Cejlońskie koty cieszą dziś w Europie dużą popularnością. Jest to rasa, która powstała na Sri Lance (dawnym Cejlonie) i z Azji przybyła do Europy. Czym charakteryzują się te długowieczne czworonogi, które dożywają nawet 16 lat?

Wygląd kota z Cejlonu

Smukłe ciało, silny, krótki tułów i nisko osadzone nogi cechują kota cejlońskiego pod względem wizualnym. Ma on dosyć szeroką i wypukłą klatkę piersiową. Głowa jest proporcjonalna, delikatnie zaokrąglona na górze, a w oczy rzucają się wydatne kości policzkowe. Uszy kota cejlońskiego są szerokie u podstawy, dosyć duże i mają zaokrąglone końcówki. U niektórych osobników występują charakterystyczne pędzelki, które są pożądaną cechą tej rasy. Cejloński kot ma oczy w kształcie migdałów, szerokie, duże, z ciemnymi obwódkami, występujące w kolorach od żółto-zielonego do jaskrawozielonego.

Szata kotów tej rasy jest krótka, jedwabista i ma małą ilość podszerstka. Uznawane są trzy typy umaszczenia kota cejlońskiego:

• Bentota, maść pręgowana z tickingiem;
• Chaus, tj. dziki pręgowany z tickingiem;
• Kontynentalny – pręgowany.

Dzikie umaszczenie kotów cejlońskich nijak ma się do ich usposobienia.

Charakter przedstawicieli rasy

Pod względem charakteru kot cejloński przypomina trochę uśmiechniętych, przyjaznych mieszkańców Sri Lanki. To czworonóg towarzyski, łatwo odnajdujący się w nowym otoczeniu. Rasę tę cechuje spokojny, zrównoważony temperament. W swoich ruchach koty cejlońskie emanują gracją i chętnie nawiązują kontakt z człowiekiem. Z czasem będzie to kot bardzo oddany swojej człowieczej rodzinie. Uwielbia się przytulać i okazuje czułość właścicielom. Jest to mruczek towarzyski, który dobrze czuje się w domu z innymi zwierzętami. Wrodzona łagodność powoduje, że kot cejloński będzie mógł mieszkać z innymi przedstawicielami swojego gatunku, z psami, gryzoniami i innymi domowymi zwierzętami.

Ponadto kot cejloński jest pewny siebie, nie ma zachowań agresywnych, ani nie kryje się po kątach, gdy w domu pojawi się ktoś obcy.

Czy kot cejloński to zdrowa rasa?

Zasadniczo kot cejloński nie choruje. Jest to rasa zdrowa i choć pochodzi z Cejlonu, gdzie panuje ciepły klimat, dobrze przystosowuje się do różnych warunków klimatycznych. U niektórych kotów cejlońskich występować może postępujący zanik siatkówki, czyli PRA. Dlatego ważne jest, by regularnie wykonywać badanie dna oka swojego pupila. Chorobę tę jednak stwierdza się niezwykle rzadko.

Dieta cejlońskiego kota powinna opierać się na pokarmach mięsnych. Najzdrowsze dla takich zwierząt jest surowe mięso, które zawiera duże ilości tauryny.

Kot cejloński – pielęgnacja

Z pielęgnacją cejlońskiego kota nie ma problemów, ponieważ zaliczany jest on do ras krótkowłosych. Zaleca się szczotkowanie jego sierści raz w tygodniu dla zachowania dobrego wyglądu. Od czasu do czasu, dla nadania jej połysku, można ją przetrzeć zwilżoną szmatką.

Rasa z Cejlonu – hodowla

Rozmnażanie kota cejlońskiego nie powinno stwarzać problemów. Koty te szybko rosną, a kiedy osiągną dojrzałość, można je ze sobą krzyżować i tworzyć domowe stado.

W hodowli cejloński kot wymagać będzie miejsca, w którym będzie mógł się wspinać. Wysoki drapak, słupki z sufitu przechodzące w półki na ścianach stworzą dla niego odpowiednie warunki bytowe. Koty cejlońskie lubią się bawić, są aktywne zwłaszcza w młodym wieku, dlatego potrzebują zabawek i różnych zajęć do rozładowania swojej energii.

Cena

Z uwagi na fakt, że kot cejloński jest rasą rzadko spotykaną w Europie, częściej można go zobaczyć w domach azjatyckich, to jego cena jest wysoka. W Polsce zwierzęta te praktycznie są niedostępne, a w europejskich hodowlach wycenia się je nawet na 2500 euro.

Historia rasy

Jak sama nazwa wskazuje, kot cejloński ma swoje korzenie w Azji, dokładnie na Sri Lance, gdzie wiele przedstawicieli tego gatunku żyje na dziko i samotnie wędruje po ulicach. Rasę kota cejlońskiego zawdzięczamy włoskiemu lekarzowi – Paolo Pellegattcie, który odkrył ją w 1964 roku. W 1989 roku natomiast organizacja felinologiczna FIFe wpisała go na listę nowych ras. To dr Pellegatta przywiózł kota cejlońskiego do Włoch, a później stworzył program hodowlany, w którym uczestniczyły wyłącznie kolejne osobniki tej rasy sprowadzone wprost z Cejlonu.

W 1984 roku pod auspicjami FIFe powstał Klub Miłośników Kota Cejlońskiego, zaś cztery lata później przygotowano pierwszy wzorzec rasy, jaką opracowała komisja sędziów FIFe. Od 1993 roku koty cejlońskie uznawane są oficjalnie przez felinologów.

Istnieje wiele teorii na temat tego, skąd właściwie wziął się na Cejlonie czworonóg tej rasy. Najprawdopodobniej jest on potomkiem kotów singapurskich krzyżowanych z innymi zwierzętami tego typu. Są jednak i tacy, którzy uznają go za naturalną rasę, która powstała i rozmnaża się bez ingerencji człowieka.

Jest w tym sporo racji, ponieważ cejlońskie koty, które żyją na wolności na Sri Lance, rozmnażają się tylko między sobą, dlatego domieszki innej krwi spoza tej rasy są rzadkie.

Kto może zostać opiekunem kota cejlońskiego?

Kotem cejlońskim może się zaopiekować właściwie każdy. Choć jest zwierzęciem aktywnym, nawet w domach seniorów będzie czuł się dobrze. Może również mieszkać z rodzinami z dziećmi. Koty te lubią czuć się członkiem gospodarstwa domowego i chętnie biorą udział w jego rytmie.

Jeśli zatem masz świadomość, że rzadko bywasz w domu, wybierz raczej inną rasę kotów. Zwierzę to źle znosi samotność.

Ciekawostki

Jeśli chodzi o ciekawostki związane z kotami cejlońskimi, trzeba podkreślić, że ma ich czole widnieje charakterystyczny wzór. Przez mieszkańców Sri Lanki jest on nazywany „wzorem kobry”.

Cejlońska rada kotów to dobry wybór dla osób, które szukają przyjaznego i rodzinnego czworonoga. Kot cejloński będzie dobrym towarzyszem zabaw dzieci, jak i aktywnych dorosłych. Pamiętaj, że jest to zwierzę, które źle znosi samotność.

Przyjazny wobec człowieka, ufny i inteligentny kot tonkijski będzie doskonałym pupilem. Trzymaj go w domu i wychodź na spacery tylko na smyczy. Sprawdź, czym charakteryzuje się ta rasa.

Jak wygląda kot tonkijski?

Koty tonkijskie są średniej wielkości zwierzętami, które już na pierwszy rzut oka wyglądają bardzo egzotycznie. Mają delikatnie zaokrągloną głowę, z szeroko rozstawionymi, dosyć szerokimi uszami. Hipnotyzujące spojrzenie ich oczu – zwykle niebieskich – sprawia, że możesz na nie patrzeć godzinami. Mają muskularną, smukłą, wyważoną i zwartą sylwetkę ciała. Jeśli chodzi o szatę tych kotów, ich sierść jest krótka i jedwabista w dotyku. Maska oczy, nogi oraz ogon mają ciemniejszy odcień niż reszta ciała tonkijskiego kota. Występuje on w trzech różnych umaszczeniach:

• norka – o średnim natężeniu kontrastu pomiędzy ciemnym a jasnym futrem;
• colorpoint – syjamskie, najbardziej kontrastowe umaszczenie;
• solid – umaszczenie sobolowe, które jest najmniej kontrastowe.

Często występują oznaki w różnych kolorach – ciemnobrązowym, czekoladowym, niebieskim czy miodowym i platynowym, a także znaczenia pręgowane czy szylkretowe.

Kot tonkijski – charakter

Charakter tego czworonoga sprawia, że może on być najlepszym przyjacielem człowieka. Jest zwierzęciem niezwykle przyjacielskim, towarzyskim, który łaknie obecności człowieka w swoim otoczeniu. Okazuje mu czułość i chętnie mu towarzyszy. Z natury kot tonkijski jest ciekawski i cechuje się wysokim poziomem inteligencji, dlatego możesz z powodzeniem podjąć się jego szkolenia i nauki różnych sztuczek.

Co istotne, koty tonkijskie właściwie całkowicie pozbawione są agresji. Nawet w kontakcie z obcymi ludźmi nie przejawiają takich zachowań. Są mniej zaborcze i absorbujące w domu w porównaniu z kotami syjamskimi, od których pochodzą. Cechują się zrównoważonym charakterem. Szybko przywiązują się do opiekuna i nigdy nie są złośliwe. Lubią pieszczoty i przytulanie się. Nie wyróżniają tylko jednego z domowników, ale uczuciem obdarzają właściwie wszystkie osoby w domu.

Zdrowie tej rasy

Nie ma informacji na temat dziedzicznych, genetycznych chorób właściwych dla rasy kotów tonkijskich.Koniecznie zadbaj jednak o zdrowie swojego pupila i zaplanuj wraz z weterynarzem regularne szczepienia. Kocięta tonkijskie, tak jak i każde inne małe kotki, muszą przejść cykl odrobaczania, który należy później powtarzać co kilka miesięcy.

U niektórych osobników kotów tonkijskich występują skłonności do pewnych schorzeń, np.:

• Schorzenia dentystyczne spowodowane odkładaniem się kamienia nazębnego – problem ten pojawia się nawet u trzymiesięcznych kociąt tonkijskich, które zaczynają jeść stały pokarm, jeśli nie przyzwyczaisz ich od początku do czyszczenia zębów.
• Nieswoiste zapalenie jelit – w tym amyloidoza, która polega na depozycji białek w niektórych narządach, w tym głównie w wątrobie.

Kocięta tonkijskie mają tendencję do chorowania na infekcje górnych dróg oddechowych, ale z wiekiem z tego wyrastają. Żyją nawet do 16 lat.

Pielęgnacja rasy tonkijskiej

Z pielęgnacją kotów tonkijskich nie będziesz mieć niemal żadnego problemu. Ich krótką sierść wystarczy wyczesywać średnio raz w tygodniu, a nawet rzadziej.

Zadbaj o zdrowe żywienie swojego pupila. Zapewnij mu mokrą karmę dobrej jakości i dostosuj pokarm do wieku zwierzęcia, stanu zdrowia oraz aktywności.

Koty tonkijskie – hodowla

Obecnie w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie najczęściej krzyżuje się właśnie tę rasę. Hodowla takich czworonogów zwykle opiera się na przedstawicielach tej samej rasy, choć zdarza się też, że hodowcy wykorzystują dwie wyjściowe rasy dla stworzenia przedstawiciela kota tonkijskiego. Hodowla powinna zostać wpisana do Amerykańskiego Związku Hodowców Kotów Rasowych (CFA). Warto podkreślić, że podobnie jak większość organizacji felinologicznych na świecie, CFA uznała kota tonkijskiego za odrębną rasę. Niestety, nie zdecydowała się na to europejska FIFe, czyli Międzynarodowej Federacji Felinologicznej.

Cena za tonkijskiego kota

W Polsce istnieje możliwość kupna kota tonkijskiego. Cena za czworonoga z rodowodem nie jest niska i za kociaka należy zapłacić ok. 2500 zł.

Historia rasy

Jeśli chodzi o pochodzenie rasy kota tonkijskiego, to powstał on w wyniku skrzyżowania kota syjamskiego z kotem burmańskim. W jego wyglądzie i charakterze jest to wyraźnie widoczne.

Jednym z pierwszych przypadków wyhodowania kota tonkijskiego było podjęcie w tym zakresie wspólnych wysiłków przez niezależnych hodowców ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. Świadomie w latach 50. XX wieku połączyli oni ze sobą kota burmańskiego z syjamskim, by stworzyć nową rasę. Dopiero mniej więcej dekadę później wzrosła popularność tychże mieszańców, kiedy w latach 60. pojawiły się już oficjalnie jako koty tonkijskie. Udokumentowane źródła pokazują jednak, że pierwsze krzyżówki kota syjamskiego i burmańskiego urodziły się już w latach 30. XX wieku. Za protoplastkę rasy uważana jest kotka o imieniu Wong Mau, która zapoczątkowała również rasę współczesnych kotów burmańskich.

Dla kogo ten kot będzie dobrym towarzystwem?

Kocięta tonkijskie są aktywne i czasem niesforne. Z wiekiem ich zamiłowanie do zabaw i głośnego zachowania nie mija, dlatego przy trzymaniu takiego mruczka w mieszkaniu w bloku, przy cienkich ścianach pomiędzy kolejnymi lokalami, ich miauczenie może być uciążliwe dla sąsiadów.

Jeśli zatem wiesz, że często nie będzie cię w domu, ani nikt z domowników nie będzie w stanie dotrzymać towarzystwa kotu, wybierz inną rasę.

Zarówno kocięta, jak i dorosłe koty tej właśnie rasy będą wiernym przyjacielem każdego człowieka. Jeśli masz w domu dzieci, kot tonkijski chętnie będzie włączał się do ich zabawy. Częste wizyty gości nie są dla niego żadnym problemem, z uwagi na jego towarzyskość. Można go hodować wraz z innymi przedstawicielami tego samego gatunku.

Kot tonkijski raczej nie powinien zniszczyć domowych sprzętów czy mebli. Jest zręczny, a smukła budowa ciała powoduje, że niczym cyrkowiec chodzi pomiędzy tym, co stoi na blatach i komodach. Koty te nie mają problemu z podróżami – zapakuj swojego mruczka do transportera, przypnij w samochodzie i jedź z nim na wakacje. Możesz nawet nauczyć swojego pupila chodzenia na smyczy.

Ciekawostki

Z uwagi na to, że tonkijski kot jest bardzo ufny wobec innych ludzi i się ich nie boi, nie nadaje się do trzymania na podwórku czy jako czworonóg wychodzący. Łatwo bowiem zadomowi się gdzie indziej.

Istnieją dwie odmiany kotów tonkijskich – hodowla amerykańska, charakteryzująca się krępą sylwetką, z niedużymi uszami i płaską częścią twarzową, oraz hodowla angielska, ze smuklejszą sylwetką, większymi uszami i bardziej wydłużoną głową.

Rasa ragamuffin cechuje się długą, obfitą sierścią, a przy tym zwierzęta te są niezwykle przyjacielskie. Ragamuffin pochodzi od kotów ragdoll. Sprawdź, czy w twoim przypadku adopcja takiego czworonoga będzie dobrą decyzją.

Wygląd kota rasy ragamuffin

Z wyglądu ragamuffin jest kotem dużym, włochatym, mającym muskularną budowę ciała. Gęsta, półdługa sierść nie tylko wizualnie wygląda na puszystą, ale rzeczywiście jest gęsta.

Dorosłe czworonogi ragamuffin osiągają wagę od 4 do 10 kg. Kotki są mniejsze od kotów – ważą od 4 do 7,5 kg, a samce nawet do 10 kg. Mają rozbudowaną klatkę piersiową, krótką, szeroką szyję i silne barki. Ich uszy są zaokrąglone na końcach, gdzie występuje wyraźna kępka futra. Głowa ragamuffina jest duża, okrągła, a oczy mają kształt włoskich orzechów – każdy ich kolor jest dopuszczalny we wzorcu rasy ragamuffin. Kot ten może mieć maść w każdej barwie i wzorze.

Charakter rasy

Ragamuffin to kot o łagodnym, przyjaznym usposobieniu, który sprawdza się doskonale jako domowy pupil. Wszystko przez to, że dobrze czuje się w towarzystwie człowieka i szybko się do niego przywiązuje. Cechą jego charakteru jest duża ufność, która powoduje, że kot ten nie powinien być „wychodzący”, ponieważ mógłby bez problemu zaadaptować się w nowym domu. Z drugiej strony miej świadomość, że ragamuffin źle znosi przedłużającą się samotność.

Kot tej rasy jest obdarzony wysokim poziomem inteligencji. Lubi bawić się z domownikami, jak i całkiem obcymi ludźmi. Łaknie kontaktu z ludźmi, dlatego często doprasza się o pieszczoty czy zabawę.

Ragamuffin – zdrowie

Zasadniczo przedstawiciele rasy kotów ragamuffin nie chorują i nie mają obciążeń genetycznych. Uważać musisz jedynie na prawidłową dietę swojego pupila. Kot ten ma bowiem silne tendencje do tycia. Jeśli będzie przekarmiany, wówczas może nabawić się problemów z układem ruchu. Ragamuffin jest długowieczną rasą kotów. Jej przedstawiciele dożywają bowiem 12–16 lat.

Jak pielęgnować tę rasę?

Jeśli zdecydujesz się na adopcję ragamuffina, licz się z tym, że jego gęsta sierść powinna być regularnie, raz w tygodniu wyczesywana, ponieważ może się filcować. W ramach pielęgnacji swojego pupila kontroluj stan jego uszu i pazurów.

Ragamuffin – hodowla

Przy rozwijaniu hodowli kotów rasy ragamuffin, do rozrodu należy dopuszczać wyłącznie osobniki z negatywnym wynikiem testu na wielotorbielowatość nerek oraz na kardiomiopatię przerostową.

Jeśli poszukujesz hodowli ragamuffinów, z której zechcesz kupić zwierzę tej rasy, pamiętaj o jej gruntownym sprawdzeniu. Kot nie powinien być wydany wcześniej niż w wieku 8 tygodni, po obowiązkowych szczepieniach czy odrobaczeniu. Powinien mieć też metryczkę lub rodowód.

Najwięcej hodowli kotów tej rasy znajduje się na terenie Stanów Zjednoczonych.

Cena przedstawiciela rasy ragamuffin

W Polsce najpewniej napotkasz problem z tym, by kupić ragamuffina z oficjalnie prowadzonej, certyfikowanej hodowli, ponieważ niewielu hodowców z naszego kraju specjalizuje się w takiej rasie. Jeśli chodzi o koszt zakupu, cena wynosi od 700 zł do 1500 zł. Lepiej nie oszczędzaj na zakupie tego czworonoga, ponieważ możesz stać się ofiarą pseudo hodowców.

Historia rasy

Rasa ragamuffin pochodzi od ragdolli, które stworzyła na początku lat 60. XX wieku Anna Baker. Wówczas zastrzegła ona wyhodowaną rasę. Od tego czasu można używać nazwy „ragdoll” wyłącznie w stosunku do kotów pochodzących z hodowli zarejestrowanych w International Ragdoll Cat Association.

W latach 70. i 90. tego samego stulecia część hodowców wyłamała się natomiast z tej organizacji, z uwagi na bardzo restrykcyjne podejście do hodowli. Z tego powodu kolejne koty, spełniające wiele założeń właściwych dla rasy ragdoll, zaczęto nazywać „ragamuffin”.

Podczas hodowania kotów kolejni hodowcy krzyżowali przedstawicieli tej rasy z kotami perskimi, domowymi długowłosymi oraz himalajskimi. Dlatego dziś porównanie pomiędzy ragamuffinem a ragdollem wskazuje na to, że mają one zupełnie inną budowę ciała.

Jako odrębna rasa kotów ragamuffin została zarejestrowana w 1994 roku. Uznawana jest przez takie organizacje jak ACFA, UFO, CFF oraz ICE. Natomiast FIFe nie uznaje jej do dziś.

Kto będzie dobrym opiekunem ragamuffina?

Rasa ragamuffin jest na tyle przyjazna i towarzyska, że może być zaadaptowana właściwie przez każdego. Kot ragamuffin dobrze czuje się w domu czy w mieszkaniu blokowym. Jest ufny, ale nie znosi samotności, dlatego jeśli wiesz, że będziesz musiał zostawiać go na dłużej samego, lepiej zdecyduj się na inną rasę. Kot ten dobrze będzie się adaptował w domu, w którym są dzieci. Może być dla nich świetnym towarzyszem zabaw. Uwielbia pieszczoty, a czasem wręcz zachowuje się jak pies – witając np. swojego właściciela w drzwiach, kiedy ten wraca do domu. Możesz bez większych problemów nauczyć swojego kota chodzenia przy nodze na smyczy i wykonywania prostych sztuczek. Ragamuffin prawie nigdy nie przejawia agresywnych zachowań, dlatego bez obaw można go pozostawić w towarzystwie dzieci.

Ragamuffin to kot o psim charakterze – w wielu sytuacjach zachowuje się jak taki czworonóg, szybko się uczy chodzenia na smyczy czy robienia sztuczek. Jeśli masz w domu dzieci, może okazać się dla nich wspaniałym towarzyszem zabaw.

Każdy kot wygląda podobnie – cztery łapy, sterczące uszy, trójkątny pyszczek i długi ogon. Jednak nie u wszystkich czworonogów jest to takie oczywiste. Rasa kotów manx przeczy tej charakterystyce. To zwierzęta bez ogona, które swoim chodem przywodzą na myśl króliki.

Manks – wygląd

Tym, co w szczególności rzuca się w oczy u przedstawicieli rasy manx, jest brak ogona lub jedynie szczątkowy, bardzo krótki ogonek o długości 3–4 cm. Koty bez ogonów są średniej wielkości – samce w kłębie dorastają do 38 cm, a kotki zaledwie do 33 cm. Ich waga też jest niewielka – dorosłe koty ważą maksymalnie 5,5 kg, a samice – 4,5 kg.

Jeśli chodzi o inne cechy tej rasy, koty manx mają niewielkie uszy, szczupłą, muskularną budowę ciała i futro o krótkim lub długim włosiu. Jest ono dwuwarstwowe, z podszerstkiem i dłuższym włosem okrywowym. Dopuszczalne są różne rodzaje umaszczenia, ale bardzo rzadko możesz spotkać kota manx w całości białego. Kolory oczu tych czworonogów są podobne do barwy szaty.

Z uwagi na długość szczątkowego ogona kotów manx można wyróżnić kilka odmian tej rasy:

• riser – ogon ma postać króciutkiego wyrostka;
• rumpy – koty bez ogona;
• longie – długi ogon, normalnej długości, dlatego trudno tu mówić o charakterystycznej cesze tej rasy,
• stumpy – ogon szczątkowy, o długości 3–4 cm.

W przypadku kotów rasy manx widoczna jest dysproporcja pomiędzy długością łap. Przednie są nieco krótsze, a tylne bardziej przykurczone. Przypomina to nieco budowę ciała królików. W pozycji siedzącej koty manx mają na grzbiecie garb, który tworzy się samoistnie na skutek przykrótkich przednich łapek.

Charakter kota manx

Pod względem charakteru manx są bardzo przyjazne, otwarte i towarzyskie. Lgną do ludzi i są do nich pozytywnie nastawione. Nie mają problemu z zamieszkaniem w domu wraz z innymi zwierzętami. Mogą z powodzeniem stać się najlepszym przyjacielem w rodzinie, choć wiedz również, że zwykle koty tej rasy wybierają jednego człowieka, któremu są posłuszne i najbardziej oddane. Niekoniecznie będzie to jednak głowa rodziny.

Pod względem temperamentu kot manx wykazuje się daleko idącym zrównoważeniem i łagodnością. Jest wierny swojemu panu. Obdarzony został przez naturę wysoką inteligencją, dlatego łatwo uczy się nowych rzeczy. Jest ciekawski i wszędzie tam, gdzie nie zawsze powinien.

Brak ogona u kotów manx nie pozostaje bez znaczenia dla ich zdrowia. U innych ras czworonogów jest to narząd pozwalający na utrzymanie równowagi. Jeśli po obu rodzicach kocię dziedziczy gen odpowiadający za brak ogona, może nie dożyć nawet dorosłości czy umrzeć zaraz po urodzeniu.

Mutacja genów obserwowana u kotów bez ogona powoduje, że mają one skrócony kręgosłup. Do innych wad zdrowotnych charakterystycznych dla kotów manks, zalicza się:

• wady okrężnicy;
• wady jelit;
• uszkodzenie rdzenia kręgowego;
•  częściowy paraliż;
• wypadanie odbytu;
• rozszczep kręgosłupa;
• problemy w obrębie układu nerwowego.

Problemy zdrowotne tej rasy ujawniają się bardzo wcześnie, bo już w okolicach 4. miesiąca życia. Aby kot rasy manx dobrze się rozwijał i nie chorował, zapewnij mu zbilansowaną dietę. Aktywny, młody czworonóg potrzebuje posiłków bardziej kalorycznych niż senior.

Wszystkie koty bez ogona lub ze skróconym, szczątkowym ogonem są heterozygotami, co oznacza, że mają jeden gen zmutowany i jeden normalny.

Pielęgnacja rasy

Jeśli staniesz się właścicielem kota manx o długiej sierści, będziesz musiał poświęcić więcej czasu na jego wyczesywanie. Nie jest to jednak bardzo uciążliwe – wystarczy przez kilka minut kilka razy w tygodniu czesać czworonoga, by utrzymać jego szatę w doskonałej kondycji.

Od czasu do czasu warto wykąpać swojego pupila. Musisz pamiętać o konieczności sprawdzania, jak wyglądają jego uszy i oczy i czyścić je, jeśli zajdzie taka potrzeba. Jeśli czworonóg nie wychodzi na zewnątrz i nie ma okazji zdzierać pazurów np. na drzewach, a nie korzysta też z drapaka, pamiętaj o ich obcinaniu. W przeciwnym wypadku mogą one się zawijać, co będzie dla kota bolesne.

Kot manx – hodowla

Pierwszy klub miłośników rasy kotów manx powstał w 1901 roku. Zbiegło się to również w czasie z okresem, gdy zwierzęta te zaczęły pojawiać się nie tylko na Wyspie Man, ale i w innych częściach świata, również na terenie Stanów Zjednoczonych.

Obecnie na świecie niewielu jest przedstawicieli rasy manx. Odpowiedzialni hodowcy ostrożnie krzyżują kolejne osobniki i czekają z wydaniem kociąt do nowych rodzin aż do 4. miesiąca życia, by zobaczyć, czy nie występują u nich poważne problemy zdrowotne, które drastycznie mogłyby skrócić życie.

Rasa manks hodowana jest najczęściej w Wielkiej Brytanii, w Stanach Zjednoczonych, we Francji, Japonii i w krajach skandynawskich. FIFe uznało tę odmianę kotów dopiero w 2006 roku.

Kota manx – cena

Z racji tego, że rasa kotów manx jest bardzo trudno dostępna, przekłada się to na wysoki koszt zakupu tych zwierząt. Ile trzeba zapłacić za jej przedstawiciela? Za granicą jest to koszt 400 do 1000 euro.

Historia rasy

Koty rasy manx pochodzą z wyspy Man, która zlokalizowana jest pomiędzy Irlandią i Anglią, dokładnie na Morzu Irlandzkim. Zgodnie z historią tych zwierząt, koty manks powstały w wyniku ingerencji kotów domowych, które przybyły na wyspę wraz z osadnikami. Trudno jednak wskazać konkretny moment w historii, który zapoczątkowałby rasę kotów bez ogona.

Można jedynie przypuszczać, że wśród przodków tych zwierząt były czworonogi, które także nie miały ogonów.

Jedna z hipotez głosi, że kot domowy został skrzyżowany z królikami, w wyniku czego potomkowie takiego zabiegu zostali pozbawieni ogonów. Wielu ekspertów nie daje jednak temu wiary. Wysuwają oni inną teorię – prawdopodobnie szczątkowy ogon kotów manx wynika z mutacji genetycznej.

Dla kogo ten kot będzie dobrym towarzyszem?

Jeśli szukasz czworonoga, którego będziesz mógł obdarzyć uczuciem, wybierz kota manx, ponieważ wyjątkowo uwielbia on pieszczoty. Może być hodowany w domu, w którym są małe dzieci, ponieważ zachowuje się w stosunku do nich poprawnie i nie wykazuje agresji. Może z powodzeniem bawić się z małymi domownikami.

Koty manks znane są ze swojego zamiłowania do aktywności fizycznej, choć jedynie w okresie pierwszych lat życia, dlatego jeśli prowadzisz stacjonarny tryb życia, lepiej przemyśl adopcję tych zwierząt. Najlepiej, by w zabawach z tym czworonogiem udział wziął również właściciel. Kot manx może ci towarzyszyć krok w krok w codziennych, domowych obowiązkach. Lubi się wspinać, dlatego uważaj na swoje meble czy wiszące zasłony i firanki.

Ciekawostki

Legenda głosi, że właścicielem kota manx był sam król Edward VIII Windsor, aktywnie biorący udział w zajmowaniu się przedstawicielami tych czworonogów. Na pamiątkę rasy kotów manx w 1988 roku Wyspa Man wydała monetę z wizerunkiem tego zwierzęcia.

Kot manx nie boi się wody – większość osobników tej rasy wręcz ją lubi. Co ciekawe, niektórzy porównują sposób poruszania się kotów manx z króliczym chodem.

Najczęściej zadawane pytania

Ile kosztuje kot manx?

Ze względu na jego małą popularność w Polsce, kota manx kupuje się zazwyczaj w zagranicznych hodowlach, gdzie kosztuje on od 400 do 1000 euro. 

Co wyróżnia kota manx?

Kota manx wyróżnia brak ogona, więc zaledwie jego krótki kikut.

Jak wygląda kot manx?

Kot manx ma dość umięśnioną sylwetkę i podwójną warstwę futra w różnych kolorach. Charakteryzuje je brak ogona lub jego kikut.

Na świecie istnieje niewiele kotów o tak szczególnym wyglądzie jak przedstawiciele rasy kinkalow. To rasa karłowata, o aksamitnej sierści z zakręconymi do tyłu uszami. Jaki jest jej charakter i wymagania bytowe?

Wygląd czworonoga rasy kinkalow

Dominującą cechą u przedstawicieli rasy kotów kinkalow jest karłowatość i znaczne skrócenie kończyn. Cecha ta wynika z mutacji genowej, której wynikiem jest występowanie u nich hipochondroplazji lub pseudoachondroplazji.

Ponadto od czworonogów rasy amerykański curl koty kinkalow zaczerpnęły zakręcone uszy, które dodają im uroku. Ich ciało i głowa są muskularne i masywne, a w literaturze opisywane są jako sylwetka w kształcie tygrysa. Koty te mają długi ogon oraz krótką lub długą sierść, która występuje w różnych wersjach umaszczenia:

• perkal;
• szylkret;
• mora.

Najczęściej spotykane kolory to z kolei szary, kremowy, czarny i pomarańczowy. Sierść osobników rasy kinkalow jest aksamitna, miękka w dotyku i błyszcząca. Wygląda, jakby była idealnie gładka.

Kinkalow – jaki ma charakter?

Koty kinkalow są bardzo towarzyskie i chętnie przebywają z ludźmi. Lubią się przytulać i poddawać pieszczotom, a przy tym są czułe i lojalne. To karłowate czworonogi z wielką osobowością. Lubią się bawić, biegać i uczyć się nowych rzeczy, czemu sprzyja ich wrodzona inteligencja. Warto, byś zapewnił im stymulację umysłową, by jeszcze lepiej się rozwijały. Niewykluczone, że twój kinkalow na wzór psa nauczy się aportowania, jeśli będziesz z nim odpowiednio ćwiczył.

Zdrowie kotów kinkalow

Rasa kotów kinkalow nie ma żadnych typowych dla niej chorób czy obciążeń genetycznych, które mogłyby powodować choroby. Czworonogi te zwykle żyją ponad 15 lat. Problemy zdrowotne, które mogą się u nich pojawić, wynikają najczęściej z podeszłego wieku.

Z uwagi na fakt, że rasa kinkalow powstała w wyniku wystąpienia określonej mutacji genów, wpływa to ujemnie na chrząstkę. U kotów występuje niekiedy jej defekt obniżający kondycję stawów. Może to doprowadzić do wystąpienia choroby zwyrodnieniowej, powodującej ich zesztywnienie i zespolenie kości, problemy z poruszaniem się, aż w końcu całkowicie unieruchomienie.

Kot kinkalow – jak go pielęgnować?

W przypadku przedstawicieli rasy kinkalow z zabiegami pielęgnacyjnymi nie powinieneś mieć właściwie żadnych problemów. Musisz jedynie pamiętać o solidnym szczotkowaniu ich sierści mniej więcej raz w tygodniu. Potrzebują regularnego przycinania pazurów i czyszczenia uszu.

Hodowla

Kinkalow jest wynikiem skrzyżowania ze sobą kota munchkin oraz przedstawiciela rasy amerykański curl. Można uznać go zatem za rasę hybrydową, egzotyczną, która hodowana jest niezwykle rzadko. Charakteryzuje się krótkimi kończynami, takimi jak u munchkina, oraz zawiniętymi uszami, jak u amerykańskiego curla. 

Ile kosztuje kinkalow?

Z uwagi na fakt, że rasa tych kotów jest bardzo rzadko spotykana i mało która hodowla się w niej specjalizuje, za kota z rodowodem trzeba zapłacić nawet 4,5–5 tys. zł.

Historia rasy

Rasa kinkalow powstała za sprawą hodowcy pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych, Terri Harris. W połowie lat 90. XX wieku eksperymentowała ona z rasami munchkin i american curl, w wyniku czego powstał kot karłowaty. Nowa rasa charakteryzowała się krótkimi nogami i zawiniętymi uszami. Od tego czasu rasa kinkalow została uznana za eksperymentalną przez stowarzyszenie Dwarf Cat Association oraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Kotów (TICA).

Kinaklow – jakiego opiekuna potrzebuje?

Przedstawiciele kotów tej rasy mogą zamieszkać w domu, w którym są dzieci, a także i tam, gdzie są już inni pupile. Dobrze dogadują się z czworonogami, np. psami.

Kocięta rasy kinkalow rodzą się na ogół z prostymi uszami, ale mniej więcej po półtora tygodnia życia zaczynają się one powoli zawijać, nadając zwierzętom, właściwego dla tej rasy, uroczego wyglądu. Jeśli zdecydujesz się na zakup takiego pupila, zyskasz w domu wspaniałego, inteligentnego przyjaciela.

Źródło zdjęcia: Kimriti via Wikipedia, CC BY-SA 3.0

Cechą charakterystyczną przypisywaną kotom sfinksom jest brak owłosienia. Łyse czworonogi nie mają sierści w wyniku mutacji genetycznej. Dla kogo są one przeznaczone? Być może kot sfinks doński będzie najlepszym przyjacielem właśnie dla ciebie?

Kot sfinks doński – wygląd 

Z pewnością najbardziej wyrazistą cechą w wyglądzie dońskiego sfinksa jest to, że nie ma on włosów. Łyse koty sfinks zaliczane są do grupy czworonogów średniej wielkości. Mają umiarkowaną muskulaturę ciała i lekko wydłużoną sylwetkę. Ważą w granicach 3–4 kilogramów. Ich głowa ma kształt klina z wyraźnie zaznaczonymi kośćmi policzkowymi. Tak samo mocno zarysowane są brwi tego zwierzęcia. Czoło dońskiego sfinksa jest pokryte zmarszczkami, jakby przez cały czas wyrażał zdziwienie. Lekko skośne oczy kota mają kształt migdałów, a we wzorcu rasy dozwolone są ich wszystkie kolory.

Łyse koty sfinks nie mają sierści, przez co ich uszy mogą wydawać się bardzo duże. Są szeroko rozstawione i mają zaokrąglone końce. Słusznie możesz odnieść wrażenie, że stanowią one niejako przedłużenie głowy kota.

Ogon sfinksa dońskiego jest prosty, dosyć długi i zaokrąglony na końcu. Fascynująca jest skóra pokrywająca ciało tego czworonoga. Jest ona brązowo-różowa, elastyczna, ale z licznymi zmarszczkami, które zaznaczają się na głowie, szyi, tułowiu i kończynach.

Charakter sfinksa dońskiego

Kot ten przy pierwszym spotkaniu sprawia wrażenie oziębłego, jednak jest to jedynie pozór. To czworonóg, który bardzo przywiązuje się do właściciela i obdarza go miłością. Doński sfinks ma wesołe usposobienie, jest łagodny i uczuciowy. Do innych ludzi i zwierząt odnosi się niezwykle przyjaźnie. Lubi przesiadywać na kolanach, ale niekoniecznie chce być nadmiernie głaskany.

Temperament dońskiego sfinksa jest zrównoważony i umiarkowany. Nie przejawia zachowań agresywnych. To czworonóg, który lubi, kiedy inni okazują mu zainteresowanie i sam jest ciekawy wszystkiego wokół.

Czy to zdrowa rasa?

Powszechnie uważa się, że łyse koty sfinks są chorowite. Tymczasem nie chorują one częściej niż przedstawiciele innych ras. Z pewnością wymagają tego, by odpowiednio zadbać o ich higienę, ponieważ w przeciwnym wypadku rzeczywiście mogą zapaść np. na choroby oczu, uszu czy schorzenia dermatologiczne.

Jak pielęgnować kota sfinksa?

Fakt, że łyse koty sfinks nie mają sierści, wcale nie powoduje, że ich pielęgnacja sprowadza się jedynie do przycinania pazurów. Jest niestety wręcz przeciwnie. Musisz wiedzieć, że sfinks doński wymaga kąpieli – przynajmniej raz w tygodniu powinieneś go umyć z wykorzystaniem odpowiedniego szamponu dla przedstawicieli rasy łysych kotów.

Cenną informacją jest to, że u innych ras sierść stanowi barierę przed zakażeniami, także uszu, natomiast u sfinksów dońskich taką funkcję przejmuje woskowina, dlatego nie czyść uszu swojego pupila zbyt intensywnie.

Podczas okresowego przycinania pazurów kota sfinksa dońskiego możesz zauważyć ciemniejsze plamy wokół nich. To najprawdopodobniej wydzielina gruczołów łojowych, która przy kontakcie z powietrzem ciemnieje. Wyczyść pazury raz na dwa tygodnie, by zachować je w odpowiednim stanie.

W przypadku sfinksa dońskiego należy bezwzględnie przestrzegać terminów szczepień ochronnych i odrobaczania.

Sfinks doński – hodowla

Hodowcy łysych kotów muszą mieć ogromną wiedzę na temat tej szczególnej rasy. Hodowla tych czworonogów nie należy do najprostszych. Wszystko przez to, że u nowonarodzonych kociąt występuje duża śmiertelność.

Sfinks doński – cena

Jeśli chcesz kupić takiego kota, hodowla z certyfikatem będzie najlepszym miejscem. Niestety, musisz liczyć się z tym, że musisz sporo zapłacisz za przedstawiciela rasy sfinks doński. Cena wynosi od 2000 do 5000 zł.

Historia rasy

Skąd wzięły się łyse koty? Która z ras była dla nich protoplastą? Bezwłose czworonogi budzą wiele emocji u ludzi. Pojawiają się nawet tak fantastyczne teorie, że zwierzęta te pochodzą kosmosu i zostały zesłane na Ziemię przez kosmitów. Nie brakuje też sugestii, że są one wynikiem wynaturzenia.

Tymczasem twarde dane pokazują, że hodowla tych czworonogów rozpoczęła się stosunkowo niedawno, ponieważ w połowie lat 60. XX wieku w Kanadzie, w prowincji Ontario. Tak naprawdę łyse koty sfinks powstały przypadkowo. Był to miot domowych kociąt z mutacją genetyczną, która pozbawiła je sierści.

Kilku przedstawicieli tej wyjątkowej rasy dotarło do Stanów Zjednoczonych, gdzie zapoczątkowano hodowlę czworonoga nazywanego sfinksem kanadyjskim. Natomiast w 1986 roku w Rostowie nad Donem odkryto populację kotów z nieznaną wcześniej mutacją. Zwierzęta te trafiły następnie do Rosji, gdzie hodowcy z Moskwy krzyżowali je z krótkowłosymi kotami europejskimi i syberyjskimi. W ten sposób powstały właściwie dwie rasy – kot sfinks doński i kanadyjski. Nie są one ze sobą spokrewnione, choć każda z nich nie ma owłosienia. Przeprowadzone badania wykazały, że za brak sierści u sfinksa dońskiego czy kanadyjskiego odpowiadają jednak różne geny.

Kto może zostać opiekunem sfinksa?

Kot doński sfinks dobrze czuje się w rodzinie, gdzie właściciel zapewnia mu zabawę, ruch i poświęca swój czas. Możesz go adoptować nawet, jeśli masz dzieci. Naucz je jednak najpierw, jak prawidłowo obchodzić się z kotem. Dla osób starszych energiczny sfinks doński nie jest najlepszym wyborem.

Jeśli masz już w domu kota, bez problemu możesz adoptować kota dońskiego sfinksa, ponieważ dobrze radzi on sobie w stadzie i towarzystwo innych zwierząt nie będzie dla niego żadnym problemem.

Osoby cierpiące na schorzenia reumatyczne czy osteoporozę nie tylko mogą zaprzyjaźnić się z dońskim sfinksem jako domowym pupilem, ale może on ulżyć im w cierpieniu, dzięki wygrzewaniu chorych miejsc. Ciało sfinksa dońskiego ma naturalną temperaturę ciała w okolicach 38,5 stopni Celsjusza.

Nie wszystkie osobniki będące przedstawicielami rasy łysych kotów sfinks doński są całkowicie pozbawione sierści. Na końcu ogona, na stopach i kufie może ona występować, ale będzie miała długość nie większą niż kilka milimetrów.

Kocięta sfinksów dońskich rodzą się już z otwartymi oczami lub szybko je otwierają – w kilka godzin po urodzeniu. Wówczas występują na ich ciele skręcone włosy. Wraz z upływem czasu owłosienie to jednak zanika.

Rasa kotów hawańskich cechuje się jednolitością kolorystyczną. Nie bez powodu mówi się o hawańskich kotach brązowych, ponieważ poza oczami są one w całości brązowe, łącznie z nosem czy wibrysami.

Jak wygląda kot hawański?

W ruchu i sylwetce tego czworonoga odnaleźć można wiele gracji i elegancji. Najważniejsze w opisie rasy jest to, że mają jednolicie brązową sierść w kolorze głębokiej czekolady lub mahoniu. Te krótkowłose zwierzęta mają równie charakterystyczną, wyraźnie zaznaczoną, nieco kwadratową kufę o dużym nosie. Widoczny jest także przełom czołowo-nosowy. Sama głowa kota hawańskiego jest zgrabna, raczej dłuższa niż szersza. Na tle brązowej sierści jeszcze lepiej widoczny jest głęboki, zielony kolor oczu tego kota w kształcie migdałów. Uszy hawańczyka są duże, długie i skierowane do przodu.

Jeśli chodzi o sylwetkę kota hawańskiego brązowego, to jest on czworonogiem średniej wielkości, o mocnej, zwartej budowie. Posiada muskularne ciało o długich kończynach i małych, okrągłych łapach z różowymi poduszeczkami. Ogon kota hawańskiego ma średnią długość i jest wąski na całej swojej długości.

Kotki hawańskie dorastają do 22–27 cm wysokości, a koty do 30 cm. Hawańczki ważą niewiele – kotka pomiędzy 2 a 3 kg, a koty – od 3 do 4 kg.

Jaki charakter cechuje tę rasę?

Koty hawańskie brązowe wykazują się wysokim poziomem inteligencji. Są ciekawskie, dlatego interesują się wszystkim wokół siebie. Posługują się swoimi łapami do badania przedmiotów, ale i do kontaktu z człowiekiem. Mają towarzyskie usposobienie, dlatego będą znakomitym pupilem dla całej rodziny. Jest to jednak to czworonóg, który sam sobie wybiera jednego pana, którego faworyzuje na tle innych domowników i obdarza wyróżniającym się uczuciem. W charakterystyce kota hawańskiego wyraźnie akcentowane jest emocjonalne podejście do właściciela.

Jeśli pozostawiasz kota w domu na dłuższy czas, samotność będzie mu mocno doskwierać. Niekiedy możesz spotkać się wówczas ze złośliwym, psotnym zachowaniem pupila. Może np. zacząć niszczyć rzeczy znajdujące się w domu.

Do dobrego samopoczucia kot hawański potrzebuje zabawy i aktywności, ale po spożytkowaniu energii będzie spokojny i dobrze ułożony. Chętnie usiądzie na kolanach swojego pana.

Czy koty hawańskie są zdrowe?

Koty hawańskie są długowieczne, ponieważ dożywają nawet 15–20 lat. Są odporne na różne choroby, ale wrażliwe na zimno. Lubią wygody i temperaturę pokojową. O ile dostają odpowiednią dla siebie karmę, nie będą przejawiały problemów z tyciem.

Nie odnotowano żadnych chorób dziedzicznych dla rasy kotów hawańskich brązowych, ale mogą one chorować na wszelkie dolegliwości właściwe dla innych ras.

Jak go pielęgnować?

Krótkie futro kota hawańskiego brązowego sprawia, że jego pielęgnacja nie nastręcza właścicielowi trudności. Wystarczy go wyczesywać raz na tydzień lub nawet rzadziej. Dla większego połysku włosia można polerować jego futro przy użyciu flanelowej ściereczki.

Kot hawański – hodowla

Najnowsza historia hodowli kotów hawańskich brązowych rozpoczyna się w połowie XX wieku. W Wielkiej Brytanii hodowcy powzięli za swój cel odtworzenie starej rasy. W programie hodowlanym wykorzystano wówczas koty syjamskie, orientalne, czarne koty domowe krótkowłose i rosyjskie niebieskie.

W rozwoju kotów hawańskich ważną rolę odegrali również hodowcy ze Stanów Zjednoczonych, którzy stworzyli rasę brązowych czworonogów typu amerykańskiego. Nieznacznie różnią się one od odmiany europejskiej, która cechuje się smuklejszą głową i krótszą sierścią.

W 1958 roku brytyjska organizacja felinologiczna GCCF zarejestrowała rasę kotów hawańskich brązowych pod nazwą Chestnut Foreign Shorthair, czyli kot kasztanowy krótkowłosy. W Europie znany jest szerzej jako kot hawański brązowy lub po prostu havana brown. Do Stanów Zjednoczonych rasa ta trafiła w 1976 roku.

Ile kosztuje ten czworonóg?

Cena kota z rodowodem TICA jest wysoka, ponieważ można go kupić tylko z hodowli w Stanach Zjednoczonych. W Polsce koty czekoladowe w typie orientalnym, spełniające wymagania standardu rasy kot hawański brązowy, kosztują od 1500 do 4000 zł.

Historia rasy

Specjaliści twierdzą, że koty hawańskie pochodzą z Tajlandii, a właściwie z Królestwa Syjamu, które niegdyś istniało na terenie zajmowanym dziś właśnie przez ten kraj. Taki czworonóg zaliczany jest do starych ras w typie orientalnym. Po raz pierwszy zwierzęta o czekoladowym umaszczeniu są wymieniane w materiałach źródłowych pochodzących z lat 90. XIX wieku. Nazywano je jednak wówczas zupełnie inaczej. Określane były jako górskie szwajcarskie koty lub po prostu koty brązowe.

Powstały one w wyniku skrzyżowania ze sobą domowych czarnych kotów z kotami syjamskimi o znaczeniach czekoladowych. Rasa czworonogów brązowych była bardzo rzadka i niemal zniknęła tuż po II wojnie światowej.

Hodowcy z Wielkiej Brytanii postanowili ją jednak odtworzyć. Pierwsze osobniki ze starej, reaktywowanej rasy urodziły się w 1952 roku. Protoplastą był kot havana brown o imieniu Elmtower Bronze Idol. Wiele dla rasy kotów hawańskich uczyniła baronowa Miranda Von Ullman, która pragnęłą czworonoga o czekoladowej maści. Po sprowadzeniu do Wielkiej Brytanii kotów burmskich, koty brązowe zyskały na popularności. Hodowcy uzyskiwali odpowiednie osobniki, bazując na krzyżówce syjamów o czekoladowych znaczeniach z innymi pupilami. W kilka lat później powstał Brytyjski Klub Kotów Syjamskich, akceptujący wyłącznie koty hawańczyki z zielonymi oczami.

Kot hawański brązowy – jakiego opiekuna potrzebuje?

Czy kot hawański jest odpowiednią rasą dla ciebie? To zależy od tego, jaki tryb życia prowadzisz. Jeśli jesteś podróżnikiem, a twój dom często stoi pusty, lepiej odpuść sobie zakup tej rasy. Domowa hodowla takiego czworonoga wymaga codziennego okazywania mu zainteresowania. Najlepiej więc kot hawański czuje się w domu z dziećmi czy z seniorami, kiedy zawsze ktoś jest na miejscu i może się nim zająć. Szczególnie ceni sobie spędzanie czasu w bliskości z człowiekiem. Nadaje się dla osób starszych, a także i tych, którzy rzadko wychodzą z domu.

Trzymanie w domu kota hawańskiego z psem dowolnej rasy nie jest to najlepszym pomysłem. Z drugiej strony koty te dobrze czują się w duecie z innymi przedstawicielami swojego gatunku lub kotem syjamskim czy orientalnym.

Pamiętaj, że kot hawański brązowy może być uciążliwy z uwagi na swoją dużą głośność. Doniośle miauczy i wydaje inne, mniej lub bardziej nieprzyjemne dźwięki, które określa się jako gadatliwość. Niektórym domownikom, a nawet sąsiadom może to niestety przeszkadzać. Nazwa „kot hawański” mogłaby wskazywać na to, że rasa ta pochodzi z Kuby, wprost z Hawany, jednak wcale tak nie jest. Zapoczątkowana została w Tajlandii, a określenie to powstało w nawiązaniu do specyficznego koloru, który twórcom rasy przywodził na myśl barwę cygar z Hawany. Z tego powodu czworonóg ten został nazwany kotem hawańskim brązowym.

Amerykański curl to specyficzna odmiana czworonogów, która powstała na skutek zbiegu okoliczności. Jedna kotka, która stała się „matką” tej rasy kotów amerykańskich, miała zabawnie wywinięte uszy, co przykuło uwagę hodowców.

Wygląd rasy kotów amerykańskich

Pod względem wyglądu american curl jest rasą kotów wyróżniającą się gęstą sierścią oraz niespotykanym wśród innych kształtem uszu. U amerykańskiego kota długowłosego mają one kształt przywodzący na myśl półksiężyce. Na dodatek są one wywinięte na zewnątrz. Ta nietypowa cecha wyglądu rasy kotów amerykańskich wynika ze spontanicznej mutacji genu, który wystąpił u pewnej kotki – protoplastki rasy american curl. W zależności od osobnika, kot amerykański curl może mieć uszy mniej lub bardziej wywinięte. Najbardziej pożądane są wygięte od 90 do 180 stopni względem pionu. We wzorcu tej rasy są dopuszczalne różne kolory umaszczenia, w tym:

• czarne;
• czekoladowe;
• białe;
• szare;
• rude.

Włosy kotów amerykańskich są krótkie lub długie, stąd też i rozróżnienie na kota amerykańskiego długowłosego i amerykańskiego curla krótkowłosego. Oczy tych czworonogów są niebieskie, zielone, żółte, a czasem nawet wielokolorowe. Przedstawiciele tej rasy mają długie, grube u nasady ogony, które zwężają się ku końcowi. Ponadto american curl to czworonogi średniej wielkości, które mają mocną, muskularną budowę ciała.

Dorosłe koty – samce rasy amerykański curl dorastają do 40 cm wysokości i ważą w granicach 3–5 kg. Kotki są mniejsze – dorastają do 35 cm w kłębie, a ich waga mieści się w przedziale od 2 do 3 kg.

American curl – charakter

Pod względem usposobienia koty american curl są bardzo przyjazne, radosne, lubią pieszczoty i towarzystwo człowieka. Serdeczne wobec właściciela, będą obdarzać go uczuciem i odwdzięczać się miłością za opiekę i pieszczoty. Koty rasy amerykańskiej curl są aktywne, dlatego wiedz, że powinieneś im zapewnić ruch i stymulację, aby rozwijały się prawidłowo. To inteligentna rasa kotów amerykańskich, która łatwo uczy się nowych sztuczek. Ma duże możliwości poznawcze i dobrze aklimatyzuje się w nowym miejscu.

Z natury kot amerykański długowłosy czy krótkowłosy rasy american curl nie jest strachliwy. Jeśli do domu przyjdzie ktoś obcy, raczej z zaciekawieniem będzie go obserwować.

Zdrowie kota amerykańskiego

Defekt genetyczny dotyczący zakrzywienia uszu kotów rasy amerykański curl nie powoduje żadnej większej predyspozycji osobników do chorób genetycznych. By utrzymać je w dobrej kondycji zdrowotnej, wystarczy odpowiednia pielęgnacja sierści, regularne wizyty u weterynarza, szczepienia i odrobaczanie.

Kot amerykański curl długowłosy żyje w granicach od 13 do 15 lat. Z uwagi na fakt, że osobniki tej rasy hodowane są w krzyżówce z kotami europejskimi, american curl to wyjątkowo zdrowe zwierzęta.

Jakie zabiegi pielęgnacyjne są konieczne?

Wbrew pozorom koty amerykańskie curl długowłose nie mają gęstego podszerstka, dlatego pielęgnacja ich futra jest bardzo prostym zadaniem. Sierść nie kołtuni się. W przypadku długowłosej odmiany american curl wystarczy czesać ją kilka razy w tygodniu, a krótkowłosą – raz na tydzień. Kot ten lubi wypoczywać w wysoko położonych miejscach, dlatego dobrze by było zorganizować dla niego specjalne kocie półki.

American curl – hodowla

Rasa kotów amerykańskich curl istnieje stosunkowo od niedawna. Hodowana jest ona na bazie spontanicznej mutacji genetycznej występującej u nierasowych czworonogów. American curl ma bogate dziedzictwo genetyczne, stąd też hodowcy mogą uzyskiwać osobniki krótko lub długowłose, o szacie w różnych kolorach i o różnych znaczeniach. Ich oczy także bywają mocno zróżnicowane.

Cena za kota amerykańskiego

Chcesz wiedzieć, ile kosztuje amerykański curl długowłosy? Cena takiego kota z renomowanej hodowli wynosi od 3200 zł do 4400 zł. Koszt ten jest różny w zależności od pochodzenia czworonoga, hodowli, wieku czy płci. Więcej niż amerykański curl krótkowłosy kosztują przedstawiciele rasy kot amerykański długowłosy.

Historia rasy

Rasy kotów amerykańskich są wynikiem krzyżówek, jakich dokonali w odpowiednim czasie hodowcy. Nie inaczej jest, jeśli chodzi o kota amerykańskiego długowłosego. Czworonóg ten pochodzi ze Stanów Zjednoczonych. Rasa amerykański curl długowłosy i krótkowłosy powstał na początku lat 80. XX wieku. Pewna kotka – przedstawicielka rasy zwykłych dachowców z Kalifornii – miała naturalnie wygięte uszy. Była przybłędą, którą przygarnęła para – Joe i Grace Ruga. Nazwali ją Shulamith. Kiedy miała kocięta, okazało się, że również i one mają mutację genów odpowiadającą za wywinięte uszy. Regularną hodowlę selektywną para rozpoczęła w 1983 roku.Dumni właściciele pokazali swoje czworonogi na wystawie w Palm Springs w 1985 roku.

Rasa wkrótce została zarejestrowana jako kot amerykański curl (american curl). Obecnie jest to rasa kotów amerykańskich ciesząca się wysoką popularnością na świecie.

Dla kogo american curl będzie najlepszym towarzyszem?

Kot amerykański curl dobrze czuje się w rodzinie, także i takiej, w której są dzieci. Pod nadzorem dorosłej osoby koty te mogą bawić się z pociechami – chodzi tu o to, byś nauczył je, jak obchodzić się ze zwierzęciem, by nie zrobić mu krzywdy.

Nawet jeśli często nie ma cię w domu, kot amerykański curl może być dobrym wyborem. Pomimo faktu, że jest to rasa towarzyskich czworonogów, można zaadaptować go do tego, by zostawał samodzielnie w domu. Warto wówczas, byś zapewnił swojemu pupilowi rasy american curl wiele zabawek i ciekawych drapaków, które zapełnią mu czas pozostawania bez domowników.

Dla osób starszych, które nie są aktywne i najczęściej siedzą po prostu na kanapie, kot amerykański curl nie będzie najlepszym towarzyszem, ponieważ rozpiera go energia i potrzebuje odpowiedniej stymulacji ze strony człowieka. Pomimo faktu, że kot amerykański curl ma urocze, zakrzywione uszy, to jako kocię mógł mieć je całkiem proste. Wszystko dlatego, że małżowina uszna tych czworonogów zaczyna się zawijać pod odpowiednim kątem między 4. a 7. dniem życia. Około 16. tygodnia zakrzywienie jest już docelowe i nie zmienia się u dorosłych kotów tej rasy.

Kudłaty kot z kręconymi włosami i niezwykle przyjaznym usposobieniem? To musi być przedstawiciel stosunkowo młodej rasy LaPerm. Hodowla takich czworonogów trwa dopiero od lat 80. XX wieku. Sprawdź, jaki mają charakter i skąd pochodzą?

Kot LaPerm – wygląd

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Kara Paul (@karapaulalways)

Cechą charakterystyczną, która odróżnia koty LaPerm od innych ras, jest ich wyjątkowa szata. Kręcone owłosienie stanowi wynik przypadkowej mutacji genetycznej. Spowodowała ona, że kot wygląda tak, jakby przeszedł zabieg trwałej ondulacji. Kręcona sierść jest unikalna na tle innych ras. To właśnie owłosienie, które luźno przylega do ciała kota LaPerm, nadaje mu lekko zmierzwiony wygląd.

Loki kotów LaPerm mogą być krótkie lub długie, lekko falowane, ale i bardzo mocno skręcone. Te ostatnie są najbardziej preferowane w całym wzorcu rasy. Za Lindą Koehl w jej obrębie wyróżnić można trzy typy sierści:

• LaPerm BC – born curled – kocięta rodzą się z kręconą szatą;
• LaPerm BS – born straight – kocięta rodzą się z prostymi włosami;
• LaPerm BB – born bold – kocięta rodzą się łyse, a sierść kręcona pojawia się u nich później.

Umaszczenie kota LaPerm długowłosego czy krótkowłosego, bo również takie dwie odmiany są dozwolone, może mieć dowolną kolorystykę.

Sylwetka kota LaPerm jest muskularna, ale szczupła. Samce z rodowodem ważą w granicach od 2,5 do 5 kg, a samice są nieco lżejsze. LaPerm zalicza się do ras średniej wielkości. W oczy rzucają się okrągłe łapy i bardzo puszysty ogon. Do tego należy wspomnieć o stosunkowo dużych i owłosionych niczym u rysia uszach. Uwagę przykuwają także oczy, ponieważ są lekko skośne, w kształcie migdałów i w różnych kolorach.

Charakter kota LaPerm

Pod względem usposobienia koty LaPerm są bardzo towarzyskie i przyjazne. Szybko i mocno przywiązują się do opiekuna, uczuciem odwdzięczając się za opiekę i pieszczoty. Uwielbiają się bawić i zwykle są pełne energii. Najchętniej przesiadują na kolanach ulubionego właściciela, domagając się pieszczot. Są ufne i nigdy nie wykazują agresji. Pozytywne nastawienie do ludzi kotów rasy LaPerm powoduje, że są one idealnymi domowymi pupilami.

Czy to zdrowa rasa?

Koty rasy LaPerm są odporne na wiele chorób i nie ma schorzeń, które byłyby dla nich najbardziej charakterystyczne. LaPerm może jednak cierpieć na schorzenia, które są właściwe dla każdego kota domowego, np. choroby górnych dróg oddechowych czy bakteryjne infekcje w obrębie przewody pokarmowego. Mogą chorować na świerzb, zapalenie dziąseł, wirusowe zapalenie nosa czy tchawicy.

Z tych powodów trzeba je regularnie szczepić, odrobaczać i pamiętać o kontrolnych wizytach u weterynarza.

LaPerm – pielęgnacja

W przypadku długowłosych kotów rasy LaPerm konieczne jest ich regularne wyczesywanie. W okresie letniego linienia należy wyczesywać nadmiar włosów z wykorzystaniem miękkiej szczotki. LaPerm lubi szczotkowanie, więc nie powinno być problemu z takimi zabiegami.

Podobnie jak w przypadku przedstawicieli innych kocich ras, LaPerm powinny mieć regularnie sprawdzany stan uszu, oczu i zębów.

LaPerm – hodowla

Stosunkowo niedawno zaczęto na świecie, głównie w USA, hodować koty rasy LaPerm. Niewielu hodowców specjalizuje się w tym kierunku. Hodowle z certyfikatami istnieją m.in. na terenie Wielkiej Brytanii, Niemiec, Rosji, Francji, Holandii. Entuzjaści rasy nie ustają w popularyzacji swoich ulubieńców.

Cena kota rasy LaPerm

Cena za kota z rodowodem z zagranicznej hodowli wynosi w granicach 600–1200 euro.

Historia rasy

Rasę kotów LaPerm długowłosych i krótkowłosych zawdzięczamy Lindzie Koehl mieszkającej w The Dalles w stanie Oregon w USA. W 1982 roku w jej gospodarstwie kotka urodziła miot składający się z sześciu kociąt. Była to samiczka domowa, która, jak się okazało, miała potomstwo różniące się od siebie. Jedno z kociąt było całkowicie łyse. Samica ta różniła się od pozostałych, domowych kociaków. Szukała bliskości człowieka i chętnie za nim podążała. Z czasem, około 8. tygodnia życia, kotka zaczęła mieć kręconą, miękką sierść. Wówczas pupilka Lindy Koehl zyskała miano „Curly”. Kiedy dorosła, kojarzyła się z samcami w gospodarstwie swojej właścicielki i przekazywała kolejnym kociętom swój zmutowany gen odpowiadający za niezwykłą sierść o kręconych włosach. Wszystkie pięć samców, które urodziła kotka Curly, było nagich przy urodzeniu, a później zyskało swoje charakterystyczne loki.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Anna Östring (@stjarnstrossels_katteri)

Ostatecznie za namową przyjaciela Linda Koehl pokazała swoją kotkę Curly i jej potomstwo, które od pewnego czasu było starannie kojarzone ze sobą na wystawie. Sędzina z The Cat Fanciers` Association, Kim Everett, była zachwycona nową rasą kotów o nazwie LaPerm. Ta ostatnia została zainspirowana amerykańskim wyrażeniem „perm”, co jest skrótem od zabiegu fryzjerskiego „Permament wave”, czyli trwała ondulacja.

W 2004 roku rasa hodowana przez Lindę Koehl ostatecznie została zaakceptowana przez The International Cat Association (TICA). Od 2015 roku uznawana jest też oficjalnie przez FIFe (Federation Internationale Feline).

LaPerm – kto może zostać jego opiekunem?

Mówi się, że kot rasy LaPerm jest kanapowcem – uwielbia wypoczynek, leniwe pieszczoty ze strony właściciela i spokojny sen na swoim posłaniu. Oprócz siedzenia na kolanach, koty LaPerm lubią się jednak bawić i wspinać. Są zwierzętami aktywnymi, które trzeba stymulować, by zdrowo się rozwijały. Wzmożone ćwiczenia fizyczne i zabawy trzeba zapewniać w szczególności młodym kotom tej rasy. Potrzebują i domagają się uwagi człowieka, dlatego pozostawianie ich samym sobie nie wchodzi w grę.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Marshie the LaPerm (@eointhemarshmallow)

Koty te nie znoszą samotności, dlatego jeśli nie możesz im zapewnić towarzystwa, lepiej zrezygnuj z rasy LaPerm. Możesz natomiast wprowadzić je do domu, w którym są dzieci czy zwierzęta domowe, nawet psy i koty innych ras. Zwykle LaPerm dobrze się ze wszystkimi dogadują.

W zależności od wieku kota rasy LaPerm i pory roku, jego sierść może się zmieniać. Przykładowo zimą gęstnieje, a u dorosłych przedstawicieli rasy pojawia się też specyficzny kołnierz na szyi. Wybierz kota LaPerm, jeśli szukasz spokojnego i wyjątkowo przyjacielskiego pupila.

Źródło zdjęcia: Bebopscrx via Wikipedia, CC BY-SA 3.0

Wyjątkowymi kotami są przedstawiciele rasy ocicat, których futro jest nakrapiane niczym szata lamparta lub innego, dzikiego czworonoga. Ten egzotyczny wygląd nie idzie jednak w parze z temperamentem tego zwierzęcia.

Jak wygląda ocicat?

Ocicat to rasa amerykańskich kotów krótkowłosych, które mają cętkowaną szatę, przez co przywodzą na myśl dzikie czworonogi. Zalicza się je do dużych kotów. Mają krępą, muskularną budowę ciała i krótką, choć gęstą sierść, o widocznym, satynowym połysku, który jedynie podkreśla ich cętki. Szata powinna ściśle przylegać do ciała. Występuje w aż sześciu podstawowych wersjach kolorystycznych: czekoladowej, brązowej, liliowej, płowej, niebieskiej i cynamonowej, ale zawsze ciemne cętki pozostają w tonacji dopasowanej do jaśniejszego tła.

Nazwa „ocicat” nie jest przypadkowa, ponieważ nawiązuje bezpośrednio do wyglądu przedstawicieli tej rasy. Koty te są podobne do ocelota. Hodowla ocicatów ma na celu stworzenie całkowicie domowego czworonoga o dzikim umaszczeniu.

Dorosłe koty tej rasy ważą od 4 do nawet 8 kg. Ich sylwetka jest smukła, a głowa ma kształt klina. Uszy ocicata są średniej wielkości, wysoko osadzone i dosyć szeroko rozmieszczone na głowie. Jego oczy mają kształt migdała i są dosyć duże – we wzorcu rasy dopuszczalne są w różnych kolorach, z wyjątkiem niebieskich tęczówek.

Ocicat – charakter

Za dzikim wyglądem tego czworonoga kryje się gorące serce i przyjazne usposobienie rasy. Charakter tych kotów jest określany jako łagodny, wesoły i towarzyski. To zwierzęta o średnim temperamencie, energiczne i zawsze chętne do zabawy. W kontakcie z człowiekiem okazują się bardzo lojalne. Szybko przywiązują się do swojego właściciela i chodzą za nim krok w krok, jednak dla osób obcych są nieufne i potrzebują znacznie więcej czasu, by ich zaakceptować. Nie jest to zwierzę konfliktowe.

Jest to kot ciekawski, cechujący się wysokim poziomem inteligencji, dlatego nie ma problemu z nauką nowych umiejętności czy reguł, jakie panują w twoim domu. Może czasami przejawiać uparte zachowania, ale jednocześnie chętnie podporządkowuje się swoim właścicielom.

Nie zmuszaj go do głaskania – nie lubi przesadnej czułości. Jeśli ma ochotę na pieszczoty, wskakuje na kolana i doprasza się o nie.

Zdrowie ocicat

Rasa ocicat jest generalnie zdrowa i nienarażona na występowanie zbyt wielu chorób genetycznych. Jeśli już koty te chorują, to najczęściej na zwyrodnienie siatkówki PRA (Progressive Retinal Atrophy), inaczej PRD (Progressive Retinal Degeneration). Rasa ocicat żyje od 13 do 17 lat.

Prosta pielęgnacja

Szata kotów ocicat nie jest kłopotliwa w pielęgnacji. Krótkowłose ocicat nie wymagają czesania poza okresem linienia. Jeśli chcesz pomóc swojemu kotu, to w czasie tym podawaj mu specjalną pastę, która rozpuści sierść połkniętą przez pupila. Regularnie powinieneś kontrolować stan uszu zwierzęcia i przycinać pazurki.

Kot ocicat – hodowla

Koty ocicat hodowane są głównie w Stanach Zjednoczonych. Hodowle dbają o to, by przy krzyżowaniu nie wykorzystywać kotów ze zwyrodnieniem siatkówki. Rodowodowe koty ocicat nie powinny być wydane do rodziny szybciej niż po osiągnięciu 8 tygodni życia.

Ile trzeba zapłacić?

W przypadku kota ocicat cena małego zwierzęcia będzie wynosiła 2000–2500 zł. Cena może być zróżnicowana pod względem, wieku, płci czy umaszczenia zwierzęcia.

Historia rasy

Pierwszy przedstawiciel rasy ocicat był wynikiem eksperymentu podjętego przez jedną z hodowli w 1964 roku. Hodowca próbował stworzyć kota syjamskiego, który będzie miał umaszczenie właściwe dla kota abisyńskiego, jednak w wyniku przypadku urodzone z tej krzyżówki kocie miało futro w kolorze kości słoniowej, ozdobione złotymi plamkami.

Rasa ocicat została uznana w Stanach Zjednoczonych w 1986 roku. Przyjęło ją Stowarzyszenie hodowców i miłośników kotów rasowych (WCF) oraz FIFe. W Polsce pierwsi przedstawiciele rasy ocicat pojawili się w 1997 roku.

Dla kogo jest ten kot?

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Urmas (@ociurmas)

Ocicat mogą mieszkać w domu wraz z innymi kotami lub psami. Nie znoszą one samotności i przystosowują się albo do stałego przebywania w mieszkaniu, albo do wychodzenia na zewnątrz. Nie lubią one, gdy zostawia się je same na długi czas, w izolacji od swojej człowieczej rodziny. Nadaje się do domów z dziećmi – towarzystwo dla pupila ocicata jest konieczne dla jego zdrowego rozwoju i wzrostu.

Ocicat nie jest zbyt hałaśliwy, a do szczęścia potrzebuje jedynie aktywności. To kot skoczny, z uwagi na swoje silne, umięśnione nogi. Samce rasy ocicat charakter mają bardziej przyjazny charakter i chętniej się przytulają czy dopraszają o pieszczoty właściciela. Kotki mają wrodzoną nieufność, w szczególności w kontakcie z osobami obcymi.

Źródło zdjęcia: ToB via Wikipedia, CC BY-SA 3.0

Cymric to rasa kota o skróconym naturalnie ogonie i długiej sierści. Kot ten charakteryzuje się łagodnym usposobieniem. Bardzo lubi ludzkie towarzystwo. Właśnie dzięki temu jest uznawany za odpowiedniego towarzysza dla miłośników kotów w każdym wieku.

Co istotne, koty tej rasy świetnie dogadują się z innymi zwierzętami, w tym psami. Nie musisz się martwić, że nowy domownik źle zareaguje na twoich pozostałych przyjaciół.

Cymric – jaki ma charakter?

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Tiny Tigers Rescue (@tinytigersrescuela)

Cymric to kot, który kocha zabawy. Jest odpowiednim kompanem dla dzieci, uwielbia także poznawać otaczający go świat. Dzięki wysokiemu poziomowi inteligencji bardzo szybko uczy się nowych umiejętności. Co ciekawe, cymric potrafi m.in. wydawać z siebie różne dźwięki. 

Koty tej rasy nie są agresywne czy buntownicze – wręcz przeciwnie. Są doceniane za spokojny i zrównoważony charakter. Cymric jest odpowiedni dla dzieci i dorosłych. Lubi zabawy, ale jednocześnie nie jest przesadnie aktywny. 

Szukasz grzecznego, ułożonego kota, który nie zniszczy twojego mieszkania? Wybierz cymrica!

Cymric – wygląd

Cymric to kot średniej wielkości, z krótkim grzbietem, głębokimi bokami i naturalnie skróconym ogonem. Charakterystyczny wygląd sprawia, że jego rozpoznanie nie sprawi ci większych problemów. 

Pamiętaj też, że niektóre z odmian rasy cymric są pozbawione ogonów! Co ciekawe, cymric to rasa, która nie zawsze posiada ogon – niektóre z odmian są go naturalnie pozbawione.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Sirpa Saari (@saarisirpa)

Co istotne, cymric ma długą sierść w rozmaitych umaszczeniach. To umożliwia ci wybranie kota, którego kolorystyka spodoba ci się najbardziej. W przypadku wielu innych ras tych poczciwych zwierząt jest to niemożliwe.

Wszystkie te cechy sprawiają, że cymric jest naprawdę uroczym stworzeniem. Wielu miłośników kotów wybiera właśnie je na swoich towarzyszy.

Cymric – ile waży kot?

Koty cymric należą do ras średniej wielkości. Ich masa wynosi zazwyczaj od 3,5 kg do nawet 6 kg.

Cymric – zdrowie

Posiadasz cymrica lub dopiero zamierzasz go kupić i właśnie przeszukujesz internet w poszukiwaniu informacji na temat tej rasy? Musisz wiedzieć, że koty te są sprzedawane dopiero po ukończeniu 4. miesiąca życia. 

Niestety, u młodszych osobników istnieje ryzyko pojawienia się wielu różnych dolegliwości. Należą do nich m.in.:

• zniekształcenie kręgosłupa, 
• częściowy paraliż, 
• wypadanie odbytu,
• problemy z układem nerwowym. 

Gdy kot ukończy 4. miesiąc życia i nie wystąpił żaden z powyższych problemów, oznacza to, że ryzyko zostało zażegnane. Właśnie dlatego nie powinieneś w ogóle rozważać zakupu z pseudohodowli czy od hodowcy, który oferuje zbyt młode kocięta!

Cymric – długość życia

Długość życia kotów rasy cymric nie odbiega od normy. Przedstawiciele tej rasy przeżywają od 8 do około 14 lat.

Cymric – pielęgnacja

Aby twój kot cymric był zawsze cały i zdrowy, koniecznie wyczesuj jego sierść. Jeśli to możliwe, rób to każdego dnia. Nie zapominaj od czasu do czasu smarować kota specjalną pastą odkłaczającą. Dzięki niej twój czworonożny przyjaciel zachowa piękną sierść, a ty zapobiegniesz pojawieniu się przykrych dolegliwości skórnych.

Pastę zakupisz w sklepach zoologicznych, także tych internetowych. Jej znalezienie nie sprawi ci problemów. 

Co więcej, musisz też regularnie kontrolować stan pazurów, oczu oraz uszu swojego kota. Jeśli zauważysz jakiekolwiek problemy, zgłoś się do weterynarza.

Nie zapominaj również o wyborze karmy wysokiej jakości. Unikaj tych z dodatkiem zbóż, dla kota najlepszym wyborem będą karmy wysokomięsne.

Cymric – kocięta

Jeśli chcesz przygarnąć młode kocięta cymric, to mamy dla bardzo złą wiadomość – możesz w ten sposób zaszkodzić sobie i swoim kotom! Kocięta cymric potrzebują przede wszystkim opieki matki, jej mleka oraz miłości. Właśnie dlatego pod żadnym pozorem nie wolno ich rozdzielać. 

Uważaj na pseudohodowle kota cymric!

Nie kupuj kota cymric z nielegalnego źródła oraz od osób, które nie mają pojęcia o hodowli kota cymric. W Polsce hodowle tej rasy są nieliczne. To sprawia, że wiele osób decyduje się na zakup zwierzęcia za granicą. 

Pamiętaj, że rasowe zwierzęta nie kosztują kilkuset złotych! Jeśli trafiłeś na taką ofertę, prawdopodobnie to pseudohodowla lub kot ma poważne problemy zdrowotne. W obu przypadkach zostaniesz oszukany i w najlepszym razie oszukany, w najgorszym – poniesiesz wysokie koszty leczenia kota.

Kot cymric – cena

Cena rasowego kota cymric wynosi od 2000 do nawet 5500 zł.

Czy kot cymric to dobry wybór?

Kot cymric będzie naprawdę odpowiednim towarzyszem, szczególnie jeśli masz dzieci. Przedstawiciele tej rasy charakteryzują się spokojnym charakterem i chętnie lgną do ludzi.

Pamiętaj jednak, aby nabyć kota, który skończył 4 miesiące. Pozwoli ci to uniknąć poważnych problemów w przyszłości!

Cena cymrica jest dość wysoka, ale ten kot jest jej wart. Dożywa nawet 14 lat, w tym czasie będąc świetnym codziennym towarzyszem.

Przed zakupem tego kota upewnij się jednak, że kupujesz go ze sprawdzonego źródła. 

Teraz kiedy posiadasz najważniejsze informacje o kocie cymricu, możesz przemyśleć wybór swojego przyszłego przyjaciela.

Kot amerykański szorstkowłosy – znany też jako amerykański wirehair, to krótkowłosy kot domowy, charakteryzujący się ciekawością, inteligencją oraz spokojem. Jeżeli ty także szukasz przyjaciela, który będzie ci towarzyszył w codziennych obowiązkach oraz uprzyjemniał ci dzień zabawą, koniecznie rozważ zakup amerykańskiego kota szorstkowłosego. 

Jednak zanim zaczniesz poszukiwać w internecie informacji, gdzie znajduje się najbliższa hodowla amerykańskiego wirehaira, przeczytaj ten artykuł. W ten sposób szybko dowiesz się, jaka powinna być dieta amerykańskiego kota szorstkowłosego, a także ile żyje zwierzę, jaki ma charakter i ile kosztuje.

Kot amerykański szorstkowłosy – charakter

Amerykański wirehair bardzo lubi siedzieć przy oknie i obserwować otoczenie znajdujące się za szybą. W ten sposób ogląda ptaki oraz inne zwierzęta. To zasługa faktu, że amerykański kot krótkowłosy ma bardzo silny instynkt łowiecki. Oznacza to, że wypuszczony na dwór może polować na myszy, ptaki i owady. 

Choć na co dzień te zwierzęta są bardzo spokojne, opanowane i prawie nieaktywne, tak na widok potencjalnej ofiary mogą uruchomić w sobie instynkt łowiecki. Zwróć na to uwagę i pilnuj, żeby twój młody amerykański wirehair nie uciekł ci, gdy zacznie ścigać mysz czy wróbla!

Amerykański wirehair – zabawy

W związku z tym, że kot amerykański szorstkowłosy ma instynkt łowiecki, uwielbia polować zarówno na mniejsze zwierzęta, jak i poruszające się przedmioty. I tak oto kot amerykański rasy wirehair może gonić kursor na ekranie twojego komputera, albo poruszającą się zabawkę dla kota. W tę ostatnią zdecydowanie powinieneś się zaopatrzyć jako właściciel amerykańskiego wirehaira. Jest to konieczne, aby kot rozwijał się prawidłowo. 

Poza tym kot amerykański szorstkowłosy jest bardzo spokojny i niezbyt aktywny – lubi ciszę i spokój, ale czasami lubi pobiegać po domu.

Amerykański wirehair dla dzieci

Kot amerykański szorstkowłosy bardzo łatwo zaprzyjaźnia się z ludźmi i innymi zwierzętami – nie tylko z kotami. Właśnie dlatego warto kupić go dla swoich dzieci jako zwierzę o przyjacielskim usposobieniu, spokojnym charakterze i dużej chęci do wspólnej zabawy. 

Należy jednak pamiętać, że amerykański wirehair – jak przystało na kota – jest bardzo niezależny. Oznacza to, że nie wolno go do niczego zmuszać (np. do zabawy), kiedy akurat nie ma na nią ochoty. 

Co ciekawe, amerykański wirehair pozwala się wychować! Wystarczy tylko trochę cierpliwości i stanowczości, aby kot wiedział, że nie wolno drapać, skakać itd.

Kot amerykański szorstkowłosy – uwagi

Amerykański wirehair bardzo łatwo się oswaja i przystosowuje do nowych warunków. Na co dzień jest niemal zauważalny. To rasa zwierząt spokojnych i cichych. Miauczą rzadko i cicho – przede wszystkim wtedy, gdy naprawdę tego potrzebują lub chcą coś zakomunikować. 

Co ciekawe, kot amerykański szorstkowłosy nie trzyma ludzi na dystans, ale jednocześnie nie jest natarczywy. Jeśli więc pracujesz zdalnie, z domu, taki zwierzak będzie dla ciebie idealnym pupilem. 

Jeżeli jednak często nie ma cię w domu całe dnie, nie decyduj się kota „jedynaka”! Dokup mu towarzysza lub towarzyszkę. Dzięki temu zwierzęta będą bawić się ze sobą, a znudzony i sfrustrowany samotny kot nie będzie np. niszczył mebli.

Kot amerykański krótkowłosy – wady i zalety tej rasy

Kot amerykański krótkowłosy ma zarówno wady, jak i zalety. Czytaj dalej, by dowiedzieć się więcej! Na podstawie tych informacji łatwiej będzie ci podjąć decyzję o ewentualnym kupnie lub adopcji takiego kota.

Kot amerykański szorstkowłosy – wady

Kot amerykański nie cieszy się w Polsce ogromną popularnością. Wiele osób wyszukuje zagraniczne hodowle kotów amerykańskich szorstkowłosych, jednak dla wielu miłośników kotów to nadal istotna przeszkoda.

Powinieneś też pamiętać, że amerykański wirehair naprawdę nie lubi samotności. W związku z tym powinieneś od razu nastawić się na kupno dwóch kotów, jeśli często nie ma cię w domu.

Amerykański wirehair – zalety

Kot amerykański szorstkowłosy posiada też naprawdę wiele zalet. Przede wszystkim jest bardzo łatwy w pielęgnacji, o czym przeczytasz poniżej. 

Ponadto to odporna rasa, która nie jest obciążona genetycznie. Oprócz tego te koty lubią ludzi i chętnie spędzają z nimi czas.

Kot amerykański wirehair jest zwierzakiem bardzo polecanym dla dzieci. Ma spokojne usposobienie i szybko przywiązuje się także do najmłodszych właścicieli. 

Nie oznacza to jednak, że nie nadaje się dla seniorów – wręcz przeciwnie! Te koty lubią zabawę, ale doceniają też ciszę i spokój. Na koniec wiedz też, że nie potrzebuje on dużo przestrzeni i dogada się nawet z twoim psem.

Kot amerykański szorstkowłosy – zdrowie rasy

Amerykański wirehair jest kotem, który nie cierpi – w przeciwieństwie do wielu innych ras – na obciążenia przenoszone genetycznie. Jeśli rozważasz zakup tej rasy, możesz spać spokojnie. Na pewno nie będziesz często widział weterynarza (ale nie zapominaj o wizytach kontrolnych!).

Musisz jednak wiedzieć, że rasa ta ma skłonności do kardiomiopatii przerostowej. Jest to jedyna, ale bardzo ważna rzecz, na którą koniecznie musisz zwracać uwagę. Jeśli dobrze zatroszczysz się o swojego kota amerykańskiego szorstkowłosego, może on dożyć nawet 20 lat!

Amerykański wirehair – jak go żywić

Kot amerykański szorstkowłosy nie jest zbyt wymagającym zwierzakiem. Nie ma specjalnych wymagań w zakresie żywienia. Pamiętaj jednak, że powinien on, jak każdy inny kot, żywić się przede wszystkim mokrą karmą.

Zwróć uwagę na to, żeby zakupiona karma była dobrej jakości, a przygotowany przez ciebie posiłek – odpowiednio zbilansowany. 

Co istotne, amerykański wirehair ma skłonności do tycia i nadwagi. Jeśli widzisz, że twój kot się przejada, podawaj mu mniejsze porcje jedzenia. Jeśli musisz już odchudzić amerykańskiego kota szorstkowłosego, raz na jakiś czas zabierz go na spacer lub pobaw się z nim, aby pobiegał. To pozwoli zgubić mu zbędne kilogramy. 

Kot amerykański szorstkowłosy – pielęgnacja

Pielęgnacja wirehaira amerykańskiego nie jest zbyt trudna. W okresach linienia powinieneś zadbać o wyczesywanie sierści. Raz na jakiś czas sprawdź stan uszu i przytnij pazurki, jeśli kot nie ściera ich samodzielnie lub robi to niewystarczająco szybko.

Jak widzisz, ta rasa naprawdę nie należy do wymagających. I właśnie to jest ogromną zaletą, która płynie z posiadania amerykańskiego kota szorstkowłosego.

Amerykański wirehair – cena

Cena kota amerykańskiego krótkowłosego obecnie waha się w granicach ok. 800–1200 euro.

Kot amerykański krótkowłosy – historia rasy

Amerykański wirehair jest znany ludzkości od niemal 400 lat. Początkowo przybył z Ameryki do Wielkiej Brytanii. Stąd rozpoczęła się jego podróż do innych państw europejskich, a później – także i azjatyckich.

Co ciekawe, koty te były bardzo cenione zarówno na wsiach i w miastach, jak i na statkach. To zasługa ich świetnego instynktu łowieckiego. Tam, gdzie znalazł się amerykański kot szorstkowłosy, szybko pozbywano się myszy oraz szczurów.

Przedstawiciele tej rasy bardzo szybko przystosowali się do nowych warunków. Dzisiaj można spotkać go w bardzo wielu krajach, ale w Polsce nadal jest hodowany naprawdę rzadko.

Amerykański wirehair – skąd wzięła się nazwa?

Hodowla kota amerykańskiego szorstkowłosego rozpoczęła się w XX w. Była to jedna z pięciu ras uznanych w tamtym czasie przez CFA – Cat Fanciers Association. Początkowo kot ten otrzymał miano domestic shorthair, czyli po prostu kot domowy krótkowłosy lub szorstkowłosy. 

Dopiero w 1966 roku nazwa ta uległa zmianie na „amerykański kot krótkowłosy (szorstkowłosy)”, aby podkreślić pochodzenie tej rasy. Ponadto zaznacza się, że są to koty z rodowodem, a nie zwyczajne dachowce. Wiele osób mówi o nich także „koty pracujące”, ponieważ w przeszłości łapały myszy dosłownie zawodowo.

Hodowla amerykańskiego wirehaira

W wyniku hodowli i selekcji amerykańskie koty szorstkowłose nabrały nowych cech. To np. mocniejsza i nieco bardziej masywna budowa ciała, a także bardziej zaokrąglona głowa. Mimo tego wciąż bardzo mocno przypominają swoich przodków, zwłaszcza pod względem charakteru. 

Najwięksi hodowcy kota amerykańskiego krótkowłosego pochodzą obecnie ze Stanów Zjednoczonych oraz Japonii.

Amerykański wirehair to kot pochodzący z USA, który do Europy trafił już kilka wieków temu. Został doceniony przede wszystkim ze względu na swoje łowieckie instynkty.

Dziś swoją popularność zyskuje dzięki swojemu spokojnemu, opanowanemu i bardzo cichemu zachowaniu. To idealne połączenie, jeśli właściciel pracuje zdalnie lub po prostu potrzebuje towarzystwa zwierzaka, którego „nie roznosi energia”. Kot amerykański szorstkowłosy jest znakomitym pupilem dla dzieci, ponieważ oprócz ciszy i spokoju lubi też zabawę. Zakup takiego kota nie jest małym wydatkiem, ale brak obciążeń genetycznych oraz długowieczność (wiele osobników dożywa nawet 20 lat!) czynią z niego kompana na lata.

Źródło zdjęcia: http://www.petful.com/ via Flickr

Amerykański bobtail to rasa kota, która w Europie jest obecna od niedawna. W związku z tym to kot nadal rzadko spotykany zarówno w domach, jak i hodowlach. To jednak powoli się zmienia – wszystko dzięki modzie na posiadanie nietypowego zwierzaka.

Bobtail amerykański wyróżnia się na tle innych kotów. W niniejszym tekście odpowiadamy na najważniejsze pytania związane z tą rasą. 

Wyjątkowy kot, czyli amerykański bobtail

Amerykański kot bobtail jest raczej trudny do kupienia w Europie. Wynika to z faktu, że to stosunkowo nowa rasa i miłośnicy kotów przede wszystkim nadal nie wiedzą o jej istnieniu!

Internet pomaga jednak w propagowaniu wiedzy na ten temat, dzięki czemu kolejni hodowcy i właściciele są zainteresowani posiadaniem przedstawiciela tej rasy. W wyniku tego – być może już wkrótce – hodowla tej rasy stanie się naprawdę popularna.

Bobtail kot – historia

Amerykański bobtail to rasa zapoczątkowana w latach 60. XX wieku. Oznacza to, że istnieje ona naprawdę niedługo, szczególnie jeśli porównać ją do starszych ras, często z kilkusetletnim rodowodem.

Zaczęło się od tego, że młoda para zaadoptowała pręgowanego brązowego kotka z krótkim ogonem. Następnie zwierzak ten pokrył samicę kota syjamskiego. Narodzone kocięta zostały uznane w 1989 roku przez TICA za nową rasę – czyli bobtaile amerykańskie o krótkich ogonach. 

Obecnie przyjmuje się, że koty te, powstałe wskutek krzyżówki, mogą mieć rozmaite umaszczenia, ale łączy je taka sama pula genów oraz krótki ogon, tak charakterystyczny dla bobtaili amerykańskich.

Jak wygląda kot amerykański bobtail – amerykański bobtail krótkowłosy i długowłosy

Rasa amerykańskich bobtaili dzieli się na dwie odmiany:

• bobtail długowłosy, 
• bobtail krótkowłosy. 

Jeżeli chcesz poznać obie z nich, koniecznie przeczytaj poniższy tekst.

Jak wygląda kot amerykański bobtail długowłosy?

Amerykański bobtail długowłosy posiada gęsty podszerstek, tak samo jak bobtail krótkowłosy. Różnica jest widoczna w sierści – bobtail długowłosy ma ją bardziej „kudłatą”. Można powiedzieć, że jest średniej długości (z wyjątkiem niektórych miejsc). 

Przykładowo bobtail długowłosy dłuższą sierść ma na kryzie – szyi, ogonie, brzuchu oraz udach (portki). Rasa ta charakteryzuje się tym, że może mieć rozmaite typy umaszczeń oraz różne kolory, ale najbardziej pożądanym jest kot o wyglądzie podobnym do rysia rudego. Ponadto kot ten ma ogon nie dłuższy niż do kolana, zawsze pokryty gęstą sierścią.

Jak wygląda kot amerykański bobtail krótkowłosy?

Ta odmiana kota bobtaila także posiada gęsty podszerstek i podobnie jak odmiana długowłosa – może przybierać różne kolory i typy umaszczeń. 

Jedyna różnica między bobtailem długowłosym i krótkowłosym polega na tym, że ten drugi ma gładką, krótką oraz przylegającą do ciała sierść. Teraz – kiedy wiesz, czym różnią się te dwie odmiany amerykańskiego kota bobtaila – możesz zdecydować, którą odmianą jesteś zainteresowany.

Amerykański bobtail – pielęgnacja

Pielęgnacja amerykańskiego bobtaila nie należy do zbyt trudnych czy skomplikowanych. Musisz jednak zwrócić uwagę na odmianę twojego czworonożnego przyjaciela. 

I tak oto, amerykański bobtail długowłosy musi być szczotkowany każdego dnia, natomiast amerykański bobtail krótkowłosy – rzadziej, co kilka dni (codziennie w okresie linienia). 

Raz w tygodniu musisz podać swojemu kotu łyżeczkę (do herbaty) smalcu z gęsi albo kaczki. W ten sposób unikniesz niebezpiecznego zalegania kul włosowych w przewodzie pokarmowym. Smalec zapobiega tego typu sytuacjom, które mogą być naprawdę ekstremalnie niebezpieczne dla samego zwierzęcia!

Jak długo żyje amerykański bobtail?

Kot amerykański bobtail żyje średnio 15 lat. Oczywiście jest to możliwe pod warunkiem, że otoczysz go odpowiednią opieką. Oznacza to regularne czesanie, dobrą i zbilansowaną dietę, regularne kontrole weterynaryjne i dbanie o podawanie smalcu z kaczki lub gęsi, który utrzyma przewód pokarmowy zwierzęcia w dobrej kondycji.

Ile waży amerykański bobtail

Amerykański bobtail to rasa dużych kotów. Osobniki osiągają zazwyczaj wagę wynoszącą około 5–8 kg.

Amerykański bobtail – charakter

Bobtail to kot, który uwielbia ludzi, w tym także tych najmłodszych. Jego zaletą jest natomiast to, że bardzo szybko się przywiązuje do wszystkich domowników. Nikogo nie faworyzuje i okazuje czułość dosłownie wszystkim. 

Bobtail amerykański będzie świetnym towarzyszem dla twoich dzieci. Uwielbia się bawić, więc raczej nie powinni mieć problemów z „dogadaniem się”. Co ciekawe, także tobie powinien się spodobać taki pupil – nie jest ani hałaśliwy, ani głośny. Nie miauczy, zamiast tego woli cicho gruchać lub ćwierkać. Jest też bardzo towarzyski, z pewnością szybko zaprzyjaźni się z twoimi gośćmi.

Cichy i spokojny zwierzak domowy – amerykański bobtail

Amerykański kot bobtail nie lubi hałasu. Zamiast tego woli ciszę, spokój oraz samotność. Niemniej jeśli pracujesz poza domem przez wiele godzin, nie zostawiaj go samego. Koty tej rasy źle znoszą samotność.

Zadbaj o to, by amerykański kot bobtail miał towarzysza, jeśli w domu nie ma osoby, która przebywa w nim stale. Nie będziesz miał problemu z wyborem – bobtail zaprzyjaźnia się zarówno z innymi kotami (także ze swojej rasy), jak i innymi zwierzętami, w tym psami. 

Bobtail ma łagodny charakter i towarzyską naturę. To sprawia, że to świetny wybór do domu, w którym już mieszkają inne zwierzęta.

Ile kosztuje bobtail, czyli cena bobtaila amerykańskiego

Bobtaile amerykańskie raczej nie są dostępne w Polsce. To oznacza, że prawdopodobnie będzie konieczne skontaktowanie się z zagranicznymi hodowlami. 

W takim przypadku cena wynosi zazwyczaj 900–1200 euro. Jeśli zamierzasz kupić bobtaila w taki sposób – np. przeglądając oferty online – w internecie, zwróć uwagę na kilka rzeczy:

• Zdjęcia – czy kot ma dobre warunki u hodowcy. Pamiętaj jednak, że zdjęcia nie zawsze oddają rzeczywisty stan mieszkania twojego potencjalnego przyszłego pupila!
• Cena – jeśli jest zbyt niska lub zbyt wygórowana, być może masz do czynienia z pseudohodowlą. Nie rozważaj skorzystania z takiej oferty!
• Informacje o kocie oraz samej hodowli – nie sprzedaje się kotów w wieku poniżej 12 miesięcy. Poza tym muszą one być 2–3 razy zaszczepione oraz odrobaczone, a także posiadać wszczepiony chip.

American bobtail – hodowla

Jeśli chcesz kupić amerykańskiego bobtaila w Polsce, pamiętaj, że jego hodowla musi być zrzeszona we właściwym stowarzyszeniu, czyli w FIFe, WCF lub TICA. Możesz to łatwo sprawdzić. Każdy rasowy american bobtail ma rodowód z podpisami, pieczątkami, wytłoczeniem i oczywiście znakiem wodnym. Zwróć na to uwagę. W ten sposób nie dasz się oszukać.

Amerykański bobtail to spokojny, grzeczny i bardzo towarzyski kot, który sprawdzi się zarówno dla osoby dorosłej, jak i dziecka. Musisz go jednak kupić za granicą, gdyż w Polsce nie jest jeszcze zbyt powszechny. Warto to jednak zrobić, chociażby ze względu na jego oddanie, przywiązanie i otwarcie na zabawę. 

Pamiętaj jedynie o tym, aby sprawić mu towarzysza, jeśli kot jest skazany na częste samotne pobyty w domu. I wcale nie musi być to drugi american bobtail – twój pupil świetnie dogada się z psem czy poczciwym dachowcem.

To właśnie nietypowy wygląd sprawia, że coraz więcej osób chce go obecnie mieć w swoim domu lub mieszkaniu. German rex jest bardzo czuły, inteligentny i towarzyski. Co więcej, pomimo delikatnej budowy ciała jest długowieczny oraz odporny na wszelkie urazy. 

Dzięki poniższemu tekstowi dowiesz się, ile kosztuje german rex, jaki ma charakter ten kot oraz jak wygląda kot niemiecki rex. To pozwoli ci na właściwe zaopiekowanie się tym zwierzęciem.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez OneWorldCats.com (@se_oneworld_cats)

German rex – popularność

Kot niemiecki rex w ostatnich latach staje się jedną z najpopularniejszych ras w Polsce. Wszystko za sprawą jego nietypowego wyglądu, spokojnego charakteru i oczywiście bardzo przyjemnego w dotyku futerka. 

Zanim jednak udasz się do sklepu zoologicznego lub poszukasz w Internecie czegoś takiego jak „hodowla niemieckiego kota rexa”, upewnij się, że faktycznie nadajesz się na właściciela tego delikatnego stworzenia!

Koty rasy rex – wygląd

German rex to kot, którego trudno przeoczyć np. na ulicy. To ze względu na trójkątną głowę, szerokie uszy u nasady (nieco przypominające te występujące u nietoperzy), a także szeroko rozstawione owalne i bardzo duże oczy. 

Nic dziwnego, że wiele osób porównuje koty niemieckie rex do elfów lub nawet kosmitów. German rex ma muskularne ciało, długie smukłe nogi i falowaną sierść, nierównomiernie rozmieszczoną na całym ciele. Najwięcej jest jej na nogach, uszach, bokach oraz przy ogonie. Najmniej natomiast na klatce piersiowej, brzuchu i głowie.

Kot niemiecki rex – charakter

German rex to bardzo wesoły, towarzyski i czuły kot. Nie ma zbyt dużego temperamentu, ale zdecydowanie lubi znajdować się w centrum uwagi. Chętnie uczestniczy w życiu rodzinnym swoich właścicieli.

Co istotne, koty te bardzo kochają swoich domowników, ale tylko za jednym członkiem rodziny potrafią chodzić krok w krok, jednocześnie zabiegając o jego uwagę, np. poprzez głośne miauczenie. 

Lubią też spać ze swoim ukochanym opiekunem w jednym łóżku, aby ten nie czuł się samotny. Są to bowiem bardzo troskliwe, czułe i opiekuńcze koty – w przeciwieństwie do zwykłych kanapowców. Właśnie dlatego cieszą się taką popularnością.

Koty german rex – potrzeby

Niemiecki kot rex nienawidzi samotności. Z tego powodu nie jest odpowiednim zwierzakiem dla pracoholików oraz osób, które nie lubią siedzieć w domu. Jeśli z jakiegoś powodu stałeś się właścicielem niemieckiego kota rexa, ale spędzasz większość czasu poza domem, dokup drugiego kota!

German rex nie jest też zbyt cierpliwy, dlatego nie poleca się go jako towarzysza dla maluchów. W tej roli znacznie lepiej sprawdzą się inne rasy kotów.

Koty niemieckie rex – zachowanie

German rex to typ zwierzaka, którego wszędzie pełno. Właśnie dlatego trzeba bardzo na niego uważać, żeby nie zrobić mu przez przypadek krzywdy. To zwierzę, które uwielbia zaglądać do wszystkich przestrzeni w twoim domu lub mieszkaniu. Nie zdziw się, gdy znajdziesz go w szafkach kuchennych, pod łóżkiem czy nawet w biurku!

To z pewnością bardzo inteligentne zwierzęta, które można nawet nauczyć sztuczek. Właśnie dlatego wybór german rexa jest dobrym pomysłem, jeśli masz już doświadczenie ze zwierzakami. 

Pamiętaj, żeby nie puszczać ich wolno! Są zbyt ufne i nazbyt odważne. Oznacza to, że na dworze będą narażone na niebezpieczeństwa i nieprzychylnie nastawione im osoby!

German rex – zdrowie

Niemiecki kot rex nie choruje zbyt często, pod warunkiem, że odpowiednio o niego zadbasz. Jest to długowieczna, zdrowa i przede wszystkim odporna rasa kota. Problemy, które są spotykane w jej przypadku najczęściej (ale rzadko), to:

• kardiomiopatia przerostowa, czyli choroba związana z przerostem mięśnia sercowego, która może ostatecznie skończyć się obrzękiem płuc (wskazane jest coroczne przeprowadzanie badania echa serca kota),
• miastemia, czyli schorzenie genetyczne polegające na zanikaniu mięśni,
• problemy skórne.

Znacznie zwiększysz szansę na uniknięcie tych schorzeń, jeśli wybierzesz dobrą, renomowaną hodowlę i zadbasz o regularne badania kontrolne. W ten sposób twój kot może osiągnąć długowieczność i dożyć nawet 15 lat.

Kot niemiecki rex – jak go pielęgnować?

German rex to kot, który nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Oznacza to, że nie musisz go szczotkować (wręcz nie powinieneś tego robić!). Jedynie raz na jakiś czas wygładź sierść zwierzaka miękką, czystą ściereczką. 

Może się jednak okazać, że futerko niemieckiego kota rexa przeciera się lub prostuje w niektórych miejscach. W takim przypadku po prostu to zignoruj – w  przypadku tej rasy to całkowicie normalne. 

Uważnie obserwuj skórę kota. Jeśli pojawią się na niej jakieś zmiany, czym prędzej skontaktuj się z weterynarzem. Specjalista zdiagnozuje problem i wdroży szybkie (a przez to tańsze) leczenie. Dzięki temu unikniesz poważniejszych problemów, które wiązałyby się z rozwojem choroby.

German rex – wybór hodowli

Gdy kupujesz niemieckie koty rex, zwróć uwagę przede wszystkim na to, czy wybrana przez ciebie hodowla jest zrzeszona w WCF lub FIFe. Unikaj pseudohodowców oraz podejrzanych sprzedawców, którzy oferują zwierzęta w podejrzanie niskich cenach. 

Wybieraj hodowle, które są w stanie okazać ci dokumenty poświadczające, że koty były regularnie badane i szczepione.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez OneWorldCats.com (@se_oneworld_cats)

Zwróć też uwagę na fakt, że nie powinieneś kupować german rexa mającego mniej niż dwanaście tygodni. W przeciwnym razie może skończyć się to naprawdę sporymi zaburzeniami behawioralnymi!

Niemiecki kot rex – ile kosztuje?

Cena german rexa zależy przede wszystkim od hodowli. Cena kota z rodowodem to zazwyczaj od 3500 do 8000 zł.

German rex – dla kogo?

Niemiecki kot rex to połączenie wierności, inteligencji oraz bystrości. Uwielbia się ukrywać i bawić, ale kocha też się chować i znajdować sobie coraz to lepsze kryjówki. Choć jest spokojny i ma opanowany temperament, w rzeczywistości jest go wszędzie pełno i właśnie dlatego ma tylu fanów. 

Pamiętaj jednak, że koty te nie sprawdzą się w domu z małymi dziećmi oraz u pracoholików. Nie są cierpliwe oraz nienawidzą przebywać same. To także zwierzęta nieodpowiednie dla starszych osób. Koty tej rasy są naprawdę aktywne i wymagają dużo uwagi.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez OneWorldCats.com (@se_oneworld_cats)

Co zrobić, aby german rex czuł się swobodnie w nowym domu?

Jeśli posiadasz niemieckiego kota rexa, koniecznie zabezpiecz dom, aby zwierzak nie zrobił sobie krzywdy i nie wyszedł na podwórko. Dokup mu też towarzysza, np. innego kota lub psa. Dzięki temu kot będzie miał z kim spędzać czas.

Pomyśl też o stworzeniu mu kryjówek np. w szafach czy szufladach.

German rex to wyjątkowy kot, który nikogo nie pozostawi obojętnym. Jest ceniony zarówno za swój wygląd, jak i charakter. Kot niemiecki rex jest bardzo popularny także w Polsce. Wiele hodowli to dla ciebie gwarancja, że szybko znajdziesz swojego wymarzonego zwierzaka.

Teraz kiedy już poznałeś rasę german rex, możesz poważnie przemyśleć zdecydowanie się na jednego z jej przedstawicieli!

Źródło zdjęcia: Grx-vd-huettenwerken via Wikipedia, Public domain

Być może uważasz, że kot sokoke ma „dziki” wygląd, jednak niech to cię nie zwiedzie. Koty sokoke są bardzo łatwe w hodowli, nawiązują głęboką więź ze swoim właścicielem i nie opuszczają go przez cały dzień nawet na krok! 

Przeczytaj poniższy artykuł i dowiedz się więcej na temat hodowli tego uroczego kota, poznaj jego cenę oraz dowiedz się, jak dbać o sokoke, aby ten towarzyski i bardzo przyjazny zwierzak pozostał z tobą jak najdłużej. 

Ponadto z tekstu dowiesz się, skąd pochodzi twój pupil, jaką posiada historię oraz jakie tajemnice skrywa.

Charakterystyka kota sokoke

Kot sokoke jest bardzo towarzyski. Dzięki temu doskonale dogaduje się z ludźmi, innymi kotami oraz ogólnie zwierzętami domowymi, w tym także z psami. Warto zauważyć, że kot sokoke jest idealnym zwierzakiem dla dzieci. To zasługa jego energiczności, miłości do zabaw i przebywania w towarzystwie.

Musisz się tylko przyzwyczaić do jego zabawowych „zrywów”. Te przerywają spokojny okres z tym uroczym stworzeniem. Koty sokoke potrzebują biegania, skakania, gonitw i wspinania się. To pozwala im na zużycie nadmiaru energii. Wtedy te zwierzęta, już odpowiednio zmęczone, uwielbiają odpoczywać na twoich kolanach, dzięki czemu nabierają energii do dalszej zabawy.

Kot sokoke – zabawy

Najlepszym właścicielem dla tego kota będzie osoba posiadająca działkę lub dom z ogródkiem. Jeśli mieszkasz w bloku, koniecznie pamiętaj o kupnie drapaków i zabawek pozwalających na ruch.

Ponadto koty sokoke uznaje się za dosyć „psie”. Lubią też aportować, chodzić na smyczy i uczyć się rozmaitych sztuczek – oczywiście w zamian za ich ulubione smakołyki. 

Jak widzisz, koty te potrzebują opieki, czułości, czasu spędzonego w gronie innych istot żywych oraz ruchu. Co ciekawe, koty sokoke są jednymi z nielicznych, które zawsze biegną do drzwi, żeby jako pierwsze przywitać właściciela wracającego do domu.

Kot sokoke – wyjątkowy zwierzak domowy

Poniżej zestawiono zalety oraz wady kota sokoke. Zapoznaj się z nimi, zanim zdecydujesz się na zakup tego uroczego zwierzaka. W ten sposób łatwiej będzie ci podjąć decyzję o jego zaadoptowaniu!

Przede wszystkim pamiętaj o tym, że kot sokoke bardzo dobrze odczytuje twoje emocje, współodczuwa je i w razie potrzeby nawiąże z tobą „rozmowę”. Pamiętaj jednak, aby go nie denerwować! Jeśli poczuje się zagrożony, może cię ugryźć lub podrapać. Ma silnie rozwinięty instynkt terytorialny.

Wady kota sokoke

Zanim pójdziesz do sklepu zoologicznego albo zakupisz kota sokoke w hodowli, musisz wiedzieć, że ta rasa bardzo źle znosi samotność. Oznacza to, że nie jest zbyt dobrym pupilem, jeśli dużo pracujesz i często przebywasz poza domem. 

Kot sokoke potrzebuje towarzystwa, zabawy i osoby, za którą będzie mógł podążać przez cały dzień. Krótko mówiąc, kot sokoke nie jest dla każdego. Konieczne weź to pod uwagę!

Te zwierzęta mają też skłonność do gwałtownych psot, nawet w środku nocy.

Zalety kota sokoke

Kot sokoke nawiązuje z opiekunem wyjątkowo silną więź. Dzięki temu sprawdza się także jako towarzysz dla dzieci, z którymi bardzo chętnie się bawi. Dogaduje się też z psami, innymi kotami oraz zwierzętami domowymi. 

Kot ten jest bardzo bystry, aktywny, energiczny, ruchliwy, a nawet zdolny do wykonywania różnych sztuczek. Bardzo lubi wodę, co sprawia, że jego kąpiele przebiegną spokojnie.

Kot sokoke – hodowla

Koty sokoke są rasą, która nie jest obciążona genetycznie. Jeśli interesuje cię hodowla sokoke, przeczytaj poniższy tekst i przekona się sam, że to dobry pomysł.

Zdrowie rasy sokoke

Na chwilę obecną nie odnotowano żadnych ewentualnych problemów ze zdrowiem, jeśli chodzi o rasę sokoke. Oczywiście, aby kot sokoke był zdrowy musisz odpowiednio o niego dbać i zapewnić mu zbilansowaną dietę!

Kot sokoke – żywienie

Najlepszym i jednocześnie najzdrowszym jedzeniem, które powinieneś podawać kotom sokoke, są: 

• mokra karma wysokiej jakości,
• właściwie zbilansowana dieta BARF. 

Dzięki takiej diecie twój kot sokoke będzie zdrowy i energiczny.

Kot sokoke – pielęgnacja

Koty sokoke mają krótką sierść bez podszerstka, dzięki czemu nie wymagają zbyt czasochłonnej i pracochłonnej pielęgnacji. Oprócz tego koty sokoke nie linieją nazbyt obficie. Wystarczy, że raz na tydzień wyszczotkujesz swojego pupila i co jakiś czas, kiedy już będzie to konieczne, wsadzisz go do wanny i porządnie umyjesz.

Nie zapominaj o tym, aby od małego przyzwyczajać zwierzę do wody, co ułatwi ci późniejsze kąpiele. Ponadto raz w tygodniu wyczyść kocie zęby, co 10–15 dni przytnij pazury. Regularnie czyść też uszy, aby uniknąć świerzbu usznego.

Sokoke – cena

Kot sokoke nie jest zbyt trudny w hodowli, ale możesz mieć kłopot z jego nabyciem. Rasa ta jest rzadko spotykana i bardzo trudna do znalezienia, zwłaszcza w Polsce (w naszym kraju w ogóle nie ma jego hodowli). 

Jeśli zdecydujesz się na jego sprowadzenie z zagranicy, przygotuj się na koszty rzędu 1500–1800 euro. Decydując się na zakup kota sokoke, weź pod uwagę jego liczne zalety oraz to, że bardzo szybko staje się członkiem nowej rodziny, dzięki czemu przywiązuje się do wszystkich domowników.

Historia kota sokoke

Sokoke to rasa kota, która jako jedna z nielicznych jest uznawana za naturalną, wyewoluowaną bez ingerencji człowieka. Koty te początkowo występowały jedynie w lesie Arabuko Sokoke (stąd też ich nazwa) we wschodniej Kenii. 

Z czasem zaczęto je hodować na szerszą skalę i na wszystkich kontynentach. Co ciekawe, gdy zbadano DNA kota sokoke, uznano, że nie jest hybrydą z żadnym dzikim kotem, lecz potomkiem kota azjatyckiego. 

Rasa ta została oficjalnie uznana w 2008 roku. Obecnie najliczniejsze hodowle znajdują się w Skandynawii.

Ciekawostki o rasie sokoke

• W Kenii koty sokoke określa się mianem khadzonzo. Oznacza ono dosłownie „chodź tu, piękny”.
• Istnieje odmiana sokoke o nazwie „śnieżny sokoke”. Jego cechą charakterystyczną jest kremowa barwa, określana przez niektórych jako szarawy beż.
• Sokoke uwielbia pływać.

Sokoke to uroczy i towarzyski kot, który uwielbia dzieci, zabawę oraz kąpiele. Warto go mieć – bardzo szybko przywiązuje się do człowieka. Jest świetnym towarzyszem. Warto wybrać koty sokoke. Ale pamiętaj, że nie jest to dobry wybór, jeśli spędzasz dużo czasu poza domem. W takiej sytuacji zastanów się nad inną rasą!

Źródło zdjęcia: SHD, CC BY-SA 2.5