Świergotka seledynowa (łac. Psephotus haematonotus) to gatunek papugi, który zamieszkuje rzadkie lasy eukaliptusowe i sawanny południowo-wschodniej część Australii. Poza czasem lęgów żyje w gromadach, a w poszukiwaniu pożywienia przebywa rozległe tereny porośnięte rozmaitymi trawami i chwastami. Ptak nie jest zagrożony wyginięciem, a ze względu na piękne umaszczenie chętnie wybierany do domowych wolier. Co trzeba o nim wiedzieć przed rozpoczęciem hodowli?
Świergotka seledynowa – charakterystyka
Długość ciała ptaków wynosi mniej więcej 28 cm i żyją od 15 do 20 lat. Zarówno samce, jak i samiczki śpiewają cichym i delikatnie szeleszczącym świergotem, wydając bardzo przyjemne dla ucha dźwięki. Głośniej i częściej można usłyszeć ich śpiew w okresie lęgów. W naturze żyją w parach, ewentualnie małych grupach, zdecydowanie rzadziej w dużych stadach. Schronienia zazwyczaj poszukują w drzewach eukaliptusowych lub krzewach akacjowych, mimo to regularnie muszą zlatywać na ziemię w poszukiwaniu pożywienia. Dymorfizm płciowy jest u tego gatunku widoczny.
Samce
Samce świergotek cechuje brzuch barwy ciemnoniebieskiej, która w stronę grzbietu przechodzi w kolor szarozielony. Natomiast na kuprze ptak ma ognistoczerwoną plamę. Pióra nadogonowe są popielatozielone, a sterówki mają odcień ciemnej zieleni z nalotem w kolorze szafiru. Ten niebieski odcień jest doskonale widoczny na zielonej piersi. Dziób i nogi są znacznie ciemniejsze.
Samice
Samiczka jest dużo mniej kolorowa. Ma dosyć dobrze widoczny zielony nalot na piersi, który zmniejsza się na brzuchu, jednocześnie przechodząc w żółty odcień. Podobnie jak u samca nogi i dziób są ciemniejsze. Cechuje ją matowa, szarozielona barwa i brak czerwonej plamy na kuprze. Co ciekawe, w 1935 roku wyhodowano odmianę barwną, w której zarówno samiec, jak i samiczka mają jaśniejsze ubarwienie. Aktualnie można też napotkać ptaki o całkowicie żółtym kolorze.
Świergotka seledynowa – hodowla ptaka
Ten australijski barwny ptak doskonale współżyje z innymi niedużymi ptakami egzotycznymi, aczkolwiek w stosunku do spokrewnionych papużek falistych przejawia on nieprzyjemne oznaki agresji. Dlatego lepiej nie hodować obu tych gatunków w jednej wolierze. Ptak nie wymaga częstych kąpieli wodnych, ale koniecznie każdego dnia potrzebuje świeżej wody do picia, a także pożywienia z zawartością soli mineralnych i witamin.
Świergotka seledynowa – klatka czy woliera?
Świergotki nie są uciążliwymi lokatorami w domu. Stosunkowo dobrze znoszą zmiany atmosferyczne, ale wymagają dużej przestrzeni, dlatego świetne rozwiązanie dla nich stanowią woliery ogrodowe. Nie każdy hodowca tych ptaków ma jednak miejsce i możliwości, aby zbudować lub kupić wolierę. W takim wypadku należy rozejrzeć się za większą klatką, o minimalnych wymiarach 100×50×50 cm. Oczywiście w klatce powinny być umieszczone dodatkowe akcesoria, takie jak: przeciwległe żerdzie (przynajmniej dwie o średnicy 15–20 mm), miski na jedzenie, poidełko, budka i zabawki. Dno klatki powinno być wysypane czystym piaskiem.
Świergotka seledynowa – żywienie ptaków egzotycznych
W naturalnym środowisku świergotki żywią się nie do końca dojrzałymi nasionami traw oraz nasionami wielu gatunków roślin zielnych. Zjadają ziarna akacji, roślin ogrodowych, a także owoce. Ponadto lubią poczęstować się jagodami jemioły i larwami owadów.
Natomiast w domowej hodowli wystarczy to samo pożywienie co dla popularnych nimf – może być gotowa mieszkanka ze sklepu zoologicznego lub domowej roboty kompozycja niezbędnych składników, zawierająca m.in. nasiona kanaru, konopi i inne. Ponadto ich organizmy wymagają składników mineralnych, które mogą pobierać z piasku na dnie klatki. Dobrze również podawać pokruszone lub skorupki jaj kurzych, ptasie wapno albo kości sepii. Raz lub dwa razy na tydzień można dodawać do wody polfamiks.
Świergotka seledynowa – rozmnażanie papugi
Rozmnażanie świergotek nie jest specjalnie trudne. Najważniejsze, aby parka papug była dojrzała płciowo – wybrane świergotki powinny mieć ukończone co najmniej 2 lata. Ptaki muszą pochodzić z dwóch różnych szczepów i być dobrze upierzone. Żeby lęgi przebiegły prawidłowo, a pisklęta bez przeszkód się wykluły, przyszli rodzice powinni zostać przeniesieni do osobnej klatki lub woliery. Powinna już tam być przygotowana budka lęgowa o wymiarach 20×25×25 cm z otworem wlotowym oraz dnem wyłożonym torfem i drobnymi gałązkami, która posłuży za gniazdo. W naturze bowiem świergotka gniazduje w dziuplach.
Gody rozpoczynają się przymilaniem samca do samicy. Można zauważyć jak ją karmi i ugania się za nią, uroczo śpiewając. Po udanej kopulacji świergotka znosi od 4 do 6 jajeczek, które wysiaduje przez kolejne 20 dni. Przez cały ten okres samiec karmi swoją partnerkę, nie musi więc ona opuszczać gniazda.
Świergotka seledynowa to interesująco ubarwiony ptak ozdobny z Australii. Z powodzeniem mogą być trzymane w domach. Najlepiej przygotować dla papug wolierę, ale mogą też żyć w dużej klatce w mieszkaniu. W kontekście żywienia nie są wybredne, w zupełności wystarczy im standardowe pożywienie dla nimf.
Subskrybuj
