Wilczury są często spotykane na wielu polskich podwórkach. Ich zestaw cech, łączący w sobie czujność, instynkt obronny, wysoką inteligencję i oddanie domownikom sprawiają, że tak zwane wilczury są bardzo chętnie wybierane na psy do stróżowania. Czym charakteryzuje się wilczur? Rasa jakiego psa jest najbardziej zbliżona do wyobrażeń o nim?

Wilczur – czy pochodzi od wilka?

Wilczur to bardzo rozległa, niejednoznaczna i potoczna nazwa psa dowolnej rasy lub nierasowego, który z wyglądu, na pierwszy rzut oka, przypomina nieco wilka. Nie oznacza to, że jest on bezpośrednim owocem krzyżówki wilka i psa lub tym bardziej udomowionym szczenięciem wilka. Posiada po prostu cechy, które przeciętnemu obserwatorowi kojarzą się z jego dzikim krewniakiem, lub, w niektórych przypadkach – z dość dalekim przodkiem.

Rasy określane mianem wilczurów

Wilczur nie jest rasą, choć na podstawie cech psów tak określanych da się ustalić jego bardzo ogólny wzorzec. Są to zazwyczaj czworonogi ciemno ubarwione, czarne, szare lub z podpalaniami, mają trójkątne stojące uszy, długą kufę i są co najmniej średniej lub dużej wielkości. Jest wiele ras psów, które kojarzyć można z wilkami. Do najpopularniejszych należą owczarki niemieckie i belgijskie, a także wilczaki czechosłowackie. Czy istnieją też białe wilczury? Z pewnością biały owczarek szwajcarski zasługuje na takie określenie. Wilczur czarny to jednak najbardziej popularny stereotyp.

Owczarek niemiecki

Niechlubny szczyt popularności owczarków niemieckich przypada na XX wiek i czasy II wojny światowej, ponieważ były powszechnie używane przez nazistów. Później, głównie dzięki produkcjom serialowym, ich wizerunek został ocieplony. Często wykorzystywane są w służbach lub tropieniu ratowniczym i uznawane za wyjątkowo inteligentne. Odpowiednio prowadzone wykazują duże posłuszeństwo wobec swojego przewodnika. Najpowszechniejszą odmianą jest owczarek niemiecki krótkowłosy, o umaszczeniu czarnym z podpalaniem, i to najczęściej pod jego adresem pada określenie „wilczur”. Długowłosy owczarek niemiecki jednak również bywa tak nazywany.

Owczarki belgijskie

Owczarki belgijskie to grupa psów pasterskich wyhodowanych w Belgii. Wyróżnia się wśród nich m.in. tervuerena, malinois czy groenendaela. Każdy z nich jest wyjątkowo żywiołowy i energiczny, a przy tym bardzo inteligentny. Ze względu na to rasa przeznaczona jest głównie dla doświadczonych właścicieli, którzy potrafią zapewnić zwierzęciu odpowiednią dawkę aktywności i prawidłowe prowadzenie. Stworzone do pasterstwa, obecnie świetnie sprawdzają się w rozmaitych psich sportach, np. obedience czy mondioring. Owczarki belgijskie bywają przez laików mylone z niemieckimi ze względu na ich względne podobieństwa w pokroju. Nietrudno zatem i tu usłyszeć nazwę „wilczur” – belgijski pasterz może przypominać drobnego wilka.

Biały owczarek szwajcarski

Białe owczarki szwajcarskie wywodzą się od owczarków niemieckich. Przypominają je więc bardzo mocno budową i wyglądem, lecz różni je kolor sierści, która jest całkowicie biała. Z uwagi na to mogą być nazywane białymi wilczurami.

Wilczak czechosłowacki

W tym przypadku skojarzenie z wilkiem lub nazwanie wilczurem jest wyjątkowo trafne. Wilczak to bowiem rasa, która naprawdę powstała ze skrzyżowania owczarków niemieckich z wilkami, w celu uzyskania zwierząt o najlepszych cechach obu stron. Wymaga dużej konsekwencji i odpowiedzialnego przewodnika. Wilcze ubarwienie i uroda, a także hipnotyzujący wzrok wywoływać może zimny dreszcz u osób, które nie znają tej rasy.

Ile kosztuje wilczur?

Szczenięta ww. rasowych psów mogą kosztować od kilku do kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych, jeśli zdecydujesz się na sprowadzenie zwierzaka z zagranicy. Cena zależy od rasy, predyspozycji, linii, pochodzenia czy hodowli. Pamiętaj, że nie istnieje rasa wilczur! Mały „wilczur”, czyli szczeniak z ogłoszenia nazwany w ten sposób jest po prostu kundelkiem, a psów nierasowych nie wolno rozmnażać i sprzedawać.

Koszty generuje oczywiście utrzymanie psa:

  • żywienie;
  • profilaktyka zdrowotna;
  • pielęgnacja sierści;
  • szkolenie lub treningi sportowe.

Należy podkreślić, że to zwykle duże psy – wilczury potrzebują zatem adekwatnej ilości zbilansowanego pokarmu.

U owczarków niemieckich mogą występować problemy z dysplazją. Do kosztów zaliczyć więc trzeba odpowiednie badania, prześwietlenia, suplementację, a czasem niestety leczenie. U innych ras wykazujących duże predyspozycje do sportów przed rozpoczęciem treningów ważne jest sprawdzenie stanu zdrowia i układu ruchu, by zminimalizować ryzyko poważnych kontuzji. Psy rasowe z profesjonalnych hodowli, takich jak zrzeszone w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP), są starannie dobierane, co umożliwia eliminowanie chorób przekazywanych genetycznie. Dobry hodowca dużą wagę przywiązuje również do odpowiedniej socjalizacji i psychiki zwierząt.

Dla kogo odpowiedni jest wilczur?

Jeśli chcesz zostać opiekunem wilczura, musisz wziąć pod uwagę, że większość zaprezentowanych w tym artykule ras w rękach niedoświadczonego opiekuna może stać się nieznośnymi, nieposłusznymi zwierzakami, sprawiającymi masę problemów, a często również wykazującymi agresję. Natomiast jeżeli planujesz przygarnąć mieszańca w typie wilczura, koniecznie znajdź informacje na temat jego przeszłości i charakteru, by uniknąć przykrych niespodzianek.

Dobrze ułożone owczarki mogą z powodzeniem pełnić funkcje stróżujące lub być partnerami w sportach i innych aktywnościach. Są niezwykle ruchliwe i bardzo wytrzymałe, wymagają częstych i długich spacerów oraz stymulacji umysłowej w postaci treningów i zabaw.

Decyzja o zakupie psa przypominającego wilka powinna być starannie przemyślana i motywowana nie tylko nietuzinkową urodą zwierzęcia. Większość ras, o których można powiedzieć „wilczur” – niemiecki czy belgijski owczarek, wilczak – wymaga doświadczenia i konsekwencji. Gra jest jednak warta świeczki, ponieważ psy te potrafią się mocno przywiązać, doskonale współgrać z domownikami i skutecznie strzec domowego ogniska.

Archiwum: lipiec 2022
Photo of author

Ewa Malinowska

Weterynarz z wykształcenia i pasji. Aktualnie uczęszcza na kurs i zdobywa kwalifikacje z zakresu behawiorystyki zwierzęcej. Prywatnie „mama” dwóch psów i kota. W wolnych chwilach spaceruje z pupilami i odkrywa nowe, zielone zakątki swojego ukochanego miasta – Wrocławia.