Mastif neapolitański

Podstawowe informacje

Mastif neapolitański – wzorzec rasy

Mastif neapolitański to wyjątkowo duży i masywny pies. Długość jego ciała powinna być większa od wysokości w kłębie, a on sam – sprawiać wrażenie masywnego. W stepie jego ruch jest ociężały i przypomina krok niedźwiedzia, jednak podczas biegu mocne nogi nadają mu grację i sprawiają, że pies robi ogromne wrażenie. 

Mastify włoskie wyróżniają się imponującym wzrostem i masą. Największe samce ważą nawet 70 kilogramów, a ich wysokość w kłębie dochodzi do 75 centymetrów. Ich głowa jest szeroka i płaska, a znajdująca się na niej skóra tworzy zmarszczki i fałdy. Najbardziej wyraźna przebiega od kącika oka do kącika wargi. Skóra na całym ciele jest obfita i luźna, ale bardzo gruba. 

Mastif neapolitański ma twardą, krótką i gęstą sierść, która powinna dokładnie przylegać do ciała. Pożądane kolory to:

• płowe
• czerwone
• ołowiane
• czarne 
• brązowe.

Wszystkie wymienione maści mogą występować w pręgowaniu. Wzorzec dopuszcza kolor szary, izabelowaty i orzechowy. Dopuszczalne są także niewielkie białe znaczenia. 

Mastif neapolitański – charakter

W swojej ojczyźnie mastif włoski był psem użytkowym, który służył przede wszystkim do ochrony stad i dotyku. Uznawany był wówczas za groźne zwierzę i w razie potrzeby mierzył się z drapieżnikami i złodziejami. Obecnie – dzięki pracy hodowców – cechy takie jak agresja czy impulsywność zostały znacznie ograniczone. Współczesne mastify olbrzymie mają zrównoważony charakter. Zazwyczaj są opanowane i spokojne, jednak zachowały indywidualny i silny charakter.

Mastif neapolitański członków swojej rodziny darzy dużym uczuciem. Jest lojalny i wierny w stosunku do wszystkich, jednak możesz mieć pewność, że wybierze sobie jedną osobę, która będzie dla niego najważniejszym przewodnikiem. Ze względu na skłonności do indywidualizmu potrzebny jest mu silny i doświadczony opiekun, który będzie w stanie zbudować z nim relację opartą na szacunku. 

Psy tej rasy posiadają bardzo silny instynkt obronny. Właśnie dlatego są łagodne i przyjazne dla członków swojej rodziny oraz osób, które są w domu mile widziane. Jeżeli jednak dostrzegą w kimś zagrożenie, mogą zareagować bardzo ostro. Potrzebny jest im rozsądny i doświadczony przewodnik, który będzie w stanie zapanować nad nimi w decydujących momentach. W stosunku do mijanych na ulicy ludzi mastif jest zdystansowany, a wręcz obojętny. Może sprawiać wrażenie nieobecnego, jednak w istocie jest bardzo bystry i zawsze kontroluje sytuację. 

Mastif neapolitański jest psem stosunkowo inteligentnym, chociaż upartym. Jego szkolenie może być problematyczne ze względu na to, że zazwyczaj sam decyduje, które komendy są warte wykonania – jeżeli nie ma na coś ochoty będzie ociągał się tak długo, aż opiekun odpuści. Psy tej rasy potrzebują konsekwencji, ale także łagodności. Na agresję odpowiadają agresją! 

W przypadku mastifów olbrzymich bardzo ważna jest odpowiednia socjalizacja. Jeżeli od szczeniaka będą poznawały inne zwierzęta, mogą spokojnie z nimi współistnieć. W przeciwnym wypadku należy spodziewać się niechęci, a nawet agresji. Dla dzieci w swojej rodzinie psy te są bardzo czułe i opiekuńcze. Obce maluchy mogą jednak potraktować jak potencjalne niebezpieczeństwo, dlatego należy bardzo uważać przy takich kontaktach. 

Mastif włoski – zdrowie

Tak jak większość psów olbrzymich, mastif neapolitański nie żyje zbyt długo. Tylko nieliczne osobniki mają szczęście obchodzić swoje 10. urodziny. Mimo wszystko w ciągu swojego życia mastif włoski raczej nie choruje – jest odporny i zdrowy.

Ewentualne problemy, które mogą go dotykać, mają ścisły związek z wielkością rasy. Tak jak inne psy olbrzymie, narażony jest na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych. Powinieneś wiedzieć, że w naszym kraju uzyskanie uprawnień hodowlanych warunkowane jest wykonywaniem odpowiednich badań w kierunku tej choroby. Dlatego wybór dobrej hodowli praktycznie eliminuje ryzyko dysplazji u szczeniaka. 

Innym schorzeniem typowym dla dużych psów jest skręt żołądka. To niezwykle niebezpieczna choroba, która może doprowadzić do śmierci psa nawet w kilka godzin, dlatego trzeba robić wszystko, aby jej zapobiegać. Najlepszym rozwiązaniem jest dzielenie posiłków na dwie – trzy porcje. Mastif neapolitański jest żarłokiem, który pochłania dziennie ogromne ilości karmy, dlatego rozdzielanie porcji powinno stać się codzienną rutyną. 

Mastify włoskie mogą mieć problemy z oczami. U niektórych psów występuje tak zwane entropium, czyli podwinięcie powieki. Jest to wada, która wymaga interwencji chirurgicznej. Niekiedy pojawia się także wypadnięcie trzeciej powieki, które także zazwyczaj kończy się zabiegiem. 

Mastif neapolitański jest dosyć odporny na różne warunki atmosferyczne, jednak duże zmiany temperatury zdecydowanie mu nie służą. Podczas upałów trzeba zapewnić mu chłodne miejsce i dużo wody. Istotne jest także unikanie przeciągów, które nie służą tym psom. 

Mastif olbrzymi – pielęgnacja

Krótka i gęsta sierść mastifa neapolitańskiego nie wymaga bardzo intensywnej pielęgnacji. Aby zachować szatę w dobrej formie, warto raz w tygodniu czesać psa w celu usunięcia martwej sierści. Mastify linieją dwa razy w roku, jednak nawet wtedy nie gubią dużej ilości sierści. 

Bardzo istotnym elementem pielęgnacji jest regularna i skrupulatna kontrola skóry mastifa włoskiego. Warto przeglądać fałdy, szczególnie te w okolicach pyska. W razie potrzeby dobrze przecierać je suchą ściereczką lub specjalnym płynem o optymalnym pH. Pomoże to uniknąć infekcji i innych problemów skórnych. Konkretnej pielęgnacji potrzebują też wrażliwe oczy mastifa. 

Tak jak w przypadku wszystkich psów olbrzymich, żywienie mastifa neapolitańskiego jest dosyć kosztowne. Pies ten pochłania dziennie bardzo duże ilości karmy, która powinna być jak najlepszej jakości. Jest to szczególnie istotne w przypadku szczeniaków, które w procesie dorastania potrzebują odpowiedniego żywienia. Warto rozważyć dietę BARF, którą można dostosować indywidualnie do każdego osobnika. 

Mastif neapolitański – hodowla

Mastif włoski nie jest psem szczególnie obciążonym potencjalnymi chorobami genetycznymi. Mimo wszystko wybór hodowli powinien być dobrze przemyślany, ponieważ nieodpowiedzialny rozród może doprowadzić do poważnych problemów zdrowotnych u szczeniaków. Właśnie dlatego wybieraj wyłącznie hodowle zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce. 

ZKwP działa na terenie naszego kraju od 1938 roku i jest jedyną organizacją, która ma prawo do wydawania psom rodowodów FCI. Jest to międzynarodowe świadectwo świadczące o pochodzeniu zwierzaków i ich zgodności ze wzorcem rasy. Pamiętaj jednak, że nawet pod parasolem związku mogą działać kiepskie hodowle, dlatego wybór dobrze skonsultować z miłośnikami rasy. 

Mastif neapolitański – cena

Mastif neapolitański nie jest rasą szczególnie popularną w naszym kraju, jednak znalezienie odpowiedniej hodowli nie powinno być trudne. Za szczeniaka tej rasy zazwyczaj trzeba zapłacić około 5 000 złotych. Pamiętaj jednak, że ceny mogą się od siebie różnić, ponieważ każda hodowla ustala je indywidualnie. 

Mastif neapolitański – historia rasy

Jako oddzielna i samodzielna rasa mastif włoski funkcjonuje od stosunkowo niedawna. Jednak o psach w tym typie pisano już w czasach starożytnych – miały być wielkimi czarnymi zwierzętami niewidocznymi w nocy, które pilnowały gospodarstw. Tak jak wszystkie molosy pochodzą prawdopodobnie od wielkich psów, które przybyły do Europy z Azji podczas wędrówek ludów.

W XIX wieku psy w typie mastifa neapolitańskiego wykorzystywane były do walk i porachunków mafijnych. Miały opinię psów groźnych, wręcz zabójczych, które mogą walczyć z dzikimi zwierzętami i stanowią śmiertelne zagrożenie dla człowieka. 

Prace nad pierwszym wzorcem trwały od początku XX wieku. Duże zasługi na tym polu przypadły dr Soldati, którego praca kynologiczna nie została jednak nigdy zatwierdzona przez żaden związek. Po jakimś czasie założył on Klub Miłośników Mastino Napoletano. W latach czterdziestych powstawały pierwsze hodowle, jednak rasa przez długi czas nie była wyrównana. Równolegle hodowano kilka linii. Mniejsze mastify miały służyć do polowań, większe zaś do pilnowania obejścia. 

Ostateczny wzorzec rasy został opracowany dopiero w 1989 roku. Rasa trafiła do Polski i w latach osiemdziesiątych i od tamtego czasu jej popularność utrzymuje się na podobnym poziomie. 

Mastif olbrzymi – dla kogo?

Mastif neapolitański zdecydowanie nie jest psem, który nadaje się dla niedoświadczonego opiekuna. Zarówno jego ogromne rozmiary, jak i niezależny charakter sprawiają, że przewodnik powinien być człowiekiem silnym fizycznie i psychicznie. Psy tej rasy nie powinny być agresywne lub niestabilne, jednak pozbawione odpowiedniej socjalizacji oraz szkolenia mogą być niebezpieczne. 

Jeżeli zastanawiasz się nad zakupem tego psa, powinieneś rozumieć konieczność jego konsekwentnego wychowania. W żadnym wypadku nie wolno stosować wobec niego przemocy, ponieważ niszczy to psychikę mastifa i sprawia, że w przyszłości może stać się nieobliczalny. Jeżeli uda ci się zbudować z nim relację opartą na szacunku, będzie twoim wiernym towarzyszem. 

Nastawienie opiekuna i jego emocje w stosunku do świata mają bardzo duży wpływ na zachowanie mastifa włoskiego. Właśnie dlatego idealny opiekun powinien być osobą stabilną. Mastif jest bowiem w stanie rozprawić się z każdą osobą, którą uzna za zagrożenie dla swojego pana. Należy mieć więc dużą kontrolę nad własnymi emocjami oraz – co istotne – siłę fizyczną do powstrzymania psa w trudnej sytuacji. 

Mastif neapolitański doskonale nadaje się na psa obronnego, może jednak także towarzyszyć rodzinie. Jest bardzo czuły w stosunku do dzieci i akceptuje inne zwierzęta, do których jednak powinien być socjalizowany. Ze względu na swoje rozmiary wszystkie kontakty z maluchami powinny przebiegać pod kontrolą osób dorosłych. 

Mastif neapolitański – ciekawostki 

• Mastif neapolitański bardzo się ślini i podczas posiłków robi ogromny bałagan.

Mastif neapolitański to pies niezależny, silny i inteligentny. Od swojego człowieka będzie jednak wiele wymagał. Zdecydowanie nie nadaje się dla pedantów ani osób, które bardzo łatwo tracą kontrolę nad emocjami. Najlepszym opiekunem będzie dla niego osoba doświadczona w prowadzeniu psa. Świetnie sprawdza się w roli psa obronnego, może jednak z powodzeniem funkcjonować jako pies rodzinny.

Bibliografia

FCI-Standard N° 197 / 17.12.2015/EN, https://www.zkwp.pl/wzorce/197.pdf, rewizja tłumaczenia polskiego sierpień 2022 Mirosław Redlicki, data publikacji obowiązującego wzorca: 13.11.2015.