Szpic wilczy

Szpic wilczy keeshond jest psem inteligentnym, bardzo pojętnym i bystrym. Chętnie pilnuje obejścia, dlatego często bywa wybierany na psa stróżującego. Ten największy ze wszystkich szpiców europejskich zachwyca bujną sierścią w charakterystycznym „wilczym” kolorze. Chociaż zaliczany jest do psów pierwotnych łatwo poddaje się szkoleniu i od długich samotnych wycieczek woli przebywanie na własnym terytorium. Chociaż nieco zdystansowany do obcych z łatwością przywiązuje się do swojego człowieka.

Podstawowe informacje

Szpic wilczy – wygląd

Już na pierwszy rzut oka szpic wilczy przykuwa uwagę swoim gęstym i długim futrem. Włos okrywowy jest u tych psów prosty i twardy, a drugą warstwę stanowi miękki, wełnisty podszerstek, który nadaje całej szacie imponującej objętości. Puszysta kryza wokół szyi oraz pióropusz na ogonie kontrastują z nieco krótszą sierścią na głowie, kufie i kończynach. Tym, co w istocie upodabnia tę rasę do wilków, jest umaszczenie.

Szpic niemiecki wilczy ma sierść w kolorze srebrzystym zakończoną czarnym nalotem na samych końcówkach włosa. Dodatkowo od zewnętrznego kącika oka do dolnego kącika ucha powinna biec charakterystyczna czarna linia, która tworzy efekt okularów. Poniżej łokci i kolan nie powinny znaleźć się już żadne czarne znaczenia. Uszy psów tej rasy są stojące, oczy stosunkowo duże a ogon bujny i znajdujący się wysoko na plecach. Wilczy szpic zbudowany jest proporcjonalnie. Wysokość w kłębie, w zależności od konkretnego osobnika, wynosi od 45 do 55 cm. Zarówno pies, jak i suka mogą ważyć od 25 do nawet 30 kg. Dla porównania szpic wilczy miniaturowy, czyli pomeranian waży zaledwie około 3 kg.

Szpic wilczy – charakter

Szpic wilczy keeshond klasyfikowany jest przez FCI jako pies w typie pierwotnym. Jest to jedna z najstarszych ras. Przodkowie współczesnych szpiców pojawili się równolegle w Europie i Azji i niemal od początku swojego istnienia towarzyszyli człowiekowi.  W gospodarstwach pełnił zazwyczaj funkcję psa towarzyszącego lub stróżującego – rzadziej pasterskiego. Właśnie dlatego psy tej rasy nie wyróżniają się instynktem łowieckim. Odruch gonienia zwierzyny pojawia się u nich niezwykle rzadko i jest uznawany za anomalię. Szpic wilczy jest natomiast bardzo odważny i pewny siebie, co w połączeniu ostrożnością w stosunku do obcych czyni z niego świetnego psa stróżującego.

Hodowcy zwracają uwagę na to, że szpic wilczy keeshond jest psem, który może wykazywać pewną dozę uporu. Właśnie dlatego w jego przypadku konieczne jest przeprowadzenie szkolenia. Na szczęście psy tej rasy chętnie współpracują z człowiekiem, są bardzo inteligentne i bystre, dlatego ich podatność na szkolenie także jest duża. Wypracowanie posłuszeństwa nie jest trudne, a młode szpice bardzo szybko uczą się nowych sztuczek. Szpic wilczy szybko przywiązuje się do wszystkich członków rodziny, jednak najczęściej jest psem jednego człowieka – tego, którego otacza największym szacunkiem i uczuciem. Warto zwrócić uwagę także na fakt, że psy tej rasy są z natury bardzo wesołe i chętne do zabawy. Ich pogodne usposobienie oraz charakterystyczny wyraz pyska sprawiają, że często określane są jako psy „uśmiechnięte”.

Szpic niemiecki wilczy – zdrowie

Wielu potencjalnych opiekunów z pewnością ucieszy fakt, że szpic wilczy keeshond jest uważany za rasę wyjątkowo zdrową. Jej przedstawiciele bardzo rzadko chorują, a w dobrych hodowlach nie występują praktycznie żadne obciążenia genetyczne. Szpice wilcze to zwierzęta długowieczne – średnia długość ich życia wynosi od 12 do nawet 14 lat, co jest naprawdę imponującym wynikiem jak na tak duże psy. Wytrzymałe i odporne, świetnie znoszą niskie temperatury, dlatego będą doskonałymi kompanami na zimowych spacerach. Niestety, inaczej jest w przypadku wysokich temperatur. Szpic wilczy bardzo źle reaguje na upały, dlatego musisz wówczas ograniczyć jego aktywność i zapewnić mu odpowiednie schronienie w zacienionym, chłodnym miejscu. Chociaż jest to rasa ogólnie zdrowia, keeshondy mogą czasami zapadać na różnego rodzaju choroby skórne, dlatego podczas pielęgnacji warto zwrócić szczególną uwagę na ten obszar.

Szpic wilczy – pielęgnacja

Decydując się na przyjęcie pod swój dach szpica wilczego, musisz nastawić się stosunkowo intensywną pielęgnację. Psy tej rasy posiadają długą i gęstą sierść, której jest bardzo dużo. Wszędzie. Szpic wilczy znany jest z tego, że bardzo linieje, dlatego przynajmniej dwa razy w tygodniu powinien być wyczesywany. W okresach intensywnego linienia może być to konieczne nawet codziennie. Do usuwania podszerstka przyda się metalowa szczotka – tak zwana pudlówka.

Warto zaznaczyć, że sierści nie powinno się czesać na sucho, ponieważ elektryzuje się wówczas i ma skłonność do niszczenia. Polecane są odżywki w aerozolu, najlepiej takie, które nie zmiękczają włosa. Musisz pamiętać, że jeżeli w okresie linienia nie poświęcisz pielęgnacji sierści odpowiednio dużo czasu, proces ten będzie ciągnął się w nieskończoność. Szpice wilcze, które mieszkają w pomieszczeniach z centralnym ogrzewaniem linieją przez okrągły rok.

Brak regularnego wyczesywania to jednak nie tylko nadmiar włosów na meblach i dywanach. Zaniedbana sierść szpica wilczego bardzo szybko zbija się i filcuje, odcinając dopływ powietrza do skóry. Brak wentylacji prowadzi do swędzenia oraz trudnych do opanowania problemów skórnych.

Pies szpic wilczy – hodowla

W przypadku rasy szpic wilczy szczenięta zdrowe i zgodne ze wzorcem powinny pochodzić wyłącznie z legalnej hodowli, zarejestrowanej w ZKwP. Związek Kynologiczny w Polsce jest jedyną w naszym kraju instytucją, która działa pod auspicjami FCI – organizacji, która dopuszcza międzynarodowy przepływ rodowodów.

Kiedy poszukujesz hodowli, upewnij się, czy jest zarejestrowana w wymienionych wyżej związkach. Pamiętaj, że dobry hodowca powinien odpowiedzieć na wszystkie twoje pytania i rozwiać wszelkie wątpliwości. Jeszcze przed zakupem warto odwiedzić hodowlę. W ten sposób zyskasz naoczną wiedzę na temat tego, jak żyją w niej psy, poznasz rodziców swojego

szczeniaka i dowiesz się więcej na temat ich charakteru oraz pochodzenia. Nie bój się pytać o badania genetyczne psów w wybranej przez siebie hodowli. Tylko w ten sposób zyskasz pewność, że twój przyszły pupil będzie zdrowy i nieobciążony żadnymi wadami. Chociaż szpic wilczy keeshond jest psem stosunkowo zdrowym, niekontrolowany rozród w pseudohodowlach może prowadzić do różnego rodzaju wad i chorób.

Szpic wilczy – cena

Szczeniaki rasy szpic wilczy keeshond z dobrych hodowli stanowią wydatek około czterech tysięcy złotych. Nieco więcej pieniędzy będziesz musiał przygotować, jeżeli twoim wymarzonym pupilem jest szpic wilczy miniaturka. Pomeraniany z rodowodem FCI kosztuje średnio dziesięć tysięcy złotych. Tak jak w przypadku wszystkich psów (a także kotów) rasowych, warto wystrzegać się podejrzanych ogłoszeń ze zwierzętami w typie rasy, które ogłaszane są jako rasowe. Zbyt niska cena (zazwyczaj przysłowiowe „trzysta złotych”) zawsze powinna wzbudzać twoją czujność.

Szpic wilczy keeshond – historia rasy

Przodkiem psów rasy szpic niemiecki wilczy jest żyjący przed wiekami pies torfowy. Tak jak inne szpice, jest to jedna z najstarszych ras odnotowanych na terenie Europy Środkowej.

Przez wieki służyły jako psy pilnujące powozów i zaganiające zwierzęta. Popularność rasy znacznie wzrosła w XVIII wieku, szczególnie na terenie dzisiejszych Niemiec.

Wilczy szpic – dla kogo?

Szpic wilczy jest psem, który świetnie sprawdzi się w roli rodzinnego pupila. Jego wesołe usposobienie sprawia, że jest chętny do zabaw, a duża inteligencja powoduje, że dobrze poddaje się szkoleniom. Warto jednak zaznaczyć, że psy tej rasy cechują się dosyć dużym uporem, a ich nieufność w stosunku do obcych może powodować różnego rodzaju problemy.

Właśnie dlatego, zanim zdecydujesz się na zakup szpica wilczego, poszukaj w okolicy dobrego szkoleniowca. Chociaż są to psy sympatyczne i bardzo oddane, potrzebują konsekwentnego przewodnika, który poświęci im odpowiednio dużo czasu i uwagi. W ten sposób nie tylko zapanujesz nad żywiołowością tego psa, ale także ukrócisz wszystkie potencjalnie niepożądane zachowania. Upór i silny charakter szpica mogą powodować, że słabość lub brak konsekwencji ze strony przewodnika będą bardzo szybko rozpoznane i wykorzystywane.

Na szpica spokojnie mogą zdecydować się mieszkańcy bloków, jednak – tak jak inne psy – potrzebuje on spacerów, które zapewnią odpowiednią stymulację i pozwolą odkrywać nowe zapachy i miejsca. Szpic wilczy keeshond świetnie sprawdzi się zarówno w roli stróża posesji, jak i psa towarzyszącego. Warto jednak zaznaczyć, że potrzebuje on stałej i intensywnej pielęgnacji, dlatego jeżeli nie masz czasu na intensywne i częste czesanie, raczej nie jest to zwierzak dla ciebie.

Szpic wilczy – ciekawostki

• Szpic wilczy to jedna z najstarszych ras w Europie Środkowej
• Szpice wilcze bardzo źle znoszą upały
• To jedna z najzdrowszych i najbardziej długowiecznych ras
• Szpice wilcze stały się jednym z symboli oporu stawianego Wilhelmowi Orańskiemu w osiemnastowiecznych

Szpic wilczy jest psem klasyfikowanym jako typ pierwotny. Ma bardzo silny charakter, jest inteligentny i niezwykle energiczny. Przywiązuje się do opiekuna i doskonale radzi sobie w stróżowaniu. Osoby, które nie mają żadnego doświadczenia w wychowywaniu i szkoleniu psa mogą rozważyć zakup szczeniaka tej rasy. Powinny jednak włożyć bardzo dużo energii w zdobywanie wiedzy oraz w prawidłowy trening. Ze strony przewodnika potrzebna jest także konsekwencja i silny charakter. Odpowiednio prowadzony szpic wilczy keeshond będzie wiernym i oddanym towarzyszem nawet dla rodzin z dziećmi.

Bibliografia

Wzorzec FCI nr 97, 12.11.2019/EN, wersja polska 13.11.2019, https://www.zkwp.pl/wzorce/97.pdf, tłumaczenie: Mirosław Redlicki, data publikacji obowiązującego wzorca: 04.09.2019.