Pieski preriowe – odżywianie, wygląd i charakter

Pieski preriowe kojarzą się wielu osobom z psiakiem, który mieszka gdzieś na wsi. Czy ma to coś wspólnego z prawdą? Piesek preriowy, znany jako nieświszczuk, to gryzoń podobny do świstaka. Zwierzaki, które opiszemy w tekście, są bardzo towarzyskie, można je oswoić i trzymać w domu. Właśnie dlatego wiele osób zastanawia się nad nowym pupilem rodem z prerii. Czy pieski preriowe są wymagające? Jak zachowują się w stosunku do dzieci? Co różni je od surykatek? Pytań jest jeszcze więcej, a na wiele z nich odpowiemy w naszym artykule. Poznaj bliżej urocze gryzonie!

Spis treści pokaż

Piesek preriowy – poznaj nieświszczuki z USA

Pieski preriowe (inna ich nazwa to nieświszczuki) są bardzo popularnymi gryzoniami z rodziny wiewiórkowatych. Popularność tych zwierzaków rozszerzyła się daleko poza Stany Zjednoczone. Okazało się bowiem, że pieski preriowe mogą być świetnymi towarzyszami rodziny. Można tak powiedzieć, ponieważ:

da się je bardzo łatwo udomowić;
mają czytelną mowę ciała;
nie są agresywne.

Obecnie nieświszczuk jest zwierzakiem domowym i przestał być jedynie amerykańską atrakcją turystyczną.

Piesek preriowy – gatunki

Pieski preriowe, które nazywamy nieświszczukami, dzielimy na pięć gatunków. Są to:

nieświszczuk płowy;
nieświszczuk białoogonowy;
nieświszczuk mały;
nieświszczuk meksykański;
nieświszczuk czarnoogonowy.

Pierwsze cztery wymienione gatunki nie są skore do udomowienie. Jeśli zatem szukasz pupila, zdecyduj się na nieświszczuka czarnoogonowego.

Pieski preriowe – wygląd

Jak już wspomnieliśmy, pieski preriowe to gryzonie, które przypominają z wyglądu świstaka. Waga takiego stworzenia nie przekracza zazwyczaj 1,4 kilograma. Długość jego ogona to aż 10 cm, co robi wrażenie w zestawieniu z długością ciała dorosłego osobnika (około 35 cm) Nieświszczuki mają:

gęstą sierść;
jasny brzuch;
zwartą budowę ciała.

Chociaż nazwa tego zwierzaka przywodzi na myśl szczekającego czworonoga, piesek preriowy nie jest w żaden sposób spokrewniony z tym gatunkiem. Ewentualnie może go przypominać, gdy jest bardzo młody. Taki osobnik trochę przypomina szczenię, ale oczywiście jest gryzoniem.

Pieski preriowe – różnice między samcem i samicą

Nieświszczuk to zwierzak o krótkiej szczęce i brązowo-żółtej sierści, która ma także odcienie szarości. Co ważne, u tych zwierząt nie występuje dymorfizm płciowy. Oznacza to, że zarówno samce, jak i samice wyglądają tak samo. Jak zatem możesz je od siebie odróżnić jako hodowca piesków preriowych? Da się to sprawdzić na podstawie ich wzrostu, choć nie jest to łatwe. Masz młode pieski preriowe i widzisz, że niektóre z nich są większe? Najprawdopodobniej masz do czynienia z samcami. Samice są małe.

Piesek preriowy – cena

Pieski preriowe kosztują około 1500 zł, chociaż zdarza się, że cena wynosi nawet 2000 zł. Czy to duży wydatek? Oceń to sam. Może się okazać, że ich usposobienie przekona cię do przyjęcia pod swój dach nowego zwierzaka.

Zwierzęta prerii – charakter piesków preriowych

Nieświszczuki to zwierzaki bardzo przyjazne, które łatwo się oswajają i nie są agresywne. Mogą jednak próbować dominować i okazywać agresję, gdy nadejdzie okres godów. Trzeba być wówczas ostrożnym, aby nie zdenerwować swojego pupila. Interesuje cię hodowla piesków preriowych? Pamiętaj, że mają bardzo silny instynkt stadny. Oznacza to, że nie możesz trzymać tylko jednego pieska preriowego i musisz przygarnąć co najmniej parę. Samotny pies preriowy będzie bowiem czuł się nieswojo. Pamiętaj, że to zwierzak, który szczeka, gdy się czegoś boi.

Pieski preriowe a dzieci

Pieski preriowe są bardzo żywiołowe, towarzyskie, aktywne i zawsze chętne do zabawy. Najwięcej energii mają rano i wieczorem. Uwielbiają spacery na smyczy, bieganie w tunelach z kilkoma wyjściami i kontakt ze swoim opiekunem. Muszą być jednak zadbane, najedzone i bezpieczne. Poczucie bezpieczeństwa daje im, jak już wiesz, towarzysz w postaci innego pieska preriowego. Charakter tego zwierzaka sprawia, że coraz więcej osób kupuje pieska preriowego dla swojego dziecka. Pamiętaj jednak, że nieświszczuka łatwo zranić, ponieważ jest mały. Pilnuj go albo poczekaj, aż twoja pociecha będzie w stanie się nim opiekować.

Co jedzą pieski preriowe?

Nieświszczuki to zwierzęta roślinożerne. Jedzą:

trawę;
siano;
bulwy;
mniszek lekarski;
pędy.

Możesz zdecydować się na zakup karmy dla szynszyli w sklepie zoologicznym i podawanie jej swoim pupilom. Pieski preriowe mają bowiem bardzo podobne upodobania żywieniowe do tych zwierzaków. Karmę oczywiście możesz zamówić online, a nie tylko stacjonarnie. Dodatkowo podawaj pieskom preriowym owoce i warzywa, a od czasu do czasu owady. Ograniczona ilość białka zwierzęcego w nich zawarta sprawi, że nieświszczuki nie przytyją.

Piesek preriowy a surykatka w domu

Są pewne podobieństwa między surykatkami a nieświszczukami. Surykatka także lubi życie w stadzie liczącym wielu przedstawicieli, jest nie mniej aktywna i patroluje teren wokół siebie, zawsze stojąc w wyprostowanej pozycji. Różnica między zwierzakami tkwi głównie w diecie. Surykatka, w przeciwieństwie do nieświszczuka, nie je zbyt często pokarmu roślinnego. Zamiast tego woli gady, ptaki i owady.

Pieski preriowe – hodowla

Pieski preriowe nie są zbyt często hodowane jako zwierzęta domowe w Polsce, jednak zyskują zwolenników. Jeśli zastanawiasz się, czy przygarnąć zwierzaki (dwa lub więcej) pamiętaj, że są bardzo wymagające. Przede wszystkim, pieski preriowe wymagają dużego terenu do biegania, podłoża do kopania i licznych zabaw. Muszą mieć także dobry widok z góry na otoczenie. Jeśli jesteś w stanie spełnić te warunki i nie odstraszają cię wydatki, możesz zdecydować się na przygarnięcie nowych domowników.

Pieski preriowe – ciekawostki

nieświszczuki zamieszkują Amerykę Środkową i Amerykę Północną;
w wielu miejscach nie są mile widziane, gdyż mogą wyrządzać szkody w uprawach;
psy preriowe tworzą miasta, obwody i koterie (kilka rodzin w jednym miejscu).
nieświszczuk jest poligamistą;
piesek preriowy przez pierwszy miesiąc życia nie wychodzi z nory, natomiast dojrzałość płciową osiąga po 14-15 miesiącach;
nieświszczuk zapada w sen zimowy;
pieski preriowe ostrzegają się nawzajem, wydając dźwięki ostrzegawcze.