W sercu Ameryki narodził się pies o niezrównanej odwadze i lojalności – akita amerykańska. Choć jej korzenie sięgają Japonii, to właśnie Stany Zjednoczone ukształtowały jej unikalny charakter. Te imponujące psy, łączące siłę z delikatnością, stały się jednymi z najbardziej poszukiwanych towarzyszy rodziny i obrońców domu. Czy jesteś gotów poznać rasę psa, która łączy w sobie majestat górskiego lwa z sercem anioła?
Co warto wiedzieć o akicie amerykańskiej?
| Ogólny wygląd | duży, mocny, harmonijny pies o szerokiej głowie |
| Rozmiar | wysokość w kłębie: samice od 61 do 66 cm, samce od 66 do 71 cm; masa ciała: między 45 a 60 kg |
| Szata | sierść: włos okrywowy prosty i odstający, podszerstek miękki, gęsty, gruby; maść: każda, również łaciata czy z innym kolorem podszycia niż włosa okrywowego |
| Charakter | przyjacielski, czujny, dostojny, odważny, inteligentny |
| Długość życia | 10–12 lat |
| Przeznaczenie | pies do towarzystwa |
| Pochodzenie | Japonia, USA |
| Klasyfikacja FCI | grupa 5 (szpice i psy ras pierwotnych), sekcja 5 (szpice azjatyckie i rasy pokrewne); nie podlega próbom pracy |
Jaki jest wzorzec rasy akita amerykańska?
Akita amerykańska należy do grupy szpiców i psów pierwotnych. To duży i mocny pies o masywnej, lecz harmonijnej sylwetce i ciężkim kośćcu. Wysokość samca to 66–71 cm w kłębie, samicy natomiast 61–66 cm, waga natomiast oscyluje pomiędzy 45 a 60 kg. Wyróżnia je głowa w kształcie tępo zakończonego trójkąta, dość małe, głęboko osadzone oczy (w przeciwieństwie do migdałowych oczu akita inu) oraz wysoko osadzony ogon, który pies nosi nad grzbietem lub na boku, zwinięty całkowicie bądź w ¾.
Jaki charakter ma akita amerykańska?
Akita amerykańska nie jest psem dla każdego. Ze względu na swój temperament wymaga opiekuna doświadczonego, stanowczego i konsekwentnego, choć absolutnie nie agresywnego. Jaki to temperament? Podobnie jak jej japoński kuzyn akita amerykańska, to pies niezależny, uparty i nieufny w stosunku do obcych – lubi chadzać własnymi drogami, miewa własne zdanie na polecenia opiekuna, nie jest skłonny do ślepego posłuszeństwa. Bywa krnąbrny i dumny – jeśli polecenie człowieka mu się nie spodoba, z pewnością go nie wykona i nawet najlepszy smakołyk nie skłoni go do zmiany nastawienia.
Akity amerykańskie nie należą do psów gadatliwych. Na ogół nie szczekają, robią to jedynie, by zasygnalizować swoje niezadowolenie (choćby z braku ruchu). Nie mają też skłonności do niszczenia, przynajmniej tak długo, jak opiekun zaspokaja ich potrzeby w zakresie bliskości, dawki ruchu i zabawy.
Jak szkolić akitę amerykańską?
Psy tej rasy są bardzo opanowane i spokojne, mogą spędzić wiele godzin, wylegując się w swoim ulubionym posłaniu i z pewnością nie są typem sportowców. Nie oznacza to jednak, że nie potrzebują aktywności fizycznej. Brak regularnych spacerów grozi nie tylko nadwagą, ale i rozdrażnieniem. Akita amerykańska nie przejawia skłonności do ucieczek, na spacerach warto jej jednak pilnować, może bowiem ulec instynktowi łowieckiemu i rzucić się w pogoń za małym zwierzęciem. Pies ten lubi się bawić, należy jednak pamiętać, że to on, a nie człowiek, wyznacza porę i czas trwania tej zabawy.
Wiele problemów z akitą amerykańską można rozwiązać odpowiednim szkoleniem oraz wcześnie przeprowadzoną socjalizacją. Należy jednak pamiętać, że ten niezależny i bardzo inteligentny pies będzie uczniem pojętnym, ale dość trudnym. Treningi powinny być urozmaicone i niezbyt długie, by pies się nie znudził. Należy też stosować pozytywną (nigdy nie siłową) motywację, licząc się jednak z tym, że akita i tak postąpi po swojemu.
Jak pielęgnować akitę amerykańską?
Akita amerykańska to pies dla osób, dla których częste sprzątanie mieszkania nie stanowi problemu – sierść tych czworonogów jest tyle piękna, co kłopotliwa. Na szczęście linieje tylko dwa roku w roku i dość krótko, bo w sumie przez około sześć tygodni. W czym tkwi problem? W sposobie, w jaki akita linieje. Pies bardzo ciężko przechodzi ten proces, w dodatku zrzuca starą sierść dość obficie i fragmentami, a nie równomiernie – najpierw wypadają włosy z ud, następnie z kończyn, tułowia i wreszcie z ogona. W pierwszym etapie linienia pies pozbywa się podszerstka, po około dwóch tygodniach zaczyna się zrzucanie włosa okrywowego. Pierwsze linienie akity może być trudnym przeżyciem dla niedoświadczonego opiekuna, pies pozbywa się bowiem zdecydowanej większości włosów. Wygląda wtedy kiepsko i równie słabo się czuje: jest albo nienaturalnie osowiały, albo mocno rozdrażniony.
W okresie linienia najlepiej czesać akitę codziennie, uważając jednak, by nie podrażnić mocno uwrażliwionej w tym czasie skóry. W pozostałych miesiącach całkowicie wystarczające będzie czesanie dwa razy w tygodniu, aby zapobiec filcowaniu się podszerstka. Do pielęgnacji najlepiej wykorzystać szczotkę o miękkim włosiu lub grzebień z szeroko rozstawionymi zębami. Akita amerykańska to wyjątkowy czyścioch – myje się jednak samodzielnie językiem i łapami, nie wymaga więc kąpieli częstszych niż raz na trzy miesiące. Niezwykle istotne jest dokładne wysuszenie psa – akita ma bardzo gęstą sierść, a pozostawienie mokrych włosów może doprowadzić do odparzeń i podrażnień skóry.
Akita amerykańska ma skłonność do kamienia nazębnego, dlatego pielęgnacja powinna obejmować regularne szczotkowanie zębów. Równie istotne jest przycinanie pazurów raz na trzy tygodnie oraz sprawdzanie i ewentualne czyszczenie uszu – z racji swojej budowy uszy akity są łatwym celem dla wszelkiego rodzaju drobnoustrojów.
Obawiasz się, że wyżywienie tak dużego psa pochłonie całą twoją miesięczną pensję? Nic z tych rzeczy – biorąc pod uwagę rozmiar, akita amerykańska je stosunkowo mało, choć oczywiście wymaga pokarmu wysokiej jakości. Akity to psy aktywne, potrzebują więc pokarmu wysokoenergetycznego, choć nieprzesadnie bogatego w białko ze względu na skłonność do alergii pokarmowych. Najlepiej, by podstawą ich menu była jagnięcina oraz tłuste ryby. Akity amerykańskie dobrze tolerują zarówno karmę gotową, jak i przygotowywaną w domu – w tym drugim przypadku należy jednak pamiętać, by uzupełniać ją preparatami zawierającymi wapń i witaminy.
Na co może chorować akita amerykańska?
- katarakta – choroba prowadząca do zmętnienia soczewki lub jej torebki,
- postępujący zanik siatkówki – degeneracja fotoreceptorów siatkówki. W pierwszej kolejności schorzenie to prowadzi do ślepoty nocnej, z czasem powoduje całkowitą utratę widzenia,
- dysplazja siatkówki – częściowe lub całkowite rozwarstwienie siatkówki oka, które nieleczone prowadzi do utraty wzroku,
- zapalenie gruczołów łojowych – schorzenie o podłożu genetycznym, prowadzące do zniszczenia gruczołów łojowych. Pierwsze objawy występują zazwyczaj u psów w wieku 5 lat i starszych,
- niedoczynność tarczycy – jej efektem są m.in. poważne problemy ze strony układu nerwowego, krążenia i moczowo-płciowego oraz narządu wzroku,
- dysplazja stawów biodrowych – choroba uwarunkowana genetycznie, polegająca na niedopasowaniu głowy kości udowej i panewki miednicy, które może prowadzić do deformacji i zmian zwyrodnieniowych stawu.
Skłonność rasy akita amerykańska do wymienionych chorób nie oznacza, że każdy pies na nie zapadnie. Warto jednak pamiętać o takiej możliwości i uważnie obserwować pupila – wczesne zauważenie objawów to wczesna diagnoza i większa szansa na całkowite wyleczenie psa.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 344 /29.01.2015, https://www.zkwp.pl/wzorce/344.pdf, tłumaczenie: Olga Jakubiel, rewizja i uzupełnienie tłumaczenia polskiego sierpień 2022 Mirosław Redlicki, data publikacji obowiązującego wzorca: 06.01.2015.
