Umowa kupna-sprzedaży konia, tak jak każdy inny dokument sprzedaży, jest niezwykle ważna dla kupującego i sprzedającego. Zanim ją podpiszesz, koniecznie dowiedz się, co musi zawierać, a jakie punkty powinny wzbudzić twoje wątpliwości. Pamiętaj, że umowa sprzedaży konia zawsze może zostać zmieniona, bo nie ma jednego obowiązującego wzoru umowy, którego należy bezwzględnie przestrzegać. Jak powinna wyglądać umowa kupna? Sprawdź!
Umowa kupna-sprzedaży konia – jakie dane zawiera? Wzór do pobrania
| Pobierz wzór w .pdf |  |
| Pobierz wzór w .docx |  |
W prawidłowo spisanej umowie kupna-sprzedaży konia muszą znaleźć się podstawowe dane zarówno sprzedającego, kupującego, jak i samego zwierzęcia. Dokument musi więc zawierać przede wszystkim:
- miejsce i datę zakupu;
- imię, nazwisko, adres zameldowania, PESEL, nr dowodu osobistego sprzedającego;
- imię, nazwisko, adres zameldowania, PESEL, nr dowodu osobistego kupującego;
- imię, rasę, datę urodzenia, płeć, maść, nr paszportu hodowlanego, imię matki, imię ojca kupowanego konia;
- informację, w jakim celu, ew. do jakiej dyscypliny sportowej kupuje się konia;
- stosowne noty prawne.
Czy przepisy prawne precyzują formę umowy?
W przepisach nie znajdziesz żadnej szczególnej formy zawarcia umowy kupna-sprzedaży konia. Może to być nawet umowa ustna, jednak można się domyślić, że w jej przypadku znacznie trudniej dochodzić później swoich praw w sądzie. Zaleca się więc zawieranie umów pisemnych. W internecie znajdziesz oczywiście wzory, natomiast obejmują one często wyłącznie kwestie podstawowe, a nie rozpatrują dodatkowych zapisów, które mogą znaleźć się w dokumencie, a odnoszą się do indywidualnych aspektów sprzedaży danego konia.
Jakie dodatkowe elementy może zawierać umowa?
W przypadku zakupu konia do konkretnego celu (np. nauka jazdy, hipoterapia itd.) umowa powinna określić cechy, jakimi ma charakteryzować się zwierzę przeznaczone właśnie do zadań wyznaczonych mu przez kupującego. Precyzyjne wypunktowanie takich cech ułatwi później ewentualne dalsze postępowanie w sytuacji, w której koń cech tych by nie spełniał. Warto więc zadbać o to, aby umowa precyzowała takie kwestie, jak:
- stan zdrowia konia;
- dokumentacja medyczna;
- przeznaczenie kupowanego konia (jak już wspomniano wyżej);
- cena zwierzęcia oraz sposób zapłaty;
- prawo pierwokupu lub odkupu konia w określonych okolicznościach przez sprzedającego;
- odpowiedzialność stron, np. z tytułu rękojmi bądź za wady fizyczne i prawne przedmiotu umowy;
- kary umowne przewidziane w przypadku naruszenia umowy.
Wada fizyczna i wada prawna
W 2014 r. zmieniły się obowiązujące wcześniej zasady sprzedaży koni i rozszerzonej odpowiedzialności sprzedawców z tytułu rękojmi. Rękojmia, zgodnie z zapisami prawa, obejmuje wszystkie wady fizyczne i prawne rzeczy. O wadzie fizycznej mówi się wówczas, gdy rzecz – czy w tym wypadku kupowane zwierzę – jest niezgodna z zapisami umowy. Wadą prawną są np. obciążenia rzeczy prawami osób trzecich lub ograniczenia prawne dotyczące możliwości rozporządzania rzeczą. Aby lepiej zilustrować, czym jest wada fizyczna, warto wymienić kilka przykładów:
- nie ma cech, które powinna posiadać, ze względu na jej przeznaczenie zapisane w umowie;
- nie ma właściwości, których istnienie gwarantował sprzedający;
- nie nadaje się do przeznaczenia, o którym sprzedający wiedział podczas zawierania umowy, a nie zgłosił do tego zastrzeżeń.
Czyli np. umowa precyzuje, że koń będzie przeznaczony do hipoterapii bądź dla zupełnie początkujących jeźdźców, a jego charakter nie czyni z niego zwierzęcia odpowiedniego dla takich osób. Tak samo można potraktować konia, który nie wyróżnia się prędkością i wytrzymałością, a został zakupiony do celów sportowych.
Rękojmia
Tak jak w przypadku innego rodzaju sprzedaży, przy której zawiera się umowę cywilnoprawną, tak i w przypadku konia obowiązują wspomniane już zasady rękojmi. Co ważne, żaden zapis w standardowej umowie sprzedaży tego nie może zmienić! Dlatego właśnie nabywca konia może w ciągu maksymalnie dwóch lat od chwili zakupu zwierzęcia żądać od sprzedającego np. zwrotu kosztów leczenia, jeśli w tym okresie ujawnią się wady, które nie powstały z winy nabywcy (np. ukrycie przed nabywcą choroby zwierzęcia, o której sprzedający już wiedział).
Prawo pierwokupu
Sprzedający, jak wspomniano wyżej, może umieścić w umowie punkt dotyczący tego, że jeśli z jakiegoś powodu kupujący zechce sprzedać konia, ma obowiązek poinformować o tym fakcie sprzedającego i dać mu prawo pierwokupu. Hodowca musi wówczas ustosunkować się do tego w ciągu 7 dni. Nie może natomiast określić w umowie ceny, jaką zapłaciłby wówczas za zwierzę.
Umowa kupna-sprzedaży konia, wraz z wszelkimi oświadczeniami, powinna być jasna i niebudząca wątpliwości dla każdej ze stron umowy. Jeśli cokolwiek wzbudza twoje obawy, nie decyduj się na podpisanie dokumentu do chwili wyjaśnienia sprawy!
Subskrybuj
