Tajpany należą do rodziny zdradnicowatych (Elapidae) i tak jak wszystkie węże w Australii objęte są ochroną gatunkową. Słyną z niezwykle silnego i zabójczego jadu. Stąd zwyczajowa angielska nazwa tego gatunku – fierce snake – co w wolnym tłumaczeniu oznacza zaciekłego lub okrutnego węża. Czy tajpan pustynny naprawdę jest tak agresywny? Jaka jest jego prawdziwa natura? Podpowiadamy!
Tajpan pustynny – występowanie i środowisko
Oxyuranus microlepidotus występuje w Australii środkowo-wschodniej. Można spotkać go w Nowej Południowej Walii, jednak najwięcej osobników żyje obecnie w Queensland. Biotop tego gatunku obejmuje suche równiny, które okresowo zalewane są wodą. Tajpan pustynny prowadzi dzienny i wybitnie samotniczy tryb życia. Zazwyczaj czas spędza w przesuszonych krzakach. Podczas upałów kryje się w szczelinach skalnych.
Dieta tajpana pustynnego opiera się przede wszystkim na niewielkich gryzoniach. Te gady najchętniej żywią się szczurami, które są potencjalnie groźne. Właśnie z tego powodu ewolucja wyposażyła tajpany w tak mocny jad.
Charakterystyka tajpana pustynnego
Tajpan jest smukłym wężem, który osiąga średnio 180 cm długości. Niektóre osobniki mogą jednak dorosnąć nawet do 2,5 metra. Ubarwienie tego węża zmienia się w zależności od pory roku. Latem jest jasnosłomkowy, a zimą staje się ciemnobrązowy.
Uznaje się go za jednego z najgroźniejszych węży świata. Warto jednak nadmienić, że tajpan pustynny nie jest zbyt ruchliwy i agresywny. Tajpan to wąż dosyć płochliwy i nieśmiały. Nigdy nie zaatakuje człowieka, jeżeli będzie miał możliwość szybkiego wycofania się z sytuacji, która mu zagraża.
Jad tajpana pustynnego
Jad tajpana śródlądowego jest niezwykle silny. Często ocenia się go jako najbardziej toksyczny ze wszystkich jadów węży. Potwierdzono to w testach LD50, wykonywanych na myszach. Jad węża tego gatunku jest nie tylko silnie neurotoksyczny. Dodatkowo zawiera tak zwany czynnik rozprzestrzeniający (enzym hialuronidazy), który zwiększa szybkość wchłaniania trucizny do krwioobiegu.
Nie pomagają także wyjątkowo długie zęby jadowe. Ukąszony człowiek umiera w ciągu kilku minut. Tuż przed śmiercią dochodzi do uszkodzenia nerek i porażenia układu nerwowego. Warto zaznaczyć, że są to informacje oparte na teoretycznych rozważaniach. Nie ma statystyk, które wskazywałyby, że ostatnich dziesięcioleciach ktoś padł ofiarą tych gadów.
Rozmnażanie tajpanów pustynnych
Zamieszkujący pustynne tereny Australii, tajpan jest wężem jajorodnym. Zwierzęta te osiągają dojrzałość płciową mniej więcej po ukończeniu maksymalnie drugiego roku życia. Samice, kiedy osiąganą długość 100 cm, a samce – po osiągnięciu 80 cm. Okres godowy przypada na czas od sierpnia do grudnia. Ilość jaj złożonych przez samice tych australijskich węży jest uzależniona od populacji szczurów. Im więcej szkodników, tym więcej groźnych węży.
Tajpan pustynny – ochrona
Najbardziej jadowite węże na kontynencie australijskim są objęte ochroną gatunkową ze statusem zagrożenia najwyższej troski. To w istocie płochliwe i łagodne gady, które niesprowokowane nie atakują ludzi. Ciekawostką może okazać się to, że tajpan pustynny ma naturalnego wroga, którym jest inny wąż. Mulga, bo o niej mowa, jest odporna na toksyny innych gadów, a pustynne tajpany uchodzą za jej największy przysmak.
Tajpan pustynny jest doskonałym przykładem na to, że za śmiercionośnymi zębami jadowymi nie zawsze stoi agresywny charakter. To nieśmiały i płochliwy samotnik, który poluje przede wszystkim na gryzonie i małe ptaki.
Subskrybuj
