Koń doński jest niesamowicie odporną rasą, która doskonale przystosowała się do bardzo trudnych warunków atmosferycznych. Do dziś na rozległych ukraińskich pastwiskach można spotkać żyjące wolno konie dońskie. Zachwycają wyglądem i usposobieniem. Chcesz lepiej poznać tę rasę? Zapraszamy do lektury!
Koń doński – historia rasy
Koń doński to jedna z najstarszych i najbardziej cenionych ras Ukrainy. Jej początki związane są z historią Kozaków i sięgają już XV wieku. Zwierzęta te swego czasu krzyżowane były z końmi Tatarów i ludów turkijskich. Następnie uszlachetniano je i modyfikowano poszczególne cechy, krzyżując m.in. z końmi arabskimi, mongolskimi i turkmeńskimi, a w XIX wieku także z końmi pełnej krwi angielskiej. Pierwsza hodowla koni dońskich została założona przez Matwieja Płatowa w 1770 roku nad Donem. Tę datę przyjmuje się za oficjalny początek rasy.
Budowa konia dońskiego
Konie dońskie są zwierzętami o mocnej, proporcjonalnej budowie. Mają przeciętnie 155 do 168 cm wysokości w kłębie. Głowa jest średniej wielkości o profilu prostym, a szyja – długa. Cechą charakterystyczną jest także wydłużona kłoda – bardzo dobrze rozwinięta, głęboka i szeroka, podobnie jak klatka piersiowa. Lekko ścięty zad jest szeroki i pochyły. Długie kończyny są silne i suche.
Umaszczenie konia dońskiego
Koń doński może występować w różnym umaszczeniu. Najczęściej spotykana jest maść kasztanowatą bądź gniadą ze złotym połyskiem i odmianami (białymi znaczeniami na głowie i kończynach). Zdecydowanie rzadziej można zobaczyć zwierzęta w umaszczeniu siwym.
Zdrowie i długość życia konia dońskiego
Konie żyją przeciętnie 25–30 lat, choć jeśli mają zapewnione właściwe warunki i dobrą opiekę, mogą przeżyć znacznie dłużej. Koń doński znany jest z doskonałego zdrowia. To zwierzę wyjątkowo odporne na choroby i wytrzymałe.
Koń doński – pielęgnacja
Koń doński, jak każdy inny koń, wymaga regularnych zabiegów pielęgnacyjnych. Czyszczenie go specjalnymi szczotkami, które dokładnie usuwają wszelkie zanieczyszczenia, pozwala zachować odpowiedni wygląd sierści i zdrowie. Równie istotne jest systematyczne czyszczenie i sprawdzanie stanu:
- kopyt;
- nozdrzy;
- oczu i uszu.
W czasie zabiegów należy dokładnie obejrzeć konia pod kątem otarć, zadrapań i innych urazów.
Charakter konia dońskiego
Konie dońskie, jako konie gorącokrwiste, są zwierzętami bardzo energicznymi i potrzebują sporej dawki aktywności fizycznej. Doskonale współpracują z człowiekiem. Potrafią zachować spokój, są bardzo posłuszne, odważne i wytrwałe.
Koń doński – użytkowość
Zwierzęta te dawniej były wykorzystywane przez Kozaków jako konie kawaleryjskie. Brały udział m.in. w wojnach napoleońskich. Ponadto, wykorzystywano je jako konie zaprzęgowe i do prac rolnych. Współcześnie użytkowane są głównie w sporcie i rekreacji.
Ciekawostki o koniu dońskim
Charakterystyczną cechą budowy koni dońskich jest stosunkowo szeroki tułów, co wynika z tego, że rasa doskonale wykorzystuje paszę i tworzy zapasy tłuszczu. Wiąże się to z koniecznością przystosowania do bardzo trudnych warunków życia na ukraińskich i rosyjskich stepach, gdzie zimy są wyjątkowo surowe, a latem występują okresy suszy.
Podsumowanie
Koń doński jest wszechstronnym, wytrzymałym i odpornym zwierzęciem. Pomimo tego, że jest to koń gorącokrwisty, potrafi być wyjątkowo posłuszny i spokojny. Obecnie chętnie wykorzystuje się go w sporcie i rekreacji.
Subskrybuj
