Bolończyk

To idealne zwierzę dla nowicjuszy, ponieważ jego usposobienie jest przyjazny, a wymagania — niezbyt duże. Bolończyk przyzwyczajony do tego od szczeniaka dobrze poradzi sobie z samotnością, chociaż zazwyczaj te kanapowce wolą spędzać czas z właścicielami. Niech jego spokojna natura cię nie zwiedzie — jest bardzo inteligentny i łatwo się go tresuje.

Podstawowe informacje

Historia rasy bolończyk

Choć nazwa rasy pochodzi od Bolonii, jej korzeni należy szukać na Malcie i Wyspach Kanaryjskich. To właśnie stamtąd trafił za sprawą marynarzy do słonecznej Italii. Tam, a dokładnie w Bolonii, zyskał charakterystyczne cechy i szybko stał się ulubieńcem tamtejszej arystokracji. W epoce renesansu psy te zdobyły ogromną popularność, trafiając nawet na dwory królów i książąt włoskich.

Bolończyk wielką sławą cieszył się przez następnych kilkaset lat. Jak głosi historia, florencki książę Cosimo di Medici w XV wieku podarował aż osiem ich, szlachetnie urodzonym osobom w Belgii. Sam Filip II Hiszpański upodobał je sobie, nazywając je „królewskim podarunkiem”. Również caryca Katarzyna II, znana Polakom przede wszystkim z romansu z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim i rozbioru Polski w XVIII wieku, zakochała się w tych zwierzakach.

Popularność bolończyków była bardzo duża aż do przełomu XVIII i XIX wieku, kiedy to na dworach arystokracji pojawiły się pudle. Doszło nawet do tego, że rasie groziło wymarcie. Na szczęście, za sprawą Bolonii i ogólnie Włoch, przetrwał do dziś i znów cieszy się ogromnym zainteresowaniem wśród osób o różnym charakterze i poziomie aktywności. Jest to bowiem pies dla każdego – idealnie dopasowuje się do usposobienia swojego opiekuna.

Pies bolończyk – charakterystyka rasy 

Bolończyk należy do grupy biszonów i pokrewnych w klasyfikacji FCI. Do jego cech charakterystycznych można zaliczyć przede wszystkim:

• dość krępą i zwartą budowę ciała;
• śnieżnobiałą i miłą w dotyku szatę, która jest krótsza na kufie oraz układa się w typowe charakterystyczne;
• długość tułowia równą wysokości w kłębie;
• czarny nos wraz z czarnym obramowaniem wokół powiek;
• oczy koloru ciemnej ochry;
• zwisające, a jednocześnie odstające uszy.

Swoim wyglądem przypomina pluszową maskotkę. Bolończyki nie osiągają dużych rozmiarów, mieszczą się w granicach 27 do 30 cm wysokości w kłębie, przy czym suczki mogą być drobniejsze (25-27 cm wysokości). Jego idealna waga to od 2,5 do 4 kg. Nie istnieją miniaturki psów tej rasy, na co należy zwracać szczególną uwagę w kontaktach z hodowcami.

Bolończyk kolorowy

Biały bolończyk to standard i do niedawna nie mieliśmy szans, aby znaleźć tego psa w innym umaszczeniu. Co więcej, na ich sierści nie znajdziemy ani jednej plamki w innym kolorze, czy miejscowego przebarwienia. Jednak w latach 90. XX wieku powstała nowa rasa — Russkaya Tsvetnaya, nazywana również bolonką kolorową.

Cała charakterystyka rasy rosyjska bolonka jest dokładnie taka sama jak u bolończyka. Obie rasy mają taką samą sylwetkę, kolor oczu, czy uszy. Jedyne, co ją odróżnia to właśnie kolor sierści — w rosyjskiej odmianie może być on dowolny, a zazwyczaj zdarzają się czekoladowe, brązowe i czarne.

Pies rasy bolończyk – charakter psa

Jeśli zastanawiasz się nad bolończykiem dla siebie albo dla swojej rodziny, warto, byś wcześniej poznał najważniejsze cechy jego usposobienia. Jest on:

• czuły i bardzo oddany człowiekowi, potrzebuje dużo kontaktu ze swoim opiekunem;
• zrównoważony, ale jeśli jest taka możliwość, to i chętny do zabawy w piłkę czy łapanie patyka;
• bystry i inteligentny, łatwo się uczy i zdobywa nowe umiejętności, jeśli jest odpowiednio prowadzony;
• zdystansowany do obcych osób – potrzebuje chwili, by zaufać nieznajomym.

Pies bolończyk – wychowanie

Bolończyk to idealny wybór dla osoby początkującej, która nigdy nie miała psa. Jest to bowiem pupil zrównoważony i spokojny, z pozytywnym nastawieniem do człowieka. Jeśli odpowiednio do niego podejdziesz, to z pewnością nauczy się posłuszeństwa i wielu komend. Potrzebna będzie twoja konsekwencja i pozytywne szkolenie, czyli najlepiej z użyciem smaczków i/lub klikera.

Powinieneś już od samego początku przyzwyczajać swojego psiaka do zostawania samemu w domu. Wówczas dobrze będzie on znosić samotność, nie będzie załatwiać się w domu ze strachu ani niszczyć mebli czy wykładzin. To bardzo ważne, by już od małego uczyć szczeniaka spędzania czasu z samym sobą. Z pewnością szybko zauważysz zalety tych nauk.

Bolończyki uważane są czasami za szczekliwe, ale to niesprawiedliwa ocena. Owszem, mogą reagować szczekaniem na nieznane sytuacje, ale to naturalna reakcja, która minie, gdy pies poczuje się swobodnie. Nie mają w sobie agresji, typowej często dla małych psów.

Bolończyk – pielęgnacja

Pielęgnacja bolończyka to przede wszystkim codzienne czesanie sierści. Do wyczesywania nada się metalowy grzebień albo inną szczotkę. W tej kwestii można poradzić się weterynarza albo udać się do salonu piękności dla psów.

W przypadku psów tej rasy nie można zapominać o czystości oczu oraz uszu. Podobnie jak u maltańczyków czy innych biszonów, również tu występuje tendencja do pojawiania się brązowych plam w okolicach oczu. Najlepiej, jeśli będziesz codziennie przemywać i osuszać te miejsca, aby nie dopuścić do rozwoju drożdżaków oraz bakterii, które mogłyby być groźne dla zdrowia twojego pupila.

Bolończyk – jakie żywienie jest najlepsze?

Bolończyki są łakomczuszkami, dlatego należy przede wszystkim przestrzegać zalecanej dziennej dawki jedzenia, żeby nie doprowadzić do otyłości u pupila. Można karmić go jedzeniem gotowanym, ale wówczas warto podawać dodatkowo suplementy bądź też specjalną karmę suchą lub mokrą dla psów małych. W tym drugim przypadku dawkowanie jedzenia podane jest na opakowaniu.

Karmienie bolończyka nie wymaga specjalnego dostosowania, poza tym charakterystycznym dla małych czworonogów. Mają szybki metabolizm, co sprawia, że muszą jeść często, ale powinno im się podawać niewielkie porcje. Jeśli chcemy zadbać o piękny wygląd sierści bolończyka, powinniśmy podawać mu dodatkowe suplementy.

Bolończyk – zdrowie

Bolończyki są psami raczej zdrowymi i w przeciwieństwie do innych gatunków nie mają one zbyt wielu przypadłości. Zdarzają się im jednak urazy, spowodowane głównie ich aktywnością. Najczęściej opiekunowie zgłaszają się do weterynarza z chorobami układu kostno-stawowego, takimi jak zwichnięcie rzepki kolanowej i choroba Legga-Calvego-Perthesa, która polega na martwicy kości, głównie kości udowej.

Niekiedy występują również powtarzające się napady drżenia, czyli tzw. zespół „white shaker”. Jest to jednak na szczęście niegroźne dla jego życia i zdrowia. Czasami mogą pojawić się infekcje oczu oraz uszu, ale można je praktycznie wyeliminować, stosując się do zaleceń pielęgnacyjnych.

Podsumowanie

Bolończyki to psy idealne zarówno dla osoby początkującej, jak i bardziej zaawansowanej w opiece nad zwierzętami. Dzięki temu, że są aktywne i lubią się uczyć, są doskonałymi towarzyszami do wspólnych zabaw i spędzania czasu. Przyjazny charakter rasy bolończyk sprawia, że stanie się idealnym towarzyszem dla dzieci.

Jeśli zainteresował cię ten opis rasy, i już planujesz zakup, pamiętaj, aby wybrać sprawdzoną hodowlę.