Świnki morskie długowłose to jedynie jedna z odmian tych słodkich gryzoni. Sprawdź, jakie rasy i rodzaje świnek są najpopularniejsze i co musisz o nich wiedzieć.
Kawia domowa, czyli świnka morska
Kawia domowa (Cavia porcellus), znana również pod nazwą świnka morska, to gatunek gryzoni z rodziny kawiowatych Caviidae. Zwierzaki pochodzą z Ameryki Południowej, gdzie zostały udomowione jeszcze w czasach prekolumbijskich. Świnki morskie występują obecnie głównie w hobbystycznych hodowlach domowych, są również wykorzystywane jako zwierzęta laboratoryjne.
Średnia długość życia zwierzęcia wynosi od 3 do 6 lat życia i zależna jest od rasy, odpowiedniego żywienia oraz możliwych chorób genetycznych.
Żywienie
Właściwe żywienie to podstawa dobrej kondycji świnki morskiej. Zwierzaki te mają bardzo szybki metabolizm, muszą mieć więc stały i nieprzerwany dostęp do jedzenia. Głodówka w przypadku tego gatunku stanowi bezpośrednie zagrożenie życia.
Podstawowym pokarmem powinno być dobrej jakości siano, dostępne bez żadnych ograniczeń. Najlepiej, aby zawsze było w klatce. Poza byciem ulubionym przysmakiem świnki, siano zapewnia również odpowiednie ścieranie zębów.
Równie ważnym elementem diety są świeże i suszone zioła oraz warzywa takie jak ogórek, marchewka, kalarepa, papryka, seler. Warto podawać je różnorodnie, dbając o wartości odżywcze. Dietę można uzupełnić również dedykowanym gatunkowi granulatem, który nie powinien zawierać w sobie zbędnych dla organizmu zwierzęcia zbóż. Świnka morska musi mieć również stały dostęp do świeżej wody, podanej w miseczce lub poidełku.
Koprofagia
Świnki morskie to zwierzęta, które zjadają część swoich odchodów. Zjawisko to nazywa się koprofagią i stanowi naturalną część działania układu pokarmowego zwierzęcia. Jadalna jest jedynie część odchodów gryzoni, nazywanych naukowo cekotrofami. Zawierają one w sobie mikroelementy oraz witaminy z grupy B, które są pozyskiwane dopiero podczas kolejnego trawienia.
Utrzymanie
Domowe kawie są trzymane głównie w klatkach lub zagrodach przyogrodowych. Trzymanie świnki morskiej w ogrodzie nie będzie jednak dobrym pomysłem w polskich warunkach temperaturowych. Minimalne wymiary klatki dla dwóch świnek morskich wynoszą 120 × 60 cm, im jednak większa przestrzeń, tym lepiej. Zwierzęta są silnie terytorialne, zbyt mała klatka może powodować kłótnie pomiędzy osobnikami.
Klatka powinna być zaopatrzona w kilka miejsc do schronienia, poidełko na wodę, miskę na jedzenie oraz paśnik na siano. Dno kuwety klatki można wyłożyć matą wodoodporną, trocinami lub wysypać sianem. Miękkie podłoże jest niezwykle ważne, świnki mają bowiem bardzo delikatne kończyny – długotrwałe trzymanie zwierzęcia na zbyt twardym lub przemokniętym podłożu może skończyć się rozwojem częstej choroby dermatologicznej stóp (pododermatitis).
Jakie są rasy świnek morskich?
Zwierzaki te występują w wielu odmianach. Pośród ras świnek morskich wyróżnia się grupy gładkowłose (krótkowłose), długowłose oraz bezwłose. Te są krzyżowane pomiędzy sobą, co daje szeroką gamę umaszczeń.
Świnki krótkowłose
Do głównych ras krótkowłosych występujących w Europie zaliczamy świnki:
- american – najpopularniejsza i najbardziej rozpowszechniona z ras, cechuje się gładkim futerkiem i zaokrąglonym nosem;
- abissinian – nazywana też świnką abisyńską, ma charakterystyczną rozetkową sierść, tzn. futro rozkłada się w rozety na określonych miejscach tułowia i głowy;
- crested – z charakterystyczną odstającą rozetką na głowie, reszta futra gładkowłosa, rasa ma dwa podtypy względem umaszczenia: american, gdzie całość futra musi być jednokolorowa a jedynie rozeta na głowie biała, oraz irish, z dwoma rozetkami na łopatkach;
- krótkowłose peruwianki – z włosem rozetkowym rosnącym w wielu dowolnych kierunkach;
- curly – z mocno skręconymi, szorstkimi włosami;
- ridgeback – futerko z grzywką wzdłuż kręgosłupa przypominającą irokez;
- teddy – z charakterystycznymi, szeroko rozstawionymi łapkami, miękkim futrem, oklapniętymi uszami i mocno zaokrągloną głową;
- rex – krótka, nastroszona sierść, z włosami odstającymi w różnym kierunku.
Świnki bezwłose – skinny i baldwin
Najpopularniejszymi zwierzakami zaliczanymi do tej grupy są świnki rasy skinny, niemal całkowicie pozbawione sierści. Rasa została wyhodowana w warunkach laboratoryjnych w latach 70 XX wieku, jako zwierzę przeznaczone do testów dermatologicznych. Rasa została uznana dopiero w 2004 roku. Futerko u świnek skinny występuje jedynie w okolicy kończyn, narządów płciowych i pyszczka i przybiera formę krótkiej szczeciny.
U świnek bezwłosych częściej pojawiają się schorzenia, zwierzęta wymagają więc regularnych wizyt u weterynarza. Ze względu na brak sierści, świnki wymagają nieco większej ilości jedzenia oraz są wrażliwsze na wahania temperatury. Kolejną rasą kawii bezwłosej są świnki baldwin, które rodzą się pokryte włosami, tracą jednak sierść w miarę wzrostu. Całkowicie łyse są już około drugiego miesiąca życia.
Świnki długowłose
Pośród ras długowłosych wyróżnia się świnki:
- peruwianka – najpopularniejsza świnka morska długowłosa. Peruwianka ma sierść nawet do 50 centymetrów, o nierównomiernym rozłożeniu po obydwu stronach ciała. Odmianą są świnki bounce, nazywane również alpakami, z długą sierścią o silnym skręcie;
- sheltie – gładka, długa sierść rosnąca w kierunku od głowy do tułowia;
- texel – długa, szorstka i lekko skręcająca się sierść;
- coronet – długa, prosta i miękka w dotyku sierść, na głowie duża rozeta. Odmianą rasy jest merino, z kręconymi włosami;
- angora – długie futro rozkładające się w rozety na określonych miejscach tułowia i głowy;
- lunkarya – pyszczek z krótką sierścią, reszta ciała z długimi i kręconymi włosami.
Zabiegi pielęgnacyjne u świnek morskich
Opieka nad świnką morską nie jest wyjątkowo skomplikowana. Jak każde zwierzę, wymaga ona uwagi opiekuna i reagowania na zmiany w zachowaniu oraz wyglądzie. Ważne jest utrzymanie czystości w klatce oraz usuwanie zabrudzonego siana.
Obcinanie pazurków
Wszystkie z odmian i ras potrzebują regularnego przycinania pazurów, które należy wykonywać za pomocą specjalnej, małej obcinaczki (dość łatwo dostępnej w sklepach zoologicznych). Pazurki u świnek morskich skraca się tuż nad przebiegiem rdzenia. Może być to trudne w przypadku zwierzaków o ciemnych pazurach – pomocne jest wtedy dokładne wyznaczenie przebiegu naczyń krwionośnych, podświetlając łapkę za pomocą latarki. Brak regularnego skracania pazurków może skutkować bolesnym przerostem rdzenia i skręcaniem się pazurów.
Czyszczenie uszu
Właściwa pielęgnacja świnki morskiej długowłosej, gładkowłosej czy bezwłosej to również częste oględziny okolicy uszu. U niektórych z odmian, przykładowo u rasy teddy, może nagromadzać się wydzielina woszczynowa.
Czyszczenie kieszonki skórnej
U samców świnki morskiej może być konieczny również zabieg czyszczenia kieszonki skórnej, czyli woreczka odbytowego, w którym gromadzi się kał. Wskaźnikiem do pielęgnacji jest między innymi nadczynność gruczołu tłuszczowego w okolicy odbytu, co można rozpoznać po przetłuszczonych włosach na zadzie.
Kąpiele
Warto pamiętać, że o ile nie ma ku temu wskazań medycznych, świnki morskie nie muszą być poddawane kąpieli – wbrew powszechnemu przekonaniu, zdrowe zwierzęta są bardzo czyste i odpowiednio dbają o swoją higienę. W przypadku wystąpienia pasożytów lekarz weterynarii zaleci odpowiednie postępowanie.
Czy świnka morska długowłosa wymaga specjalnej pielęgnacji?
Świnka morska długowłosa wymaga regularnego czesania, aby zapobiec kołtunieniu się futerka. Przyspiesza to również normalny u zwierzaków proces linienia. Wyczesywanie i rozczesywanie to jedyna forma pielęgnacji, która odróżnia opiekę nad osobnikami długowłosymi od pozostałych ras.
Ze względu na pogodne usposobienie, świnki morskie świetnie sprawdzają się jako zwierzęta domowe. Należy pamiętać, że te gryzonie są mocno społeczne, nie powinny być więc chowane w pojedynkę. Brak towarzysza swojego gatunku może skutkować zaburzeniami behawioralnymi u zwierzęcia i w skrajnych przypadkach śmiercią.
Subskrybuj
