Podstawowe informacje

Rozmiarwysokość w kłębie: suki od 67 do 72 cm, psy od 72 do 80 cm;
masa ciała: do 70 kg
Szatasierść: gęsty, długi włos okrywowy, krótki na głowie, miękki w dotyku; obfity podszerstek;
maść: biała z czarnymi łaptami
Długość życia10–12 lat
Charakterinteligentny, cierpliwy, odważny, wesoły, wierny, oddany

Landseer – wygląd

Landseer pies patrzy przed siebie

Landseer jest dużym, ale harmonijnie i proporcjonalnie zbudowanym psem. Ma długie i umięśnione nogi i elegancką głowę. Wysokość w kłębie u psów wynosi od 72 do 80 centymetrów, a u suczek – od 67 do 72 centymetrów Waga nie została umieszczona we wzorcu, jednak samce mogą dochodzić nawet do 70 kilogramów.

Landseer – okrywa

Sierść landseera jest długa, gęsta i dwuwarstwowa. Włos okrywowy jest miękki w dotyku, a pod nim znajduje się obfity podszerstek, chociaż nie tak gęsty jak u nowofundlanda. Dopuszczalny jest tylko jeden rodzaj umaszczenia. Dominuje biel, na której występują czarne plamy rozmieszczone na zadzie i grzbiecie. Głowa jest czarna z białą kufą. Białe muszą być także klatka piersiowa, nogi i ogon. 

Landseer – charakter

W przypadku rasy landseer temperament jest raczej niewielki. Pies uchodzi za niemal idealnego towarzysza rodziny. Do bliskich osób przywiązuje się szybko i niezwykle mocno. Jego rozmiary mogą budzić respekt, jednak w istocie jest to olbrzym o wielkim sercu. Cechuje go zrównoważony charakter oraz całkowity brak agresji. 

landseer biegnie po trawie

Landseer – nietypowy stróż

Landseer będzie doskonałym stróżem. Jest bystry, uważny i w razie potrzeby wykazuje się ogromną odwagą. Intruza nigdy nie atakuje bez ostrzeżenia, a jego postura często odstrasza już na pierwszy rzut oka. W żadnym wypadku nie powinien jednak mieszkać z kojcu. Jest niezwykle przywiązany do opiekuna, a jego uwaga i obecność są warunkiem zdrowia psychicznego psa. Izolacja oraz odrzucenie to najgorsze, co może go spotkać. Jest więc przede wszystkim psem rodzinnym i do towarzystwa. 

Landseer – szkolenie

Szkolenie psa tej rasy to sama przyjemność. Landseery są bardzo inteligentne, a na dodatek cieszy je radość opiekuna. Pomimo dużych rozmiarów nie są ociężałe. Uwielbiają ruch i aktywność na świeżym powietrzu. Mają także naturalny pociąg do wody. 

Landseer – zdrowie

Landseery są cudownymi psami, które niestety nie żyją długo. Średnia ich wieku wynosi około ośmiu lat. Podczas swojego życia zazwyczaj nie chorują, jednak słabością rasy są wady serca. Są to choroby dziedziczne, dlatego przed zakupem szczeniaka zapytaj o zdrowie rodziców i dziadków pieska. Bardzo ważne jest to, aby dowiedzieć się, jak długo żyli i na co umarli. Kiedy szczeniak skończy osiem miesięcy, warto zabrać go na badanie kardiologiczne. 

landseer siedzi na śniegu

Landseer a skręt żołądka

Tak jak większość ras olbrzymich, landseer ma skłonność do skrętu żołądka. Ta nagła przypadłość bywa bardzo niebezpieczna, a nawet śmiertelna, dlatego trzeba robić wszystko, aby zminimalizować ryzyko jej wystąpienia. Posiłki zwierzaka powinny być podzielone na mniejsze porcje. Po jedzeniu należy także unikać intensywnego wysiłku.

Dysplazje stawów u landseerów

Kolejną przypadłością typową dla ras olbrzymich jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. W tym przypadku także zaleca się dokładny wywiad z hodowcą i wgląd w prześwietlenia wykonane pieskom. Landseer nie powinien regularnie chodzić po schodach, ponieważ wzmaga to ryzyko problemów ze stawami. 

Pielęgnacja rasy landseer

Pomimo długiej i gęstej sierści pielęgnacja landseera nie stanowi szczególnego problemu nawet dla opiekuna, który nie ma w tym doświadczenia. Zazwyczaj szczotkowanie raz na tydzień całkowicie wystarczy, jednak w okresie linienia – na jesień i wiosnę – pies zaczyna gubić naprawdę dużo sierści. Wówczas codzienne szczotkowanie będzie niezbędne. W przeciwnym razie w całym domu i ogrodzie będą obecne kule z futra. 

Landseer a woda

Landseer kocha wodę i nie przepuści żadnej okazji do wykąpania się w jeziorze, rzece czy nawet większej kałuży. Po części takich eskapad psa trzeba wykąpać. Bardzo ważne jest jednak to, aby po każdym kontakcie z wodą dobrze go wyczesać. Mokra sierść ma tendencję do filcowania się. 

Landseery mają błony między palcami. Zaleca się regularne wycinanie włosów z tamtego obszaru – pomiędzy palcami oraz między opuszkami. Konieczne bywa także przycinanie sierści koło uszu. 

Landseer – hodowla

Landseer to rasa uznawana przez FCI, dlatego w poszukiwaniu hodowli kieruj się przede wszystkim jej przynależnością do Związku Kynologicznego w Polsce. Możesz zadzwonić do swojego lokalnego oddziału ZKwP i zapytać o hodowlę, która w najbliższym czasie planuje mioty.

Dobrym rozwiązaniem będzie także zasięgnięcie opinii miłośników rasy. Koniecznie zapytaj o to, czy w linii, z której pochodzi twój przyszły szczeniak, zdarzały się przypadki chorób serca. 

landseer i jack russell terrier siedzą na śniegu

Landseer – cena

Cena za landseera – szczeniaka z rodowodem FCI – to obecnie wydatek około 5 tysięcy złotych. Stawka jest jednak ustalana indywidualnie przez hodowcę i może znacznie odbiegać od średniej w obie strony.

Landseer – historia rasy

Landseer szczeniaki

Pochodzenie landseerów nie jest do końca jasne. Wielu kynologów uważa jednak, że mogą one być potomkami psów, które przywieźli ze sobą rdzenni mieszkańcy Nowej Fundlandii, trudniący się rybołówstwem. Od początków swojego istnienia psy te pracowały w wodzie. Ciągnęły sieci pełne ryb, powozy z drewnem czy nawet łodzie. Ich ogromna siła sprawiała, że były bardzo pomocne w wielu niezwykle ciężkich pracach fizycznych. 

Nazwa rasy pochodzi od nazwiska cenionego artysty tworzącego portrety – Edwina Landseera. Psy tej rasy wyjątkowo często pojawiały się na jego płótnach. Gościły także na obrazach innych, bardziej znanych twórców – między innymi Renoira. 

Landseer a nowofundland

Fanów na całym świecie rasa zyskała dzięki Anglikom, którzy docenili ją już pod koniec XIX wieku. Bardzo szybka kariera landseerów wynikała z tego, że na początku uznano je za… inną odmianę nowofundlandów. Te ostatnie były wówczas bardzo popularne w całej Europie, więc landseery szybko rozprzestrzeniły się po całym kontynencie. 

Landseery bardzo długo uznawane były za kolorystyczną odmianę nowofundlanda i przychodziły na świat w miotach tej rasy. W 1902 roku na świat przyszedł pierwszy czarno-biały miot, który następnie posłużył za bazę hodowlaną dla nowej rasy. 

Landseer w okresie powojennym

Dwie wojny światowe doprowadziły rasę na skraj wymarcia. Jej miłośnicy dołożyli jednak wszelkich starań, aby uratować te niezwykłe psy. Ze względu na początkowo ograniczoną pulę genów, osobniki krzyżowano z pirenejskimi psami górskimi oraz czarnymi nowofundlandami. Z czasem jednak całkowicie zaprzestano takich miksów. 

W połowie XX wieku zaczęto postulować wyodrębnienie landseera jako oddzielnej rasy. Od nowofundlanda różniły go bowiem nie tylko sierść, ale także charakter i niektóre cechy anatomiczne, na przykład dłuższe nogi. FCI wyraziło zgodę w 1959 roku, a już rok później powstał pierwszy wzorzec rasy. Obecnie jest ona klasyfikowana do grupy II, sekcji 2.2 – molosy typu górskiego. 

Landseer – dla kogo?

Z charakteru landseer to zrównoważony i łagodny zwierzak. Swoją aparycją budzi respekt, jednak nie przeraża. Będzie doskonałym psem dla rodzin z dziećmi. Jest otwarty, a nowo poznanych ludzi z zasady obdarza sympatią i zaufaniem. 

Chętnie broni swojej rodziny, opiekuje się dziećmi i ma do nich mnóstwo cierpliwości. Sprawdza się jako stróż, jednak reaguje wyłącznie w momencie, kiedy nie widzi innego wyjścia. Pomimo dużych rozmiarów jego miejsce jest w domu, a nie w kojcu. Landseer jest zrównoważony i łagodny, jednak ze względu na swoje rozmiary nie nadaje się dla osób starszych oraz bardzo słabych fizycznie. 

landseer dorosły ze szczeniakiem

Landseer – ciekawostki

Ze względu na genetyczne zamiłowanie landseera do wody, pies ten nie przepuści żadnej okazji do kąpieli. Często pracuje w ratownictwie wodnym. 

Landseer, pomimo swoich rozmiarów, jest psem łagodnym i serdecznym. Będzie doskonałym przyjacielem dla dzieci, a całą rodzinę z pewnością obdarzy silnym uczuciem. Chociaż nie słynie z długowieczności, w ciągu życia raczej nie choruje.

Bibliografia

FCI-Standard N°226 / 01.10.1997, https://www.zkwp.pl/wzorce/226.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 24.08.1960.

Archiwum: kwiecień 2023
Photo of author

Magdalena Dzik

Z wykształcenia dziennikarka i kulturoznawczyni. Pasjonuje się behawioryzmem zwierzęcym (szczególnie kotów i gryzoni) oraz zoodietetyką. Pasję tę bezustannie rozwija, pracując ze zwierzętami jako wolontariuszka i oferując im dom tymczasowy. Prywatnie opiekunka sześciu świnek morskich oraz pięciu kotów: Chilliego, Fedry, Fasoli, Atlasa i Heliosa.