Pinczer austriacki, choć niezbyt popularny w Polsce, jest psem wszechstronnym. Kiedy trzeba, przypilnuje domu. Jeśli zechcesz wybrać się na górską wycieczkę, wiernie będzie ci towarzyszył. Z przyjemnością pobawi się też z dziećmi. Czy psy tej rasy mają jakieś wady? Nie znoszą nudy! Chcesz dowiedzieć się więcej? Przeczytaj koniecznie!

Podstawowe informacje

Rozmiarwysokość w kłębie: suki od 42 do 48 cm, psy od 44 do 50 cm;
masa ciała: od 12 do 18 kg
Szatasierść: gęsta, z włosem okrywowym od krótkiego do średnio długiego, gładka, przylegająca, tworząca portki; podszerstek gęsty i krótki;
maść: brązowo-żółta, jelenia, czarna z podpalaniem, kasztanowozłota; mogą występować białe znaczenia
Długość życia12–15 lat
Charakterbystry, asertywny, czujny, nieufny wobec obcych, przyjacielski, bez instynktu łowieckiego

Pinczer austriacki – wygląd

Austriacki pinczer wyróżnia się masywną budową. Jego głowa jest dość długa, nogi silne a tułów umięśniony. Ciało pokrywa gęsta, krótka sierść w kolorze żółtym, czerwonym, czarnym lub złotym. Psy tej rasy osiągają długość ciała ok. 42-50 cm, a ich waga waha się w granicach 12-18 kg.

Charakter psów rasy pinczer

Pinczer austriacki to doskonały stróż. Zwykle nie jest doceniany w tej roli, z uwagi na niewielkie rozmiary. Kiedy jednak pozwolisz mu pilnować domu, zrobi to z wielkim oddaniem. Psiaki tej rasy są nieufne wobec obcych, a o ich obecności poinformują głośnym szczekaniem. Szczekliwość pinczera austriackiego może jednak okazać się problematyczna (zwłaszcza, gdy mieszkasz w bloku), a wielu przedstawicieli tej rasy wykazuje także zachowania agresywne w stosunku do małych zwierząt. Dlatego jak najwcześniej wybierz się z psiakiem na szkolenie, by zapanować nad jego naturalnymi instynktami. Nie zapominaj także, że wesoły pinczer wymaga codziennej, dużej dawki ruchu!

Jak pielęgnować szczeniaki i dorosłe pinczery?

Pinczer austriacki nie jest rasą wymagającą zbyt wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Krótką sierść czworonoga wystarczy wyczesać raz w tygodniu. Co 2-3 miesiące warto też wykąpać pupila.

Hodowla pinczera krótkowłosego

Zanim zdecydujesz się na zakup psa rasy pinscher, dobrze wybierz hodowlę. Sprawdź, czy została ona zarejestrowana w Polskim Związku Kynologicznym (posiada certyfikat FCI). Tylko wówczas będziesz miał pewność, że hodowla jest legalna, a psiaki faktycznie wykazują cechy właściwe rasie. Za szczeniaka rasy pinczer austriacki będziesz musiał zapłacić ok. 3-4 tys. zł.

Kiedy już szczenię zamieszka z tobą, dbaj o jego zdrowie i regularnie monitoruj jego stan. Pinczery austriackie nie są zbyt chorowite. Warto jednak prowadzić obserwację psiaka pod kątem:

  • dysplazji stawów biodrowych;
  • chorób serca.

Te dwa schorzenia dotykają pinczery najczęściej.

Nieco historii, czyli pochodzenie rasy

Pinczery należą do bardzo starych ras psów – ich przodkowie znani byli już w starożytności. Pinczer austriacki bezpośrednio jest potomkiem pinczera niemieckiego skrzyżowanego z lokalnie występującymi w Austrii rasami psów. Został on wyhodowany jako pies gospodarski. Miał pomagać rolnikom i strzec zwierząt gospodarskich przed drapieżnikami. Ważne było także, aby psiak był wierny i lojalny wobec człowieka. Rasa dopiero w 1928 roku została uznana przez austriacki Kennel Club. Wpisu do FCI doczekała się jednak jeszcze później.

Pinczer austriacki już od lat nie jest traktowany jako wiejski pies stróżujący. Obecnie to przede wszystkim radosny towarzysz rodzin, które lubią aktywnie spędzać czas. Pupil świetnie sprawdza się w roli „osobistego trenera” podczas porannego joggingu. Z chęcią będzie też uczestniczył w górskich lub trekkingowych wyprawach. Jeśli więc uprawiasz sporty na świeżym powietrzu albo przez cały rok dużo czasu poświęcasz na spacery, pinczer to idealny kompan dla ciebie!

Bibliografia

FCI-Standard N° 64 / 05. 03. 2003, https://www.zkwp.pl/wzorce/64.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 25.03.2003.

Archiwum: kwiecień 2023
Photo of author

Agnieszka Poll

Studentka weterynarii, której największą miłością są psy. Jej ulubiona rasa to labrador retriever, sama ma czteroletnią suczkę. W jej domu poza psami zawsze było też miejsce dla kotów. W wolnych chwilach lub pisać opowiadania.