W przypadku rasy psów bullmastiff zdjęcia nie są w stanie w pełni oddać zarówno rozmiarów, jak i wrażenia, jakie wywołują. Ogromne i masywne budzą respekt, jednak w istocie są psami skłonnymi do zabawy i bardzo przywiązanymi do swojego opiekuna. Nie należą jednak do zwierząt szczególnie podatnych na szkolenie, dlatego ich więź z przewodnikiem powinna być oparta przede wszystkim na zaufaniu. Bullmastiff nie nadaje się dla niedoświadczonych i zdecydowanie nie sprawdzi się w roli pierwszego psa.
Co wiadomo o psie rasy Bullmastiff?
| Wrażenie ogólne | Mocno zbudowany, harmonijny, silny, krzepki i aktywny. |
| Kraj pochodzenia | Wielka Brytania |
| Klasyfikacja FCI | Grupa 2 – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2.1 – Molosy typu mastyfa. |
| Użytkowanie | Pies stróżujący |
| Rozmiar | Psy: 64 – 69 cm, Suki: 61 – 66 cm |
| Waga | Psy: 50 – 59 kg, Suki: 41 – 50 kg |
| Szata | Krótka i twarda, odporna na niepogodę, przylegająca. |
| Umaszczenie | Odcienie pręgowanej, płowej i czerwonej, z czarną maską. |
| Długość życia | 8–10 lat |
| Charakter | Żywy, wytrzymały, godny zaufania, twardy, pogodny, bystry i oddany. |
Jaki charakter ma Bullmastiff?
W przypadku rasy bullmastiff zachowanie jest bardzo istotnym elementem wzorca. Swoimi rozmiarami psy te budzą szacunek, ale także pewnego rodzaju grozę. Warto jednak zaznaczyć, że jakiekolwiek przejawy agresji powinny wykluczać osobniki z dalszego rozrodu. Właśnie dlatego wybór dobrej hodowli ma ogromne znaczenie w kontekście całego późniejszego życia z psem.
Niestabilność emocjonalna, agresja czy lękliwość w przypadku tak ogromnych zwierząt znacznie utrudniają szkolenie i mogą być bardzo trudne do wyeliminowania. Stanowi to poważne niebezpieczeństwo dla opiekunka, osób postronnych i innych zwierząt.
Psy tej rasy słyną z ogromnej odwagi, jednak charakterystyczna dla nich jest także duża łagodność i stabilność. Ze względu na dużą wrażliwość i ogromne przywiązanie do opiekuna nie powinny one być trzymane w kojcach. Ich miejsce jest w domu przy swojej rodzinie. Doskonale jednak sprawdzają się jako psy stróżujące. Chętnie patrolują teren, jednak głównym obiektem ich zainteresowania jest człowiek. To jego stawiają na pierwszym miejscu i to jego bronią w pierwszej kolejności. W obronie swojej rodziny są w stanie stanąć w szranki nawet z niedźwiedziem.
Pożądaną cechą charakteru bullmastiffa jest stabilność. Właśnie dlatego psy te często sprawiają wrażenie obojętnych. Dosyć duża cierpliwość może być myląca, bowiem sprowokowane są nie do zatrzymania. Właśnie dlatego potrzebują silnego i doświadczonego właściciela, który będzie w stanie nad nimi zapanować nawet w skrajnej sytuacji.
Czy bullmastiff będzie dobrym towarzyszem dla dzieci? Jego opanowanie i stabilność sprawiają, że w stosunku do najmłodszych jest cierpliwy i tolerancyjny. Ze względu na ich rozmiary zabawa powinna jednak odbywać się wyłącznie pod okiem osoby dorosłej. Psy tej rasy zazwyczaj bardzo dobrze reagują na inne zwierzęta. Należy jednak uważać na małe i zaczepne psy, ponieważ pomimo dużej cierpliwości, bullmastiff może w pewnym momencie nie wytrzymać.
Zapotrzebowanie tych psów na ruch jest umiarkowane. Chętnie spacerują, jednak nie są fanami długich dystansów. Dobrze dostosują się do stylu życia domatora. Łatwo nauczyć je odpoczynku, dlatego wbrew swoim rozmiarom będą dobrze czuły się nawet w niewielkim mieszkaniu. Należy jednak zapewniać im regularne spacery, które wypełnią ich zapotrzebowanie na nowe bodźce.
Bullmastiff – jak wygląda?
Bullmastiffy zostały przez FCI zakwalifikowane do grupy 2 i sekcji 2.1 – molosów typu mastifa. To duże, silne i muskularnie zbudowane psy, które mają harmonijną i proporcjonalną sylwetkę.
Głowa bullmastiffa jest duża i graniasta. Na jego pysku mogą pojawiać się równoległe i niezbyt głębokie zmarszczki, które uwydatniają się w momencie, kiedy pies jest czymś szczególnie zainteresowany. Nos jest szeroki o wyraźnie otwartych nozdrzach. Kufa jest krótka, szeroka, tępa i nieco kanciasta. Powinna być proporcjonalna w stosunku do czaszki. Żuchwa jest szeroka a zęby mocne i równomiernie rozmieszczone. Wargi nie powinny być obwisłe. Załamane uszy są rozmieszczone wysoko na czaszce.
Szyja tych psów jest dobrze umięśniona i średniej długości. Tułów jest prosty, ale nie może zaburzać harmonii i swobody poruszania się. Wysoko osadzony gruby ogon zwęża się w kierunku nasady. Klatka piersiowa jest głęboka i szeroka – najszersza w obszarze między przednimi kończynami. Same kończyny są mocne i dobrze umięśnione, szeroko rozstawione.
Bullmastiff posiada krótką i twardą sierść, która bardzo dobrze przylega do ciała. Psy te występują w maści płowej, pręgowanej czy czerwonej. Powinna być czysta i równa – dopuszczalne są jedynie niewielkie białe znaczenia na piersi. Niezbędna jest czarna maska, która rozjaśnia się w kierunku oczu.
Bullmastiffy należą do grupy ras olbrzymich. Wysokość w kłębie u psów wynosi do 69 centymetrów, u suk do 66. Samice ważą do pięćdziesięciu kilogramów, samce są nawet o dziesięć kilogramów cięższe.
Bullmastiff – czy często choruje?
Tak jak większość ras olbrzymich bullmastiffy nie są zwierzętami długowiecznymi. Średnia długość ich życia wynosi dziewięć lat, jednak wiele osobników odchodzi w dużo młodszym wieku.
W przypadku rasy bullmastiff choroby, które występują najczęściej, związane są z dużymi rozmiarami tych psów. Narażone są zarówno na dysplazję stawów biodrowych (czasami także łokciowych), jak i na skręt żołądka. Częste są także choroby związane z narządem wzroku. Stosunkowo często zdarza się entropium powiek, które objawia się ich podwinięciem. Jest to wada, która wymaga korekcji chirurgicznej.
Leżenie na twardych powierzchniach i ucisk na stawy łokciowe może powodować tworzenie się tak zwanych modzeli, czyli odcisków i zgrubień. Właśnie dlatego warto zapewnić psom tej rasy odpowiednio duże i miękkie posłania.
Bullmastiff jest psem, który słynie z dość dużej odporności na warunki atmosferyczne. Psy tej rasy posiadają jednak stosunkowo krótką kufę i sierść bez podszerstka. Właśnie dlatego skrajne temperatury nie są dla nich dobre. Podczas upałów warto zapewnić im bezpieczne miejsce w cieniu i chłodzie, a w okresie mrozów ograniczyć długie spacery.
Niektóre bullmastiffy cierpią także na problemy kardiologiczne. Najczęściej pojawia się kardiomiopatia rozstrzeniowa oraz wrodzone zwężenie ujścia aorty.
Ile kosztuje Bullmastiff?
Bullmastiff jest rasą ciągle jeszcze stosunkowo niepopularną w Polsce, dlatego mioty mogą pojawiać się stosunkowo rzadko. Koszt szczeniaka to najczęściej wydatek od trzech i pół do sześciu tysięcy złotych.
Jak pielęgnować Bullmastiffa?
Ze względu na krótką sierść bez podszerstka pielęgnacja bullmastiffa nie przysparza zbyt wielu problemów. Istotne jest regularne szczotkowanie, które pomaga pozbyć się martwych włosów i poprawia ukrwienie skóry. Wystarczająca będzie do tego zwykła metalowa szczotka. Psa czasami trzeba przetrzeć mokrą szmatką, co usuwa kurz i zanieczyszczenia.
Kąpiele potrzebne są tylko w przypadkach, kiedy zwierzak po spacerze znacznie się ubrudzi. Dobrze jest stosować do nich szampony dla psów o twardym włosiu, nie są natomiast potrzebne żadne odżywki ani dodatkowe kosmetyki pielęgnacyjne.
Powinieneś kontrolować fałdy skóry, ponieważ ewentualne zabrudzenie może doprowadzać do infekcji. Ponadto bullmastiff potrzebuje takich samych zabiegów pielęgnacyjnych, jak inne psy różnych ras. W razie potrzeby należy skracać mu pazury i pilnować kondycji zębów.
W przypadku rasy bullmastiff żywienie powinno być szczególnie dopracowane, ponieważ psy te mają skłonności do tycia. Dobrze zbilansowana karma powinna zawierać dużą ilość białka zwierzęcego i jak najmniejszą ilość węglowodanów. Dobrze sprawdzi się zarówno karma mokra, jak i sucha. Warto zastanowić się nad wdrożeniem diety BARF, która pozwala na maksymalne zindywidualizowanie jadłospisu do potrzeb żywieniowych konkretnego psa.
Bullmastiff – hodowla. Na co zwrócić uwagę?
Tak jak w przypadku wszystkich psów wybór szczeniaka rasy bullmastiff powinien rozpocząć się od znalezienia dobrej i sprawdzonej hodowli. Wciąż jest to rasa stosunkowo mało popularna w naszym kraju. W Związku Kynologicznym w Polsce znajduje się jednak kilka specjalistycznych hodowli, w których możesz znaleźć pieska dla siebie.
Na jakie kryteria warto zwrócić uwagę? Przede wszystkim hodowla powinna być zrzeszona w organizacji, która działa pod auspicjami Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI). W naszym kraju jedyną taką instytucją jest działający od 1938 roku ZKwP. Jednym z pierwszych pytań, jakie powinieneś zadać hodowcy, jest właśnie to, czy jego psy otrzymują rodowody FCI.
Bullmastiff to rasa, która przez swoje rozmiary narażona jest na różnorodne choroby. Bardzo istotne jest to, czy w hodowli psy mają zrobiony komplet badań – mowa zarówno o badaniach genetycznych, jak i o prześwietleniach bioder i łokci.
Duże rozmiary tych psów wymuszają także odpowiednią socjalizację, która powinna rozpocząć się już w hodowli. Pamiętaj, że wzorzec rasy to nie tylko wygląd, ale także charakter. Psy rasy bullmastiff nie powinny wykazywać żadnych objawów agresji, powinny także być stabilne emocjonalnie. Właśnie dlatego przed zakupem zalecana jest wizyta w hodowli, gdzie będziesz miał szansę spotkać rodziców swojego szczeniaka.
Bullmastiff – dla kogo?
Bullmastiff to pies dla doświadczonego właściciela, który będzie w stanie zbudować z nim stabilną i opartą na zaufaniu relację.
Psy tej rasy dobrze odnajdują się nawet w mieszkaniach średniej wielkości. Potrzebują jednak odpowiedniej (chociaż nie bardzo dużej) ilości ruchu. Są to odpowiednie zwierzęta dla osób, które zdają sobie sprawę z konieczności bardzo dokładnego i skutecznego szkolenia oraz odpowiedniej socjalizacji. Bullmastiff ma skłonność do tycia, dlatego potrzebuje zrównoważonej i dobrze zbilansowanej diety.
Dobrze sprawdzi się jako pies stróżujący, który ma jednak ciągły dostęp do swojej ukochanej rodziny. Izolacja źle działa na psychikę bullmastiffa, powoduje frustrację i obniżenie nastroju. Ze względu na dużą cierpliwość dobrze sprawdzi się w rodzinie z dziećmi. Zabawy powinny być jednak kontrolowane przez dorosłych.
Jak wygląda Bullmastiff?
Bullmastiff – jakie ciekawostki znamy?
- Bullmastiff jest psem cenionym przez celebrytów. Właścicielami psów tej rasy były takie gwiazdy jak Sylwester Stallone, Bob Dylan oraz Marlon Brando.
- Pomimo dużych rozmiarów jest jednym z mniejszych molosów.
- Pies Sylwestra Stallone wystąpił razem z nim w filmie „Rocky”.
W przypadku rasy bullmastiff informacje dla przyszłego opiekuna powinny pochodzić przede wszystkim od hodowcy. Mając pełną i kompletną wiedzę na temat rasy, stosując szkolenie i odpowiednią socjalizację z powodzeniem stworzysz z tym psem wyjątkową więź. Bullmastiffy są psami stabilnymi, cierpliwymi i stosunkowo spokojnymi. Ich ogromna siła i odwaga sprawiają jednak, że w skrajnych sytuacjach mogą być trudne do zatrzymania. Właśnie dlatego potrzebują doświadczonego i mądrego przewodnika, który będzie w stanie nad nimi zapanować. Jest to rasa wciąż niedoceniana przez Polaków, chociaż ma swoich zwolenników.
Jaka jest historia rasy Bullmastiff?
Bullmastiff, tak jak wszystkie molosy, pochodzi o ogromnych psów, które do Europy trafiły z terenów dzisiejszego Tybetu. W dawnych czasach traktowane były jako psy bojowe, które towarzyszyły rzymskim legionom i brały udział w paradach wojennych.
Historia tej konkretnej rasy zaczyna się w XIX wieku. Bullmastiff jest potomkiem dwóch innych ras: buldoga staroangielskiego oraz mastiffa angielskiego. Psy te docelowo miały chronić właścicieli ziemskich przed złodziejami i kłusownikami. W tamtych czasach kłusownictwo było przestępstwem karanym śmiercią, dlatego zwalczanie tego procederu często oznaczało walkę na śmierć i życie – zarówno dla psa, jak i jego opiekuna. Właśnie dlatego potrzebne było zwierzę niezwykle odporne, silne fizycznie i odważne.
Bullmastiff był szybszy i bardziej zwinny od dawnych buldogów angielskich, a także bardziej stabilny od mastiffów. Jego zadaniem była lokalizacja potencjalnych kłusowników, przyczajanie się do nich i pilnowanie do czasu pojawienia się straży. Jego ciemna barwa – szczególnie zaś czarna maska na twarzy – sprawiały, że był niemal niewidoczny w ciemności.
Przez angielski Kennel Club bullmastiff został uznany w 1924 roku, przez amerykański zaś w 1933. Pierwszy wzorzec ustalono w 1925 roku. Do naszego kraju psy tej rasy trafiły po II wojnie światowej. Ich popularność wzrosła jednak w latach osiemdziesiątych, kiedy pierwsze szczeniaki zaczęły trafiać do Polski z NRD. Wówczas także powstały pierwsze hodowle.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 157 /19.01.2011/GB, https://www.zkwp.pl/wzorce/157.pdf, data publikacji oryginalnego wzorca: 13.10.2010.
„Nie dla psa (i kota) kiełbasa”, Agnieszka Cholewiak–Góralczyk, Wydawnictwo Otwarte, Kraków 2020.
