Wąż mahoniowy (Lamprophis fuliginosus) to jeden z mniejszych i łagodniejszych węży. Dlatego właśnie chętnie jest wybierany na pupila domowego szczególnie przez początkujących miłośników terrarystyki. Bez trudu można go oswoić, a jego hodowla i utrzymanie są stosunkowo proste. Jego niewielkie rozmiary pozwalają wygospodarować miejsce na odpowiednie terrarium nawet w niewielkim mieszkaniu. Jeśli zastanawiasz się nad zakupem węża, ale nie masz doświadczenia z tymi gadami, wąż mahoniowy może okazać się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę. Poznaj więcej faktów!
Lamprophis fuliginosus – pochodzenie węża mahoniowego
Wąż mahoniowy, nazywany także często afrykańskim wężem domowym, należy do rodziny Lamprophiidae. Powszechnie występuje on na obszarze niemal całej Afryki. Można go spotkać zarówno na Saharze, jak i na wybrzeżach RPA. Szczególnie dobrze czuje się na terenach suchych – zarówno półpustynnych, jak i na sawannach, stepach oraz w lasach zwrotnikowych. Nie spotyka się go natomiast na obszarach pustynnych i w wilgotnych lasach tropikalnych.
Wąż mahoniowy – afrykański pupil?
Nazwa „afrykański wąż domowy” może być nieco myląca. Nie oznacza ona bowiem, że w Afryce jest on trzymany jako zwierzątko domowe. Związana jest natomiast z tym, że wąż mahoniowy jest bardzo częstym gościem w okolicach ludzkich siedzib, gdzie z łatwością może pozyskać pożywienie w postaci np. myszy, szczurów i innych szkodników. Ze względu na to, że jest to gad łagodny, niejadowity (co ważne, z łatwością można go odróżnić od innych groźnych węży) i „oczyszczający” domostwa z gryzoni, jest on mile widziany. Nie przegania się go i nie tępi. Co więcej, jego obecność poczytywana jest jako dobry znak i szczęście.
Wąż mahoniowy – wygląd
Wąż ten, w porównaniu z wieloma innymi wężami, jest stosunkowo niewielki. Choć zdarzają się dorosłe osobniki osiągające 130 cm długości w przypadku samic i do 90 cm w przypadku samców (istnieje wyraźny dymorfizm płciowy), przeciętna długość dorosłego węża mahoniowego to około 70 cm. Wężyki zaraz po wykluciu mierzą przeciętnie od 15 do 25 cm. Rosną bardzo szybko, w wieku około 3 miesięcy mają już 30 do 40 cm długości. Cechy charakterystyczne węża mahoniowego to m.in.:
- przekrój okrągły;
- szczupłe ciało;
- niemal równomierna grubość na całej długości ciała;
- bardzo delikatne łuski, które ułożone są po 27 do 29 w rzędzie;
- nieznacznie zaokrąglona głowa, oddzielona wyraźnie od ciała;
- wyraźne paski o złotawym odcieniu po obu stronach głowy;
- biały brzuch.
Wszystkie te cechy sprawiają, że trudno pomylić węża mahoniowego z innymi gadami.
Wąż mahoniowy – ubarwienie ciała
Nie każdy wąż mahoniowy występuje w barwie mahoniowej. Najczęściej młode osobniki mają kolor brązowo-czerwony, po czym później ciemnieją nawet do czarnego. Gad ten występuje w różnych odcieniach brązu, spotykane są także osobniki czerwone i żółte, oliwkowe, pasiaste oraz albino. Ostatnie z wymienionych są bardzo rzadkie, dlatego raczej nie spotyka się ich w domowych terrariach. Są one też zdecydowanie droższe.
Wąż mahoniowy – usposobienie
Zwierzę to wyróżnia się na tle innych węży. Wszyscy wieloletni hodowcy tego gatunku zgodnie twierdzą, że jest on wyjątkowo spokojny i przyjazny. Z łatwością można go oswoić do tego stopnia, że chętnie będzie przebywał w towarzystwie człowieka, a nawet jadł z ręki! Jeśli więc rozważasz zakup swojego pierwszego węża, „mahoniówka” jest naprawdę dobrym, bezpiecznym wyborem. Jednocześnie musisz mieć świadomość tego, że jak każde inne zwierzę, gad ten wymaga stosownej opieki, zgodnej z potrzebami jego gatunku, bo tylko wówczas będzie zrównoważony i szczęśliwy.
Wąż mahoniowy – terrarium
Jest to gad raczej małych rozmiarów, ale wymaga odpowiedniej przestrzeni do życia. Minimalne rozmiary terrarium dla jednego węża mahoniowego to około:
- 60 cm wysokości;
- 60 cm szerokości;
- 40 cm głębokości.
Ze względu na to, że jest to stworzenie aktywne przede wszystkim wieczorem, nocą i o poranku, nie wymaga dużego naświetlenia. Niemniej choć jedna lampa UVB jest niezbędna dla utrzymania odpowiedniej temperatury. Ta zaś wynosi przeciętnie 28°C. Nocą może być niższa, około 18 do 20°C. Należy zadbać o prawidłową wentylację (co najmniej jedna ściana z siatki), aby wilgotność powietrza nie przekraczała 50-60%.
Konieczne jest wyposażenie terrarium w rozmaite gałęzie, po których pupil będzie mógł się wspinać i o które będzie mógł się ocierać w okresie wylinki. Ważnym elementem są różnego rodzaju skrytki, do których wąż może uciec, gdy poczuje się zagrożony. W kwestii podłoża wąż mahoniowy jest niewymagający. Może to być zarówno piasek, kora czy nawet ręczniki papierowe, choć te ostatnie z pewnością nie dodadzą terrarium „uroku”.
Wąż mahoniowy – dieta
Każdy, kto marzy o wężu w domu, musi zdawać sobie sprawę z tego, że… nie są to zwierzęta roślinożerne. Dieta „mahoniówki” w warunkach domowych opiera się m.in. o myszy, myszoskoczki czy chomiki. Dla wielu osób właśnie ten fakt decyduje o wyborze innego pupila. W naturze węże chętnie zjadają ponadto np. jaja i pisklęta, szczury, norniki, nietoperze.
Więcej niż jeden wąż?
Jeśli zdecydujesz się na samicę i samca, musisz oczywiście liczyć się z tym, że dojdzie do ich rozmnażania. Młoda, zdrowa samica składa jednocześnie nawet do 15 jaj. Młode w okresie dorastania nie potrzebują szczególnej uwagi i ingerencji ze strony człowieka. Niemniej, pozwalając na rozród, jako świadomy hodowca musisz zapewnić kolejnym wężom odpowiednie warunki życia.
Wąż to nie tylko gad. Jest także niejednokrotnie wykorzystywanym symbolem. Uroboros to symbol czasu, wieczności i wciąż odradzającego się życia. Więcej na jego temat przeczytasz tutaj: https://twojewrozby.pl/uroboros.
Wąż mahoniowy to niewielki wąż o bardzo łagodnym usposobieniu, którego z łatwością można oswoić. Powinno się to udać nawet osobom niedoświadczonym, dopiero rozpoczynającym swoją terrarystyczną przygodę. Jeśli zdecydujesz się na tak wyjątkowego pupila, dokładnie przygotuj się na jego przybycie, aby zapewnić mu wszystko, czego potrzebuje.
Subskrybuj
