Konie haflinger zrodziły się wskutek skrzyżowania czterech różnych ras, mianowicie: bośniackiej, noryckiej, huculskiej, a także czystej krwi arabskiej. To konie, które są najchętniej wybierane do rekreacji, bo pomimo swoich niewielkich rozmiarów doskonale sprawdzają się w trakcie dłuższych wycieczek. Klasyfikuje się je jako konie typu jucznego. Co jeszcze należy wiedzieć o tej rasie?
Konie haflinger – historia rasy
Nie ma problemu ze sprawdzeniem pochodzenia każdego z koni tej rasy. Wystarczy prześledzić księgi hodowlane, które doprowadzają do jednego z siedmiu ogierów, pośrednio odpowiedzialnych za powstanie haflingerów. Najbardziej znanym z nich jest półkrwi arab o imieniu Follie. To właśnie dzięki niemu wszystkie haflingery, niezależnie od umaszczenia, cechują się niezwykle jasną grzywą.
Konie rasy haflinger – charakterystyka wyglądu
Haflingery to najwyższe kuce na świecie. Charakteryzuje je mocno rozwinięty tułów, suche kończyny i rozłupany zad. Z racji tego, że są najwyższymi końmi w typie kuca, nie należą do zbyt wysokich osobników. Podstawowe cechy ich budowy to:
- wysokość w kłębie od 135 do 142 cm;
- obwód klatki piersiowej od 170 do 175 cm;
- obwód nadpęcia wynosi ok. 19 cm;
- masa ciała od 400 do 500 kg.
Głowę mają niedużą, ruchliwe i krótkie uszy, a także duże, błyszczące oczy. Głowa ma wdzięk koni arabskich. Wierzchowce cechuje silna szyja, prosty grzbiet oraz szeroki, zaokrąglony i muskularny zad. Nogi stosunkowo krótkie, dobrze ukostnione i mocne. Długie i skośne łopatki. Nogi nie są wyposażone w sterczące szczotki, ogon i grzywa gęste i obfite. Kopyta mocne, dzięki czemu koń dobrze sobie radzi w górskich terenach.
Konie haflingery – umaszczenie
Haflingery mają kasztanowate i ciemnokasztanowate umaszczenie z konopiastą grzywą i jasnym ogonem.
Zdrowie i długość życia haflingera
Przedstawiciele tej rasy stosunkowo późno osiągają dojrzałość, do pracy zaczyna się ich używać dopiero po ukończeniu 3,5 roku. Uchodzą za konie długowieczne.
Konie haflinger – charakter
Haflingery charakteryzuje dosyć silny charakter, dlatego bywają bardzo uparte. W kontaktach z ludźmi mają jednak stosunkowo łagodne podejście i wykazują chęć do pracy. Doskonale nadają się dla dzieci i początkujących, do nauki jeździectwa. Są niezwykle wytrzymałe, dlatego rajdy i marsze na długie dystanse stanowią dla nich prawdziwą radość. Ponadto rasę charakteryzuje ponadprzeciętna inteligencja, bystrość i umiejętność szybkiego uczenia się.
Przyjazny, łagodny wygląd i bystre oczy sprawiają, że ten kuc bez wysiłku zjednuje sobie serca dzieci i nie tylko.
Konie haflinger – jeździectwo
Charakteryzuje się dużą dzielnością w terenie górzystym (ma do tego świetnie przystosowaną budowę i mocne kopyta), jednakowoż równie dobrze sprawdza się w pracy pod siodłem. Ze względu na budowę wykorzystywany jest do pracy z dziećmi i dorosłymi niskiego wzrostu.
Konie haflinger – hodowla
Konie tej rasy pochodzą z miejscowości Hafling (stąd nazwa) położonej w Tyrolu. Tyrol w wyniku niesnasek politycznych po pierwszej wojnie światowej został podzielony na dwie części: austriacką i włoską. Dlatego funkcjonują dwa oficjalne związki hodowli haflingerów. Obie federacje dają możliwość krzyżowania, wyłącznie na terenie Niemiec, z arabami. Ma to na celu zapobiec wulgaryzacji rasy. Konia rasy haflinger traktuje się jako szlachetnej krwi, nawet jeżeli tylko w ¼ jest arabem.
Obecnie te konie są hodowane w krajach europejskich, USA, a także Turcji. Aktualnie na świecie pogłowie haflingerów wylicza się na ok. 250 tys. sztuk. Ceny w Polsce wahają się od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy złotych.
Konie haflinger – ciekawostki o koniach tej rasy
- Austriacy rozpatrują rasę haflingera jako rasę narodową, dlatego zwierzęta znakowane są literą „H” w połączeniu z narodowym kwiatem, czyli szarotką.
- Tyrolski Związek Hodowców Haflingerów w Ebbs powstał w 1921 roku.
Konie haflinger to niezwykle miłe i stosunkowo małe konie, uznawane za największe w typie kuca. Ze względu na niewielki rozmiar znakomicie sprawdzają się w pracy z dziećmi, ale równie dobrze radzą sobie na długodystansowych wycieczkach po górzystym terenie.