W poradniku przedstawimy najczęstsze przyczyny niedokrwistości i opowiemy o rodzajach anemii u psa. Poznasz także objawy, które powinny cię zaniepokoić oraz dowiesz się, jakie badania są niezbędne do postawienia właściwiej diagnozy. Znajdziesz tu również przydatne informacje na temat leczenia schorzenia.

Anemia u psa – przyczyny choroby i jej rozwój

Krew to płyn niezbędny do prawidłowego funkcjonowania wszystkich ustrojów. Jej ważną częścią są czerwone krwinki, czyli erytrocyty, które swoją czerwoną barwę zawdzięczają obecności hemoglobiny – substancji odpowiedzialnej za wiązanie tlenu oraz jego transport do wszystkich komórek organizmu. Te niezwykle ważne składniki osocza powstają w szpiku kostnym w procesie hemopoezy.

Anemia u psa, inaczej niedokrwistość, to sytuacja, w której dochodzi do obniżenia stężenia hemoglobiny poniżej ustalonej normy dla danego gatunku. Kiedyś tym mianem określało się spadek wartości hematokrytu, czyli stosunku objętości erytrocytów do objętości krwi pełnej wyrażonej w procentach, jednak dziś, by stwierdzić chorobę, analizuje się wszystkie parametry. Ma to ogromne znaczenie, ponieważ rozrzedzenie krwi, a w związku z tym zwiększenie ilości osocza przy prawidłowej liczbie erytrocytów, może sugerować anemię u psa. Z kolei zagęszczenie krwi spowodowane odwodnieniem często maskuje objawy niedokrwistości.

Przyczyny anemii u psa

Schorzenie można podzielić, uwzględniając kilka czynników, jednak przede wszystkim wyróżnia się anemię spowodowaną zaburzeniem procesów wytwarzania erytrocytów lub ich zwiększonym zużyciem.

Zaburzenia produkcji czerwonych krwinek często wynikają z uszkodzenia lub zniszczenia komórek prekursorowych, które miały przekształcić się w erytrocyty. Jednak to nie jedyna przyczyna. Powstawanie nowych czerwonych krwinek jest niemożliwe bez udziału erytropoetyny – hormonu, na którego niedobór cierpią pacjenci cierpiący z powodu przewlekłego zapalenia nerek.

Anemia u psa może być również spowodowana zwiększonym zużyciem erytrocytów. Ma to miejsce na przykład w sytuacji utraty krwi (nie tylko w wyniku zewnętrznych urazów, ale również w przypadku krwotoków z przewodu pokarmowego czy pęknięć naczyń krwionośnych) lub hemolizy erytrocytarnej oraz pozaerytrocytarnej. Często jest to także efekt inwazji pasożytów wewnętrznych, a zwłaszcza mykoplazm, Erhlichia i Babesia.

Rodzaje niedokrwistości u psa

Niedokrwistość u psa można podzielić również, biorąc pod uwagę wielkość komórek. Wyróżnia się następujące rodzaje anemii u psa:

• niedokrwistość mikrocytarną – wynikającą z niedoborów żelaza oraz przewlekłych stanów zapalnych i zakażeń;
• niedokrwistość monocytarna – może być spowodowana wcześniej wymienionymi czynnikami, ale także utratą krwi, hemolizą, zwłóknieniami szpiku, niedoczynnością tarczycy, chorobą Addisona niewydolnością nerek i wątroby oraz nowotworem;
• niedokrwistość makrocytarna – może być efektem:
• niedoborów witaminy B12 i kwasu foliowego;
• zaburzeń syntezy DNA;
• działania niektórych leków, środków chemicznych, a nawet pożywienia na przykład cebuli, prowadzących do rozpadu lub uszkodzenia erytrocytów;
• chorób wrodzonych;
• niedoczynności tarczycy;
• usunięcia śledziony;
• chorób wątroby.

Istnieje również podział uwzględniający nasilenie anemii u psa. Zgodnie z nim wyróżnia się jej następujące rodzaje:

• lekką, kiedy hematokryt wynosi od 30 do 38%;
• średnią, gdy parametr ten oscyluje w przedziale od 25 do 30%;
• ciężką, o której mowa, kiedy hematokryt spadnie poniżej 25%.

Poza tym można sklasyfikować anemię regeneratywną lub nieregeneratywną. W przypadku pierwszej erytrocyty są stopniowo odbudowywanie, a wyniki badań krwi poprawiają się, co świadczy o prawidłowo przebiegających procesach zachodzących w szpiku kostnym.

Anemia u psa – objawy to nie tylko bladość błon śluzowych

Anemia u psa to stan patologiczny, który przeważnie stanowi efekt innego problemu zdrowotnego, ale sam w sobie nie jest jednostką chorobową, dlatego symptomy u pacjentów mogą być bardzo zróżnicowane. Nasilenie objawów zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania tego stanu, ale jeśli problem trwa od dawna i narasta stopniowo organizm, może dostosować się do stale spadającej ilości krwinek czerwonych.

Objawy anemii u psa są dosyć niespecyficzne, co może utrudniać prawidłowe zidentyfikowanie problemu zwierzaka. Najczęściej zalicza się do nich:

• bladość wszystkich błon śluzowych dostępnych do badania;
• szybsze męczenie się, a w związku z tym unikanie ruchu i zabawy;
• osłabienie i apatia, sprawiające, że zwierzak większość czasu śpi;
• omdlenia w przypadku wymuszonego wysiłku fizycznego;
• przyspieszona praca serca, która powoduje także zwiększenie częstotliwości oddechów;
• objawy ze strony układu pokarmowego w tym wymioty, biegunka i brak apetytu;
• chłodniejsze obwodowe odcinki ciała zwierzaka, a zwłaszcza kończyny.

Diagnoza niedokrwistości u psa

Sama anemia jest stosunkowo łatwa do rozpoznania, ponieważ do jej wykrycia wystarcza profilaktyczne badanie krwi, jakim jest morfologia. Jednak, by móc skutecznie wyleczyć zwierzaka niezbędne jest zidentyfikowanie pierwotnej przyczyny tego stanu. Tak samo, jak w przypadku każdej innej choroby niezwykle ważny jest dobrze przeprowadzony wywiad przez lekarza weterynarii. Przed wizytą zwróć uwagę przede wszystkim na wygląd stolca, obecność pasożytów zewnętrznych, a zwłaszcza pcheł i kleszczy, mogących być przyczyną babeszjozy. Poza tym warto zanotować wszystkie rodzaje oraz dawki leków przyjmowanych przez zwierzaka, a także czas występowania objawów.

W przypadku podejrzeń inwazji pasożytów wykonuje się rozmaz krwi, z kolei badanie moczu pozwala ocenić zawartość bilirubiny. Badanie USG lub RTG umożliwia potwierdzenie bądź wykluczenie obecności krwawiących guzów nowotworowych oraz powiększenia śledziony i wątroby. Istnieje wiele potencjalnych przyczyn anemii u psa, dlatego nie sposób określić jednego pakietu badań, który pozwolił, by postawić właściwą diagnozę.

Anemia u psa – leczenie

Przede wszystkim należy zająć się podstawą chorobą pacjenta, która sprawiła, że doszło do anemii. W większości przypadków to w pełni wystarczające, by czerwone krwinki zaczęły stopniowo się odbudowywać, a stan pacjenta uległ poprawie.

Opiekun chorego czworonoga powinien zadbać o odpowiednie żywienie swojego podopiecznego. Chociaż niedobory żelaza są stosunkowo rzadką przyczyną anemii u psa i raczej dotyczą osobnik z zaburzeniami wchłaniania tego pierwiastka, w czasie leczenia warto podawać karmę wysokiej jakości. W takim wypadku o wiele lepsze będzie żelazo pochodzenia zwierzęcego, na przykład z jajek czy czerwonego mięsa niż roślinnego, ponieważ jest łatwiej przyswajalne przez psy.

Anemia u psa zwykle jest następstwem pierwotnej choroby, która wymaga leczenia. Jeśli zauważysz, że twój podopieczny zachowuje się nietypowo lub ma blade bony śluzowe, powinieneś od razu udać się z nim do weterynarza. Szybkie rozpoczęcie leczenia poprawi rokowania pacjenta i pozwoli uniknąć zbędnych cierpień.

W artykule opowiemy o przyczynach raka oraz objawach wywoływanych przez nowotwór oka u psa. Znajdziesz tu także informacje o diagnostyce i leczeniu tej choroby. Dowiedz się, jak szybko wykryć ten rodzaj choroby i w jaki sposób postępować, aby wydłużyć życie psa.

Przyczyny nowotworu oka 

Podobnie jak w przypadku każdego innego rodzaju raka dotychczas jednoznacznie nie zidentyfikowano przyczyn rozwijania się nowotworu oka u psa. Wiadomo o kilku czynnikach mogących zwiększać ryzyko choroby, jednak ich udział w jej powstawaniu również nie został dokładnie zbadany.

Jak dochodzi do rozwoju raka? Gdy w materiale genetycznym gromadzą się uszkodzenia niedające się naprawić, zdrowa komórka zamienia się w komórkę nowotworową. Następnie zaczyna się mnożyć i atakować zdrowe tkanki pacjenta, odbierając im dostęp do substancji energetycznych i budujących. Największy wpływ na rokowania pacjenta ma szybkość namnażania się oraz zdolność do rozprzestrzeniania tych komórek, która zależy przede wszystkim od rodzaju nowotworu.

Objawy nowotworu oka u psa

Objawy nowotworu oka u psa zależą od stopnia zaawansowania oraz charakteru komórek atakujących tkanki pacjenta. Niekiedy symptomy mogą być jedynie miejscowe, a w innych przypadkach ogólnoustrojowe. Zdarzają się zarówno pacjenci przechodzący raka bezobjawowo, jak i ci, u których dochodzi do poważnych komplikacji oraz niewydolności narządów wewnętrznych.

Jakie objawy najczęściej wywołuje nowotwór oka u psa? Oto one:

• rosnący guz może powodować wyraźny obrzęk zaatakowanej okolicy, ale także naciskając na naczynia krwionośne prowadzić do niedokrwienia czy zawału;
• u niektórych pacjentów obserwuje się objawy ogólnoustrojowe spowodowane pobieraniem przez komórki nowotworowe substancji odżywczych. Zalicza się do nich przede wszystkim apatię, utratę apetytu, a w konsekwencji utratę masy ciała, co dodatkowo pogarsza stan pacjenta;
• pojawia się podwyższona temperaturą ciała, która niekiedy jest jedynym niepokojącym parametrem zauważalnym podczas wstępnego badania czworonoga;
• nierzadko chorobie towarzyszą przerzuty do płuc, które wywołują problemy z oddychaniem oraz stany zapalne tych organów;
• często rozwija się niedokrwistość oraz pojawiają zaburzenia krzepnięcia krwi.

Postawienie właściwej diagnozy

Podstawą do zlecenia odpowiednich badań oraz postawienia właściwej diagnozy nowotworu oka u psa jest przeprowadzenie starannego wywiadu z opiekunem zwierzaka. Przed wizytą przypomnij sobie, od kiedy występują objawy i jak rozwijały się na przestrzeni czasu. Następnie lekarz weterynarii bada palpacyjnie pacjenta, po czym zleca odpowiednie badania obrazowe.

Najczęściej będzie to USG i RTG, ponieważ dostarczają stosunkowo dużej ilości informacji, a ich wykonanie nie wiąże się z poniesieniem dużych kosztów. Coraz częściej weterynarze zlecają także tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny, który pozwala na dokładną ocenę wielkości i lokalizacji zmian nowotworowych. 

Często zaleca się także wykonane morfologię oraz biochemię krwi, a także badanie moczu, by ocenić ogólny stan pacjenta w przebiegu nowotworu oka u psa. Poza tym lekarz prowadzący może zlecić inne badania diagnostyczne, w zależności od objawów występujących u danego pacjenta.

Nowotwór oka u psa – leczenie

Rodzaj wdrożonego leczenia zależy przede wszystkim od wielkości oraz charakteru nowotworu oka u psa. W przypadku niewielkich guzów zazwyczaj stosuje się radioterapię lub chemioterapię. Jednak, gdy dojdzie do rozrostu nowotworu, jedyną nadzieją może okazać się jego chirurgiczne usunięcie wraz z marginesem bezpieczeństwa zdrowych tkanek. 

Poza tym stosuje się także leczenie objawowe dobrane do indywidualnych potrzeb danego pacjenta. Najczęściej opiera się ono na podawaniu leków przeciwbólowych, przeciwzapalnych oraz przeciwwymiotnych. W przypadku znacznego wyniszczenia organizmu przez komórki nowotworowe zaleca się także wdrożenie płynoterapii uzupełniającej niedobory płynów, glukozy oraz składników mineralnych.

Nowotwór oka u psa to coraz częściej diagnozowane schorzenie. Jeśli zauważysz u swojego podopiecznego jakiekolwiek niepokojące objawy w obrębie gałki ocznej, powinieneś natychmiast udać się z nim do kliniki weterynaryjnej. Szybkie wdrożenie leczenia znacznie zwiększa szansę na uratowanie pacjenta.

W artykule wyjaśnimy, czym jest muszyca u psa oraz przedstawimy objawy, które powoduje. Opowiemy również o jej przyczynach, a także zapobieganiu inwazji pasożytów. Dowiesz się także, jak wygląda proces stawiania diagnozy, leczenia weterynaryjnego i domowej opieki nad pacjentem w trakcie kuracji.

Muszyca – choroba wywoływana przez larwy much zasiedlające rany

Muszyca to choroba dotykająca nie tylko zwierzęta, ale również ludzi, którą powodują inwazyjne larwy much różnych gatunków. Najczęściej są to przedstawiciele Calliphoridae lub Sarcophagidae. Schorzenie jest problemem państw znajdujących się w strefie tropikalnej lub subtropikalnej. To przyczyna wielkiego cierpienia domowych czworonogów oraz ogromnych strat w hodowli zwierząt gospodarskich.

Rozwój choroby zaczyna się, gdy muchy składają jaja w uszkodzonej skórze zwierzęcia. Szybko wylęgają się z nich larwy pasożytów, które rozpoczynają żywienie się martwą tkanką zwierzęcia. Co gorsza, owady produkują enzym powodujący uszkodzenia powierzchni skóry, a już sama ich obecność wpływa na wzrost wilgotności. W ten sposób dochodzi do pogorszenia stanu rany oraz utrudnienia procesu gojenia. W takim środowisku muchy mają doskonałe warunki do rozmnażania się i atakowania kolejnych obszarów skóry, a nawet narządów wewnętrznych.

Przyczyny muszycy u psa

By doszło do rozwoju muszycy u psa, owady muszą mieć dostęp do uszkodzonej skóry, na której mogą zacząć żerować. Zwykle zwierzęta same oczyszczają swoje rany, wykonując proste czynności pielęgnacyjne, takie jak lizanie. Chociaż nie jest to tak skuteczne, jak stosowanie profesjonalnych środków przeciwpasożytniczych, pozwala usunąć z powierzchni ciała larwy much.

Problem pojawia się w momencie, kiedy robaki znajdą ranę, której zwierzak nie może samodzielnie wyczyścić, a jego opiekun nie dba o higienę i zdrowie swojego podopiecznego. Wbrew pozorom uszkodzenie skóry wcale nie musi mieć dużych rozmiarów, niekiedy wystarczą mikrouszkodzenia po źdźble trawy czy nadmiernym drapaniu, przez które larwy mogą wniknąć do organizmu żywiciela i rozpocząć żerowanie.

Objawy, które powinny cię zaniepokoić

Do najczęstszych symptomów muszycy u psa zalicza się przede wszystkim gorączkę i ból. Nierzadko chorobie towarzyszą także objawy ze strony układu pokarmowego, takie jak:

• biegunka;
• wrzody;
• brak apetytu.

U niektórych pacjentów obserwuje się również nadmierne swędzenie i drapanie oraz czyraki.

Jednak najważniejszym symptomem świadczącym o muszycy jest obecność larw na skórze pacjenta. Ich skupisk należy szukać przede wszystkim w obszarach, do których pies nie może dosięgnąć językiem. Zwróć szczególną uwagę na okolice uszu oraz środek grzbietu. Jeśli szybko zlokalizujesz je u swojego pupila, możesz zapobiec rozprzestrzenieniu się ich na całej powierzchni skóry i narządach wewnętrznych.

Diagnoza i leczenie zwierząt cierpiących z powodu muszycy

Jeśli zauważyłeś larwy bytujące na skórze twojego pupila lub inne niepokojące objawy, powinieneś jak najszybciej zabrać go do lekarza weterynarii. Postawienie właściwiej diagnozy nie sprawi specjaliście trudności, a leczenie muszycy u psa nie wymaga dużych nakładów finansowych ani czasowych. Zwykle rozpoznanie jest znane już po pierwszych oględzinach pacjenta, jednak w przypadku zaawansowanej inwazji weterynarz może zlecić dodatkowe badania, by ocenić ogólny stan zwierzaka.

Jeszcze przed rozpoczęciem leczenia należy oczyścić rany ze wszystkich larw. Niezwykle ważne jest zachowanie sterylności podczas tych zabiegów. Zwłaszcza w przypadku pacjentów w zaawansowanym stopniu choroby zaleca się założenie psu kagańca, ponieważ czynność ta może wywoływać dyskomfort i ból. Gabinety weterynaryjne zwykle mają produkty w sprayu, które ułatwiają usuwanie larw z zaatakowanych przez nie tkanek. Po zakończeniu zabiegu niezbędne jest dokładne zdezynfekowanie rany oraz podanie psu antybiotyków zapisanych przez lekarza. 

Chociaż choroba zwykle nie prowadzi do poważnych powikłań, przy braku leczenia i higieny u psa może dojść do rozprzestrzenienia się larw wewnątrz ciała, zaatakowania mózgu, a w konsekwencji śmierci pacjenta. Dlatego, jeśli dbasz o swojego podopiecznego, nigdy nie lekceważ obecności nawet pojedynczych pasożytów na jego skórze.

Higiena i podawanie środków przeciwpasożytniczych

Po opuszczeniu kliniki weterynaryjnej będziesz musiał samodzielnie dbać o higienę rany zwierzaka oraz podawanie mu środków przeciwgrzybiczych. Muszyca u psa nie jest przypadłością trudną do wyleczenia, jednak trzeba pamiętać o kilku ważnych rzeczach. Przede wszystkim rana musi być utrzymywana w czystości, a jakiekolwiek jaja czy larwy natychmiast usuwane. Poza tym należy stosować wszystkie preparaty i leki zgodnie z zaleceniami prowadzącego lekarza weterynarii.

Na ogół podczas kuracji nie dochodzi do komplikacji, jednak gdy zauważysz, że stan zdrowia twojego podopiecznego zaczyna się pogarszać, powinieneś od razu udać się z nim na wizytę kontrolną. Czworonóg może próbować lizać, a nawet gryźć ranę, ale absolutnie nie powinno się mu na to pozwalać. Dla bezpieczeństwa najlepiej założyć mu kołnierz ochronny, dzięki któremu unikniesz takich sytuacji. Można także zabandażować zaatakowane przez larwy miejsca, jednak trzeba zrobić to na tyle delikatnie, by opatrunek nie uciskał zwierzaka zbyt mocno i nie utrudniał swobodnego przepływu krwi.

Muszyca u psa nie należy do często diagnozowanych chorób, ale staje się coraz większym zagrożeniem dla czworonogów żyjących we wciąż zmieniającym się klimacie. Jeśli chcesz uchronić przed nią swojego podopiecznego, regularnie sprawdzaj jego sierść, zwłaszcza w miejscach, których nie może oczyszczać samodzielnie.

W artykule wyjaśnimy, w jaki sposób rozpoznać między innymi ból brzucha u psa. Domowe sposoby leczenia cieszą się dużą popularnością, jednak czy warto z nich korzystać? Czy istnieją środki przeciwbólowe, które bezpiecznie można podawać zwierzętom? Jak uśmierzyć ból u psa, by ulżyć mu w cierpieniu i nie wyrządzić krzywdy? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziesz w naszym poradniku.

Poznaj objawy bólu u psa

Uważna obserwacja zwierzęcia pozwala szybko dostrzec objawy bólu czworonoga, co ma ogromny wpływ na rokowania zwierzaka, a w dodatku pozwoli mu uniknąć zbędnego cierpienia. Niestety, chociaż psy zostały udomowione ponad 20 tysięcy lat temu, wciąż przejawiają zachowania świadczące o życiu w ich środowisku naturalnym. Jednym z nich jest ukrywanie bólu. Skąd takie mechanizmy? Kiedy czworonogi musiały same zadbać o pokarm dla siebie, musiały polować. Jednak, gdyby zaczęły przejawiać oznaki słabości, same szybko stałyby się ofiarami innych drapieżników.

Na szczęście opiekun dobrze znający swojego zwierzaka, dzięki starannej obserwacji jest w stanie ocenić, kiedy pies cierpi. W tej części artykułu opiszemy oznaki dolegliwości bólowych, w dalszej wyjaśnimy, jak uśmierzyć ból u psa.

Najczęstszymi objawami bólu są:

• apatia i rezygnacja lub redukcja aktywności fizycznej – cierpiący pies podobnie jak człowiek nie będzie miał ochoty na długie spacery i zabawy;
• radykalne zmiany w zachowaniu – często będzie to wycofanie, chowanie się w ustronne miejsca, ale zdarzają się także przypadki agresji, nawet u psów, które wcześniej nie przejawiały tego typu zachowań;
• uporczywe drapanie lub lizanie bolących miejsc – dość łatwo to zobaczyć, kiedy dojdzie do powstania ubytków sierści, a nawet ran i skaleczeń. Niekiedy może być to także następstwo reakcji alergicznej, jednak ocenienie tego bez konsultacji z weterynarzem jest niemożliwe. Zwierzak może też unikać dotykania tego obszaru przez człowieka, skomląc, wyjąc lub warcząc;
• brak apetytu, a niekiedy nawet niechęć do picia – wbrew pozorom wcale nie musi to wskazywać na ból brzucha;
• trudności z poruszaniem się – takie jak kulawizny, sztywność kończyn, wymuszony chód, niechęć do wchodzenia czy schodzenia ze schodów;
• objawy ze strony układu nerwowego – na przykład zwiększone ślinienie, rozszerzone źrenice, przyspieszenie pracy serca, zwiększenie liczby oddechów i podniesienie ciśnienia krwi.

Niektóre zachowania mogą być charakterystyczne dla dolegliwości bólowych w danej okolicy, na przykład u psa cierpiącego z powodu bólu ucha można zauważyć przekrzywienie głowy na jedną stronę. Wbrew pozorom cierpiące zwierzaki rzadko nadmiernie wokalizują, a raczej wycofują się i przyjmują postawy ulgowe, na przykład poprzez wygięcie grzbietu w łuk. By trafnie odpowiedzieć na pytanie, jak uśmierzyć ból u psa, należy najpierw poznać jego źródło.

Jak uśmierzyć ból u psa samodzielnie?

Zastanawiając się, jak uśmierzyć ból u psa, należy wziąć pod uwagę, że zwierzęta nie mają możliwości bezpośredniego komunikowania swoich potrzeb. Jeśli twój pupil odmawia jedzenia, nie chce się ruszać, prawdopodobnie jego dolegliwości bólowe trwają od dawna i mają stosunkowo wysokie natężenie. Zwykle człowiek cierpiący w takim stopniu, że nie może się ruszać, od razu udałby się po pomoc do specjalisty. Zwierzęta jako istoty zależne od ludzi zasługują na takie samo traktowanie.

Poza tym opiekun nieposiadający wykształcenia weterynaryjnego nie jest w stanie samodzielnie ocenić, gdzie znajduje się źródło bólu, ponieważ nierzadko ma on charakter wędrujący. Jest to niezbędne, aby stwierdzić, jak uśmierzyć ból u psa. Odpowiednio przeprowadzony wywiad pomaga lekarzowi weterynarii właściwie zdiagnozować pacjenta oraz wdrożyć odpowiednie leczenie.

Samodzielne podanie leku a problemy diagnostyczne

Leczenie przeciwbólowe stosowane samodzielnie nie tylko nie pomaga zwierzęciu, ale prowadzi do łagodzenia objawów rozwijającej się choroby, maskując ją. W przypadku małych zwierząt niezwykle istotne jest także dobranie skutecznej, ale bezpiecznej dawki leku, co w warunkach domowych przysparza niemałych trudności.

Zatrucie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi

Wiele opiekunów, zastanawiając się, jak uśmierzyć ból u psa, sięga po leki przeciwbólowe i przeciwzapalne przeznaczone dla ludzi z grupy NLPZ (niesteroidowych leków przeciwzapalnych). Są one silnie toksyczne dla czworonogów. Podając je swoim pupilom, mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Zatrucie tymi substancjami prowadzi do nieprzyjemnych dolegliwości jak:

• biegunka;
• wymioty;
• nudności;
• gorączka;
• drgawki.

Może wywołać także poważne problemy zdrowotne, w tym:

• krwawienie i owrzodzenia przewodu pokarmowego;
• uszkodzenia wątroby;
• niewydolności narządów wewnętrznych;
• śpiączkę;
• śmierć. 

Naturalne tabletki przeciwbólowe dla psa – bezpieczna alternatywa?

Czy posiadanie apteczki, w której znajduje się korzeń imbiru, kurkumy czy czarci pazur, ma sens? Roślinne napary cieszą się rosnącą popularnością i wiele osób zachwala ich właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe i rozkurczowe, jednak czy na ich działanie są jakiekolwiek dowody? Skuteczność tego typu produktów nie została odpowiednio przebadana, a co gorsza, w związku z tym, że nie mają statusu leku, nie sprawdzono również bezpieczeństwa ich stosowania. Wiele opiekunów ma błędne przekonanie o bezpieczeństwie stosowania naturalnych środków przeciwbólowych, co niestety ma niewiele wspólnego z prawdą. Jeśli zastanawiasz się, jak uśmierzyć ból u psa, to stosowanie takich preparatów nie jest mądre.

Jak uśmierzyć ból u psa? Tylko lekarz!

Nie sposób odpowiedzieć na pytanie, jak uśmierzyć ból u psa bez konsultacji ze specjalistą danego zwierzęcia. Podając leki samodzielnie, można skrzywdzić swojego pupila i doprowadzić do nieodwracalnego uszczerbku na jego zdrowiu. Nie ma żadnych środków przeciwbólowych, które będą uniwersalne i bezpieczne dla każdego zwierzęcia, dlatego, jeśli zależy ci na zdrowiu twojego psa, od razu udaj się do gabinetu weterynaryjnego.

W artykule opiszemy jak wywołać wymioty u psa, by mu nie zaszkodzić. Podpowiemy także, kiedy nie warto tego robić i pozostawić leczenie specjaliście. Dowiedz się więcej, aby udzielić swojemu psu pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia.

Wywoływanie wymiotów u psa – kiedy warto?

By zdecydować, czy w ogóle warto wywoływać wymioty u zwierzaka, należy wiedzieć, ile czasu minęło od spożycia przez niego toksycznej substancji. Jeśli pies zjadł winogrona, rodzynki, czekoladę lub gumę do żucia, torsje mogą pomóc ograniczyć rozprzestrzenianie się toksycznych substancji w organizmie.

Jednak gdy doszło do połknięcia ksylitolu czy trutki na ślimaki takie działania są co najmniej nieuzasadnione i nieskuteczne. W przypadku spożycia środków silnie drażniących jest to zdecydowanie odradzanie, ponieważ podczas zwracania substancje mogłyby dostać się do płuc.

Często wskazaniem do wywoływania wymiotów u psa jest podejrzenie spożycia przez niego trucizny. W okresie wiosenno-letnim przeważnie są to pestycydy, ale również rośliny (np. bukszpan, bluszcz, hortensja, skrzydłokwiat, konwalia majowa czy aloes). Jednak niekiedy czworonogom zdarza się połknąć ciało obce.

Część opiekunów zaczyna wtedy zastanawiać się jak wywołać wymioty u psa, by pomóc mu wydalić niepożądany przedmiot, a tymczasem powinni niezwłocznie udać się ze swoim pupilem do gabinetu weterynaryjnego! Niewielkie przedmioty takie jak wstążki, folie, śrubki lub te o ostrych końcach (na przykład igły) mogą wywoływać ryzyko niedrożności, uszkodzenia lub perforacji, czyli przebicia któregoś odcinka przewodu pokarmowego.

Zawsze, zanim zaczniesz zastanawiać się, jak wywołać wymioty u psa, skonsultuj się ze swoim lekarzem weterynarii, chociażby telefonicznie. Każda substancja trująca będzie mieć różne działanie. Trutki na szczury są niezwykle niebezpieczne i prowadzą do krwotoku wewnętrznego, którego samodzielne opanowanie jest niemożliwe.

Jak wywołać wymioty u psa w bezpieczny sposób?

Istnieje kilka metod wywoływania wymiotów u psa, które cieszą się niesłabnącą popularnością, mimo że są niezwykle szkodliwe. Zanim dowiesz się, jak wywołać wymioty u psa sprawdź, jak tego nie robić i czego nie należy stosować:

• wsadzanie zwierzakowi do gardła patyków, łyżek lub – co gorsza – palców – może jedynie zestresować psa, a z pewnością nie doprowadzi do oczyszczenia żołądka z toksycznej substancji. W dodatku przerażony czworonóg może zareagować na takie zachowania agresywnie, nawet jeśli przedtem nie przejawiał tego typu zachowań;
• podawanie psu rozpuszczonej soli kuchennej, by usunąć z ich przewodu pokarmowego trującą substancję – niestety sól sama w sobie jest trucizną dla psa, a spożycie jej, zwłaszcza w dużych ilościach często podawanych przez opiekunów, może doprowadzić do wystąpienia poważnych zatruć w przebiegu, których częste są nawet zaburzenia neurologiczne. Intoksykacja dwoma różnymi substancjami znanie utrudnia postawienie właściwej diagnozy i wdrożenie odpowiedniego leczenia, a w dodatku pogarsza rokowania pacjenta.
• podawanie sody oczyszczonej – nie należy do sposobów pozbawionych skutków ubocznych. Jej spożycie może doprowadzić do podrażnienia błon śluzowych żołądka i przełyku oraz niewydolności nerek czy wątroby.

Zatem jak wywołać wymioty u psa, by mu nie zaszkodzić? Na rynku nie ma dostępnych specjalistycznych leków do użytku domowego, a niekiedy szybka reakcja może znacznie poprawić rokowania zwierzaka. Dlatego w niektórych przypadkach warto skorzystać z wody utlenionej.

Pamiętaj jednak, że stosowanie wody utlenionej u kotów jest kategorycznie zabronione, ponieważ jej podanie mruczkom wiąże się z ogromnym ryzykiem rozwinięcia się martwicowo-wrzodziejącego zapalenia przewodu pokarmowego z krwawieniem i perforacją.

Przeprowadzana w ten sposób dekontaminacja żołądka u psa również nie jest pozbawiona zagrożenia w postaci podrażnienia oraz zapalenia błony śluzowej żołądka, jednak niekiedy to mniej szkodliwe rozwiązanie niż oczekiwanie kilkudziesięciu minut na przyjęcie przez lekarza weterynarii.

Kiedy warto wybrać się do lekarza weterynarii?

Jeśli dojdzie do spożycia substancji trującej, zawsze warto skonsultować się z profesjonalistą. Weterynarz najlepiej oceni szkodliwość danego związku dla psów i kotów oraz dobierze odpowiednio dobrane leki. Poza tym często do zjedzenia niepożądanego pożywienia dochodzi podczas nieobecności opiekunów, w związku z czym ciężko ocenić, od jak dawna trucizna znajduje się w układzie pokarmowym zwierzaka.

W przypadku niektórych produktów czy leków związki aktywne uwalniają się powoli i stopniowo, więc jeśli opiekun szybko wywoła wymioty, może się udać uniknąć zatrucia. Jednak, gdy psiak połknie szybko uwalniającą się truciznę, poza dekontaminacją żołądka niezbędne będzie także przeprowadzenie procesu detoksykacji.

Poza tym podczas wymiotów dochodzi do znacznego odwodnienia organizmu, a zastosowanie płynoterapii w warunkach domowych jest właściwie niemożliwe. Lekarz weterynarii odpowiednio dobierze rodzaj preparatu do potrzeb pacjenta.

Jak wywołuje się wymioty u psa w gabinecie weterynaryjnym? Dotychczas lekarze stosowali przede wszystkim apomorfinę, jednak obecnie coraz rzadziej się z niej korzysta. To preparat należący do grupy leków opioidowych, w związku z czym podany w zbyt dużej dawce w stosunkowo do masy ciała psa może wywołać odwrotny skutek.

Od niedawna na rynku dostępny jest ropinirol w postaci kropel do oczu. Działa podobnie do apomorfiny, wywołując mdłości i wymioty, ale po jej podaniu występuje mniej skutków ubocznych.

Nawet jeśli udało ci się samodzielnie wywołać wymioty u psa, niezbędne jest wykonanie kontrolnych badań krwi i moczu. Tylko w ten sposób weterynarz może ocenić, czy podczas zatrucia nie doszło do uszkodzenia narządów wewnętrznych.

By dowiedzieć się, jak wywołać wymioty u psa w bezpieczny sposób, skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Zastosowanie niektórych domowych sposobów może być nieskuteczne, ale również szkodliwe. Pamiętaj, że zawsze lepiej zapobiegać niż leczyć i staraj się trzymać wszystkie niebezpieczne produkty z dala od pyska psa.

W artykule wyjaśnimy, jak rozpoznać kaszel sercowy u psa oraz jakie inne objawy mogą towarzyszyć chorobom serca. Poznasz też najczęściej diagnozowane zaburzenia kardiologiczne i dowiesz się, z jakimi symptomami warto udać się do weterynarza.

Kaszel sercowy u psa – objaw choroby serca?

Kaszel sercowy u psa bywa błędnie uznawany za zakrztuszenie się, ponieważ jego napady są wyjątkowo uporczywe, a zwierzak sprawia wrażenie, jakby starał się coś odkrztusić. W przypadku niektórych schorzeń występuje głównie w czasie spoczynku, najczęściej w nocy, kiedy serce jest mniej wydolne i pracuje wolniej. Jednak przy pewnych schorzeniach będzie on występować w trakcie wysiłku fizycznego lub silnej ekscytacji i nierzadko może skończyć się omdleniem pupila.

Zazwyczaj napady kaszlu świadczą o powiększeniu serca lub płynie zbierającym się w klatce piersiowej zwierzęcia. Niestety, opiekunowie przeważnie nie łączą tego typu objawów z problemami kardiologicznymi, a zaburzeniami ze strony układu oddechowego.

Choroby serca u psa – objawy, z którymi warto udać się do lekarza

Sam fakt, że pies kaszel nie musi świadczyć o niewydolności serca, jednak w połączeniu z innymi symptomami zalecane jest przeprowadzenie badań kardiologicznych. Jakie objawy pojawiają się w przebiegu zaburzeń pracy serca psa?

Jednym z najczęstszych objawów klinicznych chorób serca jest zmniejszenie wydolności fizycznej. Dotychczasowo aktywny i energiczny czworonóg zaczyna szybko się męczyć, chociaż wciąż ma ochotę na spacery czy zabawy. Często w czasie wysiłku pojawiają się duszności, a niekiedy towarzyszy im nagły napad kaszlu sercowego u psa. Opiekunowie mogą zauważyć także trudności podczas skoków, czy pokonywania schodów, których wcześniej nie było.

Apatia, brak chęci do aktywności fizycznej czy utrata apetytu to objawy kliniczne wielu chorób i występują także przy zaburzeniach pracy serca psa. Kiedy psiaki szybciej się męczą, tracą ochotę na zabawy z innymi zwierzętami lub opiekunem, przez co zaczynają się izolować. Stają się ospałe i nie chcą jeść, co z kolei prowadzi do utraty masy ciała.

U części czworonogów pojawiają się omdlenia. Najczęściej występują one w trakcie wysiłku fizycznego lub po napadzie kaszlu sercowego u psa. Jednak u niektórych zwierząt mogą pojawić się także w sytuacjach wzbudzających silne emocje oraz w trakcie spacerów czy zabaw w upalne dni. Każda z tych okoliczności przyspiesza przepływ krwi w organizmie, wskutek czego dochodzi do niedotlenienia mózgu, a w efekcie omdlenia.

Wady wrodzone narządu – diagnostyka i leczenie psa z chorobami serca

Szacuje się, że wady wrodzone dotykają od 1 do 3% szczeniąt. W części przypadków są efektem mutacji genetycznych, ale niekiedy ich rozwój jest spowodowany działaniem szkodliwych czynników środowiskowych, toksycznych, zakaźnych, czy żywieniowych na płód w łonie matki.

Większość wad wrodzonych wykrywa się w trakcie osłuchiwania serca, płuc i tchawicy pacjenta przy pomocy stetoskopu na wizycie kontrolnej w gabinecie weterynaryjnym. Gdy lekarz usłyszy niepokojące szmery czy inne nieprawidłowości w pracy narządu szczenięcia, zwykle kieruje go na EKG, RTG klatki piersiowej lub badanie holterowskie. Zaleca się także kontrolę krwi oraz moczu.

Najczęściej wady wrodzone serca wywołujące kaszel sercowy leczy się, wykonując zabiegi chirurgiczne. Praca na tak małym organie wymaga niesamowitej precyzji i doświadczenia, dlatego tego typu operacje wykonuje się jedynie w kilku największych ośrodkach w Polsce. W przypadku, gdy szczeniak nie kwalifikuje się do zabiegu, wprowadza się farmakoterapię, którą często trzeba stosować do końca życia psa.

Arytmia serca

Arytmią określa się wszelkie nieprawidłowości w przewodzeniu impulsów elektrycznych w sercu. Do najczęściej wykrywanych rodzajów arytmii u psów można zaliczyć:

• arytmię zatokową;
• barykardię zatokową;
• tachykardię zatokową;
• zahamowanie zatokowe;
• bloki przedsionkowo-zatokowe;
• pobudzenia komorowe i nadkomorowe;
• tachyarytmię nadkomorową;
• migotanie lub trzepotanie przedsionków;
• częstoskurcz komorowy.

Oczywiście arytmie mogą być efektem chorób serca lub jego komórek mięśniowych, jednak nie zawsze to one są przyczyną. Zdarza się, że pojawią się one także w przypadku zaburzeń ze strony układu endokrynologicznego lub w przypadku choroby nowotworowej. Każda z nich będzie wymagać innego leczenia, a niektóre wcale go nie potrzebują w zależności od nasilenia nieprawidłowości oraz jej przyczyny.

Kardiomiopatia rozstrzeniowa

Kardiomiopatia rozstrzeniowa to efekt zmniejszenia elastyczności komory serca, co sprawia, że maleje również jej zdolność kurczenia się. Najczęściej dotyka to lewej strony, w związku z czym krew jest nieprawidłowo pompowana do aorty, a w konsekwencji do całego organizmu psa. W wyniku tych nieprawidłowości często dochodzi do rozwoju niewydolności zastawek. Ta niezwykle groźna choroba najczęściej dotyka przedstawicieli ras olbrzymich w wieku od 4 do 8 lat i może prowadzić do licznych powikłań, dlatego nigdy nie powinno się lekceważyć kaszlu sercowego u psa.

Endokardioza zastawki dwudzielnej

To zaburzenie, które jest efektem zmian degeneracyjnych powstałych na zastawce między lewym przedsionkiem i komorą serca. Wraz z rozwojem choroby dochodzi do powiększenia przedsionka, który zaczyna uciskać na tchawicę i powodować kaszel sercowy u psa. To schorzenie dotykające niemalże co trzeciego psa po 12. roku życia. Najczęściej chorują przedstawiciele małych ras, ale nierzadko endokardiozę diagnozuje się także u 10–12-kilogramowych kundelków.

Kaszel u psa może świadczyć o chorym sercu!

Kaszel sercowy u psa może być efektem poważnych chorób serca, jednak pamiętaj, że tego typu objaw należy zawsze skonsultować z weterynarzem. Niekiedy zwierzak w ten sposób próbuje wydalić z tchawicy pasożyta lub ma inne problemy ze zdrowiem, których nie sposób zdiagnozować i wyleczyć samodzielnie.

W artykule wyjaśnimy, czym jest refluks u psa oraz jakie są jego objawy. Poznasz też możliwe przyczyny tej dolegliwości i powikłania, do których może prowadzić brak leczenia. Dowiesz się również, w jaki sposób przebiega proces diagnostyczny i dalsze postępowanie weterynaryjne.

Czym jest refluks i choroba refluksowa?

U zdrowego psa treść w układzie pokarmowym powinna być przesuwana tylko w jednym kierunku, czyli w stronę jelita cienkiego. Jednak czasem ten mechanizm zostaje zaburzony, w wyniku czego dochodzi do cofnięcia się mieszanki żółci, kwasów żółciowych oraz soku trzustkowego z dwunastnicy do żołądka, gdzie substancje te łączą się z kwasem solnym oraz pepsyną, a następnie wraz z treścią żołądkowej mogą być zarzucane nawet do końcowej części przełyku.

Wyróżnia się trzy rodzaje refluksu u psa:

• refluks dwunastniczo-żołądkowy, czyli stan, w którym treść pokarmowa cofa się z dwunastnicy przez odźwiernik do żołądka;
• refluks żołądkowo-przełykowy to sytuacja, w której treść przesuwa się z żołądka do przełyku;
• refluks dwunastniczo-żołądkowo-przełykowy występuje, kiedy dojdzie do połączenia obu dolegliwości.

Określenie refluks dotyczy jedynie patologicznego cofania się treści żołądka lub dwunastnicy. W przypadku, kiedy w wyniku tych dolegliwości dojdzie do zmian w tkankach oraz pojawienia się pozostałych niepokojących objawów mowa o chorobie refluksowej. Wyróżnia się jej następujące rodzaje:

• choroba refluksowa dwunastniczo-żołądkowa;
• choroba refluksowa żołądkowo-przełykowa nazywana również chorobą refluksową przełyku;
• choroba refluksowa dwunastniczo-żołądkowo-przełykowa.

Niektórzy pacjenci cierpią także z powodu regurgitacji, czyli nasilonego refluksu u psa, który polega na cofnięciu się treści pokarmowej aż do gardła, czego efektem jest nieprzyjemny smak oraz uczucie nadmiaru śliny w jamie ustnej.

Objawy zgagi, refluksu i choroby refluksowej

Najbardziej widoczne objawy refluksu u psa pochodzą z górnych części przewodu pokarmowego. Należą do nich przede wszystkim:

• nudności, podczas których czworonóg mlaska i charakterystycznie porusza językiem;
• wymioty zarówno na czczo, jak i między posiłkami. Przeważnie można w nich zauważyć znaczne ilości śluzu, często przyjmują też pomarańczową barwę ze względu na zawartość żółci;
• uczucie pieczenia w żołądku, które może objawiać się wyciem lub przyjmowaniem nietypowej dla psa pozy;
• ból w okolicach klatki piersiowej, mogący powodować wokalizację, ale również apatię i niechęć do ruchu;
• kaszel, odłykanie, odkrztuszanie pienistej wydzieliny i odbijanie gazów.

Objawy ze strony układu oddechowego

Poza tym u niektórych pacjentów dochodzi do uszkodzenia szkliwa oraz paradontozy wskutek działania kwasu żołądkowego. Niekiedy pojawiają się także objawy ze strony układu oddechowego, na przykład:

• kaszel;
• wyciek z nosa;
• chrypka;
• charczenie.

W przypadku pojawienia się jakiegokolwiek z wyżej wymienionych symptomów u swojego psa należy od razu udać się do gabinetu weterynaryjnego.

Przyczyną refluksu u psa nie muszą być choroby przewodu pokarmowego!

Jeśli zarzucanie treści z dwunastnicy do żołądka i przełyku psa zdarza się rzadko, jedynie między posiłkami i nie towarzyszą temu inne niepokojące objawy, nie ma powodu do obaw. Ciężko określić jednoznaczną przyczynę nawracającego refluksu u psa, ponieważ niekiedy jest czynnikiem odpowiedzialnym za wywołanie choroby, a w innych wypadkach stanowi objaw różnych schorzeń. Najczęściej wiąże się z zaburzeniami motoryki przewodu pokarmowego, takimi jak:

• migrujące skurcze antyperystaltyczne, przesuwające treść pokarmową w odwrotnym kierunku;
• relaksacja dolnego zwieracza przełyku lub odźwiernika, która umożliwia swobodny przepływ treści pokarmowej do przełyku i żołądka;
• zwolnienie lub zmniejszenie siły częstotliwości skurczów perystaltycznych, a w konsekwencji spowolnienie opróżniania żołądka;
• nieprawidłowości w budowie odźwiernika;
• wrodzona lub nabyta przepuklina wślizgowa rozworu przełykowego.

Jednak refluks u psa może wskazywać także na inne poważne schorzenia. Należą do nich między innymi nadżerki i wrzody żołądka, które powstają wskutek ubytku nabłonka oraz błony śluzowej, a następnie warstwy mięśniowej. Na powstawanie wrzodów może mieć wpływ wiele schorzeń, na przykład mocznica, posocznica, przewlekła anemia, czy zaburzenia czynności wątroby. Objawy mogą do złudzenia przypominać chorobę refluksową, dlatego, by postawić właściwą diagnozę, niezbędna jest konsultacja z weterynarzem.

Refluks, przewlekłe wymioty, działanie substancji drażniących i różne czynniki zakaźne mogą doprowadzić do rozwinięcia się zapalenia przełyku. Do głównych objawów tego schorzenia zalicza się przede wszystkim problemy z przełykaniem, wymioty, nieprzyjemny zapach z pyska oraz utratę apetytu.

Refluks i zgaga u psa mogą pojawić się także w przypadku zmiany pH żołądka. Następuje to w przypadku nadkwasoty, a także kamicy żółciowej. Obecność kamieni jest bardzo niebezpiecznym stanem, ponieważ żółć może uszkodzić błony komórkowe i zakończenia nerwowe. Nieleczony refluks u psa może doprowadzić do rozwinięcia się choroby nowotworowej przełyku i żołądka. By zmniejszyć ryzyko powikłań, udaj się ze swoim pupilem do lekarza weterynarii od razu po zauważeniu niepokojących objawów.

Jak przebiega proces diagnostyczny?

Podstawą każdej diagnostyki jest odpowiedni wywiad. Oczekując na wizytę w gabinecie weterynaryjnym, przypomnij sobie, od kiedy występuje refluks u psa oraz inne niepokojące symptomy, a także jak przebiega ich nasilenie. Niezbędne będą także informacje o stanie zdrowia pozostałych zwierząt mieszkających w twoim domu oraz rodzaju karmy, jaką stosujesz. Zapisz też nazwy oraz dawki wszystkich leków, które podałeś pupilowi.

Po przeprowadzeniu wywiadu lekarz przejdzie do zbadania pacjenta palpacyjne i wizualnie. By ułatwić ocenę stanu zwierzaka, najlepiej przed wizytą zastosować 24-godzinną głodówkę, zwłaszcza kiedy pies wymiotuje. Następnie weterynarz zleca wykonanie pozostałych badań niezbędnych do postawienia diagnozy, do których zalicza się między innymi:

• USG jamy brzusznej;
• RTG przeglądowe i kontrastowe;
• badania endoskopowe przełyku, żołądka i dwunastnicy.

Leczenie refluksu

Podstawą leczenie jest zmiana diety. W przypadku refluksu u psa zaleca się podawanie lekkostrawnej karmy. Poza tym warto również wdrożyć do jadłospisu napar z siemienia lnianego, który działa ochronnie na śluzówkę przewodu pokarmowego i świetnie sprawdza się także w przypadku innych zaburzeń jelitowych.

Niekiedy wprowadza się również farmakoterapię środkami takimi jak:

• leki zobojętniające sok żołądkowy;
• antagoniści receptora histaminowego;
• inhibitory pompy protonowej;
• sukralfat.

Refluks u psa może być efektem chwilowych problemów trawiennych, ale również zwiastunem śmiertelnej choroby. Jego objawy są niespecyficzne i często pozostają niezauważone przez opiekunów. Jeśli zauważysz je u swojego psa, od razu udaj się do specjalisty.

W artykule przedstawimy mechanizmy powstawania jaskry u psa i rodzaje tego schorzenia. Poznasz też objawy, które powinny cię zaniepokoić. Dowiesz się także, jak przebiega proces diagnozy oraz leczenie.

Ciśnienie wewnątrzgałkowe i drogi odpływu cieczy wodnistej oka

W każdej gałce ocznej znajduje się płyn, którego zadaniem jest utrzymywanie jej odpowiedniej wielkości oraz kształtu. Jeżeli ciśnienie wyżej wymienionej cieczy mieści się w przedziale od 10 do maksymalnie 25 mmHg i nie ulega wahaniom, płyn spełnia swoją funkcję.

Co w przypadku, kiedy dojdzie do zaburzeń w działaniu tego mechanizmu? Wysokie ciśnienie wewnątrzgałkowe prowadzi do rozwinięcia się zmian zwyrodnieniowych, a nawet uszkodzeń siatkówki lub nerwu wzrokowego. To struktury, które odpowiadają za przekształcanie obrazów do sygnałów nerwowych, w związku z czym ich zniszczenie skutkuje częściową lub całkowitą utratą wzroku.

Jednak to nie jedyne zadanie cieczy wodnistej. Poza tym odżywia ona elementy, które nie są wyposażone we własny system naczyń krwionośnych, czyli soczewkę i rogówkę. Wypełnia nie tylko przednią komorę oka, między rogówką oraz tęczówką, a także tylną komorę, między tęczówką oraz soczewką.

Ciecz wodnista jest produkowana przez ciało rzęskowe. W związku z tym musi być systematycznie odprowadzana, by nie doszło do wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego, a w efekcie rozwinięcia się jaskry u psa. Jakimi drogami następuje odpływ cieczy wodnistej z oka? Oto dwie drogi:

• odpływ konwencjonalny odpowiada za odprowadzenie nawet 97% cieczy. Najpierw jest ona wydzielana do tylnej komory, gdzie obmywa soczewkę, po czym przedostaje się do przedniej komory oka. Następnie przedostaje się do kąta przesączania (tęczówkowo-twardówkowego), w którym znajduje się sieć włókien kolagenowych oraz naczyń żylnych pozbawionych krwi;
• odpływ alternatywny zwykle odpowiada za odprowadzenie maksymalnie kilku procent cieczy, ale w przypadku wdrożenia farmakoterapii niektórymi lekami może znacznie się zwiększyć. Polega na przeprowadzeniu płynu z ciała rzęskowego i naczyniówki do twardówki, a następnie do oczodołu.

Jaskra u psa – pierwsze objawy. Czy przekrwienie oka to powód to obaw?

Pierwsze objawy jaskry u psa nie są bardzo wyraźne i łatwo je przeoczyć. Zalicza się do nich między innymi delikatne przekrwienie spojówki, niewielki obrzęk gałki ocznej i łagodnie rozszerzone średnice. Wraz z rozwojem choroby symptomy te będą się nasilać, twardówka będzie mocno powiększona i zaczerwieniona, pojawi się także ból, w związku z czym zwierzę będzie mrużyć powieki, przymykać oczy i unikać dotykania głowy.

Często obserwuje się łzawienie i surowiczy wypływ, a wyżej wymienionym symptomom przeważnie towarzyszą objawy ogólnoustrojowe, czyli apatia oraz brak apetytu. Jeśli rogówka stanie się mętna i niebieskawa, bardzo szybko może dojść do ślepoty, chyba że uda się prędko obniżyć ciśnienie wewnątrzgałkowe.

Jaskra wtórna i pierwotna – różnice

Wyróżnia się kilka rodzajów jaskry u psa:

• pierwotna jaskra z otwartym kątem przesączania, której prawdopodobną przyczyną są zmiany biochemiczne w siateczce beleczkowej, wskutek czego dochodzi do zwiększenia oporu przepływu cieczy wodnistej, co z kolei prowadzi do zwiększenia ciśnienia;
• jaskra pierwotna wrodzona z zamkniętym kątem przesączania zwykle jest efektem goniodysygnezy – dysplazji więzadeł grzebieniastych, która polega na zastępowaniu tych struktur przez zniekształcone, grube płaty tkanek;
• jaskra wtórna może być efektem między innymi niedrożności kąta przesączania. To sytuacja, w której w kącie tęczówkowo-rogówkowym zalegają komórki i złogi utrudniające odpływ cieczy. Jeśli ma on prawidłową szerokość, jest to odmiana z otwartym kątem przesączania. W przypadku, gdy kąt ulega zwężaniu, by w końcu całkowicie się zamknąć mowa o jaskrze wtórnej z zamkniętym kątem przesączania;
• jaskra wtórna z blokiem źrenicy powstaje, kiedy ciecz gromadzi się w tylnej komorze oka, wskutek czego dochodzi do podwyższenia ciśnienia wewnątrz oka;
• jaskra złośliwa rozwija się, gdy ciecz przepływa w tylnym kierunku lub między siatkówką a ciałem szklistym;
• jaskra o nieznanej etiologii jest rozpoznawana, kiedy u pacjenta nakłada się kilka mechanizmów patologicznych i nie są się określić jednego odpowiedzialnego za rozwój choroby.

Rozpoznanie jaskry u psa

Rozpoznanie jaskry u psa nie jest łatwe, szczególnie że większość opiekunów nie zauważa jego pierwszych objawów i nie konsultuje się z lekarzem weterynarii. Kiedy zwierzak trafia do gabinetu z podejrzeniem jaskry, należy wykonać kilka badań diagnostycznym.

Tonometria, czyli pomiar ciśnienia śródgałkowego to badanie, które powinno zostać wykonane u każdego zwierzaka z zaczerwienieniem lub powiększeniem gałki ocznej. Ważnym elementem diagnostyki jest również gonioskopia, czyli badanie kąta przesączania pozwala ocenić, czy jest on otwarty, zamknięty, zwężony lub zablokowany. W obrazie widoczne są też nieprawidłowości takie jak ciała obce, guzy i wysięki zapalne. Z kolei oftalmoskopia pozwala wykluczyć lub potwierdzić zagłębienie tarczy nerwu wzrokowego, które jest jednym z najbardziej charakterystycznych objawów jaskry u psa.

Diagnostyka jaskry u psa

Diagnostyka choroby nie jest łatwa, ponieważ towarzyszą jej symptomy występujące również przy innych schorzeniach.Ból często pojawia się także w przebiegu zapalenia błony naczyniowej oka lub ropniu, zwichnięcie soczewki może mieć charakter pierwotny i występować u ras predysponowanych, przede wszystkim u terrierów oraz border collie. Może u nich wystąpić jaskra wrodzona. Z kolei poważne powikłania jak utrata widzenia są efektem postępu wielu różnych schorzeń.

Leczenie jaskry u psa

By leczenie jaskry u psa się powiodło, konieczna jest szybka wizyta w gabinecie weterynaryjnym. Jeśli zbyt wysokie ciśnienie w oku będzie utrzymywać się dłużej niż dobę, uratowanie wzroku w większości przypadków może okazać się niemożliwe. W przypadku, kiedy choroba jest w zaawansowanym stadium, agresywne i kosztowne leczenie w celu odzyskania wzroku jest niewskazane. Jednak, gdy istnieje szansa na zachowanie zdolności widzenia, należy podjąć próbę obniżenia ciśnienia.

Podstawą leczenia jest kontrolowanie ciśnienia wewnątrz oka, dzięki ograniczeniu wytwarzania cieczy wodnistej bądź zwiększeniu jej odpływu. By wdrożyć odpowiedni rodzaj terapii, niezbędne jest określenie odmiany jaskry u psa.

Leczenie farmakologiczne

Farmakologiczne leczenie jaskry u psa polega na podawaniu różnego rodzaju leków. Należą do nich:

• leki hamujące wytwarzanie cieczy wodnistej, głównie inhibitory anhydrazy węglanowej – enzymu znajdującego się w wyrostkach rzęskowych, który odpowiada za 50% produkcji cieczy wodnistej;
• leki wpływające na zwężenie źrenicy, przede wszystkim środki parasympatykomimetyczne, które ułatwiają proces odprowadzania cieczy wodnistej, a w efekcie obniżają ciśnienie;
• leki zwiększające odpływ cieczy, zwłaszcza środki hiperosmotyczne. Ich stosowanie prowadzi do zmniejszenia objętości ciała szklistego, a w konsekwencji do zmniejszenia ciśnienia;
• różnego rodzaju leki chroniące komórki nerwowe, których celem jest ograniczenie czynników ryzyka, zwiększenie długości przeżycia komórek zwojowych siatkówki, a także uniknięcie ich degradacji.

Leczenie chirurgiczne

Leczenie operacyjne często jest jedyną opcją całkowitego wyleczenia jaskry u psa. U niektórych pacjentów łączy się farmakoterapię z operacją. W przypadku, gdy istnieje szansa na zachowanie wzroku, lekarze weterynarii wykonują zabiegi polegające na zwiększeniu odpływu cieczy wodnistej z oka, takie jak gonioimplantacja i filtrowanie, bądź zmniejszeniu produkcji płynu, czyli cyklofotokoagulacja. Niestety, jeśli choroba jest zaawansowana, pozostaje usunięcie gałki ocznej wraz z trzecią powieką i spojówką.

Jaskra u psa jest poważnym schorzeniem, które rozwija się bardzo szybko, a jego symptomy często pozostają niezauważone. Jeśli zauważyłeś u swojego pupila niepokojące objawy w obrębie oka, jak najprędzej pędź z nim do weterynarza, by zwiększyć szanse na uratowanie wzroku.