Pies gończy – charakterystyka rasy psa myśliwskiego

Psy gończe znane są już od czasów średniowiecza, także na terenie Polski – o ich obecności na polskich ziemiach i wykorzystaniu na polowaniach pisał sam Gall Anonim. Co świadczy o wyjątkowości psów gończych, jakie rasy obejmuje ta kategoria i jak wyglądają szkolenia, które czworonogi przechodzą? Przeczytaj artykuł i dowiedz się.

Psy gończe – charakterystyka rasy

Psy gończe są wykorzystywane podczas polowań. W klasyfikacji FCI znajdują się w grupie VI, która obejmuje duże, średnie i małe psy gończe, posokowce i inne rasy pokrewne. Głównym zadaniem ras gończych jest towarzyszenie myśliwym, pogoń za zwierzyną oraz informowanie o jej obecności swojego opiekuna.

Psy gończe posługują się przeważnie węchem, dlatego powinny mieć ten zmysł bardzo wyostrzony. Rozpoznawanie zapachów ułatwiają im duże nozdrza. Ponadto większość psów ras gończych ma duże, zwisające uszy, również odgrywające rolę w poszukiwaniu zwierzyny. Kiedy pies węszy z nisko opuszczoną głową, jego uszy, ocierając się o ziemię, „zbierają” zapachy, które łatwiej trafiają do psiego nosa. 

Ponieważ głównym zadaniem myśliwskich psów gończych jest pogoń za zwierzyną, charakteryzują się one siłą, wytrzymałością i ogromną energią. Każdy, kto miał do czynienia z rasami gończymi wie, że należy im zapewnić dużą, codzienną dawkę ruchu – w innym przypadku stają się sfrustrowane i niespokojne.

Trening myśliwskiego psa gończego

Psy wykorzystywane podczas polowań powinny charakteryzować się przede wszystkim umiejętnością współpracy ze swoim właścicielem. Wbrew pozorom agresja nie jest u nich mile widziana, ponieważ trudno wtedy nad nimi zapanować. Myśliwski pies gończy powinien być psem cierpliwym, bez nadmiernej pobudliwości, a przy tym aktywnym, wytrzymałym i chętnym do nauki.

Przed właściwym treningiem psa gończego konieczne jest „dotarcie się” czworonoga i jego opiekuna. Pies musi wiedzieć, że może zaufać człowiekowi i nauczyć się posłuszeństwa. Do najbardziej podstawowych umiejętności, których uczy się psy gończe, należy chodzenie przy nodze, powrót, wstawanie, siadanie i leżenie na zawołanie, odkładanie przedmiotów na miejsce. Kiedy pies zna już podstawowe polecenia, można rozpocząć trening związany z polowaniem i naukę potrzebnych w tym celu komend (na przykład „szukaj”).

Treningi psów gończych mogą być przeprowadzane zarówno pod okiem specjalistów, podczas odpowiednich szkoleń, jak i przez właściciela czworonoga.

Rasy psów gończych

Do ras psów gończych należą między innymi:

• gończy polski;
• pies gończy tyrolski;
• duży gończy gaskoński;
• billy (pies gończy francuski);
• black and tan coonhound.

Ras tych jest o wiele więcej i zaliczyć do nich można m.in. ogary, posokowce czy nawet bassety.

Gończe polskie

Pierwszą rasą, którą przywodzą na myśl psy gończe, będzie prawdopodobnie gończy polski. Pierwsze czworonogi z rodowodem przyszły na świat dopiero w 1989 r. w hodowli „z Cisówki”, jednak historia gończych polskich jest znacznie dłuższa. Przedstawiciele tej rodzimej rasy występują głównie na południu – szczególnie często można je spotkać na Podhalu, w Beskidach Zachodnich, Pieninach, ale także na Mazowszu. Stają się jednak coraz popularniejsze także w innych regionach kraju i coraz liczniej uczestniczą w wielu wystawach.

Gończe polskie to psy wykorzystywane przeważnie w łowach na duże zwierzęta, jak dziki i jelenie, choć czasami towarzyszą też myśliwym polującym na zające lub lisy. Psy tej rasy posiadają bardzo wyczulony zmysł węchu, co sprawia, że znakomicie się sprawdzają w swojej roli. Kiedy gończy polski znajdzie zwierzynę, informuje o tym szczekaniem o zmiennym brzmieniu.

Mimo, że gończe polskie są psami inteligentnymi, zdecydowanie przyjaznymi wobec człowieka i umiejącymi przystosować się do różnych warunków, najlepiej się czują, gdy mogą towarzyszyć myśliwym – w końcu po to zostały stworzone. Osoby, które nie są zainteresowane łowiectwem, a mimo tego chciałyby przyjąć pod swój dach gończego polskiego, mogą to zrobić – muszą jedynie pamiętać o zapewnieniu czworonogowi sporej ilości ruchu i zabawy.

Pies gończy tyrolski

Kolejna rasa z grupy gończych to gończy tyrolski – średniej wielkości pies wykorzystywany głównie do polowań na zające i lisy. Rasa nie należy do szczególnie popularnych, ale wśród myśliwych cieszy się sporym uznaniem. To bardzo energiczne i wytrzymałe czworonogi o niezwykle silnym instynkcie łowieckim. Są inteligentne, chociaż jednocześnie bywają bardzo uparte – ich opiekun powinien zatem mieć sporo cierpliwości, być konsekwentny, a przede wszystkim doświadczony w pracy z psami gończymi.

Duży gończy gaskoński

Duży gończy gaskoński to bardzo stara rasa psów gończych pochodząca z Francji. Rewolucja w 1789 roku niemal doprowadziła do wyginięcia tych czworonogów, na szczęście jednak udało się odtworzyć tę rasę.

Psy te są odważne i wyjątkowo wytrzymałe. Posiadają bardzo czuły węch. Nic więc dziwnego, że od początku swojego istnienia towarzyszyły ludziom podczas polowań, szczególnie na duże zwierzęta, na przykład wilki.

W stosunku do ludzi duże gończe gaskońskie są przyjacielskie, wierne i łagodne, jednak ich właściciel powinien być doświadczony, ponieważ jest to rasa o bardzo silnym instynkcie łowieckim oraz ogromnej sile i energii. Konieczne jest, aby opiekun umiał zapewnić swojemu czworonogowi odpowiednią ilość ruchu, a przy tym był w stanie zapanować nad jego myśliwskimi zapędami.

Billy – pies gończy

Billy to kolejna francuska rasa psów gończych. Powstała na skutek działań myśliwego Gastona Hublot du Rivault Taco, który skrzyżował ze sobą psy larrye, céris oraz wymarłą już dzisiaj rasę montemboeuf. Nazwa rasy, „billy”, pochodzi od miejsca zamieszkania jej twórcy, czyli Château de Billy. 

Niestety psy billy podzieliły los wspomnianych wcześniej dużych gończych gaskońskich. Po wojnie żyły zaledwie dwa osobniki tej rasy. Na szczęście syn jej twórcy postanowił ją odtworzyć, dzięki czemu te piękne psy towarzyszą nam do dzisiaj.

Tak samo jak inne psy gończe, wyselekcjonowane do pomocy myśliwym, billy są bardzo aktywne i potrzebują dużo ruchu na co dzień. Są też skore do zabawy i dobrze żyją z dziećmi. Mimo że kochają swoją rodzinę, są dość niezależne i potrzebują konsekwentnego opiekuna, który będzie umiał odpowiednio zająć się ich szkoleniem.

Black and tan coonhound

Black and tan coonhound to amerykańska rasa psów gończych. Jej historia sięga XVIII wieku, pierwszy raz wyodrębniona została w 1900 roku. Czworonogi te są prawdopodobnie krzyżówką ras kerry beagle, bloodhound oraz foxhound wirgiński.

Psy rasy black and tan coonhound charakteryzuje przyjazne usposobienie. Są łagodne dla ludzi, a szczególnie pozytywnie reagują na osoby, które dobrze znają. Warto wiedzieć, że to wobec opiekuna pozostają posłuszne i wierne.

Psy black and tan coonhound bywają też jednak bardzo zacięte, co sprawdza się w przypadku pogoni za zwierzyną. Czworonogi te pomagają przede wszystkim w polowaniach na oposy i szopy.

Psy gończe – dla kogo?

Pies gończy będzie dobrym towarzyszem dla osoby aktywnej, będącej jednocześnie doświadczonym opiekunem. Musimy pamiętać, że są to rasy pracujące. Jeśli właściciel nie jest myśliwym, koniecznie musi zadbać, aby pies miał wystarczającą ilość ruchu i mógł spożytkować swoją energię. Ważne jest konsekwentne, zdecydowane, ale spokojne prowadzenie psów ras gończych. Nie powinno się wybierać psa gończego, kierując się tylko atrakcyjnym wyglądem rasy, ponieważ jeśli jego potrzeby nie zostaną zaspokojone, może okazać się kłopotliwy.