Maść tarantowata przyciąga wzrok, ponieważ zdecydowanie wyróżnia się na tle innych umaszczeń, zwłaszcza jednolitych. Istnieje wiele wzorów maści tarantowatej i każdy z nich prezentuje się niezwykle ciekawie, jest wyjątkowy i niepowtarzalny. Nie jest to maść występująca często, dlatego widok koni tarantowatych robi wrażenie. Jakie rasy występują w tym ubarwieniu? Jakie są jego rodzaje i w jaki sposób powstaje? Już teraz poznaj te i inne fakty!
Konie tarantowate – podstawy genetyki
Gen odpowiadający za typ umaszczenia koni tarantowatych to Lp. Co ciekawe, tak naprawdę nie jest to jeden gen dominujący, lecz cała grupa. Właśnie w związku z tym maść tarantowata jest tak bardzo różnorodna. Poza genem Lp występują również geny PATN1 oraz PATN2 (skrót z ang. pattern oznaczającego wzór). Zwierzę, poza Lp, może otrzymać jeden lub oba z genów PATN bądź w ogóle go nie otrzymać. Taka mnogość kombinacji powoduje, że istnieje aż 7 wzorów tarantowatych.
Jak wyglądają konie tarantowate?
Zazwyczaj u tarantów występują nieregularnie rozłożone na białej sierści większe lub mniejsze plamy w ciemnym kolorze. Skóra jest nakrapiana, a na kopytach mogą pojawiać się paski.
Wzory umaszczeń koni tarantowatych
Jak zostało nadmienione, jest ich kilka i znacznie się od siebie różnią. Należą do nich:
- duch – łatwo rozpoznać ten wzór, ponieważ plamy maści zasadniczej, umieszczone nad kopytami, mają trójkątny kształt. Innym charakterystycznym wyznacznikiem wzoru jest to, że źrebaki po urodzeniu mają ciemny ogon i grzywę. Z czasem ulegają one wybieleniu;
- lampart – to bardzo piękny i charakterystyczny wzór. Cechuje się różnej wielkości plamami o maści zasadniczej na sierści białej. Patrząc na „lamparta”, można odnieść wrażenie, że plamy spływają po nim;
- derka – ten wzór bywa nazywany też czaprakowatym. Wyraźnie widać, że granice „czapraka” są nieregularne oraz postrzępione. Tuż przy nim mogą, ale nie muszą występować plamy maści zasadniczej na białej sierści (jak w lamparcie). Biała plama sięga najczęściej od końskiego zadu po kłodę (tułów). Jeśli sięga do kłębu, nie jest to już derka, ale lampart;
- cętkowany – to bardzo intrygujący wzór. Mówiąc obrazowo, coś pomiędzy hreczką a lampartem, tzw. plamy są trochę mniejsze niż „lamparcie”, ale większe od plamek w hreczce;
- płatki śniegu – wzór nie bez powodu nosi taką nazwę. Okrągłe białe plamy, osiągające średnicę od około 1 do maksymalnie 3 cm, rozłożone są na maści zasadniczej, na całej kłodzie . Co ciekawe, wzór może ulec zmianie, gdyż plamy „rozrastają się” z wiekiem zwierzęcia;
- oszroniony – wzór oszroniony to mieszanka włosów białych, które obejmują całe ciało (przede wszystkim zad), z włosami maści zasadniczej. Wzór ten przywodzi na myśl maść dereszowatą i przez niewprawne oko może być z nią pomylona;
- werniksowy – sierść w tym wariancie jest biała na większości powierzchni ciała. Z kolei tam, gdzie skóra bardziej przylega do kości, pojawia się maść zasadnicza albo połączenie maści zasadniczej z sierścią w kolorze białym.
Ponadto istnieje tzw. zmienność tarantowata. To bardzo ciekawe zjawisko, które polega na tym, że wraz z wiekiem zwierzęcia zmienia się również jego barwa. Np. koń rodzi się w ciemnej barwie, następnie może przybrać wzór oszroniony, dalej przejść w płatki śniegu i na koniec przybrać wzór werniksowy.
Tarantowate konie – poznaj rasy
W umaszczeniu tarantowatym spotkamy m.in.:
- appaloosa – jest wszechstronnym koniem użytkowym, którego historia rozpoczyna się w XVIII wieku w Ameryce Północnej. Uwielbiany w Ameryce, wykorzystywany m.in. przez Indian, dzięki którym zyskał przydomek „żelazne serce”, odnoszący się do ogromnej odwagi. Są wyjątkowo spokojne i przyjazne, często występują w westernach;
- colorado ranger – powstały w XIX wieku w stanie Kolorado. To wspaniałe konie gorącokrwiste, doskonałe wierzchowce, ale też m.in. zwierzęta pociągowe. Są inteligentne, odważne i zrównoważone. Rzadko spotyka się je w innej maści niż tarantowata;
- knabstrup – te gorącokrwiste konie wywodzą się z Danii, a ich początki datowane są na XIX wiek. Są to zwierzęta inteligentne, odważne i bardzo zwinne. Cechują się łagodnością, posłuszeństwem i chęcią współpracy. Ze względu na ich niezwykły wygląd i wspaniały charakter chętnie wykorzystuje się je m.in. w cyrku, głównie w woltyżerce;
- noriker – wywodzący się z obszarów obecnej Austrii noriker był niegdyś koniem legionów rzymskich. Doskonale sprawdza się w górach i innych trudnych terenach, może być zwierzęciem do zaprzęgu i wierzchowcem.
Konie półkrwi również mogą występować w umaszczeniu tarantowatym.
Konie tarantowate to przepiękne, bardzo interesujące stworzenia, które urzekają nie tylko swoim wyglądem (choć ten jest imponujący!), ale charakterem i wszechstronnością. Z pewnością są to zwierzęta, które warto bliżej poznać!
Subskrybuj
