Żyrafa – afrykański symbol niezwykłego świata zwierząt

Żyrafa ma bardzo długą, giętką i smukłą szyję. Jej długość wynosi ok. 2 m. Sierść żyrafy jest gęsta, krótka i żółtawobrązowa z ciemniejszymi plamami, które są rozmieszczone nierównomiernie na całym ciele. Samica jest zawsze nieco mniejsza od samca. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej!

Żyrafa sawannowa – podstawowe informacje

Żyrafa – systematyka

W 2016 roku naukowcy dokonali podziału na cztery odrębne gatunki na podstawie wzorów na ich ciałach i małych rogów, które wyrastają z ich głów. Wyróżniamy następujące gatunki:

• żyrafa południowa;
• żyrafa masajska;
• żyrafa siatkowana;
• żyrafa północna.

Jeszcze w 2010 roku uważano, że żyrafy dzielą się raczej na 9 podgatunków. Dopiero późniejsze badania genetyczne pozwoliły zmienić tę tezę.

Długie język, nogi i szyja, czyli opis wyglądu żyrafy

Żyrafy są rozpoznawalne dzięki swoim długim, wdzięcznym szyjom i cętkowanemu umaszczeniu. Mają największy zasięg wzroku spośród wszystkich gatunków na Ziemi.

Ogony żyraf osiągają długość do ponad 100 cm i są zakończone kępką czarnych włosów. Żyrafa porusza się dwoma krokami:

• inochodem w kłusie;
• galopem.

Na głowie żyrafy znajdują się ossikony, które przypominają rogi. Są to guzki czaszkowe zbudowane ze skostniałej chrząstki i pokryte owłosioną warstwą skóry. Biorą one udział w termoregulacji. Samiec używa ich również do walki z innymi osobnikami i poszturchiwania samic w trakcie godów.

Ossikony pozwalają odróżnić samca od samicy. U samców są łyse, natomiast u samic zakończone pędzelkowatymi kępkami włosów.

Żyrafa – tryb życia i występowanie

Zwierzęta te występują od Czadu na północy do RPA na południu oraz od Nigru na zachodzie do Somalii na wschodzie. Zamieszkują sawanny, otwarte lasy i trawiaste równiny. Pobierają pokarm przede wszystkim wcześnie rano i późno wieczorem.

Żyrafy śpią w nocy w przedziwny sposób – kładą głowę na zadzie. Ze względu na swoją wysoką posturę mają niewielu naturalnych przeciwników, choć lwy i hieny nadal są znane z atakowania młodych żyraf.

Żyrafy cechuje wiele różnych postaw i zachowań, które uważa się za metody komunikacji między osobnikami. Zachowania te obejmują rozdęcie nozdrzy i wydłużenie szyi podczas wpatrywania się w siebie. Żyrafy wydają się również szczególnie lubić interakcje z ludźmi, gdy mają taką możliwość.

Stada żyraf mają tendencję do zamieszkiwania dość dużych obszarów, aby mieć dostęp do pożywienia i źródeł wody.

Grupa osobnicza i rozmnażanie

Żyrafy można zazwyczaj spotkać podróżujące w małych grupach rodzinnych lub samotnie. Grupy są otwarte, składają się z nawet ponad 30 żyraf. Silniejsze więzi mają wyłącznie matki z młodymi. Rodziny tych zwierząt mogą składać się z kilku pokoleń. Istnieją również grupy mieszane, łączące samice z młodymi samcami. Wraz z wiekiem samce zwykle prowadzą coraz bardziej samotniczy tryb życia.

Zwierzęta te rozmnażają się głównie między październikiem a majem; konkretny termin zależy od obszaru występowania. Podczas zalotów samce często sprawdzają swoją siłę, biorąc udział w pojedynkach na szyje, w których opierają się o siebie i próbują wytrącić rywala z równowagi. 

Żyrafa – ciąża i odchów potomstwa

Okres ciąży trwa 14–15 miesięcy. Żyrafa rodzi jedno młode, które karmi przez 8–12 miesięcy. Młoda żyrafa waży 95–100 kg. Potrafi stanąć na nogi w ciągu kilku godzin od narodzin.Po 2 tygodniach może przyjmować stały pokarm. Matki żyraf opiekują się swoimi młodymi przez rok lub dwa, w zależności od płci.

Najczęściej w stada łączą się samice z cielakami. Mogą pozostawiać młode pod opieką innych samic, np. w trakcie żerowania.

Czym się żywią żyrafy?

Żyrafa dociera do pożywienia, do którego większość innych zwierząt nie ma dostępu. Jej dieta składa się głównie z liści z wysokich drzew, do których dostaje się za pomocą swojej długiej, umięśnionej szyi.Zazwyczaj spożywa tylko te najbardziej delikatne i odżywcze liście. Największy przysmak tego zwierzęcia stanowi akacja. Żyrafy są znane również z jedzenia traw, krzewów i owoców. Są w stanie zjeść do 34 kg liści dziennie.

Żyrafa – status ochrony

Żyrafy są jednymi z najbardziej ikonicznych stworzeń w królestwie zwierząt, a mimo to stan ich ochrony jest kwestią bardzo niepokojącą. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat populacja żyraf drastycznie zmalała z powodu wielu czynników, w tym kłusownictwa, utraty i fragmentacji siedlisk i chorób.

Żyrafy potrzebują obszarów chronionych z odpowiednim dostępem do pożywienia i wody, przy jednoczesnym zachowaniu naturalnych siedlisk niezbędnych dla innych gatunków. Wiele rządów i organizacji podejmuje kroki w celu ochrony populacji żyraf przed tymi zagrożeniami. Patrole antykłusownicze pomagają chronić te zwierzęta.

Obecnie większość programów ochrony skupia się na translokacji tych zwierząt, czyli przemieszczaniu ich na obszary rezerwatów. Jest to istotne, ponieważ żyrafy z uwagi na urbanizację Afryki same nie są w stanie przejść takich odległości. Dodatkowo ogrody zoologiczne są dobrym zapleczem dla puli genetycznej tych zwierząt.

Żyrafa – zdjęcia

Ciekawostki o żyrafach

Żyrafa ma ciemny język, który chroni ją przed oparzeniem słonecznym. Jest to bardzo ważne w przypadku tego zwierzęcia, ponieważ język jest praktycznie cały czas narażony na działanie promieni słonecznych podczas wysuwania i spożywania liści.

Żyrafa porusza się inochodem – jednocześnie podnosi obie kończyny z jednej strony ciała, np. prawą przednią i prawą tylną, a następnie lewą przednią i lewą tylną. Ten rodzaj chodu obserwuje się też np. u wielbłądów i wilków grzywiastych.

Jedynym żyjącym krewnym żyrafy jest okapi.

Serce żyrafy jest bardzo duże – waży 11 kg i mierzy ok. 60 cm. Pompuje prawie 4 litry krwi na minutę!

W kilku miejscach (np. w Tanzanii) zaobserwowano białe żyrafy, jednak nie są to albinosy. Przyczyną takiego koloru jest leucyzm, czyli niedobór pigmentu.

Przed 1600 r. żyrafę nazywano wielbłądopardem, ponieważ ze względu na umaszczenie uważano ją za krzyżówkę lamparta i wielbłąda. Obecna nazwa rodzaju zwierząt pochodzi od arabskiego „ten, który chodzi szybko”.

Żyrafa jest dobrze znana dzięki swojej długiej szyi. Jest najwyższym ssakiem na Ziemi. Występuje zazwyczaj w otwartych lasach i sawannach. Jej głównymi przeciwnikami są lwy i hieny.