Najważniejsze kwestie
- Biegunki u szczeniaków to częstsze wypróżnienia z luźniejszym, wodnistym stolcem.
- Rozwolnienie stwarza ryzyko odwodnienia, utraty elektrolitów i innych powikłań zdrowotnych.
- Wystąpieniu biegunki sprzyjają m.in. infekcje, pasożyty, alergie i nietolerancje pokarmowe, nagła zmiana karmy, niewłaściwy pokarm, niestrawności, stres czy różne schorzenia układu pokarmowego.
- Kolor i konsystencja stolca może dostarczyć informacji na temat przyczyny rozwolnienia.
- Przy biegunce szczeniak potrzebuje dostępu do świeżej wody, lekkostrawnego jedzenia, a często również pomocy weterynarza.
Czym jest biegunka? U szczeniaka kał staje się wodnisty, częściej defekuje
Biegunka to zaburzenie układu pokarmowego, które objawia się nagłym, częstszym niż zwykle wypróżnianiem luźnych lub wodnistych stolców. Rozwolnienie jest groźniejsze dla szczeniąt niż psów dorosłych, gdyż ich młody organizm jest bardziej podatny na odwodnienie i utratę elektrolitów. Szczególnie istotne jest zwracanie uwagi na częstotliwość wypróżnień oraz konsystencję stolca. W normalnych warunkach małe psiaki wypróżniają się średnio 2-4 razy dziennie (wiele zależy od rasy, ilości pokarmu, wieku i innych czynników), a stolec powinien być zwartej, choć elastycznej konsystencji.
Pojedyncza, luźna kupa u szczeniaka to jeszcze nie rozwolnienie. Oba odstępstwa od normy defekacji muszą występować jednocześnie. W przypadku biegunki u szczeniaków częstotliwość wypróżnień zdecydowanie wzrasta – nawet do kilkunastu na dobę – a stolec staje się luźniejszy, wodnisty, a czasem nawet zawiera śluz, krew czy niestrawione resztki jedzenia. Takie oznaki są szczególnie niepokojące! Nawet epizodyczne wypróżnienia z dodatkową treścią w kale powinny skłonić właściciela do wizyty u lekarza weterynarii ze swoim pupilem.
Najczęstsze przyczyny biegunek u szczeniaków. Zła karma, robaki, leki, stres, choroby
Rozwolnienie u szczeniaka może być spowodowane przez:
- różne infekcje bakteryjne i wirusowe, takie jak parwowiroza, choroba Leptospira czy salmonelloza. Objawy związane z tymi infekcjami obejmują nie tylko biegunkę, ale również wymioty, gorączkę, apatię;
- pasożyty jelitowe – np. tasiemce, owsiki czy glisty. Pasożyty powodują m.in. biegunkę, utratę apetytu, chudnięcie oraz ogólne osłabienie;
- alergie i nietolerancje pokarmowe. Częste uczulenia obejmują białka zwierzęce, takie jak kurczak, wołowina czy ryby, oraz składniki roślinne, takie jak soja czy gluten.
Biegunkę u szczeniąt wywołują także:
- nagła zmiana diety. Przewód pokarmowy pieska potrzebuje więcej czasu, by przystosować się do nowego żywienia;
- silny stres, lęk. Małe psy mogą cierpieć psychiczne katusze z wielu powodów, m.in. przeprowadzki, podróży samochodem, spotkania nieznajomej osoby w domu (np. powiększenia rodziny, wizyty) czy zmiany właściciela;
- choroby układu pokarmowego. Rzadkie kupy u szczeniaka mogą być symptomem m.in. zapalenia trzustki, jelit czy niewydolności wątroby;
- leki, tabletki na odrobaczanie. Mogą niszczyć także naturalną, potrzebną florę jelitową.
Rodzaje rozwolnienia. Objawy biegunki u szczeniąt
Kolor i konsystencja rzadkiej kupy są istotnym sygnałem, który wiele mówi o tym, dlaczego szczeniak ma biegunkę:
- świeża krew zmieszana z kałem – alergia, poważne zapalenie, zarobaczenia, mechaniczne uszkodzenia dolnej części przewodu pokarmowego;
- czarna biegunka u szczeniaka – krwawienie w górnych odcinkach układu pokarmowego;
- zielony stolec – stan zapalny lub zjedzenie trawy albo innego, zielonkawego pokarmu;
- żółta, rzadka kupa u szczeniaka pojawia się przy zaburzeniach trawienia, zakażeniach, nadmiernym wydzielaniu żółci i nietolerancjach pokarmowych.
Śluz w luźnej kupie u szczeniaka występuje w związku ze zmianą karmy, atakiem pasożytów lub nowotworem przewodu pokarmowego. Jaśniejszy, tłusty stolec wskazuje, że rozwolnienie u szczeniaka wywołały problemy z rozkładem tłuszczów w pokarmie, np. z powodu zapalenia i niewydolności trzustki.
Inne objawy towarzyszące rozwolnieniu
Biegunce u szczeniaków może towarzyszyć wiele innych dolegliwości. Najczęściej współwystępują wymioty, brak apetytu, osłabienie, utrata wagi czy odwodnienie. W przypadku wystąpienia tych objawów należy skontaktować się z weterynarzem, aby ocenił stan zdrowia szczeniaka i zalecił odpowiednie leczenie. Warto pamiętać, że szybka interwencja może zapobiec poważniejszym komplikacjom zdrowotnym i poprawić ogólny stan zdrowia szczeniaka.
Co robić, kiedy mały pies ma biegunkę?
Najważniejsza jest prawidłowa ocena stanu zwierzaka i zapewnienie mu dostępu do świeżej, czystej wody. Trzeba rozróżnić pojedyncze, luźniejsze stolce od przewlekłego rozwolnienia i zwrócić uwagę na ewentualną obecność innych treści w kale. Weterynarze zalecają także odstawienie psich przysmaków oraz wprowadzenie lekkostrawnej diety. Jeżeli nie ma innych przeciwwskazań, podczas biegunki u szczeniaka piesek może jeść:
- gotowanego kurczaka lub indyka bez skóry, kości i tłuszczu;
- biały, ugotowany ryż;
- zupę marchewkową;
- gotowane, białe mięso ryb.
Najczęściej rozwolnienie ustępuje samoczynnie. Jeżeli biegunka nie skończy się w ciągu kilku dni lub u pieska występują dodatkowe, niepokojące objawy, należy zasięgnąć porady weterynarza. Do diagnostyki wykorzystuje się m.in. badania obrazowe oraz laboratoryjne testy kału krwi. Sposób leczenia zależy od rozpoznanej przyczyny.
Subskrybuj
