Mastif hiszpański

Mastif hiszpański na co dzień jest prawdziwą oazą spokoju. Wszystko zmienia się jednak, kiedy dochodzi do wniosku, że jego rodzina jest w niebezpieczeństwie. Wtedy może przeobrazić się w prawdziwego, trudnego do powstrzymania wojownika. Nie da się ukryć, że pies tych rozmiarów i o takich predyspozycjach polecany jest wyłącznie doświadczonym opiekunom. Jeżeli będziesz z nim umiejętnie postępować, zyskasz naprawdę wspaniałego przyjaciela. 

Podstawowe informacje

Pies mastif hiszpański – wygląd

Mastif hiszpański robi ogromne wrażenie swoimi rozmiarami. Psy tej rasy są bardzo harmonijnie zbudowane, a wzorzec odrzuca nadmierną ociężałość. Wysokość w kłębie wynosi od 72 do 77 centymetrów. Prawdziwy szok budzi jednak jego waga. Mastify hiszpańskie ważą średnio od 60 do 70 kilogramów, jednak najcięższe osobniki mogą dochodzić nawet do 120 kilogramów. 

Psy tej rasy są silnie umięśnione, chociaż zbudowane bardzo harmonijnie. Na łapach posiadają charakterystyczne „wilcze pazury”, które mogą być pojedyncze lub podwójne. Sierść jest dwuwarstwowa i bardzo gęsta, gładka i dobrze przylegająca do ciała. Wzorzec dopuszcza bardzo różne umaszczenia, jednak najbardziej cenione są te jednolite:

• czarne,
• rude,
• płowe,
• żółte,
• pręgowane,
• wilczaste.

Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia na różnych częściach ciała. 

Mastif hiszpański – charakter

Co kryje się w tym naprawdę imponujących rozmiarów psie? Mastif hiszpański samymi swoimi gabarytami budzi respekt, a nawet lęk. Czy jednak naprawdę jest się czego bać?

Tak jak w przypadku wszystkich molosów, hodowcy przykładają szczególną wagę do tego, aby mastif hiszpański był psem zrównoważonym i spokojnym. Na pierwszy rzut oka te psy mogą wydawać się nieco zdystansowane, jednak w stosunku do swoich bliskich potrafią okazywać czułość. Mimo dużych rozmiarów nie powinny przez cały czas przebywać na zewnątrz. Duży teren jest dla nich bardzo ważny, jednak źle znoszą wykluczenie z życia rodzinnego. 

Ze względu na budowę ciała i rozmiary bardzo duży wysiłek fizyczny nie jest wskazany w przypadku tej rasy. Nie oznacza to jednak, że pies nie potrzebuje aktywności. Spacery (poza terenem własnego ogrodu) są koniecznością dla zachowania równowagi psychicznej zwierzęcia. Tylko na spacerze mastif może realizować swoją potrzebę węszenia. 

Chociaż intensywne zabawy nie są dla niego, warto zapewnić mastifowi hiszpańskiemu rozrywki intelektualne. Dobrze sprawdzą się maty węchowe czy miski spowalniające jedzenie. 

Tak jak większość psów olbrzymich mastif hiszpański dojrzewa stosunkowo długo. Do ukończenia pierwszego roku życia szczeniaki są bardzo energiczne i żywiołowe. W okolicach 2-3 roku życia osiągają swoje dojrzałe usposobienie – stają się bardzo spokojne i zrównoważone. 

Mastify hiszpańskie cechuje bardzo duża pewność siebie. Te psy nie muszą nikomu nic udowadniać, dlatego na co dzień zachowują prawdziwie stoicki spokój. Ich siła objawia się jednak z całą mocą w sytuacji zagrożenia. 

W przypadku tej rasy bardzo ważna jest prawidłowa socjalizacja. W szczenięctwie mastify hiszpańskie bywają bardzo nieśmiałe i wycofane. To bardzo wrażliwe psy, więc jeżeli nie zostaną odpowiednio socjalizowane, ta cecha może zamienić się w lękliwość, a w konsekwencji – w agresję. 

Mastify hiszpańskie bywają uparte i trudne do zmotywowania. Właśnie dlatego potrzebują bardzo zrównoważonego i doświadczonego przewodnika, który zbuduje z nimi silną i mądrą relację. W takim wypadku szkolenie będzie efektywne i spełni wszystkie oczekiwane założenia. 

Obecnie rasa jest na etapie odtwarzania i znalezienie idealnie zrównoważonego osobnika jest trudnym zadaniem. Właśnie dlatego mastify hiszpańskie powinny być wyborem wyłącznie bardzo doświadczonych przewodników, którzy wiedzą, dlaczego zależy im właśnie na tym psie. 

Mastif hiszpański – zdrowie

Mastif hiszpański to pies stosunkowo zdrowy. Przedstawiciele tej rasy raczej nie zapadają na szczególne choroby genetyczne. Warto jednak pamiętać, że mogą dotykać je schorzenia typowe dla psów olbrzymich. Mowa przede wszystkim o dysplazji stawów biodrowych i łokciowych. Jeszcze w hodowli psy powinny przejść odpowiednie prześwietlenia. Warto też dostosowywać ich dietę oraz ilość ruchu do budowy ciała. 

Tak jak większość psów tej wielkości, mastify hiszpańskie nie żyją, niestety, szczególnie długo. Średnia wieku to około 10 lat. 

Pies mastif hiszpański – pielęgnacja

Bardzo ważnym elementem pielęgnacji jest odpowiednie żywienie. Wielu potencjalnych właścicieli mastifa hiszpańskiego zastanawia się, czym żywić takiego olbrzyma.

Najważniejsze jest prawidłowe skomponowanie diety w pierwszym roku życia psa. Właśnie wtedy jego organizm najszybciej się rozwija. Przed pierwszymi urodzinami mastif hiszpański może osiągnąć wagę osiemdziesięciu kilogramów, więc wzrost jest naprawdę szybki. W pierwszym roku życia dobrze sprawdzą się wysokiej jakości karmy przeznaczone dla dorastających psów. Dobrym rozwiązaniem będzie także konsultacja ze specjalistą od żywienia zwierząt i ułożenie psu indywidualnej diety BARF.

Mastif hiszpański – hodowla

Obecnie mastify hiszpańskie należą do ras stosunkowo rzadkich w naszym kraju. Mimo wszystko funkcjonuje kilka hodowli i znalezienie szczeniaka nie powinno stanowić problemu. 

Mastify hiszpańskie są rasą uznaną przez FCI, dlatego warto kupować psy wyłącznie z hodowli zarejestrowanych w Związku Kynologicznym w Polsce. Kupowanie tej rasy z niepewnego źródła jest bardzo niebezpieczne. Nie tylko grozi chorobami u szczeniąt, ale także niezrównoważonym charakterem zwierzęcia. W przypadku tak dużych psów może mieć opłakane skutki w przyszłości. 

Mastif hiszpański – cena

W przypadku rasy mastif hiszpański szczenięta kosztują od 3,5 do 5 tysięcy złotych. Mowa oczywiście o cenach w hodowlach zarejestrowanych w ZKwP. Jeżeli ktoś proponuje ci szczeniaka o wiele tańszego, argumentując to brakiem rodowodu, od razu zacznij szukać innej hodowli. To klasyczne zagranie pseudohodowców. 

Mastif hiszpański – historia rasy

Historia mastifów hiszpańskich jest nierozerwalnie związana z historią ich ojczyzny. A dokładnie – z historią hiszpańskiej gospodarki. Już od wczesnego średniowiecza była ona oparta na handlu owczą wełną. Szczególnie cenny był konkretny gatunek owiec, merynos. 

Merynosy zostały wyhodowane w okolicach XII wieku. Dawały one doskonałej jakości wełnę, jednak ich hodowla wymagała całorocznego wypasania. W zróżnicowanym klimacie tego kraju nie było to łatwe. Kiedy nadchodziła zima, owce z północnych pastwisk musiały zostać przeprowadzone na południe kraju. Te gigantyczne spędy odbywały się każdego roku. Nie dałoby się ich zorganizować bez pomocy specjalnie przygotowanych do tego psów pasterskich – mastifów. 

Jak widać, początki tej rasy sięgają rozkwitu średniowiecza. W drugiej połowie XIII wieku powołano specjalne stowarzyszenie, które miało chronić interesy handlarzy owcami. Dzięki temu do naszych czasów przetrwały ogólne statystyki, które mogą dać nam pojęcie o tym, o jakich liczbach właściwie mowa. Liczba owiec, które wędrowały przez kraj w XVI wieku, sięgnęła trzech milionów, natomiast pilnowało ich prawie dwadzieścia tysięcy mastifów!

Te ogromne spędy owiec zostały zawieszone dopiero podczas hiszpańskiej wojny domowej, czyli w latach trzydziestych XX wieku. Stowarzyszenie chroniące handlarzy wełną istniało natomiast do XIX wieku.

Mastify nie zaganiały owiec, tak jak robiły to niektóre owczarki. Ich zadaniem była ochrona stad zarówno przed ludzkimi złodziejami, jak i przed drapieżnikami takimi jak wilki. Wraz z odchodzeniem od wielkich spędów rasa rozmywała się i w niektórych regionach zaczęła zanikać. W 1946 roku FCI zatwierdziło pierwszy wzorzec.

Ówczesny opis rasy mastifa hiszpańskiego odbiegał nieco od tego, jak wyglądały oryginalne psy pilnujące stad owiec. Wzorzec zatwierdzony przez FCI opisywał psa o wiele lżejszego, osadzonego na zdecydowanie dłuższych kończynach. Waga dorosłego samca nie przekraczała pięćdziesięciu kilogramów. Właśnie dlatego już po niedługim czasie rozpoczęto pracę nad odtworzeniem pierwotnego wyglądu mastifa. 

W latach siedemdziesiątych owce zaczęto transportować pociągami i pomoc mastifów nie była już potrzebna. Psy w starym typie prawie całkowicie wyginęły. Pasjonaci podjęli się jednak odtworzenia rasy, jeżdżąc po całym kraju i zbierając psy, które mogłyby posłużyć do wznowienia hodowli. W środowisku hodowców nie było jednak zgody na temat tego, jak dokładnie powinno się kształtować tę rasę. Pierwszy klub jej miłośników powstał w 1981 roku. 

Dzisiaj można powiedzieć, że rasa jest wyrównana, jednak prace nad jej pełnym ukształtowaniem trwają. W naszym kraju mastify hiszpańskie pojawiły się po raz pierwszy w latach osiemdziesiątych. Dzisiaj są stosunkowo rzadką rasą. 

Mastif hiszpański – dla kogo?

Kto powinien stać się właścicielem mastifa hiszpańskiego? Te psy mają bardzo konkretne wymagania i potrzebują opiekuna o odpowiednim profilu psychologicznym.

Tak jak wszystkie duże psy stróżujące, mastify hiszpańskie wymagają odpowiedniej socjalizacji i szkolenia. Z natury są nieco wycofane, dlatego od małego trzeba wzmacniać w nich otwartość na świat. Jeżeli z takim psem będzie obcowała osoba niestabilna emocjonalnie, skłonna do złości, niecierpliwa i niedoświadczona w pracy z psem, efekt może być trudny do naprawienia.

Pamiętaj, że jesteś emocjonalnie związany ze swoim psem, a on reaguje na twoje emocje. To od nich w dużej mierze zależy to, w jaki sposób pies odbiera świat i inne osoby. Najlepszym opiekunem dla mastifa hiszpańskiego będzie osoba spokojna, cierpliwa i stabilna. Pomoże to wspierać jego naturalny spokój i odwagę. 

Mastif jest spokojny i cierpliwy, dlatego będzie bardzo dobrym kompanem zarówno dla innych psów, jak i dla dzieci czy nawet kotów. Z tymi ostatnimi powinien jednak zapoznać się jak najwcześniej. Na co dzień dobrze prowadzone mastify to łagodne olbrzymy, które chętnie współistnieją z innymi stworzeniami. 

Czy mastif hiszpański może mieszkać w bloku? Teoretycznie nie ma ku temu przeszkód, jeżeli będzie miał dostęp do codziennych aktywności. Pamiętaj, że nawet ogromny teren nie zastąpi psu spacerów. Pozostawiony sam sobie w wielkim ogrodzie będzie się nudził. Poważną przeszkodą do życia bloku może okazać się nie przestrzeń, ale schody. Mastify mają skłonność do chorób stawów, dlaczego szczególnie na stare lata wchodzenie i schodzenie po schodach może okazać się dla nich bardzo problematyczne. 

Mastif hiszpański – zdjęcia

Mastif hiszpański – ciekawostki 

• Mastif hiszpański to rasa, która ciągle podlega rekonstrukcji.
• Charakterystyczna fałda luźnej skóry pod szyją w dawnych czasach chroniła mastifa przed ugryzieniami drapieżników.

Mastify hiszpańskie to niezwykle stara rasa z wielowiekowymi tradycjami. Obecnie hodowcy starają się odtworzyć jej oryginalny wzorzec, który zatarł się w ciągu ostatnich dekad. Jeżeli zależy ci na posiadaniu psa, który jest spokojny i zrównoważony, ale jednocześnie może być doskonałym stróżem – to doskonały wybór właśnie dla ciebie. Pamiętaj jednak, że psy tej rasy potrzebują doświadczonego opiekuna i profesjonalnego szkolenia. Należy wspierać ich pewność siebie i wiarę we własną siłę w taki sposób, aby nie musiały używać jej bez potrzeby.

Bibliografia

FCI-Standard N° 91 / 30. 08. 2002, https://www.zkwp.pl/wzorce/91.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 26.05.1982.