Shar pei (sharpei, szarpej), jest psem, którego trudno zapomnieć. Nie tylko pofałdowana skóra zwraca uwagę. Zwierzęta te mają dosyć osobliwą szeroką kufę, która nieco upodabnia je do lwa, oraz nietypowy fioletowy język. Wszystko to sprawia, że wiele osób bardzo chciałoby wejść w posiadanie tej rasy psa. Warto jednak pamiętać, że wygląd to nie wszystko. Liczy się przede wszystkim charakter. Ten nieco wyświechtany frazes w przypadku shar peiów nabiera całkowicie nowego znaczenia.
Co warto wiedzieć o psach rasy shar pei?
| Wrażenie ogólne | Pies średniej wielkości, o zwartej sylwetce, charakteryzujący się fałdami skórnymi, małymi uszami i wyglądem przypominającym hipopotama |
| Kraj pochodzenia | Chiny |
| Klasyfikacja FCI | Grupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy, i szwajcarskie psy do bydła / Sekcja 2.1: Molosy typu mastyfa |
| Przeznaczenie | Pies myśliwski i stróżujący |
| Rozmiar | Wysokość w kłębie: 44-51 cm |
| Waga | Zależna od wielkości i płci |
| Szata | Krótka, twarda, sztywna, włos prosty i odstający. Długość włosa od 1 do 2,5 cm |
| Umaszczenie | Każde jednolite, z wyjątkiem białego. Możliwe jaśniejsze obszary na ogonie i tylnych partiach ud, oraz ciemniejsze plamy na grzbiecie i uszach |
| Charakter | Spokojny, niezależny, przywiązany do rodziny, łagodny w stosunku do bliskich |
| Średnia długość życia | 9-11 lat |
| Inne cechy | Duża głowa w stosunku do tułowia z charakterystycznymi zmarszczkami. Uzębienie mocne z zgryzem nożycowym. Oczy ciemne, kształtu migdała |
Jak wygląda shar pei?
Shar pei bardzo często opisywany jest jako pomarszczony pies. To właśnie skóra tych czworonogów stanowi ich charakterystyczną cechę.
Są to psy o bardzo masywnej, wręcz potężnej budowie ciała. Ich głowa jest szeroka, a kufa – spłaszczona. Obrazu dopełnia wysoko osadzony ogon, który zakrzywiony jest na jedną stronę.
Shar peia wyróżnia dość duża i płaska kufa zakończona sporą wypukłością u nasady nosa. Język zwierzaka ma kolor fioletowo-czarny, co jest niezwykle rzadkie. Co ciekawe, szczenięta tej rasy przychodzą na świat z ogromną ilością skóry. Kiedy rosną, ich ciało stopniowo wypełnia jej nadmiar, a fałdy zostają tylko na głowie i barkach.
Psy tej rasy są średniej wielkości. Wysokość w kłębie wynosi od 46 do 51 centymetrów, w zależności od płci i wieku oraz cech osobniczych. Pomimo rozbudowanej muskulatury, psy z pomarszczoną skórą rzadko ważą więcej niż 25 kilogramów. Warto zaznaczyć, że nie istnieje shar pei miniaturka – to wymysł pseudohodowców.
Nazwę „shar pei” można przetłumaczyć dosłownie jako „papier ścierny”. Ma to odniesienie do sierści psów tej rasy. Jest ona krótka, gęsta i dość ostra w dotyku. Szata jest jednowarstwowa, czyli pozbawiona podszerstka. Wzorzec dopuszcza jedynie umaszczenia jednolite:
- beżowe;
- kremowe;
- czarne.
Rasa ta w swojej długiej historii pełniła wiele ról użytkowych. Wszystkie w pewien sposób odcisnęły piętno na charakterze shar peia. Był stróżem, polował, a także – niestety – brał udział w walkach psów. Pomimo trudnej historii, podczas której przetrwanie rasy wisiało na włosku, shar pei zachował swoje oryginalne cechy charakteru. A to, jak łatwo się domyślić, sprawia, że zdecydowanie nie jest psem dla każdego.
Psy z fałdami mocno przywiązują się do swojej rodziny i są jej bardzo oddane. Nie należą może do kanapowych pieszczochów, jednak zależy im na tym, aby opiekun był z nich zadowolony. Świetnie spełniają się w roli stróżów. Są inteligentne, ale bardzo niezależne i uparte, dlatego potrzebują wczesnego szkolenia, dopasowanego do potrzeb rasy.
Czy shar pei to zdrowa rasa?
Psy rasy shar pei należą do stosunkowo długowiecznych czworonogów – dożywają średnio ok. 10 lat. Chociaż są bardzo wytrzymałe i silne, nierzadko cierpią z powodu różnorodnych chorób, także genetycznych, o których potencjalni właściciele powinni wiedzieć. Oczywiście, niezwykle ważne są regularne wizyty u weterynarza oraz systematyczne sprawdzanie ogólnego stanu zwierzęcia. W ten sposób istnieje szansa na uniknięcie bardzo wielu problemów i zapewnienie psu długiego, szczęśliwego życia.
Jakie choroby są charakterystyczne dla tej rasy?
Do najczęściej występujących problemów u rasy shar pei należą schorzenia skórne. Odpowiedzialne za to są liczne fałdy, charakterystyczne dla owych psów. Zdarza się, że zwierzęta cierpią na alergie. Trzeba zwrócić szczególną uwagę na żywienie shar peia, które może nasilać objawy skórne. Sporo starszych psów zapada na nowotwory, również skóry.
Czym jest gorączka shar pei?
Specyficznym dla rasy schorzeniem jest tzw. gorączka shar pei. Objawia się wysoką temperaturą ciała, bolesnością w obrębie stawów i kufy oraz opuchlizną. Mimo że najczęściej choroba znika w przeciągu doby, zdarza się, że wywołuje powikłania. Prowadzi wówczas do amyloidozy, czyli odkładania się białka w wątrobie, śledzionie i nerkach.
Dlaczego warto pamiętać o oczach i uszach?
Z informacji o rasie shar pei można dowiedzieć się, że mają skłonności do podrażnień oczu, najczęściej entropium, czyli podwinięcia powieki). Schorzenie to, nieleczone, może doprowadzić nawet do utraty wzroku przez psa. Nierzadko czworonogom przytrafiają się również stany zapalne uszu.
Pielęgnacja shar peia jest trudniejsza, niż wiele osób zakłada. Psy tej rasy wymagają bowiem niemniej skomplikowanych zabiegów niż czworonogi o bardzo grubej i pełnej podszerstka szacie.
Skóra shar peia jest bardzo wrażliwa, a głębokie fałdy sprzyjają wszelkiego rodzaju odparzeniom i podrażnieniom. Właśnie dlatego muszą być poddawane bardzo dokładnej i systematycznej pielęgnacji. Zaleca się przecieranie ich specjalnymi chusteczkami. Nie należy dopuszczać do pozostawienia na tych obszarach nawet minimalnej wilgoci. Sprzyja ona rozwojowi bakterii i grzybów, co zdecydowanie nie jest korzystne dla skłonnej do alergii skóry shar peia.
W Polsce psy shar pei pojawiły się w latach 80 XX wieku. Chociaż nie należą do często widywanych na polskich ulicach psów, cieszą się sporym zainteresowaniem, głównie ze względu na nietypowy, przyciągający wzrok wygląd. Szczeniaki shar peia można kupić w Polsce, jednak zwykle trzeba nieco poczekać na miot.
Obecnie można natrafić na kilkanaście hodowli owych czworonogów, warto jednak uważać, aby podczas poszukiwań shar pei nie dać się skusić pseudohodowlom. Oferują one znacznie niższe ceny niż miejsca zarejestrowane w ZKwP. Najczęściej nie spełniają przy tym wymogów, które gwarantowałyby czworonogom zdrowie oraz bezpieczeństwo.
Wiele osób rozważających zakup psa rasy shar pei zastanawia się m.in. nad ich ceną. Shar pei kosztuje średnio ok. 2000-3000 zł. Ostateczna kwota zależy jednakże od płci i wieku psa, a nie należy także zapominać o renomie hodowli, z której pochodzi dany osobnik.
Jaka jest historia rasy shar pei?
Psy shar pei pochodzą z południowych Chin. To niezwykle stara rasa. Sprawdzały się jako pasterze i myśliwi. Nierzadko wykorzystywano je także do pilnowania świątyń, a także, niestety, do walk psów.
Kiedy w latach 60. i 70. XX w., za sprawą polityki komunistycznych rządów Chin, liczba psów shar pei drastycznie się zmniejszyła, jeden z hodowców i miłośników rasy Matgo Law postanowił zapobiec ich wyginięciu. Mężczyzna wystosował apel do jednego z amerykańskich czasopism poświęconych kynologii o rozpropagowanie shar pei wśród obywateli USA. Ci podeszli do odezwy z dużym entuzjazmem i już wkrótce rozpoczęła się akcja sprowadzania owych psów na kontynent północnoamerykański.
Po pewnym czasie shar pei stały się popularne także w Europie. W latach 80. XX w. ustalono wzorzec, a FCI uznało rasę.
Shar pei to urodzony stróż. Z chęcią patroluje swój teren, podwórko lub ogród, jednak co do zasady nie jest wielkim miłośnikiem aktywności fizycznej. To dosyć wyważony, niektórzy twierdzą, że wręcz flegmatyczny pies. Dużo czasu spędza na spaniu oraz kontemplowaniu rzeczywistości. Bardzo dobrze sprawdzi się więc w domu osoby, której niestraszne spacery z psem, ale która jednocześnie nie ma drygu do pokonywania bardzo długich i różnorodnych tras.
Jak powinno przebiegać szkolenie?
Shar pei to uparty i skłonny do dominacji zwierzak. Na co dzień jest spokojny i zrównoważony. Jeżeli jednak poczuje, że on albo jego rodzina znajdują się w niebezpieczeństwie, nie zawaha się zaatakować. Jest w tym bardzo skuteczny, dlatego nieprawidłowo prowadzony, może stanowić niebezpieczeństwo dla ludzi i innych zwierząt. Potrzebuje doświadczonego przewodnika, który będzie wiedział, jak go szkolić i jak z nim postępować.
Podczas wychowania shar peia trzeba koniecznie unikać przemocy i gwałtowności. Metody awersyjne raczej na niego nie działają. Wręcz przeciwnie, mogą przynieść zupełnie odwrotny efekt. Pies zniechęci się, poczuje się niepewny lub zagrożony. Nie będzie chciał współpracować z człowiekiem, który traktuje go szorstko, czy wręcz brutalnie.
Shar pei może dogadać się z innymi psami, szczególnie jeżeli w okresie socjalizacji był uczony kontaktów z nimi. Może jednak mieć problem z akceptacją drugiego samca, szczególnie takiego, który nie będzie chciał mu się podporządkować.
W stosunku do dzieci w swojej rodzinie shar pei jest bardzo łagodny i cierpliwy. Nie jest to jednak rasa stosowana w dogoterapii. W stosunku do obcych psy te raczej zachowują dystans. Nie przepadają za kontaktem z nieznajomymi – także tymi najmłodszymi.
Ze względu na potencjalne problemy skórne oraz inne schorzenia shar pei może wymagać dosyć częstego leczenia. Warto wziąć to pod uwagę, szczególnie rozważając koszty utrzymania takiego psa.
W dosłownym tłumaczeniu „shar pei” oznacza „piaszczysta skóra”. W Polsce często wyszukiwaną, aczkolwiek błędną nazwą, jest również „sharpay”, „sharpee” i „sharpej”.
W latach 60. i 70. XX wieku shar pei należały do najrzadziej występujących psów na świecie. Było to spowodowane wprowadzeniem przez rząd Chin wysokich podatków na wszystkie psy, a następnie całkowitego zakazu hodowli shar pei, co doprowadziło niemal do ich wyginięcia.
Skóra shar peia ma dosyć specyficzny zapach, z którym nie każdy będzie się dobrze czuł. Pod tym względem zdecydowanie trzeba przywyknąć do towarzystwa psa tej rasy.
Shar pei to pies, jakiego większość osób nie spotyka na swojej drodze. Nie jest to jednak zwierzę dla każdego. Warto zapoznać się z jego charakterem i wymaganiami, aby nie mieć potem problemów z prowadzeniem pupila.
Bibliografia
FCI-Standard N° 309 / 09. 08. 1999, https://www.zkwp.pl/wzorce/309.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 14.04.1999.
