Zaliczany do grupy szpiców i ras pierwotnych Lapinporokoira jest godnym polecenia czworonogiem. Jego bystrość, inteligencja i odporność na zimno były wykorzystywane podczas pilnowania stad reniferów. Na przestrzeni lat jego popularność rozszerzyła się poza granice północnej Finlandii.
Podstawowe informacje
| Rozmiar | wysokość w kłębie: suki ok. 46 cm, psy ok. 51 cm; masa ciała: od 25 do 30 kg |
| Szata | sierść: włos okrywowy średni lub długi, odstający, szorstki, prosty; podszerstek gęsty; maść: odcienie czerni; z szarymi i brązowymi znaczeniami; dopuszczalne białe znaczenia; podszerstek czarny, szary lub brązowy |
| Długość życia | do 12 lat |
| Charakter | energiczny, przyjacielski, pojętny, posłuszny, bywa szczekliwy |
Lapoński pies pasterski – wygląd i budowa
Lapinporokoira jest psem średniej wielkości o zdecydowanie dłuższym tułowiu niż wysokości w kłębie. Cechuje się muskularną budową i stabilnym grubym kośćcem. Psy zwykle są ok. 10 cm wyższe od suk, a maksymalna wielkość osobników obu płci sięga odpowiednio 55 i 46 cm. Waga oscyluje w granicach 25–30 kg. Pies ten charakteryzuje się szeroko rozstawionymi oczami o wyraźnie owalnym kształcie. Uszy również nie są zbliżone do siebie, szersze u podstawy, szpiczaste na końcach. Wyraźny ogon z gęstym i długim włosiem opada ku łapom.
Umaszczenie psa jest zwykle ciemne i chłodne. Dominują barwy czarne, szare i ciemnobrązowe. Lapinporokoira ma gęsty podszerstek chroniący przed mrozem i dosyć szorstką średnio długą sierść. W okolicach klatki piersiowej, na szyi i w okolicach kończyn dopuszcza się obecność białych plam. W innych miejscach nie są one mile widziane.
Szpic lapoński i jego charakter
Jest to pies zdecydowanie zachowawczy w uczuciach i nieco wycofany. Służy do kierowania stadami reniferów, dlatego ma bardzo dobry szczek. Nie jest agresywny, nawet wobec obcych osób, co nie znaczy, że nie będzie ich oszczekiwał. Lapinporokoira ma bardzo dobry węch, jednak nie wykorzystuje się go do polowań. Zdecydowanie lepiej sprawdza się w roli pomocnika pasterza, a także jako pies stróżujący i alarmujący. Należy przy tym pamiętać, by pozostawiając psa na zewnątrz, dokładnie zabezpieczyć teren. Pies tej rasy zaniedbany pod względem aktywności ruchowej jest skłonny do ucieczek.
Lapinporokoira a relacje z ludźmi
Z jednej strony trudno nazwać tego psa domowym pupilem. Jest raczej powściągliwy w przesadnym okazywaniu uczuć domownikom. Daje wyraźne oznaki niezależności. Co jednak bardzo ciekawe? mocno przywiązuje się do swojej rodziny i źle znosi samotność. Relacje buduje na zaufaniu, a nie na pieszczotach. Jeśli jednak jest częścią rodziny, w której są małe dzieci lub nastolatki, będzie chętnie z nimi obcował.
„Nie raz jest tak, że nastolatki i psy wychowują się wzajemnie. Jedni uczą się zaufania a inni odpowiedzialności” – podaje serwis Nasto.pl
Lapinporokoira ceni sobie przy tym wspólną aktywność i szacunek innych wobec jego delikatnego wycofania. Może być kompanem starszych osób pod warunkiem, że nie prowadzą siedzącego trybu życia.
Lapoński pies pasterski a kontakty z innymi zwierzętami
Czworonóg ten nie jest przesadnie dominujący i dobrze rozumie się z innymi psami. Z tego powodu będzie dobrym członkiem rodziny już posiadającej innego psiego pupila. Nieco inaczej jest z kotami. Chociaż szpic lapoński nie ma przesadnie wykształconego instynktu myśliwego, koty mogą mu przeszkadzać. Dlatego dla ich spokojnego wspólnego życia zaleca się zapoznanie ich ze sobą w jak najmłodszym wieku.
Lapinporokoira – zdrowie i najczęstsze choroby
Jak przystało na psa z dalekiej północy, Lapinporokoira jest bardzo wytrzymały i odporny. Dobrze odnajduje się w warunkach zimowych, ale nie przeszkadzają mu też wysokie temperatury. Pies ten żyje zwykle do 12 lat i nie jest obarczony żadnymi typowymi chorobami. To pies z grupy ras pierwotnych, więc nie jest także narażony na wady genetyczne, które mogłyby powstać na skutek nieodpowiednich krzyżówek.
Jak wygląda pielęgnacja i żywienie Lapinporokoira?
Dla części osób uciążliwe może być obfite gubienie sierści w okresie linienia. Wtedy trzeba niemal codziennie szczotkować zwierzę, by ułatwiać mu pozbywanie się włosów. Poza tym okresem powinieneś czesać czworonoga zwykle raz w tygodniu. Wtedy jego sierść zachowa swój piękny blask.
Pod względem posiłków Lapinporokoira również nie jest przesadnie wymagający. Zadowoli się karmami przemysłowymi, jeśli ich jakość jest wysoka, a wśród składników znajdzie się zwierzęce białko, warzywa i zboża. Zachowując właściwy dla rasy poziom aktywności, można uniknąć jego nadmiernego przybierania na wadze.
Hodowla Lapinporokoiry i cena szczeniaka
Ta rasa jest najbardziej popularna na terenie Finlandii. Na południu często prowadzi się rejestr suk, natomiast na północy właściciele stad reniferów nie zawsze dokumentują kolejne osobniki. Chociaż obecnie nowoczesne maszyny wyparły zwierzęta z użytku przy zaganianiu stad reniferów i innej zwierzyny, nadal pełnią one ważną funkcję. Lapinporokoira musi mieć zajęcie, dlatego jako pies pasterski żyje przede wszystkim na północy.
Niestety ze względu na charakter hodowli i ograniczone miejsce występowania psa, trudno jest określić jego cenę. Można się jednak spodziewać, że szczeniak z rodowodem będzie kosztował ok. 2000 zł. Z kolei miesięczny koszt utrzymania nie powinien przekraczać 100–120 zł.
Lapinporokoira – historia rasy psa
Setki lat temu Lapinporokoira i Fiński lapphund były uznawane za jedną rasę. Jednak po dokładnym przyjrzeniu się osobnikom tych dwóch odmian, słusznie uznano je za odrębne. Chociaż wzmianki o lapońskim psie pasterskim sięgają XVII wieku, to dopiero w drugiej połowie XX wieku zatwierdzony został wzorzec tego pięknego czworonoga. Mimo wprowadzenia skuterów śnieżnych do opanowywania stad reniferów, psy pasterskie nadal mają swój udział w tych pracach na terenie Laponii. Natomiast w południowych regionach Finlandii zazwyczaj spełniają się jako psy ratownicze, również stróżujące i towarzyszące.
Dla kogo odpowiedni jest Lapinporokoira?
Pozbawiony ruchu pies szybko się nudzi. Nie nadaje się więc do siedzącego trybu życia. Odradza się mu mieszkanie w mieście, chyba że będzie to miejsce z dostępem do swobodnego biegania. Lapinporokoira polecana jest szczególnie aktywnym osobom, rodzinom z dziećmi, które chętnie wybierają aktywne formy wypoczynku i codzienne spacery. Nie chodzi jedynie o sporadyczne wyjście na zewnątrz, ale wielogodzinne wypady do lasu lub w inne wolne tereny zielone. To również skuteczny pies stróżujący i towarzyski czworonóg.
Jeśli szukasz swojego pierwszego psa, Lapinporokoira może okazać się nie najlepszym wyborem. Potrzebuje bowiem odpowiedniego ułożenia, szczególnie, jeśli ma służyć jako pies pracujący. Bardzo duża potrzeba aktywności ruchowej wymaga od właściciela poświęcania mu sporej uwagi. Pies ten również bardzo sobie ceni zajęcia intelektualne i samym bieganiem nie zaspokoi się jego oczekiwań.
Ciekawostki na temat psa Lapinporokoira
Niegdyś mylono go z fińskim lapphundem, a dopiero od 1996 roku uważany jest za pełnoprawną i odrębną rasę psa. Bardzo dobrze radzi sobie z zaganianiem potężniejszych od niego reniferów. Chociaż jest psem kochającym zimę, również gorące lata nie przeszkadzają mu w codziennym funkcjonowaniu. To może zachęcać do nabycia przedstawiciela tej rasy, by żył i rozwijał się np. w Polsce. Trudnością jest jednak samo kupno zwierzęcia, ponieważ są to psy rzadko występujące poza Finlandią.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 284 /12.03.1999/, wersja angielska, https://www.zkwp.pl/wzorce/284.pdf, tłumaczenie: Olga Jakubiel, data publikacji obowiązującego wzorca: 12.03.1999.
