Ptaszniki kędzierzawe w żargonie hodowców nazywane są kędziorkami. Wszystkiemu winne są charakterystyczne włoski rozmieszczone na ciele tego pająka. Gatunek ten bardzo często polecany jest na początek przygody z pająkami. Zarówno jego utrzymanie, jak i rozmnażanie nie powinno sprawić problemów początkującemu, ale zaangażowanemu hobbyście.
Tliltocatl albopilosum czy Brachypelma albopilsum?
Odkryty w latach 80. XX wieku ptasznik kędzierzawy nosił początkowo nazwę Brachypelma albopilosum. Jednakże obecnie wiadomo, że jest to błędna nazwa. Po analizie filogenetycznej na poziomie molekularnym odkryto, że ten i sześć innych gatunków zaliczają się do rodzaju Tliltocatl. Z tego względu można nadal spotkać go pod dwiema nazwami.
Ptasznik kędzierzawy – skąd pochodzi?
W naturalnym środowisku ptasznika kędzierzawego można spotkać przede wszystkim w tropikalnych lasach z terenów Kostaryki. Występuje również w innych krajach Ameryki Południowej i Środkowej, takich jak:
- Nikaragua;
- Meksyk;
- Honduras;
- Panama;
- Brazylia;
- Gwatemala;
- Wenezuela.
Kędziora spotkasz na ziemi w terenach górskich. Kopie tam nory, w których oczekuje na swoje ofiary.
Tliltocatl albopilosum – jak wygląda?
Kędzierzawy ptasznik raczej nie wyróżnia się pięknymi i intensywni kolorami. To pajęczak o stonowanym szarawym lub brązowym umaszczeniu. Najciemniejsze są młode osobniki tuż przed wylinką. Odwłok i odnóża są pokryte charakterystycznymi „kędzierzawymi” włoskami.
U tych pająków występuje dosyć wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec jest zdecydowanie mniejszy i smuklejszy od samicy, której wielkość ciała może dochodzić nawet do 25 centymetrów (licząc razem z odnóżami).
Samice Tliltocatl albopilosum są stosunkowo długowieczne. W dobrych warunkach dożywają nawet dwudziestu lat. Samce, jak to bywa u pająków, żyją dużo krócej. Zwykle około dwóch lat.
Tliltocatl albopilosum – zachowanie i tryb życia
Niech nie zmyli cię ich rozmiar. Pająki tego gatunku uchodzą za wyjątkowo łagodne. Rzadko słyszy się o pogryzieniach terrarystów. Wkładanie do terrarium gołych rąk jest jak najbardziej możliwe (oczywiście trzeba je przedtem i potem umyć!).
W sytuacji stresowej kędzior zaczyna wyczesywać włoski z odwłoka. Wówczas bardzo szybko pociera nogami o odwłok, wysypując w stronę napastnika prawdziwą chmurę ostrych i parzących włosków. Nie są one groźne dla życia i zdrowia człowieka, jednak mogą powodować odczyn zapalny, lekką opuchliznę i swędzenie.
Pająki z tego gatunku są cenione przez osoby niedoświadczone, ponieważ poruszają się stosunkowo wolno. Wyjątkiem jest polowanie, ponieważ kędzior jest naprawdę skutecznym łowcą.
Ptasznik kędzierzawy – hodowla i terrarium
Jakie terrarium trzeba przygotować dla ptasznika kędzierzawego? Najlepiej sprawdzi się szklany zbiornik o wymiarach 20x30x20 z wentylacją grawitacyjną (otwory na górze i na dole). Co powinno znaleźć się w środku?
- podłoże z torfu i włókna kokosowego, które zapewni odpowiednią wilgotność;
- kryjówka, w której pająk będzie spędzał większość swojego czasu;
- mata grzewcza, która zapewni temperaturę od 26 do 28 stopni;
- dekoracje (na przykład sztuczne rośliny).
Ptasznik kędzierzawy – siła jadu
Kędzierzawe ptaszniki posiadają jad, który służy im przede wszystkim do trawienia ofiar. Z reguły nie kąsają ludzi, a nawet jeżeli doszłoby do takiej sytuacji, to ugryzienie nie będzie stanowiło żadnego zagrożenia dla twojego życia ani zdrowia.
Żywienie ptaszników kędzierzawych
Dorosłe osobniki żywi się świerszczami lub karaczanami. Możesz spróbować raz na jakiś czas zaserwować swojemu pupilowi średniej wielkości mysz. Nie wszystkie pająki interesują się jednak takiego rodzaju przekąskami. W przypadku młodych pajączków pokarm powinien być dobrany do ich wzrostu. Podawaj małe muszki owocówki albo larwy mącznika.
Kędziory to jedne z najczęściej wybieranych do terrariów dużych pająków. Są stosunkowo łagodne i nie stanowią zagrożenia dla człowieka.
Subskrybuj
