Koszatniczki są bardzo chętnie hodowane przez osoby, które cenią sobie towarzystwo małych zwierząt. W przeciwieństwie do chomików są aktywne całą dobę, lubią się wspinać, a oswojone chętnie spędzają czas z człowiekiem. Chociaż ogólnie są dosyć sympatyczne, ich zęby mogą mieć niszczycielską moc. Co to oznacza dla ciebie jako potencjalnego opiekuna? Gdzie powinna mieszkać koszatniczka i co najbardziej lubi jeść? Ile zapłacisz za takiego gryzonia? Na te i wiele innych pytań znajdziesz odpowiedzi w tekście. Czytaj go już teraz!
Koszatniczka pospolita – pochodzenie
Koszatniczka, podobnie jak szynszyla i kawia domowa, pochodzi z Ameryki Południowej (a dokładnie z Chile). W swojej ojczyźnie nazywana jest szczurem z ogonem w kształcie trąbki. W naturze zamieszkuje zbocza Andów, gdzie żywi się przede wszystkim trawą i innymi roślinami.
Koszatniczki żyją w dosyć ograniczonych liczebnie stadach. Odmiana pospolita jest spotykana przede wszystkim w niewoli. Dziko żyjące gryzonie traktuje się w Chile jak szkodniki, które zagrażają uprawom. Sprawia to, że tych gryzoni z każdym rokiem żyje w naturze coraz mniej.
Jak wygląda koszatniczka?
Koszatniczka to niewielkich rozmiarów gryzoń o raczej drobnej budowie ciała. Wyróżnia się długim ogonem, który sprawia, że nieco przypomina połączenie szczura z szynszylą. Najczęściej występuje umaszczenie aguti. Zdecydowanie rzadszym zjawiskiem jest koszatniczka biała.
Czym jeszcze zwracają na siebie uwagę koszatniczki?
Dorosłe osobniki osiągają co najwyżej 15 centymetrów długości i ważą nie więcej niż 300 gramów. Charakterystyczne dla nich są ostre pazurki i silne tylne odnóża, dzięki którym świetnie się wspinają, niczym wiewiórka. Koszatniczka nie ma jednak z nią nic wspólnego.
Ogon tego gryzonia jest niezwykle wrażliwy. Pod żadnym pozorem nigdy za niego nie chwytaj, ponieważ przerażone zwierzę jest w stanie go odrzucić. Raz oderwany ogon już nie odrasta.
Charakter koszatniczek
Koszatniczka uchodzi za gryzonia, który jest żywszy i bardziej przebojowy niż chomiki i kawie domowe. Gryzonie, którym poświęcamy ten tekst, są przebojowe, towarzyskie i chętne do zabawy. Właśnie z tego powodu bardzo łatwo oswoić je z człowiekiem.
Warto zaznaczyć, że koszatniczki są stadne, dlatego w jednej klatce powinny mieszkać przynajmniej dwa osobniki tej samej płci. Decydując się na parkę prędzej czy później doczekasz się młodych, co ma swoje konsekwencje. Bezdomność gryzoni jest dużym problemem, a ich nieprzemyślany rozród jeszcze bardziej go wzmaga.
Jakiej płci powinny być koszatniczki w domowej hodowli?
W przypadku dwóch samców może dochodzić do walk o terytorium, dlatego bardzo ważne jest zachowanie zasad odpowiedniego łączenia. Samice walczą ze sobą o wiele rzadziej, chociaż na zbyt małej przestrzeni może dochodzić do kłótni i konfliktów. Najlepszym rozwiązaniem będzie przygarnięcie rodzeństwa tej samej płci, które zna się od początku życia i które będzie ze sobą dorastało.
Koszatniczka i jej czujne usposobienie
Koszatniczka to zwierzę, które jest aktywne całą dobę. Sen przybiera u niej postać krótkich drzemek, które zazwyczaj nie trwają dłużej niż 20 minut. Czasami zwierzak wypoczywa w trybie czuwania. Może wówczas sprawiać wrażenie śpiącego, ale w istocie jest to stan, który przypomina półsen.
Klatka czy terrarium dla koszatniczek?
Odpowiednia klatka lub terrarium to podstawa, która zapewni koszatniczkom dobre warunki życia. Pamiętaj, że w swoim naturalnym środowisku zwierzątka te zamieszkują zbocza gór. Podobnie jak szynszyle, powinny więc mieć lokum, które:
- jest wysokie;
- umożliwia swobodne skakanie.
Hodowcy koszatniczek i miłośnicy tych zwierząt za minimalne wymiary uznają 70 × 40 × 100 cm. Oczywiście, warto kierować się zasadą, że im większa klatka, tym lepsza. Wyposaż ją w półeczki i pięterka, po których zwierzaki będą mogły poruszać się w górę i w dół.
Jakiej klatki potrzebuje koszatniczka?
- Kuweta klatki powinna mieć formę terrarium lub być wykonana z bardzo mocnego tworzywa sztucznego. Typowy plastik będący tworzywem większości klatek bardzo szybko zostanie przez koszatniczkę przegryziony.
- Dno klatki można wyłożyć odpylonymi trocinami, ściółką konopną lub sianem.
- Dobrym pomysłem będzie dodanie do tego jeszcze odrobiny papieru, z którego koszatniczki zrobią sobie gniazdo do spania. Nie używaj jednak gazet, które zawierają toksyczną farbę drukarską.
Wyposażenie klatki koszatniczki
W klatce powinny znaleźć się zabawki, które urozmaicą czas tym bardzo żywym zwierzakom. Bardzo ważnym elementem wyposażenia jest tu kołowrotek. Musi być odpowiednio duży, aby gryzoń miał możliwość rozprostowania w nim kręgosłupa. Wybieraj takie kołowrotki, które mają jednolitą szynę i zwierzak się w nich nie zaklinuje.
Zwierzak lubi podgryzać gałązki, dlatego możesz dostarczyć je te z drzew owocowych czy brzozy.
Pielęgnacja koszatniczki i niezbędne akcesoria
Ważną częścią życia i podstawą pielęgnacji jest dla tego koszatniczki kąpiel piaskowa. Wanienki z piaskiem nie powinieneś jednak stawiać w klatce na stałe, ponieważ zwierzak szybko potraktuje ją jak kuwetę. Dwa razy w tygodniu włóż koszatniczkę do pojemnika ze specjalnym pyłem. Obserwowanie kąpiącego się pupila jest bardzo ciekawym przeżyciem!
Oczywiście w terrarium koszatniczki nie może zabraknąć także miseczek na jedzenie. Jakie będą odpowiednie?
- Wybieraj takie, które będą ciężkie i solidne.
- Dobrze sprawdzą się modele wykonane z ceramiki. Lekkie plastikowe miseczki bardzo szybko zostaną pożarte.
- Poidełko dla koszatniczek powinno być z kolei wykonane ze szkła.
Prawidłowe żywienie koszatniczek
Odpowiednia dieta to klucz do zdrowia i dobrego samopoczucia. U małych zwierzątek, które mają szybki metabolizm, żywienie jest szczególnie istotne. Co więc powinny na co dzień jeść koszatniczki?
Zbocza Andów to surowy klimat, w którym najłatwiej o trawy i inny pokarm roślinny. Właśnie dlatego podstawą diety tych zwierząt jest siano. Podobnie jak świnki morskie, króliki czy szynszyle, powinny one mieć do niego dostęp przez okrągłą dobę.
Co jedzą koszatniczki oprócz siana?
W diecie koszatniczki nie powinno być jednak świeżych owoców ani warzyw. Te gryzonie są bardzo wrażliwe na węglowodany i nie metabolizują cukru. Nie bez powodu od lat prowadzi się na nich eksperymenty dotyczące leczenia cukrzycy. Nawet sporadyczne włączanie do jadłospisu warzyw i owoców może skończyć się wystąpieniem tej choroby.
Dietę uzupełniaj raczej suszonymi ziołami. Możesz z powodzeniem podawać między innymi:
- babkę lancetowatą;
- mniszek lekarski;
- koniczynę;
- miętę;
- liście malin, truskawek, brzozy.
Jako dobre uzupełnienie jadłospisu można traktować także dobrej jakości granulaty przeznaczone specjalnie dla koszatniczek.
Ile żyją koszatniczki i na co chorują?
Koszatniczka w teorii żyje od 6 do 8 lat. Bardzo często jednak zwierzakom doskwierają problemy i choroby, które wynikają z jednej strony z nieprawidłowego żywienia, a z drugiej – z uwarunkowań genetycznych.
Oprócz cukrzycy koszatniczki często mają także:
- choroby układu oddechowego;
- nieprawidłowości zgryzu (zdrowe zęby są równe i mają kolor żółto-pomarańczowy);
- zaćmę;
- choroby serca;
- urazy mechaniczne;
- problemy neurologiczne;
- pasożyty zewnętrzne.
Dlaczego koszatniczce potrzebny jest specjalista?
Tak jak większość gryzoni, te także rzadko pokazują, że coś im dolega. Bardzo ważna jest wnikliwa obserwacja zwierząt i profilaktyka. Zanim zdecydujesz się na zakup koszatniczki, upewnij się, że w twojej okolicy przyjmuje lekarz weterynarii, który zna się na gryzoniach.
Weterynarz, który na co dzień zajmuje się psami i kotami, może nie mieć wiedzy ani narzędzi, żeby poradzić sobie z diagnostyką i leczeniem twojego pupila. Niestety, lekarzy weterynarii ze specjalnością w gryzoniach jest bardzo mało i najczęściej przyjmują oni pacjentów w lecznicach, które usytuowane są w dużych miastach.
Koszatniczki – cena
Cena koszatniczki może być bardzo różna w zależności od źródła jej pochodzenia. W dobrych hodowlach zwierzęta są nieco droższe niż w sklepach zoologicznych. W tym wypadku zdecydowanie nie warto oszczędzać.
Standardowa cena koszatniczki domowej wynosi od 80 do 200 złotych. Pamiętaj jednak, że to zwierzęta stadne, dlatego zawsze trzeba kupować je w parach.
Kupić gryzonia czy go adoptować?
Pamiętaj także, że takiego zwierzaka można adoptować! Bezdomność wśród tych gryzoni jest większa niż ci się wydaje! Wśród organizacji, które zajmują się prawami zwierząt i ich ochroną, jest mnóstwo takich, które specjalizują się w gryzoniach. Na dom czeka wiele koszatniczek w bardzo różnym wieku!
Rozmnażanie koszatniczek? To zły pomysł!
Żadne zwierzę nie powinno być rozmnażane przez osoby, które nie mają do tego kompetencji. Tymczasem w internecie można znaleźć mnóstwo rad na temat tego, jak i kiedy można rozmnażać koszatniczki.
Celowe doprowadzenie do ciąży gryzonia sprawia, że na świat przychodzą kolejne osobniki, którym trzeba znaleźć domy. Przy dużej bezdomności jest to ogromny problem, a oprócz tego porody i ciąże koszatniczek bardzo często przebiegają z różnymi komplikacjami. Młode przychodzą na świat martwe, niepełnosprawne, często z ogromnymi wadami rozwojowymi.
Nie rozmnażaj koszatniczek samodzielnie!
Decydując się na rozmnażanie koszatniczek na własną rękę, bardzo ryzykujesz. Swoje zwierzę narażasz na cierpienie i śmierć, a siebie wystawiasz na bardzo duże obciążenie psychiczne.
To prawda, że koszatniczki są rodzinne i bardzo czule opiekują się swoimi młodymi. Obserwowanie tego procesu warto jednak zostawić hodowcom.
Koszatniczka – podsumowanie
Koszatniczka domowa to bardzo sympatyczny gryzoń, który jednak wymaga od ciebie odpowiedniego przygotowania. Musisz pamiętać przede wszystkim o tym, że jest to zwierzak stadny, który potrzebuje towarzysza własnego gatunku.
Niezwykle istotna jest także kwestia diety. Musi ona być oparta na sianie i suszonych ziołach oraz uzupełniana granulatem. Koszatniczki mają skłonność do cukrzycy, dlatego nieprawidłowa dieta jest dla nich wyjątkowo niebezpieczna.
Jeżeli zapewnisz swojej koszatniczce odpowiednie warunki możesz cieszyć się jej towarzystwem przez wiele lat. To bardzo żywy, sympatyczny i wesoły zwierzak, którego łatwo oswoić. Żyje w stadzie, a obserwowanie relacji między gryzoniami sprawia opiekunowi bardzo dużo satysfakcji. Pamiętaj, że żadnym wypadku zwierzaki nie powinny być rozmnażane przez osoby, które nie są do tego powołane.
Subskrybuj
