Ciężko precyzyjnie odpowiedzieć na pytanie, ile kosztuje odrobaczenie psa, ponieważ konkretna kwota zależy od wielu różnych czynników. Mowa tu przede wszystkim o wielkości miasta, w którym znajduje się gabinet weterynaryjny. W dużych ośrodkach miejskich ceny są zazwyczaj wyższe niż w małych miejscowościach, co wynika przede wszystkim z wysokości czynszów i innych rachunków. Dodatkowo cena odrobaczania psa zależy również od jego wagi i rodzaju podanego preparatu. Przeczytaj artykuł, aby dowiedzieć się więcej!

Ile kosztuje odrobaczenie szczeniaka?

Odrobaczenie szczeniaka wykonuje się o wiele częściej niż dorosłego psa. Jest to podyktowane kilkoma istotnymi kwestiami. Przede wszystkim pierwsze odrobaczenie można przeprowadzić w drugim tygodniu życia psiaka, bo szczenięta bardzo często zarażają się pasożytami od matki. Kolejna dawka podawana jest po około 3–4 tygodniach od pierwszej. Trzecią i czwartą również aplikuje się w podobnych odstępach. W międzyczasie wykonuje się szczepienia profilaktyczne.

Ile kosztuje odrobaczenie psa w tym wieku? Zależnie od wybranego preparatu może być to koszt od 10 do 40 złotych za dawkę. Przed wycieczką do weterynarza możesz zadzwonić na recepcję i zapytać, ile dokładnie wyniesie usługa. Koniecznie jednak upewnij się, że podana kwota obejmuje zabieg podania tabletki razem z kosztami wizyty. Czasami te ostatnie są dodatkowo płatne.

Potem tabletki na odrobaczanie podaje się szczeniętom średnio co 4–6 miesięcy. Niektórzy jednak popierają odrobaczanie co miesiąc. Dlaczego? Przede wszystkim z uwagi na to, że szczeniaki, jako stworzenia bardzo ciekawskie, biorą do pyska wiele rzeczy. To sprawia, że są bardziej narażone na zakażenie larwami glist czy tęgoryjców.

Ile kosztuje odrobaczenie psa bezdomnego?

W przypadku psów ze schronisk bardzo często koszt pierwszego odrobaczenia pokrywa placówka. Nie oznacza to jednak, że twojego psa nie musisz odrobaczyć, gdy weźmiesz go do domu. Ile kosztuje odrobaczenie psa wziętego ze schroniska czy w ulicy? To zależy, czy zostanie u niego stwierdzona robaczyca, czyli infestacja pasożytów wewnętrznych. W takim przypadku leczy się psa przez dłuższy czas, co sprawia, że koszty odrobaczania zwyczajnie rosną. Jakie to konkretnie kwoty? Podobnie jak w przypadku odrobaczania szczeniaka, zależy to od wagi psa i jego stanu, a także robaków, które zostaną wykryte w badaniu kału.

Objawami robaczycy są m.in.:

• uszkodzenia błony śluzowej jelit, co powoduje obecność krwi w kale;
• widoczne robaki lub człony tasiemca w kale;
• wymioty albo wrażenie, że pies chce wymiotować;
• duży obwód brzucha przy niskiej masie ciała;
• objawy wycieńczenia.

Ile kosztuje odrobaczanie psa domowego?

Jeśli twój pies jest zadbany, możesz odrobaczać go raz na kwartał albo raz na pół roku. Pierwsze rozwiązanie jest polecane, jeśli w domu mieszkają małe dzieci. Pies zjada na spacerze różne rzeczy, które mogą zawierać w sobie pasożyty. Częstsze odrobaczanie zapobiega sytuacji, w której dziecko zarazi się robakami od żywiciela, jakim jest pies.

Ile kosztuje odrobaczanie psa w takim przypadku? Koszt tabletek, które zazwyczaj podawane są czworonogom, oscyluje wokół ok. 10 zł dla psa o wadze ok. 10 kg. Można podawać też krople, które działają zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Ile kosztuje odrobaczanie psa tą metodą? To zależy od użytego preparatu. Z zasady jest droższe, ale zapewnia ochronę również przed np. kleszczami.

Badanie kału – kiedy je wykonać?

Wiesz już, ile kosztuje odrobaczenie psa. Musisz jednak wiedzieć, że nie zawsze jest to najlepsze rozwiązanie. Czasami należy najpierw zbadać kał, co pozwala nie tylko dobrać odpowiedni preparat, ale też stwierdzić, czy jego podanie jest w ogóle potrzebne. W weterynarii określa się przynajmniej kilka sytuacji, w których jest to procedura korzystna dla zwierzaka i jego opiekuna. Dotyczy to przypadków, gdy:

• pies ma wrażliwy układ pokarmowy i, gdy zje tabletkę, cierpi na biegunki lub inne objawy niestrawności;
• objawy zarobaczenia nie ustępują w sytuacji, gdy podane zostały standardowe preparaty;
• pies bierze leki, które są przeciwwskazaniem do dodatkowego obciążania wątroby preparatami odrobaczającymi.

Ile kosztuje odrobaczenie psa, a ile wykonanie badania kału? Koszt jest całkiem podobny. Wykonanie badania kału pod kątem pasożytów wewnętrznych to zazwyczaj koszt około 20 zł w przypadku próbki psiego kału z ostatnich trzech dni i badania wykonywanego na miejscu. Badanie pod kątem lamblii i innych pasożytów bywa nieco kosztowniejsze. Ostateczna cena zależy od wybranego laboratorium.

Kiedy odrobaczać regularnie psa?

Specjaliści zalecają, aby przeprowadzać regularne odrobaczanie psa i kota w przypadku, gdy:

• uczestniczy on w wystawach dla zwierząt;
• istnieją plany rozmnażania – suka powinna być dodatkowo odrobaczana kilkakrotnie w trakcie ciąży oraz po porodzie;
• istnieje ryzyko inwazji np. glisty psiej;
• pies miał stwierdzoną inwazję pcheł;
• pies ma kontakt bezpośredni lub pośredni z warunkami, w których odrobaczenie zwierząt jest niemożliwe, np. w domach tymczasowych, na polowaniach, dużych zawodach.

To, ile kosztuje odrobaczenie psa, zależy od jego stanu oraz częstotliwości powtarzania podania preparatu.

Koszt odrobaczania szczeniaka i dużego psa nie różni się wiele, bo zwykle zależy jednorazowo od wagi czworonoga. Warto zadbać o zapobieganie pojawieniu się robaków u swojego psa z wielu powodów. O to, ile kosztuje odrobaczenie psa, warto pytać zawsze w gabinecie, do którego się udajesz.

Niemal każdy opiekun psa widział, jak jego pupil podczas snu macha łapkami, drży, a nawet szczeka czy piszczy. Obserwując to, rozczulamy się i zazwyczaj wychodzimy z założenia, że zwierzakowi po prostu coś się śni. Wiele osób jednak zastanawia się, czy istnieje naukowy dowód na to, że psy mają sny. Z tego artykułu dowiesz się, jaki jest aktualny stan badań na ten temat.

Ile powinien spać pies?

Dla wielu opiekunów zadziwiającym może okazać się fakt, że zdrowe dorosłe psy powinny przesypiać przynajmniej połowę doby. Spokojny i całkowicie zdrowy sen przeciętnego zwierzaka tego gatunku może wynosić nawet 16 godzin. Jeszcze więcej śpią szczeniaki i psi seniorzy, u których przeciętna długość snu (sumując wszystkie drzemki i sen głęboki) wynosi około 18 godzin. A czy psy mają sny?

Czy psy mają sny? Opinia naukowców o psich snach

Na podstawie obserwacji fal mózgowych i porównania ich do ludzkich wzorców można wysnuć wniosek, że psy śnią, ponieważ przechodzą takie same etapy aktywności elektrycznej. Psie i ludzkie mózgi na poziomie strukturalnym są do siebie podobne.

Badania na szczurach

W ostatnich latach przeprowadzono liczne badania, które udowadniają, że u zwierząt mniejszych od psów i o mniej złożonych mózgach pojawiają się sny. Matthew Wilson i Kenway Louie z Massachusetts Institute of Technology w swoich eksperymentach udowodnili, że mózgi śpiących szczurów funkcjonują w sposób, który nieodparcie sugeruje marzenia senne.

W ciągu dnia, kiedy szczury wykonywały poszczególne czynności (na przykład uczyły się labiryntu) pobierano zapisy elektryczne z ich hipokampu, czyli obszaru mózgu odpowiedzialnego za gromadzenie wspomnień. Niektóre z tych wzorców były później możliwe do odtworzenia w zależności od tego, co robił zwierzak. Później, kiedy zasypiał i wchodził w fazę snu, w której pojawiają się marzenia senne, fale mózgowe układały się w podobne wzorce. Sugerowało to, że w fazie głębokiego snu szczury śniły o tym, co robiły za dnia.

Jeżeli mamy dowody na to, że śnią zarówno ludzie, jak i szczury, nie ma żadnych przeszkód, aby stwierdzić, że tak podobne na poziomie strukturalnym mózgi psów funkcjonują pod tym względem inaczej.

O czym śnią nasze czworonogi?

Większość psów na co dzień prowadzi bardziej urozmaicone życie niż gryzonie, szczególnie te zamknięte w laboratorach. Czy można przewidzieć, o czym śnią psy? Biorąc pod uwagę przykład szczurów, można wysnuć wniosek, że psiaki w snach odtwarzają sytuacje, które przydarzają im się na co dzień.

Chociaż nie jest stuprocentowo pewne, czy psy mają sny i o czym śnią nasi czworonożni przyjaciele, możemy przypuszczać, że ich marzenia senne dotyczą czynności oraz wydarzeń z minionego dnia. Może to być pogoń za piłką, radość z powrotu właściciela do domu. Małym psom często śni się ssanie piersi matki. O treści snów wiele może powiedzieć nam mowa ciała psa, jego ruchy łap, warczenie czy odruch ssania.

Czy psy mają koszmary?

Ludzie miewają koszmary senne. Można więc wnioskować, że psie sny również nie zawsze są dobre. Odtwarzają wówczas sytuacje, które są dla nich niezwykle stresujące – na przykład nagła utrata kontaktu z opiekunem, czy wizyta u weterynarza. O intensywniejszym i mniej przyjemnym śnie mogą świadczyć symptomy, takie jak warczenie czy skomlenie.

Naturalnym odruchem może być chęć wyrwania zwierzaka ze złego snu. Pamiętaj jednak, że przy wybudzaniu się z koszmaru pupilowi może zająć chwilę, by odróżnić rzeczywistość od snu. Właśnie z tego powodu nie zaleca się wybudzać psa, który śni. Zwierzak może wówczas zareagować gwałtownie, a nawet agresywnie.

Dbaj o to, aby na co dzień zwierzak nie doświadczał zbyt wielu stresujących sytuacji. Wówczas jego sny również staną się znacznie spokojniejsze.

Jak rozpoznać, że psu coś się śni?

Znasz już odpowiedź na pytanie, czy psy mają sny. Wiele osób zastanawia się, jak rozpoznać, że podczas drzemki zwierzak przeżywa jakieś marzenie senne. Odpowiedź na nie jest dosyć prosta dla każdego, obserwował śpiącego czworonoga. Można zauważyć, że zwierzak wyciągnięty na posłaniu przebiera łapami, szczeka czy piszczy.

Wiele wskazuje na to, że psy, podobnie jak ludzie, doświadczają marzeń sennych w fazie REM. W odróżnieniu od nas psom potrzeba stosunkowo niewiele czasu, aby się w niej pogrążyć (ok. 10–20 minut). Moment, w którym psu zaczyna się coś śnić, łatwo rozpoznać: jego oddech staje się nieregularny, dochodzą także skurcze mięśni i szybkie ruchy gałek ocznych (stąd REM, czyli ang. rapid eye movement).

Czy szczenięta śnią częściej niż dorosłe psy?

Szczenięta i starsze psy podczas snu częściej wykonują ruchy ciała niż psy dorosłe. Dr Stanley Coren, emerytowany profesor psychologii z University of British Columbia zakłada, że dzieje się tak dlatego, że obszar mózgu odpowiedzialny za unieruchomienie ciała podczas snu nie jest jeszcze wystarczająco rozwinięty u szczeniaków, a już mniej wydajny u psich seniorów. Podobnie jest u ludzi.

A czy rasa psa ma wpływ na intensywność jego snów? Nie ma na to dowodów. Co ciekawe, Coren zakłada jednak, że małe psy mają częstsze sny niż przedstawiciele dużych ras, ale sny małych psów trwają krócej. Można więc założyć, że sen dobermana jest nieco inny od snu małego yorka. Są to jednak ciągle bardzo teoretycznie rozważania.

Badacze w wielu światowych ośrodkach naukowych od 2001 roku prowadzą intensywne badania nad snem naszych braci mniejszych. Możliwe więc, że z czasem będziemy dowiadywać się coraz to nowych informacji na ten temat. Warto jednak zaznaczyć, że nawet na temat ludzkiego snu nie wiemy jeszcze wszystkiego. W świetle obecnych badań można jednak z dużą dozą prawdopodobieństwa założyć, że psiaki śnią, a intensywność ich marzeń sennych jest różna w zależności od wydarzeń minionego dnia.

Z treści tekstu dowiesz się czym jest Malassezia u psa oraz jakie warunki sprzyjają rozwojowi infekcji. Podpowiemy także, jak wygląda profilaktyka i leczenie drożdżaków u psa.

Czym jest Malassezia pachydermatis?

Malassezia pachydermatis jest grzybem zamieszkującym w skórze i zewnętrznej części przewodu słuchowego czworonoga. Można go również zlokalizować na wargach, w okolicy odbytu oraz przestrzeniach między palcami i w fałdkach. Jego obecność nie jest niczym niepokojącym, dopóki nie zacznie się namnażać. Nadmierna ilość grzybów jest reakcją na zmiany zachodzące na skórze pupila lub obniżenie odporności.

Drożdże, jak wszystkie inne grzyby, aby się rozwijać, potrzebują odpowiednich warunków. Miejsca ciepłe, zaciemnione i wilgotne tworzą idealne środowisko do namnażania się drożdżaków u psa. Infekcjom drożdżakowym bardzo często towarzyszy alergia pokarmowa, kontaktowa i wziewna, nie jest to jednak regułą. Najbardziej zagrożone są zwierzęta cierpiące na atopowe zapalenie skóry.

Objawy drożdżakowego zapalenia skóry u psa

Do najbardziej charakterystycznych objawów skórnych drożdżaków u psa zalicza się zmianę koloru sierści w okolicach zainfekowanego miejsca. Najłatwiej zauważysz to u psa o jasnym umaszczeniu, np. west highland white teriera, ponieważ miejscowo zmieni swój kolor na różowy lub bordowy. Nie oznacza to, że psy ciemne nie chorują, po prostu trudniej u nich zauważyć ten objaw. Przebarwienie nie dotyczy jedynie sierści, skóra czworonoga może być na początku zaróżowiona, a później stanie się czerwona, co będzie świadczyło o podrażnieniu lub zapaleniu. Jeśli zakażenie dotknęło pazurów, pojawia się na nich brązowy nalot.

Nieprzyjemny zapach to kolejny symptom, który może świadczyć o namnażaniu się drożdżaków u psa. Opisywany jest najczęściej jako słodkawy, podobny do zapachu sera lub stęchlizny. Skóra w miejscu zakażenia staje się tłusta i lepka. Jeśli zauważysz, że twój pupil zaczął się nadmiernie drapać, wylizywać sierść lub wręcz ją wygryzać, może to być kolejny objaw infekcji. Czasem drapanie przybiera inne formy w zależności od umiejscowienia stanu zapalnego. Zwierzę może potrząsać głową, jeśli grzyby namnożyły się w kanale słuchowym, gdzie mają świetne warunki do rozwoju.

Rzadziej występującym objawem zakażenia jest nadmierne ślinienie w przypadku umiejscowienia infekcji w jamie ustnej. Do pozostałych typowych objawów należy wypadanie sierści lub plackowate łysienie na skutek drapania, obrzęk i zwiększona ciepłota ciała.

Jak może dojść do zakażenia drożdżakami u psa?

Jak już wiesz, grzyby stale bytują na skórze twojego pupila. Problem pojawia się dopiero wtedy, gdy zaczną się namnażać, a powodów ku temu może być wiele. Badania wykazują, że najczęściej przyczyną tego stanu jest osłabienie odporności u zwierzęcia. Co ciekawe, nadaktywny układ odpornościowy również może przyczynić się do mnożenia drożdżaków u psa. Wywołuje on alergie, a w efekcie świąd. Zwierzę, drapiąc się i liżąc swędzące miejsce, tworzy idealne środowisko dla rozwoju infekcji.

Kilka ras psów jest szczególnie narażonych na choroby skórne wywołane grzybami. Są to między innymi:

• basset;
• mops;
• buldog.

Budowa ciała tych ras sprzyja infekcjom grzybicznym, ponieważ posiadają wiele fałd i zakamarków idealnych dla rozwoju drożdżycy. Jednak każdy pies z obwisłymi uszami, np. cocker spaniel, także wymaga regularnej kontroli ich stanu. Szczególną uwagę należy zwrócić podczas nawrotowego zapalenia ucha, alergicznego i atopowego zapalenia skóry, zakażenia gronkowcem oraz świerzbowcem i pchłami. Choroby obniżające odporność również sprzyjają rozwojowi grzybic, antybiotykoterapia, kuracja sterydami i chemioterapia potrafią być wyzwalaczami dla tego typu zakażeń.

Kliniczna diagnostyka infekcji drożdżakami Dermatitis

Drożdżaki u psa można zdiagnozować na podstawie obserwacji objawów, które już poznałeś. W przypadku kiedy nie występują charakterystyczne symptomy lub nie ma pewności co do źródła infekcji, weterynarz wykonuje badanie mikroskopowe skóry. Jest to całkowicie bezbolesne, ponieważ do pobrania tkanki wykorzystuje się taśmę klejącą, którą później bada w powiększeniu.

W przypadku uszu badanie wykonuje się otoskopem, dzięki któremu lekarz ma możliwość zobaczenia wnętrza kanału. Ze środka pobierana jest wydzielina, która jest analizowana w badaniu mikroskopowym. Za stan chorobowy uznaje się sytuację, gdy w polu widzenia uda się odróżnić 5 komórek grzyba.

Leczenie grzybów i drożdżaków

Terapia infekcji drożdżakami dzieli się na miejscową oraz ogólną. W dzisiejszych czasach weterynaria stawia na taki dobór preparatów, aby jego efekt leczniczy był maksymalny przy jak najmniejszych skutkach ubocznych. To sprawia, że coraz chętniej sięga się po specyfiki o działaniu miejscowym. Jeśli wykryto drożdżaki u psa umiejscowione w płytkich warstwach skóry, to często stosowane są płukanki i kąpiele terapeutyczne.

Czasem niezbędne jest sięgnięcie po antybiotyki, w szczególności wystąpienia współistniejących zakażeń bakteryjnych. W przypadku infekcji ucha bardzo ważne jest dbanie o jego higienę preparatami o odpowiednim pH. Najczęściej stosowane antybiotyki przy terapii ogólnej to itrakonazol, ketokonazol i flukonazol. Terapia trwa około trzech tygodni, a jeśli dotyczy pazura, może potrwać dłużej.

Bardzo ważne jest, aby określić przyczynę zakażenia, ponieważ Malassezia rzadko wywołuje pierwotną infekcję. Najczęściej jej namnażanie jest odpowiedzią na jakiś przewlekły czynnik chorobowy, na przykład alergen powodujący świąd, a w efekcie wytworzenie środowiska sprzyjającego grzybom. Infekcja drożdżakowa może też prowadzić do wtórnej infekcji bakteryjnej lub grzybiczej, co utrudnia postawienie diagnozy.

Leczenie drożdżaków u psa nie jest ciężkie, jednak zawsze lepiej zapobiegać. Jeśli twój pies wykazuje nadwrażliwość na czynniki zewnętrzne powodującą alergię i świąd, to staraj się ich unikać. Dbaj o odpowiednią dietę i higienę pupila, a unikniesz dyskomfortu związanego z tą dolegliwością.

Czerniak – jakie zwierzęta są narażone na ten nowotwór?

Czerniak, podobnie jak inne rodzaje nowotworów, jest diagnozowany przede wszystkim u zwierząt w podeszłym wieku. Najczęściej pojawia się w jamie ustnej, ale zdarzają się także przypadki zmian nowotworowych na pazurach. Rak w tych lokalizacjach przeważnie ma charakter złośliwy. Zarówno u ludzi, jak i u zwierząt może pojawić się także czerniak skóry. Jednak w przypadku psów zazwyczaj nie jest on złośliwy, a szanse przerzutów wynoszą maksymalnie 4%.

Chociaż czerniak u psa zwykle dotyka seniorów, to coraz częściej zdarzają się przypadki zachorowań u młodszych osobników. Najbardziej narażone są czworonogi z intensywną pigmentacją skóry oraz przedstawiciele takich ras jak golden retriever, terrier szkocki, jamnik czy pudel.

Czerniak jamy ustnej, skórny i łożyska pazura – objawy kliniczne

Czerniak jamy ustnej najczęściej będzie objawiać się nadmiernym ślinieniem, krwawieniami, przykrym zapachem z jamy ustnej oraz trudnościami z przeżuwaniem jedzenia. Z kolei zmiany na pazurach prowadzą do obrzęków łapek, odpadnięcia pazura oraz problemów z poruszaniem się. Typ skórny tego nowotworu zazwyczaj nie wywołuje objawów, ale guz jest widoczny i często ma charakterystyczną, ciemną barwę. Warto jednak wziąć pod uwagę, że zdarzają się czerniaki całkowicie pozbawione barwnika.

Rozpoznanie i badania histopatologiczne

Podstawą diagnostyki czerniaka u psa jest wywiad z właścicielem zwierzaka. Następnie lekarz weterynarii ogląda zmiany. Najbardziej kluczowe do postawienia właściwej diagnozy jest wykonanie biopsji cienkoigłowej lub pobranie wycinka do badania histopatologicznego, które pozwoli ocenić rodzaj komórek, z jakich składa się nowotwór. Często zaleca się także wykonanie badań krwi, USG jamy brzusznej oraz RTG klatki piersiowej, by ocenić ogólny stan pacjenta.

Leczenie chirurgiczne

Zabieg chirurgiczny to najskuteczniejsza metoda leczenia czerniaka u psa. Niezbędne jest usunięcie guza z dużym zapasem tkanki, a następnie wysłanie materiału do oceny. Zwykle to wystarczające działanie, by wyleczyć nowotwór skóry, jednak czerniaki pazurów i jamy ustnej często dają odległe przerzuty do węzłów chłonnych w okolicy ogniska i narządów wewnętrznych, a zwłaszcza płuc. W dodatku mają tendencje do miejscowej wznowy.

Radioterapia i inne terapie onkologiczne

Radioterapia jest stosunkowo rzadko stosowana przez polskich weterynarzy. Może wydłużyć czas przeżycia psów z nieoperacyjnym nowotworem i opóźnić odrastanie zmian, które nie zostały usunięte całkowicie. Chemioterapia również stanowi leczenie pomocnicze, jednak samodzielnie nie wykazuje efektów. Z kolei elektrochemioterapia jest najnowszą kuracją i polega na ostrzyknięciu tkanek lekami przeciwnowotworowymi.

Czerniak u psa we wczesnym stadium może być całkowicie uleczalny, dlatego niezwykle kluczowe jest szybkie udanie się do kliniki weterynaryjnej w razie zauważenia jakichkolwiek niepokojących zmian na skórze czy innych objawów. Leczenie chirurgiczne nawet w przypadku złośliwych guzów w jamie ustnej i na pazurach daje zadowalające efekty, ponieważ średni czas przeżycia psów po tych operacjach wynosi od 6 do 8 miesięcy.

W artykule opiszemy budowę psiego penisa i funkcje jego poszczególnych elementów. Poznasz także zaburzenia objawiające się wysuniętym prąciem u psa oraz dowiesz się, w jaki sposób je leczyć. 

Jak jest zbudowany psi penis?

By lepiej zrozumieć zaburzenia, którym towarzyszy wysunięte prącie u psa, powinieneś poznać budowę psiego układu rozrodczego. 

• Prącie, czyli narzędzie kopulacyjne, umożliwia wprowadzenie nasienia do pochwy samicy, ale również mikcję, czyli oddawanie moczu. Podobnie jak w przypadku ludzi jego żołądź jest częściowo lub całkowicie osłonięta fałdem skórnym nazywanym napletkiem.
• Jądra u zdrowego psa powinny być umieszczone w mosznie, czyli worku skórnym znajdującym się na zewnątrz ciała. Ich najważniejszym zadaniem jest produkowanie oraz przechowywanie plemników, jednak odpowiadają również za wytwarzanie hormonów płciowych.
• Nasieniowody łączą jądra z cewką moczową. Dzięki nim możliwy jest szybki transport plemników w trakcie kopulacji.

Wysunięte prącie u psa w czasie podniecenia

Normalnie psi penis pozostaje przykryty napletkiem i jest niewidoczny dla opiekuna. Jednak może wysunąć się w momencie silnego podniecenia, niekoniecznie związanego z popędem płciowym.

Wysunięte prącie u psa pojawia się nie tylko z powodu obecności w pobliżu suki w rui, ale też w przypadku podekscytowania z innego powodu, na przykład na widok opiekuna wracającego do domu czy nowej zabawki. 

Naturalna reakcja fizjologiczna

Wysunięte prącie u psa w nieoczekiwanych momentach może wprawiać w zawstydzenie właścicieli czworonoga. Erekcja u psa jest jednak całkowicie naturalną reakcją fizjologiczną, na którą twój pupil nie ma najmniejszego wpływu.

Absolutnie nie należy go za to karać, ponieważ nie przyniesie to oczekiwanych efektów, a jedynie doprowadzi do zaburzenia zaufania między wami. Gdy dojdzie do takich sytuacji, po prostu ignoruj psa. 

Priapizm u psa – co musisz o nim wiedzieć?

Priapizm jest zburzeniem reprodukcyjnym polegającym na częstych i długich erekcjach, które występują niezależnie od stymulacji seksualnej. Cierpiący z jego powodu pupil zmaga się z dużym bólem, co może objawiać się uporczywym lizaniem wysuniętego prącia.

U psa zdarzają się wówczas także obrzęki pęcherza skutkujące trudnościami z oddawaniem moczu. Priapizm może doprowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym wyschnięcia śluzówki, obrzęków, nadżerek lub owrzodzeń, a nawet całkowitej martwicy prącia zwierzęcia.

Przyczyny priapizmu

Jaki jest mechanizm powstawania zaburzenia, któremu towarzyszy wysunięte prącie u psa? W przypadku priapizmu żylnego dochodzi do silnego napełnienia naczyń żylnych, które prowadzi do osłabienia mięśni gładkich ciał jamistych. Z kolei priapizm tętniczy jest efektem zwiększonego napływu krwi tętniczej do ciał jamistych.

Istnieje wiele potencjalnych przyczyn priapizmu. Mogą to być zaburzenia krążenia lub neurologiczne, zapalenia pęcherza, urazy, problemy behawioralne, działanie niektórych leków, czy nowotwory.

Leczenie priapizmu

Oczywiście podstawą leczenia tego zaburzenia powinno być wyeliminowanie jego przyczyny, dlatego terapia powinna zostać poprzedzona starannie przeprowadzonym wywiadem z opiekunem zwierzęcia. Przed wizytą w gabinecie weterynaryjnym przypomnij sobie niepokojące objawy, jakie zauważyłeś w ostatnim czasie i zanotuj nazwy wszystkich leków, które przyjmuje twój pupil.

Lekarz weterynarii zwykle na początku zleca morfologię i biochemię krwi oraz badania moczu. Pomocne może być także USG jamy brzusznej, a także skontrolowanie przepływów krwi w prąciu przy pomocy aparatu USG Doppler.

Leczenie będzie zależeć w głównej mierze od tego, jakie jest podłoże problemu. Najczęściej weterynarze zalecają także wykonanie zabiegu kastracji, a w przypadku martwicy prącia jego amputację oraz wykonanie ureterostomii cewki moczowej umożliwiającej zwierzęciu mikcję. 

Czym jest załupek u psa? 

Wysunięte prącie u psa może być też objawem załupka. To schorzenie jednak polega na niemożliwości cofnięcia prącia do worka napletkowego. Gdy ten stan długo się utrzymuje, napletek zaczyna uciskać żołądź, tym samym uniemożliwiając powrót żylny.

Prowadzi to do pojawienia się obrzęku i stanu zapalnego, w efekcie którego śluzówka zostaje odsłonięta. To część niezwykle wrażliwa na wysuszenia i jeśli pozostanie długo odsłonięta, może dojść do martwicy.

Czy potrzebna jest wizyta u weterynarza?

Załupek to zaburzenie, które wymaga natychmiastowej interwencji weterynaryjnej nie tylko ze względu na możliwe nieodwracalne skutki zdrowotne, ale również ogromny ból, jaki wywołuje. 

Przyczyny załupka

Najczęstszą przyczyną tej dolegliwości są wrodzone wady budowy, ale może być ona również skutkiem obecności włosów lub skóry uniemożliwiających cofnięcie się wysuniętego prącia u psa. Czasem zaburzenie ma podłoże neurologiczne.

Leczenie załupka

Leczenie polega na zmniejszeniu stanu zapalnego przy pomocy okładów z lodu oraz manualnym schowaniu wysuniętego prącia u psa do napletka. Może to wywoływać dyskomfort, dlatego często stosuje się łagodną sedację. Jeśli doszło do martwicy, jedynym sposobem jest amputacja i ureterostomia.

Wysunięte prącie u psa jest naturalnym efektem erekcji, jednak jeśli trwa za długo, może doprowadzić do nieodwracalnego uszczerbku na zdrowiu. W przypadku zauważenia długotrwałego wzwodu u swojego podopiecznego, od razu udaj się z nim do weterynarza, by oszczędzić mu zbędnego bólu oraz uchronić go przed poważnymi problemami zdrowotnymi.

Mastocytoma u psa, czyli guzy z komórek tucznych stanowią najczęstsze złośliwe nowotwory skóry u psów, bo dotyczą aż 16–21% wszystkich przypadków guzów u tych czworonogów. Na szczęście w znacznej większości można go wyleczyć. Jak przebiega diagnostyka i leczenie tej dolegliwości?

Czym są komórki tuczne u psów?

Komórki tuczne, czyli mastocyty, są istotną częścią układu odpornościowego psa. Zlokalizowane są głównie w skórze, układzie oddechowym oraz przewodzie pokarmowym. Odgrywają ważną rolę w ochronie przed atakiem pasożytów, rekonstrukcji tkanek oraz tworzeniu naczyń krwionośnych. Ponadto są niezwykle ważne w reakcjach alergicznych, niealergicznych chorobach skóry, gojeniu się ran i przebudowie tkanek. Nowotwory takie jak mastocytoma u psa mogą pojawić się wyłącznie wtedy, kiedy owe komórki replikują się w nienormalnej liczbie.

Czym są guzy komórek tucznych u psów?

Guzy z komórek tucznych występują, kiedy mastocyty replikują się w większej niż zazwyczaj liczbie. Guzy te różnią się od siebie kształtem, rozmiarem i wyglądem. Występują przede wszystkim pojedynczo, ale są sytuacje, kiedy może się rozwinąć kilka zmian w różnych częściach ciała. Weterynarz wykonuje szereg testów i badań, m.in. cytologicznych i histopatologicznych, aby określić rodzaj i stadium choroby. Rokowanie zależy od wielu czynników, w tym lokalizacji, stopnia zaawansowania i zastosowanego leczenia.

Objawy kliniczne guzów z komórek tucznych u psów

Guzki, które są widoczne na skórze jako wypukłe grudki, zazwyczaj są zauważane przez właściciela psa. Sama zmiana jest trudna do samodzielnej identyfikacji, ponieważ mastocytoma u psa wyglądem może przypominać każdy inny guz. Miejscową zmianę można również pomylić z ukąszeniami owadów lub reakcją alergiczną.

Guzek może pojawić się w każdym miejscu na ciele, jednak najczęściej są to obszary:

1. tułów i krocze;
2. łapy;
3. głowa i szyja.

W zależności od lokalizacji i stopnia zaawansowania nowotworu mogą wystąpić różne objawy:

• wahania wagi;
• szybki wzrost guza;
• zaczerwienienie i nagromadzenie płynu;
• powiększone węzły chłonne w okolicach zmiany;
• swędzenie i zapalenie guza;
• powiększona wątroba i śledziona;
• utrata apetytu;
• wymioty;
• biegunka.

Co wywołuje mastocytomę u psa?

Obecnie podstawowa przyczyna mastocytomy u psa nie jest znana, podobnie jak w przypadku wielu innych nowotworów. Mimo że są one powszechnie spotykane u starszych psów, zwykle w wieku około ośmiu lat, to nawet u kilkumiesięcznych szczeniąt może rozwinąć się ta choroba. Zauważa się, że na wystąpienie mastocytomy bardziej podatne mogą być niektóre rasy, takie jak:

• mops;
• bokser;
• terier bostoński;
• buldog;
• pitbull terrier;
• wyżeł weimarski;
• rhodesian ridgeback.

Chociaż rasy te są bardziej narażone, należy zauważyć, że mastocytoma u psa może wystąpić niezależnie od jego rasy.

Mastocytoma u psa – etapy

Stadium nowotworu odnosi się do tego, jak bardzo się on rozwinął. Ma to również wpływ na objawy, które mogą się różnić w zależności od stadium choroby:

1. Stadium I – Pojedynczy guz bez przerzutów.
2. Stadium II – Pojedynczy guz z przerzutami do bliskich węzłów chłonnych.
3. Stadium III – Wiele guzów lub duży guz z groźnymi naciekami. Może, ale nie musi, występować zajęcie węzłów chłonnych.
4. Stadium IV – Obecność jednego lub więcej guzów z przerzutami na skórze i ewentualnie innych narządach. Zaatakowane będą również węzły chłonne.

Mastocytoma u psa – rozpoznanie

Guzy komórek tucznych są znane z tego, że przypominają reakcje skórne lub wzrosty, takie jak ukąszenia owadów, brodawki i inne rodzaje guzów skóry. Dlatego ważne jest, aby skontaktować się z lekarzem weterynarii, jeśli zauważysz jakiekolwiek nieprawidłowości skórne.

Biopsja cienkoigłowa

Mastocytoma u psa jest zwykle diagnozowana za pomocą biopsji cienkoigłowej. Proces ten polega na pobraniu za pomocą strzykawki z małą igłą próbki komórek prosto z guza i umieszczeniu ich na szkiełku mikroskopowym, które jest badane przez lekarza weterynarii. 

Biopsja

Inną stosowaną metodą jest biopsja. Biopsje lub próbki tkanek chirurgicznych mogą być niezwykle korzystne w sytuacjach, w których obserwowanie agresywności guza ma kluczowe znaczenie dla kontrolowania jego wzrostu.

Leczenie guzów z komórek tucznych u psów

Opcje leczenia mastocytomy u psa obejmują operację, chemioterapię i/lub radioterapię. Rokowanie i przeżywalność zależą od stopnia zaawansowania nowotworu oraz od tego, jak szybko zostanie zastosowane odpowiednie leczenie.

Usuwanie guza

Pierwszym krokiem jest usunięcie guza, o ile jest to możliwe. Jeśli odpowiednio wcześnie zostanie wykonany zabieg chirurgiczny, istnieje większa szansa na pozytywne rokowanie. W przypadku pojedynczych guzów procedura zwana „szeroką resekcją” całkowicie usuwa guz i otaczający go margines tkanki.

Guz stopnia I lub II, który został całkowicie usunięty, zazwyczaj nie wymaga natychmiastowego leczenia pooperacyjnego. Natomiast guz stopnia III, liczne guzy, nawracające zmiany na ogół wymagają dodatkowego leczenia.

Jeśli komórki nowotworowe rozprzestrzeniły się na inne części ciała, usunięcie guza i zaatakowanych węzłów chłonnych przynosi niewielkie korzyści. Chemioterapia może zapewnić krótkoterminowe korzyści, a radioterapia to kolejna opcja dla nieoperacyjnych guzów.

Skutki uboczne leczenia

Skutki uboczne leczenia to nudności, wymioty, letarg i zmniejszony apetyt. Skontaktuj się z weterynarzem, aby uzyskać leki wspomagające, które pomogą, jeśli wystąpi którykolwiek z tych lub innych skutków ubocznych.

Mastocytoma u psa – rekonwalescencja

W tym czasie niezbędna jest zdrowa dieta, szczególnie dla psów otrzymujących chemioterapię. Leki chemioterapeutyczne mogą obniżać odporność organizmu, dlatego podczas leczenia ważne jest, aby chronić psa przed innymi dolegliwościami i chorobami zakaźnymi. Właściwe odżywianie pomaga również utrzymać siły psa i poprawia ogólną reakcję na samo leczenie. Ponadto warto, żeby pacjent nie był narażony na niepotrzebny stres, który utrudnia powrót do zdrowia.

Guzy komórek tucznych są najczęstszymi złośliwymi nowotworami skóry u psów i mają postać wypukłych guzków na skórze. Dane na temat leczenia i przeżycia różnią się w zależności od stadium i stopnia zaawansowania nowotworu. Wczesne wykrycie i dobry stan zdrowia to najlepsze sposoby, aby zwalczyć mastocytomę u psa. Regularnie sprawdzaj swojego psa, a jeżeli znajdziesz jakieś tajemnicze guzki, to natychmiast skonsultuj się z weterynarzem. Pamiętaj, że chirurgia weterynaryjna wciąż się rozwija i twój pupil ma szansę wyzdrowieć!

W artykule wyjaśnimy, czym jest alergia u psa oraz opowiemy o czynnikach najczęściej ją wywołujących. Przedstawimy także objawy, które powinny cię zaniepokoić. Znajdziesz tu również informacje o diagnostyce i leczeniu tej dolegliwości.

Czym jest alergia u psa?

Alergia to nadmierna i nieprawidłowa reakcja układu odpornościowego na różnego rodzaju czynniki, w tym wypadku nazywane alergenami. Po kontakcie z taką substancją organizm uczulonego psa zaczyna wytwarzać przeciwciała klasy IgE i pobudzać limfocyty T, co z kolei prowadzi do rozwinięcia się stanu zapalnego. To efekt uwolnienia się wielu substancji chemicznych, odpowiedzialnych za wywołanie objawów alergii.

Alergia a nietolerancja pokarmowa

Nietolerancja pokarmowa również polega na nieprawidłowej reakcji na dany czynnik i powoduje wiele nieprzyjemnych dolegliwości, ale w przeciwieństwie do alergii u psa nie bierze w niej udziału układ immunologiczny, a jedynie pokarmowy. Przeważnie bezpośredni kontakt ze składnikiem odpowiedzialnym za nadwrażliwość nie wywołuje zmian skórnych, a objawy ze strony układu pokarmowego takie jak wymioty czy biegunka.

U których ras najczęściej występuje alergia?

Alergia jest bardzo powszechnym problemem zdrowotnym, a z jej powodu cierpią psy wszystkich rozmiarów i w każdym wieku. Jednak najczęściej diagnozuje się ją u przedstawicieli następujących ras:

• cocker spaniel;
• dalmatyńczyk;
• bokser;
• boston terrier;
• yorkshire terrier;
• west highland white terrier;
• buldog angielski;
• golden i labrador retriever.

Objawy alergii u psa

Pierwsze oznaki alergii u psa zwykle obserwuje się u czworonogów od 1. do 3. roku życia, jednak mogą się one pojawić również u dużo młodszych lub starszych zwierzaków. Symptomy uczulenia często są bardzo zróżnicowanie, co dodatkowo utrudnia postawienie właściwej diagnozy.

Jakie objawy powinny cię zaniepokoić? W większości przypadków czworonożny alergik będzie cierpiał z powodu uporczywego świądu, który sprawia, że pies intensywnie się drapie. Poza tym u pacjentów obserwuje się także inne zmiany na skórze, w tym zaczerwienienia, przebarwienia, łojotok, wyłysienia, pogrubienie czy złuszczenie naskórka.

Co zazwyczaj wywołuje reakcję alergiczną? Najczęstsze alergeny

Każda substancja występująca w środowisku może wywoływać niepokojące objawy alergii u psa, jednak niektóre z nich znacznie częściej uczulają czworonogi. Większość z nich znajduje się w pożywieniu, ponieważ to właśnie z nim wszystkie zwierzaki mają codzienny kontakt. Poznaj produkty spożywcze znajdujące się na liście najczęstszych alergenów u psa:

• mięso, białko oraz tłuszcz z kurczaka;
• zboża, a także inne białka roślinne, zwłaszcza pszenica, kukurydza i soja;
• nabiał (przede wszystkim krowie mleko);
• jagnięcina;
• konserwanty, barwniki oraz chemiczne wzmacniacze smaku.

Rodzaje alergii

W weterynarii, podobnie jak w medycynie, wyróżnia się kilka rodzajów alergii u psa. Klasyfikuje się je, biorąc pod uwagę czynniki odpowiedzialne za wywołanie niepożądanej reakcji układu odpornościowego oraz objawy, które pojawiły się wskutek tej reakcji. Symptomy tych dolegliwości powinni znać wszyscy właściciele psów, by w razie wystąpienia podobnych objawów móc szybko zareagować.

Alergia pokarmowa

Ten rodzaj dolegliwości u zwierzęcia jest uczuleniem na jeden bądź kilka składników pokarmowych w diecie psa. Zwykle objawy alergii pokarmowej pojawiają się po kilku godzinach od spożycia produktu uczulającego psa. Do jej zdiagnozowania niezbędne jest wykonanie testów alergicznych, ponieważ łatwo pomylić ją z nietolerancją pokarmową, która stanowi odrębną jednostkę chorobową i wymaga wdrożenia zupełnie innego leczenia.

Alergia kontaktowa

U psa z alergią kontaktową uporczywe objawy są efektem bezpośredniego kontaktu skóry z różnego rodzaju środkami chemicznymi lub materiałami, z których zostało wykonane legowisko bądź miseczka psiego alergika. Jej symptomy pojawiają się w miejscu zetknięcia skóry z alergenem.

Alergia środowiskowa

Tę dolegliwość nazywa się również alergią wziewną. W przypadku większości pacjentów ma ona jedynie charakter sezonowy, w związku z czym postawienie właściwej diagnozy jest niezwykle problematyczne. Do czynników wywołujących nieprzyjemne objawy zalicza się przede wszystkim unoszące się w powietrzu pyłki traw, roztocza, a także zarodniki grzybów czy pleśni.

Jak zdiagnozować uczulenie u psa?

Oczywiście, jak w przypadku każdej dolegliwości, podstawą do zdiagnozowania alergii u psa jest dobrze przeprowadzony wywiad przez lekarza weterynarii. Na początku powinno się wykluczyć możliwe choroby skórne, a następnie przejść do diagnostyki w stronę uczuleń. Jeśli objawy pojawiają się sezonowo, można podejrzewać alergię na czynniki środowiskowe. W przypadku gdy dokuczają przez cały rok, należy dokładnie przyjrzeć się diecie psa. Istnieje możliwość wykonania testów śródskórnych lub badań serologicznych, jednak uzyskane wyniki nie dają 100% pewności.

Dieta eliminacyjna wyjaśni, czy pies ma alergię

W przypadku podejrzenia alergii u psa większość weterynarzy zaleca zastosowanie diety eliminacyjnej. Polega ona na zamianie obecnej karmy na wersję hipoalergiczną, w której nie ma składników dotychczas spożywanych przez pacjenta. Najczęściej bazuje na białku pochodzącym z owadów, mięsa strusia, dziczyzny czy koniny.

Część opiekunów decyduje się na karmienia psa cierpiącego na alergię posiłkami przygotowywanymi w domu, jednak nie jest to rozwiązanie zalecane przez specjalistów. Samodzielne komponowanie jadłospisów wymaga starannej suplementacji oraz wiedzy z zakresu zoodietetyki. Jeśli nie masz doświadczenia w tej dziedzinie, lepiej zdecyduj się na karmienie swojego psa gotowymi karmami.

Po okresie od 8 do 10 tygodni należy przejść do etapu prowokacji, czyli stopniowego włączania do diety twojego psa produktów, które wcześniej zostały z niej usunięte oraz obserwowaniu jego reakcji. Jeśli po spożyciu danego składnika pojawiają się niepokojące objawy, można przyjąć, że twój pupil ma na niego alergię.

Leczenie alergii

Podstawą leczenia powinno być wyeliminowanie czynników, które mają zły wpływ na organizm psa. Niestety, w przypadku alergii wziewnej może okazać się to niemożliwe. W takiej sytuacji należy wybrać się ze swoim podopiecznym do lekarza weterynarii, który wprowadzi odpowiednio dobraną farmakoterapię.

Zwykle stosuje się leki sterydowe działające objawowo, które pozwalają uporać się z najbardziej uciążliwymi objawami alergii u psa takimi jak duszności czy silny świąd. Niekiedy wprowadza się również środki immunosupresyjne osłabiające reakcję alergiczną układu odpornościowego, jednak ich stosowanie wymaga szczególnej uwagi, ze względu na skutki uboczne, jakie wywołują.

Odczulanie – sposób na uleczenie psa alergika?

Odczulanie psa to terapia, podczas której podaje mu się zastrzyki zawierające alergeny. Wykonuje się je co 2 lub 3 dni, stopniowo zwiększając stężenie czynnika uczulającego. To droga kuracja, której skuteczność szacuje się na 50 do 100%, w związku z czym jej stosowanie zaleca się jedynie pacjentom cierpiącym z powodu alergii wziewnej.

Alergie u psa są przyczyną wielu uporczywych dolegliwości i powikłań takich jak zapalenia skóry. W razie pojawienia jakichkolwiek niepokojących objawów, od razu zabierz swojego czworonożnego przyjaciela do kliniki weterynaryjnej, by wdrożyć odpowiednie leczenie. Na co dzień pamiętaj, by dbać o jakość karmy dla psa i nie zapominaj o jego regularnym zabezpieczaniu przed pasożytami zewnętrznymi (zwłaszcza kleszczami i pchłami) oraz odrobaczaniu.

W poradniku opowiemy o najczęstszych objawach krzywicy oraz przedstawimy objawy, które powinny zostać skonsultowane z lekarzem weterynarii. Wyjaśnimy, czym jest niedźwiedzia łapa u psa i jak dochodzi do rozwinięcia się takiego zniekształcenia. Znajdziesz tu również informacje o diagnostyce chorób kości i stawów oraz rodzajach ich leczenia. Dowiesz się także, co możesz zrobić, by uchronić przed nimi swojego podopiecznego.

Jak wygląda niedźwiedzia łapa u psa?

Pies cierpiący z powodu niedźwiedziej łapy nie może utrzymać nadgarstka w odpowiedniej pozycji. W przypadku tej deformacji śródręcze i śródstopie, które powinny być ułożone w pozycji prostopadłej do podłoża, nie mogą się w niej utrzymać. Wskutek tego są ustawiane w poziomej pozycji i stykają się z podłożem. Można to zaobserwować podczas spacerów z chorym zwierzakiem, który zamiast stawać na opuszkach palców, opiera się na nadgarstku. Jeśli nieprawidłowość jest spowodowana uszkodzeniem nerwu promieniowego czworonóg, idąc, podpiera się na grzbietowej części nadgarstka, ponieważ dochodzi do podwinięcia się łapy.

Przyczyną tej deformacji może być przejście urazu mechanicznego, na przykład potrącenia przez samochód, podczas którego doszło do przecięcia nerwu promieniowego. Niekiedy to efekt przebytych zapaleń ścięgien, nerwów lub innych zaburzeń w działaniu układu nerwowego zwierzęcia. Często, zwłaszcza u szczeniąt jest to efekt krzywicy – choroby tkanki kostnej prowadzącej do deformacji kości kończyn i nie tylko. Szansą na zniwelowanie niedźwiedziej łapy u psa jest jedynie zabieg chirurgiczny, ale nie gwarantuje on pełnego wyleczenia.

Przyczyny krzywicy u psa

Najczęściej rozwój krzywicy u psa jest następstwem niedoborów witaminy D, które z kolei prowadzą do zaburzeń gospodarki dwóch niezwykle ważnych pierwiastków – wapnia i fosforu. Chociaż istnieje również rodzaj choroby witamino-D-odpornej, jest on znacznie rzadziej diagnozowany. Niedźwiedzia łapa u psa często jest także efektem zaniedbania warunków, w jakich żyją psy w okresie szczenięcym. Wśród czynników zwiększających ryzyko rozwoju krzywicy wlicza się przede wszystkim:

• niewłaściwe żywienie karmą pozbawioną składników mineralnych, a zwłaszcza nieposiadającą odpowiedniej ilości wapnia;
• brak światła słonecznego prowadzący do niedostatecznej produkcji witaminy D3;
• brak ruchu;
• wczesne odstawienie szczeniąt od matki.

Poza tym zmiany krzywicze, takie jak niedźwiedzia łapa u psa, mogą być spowodowane schorzeniami, w których występują zaburzenia wchłaniania witaminy D, a także przewlekłym zarobaczeniem czworonoga.

Krzywica u psa – objawy choroby kości i stawów

Objawy krzywicy u psa powinny być doskonale znane każdemu opiekunowi szczeniaka, zwłaszcza ras dużych, które są bardziej narażone na zachorowanie. Choroba najczęściej daje o sobie znać w wieku od 2 do 8 miesiąca. Jej rozwój zazwyczaj jest bardzo powolny, dlatego dość łatwo przeoczyć niepokojące symptomy, a w efekcie stracić szansę na stosunkowo łatwe skorygowanie schorzenia.

Najbardziej niepokojącymi, pierwszym symptomami na wczesnym etapie kształtowania się niedźwiedziej łapy u psa, a ogółem krzywicy, są powiększenia nasady kości długich w stawach nadgarstkowych i skokowych oraz różańcowych zgrubień na końcach żeber. W przypadku niektórych ras olbrzymich czy innych szybkorosnących psów są to typowe cechy, które mijają wraz z dojrzewaniem kości zwierzęcia i wracają do normy.

Poznaj wszystkie oznaki choroby, by w razie konieczności móc szybko udać się po pomoc do gabinetu weterynaryjnego ze swoim pupilem:

• wyraźna bolesność kości oraz upośledzenia motoryki dotyczące kończyn tylnych, w związku z którymi zwierzę jest niechętne do spacerów oraz zabaw;
• opieranie się na nadgarstkach, a nie opuszkach łap podczas chodzenia, będące efektem łukowatego wygięcia kończyn;
• wyraźnie wyczuwalne i widoczne pogrubienia połączeń chrzęstno-kostne żeber, określane także jako „różaniec krzywiczy”;
• poszerzone obrysy przynasadowych kości przedramiennych oraz podbudowy nazywane także „bransoletami krzywicznymi”;
• pojawienie się niedźwiedziej łapy u psa;
• odkształcenia linii kręgosłupa i ostatnich żeber;
• zniekształcenia kości miednicy;
• brzuch sprawiający wrażenie obwisłego, wskutek osłabienia jego mięśni;
• szpotawość lub koślawość kończyn;
• uszkodzenia szkliwa i zaburzenia w wymianie zębów mlecznych na stałe;
• osłabienie odporności mogące prowadzić do nawracających infekcji;
• brak apetytu, a w efekcie utrata masy ciała.

Jak diagnozuje się krzywicę? Czy da się wyleczyć tę chorobę psów?

Jeśli zauważyłeś u swojego podopiecznego jakiekolwiek niepokojące objawy mogące wskazywać na choroby kości czy stawów, powinieneś jak najprędzej udać się z nim do lekarza weterynarii. Im szybciej to zrobisz, tym mniej nieodwracalnych problemów zdrowotnych wywoła schorzenie. Postawienie właściwej diagnozy nie powinno zająć specjaliście zbyt dużo czasu, ponieważ zmiany krzywice są widoczne w obrazie RTG. Większość weterynarzy zleca także badania krwi, które pozwalają ocenić stan ogólny pacjenta.

Leczenie krzywicy pozwala zatrzymać rozwój choroby i zapobiec nieodwracalnym deformacjom, na przykład niedźwiedziej łapie u psa, której skorygowanie jest niemalże niemożliwe. By podawanie leków miało sens, musi być także wspomagane odpowiednim stylem życia pacjenta. Niezbędne jest stosowanie karmy wysokiej jakości, która zapewni odpowiednią ilość wszystkich składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Poza tym należy zapewnić zwierzakowi dużą ilość ruchu na świeżym powietrzu, jednak nie zmuszać psa do wysiłku, na który nie ma siły.

Niedźwiedzia łapa u psa – zapobieganie chorobie

Psy w wieku szczenięcym rozwijają się niezwykle szybko, zwłaszcza te dużych i szybkorosnących ras, dlatego należy zadbać o warunki, w jakich żyją. Poza tym, jeśli planujesz zakup czworonoga, zwróć uwagę na środowisko, w którym żyje mama maluchów. Karmienie niskiej jakości pożywieniem pozbawionym niezbędnych składników odżywczych, brak ruchu, dostępu do światła dziennego czy stres mogą doprowadzić do wad rozwojowych układu kostnego, które w przyszłości mogą przekształcić się np. w niedźwiedzią łapę u psa.

Każdy zwierzak zarówno rosnący szczeniak, jak i dorosły pies do prawidłowego funkcjonowania organizmu potrzebuje pełnowartościowego pożywienia.Możesz skorzystać z gotowych produktów, jednak pamiętaj, by wybierać karmy bazujące na pełnowartościowym mięsie z dodatkiem owoców i warzyw. Takie rozwiązanie gwarantuje odpowiedni bilans wapnia i fosforu niezbędnych do utrzymania zdrowia układu kostnego. Coraz częstszym sposobem żywienia są diety typu BARF opierające się na podawaniu psom surowego mięsa oraz nabiału, jednak wymagają one starannej suplementacji, w związku z czym nie zaleca się ich stosowania osobom nieposiadającym doświadczenia w samodzielnym komponowaniu posiłków.

Poza tym niezwykle ważne jest zadbanie o odpowiednią dawkę ruchu na świeżym powietrzu.Brak aktywności fizycznej to czynnik prowadzący do rozwoju wielu groźnych chorób, podobnie jak niedobór witaminy D3 syntezowanej pod wpływem światła słonecznego. Efektem może być niedźwiedzia łapa u psa.

Nie zapominaj także o regularnych wizytach w gabinecie weterynaryjnym. Szczepienia, odrobaczenia i badania kontrolne skutecznie chronią przed zachorowaniem na wiele schorzeń. Poza tym należy konsultować z weterynarzem wszystkie niepokojące objawy.

By zmniejszyć ryzyko powstania nieodwracalnych zniekształceń, jak na przykład niedźwiedzia łapa u psa, należy szybko rozpocząć leczenie krzywicy. Jeśli zauważyłeś u swojego pupila objawy mogące sugerować choroby tkanki kostnej, od razu powinieneś udać się z nim do weterynarza, by zahamować rozwój choroby.