Niemiecka rasa konia. Które rasy z niemieckiego rynku hodowlanego cieszą się uznaniem?

niemiecka rasa konia

Bez wątpienia niemieccy hodowcy koni przyczynili się do powstania wielu znamienitych ras sportowych, a ich konie wygrywają konkursy na całym świecie, tym samym jeszcze bardziej rozsławiając regionalne hodowle. Jednak pomimo tego, że niemieccy hodowcy postawili na jeździectwo i hodowlę koni wierzchowych, to nie wszystkie niemieckie rasy są sportowe. Pośród nich znajdują się również nieco mniejsze i równie dzielne ogiery oraz klacze. Poznaj niemieckie rasy konia i dowiedz się, które są najpopularniejsze i dlaczego.

Niemieckie rasy koni – lista

Aktualnie zaliczają się do nich dwadzieścia trzy rasy koni. Oto one:

  1. Koń badeńsko-wirtemberski;
  2. Bawarski koń gorącokrwisty;
  3. Koń hanowerski;
  4. Koń holsztyński;
  5. Kasztanowaty koń szwarcwaldzki;
  6. Koń westfalski;
  7. Niemiecki kuc wierzchowy;
  8. Koń oldenburski;
  9. Koń trakeński;
  10. Niemiecki koń wierzchowy;
  11. Koniki z Dulmen (jedyne stado dzikich koni w Niemczech);
  12. Koń heski gorącokrwisty;
  13. Kuc lewitzer;
  14. Koń meklemburski;
  15. Reński koń zimnokrwisty;
  16. Reński koń gorącokrwisty;
  17. Szlezwicki koń zimnokrwisty;
  18. Południowo-niemiecki koń zimnokrwisty;
  19. Koń Thuringer;
  20. Kłusaki niemieckie;
  21. Konie wirtemberskie;
  22. Konie Zweibrucker;
  23. Koń badeńsko-wirtemberski.

Niemiecka rasa konia – Koń westfalski

Rasa koni niemieckich, która początkowo była stosowana jako zaprzęgowa przy pracach polowych, ale również znalazła szerokie zastosowanie w armii. Współcześnie to konie ujeżdżeniowe, które dobrze sprawdzają się w dyscyplinie skoków przez przeszkody o raz zawodów WKKW (Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego). Nie da się jednak ukryć, że najlepsze wyniki osiągają w jeździectwie. Ta rasa koni niemieckich występuje we wszystkich jednolitych maściach podstawowych. Najpopularniejsze umaszczenia to kasztanowata oraz gniada z białymi odmianami. Westfalczyki żyją od 25 do 30 lat.

Niemiecka rasa konia – Koń hanowerski

Koń hanowerski to gorącokrwista rasa powstała w XVIII wieku w wyniku skrzyżowania zwierząt z Hanoweru z końmi pełnej krwi angielskiej. To niezwykle szlachetny nabytek każdej stadniny. Rasa występuje we wszystkich umaszczeniach, ale zawsze muszą one być jednolite. Temperament konia hanowerskiego jest łagodny, to koń o dużej dzielności, poczciwy, zrównoważony i pojętny, dlatego idealnie pasuje do profilu czempiona. Poza tym wykazuje naturalne predyspozycje do tego, by być ujeżdżanym. To właśnie dzięki charakterowi pozbawionemu impulsywności jest uważany przez hodowców za jedną z najznamienitszych europejskich ras gorącokrwistych.

Niemiecka rasa koni – Koń holsztyński

To gorącokrwista sportowa rasa koni sportowych z Niemiec, które od lat zajmują najwyższe miejsca na podiach sportowych na całym świecie. Bez zawahania się można stwierdzić, że są naturalnie przystosowane do odnoszenia sukcesów w takich dyscyplinach jak skoki przez przeszkody czy klasyczny sport jeździecki. To duże, silne i niezwykle szlachetne wierzchowce o eleganckim wyglądzie. Powstały w wyniku licznych krzyżówek z końmi hiszpańskimi, orientalnymi, a także neapolitańskimi. To konie uważne (szybko się uczą) i chętne do współpracy z opiekunem.

Koń oldenburski

Konie oldenburskie potocznie nazywane oldenburg i oldenburger, są gorącokrwistą niemiecką rasą konia. Jej początki szacuje się na XVII wiek – powstała dzięki wysiłkom księcia Antona Günthera von Oldenburg. Importował on bowiem, wtedy traktowane jako najcenniejsze i najznakomitsze na kontynencie europejskim, konie neapolitano (neapolitańskie) i iberyjskie (hiszpańskie) posiadające krew berberską. Początkowo koń oldenburski był zaprzęgową rasą, aby na przestrzeni kilku stuleci stać się koniem sportowym, osiągającym fantastyczne w wyniki w skokach i jeździectwie. Ze względu na wygodny chód doskonale się też sprawdza w rekreacyjnej jeździe konnej.

Koń trakeński

Niemiecka rasa konia sportowego o niezwykle szlachetnym wyglądzie. Powstał wskutek połączenia mocnego kuca pruskiego z gorącokrwistym koniem pełnej krwi angielskiej, a także czystej krwi arabskiej. Doskonale sprawdza się zarówno w wyścigach, jak i konkursach ujeżdżania. Ponadto wrodzona odwaga sprawia, że jest również bardzo dobry w skokach. Ma bardzo łagodne, ale również płochliwe usposobienie, dlatego ważne, aby opiekun otoczył go odpowiednią troską, a on z pewnością będzie pojętnym i wdzięcznym uczniem. Aktualnie konie trakeńskie są jedną z najpopularniejszych ras sportowych.

Niemiecka rasa konia – niemiecki kuc wierzchowy

Niemiecki kuc wierzchowy (niem. Deutsches Reitpony, DRP) to rasa konia domowego. Kuc został wyhodowany w pierwszej połowie XX wieku w Niemczech. Zwierzę proporcjami może przypominać dużego gorącokrwistego konia. Dopuszczane są wszystkie rodzaje maści, z tym że srokate jest wyjątkowo rzadko spotykanym umaszczeniem u tej rasy. Kuc wykazuje umiejętności skoków przez przeszkody, a ponadto stosuje się go do rajdów długodystansowych.

Niemiecka rasa konia oznacza zatem naprawdę szeroki przegląd wierzchowców. Większość z tych ciężkich koni można użytkować w sporcie, ale są wśród nich również małe konie i kuce, które doskonale sprawdzają się w rekreacji.

Źródło zdjęcia : Common Good via Wikipedia, CC BY-SA 4.0

“Wzgórze psów” – o czym opowiada książka Jakuba Żulczyka?

“Wzgórze psów” - o czym opowiada książka Jakuba Żulczyka

Krótko o fabule “Wzgórza psów”

Jeśliby wierzyć słowom Wydawcy, należąca do nowej prozy polskiej, książka autorstwa Jakuba Żulczyka, opowiada o lokalnej społeczności zamieszkującej “zimną, ciemną warmińsko-mazurską prowincję”. Życie mieszkańców tego regionu w połączeniu z miejscowymi antagonizmami i legendami stanowi niezwykłe tło mrocznych wydarzeń. Wielkomiejskiemu zgiełkowi przeciwstawiony zostaje tu obraz prowincjonalnego miasteczka – Zyborka, w którym zdawać by się mogło, że życie upływa nadzwyczaj spokojnie. Nic bardziej mylnego. W powieści nie brakuje tajemniczych zaginięć ludzi, makabrycznych okoliczności ich odnalezienia, dramatów rodzinnych oraz losów jednostek uwikłanych w sieć miejscowych, niejednokrotnie skomplikowanych układów.

Główny bohater powieści Jakuba Żulczyka – Mikołaj Głowacki – to pisarz-amator, którego poznajemy, gdy znajduje się w momencie kryzysu twórczego. Choć impas pisarski znacząco mu dokucza, nie przyjeżdża on na prowincję wyłącznie z artystycznych pobudek, szukając inspiracji czy natchnienia do stworzenia kolejnego swego dzieła. Do przyjazdu na Warmię i Mazury zmusiła go bowiem utrata pracy w Warszawie, nieciekawa sytuacja finansowa, niemożność spłacenia zaciągniętych długów oraz rozliczenia dotychczasowych zobowiązań… Dużo tego. Na prowincji jednak nasz bohater łatwo zapomina o swoich problemach i życiu, jakie wiódł w stolicy. Głowacki wraca do rodzinnego domu, despotycznego ojca, który znęcał się nad żoną i rodziną, wreszcie wraca też do atmosfery samego miejsca – enigmatycznej, skomplikowanej i nie zawsze zrozumiałej dla kogoś z zewnątrz…

Okazuje się bowiem, że życie w miasteczku komplikują liczne lokalne układy polityczne i obecność sympatyzujących ze sobą (bądź też nie) ugrupowania i stron, jakie ukształtowały się pomiędzy miejscowymi. Wplątany w sieć lokalnych antagonizmów pisarz wraz ze swoją żoną, która również porzuciła dotychczasowy tryb życia i osiada w Zyborku, stają się świadkami negatywnych, widocznych niemalże gołym okiem, skutków minionej transformacji i niekorzystnych dla lokalnej społeczności rezultatów upadłych już projektów dawnego kapitalizmu.

Małe miasteczko to tytułowe Wzgórze psów – audiobook, podobnie jak i wersja drukowana książki – ukazuje bowiem, że prywatyzacja niewielkiej prowincji (na przykładzie wprawdzie mało fikcyjnego warmińsko-mazurskiego miasteczka) doprowadzą ją nieubłaganie do niespotykanej wcześniej ruiny, a miejscowa społeczność wiedzie tu tzw. “psi żywot” – wszystko dzieje się w powieści tuż obok tajemniczych zbrodni, ludzkich zaginięć w niewyjaśnionych okolicznościach i stereotypowych, małomiasteczkowych dramatów, typowych blokowisk z wielkiej płyty, dawnych PGR-ów i dalekosiężnych planów skorumpowanych władz lokalnych, mających za nic przyszłość swoich wyborców zamieszkujących podległe im miasteczka i wsie.

“Wzgórze psów” to pod względem gatunkowym thriller, kryminał. W książce nie brakuje elementów tajemniczego, zbrodniczego półświatka. Nielegalne konszachty, zniknięcia, grupy bandytów i przestępców, złodziei, lokalna mafia. Świat, jaki serwuje w powieści Jakub Żulczyk to świat dosadnej brutalności, a przy tym świat dzisiejszych dwudziesto- i trzydziestolatków – zaplątanych we własne wybory życiowe, kredyty hipoteczne w obcej walucie oraz marzenia o lepszym, wygodnym życiu. Zybork jest zaś miejscem ciemnym, pełnym złej energii, w którym – jak w zwierciadle – odbija się obraz współczesnej, polskiej rzeczywistości… gdzie teraźniejszość w wyraźny sposób splata się z przeszłością, ale również troską i obawą o przyszłość.

Wyróżnienia i nagrody

“Wzgórze psów” Jakuba Żulczyka – podobnie jak inne audiobooki, kryminały i publikacje jego autorstwa – zebrało pozytywne, wysoko wartościujące opinie. Wydawnictwo “Świat Książki”, jak również sam autor, nagrodzeni zostali licznymi wyróżnieniami. Do najważniejszych z nich zaliczyć można m.in.: w 2017 roku (tj. w roku premiery książki) tytuł Książki Roku (na portalu czytelniczym Lubimyczytać.pl i pod jego patronatem) oraz Literacką Nagrodę Warmii i Mazur. Rok później (tj. w 2018 roku) publikacja została doceniona w kategorii proza i uzyskała Nagrodę Literacką miasta stołecznego Warszawy.

Kilka słów o autorze

Jakub Żulczyk urodził się w 1984 roku, pochodzi z Mazur. Uchodzi za jednego z najciekawszych, ale również najbardziej kontrowersyjnych współczesnych pisarzy polskich. Jest autorem wielu nagrodzonych powieści – “Zrób mi jakąś krzywdę” (2004 r.), “Radio Armageddon” (2008 r.), “Instytut” (2010 r.), cykl “Zmorojewo” (2011 r.), “Ślepnąc od świateł” (2014 r.) oraz najnowszej “Informacja zwrotna” (2021 r.)

Jaką karmę dla szczeniaka wybrać? Sprawdź, jak żywić młodego psa w kluczowym okresie jego życia

jaka karma dla szczeniaka

Żywienie ma ogromne znaczenie w kluczowym okresie życia psa, dlatego warto podejść do tematu holistycznie. Na rynku można spotkać bardzo dużo karm dla szczeniąt, dlatego powinieneś poznać podstawy wiedzy na temat żywieniowych potrzeb psich maluchów. W ten sposób zyskasz umiejętność analizy składów i wybierzesz karmę, która najbardziej odpowiada waszym wspólnym potrzebom. Jaka karma dla szczeniaka będzie najlepsza?

Przechodzenie z mleka matki na pierwszą karmę

Przez pierwsze cztery tygodnie życia podstawą diety szczeniaka jest mleko matki. Zapewnia ono nie tylko wszystkie potrzebne składniki odżywcze. Szczenięta podczas picia wydzieliny z sutków zyskują również przeciwciała, które zapewniają im odporność. Drogą pokarmową transferowane są hormony. Mniej więcej w czwartym tygodniu życia zwierzęta zaczynają interesować się pokarmem innym niż mleko matki. Jeżeli opiekujesz się psią mamą i jej dziećmi, możesz w tym momencie zacząć przygotowania do zmiany żywienia.

Jaką karmę dla szczeniaka wybrać tuż po odsadzeniu? Na początku możesz zdecydować się na karmę mokrą lub półwilgotną. Najważniejsze, aby była zbilansowana i zawierała wszystkie potrzebne zwierzęciu składniki odżywcze.

Jaką karmę dla szczeniaka wybrać?

Młode psy w pierwszym roku życia mają bardzo szczególne potrzeby żywieniowe. Właśnie dlatego, wybierając karmę, zawsze decyduj się na tę, która jest określana jako „junior” albo „puppy”. To sygnał, że producent dostosował składniki do wieku zwierzęcia.

Oczywiście tutaj tak samo, jak w przypadku dorosłych czworonogów, kieruj się przede wszystkim składem. Jaką karmę dla szczeniaka wybrać? Mały piesek jest mięsożercą, dlatego to właśnie mięso mięśniowe i podroby powinny znajdować się na początku składu. Unikaj receptur opartych na zbożach czy ryżu. Zapotrzebowanie na węglowodany powinno być pokrywane poprzez dodanie do karmy warzyw. Unikaj także konserwantów, wzmacniaczy smaku i sztucznych barwników.

Dobra karma dla szczeniaka może być mokra albo sucha. Kompromisem może okazać się karma półwilgotna. Coraz więcej firmy decyduje się na wprowadzenie jej do sprzedaży. Bardzo dobrze sprawdza się u małych psów, dla których granulki karmy suchej mogłyby okazać się po prostu za twarde.

Karma dla szczeniaka a wielkość rasy

W sklepach zoologicznych można spotkać karmy dla dużych ras, małych ras, a nawet dla ras średnich. Niektórzy producenci oferują kilkadziesiąt rodzajów karm przeznaczonych dla konkretnej rasy. Czy na takie rozróżnienie w ogóle powinno się zwracać uwagę?

I tak, i nie. To jaką karmę dla szczeniaka wybrać? Podstawowe potrzeby żywieniowe szczeniąt są takie same dla wszystkich przedstawicieli gatunku Canis familiaris. Z drugiej strony poszczególne rasy różnią się od siebie między innymi wielkością czy budową zgryzu. Suche karmy przeznaczone dla ras dużych mają większe granulki niż te dla małych psów. Znacznie ułatwia to pobieranie pokarmu.

Zapotrzebowanie młodych psów na składniki odżywcze

Sprawdź, jaką karmę dla szczeniaka wybrać, analizując skład.

Białko w diecie szczeniaka

Zawartość białka w karmie dla szczeniaka powinna być inna niż w karmie dla dorosłego. W pierwszej fazie wzrostu, czyli w okresie od czternastego tygodnia życia zapotrzebowanie na białko wynosi aż 25% w suchej masie. Z czasem zmniejsza się do 20%. W przypadku małych ras wartości te są wyższe, co wynika z tempa wzrostu i metabolizmu. Warto pamiętać, że prawidłowy rozwój zapewnią zwierzęciu białka pochodzące z różnorodnego mięsa mięśniowego i podrobów. Twory takie jak produkty pochodzenia zwierzęcego czy hydrolizowane białko nie spełniają tej funkcji.

Tłuszcz w diecie szczeniaka

Wielu opiekunów odruchowo sięga po karmy o obniżonej zawartości tłuszczu. Oczywiście takie rozwiązania moją swoje zastosowanie w przypadku chorób – na przykład niewydolności trzustki. Nie jest to zbyt dobry pomysł szczególnie w przypadku szczeniąt. Jaką karmę dla szczeniaka wybrać?

Tłuszcz pełni bardzo ważną funkcję w odżywieniu psów w pierwszych miesiącach życia. Jest on skoncentrowanym źródłem energii, które dostarcza organizmowi bardzo cennych kwasów tłuszczowych. W suchej masie karmy powinno znaleźć się przynajmniej 8,5% tłuszczu. Warto wybierać także karmy zawierające kwasy omega-3. Cenną pozycją w składzie będzie olej z łososia, który dostarcza ważnych kwasów DHA i EPA w dawce 0,05 g. 

Wapń i fosfor w diecie szczeniaka

Stosunek wapnia do fosforu jest jednym z najważniejszych parametrów, na które trzeba zwrócić uwagę przy wyborze karmy dla psa przed dwunastym miesiącem życia. Ich odpowiednie proporcje będą kluczowe dla prawidłowego rozwoju zwierzęcia. Stosunek Ca do P powinien wynosić:

  • od 1:1 do 1,6:1 w przypadku psów przed 14. tygodniem życia;
  • od 1:1 do 1,8:1 w przypadku psów powyżej 14. tygodnia życia.

Szczenięta ras dużych nie powinny otrzymywać więcej wapnia niż to potrzebne. Może to prowadzić do licznych problemów z układem ruchu, na przykład do dysplazji lub choroby zwyrodnieniowej stawów. Z kolei niedobór prowadzi do osteoporozy i osłabienia kości.

Częstotliwość karmienia szczeniąt

Dorosły pies powinien jeść 1–2 razy dziennie, najlepiej w równych odstępach czasu. W przypadku szczeniąt, szczególnie w pierwszych dwóch miesiącach życia sprawa jest nieco bardziej skomplikowana. Ważne jest nie tylko, jaką karmę dla szczeniaka wybrać, ale też, jak ją podawać. Aby układ pokarmowy miał szansę zadziałać prawidłowo, pupil w wiek szczenięcym powinien dostawać posiłki nawet cztery razy dziennie.

Warto przyjąć następujący schemat karmienia:

  • 6–8 tydzień życia – około pięciu niewielkich porcji;
  • po trzecim miesiącu życia – około czterech razy na dobę;
  • po piątym miesiącu życia – tu zmniejszamy ilość posiłków do trzech na dobę.
  • po siódmym miesiącu życia – w tym okresie szczeniak może już jeść jak dorosły pies, czyli dwa razy dziennie.

Pamiętaj, że psy dużych ras, także szczenięta, są narażone na niebezpieczny skręt żołądka. Nigdy więc nie wychodzi na aktywny spacer czy trening na godzinę po zjedzeniu przez psa obiadu.

Jaką karmę dla szczeniaka wybrać? Podsumowanie

Żywienie szczeniaka wymaga dobrej kompozycji różnych składników odżywczych. Właśnie dlatego wiele osób zwraca się po poradę do lekarza weterynarii. Zdecydowanie lepszym pomysłem będzie konsultacje z dietetykiem psów i kotów, który pomoże dobrać indywidualną dietę dla szczenięcia. Zrób to zwłaszcza, jeśli nie wiesz, jaką karmę dla szczeniaka wybrać. W ten sposób przyczynisz się do zdrowia szczenięcia i do jego prawidłowego rozwoju.

Czym karmić kota oprócz karmy sklepowej? Pomysły na posiłki dla kotów

czym karmić kota oprócz karmy

Czy gotowe karmy to jedyny sposób żywienia kotów? Czym karmić kota oprócz karmy suchej i mokrej, jeśli nie jesteś przekonany do gotowych produktów? Sprawdź, jak powinna wyglądać dobrze zbilansowana kocia dieta i czego tak naprawdę potrzebują koty.

Czym karmić kota oprócz karmy – rodzaje żywienia

Bez wątpienia najwygodniejszym i najszybszym sposobem jest podanie kotu gotowego posiłku. Mokra karma i sucha karma zawierają w sobie wszystkie niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu składniki. Jednak wielu opiekunów woli mieć pełną kontrolę nad tym, co znajduje się w misce kota. Z tego powodu rośnie zainteresowanie innymi formami żywienia kotów. Czym karmić kota oprócz karmy mokrej i suchej? Dużą popularnością cieszą się posiłki samodzielnie przygotowywane w domu.

Jedną z popularnych diet jest podawanie zwierzakowi gotowanych produktów pochodzenia zwierzęcego. Koty jako mięsożercy potrzebują mięsa i podrobów w diecie, ale również warzyw, które uzupełnią ją o niezbędne witaminy i minerały. Ich niewielki dodatek powinien znaleźć się kociej diecie.

Hodowcy kotów zwracają uwagę na liczne korzyści zdrowotne, jakie niesie ze sobą wprowadzenie diety BARF. Dieta oparta jest przede wszystkim na surowym mięsie. Przodek kota domowego żywił się głównie drobnymi gryzoniami, jak np. myszy, dlatego uważa się, że taki posiłek zawiera wszelkie składniki odżywcze potrzebne kotu.

Jak skomponować posiłek dla kota w domu?

Niezależnie od tego, który rodzaj diety wybierzesz dla swojego mruczka, musisz wiedzieć dokładnie, co i w jakich proporcjach powinno się w niej znaleźć. Zachowanie odpowiednich proporcji pomoże uniknąć groźnych niedoborów żywieniowych, które mogą skutkować rozwojem wielu chorób. Co zatem dawać pupilowi do jedzenia i czym karmić kota oprócz karmy gotowej? W kociej diecie należy unikać wypełniaczy pod postacią węglowodanów.

Mięso

Czym karmić kota oprócz karmy ze sklepu? Największym kocim przysmakiem jest oczywiście mięso. W zależności od preferencji smakowych kotu można podawać mięso z kurczaka, indyka, cielęcinę, królika czy ryby np. dorsza. Wartościowa dla kota jest wołowina, która zawiera spore ilości tauryny, najważniejszego aminokwasu w kociej diecie. Wołowina nie jest jednak polecana ze względu na tłuszcz, a także ryzyko wystąpienia różnych chorób, m.in. zakażenia włośnicą. Jeśli decydujesz się na podawanie mięsa w formie surowej, pamiętaj, by kupować je tylko ze sprawdzonego źródła!

Podroby

Koty uwielbiają wszelkie podroby. Szczególnie korzystnie jest podawać pupilowi serca i żołądki, najlepiej z treścią. W takiej formie dostarczają dodatkowych składników odżywczych. Należy unikać nadmiernego podawania kotu wątróbki. Może być ona groźna dla naszego pupila z uwagi na duże nasycenie witaminami. Zbyt częste spożycie może prowadzić do hiperwitaminozy. Podroby powinny zajmować nie więcej niż 15–20% objętości posiłku.

Warzywa

Dieta kota musi być urozmaicona. Niewielki dodatek warzyw w diecie twojego zwierzęcia wpłynie korzystnie na przewód pokarmowy. Kot powinien zjadać niedużą ilość warzyw w każdym posiłku. Najczęściej podaje się ugotowaną marchew, ale z powodzeniem do karmy można dodać też buraki, pietruszkę, a nawet dynię. Warzywny dodatek do pokarmu powinien być podawany w formie ugotowanej.

Jaja

Jaja nie mogą być podstawą domowej karmy. Twoje zwierzę potrzebuje przede wszystkim pokarmów na bazie mięsa. Jajka mogą być ciekawym dodatkiem do jedzenia, zarówno w formie ugotowanej, jak i surowej. Szczególnie surowe żółtko można raz na jakiś czas dodać do jedzenia.

Suplementy dla kota

Większość kotów bez problemu zjada domowe jedzenie. Obróbka termiczna pozbawia niestety produkty wielu cennych składników. Posiłek oparty na gotowanych produktach nie jest w pełni kompletny i zbilansowany. Aby taki był, należy do karmy dodać odpowiednie suplementy. Dobrze sprawdzają się sproszkowane skorupki jaj, które uzupełniają wapno w diecie. Drożdże browarnicze zapewniają odpowiednią ilość witamin z grupy B, a dodatek oleju, np. z łososia, zapewnia cenne kwasy omega-3 i omega-6.

Co pije kot?

Wbrew powszechnemu przekonaniu, koty nie powinny pić krowiego mleka. Po okresie odsadzenia od matki kocięta nie potrzebują już mleka. Układ pokarmowy tych zwierząt przestaje produkować enzym odpowiedzialny za trawienie mleka. Koty powinny pić wodę, która jest bardzo ważna w ich diecie. Z natury piją mało, dlatego można pokusić się o zakup specjalnej fontanny, z której większość mruczków korzysta chętnie.

Czym karmić kota oprócz karmy – jaka dieta jest najlepsza?

Ciężko jednoznacznie stwierdzić, czym karmić kota, by był to jak najbardziej odpowiedni sposób żywienia. Jedzenie dla kota musi być przede wszystkim odpowiednio zbilansowane. Karmy gotowe zawierają wszystkie niezbędne składniki żywieniowe. Oprócz mokrej karmy dostępna jest także sucha karma, która sprawdza się również jako przekąska dla kota. Jeśli jednak zastanawiasz się, czym karmić kota oprócz karmy sklepowej, możesz samodzielnie przygotowywać posiłki w domu. Postawą takiej diety zawsze powinno być mięso.

Kot jest zwierzęciem mięsożernym, dlatego powinien głównie jeść mięso. Jeśli nie chcesz swojego kota żywić gotową karmą, zawsze można postawić na domowe posiłki. Źle skomponowana dieta może jednak objawiać się biegunką, dlatego należy obserwować zachowanie zwierzęcia i zawartość kuwety. Jeśli masz wątpliwości, zasięgnij porady dietetyka lub weterynarza.

Czym karmić psa? Najważniejsze informacje, jak prawidłowo skomponować psi jadłospis

czym karmić psa

Odpowiednio skomponowany pokarm odgrywa bardzo ważną rolę w życiu psa. To od diety zależy w dużej mierze zdrowie naszego pupila. Czym karmić psa, żeby nie dopuścić do niedoborów żywieniowych? Dowiedz się, w jaki sposób zadbać o przewód pokarmowy swojego pupila.

Czym karmić psa – składniki pokarmowe w diecie czworonoga

Psy to mięsożercy, jednak dieta oparta tylko na mięsie nie jest w pełni zdrowa dla czworonogów. Pokarm musi być odpowiednio zbilansowany i bogaty w różne składniki pokarmowe. Czym karmić psa, by zapewnić mu wszystkie niezbędne składniki? Oto najważniejsze substancje:

  • białko, zwłaszcza pochodzenia zwierzęcego – dostarcza psu niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania aminokwasów; szczególnie ważny jest tryptofan;
  • tłuszcze – zapewniają niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, w szczególności omega-3 i omega-6;
  • witaminy, mikro- i makroelementy – dostępne dla psów pod postacią warzyw i owoców, powinny stanowić dodatek do diety;
  • węglowodany – mogą, choć nie muszą znaleźć się w psiej diecie; są dopełnieniem domowych posiłków, pies może spożywać je pod postacią ziemniaków, kasz lub makaronu.

Czym karmić psa – rodzaje karm gotowych dla psów

Istnieje kilka sposobów karmienia czworonogów. Najbardziej popularnym z nich jest podawanie psu gotowych, pełnoporcjowych posiłków w postaci karmy mokrej lub suchej. Składniki odżywcze są dopasowane do wieku psa. Inny skład posiada karma dla szczeniąt, a inny dla psów dorosłych. Karma mokra cechuje się wysoką strawnością, a same psy spożywają ją chętnie. Wybierając ten sposób odżywiania, szczególną uwagę trzeba zwrócić na jej skład. Musi pokrywać zapotrzebowanie zwierzaka na substancje odżywcze oraz zawierać wysokiej klasy mięso i podroby.

Sucha karma jest wygodna w podaniu, odpowiednio przechowywana posiada długą przydatność do spożycia. Karma sucha jest polecana dla psów, które bardzo nie lubią myć zębów. Przyczynia się bowiem do usuwania płytki nazębnej. Nie zastąpi oczywiście samego mycia, jednak może nieco opóźniać tworzenie się kamienia i rozwój próchnicy. Sucha karma dostarcza niezbędnych składników mineralnych w diecie psa, może być stosowana jako samodzielny posiłek. W suchej karmie nie powinno być dodatku zbóż, chyba że są bezglutenowe, jak np. gryka, owies, proso czy ryż.

Czym karmić psa – dieta BARF i dieta domowa

Samodzielne przygotowywanie posiłków dla psa jest czasochłonne, dlatego tak niewiele osób decyduje się na ten sposób żywienia. Należy bowiem dokładnie wiedzieć, czym karmić psa w domowych warunkach. W ostatnim czasie wskazuje się na dużą popularność diety BARF opartej głównie na surowym mięsie, kościach i podrobach. Uważa się, że jest ona najlepsza dla układu pokarmowego psa i chroni przed otyłością. Ważne, by przygotowując posiłki w ten sposób, pilnować odpowiednich proporcji. Mięso i podroby powinny stanowić ok. 80% posiłku, pozostałe 20% warzywa i owoce.

Z kolei dieta domowa, niegdyś bardzo popularna, opiera się głównie na gotowanych produktach, tj. mięso, kasze, ziemniaki, makaron lub ryż i warzywa. W ten sposób ciężko jest zapewnić psu wszystkie składniki żywieniowe. Potrzebna jest dodatkowa suplementacja oraz dodatek tłuszczu, np. oleju z łososia, który dostarcza kwasów NNKT. Obecność węglowodanów w diecie psa nie jest konieczna. Są traktowane jako uzupełnienie karmy i dodatkowe źródło energii, szczególnie dla psów aktywnych lub pracujących, np. psów pasterskich lub ratowniczych, jednak u zwierząt mniej aktywnych mogą prowadzić do otyłości.

Czym karmić psa – dieta szczeniąt

Zapotrzebowanie energetyczne szczeniąt w pierwszych miesiącach życia jest wyjątkowo duże. Szczeniaki rosną bardzo szybko, dlatego potrzebują dużą dawkę kalorii. Przez pierwsze 4 tygodnie swojego życia szczeniak żywi się wyłącznie mlekiem suki. Po 4 tygodniu można zacząć podawać niewielkie ilości karmy dla szczeniąt, najlepiej rozrobionej z wodą. Od 8 tygodnia życia małe pieski powinny otrzymywać karmę dedykowaną specjalnie dla nich, która w pełni pokryje zapotrzebowanie żywieniowe rosnących psiaków.

Małe psy muszą być karmione tego rodzaju pokarmem 4–5 razy dziennie, zawsze o stałych porach. Od 3 miesiąca życia pomału ograniczamy spożywanie posiłków. Ilość posiłków zależy też od rasy. Psy małych ras powinny być karmione przynajmniej 4 razy dziennie do 6 miesiąca życia. Następnie odejmujemy jeden posiłek. W przypadku dużych psów od 6 miesiąca życia można psu serwować już 2 posiłki dziennie.

Czym karmić dorosłego psa?

Dorosłe psy mają o 3 razy mniejsze zapotrzebowanie na kalorie i substancje odżywcze niż młode psy. Masa ciała psa również pomału się stabilizuje. Czym karmić dorosłego psa? Dorosłemu psu można podawać karmy w formie suchej, mokrej, a także surowe mięso i domowe jedzenie. To ostatnie powinno być przygotowywane specjalnie dla psa i odpowiednio zbilansowane.

Ważne, by skład karmy być dopasowany do wagi i rasy psa. Prawidłowe żywienie psa polega na odpowiednim zachowaniu proporcji wszystkich niezbędnych składników. Czworonogom nie należy podawać resztek z obiadu, słodyczy ani innych pokarmów, które często spożywają ludzie. Takie pokarmy znacznie obciążają organizm psa.

Karmienie psiego seniora

W przypadku psów duże znaczenie ma rasa. Im większy pies, tym szybciej się starzeje. Po czym poznać, że pies się starzeje? Z czasem układ trawienny i inne narządy w ciele zaczynają gorzej funkcjonować. Zdrowie psa zaczyna się wyraźnie pogarszać. Może się to objawiać problemami trawiennymi, problemami z chodzeniem czy pogorszeniem wzroku i słuchu. Pies traci na wadze, staje się wolniejszy. Czym karmić psa, który zaczyna się starzeć? Karma dla seniora musi zawierać mniejsze ilości białka i fosforu, ze względu na ryzyko tworzenia złogów w nerkach.

Starsze psy są bardziej narażone na odwodnienie, dlatego lepsza dla nich jest mokra karma. W związku z utratą masy zaleca się podawanie karmy o zwiększonej kaloryczności. Karma powinna być jednak lekkostrawna, a także wspierać higienę jamy ustnej. Karmy dla seniorów często są wzbogacone o przeciwutleniacze, co dodatkowo wzmacnia organizm w walce z wolnymi rodnikami. Ze względu na problemy z uzębieniem dla seniora lepsza może okazać się karma mokra.

Kiedy wybrać się do weterynarza?

Do odwiedzin u lekarza weterynarii powinny cię skłonić wszelkie objawy ze strony układu pokarmowego, szczególnie po zmianie karmy. Jeśli pies cierpi na biegunkę, stracił apetyt lub zauważasz zmianę w kolorze i strukturze sierści to sygnał, by jak najszybciej udać się do lekarza. Weterynarz może zlecić dodatkowe badania oraz zweryfikuje, czy podawana karma w rzeczywistości pokrywa zapotrzebowania żywieniowe psa. Badania kontrolne krwi można wykonywać dla pewności raz do roku.

Karmienie czworonoga powinno być dopasowane do zwierzaka. Ważną kwestią jest wiek i rasa, a także ewentualne choroby. Pokarm dla psa winien być cennym źródłem białka tak ważnego dla psiego organizmu. W zależności od możliwości, psu można podawać gotowe karmy pełnoporcjowe lub zdecydować się na samodzielne przygotowywanie posiłków w domu. W razie wątpliwości można psu zrobić badania krwi oraz udać się na konsultację weterynaryjną lub do psiego dietetyka, który doradzi, czym karmić psa.

Czym karmić kota – najzdrowsze produkty, które powinny znaleźć się w diecie mruczka

czym karmić kota

Koty to zwierzęta mięsożerne, które dla własnego zdrowia potrzebują w diecie wielu składników odżywczych. Zapotrzebowanie na poszczególne substancje wzrasta wraz z aktywnością mruczka. Dieta powinna zapewniać wszystkie witaminy i minerały w odpowiednio dobranych proporcjach. Czym karmić kota domowego? Sprawdź, co powinieneś wiedzieć na temat diety swojego pupila.

Czym karmić kota – karma mokra

Koty, jako mięsożercy, potrzebują sporej ilości białka. Najbardziej wartościowym jego źródłem dla kotów jest mięso, szczególnie to pochodzące z mięśni szkieletowych, a także podroby, czyli wątróbka, serca, żołądki i nerki. Popularnym pożywieniem dla kotów jest gotowa, pełnowartościowa karma mokra. Dobrej jakości karma powinna w swoim składzie zawierać przede wszystkim mięso mięśniowe i niedużą ilość podrobów.

Nie bez znaczenia pozostają też dodatki, które stanowią źródło wielu cennych witamin i minerałów, np. olej z łososia, jako źródło witaminy D i kwasów omega-3, tauryna czy owoce i warzywa. Te ostatnie nie powinny przekraczać 5% całego posiłku. Suplementy są dodawane do karmy pod postacią drożdży, spiruliny czy zmielonych skorupek jaj. Idealnie uzupełniają dietę kota.

Wybierając karmę mokrą, dobrze zwrócić uwagę na jej skład. Powinien być jak najbardziej szczegółowy. Nie należy podawać kotom karm, które nie mają określonego jasno udziału mięsa i podrobów w składzie, lecz zawierają jedynie ogólnikowe „produkty pochodzenia zwierzęcego”.

Czym karmić kota – karma sucha

Karma sucha stanowi pełny i zbilansowany pokarm dla kota. Decydując się jednak na tego typu karmienie, należy zwrócić szczególną uwagę na odpowiednią ilość wody w diecie pupila. Koty z natury niechętnie piją, dlatego można je zachęcić do tego, zostawiając miski z wodą w różnych miejscach w domu. Dobrym pomysłem jest zakup fontanny dla kota, z której kotek pije chętniej. Sucha karma musi być dopasowana do wieku zwierzaka. Zapotrzebowanie na energię zmienia się wraz z wiekiem, co musi być uwzględnione w diecie. Najwięcej kalorii potrzebują kocięta, dorosłe koty zdecydowanie mniej.

Choć sucha karma może być podawana kotom jako samodzielny posiłek, dobrze sprawdza się w formie mieszanej, zamiennie z mokrą karmą.

Czym karmić kota – dieta BARF

W ostatnim czasie coraz większą popularność zyskuje dieta BARF oparta na surowym mięsie. Nazwa wywodzi się z języka angielskiego i oznacza Biologically appriopriate raw food. Pokarm w diecie BARF jest najbardziej zbliżony do naturalnego żywienia kota. Decydując się na ten rodzaj żywienia kota, koniecznie należy pamiętać o zachowaniu odpowiednich proporcji. 70–75% posiłku powinno stanowić wysokiej jakości surowe mięso, 20–25% podroby, a maksymalnie 5% warzywa i owoce. W diecie musi znaleźć się też tauryna, olej rybny, a także sporadycznie jaja. Tak optymalnie zbilansowany posiłek zapewni twojemu pupilowi niezbędne składniki pokarmowe.

Decydując się na dietę BARF, należy wybierać mięso tylko i wyłącznie świeże i ze sprawdzonego źródła. Musi być przebadane pod kątem ewentualnych bakterii i wirusów. Mięso można podawać w formie zmielonej lub pokrojonych, niewielkich kawałków. Jeśli nie jesteś pewien, czym karmić kota, dieta oparta na surowym pokarmie stanowi korzystne dla zdrowia mruczka rozwiązanie.

Dietetyk weterynaryjny pomoże skomponować posiłki i doradzi, jak najbezpieczniej jest je wdrożyć.

Czym karmić kocięta?

Czym karmić koty tuż po odsadzeniu od matki? Rozszerzanie kociej diety przypada na okres od 3–6 tygodnia życia. W tym czasie małe kociaki nadal spożywają mleko, jednak warto zacząć stopniowo podawać im karmę dla kociąt. Najlepiej sprawdza się karma mokra, która jest łatwa do pogryzienia i zawiera małe, mięsne kawałki. Karma sucha dla tak małych kociąt może okazać się trudna do pogryzienia, można ją namoczyć w preparacie mlekozastępczym. Karmić małego kota suchą karmą można od 6 tygodnia życia, po całkowitym odsadzeniu od matki. Jeżeli zastanawiasz się, czym karmić 2-miesięcznego kota, hodowca lub lekarz weterynarii pomoże dokonać wyboru.

Pożywienie dla dorosłego kota

Potrzeby kota dorosłego nie są aż tak wygórowane jak kociąt. To, czym karmić kota dorosłego, zależy od preferencji zwierzaka oraz możliwości opiekuna. Jeśli spędzasz sporo czasu poza domem, dobrze sprawdzi się sucha karma, która nie zepsuje się pozostawiona w miseczce, lub opcja mieszana, która spełni wszystkie potrzeby żywieniowe kota. Jeśli masz możliwość, możesz wypróbować dietę BARF dla kota. Duża ilość gotowych karm pozwoli ci bez problemu znaleźć dogodną opcję.

Czym karmić kota seniora

Koty starzeją się w różnym tempie, zazwyczaj o kociej starości mówi się ok. 7–12 roku życia kota. Na objawy starzenia się wskazuje m.in. utrata masy ciała związana z mniejszą zdolnością trawienia i przyswajania przez organizm białka i tłuszczu. Koci senior jest też zdecydowanie mniej aktywny, więcej czasu śpi i nie jest skory do zabawy.

Czym karmić kota seniora, by uzupełnić braki żywieniowe? Przede wszystkim należy sięgnąć po produkty przeznaczone dla kocich seniorów. Taka karma zawiera składniki w odpowiednio dobranych proporcjach. Warto wprowadzić większe ilości karmy mokrej, która jest łatwa w spożyciu. Można też rozważyć podawanie zwierzakowi suplementów przeznaczonych dla starszych kotów.

Czym karmić kota po sterylizacji?

Koty poddane zabiegom kastracji i sterylizacji bardzo często cierpią na otyłość, cukrzycę czy problemy dróg moczowych. Jest to związane z tworzącą się po przebytych zabiegach nową gospodarką hormonalną. Kotom rośnie apetyt, dlatego opiekunowie szczególnie muszą w tym czasie pilnować diety i wybierać karmy dla kotów po sterylizacji.

Wykastrowany kot powinien zjadać o 20–30% mniej kalorii. To pomoże utrzymać odpowiednią wagę. Karmy dla kotów po sterylizacji zawierają też mniejszą zawartość minerałów, dzięki czemu spada ryzyko tworzenia kamieni nerkowych. Jest to częsta przypadłość wysterylizowanych zwierząt. Pokarm powinien być lekkostrawny i łatwo przyswajalny.

Czego nie podawać kotu?

Koty powinny jeść karmy specjalnie przygotowane dla nich. Podawanie resztek ze stołu lub typowo ludzkich pokarmów jest dla kota wysoce szkodliwe. Dotyczy to również mleka, którego koty pod odsadzeniu od matki już nie przyswajają. Zapewnienie kotu odpowiedniej diety, dopasowanej do jego potrzeb, to obowiązek każdego opiekuna.

Nie ma jedynego, właściwego sposobu karmienia kota. Dieta powinna być przede wszystkim dopasowana do zwierzaka i zapewniać mu wszystkie składniki pokarmowe, tj. białka zwierzęce, witaminy, minerały i kwasy tłuszczowe. Sposób karmienia zależy od wieku zwierzaka, przebytych zabiegów, chorób i sposobu aktywności. Sam właściciel musi zdecydować, czym karmić kota, uwzględniając swoje możliwości. W razie wątpliwości warto udać się do gabinetu lekarza weterynarii, który dobierze jadłospis do naszego pupila.

Ile gotowanego jedzenia dla psa w diecie? Wartościowe posiłki dla psa

ile gotowanego jedzenia dla psa

Jedzenie dla psa, szczególnie to przygotowywane w domu, musi być odpowiednio zbilansowane. Jeśli więc samodzielnie przygotowujesz karmę dla swojego pupila, musisz wiedzieć, ile gotowanego jedzenia dla psa może się znaleźć w każdym posiłku. Dowiedz się, jak dobrze ułożyć jadłospis dla psa, by dostawał naprawdę wartościowy pokarm.

Psia dieta – czego tak naprawdę potrzebuje twój pies?

Do prawidłowego funkcjonowania psy potrzebują przede wszystkim białka, witamin i minerałów, a także kwasów tłuszczowych. Domowa dieta dla psa powinna więc składać się głównie z mięsa, mniejszej ilości podrobów, a także dodatku warzyw, owoców oraz tłuszczu np. oleju z łososia. Domowe jedzenie to w dużej mierze produkty poddane obróbce termicznej, dlatego nie do końca są w stanie zaspokoić wszystkie potrzeby psa. Ile gotowanego jedzenia dla psa może znaleźć się w codziennych posiłkach?

Rodzaje żywienia psa

Psy to zwierzęta mięsożerne, dlatego białko pochodzenia zwierzęcego powinno stanowić podstawę diety. Niezależnie czy karmisz psa gotową karmą suchą lub mokrą, czy też może przygotowujesz posiłki sam, należy pamiętać, że jego bazą powinno być mięso. Kolejnym składnikiem, którego potrzebują czworonogi, są podroby. Stanowią bogate źródło wielu witamin. Dodatkami powinny być natomiast owoce lub warzywa oraz zdrowe oleje. Tak skomponowany posiłek zapewni psu wszystkie niezbędne składniki.

Wysokiej jakości gotowe suche karmy i karmy mokre zawierają już odpowiednio dobrane proporcje składników. Wielu opiekunów decyduje się jednak na samodzielne przygotowanie posiłków w domu. Najzdrowsza jest dieta BARF, oparta głównie na surowym mięsie i kościach. Wymaga jednak przede wszystkim sprawdzonego źródła mięsa. Z uwagi na bezpieczeństwo zwierząt, wielu opiekunów decyduje się na podawanie psu gotowanego pokarmu.

Ten składa się zazwyczaj z gotowanego mięsa, węglowodanów w postaci ryżu, makaronu czy ziemniaków oraz warzyw. Niestety, tak skomponowany posiłek nie zapewni twojemu pupilowi ważnych składników pokarmowych, a długotrwała dieta gotowana może doprowadzić do wielu niebezpiecznych niedoborów. Ile gotowanego jedzenia dla psa zatem może pojawić się w domowej diecie?

Ile gotowanego jedzenia dla psa – mięso i podroby

Gotowane w domu posiłki powinny zawierać mięso, z którego przed gotowaniem należy usunąć wszystkie kości. Wywar mięsny jest przesycony wysokim stężeniem fosforu, który szkodzi psim nerkom, nie należy go więc podawać psu. Gotując mięso dla psa, nie dodawaj też żadnych przypraw, one również nie służą psiakom. Mięso musi być świeże i pochodzić ze sprawdzonego źródła. Unikaj w sklepach produktów zmielonych.

Podroby powinny zajmować około 20% posiłku. Nie należy przekraczać zalecanej normy, szczególnie w przypadku wątroby. Jest ona nasycona wieloma witaminami potrzebnymi psu, jednak w nadmiarze może być szkodliwa i prowadzić do hiperwitaminozy. Psy chętnie jedzą podroby, można podawać każdy ich rodzaj. Im większe zróżnicowanie, tym bardziej urozmaicona będzie dieta psa.

Ile gotowanego jedzenia dla psa – warzywa i owoce

Warzywa i owoce stanowią niezbędny dodatek w diecie psów. Są źródłem witamin, oraz istotnego dla pracy układu pokarmowego błonnika. Warzywa można ugotować razem z mięsem lub podawać osobno. Roślinne dodatki sprawdzą się zarówno w formie ugotowanej, jak i surowej. Gotowane tracą jednak znaczną ilość cennych witamin, dlatego warto podawać je również w świeżej formie. Niewskazane są m.in. awokado, czosnek, cebula, zielona papryka oraz winogrona.

Ile gotowanego jedzenia dla psa – węglowodany w diecie

Domowe posiłki bardzo często obfitują w tzw. wypełniacze. Zazwyczaj są to węglowodany, które są czworonogom zbędne. Dodatki takie jak ziemniaki, ryż, kasze nie są psu potrzebne, by zaspokoić potrzeby żywieniowe. Są dodawane jedynie, by nadać posiłkowi znaczną objętość. Większa obecnie wiedza z zakresu dietetyki i karmienia psa jednoznacznie wskazuje, że nadmiar węglowodanów może prowadzić do otyłości u czworonogów. Warto więc zadbać, by karma dla psa była pełnowartościowa i zawierała jedynie niezbędne składniki odżywcze.

Suplementacja w domowej diecie

Bardzo często samodzielnie gotowane posiłki dla psa są zbyt ubogie. W czasie obróbki termicznej dochodzi do utraty cennych składników, które później powinny zostać uzupełnione pod postacią suplementów. Można w tym celu wykorzystać naturalne składniki. Najlepiej sprawdzą się następujące suplementy:

  • skorupki jaj – uzupełniają wapń w diecie;
  • drożdże browarnicze – zapewniają witaminy z grupy B;
  • olej z łososia – cenne źródło kwasów omega-3 i omega-6.

Domowe żywienie dorosłego psa wymaga nieco starań i wiedzy z zakresu dietetyki. Można samodzielnie gotować psu posiłki, pamiętając jednak o niezbędnej suplementacji. Decydując się na domową dietę, warto kontrolować masę ciała pupila, a także regularnie odwiedzać lekarza weterynarii. Lekarz na podstawie regularnych badań i kontroli wagi sprawdzi, czy dieta służy psu. Doradzi też, ile gotowanego jedzenia dla psa dorosłego lub szczenięcia przygotowywać.

Karma z owadów dla psa – wszystko, co musisz wiedzieć na jej temat

karma z owadów dla psa

Psy w swojej diecie potrzebują sporej ilości białka. Zazwyczaj jest ono pozyskiwane z mięsa i podrobów. Od niedawna pojawiły się na rynku nowe karmy, stworzone z różnego gatunku insektów. Czy karma z owadów dla psa jest bezpieczna? Jakie są jej zalety? Dowiedz się, czy ten rodzaj karmy jest polecany dla wszystkich psów.

Karma z owadów dla psa – jak powstaje?

Produkcja karmy z owadów uważana jest za najkorzystniejszą dla środowiska naturalnego. Fermy owadów nie zajmują wielkich połaci terenu, wręcz przeciwnie, można hodować owady w dużych skupiskach, zajmując niewielką powierzchnię. Oprócz tego do produkcji wykorzystuje się owady niemalże w całości, co sprawia, że działalność produkcyjna karmy nie pozostawia po sobie szkodliwych odpadów. To, co zostaje po tym procesie, może z sukcesem zostać wykorzystane jako naturalny nawóz dla roślin.

Do karmienia owadów można z powodzeniem wykorzystać resztki spożywcze, np. warzywa i owoce, które przeznaczone są do utylizacji. Jak wygląda przygotowanie karmy? Owady są wprowadzane w stan hibernacji, następnie w odpowiednich warunkach zostają wysuszone, a później zmielone. Pancerzyki owadów są mielone w całości. Chityna, z której są zbudowane, choć nie do końca strawna, wykazuje korzystne działanie na florę bakteryjną jelit.

Fermy owadów nie muszą być ogrzewane, dzięki czemu nie zużywają dodatkowo energii. Oszczędzają do minimum zużycie wody, a także, w przeciwieństwie do ferm zwierząt, nie emitują groźnych dla środowiska naturalnego gazów cieplarnianych. To wszystko sprawia, że produkcja tego rodzaju pokarmu dla psa wydaje się najbardziej korzystna w obecnych czasach.

Rodzaje owadów w karmie dla psów

Owady goszczą na stołach w różnych częściach świata. Spożywa się je m.in. w Meksyku czy Azji Wschodniej. Dieta uzupełniona o białko owadów uważana jest za bardzo zdrową, nic więc dziwnego, że stanowi również element psiej diety. Karma dla owadów dla psa powstaje z różnych gatunków insektów i ich larw. Najczęściej wykorzystywane są larwy Hermetia illucens, świerszcze, jedwabnik morwowy, mącznik młynarek, szarańcza oraz drewnojad. Białko insektów jest niezwykle zdrowe i łatwo przyswajalne.

Karma dla psów z owadów – właściwości

Karma z insektów zawiera duże ilości składników pokarmowych, przede wszystkim białka. Badania prowadzone nad ich budową wykazały, że białko owadów zawiera więcej korzystnych aminokwasów niż mięso z kurczaka. Przyswajalność owadziego białka wynosi aż 95%. Ponadto insekty są cennym źródłem protein, które wspierają układ trawienny i naturalną florę bakteryjną w jelitach psa.

Karma z owadów dla psa obfituje w drogocenne kwasy tłuszczowe, które są niezbędne w dobrze zbilansowanej diecie psa. Owady dostarczają też wielu mikro- i makroskładników, są bogatym źródłem selenu, miedzi, fosforu, żelaza, cynku, magnezu, witaminy B2 czy D3, a także kwasu pantotenowego.

Karma z owadów dla psa – pokarm dla alergika

Alergia to coraz częstsza przypadłość nie tylko wśród ludzi. Także coraz więcej psów cierpi na różnego rodzaju uczulenia, szczególnie pokarmowe. Okazuje się, że białko z owadów jest hipoalergiczne i bardzo dobrze tolerowane przez psie organizmy. Bez obaw może być więc podawane czworonogom z nietolerancjami pokarmowymi. Karma z owadów dla psa stanowi pełnowartościowy pokarm bogaty w minerały i składniki odżywcze.

Ten rodzaj karmy doskonale wpływa na polepszenie kondycji zdrowotnej psa i odbudowę prawidłowego mikrobiomu w jelitach. Hodowla owadów sprawia, że powstaje ekologiczna karma, bez szkodliwych dodatków tj. hormony czy antybiotyki, które dosyć często są obecne w karmach na bazie mięsa.

Karma z owadów – rodzaje

Karma z owadów dla psa stanowi zdrowy i bezpieczny zamiennik białka zwierzęcego. Mączka z owadów jest bogata w składniki odżywcze, ale pozbawiona sztucznych dodatków, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie psa. Karmy z owadów można znaleźć w sklepach w formie suchej oraz mokrej. Te w wersji mokrej często posiadają dodatek mięsny, co wpływa dodatkowo korzystnie na walory smakowe, które docenią nawet najbardziej wybredne psy. Nie brakuje też psich przysmaków na bazie mączki z insektów. Są to całkowicie hipoalergiczne przysmaki, które wyróżnia wyjątkowy smak i zapach.

W dobrych karmach z insektów często pojawiają się drożdże piwowarskie. Dezaktywowane drożdże to bogate źródło cynku, witaminy E czy biotyny. Działają korzystnie na wrażliwy układ pokarmowy, wspierają odporność i przyczyniają się do poprawy kondycji sierści i skóry psa. Są wskazane jako zdrowy dodatek do psich karm, zarówno mięsnych, jak i tych z owadów.

Karma z owadów dla psa – czy jest bezpieczna?

Karma z owadów jest całkowicie bezpieczna dla twojego psa. Odpowiada wszystkim normom żywieniowym i stanowi pełnowartościową karmę dla czworonogów. Produkcja jest ekologiczna, a miejsca, w których powstaje, objęte stałym dozorem weterynaryjnym. Podając psu ten rodzaj karmy, możesz być pewien, że twój pupil dostaje doskonale skomponowany posiłek, który zaspokaja wszystkie potrzeby żywieniowe. Karmy są niskokaloryczne, wskazane również dla seniorów.

Karma z owadów dla psa stanowi nowość na rynku. Ze względu na liczne zalety i warunki hodowli owadów jest produktem szczególnie zaleconym psom z nietolerancjami pokarmowymi. Regularne spożycie wyraźnie poprawia kondycję zdrowotną czworonoga, wspiera układ odpornościowy, pokarmowy i nerwowy. Karma wyróżnia się wysoką tolerancją oraz przyswajalnością składników odżywczych. Fermy owadów nie generują dodatkowej emisji gazów do atmosfery, nie zużywają wody i energii. Ich produkcja jest korzystna dla Ziemi i klimatu.

Warto przeczytać: https://karmyzowadami.karmybrit.pl/jak-zrobic-zabawki-dla-psa/

Jaka kasza dla psa jest najzdrowsza? Rodzaje kasz, które można podawać pupilowi

jaka kasza dla psa

Kasza w diecie psa nie jest konieczna, jednak stanowi wartościowe uzupełnienie codziennej diety oraz bogate źródło węglowodanów. Jaka kasza dla psa jest najlepsza? Dowiedz się, jak przygotować zdrowy posiłek z dodatkiem kaszy dla psa.

Czy i jaka kasza dla psa jest wskazana?

Co do tego, czy kasza jest potrzebna w diecie psa, zdania są mocno podzielone. Niektórzy twierdzą, że węglowodany w tej formie (kasze, ryż, makaron) są zbędne i mogą u psa powodować nadwagę. Pozostali uważają, że takie uzupełnienie w diecie jest korzystne i warto psu podawać węglowodany pod postacią kaszy. Należy jednak bacznie obserwować zwierzaka. Psy mogą cierpieć na nietolerancje pokarmowe, np. glutenu, dlatego tak ważne jest, by zwracać szczególną uwagę, jak pies reaguje na konkretny rodzaj pokarmu.

Oprócz sygnałów płynących z ciała, działanie diety na organizm psa można zweryfikować, przeprowadzając badania kontrolne. Dobrze jest je wykonać przynajmniej raz w roku, aby sprawdzić, czy nasz pupil na pewno otrzymuje dobrze zbilansowany pokarm. Jaka kasza dla psa będzie zatem odpowiednia?

Objawy nietolerancji glutenu

Gluten, zawarty w niektórych kaszach, może u psów powodować alergię. Jak rozpoznać, że nasz pies cierpi na nietolerancję tego składnika? Te objawy powinny zwrócić twoją uwagę:

  • biegunka, szczególnie ta, która trwa dłużej;
  • brak apetytu;
  • wymioty;
  • chudnięcie;
  • matowa i łamliwa sierść;
  • apatia i ospałość;
  • wzdęcia.

Przedłużających się objawów nie należy lekceważyć. Nietolerancja pokarmowa może prowadzić do stanu zapalnego w jelitach, a tym samym do zaburzeń wchłaniania, a nawet obumierania kosmków jelitowych. To z kolei prosta droga do groźnych dla zwierzaka niedoborów pokarmowych.

Jaka kasza dla psa jest wskazana?

Kasze zawierające gluten mogą być bardziej szkodliwe dla psa. Istnieje jednak kilka rodzajów kasz bezglutenowych, które są bezpieczne i stanowią bogate źródło witamin i minerałów. Jaka kasza dla psa sprawdzi się w diecie najlepiej? Dużo zależy od preferencji zwierzaka oraz ewentualnych nietolerancji pokarmowych.

Kasza jęczmienna

Kasza jęczmienna jest najmniej wskazana dla psa. Jęczmień może pęcznieć w żołądku, spowalniając wchłanianie składników pokarmowych, a nawet może być przyczyną bardzo groźnego dla psa skrętu żołądka. Szczególnie kasza pęczak jest uznawana za szkodliwą odmianę. Niewielkie ilości tego produktu z pewnością nie zaszkodzą twojemu pupilowi, jednak lepiej wybierać kaszę, która nie powoduje problemów trawiennych i jest w pełni bezpieczna.

Kasza manna

Kasza manna również zawiera gluten, jest jednak uważana za produkt o wysokiej strawności. Jest bogatym źródłem skrobi, a także zawiera niewielkie ilości błonnika pokarmowego, przez co nie powoduje podrażnienia w układzie pokarmowym.

Kasza gryczana

Kasza gryczana jest niezwykle zdrowa dla ludzi, a także dla czworonogów. Ze względu na to, że nie zawiera glutenu, można ją podawać psom nietolerującym tego składnika. Kasza gryczana zawiera fosfor, żelazo, mangan, białko i błonnik, jest więc niezastąpionym źródłem cennych składników pokarmowych. Ponadto zawartość błonnika przyczynia się do spowalniania wchłaniania glukozy z krwi, jest więc idealna dla psów chorujących na cukrzycę.

Kasza jaglana

Jeśli nie jesteś pewien, jaka kasza dla psa będzie stanowić najlepsze dopełnienie pokarmu, możesz spokojnie podać kaszę jaglaną. Jaglanka jest kaszą produkowaną z prosa, charakteryzuje się lekko gorzkim smakiem. Aby się go pozbyć, przed gotowaniem trzeba ją dobrze wypłukać pod bieżącą wodą. Kasza jaglana jest bezglutenowa, dlatego idealnie sprawdzi się dla psów uczulonych na gluten. Jest cennym źródłem witamin z grupy B, żelaza i miedzi.

Amarantus

Amarantus, podobnie jak kasza jaglana, nie zawiera glutenu. Pojawia się często w karmach bezzbożowych, polecanych dla psów cierpiących na alergie pokarmowe. Jest produktem wysoko strawnym, a więc może być stosowana jako zdrowe uzupełnienie psiego menu.

Kasza owsiana

Kasza owsiana również jest produktem bezglutenowym. Dodatkowo stanowi cenne źródło witaminy E, a także żelaza i magnezu, oraz wapnia i miedzi. Jest lekkostrawna i korzystnie wpływa na procesy trawienne i perystaltykę jelit. Karma dla psa z dodatkiem tej kaszy stanowi wartościowy pokarm dla twojego pupila. Wpływa kojąco nie tylko na trawienie, ale również na układ krążenia. Jej spożycie nie powoduje nagłego wyrzutu glukozy do krwi, dlatego jest bezpieczna dla psów cierpiących na cukrzycę.

Jak przygotować kaszę dla psa?

Przygotowanie kaszy dla psa różni się nieco od tej, którą spożywają ludzie. Niezależnie od tego, jaka kasza dla psa zostanie użyta do przygotowania posiłku, powinna być ona mocno rozgotowana. Konsystencja papki jest najlepiej tolerowana przez psi układ trawienny. Do gotowania nie należy również dodawać żadnych przypraw. Nie są psu potrzebne, a mogą podrażniać jelita. Rozgotowana papka powstała z kaszy powinna być traktowana jako wypełniacz i stanowić maksymalnie 1/3 posiłku. Pozostałe 2/3 to mięso i warzywa. Zachowanie odpowiednich proporcji jest gwarancją zdrowia naszego pupila.

Kasza dla psa – czy jest niezbędna w psiej diecie?

Kasza stanowi bogate źródło węglowodanów, jednak nie jest uważana za niezbędny dodatek do karmy. Pokarm zawierający odpowiednio dopasowaną do czworonoga kaszę jest wartościowy i może korzystnie wpływać na twojego psa. Wprowadzając do diety psa nowe produkty, zawsze należy robić to stopniowo i w niewielkich ilościach. Należy też na bieżąco monitorować reakcję na nowe produkty i wybrać się do weterynarza zawsze, gdy zauważymy niepokojące nas objawy. Jeśli twój pupil cierpi na alergię, sprawdź koniecznie, jaka kasza dla psa będzie odpowiednia. Masz do wyboru nie tylko kasze bezglutenowe, ale też ryż lub możesz zdać się na gotowe karmy bezzbożowe.

Węglowodany w kontrolowanych ilościach są potrzebne w diecie czworonogów. Uzupełniają jadłospis i zawierają wiele substancji mineralnych i witamin korzystnych dla psów. Jeżeli planujesz włączyć do diety czworonoga ten dodatek, niech będzie to jak najlepsza kasza dla psa, bogata w cenne składniki odżywcze i bez glutenu. Dobrze dopasowana dieta wydłuży życie psa i pozwoli mu cieszyć się dobrym zdrowiem.

Jakie mięso dla psa – czy surowe mięso jest bezpieczne? Jaki rodzaj mięsa podawać psom

jakie mięso dla psa

Choć psy przepadają za mięsem, to nie każdy jego rodzaj jest wskazany i bezpieczny dla psa. Skąd mieć pewność, jakie mięso dla psa będzie odpowiednie? Podpowiadamy, na co zwrócić szczególną uwagę komponując zbilansowaną dietę dla czworonoga.

Mięso w diecie psa – jaką spełnia rolę?

Jakie mięso dla psa stanowi podstawę psiej diety? Zawsze jej składową powinny być mięśnie szkieletowe zwierząt rzeźnych. Dieta psa obfituje również w różne produkty pochodzenia zwierzęcego, m.in. serca, nerki czy żołądki, zwane też podrobami. Choć mięso odgrywa bardzo ważną rolę w diecie psa i stanowi podstawowe źródło białka, to samo nie jest w stanie zapewnić psu wszystkich potrzebnych składników odżywczych.

Mięso jest też podstawowym źródłem fosforu, jednak jego nadmiar może mieć niepożądane konsekwencje zdrowotne. Dieta psa oprócz mięsa musi zawierać również warzywa i owoce, które dostarczą niezbędnych witamin i minerałów.

Czego potrzebuje pies – najważniejsze składniki pokarmowe

Dobrze zbilansowana dieta psa to nie tylko białko. Psy potrzebują też wielu innych substancji pokarmowych, by móc się prawidłowo rozwijać i cieszyć dobrym zdrowiem. Czego zatem najbardziej potrzebuje twój pupil? Najważniejsze substancje to:

  • białko – stanowi podstawę diety; aminokwasy, których najbardziej potrzebuje twój pies, to tryptofan, lizyna, metionina, arginina i wiele innych;
  • witaminy – głównie te z grupy B, a także witamina A, D, K i E;
  • tłuszcze – przede wszystkim NNKT, czyli nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6;
  • węglowodany – zarówno te przyswajalne, jak i nieprzyswajalne;
  • minerały – wapń, żelazo, magnez, miedź, jod, fosfor.

Jakie mięso dla psa – rodzaje mięsa w psiej diecie

Jakie mięso dla psa jest najbardziej apetyczne? Psy, podobnie jak ludzie, mają swoje preferencje smakowe. Nie wszystkie zwierzaki będą więc lubić te same karmy. Bardzo często w psich karmach pojawia się kurczak oraz wołowina, która jest szczególnie lubiana ze względu na wyraźnie wyczuwalny smak umami. Jakie jeszcze gatunki mięsa są polecane w psiej diecie? Najczęściej spotyka się:

  • wołowinę;
  • jagnięcinę;
  • baraninę;
  • dziczyznę,
  • drób (kurczak, indyk);
  • ryby.

Gotowe karmy dla psów nierzadko są skomponowane z kilku rodzajów mięsa, co dodatkowo korzystnie wpływa na ich smak. Ważna jest też obecność podrobów, które w psiej diecie stanowią niezastąpione źródło cennych substancji żywieniowych. Wątróbka, serca czy żołądki powinny regularnie pojawiać się w psiej diecie. Jeśli pupil choruje, warto zasięgnąć porady lekarza weterynarii lub dietetyka, który doradzi, jakie mięso dla psa z cukrzycą, alergią czy problemami przewodu pokarmowego będzie odpowiednie, ponieważ różne gatunki mięs mają odmienne właściwości.

Surowe mięso dla psa – czy jest bezpieczne?

Niektórzy właściciele psów obawiają się, że podawanie surowego mięsa może wpłynąć na agresywne zachowania czworonoga. Serwowanie tego typu posiłków nie ma nic wspólnego z zachowaniem psa, choć przy stosowaniu diety opartej na surowym mięsie należy zachować ostrożność. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że coraz więcej hodowców wskazuje na duże zalety diety opartej na mięsie bez obróbki termicznej.

Ten rodzaj karmienia psów nazywany jest dietą BARF od angielskiego Biologically Appropriate Raw Food. Podstawowym założeniem tej diety jest powrót do jak najbardziej naturalnej metody żywienia. Opiera się na surowym mięsie, podrobach, kościach, a także sezonowych warzywach i owocach. Dietetyk weterynaryjny pomoże ustalić, jakie mięso dla psa do diety BARF wybrać. Bardzo ważne są odpowiednie proporcje składników. Powinny wynosić 80% dodatków mięsnych, a 20% warzyw lub owoców. Tak skomponowana dieta dostarcza psu wszystkich niezbędnych składników. Dużą zaletą tego typu żywienia jest brak chemicznych dodatków.

Karmienie psa mięsem surowym niesie jednak ze sobą pewne niebezpieczeństwo, dlatego należy podawać pupilowi tylko produkty pochodzące ze sprawdzonego źródła. Jakie surowe mięso dla psa jest zatem bezpieczne? Mięso musi być nie tylko świeże, ale również przebadane pod kątem bakterii, tj. salmonelli i listerii, a także wirusów i grzybów. Zakażenie tymi patogenami może być niebezpieczne nie tylko dla zwierząt, ale też dla ludzi, a w szczególności dzieci i kobiet w ciąży. Przed podaniem można mięso zamrozić lub sparzyć wrzątkiem, by mieć pewność, że nie zaszkodzi naszemu psu.

Surowa wieprzowina – dlaczego nie jest wskazana?

Mięso wieprzowe bardzo często jest składnikiem mokrych i suchych karm dla czworonogów. W takiej formie jest ono całkowicie bezpieczne. Dlaczego więc uważa się, że surowe mięso świni może psu zaszkodzić? Wieprzowina w formie surowej jest szczególnie niebezpieczna, w równym stopniu dla ludzi i zwierząt. Może być bowiem źródłem włośnicy, pasożyta, który składa jaja w tkankach mięśniowych. Innym zagrożeniem jest wścieklizna rzekoma, która nie stanowi zagrożenia dla ludzi, jednak dla psów jest śmiertelna. Dlatego tak ważne jest, by nie podawać pupilowi tego mięsa w formie surowej.

Jakie mięso dla psa – gotowane mięso

Opiekunowie psów bardzo często decydują się na podawanie czworonogom gotowanego mięsa. Jakie mięso gotować dla psa? W zasadzie każdego gatunku. Taki posiłek powinien być uzupełniony również o dodatek warzyw i węglowodanów. Dieta oparta na gotowanych produktach wymaga odpowiedniej suplementacji, gdyż nie jest w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb żywieniowych psa. Pamiętaj, by nigdy nie podawać psu ugotowanych kości, ponieważ mogą być bardzo niebezpieczne.

Gotowe karmy i przekąski

W ciągu kilkudziesięciu tysięcy lat po udomowieniu dieta czworonożnego mięsożercy nie uległa wielkim modyfikacjom. Psy w dalszym ciągu w głównej mierze żywią się mięsem. Najprostszym rozwiązaniem, by zapewnić psu niezbędne substancje odżywcze, jest pełnoporcjowa karma wysokiej jakości. Wybór jest ogromny. Bez problemu znajdziesz karmy dla szczeniaka, dorosłego psa oraz seniora, które zawierają odpowiednią ilość kalorii potrzebną w konkretnym okresie życia.

Warto sprawdzać też, czy i jakie mięso dla psa zawierają gotowe smaczki, zwłaszcza jeśli pupil jest alergikiem. Należy pamiętać, by zachować bilans kaloryczny posiłku. Jeśli podajesz psu smakołyk, należy zmniejszyć kaloryczność głównego posiłku. To pozwoli kontrolować wagę pupila.

Utrzymanie prawidłowej diety psa stanowi nie lada wyzwanie. Należy pamiętać o dostarczeniu wszystkich potrzebnych składników, nie tylko białka, ale również wapnia czy fosforu. Należy zwracać uwagę na to, jakie mięso dla psa wybrać, aby było nie tylko najwyższej jakości, ale też odpowiedniego gatunku, jeśli pupil cierpi na alergię. W przeciwnym razie możesz go narazić na poważne konsekwencje zdrowotne.

Jaka karma dla psa jest najlepsza – ważne kwestie przy wyborze jedzenia dla twojego czworonoga

jaka karma dla psa

Odpowiednio dobrane pożywienie może zapewnić naszemu psu długie życie w pełnym zdrowiu. Nie jest jednak oczywiste, jaka karma dla psa będzie najlepsza. Czym kierować się przy wyborze psiego jedzenia? Dowiedz się, czego tak naprawdę potrzebuje twój czworonożny przyjaciel w swojej misce.

Co powinno znaleźć się w psiej karmie?

Duża ilość różnego rodzaju gotowych karm dla psów sprawia, że opiekunowie mają problem z wyborem, jaka karma dla psa będzie najlepsza. Co powinno znaleźć się w psiej karmie? Jakie składniki pokarmowe zapewnią optymalny rozwój i zaspokoją potrzeby żywieniowe czworonoga? Gotowa karma powinna zawierać:

  • dobry i odpowiednio zbilansowany skład;
  • dużą zawartość mięsa wysokiej jakości – min. to 50% udziału w składzie;
  • dodatki w postaci warzyw, owoców oraz składników mineralnych i witamin.

Czego zdecydowanie nie powinno być w dobrych karmach dla psów? Przede wszystkim:

  • sztucznych konserwantów i barwników;
  • wypełniaczy w postaci ryżu, pszenicy czy kukurydzy;
  • składników pochodzenia zwierzęcego niskiej jakości lub nieokreślonego gatunku.

Różne rodzaje diet dla psów – jaka karma dla psa jest najbardziej wartościowa?

Wybór odpowiedniej karmy zależy od wielu czynników. Musi być dostosowana do wieku psa, wagi, rasy oraz stanu zdrowotnego twojego pupila. Ciągle zmieniające się trendy żywieniowe nie ułatwiają opiekunom podjęcia decyzji. To, jaka karma dla psa będzie najlepsza, wymaga głębszej analizy. Obecnie poleca się cztery metody karmienia, które jednak z różnych względów są często modyfikowane i mieszane. Należą do nich:

  • karmienie mokrą karmą – najczęściej wybierany sposób karmienia, duża ilość produktów sprawia, że można znaleźć pokarm dla psa o naprawdę dobrym składzie;
  • karmienie suchą karmą – również często stosowane, także jako urozmaicenie innej diety;
  • domowe posiłki – dieta niezbyt popularna obecnie, choć ma swoich zwolenników, wymaga od opiekuna sporo czasu na przygotowywanie psu świeżych posiłków;
  • dieta BARF – zyskująca coraz większe grono zwolenników dieta oparta głównie na surowym mięsie i kościach, uznawana za najzdrowszą dla psa.

Jaka mokra karma dla psa?

W rankingu najbardziej popularnych psich diet plasuje się na szczycie. Ten model karmienia jest najczęściej stosowany i polecany dla czworonogów. Dużym plusem jest wysoka zawartość składników odżywczych pochodzenia zwierzęcego. Tego typu karmy są bardzo lubiane przez psy, co jest ważne, gdy trafi się nam pies niejadek. Karma mokra zapewnia dodatkową wodę w diecie, co może być istotne np. w czasie upalnych dni.

Warto zwrócić uwagę na to, jaka karma dla psa zawiera dużą ilość procentową mięsa. Im wyższa, tym lepsza. Należy unikać karm z dodatkiem zbóż, które tak naprawdę oprócz dodatkowych kalorii nie zapewniają psu potrzebnych składników.

Jaka sucha karma dla psa?

Nieco mniej popularna od karmy mokrej, jednak nadal często zalecana i podawana psom jako jedyna forma żywienia. Dobrze dobrana sucha karma bez problemu może zapewnić psu wszystkie wartości odżywcze. Gdy decydujesz się na podawanie karmy suchej, należy zwrócić szczególną uwagę na nawodnienie psa. Musi on regularnie pić wodę i mieć ją zawsze w zasięgu. Przy wyborze należy kierować się wysoką zawartością mięsa. Dodatkowym atutem tej karmy jest jej korzystne działanie na zęby. Spożywanie twardych kawałków przyczynia się do usuwania płytki nazębnej.

Domowa dieta dla psa

Dieta ta ma swoich zwolenników, ale wymaga od opiekuna sporo wolnego czasu, aby posiłki przygotować i zbilansować. Niestety, wiele osób nie posiada odpowiedniej wiedzy na temat przygotowania odpowiedniej karmy dla psa. Zazwyczaj skład takiej diety jest zbyt ubogi w składniki odżywcze, tj. witaminy i minerały czy niezbędne kwasy tłuszczowe omega-3. Stosowanie tej diety bardzo często wymaga dodatkowej suplementacji składników żywieniowych. Dieta w dużej mierze składa się z mięsa poddanego obróbce termicznej, co również pozbawia go cennych mikro- i makroelementów.

Dieta BARF

Ten rodzaj karmienia psów jest coraz częściej uważany za najlepszy dla psów, co potwierdzają najnowsze badania prowadzone w tym kierunku. Dieta opiera się głównie na surowym mięsie i kościach. Produkty te są wysokobiałkowe i bogate w aminokwasy. Mięso musi być wysokiej jakości, a więc jest to dosyć droga inwestycja. Jeśli jednak przedkładasz zdrowie psa ponad koszty, to zdecydowanie dieta BARF jest najlepszym możliwym wyborem dla psów wszystkich ras. Karma nie zawiera konserwantów ani sztucznych wypełniaczy, a twój pies otrzymuje to, czego naprawdę potrzebuje.

Wiek psa a wybór karmy

O tym, jaka karma dla psa będzie odpowiednia, decyduje też oczywiście wiek psa. Na każdym etapie swojego życia pies ma nieco inne zapotrzebowania energetyczne. Rodzaj karmy musi więc być dopasowany do wieku i wymagań konkretnego osobnika.

Jaka karma dla szczeniaka?

Szczenięta do prawidłowego rozwoju potrzebują pokarmów wysokokalorycznych, o bogatym składzie, który będzie w stanie pokryć w pełni zapotrzebowanie na składniki odżywcze. Szczenięta rosną bardzo szybko, co jest widoczne szczególnie u psów ras dużych. Karma dla szczeniąt musi być również lekkostrawna, by nie obciążać niepotrzebnie wrażliwego układu pokarmowego. Warto też zadbać o najwyższą jakość karmy, z dobrej jakości białkiem i małym udziałem węglowodanów.

Jaka karma dla psa dorosłego?

Dorosłe psy mają zdecydowanie mniejsze zapotrzebowanie energetyczne niż szczenięta. Okres dorosłości jest jednak w dużej mierze uwarunkowany rasą psa. Dlatego dla psów ras małych przeznaczone są karmy o innym składzie niż dla ras dużych. Okres wchodzenia w dorosłość jest bowiem różny w zależności od konkretnej rasy i może trwać od 8 do 24 miesięcy.

To, jaka karma dla psa dorosłego będzie odpowiednia, zależy od jej składu. Musi on być dobrany również do aktywności psa, ewentualnych alergii oraz preferencji smakowych.

Jaka karma dla psa seniora?

Starsze psy należy żywić w sposób, który nie obciąża zbytnio organizmu, a równocześnie przyczynia się do minimalizowania skutków różnych chorób. Sucha czy mokra gotowa karma dla seniora w swoim składzie zawiera optymalną dla wieku dawkę niezbędnych witamin. Niedobory substancji pokarmowych w tym wieku mogą być bowiem szczególnie niebezpieczne. Psich seniorów należy żywić w sposób, który jest lekkostrawny i wysoce przyswajalny. Oprócz odpowiedniej karmy dla starszych psów trzeba zadbać i regularnie kontrolować stan jamy ustnej, zębów i dziąseł.

Wybór karmy a zdrowie psa

Pełnowartościowa, zbilansowana karma dla twojego pupila to podstawa. Jeśli masz wątpliwości co do diety psa, możesz zawsze wybrać się na konsultację do weterynarza, który zdecyduje, jaka jest najlepsza karma dla psa w tym przypadku. Oprócz tego raz w roku warto wykonać morfologię, która pokaże, czy twój pupil otrzymuje wszystkie niezbędne dla psa składniki.

Wybór karmy dla czworonoga nie zawsze jest łatwy. Pośród wielu produktów ciężko znaleźć ten jeden, który spełni nasze oczekiwania oraz wymagania psa. Decyzję odnośnie żywienia psa zawsze warto skonsultować z weterynarzem, który pomoże rozwiać wątpliwości na temat diety. Czytając składy na gotowych produktach, szybko nauczysz się odróżniać, jaka karma dla psa jest dobrej jakości. Wybieraj tylko te o wysokiej zawartości mięsa, a niskiej wypełniaczy i konserwantów. Takie karmy zapewnią psu zdrowy rozwój i prawidłowy wzrost.

Jak karmić małego kota – najważniejsze informacje dotyczące żywienia kociąt

jak karmić małego kota

W pierwszych tygodniach życia mały kotek dostaje wszystko, czego potrzebuje, od swojej mamy. Od ok. 6 tygodnia życia pomału matka zaczyna odstawiać maluchy. Jak karmić małego kota, który nie spożywa już mleka? Dowiedz się, co powinieneś wiedzieć na ten temat.

Czego potrzebuje mały kot?

Kocięta do 4 tygodnia życia potrzebują przede wszystkim mleka matki. Dostarcza ono wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Ok. 4–5 tygodnia życia można zacząć powoli rozszerzać kotkom dietę. Jak karmić małego kota, aby zaspokoić jego potrzeby żywieniowe? Najlepiej w tym czasie sprawdza się karma mokra, którą można dodatkowo mieszać z niewielką ilością wody lub mlekiem zastępczym. Taka konsystencja pokarmu ułatwi kotkom jedzenie.

Karmę należy podawać jak najlepiej rozdrobnioną, na płaskim talerzyku, z którego kotek bez problemu zje samodzielnie przygotowane dla niego jedzenie.

Kiedy kot przestaje pić mleko matki?

Około 8 tygodnia życia kocięta są gotowe, aby w pełni przejść na pokarm stały. Również w tym czasie następuje u kotów naturalny proces, jakim jest odsadzanie. W tym czasie matka przestaje karmić swoje kocięta. Już nieco wcześniej należy zacząć podawać maluchom pokarmy mięsne. Muszą być one jednak dostosowane do ich wieku i masy ciała, aby zapewniały prawidłowy rozwój i nie podrażniały delikatnego żołądka.

Jak karmić małego kota – ilość posiłków

Karmienie kociąt powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą opiekuna. Bardzo ważna jest jakość karmy dla kociąt, jej zbilansowany skład, oraz częstotliwość, z jaką karmimy naszego kociaka. Młode kotki powinny jeść 4–5 posiłków dziennie. Dobrze jest ustalić stałe godziny podawania posiłków. Korzystnie wpływa to na rozwój kociąt.

Czym karmić młodego kota – główne składniki diety

Podobnie jak w przypadku dorosłych kotów, głównym składnikiem, który powinien się znajdować w karmie, jest białko. To podstawowy budulec tkanek w organizmie, szczególnie istotny w diecie kociąt. Dużą rolę odgrywają też aminokwasy, zwłaszcza tauryna. Jej niedobór na etapie intensywnego wzrostu może prowadzić do nieodwracalnych zmian i wad rozwojowych. Karma powinna zawierać też podwyższoną ilość witamin i minerałów, takich jak:

  • fosfor;
  • magnez;
  • cynk;
  • żelazo;
  • wapń.

Są one niezbędne, by zapewnić kociakowi prawidłowy wzrost i zdrowie.

Jak karmić małego kota? Na samym początku zmiany diety na stałą dobrze jest podawać kotu mokrą karmę, np. w formie wygodnych saszetek. Po jakimś czasie można zacząć dawać karmę suchą. Ten rodzaj pokarmu wpływa korzystnie na zęby i dziąsła, pomaga też uporać się z osadem nazębnym. Zawsze należy pamiętać, by sucha karma była przeznaczona dla młodych kotów, gdyż posiada ona zbilansowane proporcje wszystkich niezbędnych do prawidłowego wzrostu składników.

Jak karmić małego kota – budowanie dobrych nawyków

Koty to zwierzęta o wyczulonym zmyśle zapachu i smaku. Dlatego warto zwrócić szczególną uwagę na miejsce, w którym ustawiamy miseczki z jedzeniem. Powinny one znajdować się w sporej odległości od kuwety. Dobrze też, by w miarę możliwości kotek miał zapewniony w czasie jedzenia spokój, a więc nie należy umieszczać ich w najbardziej ruchliwym miejscu w domu, np. w salonie.

Nie zapomnij o dostępie do świeżej wody. Koty z natury za nią nie przepadają, jednak jest ona potrzebna. Wodę można zostawić w różnych miejscach w domu. Niektóre zwierzaki preferują wodę płynącą. Można zachęcić kota do jej picia, puszczając z kranu niewielki strumień lub zaopatrując się w specjalną kocią fontannę.

Czego nie powinien jeść kociak?

Czym i jak karmić małego kota, aby rósł zdrowo? Największym błędem w żywieniu kociąt jest podawanie im jedzenia dla ludzi, w tym także resztek ze stołu. W ten sposób nie tylko szkodzimy zwierzęciu i narażamy jego zdrowie, ale uczymy kiepskich nawyków. Specjaliści od żywienia kotów wskazują na bardzo szkodliwy wpływ wysoko przetworzonego jedzenia. Zjadanie resztek nie zapewni zwierzęciu żadnych wartościowych składników. Kot, który dostaje tego typu pokarm, może cierpieć na liczne niedobory żywieniowe, które prędzej czy później objawią się w postaci choroby.

Mleko krowie – czy jest wskazane?

W dalszym ciągu panuje przekonanie, że koty powinny pić mleko. W momencie przejścia na pokarm stały, czyli ok. 8 tygodnia życia, koty tracą jednak zdolność do trawienia mleka. Enzymy odpowiedzialne za trawienie tego typu białek przestają być produkowane, a tym samym mleko staje się pokarmem nadmiernie obciążającym układ pokarmowy.

Jak karmić małego kota bez matki?

Osierocone kocięta wymagają szczególnej troski. Istotna jest wiedza, jak karmić małe koty w tak kluczowym okresie życia, by nie wyrządzić im krzywdy. W miarę możliwości trzeba zapewnić im pokarm innej kotki, która ma młode w podobnym wieku. Jeśli nie ma takiej możliwości, trzeba w sklepie zoologicznym kupić preparat mlekozastępczy dla kociąt o dostosowanym składzie i wysokiej strawności. Kotki można karmić specjalną butelką ze smoczkiem lub przy pomocy strzykawki. Pod żadnym pozorem nie można podawać mleka krowiego, nawet w formie rozcieńczonej. Takie mleko jest zbyt obciążające dla delikatnego układu pokarmowego małych kociąt.

Karmienie małych kotów może wydawać się bardzo wymagające. Jeśli nie wiesz, jak karmić małego kota, zwróć się o pomoc do lekarza weterynarii. Doradzi on, w jaki sposób komponować składniki, by stworzyć pełnowartościową dietę dla pupila. Prawidłowego żywienie jest niezwykle istotne dla dalszego rozwoju kota.

Białko dla psa — dlaczego to najważniejszy składnik pokarmowy diety?

białko dla psa

Pies jako zwierzę mięsożerne pobiera energię głównie z białek i tłuszczu. Te składniki są też przez niego najlepiej trawione, a ich niedobór może prowadzić do wielu schorzeń. Nie wystarczy jednak byle jakie źródło białka. Jak żywić psa, aby wypełnić jego dzienne zapotrzebowanie na białko? Jakie białko dla psa ma największe znaczenie? Sprawdź!

Białko dla psa – co to za składnik odżywczy?

Czym jest białko i dlaczego jest aż tak ważne dla zdrowego życia psa? Białka to główny składnik budulcowy komórek roślinnych i zwierzęcych. Złożone są z aminokwasów będących związkami organicznymi tlenu, węgla i azotu. Składnik odpowiedzialny jest za proces regulacyjny procesów metabolicznych, jak i budowę i regenerację komórek organizmu.

Białka dzielimy na:

  • endogenne, wytwarzane przez organizm;
  • egzogenne, dostarczane za pomocą zdrowej diety;
  • limitujące.

Dzieli się białko dla psa pod względem sposobu pozyskiwania obecnych w nich aminokwasów przez organizm. Pierwsze z nich, białka endogenne, są naturalne wytwarzane w organizmie. Dieta musi dostarczyć za to białka aminokwasów egzogennych. Psi organizm nie jest w stanie sam ich wytworzyć, muszą być więc dostarczone wraz z pokarmem. Dietetyka wyróżnia również aminokwasy limitujące. Te wytwarzane są w organizmie, jednak w ilościach tak małych, że niezbędna jest ich dodatkowa suplementacja (lekami bądź karmą).

Białka aminokwasów limitujących to:

  • lizyna – pobudzająca wzrost kości i wydzielanie soków trawiennych;
  • tryptofan – wspierający wydzielanie witaminy B oraz serotoniny;
  • treonina – prekursor hormonów tarczycy wpływający na dobry stan sierści;
  • arginina – wspiera reakcje odpornościowe i wytwarzanie hormonu wzrostu;
  • fenyloanina – prekursor innego białka limitującego, tyrozyny, stymulująca produkcję adrenaliny i noradrenaliny;
  • histydyna – pobudzająca wydzielanie soków trawiennych;
  • walina, leucyna i izoleucyna – wspomagające regulację poziomu cukru, zapobiegające rozpadom białek, magazynowane w mięśniach i spalane w procesie metabolizmu.

Białka mające w sobie komplet niezbędnych aminokwasów egzogennych określamy jako białka pełnowartościowe. Co powinieneś o nich wiedzieć i jakie źródła białka dla psa wybrać?

Jakie źródła białka w karmie są najlepsze? Czy pies potrzebuje jeść mięso?

We właściwej karmie powinno znaleźć się białko dla psa z różnych źródeł, co zapewnia organizmowi zbilansowany poziom aminokwasów. Najlepszymi z nich są białka pełnowartościowe, posiadające wszystkie z niezbędnych aminokwasów egzogennych. Białka pełnowartościowe w diecie psa to przede wszystkim produkty pochodzenia zwierzęcego, czyli mięso, ryby oraz jaja kurze. Do pełnowartościowych białek roślinnych zaliczamy białka soi.

Białka niepełnowartościowe nie dostarczają kompletu aminokwasów, z reguły brakuje w nich jednego lub dwóch kluczowych składników. Mają one często dobrą strawność i są świetnym uzupełnieniem w dobrze zbilansowanej diecie. Pamiętaj, że jakościowa karma dla psów powinna w pełni spełniać zapotrzebowanie zdrowego psa na białko i nie wymaga podawania dodatkowych suplementów.

Białko dla psa – jakie jest zapotrzebowanie? Jak uniknąć nadmiaru lub niedoboru białka w diecie psa

Zapotrzebowanie na białko dla psa zależne jest od jego wagi, gabarytów i wieku. Przykładowo, więcej białka potrzebują psy o długiej sierści, wykorzystujące większość zapotrzebowania na regenerację zdrowego futra. Nieco inne proporcje mogą być skuteczne w dietach weterynaryjnych dedykowanych konkretnym schorzeniom. Pośród karm weterynaryjnych spotyka się często karmy zawierające hydrolizowane białko. Zawierająca hydrolizowane białko karma dla psa to dobre rozwiązanie dla zwierząt cierpiących na alergie. Jest lepiej przyswajalne i rzadziej wywołuje reakcje alergiczne.

Średnia ilość białka dla psa wynosi do trzech gramów na kilogram masy ciała. Znaczy to, że karma o średniej kaloryczności powinna zawierać około 25–30% białek w suchej masie. Za niezbędne do przeżycia minimum uznawane jest 18% w suchej masie. Najlepiej, aby było ono maksymalnie strawne, czyli łatwo rozkładane i wchłaniane przez organizm. Aby zapewnić niezbędną ilość, większość producentów łączy w karmie do trzech źródeł białek, przykładowo mięso wołowe, mięso kurczaka i roślinne białko z soi.

Przyjęte normy żywieniowe określone są przez FEDIAF, czyli Europejską Federację Przemysłu Żywieniowego Zwierząt Domowych, organizację regulującą składy karm dla zwierząt. Wartości minimalne to kolejno:

  • 18% suchej masy karmy u psów dorosłych;
  • 25% suchej masy dla szczeniąt;
  • 20% suchej masy dla psów w okresie rozwoju (powyżej 14 tygodnia życia);
  • 25% suchej masy dla suk w okresie rozrodowym.

Szczenięta i czworonogi w okresie rozwojowym mają większe zapotrzebowanie na białko pokarmowe, ich organizm potrzebuje bowiem budulca do rozwoju komórek. Przy zachowaniu powyższych norm nie ryzykujemy nadmiaru lub niedoboru białka w diecie pupila. Czym grożą nadmierne lub niewystarczające ilości białka dla psa?

Niedobór białka

Niedobór białka pochodzenia zwierzęcego lub spożywanie pokarmu o niskiej jakości białka skutkują znacznym pogorszeniem się zdrowia psa. Ponieważ składnik stanowi podstawowy budulec komórek i większości masy mięśniowej, jego niedobór wpłynie na osłabienie całego organizmu. Do pierwszych objawów należy łamliwość pazurów, szorstka okrywa włosowa, osłabienie stawów i brak energii.

Nadmiar białka i przebiałczenie psa

Stan taki określa się przebiałczeniem psa. Problemy z nadmiarem składnika w diecie są wynikiem długotrwałej złej diety, psy mają bowiem sporą tolerancję na nadwyżkę tego składnika. Jego nadmiar nie ma żadnych korzyści odżywczych, ponieważ zbędne aminokwasy są dość szybko degradowane przez ciało. Objawami nadmiaru białka u psa mogą być problemy ze stawami, problemy nerek, zaburzenia funkcjonowania układu pokarmowego, oraz najczęściej występujące – alergie skórne i pokarmowe. Według niektórych teorii przebiałczenie czy przebiałkowanie nie jest faktycznym problemem, jako że psy to względni mięsożercy. Termin ten dotyczy raczej czworonogów z chorobami metabolicznymi.

Wiesz już, jak duże znaczenie ma zawartość i strawność białka zwierzęcego w codziennym żywieniu twojego psa. Pamiętaj, że aminokwas ten to podstawowe źródło energii niezbędne dla dobrej regeneracji komórek.

Czy pyralgina i polopiryna dla psa wywołuje zatrucie? Jakie leki przeciwbólowe może podać swoim zwierzętom?

polopiryna dla psa

Jakie leki przeciwbólowe i przeciwzapalne można podawać zwierzętom? Tylko te, które przepisał ci lekarz weterynarii. Polopiryna dla psa jest bardzo niebezpieczna. Z artykułu dowiesz się, które leki są trujące dla zwierząt, jakie objawy wywołuje zatrucie nimi oraz co zrobić, jeśli pupil przypadkiem połknie jeden z nich. Sprawdź, co musisz wiedzieć, zanim zdecydujesz się podać lek zwierzakowi.

Polopiryna dla psa – czy można ją podawać zwierzętom?

Prawie każdy z dostępnych dla ludzi leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych w jakimś stopniu szkodzi zwierzętom. Polopirynę dla psa stosuje się bardzo rzadko i w małych ilościach, ponieważ zawiera kwas acetylosalicylowy, który wywołuje wiele skutków niepożądanych. Jeśli zauważyłeś, że twoje zwierzę cierpi, najlepiej od razu udaj się do weterynarza, który przepisze środki dedykowane dla czworonogów.

Polopiryna dla psa jest toksyczna i powoduje szereg skutków ubocznych ze strony układu pokarmowego. Co więcej, jeśli podasz pupilowi leki dla ludzi, możesz wydłużyć czas jego rekonwalescencji i powrotu do zdrowia. Weterynarz przed wprowadzeniem nowego niesteroidowego leku przeciwzapalnego zaleci kilka dni przerwy, aby poprzedni został całkowicie wydalony z organizmu. Szczeniętom i starszym psom nie należy podawać nawet małych porcji polopiryny. Już po jednej dawce leku zdarzają się krwawienia przewodu pokarmowego.

Czy można podawać psu paracetamol? Działania niepożądane

Wiele środków przeciwbólowych dostępnych na rynku zawiera paracetamol. U ludzi stosuje się leki z tej grupy także, aby obniżyć gorączkę. Jednak może on zaszkodzić zwierzęciu, a szczególnie niebezpieczny jest dla osobników starszych oraz szczeniaków. Podanie czworonogowi paracetamolu grozi nawet śmiercią, a w łagodniejszych przypadkach poważnym uszkodzeniem wątroby.

Jeśli lek zawiera w składzie paracetamol oraz kwas acetylosalicylowy, wykazuje silniejsze działanie toksyczne. Nie należy go podawać psom i kotom. Może spowodować uszkodzenie nerek oraz wątroby, ale też zmiany w składzie biochemicznym krwi. Pierwsze objawy są zauważalne, gdy dawka paracetamolu przekroczy 100 mg/kg masy ciała psa.

Loperamid

Jest kolejnym z ludzkich leków obok paracetamolu dla psa, których nie możesz podać swojemu pupilowi. Wiele zwierząt posiada mutację genu MDR1, skutkującą upośledzeniem funkcji transportowych białka. Sprawia to, że niektóre leki przeznaczone dla ludzi w tym loperamid, mogą przekraczać barierę krew-mózg. Zatrucie objawia się wymiotami, zawrotami głowy, zaburzeniem koordynacji ruchowej, a nawet śpiączką.

Ibuprofen – silnie trujący dla psa lek przeciwbólowy

Ibuprofen ma właściwości przeciwzapalne, ale jest skrajnie niebezpieczny. O ile polopiryna dla psa w małych ilościach i pod kontrolą weterynarza jest nieraz stosowana, o tyle ibuprofen powoduje uszkodzenia wielu narządów. Do najczęstszych powikłań należą:

  • wymioty;
  • biegunka;
  • owrzodzenia w przewodzie pokarmowym;
  • niewydolność nerek.

W skrajnych przypadkach mogą wystąpić nawet drgawki i śpiączka.

Czy można zaszkodzić zwierzęciu, podając ludzki lek przeciwzapalny typu aspiryna?

Wiele osób zastanawia się, czy można podać psu odczuwającemu ból środek typu aspiryna. Dla ludzi jest niegroźna i wspomaga leczenie stanów zapalnych, niestety może zaszkodzić twojemu pupilowi. Objawy zatrucia tym środkiem to apatia, wymioty i biegunka. Mogą one prowadzić do groźnych powikłań i powodować uszkodzenie błony śluzowej żołądka oraz krwawienie i owrzodzenie przewodu pokarmowego.

Środki przeciwbólowe dla psa – pyralgina tylko pod kontrolą lekarza weterynarii

Polopiryna dla psa może być niebezpieczna, a co ze środkami o innym działaniu? Pyralgina jest skutecznym środkiem na bóle brzucha i stany zapalne mięśni i stawów. Ma działanie przeciwbólowe, rozkurczowe i obniża gorączkę. Podobnie jak polopiryna dla psa może być stosowana, ale tylko pod kontrolą specjalisty. Sam nigdy nie podawaj jej zwierzakowi, jeśli nie przepisał ich lekarz. Może szkodzić czworonogom mającym problemy z układem krążenia.

Co podać psu w przypadku zatrucia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi lub przeciwbólowymi?

Pies może przypadkiem połknąć szkodliwe dla niego leki. Co w takiej sytuacji?

  1. Jeśli nie minęło więcej niż dwie godziny od zajścia takiej sytuacji, możesz wywołać u pupila wymioty domowymi sposobami.
  2. Jeśli pupil połknął paracetamol, sprawa się komplikuje, ponieważ pies i kot ma inny metabolizm niż człowiek. Po spożyciu tego leku przeciwgorączkowego przez zwierzę należy jak najszybciej udać się do najbliższego gabinetu weterynaryjnego.

Specjalista na miejscu wykona wszelkie niezbędne badania diagnostyczne oraz zaleci odpowiednią kurację płynową. Najprawdopodobniej przeprowadzi również płukanie żołądka, aby pozbyć się szkodliwych substancji. Pamiętaj, że każdy lek przeznaczony dla ludzi, jest potencjalnie śmiertelny dla czworonogów.

W małych dawkach w leczeniu bólu i stanów zapalnych podaje się nospę, pyralginę i polopirynę dla psów. Jednak nie warto robić tego bez konsultacji z weterynarzem. Specjalista zbada zwierzę, sprawdzi, czy nie ma żadnych przeciwwskazań i dobierze bezpieczną dawkę. Każdy problem zdrowotny twojego pupila powinien być w pierwszej kolejności konsultowany z weterynarzem.

Przebiałkowanie psa. Jak go uniknąć? Białko z mięsa w żywieniu psa

przebiałkowanie psa

Zarówno niedobór, jak i nadmiar białka jest niewskazany w żywieniu. Do groźnych skutków przebiałkowania u psa należą zaburzenia układu trawiennego lub zakwaszenie organizmu. Sytuacji można jednak łatwo uniknąć, żywiąc psa odpowiednio zbilansowaną dietą. Przeczytaj, jak powinna ona wyglądać i jak zapobiec wystąpieniu przebiałkowania psa.

Przebiałkowanie psa – objawy i skutki

Choć białko powinno być podstawowym składnikiem zdrowej diety czworonoga, jego nadmiar może być szkodliwy dla organizmu. Schorzenie będące efektem zbyt dużej ilości białka w diecie psa określa się jako przebiałkowanie psa.

Jak często występuje schorzenie?

Przebiałczenie psa nie występuje zbyt często, organizm czworonoga ma bowiem dość sporą tolerancję na wysokie stężenia białka. Badania weterynaryjne wykazują, że krótkotrwałe zaburzenie proporcji i podawanie wysokich ilości białka nie wywołuje zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu. Problemy z nadmiarem tego składnika w diecie są więc skutkiem długotrwałej, złej diety, np. kiedy pies je cały czas gotowane mięso z tego samego źródła. Jeśli doszło do takiej sytuacji, czworonóg ma prawdopodobnie również inne problemy zdrowotne.

Objawy przebiałkowania u psa to:

  • alergie skórne;
  • alergie pokarmowe;
  • zaburzenia funkcjonowania układu trawiennego;
  • zaburzenia wątroby;
  • problemy ze stawami;
  • choroby nerek.

Koniecznie więc należy zwrócić uwagę na objawy alergiczne takie jak nadmierne wylizywanie łap, nadmierne drapanie się, pogorszenie stanu sierści czy ropienie oczu i uszu. Wraz ze świądem może pojawić się też łupież lub przypominające łupież łuszczenie naskórka. Pamiętaj jednak, że przebiałkowanie psa nie zawsze jest przyczyną takich objawów.

Większość z objawów przebiałczenia u psa jest wynikiem nadmiernego zakwaszenia organizmu. Wynika to ze sposobu, w jaki białko rozkłada się w psim organizmie i nadmiernej produkcji mocznika. Spożycie nadmiaru białka nie powoduje jego przechowywania — aminokwasy przyjęte w nadmiarze do potrzeb są bowiem degradowane.

Przebiałkowanie psa. Jak leczyć zakwaszenie organizmu?

Zakwaszenie organizmu to najczęstsze powikłanie przebiałczenia u psa. Jest ono wynikiem zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej i zbyt kwasowego odczynu organizmu. Dzieje się tak, ponieważ białka mięsa należą do produktów silnie zakwaszających. Leczenie zarówno przebiałczenia, jak i zakwaszenia organizmu pupila opiera się na farmakoterapii, stan zwierzaka nie poprawi się jednak bez zmiany diety. Nie oznacza to oczywiście rezygnacji z białka, a być może tymczasowe zmniejszenie jego ilości, aby umożliwić regenerację organizmu. Warto przede wszystkim monitorować poziomy morfologiczne psa, aby sprawdzić, jakich składników odżywczych powinniśmy dostarczać mu w codziennej diecie.

Białko w diecie psa – czy jest niezbędne? Ile białka powinien spożywać dorosły pies?

Czym jest białko i dlaczego jego obecność jest niezbędna w zdrowej diecie psa? Białka to związki złożone z aminokwasów będących organicznymi związkami węgla, tlenu i azotu. Rolą białek jest udział w budowie i regeneracji komórek. Mają też rolę regulacyjną względem procesów immunologicznych i metabolicznych.

Białka dzieli się na:

  • egzogenne;
  • endogenne.

Aminokwasy endogenne wytwarzane są w organizmie na podstawie przemian. Białka aminokwasów egzogennych muszą być z kolei dostarczone z pokarmem, ponieważ organizm nie jest w stanie sam ich wytworzyć. Ich obecność w diecie jest niezbędna. Białka posiadające w sobie niezbędne aminokwasy egzogenne określa się jako białka pełnowartościowe.

Dietetycy zwierzęcy wyróżniają również aminokwasy limitujące. Są to lizyna, tryptofan, tyrozyna i metionina. Składniki te w większości diet występują w tak małych ilościach, że brak dodatkowej suplementacji może skutkować niedoborem. Po ich obecności poznamy najlepsze karmy. Ich dostarczenie do organizmu jest ważne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, lizyna przykładowo zwiększa odporność i wzmaga produkcję przeciwciał, a tryptofan gra ważną rolę w produkcji serotoniny.

Zapotrzebowanie na białko. Ilość i źródła białka w diecie psa

Przyjęta przez lekarzy weterynarii norma białka w diecie to do 3 gramów na każdy kilogram masy ciała, co chroni przed przebiałkowaniem psa. Zapotrzebowanie na białko jest cechą indywidualną, zależną głównie od stanu zdrowia, wieku i gabarytu psa. Ogromne znaczenie ma również źródło białka w diecie psa. Wyróżnia się je na podstawie pochodzenia (białka zwierzęce i białka roślinne) oraz na podstawie strawności. Źródło białka będzie mieć szczególną wartość w dietach weterynaryjnych, budowanych pod psy z zaburzeniami przewlekłymi lub otyłością.

Strawność, czyli łatwość w uleganiu enzymatycznemu rozkładowi i wchłonięciu przez organizm, to ważna cecha białka w karmach mięsnych. Psy, będące naturalnymi mięsożercami, znacznie łatwiej trawią białka zwierzęce niż roślinne. Powinno być ono podstawą dobrej karmy. W zbilansowanej psiej diecie powinny być również białka roślinne, np. owies, kukurydza, ryż czy soja, jedynie w mniejszych proporcjach.

Wiesz już, czym jest przebiałkowanie psa oraz jak uniknąć go za pomocą prawidłowo zbilansowanej diety. Pamiętaj, że dobrze dobrana karma w codziennym żywieniu pozwoli uniknąć większości psich schorzeń.

Najlepsza karma dla psa z niewydolnością nerek. Czym powinna się cechować?

najlepsza karma dla psa z niewydolnością nerek

Czym objawia się niewydolność nerek u psów i jaka dieta może pomóc w leczeniu schorzenia? Symptomy problemów z nerkami objawiają się stosunkowo późno, warto więc zmienić żywienie psa na odpowiednią dietę weterynaryjną od razu po wykryciu choroby. Przeczytaj, jak wybrać najlepszą karmę dla psa z niewydolnością nerek.

Niewydolność nerek u psów — przyczyny i objawy

Nerki to narząd parzysty stanowiący jeden z głównych organów układu moczowo-płciowego. Ich podstawową rolą jest wytwarzanie moczu oraz oczyszczanie krwi ze zbędnych i szkodliwych produktów przemiany materii. Ich prawidłowe działanie pozwala na utrzymanie właściwego stężenia składników mineralnych w organizmie, regulację równowagi kwasowo-zasadowej, utrzymywanie prawidłowego ciśnienia krwi oraz produkcję czynnej formy witaminy D.

Spowolnione komórki nerkowe (nefrony) nie są w stanie filtrować krwi, co prowadzi do gromadzenia się w organizmie szkodliwych składników, które normalnie zostałyby wydalone z moczem. Te składniki to głównie toksyczne produkty metabolizmu białek, takie jak amoniak i kreatynina. Prowadzi to do zatrucia organizmu i jest groźne dla zdrowia.

Objawy przewlekłej niewydolności nerek

Pierwsze objawy chronicznej niewydolności nerek u psów są mało charakterystyczne i trudne do wczesnego wyłapania. Ogromne znaczenie ma monitorowanie stanu narządów i krwi zwierzęcia podczas regularnych wizyt diagnostycznych u weterynarza.

Jakie symptomy powinny zwrócić twoją uwagę? Do objawów niewydolności nerek należą:

  • apatia;
  • ospałość;
  • wzmożone pragnienie;
  • wzmożone oddawanie moczu;
  • oddech mocznicowy;
  • owrzodzenie jamy ustnej, nadżerki;
  • rozjaśnienie śluzówek.

Diagnostyka

Aby zdiagnozować chroniczną chorobę nerek, weterynarz powinien zlecić w pierwszej kolejności analitykę krwi. Panel określi stężenie substancji zawierających azot oraz poziom mocznika i kreatyniny. Przy niepokojących i podwyższonych stężeniach nieodfiltrowanego mocznika w krwi, należy sprawdzić jego poziom również w moczu. Analiza pozwoli na wykrycie zaburzenia, a przy podejrzeniu uszkodzenia organu dodatkowo wykonuje się badanie USG. Następnie diagnozuje się formę schorzenia — czy jest to przewlekła, czy ostra forma niewydolności. Dopiero po badaniach można ustalić, jaka będzie najlepsza karma dla psa z niewydolnością nerek.

Jakie mogą być przyczyny niewydolności nerek u psów?

Do najczęstszych przyczyn niewydolności ostrych i przewlekłych należą:

  • zatrucie organizmu na skutek przyjęcia toksycznej substancji;
  • ukąszenie przez jadowitego węża lub żmiję;
  • zmniejszenie prawidłowego przepływu krwi przez nerki jako skutek odwodnienia, wstrząsu, krwotoku;
  • nieprawidłowa dieta;
  • choroby układowe, takie jak toczeń rumieniowy;
  • choroby zakaźne, np. leptospiroza, babeszjoza;
  • zaburzenia rozwoju organu, np. torbiele nerek.

Jakie psy są narażone na chorobę?

Choroby nerek dotyczą głównie psów starszych, zazwyczaj pojawiając się po piątym roku życia. U młodych psów przyczyną może być nieprawidłowa dieta oraz uwarunkowania genetyczne. Do szczególnie narażonych na przewlekłą niewydolność nerek ras należą: terriery, beagle, dobermany, golden retrievery, rottweilery oraz berneńskie psy pasterskie.

Najlepsza karma dla psa z niewydolnością nerek — jak wybrać odpowiednią dietę weterynaryjną?

Odpowiednio dobrana dietetyczna karma dla dorosłych psów cierpiących na choroby nerek to ważny element terapii schorzenia. Tworząc plan żywienia i leczenia, najlepiej zdecydować się na karmę weterynaryjną. Zbilansowana karma dietetyczna, o składzie dopasowanym pod leczenie konkretnych zaburzeń, będzie najlepszą karmą dla psa z niewydolnością nerek. Dieta dla psa z chorymi nerkami najczęściej będzie mieć oznaczenie „renal”.

Kompletna dieta dla chorego na nerki psa powinna mieć:

  • niską zawartość białek;
  • składniki wiążące fosfor w jelitach.

Białko w pokarmie dietetycznym zazwyczaj pochodzi z pojedynczego źródła, co minimalizuje ryzyko niepożądanej reakcji. Ogromne znaczenie ma też obniżenie zawartości fosforu i sodu w diecie. Najlepsze z karm są dodatkowo wzbogacane w składniki wiążące fosfor w jelitach. Karma pełnoporcjowa powinna mieć źródła kwasów omega-3 (olej z łososia lub siemię lniane) oraz włókna roślinne (np. ekstrakt z jukki Mojave), wspierające funkcjonowanie przewodu pokarmowego i układu moczowego. Aby maksymalnie wspomóc nawodnienie chorego czworonoga, lepiej wybrać karmę renal w formie mokrej.

Dieta dla psa z chorymi nerkami

Właściwie sformułowana dieta dla psa z chroniczną niewydolnością nerek wesprze leczenie weterynaryjne, a po ustąpieniu groźnych dolegliwości może być stosowana również profilaktycznie. Dzięki właściwej diecie funkcjonowanie nerek w przypadku przewlekłej choroby jest stale wzmacniane.

Najlepsza karma dla psa z niewydolnością nerek to produkt niskobiałkowy oraz z obniżonym poziomem fosforu. Szeroka dostępność produktów typu renal pozwala na precyzyjne dobranie nowej diety — tak, aby było zarówno smacznie jak i zdrowo.

Pies albinos – jaką opieką należy otoczyć zwierzę z albinizmem?

pies albinos

Z treści artykułu dowiesz się, czym jest albinizm oraz poznasz problemy zdrowotne, jakie mu towarzyszą. Opiszemy także zasady, do których trzeba się stosować, będąc opiekunem psa albinosa. Znajdziesz tutaj również listę zdrowych ras z białą sierścią. Sprawdź nasz krótki tekst!

Albinizm – choroba dotykająca ludzi i zwierząt

pies albinos

Albinizm to nieuleczalna choroba genetyczna, która dotyczy zarówno ludzi, jak i zwierząt. Najbardziej charakterystycznym objawem są blada skóra i włosy, za które odpowiada gen uniemożliwiający poprawną pigmentację. Wygląd osobników obarczonych tą wadą ma wielu fanów, ale jest on też przyczyną wielu poważnych problemów ze zdrowiem.

Wyróżnia się dwa rodzaje choroby. Jednym z nich jest albinizm pełny, a osobniki cierpiące z powodu tej przypadłości charakteryzują się nie tylko bladą skórą, ale również pozbawione pigmentu futro oraz czerwone oczy. W przypadku wariantu częściowego pies albinos może mieć oczy, ogon i pysk naturalnej barwy, ale jego skóra również nie ma prawidłowej pigmentacji.

Zwierzęta albinosy – rzadkie okazy

Albinizm obserwuje się niezwykle rzadko w świecie dzikich zwierząt. Gen za niego odpowiadający ma bowiem charakter recesywny. Oznacza to, że by doszło do urodzenia się potomstwa cierpiącego z powodu braku pigmentu w skórze, włosach i siatkówce oka, potrzeba dwójki rodziców będących nosicielami. W przyrodzie taką szansę ocenia się na 1 do 20 tysięcy. Skąd tak niskie prawdopodobieństwo? Zwierzęta o nietypowym, jasnym kolorze są wysoce narażone na zaatakowanie przez drapieżnika i śmierć, a w dodatku albinosi często cierpią z powodu słabo rozwiniętego zmysłu słuchu oraz wzroku.

pies albinos

Biała sierść, różowa skóra i… Po czym poznać, że pies jest albinosem?

Niestety, bez wykonania odpowiednich testów genetycznych nie sposób ocenić czy ma się do czynienia z psem albinosem. Jeśli piesek ma białą sierść, ale ciemny nos i oczy, można wykluczyć wystąpienie u niego mutacji genetycznej. Jeżeli zaś poza białą sierścią, występują również niebieskie oczy i różowy nos, usta oraz powieki istnieje prawdopodobieństwo, że dany osobnik cierpi na albinizm.

Pies albinos – najczęstsze problemy zdrowotne

Chociaż psy i koty albinosy zachwycają swoim wyglądem, wada genetyczna przysparza im wielu problemów ze zdrowiem. Przede wszystkim brak pigmentu wystawie je na wzmocnione działanie promieni słonecznych i oznacza zwiększone ryzyko zachorowania na czerniaka i raka skóry. Poza tym cierpią one z powodu obniżonej odporności, w związku z czym często przechodzą różnego rodzaju infekcje. Mają również problemy ze słuchem i wzrokiem. To zmysły, które są u nich słabo rozwinięte, a niekiedy wcale.

Pies albinos – jak się nim opiekować?

Pies albinos ze względu na problemy zdrowotne, jakimi jest obarczony, potrzebuje specjalnej opieki.

  1. Zalecane jest, by jak najkrócej przebywał na zewnątrz podczas słonecznych dni, by zminimalizować ryzyko rozwinięcia się nowotworu skóry.
  2. Poza tym za każdym razem przed wyjściem opiekun powinien posmarować podopiecznego kremem z filtrem UV dedykowanym dla zwierząt.
  3. Coraz większą popularnością cieszą się także okulary przeciwsłoneczne, które mogą pomóc osobnikom cierpiącym z powodu światłowstrętu.
  4. Ze względu na często nawracające infekcje rekomenduje się częstsze wykonywanie badań kontrolnych oraz regularne wizyty w gabinecie weterynarza.
  5. Warto również uważnie badać słuch i wzrok pacjenta, ponieważ wraz z jego postępującą utratą mogą wystąpić zaburzenia lękowe.
pies albinos

Rasy psów z białą sierścią

Jeśli marzysz o psie albinosie, nie musisz kupować szczeniaka z wadą genetyczną. Poznaj rasy, które mają białą sierść i cieszą się dobrym zdrowiem:

Chociaż inność jest fascynująca i wielu hodowców marzy o rozmnażaniu psów albinosów, może to być źródłem ogromnego bólu osobników dotkniętych taką wadą genetyczną. Jeśli nie chcesz przyczyniać się do cierpienia zwierzaków, nie decyduj się na zakup albinosów.

Leiszmanioza u psa – przyczyny, objawy kliniczne, leczenie i rokowania. Jak zapobiegać zarażeniu? Sprawdź w poradniku!

leiszmanioza u psa

W artykule opowiemy o tym, w jaki sposób dochodzi do zarażenia pierwotniakiem odpowiedzialnym za rozwój choroby. Przedstawimy również objawy, które wywołuje oraz badania niezbędne do postawienia prawidłowej diagnozy. Znajdziesz tu także informacje dotyczące leczenia leiszmaniozy u psa oraz sposoby zapobiegania zakażeniu. Dowiedz się jak najwięcej, by być świadomym opiekunem!

Leiszmanioza – czy zagrożone są tylko kraje Basenu Morza Śródziemnego?

Leiszmanioza jest chorobą endemiczną wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Leishmania. Są one przenoszone przez moskity i muchy piaskowe. Nosicielami są inne zwierzęta, przede wszystkim psy, małpy, ale również:

  • gryzonie;
  • leniwce;
  • mrówkojady;
  • oposy.

Chociaż większość pacjentów diagnozowanych w Polsce zachorowała podczas podróży w krajach basenu Morza Śródziemnego, nieustające ocieplenie klimatu mogą przyczynić się do wzrostu liczby chorych. Leiszmanioza jest zoonozą, co oznacza, że wywołuje objawy również u człowieka.

Objawy leiszmaniozy u psa

Pierwsze objawy takie jak świąd, zaczerwienienie czy obrzęk pojawiają się od razu po ukąszeniu przez owada. Nie są one intensywnie nasilone, w związku z czym opiekunowie często ich nie zauważają. Pozostałe symptomy mogą wystąpić po kilku tygodniach, miesiącach, a nawet latach, ponieważ tyle wynosi okres inkubacji choroby.

Postać trzewna

Postać trzewna leiszmaniozy u psa występuje, kiedy pasożyt, który przedostał się do organizmu żywiciela, traci wić. Przyjmuje formę amastigota, po czym namnaża się, niszcząc organy zwierzęcia. Zwykle atakuje narządy wewnętrzne takie jak:

  • nerki;
  • wątroba;
  • śledziona;
  • szpik kostny.

Do najczęstszych objawów tej jednostki chorobowej zaliczają się okresowe podwyższenie temperatury ciała, powiększenie węzłów chłonnych, obrzęki stawów, bóle i osłabienie mięśni. Zarażony pies często jest apatyczny, nie ma apetytu, w efekcie czego dochodzi do utraty wagi.

Postać skórna

Postać skórna zwykle objawia się charakterystycznymi zmianami na skórze chorego zwierzęcia. Pojawia się miękki, podskórny obrzęk, który z czasem zaczyna swędzieć chorego, a w jego miejscu postępuje utrata sierści oraz stopniowa depigmentacja skóry. Na ciele pacjenta może wystąpić silne rogowacenie, szczególnie w okolicy kończyn i głowy.

Postać oczna oraz skórno-śluzówkowa

Postać oczna daje przede wszystkim objawy ze strony oczu. Na początku schorzenie przypomina zapalenie spojówek, jednak później pojawia się świąd, a wraz z rozwojem choroby może wystąpić także suche zapalenie rogówki.

Przypadki postaci skórno-śluzówkowej leiszmaniozy u psa są notowane niezwykle rzadko. Do ich głównych symptomów należy obrzęk śluzówki oraz zgrubienie pod językiem, które może stwarzać problemy w trakcie jedzenia.

Leiszmanioza u psa – rozpoznanie i leczenie

W przypadku podejrzenia leiszmaniozy u psa koniecznie należy prędko udać się do lekarza weterynarii. Najpierw zalecane jest wykonanie badania krwi i moczu, które pozwoli ocenić stan ogólny pacjenta oraz dostarczy wielu cennych informacji mogących sugerować diagnozę. U chorych zwierząt stwierdza się między innymi:

  • niedokrwistość;
  • azotemię;
  • hiperproteinemię;
  • hipoalbuminemię;
  • obniżony stosunek albumin do globulin;
  • obecność kłębuszków nerkowych oraz wałeczków szklistych w moczu.

Diagnoza i terapia leiszmaniozy u psa

Przy pomocy cienkoigłowej biopsji aspiracyjnej uzyskuje się materiał do badań dodatkowych. Najskuteczniejszą metodą wykrywania pasożyta jest badanie immunohistochemiczne z wykorzystaniem przeciwciał przeciwko antygenom Leiszmania, ale pomocne może się okazać również badanie cytologiczne, serologiczne oraz PCR.

Jeśli u twojego psa wykryto pasożyta, musisz nastawić się na długą terapię. Zastosowanie odpowiednich leków, zwykle pozwala na remisję, ale zaprzestanie ich podawania wiąże się z wysokim ryzykiem nawrotu choroby. Poza tym niezbędne jest także wprowadzenie leczenie objawowego, ponieważ leiszmanioza u psa wywołuje również problemy wątrobowe, nerkowe, okulistyczne i skórne.

Jak zapobiegać zarażeniu?

Przede wszystkim warto stosować środki odstraszające muchówki, zwłaszcza jeśli zwierzak żyje w ciepłym klimacie, na przykład w krajach śródziemnomorskich lub północnej części Afryki. Pamiętaj, że nie każdy preparat, który jest bezpieczny dla ludzi, można stosować również u zwierząt. Zawsze wybieraj produkty dedykowane dla psów. Niestety, na rynku wciąż brakuje skutecznej szczepionki chroniącej przed zachorowaniem na tę chorobę.

Jeżeli byłeś ze swoim zwierzakiem na wakacjach w regionie występowania moskitów i zauważyłeś u niego niepokojące objawy, jak najprędzej pędź do weterynarza. Wczesne wdrożenie leczenia leiszmaniozy u psa znacznie zwiększa szanse na przeżycie i minimalizuje ryzyko wystąpienia powikłań, takich jak zapalenie nerek oraz wielu innych groźnych schorzeń.

Tęgoryjec u psa – pasożyt jelitowy niebezpieczny dla szczeniąt! Poznaj objawy i leczenie tęgoryjca psiego!

tęgoryjec u psa

W poradniku przedstawimy charakterystyczne symptomy towarzyszące zakażeniu pasożytem, jakim jest tęgoryjec u psa. Opowiemy również o tym, jak się diagnozuje i leczy tę przypadłość. Znajdziesz tu także wskazówki dotyczące profilaktyki.

Ancylostoma caninum – pasożyt z gromady nicieni

Tęgoryjec należy do rodziny obleńców i gromady nicieni. Robak osiąga do 15 mm długości, potrafi rozwinąć się do dorosłej postaci w ciągu trzech tygodni, przez co jest jednym z najczęściej występujących pasożytów. Żywi się krwią zwierząt mięsożernych (przede wszystkim psów i kotów). Umożliwia mu to odpowiednia budowa anatomiczna, jego aparat gębowy jest wyposażony w ostre haczyki, którymi wbija się w błonę śluzową jelita, powodując uszkodzenie narządu. W Europie występują trzy gatunki tęgoryjców, ale to Ancylostoma caninum jest najbardziej niebezpieczny dla psa.

W jaki sposób pies zaraża się tęgoryjcem?

Czy wiesz, że jedna samica tęgoryjca z rodzaju Ancylostoma caninum potrafi złożyć nawet tysiąc jaj dziennie? Te zostają wydalone wraz z kałem chorego zwierzęcia, a przy sprzyjających warunkach atmosferycznych (temperatura przynajmniej 25 stopni Celsjusza) już po dobie dochodzi do rozwoju larw. Dzięki otaczającej je wylince, mogą one przebywać w glebie bez jedzenia nawet przez kilka miesięcy, cały czas oczekując na kolejną ofiarę.

Cykl rozwojowy zaczyna się ponownie, kiedy wnikną do organizmu żywiciela, gdzie będą mogły przeobrazić się w formę dorosłą, która ponownie wyprodukuje jaja pasożytów i będzie wydalać je na zewnątrz, a w glebie już po dobie będą wylęgać się larwy.

Do zarażenia tęgoryjcem u psa dochodzi najczęściej przez przypadkowe spożycie form inwazyjnej pasożyta. Zwykle ma to miejsce podczas kopania w ziemi czy zabaw z patykiem. Jednak nie jest to jedyna droga zakażenia. Zdarzają się przypadki, kiedy do zarażenia psa pasożytem dochodzi poprzez powłoki skórne. Robak wnika do organizmu zwierzaka przez cebulki włosowe lub gruczoły potowe, a w efekcie dociera do naczyń krwionośnych, skąd migruje dalej do tchawicy, przełyku i żołądka żywiciela.

Szczenięta najczęściej zarażają się drogą laktogenną, tęgoryjec dostaje się do ich ciał, kiedy piją mleko zarobaczonej matki. Możliwe jest też zarażenie jeszcze w życiu płodowym przez łożysko.

Jakie symptomy wskazują na inwazję tęgoryjca u psa?

Po czym poznać, że twój pies mógł zarazić się tęgoryjcem? Objawy charakterystyczne dla inwazji tym pasożytem to przede wszystkim: uszkodzenie śluzówki jelita cienkiego, niedokrwistość, biegunka i krew w odchodach. Wraz z rozwojem pasożyta mogą pojawić się silne reakcje alergiczne związane z zatruciem produktami metabolitu nicienia. Jeśli widzisz te symptomy u swojego pupila i podejrzewasz tęgoryjca u psa, jak najszybciej udaj się z nim do lekarza weterynarii.

Tęgoryjec u psa – leczenie

Zanim lekarz wdroży odpowiednie leczenie, musi właściwie zdiagnozować pacjenta. Jak wykryć tęgoryjca u psa? Przede wszystkim w badaniu kału. Jeśli zakażenie pasożytami wewnętrznymi zostanie potwierdzone, weterynarz poda dopasowane środki odrobaczające. Niestety działają one jedynie na dorosłe osobniki nicieni, dlatego niezbędne jest częste powtarzanie kuracji, by usunąć wszystkie postaci pasożyta.

Tęgoryjec psi u człowieka

Człowiek nie jest dla tęgoryjca żywicielem właściwym, ale nie oznacza to, że nie stanowi dla niego niebezpieczeństwa. Jeśli robak wniknie do ludzkiej skóry, może tam bytować miesiącami i wywoływać wiele problemów skórnych.

Jak zapobiegać zarażeniu tęgoryjcem psim?

Zapobieganie inwazji pasożytów jest o wiele łatwiejsze od leczenia szkód, jakie wywołuje w organizmie. By uchronić swojego zwierzaka przed tego typu problemami, wystarczy jedynie pamiętać o regularnym stosowaniu środków odrobaczających – taka profilaktyka to najlepsza rzecz, jaką można zrobić dla swojego pupila.

Wiesz już, czym jest tęgoryjec u psa. Chociaż ryzyko zakażenia tęgoryjcem dotyczy głównie szczeniąt, pasożyt może pozbawić zdrowia, a nawet życia dorosłego psa w dobrej kondycji. Najlepiej zapobiegać inwazji stosując tabletki odrobaczające i szybko konsultować ze swoim weterynarzem jakiekolwiek niepokojące objawy mogące sugerować obecność robaków.

Jaka karma dla starszego psa? Zadbaj o potrzeby żywieniowe psiego seniora

jaka karma dla starszego psa

Proces starzenia się wprowadza wiele zmian w organizmie. Pod tym względem czworonogi nie są żadnym wyjątkiem. Kiedy pies się starzeje, trzeba przyjrzeć się jego codziennemu jadłospisowi i rozważyć zmiany. Jaka karma dla starszego psa będzie najlepsza? Żeby dobrze odpowiedzieć na to pytanie, trzeba najpierw poznać zmiany, które zachodzą na starość w organizmie zwierzęcia. Wówczas będziesz mógł dopasować do nich odpowiedni pokarm.

Zasady żywienia starszych psów

Pies senior mniej się rusza i więcej odpoczywa. To następstwo fizjologicznych zmian, które zachodzą w jego tkankach. Z wiekiem tracą one elastyczność i potrzebują więcej czasu na regenerację. Wraz z wiekiem pojawiają się także różnego rodzaju dolegliwości. Słabnie wzrok i słuch, a najważniejsze organy, takie jak nerki czy wątroba, mogą zacząć szwankować. Zmienia się także kondycja sierści.

Plan żywieniowy psa seniora powinien uwzględnić wszystkie wymienione wyżej problemy. Odpowiedź na pytanie, jaka karma dla starszego psa będzie najlepsza, brzmi dosyć ogólnie – taka, która maksymalnie hamuje procesy starzenia się organizmu. Powinna wspierać pracę najważniejszych organów i układu ruchu oraz wspomagać zdolności poznawcze zwierzęcia.

Jaka karma dla starszego psa? Na co zwrócić uwagę?

Wiele osób uważa, że karma dla starszych psów to jedynie chwyt marketingowy. Poniekąd jest to prawda. Wiele karm bazuje na niewiedzy konsumentów i sprzedaje produkty z kategorii „senior” za wyższą cenę niż standardowa. Skład karmy bywa jednak tak samo zły, jak ten przeznaczony dla innej grupy wiekowej. Niezależnie od tego, jaka karma dla starszego psa będzie polecana przez sprzedawcę jako najlepsza, należy sprawdzić szczegółowo jej skład. Fakty są jednak takie, że starszy pies potrzebuje innego żywienia niż pupil w pełni sił. Karma dla seniora powinna być m.in. lekkostrawna.

Odpowiednie proporcje białek i tłuszczów

To nieprawda, że starszym psom trzeba ograniczać białka. Mniejsze zapotrzebowanie na energię nie oznacza mniejszego zapotrzebowania na proteiny. Wręcz przeciwnie. W organizmie starego psa zachodzi ujemny bilans azotowy, a białka degenerują się szybciej, niż syntezują. Pies w tym wieku powinien więc dostawać karmę bogatą w dobrej jakości białka, pochodzące z mięsa mięśniowego, a nie z hydrolizatu produktów odzwierzęcych.

O tym, jaka karma dla starszego psa będzie odpowiednia, decyduje też zawartość tłuszczu. Powinno być go od 7 do około 15 procent w suchej masie. Ze względu na zmniejszenie zapotrzebowania na energię może pojawić się nadwaga, dlatego trzeba zwrócić większą uwagę na ten aspekt. Tłuszcze w karmie dla starszego psa powinny jednak być dobrej jakości.

Niezbędne kwasy tłuszczowe omega-3

Z wiekiem w mózgu psa dochodzi do zmniejszenia poziomu kwasu dokozaheksaenowego (DHA). Może mieć to realny wpływ na zdolności poznawcze zwierzęcia. Między innymi dlatego w karmie dla psa seniora powinny znaleźć się niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3. Zaleca się również dodatkową suplementację tych składników, na przykład w formie oleju z łososia.

Co ważne, psy nie przyswajają omega-3 z tłuszczów roślinnych. Dodatek oleju lnianego w karmie na pewno nie zaszkodzi, jednak nie może być on traktowany jako źródło NNKT. Organizm psa nie jest w stanie pozyskać ich z olejów roślinnych w taki sposób, jak robi to organizm człowieka.

Ochrona stawów

Starsze psy, szczególnie dużych ras, są bardziej narażone na kontuzje. Podawana karma powinna więc także wspierać kości i stawy. Składniki, które o tym świadczą, to na przykład nowozelandzka małża zielona, glukozamina i siarczan chondroityny.

Jaka karma dla starszego psa?

Wybierając karmę dla psa seniora, zwracaj uwagę na skład podany na opakowaniu. Powinien on być możliwie jak najbardziej przejrzysty. Na uwagę zasługują te karmy, które:

  • mają dokładnie wyszczególnione proporcje mięsa mięśniowego i podrobów;
  • nie zawierają zbóż i sztucznych barwników;
  • mają w składzie kwasy tłuszczowe omega-3;
  • zawierają mniej fosforu i sodu;
  • są bogate w glikozaminoglikany poprawiające kondycję stawów;
  • zawierają dobrej jakości tłuszcze w proporcjach od 7 do 15% w suchej masie.

Karma dla seniora – mokra czy sucha?

Na starość stan uzębienia wielu psów znacznie się pogarsza. Gryzienie suchej karmy może stać wówczas problematyczne. Oczywiście nie tyczy się to każdego zwierzęcia, jednak jeżeli widzisz, że twój pies ma problem z gryzieniem chrupek, rozważ zakup mokrej karmy. Kompromisem może okazać się karma półwilgotna. Taka propozycja w ostatnim czasie znalazła się w ofercie wielu producentów naprawdę dobrych karm dla psów.

BARF dla starszego psa – czy to ma sens?

Wesz już, jaka karma dla starszego psa będzie najlepsza. Niektórzy jednak zastanawiają się, czy psiego seniora można karmić dietą BARF. Z reguły nie ma co do tego przeciwwskazań. Jeżeli pies w swoim dorosłym życiu był na diecie surowej, na starość nie musicie z niej rezygnować. Koniecznie trzeba jednak uwzględnić w przepisach zmieniające się zapotrzebowanie na składniki odżywcze.

Z wiekiem metabolizm psa zmienia się, dlatego zaczyna on potrzebować innych suplementów lub innych proporcji tych, które dostawał do tej pory. Dobrym pomysłem będzie więc udanie się do lekarza weterynarii w celu przeprowadzenia badań diagnostycznych. Na ich podstawie razem z żywieniowcem ułożycie zbilansowane przepisy dostosowane do potrzeb psiego seniora.

Żywienie starszego psa – nie zaniedbuj profilaktyki

Długość życia psa jest bardzo różna. W związku z tym nie ma jednej odpowiedzi na pytanie, kiedy dokładnie twój pupil stanie się seniorem. Ogólnie jednak zakłada się, że po skończeniu ósmego roku życia psa trzeba zacząć częściej pojawiać się z nim na kontrolach u weterynarza.

Nie zaniedbuj badań diagnostycznych. Proste biochemiczne badanie krwi może dać ci odpowiedź na pytanie o kondycję nerek i wątroby. Przynajmniej raz w roku udaj się także na USG i echo serca. Tylko mając kompletną wiedzę na temat stanu zdrowia swojego psa, możesz wybrać dla niego odpowiedni sposób żywienia.

Nawet najlepsza karma dla psa seniora może okazać się niewystarczająca, jeżeli nie pokryje jego indywidualnego zapotrzebowania na witaminy i minerały. Zanim więc odpowiesz sobie na pytanie, jaka karma dla starszego psa będzie odpowiednia, najpierw udaj się z nim na wizytę kontrolną.

Psy, tak jak ludzie, starzeją się, a ich metabolizm przechodzi przez różne zmiany. Ważne organy osłabiają się, a stawy i kości są bardziej podatne na kontuzje. Wybór odpowiedniej karmy dla zwierzęcia na tym etapie życia to kluczowa decyzja, która może znacznie przedłużyć życie twojego przyjaciela. W tym szczególnym okresie dbaj o to, aby masa ciała psa pozostała w normie. Obecnie możliwości żywienia są niemal nieskończone, a to, jaka karma dla starszego psa będzie najlepsza, możesz ustalić na podstawie badań pupila z lekarzem weterynarii. Ważne, aby dieta była dopasowana do potrzeb psa.

Jaka karma dla psa z alergią skórną? Dowiedz się, jak ulżyć pupilowi

jaka karma dla psa z alergią skórną

Alergia pokarmowa u psa jest niestety coraz częściej powtarzającym się problemem. Istnieje kilka ras, które mają do niej większą tendencję, jednak alergikiem może zostać praktycznie każdy pies. W takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem jest zmiana modelu żywienia. Jaka karma dla psa z alergią skórną będzie najlepsza? Wszystkiego dowiesz się z poniższego artykułu.

Alergia pokarmowa u psa – objawy

Nie każda alergia u psa będzie alergią pokarmową. Zwierzęta, tak jak ludzie, mogą zdradzać objawy uczulenia na alergeny, które wpadają do ich dróg oddechowych lub z którymi mają bezpośrednio kontakt. Reakcje alergiczne często objawiają się:

  • uporczywym świądem skóry;
  • pogorszeniem jakości sierści;
  • nerwowością i kompulsywnymi zachowaniami;
  • zapaleniem skóry.

W związku z tym po zauważeniu powyższych objawów nie zawsze trzeba od razu ustalać, jaka karma dla psa z alergią skórną będzie potrzebna.

Jak diagnozować alergię skórną u psa?

Alergia pokarmowa ma to do siebie, że nie reaguje na leczenie sterydami. Nie pojawia się także sezonowo. Właśnie na tej podstawie najczęściej odróżnia się ją od innych rodzajów uczulenia. Niestety, najbardziej oczywistą przesłanką tego, że mamy do czynienia z alergią pokarmową u psa, jest brak reakcji na leki przeciwświądowe. To na tej podstawie lekarz weterynarii stawia ostateczną diagnozę, po czym należy ustalić, jaka karma dla psa z alergią skórną będzie w tym przypadku odpowiednia. Rzadko wykonuje się badania przeciwciał, ponieważ bywają niemiarodajne.

Co zrobić, kiedy pies ma alergię pokarmową?

Alergia pokarmowa to nie koniec świata. Ważne jest to, aby po uzyskaniu diagnozy nie panikować, tylko dokładnie przyjrzeć się temu, co do tej pory lądowało w psiej misce. Najpopularniejsze karmy marketowe mają niestety skłonność do uczulania. Znajduje się w nich bardzo dużo składników pochodzenia roślinnego, w tym zboża, soja oraz liczne konserwanty i zagęstniki. Jeżeli twój pies do tej pory się tym żywił, pora na radykalne zmiany.

Najskuteczniejszym sposobem na zidentyfikowanie alergenu jest dieta eliminacyjna. Jeśli nie wiesz, jaka karma dla psa z alergią skórną będzie wtedy potrzebna, wybierz produkt na bazie jednego rodzaju białka. Jeżeli na przestrzeni sześciu tygodni nie pojawią się objawy nadwrażliwości, możesz uznać, że podawane białko jest bezpieczne. Jeśli natomiast pies znów zacznie się drapać, karmę trzeba odstawić i przejść na inne źródło białka. Niestety, niekiedy procedura ta jest długotrwała i bardzo mozolna. Należy też zwrócić uwagę, że uczulać może inny składnik w karmie, zatem dobrze jest, by miała ona możliwie krótki i przejrzysty skład – takim częściej będzie charakteryzować się karma mokra niż sucha.

Jaka karma dla psa z alergią skórną?

Przede wszystkim musisz nauczyć się analizować skład karm i sprawdzać, jakie źródła białka się w nich znajdują. Bardzo szybko nauczysz się rozpoznawać, jaka karma dla psa z alergią skórną będzie odpowiednia, a jaka nie. Na szczęście psów uczulonych na bardzo dużą ilość białek lub składników pokarmowych jest stosunkowo niewiele. Najczęściej uczula kurczak. Wiele psów reaguje także alergią na wołowinę czy kaczkę.

Czy warto kupić karmę hipoalergiczną?

Karma dla psa alergika powinna być dobrze zbilansowana. Wielu opiekunów odruchowo udaje się do sklepu zoologicznego po pokarm hipoalergiczny. Warto zastanowić się, czy ich zakup zawsze jest dobrym pomysłem. Hipoalergiczne karmy weterynaryjne są najczęściej karmy suche oparte na hydrolizowanym białku.

Ten ostatni składnik faktycznie ma mniejsze skłonności do uczulania. To białko rozbite na peptydy, czyli niewielkie cząstki o bardzo dobrej przyswajalności. Trzeba jednak zaznaczyć, że jest to składnik kontrowersyjny. Najczęściej jego źródłem są tak zwane produkty pochodzenia zwierzęcego. Nie jest to mięso per se, a raczej odpadki – kopyta, pióra, ogony, gałki oczne, rogi. Z tego powodu taki typ białka ma gorszą przyswajalność i nie może nie być odpowiednim budulcem dla mięśni.

Karma monobiałkowa – podstawa diety eliminacyjnej

Kluczem do pozbycia się alergii skórnej na tle pokarmowym jest zidentyfikowanie feralnego białka i wykluczenie go z diety. Żeby móc tego dokonać, musisz mieć pewność, że w misce twojego psa ląduje karma z jednym konkretnym rodzajem białka. Właśnie dlatego najlepszym wyborem będą karmy monobiałkowe, najlepiej mokre (są mniej przetworzone). Koniecznie zwracaj uwagę na skład. Wybieraj karmy pozbawione:

  • zbóż;
  • sztucznych barwników;
  • konserwantów.

W opisie składu dobrej jakości karm znajdziesz informacje o tym, co dokładnie znajduje się w puszce lub saszetce. Informacja na froncie opakowania ma najczęściej charakter reklamowy i nie zawsze zgadza się ze stanem faktycznym, dlatego karma „o smaku” jagnięciny lub dziczyzny może w istocie zawierać tylko kilka procent tych rodzajów mięsa. Reszta zaś oparta bywa na innym białku – najczęściej kurczaku, który ma spory potencjał uczulający.

Jaka karma dla psa z alergią skórną? A może BARF?

Jeżeli podejrzewasz u swojego psa problemy skórne na tle alergii pokarmowej, dobrym pomysłem będzie konsultacja z zoodietetykiem i ustalenie przepisów diety BARF. To najlepszy sposób na odpowiednie skomponowanie składników odżywczych tak, aby psia dieta była pełnowartościowa i dobrze zbilansowana.

BARF opiera się z definicji na surowym mięsie, chociaż w przypadku psów dopuszcza się wariant gotowany. Jako źródło węglowodanów stosuje się warzywa i owoce. Istotne jest, że w przypadku tego typu żywienia należy odpowiednio dobrać suplementy diety, które wpływają korzystnie na układ odpornościowy i florę bakteryjną jelit.

Dobrze skomponowany BARF niemal zawsze będzie lepszym wyborem niż mokra, a tym bardziej sucha karma – nawet ta o najlepszym składzie. W przypadku alergików przed jego wprowadzeniem warto skonsultować się z żywieniowcem.

Podsumowanie

W dzisiejszych czasach coraz więcej psów i kotów cierpi na różnego rodzaju alergie. Jeżeli zastanawiasz się, jaka karma dla psa z alergią skórną będzie najlepsza, przeprowadź najpierw dietę eliminacyjną i ustal, na co zwierzak jest uczulony. Kiedy już zidentyfikujesz dany składnik, zadbaj o podawanie dobrej jakości karmy, która go nie zawiera.

Jak karmić psa po usunięciu zębów – jak podawać posiłki psu po zabiegu chirurgicznym?

jak karmić psa po usunięciu zębów

Dbanie o psie zęby jest tak samo ważne jak u ludzi. Nieleczone uzębienie może prowadzić do przewlekłego stanu zapalnego w jamie ustnej i rozwoju próchnicy. Próchnica i osad nazębny mogą z kolei doprowadzić do konieczności usunięcia zębów u psa. Dowiedz się, jak karmić psa po usunięciu zębów, by ułatwić mu pobieranie jedzenia.

Przyczyny powstawania próchnicy u psów

Resztki jedzenia osadzają się na powierzchni zębów i razem z bakteriami obecnymi w jamie ustnej tworzą płytkę nazębną. Jest to proces naturalny, który, niekontrolowany, prowadzi do powstania kamienia nazębnego, trudnego do usunięcia. Kamień powoduje stan zapalny dziąseł i jamy ustnej, a tym samym przyczynia się do rozwoju próchnicy. Bakterie powodujące zapalenie dziąseł mogą razem ze śliną przenosić się w głąb organizmu i powodować poważniejsze choroby, tj. zapalenie nerek, wątroby i mięśnia sercowego. Od stanu uzębienia zależy zdrowie całego organizmu.

Niektóre małe rasy psów mają tendencję do rozwoju chorób przyzębia, mowa tu szczególnie o psach rasy shih tzu, maltańczyk czy york. Nie bez znaczenia są tutaj przypisane do tych ras wrodzone wady zgryzu, ale również skład śliny czy nieodpowiednie karmienie psów, w tym np. resztkami ze stołu. Przynajmniej raz w roku należy wybrać się do lekarza weterynarii na kontrolę zębów psa. W razie stwierdzenia osadu weterynarz może zalecić zmianę karmy lub poleci dodatkowe, mechaniczne sposoby jego usuwania.

Nieleczone psie zęby mogą wpływać na kondycję ogólną organizmu. Badania wykazały, że stany zapalne zębów i dziąseł mogą przyczyniać się do tworzenia ropni w odległych częściach ciała, nawet nerkach czy wątrobie. Dlatego tak ważne jest dbanie o zęby i leczenie próchnicy już w początkowej jej fazie.

Jak zapobiegać tworzeniu się płytki nazębnej?

Higiena jamy ustnej psa jest tak samo ważna jak u człowieka. Dzięki regularnej pielęgnacji i odpowiedniemu żywieniu nie trzeba będzie w przyszłości martwić się, jak karmić psa po usunięciu zębów.

Karma sucha przyczynia się do zmniejszenia i usunięcia osadu na zębach. Ważne jest również dbanie o dobrze zbilansowane posiłki i unikanie w diecie psa jedzenia przeznaczonego dla ludzi. Dobrze sprawdzają się różnego rodzaju zabawki, np. gryzaki, dzięki którym pies naturalnie czyści swoje zęby.

Na rynku są również specjalne szczoteczki do zębów dla psów i pasty, które pomagają w oczyszczaniu zębów i dziąseł. Psy najlepiej jest przyzwyczajać od małego do tej czynności. Nie jest ona dla czworonogów przyjemna, a od opiekuna wymaga cierpliwości. Z czasem jednak pies nauczy się tolerować tę czynność. Najlepiej myć psu zęby raz dziennie, jednak korzystny efekt można uzyskać, wykonując ten zabieg nawet raz na kilka dni.

W sklepach dostępne są też specjalistyczne płyny, które dodaje się do psiej miski z wodą. Dodatek płynu zapobiega rozwojowi bakterii i nadmiernemu odkładaniu się płytki nazębnej. Regularne ich stosowanie przyczynia się do utrzymania prawidłowego pH jamy ustnej psa i obniża ryzyko chorób dziąseł i zębów.

Sanacja jamy ustnej – na czym polega?

Sanacja polega na leczeniu całej jamy ustnej psa. Ma na celu usunięcie płytki i kamienia nazębnego umiejscowionego przy koronach zębów oraz pod dziąsłami. W czasie zabiegu zabezpiecza się i poleruje korony zębowe, leczy chore zęby oraz przeprowadza zabieg ekstrakcji zębów, gdy nie da się już ich wyleczyć. To długotrwały proces, który wymaga uprzedniego przeglądu, zrobienia zdjęć RTG i opracowania planu leczenia. Zabieg stomatologiczny jest przeprowadzany w pełnym znieczuleniu. Po wybudzeniu pies jest ogrzewany, a także podaje się mu leki przeciwbólowe i antybiotyki. Lekarz weterynarii poinstruuje, jak karmić psa po usunięciu zębów i na co zwracać uwagę.

Jak karmić psa po usunięciu zębów – co może jeść pies po ekstrakcji zębów?

Jeśli twojego pupila czeka zabieg sanacji, z pewnością zastanawiasz się jak karmić psa po usunięciu zębów. Powrót do pełnego zdrowia może zająć nawet kilka tygodni. Do momentu zagojenia dziąsła pies powinien dostawać jedynie płynne lub bardzo mokre pokarmy. Sprawdzi się przede wszystkim mokra karma bardzo rozdrobniona. Pokarm może być podawany także w formie rozmoczonej karmy suchej. Powrót do zdrowia zależy w dużej mierze od stanu pozostałych zębów i infekcji towarzyszących. Należy pamiętać, że pierwszym objawem zapalenia dziąseł jest brzydki zapach z pyska. To powinno nas już skłonić do wizyty w gabinecie weterynaryjnym.

Zabieg usunięcia zębów może okazać się koniecznością, jeśli opiekun nie dba o regularne czyszczenie zębów. Może dojść do sytuacji, w której większość zębów będzie należało usunąć. W takim przypadku rekonwalescencja jest dosyć długa i opiekun musi nauczyć się, jak karmić psa po usunięciu zębów. Bardzo ważne są regularne kontrole u weterynarza w celu sprawdzenia stanu jamy ustnej. Oprócz tego należy dbać o prawidłową dietę i mycie zębów czworonoga. Jest to najlepsza profilaktyka, dzięki której można uniknąć groźnych dla zdrowia chorób ogólnoustrojowych.

Jak karmić psa z niewydolnością trzustki – najważniejsze informacje dotyczące żywienia chorych psów

jak karmić psa z niewydolnością trzustki

Niewydolność trzustki jest poważną chorobą. Nie objawia się nagle, a do pogorszenia jej funkcjonowania może dochodzić latami. Prawidłowa dieta w okresie ostrego stanu zapalnego jest bardzo ważna w procesie leczenia. Jak karmić psa z niewydolnością trzustki, by wspomóc powrót do zdrowia? Poznaj przykładową dietę dla chorego psa.

Czym jest niewydolność trzustki u psa?

Niewydolność trzustki u psa to stan zapalny narządu odpowiedzialnego za bardzo ważne funkcje. Trzustka, znajdująca się tuż koło dwunastnicy i żołądka, jest odpowiedzialna za trawienie, a konkretnie wydzielanie odpowiednich soków trawiennych czy enzymów. Wytwarza ważne hormony, m. in. insulinę potrzebną do obniżenia poziomu glukozy we krwi. Tutaj zachodzi proces wchłaniania witaminy B12 z pokarmu.

Zaburzenia wynikające z produkcji enzymów prowadzą do ich aktywności już w obrębie samego narządu. Nadmierna aktywność enzymów prowadzi do stanu zapalnego i samotrawienia komórek trzustki. Stan zapalny może obejmować nie tylko trzustkę, ale okoliczne tkanki i naczynia krwionośne. Stan ten stanowi zagrożenie życia psa i wymaga szybkiej interwencji lekarza weterynarii.

Objawy niewydolności trzustki u psa

Jak rozpoznać, że nasz pies choruje na zapalenie trzustki? Ostre zapalenie trzustki objawia się w następujący sposób:

  • biegunka – w przebiegu choroby dochodzi do wydalania tzw. tłustych stolców, czasem mogą być podbarwione krwią;
  • wymioty;
  • apatia;
  • niechęć do jedzenia;
  • wyraźna utrata masy ciała pomimo spożywanych pokarmów.

Rodzaje zapalenia trzustki

W zależności od stopnia zaawansowania choroby można mówić o dwóch rodzajach tego schorzenia:

  • ostre zapalenie trzustki – proces chorobowy i stan zapalny pojawia się nagle i ma bardzo ostry przebieg, który wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej;
  • zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki – choroba ma charakter przewlekły, często jej przyczyną jest młodzieńczy zanik trzustki, który niejednokrotnie pojawia się u ras predysponowanych genetycznie – owczarków niemieckich czy owczarków szkockich collie.

Przyczyny powstawania zapalenia trzustki

Pośród przyczyn powodujących choroby trzustki wskazuje się dietę bogatą w tłuszcze, o wysokim stopniu przetworzenia. Ponadto chorobom trzustki sprzyja brak ruchu, nadwaga, cukrzyca, niektóre leki czy zatrucia pokarmowe. Chora trzustka może być też wynikiem nowotworu. Kolejną przyczyną, choć znacznie trudniejszą do zdiagnozowania jest dysbioza jelita cienkiego, która jest wynikiem alergii lub nietolerancji pokarmowych u psa.

Jak karmić psa z niewydolnością trzustki?

W procesie leczenia bardzo dużą rolę odgrywa żywienie chorego zwierzęcia, dlatego istotne jest, by wiedzieć, jak karmić psa z niewydolnością trzustki. Bardzo często proces zapalny jest wynikiem podawania nieodpowiedniego jedzenia, wysokoprzetworzonego z dużą ilością tłuszczu w pokarmie. Taka dieta prowadzi do zaburzenia wydzielania enzymów trawiennych i zalegania żółci.

Dieta trzustkowa dla psa powinna być niskotłuszczowa i lekkostrawna. W przebiegu choroby dochodzi do zaburzenia procesu trawienia i wchłaniania, organizm przestaje produkować enzymy odpowiedzialne za trawienie tłuszczy, dlatego nie można ich psu podawać. Niestety, gotowe karmy zazwyczaj zawierają wysoką zawartość tłuszczu i innych niebezpiecznych dla zdrowia składników. Także niedobór niektórych składników odżywczych, np. choliny i metioniny, prowadzi do problemów z trzustką oraz zaburzenia wydzielania odpowiednich ilości enzymów.

Jak karmić psa z niewydolnością trzustki i co może jeść pies po ostrym zapaleniu? Ważne jest przejście na karmę przygotowywaną samodzielnie w domu przez opiekuna. Karmienie można jednak zacząć dopiero po kilku dniach, jest to w dużej mierze uzależnione od stanu psa. Niektóre zwierzaki w stanie ostrym wymagają hospitalizacji i nawodnienia. Zaleca się przynajmniej 48-godzinny post przed podaniem pierwszego, lekkiego posiłku.

Jakie produkty są wskazane w diecie trzustkowej?

Żywienie psa polega głównie na samodzielnie przygotowanych posiłkach, dlatego opiekun musi przyswoić wiedzę, jak karmić psa z niewydolnością trzustki. Do dietetycznych posiłków należy gotowane chude mięso wołowe i drobiowe, chudy twaróg, jajka, ryż i płatki. Bardzo duże znaczenie odgrywa odpowiednia suplementacja witamin, kwasów tłuszczowych i aminokwasów. Karma dla psa powinna być też wzbogacona o probiotyki, które pomogą w odbudowaniu flory bakteryjnej. Pupilowi należy podawać też większe porcje niż w przypadku zdrowych psów, gdyż wchłanianie substancji odżywczych jest mocno upośledzone. Dieta niskotłuszczowa pomaga w szybszym powrocie do zdrowia.

Niestety, przewlekłe zapalenie trzustki może psu towarzyszyć całe życie. Uszkodzony organ będzie wymagał podawania enzymów, dzięki którym trawienie pokarmu będzie łatwiejsze. Choroba charakteryzuje się nawrotami, które z czasem przechodzą w nieco łagodniejszą formę. Ważne, by unikać w psiej diecie konserwantów i sztucznych dodatków oraz nauczyć się, jak karmić psa z niewydolnością trzustki. Pies musi być też pod stałą opieką gabinetu weterynaryjnego, by w razie zaostrzenia stanu jak najszybciej otrzymał pomoc.

Jak często karmić małego kota – ilość posiłków i ich rola w diecie kociąt

jak często karmić małe koty

Małe kotki kojarzą się ze słodką, puchową kuleczką. Jednak rosną tak szybko, że ciężko nadążyć, kiedy puchaty kotek staje się dostojnym, dorosłym osobnikiem. Szybki wzrost sprawia, że kotki mają zwiększone zapotrzebowanie na energię i składniki odżywcze. Jak często karmić małego kota, który rośnie w ekspresowym tempie? Dowiedz się, dlaczego częste podawanie kotu karmy jest tak istotne.

Etapy żywienia kota – najważniejsze okresy

Żywienie młodych kotów przebiega w trzech etapach. W czasie ich trwania kociak nabiera nowych umiejętności oraz rozwija się emocjonalnie. Poszczególne etapy można podzielić następująco:

  • etap pierwszy – trwa od momentu narodzin do ok. 2 tygodnia życia; w tym czasie malutki kotek żywi się wyłącznie mlekiem matki;
  • etap drugi – nazywany etapem przejściowym, obejmuje czas od 3 do 6 tygodnia życia; to okres powolnego rozszerzania diety i wprowadzania do niej pokarmów stałych;
  • etap trzeci – od ok. 6 tygodnia życia do 12 miesiąca; to czas, gdy kocia mama przestaje karmić swoje maluchy i przechodzą one stopniowo na pokarm stały dla młodych kotów.

Czym jest odsadzanie u kotów?

Odsadzanie to inaczej odstawianie kotów od matki. Orientacyjnie to czas pomiędzy 6 a 8 tygodniem życia kociąt. Matka przestaje w tym czasie karmić kocięta swoim mlekiem, co jest równoznaczne z tym, że są one gotowe do przyjmowania pokarmów w formie stałej. Wprowadzanie tego typu żywienia warto rozpocząć już wcześniej, jako pokarm uzupełniający mleko matki.

Co jedzą małe kotki?

To, jak często karmić małego kota i co mu podawać, może początkowo wydać się skomplikowane. Przede wszystkim należy kociętom zapewnić dobrą karmę wysokomięsną, która dostarczy maluchom niezbędnych składników w okresie intensywnego wzrostu. Małe kotki mogą spożywać zarówno mokrą karmę, jak też suchy pokarm w formie drobnych chrupek. Plusem suchej karmy jest zdecydowanie jej wpływ na zdrowie jamy ustnej u kociąt. Działa korzystnie na usuwanie kamienia i osadu z zębów.

Karma mokra z kolei jest zwykle chętniej zjadana. Kawałki mięsa są dostosowane do małych pyszczków, często otoczone smaczną galaretką lub sosem. To sprawia, że pokarm równocześnie uzupełnia wodę, tak potrzebną w organizmie kota. Karmę przeznaczoną dla młodych kotów należy podawać do 12 miesiąca życia. Po tym czasie należy ją zastąpić karmą dla kota dorosłego.

Jak często karmić małego kota – dzienne zapotrzebowanie

To, jak często karmić małego kota, wiąże się z kwestią, ile pożywienia on potrzebuje. Częstotliwość zjadania pokarmów jest uzależniona od wieku pupila. Im młodszy kotek, tym częściej potrzebuje zjeść. Koci maluch powinien dostawać 4–6 posiłków dziennie. Porcje nie mogą być duże, gdyż koci żołądek jest niewielki. Lepiej więc podawać mniej karmy, a częściej. W ten sposób zadbasz o prawidłowy przyrost masy ciała i poczucie bezpieczeństwa swojego kociaka.

Nie zapomnij również, że godziny posiłków warto zaplanować wcześniej. Koty lubią rutynę, szczególnie jeśli chodzi o czas karmienia.

Jak często karmić małego kota – objętość posiłków

Im mniejszy kotek, tym mniejszy żołądek posiada. Dlatego tak ważne jest, by karmienie kota odbywało się często, a w mniejszych ilościach. Objętość posiłku zależy od wieku kotka. W pierwszych tygodniach po odsadzeniu jedna saszetka pokarmu może wystarczyć nawet na 3 posiłki. Ilość jedzenia należy weryfikować nawet co kilka dni, gdyż kocięta rosną zaskakująco szybko. W ciągu pierwszych sześciu miesięcy swojego życia osiągają już 75% masy ciała dorosłego osobnika, dlatego karmienie w początkowym okresie ich życia ma kluczową rolę dla dalszego prawidłowego rozwoju i zdrowia.

Karmienie kotów osieroconych

Zdarza się, że koty odrzucają swoje młode, lub matka ginie i zostawia swoje dzieci całkowicie zdane na łaskę ludzi. Jak zadbać o kotki, których jedynym pokarmem do tej pory było mleko mamy? Jak często karmić małego kota, który stracił mamę? Idealnym rozwiązaniem jest zapewnienie kociakom mleka innej kotki. Takie mleko to najlepsze pożywienie dla kociąt w pierwszych tygodniach ich życia. Dostarcza kotu wszystkie niezbędne składniki do prawidłowego wzrostu.

Jeśli nie ma możliwości karmienia twojego kota prawdziwym mlekiem, należy sięgnąć po preparat mlekozastępczy. Lekarz weterynarii doradzi, jak karmić małego kota bez matki. Porcje każdorazowo należy dopasowywać do wagi i wieku kotka. Karmienie odbywa się poprzez specjalnie dostosowaną butelkę ze smoczkiem lub poprzez strzykawkę. Kotek je na żądanie i robi to naprawdę często. Rozszerzanie diety można rozpocząć od 4 tygodnia życia.

Jak często karmić małego kota, który zostaje sam w domu?

Koty naprawdę lubią swoją codzienną rutynę i potrzebują jej także ze względów behawioralnych. Jak często karmić małego kota, który ma zostać w domu sam? Da się nie zaburzać rytmu karmienia, gdy opiekun musi np. wyjść do pracy. Dobrym rozwiązaniem są miski z czasomierzem, w których można zostawić porcje pokarmu. Przed wyjściem z domu ustawiamy godzinę i o konkretnej porze miska otwiera się, a kot może spożyć przygotowany przez nas posiłek wedle ustalonych wcześniej godzin.

Alternatywą są zabawki interaktywne, choć sprawdzają się one głównie w przypadku karmy suchej. Wydostanie porcji karmy stanowi dla kota nie lada wyzwanie, co sprawia, że zwierzak pozostawiony sam sobie będzie miał dodatkowe zajęcie. Oprócz tego można po prostu rozplanować, jak często karmić małego kota, by nie wymagało to podawania mokrej karmy podczas nieobecności opiekunów. W czasie, gdy kot przebywa w domu sam, może mieć w miskach jedynie karmę suchą oraz oczywiście świeżą wodę.

Teraz wiesz już, jak często karmić małe koty. Kocięta potrzebują szczególnej uwagi i opieki. Rolą opiekuna jest zapewnienie kotu odpowiedniego pokarmu, dzięki któremu pupil otrzyma wszystko, czego potrzebuje w początkowym okresie swojego życia. Jest możliwe zaplanowanie, jak często karmić małego kota, by nie sprawiało to problemu opiekunowi. Należy jednak uwzględnić ściśle określone reguły, dopasowane do wieku pupila, jego charakteru, a także możliwości pozostałych domowników. Zapewnienie stałych pór jedzenia pozwala zwierzęciu zbudować poczucie bezpieczeństwa i głęboką, emocjonalną więź z opiekunem. Warto zatem zadbać o tę ważną kwestię w życiu każdego kota.

Jak karmić 3-miesięcznego kota? Postawy żywienia kociąt w nowym domu

jak karmić 3 miesięcznego kota

Czas, kiedy kociak trafia do nowego domu, przypada zazwyczaj na okres od 8 do 12 tygodnia życia. Jest to ważny moment dla malucha, który przechodzi spod opieki mamy w ręce nowego właściciela. Czego potrzebuje kocię w tym wieku? Jak karmić 3-miesięcznego kota i jak komponować posiłki? Sprawdź zalecenia dotyczące opieki nad małymi kociętami.

Jak karmić 3-miesięcznego kota – zmiana pokarmu

Kotek, który trafia do nowego domu, potrafi już samodzielnie spożywać pokarm. Zazwyczaj przyzwyczajony jest do określonego typu karmy. W przypadku zwierząt rasowych zazwyczaj hodowca doradzi, jak karmić 3-miesięcznego kota. Jeśli jednak zamierzasz zmienić rodzaj karmy lub taką zmianę zaleci weterynarz, należy ten proces przeprowadzić stopniowo. Gwałtowna zmiana jedzenia może u malucha wywołać niemałe rewolucje żołądkowe. Stanowi to źródło niepotrzebnego stresu, którego lepiej unikać, szczególnie na początku, dopóki zwierzę nie zaadaptuje się w nowym miejscu.

Wprowadzanie nowej karmy należy zacząć od mieszania jej niewielkich ilości ze starą karmą. W ten sposób organizm zwierzaka przyzwyczaja się do nowych składników. Stopniowo należy zmieniać proporcje, aż w końcu będzie można bezpiecznie karmić małego kotka nową karmą. Zmiana sposobu żywienia nie zawsze jest konieczna, chyba że masz wątpliwości co do jakości karmy.

Sucha czy mokra – jaka karma jest odpowiednia dla twojego kota?

Czym i jak karmić 3-miesięcznego kota, który trafił pod twój dach? Małe koty mogą spożywać zarówno karmę suchą, jak i karmę mokrą. Najważniejsze, by była ona przeznaczona dla młodych kotów, miała odpowiedni, wysokomięsny i zbilansowany skład. Pokarm dla małego kota jest oznaczony jako karma junior i dedykowany kotom od 2 do 12 miesiąca życia. Tuż przed ukończeniem pierwszego roku życia, można pomału zacząć wprowadzać karmę dla kotów dorosłych. Warto pamiętać, by robić to stopniowo i unikać nagłej zmiany w żywieniu mruczka.

Sucha karma dla kociąt

Sucha karma dla kociąt występuje pod postacią niewielkich chrupek, które są łatwe w gryzieniu. Spożywając tego rodzaju pokarm, kot dba o zęby. Twarde chrupki ułatwiają czyszczenie zębów i usuwanie osadu nazębnego. Karmę suchą można bez problemu pozostawić kotu na kilka godzin w misce. Informacje, jak karmić 3-miesięcznego kota karmą suchą i ile jej podawać, zawsze będą dostępne na etykiecie produktu. Jeśli zwierzę spożywa suchą karmę, należy zapewnić mu dostęp do wody i zachęcać do picia.

Mokra karma dla kociąt

Mokry pokarm jest lubiany przez większość kociąt. Można go kupić w puszkach lub wygodnych saszetkach. Mokra karma uzupełnia kotu dodatkowo zapotrzebowanie na wodę, co jednak nie oznacza, że kotek karmiony w ten sposób nie potrzebuje pić wody. Wręcz przeciwnie, nadal należy zachęcać go do picia. Jak karmić 3-miesięcznego kota, by ułatwić mu jedzenie? Mokrą karmę można podawać na płaskim talerzyku, z którego zwierzęciu będzie zdecydowanie łatwiej jeść niż z tradycyjnej miski. Pokarm warto rozdrobnić, choć w wielu przypadkach są to naprawdę niewielkie kawałki mięsne.

Ile posiłków potrzebuje 3-miesięczny kot?

Kocięta potrzebują rutyny, która pomoże im poczuć się bezpiecznie w nowym domu. Zatem jak karmić 3-miesięcznego kota, by zdrowo się rozwijał? Przyzwyczaj swojego pupila do stałych godzin podawania pokarmu. Należy podawać kotu 4–5 posiłków dziennie, co pozwoli zachować odpowiedni przyrost masy ciała i wzrost. Dorosły kot również wymaga stałych posiłków i dziennej rutyny. Ustalając wcześniej plan posiłków, budujemy u kota zaufanie od pierwszych miesięcy jego życia.

Kot powinien dostawać karmę bogatą w odpowiednią ilość wapnia oraz wysoką zawartość białka w mięsnych kawałkach. Opiekun może podawać mokrą karmę rano i wieczorem, a w pozostałych momentach dnia uzupełniać posiłki karmą suchą. Wraz z wiekiem kota porcje można stopniowo zwiększać.

Gdzie stworzyć kotu kącik do jedzenia?

Ważne jest nie tylko to, jak karmić kota 3-miesięcznego i starszego, ale też gdzie to robić. Koty lubią spożywać posiłki w spokoju, dlatego stanowisko do karmienia powinno znajdować się z daleka od miejsca największej aktywności pozostałych domowników. Ze względów higienicznych i behawioralnych nie należy ustawiać kocich misek w pobliżu kuwety. Zapachy dochodzące z niej mogą skutecznie zniechęcać kociaka do jedzenia.

Czym nie karmić kociąt?

Częstym błędem żywieniowym jest serwowanie kotu ludzkich przekąsek. Jest to szczególnie niebezpieczne ze względu na duże prawdopodobieństwo wystąpienia problemów trawiennych. Małe koty, zarówno te, które jeszcze spożywają mleko matki, jak też nieco starsze osobniki powinny otrzymywać jedynie karmę przeznaczoną tylko i wyłącznie dla małych kotów. Podawanie ludzkich przekąsek kociakowi jest bardzo ryzykowne i nie zapewnia żadnych wartości odżywczych tak potrzebnych w tym okresie.

Czy koty piją mleko?

Wbrew powszechnemu przekonaniu, że koty potrzebują mleka, jedyne co powinny pić, to czysta woda. Jest ona bardzo ważna w prawidłowym karmieniu kociąt. Zdarza się jednak, że koty omijają wodę szerokim łukiem i ciężko kontrolować ilość wypitych przez pupila płynów. Aby zapobiec odwodnieniu, można w całym domu rozstawić kilka miseczek z wodą. Trzeba jednak pamiętać, by stale wymieniać ją na czystą i świeżą.

Wyzwaniem dla wielu opiekunów jest rozplanowanie, jak karmić 3-miesięcznego kota w ciągu dnia. Każdy kot jest inny, dlatego należy czujnie obserwować jego zachowania i przyzwyczajenia. W ten sposób zapewnimy pupilowi odpowiednią ilość dobrze zbilansowanych posiłków. Trzeba pamiętać, że mały kot powinien jeść przynajmniej 4, a najlepiej 5 posiłków dziennie. Taka ilość zaspokaja dzienne zapotrzebowanie energetyczne młodego zwierzęcia i gwarantuje zdrowy rozwój.

Bawarski koń gorącokrwisty – koń sportowy, którego potomkami są ciężkie konie robocze. Poznaj fakty i ciekawostki!

bawarski koń gorącokrwisty

Bawarski koń gorącokrwisty jest pięknym zwierzęciem o długiej i ciekawej historii. Choć ze swoim przodkiem nie ma obecnie wiele wspólnego, jeszcze do lat 60. ubiegłego wieku nazywano go rottalerem. W jego żyłach płynie krew wielu znanych i cenionych ras, którymi był konsekwentnie uszlachetniany do osiągnięcia zamierzonego celu, czyli stworzenia doskonałego konia wyścigowego. Uwielbiasz konie i pasjonujesz się sportami konnymi? Ta rasa z pewnością przypadnie ci do gustu. Poznaj ją już teraz!

Bawarski koń gorącokrwisty – historia rasy

Przodkiem rasy jest rottaler – koń roboczy, który powstał prawdopodobnie około 1000 lat temu w dolinie rzeki Rottal w Bawarii. Początkowo krzyżowano go m.in. z końmi węgierskimi i hiszpańskimi. Następnie, w XVIII wieku, rasę udoskonalano, krzyżując ją z takimi rasami jak normandzki cob (ciężki koń pociągowy wywodzący się z Francji) i cleveland bay (wspaniały koń wierzchowy, jedna z najstarszych angielskich ras). W XIX wieku zdecydowano się na krzyżówkę z koniem rasy Oldenburg, doskonałym koniem sportowym, co zapoczątkowało kierunek hodowli ukierunkowanej na typ konia sportowego.

Budowa bawarskiego konia gorącokrwistego

Bawarski koń gorącokrwisty, będący dawniej ciężkim koniem roboczym, obecnie jest zwierzęciem znacznie lżejszym, ale nadal bardzo mocno zbudowanym. W dobrze zaznaczonym kłębie osiąga od 162 do 170 cm (idealna wysokość to 163 cm). Z wyglądu nieco przypomina belgijskiego konia gorącokrwistego i konia hanowerskiego. Jego głowa na średnią wielkość, szyja jest dobrze osadzona, łopatki skośne, a klatka piersiowa szeroka i głęboka. Grzbiet koń ten ma mocny, zad ścięty, a kończyny silne i stosunkowo krótkie.

Bawarski koń gorącokrwisty – umaszczenie

Bawarski koń gorącokrwisty występuje najczęściej w umaszczeniu:

  • gniadym;
  • kasztanowatym. 

Rzadziej spotykane są osobniki siwe (o białej sierści z niewielką domieszką włosów rudych, brunatnych lub czarnych) i kare (jednolicie czarne).

Zdrowie i długość życia bawarskiego konia gorącokrwistego

Bawarski koń gorącokrwisty, jak przeciętny koń, żyje około 20–35 lat. Jest to zwierzę silne i wytrzymałe, niepodatne na typowo końskie choroby. To nie oznacza jednak, że nie wymaga troski i opieki weterynaryjnej.

Pielęgnacja bawarskiego konia gorącokrwistego

Pielęgnacja standardowa to: 

  • czyszczenie sierści szczotką i zgrzebłem;
  • rozczesywanie grzywy i ogona;
  • mycie pyska;
  • czyszczenie i mycie kopyt. 

Zabiegi te powinny być przeprowadzane regularnie, co pozwoli zachować piękny wygląd i zdrowie.

Bawarski koń gorącokrwisty – charakter

Bawarski koń gorącokrwisty jest zwierzęciem bardzo silnym i wytrzymałym, chętnym do ciężkiej pracy. Pomimo tego, że to koń gorącokrwisty, nie jest porywczy. Cechuje go raczej spokojne, zrównoważone usposobienie.

Bawarski koń gorącokrwisty – użytkowość

Zwierzęta te są wspaniałymi końmi sportowymi. Doskonale sprawdzają się w skokach (cechują się doskonałą skocznością i mechaniką poruszania) i ujeżdżeniu.

Hodowla bawarskiego konia gorącokrwistego

Najlepsze hodowle bawarskich koni gorącokrwistych znajdują się oczywiście w Niemczech. Tam też jest ich największy wybór. Pojedyncze oferty sprzedaży koni tej rasy można znaleźć również w innych krajach, w tym w Polsce.

Cena bawarskiego konia gorącokrwistego

Zakup bawarskiego konia gorącokrwistego wiąże się przeciętnie z wydatkiem rzędu od 5000 do nawet 30000 euro. W sieci można znaleźć oferty o sporej rozpiętości, jeśli chodzi o kwoty. W przypadku bardzo atrakcyjnej ceny za konia warto jednak dobrze sprawdzić, z czego ona wynika, by być pewnym, że koń będzie spełniał oczekiwania.

Podsumowanie

Bawarski koń gorącokrwisty to wspaniałe zwierzę o długiej i ciekawej historii. Choć to potomek ciężkich koni roboczych, obecnie jest doskonałym koniem sportowym – wykorzystywanym przede wszystkim do skoków i ujeżdżenia. Jego wspaniały wygląd i charakter sprawiają, że warto się być może poszukać hodowli i pomyśleć nad zakupem! 

Źródło zdjęcia : Common Good via Wikipedia, CC BY-SA 4.0

Belgijski koń gorącokrwisty – wszechstronna rasa koni gorącokrwistych. Poznaj fakty i ciekawostki na jego temat!

belgijski koń gorącokrwisty

Belgijski koń gorącokrwisty jest młodą rasą, powstałą w wyniku połączenia starych, doskonale znanych i docenianych ras. Zwierzę to ma wspaniały temperament i majestatyczny wygląd. Rewelacyjnie sprawdza się m.in. na wyścigach konnych, w skokach i ujeżdżeniu. Poznaj tego wyjątkowego konia, a z pewnością zrobi na tobie ogromne wrażenie!

Belgijski koń gorącokrwisty – historia rasy

Belgijski koń gorącokrwisty, jak sama nazwa wskazuje, pochodzi z Belgii. Jest rasą, którą można uznać za młodą, ponieważ jej początki sięgają lat 50. ubiegłego wieku. Została stworzona w wyniku krzyżówek koni belgijskiej kawalerii z ciężkimi rasami wykorzystywanymi do prac polowych oraz z:

  • końmi pełnej krwi angielskiej;
  • końmi hanowerskimi, duńskimi i holsztyńskimi. 

Celem hodowli nowej rasy było uzyskanie doskonałego konia sportowego i wierzchowego. Można z pewnością powiedzieć, że zamierzenie udało się osiągnąć.

Budowa belgijskiego konia gorącokrwistego

Belgijski koń gorącokrwisty jest duży i osiąga średnio od 162 do 172 cm wysokości w kłębie. Klacze, które po osiągnięciu dorosłości mają mniej niż 155 cm, są zdyskwalifikowane, a tym samym nie mogą być wykorzystane w celach hodowlanych. Omawiana rasa jest bardzo podobna do konia pełnej krwi angielskiej, od którego także pochodzi. Średniej wielkości głowa ma prosty profil. Oczy konia mają łagodny, inteligentny wyraz. Szyję to zwierzę ma umięśnioną i długą. Klatka piersiowa jest głęboka i szeroka. Łopatki stromo opadają. Średniej długości grzbiet jest umięśniony, a zad mocny. Kończyny belgijskiego konia gorącokrwistego są mocne, a kopyta mają średnią wielkość.

Umaszczenie belgijskiego konia gorącokrwistego

Belgijski koń gorącokrwisty występuje zazwyczaj w takich rodzajach umaszczenia, jak:

  • gniade – brązowa sierść z czarną grzywą, ogonem i dolnymi częściami kończyn;
  • kare – zarówno skóra, sierść, ogon i grzywa jednolicie czarne;
  • siwe – sierść biała z domieszką włosów rudych, brunatnych bądź czarnych;
  • kasztanowate – sierść, ogon i grzywa rude, przybierają barwę od brązowo-żółtej do ciemnobrązowej oraz złotokasztanowatej z refleksami.

Rasa zdecydowanie rzadziej pojawia się w umaszczeniu pinto (srokatym).

Pielęgnacja belgijskiego konia gorącokrwistego

Pielęgnacja powinna być dokładna i systematyczna. Dzięki temu koń zachowa wspaniały wygląd, a także doskonałe zdrowie. Sierść, kopyta czy uszy są podatne na rozmaite infekcje i rozwój bakterii, jeśli nie będą dokładnie i regularnie czyszczone. Łatwo też wówczas przeoczyć niepokojące objawy i urazy, które będą się pogłębiać, jeśli w porę nie zostanie podjęta interwencja.

Charakter belgijskiego konia gorącokrwistego

Belgijskie konie gorącokrwiste są bardzo aktywne i żywiołowe. Potrzebują sporo ruchu i stymulacji umysłowej. Cechują się wyjątkową odwagą i wytrwałością. Jednocześnie są zrównoważone, szybko się uczą i chętnie pracują z człowiekiem. Mają łagodne, przyjazne nastawienie.

Belgijski koń gorącokrwisty – użytkowość

Konie te wykorzystywane są między innymi w WKKW, wyścigach, ujeżdżeniu i skokach, gdzie osiągają bardzo dobre wyniki. Ich zdolności skokowe i płynny ruch są niezwykle cenione. To wspaniałe wierzchowce i konie sportowe.

Podsumowanie

Belgijski koń gorącokrwisty to młoda, ale już bardzo ceniona rasa, która ma ogromny potencjał. To fantastyczny koń sportowy, który harmonijnie współpracuje z człowiekiem. Zachwycają nie tylko umiejętności tych koni, lecz także przyjazny, łagodny charakter i piękny, elegancki wygląd. To z pewnością zwierzęta warte uwagi!

Koń camargue – stara rasa koni, których część do dziś żyje półdziko w delcie Rodanu. Dowiedz się więcej na jej temat!

koń camarague

Czy wiesz, że odnalezione w słynnych francuskich jaskiniach malowidła naskalne, datowane na co najmniej kilkanaście tysięcy lat, przedstawiają konie bardzo podobne do współczesnych koni camargue? Poznaj jeszcze więcej faktów i ciekawostek na temat rasy. Zapraszamy do lektury!

Koń camargue – historia rasy

Historia camargue nie jest dobrze znana, ponieważ jest to rasa bardzo stara. Niektórzy badacze oceniają nawet, że może być jedną z najstarszych ras koni na świecie. Większość znawców przyjmuje, że są to rdzenne konie z terenów delty rzeki Rodan na południu Francji. Malowidła naskalne w słynnych jaskiniach, m.in. Lascaux, liczące prawdopodobnie około 15000 lat, przedstawiają zwierzęta, które przypominają z wyglądu konie camargue. Sugeruje to, że współczesne camargue mogą być potomkami pradawnej rasy. Przez wieki rasa była krzyżowana z innymi, m.in. z końmi mongolskimi, berberyjskimi i arabskimi.

Budowa konia camargue

Konie camargue od przeszło tysiąca lat żyją półdziko w izolacji. Inne rasy w tym czasie nie miały z nimi kontaktu, dlatego jest to jedna z niewielu ras w Europie, które zachowały swoje pierwotne cechy. Camargue to koń niedużych rozmiarów. Osiąga około 145 cm wysokości w kłębie. Jego głowa ma profil prosty lub garbonosy. Osadzona jest na prostej, umięśnionej szyi. Łopatki są strome. Kłoda jest doskonale umięśniona, zwarta i krótka, z kolei zad ścięty. Klatkę piersiową koń ten ma głęboką i szeroką, a kończyny mocne, krótkie, bez szczotek pęcinowych.

Umaszczenie koni camargue

Koń camargue występuje wyłącznie w umaszczeniu siwym. Jest to w istocie biała sierść, na której może występować domieszka włosów brunatnych, rudych bądź czarnych.

Zdrowie i długość życia

Konie camargue są zwierzętami bardzo zdrowymi, odpornymi zarówno na typowo końskie przypadłości, jak i nawet bardzo niesprzyjające warunki pogodowe. Wytrzymałość tę wykształciły przez wieki życia w trudnym terenie.

Koń camargue – pielęgnacja

W tym aspekcie nie ma różnic względem pielęgnacji innych koni hodowlanych. Nie sposób jednak przeprowadzić jej w przypadku koni półdzikich, które większość czasu spędzają na otwartym terenie.

Charakter konia camargue

Koń camargue to zwierzę bardzo posłuszne, łagodne i ufne. Konie te świetnie się prowadzą, uczą nowych umiejętności i odnajdują w powierzonych im zadaniach.

Koń camargue – użytkowość

Konie półdzikie współpracują z francuskimi pasterzami bydła. Spełniają się przede wszystkim przy przepędzaniu czarnych byków, które są hodowane tam na szeroką skalę. Radzą sobie w każdym terenie i w każdych warunkach pogodowych. Ponadto, od czasu rozwoju turystyki camargue służy również turystom podczas wycieczek konnych po okolicy.

Ciekawostki o koniach camargue

  1. Koń camargue ma stosunkowo duże kopyta. Są one bardzo twarde – do tego stopnia, że najczęściej nie ma potrzeby ich podkuwania.
  2. Koń ten bywa nazywany siwym koniem morskim.
  3. Dzikie stada koni camargue noszą nazwę manades.
  4. Choć to jedna z najstarszych ras świata, oficjalnie została uznana niedawno temu (w 1968 roku).

Podsumowanie

Konie camargue to piękne zwierzęta, które do teraz żyją półdziko na południu Francji. Wbrew pozorom nie są wybitnie niezależne. To konie przyjazne, posłuszne i ceniące sobie kontakt oraz współpracę z człowiekiem. 

Koń aztecki – niezwykła rasa wywodząca się z Meksyku. Dowiedz się więcej na temat jej pochodzenia, wyglądu i charakteru

koń aztecki

Koń aztecki, który wywodzi się się z odległego Meksyku, to intrygująca i bardzo młoda rasa, która wykorzystywana jest m.in. podczas walk byków i zaganiania bydła. Jej charakterystycznymi cechami są m.in. wysoka inteligencja i chęć współpracy z człowiekiem. W Polsce i Europie nie jest szczególnie popularna, jednak może właśnie dlatego warto się nią bardziej zainteresować?

Koń aztecki – historia rasy

Rasa jest stosunkowo młoda, ponieważ powstała dopiero w 1972 roku. Została stworzona w wyniku krzyżówek:

  • koni andaluzyjskich;
  • criollo (brazylijska odmiana mangalargi);
  • quarter horse (rasa amerykańska).

Celem hodowli było uzyskanie doskonałego konia dla tradycyjnych jeźdźców meksykańskich. Rasa została oficjalnie uznana przez Ministerstwo Rolnictwa Meksyku w 1982 roku. Od 2005 roku prowadzony jest rejestr do księgi stadnej, każdego roku wpisywanych jest do niej około 1000 nowych koni.

Budowa konia azteckiego

Koń aztecki jest zwierzęciem średniej wielkości. Wzorcowa wysokość w kłębie uzależniona jest od płci:

  • wałachy i ogiery osiągają wysokość w kłębie w przedziale od 152 do 165 cm;
  • klacze są nieco niższe, osiągają przeciętnie wysokość od 150 do 162 cm.

Waga konia azteckiego waha się pomiędzy 450 a 540 kg. Głowa tego konia, osadzona na lekko wysklepionej, muskularnej szyi, może mieć profil garbonosy lub prosty, jest elegancka i sucha. Niewielkich rozmiarów uszy są ostro zakończone. Piękne oczy mają łagodny, inteligentny wyraz. Koń tej rasy odznacza się szeroką, głęboką klatką piersiową, skośnymi łopatkami, krótkim kłębem i długim grzbietem. Jego nogi są proporcjonalne, mocne. Obficie owłosiony ogon jest osadzony nisko.

Umaszczenie konia azteckiego

Koń aztecki występuje we wszystkich umaszczeniach podstawowych i rozjaśnianych. Zgodnie z wzorcem niedopuszczalne są umaszczenia mieszane i złożone.

Koń aztecki – pielęgnacja

Pielęgnacja konia azteckiego powinna odbywać się regularnie. Wymaga on:

  • dokładnego czyszczenia sierści, pyska, kopyt;
  • rozczesywania grzywy i ogona. 

Prawidłowa pielęgnacja zapewnia zwierzęciu piękny wygląd, zdrowie i pozwala budować relację opartą na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa.

Charakter konia azteckiego

Koń aztecki jest zwierzęciem bardzo inteligentnym, posłusznym i chętnie podejmującym współpracę z człowiekiem. Ma spokojne, zrównoważone i przyjazne usposobienie. Wymaga trenera konsekwentnego, ale jednocześnie równie łagodnego i sprawiedliwego.

Koń aztecki – użytkowość

Rasa ta jest wykorzystywana przede wszystkim do zaganiania bydła oraz podczas walk byków. Ponadto, świetnie sprawdza się w grze w polo, do ujeżdżania oraz we wszelkich konkurencjach westernowych, jak np. cutting (związany z umiejętnością oddzielania bydła od stada) czy team penning (polegający na zaganianiu oznaczonego bydła do poszczególnych zagród). Koń rodem z Meksyku coraz częściej wykorzystywany jest także rekreacyjnie.

Koń aztecki – cena

Konie azteckie cieszą się popularnością przede wszystkim w kraju swego pochodzenia, czyli Meksyku, a także w Stanach Zjednoczonych. W Europie spotykane są rzadziej, ale można je kupić m.in. w Niemczech i Austrii, gdzie kosztują od 3500 do nawet 25000 euro.

Co jeszcze warto wiedzieć o koniu azteckim?

Hodowcy meksykańscy bardzo dbają o to, aby rasa była ujednolicona i zgodna z wzorcem. Bardzo istotne jest dla nich pochodzenie konia i udział krwi poszczególnych ras. Aby koń mógł uzyskać wpis do księgi stadnej, nie może mieć więcej niż 5/8 udziału krwi koni rasy andaluzyjskiej i quarter horse oraz nie więcej niż 1/4 udziału krwi criollo.

Podsumowanie

Konie azteckie to piękne, inteligentne zwierzęta, które cechują się wyjątkową wszechstronnością. Ich łagodny, przyjazny charakter i chęć współpracy z człowiekiem sprawiają, że są bardzo cenione i popularne.

Źródło zdjęcia : Just chaos via Wikipedia, CC BY-SA 4.0

Dobry odkurzacz – czyli jaki?

glowne 20211221175655 download

Magia sprzątania, a dokładniej odkurzania

Któż z nas nie spotkał się z sytuacją, w której to na posprzątanie domu zostało niewiele czasu, a ilość obowiązków przerosła oczekiwania? Takich przykrych niespodzianek niestety bywa wiele, a jedyne, co możemy zrobić w takiej sytuacji, to postarać się o posprzątanie przede wszystkim tego, co szczególnie pozostaje na widoku. Będzie to bez wątpienia podłoga. Ta nieustannie kurzy się, brudzi, a nam samym zdarza się nanosić na nią różnego rodzaju zanieczyszczenia, która przynosimy ze sobą z dworu. Dlatego też istotne jest, aby regularnie sprzątać, czyli przede wszystkim odkurzać.

To najprostszy sposób na pozbycie się kurzu czy piachu. Inne zabrudzenia uda nam się zmyć w kolejnym etapie, czyli na przykład podczas mycia podłogi czy prania dywanu. Te czynności niewątpliwie mają też ogromne znaczenie dla osób, które zmagają się z różnego rodzaju alergiami. Jeżeli zmagamy się z taką przypadłością i chcemy poprawić komfort naszego życia, to nie pozostaje nam nic innego, jak sprzątać, sprzątać i jeszcze raz sprzątać. Ale nie ma sensu poświęcać na to zbyt wiele swojego czasu i energii, gdy cały proces można przyspieszyć poprzez użycie wysokiej jakości odkurzacza.

Czemu warto postawić na dobry jakościowo odkurzacz?

W dzisiejszych czasach rozwój technologii zaskakuje nas na każdym kroku. Nie da się ukryć, że wszelkiego rodzaju nowinki mają przede wszystkim ułatwiać nam codzienne życie. Tyczy się to również takich zagadnień, jak choćby sprzątanie. Ale czym może zaskoczyć nas dobrej jakości odkurzacz? Przede wszystkim może być to sprzęt prawie bezgłośny, dzięki czemu porządkować dom będziemy nawet wtedy, gdy inni domownicy pracują w pokoju obok lub ucinają sobie drzemkę. 

Ponadto nowoczesne odkurzacze są znacznie bardziej wydajne, co może oznaczać, że wybierając sprzęt bezprzewodowy, to po jednym ładowaniu uda nam się posprzątać naprawdę niemały metraż! Co jeszcze? Samo dbanie o sprzęt także staje się prostsze. Na przykład w tradycyjnych odkurzaczach musimy regularnie wymieniać worek. Ale dzisiaj nie jest to już takim problemem jak kiedyś. Na korzyść tego modelu przemawia często jego korzystna cena. 

Nowoczesny, bezprzewodowy odkurzacz

Bezprzewodowy odkurzacz to rozwiązanie przeznaczone szczególnie dla tych osób, którym zależy na mobilności. Dodatkowo jest to sprzęt, który świetnie sprawdza się na dużej przestrzeni. W końcu nikt z nas nie chce zastanawiać się, gdzie po raz kolejny podpiąć kabel od odkurzacza, aby posprzątać wszystkie pomieszczenia. Szwedzka marka Electrolux posiada w swojej ofercie odkurzacz bezprzewodowy PURE F9 PF91-ALRGY – umożliwia on posprzątanie całego domu nawet na jednym ładowaniu. Co więcej, jego obudowa i teleskopowa regulacja wysokości to gwarancja wygody i braku konieczności częstego schylania. Powyższy odkurzacz posiada zmywalny filtr progresywny i 5-stopniową technologię cyklonową. Aby ułatwić Ci sprzątanie, sprzęt posiada automatyczną regulację mocy, dzięki której następuje samoczynne dostosowanie przepływu powietrza oraz mocy ssania. Niezależnie od tego, jaka powierzchnia jest właśnie odkurzana. 

Cichy odkurzacz workowy

Odkurzacz workowy, nazywany też tradycyjnym, to alternatywa dla osób, które poszukują prostych i sprawdzonych rozwiązań. Jednak dostępne dzisiaj sprzęty są znacznie nowocześniejsze od tych, które znamy z przeszłości. Wymiana worka nie jest już problematyczna, a dodatkowo mamy możliwość wybrać urządzenie, które będzie niezwykle ciche. 

Odkurzacz Electrolux workowy, który cieszy się dużą popularnością, to między innymi model Pure D8 PD82-ALRG SILENCE 57 dB. Posiada zmywalny filtr, który bardzo dobrze pochłania kurz, pyłki i alergeny. Sprawia, że powietrze w Twoim domu uznasz za czyste i świeże. W zależności od rodzaju sprzątanej podłogi odkurzacz sam dostosuje poziom mocy. Jest to możliwe dzięki technologii SmartMode. Na uwagę zasługuje też materiał, z którego jest wykonany. W 55% pochodzi z recyklingu, ale bez uszczerbku na jego jakości. To, co jednak docenia najwięcej osób, to innowacyjny system PureSound, który powoduje, że PURE D8.2 SILENCE nie zakłóci odpoczynku innych domowników.