Bernardyn

Bernardyn to rasa, którą rozsławił na cały świat film familijny pod tytułem Beethoven. Jego główny bohater obronił swoją rodzinę i mnóstwo innych psów przed podstępnymi hyclami. W prawdziwym życiu również robią wszystko, aby zapewnić swoim bliskim bezpieczeństwo. Niestrudzenie bronią domu i dobytku przed intruzami. Skutecznie ratują także osoby uwięzione w lawinach. Dowiedz się, jaki jest prawdziwy charakter tych wielkich psów.

Podstawowe informacje

Bernardyn – opis rasy

Bernardyn to jedna z największych ras psów znanych współczesnym kynologom. Z daleka te psy mogą przypominać niedźwiedzie. Są to jedne z najcięższych psów świata, ich waga często dochodzi nawet do 100 kg. Głowa jest szeroka i duża o nieco skróconej kufie. Wysokość w kłębie u psów wynosi od 70 do 90 cm. Suczki są nieco niższe i mierzą od 65 do 80 cm. 

Bernardyn długowłosy a krótkowłosy

Istnieją dwa rodzaje owłosienia u psów tej rasy. Najbardziej znany jest oczywiście bernardyn długowłosy. Pies ten ma bujną dwuwarstwową sierść, która najdłuższa jest na ogonie i tylnych nogach, gdzie tworzy obfite portki. Na przednich nogach występują pióra, a sierść na głowie jest najkrótsza i bardzo miękka. W odmianie krótkowłosej również mają dwuwarstwową szatę, która jest może krótsza niż u ich kuzynów, ale za to dużo gęstsza. 

Bernardyn – wzorzec rasy i umaszczenie

Wzorzec dopuszcza umaszczenie biało-rude, przy czym odcienie rudego są bardzo różne – od jasnego po niemal wątrobiany. Na wystawach bardzo cenione są ciemniejsze znaczenia na głowie. Plamy mogą mieć różny układ, jednak ważne jest to, aby białe znaczenia znalazły się:

• na końcu ogona;
• na przedpiersiu;
• na kufie;
• na łapach;
• na karku.

Najważniejsze informacje o charakterze i wychowaniu bernardyna

Bernardyny to psy o niezwykle zrównoważonym, wręcz stoickim charakterze. Na co dzień mało się odzywają, chodzą raczej powoli i lubią wylegiwać się w wygodnym miejscu. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z tego, że psy tej rasy to wręcz urodzeni stróże. Nawet jeżeli nie dają tego po sobie poznać, to dostrzegają każdą, nawet najmniejszą zmianę w otoczeniu. Z reguły nie okazują jednak zachowań agresywnych. Bardzo trudno wyprowadzić je z równowagi. Nie ma jednak takiej opcji, aby ktokolwiek wszedł na ich teren nieproszony i nie poniósł tego konsekwencji. 

Pies leniwy tylko na pozór

Bernardyny nie są leniwe. Wprawdzie nie wykazują się hiperaktywnością, jednak potrzebują ruchu i od czasu do czasu porządnego truchtu. Nie biorą udziału w sportach kynologicznych i nie biegają przy rowerze, jednak są doskonałymi towarzyszami długich spacerów. 

Ich wrodzona zdolność do niesienia pomocy sprawia, że często pracują jako ratownicy górscy. Te ogromne psy są bardzo opiekuńcze. Z reguły bardzo lubią dzieci i są doskonałymi nianiami. Nigdy nie dopuszczą do tego, aby maluchowi stała się krzywda. 

Bernardyn – długość życia i zdrowie

Tak jak większość psów ras olbrzymich, bernardyny nie uchodzą niestety za psy długowieczne. Średnia długość ich życia wynosi około dziesięciu lat. Zazwyczaj jest to jednak życie spędzone w bardzo dobrym zdrowiu. Niekiedy w rasie zdarzają się choroby powiek – entropium lub ektropium 

Czy da się zapobiegać chorobom bernardyna?

Ze względu na swoje rozmiary bernardyny mają skłonność do problemów z kośćcem – szczególnie zaś do dysplazji stawów biodrowych. Przed zakupem szczeniaka w hodowli trzeba koniecznie zapytać o badania, jakie pod tym kątem przeszli jego rodzice. Problemów ze stawami i kręgosłupem (szczególnie na starość) nie da się całkowicie wykluczyć. Możesz jednak stosować profilaktykę. Dostosuj aktywność psa do jego wieku i stanu zdrowia. Liczy się także dobra dieta. Ponadto, nie wolno pozwolić, aby regularnie wchodził i schodził po schodach.

Bernardyn – pielęgnacja

Pielęgnacja sierści bernardyna zależy przede wszystkim od tego, z jakim rodzajem szaty masz do czynienia. Psy krótkowłose nie mają tendencji do kołtunienia się, jednak ich podszerstek jest bardzo gęsty, co wymaga regularnego wyczesywania. Przyda się do tego porządna druciana szczotka. W przypadku psów długowłosych warto zaopatrzyć się także w grzebień z szeroko rozstawionymi metalowymi zębami. 

Jak dbać o wygląd bernardyna?

Trzeba pamiętać, że pies ten dosyć intensywnie linieje. Z uwagi na swoje rozmiary gubi mnóstwo sierści, co może przerażać wiele osób. Regularne szczotkowanie jest więc wskazane nie tylko w okresie wymiany szaty. 

Regularnej kontroli wymagają oczy i uszy bernardyna. Musisz dokładnie sprawdzać, czy nie zachodzi w nich żaden stan zapalny, który mógłby przerodzić się w poważniejszą chorobę. 

Pies bernardyn – hodowla

Bernardyny nie są może najbardziej popularną w ostatnich latach rasą psów, ale to czworonogi rozpoznawalne i bardzo cenione przez wielu opiekunów. Przekłada się to także na hodowle. W Polsce funkcjonuje ich dosyć dużo, a psy, które przychodzą w nich na świat, są bardzo cenione przez międzynarodowych sędziów. 

Gdzie szukać szczeniąt bernardyna?

A jak wybrać dobrą hodowlę szczeniąt bernardyna? Dobrym pomysłem będzie wykonanie telefonu lokalnego oddziału ZKwP i zapytanie, czy w okolicy twojego miejsca zamieszkania funkcjonują jakieś hodowle. Opinie na ich temat warto natomiast zweryfikować na grupach i forach, które zrzeszają miłośników psów. 

Jak ognia unikaj hodowli zarejestrowanych w związkach, które nie wystawiają rodowodów FCI (w naszym kraju uprawienia do tego ma tylko Związek Kynologiczny w Polsce). 

Bernardyn – cena

Cena za szczeniaka bernardyna z rodowodem FCI wynosi obecnie od 3,5 do 5 tysięcy złotych. Warto jednak zaznaczyć, że jest to bardzo mocno uśredniona kwota, która może zmieniać się pod wpływem wielu czynników. O ostatecznej kwocie, którą trzeba zapłacić za konkretne szczeniaki, decyduje hodowca. 

Historia rasy bernardyn

Jest psem w typie molosa, a jego przodkami najpewniej były duże psy, które na tereny Imperium Rzymskiego przybyły z dzisiejszego Tybetu. Swoją nazwę rasa zawdzięcza Wielkiej Przełęczy Świętego Bernardyna w Alpach, na której do dziś pomaga w akcjach ratunkowych oraz zakonowi św. Bernarda, którego przez wieki strzegły, zyskując w zamian opiekę mnichów. Podobno psy rolę tę pełniły od wczesnego średniowiecza, jednak nie ma żadnych informacji na temat tego, jaki był początek ich klasztornej kariery.

Zakon św. Bernarda z Przełęczy Świętego Bernarda

Od średniowiecza bernardyny służą także w ratownictwie górskim. Ich ogromny zapał do ratowania ludzi oraz duża odporność sprawiły, że psy zabierano ze sobą na akcje ratunkowe nawet w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych i terenowych. Fascynujące jest to, że psy nie były wcześniej poddawane żadnemu szkoleniu. Mimo to doskonale wiedziały, że znalezionego człowieka trzeba ogrzać własnym ciałem. Umiały także rozdzielać między siebie poszczególne zadania. 

Nie można policzyć, ile osób zostało przez wieki uratowanych przez bernardyny. Mnisi zawsze wysyłali w góry dokładnie cztery psy. Po znalezieniu ofiary jeden z nich wracał do klasztoru, aby powiadomić ludzi o swoim znalezisku. Pozostałe trzy zostawały, aby dogrzewać ranną osobę i rozbudzać ją lizaniem po twarzy.

Historia powstania długowłosej odmiany bernardyna 

Z początku psy te występowały wyłącznie w odmianie krótkowłosej. W XIX wieku nastąpił bardzo poważny kryzys rasy. Mnisi robili wszystko, aby dalej rozmnażać zdrowe psy, jednak ze względu na choroby pogłowie bernardynów znacznie spadło. Wówczas rozpoczęto krzyżówki z nowofundlandami i psami typu górskiego pirenejskiego. W ten sposób powstała odmiana długowłosa, dzisiaj zdecydowanie najszerzej znana. 

Różnice między bernardynem krótkowłosym a długowłosym

Użytkowo wykorzystywano przede wszystkim odmianę krótkowłosą. Długowłose psy w warunkach górskich często miały problemy z przyklejającym się do ich sierści śniegiem. Psy te były sprzedawane i coraz bardziej upowszechniały się w roli stróżów i zwierząt towarzyszących. 

Pierwszy wzorzec rasy powstał w 1887 roku w Szwajcarii. Do hodowli tych psów, takich, jakie znamy dzisiaj, bardzo mocno przyczynili się jednak Brytyjczycy. Na przełomie XIX i XX wieku bardzo usprawnili hodowle, krzyżując ówczesne bernardyny z dogami tybetańskimi.

Popularność bernardynów w Europie i w Polsce

Szczyt popularności rasa osiągnęła w dwudziestoleciu międzywojennym. Po wojnie ich popularność znacznie spadła. W Europie najbardziej cenione są psy pochodzące z linii włoskich. To właśnie one w latach pięćdziesiątych trafiły do Polski, dając początek wielu naszym bardzo cenionym hodowlom. 

Obecnie ich popularność jest dosyć niska, chociaż psy są bardzo dobrze rozpoznawalne. Ze względu na swoje ogromne rozmiary nie nadają się jednak do mieszkania w bloku, a to z kolei wpływa na fakt, że mało kto może realnie pozwolić sobie na psa tej rasy. 

Dla kogo jest ta rasa psa?

Bernardyn to pies dla osoby, która rozumie specyfikę życia z takimi olbrzymami. Psy tej rasy są z natury zrównoważone i spokojne. W ciągu ostatnich stu lat otrzymały one jednak solidną dawkę genów psów bojowych i mniej stabilnych, dlatego nie wolno zaniedbywać ich szkolenia. Tak jak każdy psi olbrzym, powinny one opanować posłuszeństwo w stopniu, tak zaawansowanym, jak to tylko możliwe. 

Dobrze wychowany i odpowiednio socjalizowany bernardyn będzie odpowiednim towarzyszem zarówno dla dzieci, jak i innych zwierząt. Dobrze czuje się w sforze, a wychowany z kotami bez problemu je zaakceptuje. 

Bernardyn jako świetny opiekun

Będzie doskonałym psem stróżującym. Nie robi hałasu, nie jest szczekliwy. Teren patroluje z pewnej odległości, ale jest bardzo uważny i czujny. Nic nie ujdzie jego uwadze. Naturalny instynkt opiekuńczy sprawi, że będzie czuwał nad bezpieczeństwem dzieci. Pies nie powinien jednak zostawać z dzieckiem sam na sam na długo, ponieważ całkiem niechcący może porządnie poturbować malucha. 

Bernardyn – galeria zdjęć

Bernardyn – ciekawostki

• najsłynniejszy filmowy pies tej rasy – Beethoven – przyczynił się do bardzo dużego wzrostu popularności rasy w Stanach Zjednoczonych w latach dziewięćdziesiątych.
• największy pies w księdze rekordów Guinnessa to właśnie bernardyn. Benedictine pochodził ze Stanów Zjednoczonych i ważył dokładnie 134 kilogramy. 

Pomimo swoich wielu cudownych cech, nadal pozostaje psem, którego chętniej ludzie podziwiają, niż kupują. Ma to swoje dobre strony. Rasa nie była dotąd przesadnie modna, co sprawiło, że jest dosyć zdrowa i stabilna. Jeśli masz sporo przestrzeni, to ten opiekuńczy i czujny pies będzie mógł stać się twoim towarzyszem.

Popularne imiona dla psa rasy bernardyn

Popularne imiona dla psa rasy bernardyn to:

• Luna;
• Lola;
• Maks;
• Bruno;
• Nela.

Bibliografia

FCI-Standard N° 61, 03.06.2016/EN, https://www.zkwp.pl/wzorce/61.pdf, rewizja tłumaczenia polskiego sierpień 2022 Mirosław Redlicki, data publikacji obowiązującego wzorca: 04.04.2016.