Koty różnią się od siebie rodzajem sierści, budową, kształtem pyszczka i uszu. W artykule przedstawimy 10 ras najładniejszych kotów na świecie. Poznasz nietypowy wygląd, pochodzenie i charakter przedstawicieli kocich ras.

Turecka angora – skarb narodowy Turcji

Turecka angora to piękny i elegancki kot. To jedna z najstarszych ras, rzadko spotykana w Polsce. Charakteryzuje się pięknym długim futrem i dużymi spiczastymi uszami z pędzelkami na końcach. Przez długi czas akceptowano jedynie osobniki białego koloru, obecnie akceptowalne są wszystkie rodzaje umaszczenia u tych kotów. Oczy tych zwierząt często przybierają barwę niebieską, ale zdarzają się osobniki, u których każde oko ma inną barwę.

Charakter tureckiej angory sprawia, że nie jest to kot dla początkujących hodowców. Zwierzęta są nieufne, ostrożne i silnie reagują na potencjalne zagrożenie. Są też bardzo aktywne i ciekawe wiata.

Kot bengalski – mały lampart

Jednymi z najładniejszych kotów świata są przedstawiciele rasy bengalskiej. Historia tych zwierząt sięga lat 60 XX wieku, kiedy to zaczęto krzyżować dzikie koty z domowymi, w celu uzyskania osobnika o wyglądzie dzikiego kota, ale charakterze zwierzęcia domowego. Założenie udało się osiągnąć. Przedstawiciele tego gatunku charakteryzują się ciekawym cętkowanym umaszczeniem. Imponująca jest też waga kota, potrafi osiągnąć nawet do 10 kilogramów.

Kot bengalski wygląda dziko i groźnie, ale charakter tej rasy jest wyjątkowo łagodny i przyjazny. Na początku znajomości zachowują ostrożność, ale są inteligentne i szybko przywiązują się do właściciela. Nie stronią od pieszczot i doskonale czują się wśród ludzi.

Maine coon – najładniejszy koci arystokrata

Historia tych długowłosych kotów nie jest w pełni znana, owiana wieloma legendami. Wiadomo natomiast, że rasa powstała w sposób naturalny. Maine coon w przeciwieństwie do większości przedstawicieli swojego gatunku nie boją się wody. To wesołe, tolerancyjne i cierpliwe zwierzęta o nietuzinkowym wyglądzie. Sierść kota jest bardzo puszysta i gęsta, uszy spiczaste, zakończone pędzelkiem. Dorastają do imponujących rozmiarów i potrafią osiągnąć nawet ponad 10 kilogramów wagi.

Najpiękniejsze rasy kotów – kot rosyjski niebieski

Kot rosyjski niebieski to zdecydowanie pretendent wśród najładniejszych kotów na świecie. Jest to rasa naturalna, bardzo stara. Pochodzi z rejonów, gdzie ciężkie warunki klimatyczne uczyniły te zwierzęta silnymi i odpornymi na mrozy. Zwierzęta te są średnich rozmiarów, sylwetkę mają smukłą z długim ogonem i nogami. To kot krótkowłosy. Sierść przedstawicieli rasy najczęściej jest koloru szarego, który wpada w niebieski. Rosyjski niebieski charakteryzuje się niezwykłą wiernością wobec opiekuna. Nie poleca się tej rasy dla niedoświadczonych osób.

Brytyjski krótkowłosy – pluszowy kociak

Cechą charakterystyczną rasowego brytyjczyka jest stosunkowo duża głowa w porównaniu z resztą ciała. Jest krępy, łapy ma krótkie a kolor najczęściej niebieski. Jest zwierzęciem uznawanym za najpiękniejszego kota, ponieważ u niektórych osobników oczy przybierają barwę błękitną lub złotą. Charakter ma powściągliwy, zawsze stara zachować się pewien dystans od domowników. Występują odmiany z długą i półdługą sierścią.

Kot perski – puchaty pieszczoch

Wśród najładniejszych kotów na świecie nie mogło oczywiście zabraknąć tych zwierząt. Przedstawiciela tej rasy nie trzeba raczej nikomu przedstawiać. Jest uosobieniem kociego piękna. W wielu filmach i bajkach promuje się persy, dlatego stale rośnie ich popularność. Są to zwierzęta spokojne, zrównoważone i ciche o umiarkowanym temperamencie. Cechą charakterystyczną tych kotów domowych jest długa, gęsta i lekko odstająca od ciała sierść. Uszy ma małe, nisko osadzone i zaokrąglone na końcach.

Najładniejsze rasy kotów – norweski leśny

Kot norweski leśny ma duży temperament i nie poleca się go dla niedoświadczonych opiekunów. Jest bardzo aktywny, ciekawski, skoczny i zwinny. W naturze bardzo dobrze porusza się w koronach drzew, dlatego w domu warto mu zorganizować przestrzeń pionową, ponieważ w innym wypadku wykorzysta do wspinaczki twoje meble. Koty tej rasy przejawiają łagodne usposobienie, dlatego nadają się do domów z dziećmi. Uwielbiają pieszczoty i wszelkie zabawy.

Devon rex – towarzyski dziwak

Czy jest jednym z najładniejszych kotów na świecie? Zdania są mocno podzielone. Wyglądem przypomina sfinksa z dłuższą sierścią, ale bez zmarszczek upodabniających go do mistrza Yody. To zwierzęta bardzo towarzyskie, o wesołym usposobieniu. Interesują się nie tylko zabawą. Uwielbiają towarzyszyć człowiekowi we wszelkich czynnościach domowych. To świetny przyjaciel rodzin, choć czasem zdarza mu się okazać swoje niezadowolenie, bardzo źle znosi samotność.

Kot egipski mau

Wyglądem przypomina koty uwiecznione na egipskich malunkach i dziełach sztuki. W Polsce jest dość rzadko spotykany, choć jeśli pragniesz go jako swojego towarzysza, warto sprawdzić kilka najpopularniejszych krajowych hodowli kotów. Egipski mau jest smukły, średniej wielkości, a jego sylwetkę można nazwać posągową. Charakteryzuje się krótką cętkowaną sierścią, co ciekawe, cętki umiejscowione są nie tylko na futrze, ale też na skórze.

Koty dachowce – najładniejsze koty na świecie

Czy zwykłe dachowce, czyli wielorasowce, mogą być najładniejszymi kotami na świecie? Oczywiście! Mnogość odmian barwnych, jakie występują wśród kotów nierasowych, sprawia, że całkiem łatwo znaleźć wśród nich swojego faworyta.

Niezależnie od rasy, wybrany przez ciebie kot na pewno będzie najładniejszym kotem na świecie – przynajmniej dla ciebie! Pamiętaj jednak, że adopcja czy kupno zwierzaka to odpowiedzialność na lata, dlatego rozważ wszystkie za i przeciw. Nie kieruj się jedynie urodą kota.

Maine coon to przedstawiciel jednej z największych kocich ras. Jest ona uznana w praktycznie wszystkich organizacjach felinologicznych na świecie. Wyróżnia go jednak nie tylko wygląd, ale również charakter. Czy maine coon rudy zdarza się często? Z czym wiąże się to umaszczenie i w jakich odmianach występuje? Sprawdź!

Maine coon – rudy, charakterny kot

Choć maine coon rudy nie jest jedynym umaszczeniem, które spotyka się w rasie, to jednak dobrze obrazuje jej charakter. Koty te pochodzą z Kanady, gdzie stanowią rasę narodową. Uważa się, że jest to rasa przynajmniej częściowo naturalna. Koty są wesołe i bardzo towarzyskie, chętnie przebywają tak blisko człowieka, jak to możliwe. Przyciągają też uwagę wyglądem – dłuższym futrem, charakterystycznymi rysimi pędzelkami na uszach i ogonem w formie ogromnej kity.

Maine coon – rudy to niejedyne umaszczenie

Tak jak zostało wspomniane, maine coon rudy jest najpopularniejszy i takie umaszczenie spotyka się najczęściej. Nie oznacza jednak, że jest ono jedyne. Koty te bowiem występują w jeszcze kilku innych kolorach podstawowych, takich jak:

• niebieski;
• kremowy;
• czarny.

Barwy te mogą się łączyć, a także występować:

• z dodatkiem bieli, np. w formie skarpetek albo krawatki;
• z pręgowaniem;
• jako solid.

Warto odróżnić przy tym koty pręgowane od szylkretów. Jako szylkrety występują przede wszystkim koty w umaszczeniu czarnym i niebieskim. Mogą one mieć dodatkowo pręgowanie albo białe plamy.

Istnieją też koty srebrne, które mogą mieć formy:

• z pręgowaniem;
• dymną;
• pale;
• shaded.

One też mogą występować z bielą, ale nie muszą. Co więcej, srebrzyste koty łączą najczęściej z kolorami podstawowymi – jest to bowiem charakterystyczny efekt, dzięki któremu sierść ma wyjątkowy połysk.

Maine coon rudy – w jakich formach występuje to umaszczenie?

Jak więc wygląda maine coon rudy, jeśli może mieć umaszczenie w różnych formach? Oto kilka słów o każdym z jego rodzajów.

Umaszczenie rude jednolite

Podstawowym umaszczeniem, które może przyjmować maine coon rudy, jest solid. Jest to nic innego jak umaszczenie jednolite. Wówczas opisywany kot określany jest jako maine coon rudy solid. Jeśli dodatkowo ma plamy białe, które mogą mieć formę np. krawatki, czyli plamy pod szyją, albo skarpetek, czyli białych łapek, to jest to maine coon rudy solid z bielą.

Umaszczenia pręgowane

Maine coon rudy pręgowany to taki, który ma rude futro z widocznymi pręgami, ale bez dodatkowych plam bieli. Jeśli pojawiają się skarpetki albo krawatka, mowa o kocie pręgowanym rudym z bielą.

Inne umaszczenia rude

To jeszcze nie wszystkie umaszczenia, w których może występować maine coon rudy, choć są one najczęściej spotykane. Istnieją jednak też rzadsze geny, zazwyczaj z dodatkiem srebra. W przypadku takiego kota włos przy sierści ma podstawowy kolor, natomiast jego końcówka ma inną barwę – w tym przypadku srebrzystą. W tej wersji mogą występować:

• maine coon rudy shaded – kot taki wydaje się zupełnie biały, choć w rzeczywistości jest rudy, ale jego włos został częściowo odbarwiony; ⅓ końcówki jest zwykle lekko srebrzysta, a głowa jaśniejsza od reszty ciała. Co ciekawe, kocięta często są całkiem białe;
• maine coon rudy pale – znaczenie srebrne jest bardzo delikatne, a kolor rudy bardziej zaznaczony niż w ubarwieniu shaded;
• maine coon rudy srebrzysty pręgowany – kot jest rudy z pręgowaniem i dodatkowo srebrzystą poświatą we włosie.

Dobry hodowca szybko jest w stanie rozpoznać, jakie ubarwienie ma jego kot. Z tego powodu, jeśli szukasz kociaka, który ma konkretny wygląd, zgłoś się do hodowli jeszcze przed czasem, kiedy urodzi się w niej miot. Hodowca będzie w stanie powiedzieć, czy jest szansa, że z danego połączenia rodziców urodzi się maine coon rudy. Dopiero jednak po narodzinach miotu znane będą konkretne umaszczenia. Z tego powodu koty dla hodowców często wydawane są nawet po 6 miesiącu życia, kiedy cechy fenotypu się stabilizują.

W poradniku przedstawimy najpopularniejsze rasy kotów bez sierści oraz ciekawostki związane z ich powstaniem. Znajdziesz tu również informacje, które pomogą ci wybrać idealnego mruczącego przyjaciela dla siebie.

Sfinks kanadyjski – pierwsza rasa kota bez sierści

Sfinks kanadyjski jest najpopularniejszą rasą łysych kotów. Trudno się temu dziwić, ponieważ to od niego pochodzą pozostałe odmiany mruczków pozbawionych owłosienia. Pierwsze kocię bez futerka przyszło na świat w Kanadzie, a jego narodziny były efektem spontanicznej mutacji genowej. Chociaż był to jedynie błąd genetyczny, te urocze zwierzaki szybko zyskały licznych miłośników.

Ich skóra jest pokryta delikatnym meszkiem, co sprawia, że w dotyku do złudzenia przypomina zamsz. Każdy maluszek rodzi się pokryty licznymi fałdami skórnymi oraz zmarszczkami, a osobniki, które zachowają ich najwięcej w dorosłym życiu, są najbardziej wartościowe dla hodowli. Kociak, który zapoczątkował powstanie całej rasy, otrzymał imię Prune, w języku angielskim oznaczające suszoną śliwkę, którą bardzo przypominał tuż po urodzeniu.

Sfinks to kot bez sierści o bardzo przyjacielskim nastawieniu nie tylko do ludzi, ale i innych zwierząt. Uwielbia czułości, głaskanie i przytulanie, które pozwalają mu się ogrzać, kiedy panują nieco niższe temperatury. Chociaż okazywanie miłości innym członkom rodziny to jedna z jego ulubionych form spędzania wolnego czasu, jest też dość aktywny i uwielbia zabawę, dlatego nie należy zapominać o zapewnieniu mu odpowiedniej dawki aktywności fizycznej.

Sfinks doński – łysy kot pochodzący z Rosji

Niektórym wydaje się, że sfinks doński niczym nie różni się od swojego kanadyjskiego kuzyna. Jednak w rzeczywistości nawet za ich wygląd odpowiadają zupełnie inne geny. W przypadku odmiany powstałej w Kanadzie doszło do mutacji genu recesywnego, co oznacza, że musi posiadać go oboje rodziców, by doszło do ujawnienia się danej cechy. Z kolei u dońskich sfinksów, mutacja objęła gen dominujący.

Chociaż brak sierści u kotów może sprawiać, że wydają się one delikatne i kruche, nie jest tak w przypadku przedstawicieli tej rasy. Sfinksy dońskie mają muskularną sylwetkę, a ich łapki zostały wyposażone w błonę między palcami, przez co przypominają płetwy. Podobnie jak w przypadku kotów z Kanady pożądana jest jak największa ilość zmarszczek, zwłaszcza w okolicach szyi, pachwin i na czole. Istnieją cztery odmiany w obrębie rasy, które różnią się od siebie rodzajem owłosienia:

• rubber bald obejmuje kociaki, które od urodzenia są całkowicie łyse i pozostają takie do końca życia;
• flocked to mruczki pokryte delikatnym meszkiem;
• velur-coated, czyli sfinksy rodzące się z sierścią, ale tracące ją wraz z wiekiem (resztki sierści mogą pozostawać na kończynach ogonie oraz pyszczku);
• brush obejmuje kocięta rodzące się w pełni owłosione, u których z wiekiem pojawiają się charakterystyczne łysiny.

Sfinksy dońskie powstały w Rosji w latach 80. XX wieku, ale w Polsce wciąż nie cieszą się dużą popularnością. Są to zwierzaki, które doskonale odnajdują się w większości domów. Uwielbiają towarzystwo nie tylko ludzi, ale także innych kotów, a nawet psów. Na ogół nie przejawiają zachowań agresywnych, w związku z czym doskonale dogadują się nawet z najmłodszymi członkami rodziny. Należy jednak pamiętać, że są one dość aktywne i ciekawskie oraz zapewnić im wystarczającą ilość rozrywek.

Kot peterbald, czyli sfinks rosyjski

Rosyjskie sfinksy wyglądem bardzo przypominają typ orientalny. Przedstawiciele tej rasy mają smukłe i delikatnie wydłużone sylwetki, co dodaje im niebywałej elegancji oraz wdzięku. Największą popularnością cieszą się odmiany bald, zatem całkowicie pozbawione owłosienia. Stosunkowo często spotyka się również peterbaldy flock, czyli koty, których skóra jest pokryta drobnym meszkiem oraz odmiany brush, w przypadku których sierść jest gęsta, sztywna i szorstka.

To jedna z najnowszych ras kotów bez sierści, ponieważ powstała dopiero w latach 90. XX wieku. Pierwsze sfinksy rosyjskie urodziły się w wyniku skrzyżowania odmiany dońskiej z kotem krótkowłosym orientalnym. Wciąż nie cieszą się one dużą popularnością na świecie, a to niesamowicie towarzyskie istoty o wyjątkowych charakterach. Niektórzy określają je nawet mianem psów w ciele kotów, ponieważ tak bardzo potrzebują towarzystwa człowieka.

Kot elfi – rasa, która powstała z miłości do mruczków

Kot elfi to jedna z najmłodszych ras kotów bez sierści na świecie, ponieważ powstała dopiero w 2007 roku w Stanach Zjednoczonych. Jej pomysłodawczynią była Karen Nelson, która ze względu na swoje uczulenie na kocie futro nie mogła cieszyć się towarzystwem mruczków. Hodowczyni zdecydowała się na skrzyżowanie sfinksa kanadyjskiego z amerykańskim curlem, dzięki czemu na świat przyszły kocięta, które nie wywoływały u niej silnej reakcji alergicznej.

Jednak niewielki potencjał alergizujący to nie jedyna zaleta tych kotków. Poza tym zwierzaki mają wyjątkowy charakter, są energiczne, aktywne i zawsze chętne do zabawy, co sprawia, że doskonale odnajdują się w domach, w których już mieszkają inne zwierzęta. Podobnie jak większość ras łysych kotów uwielbiają czułości oraz chętnie korzystają z możliwości ogrzania się w ramionach swoich opiekunów.

W przeciwieństwie do sfinksa kot elfi ma masywną i dobrze umięśnioną sylwetkę. Jednak jego najbardziej charakterystyczną cechą są odziedziczone po curlach wywinięte na zewnątrz uszy, które dodają mu niesamowitego uroku. Rasa jest szczególnie lubiana w swojej ojczyźnie, ponieważ cechuje ją stosunkowo wysoka odporność na choroby.

Levkoy – kot bezwłosy z Ukrainy

Levkoy to kot, który powstał w wyniku skrzyżowania ze sobą dońskich i rosyjskich sfinksów, odmian europejskich oraz szkockich zwisłouchych. Przedstawiciele tej rasy zazwyczaj są całkowicie pozbawieni sierści, jednak dopuszcza się osobniki lekko owłosione. Ich ciała są muskularne, a pyszczki przypominają te występujące u odmian orientalnych. Uszy mogą być proste lub zagięte do przodu.

Podobnie jak wszystkie koty bez sierści levkoye uwielbiają czułości z człowiekiem. Nie zaleca się jednak, by były wychowywane w domu, w którym nie mieszkają inne zwierzęta, ponieważ źle znoszą samotne życie.

Koty bez sierści – jak się nimi opiekować?

Niektórym osobom może wydawać się, że opieka nad łysymi kotami jest łatwiejsza, niż ma to miejsce w przypadku ich mocno owłosionych kuzynów. Niestety nie jest to prawdą, a brak okrywy włosowej sprawia, że pielęgnacja wymaga dużych nakładów finansowych oraz czasowych. Poznaj jej najważniejsze zasady:

1. Higiena to podstawa. Charakterystyczną cechą wszystkich kotów bez sierści jest nadmierna produkcja sebum przez gruczoły łojowe. To oleista substancja, która ma chronić skórę przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, jednak kiedy dojdzie do zebrania się jej nadmiaru na powierzchni, mogą pojawić się problemy skórne. Właśnie dlatego opiekunowie kotów ras bezwłosych muszą przynajmniej raz w tygodniu kąpać swoich podopiecznych. Cały zabieg musi być wykonany delikatnie, przy pomocy hipoalergicznych kosmetyków, a mruczek nie może zostać wytarty ręcznikiem, a jedynie delikatnie osuszony.
2. Ochrona przed promieniami UV. Koty bez sierści zostały pozbawione swojej naturalnej warstwy ochronnej, która stanowiłaby skuteczną barierę przed palącym słońcem, dlatego należy im ją zapewniać w sposób sztuczny. W chłodniejsze dni można ubierać je w ubranka z filtrem UPF, jednak kiedy na zewnątrz jest wyjątkowo upalnie, należy skorzystać z kremów z filtrem SPF dedykowanym dla zwierząt.
3. Chłód może prowadzić do infekcji. Ogromnym zagrożeniem dla łysych kotów są nie tylko promienie słoneczne, ale także zbyt niskie temperatury. Przedstawiciele tych ras nie powinni samodzielnie spacerować na zewnątrz podczas chłodnych miesięcy. Poza tym należy ubierać je przed każdym spacerem i zapobiegać powstawaniu przeciągów w domu. Nie zaleca się korzystania z klimatyzacji, której użycie wiąże się z dużym ryzykiem powstania zbyt niskich temperatur.
4. Dobra karma to podstawa zdrowia. Każdy kot zasługuje na wysokiej jakości pokarm niezależnie od tego, do której rasy należy, jednak w przypadku odmian bezwłosych jej jakość jest szczególnie ważna. Zwierzaki pozbawione sierści zużywają znacznie więcej energii na regulację temperatury swojego ciała, dlatego powinny spożywać jedynie wysokokaloryczną karmę bazującą na mięsie. Poza tym w przypadku wielu ras bezwłosych stwierdzono niższą odporność, z którą wiąże się wyższe ryzyko zapadnięcia na wiele chorób, a niskiej jakości jedzenie nie wpływa korzystnie na pracę układu immunologicznego.
5. Kontrola oczu i uszu. Oczy u większości łysych kotów nie są w stanie samodzielnie się nawilżać, dlatego lekarze weterynarii zalecają ich opiekunom korzystanie ze specjalnych kropli będących substytutem naturalnych łez. W przypadku uszu wystarczy czyszczenie nadmiaru wydzieliny przy pomocy gazika. Jednak jeśli poczujesz nieprzyjemny zapach lub inne niepokojące objawy, od razu udaj się ze swoim podopiecznym do gabinetu weterynaryjnego.

Koty bez sierści oczarowują swoim wyjątkowym wyglądem i przyjacielskim usposobieniem. W Polsce wciąż nie cieszą się dużą popularnością ze względu na wysoką cenę zakupu, a także niemałe koszty utrzymania. Przed zdecydowaniem się na wybór którejś z wyżej wymienionych ras, warto wziąć pod uwagę konieczność regularnego wykonywania licznych zabiegów pielęgnacyjnych.

W artykule przedstawimy ciekawostki o kotach pręgowanych, o których prawdopodobnie wcześniej nie miałeś pojęcia. Poznasz też rasy o tym typie umaszczenia i zauważysz, jak bardzo mogą różnić się między sobą te wyjątkowe zwierzaki.

Ciekawostki o kocich pręgach

Pręguski, nazywane niekiedy buraskami, przez profesjonalistów określane są mianem kotów tabby. Nie stanowią one jednak odrębnej rasy, ani nawet innego umaszczenia. Wśród kotów pręgowanych wyróżnia się aż 5 różnych typów szaty, na które wpływają geny dziedziczone przez kociaka od rodziców. Zalicza się do nich między innymi umaszczenia takie jak:

• tygrysie pręgowanie;
• klasyczne pręgowanie;
• cętki;
• ticked;
• pręgowany szylkret.

Chociaż wiele osób uważa klasyczne buraski za zwyczajne dachowce, to w rzeczywistości skrywają one wiele tajemnic.

Najstarsze kocie umaszczenie

Tabby jest nie tylko najczęściej występującym typem umaszczenia wśród kotów, ale także najstarszym z nich. Doskonałym dowodem na jego pierwotność jest obecność prążkowania u dzikich kotowatych, na przykład gepardów, żbików czy ocelotów. Wzór tygrysi poza niebywałą funkcją estetyczną tworzy także doskonały kamuflaż w trakcie polowania, co jest niezwykle ważne dla wszystkich drapieżników.

Zwykłe buraski? Zdecydowanie nie dla jury konkursów!

Niektórzy uważają brązowe koty pręgowane za zwyczajne buraski. Jednak Międzynarodowe Stowarzyszenie Kotów (TICA) wyróżniło aż 3 mruczki o tym typie umaszczenia. Pręguski najczęściej wygrywają w kategoriach najpiękniejsze kocięcia, a także najpiękniejsze koty krótkowłose i długowłose. Laureaci mieli różne kolory umaszczenia, między innymi szare, brązowe, rude, a nawet trójkolorowe. Zwykle do grona laureatów należą przedstawiciele takich ras jak:

• maine coon;
• pers;
• munchkin;
• szkocki fold;
• kot syberyjski;
• kot orientalny.

Dzikość zapisana w genach

Koty pręgowane znacznie bardziej przypominają swoich przodków, co nie powinno nikogo dziwić, ponieważ przeszły one przez znacznie mniej procesów selekcji genetycznej niż ich koledzy o innych umaszczeniach. Przedstawiciele takich ras jak na przykład toygrey czy bengal wyglądem do złudzenia przypominają prawdziwe tygrysy.

Chociaż wcześniej wspomniane rasy nie cieszą się dużą popularnością w Polsce ze względu na wysokie ceny ich zakupu, to dzikie cechy można dostrzec także wśród dachowców. Brązowe koty pręgowane mają całe rzesze fanów i trudno się temu dziwić, ponieważ są olśniewająco piękne.

Litera „M” na czole – znak od Boga?

Wszystkie koty o umaszczeniu tabby, niezależnie od tego, czy są przedstawicielami jakiejś rasy, czy jedynie mieszańcami, mają na swoim czole charakterystyczny znak przypominający literkę „M”. Właśnie ta cecha pręgusków sprawiła, że są one szczególne doceniane przez wyznawców różnych religii.

Według muzułmanów oznacza to błogosławieństwo nadane kotom pręgowanym przez samego proroka Mahometa, który miał w ten sposób naznaczyć te wyjątkowe mruczki. Z kolei katolicy uważają, że litera „M” to błogosławieństwo od samej Maryi.

Najzdrowsze wśród kotów?

Brązowy kot pręgowany jest uznawany za najzdrowszego wśród przedstawicieli swojego gatunku. Dlaczego? Zwierzaki o tym typie umaszczenia są najbardziej zbliżone do swoich dzikich przodków. Na szczęście ominęła je nadmierna selekcja genetyczna często praktykowana w hodowlach. Bogaty materiał genetyczny sprawia, że ich oczy, nosy, ogonki, a nawet poduszeczki na łapkach mogą mieć zupełnie inne barwy, ale to dzięki temu zwierzaki cechuje wyższy poziom odporności oraz mniejsze ryzyko zapadania na wiele chorób.

Kot pręgowany to nie tylko dachowiec! Poznaj najciekawsze rasy tabby

Wiele osób myśląc o kotach pręgowanych, od razu widzi burego dachowca, tymczasem pasy, prążki czy cętki pojawiają się także na sierści rasowych zwierzaków. Jeśli fascynują cię dzikie lamparty, gepardy lub oceloty, z pewnością zakochasz się w tych odmianach mruczków!

Toyger – tygrys w wersji mini

Chociaż toyger jest stosunkowo nową rasą, to ma wiele wspólnego z pierwotnym przodkiem kota domowego. Jego futro jest krótkie, ale miękkie i błyszczące w barwie pomarańczowo-brązowej z wyraźnie zaznaczonymi czarnymi znaczeniami. Inspiracją do wyselekcjonowania tej ras były dzikie tygrysy bengalskie, a patrząc na te wyjątkowe kociaki, z pewnością można uznać, że hodowcom udało się osiągnąć swój cel!

Toyger wygląda jak groźny drapieżnik z tropików, ale w rzeczywistości jest cudownym zwierzakiem domowym. Ma spokojne usposobienie, a w dodatku uwielbia czułości z człowiekiem, w związku z czym doskonale odnajdzie się zarówno w domu singla, jak i dużej rodziny. Jeśli nie ma zapewnionych rozrywek, bywa psotny, ponieważ cechuje go ogromna ciekawość oraz wysoki poziom inteligencji.

Rasa tych kotów pręgowanych powstała w latach 80 XX wieku w Stanach Zjednoczonych, a jej pierwsi przedstawiciele pojawili się w Polsce już kilka lat temu. Niestety w naszym kraju wciąż nie cieszy się ona dużą popularnością, co prawdopodobnie jest związane z bardzo wysoką ceną zakupu kociaka. W przypadku zarejestrowanych hodowli trzeba liczyć się z opłatą w wysokości minimum 5 tysięcy złotych.

Maine coon tabby – ulubieniec kociarzy

Maine coon to rasa, której prawdopodobnie nie trzeba nikomu przedstawiać. Niezależnie od typu umaszczenia są to jedne z największych kotów domowych, jednak w połączeniu z dzikimi pręgami do złudzenia przypominają żyjące na wolności tygrysy.

Kocury tej rasy mogą ważyć nawet kilkanaście kilogramów, a dodatkowego majestatu dodaje im imponujący kołnierz, czyli długa sierść oplatająca ich szyję, piersi oraz głowę. Na szczęście jedyne co łączy maine coony ze swoimi dzikimi przodkami to wygląd. Zwierzaki te doskonale odnajdują się w roli kanapowców. Uwielbiają zabawy i czułości ze swoimi opiekunami, a najbardziej uszczęśliwia je bycie w centrum uwagi.

Kot bengalski – imponujące cętki

Kot bengalski powstał w wyniku skrzyżowania dzikiego kota bengalskiego z kotem domowym, co jest wyraźnie widoczne w jego wyglądzie. Zwierzak przypomina lamparta w wersji mini, a jego sierść jest pokryta licznymi cętkami, rozetami, a niekiedy także pręgami. Chociaż kot pręgowany nie jest często spotykany wśród przedstawicieli tej rasy, to naprawdę robi niesamowite wrażenie.

Niestety wygląd to nie jedyne co koty bengalskie odziedziczyły po swoich dzikich przodkach. Są to zwierzęta niezwykle energiczne i aktywne, w związku z czym mogą nie odnaleźć się w domu typowych „kanapowców”. Często mają naturę odkrywców, uwielbiają spacery, bieganie, skakanie po drzewach, a nawet pływanie. Są inteligentne oraz chętnie się uczą, w związku z czym warto regularnie z nimi trenować.

W Polsce ta rasa nie cieszy się dużą popularnością, ponieważ ceny zakupu kociaka bengalskiego również nie należą do najniższych, w przypadku zarejestrowanych hodowli jest to zwykle minimalnie 5 tysięcy złotych.

Kot europejski krótkowłosy oraz pręgowany dachowiec

Większość dachowców do złudzenia przypomina koty europejskie krótkowłose, w związku z czym niektórzy uważają je za przedstawicieli tych samych ras. Umaszczenie tabby jest bardzo popularne zarówno w przypadku kotów rasowych, jak i mieszanek.

Chociaż dachowce występują licznie na całym świecie, to ich kolegów o udokumentowanych pochodzeniu można spotkać głównie w krajach skandynawskich. Cena rasowego zwierzaka w przypadku większości hodowli zaczyna się od 2,5 tysiąca złotych, co sprawia, że wiele osób woli przygarnąć kociaka nierasowego o podobnym wyglądzie.

Koty pręgowane zachwycają swoim wyglądem i skrywają wiele tajemnic, mimo swej ogromnej liczebności i popularności. Nie należy jednak zapominać, że pręgi to tylko jedna z wielu cech, a najważniejsze jest usposobienie danego zwierzaka.