Konie berberyjskie to wyjątkowo intrygująca, a przede wszystkim stara rasa koni, która dała początek wielu innym, obecnie znanym i bardzo cenionym. To zwierzęta niezwykle odporne, doskonale radzące sobie w trudnych warunkach i bardzo niezależne. Ich wychowanie bywa jednak kłopotliwe. Koń berberyjski wymaga łagodnego, ale jednocześnie bardzo konsekwentnego opiekuna. Sprawdź najważniejsze informacje na temat rasy!
Konie berberyjskie – historia
Konie berberyjskie pochodzą z Afryki Północnej, a konkretnie z północno-zachodniego wybrzeża tego kontynentu, gdzie od ponad 3000 lat hodowane są przez miejscowe plemiona, głównie Tuaregów. Obecnie spotyka się je na Saharze, pustyni Namib, w Tunezji, Maroku, Algierii. Choć ich pochodzenie nie jest potwierdzone, zakłada się, że mogą wywodzić się od koni numidyjskich. To przodkowie wielu innych ras. Kiedy zostały sprowadzone przez Maurów do Hiszpanii, zaczęto je krzyżować z miejscowymi końmi, co dało początek rasie koni andaluzyjskich. Mają także swój udział w tworzeniu rasy pełnej krwi angielskiej.
Budowa koni berberyjskich
Berbery swoim wyglądem nieco przypominają araby (konie czystej krwi arabskiej), z którymi były krzyżowane od VIII wieku. Są niewysokimi zwierzętami i osiągają nie więcej niż 140–150 cm w kłębie. Wyróżnia je smukła budowa, długa głowa o profilu garbonosym i prostej, mocnej, łagodnie wygiętej szyi. Konie berberyjskie mają szerokie nozdrza i duże oczy w orientalnym typie o przyjaznym, żywym wyrazie. Cechą charakterystyczną jest gęsty, pofalowany ogon i grzywa. Łopatki konia berberyjskiego są stromo ustawione i płaskie, a klatka piersiowa stosunkowo wąska. Zad jest opadający, ogon osadzony nisko. Kończyny są silne i smukłe. Kopyta zaś koń ten ma twarde, strome i wąskie.
Umaszczenie berbera
Rasa pierwotnie występowała najprawdopodobniej w ciemnym umaszczeniu. Obecnie spotykane są przede wszystkim osobniki o siwym umaszczeniu (biała sierść z domieszką włosów brunatnych, czarnych lub rudych), choć hoduje się również konie maści kasztanowatej, gniadej i skarogniadej.
Zdrowie i długość życia
Konie berberyjskie są zwierzętami bardzo odpornymi i zdrowymi, doskonale przystosowanymi do trudnych warunków. Od wieków żyją w trudnych warunkach pustynnych, dlatego świetnie radzą sobie z dużymi wahaniami temperatury i upałami. Bez problemu wytrzymują skrajne temperatury. Nie są też wymagające w kwestii żywienia. Mogą bez problemu przetrwać na paszy niskiej jakości, choć oczywiście nie jest to wskazane. Żyją przeciętnie 20–35 lat.
Rasa berberyjska – pielęgnacja
Konie tej rasy należy regularnie czyścić (specjalnymi szczotkami i zgrzebłem). Trzeba także:
- rozczesywać grzywę i ogon;
- myć pysk;
- ze szczególną starannością pielęgnować kopyta (specjalnymi narzędziami, które pozwolą dokładnie usunąć zanieczyszczenia).
Regularna, dokładna pielęgnacja sprawia, że koń berberyjski może zachować nie tylko doskonały wygląd, lecz także zdrowie. Co ważne, w jej trakcie można budować też więź ze zwierzęciem.
Charakter koni berberyjskich
Konie berberyjskie są bardzo inteligentne, niezależne i odważne. Kryją w sobie nieprzebrane pokłady energii. Bywają niespokojne i trudne w szkoleniu. Ze względu na niejednokrotnie trudny do opanowania temperament wymagają opiekuna konsekwentnego, śmiałego i doświadczonego, który wie, jak z nimi postępować.
Berber – użytkowość
Rasę tę cechuje szybkość, ogromna wytrzymałość, doskonała kondycja. W związku z tym chętnie są wykorzystywane jako konie sportowe (np. jako konie rajdowe) i wierzchowe. Pełnią też rolę koni rekreacyjnych, paradnych, jucznych i roboczych.
Hodowla koni berberyjskich i ich cena
Konie berberyjskie są znane i cenione na całym świecie. Ich hodowle można znaleźć także w Polsce.
Ceny za zwierzęta tej rasy rozpoczynają się średnio od 5 000–6 000 euro. Zależą w głównej mierze od wieku konia, płci, przeznaczenia (np. tańsze są zwierzęta przeznaczone do rekreacji niż sportowe), osiągnięć oraz renomy hodowli.
Ciekawostki o koniu berberyjskim
Rasa ta, wykorzystywana jako konie bojowe, odegrała bardzo istotną rolę w czasie podbojów Maurów, które miały miejsce w XIII wieku, gdy udało się im zdobyć m.in. Półwysep Iberyjski.
Podsumowanie
Konie berberyjskie to wyjątkowe zwierzęta – niesamowicie odważne, odporne i wytrzymałe. Choć potrafią być przyjacielskie i doskonale współpracować z człowiekiem, są jednocześnie wyjątkowo niezależne. Bywają trudne w ułożeniu, dlatego podczas pracy z nimi konieczne są ogromne doświadczenie i znajomość potrzeb rasy.
Subskrybuj
