Kojot preriowy – gdzie występuje i czy jest groźny?

Kojot i struś nie spotkają się w naturalnym środowisku. Ich obszary występowania nie pokrywają się. A gdyby się spotkały? Wątpliwe, by kojot upolował tak wielkiego ptaka o silnych nogach. Mógłby jednak strusia dogonić – kojot jest najszybszym z psowatych!

Kojot preriowy – gdzie występuje?

Kojot preriowy (Canis latrans) to przedstawiciel rodziny psowatych. Jest dosyć często spotykany. Kojot występuje na terenie całej Ameryki Północnej – od Alaski po Meksyk. Można go spotkać także w wielu krajach Ameryki Środkowej. Kojot występuje m.in. w Belize, Hondurasie, Nikaragui, Gwatemali Salwadorze, Kostaryce i Panamie. Nie jest zagrożony wyginięciem i nie jest objęty ochroną gatunkową. Kojot bardzo łatwo przystosowuje się do różnych warunków. To jego przepis na sukces – kojot doskonale sobie radzi.

Kojot preriowy – jak wygląda?

Na pierwszy rzut oka przypomina mniejszego wilka. Podobnie jak wilk, kojot pokryty jest szarym, gęstym, szorstkim futrem. Sierść może mieć również ubarwienie brązowe lub wręcz czerwonawe. Futro tego zwierzęcia jest często wykorzystywane w przemyśle futrzarskim. Charakterystyczną cechą jest ogon kojota – puszysty, z czarnym końcem. Masa ciała kojota najczęściej wynosi około 8–16 kg. Wysokość w kłębie wynosi zwykle ok. 50 cm. Samiec jest większy od samicy. Długość ciała bez ogona wynosi 75–94 cm.

Kojot – zachowanie

Kojoty są zwierzętami stadnymi, choć nie są tak społeczne, jak wilki. Grupy mają najczęściej charakter rodzinny. Zdarza się, że niespokrewnione kojoty łączą się tymczasowo w stada. Najczęściej polują samotnie lub w parach. Kojoty słyną z tego, że bardzo dużo wokalizują. Najbardziej charakterystycznym odgłosem jest wycie. Kojoty mogą wyć w grupie lub samotnie. Bardzo często samotne osobniki wyją, kiedy oddzielą się od stada. Znane są z pokonywania znacznych odległości – nawet 600 km w kilka dni. Potrafią osiągnąć prędkość nawet 65 km/h. Skok na odległość 5 m nie należy do rzadkości.

Kojot – tryb życia

Aktywność tzw. wilka preriowego przypada na noc. To z tego powodu wycie i szczekanie kojotów właśnie wtedy najczęściej słychać. Jest wszystkożerny. Kojot żywi się głównie niewielkimi ptakami i ssakami, takimi jak króliki i gryzonie. Aby upolować ptaka, są w stanie bardzo wysoko skoczyć. Grupa kojotów dzięki swojej prędkości upolować nawet widłoroga – najszybsze zwierzę Ameryki Północnej! Ponadto kojot chętnie zjada wyrzucane przez ludzi resztki. Zasiedla zwykle tereny trawiaste i półpustynie. Jednak dzięki swoim zdolnościom adaptacyjnym kojot może poszerzać obszar występowania. Żyją zwykle około 10 lat.

Kojot preriowy – rozmnażanie

Kojot dojrzewa płciowo mniej więcej w wieku 2 lat. Ma opinię gatunku monogamicznego, ponieważ kojoty tworzą trwałe pary. Na swoją kryjówkę wybierają nory po innych ssakach lub wykopują je samodzielnie. Ciąża samicy kojota trwa około dwóch miesięcy. Na świat przychodzi od 5 do 10 młodych w miocie. Stają się samodzielne w wieku 9 miesięcy. Czasem zostają ze swoimi rodzicami, tworząc rodzinną grupę.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez The Weather Network (@weathernetwork)

Kojot w Polsce?

Kojoty są bardzo rozpowszechnionym gatunkiem. Dotyczy to jednak jedynie Ameryki Północnej i Środkowej. W Polsce kojoty nie występują. Do gatunków psowatych zaliczanych do polskiej fauny należą:

• wilk szary;
• lis rudy;
• jenot azjatycki;
• szakal złocisty.

Ten ostatni gatunek pojawił się w Polsce w ciągu ostatnich kilku lat. Jest to naturalna ekspansja. Szakal złocisty przypomina kojota. Również dorasta do 50 cm wysokości w kłębie i 15 kg. Kojoty w Polsce, jak i w Europie, naturalnie nie występują.

Kojot nie występuje w Europie. Nie jest tu zbyt dobrze znany, informacji na jego temat jest zwykle niewiele. Szkoda, bo ten wilkowaty, średniej wielkości gaduła jest ciekawym i pełnym uroku stworem. A według indiańskich mitów – nawet stworzycielem świata!