tej roli najlepiej sprawdzają się preparaty typu spot-on, zakraplane na sierść w okolicach karku. Działają nie tylko przeciwko kleszczom, ale także świetnie sprawdzają się w roli przeciwpchelnej. Musisz jednak pamiętać, że takie środki działają stosunkowo krótko (zazwyczaj do czterech tygodni) i ich aplikacje trzeba powtarzać.
Stosowanie u kota obroży przeciwpchelnej nie jest najlepszym pomysłem. Zwierzę podczas skakania może się na niej powiesić, co stanowi bezpośrednie zagrożenie dla jego życia. O ile nie masz pewności, że dana obroża odpina się przy szarpnięciu, zdecydowanie zrezygnuj z tej metody.
Kleszcz u kota? Działaj szybko
Nosicielem boreliozy jest kleszcz. Im dłużej pasożyt tkwi w skórze zwierzęcia, tym większa szansa na wywołanie przez niego groźnej choroby. Jak najczęściej przyglądaj się więc skórze kota i w razie konieczność staraj się usunąć kleszcza pęsetą lub przeznaczonym do tego narzędziem.
Jeżeli masz wątpliwości czy sobie z tym poradzisz, najlepszym rozwiązaniem będzie udanie się do gabinetu weterynarza, gdzie pomoc zostanie wam udzielona szybko i sprawnie. Czas ma tu olbrzymie znaczenie, ponieważ szansa na transfer niebezpiecznych bakterii wzrasta po 48 godzinach od ugryzienia.
Borelioza u kota – podsumowanie
Kleszcz pospolity jest pasożytem, który może wywoływać groźne choroby u wielu ssaków. Na szczęście koty wydają się dosyć odporne na przenoszone przez te pasożyty schorzenia. Mimo wszystko bardzo ważna jest profilaktyka. W sklepach zoologicznych i gabinetach weterynaryjnych dostępne są skuteczne spraye i preparaty, które działają nie tylko na kleszcze, ale także na pchły.
Opiekunowie kotów muszą liczyć się z tym, że niektóre rośliny doniczkowe mogą spowodować duże spustoszenie w organizmie zwierzęcia. Koty są skoczne i trudno zabezpieczyć przed nimi trujący kwiat, dlatego najczęściej z tego typu roślin trzeba po prostu zrezygnować. Czy dracena jest trująca dla kota? Podpowiadamy!
Czy dracena jest trująca dla kota?
Draceny w naturze mogą mieć wysokość nawet kilku metrów. Najczęściej hodowany w doniczkach gatunek, czyli dracena wonna (Dracaena fragrans) jest jednak zdecydowanie niższy. Ze względu na długie i zachęcająco rozłożyste liście jest on bardzo chętnie podgryzany przez koty. Czy może to być niebezpieczne? Niestety tak.
W dracenach (a w szczególności w ich liściach) znajdują się saponiny, czyli organiczne związki chemiczne zaliczane do glikozydów. W określonych ilościach u niektórych gatunków mogą one mieć działanie prozdrowotne. Działają moczopędnie, poprawiają także wchłanianie się niektórych substancji odżywczych przez jelita. Niestety, dla wielu zwierząt (w tym domowych mruczków) są toksyczne. Niestety, odpowiedź na pytanie, czy dracena jest trująca dla kota, będzie pozytywna.
Objawy zatrucia draceną u kota domowego
Objawy zatrucia draceną mogą być bardzo różne w zależności od przypadku. Zatrucie w wielu przypadkach w ogóle nie jest diagnozowane, ponieważ opiekunowie nie łączą problemów takich jak brak apetytu czy biegunka z gryzieniem kwiatka.
Opisane w literaturze przypadki wskazują na to, że objawy pojawiają się najczęściej przy długotrwałym gryzieniu liści. Ich natężenie może być bardzo różne w zależności od konkretnego zwierzęcia. Standardowo można spodziewać się wymiotów, biegunek i obniżenia łaknienia. Saponiny działają jednak neurotoksycznie, dlatego po ich spożyciu przez zwierzę mogą pojawić się objawy ze strony układu nerwowego. To między innymi:
rozszerzenie źrenic;
ślinotok;
duszności;
ataksja;
drgawki;
apatia.
Wykonane w trakcie diagnostyki badania biochemiczne krwi często wykazują podwyższenie parametrów wątrobowych oraz hipoproteinemię, czyli wyraźne zmniejszenie stężenia białek.
Co zrobić, jeśli kot zjadł dracenę?
Jeżeli masz podejrzenia, że twój kot zjadł szkodliwą roślinę, koniecznie wybierz się z nim do lekarza weterynarii. Jeśli stało się to na twoich oczach, a straty były nieznaczne, usuń roślinę z pola dostępu zwierzęcia. Wywoływanie wymiotów na własną rękę nie jest wskazane, ponieważ może dojść do poważnego podrażnienia przewodu pokarmowego.
Jeżeli pojawiają się wymienione wyżej objawy, koniecznie udaj się z kotem do lekarza weterynarii. W wywiadzie koniecznie podkreśl to, że kot mógł zatruć się draceną, nawet jeżeli nie masz co do tego pewności. Zwierzęciu można pomóc, a odpowiednie leczenie ma wysoką skuteczność – o ile zostanie wdrożone.
Leczenie kota po zjedzeniu liści draceny
W leczeniu stosuje się preparaty wspomagające metabolizm (na przykład kokarboksylazę), witaminy z grupy B oraz elektrolity. Jeżeli będzie to konieczne, weterynarz podejmie także leczenie objawowe za pomocą środków przeciwwymiotnych czy kroplówek zapobiegających odwodnieniu.
W leczeniu zazwyczaj nie stosuje się antybiotyków. Jeżeli zajdzie taka konieczność, weterynarz wybierze te niehepatotoksyczne, czyli nieobciążające wątroby.
Pozostałe rośliny doniczkowe trujące dla kota
Wiesz już, że dracena jest rośliną szkodliwą dla domowych mruczków. Koty lubią podgryzać jej liście, co często kończy się niepokojącymi objawami ze strony układu pokarmowego i nerwowego. Chociaż ta roślina jest zdecydowanie groźna, to jednak w naszych mieszkaniach czają się o wiele groźniejsze, chociaż niepozorne zagrożenia.
Niektóre rośliny są groźne nie tylko dla zdrowia, ale także dla życia zwierzęcia. Ich spożycie, nawet pomimo szybkiej reakcji, może skończyć się śpiączką, a nawet śmiercią. Sprawdź, czy masz je w domu, a jeśli tak, to koniecznie się ich pozbądź! Groźne dla kota okazy doniczkowe to na przykład:
azalia;
oleander;
monstera;
cyklamen (fiołek europejski);
skrzydłokwiat;
kliwia;
aloes;
difenbachia;
gwiazda betlejemska.
Inne popularne kwiaty doniczkowe – na przykład sansewieria czy fikus – mogą powodować podrażnienie pyszczka, zaczerwienie śluzówek czy nadmierne ślinienie się. Je również warto trzymać z dala od ciekawskiego kociego nosa.
Doniczkowe rośliny bezpieczne dla kota
Na szczęście miłośnicy kotów nie muszą całkowicie rezygnować z domowych roślin. Istnieje wiele takich, które mogą być podgryzane przez zwierzaka (oczywiście ze szkodą dla ich wyglądu i rozwoju). Są to między innymi:
zielistka;
bambus doniczkowy;
róża;
cissus okrągłolistny.
Czy dracena jest trująca dla kota? Podsumowanie
Nie wszystkie części rośliny są tak samo trujące. W przypadku draceny dla twojego zwierzaka najbardziej niebezpieczne są liście. Niestety, to właśnie one najbardziej zachęcają do podgryzania. Jeżeli masz ją w swoim domu, to najlepszym rozwiązaniem będzie przestawienie rośliny w taki miejsce, aby kot nie miał do niej dostępu. Długotrwałe podgryzanie liści może skończyć się poważnymi problemami zdrowotnymi, które wymagają szybkiej wizyty u lekarza weterynarii
Ukrainka jest z zawodu policjantką. Wybór Siedlec nie jest przypadkowy, bowiem właśnie w tym mieście mieszka jej znajoma z lat szkolnych. Cała rodzina wraz ze zwierzętami szybko znalazła schronienie w domu jednorodzinnym. Jak wygląda jej relacja ze zwierzętami, które zabrała ze sobą?
Siedlce. Mieszkanka Charkowa znalazła schronienie w Polsce
Początkowo ukraińska funkcjonariuszka pozostawała w swej jednostce w Charkowie, jednak gdy i to miasto zostało zaatakowane przez Rosjan, nakazano jej opuszczenie kraju wraz z najbliższymi. Podróż do naszego kraju trwała trzy dni, a w całym przedsięwzięciu pomogła jej koleżanka z Siedlec. Policjantka zza wschodniej granicy przyjechała do Polski nie tylko z rodziną, lecz również ze zwierzętami w postaci dwóch psów i sześciu kotów. Cała rodzina przebywa obecnie w domu jednorodzinnym, zaś zwierzakom nie brakuje miejsc na figle i zabawy, ponieważ mają do dyspozycji duże ogrodzone podwórko. Ponadto, siedlecka policja pomaga policjantce, jej rodzinie i czworonogom, zapewniając dostawy jedzenia i niezbędnych rzeczy.
Siedlce. Ukraińska funkcjonariuszka przyjechała wraz z psim policjantem
Policjantka z Charkowa dotarła do Polski razem z psem o imieniu Dar, z którym odbywa służbę. Kobieta od 6 lat pełni służbę w Narodowej Policji Ukraińskiej w Charkowie, a po dwumiesięcznym kursie podstawowym służy również w wydziale patrolowym. Jak zaczęła się jej współpraca ze zwierzakiem? Gdy leżała chora w łóżku trzy lata temu, przełożeni zapytali, kto chce zostać przewodnikiem psa. Policjantka zgłosiła się bez wahania i w ten sposób zaczęła się jej współpraca z psem o imieniu Dar. Ten 4-letni owczarek belgijski jest przeszkolonym funkcjonariuszem policji i pomaga w znajdowaniu narkotyków. Policjantka deklaruje miłość do zwierząt i opiekuje się także policyjnym psim emerytem, 9-letnim Zeusem. Kobieta przygarnęła go, kiedy okazało się, że zachorował na serce. W ten sposób sama okazała wielkie serce i ocaliła zwierzę od uśpienia.
Mieszkanka Charkowa uciekła z kraju, ale jej pies może trenować przed powrotem do służby
Suczka Dar oprócz ciepłego kąta i pełnej miski może liczyć na udostępnienie toru przeszkód znajdującego się na terenie siedleckiej komendy. Dzięki takim udogodnieniom czworonóg będzie mógł bezproblemowo wrócić do służby, gdy sytuacja w Ukrainie się unormuje.
Ukraińska policjantka jest bardzo wdzięczna za okazaną pomoc i mówi, że nie spodziewała się takiej reakcji polskiej policji. Bardzo zależy jej na tym, by suczka Dar, która jest czynnym funkcjonariuszem, mogła trenować. Kobieta z Charkowa cieszy się, że jednostka udostępniła tor przeszkód, dzięki któremu psia funkcjonariuszka będzie mogła doskonalić swoje umiejętności. Wyraża też nadzieję, że gdy już wrócą na Ukrainę, pomoc przełoży się na szybki powrót do służby.
Sytuacja ogrodów zoologicznych na Ukrainie jest ciężka, co wynika z trudności w niesieniu pomocy ich mieszkańcom. Dla przypomnienia, ZOO z Kijowa i Odessy wysłały część zwierząt do Poznania, a placówka w Charkowie została częściowo zniszczona w wyniku rosyjskiej agresji. Teraz pomocy potrzebuje ZOO w Mikołajowie. Jak można je wesprzeć?
Ogród Zoologiczny w Mikołajowie doświadczony przez wojnę
Działania wojenne podczas agresji rosyjskiej na Ukrainę nie ominęły również tego miejsca. Dyrektor placówki, Wołodymyr Topczoj, poinformował o uszkodzeniu obiektu w przez rosyjskie wojsko. Obecnie nieznany jest stopień zniszczeń ani poziom strat, które poniosło ZOO. Cała miejscowość Mikołajów jest atakowana co jakiś czas przez rosyjskie wojsko, które zrzuciło na nią m.in. pociski. Cierpią nie tylko ludzie, ale także zwierzęta, którym brakuje jedzenia.
Pomóż ZOO w Mikołajowie
Dyrektor ZOO zwrócił się z prośbą o zakup biletów przez stronę internetową obiektu. Tutaj: http://zoo.nikolaev.ua/ możesz przez internet zamówić bilety do ZOO na konkretny dzień, wybierając czerwony przycisk w prawej górnej części strony. Prawdopodobnie ich nie zrealizujesz, jeśli wybierzesz najbliższą datę, ale pieniądze pomogą wesprzeć placówkę, która będzie w stanie uzyskać jedzenie dla swoich podopiecznych.
Możesz zdecydować się na zakup:
biletu dla osoby dorosłej – 100 hrywien (równowartość ok. 15 zł);
biletu dla dzieci – 60 hrywien (ok. 9 zł);
biletu dla psa – 25 hrywien (ok. 4 zł).
Jednorazowo istnieje możliwość zakupu do 10 biletów drogą internetową. Strona działa w językach ukraińskim, rosyjskim i angielskim.
Zoo w Mikołajowie – wyjątkowy obiekt
Ogród Zoologiczny w Mikołajowie jest jednym z największych takich miejsc na terenie Ukrainy. Zachwyca obfitością świata fauny – znajduje się tam wiele gatunków zwierząt. Nie brakuje też przedstawicieli flory. W mikołajewskim ZOO zlokalizowane jest arboretum, w którym rośnie ponad 200 gatunków rzadko spotykanych roślin z całego świata.
Możliwość pomocy zwierzętom, które przebywają w głębi Ukrainy, jest ograniczona. Choć ogrody zoologiczne w Polsce przyjęły już przedstawicieli dzikich gatunków m.in. spod Kijowa, to jednak transport z bardziej odległych miejscowości jest często niemożliwy. Warto wspierać placówki tak, aby faktycznie przyniosło im to korzyść.
Wiele organizacji zajmujących się pomocą fretkom, królikom i gryzoniom zaoferowało miejsce, a także siły i dary dla zwierząt, które przybywają zza wschodniej granicy. Problem w tym, że większość z nich zostaje… w domach na obszarach zajętych działaniami wojennymi.
Właściciele nie mają jak ich zabrać albo nie wiedzą, że mogą to zrobić. Tymczasem małe zwierzęta i fretki mogą być przewożone przez polską granicę nawet bez dokumentów. A jak to wygląda z perspektywy organizacji prozwierzęcych?
Na razie przybywają zwierzęta właścicielskie
Wiele fretek, królików i gryzoni, które przybywają z Ukrainy, to zwierzęta mające opiekunów. Niektóre dotarły tutaj przez zaprzyjaźnione osoby, bo ich właściciele bali się o ich zdrowie. Tak było w przypadku świnek morskich, które wymagają pilnej pomocy stomatologicznej i otrzymują ją pod skrzydłami Okienka Życia dla królików i gryzoni, organizacji ze Śląska: https://www.facebook.com/okienkozycia/
– Ciężko wziąć ze sobą takie małe zwierzę, bo trasa jest długa – powiedziała w rozmowie z redakcją Magda Nowaczyk, założycielka Okienka Życia. Mimo to niektórzy próbują. Według relacji zdarzało się, że ludzie na dworcu w Katowicach nie mieli dla zwierząt niczego. Niektórzy potrzebowali transporterów, inni – żwirku i jedzenia dla podopiecznych. Choć organizacja wysyła pomoc również do zaprzyjaźnionej sieci wielbicieli królików i innych małych zwierząt w Ukrainie, to przekonuje, że wiele darów jest potrzebnych doraźnie, na miejscu.
Powstaje stoisko na dworcu PKP dla potrzebujących osób
Od najbliższego weekendu wolontariusze Okienka Życia będą przygotowywali stałe stoisko na dworcu PKP w Katowicach. Wszystko po to, aby nie tylko ulżyć ludziom, którzy wysiadają z pociągów, ale też pomóc im w zapewnieniu zwierzętom odpowiednich warunków.
Organizacja prosi o przekazywanie darów takich jak walizki i torby podróżne dla przyjeżdżających uchodźców. Oprócz tego bardzo potrzebne są transportery różnej wielkości dla zwierząt. Można też wesprzeć zbiórkę na miejscu poprzez przekazanie kanapek, soków i innych potrzebnych rzeczy. Szczegóły dotyczące zbiórki zarówno darów, jak i finansowej można znaleźć na stronie FB Okienko Życia dla królików i gryzoni: https://www.facebook.com/okienkozycia/posts/4548627441913832
Przybywa fretek przyjeżdżających do Polski
W przypadku fretek sieć kontaktów między opiekunami z Polski i Ukrainy pozwala na sprawną organizację pomocy. Stowarzyszenie Przyjaciół Fretek (https://www.facebook.com/StowarzyszeniePrzyjaciolFretek już po raz czwarty wysłało pociągiem do Kijowa transport darów, w którym znalazły się jedzenie, żwirek, a także najpotrzebniejsze rzeczy dla zwierząt. Wszystko na miejscu jest rozdysponowywane do potrzebujących opiekunów fretek.
– Nasze grupy współdziałają, mamy dużą sieć kontaktów, co ułatwia pomoc – przekonuje Barbara Kysiak, wiceprezeska zarządu.
Potrzeba pieniędzy i przemyślanych działań
W tym samym czasie coraz więcej zwierząt trafia do Polski. Część jest ze swoimi opiekunami – oni potrzebują wyposażenia, bo trudno jest zabrać ze sobą wszystko, gdy ucieka się przed wojną. Choć nie brakuje zaprzyjaźnionych domów tymczasowych, dysponujących transporterami czy klatkami, to jednak kończą się fundusze na zakup pożywienia czy opiekę weterynaryjną dla zwierząt trafiających do Polski. A wśród nich nie brakuje też takich, które wymagają stałej kontroli, np. chorych onkologicznie. Z Ukrainy dociera ich powoli coraz więcej. O działaniach organizacji i tym, jak ją wesprzeć, możesz przeczytać na stronie FB: https://www.facebook.com/StowarzyszeniePrzyjaciolFretek.
Trzeba pomagać, ale z głową!
Obie kobiety zarządzające organizacjami są zgodne co do jednego – pomoc jest ważna, ale musi być organizowana z głową.
– Gdy wybuchła wojna, napisaliśmy na profilu post o tym, że pomożemy osobom, które dotrą na miejsce z królikami czy małymi zwierzętami. Pod nim pojawiło się trzysta komentarzy z ofertami domów tymczasowych – trudno było znaleźć ten jeden, który napisał ktoś, kto faktycznie potrzebował wsparcia – dodaje Magda Nowaczyk.Choć propozycje stworzenia domów tymczasowych wynikają z porywu serca, to ludzie, którzy je składają, często nie są świadomi, co ich czeka. Pod opieką różnych organizacji przebywają często dziesiątki, jeśli nie setki zwierząt. Warto dać im domy, aby zrobić miejsce dla pupili z Ukrainy, często w cięższym stanie i z wieloma traumami. Bardzo ważne jest też wsparcie finansowe oraz przekazywanie darów, o ile są one dobrej jakości. Dotyczy to zwłaszcza karmy i nieuszkodzonych transporterów.
Stosowanie CBD u psów wciąż jest analizowane przez naukowców na całym świecie. Nie opublikowano wielu badań na ten temat. Jednak niektórzy właściciele samodzielnie wdrażają suplementację u swoich pupili i widzą pozytywne efekty. Nie zalecamy ustalania dawki bez porozumienia z obeznanym w temacie weterynarzem.
CBD stosowane jest u ludzi w zwalczaniu licznych dolegliwości m.in. bólów, migren o różnym podłożu czy bezsenności. Jego działanie opiera się na oddziaływaniu na receptory układu endokannabinoidowego, które rozmieszczone są w całym naszym organizmie. Psy również je posiadają, dlatego można przypuszczać, że CBD powinno przynosić u nich podobne efekty.
Warto zaznaczyć, że układ ECS wytwarza własne kannabinoidy zwane endokannabinoidami. Kannabidiol przyjmowany z zewnątrz nie powinien być szkodliwy dla psów, ponieważ działa na tej samej zasadzie. Jednak może mieć skutki uboczne, które występują czasem także u ludzi: biegunkę, nadmierną senność czy suchość w ustach. Zazwyczaj wiążą się one z przyjęciem zbyt dużej dawki olejku.
CBD dla psa — właściwości
W teorii CBD powinno działać na pupili podobnie jak na ludzi. Można spodziewać się m.in.:
uspokojenia,
rozluźnienia,
zmniejszenia lęków,
zwiększenia apetytu,
działania przeciwbólowego,
działania przeciwzapalnego,
działania przeciwwymiotnego.
Dotychczas najlepsze efekty w badaniach przyniosło podawanie CBD dla psów z padaczką. W większości przypadków udawało się zmniejszyć częstotliwość napadów drgawkowych.
Badacze przyjrzeli się również działaniu CBD w przypadku psów cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów. U ludzi kannabidiol może redukować ból związany z tym schorzeniem. Jednak badanie przeprowadzone na kilkunastu psach nie wykazało podobnego działania. Autorzy podkreślili, że mogło to mieć związek z zastosowaniem zbyt niskiej dawki CBD.
Istnieją przypadki właścicieli, którzy sami postanowili wprowadzić kannabidiol do diety chorych zwierząt. Poskutkowało to ich uspokojeniem i większą odpornością na stres czy lęk separacyjny. U niektórych wzmogło również apetyt, złagodziło objawy zespołu jelita drażliwego oraz przywróciło chęć do zabawy.
Jaki olejek CBD dla psa?
Dla zwierząt przeznaczone są olejki o niższej zawartości kannabidiolu — do 8%. Pamiętaj, aby wybrać jakościowy produkt jak np. CBD dla psa od Dobre Konopie. Stężenie należy dobrać w zależności od wagi zwierzęcia.
Dla najmniejszych pupili (do 10 kg) przeznaczone są preparaty z zawartością 2% CBD. U psów o wadze do 20 kg działanie prawdopodobnie będzie odczuwalne dopiero po zastosowaniu olejku 4%. Preparaty 6-procentowe nadają się dla zwierzaków ważących mniej niż 40 kg. Największe czworonogi, powyżej 40 kg, mogą zażywać olejki o stężeniu 8%.
CBD dla psa — dawkowanie i instrukcja stosowania
Zalecane dawkowanie znajdziesz w opisie produktu lub na opakowaniu. Jednak warto skonsultować je z weterynarzem obeznanym w temacie terapii zwierząt kannabinoidami. W przypadku poważniejszych schorzeń, dawkowanie CBD dla psa zalecane przez producenta może być niewystarczające.
Standardowo instrukcja mówi o podawaniu zwierzakowi 5 kropli 4 razy dziennie, jednak nie częściej niż co 6 godzin. Olejek należy zakraplać pod język lub bezpośrednio na dziąsła.
Trening z psem to spore wyzwanie, dlatego mogą przydać się pyszne nagrody, takie jak specjalne smakołyki, które można znaleźć w każdym sklepie zoologicznym lub… domowe ciasteczka dla psa. Spróbuj samodzielnie przygotować smaczne i zdrowe przekąski albo sprawdź, które gotowe smakołyki dla psiaka są godne uwagi!
Ciastka dla psa – pyszna nagroda
Nie da się zaprzeczyć, że oferowanie psu smacznych nagród to świetny sposób, aby nauczyć go nowych umiejętności. Codzienne treningi są bardzo ważnym elementem rozwoju i socjalizacji pupila. Warto rozpocząć odpowiednie szkolenie psa już w pierwszych tygodniach jego życia. Trening połączony z zabawą to także sposób na zbudowanie silnej więzi z opiekunem, rozładowanie energii i emocji.
Smakołyki jako część codziennej diety czworonoga
Jeśli masz w domu cudownego czworonożnego przyjaciela, zwróciłeś uwagę, że psy przepadają za różnego rodzaju smaczkami. Podstawą diety pupila powinna być jednak dobrej jakości karma, która dostarczy mu wszystkich niezbędnych składników odżywczych, a nie ciasteczka dla psa, choćby najchętniej jadł tylko te ostatnie.
Przysmaki powinny być nie tylko smakowite, ale i zdrowe. Wiele osób, aby mieć pewność, co dokładnie podaje swojemu zwierzakowi, decyduje się na samodzielnie przygotowanie pysznych domowych ciasteczek dla psa. W sklepach zoologicznych również można znaleźć wartościowe produkty. To dobre rozwiązanie dla osób, które po prostu nie mają czasu na przygotowanie domowej roboty ciastek.
Smakołyki to też kalorie!
Dieta u zwierząt, podobnie jak u ludzi, ma ogromne znaczenie. Wpływa na zdrowie, wygląd i ogólne zadowolenie. Pamiętaj, że przysmaki też mają kalorie! Jeśli je podajesz, wliczaj je do codziennej dawki żywieniowej pupila, by uniknąć jego otyłości i związanych z nią problemów zdrowotnych.
Przepisy na ciasteczka dla psa
Jak samodzielnie przygotować przysmaki dla twojego pupila? Nawet jeśli nie jesteś mistrzem ciast, warto upiec ciastka domowej roboty! Zwierzak będzie zachwycony zapachami domowych wypieków w kuchni, a ty dokładnie będziesz wiedzieć, co mu podajesz. Jeśli włożysz w to serce, domowe przysmaki z pewnością przypadną do gustu twojemu zwierzakowi. Do wykonania ciasteczek dla psa przydadzą się proste produkty dostępne w domu. Jakich składników oprócz mięsnego dodatku użyć? Możesz wykorzystać:
jajka;
płatki owsiane;
jogurt naturalny;
masło orzechowe;
banany.
Staraj się nie używać do ciasta mąki pszennej – zastąp ją np. ryżową, bezglutenową, pełnoziarnistą lub otrębami. Do niektórych przepisów możesz dodać odrobinę cynamonu lub imbiru – zyskają świąteczny aromat. Nie przesadzaj jednak, ponieważ dla nosa twojego psa własnoręcznie przygotowane smaczki i bez tego będą bardzo atrakcyjne! Możesz je pokroić w wymyślne kształty lub ozdobić nacięciami.
Od Redakcji
Pamiętaj, że niektórych produktów nie powinieneś dodawać do psich ciastek, bo mogą być szkodliwe dla Twojego pupila. Mowa na przykład o kakao, czekoladzie, różnych słodzikach, w tym ksylitolu, czy rodzynkach. Skup się na takich dodatkach, które na pewno są zdrowe dla czworonoga. Jeśli masz wątpliwości – sprawdź w naszym serwisie, czy pies może jeść dany produkt!
Po wyjęciu wypieków z piekarnika poczekaj z częstowaniem psiaka – muszą ostygnąć! Podziel je też na rozsądne porcje. Po wystudzeniu przechowuj ciasteczka dla psa w suchym i szczelnym pojemniku albo puszce. Poniżej znajdziesz przepisy na psie ciasteczka.
Rybne ciasteczka dla psa – przepis
Składniki na ciastka rybne dla psa:
200 g surowej ryby;
1 jajko;
1,5 szklanki mąki;
3 łyżki jogurtu naturalnego.
Wymieszaj wszystkie składniki ciasta i je zagnieć. Następnie rozwałkuj ciasto, pokrój na małe kwadraciki lub prostokąty (zależnie od wielkości twojego psa) i piecz na blasze przez 20 minut w 180 stopniach.
Ciasteczka dla psa z wątróbką – przepis
Składniki:
200 g wątróbki;
1 jajko;
łyżka oleju;
1 szklanka otrębów owsianych.
Wątróbkę i otręby zblenduj, dodaj jajko i olej, wymieszaj i zagnieć ciasto na posypanej mąką stolnicy, rozwałkuj, a następnie uformuj lub wytnij foremką ciastka. Piecz przez 15 minut w 180°C.
Ciastka dla psa z kurczakiem – przepis
Składniki:
filet z piersi z kurczaka (lub inne delikatne mięso);
1 szklanka mąki ryżowej, bezglutenowej lub innej;
3 łyżki płatków owsianych albo otrębów owsianych;
1 duża marchew.
Marchew i mięso ugotuj, pozwól im ostygnąć. Wystudzone zblenduj z pozostałymi składnikami ciasta. Wykrawaj ciastka, a następnie wstaw do piekarnika i piecz 20 minut w temperaturze 180°C.
Bananowe ciasteczka dla psa – przepis
Składniki:
2 banany;
1 szklanka płatków owsianych lub mąki;
1 jajko
2 łyżki masła orzechowego 100%.
Banany rozgnieć widelcem. Dodaj pozostałe składniki ciasta i dobrze wymieszaj. Ciasto powinno przypominać jednolitą pastę. Wylej je i rozsmaruj na blasze wyłożonej papierem do pieczenia. Piecz w 160°C przez kilkanaście minut, do zrumienienia.
Przysmaki dla psa ze sklepu zoologicznego
Jeśli nie masz czasu na samodzielne przygotowanie pysznej nagrody dla zwierzaka, możesz skorzystać z gotowych produktów, które znajdziesz w każdym sklepie zoologicznym. Które produkty będą najlepsze dla twojego zwierzaka? Wybieraj te z dobrym, krótkim składem, najlepiej bez zbóż, naturalne i zawierające cenne składniki odżywcze. Świetnym wyborem są suszone kawałki mięsa, bez zbędnych barwników i konserwantów. Trzeba również pamiętać o ewentualnych alergiach, a także o tym, jakie smaki przypadną do gustu zwierzakowi.
Z powyższych przepisów wiesz już, jak przygotować zdrowe ciastka z wątróbki lub bananowe. Eksperymentuj, dodawaj różne składniki i twórz własne przepisy na ciastka. Co powiesz na marchewkowe lub wołowe? Samodzielnie przygotowane ciasteczka dla psa będą dla niego nie lada przekąską i nagrodą za dobre zachowanie. Twój pies z pewnością pokocha domowe smakołyki – dla niego będziesz mistrzem ciast i ciasteczek!
Problem bezdomności kotów nie jest jedynym argumentem przemawiającym za tym, że warto pomyśleć o sterylizacji swojego pupila. Sterylizacja psów i kotów może również wydłużyć życie zwierzaka, a także ustrzec go przed różnymi chorobami. Nie da się ukryć, że taki zabieg wiąże się ze sporymi kosztami.
Właśnie dlatego właściciele czworonogów mogą skorzystać z darmowej sterylizacji kotów i psów. Takie akcje organizowane są w wielu miastach w Polsce, w wyznaczonych przychodniach weterynaryjnych. Sterylizacja kotki za darmo? Sprawdź, w jaki sposób uzyskać bezpłatną sterylizację dla kota i psa!
Na czym polega sterylizacja i kastracja zwierząt?
Bardzo często terminu kastracja i sterylizacja używa się zamiennie. Jednak pojęcia te oznaczają nieco inne zabiegi. Sterylizacja to zabieg pozbawiający zwierzaka płodności poprzez podwiązanie jajowodów lub nasieniowodów.
Kastracja
Z kolei kastracja to zabieg polegający na nieodwracalnym pozbawieniu zwierzaka płodności poprzez usunięcie jajników, a nawet całej macicy. To kastracja wykonywana jest o wiele częściej. Taki zabieg powinien być przeprowadzony przez doświadczonego weterynarza.
Dlaczego warto kastrować i sterylizować koty i psy?
Jest kilka argumentów, które przemawiają za tym, że warto wykonać zabieg sterylizacji. Przede wszystkim sterylizacja jest bardzo dobrym sposobem zapobiegania bezdomności zwierząt.
Przeciwko bezdomności zwierząt
Niestety wciąż wiele zwierząt spędza swoje życie w schroniskach lub błąka się po lasach i ulicach. Nadmierny i nieplanowany przyrost prowadzi do przepełnienia schronisk i cierpienia. Z tego powodu tak ważne jest sterylizowanie kotów wolno żyjących.
Przeciwko chorobom narządów rodnych
Wykonując sterylizację w doświadczonym gabinecie weterynaryjnym, możesz uchronić swojego zwierzaka przed różnymi chorobami narządów rodnych, w tym nowotworami. Dodatkowo kastracja:
wpływa na zmniejszenie agresji powodowanej popędem płciowym u samców;
zmniejsza potrzebę ucieczek u zwierząt;
ogranicza zachowania terytorialne u kotów wychodzących, co zmniejsza ryzyko wpadania w konflikty i zarażania się chorobami;
zmniejsza ryzyko zainfekowania schorzeniami przenoszonymi drogą płciową;
nie zmienia potrzeby stróżowania u psa;
nie zmniejsza łowności u kota.
Sterylizacja kotki za darmo – akcja zapobiegania bezdomności
Kastracja to zabieg, o którym powinien pomyśleć każdy właściciel czworonoga. Wiąże się on jednak z pewnymi kosztami, które musi ponieść właściciel. Przed kastracją należy wykonać badania krwi, do tego dochodzi cena samego zabiegu, a także wizyty kontrolnej i niezbędnych leków.
Niektórzy rezygnują z zabiegu ze względu na zbyt wysokie koszty, a to ogromny błąd. Na szczęście można skorzystać z bezpłatnej usługi finansowanej z budżetu miasta.
Akcje darmowych zabiegów sterylizacji i kastracji
W wielu dużych miastach w Polsce organizowane są akcje darmowej kastracji psów i kotów. Mowa m.in. o Warszawie, Poznaniu, Lublinie, Wrocławiu czy Łodzi. Również mniejsze miasta coraz częściej oferują taką możliwość swoim mieszkańcom. Wystarczy skontaktować się z Wydziałem Ochrony Środowiska Urzędu Miasta czy Gminy.
Zdecydowanie warto skorzystać z takiej okazji i zadbać o swojego zwierzaka. Jeśli zapobiegniesz niekontrolowanemu rozmnażaniu przynajmniej w przypadku swojego kota, to w ten sposób wiele zwierzaków uniknie życia w schronisku lub błąkania się po ulicach.
Darmowe czipowanie
Dodatkowo wiele miast przeprowadza też darmowe czipowanie zwierząt. Znakowanie zwiększa bezpieczeństwo twojego pupila i jest niezbędne do przeprowadzenia darmowego zabiegu kastracji.
Bezpłatny zabieg – jakie warunki trzeba spełnić?
Zastanawiasz się, co musisz zrobić, aby skorzystać z darmowej kastracji kota lub psa u lekarza weterynarii? Przede wszystkim zabieg może być wykonany u zwierzaka powyżej szóstego miesiąca życia. Pupil musi być również zakwalifikowany do znieczulenia ogólnego przez lekarza weterynarii.
Z tego względu przed zabiegiem wykonuje się między innymi badanie krwi. Natomiast jeśli chodzi o warunki, jakie musi spełnić właściciel, dokładne wytyczne zależą od konkretnego miasta.
Warunki w Warszawie
W Warszawie wymagane są:
okazanie dokumentu potwierdzającego posiadanie Karty Warszawiaka lub Karty Młodego Warszawiaka;
okazanie dowodu tożsamości;
okazanie książeczki zdrowia lub paszportu zwierzaka;
wypełnienie wniosku o wykonanie zabiegu kastracji;
zwierzak musi być zaczipowany elektronicznie;
zwierzak musi mieć ukończone sześć miesięcy;
psy powinny mieć aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie.
Jakie usługi są finansowane?
Wszystkie warunki powinny być spełnione, aby móc ubiegać się o darmowy zabieg w wybranej lecznicy. Zdecydowanie warto skorzystać z tej opcji, jeśli do tej pory przed wykonaniem zabiegu powstrzymywały cię związane z nim wysokie koszty.
Warto także dokładnie dowiedzieć się, jakie usługi są finansowane przez miasto:
wizyta kwalifikująca do zabiegu (wywiad kliniczny);
wykonanie zabiegu w narkozie;
zapewnienie opieki pooperacyjnej od czasu wybudzenia;
wizyta kontrolna i zdjęcie szwów.
Skorzystaj z okazji
Sprawdź wymagania, które trzeba spełnić w twoim mieście i skorzystaj z darmowego zabiegu dla swojego pupila. Pamiętaj, że można poddać zwierzaka zabiegowi bezpłatnemu aż do wyczerpania środków w budżecie miasta. Nie warto zwlekać!
Podsumowanie
Każdy właściciel czworonoga z pewnością zgodzi się z tym, że zarówno psy, jak i koty potrafią być źródłem szczęścia i dać właścicielowi wiele miłości. Jeśli masz pod opieką cudownego pupila, wiesz, jak ważne są regularne wizyty u weterynarza i kontrolowanie zdrowia zwierzaka. Kastracja to zabieg, który ma wiele zalet i zdecydowanie warto rozważyć wykonanie go swojemu pupilowi.
Sterylizacja kotki za darmo? To możliwe dzięki akcjom mającym na celu ograniczanie bezdomności wśród zwierząt. Sprawdź, gdzie w twojej okolicy wykonuje się bezpłatnie zabiegi kastracji i sterylizacji.
Nie da się zaprzeczyć, że pies może stać się najlepszym przyjacielem człowieka, właśnie dlatego wiele osób pragnie przywitać w swoim domu nowego pupila. Jednak trzeba pamiętać, że to bardzo odpowiedzialna decyzja, a pies to nie zabawka. Nie każdy zwierzak będzie dobrze się czuł, mieszkając w bloku na małej przestrzeni, a niektóre rasy wymagają szczególnej pielęgnacji sierści. Właśnie dlatego decyzja o zakupie lub przygarnięciu psa ze schroniska powinna być bardzo dobrze przemyślana. Jeśli chodzi o psy krótkowłose, to znajdą się w tej grupie zarówno małe zwierzaki, jak i te znacznie większe, które lepiej odnajdą się w domu z ogrodem. Jakie rasy psów krótkowłosych są najbardziej popularne? Sprawdź!
Psy krótkowłose – najpopularniejsze rasy
Jeśli zamierzasz przywitać w swoim domu nowego pupila, powinieneś dokładnie się zastanowić, jaką rasę psa wybrać. Sierść psów krótkowłosych bardzo często jest nieco mniej wymagająca niż sierść psów długowłosych. Przed podjęciem ostatecznej decyzji warto dokładnie poznać wybraną rasę psa.
Chihuahua
Chihuahua to jedna z najbardziej popularnych ras krótkowłosych. Wyglądają na malutkie i niesamowicie urocze. Jednak niech cię to nie zmyli, to psy temperamentne, które potrafią pokazać swoje niezadowolenie. Mają bardzo dużo energii, dlatego spacery i wspólna zabawa to punkty obowiązkowe w codziennym planie dnia.
Beagle
Jeśli szukasz prawdziwego przyjaciela i masz wiele energii na co dzień, beagle to idealna rasa dla ciebie. Te psy mają niezwykle wesołe usposobienie, są bardzo energiczne, ale także uparte i temperamentne. Uwielbiają dzieci, a nawet tolerują inne zwierzęta w domu. Silny instynkt łowiecki i bardzo dobra kondycja to czynniki, które sprawiają, że będziesz musiał zabierać swojego pupila na długie spacery, aby zaspokoić jego potrzebę aktywności i zabawy. Jeśli nie sprostasz temu zadaniu, pies może stać się rozdrażniony. Do waszej codzienności warto włączyć różne aktywności związane z tropieniem.
Jeśli chodzi o pielęgnację, nie jest ona bardzo skomplikowana. Wystarczy przynajmniej raz w tygodniu wyczesywać sierść, a także regularnie kontrolować stan zdrowia u weterynarza.
Buldog francuski
Buldog francuski to rasa małych i uroczych psów krótkowłosych. Małe rasy świetnie sprawdzą się dla osób, które nie dysponują bardzo dużym mieszkaniem i przestrzenią dla zwierzaka. To tak zwane psy kanapowe, które nie potrzebują dużej aktywności fizyczne. Nie da się zaprzeczyć, że te bardzo szybko przywiązują się do swojej ludzkiej rodziny, chętnie okazują miłość i uwielbiają dzieci.
Chart hiszpański
Chart hiszpański staje się coraz popularniejszą rasą w Polsce. Te czworonogi mają specyficzną szczupłą budowę, długie nogi i ogon, umięśnione ciało. Wydają się dostojne i spokojne, ale w rzeczywistości są niezwykle przyjazne zarówno dla ludzi, jak i innych zwierząt. Zdecydowanie mogą wnieść do twojego życia wiele radości i miłości. Jeśli szukasz psa zaliczającego się do krótkowłosych ras, powinieneś rozważyć powitanie w swoim domu charta hiszpańskiego!
Doberman
Marzysz o pięknym, dostojnym, eleganckim, dużym pupilu? Doberman to rasa, która idealnie wpisuje się w te wymagania. To silne i muskularne psy, które budzą respekt, choć są bardzo opiekuńcze i przywiązują się do swojej ludzkiej rodziny. Mają bardzo dużo energii, ale potrafią zachować spokój. Warto podkreślić, że nie jest to rasa dla każdego, wymaga odpowiedniej wiedzy, jeśli chodzi o wychowanie i zaspokojenie potrzeb zwierzaka.
Pielęgnacja sierści czworonoga
Psy krótkowłose nie są wymagające pod względem pielęgnacji. Jest ona zdecydowanie mniej skomplikowana i wymaga mniejszych nakładów czasu niż w przypadku psów długowłosych. Choć oczywiście nie oznacza to, że o pupila nie trzeba dbać. Nie możesz zapominać o regularnym czesaniu sierści w zależności od potrzeb i konkretnej struktury włosa. Pamiętaj też o kąpieli – jednak nie warto przesadzać, aby nie podrażnić delikatnej skóry zwierzaka. Większość psów krótkowłosych nie wymaga wizyt u fryzjera, co jest zdecydowaną zaletą dla wielu opiekunów.
Szukasz psa do towarzystwa, który od razu stanie się twoim przyjacielem? Pamiętaj, że decyzja o powitaniu w domu nowego zwierzaka, powinna być bardzo dobrze przemyślana. Jeśli marzysz o psie z krótką sierścią, możesz zdecydować się na małego buldoga francuskiego lub znacznie większego dobermana. Twoja ostateczna decyzja nie powinna być podyktowana wyłącznie wyglądem zwierzaka. Należy przede wszystkim wziąć pod uwagę swoje możliwości i warunki, jakie możesz zapewnić zwierzakowi.
Większość rodziców jest przekonana, że mały pies dla dziecka jest najlepszym wyborem. Powitanie nowego członka rodziny jest dla wszystkich sporym wyzwaniem, dlatego warto dokładnie przemyśleć tę kwestię.
Nie da się zaprzeczyć, że czworonożny przyjaciel w domu może mieć bardzo pozytywny wpływ na rozwój dziecka. Psy są wiernymi towarzyszami, a dziecko już od najmłodszych lat może uczyć się odpowiedzialności, opieki, empatii wobec innych istot. Rodzice, martwiąc się o swoje dzieci, bardzo często wybierają małe rasy, gdyż takie psy nie wymagają dużej przestrzeni, niższe są również koszty ich utrzymania. Poza tym wielu osobom wydaje się, że mniejsze psy mają łagodniejsze usposobienie. Zdecydowanie nie jest to regułą, gdyż dla rodzin z dziećmi świetnie nadają się również większe psy takie jak labrador. Wszystko oczywiście zależy od odpowiedniego wychowania pupila i umiejętności realizowania jego potrzeb. Sprawdź, jaki mały pies dla dziecka będzie dobrym wyborem.
Pies dla dzieci – przemyślana decyzja rodziców
Pies może być wspaniałym towarzyszem. Zwierzaki wnoszą do życia rodzinnego wiele miłości i radości. Jednak planując adopcję psa lub zakup z hodowli, warto pamiętać o kilku kwestiach.
Przede wszystkim pies to nie zabawka. Decyzja o powitaniu nowego członka rodziny powinna być dokładnie przemyślana. Odpowiedzialność za wychowanie psa spoczywa przede wszystkim na rodzicach, dziecko może sprawować opiekę pod czujnym okiem rodziców. Wybierając małego psa dla dziecka, nie można kierować się wyłącznie jego wyglądem. Trzeba wziąć pod uwagę także warunki, w jakich będzie żył. Czworonogi, które uwielbiają wszelkie aktywności, nie będą pasowały do rodziny, która woli spędzać czas na kanapie, oglądając ulubiony film. Szczeniak w domu to ogromny obowiązek, trzeba poświęcić mu swój czas, dlatego nie można podejmować pochopnej decyzji.
Zalety dorastania z pieskiem – miłość i szczęście
Dorastanie z psem ma wiele zalet. Przede wszystkim dziecko uczy się empatii w stosunku do zwierząt. Staje się odpowiedzialne za swojego pupila, musi o niego dbać, pielęgnować go i bawić się z nim. Pies może być prawdziwym przyjacielem dla malucha i pomóc mu się uporać z różnymi problemami emocjonalnymi. Przytulanie i zabawy z psem mogą przynieść ukojenie i spokój, szczególnie w momentach silnego stresu. Trzeba jednak pamiętać, że nawet mały pies dla dziecka to nie zabawka i warto kontrolować tę relację. To rodzice są odpowiedzialni za psa, a dziecko powinno aktywnie uczestniczyć w wychowaniu czworonoga.
Mały pies dla dziecka – jakiego czworonoga wybrać?
Wybierając małego psa dla dziecka, powinieneś wziąć pod uwagę jego usposobienie i stosunek do ludzi. Niektóre psy świetnie odnajdują się w towarzystwie małych dzieci, z kolei inne mogą stać się agresywne przy maluchach. Ogromną kwestię odgrywa oczywiście również wychowanie pupila, jednak wymaga to odpowiedniej wiedzy i umiejętności. Poznaj najlepsze rasy psów dla rodziny!
Jaka rasa dla dziecka? Cavalier king charles spaniel
Te małe psy wymagają dużej uwagi ze strony swoich właścicieli, bardzo szybko się do nich przywiązują i często nie odstępują ich nawet na krok. Cavalier king charles spaniel to pies zdecydowanie dla osób dysponujących wolnym czasem. Ma przyjazne usposobienie i z pewnością dziecko i pies mogą stać się wspaniałymi przyjaciółmi. Warto jednak mieć na uwadze fakt, że taki pies znacznie lepiej odnajdzie się w towarzystwie starszych i spokojnych dzieci, ciężko mu będzie się przystosować do hałaśliwych i bardzo aktywnych maluchów.
Jaką rasę wybrać dla maluchów? Yorkshire terrier
Bez wątpienia pies może być najlepszym przyjacielem dziecka. Za idealnego małego psa dla dziecka uważany jest między innymi yorkshire terrier. Malutkie, przyjazne, wesołe i bardzo żywiołowe, mogą towarzyszyć dziecku każdego dnia. Trzeba jednak pamiętać, że to charakterne pieski, które wymagają sporo uwagi i bardzo szybko przywiązują się do swoich właścicieli. Jedno jest pewne, york będzie miał wspaniały kontakt z dziećmi.
Duży pies dla małych dzieci – labrador retriever
Duży pies również może być wspaniałym towarzyszem dla dziecka. Na szczególną uwagę zasługuje labrador retriever. To bardzo inteligentne, przyjazne, cierpliwe i spokojne psy. Mimo dużych rozmiarów mogą sprawować rolę przyjaciela i opiekuna zarówno w stosunku do dzieci, jak i dorosłych. Jeśli szukasz psa rodzinnego, to bardzo dobry trop na kompana dla twoich dzieci!
Jak przygotować dziecko na przyjęcie nowego zwierzaka?
Jak nauczyć dziecko odpowiedzialności? Jak wychowywać psa? Właściciel musi być opiekuńczy i odpowiedzialny. Z kolei pies może być wspaniałym przyjacielem dziecka. Pojawia się jednak pytanie, jak przygotować malucha na przyjęcie psa? Po pierwsze dziecko powinno poznać wszystkie obowiązki związane z posiadaniem psa.
Pies potrzebuje odpowiedzialnych właścicieli, którzy będą mogli zadbać o jego bezpieczeństwo i spełnić wszystkie potrzeby. Właśnie dlatego decyzja o powitaniu w domu małego psa dla dziecka powinna być dokładnie przemyślana. Nie wolno kierować się emocjami i zachcianką dziecka. Nie da się jednak zaprzeczyć, że pies może być wspaniałym przyjacielem, a rasy takie jak yorkshire terrier, bichon frise lub buldog francuski mogą świetnie się wpasować w dużą rodzinę z małymi dziećmi!
Wiele osób zachwyca się cudownymi kolorami sierści swoich pupili. Oczywiście każdy właściciel będzie uważał swojego zwierzaka za najpiękniejszego, jednak zdecydowanie trzeba zaznaczyć, że każdy kot, niezależnie od wyglądu jest uroczy i wart najlepszego traktowania. Czekoladowy, cynamonowy, pręgowany, rudy, a może czarny? To tylko kilka cudownych barw, jakie może przybierać kocur. Wiele z nich dumnie nosi sierść łączącą różne kolory, układające się w nietypowe wzory. Nie da się zaprzeczyć, że każdy kot jest wyjątkowy i powinien znaleźć kochający dom! Mówi się również, że umaszczenie kotów powiązane są z pewnymi cechami charakteru, choć nie zawsze ta teoria się sprawdza. Poznaj wyjątkowe kolory i wzory kociej sierści!
Podstawowe rodzaje umaszczenia kota
Prawdopodobnie koty domowe pochodzą od kota nubijskiego, który może mieć ubarwienie od żółtoszarego do ciemnoszarego. Zarówno na tułowiu, jak i łapach zazwyczaj ma widoczne pręgi. Naukowcy wskazują na to, że mógł on żyć razem z człowiekiem już w 7500 roku p.n.e. Jednak wraz z upływem czasu, a także ingerencją człowieka poprzez celowe hodowanie zwierząt powstało wiele innych ciekawych barw futerka u kotów.
Umaszczenie ciemne
Podstawowym rozróżnieniem, jeśli chodzi o umaszczenie kotów, jest podział na ciemne i jasne. Oczywiście wymienione kolory często się ze sobą mieszają. Biorąc pod uwagę ciemne kolory, wyróżnia się umaszczenie:
czarne;
rude;
bursztynowe;
czekoladowe;
cynamonowe.
Umaszczenie jasne
Kolorów kociego futerka może być bardzo dużo. W przypadku jasnych kolorów futerka pupila wyróżnia się umaszczenie:
liliowe;
morelowe;
karmelowe;
niebieskie;
kremowe;
płowe;
jasnobursztynowe.
Umaszczenie szylkretowe – mieszany kolor sierści
Podstawowe kolory sierści u kociaków mogą łączyć się ze sobą, tworząc oryginalne kombinacje, które wprawiają w zachwyt właścicieli tych uroczych czworonogów. Każdy zwierzak jest wyjątkowy. Jeśli masz w domu cudownego kota, z pewnością obdarzasz go miłością i opieką, a on odwdzięcza ci się tym samym.
Szylkretowy, czyli jaki?
Niesamowicie ciekawe i oryginalne połączenie kolorów futra mają koty szylkretowe. Warto jednak podkreślić, że ta barwa nie jest przypisana konkretnej rasie. Jako szylkret określa się koty, których sierść jest połączeniem plamek czerni, bursztynu, cynamonu, czerwieniu i czekolady. Nie da się zaprzeczyć, że taki zwierzak wygląda niesamowicie i jest naprawdę wyjątkowy.
Niezależnie od tego, czy masz w swoim domu srebrzystego kota brytyjskiego, kota perskiego lub cudownego dachowca w kolorze rudym, z pewnością mruczek jest twoim oczkiem w głowie.
Jak pielęgnować kocie futro?
Jeśli zamierzasz powitać w swoim domu nowego czworonoga, koniecznie zadbaj o to, aby kocię już od pierwszych dni w nowym domu poznało panujące tam zasady. Odpowiedzialny właściciel powinien również przyzwyczajać malucha do różnych zabiegów pielęgnacyjnych. W ten sposób młody kot przyzwyczai się do zabiegów i unikniesz gryzienia, drapania i innych nieprzyjemnych sytuacji.
O czym trzeba pamiętać, jeśli chodzi o pielęgnację kociego futra?
Oczywiście wiele zależy od rasy kota, struktury i długości futra. Bardzo ważną kwestią w kontekście pięknej sierści jest właściwe odżywianie zwierzaka. Zadaniem właściciela jest dobranie jak najlepszej karmy, która nie będzie uczulać i pozytywnie wpłynie na organizm kota. Powinna zawierać niezbędne dla kota składniki odżywcze.
Regularne wyczesywanie sierści i usuwanie podszerstka
To bardzo ważny punkt, ponieważ regularne wyczesywania pomaga ograniczyć gubienie sierści, która następnie znajduje się na wszystkich meblach i ubraniach. Czesanie kota może okazać się prawdziwym wyzwaniem, właśnie dlatego tak ważne jest oswajanie zwierzaka z takimi zabiegami już od pierwszych tygodni życia. W przypadku kotów z długą sierścią można użyć specjalnych preparatów, które pomagają zapobiegać tworzeniu się kołtunów.
Kot bez wątpienia może stać się prawdziwym przyjacielem dla swojego opiekuna. Mruczek wnosi do domu dużo miłości i szczęścia. Jeśli chodzi o umaszczenie kotów, mogą one przybierać różnorodne barwy od czarnej, czekoladowej, bursztynowej, po liliowe, płowe, kremowe. Niezwykłe są również oryginalne mieszanki kolorów i wzorów na sierści pupila. Z pewnością każdy miłośnik kotów będzie w stanie znaleźć pupila, który urzeknie go nie tylko pod względem pięknego umaszczenia, ale także oryginalnego charakteru!
Kaszel wsteczny u psa może okazać się groźny dla zdrowia i życia twojego pupila, więc nie można go lekceważyć. Jednorazowy atak kaszlu u psa nie musi oznaczać od razu poważnej choroby, może się pojawić na przykład po zbyt szybkim jedzeniu. Natomiast jeśli pies regularnie boryka się z tą dolegliwością, zdecydowanie warto udać się na kontrolę do specjalisty i wykluczyć ewentualne schorzenia. Jeśli chcesz, aby twój pupil cieszył się dobrym zdrowiem i samopoczuciem, podstawową kwestią są regularne wizyty kontrolne u lekarza weterynarii.
Rodzaje kaszlu u czworonoga
Pamiętaj, że samodzielnie nie jesteś w stanie postawić diagnozy. Istnieje kilka rodzajów kaszlu, które mogą wystąpić u psa.
Kaszel wsteczny
W tym przypadku zazwyczaj nie ma powodów do obaw. Krtań kurczy się na skutek bardzo silnych emocji, zmiany temperatury otoczenia lub zbyt ciasnej obroży. Choć atak w tym przypadku może wyglądać przerażająco, gdyż przypomina to duszenie psa, który nie może złapać oddechu, to zazwyczaj nie ma powodów do niepokoju.
Kaszel kenelowy
To zdecydowanie schorzenie, które trzeba skonsultować z lekarzem weterynarii. Kaszel kenelowy jest chorobą zakaźną, pojawiającą się w wyniku infekcji tchawicy. To dosyć charakterystyczny kaszel, suchy i bardzo głośny. To schorzenie często występuje w dużych skupiskach psów takich jak schroniska i hodowle psów. Leczenie kaszlu kenelowego polega zazwyczaj na podaniu antybiotyków.
Kaszel sercowy u psa
Ten rodzaj kaszlu u pupila może pojawić się w nocy lub krótko po przebudzeniu. To właśnie wtedy serce psa pracuje wolniej. Zdarza się również, że kaszel sercowy pojawia się po intensywnym wysiłku fizycznym. W takich przypadkach konieczna jest wizyta u weterynarza i wykonanie badań pozwalających wykluczyć choroby serca.
Zdecydowanie nie powinieneś lekceważyć żadnych objawów związanych z kaszlem u czworonoga. Choć odwrotne kichanie nie jest groźne, to kaszel kenelowy lub kaszel sercowy może stanowić zagrożenie dla zdrowia zwierzaka.
Przyczyny kaszlu u psa
Zastanawiasz się, dlaczego pies kaszle? Otóż przyczyn może być sporo. Przede wszystkim kaszel u czworonoga może być wywołany różnymi infekcjami górnych dróg oddechowych. Pasożyty w organizmie również mogą wpływać na pojawienie się kaszlu. Kolejna przyczyna to po prostu zbyt szybkie i zachłanne jedzenie, powodujące problemy z przełykaniem, a także za ciasna obroża, stres, nadwaga, suche i ciepłe powietrze, ciało obce w przewodzie pokarmowym. Ostatnim powodem kaszlu u czworonoga mogą być różne alergie, w takim przypadku szybka wizyta u weterynarza jest koniecznością, aby nie doszło do na przykład do problemów z oddychaniem i innych powikłań.
Jakie są objawy kaszlu kenelowego?
Kaszel kenelowy to bez wątpienia groźna choroba zakaźna, którą powinien zdiagnozować i leczyć doświadczony lekarze weterynarii. Objawy kaszlu kenelowego u psa to między innymi:
brak apetytu;
apatia;
brak chęci do zabawy i ruchu;
trudności w oddychaniu;
pies wygląda na zmęczonego;
gorączka;
wodnista wydzielina z nosa;
suchy, głośny kaszel, który może nawet prowadzić do odruchów wymiotnych lub wymiotów.
Wymienione objawy zdecydowanie powinny zaniepokoić właściciela czworonoga i skłonić go do wizyty u weterynarza.
Jakie są objawy kichania wstecznego?
Omawiana dolegliwość polega na nagłych i szybkich wdechach przez nos. Czasami może pojawić się również odruch wymiotny, parskanie i inne specyficzne dźwięki. Charakterystycznym objawem podczas ataku jest nagłe zatrzymanie się zwierzaka w miejscu, głowa i szyja są wyprostowane i wysunięte do przodu. Taki napad zazwyczaj trwa kilkanaście sekund. Gdy taki atak pojawia się pierwszy raz psa, zdecydowanie może wzbudzić obawy u domowników, jednak nie jest to groźna przypadłość.
Diagnoza u lekarza weterynarii
W przypadku pojawienia się u zwierzaka kaszlu, najważniejsza jest szybka diagnoza i wykluczenie poważnych schorzeń. Kaszel nie jest u psów powszechnym objawem, ale zdecydowanie warto udać się do weterynarza, który będzie mógł postawić trafną diagnozę po wykonaniu niezbędnych badań. Niezależnie od tego, czy przyczyną jest przeziębienie, zapalenie płuc czy choroba zakaźna, konieczne jest wykonanie badań i podanie odpowiednich leków.
Na czym polega leczenie kaszlu u psa?
Pamiętaj, że nie warto leczyć pupila na własną rękę. Podawanie domowych specyfików może jedynie zaszkodzić zwierzakowi. Weterynarz może zdecydować o podaniu antybiotyku, leków przeciwzapalnych. Odpowiednie leczenie to klucz do zdrowia. Ważne jest to, aby podać psu wyłącznie preparaty zalecone przez lekarza.
Kaszel wsteczny u psa może wskazywać na problemy z układem oddechowym, oskrzelami, ale także może być skutkiem zakażenia pasożytami lub infekcji. Psi kaszel jednak zazwyczaj nie powinien wzbudzać strachu, ale wymaga konsultacji z lekarzem.
Niestety nie da się uniknąć śmierci zwierzaka i trudnej żałoby, nawet jeśli poprzedza je charakterystyczne zachowanie psa przed śmiercią. To naturalne zjawisko, choć niezwykle emocjonujące i trudne dla domowników, dla których pies był najlepszym towarzyszem przez wiele lat. W takich sytuacjach warto przede wszystkim poprosić o wsparcie najbliższych. Niektóre osoby mogą wymagać nawet pomocy psychologa i trzeba podkreślić, że nie jest to powód do wstydu. Przywiązanie i smutek związany z odejściem pupila to bardzo trudne emocje, które warto przepracować ze specjalistą. Jakie może być zachowanie psa przed śmiercią? Jak można mu pomóc? Gdzie możesz pochować swojego pupila? Na te pytania znajdziesz odpowiedź w dalszej części artykułu.
Pies jako ważny członek rodziny
Nie da się zaprzeczyć, że pies może stać się prawdziwym członkiem rodziny. Wnosi do domu wiele szczęścia, miłości, uczy troski i odpowiedzialności, szczery i lojalny na zawsze zostaje w sercu właścicieli. Jeśli w twoim życiu od zawsze były obecne zwierzaki, z pewnością nie wyobrażasz sobie nawet jednego dnia bez ukochanego pupila. Jednak decydując się na adopcję psa ze schroniska lub zakup z hodowli, właściciel musi wykazać się odpowiedzialnością i być świadomy tego, że zwierzak będzie żył krócej niż on. To też ważna kwestia, którą należy wytłumaczyć najmłodszym. Śmierć psa jest nieunikniona.
Jak pogodzić się z utratą psa?
To bardzo trudne pytanie. Zadają je sobie osoby, których pies odszedł. Śmierć pieska wywołuje wiele emocji, szczególnie gdy następuje nagle. Silne poczucie straty to całkowicie normalne uczucie w takiej sytuacji. Pamiętaj, że warto pozwolić sobie na żałobę, wspominanie wspólnych chwil i przede wszystkim rozmawiać o tym z bliskimi. Oczywiście niektórzy wolą przeżywać trudne emocje w samotności.
Zachowanie psa przed śmiercią
Panuje powszechne przekonanie, że pies dokładnie wie, co się wydarzy. Wtedy wybiera sobie miejsce, w którym chce odejść. Gdy pies umiera, jest w tak zwanej agonii. Oznacza to, że stopniowo zanikają poszczególne funkcje życiowe. Zwierzak:
nie ma siły;
nie ma apetytu lub odmawia jedzenia;
ma problemy z poruszaniem, nie ma siły wstać
ma kłopot z utrzymaniem równowagi;
boryka się z wymiotami, załatwia się pod siebie;
cierpi na bezdech;
może nawet stać się agresywny.
Wygląda to w ten sposób, gdy pies umiera ze starości. W niektórych przypadkach, gdy właściciel czworonoga nie może dłużej oglądać cierpienia, decyduje się na wizytę u lekarza weterynarii i poddanie psa eutanazji. Dotyczy to zwłaszcza przypadków, gdy w obliczu zbliżającej się śmierci pies ma problemy z oddychaniem. Wówczas jego oddech jest płytki, nieregularny, wdech i wydech mają zaburzone proporcje i są wyczerpujące dla pupila.
Zachowaj spokój w trudnej sytuacji
Najgorszym doradcą w takich sytuacjach jest panika. Właściciel czworonoga powinien zachować rozwagę, spokój i zapewnić ukochanemu zwierzakowi komfortowe i spokojne warunki w tym trudnym momencie. Wygodne legowisko i obecność opiekuna psa w ostatnich chwilach ukochanego zwierzęcia to kluczowe kwestie. To także moment na pożegnanie się z czworonogiem, które może być bardzo pomocne w uporaniu się ze stratą. Traktuj swojego pupila z należytym szacunkiem, głaskaj go i spokojnie do niego mów. Pamiętaj, że ci ufa nawet w takiej chwili! Możesz przy nim być nawet wtedy, gdy podejmiesz decyzję o eutanazji.
Zachowanie psa przed śmiercią – pomoc lekarza
Czasami trudno jest rozpoznać, co dokładnie dolega pupilowi. Wielu właścicieli nie chce dopuścić do siebie myśli, że psi przyjaciel przygotowuje się na śmierć. W takich chwilach warto udać się do lekarza weterynarii, który będzie wiedział, czy można mu jeszcze w jakiś sposób pomóc i przedłużyć jego życie. Uśpienie psa to dla opiekunów ostateczność, choć w niektórych przypadkach jest to jedyne rozwiązanie, aby uchronić psa przed bólem i cierpieniem w ostatnich chwilach. Jeśli oznaki cierpienia są bardzo widoczne i przewlekłe, a leki nie pomagają, tylko osłabiają psa, eutanazja może ulżyć pupilowi.
Zastrzyk wykonuje doświadczony weterynarz, wcześniej opiekunowie mogą pożegnać się z czworonogiem, co ułatwia przejście żałoby po ukochanym psie. W niektórych przypadkach lekarz weterynarii przyjedzie do domu, aby zapewnić psu komfort odejścia w godnych warunkach, w znanym otoczeniu.
Jak poradzić sobie po śmierci psa?
Zastanawiasz się pewnie, czy istnieje prosty sposób, który pozwoli szybko uporać się z ogromną stratą i cierpieniem z powodu śmierci swojego psa? Niestety to kwestia indywidualna, zależy od wrażliwości danej osoby, jej umiejętności radzenia sobie z trudnymi emocjami i stopnia przywiązania do psa. Każdy postępuje inaczej w obliczu śmierci, widząc zachowanie psa przed śmiercią.
Pierwszy krokiem powinno być po prostu pozwolenie samemu sobie na przeżywanie i doświadczanie wszystkich emocji. Ukrywanie i tłumienie uczuć nie jest dobrym pomysłem. Bardzo ważną rolę odgrywają również osoby z najbliższego otoczenia i otrzymane od nich wsparcie. Jeśli właściciel psa nie jest w stanie poradzić sobie z emocjami i stale odczuwa ogromny smutek, warto poszukać pomocy u psychologa lub psychiatry.
Cmentarze dla zwierząt
Cmentarze dla zwierząt to z pewnością coś dla osób, które traktowały swojego psa, jako prawdziwego członka rodziny. Pochowanie psa w konkretnym miejscu, które w każdej chwili można odwiedzić to dobre rozwiązanie, które może pomóc szybciej uporać się ze stratą. W takim miejscu można wspominać wspólne chwile, zostawić ulubione zabawki i po prostu pogodzić się z tym, że pies odszedł. W Polsce nie ma wielu cmentarzy dla psów, choć powstają one coraz częściej.
Alternatywą może być kremacja psa na indywidualne zlecenie. Nie jest to samo, co utylizacja, gdzie zwierzęta są spalane w kilka osobników w jednej komorze. Będziesz musiał zapłacić za takie ostatnie pożegnanie swojego zwierzaka, ale jego prochy możesz zamknąć np. w urnie albo w formie pamiątkowej figury.
Zachowanie psa przed śmiercią człowieka
Warto też wiedzieć, że zachowanie psa przed śmiercią człowieka mu szczególnie bliskiego będzie odbiegało od normy. Pies zaczyna być wtedy niespokojny, nie chce jeść i załatwiać swoich potrzeb. Może nie chcieć opuszczać człowieka nawet na krok, zwłaszcza gdy cierpi on z powodu przewlekłej choroby. Wiele psów po śmierci opiekuna wpada w depresję. Za takie zachowanie odpowiedzialny jest nie tylko instynkt. Według naukowców zachowanie psa przed śmiercią człowieka wynika ze zmian m.in. zapachu ciała, które są efektem stanu agonalnego.
Ból po starcie ukochanego psa jest ogromny, szczególnie gdy zajmował on bardzo ważne miejsce w rodzinie. Trudno go w jakikolwiek sposób osłabić. Jakie może być zachowanie psa przed śmiercią? Istnieją pewne symptomy mogące świadczyć o tym, że nieuchronnie zbliża się ten trudny moment. W takiej sytuacji możesz jedynie zapewnić czworonożnemu przyjacielowi diagnozę lekarza weterynarii i należną opiekę. Niektóre psy faktycznie są w stanie stwierdzić, na kiedy przypadną ostatnie dni ich życia.
Oczywiście nie da się zaprzeczyć, że koty chodzą własnymi ścieżkami, mają swoje zdanie i nie będą robiły dokładnie tego, czego chce właściciel. Jeśli będą miały taką potrzebę, to same przyjdą, aby okazać swoją miłość i uzyskać nieco czułości. Samodzielnie decydują o tym, kogo i kiedy obdarzą uczuciem. Przesiadywanie na kolanach, mruczenie, ocieranie się, lizanie, ugniatanie łapkami to tylko kilka ze sposobów na wyznanie uczuć przez zwierzaka. Sprawdź, jak koty okazują miłość i przywiązanie!
Czy koty potrafią okazywać swoją miłość?
Choć koty nie są bardzo wylewne w kwestii okazywania uczuć, to zdecydowanie wysyłają pewne sygnały, które mogą świadczyć o tym, że cenią sobie twoje towarzystwo. Już przebywanie w jednym pomieszczeniu może być oznaką tego, że jesteś bliski swojemu pupilowi. Kolejny etap to skracanie dystansu, czyli przebywanie w niewielkiej odległości, a nawet spanie na kolanach. Jeśli darzysz swojego czworonoga miłością, on z odpłaci ci się tym samym. Niektóre zwierzaki potrzebują po prostu więcej czasu, aby poczuć się swobodnie i przywiązać się do właściciela.
Jak koty okazują miłość?
Choć koty lubią samotność, to nie oznacza to, że do szczęścia nie potrzebują swojej ludzkiej rodziny. Można wyróżnić kilka zachowań, poprzez które kot wyraża uczucia do człowieka. Jak koty okazują miłość? Sprawdź!
Ocieranie się o nogi
Ocieranie się o nogi jest wyrazem przywiązania do człowieka. Jednak to zachowanie zarezerwowane jest wyłącznie dla najbliższych. Niektóre koty zachowują się w ten sposób, aby zostawić na tobie swój zapach. Jeśli kot ociera się o twoje nogi, gdy wracasz z pracy do domu, zdecydowanie powinien być to powód do radości. Zwróć uwagę, czy kot ociera się policzkiem, właśnie tam znajdują się gruczoły zapachowe i w ten sposób kot zostawia na tobie swój zapach. Feromony służą do tego, aby zaznaczyć teren, kot pokazuje, że w pewnym sensie należysz do niego. Takie przywitanie oznacza, że kot czuje się bezpiecznie w twoim towarzystwie i cieszy się, że wróciłeś do domu!
Miauczenie kota
Jednym ze sposobów na to, jak koty okazują miłość, jest wydawanie dźwięków. Miauczenie również może być wyrazem zaufania. Miauczenie jest dla kota po prostu jednym ze sposobów komunikacji. Może zdarzyć się, że w ten sposób pupil chce okazać irytację, złość lub smutek. To właśnie ty jako właściciel najlepiej znasz swojego czworonoga. Z pewnością będziesz wiedział, jaki ton miauczenia ma wyrażać sympatię.
Lizanie po dłoniach lub włosach
Miłość i przywiązanie dotyczy nie tylko ludzi, ale także zwierząt. Wie o tym każdy właściciel kota! Jeżeli pupil zaczyna wylizywać twoje dłonie lub włosy, daje ci do zrozumienia, że jesteś dla niego ważny. To kolejny sposób na okazanie przywiązania.
Przynoszenie dziwnych upominków
Twój kot dostarcza ci niezbyt przyjemne prezenty? To jeden ze sposobów na to, jak koty okazują miłość. Jeśli twój pupil przyniesie pod drzwi mysz, oznacza to, że chciał zrobić ci przyjemność. Koty są drapieżnikami i łowcami, dlatego upolowanie myszy i dostarczenie jej właśnie tobie to wyraz oddania i uczuć.
Kot wszędzie za tobą chodzi
Czy kot może okazywać uczucia poprzez chodzenie krok w krok za właścicielem? Oczywiście, że tak. Choć większość mruczków woli wypoczywać w samotności, to znajdą się również tacy, którzy nie będą chcieli odstąpić swojego właściciela nawet na krok. To oznaka przywiązania i tego, że zwierzak czuje się przy tobie bezpiecznie.
Ugniatanie łapkami
Jeśli kot ugniata łapkami twoje nogi, możesz mieć pewność, że w ten sposób pokazuje swoje uczucia wobec ciebie, jest spokojny i szczęśliwy. Takie zachowanie nieco przypomina mu czas spędzony z matką podczas karmienia mlekiem.
Koty często chodzą własnymi ścieżkami. Nie oznacza to jednak, że kociak nie może przywiązać się do swoich opiekunów. Jest wiele sposobów na pokazanie właścicielowi uczuć. Jeśli twój pupil lubi przebywać blisko ciebie, często wyluzuje twoje dłonie lub włosy, ugniata łapkami, ociera się o nogi, a nawet przynosi dziwne i niekoniecznie przyjemne upominki oznacza to, że jest przy tobie szczęśliwy i bardzo cię kocha! Warto więc wiedzieć jak koty okazują miłość.
Fundacja Animals Mielec zazwyczaj działa lokalnie – zajmuje się przede wszystkim kastracjami zwierząt bezdomnych i należących do opiekunów, których nie stać na zabieg. W obliczu wojny wolontariusze nie odmówili przyjęcia zwierząt z Ukrainy. Teraz część z nich szuka domów, a fundacja – wsparcia ludzi, którym na sercu leży los zwierząt.
„Zorganizowaliśmy się, gdy tylko przyszła informacja o wojnie”
Fundacja mieści się w Mielcu, w województwie podkarpackim, 1,5 godziny drogi od przejścia w Korczowej, gdzie znajduje się punkt dla osób przekraczających granicę ze zwierzętami. Ewa Łączak z Fundacji Animals Mielec w rozmowie wspomniała, że już kilka dni po wybuchu wojny gotowe było tymczasowe schronienie dla zwierząt. Wszystko dzięki pomocy ludzi, którzy pomogli w pracach remontowych. Oprócz tego fundacji udało się zorganizować dodatkowy stół, klatki kennelowe, transportery i inne niezbędne akcesoria.
Zbiórka cały czas trwa!
Organizacja przygotowała również zbiórkę środków na potrzebne materiały opatrunkowe i preparaty, które wysłano do lekarzy weterynarii w Ukrainie. Środków potrzeba też dla zwierząt przywożonych do siedziby fundacji – one również wymagają leczenia i dodatkowej opieki.
Potrzebne jest także wyposażenie do szpitalika, które jest zużywane na bieżąco. To na przykład żwirek dla kotów, podkłady higieniczne czy karmy wysokiej jakości. Fundacja Animals Mielec prowadzi zbiórkę finansową i zbiera 1% na swoje konto.
„Z Ukrainy przyjechały ciężkie przypadki”. Koty z Ukrainy do adopcji
W sumie do organizacji obecnie dotarło 11 kotów i 1 szczeniak. Wszystkie przyjechały 6 marca z Lwowa. Część zwierząt nadaje się do adopcji, jednak niektóre to tak zwane „ciężkie przypadki”. Mowa o kotach, które cierpią na FIV, odpowiednik ludzkiego AIDS. Choroba jest zupełnie niegroźna dla ludzi. Wymaga jedynie tego, aby kot był regularnie badany.
Niestety, zwierzęta z pozytywnymi testami mogą mieszkać tylko w domach z innymi kotami z FIV albo jako jedynacy. Oprócz tego część kotów jest starsza, co również zmniejsza ich szansę na adopcję.
Poznaj koty z Ukrainy do adopcji, które czekają w Fundacji Animals Mielec!
Ryży – staruszek z zaćmą
Ten starszy kot przeszedł 6 marca pod opiekę fundacji. Uwielbia ludzi – kocha głaskanie, przytulanie, najchętniej przebywałby tylko w towarzystwie opiekunów. Jest już starszy, ma prawdopodobnie około 12 lat. Na jednym oku pojawiła mu się zaćma; Ryży porusza się też w tempie typowego staruszka. Jest obciążony FIV, ale obecnie zdrowy – może mieszkać jednak tylko z kotem również chorym na FIV albo jako jedynak.
Ten ulubieniec wszystkich ludzi, którzy go poznają, został odrobaczony, jest również zachipowany i wykastrowany.
Czeka na dom na resztę swojego życia.
Wiktor – kiedyś domowy, dziś uchodźca z lwowskich ulic
Wiktor ma prawdopodobnie około 10 lat, a kiedyś mieszkał w domowym zaciszu. Został złapany na ulicy, skąd 6 marca trafił pod opiekę fundacji. Dobrze dogaduje się z innymi kotami, ale może mieszkać tylko z tymi „pozytywnymi” – Wiktor ma pozytywny wynik testu na FIV. W przeciwnym razie musi zostać jedynakiem. To bardzo go nie zmartwi, bo odda wszystko za miłość człowieka i… smaczną saszetkę z mokrą karmą.
Wiktor jest zachipowany, odrobaczony i wykastrowany, obecnie czeka na nowy dom.
Cherry – kot pieszczoch z Ukrainy
Dla każdego, kto szuka kota uwielbiającego pieszczoty, Cherry będzie idealnym wyborem. Ma około 5 lat. Jego największą „wadą” jest pozytywny wynik testu na FIV. To choroba niegroźna dla ludzi, jednak sprawia ona, że Cherry może mieszkać z innym „pozytywnym” kotem albo musi być jedynakiem. Ten kot uwielbia ludzi – kocha pieszczoty, wskakuje na kolana, a nawet mruczy na widok człowieka! Sprawdzi się w domu z dziećmi.
Cherry jest zachipowany, odrobaczony i wykastrowany. Czeka na dom.
Wojna to tragedia dla ludzi oraz ich zwierząt
Do Fundacji Animals – już w trakcie przygotowywania materiału Mielec – trafiły 4 młode kotki z przejścia w Korczowej. Przyjechały do Polski z opiekunką, starszą panią, która próbowała popełnić samobójstwo – rzuciła się pod pociąg. Osoby, które udzieliły jej pomocy, prosiła tylko o to, aby zaopiekować się kotami. Te, przerażone tak bardzo, że nie chciały jeść czy nawet się ruszyć, trafiły pod opiekę fundacji, w której razie pozostają.
Chcesz pomóc Fundacji Animals Mielec? Sprawdź, jak to zrobić!
Fundacja nie tylko pomaga Ukrainie, ale regularnie ratuje też zwierzęta ze swojego obszaru. Nigdy nie odmawia pomocy. W 2021 roku, we współpracy z gminami i lekarzami weterynarii, którzy obniżyli ceny swoich usług, przeprowadziła ponad 500 kastracji kotów i psów w południowej Polsce, aby zmniejszyć bezdomność. Całą organizację prowadzą tylko cztery osoby – wolontariusze, którzy pracują w wolnym czasie. Oprócz wsparcia za pomocą 1% podatku czy bezpośredniej wpłaty na zbiórkę zbierane są również następujące dary:
klatki kennelowe o długości minimum 121 cm;
karmy wysokomięsne wysokiej jakości (nie te marketowe!);
żwirki dla kotów;
podkłady higieniczne;
transportery dla kotów.
Chcesz podarować coś Fundacji Animals Mielec? Skontaktuj się z nimi za pośrednictwem strony na Facebooku: https://www.facebook.com/PsiArkaMielec/.
Fundacja Animals Mielec to jedna z wielu małych organizacji, które nie odmówiły pomocy zwierzętom z Ukrainy. Jeśli chcesz wesprzeć ich działania, sprawdź, jak możesz to zrobić. Pomożesz w ten sposób nie tylko zwierzętom uciekającym z kraju objętego wojną, ale i tym polskim.
Agresja wojsk rosyjskich na Ukrainę sprawiła, że z zagrożonych terenów ewakuowani są praktycznie wszyscy. O bezdomne zwierzęta starają się zadbać osoby prywatne i fundacje z Polski. Domowe pupile uchodźców często przekraczają granicę wraz z nimi. Na co mogą liczyć w naszym kraju? Sprawdź i szerz informacje na ten temat, aby pomóc!
Szczepienia i chipowanie za darmo
Obecnie dzięki tymczasowej zmianie przepisów do Polski mogą wjeżdżać zwierzęta bez żadnych dokumentów. O tym, jakie procedury wwozu zwierząt obowiązują przy transporcie niekomercyjnym (do 5 zwierząt na jedną osobę), pisaliśmy już wcześniej. Psy, koty i fretki, które nie mają żadnych dokumentów, a ich opiekunowie nie potrafią podać miejsca tymczasowego pobytu, są kierowane na kwarantannę. Ta prowadzona jest w wyznaczonych ośrodkach i odbywa się na koszt państwa.
Podobnie wygląda kwestia szczepienia przeciwko wściekliźnie oraz chipowania zwierząt. Obie te czynności w niektórych punktach – m.in. przejściu w Korczowej – wykonywane są od ręki. W przeciwnym razie opiekun może zgłosić się do wyznaczonego lekarza weterynarii i tam bezpłatnie zaszczepić psa, kota lub fretkę przeciwko wściekliźnie oraz zachipować. Informacje o tym, która lecznica świadczy takie usługi, można uzyskać u powiatowych lekarzy weterynarii.
Zarówno obowiązek szczepienia, jak i chipowania dotyczy tylko kotów, psów i fretek. W przypadku pozostałych gatunków zwierząt nie ma takiego wymogu.
Uchodźcy zapłacą za paszport i miareczkowanie
Do pozostania na terenie Polski nie są potrzebne żadne dodatkowe dokumenty i formalności ponad te wymienione wyżej. Inaczej sprawa wygląda dla tych osób, które chcą podróżować do innych krajów Unii Europejskiej. Choć niektóre z nich złagodziły przepisy, to jednak w wielu pozostają one niezmienne. Zwykle do wymagań należą m.in. posiadanie paszportu dla zwierzęcia oraz wykonanie badania miareczkowania, które stwierdza poziom przeciwciał przeciwko wściekliźnie. Tutaj przeczytasz więcej: https://zwierzaki.pl/aktualnosci/transport-zwierzat-z-ukrainy-do-innych-krajow.
Za te formalności właściciele ukraińskich zwierząt muszą zapłacić z własnej kieszeni. Paszporty wydają zazwyczaj ci sami lekarze weterynarii, którzy również chipują zwierzęta. Z kolei do badania miareczkowania próbka musi być pobrana przez specjalistę i wysłana do certyfikowanego laboratorium. Jak przekonuje Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach, gdzie wykonywane są takie badania, obecnie nie ma kolejek. Można liczyć na wynik w trybie standardowym, do 21 dni kalendarzowych, lub przyspieszonym – do 5 dni roboczych. Ten drugi jest dodatkowo płatny.
Co z opieką weterynaryjną i jedzeniem?
W różnych zakątkach kraju ogłaszają się lecznice i gabinety weterynaryjne, które świadczą pomoc uchodźcom ze zwierzętami. Część z nich pracuje zupełnie za darmo, część liczy jedynie koszty lekarstw i materiałów wykorzystanych do zabiegów. W wielu miejscach fundacje i osoby prywatne wspomagają uchodźców karmą czy transporterami dla zwierząt.
To szczególnie ważne np. przy punktach opieki tymczasowej czy na dworcach, gdzie ludzie czują się zagubieni i potrzebują pomocy, aby mogli zadbać o swoje zwierzęta. Warto w takim przypadku zwracać się lokalnie do wolontariuszy, którzy skierują osoby potrzebujące w odpowiednie miejsca.
W Polsce pomoc zwierzętom z Ukrainy cały czas trwa. Choć nie brakuje chaosu, nieprawidłowości i niejasnych sytuacji, wiele mniejszych fundacji czy oddolnych inicjatyw osób prywatnych umożliwia zabezpieczenie losów zwierząt. Warto szerzyć informacje na ten temat, co da potrzebującym szansę na uzyskanie pomocy.
Ponadto w czwartek 17 marca do Ukrainy dojechał transport z najpotrzebniejszymi darami przeznaczonymi również dla psów.
Ukraina – pies, który ratuje ludzi
O nowym członku załogi poinformowała Państwowa Służba Ukrainy ds. Sytuacji Nadzwyczajnych za pośrednictwem mediów społecznościowych:
– Poznaj Patrona. Ma dwa lata. Dodaje otuchy i jest maskotką naszych pirotechników z Czernihowa. Towarzyszy im zawsze i wszędzie. Nawiasem mówiąc, bardzo kocha ser, więc nasi goście czasami częstują go czymś pysznym – czytamy w opublikowanym poście.
Psy Patron i Stubby, czyli czworonożni żołnierze
Patron to nie jedyny czworonożny żołnierz, który zaangażował się w działania wojenne. Historia zna przypadek psa o imieniu Stubby. Pies ten nie miał domu i błąkał się po ulicach Hrabstwa New Haven, kiedy pewnego dnia został zauważony przez J. Roberta Conroya. Wojskowy postanowił przygarnąć psa i dołączył go do armii podczas I wojny światowej. Odnajdywał on rannych żołnierzy i ostrzegał o niebezpieczeństwie. Co więcej, złapał także niemieckiego szpiega. Czworonóg zmarł w 1926 r. w objęciach swojego pana. O bohaterskich wyczynach Stubby’ego pamięta się do dziś m.in. w Narodowym Muzeum Historii Amerykańskiej w Waszyngtonie.
Ukraina: psy otrzymają niebawem kolejne dary. Transport dojechał zza wschodnią granicę
W czwartek 17 marca do Ukrainy dotarł transport z rzeczami, które zostaną przeznaczone również dla psów służbowych. Z prośbą o ich przekazanie zwrócili się przewodnicy zwierząt. Do Kijowa zostały już zabrane m.in. karmy, suplementy, środki na kleszcze, linki, obroże czy profesjonalne uprzęże taktyczne dla psów. Ważnym elementem transportu były specjalne buty, dzięki którym psy mogą poruszać się po gruzach bez ran na opuszkach.
Zwierzęta od zawsze pomagały człowiekowi, również temu na służbie. Są w stanie przeszukiwać teren o wiele szybciej i skuteczniej niż oddział złożony z ludzi. Z tego powodu ważne jest wsparcie ich szkolenia, a także utrzymania w dobrej kondycji.
Stanowisko na przydomowy sad powinno być dobrze nasłonecznione oraz osłonięte od wiatrów. Sadzonki drzew owocowych są z reguły odporne na warunki klimatyczne panujące w kraju, ale młode drzewka warto dodatkowo osłaniać. Rośliny owocowe wymagają odpowiedniej gleby. Najlepiej sprawdzą się ciepłe, żyzne i bogate w próchnicę podłoża o odczynie obojętnym. Ziemię można użyźnić, wzbogacając ją kompostem lub obornikiem granulowanym. Młode i świeżo posadzone rośliny mają jeszcze dość płytki system korzeniowy, dlatego powinny być regularnie nawadnianie, zwłaszcza w okresie suszy i niedoborów opadów atmosferycznych.
Drzewka owocowe sadzi się w rozstawie dedykowanej dla gatunku oraz dla odmiany. Odległość między roślinami pozwala na optymalne doświetlenie każdej części drzewa, zmniejsza konkurencję między osobnikami oraz zapewnia im optymalną przestrzeń do wzrostu. Karłowe, słabo rosnące odmiany wymagają zwykle mniejszej powierzchni niż rośliny silniej rosnące.
Nawożenie drzewek owocowych ma na celu zapewnić im odpowiednią ilość składników pokarmowych, które potrzebne są do wzrostu, zawiązywania kwiatów oraz tworzenia i wybarwiania się owoców. Nawozy organiczne lub mineralne stosowane są w okresie wiosennym oraz letnim. Jesienią nie nawozi się roślin, aby mogły przygotować się do zimowego spoczynku.
W pielęgnacji drzew i krzewów owocowych duże znaczenie ma regularne cięcie gałęzi. Coroczne ucinanie starych, poniszczonych pędów pozwala na prowadzanie zdrowego sadu. Skracanie gałęzi pozytywnie wpływa na kwitnienie oraz na owocowanie. Odmiany kolumnowe przycina się częściej i mocniej niż drzewa o dużej sile wzrostu. Przycinanie drzewek owocowych pomaga zachować ich pokrój oraz formę.
Wizyta w szkółce — jakie drzewka owocowe wybrać?
W naszym klimacie zaleca się uprawiać rośliny sadownicze pochodzące głównie z klimatu umiarkowanego. Szkółki drzewek owocowych oferują wiele odmian jabłoni, gruszy, śliwy, wiśni, czereśni. Wśród krzewów owocowych popularnością cieszą się odmiany porzeczek, agrestu, borówek oraz aronii. Miłośnicy nowinek sadowniczych z pewnością zainteresują się morwą białą lub czarną, nektarynką, albo figowcem i kasztanem jadalnym.
W szkółkach drzew owocowych można spotkać rośliny przeznaczone do uprawy w doniczkach. To doskonale rozwiązanie dla właścicieli niewielkich ogrodów. Drzewka owocowe w doniczkach można łatwo przestawiać, co daje niezliczone możliwości w aranżacji ogrodu. Zwykle stosuje się niskie odmiany, które charakteryzują się niezbyt intensywnym wzrostem. Drzewka owocowe w pojemnikach można uprawiać też na tarasie lub na balkonie.
Niektóre rośliny sadownicze bardzo imponująco wyglądają w reprezentatywnej części ogrodu. Mogą zachwycać kwiatami, zapachem lub pięknymi owocami. Wyjątkowymi sadzonkami drzewek owocowych są okazy szczepione, które stanowią np. dwie odmiany lub dwa gatunki na jednym pniu. Na jednym drzewie rosną zarówno jabłka, jak i gruszki.
Pięknie prezentują się ozdobne odmiany roślin sadowniczych, takie jak jabłoń rajska, jabłoń ozdobna, nieszpułka jadalna, barwne odmiany leszczyny lub kolumnowe drzewka owocowe. Kolumnowe odmiany można sadzić gęsto w rzędach, dzięki temu uzyskuje się oryginalny żywopłot.
Na co zwrócić uwagę przy wyborze sadzonek drzew owocowych?
Szkółka drzew owocowych to idealne miejsce do zdobycia wartościowych roślin do swojego ogrodu. Rośliny sprzedawane są w doniczkach lub z zabezpieczoną bryłą korzeniową. Drzewka w pojemnikach można wsadzać do gruntu właściwie przez cały rok. Sadzonki drzew owocowych z gołymi korzeniami najlepiej wysadzać wczesną wiosną lub jesienią.
Warto zwrócić uwagę na stan roślin. Liście powinny być intensywnie zielone, bez żadnych widocznych uszkodzeń. Zdrowe sadzonki drzewek owocowych, wolne od szkodników oraz od chorób, ale też odrobina pielęgnacji, sprawią, że rośliny szybko zadomowią się w ogrodzie i wydadzą satysfakcjonujące plony.
Kupując rośliny do ogrodu, należy poznać wymagania poszczególnych gatunków oraz odmian. Pozwoli to stworzyć najlepsze warunki do wzrostu. Niektóre rośliny, np. borówki amerykańskie, wymagają posadzenia wielu odmian w swoim sąsiedztwie. Rośliny wtedy wzajemnie się zapylają, co sprawia, że owoce są liczne i dorodne.
Wybierając różne odmiany roślin sadowniczych, stwarza się prawdziwy, owocowy zakątek. Już po paru latach od posadzenia roślin w ogrodzie uzyskuje się dorodne i wartościowe owoce. Szeroki wybór drzewek owocowych dostępny jest na stronie https://www.podkarpackiesady.pl/6-drzewka-owocowe. Należy też zaznaczyć, że w sprzedaży są również cenne, stare odmiany popularnych drzew owocowych.
Roboty sprzątające to w ostatnim czasie prawdziwy hit. I nikogo to chyba nie dziwi. Możemy bezkarnie bałaganić, nasz pies lub kot także, a robot wszystko posprząta. Miła perspektywa, zwłaszcza, że wysokiej klasy, markowe urządzenia tego typu można kupić za niewiele ponad 1000 zł. Co warto wiedzieć o robotach do sprzątania? Podpowiadamy.
Gruntowne sprzątanie nie tylko włosów i sierści. Codziennie. I bez Twojego wysiłku
Z pewnością warto zacząć od tego, że markowe, zaawansowane roboty sprzątające to gwarancja idealnie czystych podłóg. Trudno o większą precyzję i „zaangażowanie” w odkurzanie i mycie. Specjalne gumowe szczotki dostosowane do wszystkich typów powierzchni wyłapują długą i krótką sierść, unikając jej wplątywania się. Do tego mamy „w komplecie” szczotki boczne, wyjątkową moc ssącą, super wydajne filtry i system czujników pozwalających zidentyfikować miejsca mocniej zabrudzone, aby skoncentrować pracę właśnie na nich – wszystko to i jeszcze więcej elementów składa się w całość, która oznacza nic innego, jak dokładność sprzątania, o którą nam trudno. Robot wychwyci także 99% psich i kocich alergenów.
Gdy robot sprzątający zorientuje się, że jego akumulatory są bliskie wyczerpania, powróci do stacji, naładuje baterie i wznowi pracę w miejscu, w którym ją przerwał. Wszystko to bez naszej ingerencji i wysiłku. Oznacza to niestrudzona pracę robota, który zadba nie tylko o perfekcyjnie czyste podłogi, ale i kąty, powierzchnie tuż przy krawędziach, a także pod meblami i innymi elementami wyposażenia.
W zasadzie nie musisz nic robić, aby było czysto
Wystarczy, że powiesz robotowi, że ma posprzątać. Służy temu dedykowana aplikacja lub asystent głosowy Google. Nie musisz także usuwać z podłogi mebli, kwiatów w donicach, czy innych elementów wyposażenia. Robot będzie skutecznie je omijał. Nie wplącze sią także w pozostawione na podłodze kable i nie spadnie ze schodów. Zadbają o to specjalne czujniki i odpowiednia konstrukcja szczotek. To ważne, że aby posprzątać mieszkanie… nie musisz robić porządku!
To, co zwróciło naszą uwagę, to wykorzystywanie przez urządzenia sprzątające inteligentnych map, pozwalających poznać robotowi plan domu i określić optymalny sposób na sprzątnięcie każdego pomieszczenia. Harmonogram sprzątania konkretnego wnętrza, piętra, czy kilku pomieszczeń można zawsze zaprogramować indywidualnie, uwzględniając własne potrzeby, czy po prostu rytm dnia wszystkich domowników. Zaawansowane czujniki 3D dodatkowo nieprzerwanie skanują przestrzeń przed robotem podczas jego pracy. Dzięki temu urządzenie sprząta tak skutecznie zarówno duże powierzchnie, jak i zakamarki domu.
Zapominasz o sprzątaniu na długie tygodnie
Możesz wydać robotowi polecenie sprzątania. Możesz także zdalnie uruchomić sprzątanie lub cykl sprzątania łączący odkurzanie z mopowanie podłóg. Wystarczy dedykowana aplikacja. Wybieramy tutaj określone pomieszczenia lub cały dom. Gdy robot odkurzający skończy swoja pracę, przystąpi do niej robot mopujący. Jeśli oczywiście wybierzemy roboty sprzątające obu typów.
Funkcją, która zdecydowanie zasługuje na uwagę, jest jednak automatyczne opróżnianie pojemnika na brud do specjalnego worka w stacji. Ten może pomieścić nawet 30 pojemników, co oznacza, że kilka tygodni nie musisz myśleć o sprzątaniu i o swoim robocie. Specjalne uszczelnienia dbają tutaj o to, aby nieczystości nie wydostały się na zewnątrz.
