W artykule przedstawimy opis rasy oraz opowiemy o usposobieniu szpiców niemieckich dużych. Znajdziesz tu także wskazówki dotyczące wychowania, prawidłowej pielęgnacji i żywienia. Sprawdź, czy to rasa dla ciebie!

Podstawowe informacje

Rozmiarwysokość w kłębie: od 40do 50 cm;
masa ciała: do 20 kg
Szatasierść: dwuwarstwowa, z prostym, nastroszonym włosem okrywowym i gęstym, bawełnianym podszerstkiem; gdzieniegdzie krótki, aksamitny włos; sierść tworzy grzywę, frędzle, portki;
maść: biała, czekoladowa, czarna; dopuszczalna biel na łapach, końcu ogona, piersi (w formie plamy)
Długość życiaok. 12–13 lat
Charakternieufny wobec obcych, bez instynktu myśliwskiego, wytrzymały, pojętny, łatwy w szkoleniu, czujny, żywy

Wzorzec rasy szpic duży

Chociaż nazwa wskazuje na olbrzymiego czworonoga, w rzeczywistości szpic niemiecki duży osiąga zwykle od 42 do 50 centymetrów w kłębie, co czyni go psem średniej wielkości. Pomijając rozmiary i wagę, wszystkie szpice (wilczy, duży, mały, średni oraz miniaturowy) mają bardzo podobny wygląd i wzorzec. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech tej rasy jest zakręcony ogon. Pyszczki czworonogów zaliczanych do szpiców do złudzenia przypominają te u lisów. Ich uszy powinny być małe i sterczące.

Szpice należą do grupy ras pierwotnych, co jest doskonale widoczne w typie ich owłosienia. Sierść składa się z dwóch części. Pierwsza, czyli wełnisty podszerstek, ma za zadanie ułatwić utrzymanie prawidłowej temperatury ciała zwierzaka. W przypadku tej rasy jest on wyjątkowo gruby i gęsty. Włos okrywowy chroni zwierzaka przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, w tym promieniowaniem UV. Powinien być dłuższy w okolicach szyi oraz barków, tworząc przy tym bujną grzywę.

Do pożądanych kolorów umaszczenia dla tej odmiany szpica zalicza się czarny, biały oraz brązowy. U psów czarnych i brązowych dopuszczalna jest nieduża plamka bieli na piersi, białe łapy lub końcówka ogona. Niestety rasa nie cieszy się dużą popularnością na świecie, a nieliczne hodowle znajdują się głównie na terenie Niemiec, Holandii oraz Czech.

Szpic niemiecki duży – usposobienie i charakter rasy

Szpic niemiecki duży to klasyczny pies gospodarski, co mocno wpływa na jego charakter. Jest bardzo przywiązany nie tylko do swoich opiekunów, ale także do terytorium, na którym żyje, w związku z czym często wykorzystuje się go w roli oddanego stróża. Pełnienie tej funkcji ułatwia mu także wrodzona nieufność wobec obcych osób. Zwykle nie przejawia zachowań agresywnych, ale zdecydowanie nie można określić go przekupnym. Niestety często nie akceptuje innych zwierząt domowych.

Zaletą szpiców jest stosunkowo słabo rozwinięty instynkt łowiecki. W przypadku psów stróżujących to ogromna korzyść, ponieważ opiekunowie nie muszą martwić się o bezpieczeństwo zwierząt gospodarskich żyjących na ich posesjach. Osoby decydujące się na zakup szpica powinny wziąć pod uwagę jego duże przywiązanie do właścicieli. Co prawda czujny czworonóg dobrze czuje się z pilnowaniem swojego terenu, ale stałe przebywanie na zewnątrz sprawi, że będzie brakować mu kontaktu z człowiekiem.

Mimo ogromnego przywiązania do swojego terenu charakteryzują go ogromne pokłady energii i chęć do zabawy. Szpice duże są wyjątkowo inteligentne, w związku z czym doskonale odnajdują się w nauce nowych sztuczek oraz dyscyplinach sportowych takich jak agility. Niestety ze względu na jego dość dużą niezależność opiekunowie mogą napotkać pewne problemy w czasie współpracy. Przede wszystkim przedstawiciele tej rasy mają tendencję do wykonywania tylko tych komend, na które mają ochotę.

Wychowanie – co warto wiedzieć?

Szpic duży zdecydowanie należy do psów wyjątkowo inteligentnych i szybko przyswajających wiedzę. Niestety problemem dla opiekunów może okazać się jego niezależność. Zwierzak z łatwością wyczuwa słabość człowieka, co bardzo sprytnie wykorzystuje. Uważa się go za dosyć upartego, w związku z czym niezbędne jest zachowanie cierpliwości podczas tresury.

Jednym z najważniejszym elementów szkolenia ze szpicem niemieckim dużym powinna być odpowiednio przeprowadzona socjalizacja. Zaleca się, by czworonóg już w wieku szczenięcym wychodził na spacery. Dzięki takimi aktywnościom pies od pierwszych miesięcy swojego życia będzie uczył się nawiązywać poprawne relacje z innymi zwierzakami.

Niektórzy starają się oduczać szpice charakterystycznego dla nich głośnego szczekania. Niestety w większości przypadków nie jest to możliwe, ponieważ leży to w naturze psów stróżujących. Chociaż to zachowanie bywa uciążliwe, dzięki niemu psiak może skutecznie strzec swojego terenu.

Odpowiednie żywienie to podstawa opieki

Zapewnienie dobrej jakości pożywienia to podstawa opieki nad każdym zwierzęciem. Szpice niemieckie duże nie wymagają specjalnej diety. Z natury nie jedzą dużo i nie należą do łasuchów, w związku z czym ich opiekunowie nie muszą skrupulatnie ważyć porcji posiłków.

Czym należy karmić swojego pupila, by ten jak najdłużej cieszył się zdrowiem oraz dobrą kondycją? Można do tego wykorzystać jeden z gotowych produktów dostępnych w asortymencie sklepów zoologicznych. Przed zakupem zwróć dokładną uwagę na jego skład. Bazą powinno być mięso, a w roli niewielkiego dodatku doskonale sprawdzą się owoce, warzywa czy cenne oleje. Karmy, które zawierają głównie zboża lub produkty odzwierzęce nieznanego pochodzenia, nie będą dobrym wyborem.

Opiekunowie coraz częściej wybierają dietę typu BARF, jednak wiążą się z nią pewne zagrożenia. Przede wszystkim samodzielne komponowanie posiłków wymaga ogromnej wiedzy i doświadczenia. Nawet niewielkie niedobory żywieniowe będą dużym zagrożeniem dla zdrowia zwierzaka w przypadku braku suplementacji. Poza tym przygotowywanie surowego mięsa wiąże się z podwyższonym ryzykiem rozprzestrzeniania się chorób odzwierzęcych.

Pielęgnacja szpica dużego

Sierść szpica niemieckiego dużego wymaga regularnej pielęgnacji. Najwięcej uwagi należy zwrócić na podszerstek, który należy systematycznie szczotkować i czesać. W ten sposób usuniesz martwe włosy, co znacznie poprawi komfort zwierzaka, zwłaszcza w trakcie upalnych dni. Dla wielu psów ta czynność na początku może być nieprzyjemna, jednak jeśli poświęcisz trochę czasu na oswajanie pupila ze szczotką i będziesz nagradzać go za spokojne zachowanie, z pewnością szybko się to zmieni.

Kąpiele należy wykonywać jedynie w razie potrzeby. Niestety w przypadku szpiców zdarza się to dość często, ponieważ zwierzaki te uwielbiają spędzać czas na świeżym powietrzu niezależnie od panujących na zewnątrz warunków atmosferycznych. W dodatku w ich bujnej sierści zbiera się dużo brudu, który jest dobrze widoczny na białej szacie.

Zdrowie i najczęstsze choroby

Szpice niemieckie duże uznawane są za zwierzęta zdrowe i wytrzymałe, jeśli pochodzą ze sprawdzonych hodowli. Dokładne sprawdzenie miejsca, z którego kupuje się psa, jest bardzo ważne, ponieważ tylko wtedy można mieć pewność, że szczenięta nie są obarczone zwiększonym ryzykiem rozwinięcia się chorób dziedzicznych, takich jak na przykład dysplazja stawu biodrowego. Niestety nieuczciwi hodowcy często dopuszczają do rozrodu nawet chore osobniki, by zwiększać swoje zyski.

Poza tym u niektórych szpiców zdarzają się skłonności do miejscowych wyłysień, jednak nie stanowią one częstych dolegliwości. W dodatku zwierzaki dotknięte tą przypadłością są w dobrym stanie ogólnym. Średnia długość życia szpiców dużych to 12 lat, ale nierzadko spotyka się także 15-letnie osobniki.

Szpic niemiecki duży najczęściej pełni rolę psa stróżującego, jednak znakomicie sprawdzi się także w roli towarzysza rodziny. W tym przypadku należy zadbać o jego odpowiednią socjalizację i szkolenie, by uniknąć problemów w kontaktach z innymi zwierzętami domowymi. Ze względu na swoją upartość oraz niezależność nie będzie dobrym wyborem na pierwszego psa, w związku z czym jego zakup powinni rozważyć jedynie doświadczeni opiekunowie.

Bibliografia

Wzorzec FCI nr 97, 12.11.2019/EN, wersja polska 13.11.2019, https://www.zkwp.pl/wzorce/97.pdf, tłumaczenie: Mirosław Redlicki, data publikacji obowiązującego wzorca: 04.09.2019.

Archiwum: kwiecień 2023
Photo of author

Agnieszka Poll

Studentka weterynarii, której największą miłością są psy. Jej ulubiona rasa to labrador retriever, sama ma czteroletnią suczkę. W jej domu poza psami zawsze było też miejsce dla kotów. W wolnych chwilach lub pisać opowiadania.