Mewka japońska (Lonchura striata): charakterystyka, hodowla, rozmnażanie. Poznaj egzotycznego ptaka z Chin

Mewka japońska (Lonchura striata) pomimo nazwy nie pochodzi z Kraju Kwitnącej Wiśni, a z Chin. Wyhodowano ją tam pomiędzy XV a XVI wiekiem z mniszki białorzytnej, a dopiero w XVII wieku pojawiła się w Japonii. Natomiast pod koniec XIX w., w 1860 roku, trafiła do Europy, gdzie nadano jej obecną nazwę. Ptaki te z biegiem czasu zyskały popularność jako małe ptaki ozdobne. Co należy wiedzieć o hodowli tego gatunku?

Mewka japońska – wygląd

Samce od samic najłatwiej rozróżnić na podstawie śpiewu, ponieważ mają identyczne ubarwienie. Samczyki wydają z siebie dźwięki „kwoi, kwoi”, natomiast samiczki „trrt, trrt”. Istnieją inne sposoby, zdecydowanie trudniejsze i niedające całkowitej pewności, np. obserwacja szerokości wzdłuż linii biegnącej poprzez szczyt główki ptaka między oczami – samczyk zawsze ma większą głowę od samiczki. Alternatywnym sposobem na odróżnienie płci mewek japońskich jest złapanie główki ptaka dwoma palcami – jeżeli wiszący w ten sposób osobnik będzie miał ogon skierowany pionowo w dół, to znaczy, że to samiec, natomiast jeżeli podniesie go do góry, to samica.

Odmiany mewki japońskiej

W trakcie wieloletniej hodowli ukształtowały się rozmaite odmiany mewek japońskich. Zdecydowanie najbardziej popularne są osobniki o ciemnobrązowym upierzeniu, chociaż spotyka się również ptaki jasnobrązowe i czubate. Do podstawowych mutacji tych ptaków należą:

• kasztanowa, czyli ptaki o ciemnych, brązowych barwach bez jednolitego koloru. Młode pochodzące z jednego gniazda mogą mieć ubarwienie delikatnie różniące się tonami brązu. Niektóre osobniki będą mieć odcień kawy z mlekiem, a inne wpadające w pomarańczowy;
• czekoladowa – charakteryzuje się standardowym upierzeniem o ciemnobrązowym kolorze z wyłączeniem jasnego brzuszka i podgardla. Przypomina umaszczenie dzikiej mewki;
• beżowa – jest mutacją recesywną zarówno do odmiany kasztanowej, jak i mutacji czekoladowej. Mewki te mogą być bladopomarańczowe do intensywnie pomarańczowo-czerwonych. Dzięki właściwej selekcji można wzmocnić intensywność czerwonego koloru.

Z tych głównych odmian barwnych wykształciły się liczne mutacje pośrednie.

Mewka japońska – lęgi

Aby z sukcesem rozmnażać mewki japońskie, przede wszystkim trzeba wyposażyć klatkę w miejsce na założenie gniazda. Najlepiej sprawdzi się budka półotwarta, zrobiona z tektury, drewna, łupy kokosu, albo koszyczek wiklinowy. W trakcie budowy gniazda samiec dostarcza materiał gniazdowy i je formuje (często przy tym tokuje, tzn. śpiewa w charakterystycznej pozie, a do tego podskakuje). Natomiast samica zajmuje się wykończeniem, poprawianiem i wyścieleniem.

Zanim mewka japońska zniesie jajeczka, dosyć długo przebywa wewnątrz budki. Zazwyczaj samica znosi od 4 do 5 jaj (zdecydowanie rzadziej 6 i więcej) w 24-godzinnych odstępach. Jajeczka wysiadywane są przez obojga rodziców. Pisklęta wykluwają się po ok. 12–14 dniach, jeżeli liczba potomstwa jest większa, to czas wysiadywania może się wydłużyć. Przez następne 20 dni młode mewki przebywają w gnieździe. Kiedy je opuszczą, powinny zostać z rodzicami jeszcze przez 14 do 18 dni, po tym okresie niezwłocznie należy je odseparować, bo mogą zakłócić przebieg kolejnych lęgów.

Mewka japońska – co jedzą te ptaki?

Odpowiednie żywienie ma wpływ na rozwój, zdrowie, wygląd, a nawet śpiew ptaka, dlatego należy zadbać, aby w diecie nie zabrakło istotnych składników odżywczych. W sklepach zoologicznych dostępne są gotowe mieszanki dla ptaków egzotycznych, ale należy pamiętać, że wtedy często nie wiemy, jaka jest jakość i proporcje nasion znajdujących się w pudełku. Ponadto takie mieszanki bywają uniwersalne, co znaczy, że można je również podawać innym ptakom, np. zeberkom, amadynom czy papugom. Mogą więc w całości nie zaspokajać potrzeb odżywczych organizmu mewki. Z tego powodu warto samodzielnie selekcjonować składniki i tworzyć mieszanki dla ptaków. Mewkom japońskim można podawać do jedzenia:

• proso afrykańskie;
• mak;
• owsik;
• kanar;
• skiełkowaną pszenicę;
• twaróg;

Należy udostępnić ptakom także sepię lub skorupki jaj kurzych jako źródło wapnia.

Mewki japońskie to idealne ptaki dla początkujących hodowców, bowiem są towarzyskie, wesołe i żywotne. Ponadto nie ma przeciwwskazań, aby hodować je z innymi ptakami. Doskonale funkcjonują zarówno w dużych przydomowych wolierach, jak i małych klatkach w pomieszczeniach mieszkalnych.