Komondor to pies, który przyciąga wzrok nietypową sierścią, która opada aż do ziemi i ma formę okazałych białych sznurów. Świetnie sprawdza się w roli stróża i potrzebuje doświadczonego przewodnika. Dobrze ułożony, będzie doskonałym psem rodzinnym.
Podstawowe informacje
| Rozmiar | wysokość w kłębie: suki od 60 cm, psy od 70 cm; masa ciała: suki od 40 do 50 kg, psy od 50 do 60 kg |
| Szata | sierść: szorstki, długi włos okrywowy, delikatny podszerstek; sierść kosmata, zebrana w płaty albo sznury; maść: kość słoniowa |
| Długość życia | 10–12 lat |
| Charakter | odważny, cichy, nieufny, pełen godności |
Komondor to specyficzny pies wyglądający jak mop. Skąd to porównanie? Sierść tego zwierzaka zwija się w sznury podobne jak u owczarka puli. Komondor jest jednak zdecydowanie potężniejszy, a tym samym wzbudza większy respekt. Ze względu na swoją nieustępliwość często wykorzystywany jest jako stróż.
Wyglądwzrost – do 80 cm, waga – 50-60 kgUmaszczeniekość słoniowaCharakterodważny, czujny, niezależnyDługość życia10-12 lat
Owczarek węgierski komondor – wygląd
Komondor to pies, którego wysokość w kłębie może wynosić nawet 80 centymetrów. Średnia waga zwierzaka tej rasy wynosi 50 kilogramów, jednak niektóre samce mogą dorastać nawet do 60 kilogramów. Dodatkowo gęsta i pozbijana w sznury sierść sprawia, że psy te wydają się jeszcze potężniejsze niż w rzeczywistości. Ich ciało jest mocne i bardzo dobrze umięśnione.
Znakiem rozpoznawczym komondora jest jego sierść. Szczeniaki rodzą się puchate, a ich szata zbija się w sznury dopiero w okolicach dziewiątego miesiąca. Wzorzec dopuszcza jedynie maść w kolorze kości słoniowej.
Rasa komondor – charakter dawnego psa pasterskiego
Komondor jest typowym psem obronnym i stróżującym. Przez wieki samodzielnie pilnował dobytku, dlatego naturalne jest dla niego podejmowanie niezależnych decyzji. To zwierzę o bardzo silnym charakterze. Jest przy tym niezwykle odważny, czujny oraz – wbrew swoim rozmiarom – zwinny i szybki. To czyni z niego niemal doskonałego i nieprzekupnego stróża. Czy jednak komondor odnajdzie się w roli psa do towarzystwa?
Komondor jako pies rodzinny
Zdecydowanie! Warto jednak pamiętać, że ze względu na swój silny charakter komondor potrzebuje doświadczonego, konsekwentnego i łagodnego przewodnika, który będzie w stanie wyegzekwować od niego posłuszeństwo. Psy tej rasy są bardzo inteligentne i kiedy uznają swojego przewodnika za autorytet, będą z nim współpracować.
W stosunku do dzieci, czy innych zwierząt są ufne, cierpliwe i przyjazne. Warunkiem jest to, że je znają i akceptują. Obce psy, pchnięty instynktem, może traktować jak zagrożenie. Podobne będzie jego zachowanie wobec obcych osób, co do których nie ma pewności, że są mile widziane przez jego opiekuna. Dla swojego stada – dzieci, kotów i małych zwierząt, z którymi się wychował, będzie jednak doskonałym towarzyszem i czułym opiekunem.
Komondor a aktywność
Dorosły i ukształtowany komondor nie jest psem szczególnie energicznym. Szalona zabawa i bieganie nie są dla niego pociągającymi zajęciami. Chętnie spaceruje, jednak nie jest hiperaktywny. Ze względu na to może wydawać się nieco ociężały. Ten czar pryska w momencie, kiedy komondor zauważy zagrożenie. Jest to niezwykle szybki i zwinny pies, który nie odpuści żadnej podejrzanej istocie na jego terenie.
Komondor – zdrowie
Tak jak większość dużych ras, owczarek węgierski komondor narażony jest na dysplazję stawów biodrowych. W hodowli warto więc zapytać o badania psów, a w nowym domu dobierać poziom aktywności do wieku.
Nie ma informacji o chorobach genetycznych, które byłyby typowe właśnie dla tej rasy. Specyficzna sierść jest bardzo gęsta i dwuwarstwowa, dlatego doskonale chroni psa przed wszystkimi złymi warunkami atmosferycznymi. Nie tylko reguluje temperaturę ciała – również woda szybko po niej spływa.
Komondor – pielęgnacja psa z dredami
Komondora, podobnie jak puli, nie powinno się kąpać. Unikaj sytuacji, w których pies mógłby wskoczyć do wody, na przykład rzeki czy jeziora. Wprawdzie psy tej rasy instynktownie unikają moczenia się, jednak jeżeli już do tego dojdzie, muszą być bardzo dokładnie wysuszone suszarką. Jest to praca przynajmniej na kilka godzin. Wilgoć w głębszych warstwach sierści komondora szybko doprowadzi do procesów gnilnych i infekcji.
Komondor niemal nie linieje. Nie wolno go także czesać, ponieważ raz rozczesany sznur nigdy już nie wróci do swojej naturalnej formy. Należy bardzo dokładnie rozdzielać splątane dredy tuż przy skórze. Liście, rzepy, patyki, czy jakiekolwiek inne ciała obce powinny być skrupulatnie usuwane z włosów psa po każdym spacerze.
Komondor rasa psa – hodowla
W Polsce nie ma zbyt wielu hodowli komondorów. Pod patronatem ZKwP funkcjonuje ich jednak kilka, dlatego wejście w posiadanie szczeniaka nie jest niemożliwe. Musisz jednak nastawić się na to, że na miot będziesz musiał trochę poczekać. W żadnym wypadku nie korzystaj z usług osób, które chcą sprzedać ci psa bez rodowodu.
Komondor – cena
Ciężko uśrednić cenę szczenięcia komondora, ponieważ psy te w naszym kraju sprzedawane są bardzo rzadko. Stawka ustalana jest indywidualnie przez każdego hodowcę i zależy od wielu różnych czynników. Musisz jednak nastawić się na koszt rzędu od 3 do nawet 8 tysięcy złotych.
Owczarek węgierski komondor – historia rasy
Komondor pochodzi od azjatyckich psów, które przybyły na tereny Węgier razem z plemionami Madziarów. Od samego początku służył jako pies pasterski, którego zadaniem była ochrona owiec przed drapieżnikami.
Wszystkie specyficzne cechy wyglądu tej rasy miały służyć jej funkcjom użytkowym. Kolor kości słoniowej nie różni się zbytnio od sierści owiec. Właśnie dlatego pies mógł niepostrzeżenie, w doskonałym kamuflażu, dostać się do atakującego napastnika. Dredy stanowiły natomiast formę swoistej „zbroi”, która chroniła zwierzę przed zębami wilków.
Komondor – początek i rozwój rasy
Pierwsze świadectwa istnienia psów w tym typie pochodzą z XVI wieku. Wzorzec powstał dopiero w latach 20. XX wieku. Rasa została oficjalnie wpisana na listę FCI już w roku 1925.
W czasie II wojny światowej komondory wykorzystywano do pilnowania obiektów wojskowych. Po wciągnięciu Węgier w orbitę Związku Radzieckiego już po wojnie, hodowla owiec znacznie spadła. Co za tym idzie, te specyficzne psy przestały być potrzebne. Na szczęście Węgierski Związek Kynologiczny i działający w jego ramach hodowcy dołożyli wszelkich starań, aby rasa przetrwała.
Obecnie w swojej ojczyźnie komondory ciągle wykorzystywane są w roli psów pasterskich. Coraz częściej rasę doceniają także farmerzy amerykańscy. Wierność i siłę psów tej rasy zauważa się również w kontekście psa towarzyszącego.
Komondor – dla kogo?
Pies komondor jest psem raczej odradzany osobom, które nigdy wcześniej nie miały do czynienia z wychowywaniem i układaniem czworonoga. To zwierzak o ogromnej silne fizyczne, nieskończonej odwadze i bardzo silnym charakterze, skłonnym do dominacji. Wszystkie te cechy sprawiają, że w rękach niedoświadczonego opiekuna pies może stać się bardzo niebezpieczną, tykającą bombą.
Podczas szkolenia w żadnym wypadku nie można stosować wobec psa przemocy lub zbytniej perswazji. Komondor podporządkuje się wyłącznie silnemu i konsekwentnemu przewodnikowi, który traktuje go z szacunkiem i delikatnością. Dobrze wychowany, będzie świetnym towarzyszem dla rodzin z dziećmi. Komondor raczej nie jest polecany osobom starszym, które mogą mieć problemy z fizycznym zapanowaniem nad psem.
Komondor – dom czy mieszkanie?
O ile komondor nie wymaga ogromnej dawki ruchu, o tyle potrzebuje terenu, który będzie mógł patrolować. Dlatego raczej nie zaleca się tej rasy do mieszkań w bloku. Dobrze socjalizowany, nie będzie miał problemu z innymi zwierzętami, o ile nie wtargną one nieproszone na jego terytorium.
Owczarek węgierski komondor – ciekawostki
Do lat 60. XX wieku wzorzec komondora dopuszczał dwa rodzaje sierści – znane dzisiaj dredy oraz płaty sfilcowanej sierści. Z czasem jednak zauważono, że zbita w płaty sierść jest ciężka i często odpada pod wpływem własnego ciężaru. Właśnie dlatego dzisiaj jedynym dopuszczalnym rodzajem szaty są sznury.
Owczarek węgierski komondor jako rasa psa świetnie sprawdza się zarówno w roli stróża, jak i towarzysza. Powinien jednak przejść socjalizację i profesjonalne szkolenie, szczególnie pod kątem kontaktów z innymi psami. W przeciwnym razie może zachowywać się w stosunku do nich agresywnie.
Czasami nazywany jest również „komandor”, ale dzieje się tak raczej z powodu błędnego przeczytania nazwy niż stróżującego charakteru.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 53, https://www.zkwp.pl/wzorce/53.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 08.04.2000.
