W artykule opiszemy rolę gruczołów okołoodbytowych u psa oraz wyjaśnimy, dlaczego tak często dochodzi do wystąpienia w ich okolicy stanów zapalnych. Znajdziesz tu także informacje dotyczące leczenia najczęstszych chorób w tym obszarze oraz toalety gruczołów.

Czym są gruczoły okołoodbytowe u psa?

Gruczoły okołoodbytowe u psa są przydatkami skóry ulokowanymi po obu stronach zwieracza odbytu. Ich rolą jest produkcja wydzieliny o silnym zapachu i nieestetycznej barwie. Na szczęście dla opiekunów czworonogów w prawidłowych warunkach pozostaje ona ukryta, a jej uwalnianie następuje podczas skurczy mięśnia zwieracza odbytu. Ma to miejsce przede wszystkim w trakcie oddawania kału, ale może zdarzyć się również w momencie silnej ekscytacji.

Wcześniej wspomniane gruczoły u psa mieszczą się w zatokach okołoodbytowych, w których dochodzi do gromadzenia się tej wydzieliny. Dlaczego zwierzaki je posiadają? Prawdopodobnie to ewolucyjny spadek po ich przodkach. Jednak to nie oznacza to, że obecnie nie pełnią one żadnych funkcji. Przede wszystkim zawarte w wydzielinie feromony są pewnego rodzaju podpisem psa, który pozwala innym zwierzętom go zidentyfikować. Poza tym oleista wydzielina, pokrywając stolec, nadaje mu dodatkowego poślizgu. Pomaga ona także usuwać z organizmu toksyny i inne zbędne substancje.

Kiedy dochodzi do zapalenia gruczołów okołoodbytowych?

Zatoki okołoodbytowe u psa zwykle oczyszczają się samodzielnie. Jednak u niektórych psów proces ten zostaje zaburzony, w wyniku czego wydzielina z gruczołów zaczyna się w nich gromadzić, co z kolei prowadzi do przepełnienia zatok. To niezwykle bolesny stan dla zwierzęcia, który może doprowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym powstania przetoki.

Istnieje wiele możliwych przyczyn takich zaburzeń, jednak najczęściej problemy z opróżnianiem gruczołów okołoodbytowych u psa są spowodowane następującymi czynnikami:

• nieprawidłowym żywieniem, zwłaszcza tym ubogim w błonnik;
• osłabieniem mięśnia zwieracza odbytu np. wskutek chorób, którym towarzyszy przewlekła biegunka;
• nieodpowiednią budową anatomiczną zatok lub ich nieprawidłowym umiejscowieniem, np. zbyt cienkimi przewodami odprowadzającym wydzielinę lub zbyt głębokim ułożeniem tych struktur;
• nadprodukcją wydzieliny bądź jej zwiększoną gęstością, zwykle wskutek alergii lub nadwrażliwości pokarmowej.

Ponadto istnieją także inne czynniki, które badacze łączą ze zwiększonym występowaniem problemów z gruczołami w okolicach odbytu. Należą do nich między innymi:

• zakażenia bakteryjne lub zapalenia skóry;
• zaburzenia hormonalne, jak na przykład niedoczynność tarczycy;
• inwazja roztoczy;
• zaparcia i inne problemy z oddawaniem kału;
• nadmierna masa ciała;
• urazy oraz uszkodzenia w odcinku krzyżowo-lędźwiowym kręgosłupa.

Objawy zapalenia gruczołów okołoodbytowych u psa

Jeśli twój pies zaczął nadmiernie interesować się okolicami ogona i odbytu oraz intensywnie je wylizywać, może to świadczyć o stanie zapalnym gruczołów. Zwierzęta cierpiące z jego powodu odczuwają silny świąd, co może objawiać się między innym saneczkowaniem, czyli drapaniem zadu poprzez pocieranie nim o podłoże. Kiedy swędzenie nie ustaje, czworonóg odczuwa niepokój.

Poza tym widoczny jest obrzęk tych okolic, a opiekun może wyczuć brzydki zapach wydzieliny. Wraz z rozwojem zapalenia gruczołów okołoodbytowych u psa pojawia się ból, który jest szczególnie odczuwalny podczas siedzenia. W dodatku zwierzę ma trudności z defekacją i zaparcia. W zaawansowanym stadium występuje również gorączka, apatia oraz brak apetytu prowadzący do utraty masy ciała.

Pozostałe choroby gruczołów okołoodbytowych

Ropień powstaje w momencie, kiedy gruczoły okołoodbytowe u psa są już objęte silnym stanem zapalanym oraz zakażeniem. Obrzęk zatok jest wtedy na tyle duży, że pozostaje zauważony przez większość opiekunów. Pojawia się także zaczerwienie, bolesność oraz zwiększenie ciepłoty w miejscu zapalenia. W zaawansowanym stadium u nieleczonych czworonogów wydzieliny ropnej jest tak dużo, że prowadzi to do pęknięcia zatoki i powstania przetoki. W ten sposób dostaje się ona do organizmu zwierzęcia, czego skutkiem jest gorączka i ogólny zły stan zwierzęcia.

Leczenie ropnia polega przede wszystkim na jego przecięciu, o ile nie doszło już do samoistnego pęknięcia, a następnie dokładnym oczyszczeniu rany i drenażu. Poza tym niezbędne jest miejscowe oraz ogólne stosowanie antybiotyków. Pacjentom pomagają również ciepłe okłady. Opiekun takiego zwierzaka musi codziennie dbać o zachowanie prawidłowej higieny zranionego miejsca.

Niestety gruczoły okołoodbytowe u psa mogą zostać dotknięte także przez nowotwór. Chociaż jest on stosunkowo rzadką przyczyną przepełnienia zatok, to nie można go wykluczyć bez przeprowadzenia odpowiednich badań diagnostycznych. Do najczęściej znajdowanych zmian w tych okolicach należą gruczolakoraki, które nie tylko szybko rosną, ale mają dużą tendencję do dawania odległych przerzutów. Podobnie jak inne nowotwory pojawiają się przede wszystkim u psów w podeszłym wieku, zwłaszcza cocker spanieli.

Do najbardziej charakterystycznych objawów towarzyszących gruczolakorakowi u psa należy między innymi:

• jednostronny obrzęk w bezpośredniej okolicy odbytu;
• zaparcia i inne problemy z oddawaniem kału;
• krew w stolcu;
• niewydolność nerek, której towarzyszy zwiększone pragnienie oraz częstotliwość i ilość oddawanego moczu, apatia, osłabienie, utrata apetytu oraz spadek masy ciała.

Chociaż oznaczenie poziomu wapnia we krwi może być pomocne w procesie diagnostycznym, to warto mieć na uwadze, że jedynie u 25% pacjentów stwierdza się nieprawidłowości w zakresie tego parametru. Jedyną metodą mogącą jednoznacznie potwierdzić lub wykluczyć obecność komórek jest wykonanie badania histopatologicznego. Jego wynik nie zweryfikuje słuszność podejrzeń, ale również pozwoli ocenić stopień złośliwości guza.

Rodzaj leczenia zmian nowotworowych gruczołów okołoodbytowych u psa zależy przede wszystkim od stadium zaawansowania choroby, charakteru guza, obecności przerzutów, stanu ogólnego pacjenta oraz możliwości finansowych opiekuna zwierzęcia. Podstawą zwykle jest zabieg chirurgiczny, podczas którego usuwa się zmienioną chorobowo zmianę wraz z odpowiednim marginesem bezpieczeństwa. Inne metody mogą łagodzić objawy i zwiększać komfort życia psa, jednak nie są nastawione na wyleczenie.

Czyszczenie gruczołów okołoodbytowych u psa

Część opiekunów decyduje się na samodzielne czyszczenie gruczołów okołoodbytowych u psa. Jeśli jeszcze tego nie robiłeś, a planujesz, powinieneś być świadomy tego, że wiąże się to z często odrażającym dla człowieka zapachem. Większość osób nie jest w stanie go znieść, dlatego zawsze bezpieczniej udać się z tym do specjalisty.

Jeśli twój pupil nie miał problemów z gruczołami okołoodbytowymi i nie przejawia żadnych niepokojących zachowań, zrezygnuj z wykonywania tego zabiegu. Jego ciało samodzielnie radzi sobie z odprowadzaniem wydzieliny i nie potrzebuje dodatkowego wsparcia.

W przypadku, gdy twój podopieczny ma zdrowe gruczoły, ale wymagają one opróżnienia, teoretycznie możesz wykonać zabieg samodzielnie. Jednak czy będziesz umiał zlokalizować psie zatoki i odpowiednio przeprowadzić wyciskanie gruczołów? Wymaga to odpowiedniego nacisku oraz umiejętności, dlatego, zanim zdecydujesz się na zajęcie się tym, spytaj o poradę swojego lekarza weterynarii lub groomera.

Gruczoły okołoodbytowe u psa często ulegają zapaleniom lub innym niepokojącym stanom. Prawdopodobnie skłonność do przepełniających się zatok jest cechą uwarunkowaną osobniczo, w związku z czym niektóre zwierzaki regularnie wymagają oczyszczania gruczołów. Warto pamiętać o tym, że u zdrowego czworonoga powinny opróżniać się one samodzielnie. Jeśli zauważyłeś u swojego psa niepokojące zmiany w tej okolicy lub inne objawy, jak najprędzej udaj się z nim do lekarza weterynarii.

W artykule przedstawimy najczęstsze objawy chłoniaka u psa oraz opowiemy o predyspozycjach do zachorowania na ten rodzaj raka. Dowiesz się również, jak wygląda proces diagnostyczny i terapia, a także poznasz korzyści jej stosowania.

Chłoniaki – najczęstsze nowotwory układu krwiotwórczego

Chłoniaki nazywane również chłoniakomięsakami są najczęstszymi nowotworami układu krwiotwórczego u psów, stanowiąc jednocześnie niemalże 90% nowotworów wcześniej wspomnianego układu. W dodatku stanowią trzecią pod względem częstotliwości grupę chorób nowotworowych o złośliwym charakterze u psów, co odpowiada prawie 10% chorych. Według szacunków badaczy u 13 do nawet 33 psów na 100 tysięcy osobników każdego roku rozwinie się chłoniak. Rak tego typu zawsze ma charakter złośliwy, jednak pojedyncze przypadki różnią się od siebie stopniem złośliwości.

Jakie psy chorują najczęściej?

Podobnie jak w przypadku wszystkich chorób nowotworowych, chłoniak u psa pojawia się w wieku średnio 6–7 lat lub wyższym. Coraz częściej jednak zdarzają się przypadki zachorowań u młodszych osobników, na przykład w wieku 4 lub 5 lat. Według obecnie dostępnych danych płeć zwierzaka nie ma większego wpływu na ryzyko rozwinięcia się tego rodzaju nowotworu.

Chłoniak może pojawić się u psów wszystkich ras, jednak niektóre z nich są bardziej narażone od innych. Zwiększoną częstotliwość zachorowań zaobserwowano u przedstawicieli następujących ras psów:

• boksery;
• buldogi;
• bassety;
• bernardyny;
• labradory i golden retrievery;
• pewne rasy terrierów.

Chłoniak u psa – objawy

Chłoniak u psa nie jest chorobą łatwą do zdiagnozowania, ponieważ jego objawy są niespecyficzne. W dodatku mogą znacznie się różnić w zależności od rodzaju oraz stopnia złośliwości.

W przypadku formy wieloogniskowej charakterystyczne jest wyczuwalne powiększenie węzłów chłonnych u psa. U pacjentów cierpiących z powodu tego typu chłoniaka są one twarde i duże, w związku z czym weterynarze z łatwością wyczuwają je pod palcami.

Z kolei u psów z chłoniakiem jelitowym będą występować przede wszystkim objawy ze strony układu pokarmowego:

• wymioty;
• biegunka;
• problemy z oddaniem stolca, które mogą doprowadzić nawet do uszkodzenia jelita;
• brak apetytu.

Szybko dochodzi wówczas do skrajnego wycieńczenia pacjenta, który jest apatyczny.

Ziarniak grzybiasty, znany również jako chłoniak epiteliotropowy, wywołuje zupełnie inne symptomy niż wcześniej wymienione odmiany tego nowotworu. Początkowe objawy mogą wskazywać na choroby dermatologiczne, ponieważ naciek limfocytów T ogranicza się jedynie do naskórka, w związku z czym powoduje głównie powstanie zmian skórnych. Jednak wraz z rozwojem nowotworu dochodzi do przerzutów na inne narządy wewnętrzne, przede wszystkim śledzionę i wątrobę, ale również szpik kostny.

Postaci ocznej chłoniaka u psa będą towarzyszyć zupełnie inne objawy niż wcześniej wspomniane. Zalicza się do nich przede wszystkim:

• światłowstręt;
• skurcz powiek;
• łzawienie;
• krwotoki do przednich komór oka;
• odklejenie siatkówki;
• zapalenie tęczówki.

Diagnostyka chłoniaka

Niestety zdiagnozowanie chłoniaka u psa jedynie na podstawie podawanych przez opiekunów objawów czy badania klinicznego zwierzaka nie jest możliwe. Oczywiście wyczucie powiększonych węzłów chłonnych może rodzić pewne podejrzenia, jednak takie symptomy pojawiają się przy wielu dolegliwościach. Warto wziąć również pod uwagę, że brak ich powiększenia wcale nie musi świadczyć o braku choroby nowotworowej.

Pierwsze badanie, jakie powinno się wykonać, to oczywiście morfologia i biochemia krwi. Nie dość, że jest nieinwazyjne i tanie, to dostarcza wielu istotnych informacji. W wynikach pacjentów z postępujących procesem nowotworowym obserwuje się między innymi anemię, małopłytkowość, limfocytozę oraz neutropenię.

Dalszym krokiem do rozpoznania choroby są badania obrazowe. RTG pozwala uwidocznić niedrożności przewodu pokarmowego i potwierdzić powiększenie węzłów chłonnych. Z kolei dzięki USG jamy brzusznej można obejrzeć narządy wewnętrzne, a także wykonać biopsję cienkoigłową pod jego kontrolą.

Pobrany materiał wysyła się do badania histopatologicznego, którego wyniki pozwalają jednoznacznie potwierdzić lub wykluczyć chłoniaka u psa. Co więcej, dostarcza również informacji o rodzaju komórek, z jakich zbudowana jest zmiana nowotworowa zwierzaka.

Leczenie chłoniaka – czy da się wyleczyć raka?

Rodzaj stosowanej terapii oraz rokowania pacjenta mogą znacznie różnić się od siebie. Zależą przede wszystkim od rodzaju chłoniaka u psa, stadium zaawansowania choroby, wieku i stanu ogólnego zwierzaka, ale także możliwości finansowych, czasowych oraz emocjonalnych jego opiekunów.

Niekiedy lekarze decydują się na leczenie chirurgiczne, jednak lokalizacja anatomiczna bardzo często uniemożliwia przeprowadzenie operacji. Najczęściej stosuje się kurację sterydami, jednak jej wdrożenie daje jedynie 17% szans na remisję, w związku z czym stanowi ona jedynie formę leczenia paliatywnego. Dzięki niej udaje się przedłużyć średni czas przeżycia chorych o 53 dni. Jednak jeśli do leczenia sterydami weterynarze onkolodzy dołączą także chemioterapię, można znacznie wydłużyć życie czworonożnych pacjentów.

Podawanie chemioterapii – co musisz wiedzieć?

Podawanie leków cytostatycznych stosowanych podczas chemioterapii uszkadza wszystkie szybko dzielące się komórki, nie tylko te nowotworowe. Wiąże się to z wysokim ryzykiem wystąpienia skutków ubocznych, takich jak wymioty czy biegunki, co sprawia, że stan pacjenta musi być stale monitorowany przy pomocy badań krwi.

Chemioterapia wpływa również na odporność organizmu i wiele jego ważnych funkcji, w związku z czym zwierzak musi otrzymywać również suplementy oraz inne środki wspomagające prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Lekarz onkolog musi być w każdej chwili gotowy na łagodzenie kryzysów występujących podczas kuracji.

Podawanie leków przez opiekuna wymaga staranności, ponieważ to niezwykle silne środki. By ograniczyć ryzyko szkodliwego działania leków, zaleca się wykonywanie wszystkich zabiegów przy psie w rękawiczkach ochronnych.

Chłoniak u psa jest nieuleczalny, jednak szybka diagnoza oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia może pomóc przedłużyć czas życia pacjenta nawet o kilka lat. Jeśli zależy ci na zdrowiu twojego pupila, pamiętaj o regularnych wizytach w przychodni weterynaryjnej, podczas których można wykryć wiele chorób na wczesnym etapie ich rozwoju.

Dowiedz się, jakie są najczęstsze przyczyny zapalenia skóry u psa. Domowe sposoby nie zawsze są skuteczne w walce z niektórymi chorobami. Z artykułu dowiesz się kiedy będą właściwe!

Alergia i atopia – czym są?

Alergia jest nieprawidłową, nadmierną reakcją układu immunologicznego na czynnik drażniący, nazywany w tym przypadku alergenem. Kiedy dojdzie do kontaktu z nim, organizm uczulonego psa zaczyna wytwarzać przeciwciała klasy IgE, będące specyficznymi substancjami oraz pobudzać do pracy limfocyty T.

W zależności od stopnia nasilenia uczulenia kontakt z alergenem może wywoływać symptomy o różnym natężeniu. Niekiedy będzie to jedynie delikatny świąd, a w innych wypadkach zaburzenia krążenia czy oddychania, mogące prowadzić do niewydolności narządów wewnętrznych, a nawet zgonu psiego alergika.

Nieprzyjemne symptomy mogą pojawić się natychmiast po kontakcie z czynnikiem uczulającym lub dopiero po kilku godzinach. W przypadku alergii pokarmowych czy kontaktowych objawy występują przez cały rok, z kolei alergia wziewana pojawia się sezonowo (w okresie silnego pylenia roślin).

Z kolei atopia jest jedynie zaburzeniem układu odpornościowego, a nie chorobą. Polega ona na skłonności do zwiększonego wytwarzania wcześniej wspomnianych przeciwciał IgE w porównaniu do pozostałych osobników danego gatunku.

Ma charakter genetyczny, w związku z czym często występuje u zwierząt pochodzących z tej samej linii hodowlanej. Trzeba jednak mieć na uwadze, że na jej pojawienie się i przebieg w znaczący sposób wpływają różnorodne czynniki środowiskowe (zwłaszcza roztocza, zarodniki pleśni i pyłki).

AZS, czyli atopowe zapalenie skóry u psa

Jeśli rozpoznano atopowe zapalenie skóry u psa, domowe sposoby mogą okazać się niewystarczające. Najważniejsze, co można zrobić, to unikać alergenu, ponieważ atopia jest jedną z odmian alergii. Zmiany skórne możesz zauważyć głównie w okolicach pyska, łap i na bokach czworonoga.

Ogromną ulgę pupilowi przynieść może terapia specjalnymi szamponami głęboko nawilżającymi, przeznaczonymi dla psów alergików. Jednak nim podejmiesz jakiekolwiek kroki, powinieneś udać się do weterynarza ze swoim zwierzęciem.

Lekarz weterynarii podczas diagnostyki określa podłoże problemu. Jeśli rozpozna atopowe zapalenie skóry, leczenie staje się koniecznością. Przede wszystkim należy przynieść ulgę choremu czworonogowi.

Pomagają w tym regularne kąpiele z użyciem wyżej wymienionych szamponów, ale też leki łagodzące reakcje organizmu i preparaty wzmacniające skórę psa zawierające kwasy omega-3 i omega-6, cynk, biotynę i witaminy. Jeśli zmiany na skórze spowodowało przerwanie bariery ochronnej i wdało się zakażenie, weterynarz przepisze odpowiednie antybiotyki.

Jedna wizyta u specjalisty może okazać się nie wystarczająca, aby określić zewnętrzny czynnik powodujący stan alergiczny u twojego psiaka. Weterynarz przeprowadzi z tobą wywiad, żeby mógł postawić trafną diagnozę.

Niestety rozpoznanie AZS jest o tyle trudne, że objawy mogą się pojawiać tylko sezonowo, a alergenem może być dosłownie wszystko. Po rozpoznaniu źródła problemu można jednak zastosować immunoterapię alergenową, a do tego czasu stosować na zapalenie skóry u psa domowe sposoby, ograniczające się do unikania alergenów.

Jeśli zauważyłeś wystąpienie objawów po spacerze w parku, lepiej go unikać, bo prawdopodobnie uczula go jedna z roślin. Można zmienić domowe środki czystości, częściej wycierać kurze, ale najważniejsze to nie pozwalać psu na drapanie i lizanie zmian skórnych, ponieważ może to doprowadzić do powstania wtórnej infekcji. Dobrym rozwiązaniem jest zaopatrzenie pupila w kołnierz ochronny uniemożliwiający drapanie.

Czy dieta może wywoływać świąd u psa?

U wszystkich organizmów żywych podstawą jest odpowiednio dobrana i zbilansowana dieta. Wiele czworonogów nie toleruje tanich popularnych karm lub tych zawierających kurczaka.

Jeśli zauważyłeś, że pies się drapie, może to być spowodowane alergią pokarmową. Na alergiczne zapalenie skóry u psa domowe sposoby bywają skuteczne. Najprostszą metodą, choć czasochłonną, jest dieta eliminacyjna.

Metoda polega na zmianie karmy na produkt dietetyczny, najczęściej polecane są suche chrupki z zawartością ryby. Po dwóch dniach, jeśli nie zaobserwujesz drapania czy wygryzania sierści, możesz dodać kolejny składnik, na przykład kurczaka, i ponownie sprawdzić reakcję czworonoga.

Najważniejsza jednak zawsze będzie wizyta u weterynarza mająca na celu wykluczenie poważniejszych schorzeń. Jeśli doszło do uszkodzenia bariery ochronnej skóry, niezwłocznie należy udać się do specjalisty.

Ektopasożyty częstą przyczyną świądu skóry u zwierząt

Często pomijanym powodem powstawania świądu skóry u zwierząt jest obecność pasożytów, a w szczególności pcheł. Większość środków na kleszcze, które należy regularnie podawać swoim podopiecznym, działa również i na te małe insekty.

W przypadku podejrzenia związanego z nimi zapalenia skóry u psa domowych sposobów pozbycia się ektopasożytów jest kilka. Kąpiel w specjalnym szamponie doraźnie pomoże pozbyć się pcheł, a dodatkowe zabezpieczenie przed nimi twojego czworonoga zapewnią odpowiednia obroża, tabletki czy krople.

Jednak pchły to nie jedyne ektopasożyty, którymi pies może się zainfekować. Roztocza, świerzbowiec, wszy, wszoły czy nużeńce, wszystkie z nich powodować mogą uporczywy świąd. Dlatego ważne, abyś w razie jakichkolwiek wątpliwości zasięgał rady specjalisty. Jak rozpoznać drapanie obsesyjne lub wywołane chorobą od zwykłego? Przeczytasz o tym w dalszej części artykułu.

Jak rozpoznać zwykłe drapanie od tego spowodowanego chorobą?

Drapanie się to całkowicie naturalna czynność zarówno u ludzi, jak i u psów. Po czym w takim razie poznać, że twój pupil może mieć poważniejszy problem? Z pewnością znasz swojego psa najlepiej i zauważysz, jeśli zacznie uporczywie się drapać, ocierać o meble czy wręcz wygryzać sobie sierść. Są to pierwsze alarmujące symptomy świądu.

Inne sygnały to nagła zmiana zachowania. Pupil może zacząć się tarzać lub ocierać o ostre krawędzie i krzaki. Pojawienie się zmian skórnych, jak na przykład zaczerwienienia, łyse placki, czerwone kropki, krostki lub ranki. Może zdarzać się też częste potrząsanie głową i ocieranie pyskiem o meble. W przypadku infekcji pasożytniczej z uszu wycieka lepka wydzielina.

Kiedy na zapalenie skóry u psa domowe sposoby okażą się wystarczające? Tak naprawdę nie jesteś tego w stanie sam ocenić, dlatego zalecane są dopiero po badaniach klinicznych i konsultacji z lekarzem, jako wsparcie terapii weterynaryjnej.

Jedynym wyjątkiem jest zaobserwowanie u twojego psa wszy. W takim przypadku w zupełności wystarczy kąpiel z zastosowaniem odpowiedniego środka myjącego oraz zabezpieczenie psa na przyszłość.

Jak doraźnie złagodzić świąd u psa?

Jest to często pojawiające się pytanie, na które niestety nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Wszystko zależy od rozpoznania.

Omówiliśmy już przypadek wystąpienia pcheł u pupila i jeśli wraz z ich pojawieniem nie wystąpił stan zapalny skóry lub zmiany, to uda ci się uniknąć wizyty u lekarza weterynarii. W każdym innym przypadku należy najpierw zlokalizować przyczynę problemu.

Postawienie diagnozy wymaga przeprowadzenia szczegółowego wywiadu i pobrania próbek skóry do analizy. Wykonuje się też laboratoryjne badania cytologiczne, a czasem przeprowadza badanie włosa.

Najciężej postawić diagnozę w przypadku psa alergika, ponieważ czynników wywołujących alergie jest mnóstwo. Może to zająć trochę czasu, ale znacznie poprawi komfort życia zarówno psa, jak i twój.

Z zapaleniem skóry u psa domowymi sposobami ciężko jest się uporać. Jeśli regularnie odrobaczasz psa oraz stosujesz środki przeciw pasożytnicze, to pozwoli z miejsca wyeliminować ten czynnik podczas przeprowadzania diagnozy. Zdarza się, że drapanie ma podłoże psychologiczne i należy w takich sytuacjach udać się do behawiorysty, ale to już oceni weterynarz.

Zawsze w razie wątpliwości korzystaj z wiedzy specjalistów. Dzięki temu twój pupil będzie się cieszył długim, zdrowym i szczęśliwym życiem.

Guzek u psa, jak każda inna dolegliwość pupila, powinien być poddany kontroli lekarskiej, jednak wyczucie zgrubienia pod lub na skórze nie musi oznaczać najgorszego.

Przyczyn powstawania tego typu schorzeń jest naprawdę wiele i rodzajów zmian nowotworowych jest równie dużo, dlatego przygotowaliśmy krótkie kompendium wiedzy na temat guzów występujących u czworonożnych przyjaciół. Zachęcamy do uważnej lektury.

Guzek u psa – czy jest groźny?

Guzki u psa na skórze, które można znaleźć na psie, dzielą się na kilka kategorii, np. niektóre z nich występują częściej u starszych psów. Mimo że niektóre z nich mogą być rakowe, to inne mogą być spowodowane drobnymi infekcjami lub prozaicznymi chorobami. Niemniej jednak zawsze najlepiej jest, aby lekarz weterynarii zbadał i zdiagnozował wszelkie zmiany na skórze psa i w razie potrzeby określił przebieg leczenia.

Diagnostyka guza u psa

Lekarz weterynarii poza badaniem fizykalnym z pewnością zleci biopsję cienkoigłową i pobierze wycinek podskórnej zmiany i przekaże do badania histopatologicznego, które umożliwi rozpoznanie, jakiego rodzaju jest to guzek u psa, jakie jest jego stopień zaawansowania oraz czy jest niezłośliwy.

Ponieważ groźna mastocytoma wyglądem może przypominać każdy inny guzek u psa, każdą zmianę nowotworową tego typu należy traktować z uwagą. Sama biopsja powinna być delikatna, aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzeniania się szkodliwych komórek.

W związku z tym, że zaleca się usuwanie tego typu zmian, wielu weterynarzy proponuje usunięcie nowotworu i dopiero później wysyła go do badania.

Tłuszczak – łagodny nowotwór

Prawdopodobnie około 16% psów jest dotkniętych tą chorobą. Najbardziej narażone są czworonogi w średnim wieku i starsze. Wśród nich szczególnie zagrożone są otyłe dorosłe suczki. Tłuszczaki nie są uważane za rakowe. Jako takie nie dają przerzutów do innych tkanek.

Mogą jednak okazać się problematyczne pod innymi względami, na przykład kiedy urosną na tyle duże, że przeszkadzają zwierzęciu w normalnym poruszaniu się lub powstają w miejscach utrudniających funkcjonowanie. Podobnie jak w przypadku wielu innych nowotworów – rakowych lub innych – dokładna przyczyna powstawania tłuszczaków jest nieznana.

Tłuszczak zazwyczaj początkowo jawi się jako mała, półkulista grudka pod skórą psa. Zwykle wydaje się owłosiona, stosunkowo miękka i łatwo przemieszczająca się, ale zdarzają się twarde guzki u psa, które wydają się mocniej osadzone. Zdarza się, że pies jednocześnie może mieć kilka zmian tego typu.

Mogą występować u każdego psa, ale zauważa się tendencję do ich rozwoju u ras: labrador retriever, wyżeł weimarski i doberman.

Mastocytoma – guz tuczny

Guzy komórek tucznych są najczęstszą postacią raka skóry u psów. Znajdujące się w tkance łącznej w całym ciele komórki tuczne to białe krwinki, które są częścią układu odpornościowego. Komórki te stają się rakowe, gdy zaczynają się nieprawidłowo dzielić i rosną w guzy. Nowotwory tego typu można łatwo pomylić z innymi zmianami skórnymi, takimi jak brodawki lub łagodne guzki u psa. Mogą mieć dowolny kształt, sprężystość, wielkość lub lokalizację.

W większości przypadków są to jednak jędrne, samotne, wolno rosnące masy skóry. W niektórych przypadkach guzy komórek tucznych mogą również powodować ciężkie reakcje alergiczne (anafilaktyczne) u psów. 

Ponieważ są tak dobre w naśladowaniu innych chorób skóry, zwykle nie można zidentyfikować guza komórek tucznych na podstawie samego spojrzenia, nawet dla weterynarza. Są bardziej powszechne u psów w średnim wieku, a niektóre rasy, takie jak boksery i boston teriery, są bardziej podatne, więc dobrze jest, aby weterynarz przyjrzał się nietypowym skórnym guzkom u psa.

Objawy mastocytomy:

• nowa narośl na skórze;
• narośl, która zmieniła rozmiar lub kolor;
• niewyjaśniona reakcja alergiczna lub pokrzywka.

Jednak w niektórych przypadkach guz tuczny wywołuje groźniejsze objawy, w tym silne reakcje alergiczne wywołane przez aktywowany układ odpornościowy. Ponadto, jeśli guz zostanie pobudzony mechanicznie, np. przez uderzenie, może przejść proces zwany „degranulacją”.

Oznacza to, że natychmiast uwalnia cały materiał zapalny. Degranulacja może powodować objawy, takie jak obrzęk i zaczerwienienie w dotkniętym obszarze lub cięższą reakcję anafilaktyczną, która obejmuje:

• słabość;
• wymioty;
• biegunkę;
• mdłości;
• utratę przytomności;
• obrzęk kończyn i pyska. 

Przyczyny powstawania dolegliwości nie są znane. Podobnie jak inne rodzaje raka, prawdopodobnie są spowodowane mieszanką czynników genetycznych oraz środowiskowych. jednak częściej zauważa się mastocytomę u bokserów, mopsów, buldogów, ras retriever i sznaucerów.

Po zdiagnozowaniu guzy z komórek tucznych są zazwyczaj usuwane chirurgicznie i wysyłane do patologa w celu sprawdzenia stopnia złośliwości nowotworu. To ważne, ponieważ zalecenia dotyczące leczenia guzów o niskim i wysokim stopniu złośliwości są inne.  

Torbiel łojowa

To mniejsze guzki u psa, które swoim wyglądem mogą przypominać pryszcz lub brodawkę. Powstają wskutek zablokowanych gruczołów łojowych przy mieszkach włosowych. Po dotknięciu można wyczuć małe okrągłe lub owalne grudki pod skórą.

Mogą pękać i uwalniać białą maź o gęstej konsystencji i specyficznym zapachu. Najczęściej występują one u psów ras o cienkiej sierści, takich jak pudel i bichon frise, jednak nie jest to regułą. Mogą zniknąć same, aczkolwiek niektóre zmiany mogą pozostać przez lata i mieć potencjał do zmian. Można usunąć chirurgicznie, jeżeli przeszkadzają psu w normalnym funkcjonowaniu.

Brodawki u psa

Brodawki to małe, przypominające swoim wyglądem kalafior guzki u psa, które są wywołane przez wirusa brodawczaka. U niektórych psów rozwija się tylko jedna lub kilka brodawek, które są tak małe, że trudno je zauważyć.

W innych przypadkach całe obszary ciała psa mogą być pokryte brodawkami o różnej wielkości. Brodawki znajdujące się w i przy pysku mogą przeszkadzać zwierzęciu w jedzeniu i piciu, dlatego należy uważnie kontrolować żywienie i kondycję chorego psa. Brodawki na nogach psa mogą powodować kulawiznę, szczególnie jeśli doznają urazu lub infekcji.

Występują najczęściej u szczeniąt, które nie mają jeszcze w pełni rozwiniętego układu odpornościowego, zazwyczaj nie są groźne i samoistnie znikają. Pomimo że wirus jest zaraźliwy pomiędzy psami, nie może być przenoszony ze zwierząt na ludzi.

Ropień

Najprostszy opis ropnia to „kieszonka ropna” zlokalizowana w dowolnym miejscu w ciele. Zazwyczaj ropień pojawia się nagle jako zmiana w postaci obrzęku wywołującego bolesność. Może być twardy w dotyku lub elastyczny jak balon z wodą.

Ropień zazwyczaj powoduje zaczerwienienie i może występować w różnych rozmiarach. Jeżeli znajduje się pod skórą, to może powodować miejscowe zniszczenie tkanki. Niektóre ropnie pękają, wskutek czego wydzielają śmierdzącą ciecz.

Psiak z ropniem często ma gorączkę, nawet jeśli ropień pękł i wypłynął na zewnątrz ciała. Jeżeli ropień znajduje się wewnątrz organizmu, należy spodziewać się gorączki i może wystąpić dodatkowe powikłanie (jeśli ropień pękł wewnętrznie) w formie bakterii w krwiobiegu.

Istnieje wiele potencjalnych przyczyn ropni u psów. Jedną z najczęstszych jest ugryzienie przez inne zwierzę. Uraz po ugryzieniu wprowadza bakterie do rany, rana ulega zakażeniu i w zależności od zaangażowanych bakterii i głębokości zgryzu może rozwinąć się ropień.

Leczenie ropni

Leczenie uzależnia się od lokalizacji ropnia i ciężkości infekcji. Większość ropni leczy się w warunkach ambulatoryjnych, a nie szpitalnych. Kluczem do sukcesu jest usunięcie kieszonki ropnej, albo chirurgicznie, albo przez opróżnienie i przepłukanie. Jeśli ropień spowodował obcy przedmiot, ważne jest, aby go usunąć, bo ropień ma tendencję do nawracania.

Guzek po kleszczu u psa

Niekiedy zdarza się, że po usunięciu kleszcza, w miejscu ugryzienia pojawia się wypukły i twardy guz u psa, szczególnie jeżeli pajęczak był wczepiony przez kilkanaście godzin. Powstaje w wyniku odczynu alergicznego i nie jest objawem zakażenia, ani częściowego usunięcia pasożyta. Na szczęście nie jest to nic niepokojącego, ale może pozostać na ciele czworonoga do końca życia, więc trzeba go obserwować.

Guzki u psa mogą mieć wiele przyczyn i pojawić się w różnych miejscach psiego ciała – nie tylko na szyi, nogach, brzuchu czy głowie. Jedne z nich są bardzo groźne, inne nie stanowią zagrożenia dla pupila, ale nigdy nie można ich bagatelizować i najlepiej wszystkie zmiany konsultować z weterynarzem. Szczególnie niebezpieczne są szybko rosnące guzki u psa, ponieważ szybki wzrost może świadczyć o agresywnej i złośliwej odmianie.

W artykule wymienimy predyspozycje do rozwoju włókniaka u psa oraz opiszemy objawy, jakie towarzyszą tej chorobie nowotworowej. Znajdziesz tu również informacje dotyczące badań diagnostycznych, metod leczenia i rokowań pacjentów z tym rozpoznaniem.

Przyczyny i predyspozycje do rozwoju włókniaka u psa

Niestety mimo rozwoju onkologii weterynaryjnej mechanizm powstawania nowotworów u psów nie został jeszcze dobrze poznany. Według większości badaczy do zmiany zdrowej komórki w komórkę nowotworową dochodzi wskutek różnych mutacji genetycznych.

Jednak by doszło do tej transformacji, nie wystarczy jedna zmiana w materiale genetycznym zwierzaka, a nałożenie się na siebie kilku z nich. 

Czynniki wpływające na zachorowanie

Dotychczas nie udało się określić przyczyn zachodzenia tego procesu, jednak według wielu badań naukowych, ryzyko ich powstania może być powiązane z podeszłym wiekiem, rodzajem rasy oraz czynnikami środowiskowymi (zwłaszcza zatruciami metalami ciężkimi i innymi toksynami). 

Jakie psy chorują na włókniaka?

Włókniak u psa, tak samo jak większość rodzajów nowotworów, dotyczy przede wszystkim osobników w podeszłym wieku, czyli po ukończeniu 8 roku życia. Statystyka wskazuje, że szczególnie narażone na zachorowanie są dobermany, boksery oraz golden retrievery.

U przedstawicieli innych ras włókniaki zdarzają się bardzo rzadko, jednak również mogą się pojawiać. Jak dotąd nie stwierdzono związku między płcią pacjenta a zwiększoną zachorowalnością na ten typ raka. 

Włókniak u psa – jakie objawy powinny cię zaniepokoić?

Włókniaki u psów są zlokalizowane na powierzchni ciała czworonoga. Zazwyczaj mają postać pojedynczych i zwartych guzów. Z reguły nie naciekają na okoliczne tkanki oraz są dobrze ograniczone. Ich wielkość najczęściej mieści się w przedziale od 1 do 5 centymetrów, aczkolwiek mogą zdarzać się mniejsze, a nawet o wiele większe zmiany.

Gdzie znajdują się guzy nowotworowe?

Charakterystyczną cechą dla tego typu guzów nowotworowych jest brak owłosienia w okolicach zmienionych chorobowo. Chociaż mogą być zlokalizowane na powierzchni całego ciała, wyjątkowo często są umiejscowione na kończynach oraz bokach ciała zwierzęcia.

Charakter guzów

Włókniaki zarówno u psów, jak i ludzi mają charakter łagodny. Oznacza to, że nie wykazują tendencji do miejscowej wznowy po usunięciu zmian czy przerzutów do odległych narządów pacjentów. W związku z tym rokowania zwykle są bardzo dobre, a terapia pozwala na całkowite wyleczenie czworonoga. 

Postawienie właściwej diagnozy

Włókniak u psa nie należy do schorzeń trudnych do rozpoznania. Istotną częścią diagnostyki jest wywiad z opiekunem chorego zwierzaka. Przed wizytą przypomnij sobie, kiedy pojawiły się niepokojące zmiany na skórze i inne objawy. Zanotuj także nazwy leków, jakie przyjmuje twój podopieczny oraz historię jego wcześniejszego leczenia, jeśli było prowadzone w innej klinice weterynaryjnej.

Diagnostyka

Weterynarz dokładnie obejrzy zmianę. Włókniaki u psów to nowotwory stosunkowo łatwe do rozpoznania nawet gołym okiem ze względu na swój specyficzny charakter. W trakcie wizyty weterynarz zbada również węzły chłonne czworonoga, ponieważ ich powiększenie mogłoby sugerować rozwój nowotworu o charakterze złośliwym lub towarzyszącą chorobie infekcję.

Jakie badania są niezbędne do postawienia diagnozy?

Potwierdzeniem ostatecznej diagnozy jest wynik cytologii materiału pobranego w trakcie biopsji cienkoigłowej. Lekarz zleca badania dodatkowe badanie na podstawie wywiadu i objawów danego pacjenta. Zwykle zaleca się wykonanie morfologii oraz biochemii krwi, ponieważ to nieinwazyjna metoda, która dostarcza wielu ważnych informacji.

Z kolei zwierzaki wykazujące objawy ze strony układu pokarmowego powinny przejść USG jamy brzusznej. 

Leczenie włókniaków u psów

W wielu przypadkach weterynarze decydują się na zaniechanie leczenia i uważne obserwowanie zmiany. Może okazać się, że guz wcale się nie rozrasta, a wdrożona terapia przysporzyłaby więcej szkody niż pożytku.

Zabieg chirurgiczny

Jednak jeśli zmiana utrudnia funkcjonowanie zwierzakowi ze względu na swój rozmiar czy lokalizację, usuwa się ją w trakcie zabiegu chirurgicznego, zachowując odpowiedni margines bezpieczeństwa. Chemioterapia oraz radioterapia na ogół nie są pomocne w leczeniu włókniaka u psa. 

Chociaż włókniak jest nowotworem, to ma charakter łagodny. Zwykle nie prowadzi do wznowy czy przerzutów, a rokowania pacjentów po operacji są bardzo dobre. Pamiętaj, by nie diagnozować swojego pupila samodzielnie i w przypadku zauważenia zmian na jego skórze, jak najszybciej udać się do weterynarza, który postawi właściwe rozpoznanie. 

W artykule opowiemy o predyspozycjach oraz objawach raka u psa. Poznasz również trzy główne rodzaje nowotworów występujących u zwierząt domowych. Znajdziesz tu także cenne informacje dotyczące diagnostyki oraz leczenia pacjentów onkologicznych.

Zwiększone ryzyko choroby nowotworowej – rasy psów i inne predyspozycje

Chociaż mechanizm powstawania raka u psa nie został jeszcze dokładnie poznany, to badacze odkryli zależność między rasą zwierzaka a zachorowalnością na niektóre typy tej choroby. Na przykład skórne zmiany nowotworowe najczęściej diagnozuje się u bokserów, a owczarki niemieckie są szczególnie narażone na rozwój nowotworów śledziony.Ryzyko zachorowania na chorobę nowotworową jest wyjątkowo wysokie w przypadku niesterylizowanych suczek. Diagnozuje się ją aż u 40% z nich.

Rodzaje nowotworów u zwierząt

Istnieją trzy główne rodzaje raka u psa. Zalicza się do nich:

• nowotwory niezłośliwe, które mają tendencję do rozrastania się, ale zwykle ten proces następuje powoli, a nierzadko po osiągnięciu pewnych rozmiarów dochodzi do jego zatrzymania. Guzy łagodne u psów często są otoczone torebką składającą się z tkanki łącznej. Tego typu zmiany nowotworowe zazwyczaj nie dają przerzutów i nie naciekają na sąsiednie tkanki, co znacznie poprawia rokowania pacjentów;
• nowotwory złośliwe, mające tendencję do odległych przerzutów do innych organów w organizmie zwierzaka;
• nowotwory miejscowo złośliwe, które rosnąc, naciekają i wnikają w okoliczne tkanki, jednak na ogół nie dają przerzutów do innych narządów pacjenta. Mogą wznawiać się, jeśli podczas ich chirurgicznego usunięcia nie zastosuje się odpowiedniego marginesu bezpieczeństwa.

Objawy nowotworu u psa

Objawy raka u psa mogą być bardzo zróżnicowane u poszczególnych pacjentów. Rodzaj oraz ich nasilenie zależy przede wszystkim od stadium zaawansowania choroby nowotworowej, jej charakteru oraz narządu, na którym pojawiły się guzy.

Symptomy mogą być jedynie miejscowe lub przybierać formę ogólnoustrojową. Niekiedy objawy raka u psa będą widoczne tylko w okolicy zmienionych komórek, w innych przypadkach będą oddziaływać na odległe tkanki w organizmie zwierzaka. Nierzadko choroba nowotworowa przebiega całkowicie bezobjawowo, zwłaszcza w przypadku zmian o charakterze łagodnym we wczesnym stadium rozwoju. Właśnie dlatego niezwykle ważne jest wykonywanie badań kontrolnych, podczas których można przypadkowo wykryć choroby niedające objawów, nim dojdzie do niewydolności narządów wewnętrznych.

Chociaż objawy raka u psów mogą przybierać różne formy, niezwykle często u pacjentów występują następujące dolegliwości:

• anemia;
• spadek masy ciała przy tym samym żywieniu;
• zaburzenia funkcjonowania układu pokarmowego, takie jak biegunka i wymioty;
• problemy z oddychaniem, zwłaszcza kaszel oraz duszności;
• podwyższenie temperatury ciała;
• zmiany skórne o ciemnym kolorze, nieregularnym kształcie i strukturze;
• obrzmienia gruczołów mlekowych u suk.

Jeśli zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy u swojego pupila, jak najprędzej udaj się z nim do lekarza weterynarii, który zleci odpowiednie badania i postawi właściwą diagnozę.

Rak u psa – diagnostyka. Jak wykryć guzy nowotworowe?

Na początku wizyty lekarz przeprowadza dokładny wywiad z opiekunem pacjenta. Niezbędne są informacje dotyczące nie tylko objawów oraz stosowanych wcześniej metod leczenia, ale także występowanie innych chorób oraz nazwy wszystkich leków przyjmowanych przez czworonoga. Poza tym weterynarz bierze pod uwagę również podstawowe dane zwierzęcia, czyli płeć, rasę oraz wiek.

Następnie specjalista dokładnie ogląda zmiany umiejscowione na powierzchni ciała zwierzaka. Często to wystarczające badanie, by wykluczyć raka u psa, ponieważ odróżnienie go od ropnia, krwiaka czy przepukliny nie przysparza lekarzom większych trudności. Ten etap diagnostyki obejmuje także palpacyjne badanie węzłów chłonnych, których powiększenie może sugerować nowotwory o charakterze złośliwym.

Zwykle do postawienia właściwego rozpoznania niezbędne jest wykonanie badań obrazowych. Dzięki nim można potwierdzić obecność guzów, a nawet ocenić stopień zaawansowania choroby. Pomagają także zweryfikować skuteczność wdrożonego leczenia onkologicznego. Z jakich metod diagnostyki obrazowej korzystają weterynarze?

• Badanie RTG doskonale sprawdza się w przypadku podejrzeń zmian nowotworowych w jamie brzusznej, śródpiersiu oraz płucach. Zleca się je stosunkowo często, ponieważ można wykonać je w większości klinik weterynaryjnych, a jego cena nie jest wysoka.
• Badanie USG umożliwia nie tylko obejrzenie narządów znajdujących się w jamie brzusznej, ale także tarczycy i gałki ocznej. Jego koszt również nie jest duży, a w dodatku aparaty do jego wykonania są powszechnie dostępne.
• Tomografia komputerowa pozwala potwierdzić obecność guzów zlokalizowanych w głowie pacjenta i cieszy się coraz większą popularnością.
• Badanie echokardiograficzne służy do oceny zmian umiejscowionych w sercu zwierzaka.
• Rezonans magnetyczny obecnie stanowi najlepszą metodę diagnostyczną. Dzięki niemu można wykryć raka u psa w obrębie układu nerwowego, kości oraz tkanek miękkich w ich okolicy.
• Badanie endoskopowe polega na wprowadzeniu do przewodu pokarmowego aparatu nazywanego endoskopem. Pozwala to obejrzeć błony śluzowe oraz pobrać materiał do dalszych badań.

Pobranie materiału do badania histopatologicznego to podstawa rozpoznawania złośliwych nowotworów

Badanie histopatologiczne pozwala nie tylko potwierdzić lub wykluczyć nowotworowy charakter zmian, ale także ocenić stopień ich złośliwości. Niestety w przypadku niektórych guzów niemożliwe jest wykonanie biopsji cienkoigłowej. Wtedy jedynym rozwiązaniem pozostaje wysłanie do laboratorium wycinka lub całej zmiany pobranej w trakcie zabiegu chirurgicznego wykonanego w znieczuleniu ogólnym. Wynik tego badania pozwala onkologom weterynaryjnym dobrać rodzaj terapii, który da największe szanse wyleczenia pacjenta.

Możliwości leczenia nowotworów. Chemioterapia i radioterapia

Istnieje wiele metod leczenia raka u psa, jednak nie zawsze da się je zastosować. Jeśli zmiany są w zaawansowanym stadium, mają charakter złośliwy, a ogólny stan pacjenta jest zły, weterynarz może odradzać terapię swoistą, czyli taką, która ma na celu wyleczenie zwierzaka. Niekiedy najlepszą pomocą swojemu pupilowi jest stosowanie jedynie leczenia paliatywnego zmniejszającego ból lub pozwolenie mu na odejście w spokoju.

Jeśli istnieją szanse na wyleczenie pacjenta, zazwyczaj podstawą jest operacja, podczas której lekarze usuwają zmianę wraz z marginesem bezpieczeństwa. Uzupełnieniem takiego leczenia może być radioterapia lub chemioterapia. To metody, które zmniejszają ryzyko wznowy lub przerzutów do odległych narządów, tym samym wydłużając życie czworonoga.

Rak u psa to problem, który dotyka wielu zwierząt. Obserwuj swojego podopiecznego i pamiętaj o wykonywaniu kontrolnych badań diagnostycznych, by szybko wykryć ewentualne zmiany. Szybka reakcja znacznie zwiększa szanse na całkowite wyleczenie zwierzaka.

W artykule wyjaśnimy, w jaki sposób dochodzi do rozwoju wodobrzusza u psa oraz którym chorobom najczęściej towarzyszą tego typu dolegliwości. Poznasz także objawy, które powinny skłonić cię do odwiedzenia gabinetu weterynaryjnego. Znajdziesz tu również informacje o metodach leczenia schorzenia.

Wodobrzusze u psa, czyli efekt nagromadzenia się płynu

Organy znajdujące się w jamie brzusznej zarówno u ludzi, jak i psów są otoczone otrzewną trzewną. Z kolei do ściany brzucha przylega otrzewna ścienna.

Płyn puchlinowy

Przestrzeń między wcześniej wymienionymi błonami jest wypełniona niewielką ilością płynu, nazywanego także płynem puchlinowym.

Pełni on bardzo ważną funkcję w organizmach wielu gatunków zwierząt. Odpowiada za ochronę narządów jamy brzusznej przed różnego rodzaju urazami czy podrażnieniami, które mogłyby powstać w wyniku przemieszczania się tych organów.

Kiedy u psa tworzy się wodobrzusze?

Wodobrzusze u psa powstaje, kiedy dojdzie do nagromadzenia się nadmiernej ilości płynu ochronnego. Należy jednak pamiętać, że o ile obecność wody w brzuchu zwierzaka jest stanem patologicznym, to nie stanowi jednostki chorobowej sama w sobie.

Jej leczenie zawsze trzeba zacząć od wykrycia przyczyny, czyli choroby podstawowej.

Objawy wodobrzusza, które powinny skłonić cię do wizyty u weterynarza

Objawy wodobrzusza u psa są widoczne gołym okiem nawet dla laika. Nie sposób ich przegapić, szczególnie kiedy stan jest już zaawansowany. Gdy płyn zaczyna gromadzić się w jamie brzusznej psa, dochodzi do powstania wyraźnie widocznego obrzęku tej części ciała u czworonoga.

Brzuch przypomina balon, który wraz z napełnianiem się wody, staje się coraz to większy i bardziej okrągły. Ten patologiczny stan jest przyczyną nie tylko dyskomfortu, ale także ogromnego bólu.

Inne symptomy wodobrzusza

Niestety wodobrzuszu często towarzyszą również inne symptomy. Jeśli gromadzący się płyn zacznie naciskać na przeponę, u zwierzaka mogą pojawić się wymioty oraz trudności z oddychaniem. Jednak to nie wszystko.

Często u pacjentów obserwuje się także biegunkę, utratę apetytu, gorączkę, apatię oraz osłabienie. W zaawansowanym stadium przeważnie zwiększa się masa ciała zwierzaka, co ma związek ze wciąż zwiększającą się masą płynu. Wodobrzusze u psa może mieć różne przyczyny i być efektem chorób o zróżnicowanych objawach klinicznych.

Czy powiększenie brzucha to zawsze wodobrzusze?

Pamiętaj jednak, że powiększenie brzucha nie zawsze musi oznaczać gromadzenie się w nim płynu. Jeśli zaważysz je u swojego pupila, od razu udaj się z nim do weterynarza.

Nie tylko choroby wątroby! Przyczyny wodobrzusza u psa

Wodobrzusze u psa najczęściej jest efektem marskości wątroby oraz innych chorób tego narządu, które prowadzą do powstania nadciśnienia wrotnego. Dlaczego dochodzi do gromadzenia się płynu u tych pacjentów?

Wątroba to narząd odpowiedzialny za wytwarzanie białka o nazwie hipoalbuminemia, odpowiedzialnego za zwiększenie stężenia sodu, w efekcie czego dochodzi do zatrzymania wody w organizmie zwierzaka.

Wodobrzusze jako objaw problemów z sercem

Co ciekawe, wodobrzusze jest stosunkowo częstym symptomem niewydolności serca u psa. W tym przypadku do nagromadzenia się płynu dochodzi wskutek zaburzeń krążenia krwi. Najczęściej jest to efektem kardiomiopatii rozstrzeniowej, chorób osierdzia, dirofilariozy, niedomykalności zastawki trójdzielnej lub innych wad serca.

Nowotwory

Ten stan patologiczny może być także następstwem krwawień z guzów o charakterze nowotworowym, czy urazów wewnątrz jamy brzusznej (na przykład pęknięcia pęcherza moczowego) lub uszkodzenia narządów wewnętrznych.

Inne schorzenia objawiające się wodobrzuszem u psa

Wodobrzusze u psa może świadczyć również o następujących schorzeniach: niewydolność nerek, nadciśnienie uogólnione, niski poziom białka we krwi (będący zarówno efektem choroby, jak i niedożywienia), zapalenie otrzewnej, gruźlica, choroba zapalna jelit, zapalenie trzustki, inwazja niektórych pasożytów wewnętrznych oraz wiele innych.

Jak widzisz, ten bardzo niepokojący objaw może świadczyć o niezliczonych chorobach. Jeśli zaobserwowałeś go u swojego podopiecznego, od razu udaj się z nim do kliniki weterynaryjnej, w której lekarz zajmie się wykonaniem odpowiednich badań oraz wdrożeniem leczenia.

Leczenie wodobrzusza u psa

Jak już wiesz, wodobrzusze u psa nie jest jednostką chorobową samo w sobie, w związku z czym jego leczenie należy zacząć od znalezienia przyczyny i postawienia właściwej diagnozy. Gromadzenie się płynu w jamie brzusznej czworonoga może być efektem rozmaitych chorób, których leczenie będzie wymagać zupełnie innego postępowania.

Usunięcie płynu

Jeśli stan jest zaawansowany, lekarz weterynarii może podjąć decyzję o usunięciu płynu. Należy jednak pamiętać, że to jedynie chwilowa ulga dla zwierzaka, ale bez wyeliminowania bezpośredniej przyczyny wodobrzusza, dolegliwości mogą szybko powrócić.

Leczenie paliatywne

W zależności od rozpoznania oraz stanu ogólnego pacjenta weterynarz może zdecydować się na wdrożenie jednej z metod terapeutycznych lub połączyć je wszystkie. Leczenie paliatywne pomaga podnieść komfort życia psa z wodobrzuszem i poprawić jego samopoczucie, ale jego samodzielne stosowanie nie prowadzi do całkowitego wyleczenia.

Leczenie objawowe

Z kolei leczenie objawowe może polegać na stosowaniu środków mających na celu zmniejszenie ciśnienia płynu w jamie brzusznej psa. Często schorzeniu towarzyszą także inne symptomy, które również należy niwelować.

W przypadku problemów z oddychaniem zaleca się tlenoterapię, natomiast czworonogom cierpiącym z powodu biegunki i wymiotów płynoterapię. U pacjentów z infekcją bakteryjną niezbędne jest wdrożenie antybiotykoterapii.

Terapia swoista ma na celu usunięcie przyczyny wodobrzusza u psa oraz całkowite wyleczenie zwierzaka. Niestety w przypadku chorób w zaawansowanym stadium jego wdrożenie może okazać się niemożliwe.

Od czego zależy metoda leczenia wodobrzusza?

Rodzaj zastosowanych metod terapeutycznych zależy od podłoża problemu. Farmakologia może opierać się między innymi na podawaniu psu leków moczopędnych (najczęściej będzie to spironolakton), antybiotyków czy środków przeciwbólowych. Z kolei u czworonogów z guzami w jamie brzusznej lub krwotokami najważniejsze jest leczenie operacyjne.

W przypadku niektórych schorzeń, zwłaszcza marskości i zwłóknień wątroby kuracja wymaga całkowitej zmiany trybu życia pacjenta. Niezbędna jest zmiana diety na taką z obniżoną ilością białka oraz sodu. Zaleca się także zmniejszenie porcji posiłków, przy jednoczesnym zwiększeniu ich ilości. 

Wodobrzusze u czworonoga – podsumowanie

Wodobrzusze u psa może być efektem różnych chorób dotyczących niemalże każdego układu znajdującego się w organizmie czworonoga. Sprawia to, że nie tylko trudno je leczyć, ale również zapobiegać jego rozwojowi. Jeśli zależy ci na zdrowiu twojego pupila, stosuj się do podstawowych zasad zdrowego życia. Dbaj o dobrej jakości pożywienie, regularną aktywność fizyczną i nie zapominaj o kontrolnych wizytach w gabinetach weterynaryjnych.

W poradniku wyjaśnimy, jak rozpoznać wzdęcia u swojego podopiecznego. Dowiesz się także, o czym może świadczyć twardy brzuch u psa i kiedy warto skonsultować ten symptom z weterynarzem. Przedstawimy również sposoby zapobiegania tego typu dolegliwościom.

Objawy wzdęć u psa oraz bólu brzucha

Wzdęcia i twardy brzuch u psa prowadzą do cierpienia zwierzaka. Nie dość, że czworonóg odczuwa ból, to nie może przyjąć wygodnej pozycji leżącej. To z kolei może prowadzić do niepokoju i frustracji. W jaki sposób zwierzaki ją okazują? Na przykład ciągle chodząc oraz starając się położyć, co w efekcie nasila ich stres, a razem z nim dolegliwości. Poza tym pupil może unikać dotykania brzucha, mimo że wcześniej nie było to dla niego problemem.

U psów często cierpiących z powodu zagazowanych jelit może dojść do utarty apetytu. Zwierzęta odmawiają przyjmowania pokarmu, by uniknąć dyskomfortu. Jeśli psiak nie je, a w dodatku odczuwa ból, unika aktywności fizycznej, co tylko nasila apatię. Takim dolegliwościom mogą towarzyszyć również inne problemy, na przykład wymioty i biegunka. W ten sposób pies może szybko się odwadnia, w efekcie czego jego stan szybko ulega pogorszeniu.

Przyczyny wzdęć i nabrzmiałego brzucha. Niekoniecznie niestrawność czy dolegliwości jelit

Twardy brzuch u psów w wieku szczenięcym zwykle nie jest powodem do obaw. Jego powiększenie po posiłku zwykle szybko mija, zwłaszcza jeśli opiekun wykona u niego delikatny masaż tego obszaru. W przypadku, jeśli dolegliwości nie ustępują, należy zwrócić się po pomoc do weterynarza.

Wzdęcia i powiększenie brzucha może wskazywać również na inwazję pasożytów wewnętrznych. Szczególnie uważni powinni być opiekunowie szczeniąt oraz ci odbierających swoich podopiecznych z miejsc, w których przebywa dużo zwierzaków. Leczenie zwykle nie jest trudne, ale jego zaniechanie może doprowadzić do poważnych komplikacji.

U dorosłych psów napięty brzuch może świadczyć o wielu schorzeniach, począwszy od niegroźnej niestrawności po nowotworowe guzy w jamie brzusznej. Postawienie właściwej diagnozy bez wykonania odpowiednich badań jest niemożliwe. Dlatego, jeśli twojemu pupilowi towarzyszą tego typu dolegliwości, jak najprędzej udaj się z nim do kliniki weterynaryjnej.

Twardy brzuch u psa? To może być skręt żołądka!

O ile większość chorób rozwija się powoli, o tyle skręt żołądka jest nagłym stanem zagrażającym życiu czworonoga. Szczególnie uważni powinni być opiekunowie psów dużych ras, np. bokserów czy owczarków niemieckich.

Na czym polega skręt żołądka? Kiedy pies zje obfity posiłek, wypije zbyt dużo wody i szybko przejdzie do intensywnego wysiłku fizycznego, żołądek może rozciągnąć się, a następnie obrócić. Gazy zostają zatrzymane w narządzie, w efekcie czego dochodzi do zablokowania dopływu krwi.

Najczęstsze objawy to twardy brzuch u psa, puste wymioty, niepokój, ślinienie oraz ciężki oddech. Podejrzewając skręt żołądka, należy od razu udać się po pomoc do kliniki weterynaryjnej. Niewykonanie zabiegu chirurgicznego w ciągu kilku godzin może doprowadzić do zgonu zwierzaka.

Jak pomóc psu, który ma gazy? Zapobieganie i domowe sposoby

Jeśli weterynarz wykluczył choroby, które mogłyby skutkować pojawieniem się twardego brzucha u psa, prawdopodobnie przyczyną są błędy dietetyczne. O ile zmiana karmy może prowadzić do chwilowych problemów trawiennych, o tyle ich utrzymywanie się powinno cię zaniepokoić i skłonić do przeanalizowania diety swojego psa.

Odpowiednio zbilansowana dieta i przydatne akcesoria

W składzie dobrej jakości karmy dla psa powinno znaleźć się przede wszystkim pełnowartościowe mięso. W roli dodatku dobrze sprawdzają się warzywa i owoce pełne substancji odżywczych, pamiętaj jednak, że niektóre z nich prowadzą do wytwarzania w układzie trawiennym zbyt dużej ilości gazów (np. soja, fasola czy brokuł). Jeśli twój podopieczny cierpi z powodu alergii lub nietolerancji pokarmowej, nie podawaj mu produktów wywołujących u niego jej objawy.

Coraz większą popularnością cieszą się diety typu BARF, czyli oparte na surowym mięsie. Mogą być one dobrą alternatywą dla gotowych produktów, o ile są komponowane przez specjalistów z odpowiednią wiedzą i doświadczeniem. W innym wypadku istnieje ryzyko, że znajdą się w nich zbyt duże ilości ciężkostrawnych węglowodanów lub białek, a w efekcie pojawienia się twardego brzucha u psa.

Jeśli twój pupil połyka duże kawałki karmy i je ją łapczywie, warto zainwestować w miski spowalniające jedzenie. Rynek oferuje wiele ich rodzajów. Zwierzakom, które nie są spokojne podczas posiłków, zaleca się podzielenie ich na mniejsze porcje.

Probiotyki, inne suplementy diety czy espumisan mogą złagodzić nieprzyjemne objawy, jednak nie powinno podawać się ich bez konsultacji ze swoim lekarzem weterynarii. 

Jak widzisz, twardy brzuch u psa może być jedynie efektem nadmiernej ilości powietrza w układzie trawiennym po jedzeniu, ale także objawem poważnego schorzenia. Nigdy nie próbuj samodzielnie diagnozować swojego podopiecznego i pamiętaj o regularnym odbywaniu wizyt kontrolnych w gabinecie weterynaryjnym.