Czkawka kojarzona jest przede wszystkim z problemem ludzkim. Zalecane jest wtedy napicie się wody, które powoduje zatrzymanie skurczów w przełyku. Przypadłość ta dotyka niestety wszystkich i choć jest niegroźna, może być dokuczliwa. Czkawka u kota – co zrobić, gdy się pojawi? I czy należy wtedy udać się do lekarza weterynarii?
Czkawka u kota – co jest przyczyną czkawki?
Czkawka pojawia się w momencie krótkich, rytmicznych skurczów przepony oraz mięśni międzyżebrowych. Cierpią na nią wszystkie ssaki, zarówno młode, jak i te nieco starsze. U kota czkawka może być krótkotrwała lub długotrwała. Kocia czkawka, która trwa kilka minut i zdarza się sporadycznie, nie jest powodem do niepokoju, ale kiedy kot ma przewlekłą czkawkę, warto udać się z nim na weterynaryjną wizytę.
Przyczyny czkawki u kota
Przyczyną czkawki u kota najczęściej jest zbyt łapczywe jedzenie. Aby kot nie czkał, należy zapewnić mu specjalne miski, które spowalniają jedzenie. Napady czkawki związane są także ze stresem – jeśli zatem pojawiła się ona nagle po głośnym uderzeniu czy niespodziewanej sytuacji, powinna wkrótce przejść.
Przewlekła czkawka. Jakie są przyczyny czkawki u kota?
O ile w przypadku czkawki krótkotrwałej nie ma powodów do obaw, o tyle czkawka przewlekła może być związana z różnymi chorobami, które wymagają konsultacji z lekarzem. Czkawka u kota może wskazywać na problemy neurologiczne, w tym na nowotwory zlokalizowane w okolicach czaszki, czy uszkodzenie nerwu błędnego. Występowanie u kota czkawki przewlekłej to również objaw zatrucia toksynami.
Czkawka u kota może być spowodowana wieloma czynnikami. Jeśli twój kot dostaje czkawki w trakcie posiłku, podawaj mu posiłki w miskach spowalniających. Jeśli natomiast czkawka kota trwa kilka godzin, powinieneś skonsultować się z weterynarzem, który pomoże twojemu kotu.
Dbanie o uzębienie kota jest bardzo istotnym elementem pielęgnacji twojego pupila. Choć drobne ząbki wyglądają dość niepozornie, są naprawdę bardzo groźnym narzędziem – to dzięki nim kot jest w stanie walczyć o swoje życie, jak i spokojnie się posilić. W domowych warunkach tym wyjątkowym czworonożnym towarzyszom trudno jest zadbać o odpowiednią higienę uzębienia, dlatego ważne jest, aby opiekun stale kontrolował pojawiający się kamień nazębny.
Uzębienie kota. Tajemnice kocich kłów
Koty rodzą się bez zębów, ale podobnie jak w przypadku człowieka, wraz z rozwojem pojawiają się im zęby mleczne. Kot ma łącznie 20 zębów mlecznych, które zaczynają się wyrzynać około 2. tygodnia życia. W 8. tygodniu kot ma już wszystkie zęby mleczne, które powoli zaczynają wypadać!
Kiedy pojawiają się zęby stałe u kota?
W 11. tygodniu życia kota pojawiają się pierwsze stałe zęby – siekacze. Tydzień później charakterystyczne kocie kły, około 16. tygodnia wyrzynają się przedtrzonowce, a ostatnie, zęby trzonowe około 20. tygodnia.Łącznie kot ma 30 zębów stałych! Podobnie jak w przypadku ludzi są to terminy orientacyjne, bowiem dokładny czas wyrzynania się zębów zależny jest od indywidualnego rozwoju kociaka.
Próchnica u kota? Jak pielęgnować uzębienie kota?
Zęby stałe u kotów nie są narażone na próchnicę, jak ma to w przypadku ludzkich zębów. Po pierwsze koty nie jedzą cukru, a to właśnie podstawowy winowajca próchnicy! Po drugie kształt kociego zęba znacznie różni się od tego, które posiada człowiek. Brak w nim powierzchni płaskich, które ewolucyjnie przystosowane są do jedzenia pokarmów pochodzenia roślinnego.
Kiedy udać się z kotem do weterynarza?
Uzębienie kota jest dla niego niezwykle ważne! Dzięki nim pupil jest w stanie polować, zabijać swoją ofiarę, a także gryźć nieco twardsze tkanki, takie jak choćby skóra. To właśnie dlatego zapalenie dziąseł czy kamień nazębny są dla kotów bardzo dotkliwe i wymagają interwencji weterynaryjnej.
Profilaktyka w przypadku uzębienia kota
Czym byłby koci pyszczek bez kłów? Na szczęście, kocie zęby na ogół starczają pupilom do końca życia – zdrowy i zadbany kot nie wymaga ich leczenia, dlatego tak ważna jest odpowiednia karma. Dbanie o higienę jamy ustnej kota to przede wszystkim odpowiednie żywienie, dlatego karma, jaka jest dla niego wybierana, powinna być bogata w mięso, a uboga w składniki pochodzenia roślinnego.
Czy kocie zęby należy szczotkować?
Zęby kota nie potrzebują dodatkowych czyścideł, takich jak sucha karma, gryzaki czy szczotka, aczkolwiek w przypadku dużego osadu, czyli kamienia lekarz weterynarii zaleca odpowiednie szczotkowanie. Nie jest to jednak zabieg profilaktyczny, a doraźny, który uśmierza ból wywołany chorobą przyzębia.
Uzębienie kota – do czego prowadzi kamień nazębny?
Szczoteczka do zębów jest podstawowym narzędziem do walki z kamieniem nazębnym u ludzi. Dorosły kot czyści zęby jedząc, dlatego to jego dieta ma kluczowe znaczenia dla zdrowia i higieny jamy ustnej. Jeśli jednak u pupila pojawi się osad czy kamień nazębny, warto udać się z wizytą do lekarza weterynarii, który specjalnym narzędziem oczyści płytkę nazębną.
Nie można robić tego samodzielnie w domu, zwłaszcza używać pasty do zębów dla ludzi – w ten sposób kotu może stać się krzywda, szczególnie że składniki kosmetyczne nierzadko są niezwykle niebezpieczne dla życia zwierząt.
Pamiętaj, by dbać o uzębienie kota! Zdrowie jamy ustnej kota jest niezwykle ważne, ponieważ pojawiające się z czasem zapalenie dziąseł może doprowadzić nawet do śmierci głodowej! Jeśli przy okazji osadu pojawia się brzydki zapach, nie zwlekaj – opieka weterynaryjna jest w tym wypadku bardzo wskazana.
Ceny psów rasowych uzależnione są przede wszystkim od popularności – im trend na dany gatunek jest wyższy, tym cena za szczeniaka będzie proporcjonalnie wyższa. Oprócz samego kosztu zakupu psa należy wziąć pod uwagę jego utrzymanie, a to nie zawsze będzie mieściło się w 100–200 złotych miesięcznie.
Najtańsza rasa psa – ile kosztuje pies?
Jak wspomniane zostało na początku, najtańsza rasa psa to po prostu kundel. Wbrew pozorom, to jedne z najzdrowszych i najlepszych ras psów, od których wywodzą się pożądani przedstawiciele czworonogów w związkach kynologicznych.
Mieszańce, bo tak są popularnie nazywane, nie są jednak uznane przez światowe związki, czyli nie posiadają rodowodów, nie mogą zatem brać udziału w wystawach, ani reprodukcjach.
Rodowód – co to takiego?
Pies rasowy pochodzi z hodowli, która musi wydać rodowód – jest to rodzaj certyfikatu, który potwierdza przynależność rasową i w większości przypadków pozwala na udział w różnego rodzaju pokazach i zawodach.
Każda psia rasa ma swoje przeznaczenie – jedne psy są po prostu kanapowymi pupilami, inne mają predyspozycje myśliwskie albo pasterskie lub są niezwykle pomocne w akcjach ratunkowych. Te szczególne cechy, popularność, jak i koszt hodowli ostatecznie wpływają na cenę szczeniaka.
Psy rasowe. Ile kosztuje najtańsza rasa psa?
Wybierając czworonoga, musisz zapoznać się z jego charakterem. Małe psy, takie jak maltańczyki, mopsy czy shih tzu cieszą się dość sporą popularnością, szczególnie wśród osób, które cenią sobie ich kanapowy styl życia.
Małe psy rasowe
Szczenię małej rasy psa może kosztować od 1000 złotych w górę. Ostateczna kwota zależna jest od samego hodowcy, jak i przeznaczenia danej rasy. Psy, które będą pojawiały się na wystawach lub będą reproduktorami, na ogół są nieco droższe.
Ceny dużych psów rasowych
Do najpopularniejszych ras psów z pewnością zalicza się golden retriever. Podobnie, jak w przypadku owczarka niemieckiego, również i ten przedstawiciel ras dużych może kosztować od 2000 złotych do nawet 8000 złotych!
Czy tanie szczenię na pewno oznacza, że to najtańsza rasa psa?
Do stosunkowo tanich ras psów zalicza się border collie, który jest przedstawicielem psów pasterskich, jak i terriery, które świetnymi psami myśliwskimi jak i towarzyskimi. Kupno psa to jednak nie jest jego całkowity koszt. Przed ostateczną decyzją konieczne jest zapoznanie się z potrzebami psów rasy, która cię interesuje.
Z jakimi kosztami musisz się liczyć w przypadku kupna psa?
Musisz sprawdzić, z jakimi chorobami genetycznymi się zmagają i co znacząco wpłynie na koszt ich opieki weterynaryjnej. Przedstawiciele różnych ras mają inne potrzeby – psy pasterskie, jak border collie wymagają niemal ciągłego szkolenia i ruchu, zaś szpice odpowiedniej i codziennej pielęgnacji.
Istotna jest również karma dla psa, która powinna być dobierana do jego potrzeb, a każda rasa ma inne wymagania. Jeśli planujesz kupić psa, pamiętaj, że przedstawiciele dużych ras mają zdecydowanie większe zapotrzebowanie kaloryczne, a zatem utrzymanie psów dorosłych może być droższe niż młodych psów!
Biologically appropriate raw food, czyli w skrócie BARF to dieta oparta o świeże mięso i podroby. Czy naprawdę to najlepszy sposób żywienia mruczków? A może istnieją jakieś ograniczenia? Sprawdź, czym jest dieta BARF dla kota, poznaj jej zalety i wady i dowiedz się, jak wpływa na organizm zwierzaków!
Dieta BARF dla kota – co to właściwie oznacza?
Dieta BARF dla kota polega na podawaniu zwierzęciu produktów surowych – tak, by, jak najlepiej odwzorować naturalny sposób odżywiania się pupila. BARF to jednak nie tylko mięso. Wiadomo, że koty w naturalnym środowisku zjadają całe ofiary – poza mięśniami spożywają także ich kości i krew. Dodatkowo nie jedzą jedynie jednego gatunku, np. myszy. Polują również na płazy, ptaki czy niewielkie gryzonie. W diecie każdego dzikiego kota nie brakuje również warzyw i owoców (choć zwierzaki spożywają je w niewielkich ilościach). Dobrze zbilansowane biologicznie odpowiednie surowe pożywienie powinno więc uwzględniać wszystkie wskazane elementy.
BARF to nie tylko zdrowa dieta, ale też spora oszczędność!
Zwolennicy BARF podkreślają, że taka dieta jest nie tylko zdrowa, ale też pozwala sporo zaoszczędzić. Koci organizm dobrze trawi surowe mięso oraz podroby. A te składniki są dużo bardziej przystępne cenowo niż dobrej jakości gotowe karmy. Temat diety BARF przyciąga więc właścicieli kotów również tą dodatkową korzyścią.
Dietę po raz pierwszy opracował i nagłośnił australijski weterynarz Ian Billinghurst. Wg niego psy i koty spożywające wyłącznie surowe produkty pochodzenia zwierzęcego rzadziej chorują i dłużej cieszą się dobrą kondycją.
Podstawowe zasady karmienia kota wg BARF
Początkowo dieta BARF dla kota może wydać ci się nieco trudna. Inaczej niż w przypadku BARF dla psa, codzienne posiłki ulubieńca powinieneś komponować tak, aby zbilansować zapotrzebowanie zwierzaka na wszystkie składniki odżywcze. Najpierw więc koniecznie skorzystaj z pomocy odpowiedniego kalkulatora! Podaj wagę ulubieńca, a kalkulator podpowie ci, jakie jest jego zapotrzebowanie kaloryczne oraz ile w posiłkach powinno znaleźć się witamin, minerałów czy makroskładników.
Mrożenie posiłków dla kota
Wielu entuzjastów propagujących koci BARF zaleca, aby jednego dnia przygotować większą liczbę posiłków, a następnie je zamrozić. Potem wystarczy wyjąć porcję i rozmrozić ją przed podaniem (pamiętaj, aby nie dawać kotu zbyt zimnego mięsa!). To, zwłaszcza na początku, duże ułatwienie!
Jaki powinien być udział poszczególnych składników diety BARF dla kota?
Ponieważ kot to bezwzględny mięsożerca, dieta dla kota przedstawia się następująco:
80% posiłku powinno stanowić surowe mięso dla kota;
15–20% to podroby;
0–5% – warzywa i owoce.
Jeśli chcesz sprawdzić, czy dieta BARF dla kota będzie odpowiednia dla twojego ulubieńca, ale zasady wydają ci się skomplikowane, na początek sięgnij po gotowe mieszanki BARF.
Kiedy zacząć, czyli jak przestawić kota na BARF
Jak zrezygnować z żywienia kota suchą karmą i przejść na dietę BARF? Najlepiej: stopniowo. W ten sposób najłatwiej będzie ci przygotować układ pokarmowy ulubieńca do zmian i wprowadzić do jego jadłospisu surowe jedzenie. Zacznij więc od zmiany karmy z suchej na mokrą – rób to stopniowo, po jednym posiłku dziennie. Nie zaleca się przy tym łączenia karmy suchej i mokrej i nakładania do kociej miski takiej mieszanki.
Karma sucha, karma mokra, mięso gotowane i w końcu mięso surowe
Kiedy kociak przyzwyczai się już do mokrej karmy, powoli zamieniaj ją na mięso gotowane. Z czasem skracaj czas gotowania, aż pozostanie całkowicie surowa dieta. Przez cały czas obserwuj zachowanie pupila, a jeśli któreś jego zachowania zaczną cię niepokoić, koniecznie skonsultuj się z lekarzem weterynarii!
Zagrożenia związane z dietą opartą o surowe mięso
Kot na diecie BARF, a więc spożywający jedynie produkty niepoddane obróbce termicznej, może być zdrowy i szczęśliwy. Uważaj jednak jeśli twój pupil jest alergikiem – wówczas konieczne może okazać się wyeliminowanie z jego diety niektórych produktów, a stosowanie BARF będzie utrudnione.
Ważna jest jakość mięsa, jakie podajesz kotu
Co więcej, dokładnie sprawdzaj, skąd pochodzi mięso, które dodasz do diety kota. W produktach niepoddanych obróbce cieplnej niewiadomego pochodzenia mogą znajdować się groźne drobnoustroje (takie jak wirusy, bakterie i pasożyty). Niektóre z nich mogą również wywoływać niebezpieczne dla człowieka choroby – jak np. toksoplazmoza.
Pamiętaj o suplementacji uzupełniającej
W diecie BARF konieczne jest także podawanie zwierzakom suplementów, które pomogą uzupełnić takie substancje jak tauryna, jod czy wapń. Niektórzy hodowcy suplementacje specjalnie przygotowanymi dodatkami do posiłków zastępują podawaniem skorupek jaj. Popularne jest także uzupełnianie diety spiruliną, tranem czy algami.
Dieta BARF, czyli żywienie oparte na surowym mięsie i podrobach, to coraz częściej spotykany sposób odżywiania psa lub kota. Ma on zarówno wielu zwolenników, jak i przeciwników. Czy będzie dobry dla każdego kota i jego opiekuna? Pewnie nie. Jeśli jednak masz ochotę spróbować żywienia BARF, a twój pupil nie choruje na choroby przewlekłe czy stwierdzone alergie, śmiało! BARF to nie tylko zdrowa dieta, ale też spora oszczędność!
Największy wpływ na to, do jakiego wieku rośnie pies, ma jego docelowa wielkość. To od niej zależy tempo wzrostu twojego pupila oraz to, na kiedy przypadnie najbardziej intensywny wzrost czworonoga i kiedy osiągnie on dojrzałość płciową. Warto zebrać jak najwięcej informacji na ten temat. Dzięki temu na każdym etapie wzrostu zapewnisz ulubieńcowi odpowiednią dietę i zadbasz o prawidłowy rozwój układu ruchu pupila!
Owczarek niemiecki i dog, czyli psy dużych ras
U przedstawicieli większych ras okres szczenięcy trwa dość długo. Większość z nich przestaje dojrzewać fizycznie po ukończeniu 18 miesięcy. Jeśli jednak twój pupil należy do olbrzymów (takich jak np. dog niemiecki), przestaje rosnąć dopiero po skończeniu 24. miesiąca życia.
Jak dbać o szczenięta dużych ras?
W początkowym okresie bardzo ważna będzie więc zarówno prawidłowa socjalizacja, jak i zapewnienie psiakowi dostępu do dobrej jakościowo karmy. Odpowiednie jedzenie – bogate w witaminy i składniki mineralne takiej jak wapń i fosfor – pozwoli ci zadbać o właściwy rozwój kośćca i układu ruchu twojego pupila. W przypadku przedstawicieli dużych ras psów dbałość o wzrost psa jest tym, czego szczeniak potrzebuje – zwłaszcza że większość takich „maluchów” nie rośnie równomiernie. Na pewnym etapie mają one wyjątkowo długie łapy i chude ciało, co czasem wygląda zabawnie. Wtedy też w ich organizmie zachodzą duże zmiany hormonalne.
Socjalizacja szczeniąt dużych ras
Okres szczenięctwa, a więc czas przed osiągnięciem dorosłości, to także najlepszy moment na naukę. Warto wówczas oswajać swojego pupila z podstawowymi komendami oraz zadbać, aby jak najczęściej miał kontakt z innymi zwierzętami. Dzięki temu, kiedy szczeniaczek osiągnie odpowiedni wiek, łatwiej będzie ci wpływać na jego zachowanie. W przypadku dużych ulubieńców, których masa ciała jest czasem większa niż ich właścicieli, jest to niezwykle ważne. Minimalizuje ryzyko, że rozbawiony pupil pociągnie cię podczas spaceru (albo zacznie gryźć znalezione po drodze śmieci), a ty stracisz nad nim kontrolę.
Do jakiego wieku rośnie pies małej rasy?
Kiedy mały pies przestaje być szczeniakiem? Psy ras małych i miniaturowych stają się dorosłe po ukończeniu 12 miesięcy. Wtedy to twój piesek staje się dorosły –zyskuje zarówno dojrzałość psychiczną, jak i fizyczną. Jeśli więc zdecydujesz się na zakup niewielkiego pupila, pamiętaj, że jego rozwój zakończy się ok. 1,5 razy szybciej niż w przypadku ras dużych i olbrzymich. A to oznacza mniej czasu na naukę w wieku szczenięcym. Dlatego też zapoznaj się z etapami rozwoju szczenięcia, aby nic ci nie umknęło, a twój czworonożny przyjaciel rozwijał się jak najlepiej.
Co każdy hodowca wiedzieć powinien? Karmy dla szczeniąt i dorosłych psów
Niezależnie od docelowego wzrostu i rozmiaru, każde szczenię potrzebuje dobrej jakościowo, zbilansowanej karmy. Dlaczego? Wszystkie maluchy szybko rosną, muszą więc żywić się produktami bogatymi w składniki odżywcze. Zapobiegnie to pojawieniu się w przyszłości dolegliwości wynikających z zaniedbania właściwej diety. Starsi ulubieńcy, by zdrowiem cieszyć się jak najdłużej, również powinni dobrze się odżywiać.
Do jakiego wieku rośnie pies? Wbrew pozorom, wszystkie szczenięta rosną bardzo szybko. Zadbaj więc o to, by w tym kluczowym okresie życia zapewnić swojemu psu jak najlepsze warunki – jego rozwój zależy od wielu czynników! Na pewno, niezależnie od wielkości pieska, zaprocentuje to w przyszłości!
Osoby myślące o adopcji psa zwykle stoją przed dylematem czy przygarnąć szczeniaka czy wybrać dorosłego psa. Potencjalnie może wydawać się, że szczeniak jest lepszym wyborem, bo będziemy mogli od początku go wychowywać i uczyć wszystkiego. Szczeniak, na pewno, wprowadzi do domu ogromną ilość radości i żywiołowości. Jest jednak wiele powodów, dla których warto wybrać psa dorosłego, a czasem wręcz starego. Poznaj 6 powodów przemawiąjącym za tym by wybrać dorosłego psa ze schroniska!
1. Dorosły pies ząbkowanie ma już za sobą
Młodziutki pies jest niezwykle radosny i szybki. Mimo największej uwagi, szczeniak w domu, prawie na pewno i tak pogryzie kilka rzeczy. Oczywiście zapewniając mu odpowiednia zabawki, gryzaki i dużo uwagi minimalizujemy okazje do podgryzania kapci, butów czy luźno rzuconych rzeczy. Kiedy pies zmienia zęby na stałe, dziąsła swędzą i pies musi sobie jakoś radzić! Jak nie ma nic lepszego do „podrapania” dziąseł, to zadawala się tym, co znajdzie na swej drodze.
Decydując się, na choćby rocznego psa, w cudowny sposób pomijamy najbardziej „niszczycielski” okres z życia szczeniaka. Pies wymienia uzębienie, na stałe, pomiędzy 3 a 6 miesiącem życia. Roczny pies to dalej bardzo żywiołowy i pełny sił towarzysz. Nawet dwu-trzyletnie psy w dalszym ciągu bardzo chętnie się bawią i bardzo szybko uczą się wszystkiego. Zobacz ogłoszenia z psami: https://sprzedawacz.pl/zwierzeta/psy/psy_zwierzeta/
2. Większość dojrzałych psów nie załatwia się w domu
Praktycznie każdy dorosły pies, który trafił do schroniska, po wcześniejszym mieszkaniu w domu, doskonale wie, że swe potrzeby należy załatwiać na zewnątrz. Wybierając dorosłego psa, prawie na pewno, nie będziemy musieli przechodzić całego procesu nauki załatwiania potrzeb na dworze. Oczywiście jeśli wybierzemy psa, który nie żył wcześniej w domowych warunkach to będziemy musieli poświęcić czas by wszystkiego go nauczyć. Wiek jednak nie jest do tego żadną przeszkodą.
Należy też wiedzieć, że biorąc psa ze schroniska przez kilka dni pies może załatwiać się w domu. Nawet jak pies był nauczony by załatwiać się na dworze to poprzez pobyt w kojcu i bardzo rzadkie spacery musiał nauczyć się załatwiać swoje potrzeby na swoim terenie. Dlatego dobrze jest szczególnie w początkowym okresie – zaraz po wzięciu psa ze schroniska – wychodzić bardzo często na spacery. Tak, by pies zanim wejdzie do domu czy mieszkania miał załatwione wszystkie potrzeby na zewnątrz.
3. Starszy pies ma mniejsza potrzebę ruchu
Jeśli nie jesteś typem aktywnej osoby i nie lubisz spędzać dziennie więcej niż godzinę na świeżym powietrzu, zdecyduj się wtedy na starszego psa. Kilkuletni pies nie ma potrzeby, aż tak dużo się ruszać jak roczny czy dwuletni młodziak (o szczeniakach nawet nie wspominam). Zwierzaki mające 7 i więcej lat są znacznie spokojniejsze niż ich młodsi koledzy i koleżanki ze schroniska.
Oczywiście poza wiekiem istotna jest również rasa psa. Dla osób preferujących bardziej siedzący tryb życia takie rasy jak bokser, owczarek niemiecki, wyżeł, husky czy border collienie będą dobrym wyborem. Osoby starsze i osoby mniej aktywne powinny raczej wybrać psa rasy pekińczyk, maltańczyk, cocker spaniel lub innych ras o bardziej leniwym charakterze. Sporo też zależy od charakteru psa. Dobrze, w miarę możliwości, poznać przyszłego pupila jeszcze w schronisku na tzw. wizytach adaptacyjnych.
4. Dorosły pies zna już zwyczaje ludzi
Pies, który wcześniej funkcjonował z ludźmi znacznie łatwiej wraca do trybu życia z „człowiekiem pracującym”. Znacznie łatwiej wchodzi w tryb trzech spacerów dziennie. Spokojnie przesypia noc. Swoja aktywność przesuwa na czas obecności człowieka. W dzień, kiedy nie ma właściciela, pies też zwykle śpi. Oczywiście o ile czas samotnego przebywania nie trwa w nieskończoność.
Ponadto większość dorosłych psów jest w stanie od razu reagować na ileś prostych komend. Czasem zdarza się także, że w schronisku z różnych powodów pojawiają się psy, które przechodziły bardziej zaawansowane szkolenie i poza siadaniem i kładzeniem się doskonale wiedzą co znaczy zostaw, nie rusz, czy przynieś.
5. Dorosły pies jest wdzięczny jeśli może wrócić do domu
Pies z własnego wyboru nie wybiera schroniska. Z jakiegoś powodu, świat wali się psu na głowę i nagle ląduje w małym boksie. Prawdopodobnie inaczej odbierają warunki schroniska psy, które są w nich od małego, a inaczej te, które kilka lat żyły w dobrych warunkach, blisko człowieka i nagle coś pękło.
Widząc radość psa po opuszczeniu schroniska nie będziesz miał wątpliwości, jak bardzo się cieszy. Psy są bardzo wdzięczne i pamiętają o tym, co zrobi się dla nich złego lub dobrego. Trudno o coś lepszego dla psa niż możliwość powrotu do świata jaki zna i jaki kochał! Nawet jeśli pies ma 10 lat i od 5 jest już w schronisku, to na pewno będzie Ci wdzięczny za nowy dom!
6. Wiesz jak duży będzie, bo już nie rośnie!
Jako bonus dodam tylko, że wybierając psa który ma dwa lata lub więcej możesz być pewien, że nie będzie już większy niż się spodziewasz. Nie zmieni się też jakoś znacząco jego wygląd. Z wiekiem pewnie będzie tylko bardziej dostojny poprzez siwienie sierści na pysku.
W przypadku młodego psa ze schroniska nigdy nie masz pewności kim dokładnie byli rodzice i w jaki sposób tam „mała przylepa” będzie się zmieniać. Pewne cechy można ocenić np. po wielkości łap, ale wszystkiego przewidzieć się nie da, jeśli rodzice są zagadką.
7. W schronisku wiedzą, który dorosły pies lubi koty!
Poza psami w schroniskach w całej Polsce znajduje się też cała masa kotów do oddania za darmo. Dzięki temu obsługa schroniska bardzo często jest w stanie powiedzieć, które psy będą dobrze funkcjonowały z kotem. Jeśli masz już kota lub myślisz o jego adopcji koniecznie skonsultuj dobór psa z obsługa schroniska. Szczególnie w przypadku dużych psów ma to ogromne znaczenie.
Gdy masz kota i myślisz o szczeniaku bardzo ważne jest by szczeniak nie zaznał krzywdy od kota. Znam wiele przypadków, w których uraz z okresu szczenięcego powoduje trwałą agresję w stosunku do kotów. Lepiej zatem, ale wybrać pewniaka, który na pewno lubi koty albo bardzo ostrożnie zapoznawać zwierzaki za sobą. Możliwe, że gdzieś w Twojej okolicy, nie tylko schroniska, oddają psy za darmo. Czasem, z różnych powodów osoby muszą oddać swoje ukochane zwierzęta bezpośrednio innemu człowiekowi. Jeśli więc szukasz psa lub kota warto przeglądać ogłoszenia (https://sprzedawacz.pl/zwierzeta/) – może uda Ci się sprawić, że jakiś zwierzak nie trafi do schroniska, tylko płynnie zmieni dom!
Gęste, lśniące futro jest oznaką zdrowia kotka i chlubą dla jego właściciela. Dobrze odżywiony kot ma zazwyczaj ładną sierść, która aż prosi się o pogłaskanie. Gorzej jest, gdy przyjmujesz pod swój dach zbłąkanego, bezdomnego kotka. Takie zwierzę często ma problemy z sierścią. Być może jest chore, a może potrzebuje tylko dobrej karmy i ludzkiej miłości?
Poza tym domowe, wypieszczone koty też gubią sierść, nawet jeśli są zdrowe. Jak rozpoznać przyczynę łysienia kota? Kiedy trzeba pójść ze zwierzakiem do weterynarza? Dowiesz się, czytając ten artykuł.
Okresowa wymiana sierści jest normalnym zjawiskiem
Koty codziennie gubią część martwej sierści, a dzieje się to w trakcie wylizywania, czyli kociej higieny. Są to martwe włosy i część ich spada wokół zwierzęcia, dlatego „kociarze” znajdują kłaczki na dywanie, kanapach i swojej odzieży.
Wiosenne linienie
Na wiosnę koty, podobnie jak wiele innych zwierząt, zmieniają futro z gęstego, zimowego, na lżejsze i rzadsze. Wtedy gubią najwięcej sierści i również jest to zjawisko fizjologiczne. Czasami jednak właściciel spostrzega, że jego kot nadmiernie traci sierść. I co wtedy?
Kiedy łysienie kota może świadczyć o jakiejś chorobie?
Jeśli wypadanie sierści u kota jest tak nierównomierne, że zwierzę ma na ciele miejsca, gdzie widać gołą skórę, wówczas przyczyna łysienia kota tkwi głębiej. Takie łyse placki mogą pojawić się na grzbiecie, ale jeszcze częściej na łapkach, podbrzuszu i w okolicy narządów płciowych.
Wizyta u weterynarza
Jeśli twój zwierzak został przygarnięty z ulicy, zacznij od wizyty u weterynarza. Poproś o zbadanie, odrobaczenie i środki na zwalczenie pcheł. Gdy masz pupila od dawna, obejrzyj go i zastanów się, czy w jego zachowaniu coś się ostatnio zmieniło.
Sprawdź, czy zwierzak nie ma innych niepokojących objawów
Tym, co powinno wzbudzić twoją czujność, jest:
nadmierne drapanie się zwierzęcia;
gryzienie łysych części ciała;
zaczerwieniona skóra w miejscach bez włosów.
Czy kot wykazuje taki apetyt, jak dawniej? Czy ma ochotę na zabawę? Może jest apatyczny, a większość czasu spędza na wylizywaniu futerka? Czy nie wdał się w jakąś bójkę z innymi kotami na podwórku? Jeśli tak, to może stracił futro w wyniku urazu i ma na skórze ranki, które muszą się wygoić, a wtedy włosy odrosną.
Poznaj najczęstsze przyczyny wypadania sierści i łysienia kota
Jeśli zwierzę nie ma śladów walki na ciele, to powody łysienia kota mogą być inne:
świąd, spowodowany obecnością pasożytów pod skórą;
problemy hormonalne u kotek po zabiegu usunięcia macicy;
nadczynność tarczycy lub kory nadnerczy;
utrata włosów na tle psychogennym.
Jak pomóc choremu zwierzęciu?
Większość chorób skóry kota można łatwo wyleczyć. Weterynarz w zależności od rodzaju problemów skórnych dobierze odpowiednie tabletki i kremy. Mruczkom z alergią pomoże zmiana karmy lub usunięcie innych alergenów.
Zestresowanym pupilom trzeba poświęcić więcej uwagi i dać czas na pogodzenie się z nową sytuacją, bo łysienie kota nie jest dla niego niczym przyjemnym. Podstawą zachowania zdrowej sierści jest odpowiednie żywienie, odrobaczanie i pozbywanie się pcheł u kotów wychodzących.
Wypadanie włosów u kota bywa kłopotliwe dla całej rodziny. O ile jeszcze okresowe linienie można zrozumieć i przeczekać, o tyle łyse placki w sierści są już przesłanką do wizyty w gabinecie weterynarii.
Nieprzyjemny zapach z jamy ustnej u kota jest związany przede wszystkim z układem pokarmowym. Ten zwierzak jest typowym drapieżnikiem i mięsożercą, zatem to, że kotu śmierdzi z pyska, jest normalne. Jeśli jednak cuchnący oddech staje się naprawdę bardzo intensywny, mogło dojść do zakażenia bakteryjnego dziąseł lub pojawił się problem trawienny. Oba przypadki wymagają konsultacji weterynaryjnej. Sprawdź, kiedy udać się z pupilem do specjalisty!
Kotu śmierdzi z pyska – skąd bierze się brzydki zapach z kociego pyszczka?
Głównym powodem, dla którego kotu śmierdzi z pyska jest problem z uzębieniem. Zaniedbanie kocich zębów prowadzi do zapalenia dziąseł. Powodują je zalegające resztki pokarmu, które są siedliskiem bakterii. O ile ludzie codziennie myją swoje zęby, o tyle w przypadku futrzastych pupili może to być nieco utrudnione, dlatego bardzo ważne jest dobieranie odpowiedniego pokarmu. Kamień nazębny można regularnie usuwać –najlepiej podczas profilaktycznej wizyty u lekarza weterynarii.
Zapach z pyszczka kota a dieta
Nieprzyjemna woń z pyska kota to także oznaka nieodpowiedniej diety. Jako typowy mięsożerca kot nie powinien zjadać produktów roślinnych, a te stanowią powszechny składnik w popularnych puszkach. Koci układ trawienny nie jest przystosowany do dużej ilości węglowodanów, które ulegają fermentacji i w konsekwencji są przyczyną brzydkiego zapachu z pyszczka.
Kotu śmierdzi z pyska – kiedy wykonać specjalistyczne badania?
Brzydki zapach z pyska to także pierwsza oznaka poważnych chorób. Opiekun, który dba o swoje zwierzaki szybko wyczuje różnicę w oddechu i może uratować zwierzę. Kotu śmierdzi z pyska także przy niewydolności nerek. Warto jednak mieć na uwadze, że towarzyszą temu także inne objawy, jak ogólne osłabienie czy wypadanie sierści.
Brak higieny jamy ustnej u kota i jego skutki
W przypadku zwierząt niezwykle ważna jest obserwacja – tylko na jej podstawie można zlokalizować źródło bólu i rozpocząć leczenie. Zapalenie jamy ustnej to nie tylko przykry zapach, lecz również problem z przyjmowaniem pokarmów, a ostatecznie z utrzymaniem higieny. Brak odpowiedniej reakcji może przyczynić się do kosztownego leczenia.
Jak pozbyć się nieprzyjemnego zapachu z kociego pyszczka?
Zdrowie kota zależy w dużym stopniu od jego diety i to właśnie na niej należy się skupić. Jeśli kotu śmierdzi z pyska, oznacza to, że w jego posiłkach znajduje się zbyt wiele produktów roślinnych. Aby temu przeciwdziałać, warto kupować produkty po przeczytaniu składu lub rozpocząć karmienie metodą BARF.
Wiele osób zaleca podawanie kotom suchej karmy. Tu jednak warto mieć na uwadze, że większość produktów suchych dla kotów zawiera bardzo duże ilości roślin, natomiast udział mięsa w składzie jest niewielki. Najbardziej optymalnym rozwiązaniem jest kontakt z kocim dietetykiem, który po zapoznaniu się z wynikami badań czworonożnego pacjenta pozwoli dobrać odpowiednią karmę.
Gdy kotu śmierdzi z pyska, nie lekceważ problemu. Może się okazać, że nagła zmiana woni oznacza niepokojące objawy.
U każdego psa występują dwa gruczoły (inaczej zatoki) okołoodbytowe. Gdy dojdzie do ich zatkania, podrażnienia albo przepełnienia, twój pupil będzie odczuwał ból i duży dyskomfort. To właśnie pierwsze zauważalne oznaki hemoroidów u psa. Poznaj bliżej ten temat i dowiedz się, jakie zachowanie pupila jest symptomem problemów i powinno zwrócić twoją uwagę!
Przyczyny powstawania hemoroidów u psa
Czym są gruczoły okołoodbytowe u psa? To te miejsca w psim ciele, gdzie powstaje charakterystyczny, niezbyt przyjemny zapach służący zwierzakom do znakowania terenu. Do ich opróżnienia dochodzi podczas każdej defekacji. Zdarza się jednak, że gruczoły pozostaną przytkane i zacznie rozwijać się stan zapalny. Jak do tego dochodzi? Przyczyn może być wiele.
Najczęściej źródłem hemoroidów u psa są:
dieta uboga w błonnik pokarmowy;
zwolniona perystaltyka jelit;
zbyt krótkie spacery i mało codziennego ruchu;
predyspozycje osobnicze;
biegunki;
alergie pokarmowe i skórne, zlokalizowane w okolicy odbytu;
otyłość prowadząca do osłabienia pracy mięśni tłoczni brzusznej.
Objawy zapalenia gruczołów okołoodbytowych
Kiedy dochodzi do zapalenia zatok okołoodbytowych i przestają być drożne, zbierają się w nich kałowo-ropne masy. Pies zaczyna odczuwać spory dyskomfort, a po pewnym czasie także ból. Pojawia się problem z wypróżnianiem, a także nadmierne wylizywanie odbytu.
Saneczkowanie
Jakie jeszcze niepokojące objawy możesz zauważyć? Jednym z nich jest saneczkowanie, czyli pocieranie zadem o podłogę w domu lub trawę podczas spacerów. Takie zachowanie jest reakcją na świąd, który towarzyszy hemoroidom u psa i powoduje wspomniany już dyskomfort.
Co jeszcze zwiastuje ten problem z odbytem u psa?
Właściciele psów cierpiących na zapalenie gruczołów okołoodbytowych mogą także zauważyć pojawienie się podczas wypróżniania pupila wydzieliny o nieprzyjemnym, bardzo intensywnym zapachu. Czasem dochodzi także do obrzęków wokół odbytu psa lub krwawień z niego.
Każdy z wymienionych objawów, jeśli występuje często, powinien być dla ciebie pretekstem do wizyty u lekarza weterynarii.
Jak leczyć gruczoły okołoodbytowe? Czyszczenie gruczołów okołoodbytowych u psa
Najczęściej leczenie hemoroidów u psa polega na manualnym wyciśnięciu zebranej w nich wydzieliny. Zabieg przeprowadza weterynarz. Jeśli tego nie zrobi, może dojść do zainfekowania gruczołów oraz wytworzenia się bolesnego ropnia. Wówczas konieczne będzie leczenie farmakologiczne – m.in. antybiotykoterapia twojego psa.
Ropień
Uformowanie się ropnia, a następnie jego pęknięcie to z kolei przyczyna powstania bardzo bolesnej przetoki, której często towarzyszy krwawienie. Kiedy dojdzie do takiego stadium choroby, niezbędny może okazać się nawet zabieg chirurgiczny!
jak zapobiegać problemowi z hemoroidami u czworonoga?
Leczenie wspomożesz poprzez dbałość o prawidłową dietę psa. Sprawdź zawartość błonnika w podawanej mu karmie. Jeśli jest niewielka – zmień rodzaj pożywienia albo dodawaj do niego bogatą w błonnik karmę uzupełniającą.
Dzięki temu stolec pupila stanie się odpowiednio duży i zwarty, aby wywoływać pożądany nacisk na zatoki okołoodbytowe. To sprawi, że będą one opróżniać się samodzielnie (w przypadku, gdy kał jest niewielki i rzadki, problemy narastają).
Higiena okolic odbytu
Podczas leczenia hemoroidów u psa (i tuż po nim) zwierzak może nadmiernie interesować się okolicami odbytu. Być może także defekacji będą towarzyszyły nieprzyjemny zapach i brudzenie sierści. Zwróć na to szczególną uwagę.
W razie konieczności oczyszczaj sierść, a jeśli możesz – ułatw sobie zadanie i delikatnie ją podetnij. To bardzo ważne, bo zabrudzenia mogą doprowadzić do rozwoju stanu zapalnego i chorób skórnych w leczonej okolicy.
Na dłuższe spacery zabieraj więc ze sobą mokre chusteczki.
W przypadku krótszych wyjść bezpieczniej (i dokładniej) będzie wstrzymać się z czynnościami higienicznymi aż do powrotu do domu.
Jeśli psiak będzie zbyt często w trakcie leczenia wylizywał gruczoły, możesz spróbować zabezpieczyć odbyt specjalnymi majtkami (takimi, jakie czasem stosuje się podczas cieczki u suk). Zanim jednak to zrobisz, skonsultuj się z prowadzącym leczenie weterynarzem.
Zapobieganie ponownemu wystąpieniu hemoroidów
Czy można zapobiec ponownemu zbieraniu się wydzieliny, a później nieprzyjemnemu zabiegowi opróżniania gruczołów okołoobytowych? Jeśli problem hemoroidów u psa już raz wystąpił, uważnie obserwuj jego zachowanie.
Konsultacja u weterynarza
Gdy tylko zauważysz nieprawidłowości, konsultuj je z weterynarzem. Dbaj także o codzienną porcję ruchu pupila (pies nie może mieć krótszych spacerów niż godzinne). Sprawdź też skład podawanej karmy, a jeśli trzeba, zmień ją na bardziej odpowiednią.
Niektórzy hodowcy i weterynarze zalecają także profilaktyczne stosowanie preparatów z kwasem hialuronowym. Zanim jednak zdecydujesz się na nie, porozmawiaj z lekarzem weterynarii prowadzącym twojego zwierzaka.
Podsumowanie
Hemoroidy u psa to bolesny, niezwykle nieprzyjemny problem, jednak odpowiednie leczenie sprawia, że może on zniknąć całkowicie. Ważne jest jednak, by zostało podjęte jak najszybciej. Nie ignoruj objawów wskazujących na problemy z gruczołami okołoodbytowymi i zwracaj uwagę na zapach ich wydzieliny.
Dzięki temu szybko zauważysz ewentualne nieprawidłowości, a twój pies uniknie poważnych konsekwencji choroby (która, nieleczona, może nawet doprowadzić do rozwoju nowotworu).
Pomoc uchodźcom z Ukrainy nie ustaje, a od pewnego czasu troską objęte są również zwierzęta. Wiele z nich jest w kiepskiej sytuacji, bo mogą nie przeżyć długiego transportu i nawet kilku dni stania na dworze w oczekiwaniu na przekroczenie granicy. Należą do nich również gady i płazy z Ukrainy, z którymi wielu opiekunów próbuje dostać się do Polski. Część zwierząt jest też ratowana ze sklepów czy hodowli na terenie Ukrainy. Jak możesz im pomóc?
Jak pomóc gadom i płazom z Ukrainy?
Możliwości jest tutaj przynajmniej kilka. Oczywiście najprostszą z opcji jest wpłacenie środków na rzetelną, zweryfikowaną zbiórkę, np. prowadzoną przez organizację prozwierzęcą. Co jeszcze możesz zrobić?
Zaoferuj dom tymczasowy
Pierwszą z opcji jest zaoferowanie zwierzętom domu tymczasowego. Pamiętaj jednak, że gady i płazy często wymagają specjalnych warunków bytowych, m.in. karmienia mrożonymi zwierzętami, zapewnienia stałej, wysokiej temperatury i odpowiedniej wilgotności. Jeśli nie masz w domu odpowiedniego sprzętu i nie znasz się na gadach i płazach, wybierz inne sposoby pomocy.
Przygotuj dary na zbiórkę
Część organizacji prozwierzęcych, które pomagają na granicy polsko-ukraińskiej lub jeżdżą z konwojami w głąb obszaru objętego działaniami wojennymi, organizuje zbiórki darów. W przypadku gadów i płazów potrzeby są nieco bardziej rozbudowane niż w przypadku psów czy kotów. Co obejmują? Przede wszystkim:
transportery z izolacją termiczną;
ogrzewacze, które pomagają utrzymać zwierzętom optymalną temperaturę ciała;
pożywienie;
leki pierwszej potrzeby.
Zanim podarujesz cokolwiek na zbiórkę, dowiedz się, jakie są aktualne potrzeby w danym miejscu.
Zorganizuj transport
Gady i płazy źle znoszą niskie temperatury panujące obecnie na zewnątrz. W wielu przypadkach są to gatunki egzotyczne, przystosowane do innych warunków bytowych. Z tego powodu możesz zaoferować transport do domu tymczasowego dla tych zwierząt albo zabrać rodzinę z takim podopiecznym w nowe miejsce. Jazda w ogrzewanym samochodzie może uratować życie płazom i gadom przywiezionym z Ukrainy.
Wesprzyj ukraińską rodzinę, która podróżuje z gadami i płazami
Masz miejsce dla uchodźców w swoim domu? Dysponujesz wyposażeniem idealnym dla zwierząt egzotycznych lub możesz je zorganizować? Przyjmij pod dach rodzinę, która ucieka z Ukrainy z gadem lub płazem. Bardzo często obecność takiego zwierzęcia zamyka uchodźcom drzwi do kolejnych domów. Ty możesz ich wesprzeć.
Wwóz zwierząt egzotycznych z Ukrainy do Polski
Na koniec warto przypomnieć również informacje dotyczące zmiany przepisów związanych z transportem zwierząt egzotycznych z Ukrainy do Polski. Obecnie na granicy nie są wymagane żadne dokumenty związane z przewozem gadów i płazów. Choć każdy przypadek rozpatruje Krajowa Administracja Skarbowa, w praktyce rodziny ze zwierzętami lub oficjalne konwoje są wpuszczane na terytorium Polski.
Wśród zwierząt, które ucierpiały podczas działań wojennych, są też gady i płazy trzymane dotąd w domach. Im również można pomóc. Zadbaj o to, aby twoja pomoc była konkretna i stanowiła odpowiedź na potrzeby organizacji i uchodźców.
W przeciwieństwie do psów czy kotów króliki, fretki i gryzonie nie błąkają się zazwyczaj ulicami w poszukiwaniu jedzenia. Większość domowych osobników nie jest w stanie przeżyć na wolności, zwłaszcza w trakcie działań wojennych. Trzeba pamiętać, że gryzonie i zajęczaki są nieodporne na stres, w związku z czym taka sytuacja często równa się ich śmierci. Jak można je wspomóc?
Jak możesz pomóc?
Organizowanych jest przynajmniej kilkanaście zbiórek. Zanim wpłacisz gdziekolwiek środki, zweryfikuj, czy zbiórka jest legalna i stoi za nią rzetelna organizacja. To jednak tylko jeden ze sposobów na wsparcie królików, fretek i gryzoni z Ukrainy.
Przygotuj dary rzeczowe
Część organizacji, zwłaszcza tych, które jeżdżą z transportami rzeczy na granicę polsko-ukraińską, organizuje zbiórki darów. Co można podarować? Najczęściej są to:
dobrej jakości karmy dla królików, fretek i różnych gatunków gryzoni;
transportery dla małych zwierząt;
leki pierwszej potrzeby – warto na bieżąco sprawdzać, czego potrzeba w danym miejscu;
ściółki i żwirki;
siano;
klatki o standardowych rozmiarach, przeznaczone dla konkretnych gatunków zwierząt;
ogrzewacze na transportery.
Zanim przekażesz cokolwiek na rzecz zbiórki, sprawdź, jakie są aktualne potrzeby danego organizatora. W różnych fundacjach i stowarzyszeniach mogą się one od siebie różnić.
Zaoferuj usługi specjalisty
Nawet w Polsce niewielu specjalistów z branży zoologicznej zajmuje się właśnie fretkami, gryzoniami i królikami. Możesz zaoferować swoje usługi, jeśli jesteś:
lekarzem weterynarii specjalizującym się w opiece nad małymi zwierzętami;
Zwróć się do lokalnych organizacji, które przyjmują pod swój dach zwierzęta z Ukrainy. Twoja pomoc na pewno będzie nieoceniona.
Poprowadź dom tymczasowy
Jedną z możliwości jest poprowadzenie domu tymczasowego dla fretek, gryzoni lub królików. Jeśli nie jesteś pewien, czy poradzisz sobie z opieką nad zwierzęciem, które mogło przeżyć traumatyczne chwile, weź pod swój dach zwierzę z polskiej fundacji. W ten sposób wiele organizacji szykuje miejsca dla szczególnie wymagających fretek, królików i gryzoni z Ukrainy.
Organizacje wspierające fretki, gryzonie i króliki z Ukrainy
W pomoc fretkom, gryzoniom i królikom z Ukrainy zaangażowało się wiele organizacji prozwierzęcych. Oto lista części z nich. Zestawienie będzie na bieżąco aktualizowane, gdy dotrą do nas informacje o zaangażowaniu nowych fundacji, stowarzyszeń i oficjalnych domów tymczasowych:
Zwierzoluby Żagań;
ALGIZ – dom tymczasowy dla gryzoni;
Okienko życia dla królików i gryzoni;
Uszatkowe Rady;
Chomiki, Tej – dom tymczasowy w Poznaniu;
Fundacja Azyl dla Królików;
Stowarzyszenie Pomocy Królikom – Uszate Serca Warszawy;
Puchaty Patrol – Stowarzyszenie na rzecz P R i M Z;
Stowarzyszenie Przyjaciół Fretek.
Gryzonie, fretki i króliki – zasady wwozu z Ukrainy do Polski
Na koniec warto przypomnieć, że zmieniły się zasady wwożenia zwierząt z Ukrainy na terytorium Polski. Gryzonie i króliki nie muszą mieć żadnych dokumentów na czas transportu przez granicę. Wszystko dlatego, że nie stanowią zagrożenia pod kątem rozprzestrzeniania się wścieklizny.
Nieco inaczej z fretkami. W tym przypadku działają te same przepisy, które obowiązują również psy i koty.
Zwierzę nie musi mieć aktualnego badania miareczkowania, jednak powinno być zaszczepione przeciwko wściekliźnie i zachipowane.
Jeśli nie spełnia tych wymogów, opiekun podczas przekraczania granicy musi wypełnić stosowne oświadczenie i wskazać miejsce pobytu zwierzęcia.
Fretki są poddawane izolacji i mają wykonywane niezbędne zabiegi weterynaryjne na koszt państwa polskiego.
Wojna pochłania wiele istnień, również tych zwierzęcych. Wiesz już, jak pomóc gryzoniom, królikom i fretkom. Pamiętaj, aby twoje działania były przemyślane i zgodne z potrzebami, ponieważ w ten sposób można wspomóc wiele zwierząt.
Od samego początku wojny w Ukrainie eksperci apelują, aby bardzo dokładnie weryfikować wszystkie znalezione w internecie informacje. Sieć jest bowiem kolejnym polem działań wojennych, którego nie wolno bagatelizować. Wiele podawanych dalej nieprawdziwych informacji dotyczy zwierząt, które również są ofiarami tej wojny. Poniżej znajdziesz kilka popularnych fake newsów, w które nie powinieneś wierzyć.
Ukraińskie władze usypiają zwierzęta z powodu wojny – NIEPRAWDA
W ostatnich dniach coraz częściej powielana jest informacja o tym, że ukraińskie władze zdecydowały się na uśpienie wszystkich bezdomnych zwierząt, które pozostały na terenie kraju. W zależności od wersji za tę makabryczną decyzję miałyby być odpowiedzialny mer Kijowa, Witali Kliczko, lub bliżej nieokreślone władze państwowe.
Możemy z całą stanowczością zaświadczyć, że nie jest to prawda. Ukraińskie państwo nie ma żadnych narzędzi systemowych do tego, aby na masową skalę uśmiercać bezdomne zwierzęta. Przypominamy, że w tym kraju nie ma państwowych schronisk, a władze lokalne mają teraz na głowie inne problemy. Nie było takich inicjatyw i nic nie świadczy o tym, że ktokolwiek w Ukrainie miałby taką wolę.
Niestety informacja została udostępniona przez jedną z bardziej znanych polskich fundacji, co tylko wzmogło nieuzasadnioną panikę. Wielu polskich wolontariuszy, którzy pomagają ukraińskim zwierzętom na miejscu, zdecydowanie zdementowało tę plotkę.
Zwierzęta są masowo porzucane przez uchodźców na granicy z Polską – NIEPRAWDA
Według innej bardzo popularnej w sieci informacji Ukraińcy mają rzekomo przywozić swoje zwierzęta na granicę z Polską po to, aby na miejscu je porzucić. Tutaj również uspokajamy – nie ma żadnych wiarygodnych informacji o takim zjawisku.
Sytuacja na przejściach granicznych jest bardzo trudna. Uchodźcy czekają na przejście przez wiele dni, często są zmęczeni, przemarznięci i głodni. W takich chaosie może dojść do wypadków czy incydentów. Jednak wolontariusze, którzy pomagają na miejscu, nie zgłosili przypadków masowego porzucania zwierząt. Tę informację można z powodzeniem uznać za fake news.
Zwierzęta Ukraińców będą usypiane po przyjeździe do Polski – NIEPRAWDA
Czy zwierzęta, które trafiają do Polski z Ukrainy, są masowo usypiane? Oczywiście nie. Polskie instytucje robią obecnie, co mogą, aby maksymalnie ułatwić Ukraińcom przekraczanie granicy z pupilami.
Zwierzaki z terenu działań wojennych mogą całkowicie legalnie przyjeżdżać do Polski nawet bez paszportu, mikrochipa i świadectwa aktualnych szczepień. Wszystkich tych brakujących formalności można całkowicie za darmo dopełnić już po rozlokowaniu się w wybranym miejscu naszego kraju. Polscy aktywiści oraz władze od początku wojny zachęcają uchodźców do przyjeżdżania razem ze swoimi pupilami, które są u nas całkowicie bezpieczne.
Skąd czerpać prawdziwe informacje na temat pomocy zwierzętom z Ukrainy?
Dziś bardzo łatwo ulec dezinformacji. Oddzielenie prawdziwych informacji od fake newsów jest niezwykle trudne. Właśnie ważne jest dokładne sprawdzanie wszystkich informacji z internetu przed podaniem ich dalej.
Korzystaj z wiadomości udostępnianych przez media głównego nurtu. Dobrym pomysłem będzie także śledzenie działań organizacji i wolontariuszy, którzy pracują i pomagają zwierzętom na miejscu – w Ukrainie. Sprawdzaj, czy informacja jest podana przez kilka źródeł i różni się szczegółami. Szukaj potwierdzenia w agencjach prasowych.
Pamiętaj, że nieprawdziwe informacje, które stawiają w złym świetle działania Ukraińców, służą przede wszystkim rosyjskiej propagandzie. Radykalne newsy powinny wzbudzać twoją szczególną czujność.
Bezdomne psy i koty z Ukrainy zazwyczaj nie mają dokumentów i nie są oznakowane. Przeżyły natomiast traumę wojny, dlatego wymagają specjalnej opieki. Z tego powodu część schronisk zaoferowała pomoc i miejsca dla zwierząt z Ukrainy. W ten sposób można uratować im życie i przygotować je do adopcji oraz izolować przez okres kwarantanny. Sprawdź, które schroniska stworzyły miejsca dla zwierząt z Ukrainy i jak możesz im pomóc!
Lista schronisk, które przyjmują zwierzęta z Ukrainy
Oto niektóre schroniska, gdzie przygotowywane są miejsca dla psów i kotów bezdomnych z Ukrainy. Lista będzie stale aktualizowana, jako że do akcji dołączają kolejne placówki. Obecnie pomoc psom i kotom z Ukrainy zadeklarowały:
schronisko we Wrocławiu;
schronisko Psia Chata w Chorzowie;
schronisko Medor w Zgierzu;
schronisko VIVA w Korabiewicach;
TARA – Schronisko dla Koni;
schronisko dla Bezdomnych Zwierząt w Dobrej;
schronisko dla zwierząt „Kundelek” w Rzeszowie;
schronisko dla zwierząt w Bydgoszczy;
schronisko dla zwierząt „Azorek” w Obornikach;
schronisko na Paluchu w Warszawie;
Schronisko dla psów „Zwierzaki do wzięcia” Gózd;
Schronisko dla psów „Wesoły kundelek” w Lesku;
FMP Schronisko dla Bezdomnych Zwierząt w Świdnicy;
Pilskie Schronisko dla Zwierząt;
Schronisko dla Bezdomnych Zwierząt w Koninie;
Schronisko dla Bezdomnych Zwierząt w Sosnowcu;
Schronisko dla Zwierząt w Skałowie;
Schronisko Orzechowce;
Schronisko dla Bezdomnych Zwierząt w Krakowie;
Schronisko dla Zwierząt Ropczyce;
Schronisko w Borku;
Schronisko dla Zwierząt ARKA Przemyśl.
Wszystkim tym placówkom możesz pomóc również jako osoba prywatna.
Jak pomóc schroniskom przyjmującym zwierzęta z Ukrainy?
Ty również możesz włączyć się do pomocy zwierzętom z Ukrainy. Jak to zrobić? Wystarczy, że zaangażujesz się w jedno z kilku działań:
wesprzesz finansowo placówkę, która przyjmuje koty i psy z Ukrainy;
przekażesz dary rzeczowe – szczególnie pożądane są dobrej jakości suche i mokre karmy, akcesoria spacerowe, preparaty przeciwko pasożytom, legowiska czy niektóre leki;
zaangażujesz się w pomoc lokalną i zapewnisz transport dla zwierząt;
zaoferujesz swoje usługi specjalistyczne, np. jako behawiorysta, lekarz weterynarii, zoodietetyk, zoofizjoterapeuta, groomer.
Stwórz dom tymczasowy dla psa i kota!
Możesz także zdecydować się na opiekę tymczasową nad psem albo kotem. Niekoniecznie musi to być zwierzę z Ukrainy. Pamiętaj, że psy i koty przywiezione z obszaru działań wojennych mogą być ranne i straumatyzowane. W efekcie potrzebują specjalistycznej pomocy i opieki. Aby zrobić dla nich miejsce, możesz zdecydować się na wzięcie psa z polskiego schroniska do domu tymczasowego. W ten sposób odciążysz placówkę i umożliwisz jej kompleksową opiekę nad zwierzętami z Ukrainy.
Istnieje wiele sposobów pomocy psom i kotom z Ukrainy. Możesz zaangażować się w nie również jako osoba prywatna. Śledź na bieżąco komunikaty lokalnego schroniska – a nuż i ono będzie potrzebowało wsparcia w opiece nad zwierzętami z Ukrainy!
Niestety w prawie międzynarodowym zwierzęta nie figurują jako potencjalne ofiary zbrodni wojennych. Tymczasem działania militarne dotykają ich w równych stopniu co ludzi. Obecnie w Ukrainie na ratunek czeka mnóstwo zwierząt, także tych gospodarskich. Polskie organizacje robią wszystko, co się da, aby im pomóc.
Granice otwarte dla zwierząt towarzyszących – a co z resztą?
Polskie instytucje zachęcają ukraińskich uchodźców do zabierania ze sobą swoich zwierząt. Już w pierwszych dniach konfliktu, kiedy na naszych granicach zaczęli pojawiać się uchodźcy, Główny Lekarz Weterynarii uprościł procedurą wwożenia do Polski zwierząt z terenów objętych konfliktem. Niestety, dotyczy ona wyłącznie zwierząt towarzyszących. Przede wszystkim psów i kotów, ale także gryzoni, bezkręgowców czy nawet rybek akwariowych. W przypadku zwierząt gospodarskich uproszczenie procedur jest o wiele trudniejsze, ponieważ mamy tu zwiększone ryzyko przenoszenia się chorób zakaźnych.
Czy to oznacza, że tym zwierzakom nie da się udzielić pomocy? Zdecydowanie nie! Wiele polskich organizacji oraz osób prywatnych deklaruje chęć uratowania ukraińskich zwierząt gospodarskich i walczy o taką możliwość.
Sytuacja trzody i bydła z Ukrainy
Przejście przez polską granicę razem ze stadem krów czy owiec jest obecnie trudne do wyobrażenia. Z tego powodu ukraińscy rolnicy albo zostają w swoich gospodarstwach, albo są zmuszeni pozostawić swoje zwierzęta na pastwę działań wojennych.
W grupach oferujących pomoc dla uchodźców zza naszej wschodniej granicy pojawiło się bardzo wiele propozycji zakwaterowania i transportu zwierząt gospodarskich. Swoją pomoc deklarują nie tylko organizacje na co dzień niosące pomoc zwierzętom. Także osoby prywatne chętnie zgłaszają, że zrobią miejsce dla ukraińskiego bydła w swoich oborach czy, że pomogą w transporcie tych niemałych przecież zwierząt przez granicę.
Polska pomoc dla ukraińskich alpak
Alpaki to coraz chętniej hodowane zwierzęta gospodarskie. Wykorzystuje się je między innymi w alpakoterapii. Ich popularność rośnie nie tylko w Polsce, ale także w Ukrainie, dlatego te sympatyczne stworzenia również potrzebują pomocy.
Przewóz i zakwaterowanie dla tych zwierząt zaproponował między innymi działający w Szczecinie Alpakowy Gaj. Szczegółowa wiedza na temat potrzeb gatunku oraz miejsce przystosowane do ich przechowywania pozwalają zaproponować zwierzętom profesjonalną pomoc w tej trudnej sytuacji.
Co można zaproponować zwierzętom gospodarskim z Ukrainy?
Wielu z nas czuje potrzebę pomocy zwierzakom z terenów objętych wojną. Jeżeli zastanawiasz się nad przyjęciem jednego z wymienionych wyżej gatunków, oceń najpierw, czy jesteś w stanie zapewnić mu nie tylko dach nad głową i wyżywienie, ale także opiekę weterynaryjną. Ważne jest również sporządzenie odpowiedniej umowy z właścicielami po stronie ukraińskiej. Oni muszą czuć się bezpiecznie, wiedząc, że ich zwierzęta są w dobrych rękach i wrócą do nich, gdy sytuacja się ustabilizuje.
Chociaż pomoc ze strony krajów Unii Europejskiej jest ogromna, to jednak mnóstwo zwierząt ciągle czeka na ratunek w Ukrainie. Szczególnie narażone są zwierzęta zamknięte w ogromnych fermach. Ich ewakuacja będzie niezwykle trudna, a skala cierpienia naprawdę przytłaczająca.
Na szczęście na pomoc zwierzętom ruszyły organizacje z Polski i innych krajów. W naszej ojczyźnie każdego dnia do pomocy przystępuje coraz więcej stowarzyszeń i fundacji, które szykują pomoc humanitarną, planują konwoje zwierząt z prywatnych schronisk ukraińskich oraz organizują sieć domów tymczasowych.
Organizacje wspierające zwierzęta z Ukrainy – lista
Poniżej znajdziesz część fundacji i stowarzyszeń, które zadeklarowały pomoc dla zwierząt z Ukrainy. Lista jest niepełna i będziemy ją stale aktualizować, gdy tylko w natłoku informacji znajdziemy kolejne organizacje, którym na sercu leży dobro zwierząt z obszarów objętych wojną:
Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami oddział w Bytomiu;
AMI – Fundacja Pomocy Zwierzętom;
Fundacja S.O.S. dla Zwierząt z Chorzowa;
Dolnośląski Inspektorat Ochrony Zwierząt;
Fundacja Centaurus;
Krakowskie Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami;
Fundacja Benek;
Fundacja Pegasus;
Fundacja Międzynarodowy Ruch na Rzecz Zwierząt VIVA!;
Fundacja Niechciane i Zapomniane;
Stowarzyszenie Ochrony Zwierząt „Nadzieja” z Przemyśla;
Fundacja „Ratujemy Zwierzaki”;
Centrum Adopcyjne „Ada”;
Fundacja Animals Mielec;
Fundacja dla Szczeniąt Judyta;
ŁAPA Nyskie Pogotowie Opiekuńczo-Adopcyjne dla Zwierząt;
Ty również możesz wspomóc organizacje w ich działaniach. Prócz pomocy finansowej możesz też:
zaangażować się w zbiórkę produktów, np. karmy dla zwierząt, transporterów, środków higienicznych, leków, akcesoriów;
zaoferować swoje usługi jako profesjonalista z branży zoologicznej, np. lekarz weterynarii, behawiorysta, groomer, zoofizjoterapeuta, zoodietetyk;
pomóc w organizacji transportu zwierząt do nowych domów tymczasowych na terytorium Polski.
Weź na dom tymczasowy zwierzę!
Jeśli masz w swoim domu miejsce na bezdomne zwierzę, możesz zaoferować się jako dom tymczasowy. Z uwagi na to, że wszystkie bezdomne zwierzęta z Ukrainy, jeśli nie mają szczepienia przeciwko wściekliźnie, muszą przejść kwarantannę, przyjmij pod swój dach polskie zwierzę szukające domu. W ten sposób odciążysz organizacje prozwierzęce i zrobisz miejsce dla psa, kota czy gryzonia z Ukrainy.
To rozsądne rozwiązanie również w sytuacji, gdy nie masz kompetencji w zakresie postępowania ze zwierzętami z traumą. Pamiętaj, że wiele bezdomnych zwierząt z Ukrainy może mieć poważne problemy behawioralne i wymagać pomocy specjalisty. Niektóre organizacje zachęcają do wzięcia do domu tymczasowego polskiego psa czy kota przebywającego obecnie pod ich opieką. W zamian fundacje i stowarzyszenia udzielą profesjonalnej pomocy zwierzętom z Ukrainy, bo będą na to przestrzeń.
Sytuacja na Ukrainie jest niebezpieczna dla ludzi i zwierząt. Warto znać organizacje, które pomagają w tym trudnym czasie. Ty również możesz je wesprzeć!
Ukraińcy, którzy przez lata przyjeżdżali do Polski, podkreślali, że nasz kraj różni się od ich ojczyzny pod wieloma względami. Jedną z często poruszanych różnic był stosunek do bezdomnych zwierząt – przede wszystkim psów. System schronisk państwowych i rozbudowana sieć organizacji ochrony zwierząt to coś, czego w Ukrainie zdecydowanie brakuje. Jaka jest sytuacja prawna ukraińskich bezdomniaków i jakie ma to przełożenie na obecną sytuację?
Bezdomne zwierzęta w Ukrainie – jaka jest ich sytuacja prawna?
Odwiedziny w ukraińskich miastach i miasteczkach dawały możliwość obcowania z bogatą kulturą i gościnnością naszych sąsiadów. Niestety, wiązały się także z koniecznością oglądania przykrych obrazków. Bezdomne, głodne i zaniedbane psy to powszechny widok na tamtejszych ulicach.
Ukraińcy, którzy przyjeżdżali do Polski, często zwracali uwagę na to, że w naszym kraju bezdomnych psów na co dzień nie widać. Oczywiście mają na to wpływ nasze rozwiązania systemowe – przede wszystkim sieć państwowych schronisk dla bezdomnych zwierząt. Rodzi się więc pytanie o to, jaka jest sytuacja prawna bezdomnych psów i kotów u naszych wschodnich sąsiadów.
Niestety, prawda jest taka, że żadnych rozwiązań w tej kwestii nie ma. W Ukrainie nie istnieją państwowe schronisk. Te, które funkcjonują, powstały z inicjatywy osób prywatnych i państwo nie ma nad nimi żadnej kontroli.
Bezdomne zwierzęta z Ukrainy – co się z nimi dzieje w czasie wojny?
Jak łatwo się domyślić, działania wojenne znacznie pogorszyły i tak nieciekawą już sytuację bezdomnych zwierząt w Ukrainie. Problem był widoczny od lat. We wschodniej części kraju, gdzie wojna trwa od ośmiu lat, mieszkańcy zmagają się z plagą bezdomnych psów, które zostawili na miejscu uciekający mieszkańcy.
Obecna sytuacja sprawia, że skala tego zjawiska znacznie się zwiększa. Na szczęście z pomocą ruszyły organizacje ochrony zwierząt – przede wszystkim z Polski, Rumunii i Węgier. Aktywiści mobilizują wszystkie siły, aby uratować jak najwięcej potrzebujących psów i kotów, które nie mają własnych opiekunów.
Koordynacja pomocy ukraińskim bezdomniakom
Wiele osób, które w Ukrainie prowadzą prywatne przytuliska dla zwierząt, pozostaje w kontakcie z aktywistami z krajów Unii Europejskiej. W ten sposób udaje się szybciej i łatwiej transportować potrzebujące zwierzaki do bezpiecznego miejsca. Niestety, ich zdecydowana większość jest pozostawiona samym sobie, co znacznie utrudnia skuteczną pomoc. Część placówek leży też na obszarach, na których toczą się działania wojenne. Zwierząt nie da się przewieźć ani dostarczyć im pożywienia.
Mimo wszystko pomoc nie ustaje. Miejsce dla bezdomnych zwierząt z Ukrainy zadeklarowało już warszawskie Schronisko na Paluchu. Można podejrzewać, że w jego ślady pójdą wkrótce placówki z innych miast. W transporcie i opiece nad zwierzętami przodują jednak fundacje i stowarzyszenia, których wysiłki trudno przecenić. Są one wspierane również przez osoby prywatne.
Już od pierwszego dnia działań wojennych w Ukrainie na naszych granicach pojawiają się kolejki uchodźców. Wielu z nich zdecydowało się zabrać ze sobą czworonożnych przyjaciół. W czasach pokoju przewóz zwierząt towarzyszących przez granice jest ograniczony wytycznymi Głównego Inspektoratu Weterynarii. Na czas konfliktu militarnego wytyczne te zostały zmienione na korzyść uchodźców.
Jakie zwierzęta towarzyszące można przywozić z Ukrainy?
Osoby uciekające przed wojną chcą zapewnić bezpieczeństwo wszystkim członkom swojej rodziny, także tym zwierzęcym. Polskie władze nie tylko to umożliwiają, ale wręcz zachęcają Ukraińców do przyjeżdżania ze swoimi pupilami.
Trzeba jednak pamiętać, że omawiane tu wytyczne dotyczą zwierząt towarzyszących, a nie gospodarskich. Do Polski można przywozić:
psy;
koty;
bezkręgowce;
ozdobne rybki i zwierzęta wodne;
płazy;
gady;
ptaki (z wyjątkiem drobiu);
gryzonie i króliki (z wyjątkiem tych przeznaczonych na mięso).
Jakie warunki trzeba spełnić, aby przywieźć zwierzę do Polski w czasach pokoju?
Przewożenie zwierząt towarzyszących przez granice Unii Europejskiej jest na co dzień regulowane konkretnymi przepisami. Ich celem jest przede wszystkim zapobieganie rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. Z tego powodu psy koty i fretki, które wjeżdżają do Polski z Ukrainy, muszą posiadać:
zaświadczenie o aktualnym, czyli wykonanym mniej niż 12 miesięcy wcześniej, szczepieniu na wściekliznę;
wszczepiony mikrochip, który umożliwi ich identyfikację;
wynik badań serologicznych na obecność przeciwciał wścieklizny (miareczkowanie);
paszport lub świadectwo zdrowia zgodne ze wzorem określonym w Unii Europejskiej.
Tymczasowe zasady wwożenia zwierząt do Polski związane z wojną w Ukrainie
Nie da się ukryć, że czasy są wyjątkowe, dlatego Główny Lekarz Weterynarii czasowo zmienił wytyczne dla zwierząt towarzyszących przyjeżdżających z Ukrainy do Polski. Co dokładnie się zmieniło?
Najważniejszą informacją dla uchodźców jest to, że przywożone psy, koty i fretki nie muszą posiadać ani mikrochipa, ani dowodu szczepień przeciwko wściekliźnie. W opublikowanych wytycznych zaznaczono, że po przyjeździe do Polski zwierzęta zostaną zaszczepione i zachipowane w miejscu czasowego pobytu z rodziną. Koszt tej procedury w całości pokrywany jest z budżetu państwa. Wystarczy wypełnić stosowne oświadczenie podczas oprawy celnej.
A co z pozostałymi gatunkami zwierząt?
Jak czytamy w wytycznych Głównego Lekarza Weterynarii zwierzęta inne niż psy, koty i fretki, czyli gady, płazy, bezkręgowce, ryby, króliki i gryzonie, są czasowo zwolnione z posiadania zezwoleń. Wynika to z faktu, że z ich strony nie ma ryzyka rozprzestrzeniania się wścieklizny. Oznacza w praktyce, że w małe zwierzęta można przywozić do Polski bez żadnych dokumentów. Uchodźcy nie muszą także przejmować się żadnymi formalnościami już po przyjeździe do naszego kraju.
Zwierzęta z Ukrainy także są ofiarami wojny. Na szczęście polskie władze robią wszystko, co w ich mocy, aby zapewnić uchodźcom możliwość bezproblemowego wjazdu do Polski razem ze pupilami.
Wszyscy miłośnicy zwierząt zaangażowali się w pomoc tym z Ukrainy. Warto jednak wiedzieć, jakie dary przekazywać, aby faktycznie się one przydawały. Zawsze sprawdzaj, jakie są aktualne potrzeby zbiórki, którą wspierasz. Jeśli nie są one podane, istnieje kilka pewnych produktów, na które możesz postawić.
Dobrej jakości karma zawsze potrzebna
Dotyczy to przede wszystkim psów i kotów, ale nie tylko. Niektóre organizacje zbierają specjalnie produkty dla gryzoni, królików czy nawet zwierząt egzotycznych. Bez względu na to, kogo chcesz wesprzeć, zadbaj o jakość pożywienia. Dlaczego to takie ważne?
Kiepskiej jakości karma również jest pełnowartościowa. Jednak to, że zawiera wszystkie składniki odżywcze, nie znaczy, że jest tak samo dobra dla psa. W końcu wiele dań gotowych też zawiera białka, tłuszcze i węglowodany, a jednak ludziom nie zaleca się ich jedzenia. Bardzo ważne jest to, z jakich produktów pochodzą te składniki. Im lepsza jakość karmy, tym mniejsze ryzyko, że u zwierzęcia pojawi się nieżyt układu pokarmowego skutkujący problematycznymi biegunką czy wymiotami, wymagającymi opieki weterynaryjnej.
Z tego powodu nie kupuj karmy w markecie. Wybierz produkt lepszej jakości, kupiony w sklepie zoologicznym stacjonarnym albo internetowym. Możesz go zamówić bezpośrednio na miejsce zbiórki. Wybieraj zarówno karmę suchą, jak i mokrą. Najlepiej sprawdzą się produkty przeznaczone dla psów w każdym wieku, oznaczone jako all stages. Lepiej kup mniej karmy, ale niech będzie lepszej jakości.
Transportery dla zwierząt
Przydają się przede wszystkim te dla psów i kotów. Można w nich przetransportować też zwierzęta innych gatunków. Nieco inaczej wygląda to w przypadku gatunków egzotycznych, które wymagają odpowiedniej temperatury otoczenia, a także zwierząt ras nagich. W tym przypadku dobrze, aby do transportera dołączone były koce oraz specjalne ogrzewacze. Dzięki nim zwierzętom będzie zwyczajnie cieplej.
Dary dla zwierząt z Ukrainy – co jeszcze przygotować?
Dwie powyższe kwestie są najistotniejsze i zwykle ich potrzeba najbardziej. Pozwalają zabezpieczyć podstawową potrzebę zwierząt, czyli zaspokoić głód. Dają też możliwość bezpiecznego przetransportowania zwierzęcych uchodźców przez granicę. Co jeszcze warto podarować zwierzętom z Ukrainy? Są to:
koce w dużych ilościach, a także materace czy posłania;
preparaty przeciwko kleszczom i pasożytom;
smycze i obroże;
żwirki dla kotów, najlepiej drewniane, aby mogły służyć też za ściółki dla królików czy gryzoni;
witaminy, najlepiej w proszku;
preparaty na stawy;
środki pielęgnacyjne – szampony, odżywki;
miski plastikowe;
przysmaki naturalne.
Niektóre organizacje zbierają również nieprzeterminowane leki. Pamiętaj jednak, aby przekazywać je na konkretnych zbiórkach, gdzie rzeczywiście się przydadzą.
Pomoc zwierzętom z Ukrainy jest bardzo ważna, ale powinna być dobrze zorganizowana. Zanim przekażesz dary, sprawdź, co najbardziej się przyda. W ten sposób masz pewność, że podarowane przez ciebie rzeczy faktycznie odpowiedzą potrzeby zwierząt i osób, które udzielają im pomocy.
Dom tymczasowy jest miejscem, w którym – zgodnie z nazwą – pies przebywa przez jakiś czas. Zazwyczaj datą graniczną jest przeniesienie do innego miejsca, zwykle domu stałego. Do prowadzenia domu tymczasowego musisz się dobrze przygotować. To zadanie wymagające nie tylko nakładu finansów i czasu, ale również wiedzy i odporności psychicznej.
Pamiętaj o formalnościach
W tym przypadku jest to bardzo istotne. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi uprościło procedury wjazdu zwierząt do Polski. Obecnie nie trzeba żadnych dokumentów, nawet potwierdzenia szczepienia czy chipu. Konieczne jest natomiast wypełnienie oświadczenia na granicy. Tam podawany jest docelowy adres, pod którym będzie przebywać zwierzę. Wszystkie procedury – chipowanie, szczepienie – wykonywane są na koszt budżetu państwa, dlatego warto o to zadbać.
Nie pozwalaj na to, aby pies dotarł do ciebie nielegalnie. Psy z Ukrainy, które zostały w ten sposób przewiezione, będą zabierane do schronisk. W skrajnych przypadkach mogą być również usypiane, dlatego ważne jest, aby nie zaniedbać formalności.
Izolacja – podstawowa kwestia
Jeśli pies jest zachipowany i zaszczepiony przeciwko wściekliźnie w ciągu ostatnich 12 miesięcy, wymóg izolacji go nie obejmuje. Jeśli jest jednak inaczej albo nie da się udowodnić faktu szczepienia, zwierzę zostaje poddane kwarantannie. Może ją odbywać w miejscu tymczasowego albo docelowego pobytu, czyli również w twoim domu tymczasowym. Możesz z nim wychodzić na spacery, jednak przez 30 dni pies nie powinien opuszczać Polski. Zadbaj o to, aby raczej nie miał kontaktu z innymi psami, zwłaszcza jeśli wcześniej był bezdomny czy ma problemy w kontaktach ze zwierzętami.
Przygotuj sprzęt i karmę
Czego potrzebujesz, jeśli chcesz prowadzić dom tymczasowy dla psa z Ukrainy? Przydadzą ci się:
dobrej jakości karma sucha i mokra – nie wiesz, w jakim stanie przyjedzie pies, dlatego zrób mały zapas obu produktów; bardzo ważne jest to, aby nie była to karma z marketu, tylko dobrej jakości pożywienie;
obroża, szelki i smycz – w nowym miejscu zwierzę, zwłaszcza takie, które wykazuje objawy związane z przejściem traumy, warto zabezpieczyć podwójnie. Wybierz długą smycz przepinaną, która z dwóch stron ma karabińczyki, i przypnij ją zarówno do obroży, jak i szelek;
adresówka – wypisz na niej swój numer telefonu i, opcjonalnie, adres;
preparaty przeciwko kleszczom – zabezpiecz psa przed ugryzieniami pajęczaków, często skutkującymi chorobami;
legowisko, opcjonalnie klatka kennelowa – jako bezpieczne schronienie dla psa;
gryzaki, smakołyki – najlepiej naturalne;
zabawki do wylizywania – możesz je wypełnić mokrą karmą; wylizywanie instynktownie wycisza psa, dlatego będzie on w stanie łatwiej przystosować się do nowych warunków.
Pamiętaj, że niektóre rzeczy – np. witaminy, środki do pielęgnacji – musisz kupić nieco później, gdy już zobaczysz i poznasz czworonoga.
Pamiętaj o nakładach finansowych
Opieka nad psem – nawet tymczasowa – wymaga nakładów finansowych. Choć podstawowe aspekty jak chipowanie czy szczepienie opłaca budżet państwa, to jednak pozostają jeszcze inne kwestie. Pies może być w złym stanie, wymagać opatrzenia ran, czy wizyty u groomera z uwagi na kiepski stan sierści. Niekiedy konieczna jest też inwestycja w usługi behawiorysty. Część tych rzeczy oferowana jest nieco taniej, gdy zarejestrujesz się jako dom tymczasowy w organizacji lub skontaktujesz z lokalnymi punktami oferującymi zniżki dla psów z Ukrainy.
Dom tymczasowy dla psa z Ukrainy – zastanów się, czy podołasz
Nie ma nic gorszego dla psa, który przyjechał z daleka i przeżył traumę, niż szybka zmiana domu. Zanim zaoferujesz dom tymczasowy dla psa z Ukrainy, zastanów się, czy podołasz temu zadaniu. Mowa nie tylko o kwestiach finansowych czy związanych z zaangażowaniem czasu i sił. Bardzo ważne jest to, abyś miał odpowiednią wiedzę na temat zachowania zwierząt, zwłaszcza takich, które mogły przejść traumę i stresujące wydarzenia, np. ostrzał czy bombardowanie.
Przygotuj się na potencjalne problemy z czworonogiem
Pamiętaj, że w Ukrainie nie ma systemowych rozwiązań związanych z opieką nad bezdomnymi psami. W związku z tym wiele zwierząt nie jest objętych nadzorem specjalistów. Pies, który do ciebie przyjedzie, może bać się ludzi, reagować na nich agresją – również na tle lękowym – bronić zasobów, nie umieć chodzić na smyczy. Na wszystkie te opcje musisz być odpowiednio przygotowany.
Jeśli chcesz zostać domem tymczasowym dla psa z Ukrainy, musisz poczynić pewne przygotowania. Najpierw jednak zastanów się, czy dasz radę psychicznie poradzić sobie z opieką nad psem, który może mieć różne problemy behawioralne. Jeśli nie jesteś tego pewien, weź do domu tymczasowego psa, który już przebywa w schronisku czy fundacji w Polsce. W ten sposób zrobisz miejsce dla potrzebujących zwierząt z Ukrainy.
W całej Polsce organizowane są zbiórki finansowe na rzecz zwierząt. Wiele osób zdecydowało się zaoferować transport po Polsce, a jeszcze więcej – dom tymczasowy. Ważne jest jednak, aby pomoc była zrównoważona, co pozwoli uratować jak najwięcej zwierząt. Sprawdź, co możesz zrobić w skali lokalnej!
Zaoferuj psu dom tymczasowy
Niekoniecznie jednak mowa o ukraińskim psie. Pamiętaj, że zwierzęta przywiezione z obszarów objętych działaniami wojennymi mogą być straumatyzowane. To sprawia, że opieka nad nimi wymaga wkładu finansowego, zaangażowania i czasu, ale również odpowiedniej wiedzy. Wiele schronisk i fundacji w Polsce zaoferowało miejsca dla psów przywiezionych z Ukrainy. Możesz im pomóc, przygarniając tymczasowo lub na stałe polskiego psa, który jest już w schronisku. W ten sposób placówki będą o wiele mniej obciążone.
Przygotuj nocleg dla rodziny ze zwierzętami
Część zwierząt, które przekraczają granicę polsko-ukraińską, towarzyszy właścicielom. Takie rodziny również szukają miejsca, w którym mogą się zatrzymać. Jednak obecność zwierzaka sprawia, że dostępnych jest dla nich o wiele mniej ofert. Jeśli masz ku temu warunki lokalowe, zaoferuj przestrzeń rodzinie ze zwierzęciem – psem, kotem, a niekiedy fretką czy królikiem. W ten sposób pomożesz kompleksowo i sprawisz, że uchodźcy wojenni nie będą musieli przeżywać koszmaru rozstania z ukochanym zwierzęciem. Ono również będzie zachwycone możliwością przebywania w towarzystwie znanych sobie ludzi.
Nawiąż kontakt z miejscami przyjmującymi uchodźców
Zamiast działać na oślep skontaktuj się z lokalnymi punktami, w których przebywają uchodźcy. Dowiedz się, jakie są aktualne potrzeby. Zazwyczaj są nimi dary (np. karmy dla zwierząt czy preparaty pielęgnacyjne) oraz usługi. Rodziny ze zwierzętami mogą potrzebować lekarza weterynarii, behawiorysty czy groomera.
Zaoferuj swoje usługi jako specjalista
Aby pomóc zwierzętom z Ukrainy, nie musisz od razu przelewać pieniędzy. Jeśli jesteś specjalistą, np. behawiorystą, lekarzem weterynarii, technikiem weterynaryjnym czy groomerem – zaoferuj swoje usługi. Wiele zwierząt po traumach czy kilkudniowej wędrówce potrzebuje pomocy fachowców. Takie wsparcie może okazać się cenniejsze niż pieniądze przelane na kolejną zbiórkę. Jest to też pomoc mierzalna – wiesz, komu i jak pomagasz.
Stwórz sieć pomocy
Jesteś wolontariuszem lub opiekunem zwierząt? Masz kontakty w branży zoologicznej? Przygotuj sieć wsparcia, aby potrzebujące zwierzęta z Ukrainy mogły otrzymać pomoc. Możesz na przykład zebrać bazę domów tymczasowych i specjalistów, którzy oferują wsparcie. Stworzenie pliku z takimi kontaktami umożliwi szybki dostęp do osób, których akurat potrzeba w danej sytuacji.
Wesprzyj lokalne organizacje i schroniska
Nawet jeśli nie możesz zaoferować domu tymczasowego, nadal jesteś w stanie wesprzeć organizacje i schroniska jako wolontariusz. Skontaktuj się z placówkami i fundacjami czy stowarzyszeniami w okolicy. Mogą potrzebować pomocy przy wyprowadzaniu zwierząt i ich rejestracji, ale też wsparcia podczas porządkowania darów.
Przygotuj dary, ale z głową!
W przypadku żywienia zwierząt nigdy nie liczy się ilość. Ważniejsza jest jakość. Pamiętaj, że złej jakości karma może spowodować na przykład biegunki czy nieżyty jelit, przez które zwierzę dodatkowo będzie wymagać leczenia weterynaryjnego. Postaw na dobrej jakości karmę kosztem tej z marketu. Zapytaj lokalnie, czego potrzeba – może karma jest zapewniona, za to nie ma preparatów przeciwko kleszczom albo akcesoriów spacerowych? Taka pomoc zawsze będzie cenniejsza.
Wspieraj lokalne zbiórki
Zanim przekażesz jakiekolwiek finanse, upewnij się, na co zostaną spożytkowane. Potwierdź wiarygodność zbiórek i organizacji, które je przygotowują. Sprawdź, na co zostaną przekazane środki. Jeśli masz cień wątpliwości, wesprzyj organizację lokalną, którą znasz i której działanie jesteś w stanie monitorować.
Zwierzęta z Ukrainy potrzebują pomocy, ale ważne, aby była ona dobrze zorganizowana. Postaraj się działać lokalnie, aby uzupełniać pomoc ogólnopolską. W ten sposób na pewno wesprzesz zarówno zwierzęta z Ukrainy, jak i uchodźców czy organizacje, które im pomagają.
Starasz się dbać o zdrowie i kondycję fizyczną, ale brakuje ci czasu i silnej woli na uprawianie sportu? Masz psa, ale wydaje ci się, że wystarczy dwa razy dziennie wyprowadzić go na krótki spacer? To znaczy, że czas zacząć wspólną aktywność z twoim pupilem. Być może nie wiesz, że istnieją psie sporty którą są frajdą jednocześnie dla psa i jego właściciela, a przede wszystkim poprawiają kondycję fizyczną i ogólny stan zdrowia. Chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat? Czytaj dalej.
Dlaczego sport dla psa jest bardzo ważny?
Aktywność fizyczna na świeżym powietrzu służy do zaspokojenia potrzeby ruchu zwierzęcia.
Bieganie pozwala wykorzystać nagromadzoną energię.
Hartuje psi organizm, wzmacnia mięśnie i buduje wytrzymałość u psa.
Rozwija jego inteligencję i osobowość, a także wzmacnia więź z właścicielem.
Zapobiega powstawaniu nadwagi.
Jeśli odpowiednio dobierzesz rodzaj psiego sportu, to będzie on okazją do świetnej zabawy, zarówno dla twojego czworonożnego przyjaciela, jak i dla ciebie.
Psy jakich ras powinny regularnie trenować psie sporty?
Psy określonych ras mają zwiększone potrzeby uprawiania sportu. Wynika to z ich pochodzenia i naturalnych instynktów. Mowa o rasach północnych psów zaprzęgowych, które powinny codziennie biegać. Jeśli nie ciągną zaprzęgu, to trzeba im dobrać inną dyscyplinę sportową. Podobnie jest z rasami myśliwskimi i pasterskimi z grupy border.Psy gończe także chętnie biorą udział w różnych aktywnościach. Niektóre z nich, dzięki świetnemu węchowi i tężyźnie fizycznej, są szkolone do pomocy jako psy tropiące w policji i służbie celnej, a także do roli psów-przewodników dla osób niewidomych.
Poznaj rodzaje sportów kynologicznych
Oto najpopularniejsze dyscypliny psich sportów:
agility – bieg przez tor przeszkód, zgodnie z komendami właściciela;
dogtrekking – wędrówki długodystansowe z psem po terenach górzystych;
canicross – bieganie za psem, przyczepionym linką do uprzęży człowieka;
dog frisbee – polega na rzucaniu psu dysków, które ten łapie w powietrzy i przynosi;
bikejoring – pies biegnie przed rowerem, przyczepiony linką do uprzęży rowerzysty;
obedience – nauka posłuszeństwa poprzez wydawanie komend, które pies musi wykonać;
flyball – łapanie piłki połączone z biegiem przez tor przeszkód;
psie zaprzęgi – widowiskowa dyscyplina dla ras psów zaprzęgowych.
Dla kogo frisbee, a dla kogo agility?
Jeśli twój dog jest alaskanem, husky, samoyedem albo psem grenlandzkim, to jego przodkowie biegali, ciągnąc sanie na dalekiej północy. Obecnie ten rodzaj sportu ogranicza się w Polsce do wybranych regionów. Psy rasy północnej równie dobrze sprawdzą się jednak w bikejoringu, canicrossie i agility, gdzie mogą wykazać się zwinnością i kondycją. Z kolei charty, wyżły, owczarki i psy gończe będą szczęśliwe, uprawiając frisbee i dogtrekking. Obedience i jej luźniejsza forma, zwana Rally-o, jest odpowiednia dla każdego psa, także dla mniejszych i delikatniejszych czworonogów, podobnie jak chodzenie przy nodze.
Jak nauczyć psa współpracy?
Szkolenie psa zacznij właśnie od obedience, które będzie dobrym psim sportem dla młodych zwierzaków. Ucz psa wykonywania podstawowych poleceń, takich jak „siad”, „waruj”, „wróć” czy „aport”. Ta aktywność nie jest męcząca fizycznie i okaże się odpowiednia nawet dla małych, domowych psów. Pamiętaj, że każdy dog, niezależnie od rasy, powinien współpracować z właścicielem. Cierpliwie powtarzaj polecenia i nagradzaj psa smakołykami, gdy wykona je bezbłędnie. Od nauki posłuszeństwa zaczyna się trening każdej dyscypliny, a zwłaszcza praca z psami gończymi, które często podążają za swym instynktem łowieckim i zapominają wówczas o poleceniach swojego opiekuna.
Kiedy psie sporty mogą zaszkodzić pupilowi?
Unikaj wyczerpujących treningów ze szczeniętami, z psem w trakcie rekonwalescencji po chorobie, także z psem seniorem i sukami w trakcie ciąży. Wysiłek fizyczny w postaci psich sportów nie jest wskazany także dla psów ras brachycefalicznych. Mają skróconą kufę, a wysiłek fizyczny powoduje u nich duszności. Zwykle jednak amatorskie aktywności z psami są wskazane dla zdrowia tych zwierząt i pomagają również człowiekowi zachować zdrowie i dobry nastrój.
Konieczność codziennych spacerów z psem pomogła niejednemu psiarzowi zwalczyć skłonności do leniwych wieczorów przed ekranem. Jeśli jednak czujesz, że twój szczekający przyjaciel potrzebuje większej dawki ruchu, to wybierz dla was jeden z opisanych tu rodzajów sportu.
Twój piesek krztusi się i ciągle przełyka ślinę? Nie ma apetytu, a z jego nosa wypływa wodnista wydzielina? To zwykle oznacza, że jest przeziębiony i boli go gardło. Niekiedy wystarczy przesunąć jego legowisko w cieplejsze miejsce i położyć tam dodatkowy koc, aby zwierzę się wygrzało. Zdarzają się niestety powikłania w postaci bakteryjnej infekcji dróg oddechowych. Jak im zapobiec? Jak wyleczyć zapalenie gardła u psa? Czytaj dalej.
Jakie są przyczyny zapalenia gardła u psa?
Powodem jest zwykle wyziębienie organizmu i zakażenie wirusowe. Jeśli psy nie są zahartowane częstymi spacerami lub zmarzły podczas spaceru, zapalenie jest możliwe. Narażone są także pupile osłabione i z obniżoną odpornością. Psom, podobnie jak ludziom, szkodzi klimatyzacja nastawione na niską temperaturę, picie bardzo zimnej wody i przemarznięcie podczas wietrznej pogody. Narażone są zwłaszcza pieski kanapowe, osobniki bez sierści lub z krótkim futerkiem, które słabo chroni je przed chłodem. Innym źródłem problemu może być zakaźny kaszel kenelowy.
Poznaj objawy infekcji gardła u psa
Najczęstsze objawy to trudności z przełykaniem pokarmu, brak apetytu i kaszel, który u psa wygląda jak krztuszenie się i mdłości. Silny kaszel podczas zapalenia gardła u psa połączony jest często z wymiotami, a także z zapaleniem spojówek i zwiększoną wydzieliną z nosa. Zmieniony odgłos szczekania, gorączka oraz powiększone węzły chłonne na szyi mogą świadczyć o rozwijających się powikłaniach, które wymagają leczenia weterynaryjnego.
Powikłania nieleczonej psiej anginy
Zlekceważona infekcja górnych dróg oddechowych prowadzi do:
zapalenia migdałków, tchawicy, oskrzeli;
zapalenia płuc.
Są to często zakażenia bakteryjne, ponieważ w migdałkach i zapalnej błonie śluzowej rozwijają się bakterie. Tego rodzaju infekcje objawiają się dusznościami i wysoką gorączką. Leczenie zapalenia gardła u psa polega na podaniu antybiotyków, leków przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych. Wrazie potrzeby używa się również kroplówki wzmacniającej.
Jak zapobiegać przeziębieniu u psa?
Warto pilnować zbilansowanej diety, aby dostarczyć psu wszystkie potrzebne witaminy i minerały. U piesków z obniżoną odpornością posiłki można suplementować zestawem witamin wzmacniających odporność psa. Dobrze odżywiony zwierzak ma silny organizm, który sam broni się przed wirusami. Poza tym pieski domowe z krótkim futerkiem, trzeba przed wyjściem na spacer ubrać w kubraczki chroniące przed wyziębieniem. Nie podawaj psu bardzo zimnej wody do picia, nawet jeśli jest upał na dworze. Psy mieszkające na podwórku powinny mieć solidnie ocieploną budę.
Domowe sposoby leczenia anginy u psa
Pierwsze objawy bólu gardła można leczyć w domu. Aby zapalenie gardła u psa nie przerodziło się w poważny problem, pupil powinien więcej odpoczywać, najlepiej w ciepłym miejscu. Suchą karmę zamień na mokrą, a tę dodatkowo lekko podgrzej przed podaniem do zjedzenia. Do picia daj zwierzęciu lekko ciepłą wodę. Obserwuj, czy stan czworonoga się poprawia.
Pamiętaj, że lekarstwa dla ludzi zwykle nie nadają się dla psów!
Nie lecz psa na własną rękę, podając mu swoje lekarstwa na przeziębienie! Tym zwierzętom szkodzą antybiotyki dla ludzi, a także leki zawierające paracetamol i ibuprofen. Przy zapaleniu gardła u psa lekarze weterynarii zalecają leczenie niektórymi syropami, które są znane z ludzkich apteczek.
Przeziębiony pies. Kiedy do weterynarza?
Co robić jeśli zauważysz, że stan czworonoga się pogarsza? Gdy ma gorączkę i duszności, zabierz go do gabinetu weterynaryjnego. Konieczne będzie wdrożenie antybiotyków, a być może też podanie leków rozszerzających oskrzela. Przy nawracających chorobach pomaga podanie szczepionki lub witamin wzmacniających odporność.
Przeziębienie u psa i zapalenie gardła to kłopot dla całej rodziny. Dlatego najlepiej mu zapobiegać, dbając o zdrowie i dobrą kondycję pupila.
Akwarium morskie to zbiornik wypełniony słoną wodą, imitujący warunki zbliżone do morskich czy oceanicznych. Zamieszkują go zupełnie inne ryby niż tradycyjne akwarium słodkowodne. To jednak nie jest jedyna różnica. Nawet małe akwaria morskie mają ok. 300 litrów pojemności, co sprawia, że potrzebujesz na nie odpowiedniej przestrzeni. Jak założyć akwarium morskie? Jakie wymagania mają koralowce i ryby? Interesujesz się akwarystyką? Sprawdź!
Akwarium morskie – co to jest?
Akwarium morskie znane stało się przede wszystkim dzięki obecności w rozmaitych produkcjach filmowych. Bardzo często w luksusowych wnętrzach widoczne były właśnie takie zbiorniki. Choć akwarium morskie w salonie bez wątpienia jest atrakcyjną ozdobą, to jego założenie, a potem utrzymanie wymaga odpowiedniej wiedzy i dużych nakładów finansowych. W środku znajduje się słona woda, najczęściej specjalne dosolona przez akwarystę.
Akwarium z koralowcami, czy bez?
Zanim dowiesz się, jak założyć akwarium morskie, musisz wiedzieć, jakie są jego rodzaje. Wyróżnić można akwarium słonowodne:
tylko z rybami – akwarium bez koralowców, najprostsze w utrzymaniu, ale i najmniej efektowne;
z koralowcami miękkimi i rogowymi – akwarium z koralowcami bez szkieletu wapiennego, zwykle bez ryb albo z kilkoma małymi rybkami; często z krewetkami;
z koralowcami twardymi – tutaj występują ryby, ale koralowce wymagają bardzo dużego zbiornika i idealnych parametrów wody;
z koralowcami niefotosyntetyzującymi – najbardziej wymagające akwarium morskie, w którym koralowce wymagają karmienia. Nie jest polecane początkującym. Nie wymaga oświetlenia.
Akwarium słonowodne – ryby, które warto je zasiedlać
Jeśli zdecydowałeś się założyć akwarium morskie, ryby dopasowane do hodowania w takim zbiorniku na pewno również cię interesują. Pamiętaj, że jest ich wiele, ale od warunków i rozmiaru akwarium zależy, czy wszystkie się sprawdzą w przypadku twojej hodowli. W takim zbiorniku jeszcze ważniejsze jest to, aby nie doprowadzić do przerybienia, które często kończy się epidemiami chorób. Z tego powodu poleca się kupowanie tak zwanych ryb funkcyjnych, czyli pełniących określone funkcje.
Jeśli planujesz założenie akwarium morskiego, ryby, które mogą przypaść ci do gustu, to:
doktorek (Labroides dimidiatus) – niewielka ryba, która z uwagi na upodobanie do czyszczenia jam ustnych innych, większych osobników, świetnie radzi sobie ze zwalczaniem niewielkich infekcji pasożytniczych w zbiorniku;
brzydal (Acreichthys tomentosus) – ryba z charakterystycznym rogiem, która może lekko zmieniać kolory; żywi się ukwiałami i niektórymi gatunkami koralowców;
wargatek bananowy (Halichoeres chrysus) – jaskrawożółta ryba, która świetnie radzi sobie ze zwalczaniem ślimaków;
mandaryn (Synchiropus picturatus) – niezwykle efektowna ryba, a jednocześnie jeden ze spokojniejszych gatunków; radzi sobie z plagą wirków;
salarias (Salarias fasciatus) – popularna, sympatyczna ryba o nietypowej urodzie. Zdrapuje nalot z glonów zarówno z szyb, jak i skał.
Najpiękniejsze ryby do akwarium morskiego
Bardzo często ryby wybiera się też na podstawie ich wyglądu, a pod tym względem najpopularniejsze w akwarium morskim są:
błazenki plamiste (Amphiprion ocellaris) – znane z filmu „Gdzie jest Nemo” pomarańczowe rybki z białymi, pionowymi paskami; mogą zmieniać płeć;
pokolce królewskie (Paracanthurus hepatus) – granatowo-czarne ryby z żółtym ogonem, idealne do akwariów powyżej 500 litrów;
pensetniki dwuokie (Chelmon rostratus) – biało-żółte ryby w pasy, z charakterystycznym okiem na ogonie; żyją maksymalnie w parach, są bardzo terytorialne i potrzebują dużego zbiornika.
Jak założyć akwarium morskie?
Wielu doświadczonych akwarystów jest zdania, że akwarium słonowodne nie powinno być zakładane przez osobę początkującą. Przede wszystkim dlatego, że jest to bardzo trudne, złożone i wieloetapowe zadanie. Do stworzenia takiego akwarium morskiego potrzebujesz:
szafki – będzie służyć za podstawę dla ciężkiego zbiornika i całego wyposażenia; najlepiej, aby miała wzmocnioną konstrukcję, gruby blat i dodatkowe półki wewnątrz;
akwarium morskiego – za minimalną pojemność uważa się ok. 300 litrów, choć im większe, tym lepiej dla ryb i koralowców;
filtra zewnętrznego – tak zwanego sumpa, dostosowanego do litrażu akwarium;
oświetlenia – najlepiej takiego, które wpłynie również na lepsze wybarwienie ryb i koralowców;
falownika – specjalnego urządzenia zwanego również cyrkulatorem, które wprawia wodę w ruch;
filtra odwróconej osmozy z wkładami filtracyjnymi.
Do tego musisz też dobrać:
podłoże;
żywą lub suchą skałę;
sól morską;
żywy piasek;
koralowce;
ryby.
Akwaria morskie – zestawy gotowe
Przerasta cię ogrom potrzebnej wiedzy o akwariach morskich? Zestawy, które znajdziesz w sklepach akwarystycznych, mogą ci w takiej sytuacji pomóc. Są one przygotowane przez profesjonalistów, dlatego wszystkie elementy do siebie pasują. Znajdziesz tam nie tylko zbiornik, lecz także dopasowaną podstawę, pokrywę, oświetlenie, filtry – wszystko, czego potrzebują akwaria morskie.
Zestawy mogą też obejmować rośliny, koralowce czy ryby. Takie wersje znajdziesz w lokalnych firmach zajmujących się organizacją akwarium od samego początku. W cenie jest usługa założenia i prowadzenia zbiornika przez profesjonalistę.
Akwarium morskie – koszt
Jeśli zakładasz akwarium morskie, koszt może cię negatywnie zaskoczyć. Podstawowe zestawy gotowe – najczęściej dość małe akwaria morskie – kosztują co najmniej ok. 2000 zł. Pamiętaj, że w tej cenie nie zawierają się ryby i koralowce czy inne elementy wyposażenia, które musisz dodatkowo dokupić. Duże akwarium morskie w salonie może kosztować cię ok. 10000 zł, a nawet więcej. Jego regularne utrzymanie również związane jest z pewnymi wydatkami.
Wiesz już, jak powinno wyglądać akwarium morskie. Koszt jego założenia może przerażać, dlatego często taki zbiornik nie jest pierwszym, na który decyduje się akwarysta. Pamiętaj, że im większe i lepiej wyposażone akwarium, tym lepiej dla ryb. Zawsze dobieraj gatunki adekwatnie do litrażu zbiornika.
Jeśli szukasz swojego pierwszego wierzchowca i chcesz, aby był rasowy, koń andaluzyjski może być świetnym wyborem. Zwierzęta tej rasy są chętne do współpracy z człowiekiem, do którego bardzo się przywiązują. Mają łagodny charakter, są odważne, a jednocześnie nie brak im temperamentu. Niestety, mają też wadę – są zwykle dość drogie, jeśli stawiasz na zwierzę z rodowodem. Poznaj bliżej konie rasy andaluzyjskiej!
Koń andaluzyjski – historia i charakterystyka rasy
Nie bez powodu koń andaluzyjski nazywany jest również koniem hiszpańskim. To rasa gorącokrwista, której oryginalna nazwa, Pura Raza Española, oznacza po prostu czystą rasę hiszpańską. Zalicza się ona do koni iberyjskich i powstała prawdopodobnie na południu Hiszpanii, najpewniej w okolicach Kordoby.
Przed XVII wiekiem konie rasy andaluzyjskiej były hodowane przede wszystkim przez kartuskich mnichów, którzy dbali o to, aby linia nie miała domieszek innych krwi. Po tym czasie, właśnie na skutek krzyżowanie, czystokrwiste konie prawie wyginęły. Pierwsza Księga Hodowlana Koni Andaluzyjskich została założona dopiero w 1912 roku.
Koń andaluzyjski – wygląd
Koń andaluzyjski nie jest duży – uważa się, że rasa ta pochodzi m.in. od kuców dawniej hodowanych na terenie obecnej Hiszpanii. Zwierzęta te dorastają do ok. 150 cm w kłębie, mają ciało wpisane w prostokąt – wydłużone, ale proporcjonalne. Charakterystyczna głowa z lekkim garbem nad nosem jest osadzona na krótkiej, umięśnionej szyi.Koń ma duże oczy i uszy, przez co wygląda na inteligentnego i skupionego.
Ciało konia andaluzyjskiego
O ile ciało andaluza jest silne i umięśnione, o tyle nogi określa się raczej mianem suchych, ale mocnych. Kopyta są odporne na kontakt z twardym podłożem. Wyróżnia się grzywa i sierść tych koni. Ta na ciele jest krótka, bardzo gładka i miejscami na tyle rzadka, że przez skórę mogą prześwitywać żyły. Z kolei grzywa i ogon są długie i proste. Z tego powodu bardzo często konie rasy andaluzyjskiej mają robione przyciągające wzrok fryzury. Zdarza się, że grzywa jest lekko falowana, a nawet kręcona, co nie jest wadą, jeśli pozostaje bardzo gęsta.
Koń hiszpański – ruch
Konie rasy andaluzyjskiej wyróżnia przede wszystkim elegancki ruch. Nie są szybkie, dlatego raczej nie biorą udziału w wyścigach na krótkich dystansach, ale pokonują inne rasy wytrzymałością przy dłuższych biegach. Rytmiczny stęp i sprężysty kłus sprawia, że doskonale prezentują się w zawodach ujeżdżeniowych. W galopie zwierzęta te mają długi krok, są raczej swobodne i mało spięte.
Konie rasy andaluzyjskiej – umaszczenie
Najczęściej spotykany jest koń andaluzyjski biały, choć nie jest to poprawna nazwa tego umaszczenia. Jest to koń siwy, który może mieć sierść od białej aż po lekko siwą, a także siwą w kropki, czyli jabłkowitą. Nieco rzadziej spotykany jest koń andaluzyjski izabelowaty. Jest to maść pochodząca od kasztanowej, występująca w trzech odcieniach, od jasnożółtego do ciemnozłotego. Konie z tym umaszczeniem zwykle są wykorzystywane podczas pokazów. Zwłaszcza koń andaluzyjski biały jest pożądany w takich sytuacjach. Znacznie rzadziej spotyka się umaszczenia kare czy gniade.
Jaki temperament ma koń hiszpański?
Charakter to jeden z powodów, dla których koń hiszpański jest tak ceniony.
Zwierzęta te są śmiałe, wytrzymałe i odważne.
Jednocześnie bardzo przywiązują się do człowieka.
Pozostają łagodne i cierpliwe, jeśli są prowadzone bez przemocy.
Mogą jednak wykazać się wybuchowym temperamentem – zdarza się to zwłaszcza w przypadku ogierów. Są bardzo inteligentne, co ułatwia szkolenie.
Do czego zwykle wykorzystywany jest koń hiszpański?
Dzięki swoim zdolnościom koń andaluzyjski służy przede wszystkim do jazdy wierzchem, zarówno rekreacyjnej, jak i sportowej. Od wieków wierzchowce te brały udział w corridach oraz rozmaitych pochodach czy pokazach w Hiszpanii – głównie z powodu pochodzenia i reprezentacyjnego wyglądu.Wykorzystywano je jako konie bojowe z uwagi na małą płochliwość.
Konie andaluzyjskie w filmach i nie tylko
Dziś są często prezentowane w konkursach jazdy w stylu western, a także biorą udział w scenach filmowych. Te z ich udziałem możesz zobaczyć m.in. we „Władcy Pierścieni”.
Koń andaluzyjski jest hodowany przede wszystkim z uwagi na swoje predyspozycje do ujeżdżenia. Nie bez powodu więc powstała główna szkoła, w której trenuje się te zwierzęta i organizuje pokazy ich umiejętności.Jest to Królewska Andaluzyjska Szkoła Sztuki Jeździeckiej w hiszpańskiej Andaluzji. To miejsce szkoli również hodowców tych koni w zakresie ich pielęgnacji, szkolenia, ale również genetyki i rozmnażania.
Z uwagi na czystość linii koń andaluzyjski często używany jest w krzyżowaniu z innymi rasami i ma poprawiać szlachetność wyglądu.
Koń andaluzyjski – cena
Zastanawiasz się, ile kosztuje koń andaluzyjski? Cena tego wierzchowca uzależniona jest przede wszystkim od jego rodowodu, wieku, użytkowości, a nawet linii, z jakiej pochodzi. Na wartość zwierzęcia wpływają również:
przeznaczenie;
przebyte przeszkolenie;
wykonane badania – dotyczy zarówno danego konia, jak i całej linii.
Biorąc pod uwagę powyższe, trudno jednoznacznie określić, ile dokładnie miałby kosztować koń andaluzyjski. Cena niektórych wierzchowców zaczyna się już od ok. 20000 zł, jednak są i takie, które kosztują nawet cztery razy więcej.
Podczas zakupu bardzo ważne jest to, aby sprawdzać dokumenty zwierzęcia i zwrócić uwagę na jego stan fizyczny. Jeżeli zależy ci na rasowym koniu andaluzyjskim, wybierz hodowlę zarejestrowaną w Księgach Stadnych Hiszpańskiego Związku Hodowców Koni P.R.E. Tylko w takim miejscu trafisz na prawdziwie rasowe, gorącokrwiste zwierzę.
Koń andaluzyjski może być doskonałym wierzchowcem dla każdego, komu zależy na zwierzęciu odpornym, wytrzymałym i chętnym do współpracy. Choć miewa ognisty temperament, bardzo przywiązuje się do swojego człowieka, dlatego przy odpowiednim prowadzeniu nie sprawia większych kłopotów. Jego wyjątkowy, szlachetny wygląd z pewnością przyciągnie niejedno spojrzenie.
Szczur wodny, bo tak czasem mówi się o piżmaku ze względu na jego umiejętności pływania, jest ssakiem zaliczającym się do gryzoni.Występuje powszechnie w Polsce, choć jego populacja maleje. Nie jest gatunkiem rodzimym – w kraju pojawił się na początku XX wieku. Sprawdź, jak zachowuje się i wygląda piżmak. Dowiedz się, gdzie najczęściej możesz go spotkać!
Piżmak amerykański – opis gatunku
Pełna nazwa gatunku to piżmak amerykański (Ondatra zibethicus), co wskazuje na kraj pochodzenia tych ssaków. Zwierzak zalicza do rodziny chomików, choć z uwagi na rozmiar często jest to nie lada zdziwienie dla osób, które widzą go po raz pierwszy.
Gatunek ten został opisany w połowie XVIII wieku. Naturalnie występuje przede wszystkim w Ameryce Północnej. Do Europy trafił jako zwierzę futerkowe mniej więcej na początku XX wieku, aczkolwiek nie wyklucza się, że mógł również przedostać się naturalnie z Czech, eksplorując środowisko przy granicy.
Podgatunki piżmaka
Szczur piżmowy występuje w kilkunastu podgatunkach, bytujących na dokładnie określonych obszarach Ameryki Północnej. Należą do nich między innymi:
Ondatra zibethicus zibethicus – piżmak amerykański spotykany w Manitobie, Teksasie, Karolinie Południowej i Alabamie;
Ondatra zibethicus aquilonius – szczur piżmowy obecny na Labradorze i na północy Quebecu;
Ondatra zibethicus obscurus – piżmak spotykany przede wszystkim w Nowej Fundlandii w Kanadzie;
Ondatra zibethicus zalophus – podgatunek piżmaka amerykańskiego z terytorium południowej Alaski;
Ondatra zibethicus osoyossensis – podgatunek piżmaka obecny przede wszystkim w Kolumbii Brytyjskiej, przy rzekach płynących w Górach Skalistych oraz na północy Meksyku.
Czy istnieje piżmak polski?
To tylko kilka przykładowych podgatunków tego ssaka. Jak widać, obszar jego występowania jest ogromny. Oznacza to, że zwierzę jest w stanie łatwo przystosować się do panujących wokół warunków. To też sprawiło, że szczur wodny – piżmak bywa bowiem tak nazywany – na dobre osiedlił się w Polsce.
Nie istnieje jednak coś takiego jak piżmak polski. Takim mianem pospolicie – choć niepoprawnie – określa się czasem spotykane na łonie polskiej przyrody szczury piżmowe.
Jak wygląda piżmak?
Poszczególne podgatunki mogą się między sobą w niewielkim stopniu różnić, jednak ogólne cechy piżmaka amerykańskiego pozostają takie same.Zwierzę to mierzy do ok. 50 cm długości, licząc razem z ogonem, który stanowi połowę tego wymiaru. Może ważyć nawet do prawie 2 kg. Ma niewielkie, otwarte, zaokrąglone uszy. Przypomina szczura, stąd też wzięła się jego nazwa – szczur wodny.
Piżmak występuje w jednym umaszczeniu, które jest zwykle brunatne od jaśniejszego na brzuchu, po ciemne na grzbiecie. Gdy wiesz, jak wygląda piżmak, na pewno nie pomylisz go z innym gatunkiem. Od bobra różni się między innymi ogonem, który jest podobny do szczurzego i bocznie spłaszczony.
Piżmak – środowisko i zwyczaje
Piżmaki najczęściej bytują w środowisku wodno-lądowym. Bardzo chętnie kopią nory pod ciągami wodnymi, z wejściem nieco ponad lustrem wody. Żyją tam przez cały rok, zazwyczaj w koloniach obejmujących kilkanaście osobników. Spotyka się je praktycznie wszędzie, od sztucznych stawów, przez rowy melioracyjne, po rzeki i jeziora. Jedynymi obszarami w Polsce, które piżmak omija, są tereny górskie, takie jak Tatry, Beskidy czy Góry Świętokrzyskie.
Co je szczur piżmowy?
Jest to zwierzę wszystkożerne. Piżmak żywi się głównie roślinnością, co jest efektem jej łatwej dostępności. W gniazdach na okres zimowy również magazynowane są właśnie rośliny. Jeśli nadarzy się ku temu okazja, szczur piżmowy chętnie posila się również pokarmem zwierzęcym. Najczęściej są to skorupiaki, ewentualne mięczaki znalezione w pobliżu zbiornika. Warto wiedzieć, że piżmak w ciągu doby jest w stanie zjeść więcej niż wynosi masa jego ciała.
Rozród piżmaka
Pod względem rozrodczym piżmak wykazuje cechy typowe dla gryzonia. Rozmnaża się często, wydając na świat duże mioty. Młode maksymalnie po ukończeniu piątego miesiąca mogą się rozmnażać. Ciąża nie jest specjalnie uzależniona od sezonu czy dostępności pokarmu – samica piżmaka jest w stanie zachodzić w nią w kilka tygodni po porodzie. Sama ciąża trwa do miesiąca. Jednorazowo miot liczy średnio ok. 7 młodych piżmaków, które po trzech tygodniach są już zdolne od przyjmowania pokarmu innego niż mleko matki.
Szczur piżmowy w Polsce
W Polsce hodowla szczura piżmowego na futro trwała przede wszystkim od początku XX wieku do 1934 roku. Wtedy w kraju wydano ustawę, według której konieczne było zabezpieczenie każdej z ferm zwierząt futerkowych kosztownym sprzętem, co miało zapobiegać ucieczkom piżmaków i ich ekspansji do środowiska.Eksperci uważają jednak, że najbardziej intensywnie zwierzę to zasiedlało obszary Polski przede wszystkim do zakończenia II wojny światowej. Najbardziej prawdopodobną przyczyną takiego stanu jest brak programów tępienia gryzonia w okresie działań wojennych.
Piżmak jako gatunek inwazyjny
Każdy gatunek, który nie występuje naturalnie na danym obszarze, jest uznawany za inwazyjny. Nie inaczej jest w przypadku piżmaka. Polski ekosystem nie cierpi jednak na działalności tego zwierzęcia tak, jak np. na obecności żółwi żółtolicych. Piżmak bowiem, przez intensywne wyjadanie roślinności w obszarze swoich kolonii, sprawia, że tereny stają się lepiej dostępne dla gatunków rodzimych, które dotąd ich nie zasiedlały.
Dlaczego piżmak nie zawsze jest mile widziany?
Oczywiście, to jednak nie wszystko. Piżmak amerykański kopie intensywnie nory, które niekiedy zapadają się, powodując uszkodzenia dróg czy zabezpieczeń przeciwpowodziowych. Również w przypadku stawów rybnych zwierzę może przyczynić się do dużych szkód, polegających nie na zjadaniu ryb, ale raczej na uszkodzeniu zbiorników. Co więcej, piżmaki powodują szkody w uprawach, chętnie zjadając:
kukurydzę;
soję;
marchew;
zboża;
żurawinę;
soję.
Jako że nie da się go całkowicie wytępić, stosuje się inne metody walki z piżmakiem. Należą do nich np.:
wysiew upraw w odległości ok. 200 metrów od źródła wody.
Piżmak jako zwierzę łowne
Warto wiedzieć, że szczur piżmowy uznany jest za zwierzynę łowną z określonym okresem ochronnym. W jakich celach poluje się na szczura piżmowego? Najważniejszymi są:
pozyskanie piżma – wydzieliny o charakterystycznym zapachu, która gromadzi się w gruczołach zapachowych tego zwierzęcia, a jest wykorzystywana m.in. do produkcji perfum;
uzyskanie futra – tutaj stosowane są zwykle pułapki i żywołapki;
odstrzał nadmiarowej populacji w danym obszarze – ustalany z góry przez Koło Łowieckie.
Co więcej, piżmak ma również od pewnego czasu naturalnego wroga. Mowa o norce amerykańskiej, która również jest gatunkiem inwazyjnym (o wiele bardziej szkodliwym dla polskiej natury). Na obszarach, na których występuje, zauważalny jest spadek populacji szczura wodnego.
Piżmak jako nosiciel tasiemca bąblowcowego
Piżmak staje się ofiarą polowań również z uwagi na pasożyty, które roznosi. Najczęściej mowa o tasiemcu bąblowcowym, którego nosicielem może być nawet do 30% populacji piżmaków. Po zakażeniu wywołuje chorobę zwaną bąblowicą. Schorzenie to wymaga długotrwałego leczenia farmakologicznego, a niekiedy również operacyjnego. Może wystąpić u innych zwierząt, również domowych, u których zaniedbana jest profilaktyka. Czasem występuje także u ludzi.
Szczura piżmowego, mimo że powszechnie występuje na terytorium Polski, nie jest łatwo spotkać. Zwierzę to z zasady unika kontaktu z człowiekiem. Żyje w koloniach, dlatego najczęściej oznaką jego obecności są nory z wejściami lekko powyżej lustra wody, usytuowane na stromym brzegu. Jeśli spotkasz to zwierzę na wolności, pamiętaj, że jest ono dzikie. Nie podchodź do niego ani nie staraj się nawiązywać kontaktu, aby nie płoszyć go. Pamiętaj też, że może przenosić choroby, których leczenie ciągnęłoby się miesiącami.
Zastanawiasz się, dlaczego twój pies liże podłogę? Powody mogą być różne, począwszy od nudy i złości na opiekunów, a skończywszy na groźnych chorobach organów wewnętrznych. Na pewno warto obserwować, czy nie ma innych niepokojących objawów. W wyjaśnieniu problemu pomoże ci nasz poradnik, a zatem czytaj dalej.
Przyjrzyj się zachowaniu swojego psa
Zanim zaczniesz martwić się jego zachowaniem, pomyśl, czy psiak robi to sporadycznie, czy bardzo często. Może na podłodze są resztki rozsypanych lub rozlanych pokarmów? Jeśli twój pupil poza tym zachowuje się normalnie, ma apetyt i ochotę do zabawy, to prawdopodobnie nic mu nie dolega. Może to świadczyć, że się nudzi albo jest to próba zwrócenia na siebie uwagi. Zawołaj go i pobaw się z nim. Jeśli to pomoże na krótko, a pies obsesyjnie liże podłogę, to być może jest chory albo ma zaburzenia behawioralne.
Dlaczego pies liże podłogę?
Jeśli pies liże podłogę, być może cierpi na schorzenia układu pokarmowego, takie jak zgaga, zatrucie pokarmowe, a nawet nowotwór trzustki. Poproś weterynarza o dokładne zbadanie zwierzęcia. Niektóre czworonogi reagują tak na:
silny stres;
zmianę otoczenia;
widok osoby, od której doznały przemocy.
Takie obsesyjne zachowania mają niekiedy psy zabrane ze schronisk lub uratowane z uwięzi. W tym przypadku może pomóc wizyta u behawiorysty.
Lizanie to jeden z psich instynktów. Suki liżą szczenięta, aby okazać im matczyne uczucie, a także dla zachowania higieny. Psy liżą swoich właścicieli, gdy się stęskniły albo dostały burę za złe zachowanie. Obwąchują i liżą innego psa, gdy lubią się i ufają sobie wzajemnie. Lizanie łap czy gryzienie ogona to niekiedy oznaka, że czują świąd lub mają tam ranki. Co robić, gdy pies liże podłogę? Częste wylizywanie podłogi najlepiej skonsultować z weterynarzem lub behawiorystą.
Jesz obiad, a twój kociak z ciekawością patrzy na twój posiłek? Zastanawiasz się, czy możesz mu podać kawałek mięsa albo wędliny? Czy lepiej, aby jadł tylko specjalną karmę dla kotów? Odpowiedzi na te pytania poznasz, czytając ten artykuł. Sprawdź, czy domowe jedzenie dla kota mu nie zaszkodzi!
Kiedy domowe jedzenie dla kota może zastąpić karmę ze sklepu?
Zarówno karma z puszki, jak i sucha karma z saszetek, zapewniają kotu bogactwo wszystkich potrzebnych składników. Pamiętaj jednak, aby wybierać tę znanych marek, bo te zatrudniają dietetyków weterynaryjnych. Karmy kupowane u zaprzyjaźnionego rzeźnika nie koniecznie spełniają wymogi zdrowego żywienia zwierząt. Lepiej wówczas samodzielnie przygotować mruczkowi posiłki.
Zdrowe jedzenie dla kota to przede wszystkim mięso
Domowym jedzeniem dla kota, które jest wartościowe, będą wszystkie rodzaje mięsa, czyli wołowina, wieprzowina, drób, także ryby (ale raczej filety bez ości lub konserwy). Najlepsze będą żylaste, poprzerastane i twarde kawałki, bo takie posiłki sprzyjają utrzymaniu zdrowego uzębienia. Zaleca się podawanie również podrobów, a zwłaszcza serc i żołądków. Wątróbką możesz karmić kociaka nie częściej niż raz w tygodniu. Zawiera ona witaminę A, którą łatwo przedawkować. Przed podaniem ugotuj mięso bez żadnych przypraw. Do posiłku możesz dodać trochę warzyw i węglowodanów, ale w niewielkich ilościach.
Posiłek dla kota. Zachowaj odpowiednie proporcje
Aby zachować potrzeby żywieniowe swojego kota, komponuj mu posiłki według zasady 70% mięsa, 20% podrobów, 10% niektórych warzyw i inne dodatków (to np. ryż lub gotowane jajko).
Pokarm podziel na 3-4 porcje na dzień.
Dodaj szczyptę pokruszonych skorupek jajek, które dostarczą zwierzakowi wapnia.
Ważny jest też dodatek tauryny. To aminokwas, niezbędny kotu dla zachowania zdrowego serca i układu trawienia.
Kupisz go w formie proszku w sklepach zoologicznych. Dużym zainteresowanie cieszy się też dieta BARF dla kotów.
Zasady diety BARF
Nazwa diety pochodzi z języka angielskiego, a rozwinięty skrót oznacza w tłumaczeniu „biologicznie odpowiednie surowe pożywienie”. Głównym założeniem jest podawanie kotu surowego mięsa, przebadanego w kierunku braku salmonelli i włośnicy oraz wzbogaconego suplementami witamin i minerałów. Celem jest powrót do pierwotnych, dzikich instynktów zwierzęcia. Dieta ta nie wszystkim kotom służy. Poza tym właścicielowi, który nie ma fachowej wiedzy o odpowiednim odżywianiu zwierząt, trudno będzie zapewnić kotu wszystkie składniki odżywcze.
Jakie pokarmy szkodzą kotu?
Nie wolno żywić kota, podając mu resztki z talerzy domowników. Doprawione mięso i wędliny są szkodliwe dla jego przewodu pokarmowego, więc takie domowe jedzenie dla kota to zły pomysł. Z warzyw dozwolone są niewielkie ilości marchewki, szpinaku i dyni. Szkodliwe zaś:
szczypiorek;
cebula;
czosnek.
W diecie kota nie powinno być mleka, które u dorosłych kotów wywołuje biegunkę. Kocięta odstawione od matki mogą pić niewielkie ilości mleka pasteryzowanego, ale najlepiej posłuży im mokra karma, dostosowana do ich wieku.
Wielu opiekunów kotów długowłosych latem zastanawia się nad skróceniem ich sierści. Choć intencje są dobre (ulżenie zwierzakowi w czasie upałów) sporne pozostaje to, czy warto decydować się na taki krok. Dlaczego? Strzyżenie kotów to bowiem nie to samo, co podcinanie psiej sierści. Przeczytaj i sprawdź, co o tego typu zabiegach sądzą zawodowi groomerzy!
Po co przeprowadzać strzyżenie kotów?
Kocia sierść spełnia dwie bardzo ważne funkcje. Chroni skórę zwierzaka (przed otarciem, skaleczeniem lub poparzeniem słonecznym), a także pozwala utrzymać stałą temperaturę ciała. Dzięki temu kotu nie grozi przegrzanie ani wyziębienie. Po co więc właściciele decydują się na strzyżenie kotów? Jeśli zabieg ma ułatwić pielęgnację sierści kotów rasowych (np. maine coon lub kotów perskich) albo jest estetycznym życzeniem opiekuna, właściwie nie ma podstaw do jego przeprowadzenia.
Kiedy strzyżenie kotów jest zasadne?
Istnieją jednak poważne przyczyny, które uzasadniają strzyżenie kotów:
względy zdrowotne – pupil chory na grzybicę lub inną chorobę skóry może zostać ogolony, aby łatwiej było podać leki i wmasować w skórę maści;
zaniedbane koty długowłose, których sierść jest sfilcowana i skołtuniona mogą wymagać strzyżenia. Czasem sierści nie można wyczesać, bo zwierzak jest niespokojny i nawet delikatne dotykanie grzebieniem futra sprawia mu dyskomfort.
Jakie są skutki strzyżenia zamiast czesania sierści?
Sierść każdego kota zdecydowanie lepiej wyczesywać niż golić. Zwierzak pozbawiony włosów staje się bardziej podatny na zmiany temperatur, działanie promieni słonecznych, a także skaleczenia i zranienia. Koty źle znoszą także sam zabieg skracania owłosienia. Dźwięk maszynki do strzyżenia jest dla nich nieprzyjemny – tak samo, jak obcinanie włosów nożyczkami. Co więcej, pozbawione sierści koty czują się nieswojo. Część z nich po pewnym czasie przyzwyczaja się do nowego wyglądu. Niektóre osobniki zostają jednak nieufne, wycofane i bardzo niepewne. Strzyżenie kotów może być czasem niekomfortowe. Jeśli więc nie ma po temu wyraźnych wskazań (kołtuny lub choroba), nie zaleca się skracania kociego futra. O wiele lepiej po prostu regularnie je rozczesywać.
Fryzjer czy opiekun? Kto powinien ostrzyc kota?
Czasem jednak dojdzie do sytuacji, w której kota należy ostrzyc. Kto powinien zająć się wykonaniem tego zadania? Z całą pewnością fryzjer dla zwierząt, który na co dzień zajmuje się pielęgnacją psów i kotów przeprowadzi całą operację szybciej i bardziej sprawnie. Jeśli jednak twoi pupile nie ufają obcym albo wymagają nagle pilnego podcięcia sierści, spróbuj przeprowadzić strzyżenie kotów samodzielnie. Jak?
Warto poprosić o pomoc drugą osobę, która przytrzyma pupila.
Następnie weź maszynkę do strzyżenia i skracaj sierść pod włos.
Zajmij się tułowiem i łapami kota.
Nie skracaj natomiast owłosienia na głowie, szyi czy ogonie zwierzaka, bo tam odrasta ono znacznie wolniej.
Pod żadnym pozorem nie próbuj też przyciąć wibrysów (wąsów), które umożliwiają one twojemu ulubieńcowi orientację w przestrzeni!
Strzyżenie kotów pozostaje tematem kontrowersyjnym. Niektórzy opiekunowie, nieświadomi związanych z nim zagrożeń (zwłaszcza dla kociej psychiki), decydują się je przeprowadzać. Warto jednak pamiętać, że dbałość o przedstawicieli kotów różnych ras to nie to samo co pielęgnacja psów. Zwierzaki różnią się okrywą włosową, ilością i długością podszerstka, a także reakcjami na samo strzyżenie. Warto o tym pamiętać i skracać owłosienie ulubieńca tylko wówczas, gdy jest to absolutnie konieczne.
Twój pies coraz mniej chętnie wychodzi na spacery? Jego ruchy stały się nagle ociężałe i powolne? Być może obserwujesz właśnie rozwój spondylozy u psa. Sprawdź, czym jest to schorzenie, kiedy udać się do lekarza weterynarii i jak pomóc pupilowi.
Czym jest spondyloza u psa?
Czym właściwie jest spondyloza u psa? Pod tą obco brzmiącą nazwą kryje się poważna choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa. Jest ona nieuleczalna i w konsekwencji prowadzi czasem nawet do paraliżu. Można jednak (a nawet powinno się!) leczyć spondylozę! Odpowiednio dobrane leki w połączeniu z fizjoterapią minimalizują odczuwany ból i sprawiają, że pies na dłużej zachowuje sprawność.
Czym skutkuje ta choroba?
Spondyloza jest chorobą o podłożu genetycznym. Jej objawem jest tworzenie się kostnych zwyrodnień w odcinku piersiowo-lędźwiowym lub lędźwiowo-krzyżowym oraz szyjnym psiego kręgosłupa. Początkowo przypominają one niewielkie wypustki. Z czasem jednak rozrastają się i powodują zupełne unieruchomienie kolejnych kręgów. Powiększone wypustki uciskają również nerwy, a to wywołuje silny ból. Pies ma coraz większe problemy z poruszaniem się, a w końcu może nastąpić nawet kompletny paraliż kończyn.
Brak objawów spondylozy
Choć spondyloza u psa może okazać się chorobą niezwykle poważną, warto pamiętać, że u wielu psiaków latami nie daje ona żadnych objawów. Ucisk na nerwy jest tak niewielki, że praktycznie nie wywołuje podrażnień, a pies nie odczuwa bólu. Bardzo często w takich sytuacjach o chorobie opiekun psiaka dowiaduje się przypadkowo, podczas wykonywania rutynowych badań.
Spondyloza u psa – objawy
Rozpoznanie spondylozy we wczesnym etapie jest bardzo trudne. Zwykle nie daje ona wówczas żadnych objawów. Jeśli jednak zauważysz, że twój pupil zaczyna unikać spacerów, a rano trudno mu się podnieść, bacznie go obserwuj! Inne niepokojące symptomy to:
apatia;
brak apetytu;
problemy z wypróżnianiem się;
niedowład łap (na zaawansowanym etapie choroby);
kulawizna;
sztywnienie okolicy zadu i sztywny chód;
przewrażliwiona (bardzo czuła nawet na lekki dotyk) okolica zadu.
Jak zdiagnozować spondylozę u psa?
Warto wiedzieć, że żaden z wymienionych objawów klinicznych nie jest symptomem wyróżniającym. Wszystkie mogą równie dobrze oznaczać wiele innych schorzeń (np. choroby zapalne, zakaźne czy osobnicze wady rozwojowe). Aby zyskać pewność, że to właśnie spondyloza u psa jest przyczyną jego problemów i móc rozpocząć leczenie objawowe, konieczne będzie wykonanie badania RTG. Weterynarz wspomoże się również wywiadem, aby móc wykluczyć zapalenie kręgosłupa albo złamanie którejś z kości. Warto przy tym pamiętać, że spondyloza dotyka głównie psów starszych, więc wiek będzie jednym z czynników, które specjalista weźmie pod uwagę.
Kiedy twój pupil jest najbardziej narażony na zachorowanie?
Zwyrodnienie kręgosłupa może pojawić się i rozwijać u każdego starszego czworonoga. Zwykle pierwsze objawy zaczynają być zauważalne po ukończeniu przez pupila 6-7 lat. Niemniej przedstawiciele olbrzymich i dużych ras są bardziej genetycznie narażeni na zachorowania. Szczególnie dotyczy to owczarków niemieckich (40% wszystkich zachorowań), bokserów (20% zachorowań) i labradorów (spondyloza dotyka ok. 3% z nich).
Które rasy nie są narażone na spondylozę?
Jeśli jednak twój pies należy do przedstawicieli ras chondrodystroficznych, ryzyko zachorowania na spondylozę jest u niego bardzo niewielkie. Cechami charakterystycznymi psów chondrodystroficznych są krótkie kości biodrowe i łapy. Należą do nich np. jamniki, spaniele, buldogi francuskie, basset houndy czy pudle. Wszystkie te rasy również narażone są na choroby kręgosłupa (zwłaszcza krążków międzykręgowych), ale nie spondylozę.
Czy spondylozę u psa można skutecznie wyleczyć? Niestety, nie, ale można jednak minimalizować jej objawy. To sposób, by pies na dłużej zachował, choć częściową sprawność, a niedowład kończyn czy zaniki mięśniowe pojawiły się jak najpóźniej. Leczenie znacznie poprawi też komfort życia twojego pupila. Na czym polega? Przede wszystkim stosuje się leki, które uśmierzają ból. Należą do nich:
sterydowe leki przeciwzapalne;
niesteroidowe leki przeciwzapalne;
leki przeciwbólowe.
Leczenie polega także na podawaniu psu suplementów diety bogatych w chondroitynę oraz kwas hialuronowy, które również przyczyniają się do ograniczenia bólu okolicy kręgosłupa.
Ćwiczenia i rehabilitacja metodą walki ze spondylozą
Weterynarze zalecają też, aby leczenie psów ze spondylozą połączyć z kontrolowanym wysiłkiem fizycznym pupila. Spacery i inne aktywności należy planować tak, aby nie dochodziło do przeciążeń mięśni. Ważne jest także utrzymywanie prawidłowej masy ciała psiaka. Zaawansowana spondyloza u psa leczona jest również poprzez fizjoterapię. Ćwiczenia dobierane są adekwatnie do wieku, kondycji i możliwości ruchowych czworonoga. Większość psów dzięki ich regularnemu wykonywaniu unika całkowitego zesztywnienia kręgosłupa.
Zwyrodnienia kostne i choroby kręgosłupa mogą znacząco utrudniać psu funkcjonowanie. Czasem możliwe jest w ich przypadku zastosowanie laseroterapii lub leczenia operacyjnego. W przypadku innych schorzeń, jak spondyloza, możliwe jest jedynie leczenie objawowe. Ono jednak także może przynieść bardzo dobre efekty. Jeśli więc dojdzie do zdiagnozowania u twojego pupila którejś z tego typu chorób, nie bój się. Nie zawsze rokowania będą bardzo złe. Podawaj leki, ćwicz z pupilem i rób wszystko, aby nie obniżać jakości życia psa. Z chorobą może on wciąż funkcjonować całkiem normalnie!
Psia ślina pełni wiele ważnych funkcji – m.in. chroni śluzówkę jamy ustnej, nawilża kawałki pokarmu oraz ułatwia ich formowanie i połykanie. Czasem jednak jej produkcja jest zbyt intensywna.
Jeśli zmiana pojawia się nagle i twój pies się ślini mocniej niż zazwyczaj, uważnie przyjrzyj się czworonogowi. Ślinotok u psa może okazać się jednym z symptomów innego, nawet bardzo poważnego schorzenia. Dowiedz się, jakiego!
Przyczyny ślinotoku u psa
Psi organizm wyposażony jest w 3 ślinianki, które pracują przez cały czas. Ilość powstającej wydzieliny naturalnie zwiększa się w niektórych sytuacjach (np. w czasie jedzenia). Czasem jednak śliny jest za dużo – masz wówczas do czynienia ze ślinotokiem u psa. Może go powodować:
obrzęk gardła, powiększone migdałki czy guzy na języku to jedne z przyczyn utrudniających psu połykanie śliny. Jeśli wystąpią, dochodzi do tzw. rzekomego ślinotoku u psa. Organizm zwierzaka nie zwiększa produkcji śliny, jednak twój pupil ma wówczas wyraźne problemy z jej przełknięciem;
prawdziwy ślinotok (zwiększoną produkcję śliny) mogą wywołać przyjmowane przez czworonoga leki, wrzody w obrębie jamy ustnej pupila albo atakujące organizm toksyny;
zbyt duża produkcja śliny może także być następstwem mechanicznych urazów czaszki, zwichnięcia żuchwy lub chorób zębów i dziąseł (np. zapalenia dziąseł).
Oczywiście, istnieją rasy psów, u których zbyt mocne wydzielanie śliny jest w pełni fizjologiczne i nie powinno cię niepokoić. Należą do nich np. bernardyny, dogi niemieckie, spaniele oraz boksery.
Czy ślinienie się psa może być objawem choroby? Kiedy udać się do weterynarza?
Ślinotok u psa może być wywołany przez problemy w obrębie jamy ustnej zwierzaka, ale nie tylko. Jeśli nie jesteś pewien, czy zbyt duża ilość śliny nie jest objawem chorobowym, dobrze się jej przyjrzyj. Wydzielina zdrowego psa nie ma koloru, jest wodnista i lepka.
Jaka maź powinna wzbudzać niepokój?
Jeśli natomiast z psiego pyska wydobywa się gęsta (lub zbyt rzadka) maź w kolorze żółtym, krwistym albo zielonkawym, powinien być to dla ciebie sygnał, aby zgłosić się do lecznicy dla zwierząt. Dlaczego? Ślinotok u psa może wynikać np. z nieleczonej alergii.
Źródłem problemu okazuje się zwykle karma, pyłki lub środki chemiczne, których używasz choćby do sprzątania mieszkania. Warto w takiej sytuacji obserwować zwierzaka, a w razie wątpliwości skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Inne przyczyny ślinotoku
Przyczyną problemów może też okazać się ciało obce, które utknęło w pysku twojego pupila. Kawałek zabawki, patyk albo kasztan, które twój pies porwał w czasie spaceru, a potem wbiły się w jego dziąsło, wystarczą.
Zanim więc zaczniesz podejrzewać poważniejsze schodzenia, dokładnie obejrzyj psa. Może okazać się, że wystarczy delikatnie usunąć uciążliwy przedmiot.
Ślinotok u psa a choroba lokomocyjna
Ważne jest również to, w jakich okolicznościach dochodzi do wydzielania śliny w dużych ilościach. Ślinotok może być np. objawem choroby lokomocyjnej.
Dzieje się tak, gdy twój pies ślini się przed i w trakcie jazdy. Podróży samochodem mogą też towarzyszyć takie objawy jak wymioty i drgawki – jest to typowe dla zestresowanych zwierząt, które obawiają się wyjazdów.
Skręt żołądka
Szczególną czujność zachowaj w sytuacji, gdy ślinotok pojawia się nagle, pies wymiotuje i ma wzdęty brzuch. Takie objawy świadczą często o skręcie żołądka.
To bardzo poważne schorzenie, które może nawet zagrozić życiu twojego pupila! Szacuje się, że ok. 25-40% zachorowań kończy się śmiercią zwierzaków. Dlatego w przypadku podejrzenia skrętu żołądka nie czekaj – od razu udaj się do lekarza weterynarii!
Ślinotok u psa a wścieklizna i zatrucia
Nagły ślinotok, którego pies nie może powstrzymać, może także świadczyć o wściekliźnie. Zwłaszcza gdy towarzyszą mu zmiany w zachowaniu czworonoga (zwłaszcza wzrost poziomu agresji) czy drgawki.
Jeśli wystąpią tego typu objawy, wizyta u weterynarza jest niezbędna – niezależnie od tego, czy szczepiłeś psa czy nie.
Zatrucie pokarmowe
Inną chorobą, której objawem może być zbyt duża produkcja śliny, jest zatrucie pokarmowe. Pozostałymi symptomami wskazującymi na zatrucie są biegunka i wymioty. Przy takim zestawie objawów również nie powinieneś zwlekać, lecz jak najszybciej odwiedzić gabinet weterynaryjny.
Jak leczyć zbyt duże ślinienie się u psów?
Kiedy pojawi się ślinotok u psa, zwłaszcza nagły, opiekunowie bardzo chcą od razu poznać przyczynę problemu. Kiedy udają się do lekarza weterynarii, nie zawsze jednak jest to takie proste.
Lekarz musi przede wszystkim dobrze przyjrzeć się stanowi czworonożnego pacjenta i przeprowadzić wywiad. Dzięki temu szybko ustali takie przyczyny jak stan zapalny dziąseł, kamień nazębny, problemy w obrębie błony śluzowej jamy ustnej psa czy obiekt, który utkwił w dziąśle.
Diagnostyka
Jeśli żadna z wymienionych przyczyn nie wyjaśni ślinotoku u psa,lekarz zleci wykonanie badania krwi, testów wątroby, a być może nawet konsultację neurologiczną. Po ustaleniu przyczyny możliwe stanie się leczenie zdiagnozowanej choroby i jej symptomów w postaci ślinotoku.
Ślinotok u psa to problem, który szybko zwraca uwagę. Nie powinno się go ignorować. W skrajnych przypadkach od tego, czy i kiedy podjęte zostanie odpowiednie, leczenie zależy nawet życie pupila. Dlatego warto obserwować swojego psa, a wszelkie odstępstwa od zwykłego zachowania zgłaszać w lecznicy.
