Razbora borneańska jest bardzo popularnym gatunkiem wśród miłośników tak zwanych nanoakwariów, czyli bardzo małych zbiorników akwariowych. Boraras nie przepada za towarzystwem ryb innego gatunku, jest natomiast rybką wybitnie ławicową, którą poleca się trzymać w dużych grupach.

Rasbora brigittae – skąd pochodzi? 

Boraras pochodzi z Borneo, czyli wyspy w Azji Południowo-Wschodniej. Te maleńkie rybki można spotkać przede wszystkim w niewielkich rzekach i spokojnym nurcie. Niejednokrotnie przedstawiciele tego gatunku spotykani są także w bagnach. 

Boraras brigittae – jak wygląda?

Razbora borneańska jest jednym z najmniejszych przedstawicieli rodziny karpiowatych. Jej rozmiary są naprawdę mikroskopijne, a rybka rzadko przekracza długość 2 centymetrów. Zdecydowanie rzuca się w oczy, ponieważ jej ubarwienie jest intensywnie czerwone. 

Płetwy tych ryb są transparentne, jednak w niektórych przypadkach pojawiają się na nich czarne paski. Długa czarna pręga biegnie także przez tułów ryby i w naturalnych warunkach pełni funkcje obronne. 

U samców czasami spotykane jest bardzo intensywnie czerwone, wręcz rubinowe ubarwienie. Większość razbor ma jednak odcień czerwieni, który wpada w kolor pomarańczowy. 

W tym gatunku zachodzi niewielki dymorfizm płciowy. Samice są nieco bardziej okrągłe w okolicach brzucha i nieco większe. Samce są natomiast smuklejsze, ale zwykle intensywniej wybarwione. 

Razbory borneańskie – usposobienie

W stosunku do ryb innych gatunków razbora borneańska jest raczej nieśmiała, często wręcz płochliwa. Właśnie dlatego nie zaleca się trzymania jej w akwariach towarzyskich. Świetnie natomiast będzie czuła się w dużej ławicy przedstawicieli własnego gatunku. 

Zaleca się, aby w akwarium trzymać przynajmniej 10 razbor. Wówczas będziesz mógł zaobserwować relacje w grupie, rywalizacje między samcami i inne ciekawe zachowania, o które trudno, kiedy ryb jest mniej. 

Razbora borneańska – akwarium

Malutkie razbory potrzebują zbiornika, w którym będą mogły swobodnie pływać. Dla grupy 10 ryb potrzebny ci będzie zbiornik o pojemności minimum 40 litrów. 

Filtracja w akwarium z razborami powinna być dosyć wydajna, ponieważ gatunek jest bardzo wrażliwy na wysokie stężenia azotanów. Jednocześnie niepożądane są bardzo silne prądy. W naturze rybki te żyją w akwenach rzecznych o spokojnym nurcie. 

Roślinność w akwarium z razborami powinna być bujna. Nie bój się wypełniać zbiornika kamieniami i korzeniami, które zapewnią rybkom kryjówki. 

Czy boraras może mieszkać z innymi rybkami?

Jak już wspomnieliśmy, te nieśmiałe rybki najlepiej czują się we własnym towarzystwie. Jeżeli jednak bardzo chcesz trzymać je w akwariach towarzyskich, na sąsiadów wybieraj wyłącznie te rybki, które są tylko nieznacznie od nich większe. Odpowiednie gatunki to:

• kiryski;
• otoski;
• krewetki karłowate;
• razbory plamiste.

Parametry wody dla razbory borneańskiej

Utrzymanie razbory borneańskiej w dobrej kondycji wymaga zwracania uwagi na parametry wody. Najbardziej odpowiednie dla tych ryb będą:

• temperatura: 25–28 stopni Celsjusza;
• pH: 6,5–7;
• twardość: 0–10 stopni dGH (woda bardzo miękka).

Razbora borneańska – żywienie

Razbora borneańska to rybka, która jest wszystkożerna, dlatego bardzo łatwo skomponować jej zróżnicowaną dietę. 

Koniecznie zaopatrz się w pełnowartościowy pokarm dla małych rybek. Najlepiej sprawdzi się ten w formie płatków. Razbory są naprawdę malutkie, dlatego suchy pokarm trzeba najpierw rozdrobnić. 

Dietę urozmaicaj pokarmem żywym i mrożonym. Dobrze sprawdzą się na przykład:

• larwy komara;
• zooplankton;
• drobne owady.

Pamiętaj, że jakość jedzenia i jego różnorodność ma wpływ nie tylko na układ odpornościowy rybek, ale także na intensywność ich ubarwienia. 

Rasbora brigittae – rozmnażanie

Rozmnażanie razbory borneańskiej w warunkach hodowlanych nie jest szczególnie trudne. Musisz jednak przygotować oddzielny kotnik, ponieważ ryby te mają tendencję do zjadania swojej ikry. Jeżeli razbory mieszkają w akwarium towarzyskim, jajka i narybek są narażone na zjedzenie przez inne ryby. 

Połowę zbiornika tarłowego wypełnij mchem. Nad nim umieść siatkę, która ochroni ikrę. Temperatura w zbiorniku powinna wynosić od 26 do 28 stopni Celsjusza. Zadbaj o to, aby woda była miękka i kwaśna (pH od 5 do 6,5). 

W kotniku umieść około 3–4 par. Podczas tarła samce rywalizują o względy samic. Wówczas ich kolory jeszcze bardziej się uwidaczniają. Nie musisz się martwić, razbory borneańskie to bardzo łagodne ryby, które nawet w tym szczególnym czasie nie zrobią sobie krzywdy. 

Żeby obejrzeć tarło, musisz wstać rano, ponieważ odbywa się ono niemal zawsze o wschodzie słońca. Samica składa około 50 jajek. Po 2 dniach wykluwają się larwy, które po kolejnych 48 godzinach zaczynają nieśmiało pływać w zbiorniku. 

Razbora borneańska – podsumowanie

Razbory borneańskie to bardzo malutkie i łagodne rybki. Zanim umieścisz je w swoim zbiorniku, musisz pamiętać, że masz do czynienia z rybką ławicową. Oznacza to, że razbora musi mieszkać w stadzie. Na początek sprawdzi się ławica przynajmniej 10 rybek. 

Dla ławicy 10 rybek musisz zapewnić akwarium o pojemności przynajmniej 40 litrów. Te aktywne zwierzątka wodne muszą mieć sporo miejsca do pływania oraz rośliny, w których mogą ukrywać się i spać. 

Pamiętaj, że razbora najlepiej czuje się w towarzystwie swojego własnego gatunku, jednak może zamieszkiwać akwarium z innymi małymi rybkami o przyjaznym usposobieniu. Szybkie pływanie rozbor, które mają piękne kolory, to fantastyczny obiekt do obserwacji. Być może te maluchy znajdą swój dom w twoim akwarium?

Fot. ilustracyjna: JoKrimmel via Wikipedia, CC BY-SA 4.0

Rybki bystrzyki spotykane są w bardzo wielu domowych zbiornikach akwariowych. Najpopularniejszy jest bystrzyk ozdobny, jednak w ramach tej rodziny występuje bardzo wiele różnych gatunków. Nie powinieneś mieć problemów ze znalezieniem rybki odpowiadającej swoim potrzebom. Poznaj ją bliżej!

Skąd pochodzi bystrzyk? 

Bystrzyki pochodzą z Ameryki Południowej. Ich naturalnym biotopem jest dorzecze Amazonki. Zamieszkują stosunkowo płytkie wody przybrzeżne. Niemal zawsze spotykane są w grupach. 

Bystrzyk – jakie gatunki tej rybki są najpopularniejsze?

Pod nazwą bystrzyk kryje się w istocie wiele gatunków ryby słodkowodnej. Wszystkie mają bocznie ścieśnione ciało. Dorastają do różnych rozmiarów, jednak średnia długość dorosłego osobnika wynosi od 4 do 8 centymetrów. Gatunki spotykane w domowych hodowlach to między innymi:

• bystrzyk ozdobny;
• bystrzyk piękny;
• bystrzyk ornatus;
• bystrzyk czarny;
• bystrzyk amandy;
• bystrzyk różowy;
• bystrzyk peruwiański;
• bystrzyk czerwonoplamy;
• bystrzyk Pereza;
• bystrzyk żółty;
• bystrzyk trójpręgi;
• bystrzyk z Rio;
• bystrzyk karli;
• bystrzyk dwupręgi;
• bystrzyk neonowy;
• bystrzyk czerwonopłetwy;
• bystrzyk czerwony;
• bystrzyk loretański. 

Bystrzyk – usposobienie i charakterystyka 

Bystrzyk to ryba, która w swoich naturalnych warunkach żyje w ławicach. Dlatego w akwarium również powinna mieszkać w grupach własnego gatunku. Jeżeli planujesz zakup któregoś z bystrzyków, najlepszym rozwiązaniem będzie kupienie przynajmniej 6. Ryby najlepiej czują się w ławicach złożonych z przynajmniej 10 sztuk.

To dosyć towarzyskie ryby, które chętnie wchodzą w interakcje także z przedstawicielami innych gatunków. Obserwacja naturalnych zachowań ryb z tej rodziny będzie jednak możliwa dopiero wtedy, kiedy znajdują się we własnej grupie. 

Ryba bystrzyk – jakiego akwarium potrzebuje? 

Wielkość akwarium powinna być dostosowana do konkretnego gatunku bystrzyka. Malutkie bystrzyki amandy będą czuły się dobrze w akwarium o pojemności 60 litrów. Większe odmiany potrzebują zdecydowanie większych zbiorników. Bystrzyki to stadne ryby, które muszą mieć sporo miejsca do pływania.

Wiele gatunków bystrzyka preferuje tak zwany biotop ciemnych wód, typowy dla biotopu Ameryki Południowej. Piaszczyste dno, suche liście i woda zabarwiona na herbaciany kolor to najbardziej charakterystyczne cechy takiego akwarium. Do zabarwienia wody wykorzystuje się torf w filtrze. Torf można także powiesić w siatce na ściance akwarium.

Parametry wody dla bystrzyka

Bystrzyki różnych gatunków najlepiej czują się w wodzie, która ma następujące parametry:

• temperatura: 24 do 28 stopni Celsjusza;
• pH: od 5,5 do7;
• twardość: 12 do 15 dGH.

Z kim może mieszkać bystrzyk?

Kiedy bystrzyki żyją w ławicy, wszystkie niepożądane zachowania powinny zamykać się w obrębie gatunku. To ryby, które są z reguły bardzo towarzyskie i sympatyczne. Raczej nie powinno się trzymać ich z dużo większymi towarzyszami. Zazwyczaj jednak dobrze dogadują się z gatunkami takimi jak:

• tetry;
• gupiki;
• molinezje;
• razbory;
• kiryski;
• zmienniaki;
• otoski. 

W akwariach, w których znajduje się zbyt dużo ryb, bystrzyki mogą czuć się zagubione i zestresowane. Warto więc dosyć ostrożnie dobierać obsadę. 

Żywienie bystrzyków – o czym pamiętać? 

Bystrzyk to ryba wszystkożerna, której możesz podawać dobrze zbilansowany pokarm komercyjny. Sprawdzi się zarówno ten w płatkach, jak i granulacie. Trzeba jednak koniecznie pamiętać o tym, że zbyt monotonna dieta jest niebezpieczna dla każdej ryby. Powinieneś urozmaicać codzienny jadłospis żywym i mrożonym pokarmem. Sprawdzą się:

• larwa komara (białego i czerwonego);
• rurecznik;
• ochotka;
• solowiec. 

Rozmnażanie bystrzyków w hodowli

Jeżeli chcesz wyhodować kilkadziesiąt sztuk narybku, najlepszym rozwiązaniem będzie przygotowanie akwarium tarliskowego. Zbiornik powinien mieć około 30–40 litrów pojemności. 

Podnieś nieco temperaturę wody i zadbaj o to, aby była ona miękka i kwaśna. Na 1 samicę w kotniku powinien przypadać 1 samiec. Tarło odbywa się w godzinach porannych. Czuwaj nad sytuacją, aby w odpowiednim momencie odłowić dorosłe ryby do zbiornika głównego. W przeciwnym wypadku ikra zostanie przez nie zjedzona. 

W 3. dobie wykluwają się larwy, które po 3–4 dniach wypływają i zaczynają szukać pokarmu. Narybek jest bardzo wrażliwy na światło, dlatego trzymaj go w przyciemnionym akwarium i karm mikropokarmem. 

Bystrzyk – podsumowanie

Bystrzyki to rodzina bardzo różnorodnych kolorystycznie ryb z Ameryki Południowej. Poszczególne gatunki różnią się od siebie przede wszystkim kolorami i rozmiarem. Większość z nich nadaje się dla początkujących akwarystów. Musisz pamiętać o tym, aby zapewnić im odpowiednie parametry wody i różnorodne jedzenie. A który z bystrzyków tobie spodobał się najbardziej?

Prętniki karłowate są bardzo cenione przez akwarystów, którzy lubią intensywne i różnorodne barwy w swoich zbiornikach. Od kilkudziesięciu lat te niewielkie rybki podbijają nasze serca. Jeżeli jednak myślisz, że małe ciało świadczy o niewielkich potrzebach, jesteś w dużym błędzie. Małe gurami są wrażliwe i wymagające. 

Prętnik karłowaty – pochodzenie

Prętnik karłowaty pochodzi z Azji. W naturalnych warunkach możesz spotkać go w spokojnych i dosyć płytkich wodach w Indiach, Pakistanie i Bangladeszu. 

Rybki prętniki – jak wyglądają? 

Samica prętnika karłowatego jest nieco mniejsza od samca. Długość jej ciała nie przekracza zazwyczaj 6 centymetrów, a barwę można opisać jako srebrzystoszarą. Samce osiągają około 8 centymetrów. Mają większe płetwy (ogonową i grzbietową) i są zdecydowanie ciekawiej ubarwione. Gatunki obecne w hodowlach to między innymi:

• prętnik niebieski;
• prętnik miodowy;
• prętnik rubinowy;
• prętnik czerwony. 

Prętnik karłowaty – usposobienie

Rybki tego gatunku są bardzo spokojne i zazwyczaj nie wchodzą w konflikty z innymi mieszkańcami akwarium. Potencjalna agresja może pojawić się tylko w sytuacji przerybienia oraz w sytuacji, gdy zbiornik jest za mały dla tych ryb.

Zakup wielu sztuk tego gatunku na raz nie jest polecany przez akwarystów. Karłowate gurami są towarzyskie, jednak źle czują się w dużych stadach. Dobrym wyborem będzie para lub harem złożony z samca i 2–3 samic.

Prętnik karłowaty jest wyposażony w labirynt, dlatego może oddychać także powietrzem atmosferycznym. Żyje w środkowej partii zbiornika, jednak bardzo często można zobaczyć, jak podpływa do tafli wody. 

Z kim może mieszkać prętnik karłowaty?

Rybki tego gatunku jak najbardziej można trzymać w zbiornikach ogólnych i akwariach towarzyskich. Trzeba jednak zaznaczyć, że pomimo nieśmiałego usposobienia samce potrafią być terytorialne, szczególnie w okresie tarła. Na jego gniew szczególnie narażone są inne guramiowate oraz ryby, które cechują się mocno intensywnym ubarwieniem.

Prętnik karłowaty powinien stanowić podstawę obsady. Dobrze będzie czuł się w towarzystwie mniejszych ryb ławicowych, najlepiej takich, które zamieszkują inne partie zbiornika. W charakterze sąsiadów sprawdzą się:

• bocje karłowate;
• kiryski;
• otoski;
• razbora hengela;
• brzanki;
• krewetki karłowate.

W grę wchodzą także spokojne pielęgnice. Takie rozwiązanie powinieneś jednak rozważać tylko wtedy, kiedy masz do dyspozycji naprawdę duży zbiornik akwariowy. 

Prętnik karłowaty – jakiego akwarium potrzebuje? 

Para prętników karłowatych najlepiej będzie czuła się w akwarium o pojemności wynoszącej co najmniej 54 litry. Rybki te lubią gęsto obsadzone akwaria, z rozproszonym światłem. Wskazana jest duża liczba kryjówek oraz pływające rośliny, które zapewnią tym nieśmiałym rybom spokój i bezpieczeństwo. 

W naturze rybki tego gatunku żyją w dosyć spokojnych wodach. Właśnie dlatego w akwarium warto zastosować raczej spokojne prądy. Zadbaj także o parametry wody! Optymalne warunki to: 

• 22–27 stopni Celsjusza;
• 6–7,5 pH;
• 5 do 15 dGH twardości.

Pamiętaj, że karłowate gurami to rybki labiryntowe. Właśnie dlatego ich akwarium nie powinno być całkowicie zakryte pokrywą, ale też nie powinieneś z niej rezygnować!

Podmianki wody powinny być niewielkie, ale częste. Raz w tygodniu wymieniaj od 10 do 20% całości. 

Prętnik karłowaty – żywienie

Tak jak wszystkie ryby, prętniki karłowate wymagają zrównoważonej i różnorodnej diety. Ich żywienie nie powinno jednak przysporzyć ci wielu problemów. To wszystkożerne ryby, które zadowolą się dobrej jakości pokarmem w formie granulatu lub płatków. 

Jadłospis trzeba jednak urozmaicać o pokarm żywy lub mrożony. Dobrze sprawdzą się larwy komara lub ochotka. 

Rybki prętniki – rozmnażanie

Prętniki karłowate możesz z powodzeniem rozmnażać w warunkach hodowlanych. Jeżeli rybki mają w swoim akwarium dobre warunki i są odpowiednio odżywione, będą rozmnażały się same. Większość akwarystów zaleca jednak przygotowanie oddzielnego kotnika, czyli akwarium tarliskowego. 

Zbiornik tarliskowy

Najlepiej sprawdzi się zbiornik ok. 40-litrowy, z płytką warstwą wody. Wystarczy 15–20 centymetrów. Temperatura w nim powinna wynosić 28 stopni Celsjusza. Tarło nie zawsze dochodzi do skutku. Sukces będzie bardziej prawdopodobny, jeśli w zbiorniku znajdzie się wiele drobnolistnych roślin. Konieczne będą te pływające. Na dno zbiornika połóż torf. 

Tuż przed tarłem

Przed tarłem rybki powinny dostawać dużo żywego pokarmu. Jeżeli samica stanie się grubsza w okolicach brzucha, możesz przenieść ją i partnera do oddzielnego zbiornika. Jeśli tarło się uda, samiec przystąpi do budowy gniazda. W tym czasie może być agresywny w stosunku do samicy.

Tarło prętników

Kiedy gniazdo będzie już gotowe, rybki przystąpią do tarła. To bardzo widowiskowy taniec, podczas którego wyginają się, tańczą i dotykają się wzajemnie pyszczkami. Kiedy samica wydziela ikrę, samiec zapładnia ją i po kolei przenosi w pyszczku do gniazda. Na raz może pojawić się nawet 700 zapłodnionych jajeczek. 

Na tym etapie możesz odłowić samicę do zbiornika głównego. To samiec będzie opiekował się ikrą i strzegł gniazda. Jeżeli do tarła dojdzie w zbiorniku ogólnym, będzie skutecznie odganiał od niego wszystkich mieszkańców akwarium, łącznie ze swoją niedawną partnerką. 

Pojawienie się narybku

Po około 36 godzinach gniazdo rozpada się i wypływają z niego larwy. Narybek karmi się specjalnym jedzeniem w żelu lub sproszkowanym pokarmem dla ryb. Do momentu wyczerpania się woreczka pokarmowego samiec może zostać w akwarium z setkami swoich nowo wyklutych dzieci. 

Prętnik karłowaty – cena

Te niewielkie rybki można kupić w większości sklepów akwarystycznych. Znajdziesz je także na giełdach i w hodowlach lub u prywatnych osób, które rozmnażają ryby w domu. Cena zazwyczaj nie przekracza 5 złotych. 

Prętnik karłowaty – podsumowanie 

Prętniki karłowate to bardzo urodziwe niewielkie rybki. Są jednocześnie nieśmiałe i terytorialne, dlatego ich akwarium trzeba urządzić w taki sposób, aby zapewnić im nie tylko przestrzeń, ale także bezpieczeństwo.

Rybki tego gatunku najlepiej czują się w parach. Nie zaleca się trzymania ich ani samotnie, ani w dużych stadach. Będą doskonałą ozdobą średniego zbiornika.

Akary uchodzą za ryby dla bardzo wymagających akwarystów, którzy jednocześnie dysponują przestrzenią i wiedzą. Ich niewątpliwą zaletą jest intensywne ubarwienie i piękne kolory. Akary mają dosyć wyraziste usposobienie, podobnie jak większość pielęgnic. Zdecydowanie nie powinny być umieszczane w akwarium na chybił trafił. Podpowiadamy, co warto wiedzieć o tych niezwykłych rybach. 

Akara (Andinoacara) – najpopularniejsze gatunki

W domowych zbiornikach akwariowych najczęściej można spotkać te gatunki akar:

• akara błękitna;
• akara marońska;
• akara pomarańczowa;
• akara pomarańczowopłetwa;
• akara czerwona.

Poszczególne gatunki różnią się nie tylko ubarwieniem, ale także wielkością. Akara pomarańczowopłetwa w warunkach hodowlanych może dorastać nawet do 20 centymetrów długości. Z kolei akary czerwone dorastają średnio do 8 centymetrów. 

Różne gatunki akary pochodzą z różnych części świata – Ameryki Południowej, Środkowej, ale także z Afryki. Jak widać, reprezentują bardzo różnorodne biotopy. 

Jakie jest usposobienie akary akwariowej?

Charakter ryby takiej jak akara będzie różnił się w zależności od gatunku. Szalenie popularne akary błękitne uchodzą za ryby stosunkowo łagodne jak na swój rozmiar i rodzinę. O ile zbiornik jest odpowiednio duży, mogą być trzymane z innymi rybami, które nie zmieszczą im się do pyska. 

Z kolei akara pomarańczowopłetwa to ryba niezwykle charakterna. Wśród akwarystów uchodzi wręcz za agresywną, dlatego trzeba bardzo uważać zarówno na wielkość zbiornika akwariowego, jak i na jego wyposażenie oraz obsadę. 

Akara w akwarium jednogatunkowym, czy towarzyskim?

Czy akara może mieszkać w akwarium z innymi gatunkami ryb? Tak naprawdę wszystko zależy od tego, z którym gatunkiem masz do czynienia. Niektóre akary są bardziej tolerancyjne niż inne. Trzeba jednak zaznaczyć, że każda z nich – niezależnie od odmiany – potrzebuje bardzo dużego zbiornika akwariowego. 

Dla odmian takich jak:

• akara pomarańczowopłetwa,
• akara czerwona,

zaleca się akwarium gatunkowe, czyli takie, w którym żyją tylko te konkretne akary. Pozostałe gatunki nie mają aż tak wyśrubowanych wymagań, zazwyczaj dogadują się z innymi rybami. Wybieraj jednak takie, które nie zmieszczą się w ich paszczy. 

Żadna akara nie powinna mieszkać w zbiorniku z inną pielęgnicowatą. Wyjątkiem tutaj są mniejsze i łagodniejsze gatunki, na przykład skalary czy platki. 

Jakie akwarium będzie dobre dla akary?

Optymalna wielkość akwarium dla akary

Wszystkie gatunki akary wymagają dużych zbiorników akwariowych. W tym zakresie w grę nie wchodzą żadne kompromisy. Każda akara – zarówno niewielka czerwona, jak i ogromna pomarańczowopłetwa – wymaga przestrzeni do pływania. 

Za minimalny rozmiar uznaje się zbiornik z najdłuższą ścianą o wymiarach 120 cm. Jednocześnie doświadczenia akwaryści zalecają długość przynajmniej 150 cm. To bardzo ważne – w zbyt małych akwariach ryby z tej grupy czują się bardzo źle. Nierzadko zapadają na różne choroby, są otępiałe i smutne. Jednocześnie na małej przestrzeni często dochodzi do agresji także w obrębie gatunku. 

Akara – rośliny i podłoże w akwarium

Najlepszym podłożem dla akary będzie gruboziarnisty piasek. Ryby tych gatunków mają naturalną skłonność do grzebania w nim. Z tego powodu potencjalne rośliny w akwarium powinny mieć mocne korzenie. W przeciwnym wypadku szybko zostaną wykopane. 

W akwarium mogą znaleźć się różnorodne ozdoby, które tworzą kryjówki. Dobrze sprawdzą się płaskie podłoża – na przykład kamienie. Na takich akary składają ikrę. 

Hodowla akary – parametry wody

Akara jest bardzo wrażliwa na zmiany parametrów wody i na zanieczyszczenia. Właśnie dlatego akwarium powinno być bardzo dobrze filtrowane. Konieczne są także regularne podmiany wody. Raz w tygodniu wymieniaj od 20 do 30% całości.

Dokładna temperatura będzie bardzo różna w zależności od gatunku akary. Zazwyczaj powinna wynosić od 25 do 27 stopni Celsjusza. W akwarium powinieneś zamontować grzałkę i termostat, ponieważ duże skoki temperatur nie służą tym rybom.

Optymalne parametry wody to:

• pH: 6,5 do 7,5 pH;
• twardość: 5 do 15 stopni dGH.

Co je akara? 

Żywienie wszystkich ryb z gatunku akara opiera się na podobnych zasadach. Musisz przede wszystkim pamiętać, że są to drapieżne ryby mięsożerne. Ich pokarm powinien być wysokobiałkowy.

W naturalnych warunkach ryby te żywią się owadami – zarówno larwami, jak i dorosłymi – a także skorupiakami i innymi rybami. Najlepszym rozwiązaniem będzie wybór dobrej jakości pokarmu dla pielęgnic. Sprawdzi się ten w formie granulatu albo płatków. 

Dieta nie powinna jednak być zbyt monotonna. Pamiętaj, aby urozmaicać ją żywym i mrożonym pokarmem. W tej roli świetnie sprawdzi się artemia czy ochotka. Możesz także podawać dżdżownice, najlepiej w wersji posiekanej. 

Akara – rozmnażanie

Rozmnażanie akary w niewoli nie jest łatwe, ale w dobrych warunkach może się udać. Ryby te dobierają się w monogamiczne pary samca i samicy. Ikrę składają w wykopanym przez siebie gnieździe, a następnie bardzo czule się nią opiekują. 

Narybek wykluwa się mniej więcej po 3 dniach. Potomstwo akary zaczyna samodzielnie pływać po kolejnych 3 dobach. 

Akara – podsumowanie informacji dla akwarysty

Akara to piękna pielęgnica, która zachwyca akwarystów swoim majestatycznym wyglądem. Niestety, ryby te nie są polecane początkującym akwarystom. Potrzebują bardzo dużego zbiornika. Jednocześnie niektóre gatunki wykazują się dosyć dużą agresją i nie powinny być trzymane z innymi rybami. 

Akary (podobnie jak wszystkie inne pielęgnice) łączą się w monogamiczne pary. Ich rozmnażanie w warunkach hodowlanych nie jest łatwe. Mimo wszystko ryby tych gatunków są zazwyczaj dosyć łatwo dostępne i niedrogie. Aby naprawdę dobrze się nimi zająć, trzeba jednak dysponować wiedzą akwarystyczną i przestrzenią.

Wśród akwarystów ślimaki cieszą się bardzo mieszanymi opiniami. Wiele z nich szybko się rozmnaża, co sprawia, że w krótkim czasie kolonizują całe akwarium. Ampularia są jednak wyjątkiem. To bardzo lubiane ślimaki. Nie mają dużych wymagań, dobrze się prezentują i jednocześnie oczyszczają zbiornik z glonów i martwej materii organicznej. Poznaj je bliżej.

Ślimak ampularia – występowanie

Ampularie to słodkowodne ślimaki, które można spotkać niemal w całej Amazonii. Występują licznie w wodach bieżących i stojących. Można je spotkać w:

• rzekach;
• jeziorach;
• strumieniach;
• stawach;
• potokach; 
• na terenach zalewowych. 

Ze względu na bardzo rozwiniętą populację tych mięczaków ich hodowla jest obecnie prawnie ograniczona na terenie całej Unii Europejskiej. 

Ślimaki ampularia – jak wyglądają?

Ampularie są bardzo lubiane za swoje różnorodne odmiany barwne. Dzikie odmiany spotykane w wodach Amazonii mają muszle w różnych odcieniach kolorów brązowego i żółtego. W hodowlach spotykana kolorystyka jest zdecydowanie bardziej różnorodna. Popularne są na przykład:

• ampularie niebieskie;
• amularie białe;
• ampularie fioletowe. 

Spotykane są także osobniki o czarnym ciele i białej muszli, ozdobione prążkami czy paskami. Charakterystyczną cechą mięczaków z tej rodziny są wyjątkowo długie czułki, które trzeba chronić przed rybami lubiącymi skubać inne organizmy. 

Jak oddychają ampularia?

Te gatunki ślimaków słyną z bardzo dużej odporności na trudne warunki. Natura wyposażyła je nie tylko w skrzela, ale także w płuca i syfon oddechowy. Dzięki temu ampularia doskonale radzą sobie w wodach ubogich w tlen. 

W dobrze natlenionych akwariach ślimaki również mogą wychodzić na brzeg i oddychać powietrzem atmosferycznym. Czasami można także zobaczyć, jak pływają w wodzie, z której wystaje tylko syfon w formie cienkiej rurki. 

Ślimak akwariowy ampularia – tryb życia

Ampularia to ślimaki, które prowadzą nocny tryb życia. W ciągu dnia najczęściej znajdziesz je zakopane w podłożu lub ukrywające się w zaciemnionych fragmentach zbiornika akwariowego. 

Ampularie bardzo dobrze czują się w zbiornikach razem z krewetkami. Małe skorupiaki czasami czyszczą muszle ślimaków, a nawet urządzają sobie na nich przejażdżki. Jako towarzystwo dobrze sprawdzą się także spokojne rybki. Unikaj natomiast drapieżnych i większych gatunków, które mogą podgryzać ampulariom ich długie czułki. 

Ślimaki akwariowe ampularia – w jakim zbiorniku?

Istnieje przekonanie, że ślimaki mogą mieszkać w każdym zbiorniku wodnym. W istocie – są to bardzo odporne zwierzęta, jednak doświadczeni akwaryści zalecają przynajmniej 10 litrów wody netto na jedną sztukę. 

Im większa powierzchnia dna zbiornika, tym lepiej. Ampularia to ślimaki, które oddychają zarówno w wodzie, jak i poza nią. Dodatkowo mają tendencję do uciekania z akwarium i udawania się na wycieczki. Konieczna będzie więc pokrywa. 

Jeżeli zależy ci na rozmnażaniu tych ślimaków, ustal nieco niższy poziom wody, aby mogły składać jaja tuż nad taflą. Sama woda powinna być dobrze natleniona, ponieważ odchody ślimaków prowadzą do jej zmętnienia. 

Ampularia będą czuły się najlepiej w zbiorniku z rozproszonym światłem. Koniecznie umieść w nim źródło wapnia!

Ampularia – rozmnażanie

Ampularie to ślimaki jajorodne i rozdzielnopłciowe. Jeśli chcesz rozmnażać je w warunkach domowych, musisz więc zaopatrzyć się w samca i samicę. Co ciekawe, samica może przechowywać plemniki nawet przez miesiąc.

Nie zdziw się, jeśli kupisz samicę, która po kilku tygodniach złoży w twoim akwarium dojrzałe jajeczka, które zapłodni. Populację ampularii dosyć łatwo kontrolować, ponieważ jajka są dobrze widoczne. W razie potrzeby zawsze możesz je usunąć. 

Większość gatunków ampularii składa jaja powyżej tafli wody, najczęściej na ścianie akwarium. Jest ich zazwyczaj około dwustu, składane są tuż obok siebie i na pierwszy rzut oka mogą przypominać kokon. Dbaj o to, aby jajka nie wyschły. Muszą być trzymane w ciepłym i wilgotnym środowisku, ale nie powinny być zalewane przez wodę.

Kolor kokonu z czasem zmienia się z białego na różowy, a same jajka pęcznieją. Po upływie od dwóch do czterech tygodni pojedyncze zaczynają pękać, a do wody wpadają małe ślimaki. Mają jeszcze bardzo miękkie muszle, dlatego w początkowych etapach swojego życia najczęściej zagrzebują się w podłożu, gdzie żerują. 

Poniżej tafli wody jaja składają następujące gatunki ampularii:

• asolene;
• lanistes;
• marisa.

Czym żywią się ampularie? 

Ampularia to roślinożerne ślimaki, które najczęściej spożywają glony oraz martwą materię organiczną. Potrafi także spożywać pokarm z powierzchni wody, dlatego mogą być karmione świeżymi warzywami i ziołami. 

W kontekście pokarmu warto także zaznaczyć, że odchody ślimaków bardzo zanieczyszczają wodę. Wszystko przez mikroorganizmy, które wydalane są razem z produktami przemiany materii. Trzeba więc pamiętać o tym, aby nie przekarmiać ślimaka, a jednocześnie jak najbardziej wydajnie filtrować wodę w zbiorniku.

Ampularia – zakaz hodowli

Amularia to bardzo sympatyczne i pożyteczne ślimaki akwariowe. Wiele osób chciałoby mieć je w swoim zbiorniku. Niestety, obecnie hodowla i sprzedaż tych zwierząt jak zakazana prawnie. Dlaczego? 

Zakaz obowiązuje na terenie całej Unii Europejskiej od 2012 roku. Wszystko dlatego, że ślimaki z rodziny ampularia rozprzestrzeniały się w ogromnych ilościach na terenie Hiszpanii. By ich tak dużo, że w pewnym momencie powodowały straty w uprawach ryżu. 

Jako gatunek inwazyjny ampularia powinny być bezwzględnie zwalczane wszędzie tam, gdzie się pojawią. Przepisy są jednak na tyle niejednoznaczne, że wielu hodowców nadal importuje ślimaki z rodziny ampularia. Polska obecnie uchodzi wręcz za największego importera tych mięczaków. 

Musisz jednak wiedzieć, że sprzedaż i przetrzymywanie ampularii może być ukarane karą grzywny!

Ampularia – podsumowanie 

Ślimaki akwariowe ampularie to bardzo popularne mięczaki ozdobne. Chociaż oficjalnie ich hodowla w Unii Europejskiej jest zakazana, to te zwierzęta nadal są często spotykane w zbiornikach akwariowych – także w Polsce. 

Cenione są przede wszystkim za swój ozdobny wygląd oraz usuwanie glonów akwariowych. Mogą z powodzeniem żyć zarówno w krewetkariach, jak i zbiornikach ogólnych, w których mieszkają łagodne ryby.