Spaniel bretoński

Spaniel breton jest psem myśliwskim, który obecnie bardzo dobrze sprawdza się w roli towarzysza rodziny. Jest łagodny i delikatny w stosunku do dzieci. Chociaż na co dzień rozpiera go energia, w domu potrafi się wyciszyć i spokojnie odpoczywać. Sprawdź, czy ten pies będzie odpowiedni właśnie dla ciebie. 

Podstawowe informacje

Spaniel bretoński – wygląd

Spaniel bretoński został przez FCI zakwalifikowany do sekcji wyżłów kontynentalnych i podsekcji psów w typie spaniela. W istocie to najmniejszy ze wszystkich wyżłów. 

Wysokość w kłębie nie przekracza u samców 51 centymetrów. Samice są tylko nieco mniejsze. Wzorzec nie określa dokładnej wagi, jednak hodowcy najbardziej cenią psy w przedziale od 15 do 18 kilogramów. To psy dobrze umięśnione i harmonijnie zbudowane, ale przy tym także smukłe i lekkie. 

Sierść jest krótka na głowie, tułowiu i przodzie nóg. Na brzuchu i tyle kończyn obecne są pióra. Wzorzec dopuszcza następujące maści:

• biało–pomarańczowa,
• biało–czarna,
• trójkolorowa (z podpalaniami),
• biało–brązowa.

We wszystkich umaszczeniach dopuszczalne jest tak zwane deszczowanie. Oznacza to, że kolorowy włos gdzieniegdzie przemieszany jest z białym. 

Charakterystycznym elementem wyglądu spanieli bretońskich jest ich krótki ogonek. Przez wiele lat psy rodziły się z długimi ogonami, które były kopiowane – dziś jest to zakazane. Zdarza się, że szczeniaki zazwyczaj rodzą się z krótkim ogonem lub są go całkowicie pozbawione. 

Spaniel breton – charakter

Spaniel bretoński już przy pierwszym spotkaniu zachwyca bardzo przyjaznym usposobieniem. Jest bardzo otwarty i sympatyczny nie tylko w stosunku do swoich opiekunów, ale także do nowo poznanych osób. Jest bardzo czuły i uwielbia kontakt z opiekunem, jednak w żadnym wypadku nie można posądzić go o bycie natrętnym. Nie wskoczy nagle na kolana, jeżeli właściciel nie ma na to chęci ani czasu. 

Tak jak wszystkie rasy myśliwskie, breton jest bardzo energiczny i potrzebuje dużej dawki ruchu. Użytkowo, psy tej rasy potrafią spędzić cały dzień na polowaniu razem ze swoim właścicielem, dlatego ich odporność i kondycja są naprawdę imponujące. Nie ma więc nic dziwnego w tym, że breton jest bardzo energiczny. Mimo wszystko w domu potrafi spędzić wiele godzin, odpoczywając ze swoją rodziną. Nie jest nadaktywny, jednak potrzebuje bardzo urozmaiconych spacerów na świeżym powietrzu. 

Szkolenie spaniela bretońskiego to prawdziwa przyjemność. Psy tej rasy są niezwykle inteligentne i bardzo szybko przyswajają wiedzę. Oczywiście szkolenie warto zaczynać jak najwcześniej, jednak zazwyczaj nie sprawia ono problemów nawet mało doświadczonym opiekunom. 

Chociaż bretończyk dobrze sprawdza się w roli psa rodzinnego, nadal hodowany jest przede wszystkim do polowań. Jako rasa użytkowa radzi sobie naprawdę świetnie w funkcji psa wystawiającego. Jest bardzo wytrwały, chętnie aportuje i ma naprawdę doskonały węch. 

Hodowcy zwracają uwagę na to, że spaniel bretoński ma bardzo łagodne usposobienie i jest niezwykle wrażliwy. Oczywiście pod wieloma względami można uznać to za zaletę, jednak warto pamiętać, że psy tak wrażliwe potrzebują bardzo delikatnego traktowania. Jakakolwiek forma przemocy – fizycznej, czy psychicznej – z pewnością sprawi, że zwierzak zamknie się w sobie.

Breton pies – zdrowie

Tak jak większość psów myśliwskich, spaniel bretoński uchodzi za bardzo zdrowego i odpornego. Długie godziny na polowaniu wymagały nie tylko doskonałej kondycji, ale także żelaznego zdrowia i odporności. 

Spaniele bretońskie uchodzą za psy długowieczne. Bardzo często w doskonałym zdrowiu dożywają 13. roku życia. Wiele psów żyje jednak dużo dłużej. W tej kwestii dużo zależy od odpowiedniej pielęgnacji i dobrych genów. 

Czy to oznacza, że psy bretońskie nie nie zapadają na żadne choroby? Oczywiście, że nie. Jest kilka schorzeń, które dotykają je częściej niż inne. Tak jak wiele innych większych ras, pies ten może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych, dlatego warto kupować szczeniaki tylko z hodowli, które wykonują odpowiednie prześwietlenia. 

W sporadycznych przypadkach spaniele bretońskie mogą zapadać na cystynurię, czyli bardzo rzadką odmianę kamicy nerkowej. Zdarza im się także cierpieć na choroby skóry oraz na wypadanie rzepki. Zazwyczaj jednak są to psy zdrowe i długowieczne. 

Bretoński spaniel – pielęgnacja

Pielęgnacja spaniela bretońskiego nie należy do szczególnie zajmujących i trudnych. Tak jak większość psów myśliwskich ma on sierść, która nawet po ubrudzeniu oczyszcza się sama. Pretekstem do kapeli okazują się wyłącznie skrajne przypadki (na przykład kąpiel w błocie lub atak pcheł).

Na co dzień bretończyk traci standardową ilość sierści. Sytuacja zmienia się w okresie linienia, które zazwyczaj następuje dwa razy w roku – na jesieni i na wiosnę. Utrzymanie sierści w dobrym stanie wymaga w miarę regularnego szczotkowania. Dobrze zaopatrzyć się w furminator, który pozwoli na bieżąco pozbywać się wypadającego podszerstka. Oczywiście tego narzędzia należy używać ostrożnie. 

Tak jak wszystkie spaniele, pies bretoński ma skłonność do infekcji uszu. Wynika to przede wszystkim z ich budowy. Są wiszące i stosunkowo duże, dlatego wymagają regularnych kontroli. Jeżeli zauważysz, że w uszach twojego psa pojawia się ciemna wydzielina o przykrym zapachu, warto skonsultować się z lekarzem weterynarii. Pamiętaj, że przezroczysta wydzielina o neutralnym zapachu jest fizjologicznie naturalna i nie wymaga usuwania. 

Żywienie psów bretońskich powinno być dostosowane do ich stylu życia. Psy polujące potrzebują nieco więcej kalorii niż te, które wiodą mniej aktywny żywot. Dobrym rozwiązaniem będzie podawanie im wysokiej jakości karmy bezzbożowej (suchej lub mokrej). Warto także rozważyć dietę BARF. 

Spaniel bretoński – hodowla

Spaniel bretoński nie jest rasą szczególnie popularną w naszym kraju. Chociaż psy te świetnie sprawdzają się jako towarzysze aktywnych rodzin, najczęściej hodowane są pod kątem polowań. W przypadku rasy spaniel bretoński szczenięta najczęściej sprowadzane są z zagranicy. W Polsce funkcjonuje kilka hodowli tych psów, jednak mioty zdarzają się stosunkowo rzadko. Jeżeli bardzo zależy ci na szczeniaku, będziesz musiał uzbroić się w cierpliwość lub poszukać hodowli za granicą. 

Najwięcej przedstawicieli tej rasy przychodzi na świat w jej ojczyźnie, czyli Francji. Mioty często pojawiają się także w Czechach oraz w Niemczech. Niezależnie od tego, w jakim kraju kupujesz szczeniaka, zwróć uwagę, aby posiadał on rodowód FCI. Tylko w ten sposób możesz mieć pewność, że jest on zgodny z wzorcem rasy – zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru. 

W naszym kraju jedyną organizacją, która ma prawo do wystawiania rodowodów FCI, jest ZKwP. Związek Kynologiczny w Polsce działa od 1938 roku i jest organizacją godną zaufania. Przed zakupem szczeniaka najlepiej jednak skonsultować się z miłośnikami rasy, którzy będą w stanie najlepiej pokierować cię do najlepszych hodowli – w Polsce lub za granicą. 

Spaniel bretoński – cena

Hodowla spaniela bretońskiego w Polsce nie jest tak rozwinięta jak w przypadku bardziej popularnych ras. Właśnie dlatego może zdarzyć się tak, że na szczeniaka będzie trzeba trochę poczekać. Ta sytuacja ma jednak dobre strony – zainteresowanie pseudohodowców tymi psami jest stosunkowo małe. 

Obecnie szczeniaka można kupić w przedziale cenowym od dwóch do czterech tysięcy złotych. Ceny z hodowli zagranicznych mogą być nieco inne. W przypadku sprowadzania psa spoza naszego kraju należy doliczyć jeszcze koszt transportu. 

Bretoński spaniel – historia rasy

Ojczyzną spanieli bretońskich jest Bretania – region położony w północnej Francji. W dawnych czasach tamtejsi mieszkańcy korzystali na polowaniach z pomocy licznych psów myśliwskich. Były to różnej maści spaniele starego typu, wyżły i lokalne psy w określonym typie. 

Francuska arystokracja stosunkowo późno odkryła „magię” polowania jako społecznej rozrywki i sposobu na spędzanie wolnego czasu. Moda na tego typu aktywność nastała na przełomie XVIII i XIX wieku. Wówczas to goście z Anglii przywozili na polowania swoje ojczyste setery. Psy te szybko zaczęły krzyżować się z zamieszkującymi Francję innymi rasami. 

Bardzo szybko okazało się, że wyniki tych niespodziewanych randek zaskoczyły francuskich myśliwych. Potomstwo tamtejszych psów myśliwskich i seterów angielskich okazało się niezwykle skuteczne na polowaniach. Nie upłynęło więc wiele czasu, zanim zaczęto z rozmysłem krzyżować ze sobą te rasy. 

Z połączenia francuskich spanieli myśliwskich oraz seterów angielskich powstała zupełnie nowa rasa – spaniel bretoński. Po raz pierwszy została ona zarejestrowana przez oficjalny klub rasy w 1907 a rok później powstał pierwszy wzorzec. 

Do tej pory rasa najbardziej popularna jest w rodzinnej Francji. Spaniele bretońskie to tam najliczniejsza grupa psów myśliwskich. Obecnie rasa nieoficjalnie dzieli się na dwie linie – pierwsza to ta, która hodowana jest w celach użytkowych, czyli do polowań, a druga oparta jest przede wszystkim na przygotowaniach psów do wystaw. Można więc wejść w posiadanie spanieli bretońskich, których plany hodowlane bardziej lub mniej skupione były na wyglądzie. 

Do Polski pierwsze psy tej rasy zostały sprowadzone w latach osiemdziesiątych XX wieku. Obecnie funkcjonuje tu kilka hodowli, jednak spaniele bretońskie nie są szczególnie popularną rasą. 

Spaniel bretoński – dla kogo?

Kto będzie odpowiednim opiekunem spaniela bretońskiego? Wiele osób zastanawia się, czy jest to rasa zarezerwowana wyłącznie dla myśliwych. Faktycznie, bretończyki ciągle są bardzo przez nich lubiane. To wszechstronne i skuteczne psy myśliwskie o doskonałym węchu. Mimo wszystko wiele cech tej rasy sprawia, że może ona być traktowana jako idealna do towarzystwa. Warto jednak pamiętać, że należy spełniać jej naturalne potrzeby. 

Tak jak wszystkie rasy myśliwskie, spaniel bretoński potrzebuje bardzo dużo ruchu. Chociaż potrafi odpoczywać, nie wolno zaniedbywać jego specyficznych potrzeb. Spacery nie powinny ograniczać się wyłącznie po krótkiej przebieżki po parku. Pies bretoński to przyjaciel dla aktywnych rodzin, które często wybierają się na spacery do lasu i lubią zdobywać nowe tereny.

Spaniele bretońskie są niezwykle łagodne i przyjacielskie w stosunku do dzieci. Wykazują wiele cierpliwości i uwielbiają się z nimi bawić. Z natury doskonale dogadują się także z innymi psami. W przypadku kotów sprawa może być nieco bardziej skomplikowana. W teorii spaniel bretoński, który od małego wychowuje się z kotem, może być dla zwierzaka dobrym przyjacielem. Jego instynkt myśliwski jest jednak bardzo silny, więc zawsze istnieje ryzyko, że może potraktować mniejsze zwierzę jako ofiarę. 

Psy tej rasy zdecydowanie nie nadają się dla osób starszych. Są zbyt energiczne i wymagają bardzo dużo ruchu. Nie będą też odpowiednim wyborem dla osób, które większość wolnego czasu lubią spędzać na kanapie. 

Czy spaniel bretoński sprawdzi się jako pies stróżujący? W ostateczności może spełniać takie zadanie, ponieważ z pewnością zareaguje na widok obcej osoby na swoim terytorium i przegoni ją szczekaniem. Ze względu na swoją przyjazną naturę i brak dystansu do obcych raczej nie powinien być rozpatrywany wyłącznie w charakterze stróża. Warto też pamiętać, że pies tej rasy potrzebuje kontaktu z człowiekiem i nie może być trzymany w kojcu. 

Spaniel breton – ciekawostki

• Spaniel bretoński nie jest płochaczem, a psem wystawiającym.
• Jego bezpośrednim przodkiem jest seter angielski. 
• Spaniel bretoński to najmniejszy pies z grupy wyżłów.

Wprawdzie spaniele bretońskie nie są szczególnie popularne w naszym kraju, warto jednak rozważyć tę rasę w poszukiwaniu psa dla aktywnej rodziny. W przeciwieństwie do pracoholików takich jak border collie, psy bretońskie umieją odpoczywać i chętnie spędzają czas w domu. Pamiętaj jednak, że ich instynkt myśliwski i potrzebna ruchu są nie do oszukania.

Bibliografia

Wzorzec FCI NR 95, 15.05.2012/PL (data polskiego tłumaczenia), https://www.zkwp.pl/wzorce/95.pdf, tłumaczenie: Izabela Biernacka, data publikacji obowiązującego wzorca: 25.03.2003.